Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
รัฏรแมนติกวงการแพทย์ ยุ่งนักรักคนเสื้อกาวน์ บทที่25 จูบแก้อาถรรพ์ของเฉินฮ่าวหมิง vote ติดต่อทีมงาน

หลังจากรู้ว่าแค่คนข้างห้องเมาอาละวาด แถมยังพร่ำเพ้อละเมอเสียงอ้อแอ้  บอกระดับความเมาเต็มพิกัด 
 
"ออกมาเดี่ยวนี้ ยายตัวร้าย บอกให้ออกมา ได้ยินไม๊ บอกให้ออกมา"
 
ยายตัวร้าย ใคร?
 
มาเรียกเสียงดังหน้าห้องหล่อนแบบนี้ คนอื่นได้ยินจะพลอยเข้าใจผิดคิดว่าหล่อนไปทำอะไรเขา
 
รู้ตัว ถึงจะไม่ใช่ยายตัวดี(นัก) แต่ก็ไม่ใช่ยายตัวร้ายเด็ดขาด
 
ใครจะบ้าออกไป
 
แม้ปันนาจะมีอาวุธประจำตัวป้องกันตัวเองได้ แต่อารมณ์และแรงคนเมาเอาแน่ได้ที่ไหน 
 
 อ๊ะ! ไม่ใช่กลัว
 แค่ไม่อยากให้ใครมากล่าวหาว่ารังแกคนไม่มีสติต่างหาก
 
 อย่าสนคนบ้า อย่าว่าคนเมา
 
ในที่สุดปันนาตัดสินใจกลับไปนอนใหม่
หากเสียงโครมคราม ปึงปัง ยังไม่ยอมหยุด
 
ลุกขึ้นหาสำลีมาอุดหูก็แล้ว เอาหมอนปิดหูก็แล้ว นอนคลุมโปงจนเกือบจะหายใจไม่ออก แต่ขี้เมาเจ้าของบ้านก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์
 
พลิกตัวไปมากระสับกระส่าย ผงกศีรษะดูเวลาที่นาฬิกาเรือนใหญ่ปลายเตียง
 
อ๊าก ตีสองแล้ว 
ความอดทนอันจำกัดจำเขี่ยขาดผึงลงทันที
มันจะมากไปแล้วนะ
 
ประตูห้องของหล่อนไม่ใช่กลองหน้าศาลเปาบุ้นจิ้นนะเฟ้ย จะได้มาตีกลองร้องทุกข์ได้ตามชอบใจ
 
ป๊าด เดี๋ยว สวย
 
อยากลองของนักใช่ไหม อยากรู้ใช่ไหมว่ารางวัลชนะเลิศยูโดสายดำประจำปีของสถาบันใช้เส้นได้มาหรือความสามารถล้วนๆ 
 
ได้ จัดให้ จะได้หายซ่าหลับคาบาทาไปเลย
 
คนนอนไม่หลับเพราะถูกก่อกวน ผุดลุกขึ้นจากเตียง คว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวมทับชุดนอน ก่อนจะเดินดุ่มๆมาที่ประตู โดยปราศจากอาวุธใดๆทั้งสิ้น 
 
ทั้งเนื้อทั้งตัวหล่อนนี่แหละ อาวุธชั้นดี
 
ถึงประตู หล่อนก็เอามือจับลูกบิดทองเหลืองเงางาม ทำท่าจะเปิดล๊อกออก แต่ยังใจดีให้โอกาสสุดท้าย ตะโกนเตือนล่วงหน้า
 
"นี่คุณเจ้าของบ้าน เลิกเอะอะโวยวายรบกวนชาวบ้านเขาเสียที กลับไปนอนห้องนายได้แล้ว รู้มั้ยว่านี่มันกี่โมงกี่ยาม"
 
โครมๆ ปังๆ
 
"ไม่ฟังใช่ไหม ได้ อยากจะเดินกลับไปนอนดีๆหรือจะเอาแบบให้คนหามไปนอน"
 
ปัง ปัง ผลัวะๆ
 
"ได้ เดี๋ยวจัดให้"
 
ตุบๆตับๆ
 
คราวนี้แถมท้าให้เสียอีก
"ออกมา ออกมาเดี๋ยวนี้ กล้าจริงออกมา ยายตัวแสบ ออกมาแล้วฉันจะยกโทษให้"
 
