ความคิดเห็นที่ 1 ณ ห้องส่วนพระองค์ขององค์แบน นางกำนัลคนสนิทรีบเข้ามากราบทูลองค์แบนให้ทรงทราบว่า องเลิ้งกุ๋น มอบเทียบเชิญราชวงศ์กัมพูชาให้เดินทางไปพระราชวังหลวงกรุงเว้ โดยอ้างว่าเทียบเชิญนั้นเป็นเทียบเชิญของพระเจ้ามินมาง นางกำนัลกล่าวอย่างห่วงใย “พระองค์หญิงเพคะ หม่อมฉันไม่อยากให้ทรงเสด็จเลย เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย พระองค์ทรงหาข้ออ้างที่จะอยู่ที่นี่ หรือวางแผนหนีไปเสียมก็ได้นะเพคะ” องค์แบนก้มมองหน้านางกำนัลที่กำลังหมอบราบคาบแก้วอยู่ที่พื้น เงยหน้ามองพระองค์ด้วยน้ำตาอาบแก้ม องค์แบนทรงตรัสตอบว่า “ข้าเองยังนึกไม่ออกว่าองเลิ้งกุ๋นจะมาไม้ไหน แต่ที่แน่ๆความคิดแบบนี้คงไม่ได้มาจากพระเจ้ามินมางเป็นแน่ ตามนิสัยของกษัตริย์ด่ายนามผู้นี้ ถ้าจะขุดรากถอนโคนก็น่าที่จะให้ขุนศึกยกทัพมาทำสงครามมากกว่าที่จะคิดอุบายหลอกผู้หญิงไปใส่ไว้ในกรง” นางกำนัลยังไม่สบายใจและพยายามหว่านล้อมต่อไป “ถ้าพระองค์หญิงทั้งสี่ไปถึงกรุงเว้แล้ว พวกมันอาจสังหารพระองค์ก็ได้นะเพคะ หม่อมฉันห่วงใยในพระองค์มาก พระองค์หญิงแบนเพคะ ทรงวางแผนหนีเถอะเพคะ” องค์แบนลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียงแก้ว พระองค์มองออกไปไกล ไม่นานนักทรงหันมามองนางกำนัลที่กำลังหมอบกราบอยู่ตรงหน้า “เจ้าจะยุให้ข้าหนีไปโดยไม่สนใจใยดีน้องสาวทั้งสามคนเลยเหรอ ถึงแม้ข้าจะไม่ได้เป็นกษัตริย์ แต่ข้าก็เป็นลูกคนโตของพระอุทัยราชา เรื่องคิดหนีข้าเองไม่เคยคิด น้องข้าไปอยู่ไหน ข้าก็ต้องไปอยู่ที่นั่นด้วย ถึงแม้จะเสี่ยงอันตรายเพียงใด ข้าก็ไม่กลัว” ขณะทรงตรัสอยู่นั้น นางกำนัลหน้าห้องเข้ามากราบทูลว่าองค์มีเสด็จมาหาองค์แบน องค์แบนจึงรีบให้เข้ามา พอองค์มีเข้ามาภายในห้องแล้ว องค์แบนจึงเป็นคนพูดออกมาก่อน “เป็นเกียรติแก่ข้าพระองค์ยิ่งนักที่พระเจ้ากรุงกัมพูชาเสด็จมาหาข้าถึงห้อง” องค์มีจ้องมององค์แบน น้ำตาคลอเบ้า “วันนี้ที่น้องมาหา น้องมาในฐานะน้องสาว น้องทั้งคิดถึงพี่ เป็นห่วงพี่ ตอนนี้องเลิ้งกุ๋นไม่เข้มงวดกับน้อง น้องจึงมาหาพี่ได้ น้องคิดถึงพี่มาก และน้องไม่อยากให้พี่เดินทางไปกรุงเว้ด้วย” “เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาห้ามข้า” องค์แบนพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “เจ้ากะจะให้ข้าทิ้งให้พวกเจ้าต้องเสี่ยงอันตราย แต่ข้ากลับเอาตัวรอดกระนั้นหรือ” “น้องไม่ได้คิดสิ่งใดเลย น้องรู้แค่ว่า เป้าหมายอยู่ที่ตัวน้อง ถึงแม้น้องจะโดนฆ่าตายที่กรุงเว้ นั่นก็คือหน้าที่และความรับผิดชอบของคนที่เป็นกษัตริย์ มันไม่เกี่ยวกับผู้ใดเลย” องค์แบนมีสีหน้าอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด พระนางเดินไปจับไหล่ขององค์มี “แต่ข้าคือพี่ของเจ้า เจ้าเลิกเอาความเป็นกษัตริย์มาอ้างว่าเจ้าต้องรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวเสียที มันอาจจะฟังดูดี แต่ข้าไม่เคยเข้าใจเลย ข้าห่วงเจ้านะน้องมี แม้บางครั้งข้าจะชิงชังเจ้าไปบ้าง แต่ลึกๆแล้วข้าก็ห่วงเจ้านะ ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องเผชิญกับเพทภัยตามลำพังหรอก” “ท่านพี่” ทั้งสองสวมกอดกัน ระหว่างสวมกอดกันอยู่นั้น องค์มีพูดออกมาว่า “ราษฏรคงเกลียดข้าที่ข้าไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ ข้าคงไม่มีที่ยืนในแผ่นดินผืนนี้อีก ข้าอาจไปกรุงเว้แล้วไม่ได้กลับมาอีก คงจะไม่มีใครจดจำข้าได้ ท่านพี่รู้ไหมว่าองเลิ้งกุ๋นให้ขุนนางและราษฎรทุกคนแต่งชุดของพวกไดเวียต ถ้าใครไม่ทำตามก็จะฆ่าเสีย ข้าเองพยายามห้ามปรามแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ข้ารักษาแผ่นดินแห่งนี้เอาไว้ไม่ได้” องค์แบนผละออกจากการสวมกอด แต่มือยังจับไหล่ขององค์มีไว้ “ชาวเขมรเป็นเขมรด้วยหัวใจ มิใช่เครื่องแต่งกาย ถึงมันจะทำให้เราเป็นไดเวียต เราก็เป็นได้เพียงกาย แต่หัวใจของพวกเราเป็นเขมรตราบจนสิ้นลมหายใจ ต้องมีคนรู้คนเข้าใจว่าการที่เจ้าพยายามเป็นอยู่ทุกวันนี้ มันเป็นการห้ามไม่ให้พระเจ้ามินมางยกทัพมาฆ่าราษฎรของเราทั้งแผ่นดิน ถึงวันนี้จะไม่มีใครเข้าใจ แต่ถ้าตราบใดที่แผ่นดินเขมรยังอยู่ จะต้องมีใครเข้าใจเราเข้าสักวัน และต้องรับรู้ว่าหัวใจของเราไม่ใช่โดเวียต ถึงแม้ใครๆจะเรียกเจ้าว่าบากุ๋นพูก็ตาม” ทั้งสองสวมกอดกันอีกครั้ง นานแล้วที่ทั้งสองไม่ได้เปิดใจกันมากถึงขนาดนี้ การเปิดใจซึ่งกันและกันทำให้ทั้งสองเข้าใจความรู้สึกของกันและกันดี จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 01:36:07

