 |
โย โย
เสียงผู้ชาย ใครสักคนตะโกนเรียกอยู่แว่วๆ แต่คงไม่เกี่ยวกับเธอหรอก หญิงสาวตัดสินใจเดินสำรวจดูต้นไม้ในสวนหย่อมฝั่งสนามกอล์ฟต่อไป
โย โยเย
มณฑารพนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ พอดีกับที่เจ้าของเสียงเรียกวิ่งมาถึงตัว
ชายหนุ่มผิวขาวหากดูมีรอยคร้ามแดดคล้ายคนใช้ชีวิตกลางแจ้งบ่อยๆ ยืนหอบน้อยๆอยู่ตรงหน้า
โย โยเยจริงๆด้วย ตอนแรกพี่นึกว่าตาฝาด
พี่ฟู หญิงสาวเสียงแห้งทีเดียว ไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักที่นี่เลย เธอพนมมือไหว้รุ่นพี่ในขณะที่ฝ่ายชายยิ้มแย้มยินดีขณะรับไหว้
โย ตอนแรกที่คุณอิ๋วฝ่ายบุคคลบอกว่ามีพนักงานใหม่ จบมาจากขอนแก่นเหมือนพี่ แต่พอบอกชื่อแล้วพี่ไม่คุ้นเลย พี่ไม่คิดว่าเป็นโยนะเนี่ย พอดีเมื่อกี้เขาชี้ให้พี่ดู พี่ยังคิดว่าพี่ตาฝาดเห็นเป็นโยไปได้ยังไง ดูสิ โยมาทำงานตั้ง 2 เดือนแล้ว พึ่งได้เจอกันวันนี้เอง
โยไม่รู้เลยว่าพี่ฟูทำงานที่นี่
เออ ตลกดีจังนะเราสองคน พี่เป็นผู้จัดการสนามกอล์ฟเองจ้ะ เอางี้โย พอดี พี่กำลังจะไปรับแขก ก๊วนวีไอพี ไม่มีเวลาซักฟอกเรา เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปรับโยไปกินข้าวด้วยดีกว่า จะได้คุยกันสบายๆ ตกลงนะ
ค่ะ พี่ฟู
มณฑารพรับคำเสียงแผ่ว แม้ไม่อยากถูก ซักฟอก หากเธอจะปฏิเสธรุ่นพี่แสนดีอย่างดรัณภพได้อย่างไร
........................................................................................................
หลังเลิกงาน ดรัณภพกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ที่พักก่อนขับรถมาที่ส่วนของรีสอร์ท ชายหนุ่มเดินไปตามทางที่พนักงานคนหนึ่งชี้บอกเพื่อไปรับรุ่นน้องที่บ้านพักของเธอ
ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานๆร้องเพลงดังแว่วออกมาจากบ้านพักหลังน้อย
Oh khon Kaen has a farm , A... G... G... I... E.
And on this farm we have some chics , E... Ya... E... Ya... O.
With a chick chick here and a chick chick there.
Here chick there chick every where chick chick
Oh Oh Khon Kaen has a farm, A... G... G... I... E.
And on this farm we have some cows, E... Ya... E... Ya... O.
With a moo moo here and a moo moo there
Here moo there moo every where moo moo,
Oh Oh Khon Kaen has a farm , A... G... G... I... E.
อดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ ดูเหมือน ไอ้โย รุ่นน้องเขาคนนี้จะยังไม่ได้เติบโตขึ้นเท่าไหร่เลย เสียงหวานๆที่ได้ยินนั้นชวนให้ชายหนุ่มนึกย้อนเวลาไปถึงวัยวันที่เขายังเป็นหนุ่มน้อยเฟรชชี่ เสียงเพลงที่พากันร้องสนั่นลั่นห้องเชียร์ มีอยู่เพลงเดียวเท่านั้น ที่ให้อารมณ์น่ารัก และมีเนื้อร้องเป็นภาษาอังกฤษ
เพลงนี้ ได้ยินทีไร เป็นนึกเห็นภาพลูกไก่ ลูกเจี้ยบตัวน้อยๆวิ่งเล่นกันเกลื่อน แล้วยังไอ้เจ้าวัวน้อยลายด่างกับแม่ของมันที่ร้อง มู มู อยู่ในฟาร์มเสียทุกทีไป
ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปหยุดที่หน้าประตูบ้านพักก่อนเคาะเบาๆ ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านในก่อนเจ้าของบ้านจะปลดล้อคและโผล่หน้าออกมา
พี่ฟู
หนุ่มร่างโปร่งยิ้มน้อยๆ หากรอยยิ้มก็สะดุดก่อนเลิกคิ้วแล้วหัวเราะ
โย ไปขโมยลูกใครมาเลี้ยงเนี่ย หือม์ งานดูแลสวนมันน้อยไปหรือไง ถึงมีเวลามารับจ้อบเป็นเบบี้ซิส
เอ่อ..... นายตัวเล็กนี่ชื่อมะตูมค่ะ พี่ฟูจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าโยขอเอามะตูมไปกินข้าวด้วย
หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆ หากดูเหมือนรุ่นพี่หนุ่มจะไม่รู้สึก
เฮ้ย พี่จะไปว่าอะไร ป่ะ ไปกันเหอะ พี่ชักหิว เมื่อกลางวันไม่ทันได้กินข้าว วันนี้มีแต่ก๊วนวีไอพี เรียกหา
หญิงสาวจัดแจงจับนายมะตูมตัวน้อยใส่ลงในรถเข็นก่อนปิดบ้านและออกเดินมากับรุ่นพี่หนุ่ม
ว่าแต่ ยังไม่บอกเลย หมอนี่ลูกใคร หน้าตาน่ารักดีว่ะ ชื่อเดียวกับเต่าในรายการเจ้าขุนทองเลย ใช่ไหมครับ ลุงมะตูม
ชายหนุ่มเดินพลางคุยพลางอีกทั้งยังพยักเพยิดยิ้มแย้มกับเด็กชายตัวน้อยในรถเข็น หากรอยยิ้มแจ่มใสก็ต้องชะงักค้าง เมื่อหญิงสาวข้างกายเอ่ยเสียงแผ่ว
ลูกโยเองค่ะ
อะไรนะ!
หญิงสาวร่างเล็กหน้าเจื่อน อ้อมแอ้ม หลบตาก่อนจะตอบอีกครั้ง
มะตูม เป็นลูกชายโยเองค่ะ พี่ฟู
เสียงแผ่วๆนั้นทำเอาดรัณภพรู้สึกเหมือนแผ่นดินโคลงน้อยๆ เป็นไปได้อย่างไรกัน รุ่นน้องน่ารักที่ไม่เคยมีประวัติคบหาใครเลยสักคน จู่ๆ จะมีลูกชายโผล่มาได้อย่างไรกัน
มะตูมอายุเท่าไหร่แล้ว
แปดเดือนแล้วค่ะ
นี่หรือเปล่าที่เป็นสาเหตุที่ทำให้โยไม่ได้ไปเข้ารับพระราชทานปริญญา?
