ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
ตอนที่ ๑
สา... ผมพูดเรื่องจริงนะ ผมไม่ได้ล้อเล่น ทุกลมหายใจผมมีแต่คุณคนเดียวเท่านั้น แต่งงานกับผมนะครับคนดี... สุรเสียงนั้นชัดแน่นในทุกถ้อยคำ ร่างผงาดสูงซึ่งอาบไว้ด้วยรังสีแห่งความมุ่งมาดปรารถนากำลังโอบกระชับร่างบางเอาไว้ เว้นช่วงเพื่อควบคุมสติสัมปชัญญะครู่หนึ่ง... ก่อนจะนิ่งงันรอฟังคำตอบจากอีกฝ่าย
ภพก็ปากหวานอีกตามเคย... สาจะเชื่อได้แค่ไหนกันคะ จะมีอะไรมารับประกัน ผู้ชายก็ชอบขี้ตู่ไปทั่วแบบนี้แหละ วิสาผละตัวออกจากวงแขนอุ่นนั้นเบาๆ แล้วเปรยคำค่อนแคะบุรุษตรงหน้า หากยังคงยิ้มทั้งปากและนัยน์ตา
ผมรักคุณไงสา ชายหนุ่มถือวิสาสะเอามือนวลนิ่มของวิสามากุมไว้ นี่ไงล่ะตัวประกัน รักที่มันฝังแน่นในใจผมนี่ไง ลองจับดูสิครับ คนกล่าวชี้ระบุตำแหน่ง ก่อนจะนำพาฝ่ามือเรียวของอีกคนมาหยุดพักไว้ที่เนินอกด้านซ้ายของเขา เสียงเต้นระรัวของก้อนเนื้อภายใต้อกแกร่งนั้นเองเพียงพอที่จะทำให้สาวเจ้าหน้าขึ้นสีอย่างห้ามไม่ได้
ตกลงค่ะ เพราะ... ฉันก็รักคุณมากเหมือนกัน
...จบบริบูรณ์...
ถ้าเป็นหนอนหนังสือตัวเป้งหรือบรรดานักอ่านนิยายตัวยงก็คงจะรู้สึกซาบซึ้งในความรักของทั้งคู่จนน้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุดเป็นแน่ หากเหตุการณ์เช่นนั้นจะไม่เกิดกับหล่อนคนนี้อย่างแน่นอน เพราะอะไรนะหรือ... เพราะหล่อนเป็นคนรังสรรค์เรื่องราวเหล่านั้นขึ้นมาด้วยสองมือและจินตนาการนั่นเอง!
เจ้าของนัยน์เนตรสีดำสนิทภายใต้แว่นสายตากรอบสีเหลี่ยม ละนิ้วเรียวงามจากแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ตรงหน้า ก่อนหัวคิ้วที่ประดับใบหน้าเฉิดโฉมนั้นจะกระตุกขึ้นล็กน้อย พลางกล่าวขึ้นกับตัวเอง เหอะ น้ำเน่าซะไม่มี ฉันแต่งไปได้ยังไงเนี่ย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูของผู้มาเยือนดังขึ้นพอเป็นมารยาท หากเรียกความสนใจเจ้าของห้องให้จำต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวโปรดหลังจากนั่งทำงานเป็นเวลานาน
ร่างอรชรอ้อนแอ้นบิดตัวไปมาเล็กน้อยเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ ถอดแว่นสายตาออกจากดวงหน้าสกาวใส ก่อนลุกเต็มความสูงเพื่อนเดินไปเปิดประตูห้อง
อ้าว! พี่ฟ้า สวัสดีค่ะ วันนี้พี่พงศ์เลิกงานไวเหรอคะ ทันทีที่เห็นผู้มาเยือน รสรินจึงรีบยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม ซึ่งอีกฝ่ายก็รับไหว้ด้วยการจุดรอยยิ้มหวานที่เป็นมิตรเช่นกัน ก่อนคนอายุน้อยกว่าสองสามปีจะเดินนำอีกคนเข้าไปด้านในห้อง
ใช่จ่ะ วันนี้ที่บริษัทพงศ์เขามีงานเลี้ยงฉลองต้อนรับผู้บริหารใหม่ เลยเลิกงานเร็วหน่อย ส่วนตัวพี่ก็ขอลาพักร้อนสักสองสามวัน ทำงานมาทั้งปีก็เพิ่งจะได้หยุดนี่แหละจ้า คนตอบว่าด้วยเสียงขันๆ พลางหยุดทรุดกายลงนั่งบนเตียงของรสริน
รสรินนั่งลงข้างๆเช่นกันก่อนมองคนตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ หล่อนนึกกล่าวชมพี่ชายตัวเองในใจที่หาคนรักได้เข้าตากรรมการเหลือเกิน...
