ความคิดเห็นที่ 1 “เก่งจริง ป้าก็หาหนูให้เจอเซ่...ฮ่าๆๆ” เจ้าของเสียงหัวเราะเสียงใส ไม่ได้กลัวเจ๊รานีเลยแม้แต่น้อย “หน็อยแน่ะ กล้าท่าเจ๊หรือยะ รู้ฤทธิ์ รามี่ สไตล์น้อยไปเสียแล้ว ออกมานะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าคนสวยไม่เตือน” เจ๊รานีชักจะเริ่มฉุนเมื่อมีเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมที่ไหนก็ไม่รู้ มาท้าทาย เจ๊รานีแบมือสักครู่ก็เห็นเป็นไม้เรียวยาวสักประมาณ ๑ ฟุตปรากฏขึ้นมา “โหเจ๊ ไม้เรียวยาวขนาดนี้ เจ๊จะเอามาทำเบ็ดตกปลาเหรอไง ขืนโดนตีเข้าไป เจ็บไป สามวัน สี่วัน เลยนะเจ๊” ลูกไม้เอ่ยบอก “เจ๊เอามาขู่ย่ะ ไม่ได้จะตีจริงๆ เจ๊ยังมีภาพลักษณ์ นางสาวตานีแสนสวย และแสนดีอยู่นะนะ ไม่ได้โหดขนาดนั้นหรอกย่ะ แต่ถ้าไอ้เด็กนี่มันยังกวนประสารทเจ๊ เรียกเจ๊ว่าป้าอีกล่ะก็ ความวิริยะ อดทดเจ๊อาจจะหมดลงก็ได้ ”เจ๊รานีกระซิบบอก “ฮ่าๆๆ คิดจะเอาไม้เรียวมาตีหนูเหรอป้า ฝันไปเถอะ ไม่ได้กินหนูหรอก ฮ่าๆๆ” เจ้าเด็กน้อยยังส่งเสียงยั่วเจ๊รานีต่อไปไม่หยุด เจ๊รานียืนสูดหายใจเข้าออกลึกๆ “นี่ เบบี๋ ออกมาเสียดีๆ ถ้าไม่อยากจะโดนไม้เรียวหวดก้น...” เงียบ ไม่มีเสียงตอยรับใดๆทั้งสิ้น เจีรานีกัดฟันยิ้ม “เจ๊จะนับ ๑-๓ ถ้า เบบี๋ยังไม่ออกมาล่ะก็ ได้ตูดลายเป็นลายสก๊อตแน่!...เจ๊จะนับแล้วนะ ...๓” เจ๊รานีนับรวดเดียวจบ “เจ๊ แล้ว หนึ่ง กับ สอง ไปไหนล่ะ” ลูกไม้ถามกลั้วหัวเราะ “หนึ่งก็ร้องนำอยู่วง ETC. สองก็อยู่วงพาราด็อกซ์ สิยะ เคยไปดูไหมยะ คอนเสิร์ตมัน ไก่ มาก น่ะ” “เอาอย่างนี้เลยเหรอเจ๊” “ย่ะ เอาแบบนี้แหล่ะ” “โหยป้า ขี้โกงนี่นา” เจ้าเด็กน้อยเสียงสูง “เจ๊ไม่สนแล้ว ย๊ากส์!...” แล้วเจ๊รานีก็วาดลวดลายควงไม้เรียว ดังนักยิมนาสติกทีมชาติ “ไม้เรียวยาวขนาดนี้ มันต้องโดนสักทีแหล่ะวะ นี่แน่ะ...โฮะๆๆ โด้นแล้วๆ เป็นไงยะเจ็บนิดๆนะเจ็บนิดๆ เจ็บเหมือนมดกัดนิดเดียว โฮะๆๆ” เจ๊รานีหัวเราะชอบใจ ที่เอาคืนเจ้าเด็กปากเสียได้ “โอ๊ย ป้า มันเจ็บนะ” เจ้าเด็กน้อยลูบก้นตัวเองปอยๆ ปรากฏตัวขึ้น วิ่งหลบไม้เรียวของเจ๊รานีพลวัน “หยุดเรียกเจ๊ว่าป้าเดี๋ยวนี้นะยะ” “ไม่หยุดๆ จะเรียก อายุป่านนี้แล้วทำไมจะเรียกป้าไม่ได้ หนูจะเรียก ป้า ๆๆๆ ฮ่าๆๆ” เจ้าเด็กหัวจุกนุ่งโจงกระเบนส้ม ยังวิ่งหนีไม้เรียวเจ๊รานี อย่างไม่ยอมแพ้  ตะโกนเรียกป้าไม่ได้หยุด “ป้าๆๆๆ ” “ไอ้เด็กจุกนี่ ...ยังไม่หยุดเรียกเจ๊ว่าป้าอีกใช่ไหมเนี่ย ขออนุญาตนะคะ รานีแฟนคลับ ถ้าตอนนี้เจ๊รานีคนสวยจะต้องขอบู้กับเด็กซะหน่อยแล้ว” “หนูมีชื่อนะป้า ป้าอย่ามาเรียกหนูว่าเด็กจุกนะ ...” เจ้าเด็กจุกยืดกอดอก แนะนำตัว “เรียกหนูว่าทองหยอด หนูชื่อทองหยอด” “ทองหยอด...