ความคิดเห็นที่ 2 ในห้องส่วนพระองค์ขององค์สงวน องค์เพาได้เข้ามาพูดคุยกับองค์สงวนตั้งแต่รู้ว่าพระเจ้ามินมางเชิญราชวงศ์เขมรทั้งหมดไปกรุงเว้ เหตุการณ์นี้ทำให้องค์สงวนกังวลไม่น้อย “เด็จพี่เพา เราต้องไปเว้จริงๆเหรอเพคะ หงวนว่าที่นั่นน่ากลัวมาก หงวนไม่อยากไปเลย” องค์เพากล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน “ไม่มีใครอยากไปหรอก แต่ถ้าเราสองคนคิดหนี แล้วทิ้งองค์แบนกับองค์มีไว้ มันก็ไม่เหมาะหรอกนะ” “เด็จพี่แบนและพี่มีจะเด็จจริงๆเหรอเพคะ” “น่าจะเสด็จไปกันแน่ๆ” “อืม หงวนกลัวเพคะพี่เพา” องค์เพาแทบทนไม่ได้ที่เห็นองค์หงวน องค์หญิงน้อยชันษาประมาณ 16 นิดๆ จะต้องมาแบกรับกับ ความกดดันเกินวัย ถึงองค์หงวนจะไม่ใช่กษัตริย์ แต่ก็เป็นคนสำคัญของราชวงศ์กัมพูชาในปัจจุบัน เรื่องที่จะคิดหนีและทิ้งพี่น้องนั้นองค์เพาไม่คิดอยู่แล้ว แต่จะมีทางใดเล่าที่จะทำให้มั่นใจว่าทั้งสองจะปลอดภัย ถึงตอนนี้จะยังทรงคิดอะไรไม่ออก แต่องค์เพาก็ยังต้องคิดต่อไป เพราะพระองค์เชื่อว่าถ้าคิดหาหนทางที่ดีแล้วพระองค์กับองค์สงวนจะต้องรอดจากปากเหยี่ยวปากกาอย่างแน่นอน จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 01:44:21