ประตูเปิดผลัวะทันที 
 
คนถูกท้ายังไม่ทันขยับมือ ร่างสูงใหญ่ที่ยืนตัวเอียงพิงประตูเต็มๆ ก็เซหลุนๆเข้ามาหา มือใหญ่โอบรอบร่างเล็ก ก่อนน้ำหนักเท่าภูเขาย่อมๆจะทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปบนพื้นพรมหนาพร้อมกันโดยมีร่างคนเมาก่ายทับอยู่ด้านบน แถมปากของเขายังแปะลงมาพอเหมาะพอเจาะเหนือริมฝีปากอวบอิ่มจิ้มลิ้ม พร้อมกลิ่นเหล้าโชยหึ่ง
 
ปันนานิ่งตะลึง ณ จังงัง
 
ร่างทั้งร่างเหมือนถูกจับแช่แข็ง ตากลมโตเบิกกว้าง
 
หากจุดดำกลางลูกแก้วสีนิลเปล่งประกายไฟลุกโชน ความร้อนระดับเผาตึกได้ทั้งหลัง
โมหะจริตเข้าครอบงำ จึงไม่ได้ยินเสียงพึมพำชิดปากนุ่ม 
 
"พี่รักเธอ เรามาเริ่ม..." 
 
ปันนาใช้กำลังทั้งหมดผลักคนนอนทับข้างบนออกไปเต็มแรง
ร่างคนเมา(จริงๆ)กลิ้งตกลงไปนอนหงายที่พื้น จากนั้นก็นิ่งสนิท 
 
คนตัวเล็กรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง เอาหลังมือเช็ดถูปากอย่างแรงซ้าไปซ้ำมาเพื่อลบล้างราคีคาวจากบุรุษอื่น
 
ถึงจะไม่ใช่จูบแรก 
 
แต่ปากนี้ นอกจากพี่เตยแล้ว ห้ามใครแตะ 
 
แค้นนัก สัญญาลับระหว่างเราสองถูกไอ้บ้านี่ทำลายลงในชั่วพริบตา 
 
ฆ่ามันให้ตายเลยดีกว่า 
 
บ้าหรือเปล่า หมอปันนา เธอเป็นหมอมีหน้าที่รักษาชีวิต ไม่ใช่ทำลายชีวิตใคร
งั้นจะทำอย่างไร ถึงจะหายแค้น
 
นั่งมองคนข้างห้องที่เปลี่ยนสถานะมาอยู่ห้องเดียวกันอย่างไม่คาดฝัน 
ได้แต่อับจนปัญญา คนตื่นยังจัดการง่าย ทุ่มทีเดียวก็ลงไปนอนแอ้งแม้งสลบคาบาทาแล้ว แต่กับคนนอนเฉยๆ หล่อนกลับจัดการไม่ถูก 
 
ไม่เคยเรียนวิชาต่อสู้กับคนหมดสติเสียด้วยสิ
 
หนอยแน่ะ ทีเมื่อครู่ยังมีแรงตบประตูห้องเสียงดังราวกับฟ้าผ่า แต่พอเข้ามา กลับหลับสนิทง่ายดายชนิดเหลือเชื่อ 
 
"ตื่นเดี๋ยวนี่นะ ไอ้นายเฉิ่ม นี่มันห้องฉัน นายจะมานอนตรงนี้ไม่ได้" 
 
แต่ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ทั้งเขย่า ทั้งผลัก ทั้งยันด้วยบาทา
ไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น
 
ซ้ำยังมีเสียงกรนเบาๆลอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยที่บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังหลับสบาย และอาจยาวถึงเช้า
 
แต่จะปล่อยให้นายนี่มานอนหลับอุตุในห้องหล่อนไม่ได้เป็นอันขาด 
ใครเห็นเข้า จะเข้าใจผิดกันยกใหญ่
 
ชื่อเสียงที่ทนุถนอมมาอย่างดียี่สิบเจ็ดปีคงยับเยินภายในคืนเดียว
 
แถมปากน้อยคอยรักของพี่เตย ยังถูกเจ้านี่แอบยึดถือกรรมสิทธิ์ชั่วคราวหาประโยชน์ไปหลายสิบวิ
 
ถึงจะไม่รู้ตัวก็เถอะ แต่คนโดนจูบตื่นรู้ตัวดี ยังจำสัมผัสอุ่นๆที่แนบลงมาเต็มๆได้ 
หล่อนรีบส่ายหัว ไม่ได้ ต้องลืมให้หมด ลืมรสจูบของไอ้ขี้เมาให้สิ้นซาก 
 