เพียงฟ้า ไม่ใช่เพียงแค่ชื่อเสียงเรียงนามเท่านั้นที่ไพเราะเสนาะหู หากรูปร่างหรือแม้แต่ดวงหน้านั้นล้วนจัดว่าแจ่มเจิดเลิศลักษณ์ตามแบบฉบับกุลสตรีไทยแท้ ไม่เว้นแต่จริตการพูดจาพาทีและบุคลิกท่าทางช่างดูเป็นธรรมชาติที่ไร้ซึ่งการปรุงแต่งใดๆ
จะว่าไป... รินก็ชักอยากจะเริ่มทำงานเหมือนกันแล้วค่ะ คนกล่าวพ่นลมหายใจออกมาเบาๆด้วยความเซ็ง
เพิ่งจบมาใหม่ๆ พี่ว่าพักผ่อนก่อนดีไหมเอ่ย เพียงฟ้าออกความคิดเห็นอย่างเป็นห่วงเป็นใย
ค่ะพี่ฟ้า แต่เกรงว่าจะพักนานเกินไปจนความรู้ที่เรียนมาเสื่อมหายไปหมดล่ะสิคะ รินยิ่งเป็นคนขี้หลงขี้ลืมอยู่ด้วย นี่ก็เกือบจะลืมชื่อตัวเองแล้วนะคะเนี่ย เฮ้อ
ท้ายประโยคนั้นทำเอาทั้งคู่หัวเราะร่วนออกมาพร้อมกัน
เพียงฟ้ารู้สึกอุ่นใจที่เข้ากับน้องสาวของคนรักได้เป็นอย่างดีตั้งแต่พบกันในครั้งแรก หล่อนรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ไม่เป็นดังเช่นคู่รักส่วนใหญ่ น้องสาวที่มักหวงพี่ชายจนเกินขอบเขต กลัวจะถูกแย่งชิงความรักความเอาใจใส่ หากรสรินไม่เป็นเช่นนั้น หล่อนรักพี่ชายมากแต่ก็มีเหตุผลไปในเวลาเดียวกัน ความคิดความอ่านของหล่อนเทียบได้กับผู้ใหญ่บางคนเสียด้วยซ้ำ กอปรกับกิริยามารยาทที่เรียบร้อยน่ารักน่าเอ็นดู มนุษยสัมพันธ์ที่จัดอยู่ในขั้นดีมากย่อมทำให้ไม่ว่าใครได้สนิทชิดเชื้อหรือแม้อยู่ใกล้ต่างก็มีความสุข
อะแฮ่ม... คุยอะไรกันอยู่เอ่ยสาวๆ เสียงโทนทุ้มนุ่มหูมีเอกลักษณ์ลอยละลิ่วเข้ามาพร้อมกับต้นกำเนิดเสียงที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาอย่างเท่ห์ๆ
พี่พงศ์! รินบอกกี่ครั้งแล้วให้เคาะประตูก่อน หรือลืมไปแล้วว่ารินเป็นผู้หญิง ชิชะ รสรินกึ่งต่อว่ากึ่งหยอก เสียงแจ่มชัดมีกังวานนั้นหล่อนมักจะใช้เอ็ดพี่ชายอยู่เป็นประจำ
จ้า... แม่น้องสาวแสนสวย พี่ผิดไปแล้ว ชายหนุ่มลากเสียงยานอย่างยอมแพ้เหมือนเคย หากไม่วายปลิ้นตาแกล้งน้องสาวอย่างทะลึ่งทะเล้น
พงศ์ก็นะ เล่นเป็นเด็กไปได้ เพียงฟ้าที่นิ่งมองการหยอกล้อของคู่พี่น้องก็อดอมยิ้มตามไม่ได้ ก็คุยเรื่องทั่วๆไปกันนั่นแหละ เห็นน้องรินบ่นๆว่าอยากทำงานน่ะ
หืม... กลางปีหน้าโน่นไม่ใช่เหรอกว่าจะถึงพิธีรับปริญญา พี่ว่านะ... เราพักผ่อนอยู่บ้านให้หนำใจก่อนดีกว่าไหม พงศกรกล่าวขึ้นอย่างเป็นห่วง... ใจจริงแล้วเขาไม่อยากให้น้องสาวคนเดียวออกไปทำงานเสียด้วยซ้ำ แม้ว่าหล่อนจะเพิ่งจบปริญญาตรีจากคณะครุศาสตร์มาหมาดๆด้วยคะแนนเกียรตินิยมอันดับหนึ่งและดูร้อนวิชาไม่ใช่น้อย หากนั่นก็ไม่ใช่เครื่องยืนยันเพียงพอที่จะทำให้พี่ชายอย่างเขาอุ่นใจได้
นับตั้งแต่ที่ทั้งคู่ต้องสูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปอย่างไม่มีวันหวนคืนกลับตั้งแต่ครั้งเยาว์วัย ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งคอยดูแลน้องสาวคนนี้มาโดยตลอด อะไรก็ตามที่เป็นความสุขเขาจะหยิบยื่นให้รสรินก่อนเป็นอันดับแรกเสมอ หากความทุกข์ทั้งหลายเขาจะพร้อมจะรับไว้แต่เพียงผู้เดียว...
