|
ตอนที่ 6 ความฝัน
คำถามของเทพีนั้นฟังดูง่ายๆ ทว่าอิกริดกำลังคิดไปถึงความนัย หรือพระนางจะหมายถึงผู้กล้าพัวร์รีนผู้เป็นสามี แต่น้องชายที่นางพูดถึงหมายถึงใครกัน ทั้งคู่มองตากันด้วยความสงสัยว่าอีกฝ่ายมาด้วยเหตุใดกันแน่
ดูจากสีหน้าแล้ว แสดงว่ายังไม่รู้เรื่องนั้นสินะ
เรื่องอะไรหรือขอรับ
เรื่องที่เกี่ยวกับวิญญาณของเจ้าน่ะสิ แม้ตอนนี้มันจะเสถียรแต่จะเลือกทั้งคู่ไม่ได้หรอกนะ เจ้าต้องเลือกเอาสักอย่าง...
หยุดแค่นั้นล่ะ เฟเรซิส ผู้กล้าพัวร์รีนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ผมสีทองยาวสยายพร้อมดวงตาสีฟ้าใสเช่นเคย ตอนนี้อยู่ในระหว่างการเดิมพันระหว่างเราสองคน ยังให้คำตอบแก่เจ้าไม่ได้หรอก อดีตผู้กล้าพูดกับผู้เคยเป็นภรรยาอย่างสงบ
พวกท่านกำลังเล่นอะไรกันอยู่! เทพีเฟเรซิสกระชากเสียง ตอนนี้จอมปิศาจปรากฏออกมาแค่ชื่อ พวกเราจำเป็นต้องสืบหาว่าอะไรเป็นอะไร เพราะเหตุใดเด็กคนนี้จึงเป็นอนาคตของเรา!
อย่างนั้นก็ภาวนาให้ข้าชนะสิ เงาของอดีตผู้กล้าตอบ สีหน้าใจดีแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเหมือนวันวาน แม้แต่ข้าก็ยังไม่อาจรู้ได้ ว่าหากหมอนั่นชนะจะเป็นอย่างไร แม้จะบอกว่าเชื่อใจแต่...เจ้าน่าจะรู้ดีที่สุด เพื่อความพอใจของตัว เขาจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
เหมือนองค์เอริสเลยล่ะสิ พวกชอบทำอะไรตามอำเภอใจ เทพีถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย ข้าไม่ตอบหรอกนะว่าอยากให้ใครชนะ สามี หรือน้องชาย
สรุปแล้วอิกริดก็ยังไม่เข้าใจ ว่าสองคนนี้กำลังพูดเรื่องอะไรกัน แล้วเกี่ยวกับเขาอย่างไร ได้แต่ยืนฟังนิ่งเหมือนตอไม้
นี่เจ้าหนู เทพีหันมาพูดกับอิกริด เมื่อถึงเวลาเลือกจงเลือกตามที่เห็นสมควร ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเลือกทางไหน สามี หรือน้องชายของข้า
เทพีเฟเรซิสมีพี่น้องด้วยหรือ อิกริดหันไปถามแอนนา นางสั่นหัวตอบด้วยความไม่รู้
แล้วอย่าใจร้ายกับแม่สาวนักดาบคนนั้นนักล่ะ...ข้ากลับก่อนละ หวังว่าคงได้พบท่านอีกนะ พอลไลน์
หวังเช่นเดียวกัน เฟเรซิส
แล้วองค์เทพีก็โผบินออกไปจากห้องพัก ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ
เจ้าหนู อิกริดสินะ เงาของอดีตผู้กล้าหันมาคุยกับอิกริดอย่างเป็นกันเองผิดไปจากคราวก่อน จากนี้ไปเจ้าต้องตั้งสติให้มั่น อย่าหลวมตัวหลงไปกับคำถามใดๆทั้งสิ้น ข้าไม่ได้ห้ามเจ้ารับความช่วยเหลือจากเจ้านั่น แต่เจ้าต้องเป็นตัวของตัวเองด้วย
เจ้านั่น ที่ผู้กล้าพูดหมายถึงเวเบอร์อย่างนั้นหรือ อิกริดคิด
ข้าไม่ควรรับความช่วยเหลือของเวเบอร์อย่างนั้นหรือ
เป็นเรื่องอันตรายสินะเจ้าคะ แอนนาแทรก ผู้กล้ากอดอกใช้ความคิดก่อนให้คำตอบว่า
เรียกว่าผลร้ายไม่ได้หรอกนะ เพราะว่า...