โฮะๆๆ” เจ๊รานีหัวเราะลั่น “ป้า หัวเราะอะไร ต้นกล้วยป้าโดนหนอนกินหรือไง ฮ่าๆๆๆ” เจ้าลูกกรอกทองหยอดหัวเราะสะใจ ที่สามารถหา เรื่องเอาคืนเจ๊รานีได้ “ไอ้เด็กจุก แรงส์นะยะ มาว่าต้นกล้วยสุดสง่างามของเจ๊โดนหนอนกินได้ยังไง เดี๋ยวเถอะ!” “ป้านี่พูดไม่เข้าใจหรือไง หนูบอกว่าหนูชื่อทองหยอด ไม่ใช่เด็กจุก” “เจ๊ แล้วเด็กนี่โผล่มาจากไหน กันล่ะเนี่ย เจ๊เคยเจอหรือเปล่า?” ลูกไม้เอ่ยถาม “ชิ ...ปากเสียขนาดนี้เจ๊ไม่เคยเจอหรอกย่ะ นี่เด็กจุก โผล่ขึ้นมาจากรูไหนยะเนี่ย ใครเอาปูนขาวไปหยอดใส่ไม่ทราบ เด็กจุกหอยหลอด อืม...แต่เจ๊ว่านะปากเสียแบบนี้ สงสัยจะโผล่มาจากถังขยะเปียก โฮะๆๆ” “ป้าเขียว! ป้ากล้าดียังไง มาเรียกหนูว่าหอยหลอด  แถมหาว่าหนูโผล่มาจากถังขยะเปียกอีก แบบนี้มันดูถูกกันชัดๆ” ว่าแล้วเจ้าลูกกรอกทองหยอดก็ขอโชว์ความสามารถให้ดูกันเสียหน่อย “ย๊ากส์!...แปลงร่าง” “เย้ย!...ซุปเปอร์ไซย่า ขั้นที่๓!” ลูกไม้ยืนมองเจ้าลูกกรอกแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ไซย่า สวมชุดสีส้มคาดน้ำเงิน ผมยาวสีทองตั้งเด่อยู่ทรงสุดเท่ห์ ตาปริบๆ “ไงล่ะป้า รู้จักอ๊ะเปล่า ซุปเปอร์ไซย่า ซุน โกคุน ฮ่าๆๆ” “เชอะ ไอ้เด็กจุก คิดว่าแปลงร่างเป็นอยู่คนเดียวหรือไงยะ ดูเจ๊บ้าง...” เจ๊รานี เสกคฑาแปลงร่าง สีทอง รูปวงรี มีเลข สี่หมุนอยู่ตรงกลาง ขึ้นมาถือเอาไว้ “มนต์แห่งจูปิเตอร์ จงสำแดงฤทธา ณ.บัดนาว แจ่ม แจ แด่ม แจ่ม ว้าว ...จงสำแดงฤทธา ณ.บัดนี้!!... จูปิเตอร์ พาเวอร์ เมคอัพ แปลงร่าง” ช่วงพริบตา ชุดไทยสีเขียวของเจ๊รานี ก็เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีเขียว เหมือนหนึ่งในอัศวิน เรื่องเซเลอร์มูนไม่มีผิด “เฮ้ย  นี่มัน... คิโนะ มาโกโตะ เซเลอร์จูปิเตอร์ เจ๊รานีเล่นแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย ” ลูกไม้มอง ซุปเปอร์ไซย่าลูกกรอก กับเซเลอร์จูปิเตอร์รานี ไม่วางตา “อะไรกันเนี่ย แล้วจะสู้กันยังไงวะ ซุปเปอร์ไซย่า กับเซเลอร์จูปิเตอร์ อยู่กันคนละเรื่องก็ยังอุตส่าห์มาเจอกันได้เนอะ...ดรากอนบอล กับ เซเลอร์มูน” ลูกไม้เกาหัวแกรกๆ และ ณ.บัดนี้ ซุปเปอร์ไซย่า VS เซเลอร์จูปิเตอร์ กำลังยืนเผชิญหน้ากัน จนไฟที่ตาแลบแปลบๆ อย่างไม่มีใครยอมใคร  เจ้าที่ทิวามายืนปรากฏกายข้างๆลูกไม้หลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย “ชินาณา นี่มันเกิดอะไรขึ้น เสียงดังเชียว”ลูกไม้ไม่ตอบ แต่ชี้มือให้เจ้าที่ทิวามองภาพเหตุการณ์สดในขณะนี้ “แล้วนี่ใครมาเปิดการ์ตูนทิ้งไว้ล่ะเนี่ย...เฮ้ ทำไม...เซเลอร์จูปิเตอร์หน้าคุ้นๆ แล้วทำไมมีซุปเปอร์ไซย่ามาด้วยล่ะเนี่ย” “ก็เซเลอร์รานีขวัญใจท่านไง” “นั่นเจ๊รานีเหรอนั่นน่ะ?” เจ้าที่ทิวาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา “ก็ใช่สิท่าน ตัวเป็นๆเลยแหล่ะ” “แล้วซุปเปอร์ไซย่านั่นใคร?” “ฉันก็ไม่รู้ อยู่ดีๆก็โผล่มา แถมยังเรียกเจ๊รานีว่าป้าอีกต่างหาก” “พลังซุปเปอร์ไซย่า...ย๊ากส์!!!” เจ้าลูกกรอกทองหยอด ปล่อยพลังซุปเปอร์ไซย่า ใส่เจ๊รานี ระเบิดเสียงดังตูมๆ เซเลอร์รานีกระโดดหลบพลวัน “หน็อย แบบนี้มันต้องเจอ อัศวินผู้แกร่งกล้า ตัวแทนดาวพฤหัส พลัง สายฟ้า...