ความคิดเห็นที่ 3 ถึงบัดนี้ องเลิ้งกุ๋นเริ่มคิดการใหญ่จนกระทั่งพระเจ้ามินมางก็ไม่อาจล่วงรู้ อำนาจมันช่างหอมหวานดีแท้ หลังจากคิดที่จะครอบครองกัมพูชาด้วยแผนอันแยบยล องเลิ้งกุ๋นคิดเลยเถิดถึงการครอบครองด่ายนาม เสียม จามปา ล้านช้าง แล้วเลยไปถึงพุกามประเทศ การจะเป็นใหญ่ในแถบอินโดจีนนั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม แต่หมากแต่ละตัวจะต้องเดินตามเกมที่เขากำลังจะจัดวางให้เข้าที่เข้าทาง แน่นอนว่าหมากตัวแรกที่ต้องจัดการก่อนคือนักองค์อิ่ม เจ้าเมืองพระตะบองคนปัจจุบัน องเลิ้งกุ๋นจึงจัดคนลักลอบเข้าเมืองพระตะบองเพื่อทรงเทียบเชิญให้กับนักองค์อิ่ม ณ เมืองพระตะบอง องค์อิ่มกำลังเกษมสำราญกับการสนทนากับขุนศึกผู้รู้ใจหลายนาย ไม่นานนักมีทหารมาแจ้งว่าทหารญวนได้นำเทียบเชิญขององเลิ้งกุ๋นมาจากพนมเปญ และต้องการขอเจรจาเป็นการส่วนตัว นักองค์อิ่มคิดอยู่สักพักก่อนจะอนุญาตให้ทหารผู้นั้นสามารถที่จะพูดคุยกับตนเป็นการส่วนตัวได้ ทั้งสองจึงมีโอกาสได้คุยกัน “เจ้ามีอะไรว่ามา ข้ามีเวลาไม่มากนักหรอก” องค์อิ่มเริ่มบทสนทนาก่อน ทหารญวณผู้นั้นจึงกล่าวว่า “ข้าพระองค์นำเทียบเชิญขององเลิ้งกุ๋นมาให้พระองค์ โดยในเทียบเชิญมีใจความว่าหลังจากช่วยมหาราชินีมีปกครองกัมพูชามาได้เกือบปี องเลิ้งกุ๋นค้นพบว่าการมีพระเจ้าแผ่นดินเป็นหญิงนั้นมีข้อจำกัดหลายอย่าง หลังจากช่วยบริหารมาจนถึงวันนี้นับว่าถึงที่สุดแล้ว คณะผู้บริหารและช่วยว่าราชการต่างเห็นตรงกันว่าองค์มีไม่เหมาะที่จะเป็นกษัตริย์ต่อไป และทุกคนต่างเห็นชอบให้ทูลเชิญองค์อิ่มขึ้นมาเป็นกษัตริย์ของกัมพูชาแทน ท่านจะทรงเห็นอย่างไร” เนื่องจากองค์อิ่มมีความปรารถนาที่จะเป็นกษัติริย์อยู่แล้ว พอได้ฟังความจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่ก้แกล้งถามเพื่อเป็นการหยั่งเชิงทหารญวณผู้นั้น “แล้วพวกเจ้าจะเอาองค์มีไปไว้ที่ไหน หรือพวกเจ้าคิดจะฆ่านาง” “องเลิ้งกุ๋นได้ออกอุบายลวงองค์มีไปพระราชวังกรุงเว้ ไม่คิดจะทำให้ถึงตาย แต่จะกักขังไม่ให้มายุ่งกับการบริหารบ้านเมืองของท่าน” องค์อิ่มกระหยิ่มอยู่ในใจ แต่ก็ยังกล่าวว่า “งั้นเจ้ารอข้าที่ตรงนี้ก่อน ไม่นานหรอก เดี๋ยวข้ามา” องอิ่มรีบออกจากห้องโดยเร็วเพื่อไปยังอีกห้องหนึ่ง แล้วเรียกหน่วยสายลับมาสอบถามว่าขณะนี้เหตุการณ์ ณ กรุงบันทายแก้วเป็นอย่างไรบ้าง หน่วยสายลับให้ข้อมูลมาว่า ขณะนี้องค์มีและราชวงศ์คนอื่นๆกำลังเตรียมเสด็จไปกรุงเว้ ด้วยเหตุเพราะพระเจ้ามินมางอยากจะเชื่อมสัมพันธไมตรีกับราชวงศ์เขมร เมื่อองค์อิ่มได้ยินอย่างนั้นก็เผลอหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ และทรงคิดในใจว่า “หลานมี เจ้าไม่น่ารอดแน่ พวกไดเวียตน่าจะคิดกำจัดเจ้าให้สิ้นไป นับว่าเป็นบุญของข้าที่จะได้เสวยราชย์เป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาองค์ต่อไป” เมื่อสอบถามจนแน่ใจว่าเหตุการณ์ที่ทหารญวณเล่า กับเหตุการณ์ในวังมีความสอดคล้องกัน องค์อิ่มจึงตกปากรับคำว่าจะเป็นกษัตริย์ให้ เพราะเวลานี้ถ้าไม่มีใครจริงๆก็จะยอมทุกสิ่งทุกอย่างเรียกได้ว่ายอมเสียสละเพื่อราษฎรกัมพูชา ตกดึกองค์อิ่มได้ปรึกษากังองค์พิม ลูกชายคนโปรดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น นักองค์พิมนั้นเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม ถึงจะงามสู้สงครามไม่ได้ แต่ก็ถือว่าสูสีอยู่มิใช่น้อย องค์พิมฟังพ่อของตัวเองเล่าถึงโอกาสที่จะได้เป็นกษัตริย์ “ถ้าด้วงรู้คงจะดีใจระคนเสียใจ” “อย่างไรหรือท่านพ่อ” องค์อิ่มยิ้มกว้างก่อนจะตอบว่า “ด้วงคงดีใจที่พ่อจะได้เป็นกษัตริย์ แต่ก็คงเสียใจที่องค์มินมางไม่ได้เลือกเขา” องค์พิมนิ่งคิดชั่วครู่จนองค์อิ่มเริ่มสงสัย “คิดอะไรเหรอลูก” องค์พิมชี้แจง “ถ้าองค์ด้วงทรงทราบ สิ่งหนึ่งที่ต้องเกิดขึ้นแน่คือการอ้างว่าตนเองเหมาะที่จะเป็นกษัตริย์มากกว่าพ่อ ไม่แน่นะ องค์ด้วงอาจลุกขึ้นมาแข่งกับพ่อ” เมื่อองค์อิ่มได้ฟังถึงกับหน้าซีดเผือด  กลัวว่าตนจะไม่ได้เป็นกษัตริย์ เขาจึงนิ่งคิดนิดนึงก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า “ถ้างั้นเราจะต้องทำให้องค์ด้วงไปให้พ้นทางให้ได้ ตอนนี้ข้ากำลังมีแผนอยู่ในหัวแล้ว” ถึงตอนนี้ต่างคนก็ต่างรู้สึกว่าแผนในหัวของตัวเองเป็นแผนที่ดีที่สุด และมีผลทำให้เกิดแผนซ้อนแผนตามมาอีกมากมายในอนาคต จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 01:54:26