ผู้กล้าในตำนานทิ้งท้ายเป็นปริศนาเอาไว้แล้วหายตัวไปเสียดื้อๆ ทิ้งปริศนากองโตเอาไว้ข้างหลังอย่างเลือดเย็น
พูดถึงตัวเจ้าแล้ว พ่อของเจ้าเคยพูดกับข้าอยู่ครั้งหนึ่งนะอิง แอนนาเขย่าแขนเพื่อนชายอย่างร้อนรนเนื่องจากคิดอะไรออก เขาบอกให้ข้าคอยดูแลเจ้าให้ดี ให้คอยสอนวิธีควบคุมเวทมนตร์เพิ่มเติมให้เจ้านอกบทเรียน ทั้งที่เจ้าไม่เคยมีพลังเลย!
มีสิ่งอื่นอีกไหมที่ข้ายังไม่รู้
มีแน่ๆ คงต้องถามกับพ่อเจ้าเองเท่านั้นละ
ได้เวลาแล้วกระมังที่เราต้องไปที่นั่นสักที น้ำตกแห่งคำสัตย์ อิกริดเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าควรไปที่น้ำตกแห่งคำสัตย์เพื่อจะได้รู้ทุกสิ่ง
คราวนี้เราต้องไปกันเองนะ ห้ามพึ่งเวเบอร์อีก จนกว่าเราจะรู้ว่าเขาต้องการอะไร แอนนายกนิ้วห้าม ก่อนที่อิกริดจะเอ่ยปาก...
รุ่งเช้าแบบแปลกๆมาหาอิกริดในชั่วพริบตาที่หัวถึงหมอน เพียงล้มตัวลงนอนรอบด้านก็สว่างไสวด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้า หัวสมองโล่ง ร่างกายเบาหวิวราวกับได้นอนพักกันมาทั้งคืน เขาใช้เวลาไม่นานล้างหน้า แล้วก็พบสิ่งผิดปกติ ผนังด้านห้องน้ำที่ไม่เคยมีอะไรกั้น บัดนี้มีแผ่นหนังบังตาขึงเอาไว้เป็นฉาก วาดด้วยลวดลายสวยแปลกตา พอมองไปรอบๆจึงเพิ่งสังเกตว่าสภาพห้องเปลี่ยนไป หากยังคงความหรูหราราวกับราชวังเช่นเดิม
ตื่นหรือยังเวเบอร์ นี่ข้าเองนะ ไลล่า ลาควีล่าน่ะ
ไม่ทันคิดอะไรอิกริดก็เดินไปเปิดประตูให้เสียแล้ว คิดว่าจะถามนางว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกันแน่
สตรีที่เดินเข้ามานั้นสวยจนแทบลืมหายใจ ความงามของนางไม่ได้ด้อยไปกว่าเทพีเฟเรซิสเลยสักนิด โครงหน้ารูปไข่งดงามราวกับทำให้ดอกไม้ทั้งแผ่นดินผลิบาน ผิวขาวละเอียด เส้นผมสีเขียวสยายยาวราวเส้นไหม และดวงตาสีอำพันแรงกล้า แถมอายุยังพอๆกับเขาเสียอีก ไม่ทันให้อิกริดซักถามนางก็เอ่ยปากขึ้นเสียก่อน
เพิ่งตื่นสินะ รอยยิ้มของสวยจนแทบทำให้ไม่อยากมองสิ่งอื่นอีกแล้ว นี่คือข้อมูลที่ท่านต้องการ สถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดของไพน์
ขอข้าถามก่อน ที่นี่คือที่ไหน แล้วเจ้าคือใคร
วันนี้จะมาไม้ไหนอีก เวเบอร์ เฟียร์เลส...ข้าบอกแล้วอย่างไรละ ว่าถ้าจะเล่นอะไรก็เก็บเอาไว้เล่นเวลาว่าง ข้าไม่ขอมีส่วนร่วมในสงครามประสาทของท่านสองคนเด็ดขาด
ข้า คือเวเบอร์ อิกริดเอามือทาบอกด้วยความคิดไม่ถึง มันเป็นไปได้อย่างไร
ใช่ เวเบอร์ เฟียร์เลส ทูตสัถวไมตรีจากอิเดนอย่างไรละ หญิงสาวเสริม ตื่นแล้วรับงานไปเสีย ข้าจะกลับไปทำงานต่ออีก...