จูปิเตอร์ ธันเดอร์โบลต์ ย๊ากส์!” เซเลอร์จูปิเตอร์รานี ไม่ยอมแพ้ ปล่อยพลังสายฟ้าฟาด เจ้าลูกกรอกทองหยอด ในคราบซุปเปอร์ไซย่าหายตัวหลบแทบไม่ทัน ลูกไม้กับเจ้าที่ทิวาแหงนคอดูตัวการ์ตูนสองเรื่องปล่อยพลังใส่กันไปมา ตาไม่กะพริบ “นี่ ท่านทิวา เรากำลังดูโลกการ์ตูนมหาสนุกกันอยู่หรือเปล่าเนี่ย...แม่เจ้า” แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 55 22:24:55 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 17:12:37

ความคิดเห็นที่ 2 “นั่นสิ ซุนโกคุน ลงมาจากดาวเคราะห์เบจิต้า มาสู้กับกับเซเลอร์จูปิเตอร์ นี่จะมีจอมมารบูล กับหน้ากากทักซิโด้ ตามมาอีกไหมเนี่ย” เจ้าที่ทิวาว่า “นี่ป้าเขียว เก่งจริงก็อย่าหลบพลังซุปเปอร์ไซย่า ของหนูสิ” “ไอ้เด็กจุก พูดไม่คิดนะยะ ทีแกยังหลบพลังสายฟ้าของเจ๊เลยนะยะ” ซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งสอง ยังคงปล่อยพลังใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใครหลบกันไปก็หลบกันมา อยู่อย่างนั้นอีกสักพัก “ป้า แก่แล้วสายตาสั้นหรือไง หนูอยู่ตรงนี้ ฮ่าๆๆ” เจ้าซุปเปอร์ไซย่าหัวเราะเยาะ “อ้าย...เรียกป้าอีกแล้ว ยังมาว่าเจ๊สายตาสั้น  จะอี้มันต้องถอนน่ะเจ้า” เซเลอร์รานีปล่อยพลังสายฟ้าฟาดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ชุดใหญ่กว่าเดิม เพราะเจ้าเด็กจุกมาเรียกเจ๊ว่าป้า ไม่ได้หยุดได้หย่อน เจ๊รานียอมไม่ได้ “เฮ้ย!!” ซุปเปอร์ไซย่าร้องเสียงหลงโดดหลบทันเวลา เฉียดไปนิดเดียว “ท่านทิวา ไปเร็ว” ลูกไม้หันไปเรียกคนข้างๆ “ไปไหน?” “ก็ไปช่วยเจ๊รานีไง เจ๊รานีจะต้านไม่ไหวอยู่แล้วนะ หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะ...หนู หนูเป็นใคร?” ลูกไม้ตะโกนถาม “มีอะไรก็ลงมาคุยกันดีๆดีกว่า อย่าเอาแต่ใช้กำลังสิ เป็นเด็กเป็นเล็กใช้ความรุนแรงไม่ดีนัรู้ไหม” เจ้าที่ทิวาเอ่ยปราบ “ไม่ต้องมาถาม ไม่ต้องมาห้าม หนูไม่บอกหรอก บอกได้อย่างเดียวถ้าพี่ยังไม่เลิกตามสืบทุกๆเรื่องเกี่ยวกับการตายของพี่ แล้วก็เรื่องอะไรทั้งหลายแหล่ที่พี่สงสัย พี่จะมาหาว่าหนูไม่เตือนไม่ได้นะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดี ดวงวิญญาณจะต้องแตกสลาย แล้วก็ไม่ได้ไปผุดไปเกิด ชั่วกัลป์ชั่วกัลป์!” “พี่คงทำตามที่หนูบอกไม่ได้ คนทำชั่วก็ต้องไดรับบทลงโทษ” ลูกไม้พยายามใจเย็นเอาไว้ “พี่ว่าหนูหยุดดีกว่า อย่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ไม่อยากรังแกเด็ก” “หึ คิดว่าจะรวมพลังแล้วจะสู้หนูได้อย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางซะหรอก” “ได้สิ ไอ้ลูกกรอก” เสียงเด็กชายอีกคนพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ทุกตนในที่นั้นต่างก็หันไปมองอย่างพร้อมเพรียงกัน เด็กผู้ชายผมจุก นุ่งโจงกระเบนสีน้ำเงิน