บกเว้นเรื่องชำระแค้น ไม่ลืมแน่
 
แต่ก่อนอื่น ต้องเอาเจ้ากระบือยักษ์นี่ออกจากห้องหล่อน ก่อนที่จะมีคนมาเห็นตอนเช้า
หญิงสาวลุกขึ้น ออกแรงเหนี่ยวเต็มที่ ดึงแขนสองข้างของคนตัวโต ลากไถลไปตามพื้น อย่างไม่ปราณีปราศรัย 
 
คนถูกลากกรนคร็อกฟี้หลับสบาย แต่คนลากเหงื่อตก 
 
เข็นครกขึ้นภูเขาคงง่ายกว่าเข็นภูเขากลับเข้าไปในครก
 
กว่าจะมาถึงหน้าห้องอีกปีกด้านหนึ่งได้ ก็เล่นเอาคนแข็งแรงเกินระดับเฉลี่ยสตรีทั่วไปหอบแฮก
 
หญิงสาวมองหน้าเจ้าตัวอุกอาจนิ่งชั่วครู่ 
แล้วความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้น

 
เวลานี้ไม่ใช่หรือที่เหมาะสมที่สุด 
ที่จะพิสูจน์ นายนี่ไม่ใช่พี่เตยจริงหรือเปล่า 
 
พอคิดได้ ปันนารีบทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าข้างๆ ยื่นมือไปเหนือแผงอกหนาแกร่งภายใต้เสื้อนอนผ้าไหมเนื้อลื่นแขนยาวราคาแพง

นิ้วเรียวยาวสวยของนักเปียโนเอกค่อยๆพลิกแกะกระดุมคนตัวโตทีละเม็ด ไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงรังดุมเม็ดสุดท้าย จากนั้นก็ลงมือพลิกสาบเสื้อขึ้นไปทางหัวไหล่ด้านขวา กล้ามเนื้อสีแทนบริเวณนั้นค่อยๆเผยตัวออกมาทีละนิด 
 
เป้าหมายใกล้ปรากฏแก่สายตา
 
หากทันใดนั้น มือใหญ่ของคนนอนหลับสนิทกลับยกขึ้นโอบรั้งร่างข้างบนพลิกตัวกลับทาบทับร่างคนตัวเล็กจากนั้นริมฝีปากอิ่มสีชมพูที่เผยอน้อยๆก็ถูกบดขยี้ ซอกซอนรุกล้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว 
 
ความตื่นตะลึง นึกไม่ถึงทำให้ปันนาต่อต้านไม่ทัน แต่เมื่อตั้งสติได้ หญิงสาวก็ใช้กำลังผลักเขาออกไปเต็มแรง
 
หากครั้งนี้ พละกำลังของหล่อนกลับไม่สามารถแม้แต่จะเขยื้อนภูเขาออกจากตัว ซ้ำมือแกร่งแข็งแรงยิ่งกว่าคีมเหล็กกลับตรึงศีรษะหล่อนไว้กับที่ ปากก็เริ่มซุกซน ขยับย้ายมาพรมจูบที่ปลายจมูก ละเรื่อยขึ้นไปเหนือเปลือกตา ท้ายสุดปากหยักสวยได้รูปย้อนกลับมามาฝังจุมพิตที่พวงแก้มเปล่งปลั่ง สูดดมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนคุ้นเคยเข้าไปเต็มปอด ประกาศศักดาความเป็นเจ้าของเต็มที่
 
ทั้งหมดนี้ ไม่ว่าปาก จมูก แก้ม คิ้วคางล้วนเป็นของเขา 
 
เคยเป็นของเขา และจะเป็นต่อไปในอนาคต
 
"ยายตัวร้าย พี่..." เสียงพึมพำอู้อี้ชิดพวงแก้มเนียนละเอียด ก่อนที่ร่างใหญ่จะแน่นิ่ง แขนตกข้างตัว พลิกหงายลงมาจากแรงผลักของคนใต้ร่างอีกครั้ง 
 
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดร็วภายในพริบตา
 
"กรี๊ด ไอ้คนบ้า ไอ้คนผีทะเล ไอ้ขี้เมาหยำเป ไอ้คนเฮงซวย ไอ้เก๋าเจ๊ง ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้..." หล่อนตะโกนด่า 
 