อิกริดรู้สึกเหมือนในหัวว่างเปล่า ราวกับตัวตนของเขากำลังเลือนหายไปเรื่อยๆ
จริงสิ เจ้าคือลาควีล่า...ธิดาบุญธรรมของท่านรีซูล่า กับพระนางอควาเรีย ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างตื่นตัว ส่วนข้าคือ...เหตุใดข้าจึงลืมเรื่องราวเหล่านี้ไปได้นะ
แล้วตัวตนของอิกริดก็ค่อยเจือจางลงอย่างไม่รู้ตัว ในขณะเดียวกับที่หญิงสาวเดินออกจากห้องไป
ชายหนุ่มนำเอกสารรายงานไปกองไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วเริ่มกิจวัตรประจำวัน ปรากฏว่าเงาของเขาบนกระจกนั้นเลือนรางเหลือเกิน ราวกับเป็นใบหน้าของคนอื่น ผมสีทองสั้น ดวงตาสีฟ้าสดใส สีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนัก เขารู้สึกคุ้นเคยกับเงานั้นอย่างบอกไม่ถูก
เมื่อรายงานมาถึงมืองานต่อไปของเขาก็เริ่มได้ ด้วยการตรวจสอบข้อมูลที่ได้รับมา สรุปมันอีกครั้งแล้วส่งให้กับฝ่ายท่องเที่ยวข้ามมิติของอิเดน เพื่อกระจายความรู้เกี่ยวกับโลกต่างมิติและเปิดโอกาสให้ผู้คนเข้ามาท่องเที่ยวได้ตามสภาพ
เรมิสต์ ชายหนุ่มนึกชื่อหนึ่งขึ้นมาได้ มันเป็นชื่อของดาวดวงที่เขาอยู่ในตอนนี้ เป็นคนละดวงกับดาวบ้านเกิดของเขา
เขาเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ชายหนุ่มพยายามนึกแต่นึกไม่ออก ราวกับความทรงจำตกอยู่ในเงาที่มืดมิด
ขี่ม้าชมเมืองหรือ ท่านทูต น้ำเสียงประชดประชันเรียกความสนใจชายหนุ่มที่ตกอยู่ในภวังค์ อีกฝ่ายคือชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสีเหลืองรวบเป็นหางม้า แววตาสีเขียวเป็นประกายประหลาด นึกว่าไม่กล้าออกมาเดินข้างนอกเสียอีก ความจริงอยากให้ข้าช่วยอะไรก็บอก...คิดแล้วแปลกใจทุกครั้ง ที่เราต้องมาเป็นอริกันเพราะผู้หญิงคนเดียว
เจ้าแย่งสตรีที่ข้ารักไปถึงสองครั้ง ความแค้นของเราไม่ยุติง่ายๆหรอก
แย่งผู้หญิงอะไร นี่ข้ากำลังพูดถึงอะไรอยู่ ชายหนุ่มคิดทบทวนกับตัวเอง เขากำลังพูดบทสนทนาที่แม้ตัวเองยังไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือ
ความรู้สึกในหัวใจของเขาตอนนี้คือความหม่นหมองที่ได้พบเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนคนนี้นี่ละที่ทำลายหัวใจของเขาจนย่อยยับเสียสองครั้ง แม้จะเป็นทางอ้อมก็ตาม
ยอมรับความจริงหน่อยสิว่าเจ้ามีเมรีเซียอยู่แล้ว แถมเป็นการหมั้นพระราชทานอีกต่างหาก
ถ้าไม่ใช่ว่านางกลายเป็นเจ้าหญิงโดยไม่ตั้งใจล่ะก็ ข้ารับนางเป็นน้อยไปแล้ว
ชายหนุ่มขบฟันอย่างโกรธแค้น มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลยที่นางกลายเป็นบุตรีบุญธรรมของเชื้อพระวงศ์ ทำให้ไม่สามารถอภิเษกกับคนที่มีฐานันดรศักดิ์ต่ำกว่าได้