ซึ่งเด็กคนนี้ต่างจากเจ้าลูกกรอกทองหยอดอย่างสิ้นเชิง เพราะเขาคือกุมารทอง ที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี อยู่ในศิลในธรรม จึงไม่แปลกที่จะดูมีสง่าราศรี มากว่าเจ้าลูกกรอกทองหยอดมากกว่าเป็นไหนๆ “แกเป็นใครวะ! ไอ้หน้าขาว” เจ้าลูกกรอกทองหยอด ในคราบซุปเปอร์ไซย่า มองกุมารทองตาเขียวปัด “ใครอีกล่ะยะ พวกไหนอ้ะตัวเอง เจ๊เหนื่อยจะปล่อยพลังแล้วนะยะเนี่ย” เซเลอร์รานีบ่นอุบ “หนูเป็นใคร?” ลูกไม้เอ่ยถาม “พวกพี่ไม่ต้องกลัว หนูไม่ใช่พวกเดียวกับไอ้ลูกกรอกนี่แน่นอนจ้ะ หนูมาช่วยพวกพี่ๆ” เจ้าเด็กน้อยเอ่ยตอบด้วยท่าทีเป็นมิตร เจ๊รานีกับลูกไม้จึงเบาใจ “อุ๊ยตาย...น่ารักอ้ะ เรียกเจ๊ว่าพี่ด้วย” เจ๊รานีดี้ด๊าให้กับคำว่าพี่ หลังจากที่ถูกเรียกป้ามาเสียพักใหญ่ “คิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ ไอ้กุมารทองหน้าขาว ไม่มีทางซะหรอก” “ไอ้ลูกกรอก เดี๋ยวแกก็รู้ว่ามีทาง หรือไม่มีทาง...พี่สาวทั้งสองคนจ๊ะ พี่เจ้าที่มาจ้ะ เรามารวมพลังกัน” “หนู ...สี่รุมหนึ่งเลยเหรอ มันจะเป็นการเอาเปรียบเกินไปรึเปล่า?” ลูกไม้ว่า กุมารน้อยส่ายหน้า “ไม่หรอกจ้ะพี่ ไอ้ลูกกรอกเนี่ย มันถูกเลี้ยงด้วยอาคม พลังมันมากกว่าเราหลายเท่า แล้วก็เป็นพลังชั่วร้ายด้วย ถ้าเราไม่รวมพลังกัน มีหวังเละ” กุมารน้อยอธิบาย “ไอ้เด็กจุก แกทำให้เจ๊รานีผู้แสนอ่อนหวาน ขี้เล่นและเปแนกันเอง หลุดคาแรกเตอร์รักเด็ก คราวนี้เซเลอร์จูปิเตอร์สาวรวมพลัง แกไม่รอดแน่...” เจ๊รานีทำท่าเอานิ้วชี้ปากที่คอ ว่าแล้ว ทั้งสี่ตนก็จับมือกัน โดยมีเซเลอร์รานีเป็นทัพหน้า ตามด้วยกุมารทองตัวน้อย ลูกไม้ และเจ้าที่ทิวา “ยากส์...จูปิเตอร์ ธันเดอร์โบลต์ !” “เฮ้ย !!!” เจ้าลูกรอกไซย่าเบิกตากว้าง สายฟ้าแลบแปลบลงมาอย่างน่ากลัว คราวนี้คงเพราะว่ามัวแต่ตกใจ พอคิดได้จะหลบ ก็หลบไม่ทันเสียแล้ว “อ๊ากซ์!!!...” เจ้าลูกกรอกร้องเสียงดังลั่น พอสิ้นแสงสายฟ้า ทุกคนก็ได้เห็นเจ้าลูกกรอกไซย่า ในสภาพที่ช่างไม่น่าดูเอาเสียเลย ชุดซุปเปอร์ไซย่าสีส้มสุดเท่ขาดวิ่น ผมสีทองสุดหล่อ ที่ตั้งเป็นทรงสวยถูกไฟไหม้จนชี้โด่ชี้เด่ ไปคนล่ะทิศละทาง หน้าตาดำปี๋เหมือนไปตกถังถ่านมายังไงยังงั้น  ยืนไอโขลกๆ จนควันสีขาวลอยออกมาจากปาก เจ๊รานี ขำกร๊ากแบบสะใจสุดๆ “โฮะๆๆ โอย... ซุปเปอร์ไซย่า กลายเป็น ลูกกรอกลมควัน ดูสิยะ เท่นะเนี่ย พ่นควันได้ด้วย โฮะๆๆ” “ผู้ใหญ่รังแกเด็ก นิสัยไม่ดี ฝากไว้ก่อนเถอะ คราวหน้าหนูไม่ปล่อยป้ากับพวกของป้าไปแน่ๆ ...โอ๊ย เจ๊บๆๆ” พูดจบ เจ้าลูกกรอกไซย่าหมดสภาพ ก็ลอยฟิ้วไปบนอากาศ และรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว “เอาไงดีล่ะเจ๊ เด็กนั่นหนีไปแล้ว” “ตามไปสิ” ท่านทิวาเอ่ยบอก เจ๊รานีกับลูกไม้หันมองท่านเจ้าที่เป็นตาเดียว ไม่คิดว่าท่านทิวาจะเชียร์ให้พวกเธอตามเด็กลูกกรอกนั่นไป ทุกทีเห็นเอาแต่ห้าม “เอ้า มองเราทำไม ทำไมไม่รีบตามไปล่ะ เดี๋ยวก็ตามไม่ทันหรอก” “เอ่อ...