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันก็มีสารมาถึงกรุงเทพ สารนี้ส่งต่อมาเรื่อยๆจนถึงเจ้าพระยาบดินทรเดชา ซึ่งตอนนั้นถูกเรียกตัวมาเรื่องเขมรอยู่บ่อยครั้ง เจ้าพระยาบดินทรเดชาและผู้ที่ได้รับสารและรู้ความทุกคนต่างสงสัยในเนื้อความของสารนั้น สารนั้นบอกว่าองค์ด้วงคิดกบฏ เอาใจออกห่างสยาม ไปเข้ากับฝ่ายญวณและเห็นดีเห็นงามกับองเลิ้งกุ๋น ในท้ายที่สุดก็หวังที่จะได้เป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชา สิ่งที่น่าแปลกใจมากที่สุดในสารที่กล่าวหาเจ้าเมืองมงคลบุรีก็คือมันเป็นสารที่มาจากองค์อิ่ม เจ้าเมืองพระตะบอง เหตุการณ์นี้ทำให้เจ้าพระยาบดินทรเดชาทรงสับสนในตอนแรก แต่ก็พอเห็นภาพของบางสิ่งบางอย่าง ถึงกระนั้น พระองค์ทรงตัดสินพระทัยนำความกราบบังคมทูลพระเจ้าอยู่หัวถึงสารปริศนานี้ที่สยามได้รับ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงวิเคราะห์ตัวสารอย่างละเอียด ทรงสนพระทัยในสารนี้เป็นอย่างยิ่ง แต่ทรงมีพระราชวินิจฉัยออกไปว่า ให้ทำตามที่สารนี้บอก โดยให้ส่งข่าวออกไปว่าทางวังสยามรู้ความว่าองค์ด้วงคิดกบฏทางพระเจ้าอยู่หัวได้รับสั่งให้ทหารไปจับองค์ด้วงมาคุมขังที่กรุงเทพฯ พระองค์ทรงอยากให้ทุกคนที่รู้เรื่องนี้เข้าใจแบบนี้ แต่พระองค์ทรงแน่พระทัยว่าเหตุการณ์ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ แต่ไม่ว่าเหตุการณ์จะเป็นแบบไหน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงแน่พระทัยมากว่า การนำตัวนักองค์ด้วงมาไว้ที่กรุงเทพก่อนน่าจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่สุด จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 01:59:34

ความคิดเห็นที่ 5 ณ บันทายแก้ว กรุงพนมเปญ องค์มียืนอยู่ตรงหน้าปราสาทใหญ่ ทรงเพ่งมองปราสาทนั้น แล้วทรงหันไปทางพระตำหนักนาวา ตอนนั้นมีทหารญวณห้อมล้อมพระองค์อยู่ห่างๆ แต่ไม่ถึงกับห่างมากนักประมาณ 200 นาย ยิ่งใกล้กำหนดการไปกรุงเว้มากเท่าไหร่ องเลิ้งกุ๋นยิ่งปล่อยให้องค์มีเป็นอิสระมากเท่านั้น แต่มันเป็นอิสระภาพภายใต้ดวงตาของทหารญวณนับร้อยคู่ บุเรเดินมาเข้าเฝ้าพระองค์ “เสด็จพระองค์หญิง” นักองค์มีหันไปมองหน้าเขา “ท่านเลือกได้หรือยังว่าจะไปเว้หรือจะอยู่ที่นี่” บุเรมองหน้านักองค์มีด้วยความเมตตายิ่ง “ข้าพระพุทธเจ้าจะตามพระองค์ไป” “ท่านตามข้าไปก็อาจตายได้ แต่ถ้าอยู่ที่นี่ ก็อาจเป็นได้ที่พวกญวณจะฆ่าคนในวังทั้งหมดแล้วเผาพระราชวังหลวงแห่งนี้ ตอนนี้ไม่มีใครรู้จริงๆหรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น” บุเรยังคงจ้องมองนักองค์มี แต่นักองค์มีไม่ได้จ้องมองเขา “เสด็จพระองค์หญิงทรงเข้มแข็งมากกว่าที่กระหม่อมคิด” นักองค์มีหันมาสบตากับบุเรเป็นครั้งแรก “ข้าไม่ได้เข้มแข็งหรอก ข้าคิดว่าข้ากำลังทำหน้าที่ของกษัตริย์อยู่ แต่ข้าก็รู้อยู่แก่ใจว่าหลายคนเห็นข้าเป็นเพียงหุ่นเชิด ถึงพวกเขาจะคิดอย่างนั้นกัน แต่หุ่นเชิดอย่างข้าก็มีหัวใจและก็มีศักดิ์ศรีไม่แพ้กษัตริย์องค์ใดของกัมพูชา เพียงแต่ว่าข้าไม่อย่างให้สมัยของตัวเองเป็นสมัยที่ราชวงศ์ถูกโค่นล้ม ข้าไม่อยากให้แผ่นดินกัมพูชาต้องสิ้นชาติ เพราะถึงข้าจะตาย ข้าก็คงอับอาย ไม่กล้าไปสู้หน้าบรรพกษัตริย์ ถึงแม้ว่าข้าจะตายข้าก็อยากตายอย่างสมศักดิ์ศรี” “เสด็จพระองค์หญิง บางครั้งพระองค์ก็ไม่ควรที่จะคิดถึงเพียงนี้ พระองค์ไม่จำเป็นจะต้องแบกรับภาระหนักถึงเพียงนี้ เพราะพระองค์ไม่ใช่ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด และพระองค์ไม่ควรที่จะต้องรับผิดชอบอะไรเลย” องค์มีมองลึกลงไปในดวงตาของบุเร “เจ้า เจ้าถือดียังไงถึงมาแนะนำข้าแบบนี้ เจ้าแนะให้ข้าเห็นแก่ตัว ให้ข้าไม่ต้องไปสนใจบรรพกษัตริย์ ไม่ต้องไปสนใจอาณาประชาราษฏร์ ไม่ต้องไปสนใจใครเลย ข้าทำอย่างนั้นได้หรือ ข้าทำได้จริงๆหรือ” บุเรอยากจะปลอบพระองค์ให้มากกว่านี้ อยากจะสัมผัสไหล่และให้กำลังใจองค์มีให้มากกว่านี้ แต่คงไม่อาจทำได้ เพราะเท่าที่ใกล้ชิดอยู่ทุกวันนี้ก็เป็นเป้าสายตามากพอแล้ว องค์มีคืนสติอีกครั้ง และทรงรับสั่งว่า “เจ้าอยู่ที่นี่เถอะ ถึงกษัตริย์หญิงหุ่นเชิดจะตายอย่างน่าอนาถในพระราชวังหลวงกรุงเว้  แต่คนกัมพูชายังต้องการคนอย่างเจ้า” พอรับสั่งเสร็จก็ทรงเสด็จพระราชดำเนินขึ้นพระตำหนักนาวา ปล่อยให้บุเรมองพระองค์จนลับสายตาไป หลังจากเข้าห้องส่วนพระองค์ไปแล้ว พอปิดประตู พระองค์นำพระหัตถ์มาป้องไว้ที่พระโอษฐ์ และทรงพระกันแสงออกมาอย่างหมดหัวใจ พระองค์รู้สึกสงสารตัวเองมากที่พลั้งปากออกไปว่าห้ามไม่ให้บุเรตามไปที่กรุงเว้ ทำไมพระองค์ถึงพูดออกไปอย่างนั้น ในเมื่อบัดนี้พระองค์ทรงรู้แน่แก่พระทัยแล้วว่าทรงรักบุเรหมดหัวใจ. โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:05:09