อยู่กับเจ้านางเป็นน้อย แต่อยู่กับข้านางเป็นหลวง อยู่กับใครนางมีเกียรติมากกว่ากัน คู่สนทนาตอบกลับด้วยท่าทางไม่ชอบใจเท่าที่ควร หัวแข็งไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ
จะเปิดศึกชิงนางกันอีกรอบก็ได้นะ ข้าพร้อมเสมอ
ชายหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง ด้วยอนุสติเขารู้ว่าต้องชนะแน่ แต่นั่นหมายความว่าเขาจะกลายเป็นคนร้ายในสายตาของหญิงสาวอีกคนที่เขารัก และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการ
เจ้าพูดเองไม่ใช่หรือ ว่าไม่อยากให้มิตรภาพของเราพังทลายไปมากกว่านี้อีกแล้ว คู่สนทนาตอบเนือยๆ แล้วอีกอย่าง ในตอนนี้ทั้งข้าและเจ้าต่างอยู่ห่างนางสุดเอื้อม ข้ามีปัญหาเรื่องฐานะ เจ้าก็มีปัญหาเรื่องศักดิ์ศรี น่าขำนะว่าไหม
ข้ายอมรับว่าเจ้าเป็นน้องเขยโดยพฤตินัยจริง สิ่งที่ข้าหวังคืออยากให้นางมีความสุขมากที่สุด
นี่เขามีน้องด้วยหรือ บางทีเวเบอร์อาจมีน้องสาวกระมัง ชายหนุ่มคิด
แล้วค่อยกลับไปคุยกันต่อคราวหลังก็แล้วกัน ขวางทางเดิน คู่สนทนาชักม้าเดินสวนกับเขาไปอีกทางหนึ่ง...
ไปตรวจเร็วจริงเวเบอร์ มีเกือบยี่สิบที่เชียวนะที่ส่งให้น่ะ หญิงสาวคนเดิมทักชายหนุ่มขณะกำลังไขกุญแจห้อง ความงดงามของนางแทบทำให้โถงทางเดินกลายเป็นสวนสวรรค์ทีเดียว
สุ่มตรวจที่เดียวก็พอ ส่งข้อมูลกลับไปเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มตอบ ความรู้สึกในตอนนี้สับสนจนบอกไม่ถูก ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใดทำให้ชายหนุ่มเป็นเช่นนั้น
แล้วท่านกับนางจะแต่งงานกันเมื่อไร เมรีเซียน่ะ
อยู่ๆชายหนุ่มก็รู้สึกเศร้าหมอง แอบกล่าวโทษชะตากรรมอยู่ลำพัง ทว่าจนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไปด้วยเหตุใด
หากไม่มีเมรีเซีย ไม่มีไบรอัน...เราคงจะ... นัยต์ตาสีอำพันของหญิงสาวฉายแววเศร้าทันควัน
เรื่องใดแก้ไขไม่ได้ก็ปล่อยไปเสีย อย่าไปวิตกวิจารณ์มันเลย ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก แล้ววันนี้ไปทำอะไรมา
ไปดูทุ่งลาเวนเดอร์กับท่านพี่มาเวอร์ริคมา ที่นั่นเขาตัดดอกลาเวนเดอร์ส่งไปทำน้ำหอม ยังให้ข้ามาด้วยเลย นี่อย่างไรละ
ช่อดอกลาเวนเดอร์ทำให้ชายหนุ่มคิดถึงบางสิ่ง คงนานมาแล้ว เขาเคยพบกับหญิงสาวชื่อนี้ นางเป็นคนกล้าหาญมาก แต่เคยเจอกันที่ใดนั้นเขาคิดไม่ออก
สวยมากเลยละ สีม่วงสวยกระจายไปสุดลูกหูลูกตาเลย
ทุ่งลาเวนเดอร์ทำให้ชายหนุ่มคิดถึงภาพอะไรบางอย่าง เขากำลังนอนเล่นตอนพระอาทิตย์กำลังตกดินกลางทุ่งสีม่วงคราม แล้วก็มีเสียงเรียก
อิง! อิกริด เฟียร์เลส แอบมานอนตรงนี้อีกแล้ว!