จ้ะๆ ทิวาราตรีเจ๊จะตามไปเดี๋ยวนี้ล่ะจ้ะ อารมณ์ไหนว้า” เจ๊รานีเกาหัวแกรก ไม่รู้วันนี้ท่านทิวาตรีจะมาอารมณ์ไหน “ไปจ้ะพี่ เราตามไปดูกันดีกว่า ว่าใครเป็นคนส่งมันมา มันบาดเจ็บขนาดนั้นคงยังไปได้ไม่ไกล” กุมารน้อยไม่รอช้า รีบเดินไปจับมือเจ๊รานีกับลูกไม้แล้วพากันหายตัวตามเจ้าเด็กลูกกรอกนั่นไป เพื่อจะได้รู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนส่งมันมา ก่อกวน ทั้งสามคนมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านไม้หลังใหญ่หลังหนึ่ง ที่ลูกไม้รู้สึกคุ้นตายังไงบอกไม่ถูก “บ้านหลังนี้มัน...”         “บ้านหมอผีจ้ะพี่สาว” กุมารน้อยช่วยตอบให้         “หมอผี...เออ ใช่จริงๆด้วย นี่มันสำนักของไอ้อาจารย์ทองหลางนั่นเอง ฉันถึงว่าทำไมบ้านมันคุ้นๆ...ถ้าอย่างนั้นเราก็รีบเข้าไปข้างในกันเลยสิ”         “ยายลูกปลาบู่ เราเข้าไปไม่ได้หรอกย่ะ”         “อ้าว ทำไมล่ะเจ๊ ไหนๆก็ตามมาถึงนี่แล้ว ก็เข้าไปเลยสิ จะได้ได้ข้อมูลอะไรบ้างไง”         “เข้าไปไม่ได้จริงๆจ้ะพี่สาว บ้านหลังนี้ลงอาคมไว้แน่นหนา บุคคลภายนอกห้ามเข้าจ้ะ นอกจากภูตผี ที่เป็นบริวารของมันจ้ะ”         “ใช่ย่ะ ยายลูกหอยทาก เจ๊ถึงบอกไงว่าเราเข้าไม่ได้ แค่มายืนอยู่หน้าบ้านเนี่ยเจ๊ก็ได้กลิ่นของความชั่วร้ายคาวคลุ้งล่องลอยเต็มไปหมดแล้วเนี่ย” เจ๊รานีทำจมูกฟุตฟิตๆ         “หนูว่า พวกเรารีบไปให้พ้นจากเขตบ้านหลังนี้กันก่อนดีกว่า หนูไม่แน่ใจว่าไอ้หมอผีทองหลาง มันจะเล่นอะไรสกปรกอีกหรือเปล่า  ก็เราเล่นรุมไอ้ลูกกรอกนั่นซะอานขนาดนั้นด้วย มันต้องโกรธมากแน่ๆ” กุมารน้อยออกความเห็น ทุกคนพยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย ก่อนที่จะหายตัวไปจากตรงนั้นทันที         “พ่อจ๋า ชะ ช่วยหนูด้วย ...โอ๊ย” เจ้าลูกกรอกทองหยอดปรากฏตัวขึ้น  มันนอนค่ำเอาหน้าซบพื้นอย่างที่เรียกว่าหมดสภาพ         “เฮ้ย เอ็งเป็นใครวะ เข้ามาในบ้านข้าได้ยังไง?” อาจารย์ทองหลาง มองงงๆ เห็นสภาพเจ้าทองหยอดแล้วจำไม่ได้  มันจึงกลับคืนร่างเดิมหลังจากที่เป็นซุปเปอร์ไซย่า มาเสียพักใหญ่         “ไอ้ทองหยอด นี่เอ็งไปขวิดกับควายที่ไหนมา ทำไมสภาพเอ็งถึงได้ เยิน ยับเยือน ขนาดนี้” จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 17:13:42

ความคิดเห็นที่ 3         “ก็ ป้าเขียวน่ะสิพ่อ มันรวมพลังหารสี่ กับเจ้าที่ แล้วก็กุมารทองที่ไหนก็ไม่รู้ รุมหนูซะอ่วมเลย...