ความคิดเห็นที่ 6 ตามรอยนักองค์มี ราชินีที่โลกลืม ตอนที่ 1 ถึงจะพลาดการสวมเสื้อเหลืองไปเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวันที่ 5 ธันวาคม ณ พระที่นั่งอนันตสมาคม  แต่เราก็หาวันและเวลาอื่นอีกไม่ได้แล้ว ถึงแม้ว่าการไปเขมรครั้งแรกเมื่อวันที่ 6-8 กรกฎาคม 2555 จะตื่นเต้นมากๆ แต่การไปครั้งนี้ในวันที่ 6-9 ธันวาคม 55 นับว่าตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะนอกจากผมจะไปกับเพื่อนรู้ใจแล้ว ผมก็ยังมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนที่จะตามรอยนักองค์มี กษัตริย์หญิงหนึ่งเดียวของกัมพูชา เนื่องจากเราวางแผนจะเข้าเขมรตอนเช้าของวันที่ 6 ธันวาคม เราก็จะต้องไปค้างที่สระแก้ว 1 คืน เช้าวันที่ 5 ธันวาคม 55 ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนจึงตัดสินใจออกเดินทางแต่เช้า  เรานัดรถตู้ให้มารับเราตอน 8 โมง รถตู้มาตรงเวลามาก พอถึงแปดโมงรถตู้ก็มารับเราสองคน ประมาณเที่ยงๆเราก็ถึงจังหวัดสระแก้ว  สระแก้วเป็นจังหวัดที่แยกออกมาจากจังหวัดปราจีนบุรีในปี 2536 ทิศเหนือของสระแก้วจะติดกับจังหวัดบุรีรัมย์และจังหวัดนครราชสีมา ทิศใต้ติดกับจังหวัดจันทบุรี ทิศตะวันตกติดกับจังหวัดปราจีนบุรีและจังหวัดฉะเชิงเทรา และทิศตะวันออกติดกับราชอาณาจักรกัมพูชา พอเราหาที่พักเรียบร้อยแล้ว ช่วงบ่ายผมจึงชวนเพื่อนมาที่ปราสาทสด๊กก๊อกธม ปราสาทหินที่ใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออก ปราสาทสด๊กก๊อกธมนี้ตั้งอยู่ที่บ้านหนองเสม็ด ตำบลโคกสูง อำเภอโคกสูง ความสำคัญประการหนึ่งของปราสาทหินแห่งนี้คือพบจารึกซึ่งกลายเป็นหลักฐานสำคัญของการลำดับราชวงศ์ของกษัตริย์เขมร ตอนที่เราไปถึงนั้นอากาศดีมาก ทำให้เห็นความงามของปราสาทได้อย่างแจ่มชัด พอมาถึงที่นี่เราจะพบมัคคุเทศก์ท้องถิ่นคนสำคัญของเรา ได้แก่ คุณลุงปรีชา นุชละม้าย จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:15:22