ประกายไฟจากกลางแก้วตาสีนิลลุกพรึบพรับ ขยับตัวขึ้นนั่ง ใช้เท้าถีบเต็มแรงไปที่สะโพกคนหมดสติ
 
ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ นอกจากร่างใหญ่ขยับเคลื่อนจากแรงถีบ
 
"ไอ้ขี้เมาปลอม ตื่นมาเดี๋ยวนี้ แกล้งสลบรังแกคนอื่น คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนายงั้นหรือ คิดว่านายสลบ ฉันทำร้ายนายไม่ได้ใช่ไหม"

แล้วปันนาก็ยอมถูกตราหน้าว่ารังแกคนไม่มีทางต่อสู้ คนหมดสติ

ขอสักทีเถอะ อ๊ะ ไม่ใช่ ขอสักหลายๆทีเถอะ
 
 
 
เช้านี้แม้ว่าจะไม่ได้นอนเลยเกือบทั้งคืน เพราะมัวแต่วิ่งเข้าๆออกๆห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาล้างปาก ล้าง ถูเช็ดทุกจุดที่ถูกฉกฉวยแตะต้อง และหลังกลับมานอน เจ้าตัวก็เอาแต่ร้องไห้ ขอโทษพี่เตยอยู่ในใจ กว่าจะงีบไปได้หน่อยก็รุ่งสาง

แต่ปันนาก็ยังตื่นแต่เช้า ก่อนลงมา หญิงสาวยังชะแวบแอบไปดูหน้าห้องเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง 
 
หายไปแล้ว 
ยังรู้จักคลานกลับเข้าไปในห้องตัวเองได้

ตกลงไอ้หมอนี่ เมาไม่รู้ตัวจริง หรือเมาดิบกันแน่  

 
 
พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน หล่อนก็อดไม่ได้ ยกมือถูปากแรงๆอีกครั้ง
แต่คิดถึงที่หล่อนลอบประทุษร้ายเขายามหมดสติ ก็นับว่าไม่ได้ขาดทุนเสียทีเดียว
 
หญิงสาวแวะห้องทำงานของหล่อนเป็นอันดับแรกอย่างเคย ฟังคุณมาลีพันธ์ พยาบาลอาวุโสกะเช้ารายงานความเป็นไปของทอฝัน และตรวจอาการคนไข้เสร็จ 
 
ยังไม่ทันจะเดินเข้าห้องอาหาร ป้านิ่มก็โผล่หน้ามาถามว่า
"จะรับอาหารที่ไหนคะคุณหมอปันนา" เมื่อเห็นหน้าหญิงสาวชัดเจน คนแก่ก็ทำหน้าตกใจ

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณหมอ ตาบวมๆ" หากพิศอีกหน่อย นางก็เห็นรอยบวมเจ่อที่ริมฝีปากเพิ่มอีกแห่ง "ปากก็บวมๆเจ่อๆด้วย

ปันาหน้าแดง นึกโกรธคนต้นเหตุขึ้นมาอีกครั้ง

หล่อนหลบตา ตอบไม่เต็มเสียงนัก "ไม่เป็นไรค่ะ สงสัยโดนแมลงต่อย"

"ตายจริง โดนที่ไหนคะ"

"ที่ห้อง เอ๊ย ไปเดินเล่นข้างนอกมาค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เพิ่งมาบวมเมื่อคืน"

"แล้วมียากินหรือยังคะ" ถามไปแล้วก็นึกได้ว่าบังอาจไปถามหมอ จึงเปลี่ยนใหม่ "เป็นอะไรมากไหมคะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวก็หาย"

"สงสัยต้องให้นายชิตไปพ่นยาฆ่าแมลงเพิ่ม" คนแก่เชื่อสนิท
 
 
 
หลังรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย หญิงสาวก็ออกไปเดินเล่นนอกบ้านอย่างเคย ใช้เวลานานกว่าปกติ คิดว่ากลับมา เขาคงออกไปแล้ว ไม่อยากเจอหน้า ตะขิดตะขวงใจ 

เกลียดสุดๆ แต่ในใจยังแอบนึกอยากรู้ ตื่นขึ้นมาเห็นสภาพตัวเองแล้วจะเป็นอย่างไร
 
 

[ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ]

จากคุณ : mamahuhu
เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 15:37:23

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com