โอย”         “มันทำเอ็งได้ถึงขนาดนี้ แสดงว่านังผีลูกไม้ มันต้องมีตัวช่วยดี ไม่ใช่ธรรมดาเสียแล้ว” อาจารย์ทองหลางยืนเก็กหน้าเหมือนให้หล่อเหมือนตัวร้ายในละคร แบบกำลังใช้ความคิด “กุมารทอง นั่นมันโผล่มาได้ยังไง”         “พ่อ... อย่าเพิ่งมาเก็กหล่อตอนนี้ พ่อหายามาทาแผลให้หนูก่อนดีกว่ามั้ย หนูโดนฟ้าผ่ากลางกระบาล เจ็บจะแย่อยู่แล้ว” เจ้าลูกกรอกโอดครวญ         “เออๆ ข้ารู้แล้วๆ ขัดจังหวะจริงๆไอ้นี่” อาจารย์ทองหลางยังคิดไม่ตก ว่ากุมารทองตนนั้น เป็นกุมารทองของผู้ใดกันแน่ แถมยังมาจัดการกับลูกสมุนของตังเองวะหมดสภาพได้ขนาดนี้         “นี่ พ่อหนูรูปหล่อ ขอบใจมากนะจ้ะ ที่มาช่วยพวกพี่” ดูเจ๊รานีจะภูมิอกภูมิใจกับคำว่า พี่ เสียเหลือเกิน         “นั่นสิจ้ะ หนูเป็นใครกันแน่?” ลูกไม้เองก็อยากรู้เช่นกัน         “กุมารทอง มีราศีแบบนี้ คงถูกเลี้ยงดูและสั่งสอนอย่างดีมีศิลมีธรรม” เจ้าที่ทิวาลองพิจารณาดู         “ใช่จ้ะ พี่เจ้าที่ หนูชื่อปราบศึกจ้ะ เป็นกุมารทองของพ่อปราบดา พ่อปราบดาให้หนูมาช่วยจ้ะ”         “กุมารทองลุงปราบ” ลูกไม้ทวนคำ                                                          “อั๊ยย่ะ ว่าที่พ่อตาส่งตัวช่วยมาช่วยทันเวลาพอดีเปะเลยนะยะ” เจ๊รานีแซว         “พ่อตงพ่อตา อะไรล่ะเจ๊...เอ่อ ปราบศึกแล้วลุงปราบดาก็รู้เรื่องพวกพี่ได้ยังไง?”         “พ่อเข้าสมาธิ ก็เลยเห็นน่ะจ้ะ พ่อเลยเรียกให้หนูออกมาช่วยพวกพี่ๆ”         ลูกไม้พยักหน้าเข้าใจ “พี่ขอบใจหนูมากนะ ฝากขอบคุณลุงปราบด้วย หนูมาทันเวลาพอดี ไม่อย่างนั้นเจ๊รานีกับพี่ คงต้านพลังเจ้าลูกกรอกนั่นไม่ไหวแน่”         “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เรื่องแค่นี้สบายมากหนูเต็มใจช่วยพวกพี่ๆอยู่แล้วจ้ะ” กุมารน้อยยิ้มแป้น         “เรียกพี่ด้วยอ้ะ...” เจ๊รานียิ้มปลื้ม “นี่ๆ พ่อหนูปราบศึกรูปหล่อ เจ๊ขออะไรอย่างนึงได้มั้ยจ๊ะ?”         “อะไรหรือจ๊ะ?”         “เรียกเจ๊ว่าพี่แบบนี้ไปตลอดได้ป่ะ...พี่รานี ๆ แบบเนี้ยๆ”         “ได้สิจ๊ะ พี่รานี”         “อั๊ยย่ะ ฟังแล้วรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า น่ารักจริงจริ๊ง กุมารปราบศึกเนี่ย นิสัยดีกว่าไอ้ลูกกรอกหอยหลอดนั่นตั้งเยอะ”         “ก็ไอ้ลูกรอกนั่นมันตาถั่วไงจ๊ะ พี่รานีออกจะสวยใส หน้าเด้งขนาดนี้ มาเรียกพี่รานีว่าป้าได้ยังไง” กุมารน้อยเอ่ยชม         “อุ๊ยตายแล้ว พูดถูกใจพี่รานี กดไลค์ให้เลยจ้ะ นี่พี่รานีจะหอมแก้มไปแล้วนะเนี่ย แต่ทิวาราตรียืนอยู่ เดี๋ยวทิวาราตรีจะหึงพี่รานี โฮะๆๆ”         เจ้าที่ทิวายิ้มเจื่อนๆ “ไม่ต้องเป็นห่วงความรู้สึกเราขนาดนั้นก็ได้นะเจ๊รานี ตามสบายเถอะ”         “ทิวาราตรีอ้ะ ไม่เอาไม่พูดแบบนั้น จุ๊ๆๆ...อย่าหึงเจ๊เลยนะ อย่าคิดมากนะจ๊ะ ยังไงเจ๊ก็ ไอ เลิฟ ยู นะจ๊ะทิวาราตรี” เจ๊รานีขยิบตาให้เจ้าที่ทิวาปิ้งๆ “แต่ปราบศึกก็พูดถูก ที่ว่าหน้าเจ๊ใสเด้ง แสดงว่าตานีคอสเมติก ของเจ๊ ใช้ได้ผล ของเขาดีจริงๆนะคะท่านผู้ชม...