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเองเคยเจอลุงปรีชามาครั้งหนึ่งแล้วในเดือนกรกฎาคม ที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้ผมมากับเพื่อนที่สนใจประวัติศาสตร์เหมือนๆกัน การมาครั้งนี้จึงถือว่าสำคัญมาก เพราะจะทำให้เราเข้าใจบางสิ่งบางอย่างมากขึ้น ก่อนอื่นลุงปรีชาเล่าให้เราฟังว่า ปราสาทสด๊กก๊อกธม สร้างขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 14 เพื่อใช้ประกอบพิธีกรรมตามคติความเชื่อของศาสนาฮินดู จารึกหลักที่สองบอกว่าปราสาทแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อเฉลิมพระเกียรติแด่พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2  ซึ่งทรงเป็นกษัตริย์ในช่วงราวปี ค.ศ. 1050-1066 แสดงว่าพื้นที่แถวนั้นในสมัยก่อนก็เป็นพื้นที่ของพระองค์ การได้มาเยี่ยมปราสาทของพระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2  เป็นครั้งที่ 2 ทำให้ผมตื่นเต้นมาก เพราะผมอินมากกว่าครั้งแรกมากมายนัก รู้สึกมีความสุขมากที่ได้มาเยือนที่นี่ สิ่งที่สำคัญมากของปราสาทแห่งนี้คือจารึกหลักที่ 2 ได้มีรายพระนามของกษัตริย์กัมพูชาทุกพระองค์จนมาถึงสมัยของพระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2  สมัยของพระองค์ห่างจากพระเจ้าชัยวรมนที่ 2 นานถึง 260 ปี ที่น่าสนใจมากๆคือทำไมพระองค์ทรงเรียงลำดับกษัตริย์ก่อนหน้าพระองค์ประมาณ 13 พระองค์ได้อย่างแม่นยำทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นจารึกของหลายปราสาทไม่ได้บอกอะไรที่ชัดเจนนัก ทำให้จารึกหลักที่ 2 ของปราสาทสด๊กก๊อกธมมีความสำคัญมาก และเชื่อไหมครับว่ามีชาวตะวันตกหลายคนอยากได้จารึกหลักนี้ไปครอบครอง แต่พวกเขาไม่สามารถจะนำไปได้  ปัจจุบันจารึกทั้งสองหลักของปราสาทแห่งนี้ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีที่หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร ได้มีการสันนิษฐานว่าจารึกหลักนี้จารึกในสมัยปี ค.ศ. 1052 นั่นเป็นช่วงต้นรัชสมัยของพระองค์ด้วยซ้ำไป แสดงว่าการวางแผนสร้างปราสาทและจารึกได้มีการวางแผนตั้งแต่พระองค์ทรงปกครองอาณาจักรในช่วงแรกๆ ทำให้สามารถมองได้ว่า พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2  ทรงสนพระทัยในประวัติศาสตร์และโบราณคดีเป็นอย่างมาก และทรงวางแผนในการทำศิลาจารึกเป็นอย่างดี ตอนผมเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆเราจะเห็นกำแพงของปราสาทก่อน แค่นั้นก็รู้สึกตื่นเต้นแล้วครับ พอเดินมาจนถึงพื้นหินที่เป็นทางเดินมุ่งสู่ตัวปราสาทที่พอจะรู้ได้ว่าเป็นทางเดินหินสมัยโบราณ ผมก็รู้สึกดีมาก ถึงแม้ปราสาทสด๊กก๊อกธมจะเป็นปราสาทที่ไม่อลังการเท่าปราสาทนครวัด แต่ก็ทำให้รู้สึกได้ว่าปราสาทนี้งดงามมากและมีขนาดที่พอเหมาะ พระองค์ยังได้ทรงสร้างปราสาทบาปวนในเขตเมืองพระนครที่กัมพูชา ซึ่งปราสาทบาปวนอลังมากกว่าสด๊กก๊อกธมเยอะ แต่คงไม่แปลกเพราะคงสร้างใกล้กับวังของพระองค์  ผมชอบทางเดินมุ่งไปยังปราสาทบาปวนมาก เพราะมันยกพื้นสูงและดูอลังมากๆ แต่ทางเดินของสด๊กก๊อกธมก็ดูดีเพราะมีเสานางเรียงประดับไว้อย่างสวยงาม (ตามจินตนาการ) มีหลายคนบอกว่าตอนบนสุดของปราสาทบาปวนคือลูกโลก ผมก็เลยสงสัยมากว่าพระองค์รู้ได้อย่างไรว่าโลกกลม แถมด้านตะวันตกของปราสาทบาปวนยังมีการเรียงหินให้เป็นพระนอนขนาดยักษ์ซึ่งสวยงามมากๆ แสดงว่าพระองค์ต้องศรัทธาในพุทธศาสนาและต้องมีหลักของสุนทรียศาสตร์และมีหลักคิดในเรื่องความงามที่โดดเด่นมากๆ ตอนนี้เราเริ่มจะมีหลักฐานมากขึ้น มากพอที่จะทำให้รู้ได้ว่าพระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2  ทรงเป็นศิลปินและทรงเป็นเลิศในด้านศิลปศาสตร์ ประวัติศาสตร์และน่าจะวิทยาศาสตร์ด้วยนะที่พระองค์ทรงสนพระทัย เรามาว่ากันถึงชื่อของปราสาทสด๊กก๊อกธมกันดีกว่า  ลุงปรีชาบอกว่าสมัยก่อนปราสาทหลังนี้ชาวบ้านจะเรียกว่า “ปราสาทเมืองพร้าว” เพราะคนสมัยก่อนนานมาแล้วจะมองเห็นไกลๆว่าแถวนั้นมีต้นมะพร้าวอยู่เยอะ และแทบจะไม่เห็นตัวปราสาท แต่เอาเขาจริงๆแล้วไม่ใช่ เพราะที่ตรงนั้นไม่มีต้นมะพร้าวหรอก ที่ๆปราสาทถูกเนรมิตขึ้นจะมีลักษณะคล้ายๆเมืองลับแล คือมองไกลๆเห็นอีกอย่าง แต่เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วจะเห็นอีกอย่าง และนี่คือความลึกลับของพื้นที่แถบนั้น และถ้าจะดูกันจริงๆ ปราสาทสด๊กก๊อกธมน่าจะแฝงตัวอยู่ในป่าลึก แต่ปัจจุบันเดินเข้าไปได้ง่าย เพราะได้มีการตัดถนนเข้ามาใกล้ตัวปราสาท จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:18:34

ความคิดเห็นที่ 8 ทางเดินยาวๆของปราสาทบาปวน ( 7 ธันวาคม 2555 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:27:27

ความคิดเห็นที่ 9 ความยิ่งใหญ่ของปราสาทบาปวน ( 7 ธันวาคม 2555 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:32:10