หญิงสาวนิ่งอึ้ง นัยน์ตาหมองลงทันควัน ก็วันรับพระราชทานปริญญานั้นเป็นความฝันอันสูงสุดของเหล่าบัณฑิตใหม่ทั้งหลาย เธอเองก็เช่นกัน หากวันนั้น เธอทำได้เพียงดูข่าวในพระราชสำนักชั่วแวบเท่านั้น
มะตูมเกิดวันนั้นพอดีค่ะ
ดรัณภพถอนใจ มิน่า เขาเองสู้อุตส่าห์ลางานหอบดอกไม้ช่อใหญ่ขับรถไปถึงขอนแก่นในวันฟ้าใสกลางฤดูหนาวของเดือนธันวาคม ด้วยหวังจะกล่าวแสดงความยินดีกับรุ่นน้องคนนี้ หากแต่ได้ยินเพียงข่าวของเธอ ว่า 'ไอ้โยมันไม่มารับค่ะพี่ฟู ไม่รู้ทำไม แต่มันโอนเงินฝากมาให้เลี้ยงสายรหัส กับน้องชมรมแทน'
ปุ๊ด ไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม มันบอกพี่ว่าติดต่อโยไม่ได้มาเป็นปีแล้ว เขาถามเรียบๆ
โย ไม่ได้บอกค่ะ แต่โย โทรหาคุณป้ารสทุกเดือน เสียงอ่อยๆตอบพร้อมอาการก้มหน้างุด
ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วจับจ้องมองรุ่นน้องสาวแน่วแน่ อาการของเธอไม่ใช่ท่าทางของหญิงสาวผู้มีความสุขกับชีวิตสมรสเลยสักนิด
ก่อนพบกันวันนี้ เขาได้ยินเสียงเล่าลือถึงผู้จัดการฝ่ายกิจการสวนคนใหม่ ทางฝ่ายบุคคลมารายงานกับเขา ว่าหญิงสาวคงจะเป็นรุ่นน้อง เพราะจบจากคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกันมา หากแต่เมื่อเขาถามชื่อก็ไม่รู้สึกคุ้น เลยคิดว่าคงเป็นรุ่นน้องที่เขาไม่รู้จัก ชายหนุ่มจึงไม่ได้สนใจ เนื่องจากเขาเองก็ยุ่ง และไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบทางด้านกิจการรีสอร์ทและเรือนเพาะชำ อีกทั้งกิตติศัพท์ว่ามีลูกติดมาหนึ่งคน แต่ตัวพ่อเด็กไม่ปรากฏกายทำให้ชายหนุ่มหมดความสนใจลงโดยสิ้นเชิง
ถึงโทรหาคุณแม่ปุ๊ดเดือนละครั้ง พี่เขาก็ยังเป็นห่วง มันเรื่องอะไรถึงได้ทำตัวลึกลับ ตามหาตัวไม่เจอ คุณแม่ปุ๊ดบอกว่า ถามอะไรโยก็ไม่ตอบ บอกแค่ว่า สบายดี สบายดี
น้ำเสียงเจือแววตำหนิน้อยๆ ทำเอาหญิงสาวน้ำตาปริ่ม ทำไมเธอจะไม่รู้ ว่าปุ๊ด หรือ พุทธรักษา รุ่นพี่สาวและคุณรสสุคนธ์ผู้เป็นมารดาเอ็นดูเธอขนาดไหน ยังรุ่นพี่ที่ยืนหน้าขรึมอยู่ตรงหน้าอีกคน หากมันก็ลำบากเหลือเกินที่จะบอกกล่าวเล่าให้ฟัง หญิงสาวคิดว่าเธอยังไม่พร้อม
ตอนฝ่ายบุคคลเขาบอกพี่ ถึงชื่อพนักงานคนใหม่ มันไม่ใช่ชื่อโยนี่
หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ ก่อนตอบเสียงอ่อย
โยเปลี่ยนชื่อค่ะ
.................... ดรัณภพยังคงเงียบ หากหูตั้งใจที่จะฟังอย่างยิ่ง
โย เปลี่ยนชื่อเป็น มณฑารพ ค่ะ พี่ฟู
ชายหนุ่มหมดกำลังใจที่จะซักถามเมื่อเห็นน้ำตาหยดหนึ่งกลิ้งหล่นลงบนผิวแก้มนวล อาการหิวข้าวจัดเหือดหาย ทำได้เพียงลูบศีรษะเล็กๆนั้นเบาๆ หากดูเหมือนยิ่งทำอย่างนั้นก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กไหล่สะท้านมากขึ้น
เรื่องอะไรกันหนอที่ถึงกับทำให้ ไอ้โยเย ของพี่ๆ ต้องเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ ดรัณภพถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนดึงร่างเล็กของรุ่นน้องเข้ามาโอบไว้พลางลูบศีรษะปลอบใจเบาๆ
โย พี่อยู่นี่ ไม่ว่าโยจะมีปัญหาอะไร บอกพี่ได้เสมอนะ หยุดร้องไห้แล้วไปกินข้าวกันเถอะนะ
........................................................................................................
แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 11:29:38
แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 11:28:04
จากคุณ |
:
หนอนแบกเป้
|
เขียนเมื่อ |
:
17 ธ.ค. 55 11:06:34
|
|
|
|
 |