ดิ้งด่องๆ ตานี มาแล้วค่ะ”  แล้วเจ๊ก็ถือโอกาสโฆษณาเครื่องสำอาง ของตังเองซะเลย         “เจ๊รานีจ๋า แค่เด็กเรียกพี่แค่นี้ ถือโอกาสขายของเลยนะ” ลูกไม้แซว         “แน่นนอนย่ะ ของดีก็ต้องบอกต่อสิยะ”         “ยังไง พี่รานีกับพี่ลูกไม้ ก็ต้องระวังตัวนะจ๊ะ ลองมันส่งไอ้ลูกกรอกนั่นมาได้ เดี๋ยวมันก็ต้องส่งผีตัวอื่นมาอีก” กุมารน้อยเอ่ยเตือน         “เด็กลูกกรอกนั่น มันขู่ไม่ให้ฉันสืบหาความจริง เรื่องการตายของฉัน แล้วก็เรื่องอื่นๆที่ฉันอยากรู้ แสดงว่าไอ้อาจารย์ทองหลาง นายของมัน ต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ”         “ก็ว่าไม่ได้ทั้งหมดหรอกนะยะหล่อน”         “เจ๊หมายความว่ายังไง?”         “ก็หมายความว่า ไอ้อาจารย์ทองเก้ เนี่ยอาจจะทำตามคำสั่งของใครบางคนอยู่ก็ได้ไงยะ แค่หมอผีตัวกระเปี๊ยกมันจะมีปัญญามาทำอะไรได้มากมาย ถ้ามันไม่มีแบ็ลคหลัง คองยบงการมัน” เจ๊รานีอธิบายถึงความเป็นไปได้         “ก็จริงของเจ๊ ...นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย ทำไมเราถึงเข้าไม่ถึงตัวการสักที ยิ่งเข้าใกล้เท่าไร มันก็ยิ่งรู้ตัว หาทางรับมือเราได้ทุกที”         “พี่ลูกไม้อย่ากังวนไปเลยจ้ะ ลองถ้าเรารู้ตัว คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องสักคน อีกไม่นาน หนูเชื่อว่าพี่จะต้องเจอไอ้ตัวการแน่จ้ะ” กุมารน้อยให้กำลังใจ         “ขอบใจมากนะปราบศึก ที่ให้กำลังใจ แค่พี่ต้องมาตายแบบไม่รู้สาเหตุแบบนี้พี่ก็รู้สึกแย่พอแล้ว ถ้ามันจะต้องมาเจอเรื่องแย่กว่านี้อีกสักนิด ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”         “พ่อปราบเรียกแล้ว หนูต้องกลับก่อนนะจ๊ะ แล้วเจอกันใหม่จ้ะ”         “บ้ายบายจ้ะ หนุ่มน้อยปราบศึก จุ๊บๆ” เจ๊รานีโบกมือบ้ายบาย กุมารน้อย กุมารน้อยปราบศึกโบกมือลาตอบเจ๊รานี แล้วหายตัวไปในทันที         “เจ้าต้องตามดูหมอผีคนนั้นเอาไว้ กำนันนั่นก็อีกคน เราว่าสองคนนี้ไม่น่าไว้วางใจ”  เจ้าที่ทิวาเอ่ยบอก ลูกไม้กับเจ๊รานีหันไปมองท่านเจ้าที่พร้อมๆกัน “ชินาณา เจ๊รานี ทำไมถึงมองเราแบบนั้น?”         “ก็ท่านแปลกน่ะสิ ตอนแรกไม่เห็นจะอยากช่วยเรื่องฉันนี่นา มาวันนี้มาแปลก ท่านไม่สบายหรือเปล่า?”         “นั่นสิจ๊ะ ทิวาราตรี เจ๊ก็ว่าทิวาราตรีแปลกๆนะ หรือว่า ทิวาราตรีจะเห็นแกความรักของเจ๊ที่มีต่อทิวาราตรี มันก็เลยทำให้ทิวาราตรีที่จิตใจกล้าแกร่ง อ่อนยวบลงมา”         “เจ๊ วกมาเรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย” ลูกไม้หันไปมองหน้าเจ๊รานี         เจ้าที่ทิวาหัวเราะหึๆ “เจ๊รานี อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ เราก็แค่เห็นในความพยายามที่จะค้นหาความจริงของชินาณา เราก็เลยอยากให้เจ้าค้นหาต้นตอสาเหตุเจอเร็วๆ ชินาณาจะได้หมดห่วงแล้วก็ไปสู่ภพภูมิใหม่ตามที่ควรจะเป็นก็แค่นั้นเอง”         “ขอบคุณนะท่านทิวา ขอบคุณเจ๊ด้วยนะ แล้วก็ต้องขอโทษเจ๊ด้วย ที่ทำให้เจ๊ ต้องมาเจอเรื่องปวดหัว ต้องมาเดือดร้อนเพราะฉันต้องหลายครั้ง เจ๊ต้องมาเหนื่อยเพราะฉันอยู่เรื่อย”         “ไม่เป็นไรหรอกย่ะ  เจ๊ไม่เคยนับมันเป็นเรื่องเดือดร้อน เจ๊ว่าถ้ามองอีกด้าน มันก็สนุกดีนะได้สืบโน่นสืบนี่ ตามไปช่วยคนนั้นคนนี้ ชีวิตนางสาวตานีของเจ๊มีสีสันขึ้นเยอะเลยยะ”         ลูกไม้มองเจ๊รานีอย่างขอบคุณ “เจ๊...