นั่นเรียกนั่นเป็นเสียงของแอนนา แต่แอนนาเป็นใครกัน แล้วเหตุใดจึงเรียกเขาว่าอิกริด!
ครั้นเมื่อเขาคิดถึงแอนนารอบด้านก็หมุนวนราวเกิดภัยพิบัติ แสงสว่างดับวูบแล้วกลับมาสว่างอีกครั้ง รอบตัวเขากลับเป็นเหมือนเดิม ม่านปักสีน้ำเงิน กระจกบานโค้งข้างประตูห้องน้ำ และแอนนากำลังคุยกับผู้กล้าหญิงอยู่บนโต๊ะยาวมุมห้อง
อ้าว คิดว่าจะปลุกอยู่พอดี คุยเพลินไปนิด แอนนาหันมาเห็นอิกริดสะดุ้งขึ้นจากที่นอน
แล้วคนเมื่อกี้ล่ะ ลาควีล่า
ใครนะ ฝันหรือเปล่าอิง รีบไปล้างหน้าได้แล้ว ม้าที่ข้าไปหามารออยู่ข้างล่างแล้ว
เป็นเวลาเกือบนาทีที่อิกริดเคลิบเคลิ้มไปกับความงดงามของภาพเมื่อครู่ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือไม่ที่ถูกแอนนาลากตัวกลับสู่ความเป็นจริง
ฝันไปหรือ...แล้วพวกเจ้ามาทำอะไรที่ห้องของข้า อิกริดลุกไปล้างหน้า สภาพของเขาตอนนี้ดีขึ้นด้วยการพยาบาลของแอนนาและการบำรุงของครัวหลวง ผิดกับเมื่อวานที่สะบักสะบอมจากการต่อสู้กับลาเวนเดอร์
ข้ารอจนได้เวลาก็ยังไม่เห็นจึงเข้ามาเรียกแล้วก็เห็นเจ้าหลับอุตุอยู่บนเตียง พอดีเจอลาเวนเดอร์จึงชวนเข้ามาคุยกันในห้อง แอนนาส่งสายตาตักเตือนมาให้อย่างทุกครั้ง ถือเป็นโชคของเขาที่ไม่โดนแอนนาปลุก
ไม่ใช่เพราะเสียดายความฝัน การปลุกแบบพิสดารของนางต่างหากที่เขากลัว...