ความคิดเห็นที่ 10 ปราสาทสด๊กก๊อกธม ภาพสะท้อนน้ำในวันที่อากาศดีมาก ( 5 ธันวาคม 55 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:33:58

ความคิดเห็นที่ 11 ลุงปรีชาถ่ายรูปกับปราสาทสด๊กก๊อกธม ( 5 ธันวาคม 55 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:40:58

ความคิดเห็นที่ 12 ภาพนี้คือภาพของโคปุระชั้นแรกก่อนจะถึงภาพที่เราไปถ่ายปราสาทสะท้อนน้ำนะครับ จะเห็นแนวทิวของเสานางเรียงที่เหลืออยู่  ( 5 ธันวาคม 55 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:45:31

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อเราเข้าสู่โคปุระชั้นที่สอง ทางซ้ายและขวามือของเราจะเห็นบรรณาลัย ซึ่งเป็นหอที่ใช้เก็บคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ บางคนก็อาจเรียกได้ว่านี่คือห้องสมุดสมัยโบราณ ( 5 ธันวาคม 55 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:52:32

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าเรามองตรงไปข้างหน้า เราจะเห็นปราสาทประธานของปราสาทสด๊กก๊อกธม ซึ่งสง่างามและสวยงามมาก ( 5 ธันวาคม 55 ) จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 02:56:32

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนนั้นเรายังอยากชมความงามและทราบประวัติของปราสาทสด๊กก๊อกธม เลยยังไม่ได้ถามถึงเรื่องราวของนักองค์มีเลย ก็เลยยังไม่ทราบว่าลุงปรีชารู้จักนักองค์มีรึเปล่า งั้นเราพบกันใหม่ใน ตามรอยนักองค์มี ราชินีที่โลกลืมในตอนที่ 2 นะครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 03:08:58

ความคิดเห็นที่ 16 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 1 และตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12447981/W12447981.html ตอนที่ 3 และตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12469609/W12469609.html#10 ตอนที่ 5 และ ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12668421/W12668421.html ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12758259/W12758259.html ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12844756/W12844756.html ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12889322/W12889322.html ตอนที่ 10 และ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12894150/W12894150.html ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12899209/W12899209.html ตอนที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12927302/W12927302.html ตอนที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12942482/W12942482.html#12 ตอนที่ 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12952600/W12952600.html ตอนที่ 16 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12959384/W12959384.html จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:37:58

ความคิดเห็นที่ 17 ติดตามตอนเก่าๆได้ที่ Dek-d.com จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:39:59

ความคิดเห็นที่ 18 ช่วงท้ายนี้เอาภาพเขาพระราชทรัพย์ที่เคยปรากฏในตอนต้นๆมาฝากครับ เอามาจาก http://www.oknation.net/blog/print.php?id=567119 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:42:20

ความคิดเห็นที่ 19 เขาพระราชทรัพย์อยู่ที่กรุงอุดงมีชัยหรือบันทายเพชร อยู่ถัดมาทางเหนือของกรุงพนมเปญ เขาแห่งนี้จะมีเจดีย์ที่บรรจุพระบรมอัฐิของราชวงศ์หลายพระองค์ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 55 22:57:50 จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:45:36

ความคิดเห็นที่ 20 ภาพถ่ายดาวเทียมเขาพระราชทรัพย์ สุสานหลวงกษัตริย์เขมร จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:47:03

ความคิดเห็นที่ 21 เขาพระราชทรัพย์เมื่อประมาณ 50 ปีก่อน จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:49:09

ความคิดเห็นที่ 22 ทางขึ้นเขาพระราชทรัพย์ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:50:21

ความคิดเห็นที่ 23 นอกจากนี้ยังมีเจดีย์น้อยใหญ่ บรรจุพระอัฐิพระราชชวงศ์อีกมากมาย จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 04:52:22

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านเพลินเลยค่ะ ชอบรูปประกอบด้วย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 10:04:30

ความคิดเห็นที่ 25 อยากอ่านตั้งแต่ตอนแรก แต่คลิ๊กลิงค์แล้ว Not Found อ่ะค่ะ ใครมีให้อ่านบ้างไหมค๊ะ จากคุณ : มนุษย์วันอังคาร1976 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 18:14:14

ความคิดเห็นที่ 26 *** ขอบคุณมากครับคุณกุลธิดา *** *** คุณมนุษย์วันอังคาร1976 ครับ รบกวนไปอ่านในเว็บเด็กดีก่อนก็ได้ครับ เพราะค้นหานิยายได้ไม่ยาก สารภาพตรงๆครับว่ายังสร้าง blog และเอานิยายลง blog ไม่เป็น ก็คงต้องใช้วิธีนี้ไปพลางๆก่อนครับ ขอบคุณมากนะครับที่สนใจ *** จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 01:44:08

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าเป็นคนสมัยก่อน คงจะบอกว่า น่าจะเพราะคุณเคยมีความผูกพันกับยุคนั้น จึงได้แรงบันดาลใจให้เขียนอะไรออกมาได้ จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 17:26:17

ความคิดเห็นที่ 28 ยอดเยี่ยมครับ !! จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 19:08:46