ฉันขอกอดเจ๊หน่อยสิ”         “ได้สิยะ ยายลูกกีวี่” เจ๊รานีอ้าแขนรับลูกไม้เข้ามาในอ้อมกอดด้วยความเต็มใจ ลูกไม้รู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่ในโลกวิญญาณยังมีเจ๊รานี คอยอยู่ข้างและช่วยเหลือเธอด้วยความเต็มใจ เจ๊รานีดีกับเธอเหลือเกิน เจ้าที่ทิวามองภาพตรงหน้าแล้วเผลอยิ้มออกมา  “วิญญาณสองตนนี้ ช่างรักกันดีจริง มิตรแท้มิตรดี มันดูกันตรงนี้นี่เอง”   แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 55 22:30:30 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 55 17:23:32 จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 17:15:05

ความคิดเห็นที่ 4 จากตอนที่แล้ว ขอบคุณ ---คุณSniper-1500watt,  คุณห้าสิบป่าย, คุณมาโซคิส,คุณlovereason,คุณPsycho man,คุณกะตุ้งนิ้ง ขอบคุณทุกคนค่ะ^^   จากคุณ : รานีแซ่บเวอร์ ^ .^ (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 17:34:33

ความคิดเห็นที่ 5 เจ้ราณีสุดยอดมาก แปลงร่างได้ด้วย อ่านไปขำไป ชอบตอนนี้มากเลยค่ะพี่ชมน >< จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 19:23:12

ความคิดเห็นที่ 6 ลูกกรอก ปะทะ กุมาร ปล่อยพลังเซนเซย่ากันยกใหญ่ อ่านแล้วฮา + ขนลุก (ถ้าเรื่องจริงลุกมาเล่นกันอย่างนี้คงเพ่นแนบ) ไม่เว้นแม้แต่เจ๊ของเราแถมท่านเจ้าที่อีกต่างหาก 555 จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 20:50:37

ความคิดเห็นที่ 7 หนอย เจ้าทองหยด...เจ้าเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นอุจจาระ ริจะมาต่อกรกับเจ๊รานี.. ยังเร็วไป 100 ปี ต่อให้เป็นจอมมารบู หรือฟริซเซอร์ มา รานีก็ไม่กลัวหรอก ว่าแต่เจ๊รานีเธอเป็นผีที่ดีและมีน้ำใจจริงๆครับ งดงามทั้งกายทั้งวิญญาณทั้งใจ เป็นผีที่อยู่ใกล้แล้วอบอุ่นสบายใจเป็นที่สุด ว่าแล้วขอยืมซีนของลูกไม้มาใช้สักหน่อย “เจ๊...ฉันขอกอดเจ๊หน่อยสิ”^^ ^__^.. จากคุณ : รานีแฟนคลับ (Psycho man) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 07:17:43

ความคิดเห็นที่ 8 เจ้ ขำๆนะยะ อิอิ หนึ่ง ETC สองพาราดอกซ์ คิดได้อ่ะมุขนี้ขำก๊ากเลย แต่ก็จริงของเจ้ค่ะ ^ ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 55 11:57:22

ความคิดเห็นที่ 9 ย๊ากส์!!!... เซเลอร์รานี ขอบคุณทุกคนจ้า... จากคุณ : เซเลอร์รานี... (ชนมนธรส) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 55 15:08:05

ความคิดเห็นที่ 10 แหมมม..แสลงใจคำว่า..ป้า..เหมือนเจ๊รานีจริงๆ เลย.. สมควรแล้ว..ที่เจ๊จะจัดหนักให้น้องทองหยอดนะจ๊ะ.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 19:59:00