ทั้งคู่ควบม้าออกจาเมืองเป้าหมายคือน้ำตกแห่งคำสัตย์ อิกริดบ่นตลอดเวลาพักว่าน่าจะให้เวเบอร์ช่วยอย่างทุกครั้ง เนื่องจากแอนนาไม่เคยไปยังสถานที่ใกล้เคียงจึงต้องใช้ม้าเดินทางไกล เขาไม่รู้ว่านางไปหาม้ามาจากที่ใด อย่างน้อยก็ไม่ต้องเดินเท้าซึ่งต้องใช้เวลาเป็นเดือน
ตกเย็นพวกเขาก็พบกับปราสาทร้างกลางป่า มันเป็นของราชวงศ์หรือไม่ใดไม่มีใครทราบ รู้เพียงว่าอาคารสูงตระหง่านวางตัวโดดเดี่ยวอยู่กลางป่าลึก แสงยามเย็นย้อมสีอิฐหินจนดูเสื่อมโทรมกว่าที่ควรเป็น
รู้ไหมอิง ข้าว่านางสนใจเจ้านะ ลาเวนเดอร์น่ะ แอนนาพูดขณะเดินสำรวจในห้องโถงของปราสาทร้างหาห้องพักที่ใกล้และดีที่สุด
ตามใจนางสิ ข้าไม่สนเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว อิกริดเลือกห้องพักได้ห้องหนึ่ง ภายในห้องเละเทะเต็มไปด้วยร่องรอยการต่อสู้เมื่อนานมาแล้ว เตียงฉีกขาดเต็มไปด้วยฝุ่นดิน
อิกริดเอาผ้าปูนอนปูลงบนพื้นหิน กล่าวขอบคุณแอนนาที่ช่วยจุดไฟให้ที่ปลายเตียง เขาจะนอนที่พื้นข้างเตียง ส่วนแอนนาจะนอนบนเตียงข้างกัน
เจ้ารังเกียจนางหรือ แอนนาถาม นางค่อยๆตบที่นอนซึ่งตอนนี้มีผ้าปูรองอีกชั้น
ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ไม่ได้ชอบ ต่อให้สวยเหมือนลาควีล่าข้าก็ไม่สน
ใครกัน ลาควีล่า
ผู้หญิงในความฝันของข้า เมื่อคืนข้าฝันเห็นนาง เป็นใครข้าไม่รู้ รู้เพียงแค่นางสวยมาก สวยพอๆกับเทพีเฟเรซิสเลยละ
สวยกว่าลาเวนเดอร์อีกหรือ
อย่างยายม้าดีดกะโหลกนั่นจะเอาอะไรไปสู้ได้
เจ้าฝันอย่างที่...อย่างที่เขาเรียกว่าฝันเปียกใช่ไหม น้ำเสียงของแอนนาเรียบเสียจนฟังไม่ออกว่านางถามเอาสนุกหรือถามจริงๆ
ไม่ใช่! อิกริดแก้ตัวทันควัน แค่ฝันธรรมดาเข้าใจไหม ไม่ใช่เรื่องอย่างว่า ก็บอกแล้วว่าข้าไม่ใส่ใจเรื่องนั้น
เอาน่าอิง มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด...ข้าลืมทำอะไรไปหรือเปล่านะ ประโยคสุดท้ายแอนนาบ่นกับตัวเอง อิกริดก็ไม่รู้ว่านางลืมอะไรแต่คงเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆของผู้หญิงจึงไม่ใส่ใจ
สิ่งที่แอนนาลืมไปเสียสนิทคือการใช้เวทมนตร์ตรวจสอบรอบบริเวณที่พักเนื่องมาจากความเผลอเรอของนางเอง ตั้งแต่ย่างเท้าเข้าสู่ซากปราสาทพวกเขาก็ตกอยู่ภายใต้การจับตามองของบางสิ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นภัยต่อทั้งคู่เพียงไร...
***********************
ลิงค์
ตอนที่ 5 - - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13035467/W13035467.html
ตอนที่ 4 - - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12978100/W12978100.html
ตอนที่ 3 - - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12888111/W12888111.html
ตอนที่ 2 - - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12879933/W12879933.html
ตอนที่ 1 - - http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=fantasyfiction&month=12-2012&date=07&group=1&gblog=2
บทนำ - - http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2012/09/W12645393/W12645393.html
| จากคุณ |
:
Lazy return  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ธ.ค. 55 11:13:59
|
|
|
| 
จอมเวทไร้พลัง ตอนที่ 6