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ ณ พิชาครับ ขอบคุณมากนะครับ มีเพื่อนผมคนหนึ่งก็พูดคล้ายๆคุณว่าผมคงผูกพันกับยุคนั้น ตอนที่ร่างนิยายสมมติเรื่อง Queen of Asia หลังจากกลับจากเวียดนาม ตอนนั้นก็วางโครงเรื่องไว้ว่าราชินีต่างถิ่นมาถูกขังไว้ในพระราชวังกรุงเว้ แต่ยังคิดไม่ออกครับว่าพระนางควรจะเป็นราชินีจากที่ไหน ผมยังคิดในใจเลยว่า คงไม่พ้นเขมร ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขมรเคยมีกษัตริย์เป็นผู้หญิง แต่พอมารู้ผมก็งง เหมือนกันว่าโครงเรื่องที่เคยทำไว้แล้วคล้ายกับเรื่องราวของราชินีคนนี้เลย มันน่าแปลกประหลาดมากครับ พอมาศึกษาประวัติของนักองค์มี ผมก็ยิ่งตกใจว่าเรื่องราวของพระองค์คล้ายกับนิยายสมมติของผมมาก ผมก็เลยตัดสินใจว่า "งั้นก็เขียนเรื่องของพระองค์ซะเลย" ถ้าลองย้อนกลับไปตอนที่ผมเดินอยู่ในพระราชวังกรุงเว้ ที่เวียดนาม ตอนนั้นผก็ไม่ได้เดินตามไกด์ ดันเดินออกนอกลู่นอกทาง แล้วก็มีความรู้สึกแปลกๆโผล่มาในหัวว่า "เคยมีกษัตริย์ผู้หญิงถูกล่อลวงมาที่นี่" ผมรู้สึกอย่างนั้นขึ้นมาจริงๆ และโครงเรื่องนิยายเรื่อง Queen of Asia ก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมาครับ ผมรู้สึกว่าประสบการณ์ครั้งนี้แปลกประหลาดมาก จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:13:03

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ Psycho man ครับ ขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:15:59

ความคิดเห็นที่ 31 ขออนุญาตแก้คำผิดของตัวเองใน คห ที่ 19 นะครับ จากข้อความที่ว่า "เขาพระราชทรัพย์อยู่ที่กรุงอุดงมีชัยหรือบันทายเพชร อยู่ถัดมาทางเหนือของกรุงพนมเปญ" เป็นข้อความที่ผิดนะครับ คำที่ผิดคือคำว่า "อุดงมีชัย" ตอนนั้นผมคงเบลอๆครับ เลยพลาดไปเอง แต่นักเขียนในไทยก็สับสนกันบ่อยครับ จริงๆแล้วต้องเขียนว่า "อุดง" ครับ ข้อความที่ถูกก็คือ "เขาพระราชทรัพย์อยู่ที่กรุงอุดงหรือบันทายเพชร อยู่ถัดมาทางเหนือของกรุงพนมเปญ" จริงๆก็คือมันจะมีเมือง 2 เมืองที่ชื่อคล้ายๆกันคือ อุดรมีชัย กับ อุดงครับ อุดรมีชัยจะอยู่ทางตอนเหนือของประเทศ ติดกับชายแดนประเทศไทย ตรงจังหวัดสุรินทร์ ส่วนเมืองอุดงจึงอยู่ทางเหนือของกรุงพนมเปญ ห่างจากกรุงพนมเปญไม่มาก และเขาพระราชทรัพย์จะตั้งอยู่ที่นี่ ตอนพระอุทัยราชาเสวยราชย์จะอยู่ในวังที่เมืองอุดง ภายหลังจึงย้ายมาพนมเปญ วังของนักองค์มีก็จะอยู่ที่พนมเปญ แต่กษัตริย์หลังนักองค์มีก็จะไปครองราชย์ที่ อุดง หลายคนเรียกกษัตริย์ยุคหลังเมืองพระนคร ยุคพระอุทัยราชา นักองค์มี และ กษัตริย์ที่ครองราชย์ต่อมาว่า กษัตริย์เขมรสมัยอุดง นักองค์มีก็ใช่ แต่วังของนักองค์มีอยู่ที่พนมเปญ และเรื่องราวทั้งหมดก็ไม่เกี่ยวกับเมืองอุดรมีชัย ทางตอนเหนือของประเทศกัมพูชา ความสับสนในประเด็นนี้เราจะพบค่อนข้างมากในหนังสือเกี่ยวกับเขมรของ บ้านเรา บางเล่มหนักข้อถึงขั้นกล่าวว่าองค์มีคือธิดาองค์โต ส่วนองค์แบนคือ ธิดาองค์ที่สอง และองค์แบนได้เป็นกษัตริย์ จากการอ่านหนังสือหลายเล่มมาก มันทำให้สรุปได้ว่า หลายเล่มมีการลอกต่อๆกันมาโดยที่ผู้เขียนไม่ได้คิด และไม่ได้เข้าใจเรื่องราวที่แท้จริง ซึ่งถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆเข้า ก็น่าเป็นห่วงเด็กไทยที่เอาหนังสือพวกนี้ไปทำรายงานส่งอาจารย์ ขนาดคู่มือการท่องเที่ยวของจังหวัดสระแก้วเองยังเปลี่ยนพระนามของ พระอุทัยทิตยวรมันที่ 2 เป็น พระอาทิตยวรมันที่ 2 เลย ซึ่งเป็นพระนามที่ผิดครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:41:50

ความคิดเห็นที่ 32 เกาะติดสถานการณ์ ขอบคุณมากๆครับ สำหรับข้อมูลที่ดี หลายอย่างก็เพิ่งรู้จากในกระทู้นี้ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 55 00:06:03

ความคิดเห็นที่ 33 ตามๆๆๆค่ะ ^ ___ ^ มาช้าไปหน่อย แต่ชอบประวัติศาสตร์ฝั่งนี้เหมือนกันนะคะ ปราสาทสต็กก๊อกธม อยากไปบ้างจังเลยค่ะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 55 11:38:57

ความคิดเห็นที่ 34 ไปเลยครับ อยู่สระแก้วนี่เองครับ ไม่ไกลหรอกครับ จากคุณ : ภคสิต เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 01:39:28