หากในวันนี้... รสรินไม่ใช่น้องสาวตัวน้อยๆอย่างที่เคยเป็น นอกจากรูปโฉมบริบูรณ์งามที่ไม่เป็นสองรองใครแล้ว รอยยิ้มแสนบริสุทธิ์นั้นเองราวกับเป็นดาบสองคม ประหนึ่งสามารถทำให้โลกสดใสแต่ก็ดึงดูดใจหนุ่มๆไปในคราเดียวกัน
คงไม่ใช่ในเร็วๆนี้หรอกค่ะพี่พงศ์ เพราะรินวางแผนไว้ว่าจะเริ่มทำงานหลังจาก... อยู่ๆสาวเจ้าก็หยุดพูดเสียอย่างนั้น รอยยิ้มชนิดหนึ่งผุดผาดขึ้นราวกับแฝงนัยยะอะไรบางอย่าง
หลังจากอะไรเหรอคะน้องริน เพียงฟ้าที่สงสัยไม่แพ้กัน ชิงถามขึ้นก่อนพงศกร
หลังจากพี่ทั้งคู่แต่งงานกันไงคะ ฮ่าๆ
เพียงเท่านั้นสายตาสองคู่ก็สบมองกันโดยอัตโนมัติ ใบหน้าของหนุ่มสาวยามเขินอายขึ้นสีระเรื่อดุจลูกตำลึงสุกก็ไม่ปาน คนพูดอย่างรสรินในฐานะคนกลางยังอดไม่ได้ที่จะขวยเขินตามน้ำตามลม
ร่างกำยำเสียศูนย์ไปเล็กน้อย ได้แต่โคลงศีรษะไปมาแล้วสางผมสองสามทีแก้เก้อ ก่อนว่า
แก่แดด จริงๆนะเราเนี่ย ไม่กลัวตกกระป๋องเหรอไง ถ้าพี่แต่งงานแล้วมีลูก
พงศ์! เพียงฟ้าแหวเสียงลั่น แต่ไม่ใช่เพราะความโกรธ หากเป็นความอายเมื่อได้ยินคำว่าแต่งงานและมีลูก
ที่รัก... พงศ์ล้อเล่น พงศกรที่ยืนพิงตู้เสื้อผ้าอยู่ในตอนแรก เปลี่ยนตำแหน่งด้วยการหย่อนตัวลงนั่งเคียงข้างแฟนสาวอย่างออดอ้อนออเซาะ มือไวพอที่จะโอบเอวบางไว้อย่างหลวมๆ ลืมไปเสียสนิทว่าไม่ได้อยู่กันเพียงสองคน
พี่พงศ์กับพี่ฟ้าช่างเหมาะกันจริงๆเลย รสรินว่าเสียงสูงในคำท้ายๆเชิงสัพยอกล้อเลียน หากเริ่มมีอาการหูตาร้อนวูบวาบเพราะรู้สึกอิจฉานิดหนึ่ง
ว่าแต่น้องรินเถอะค่ะ... มีหนุ่มที่ไหนอยู่ในใจไหมเอ่ย เพียงฟ้าถามเสียงกระเซ้าเหย่าแหย่ยั่ว ไม่ทันที่คนถูกถามจะว่าตอบใดๆ พลันสายตาของเพียงฟ้าก็โฉบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ยังคงเปิดค้างอยู่ โปรแกรมไมโครซอฟต์เวิร์ดถูกเปิดค้างไว้ ตรงกลางเป็นตำแหน่งของกระดาษจำลองสีขาวบรรจุเต็มไปด้วยตัวอักษร ว้าว... น้องรินกำลังพิมพ์ต้นฉบับนิยายอยู่เหรอ จริงๆพี่ก็เป็นแฟนนิยายของน้องรินอยู่นะคะ
รสรินอ้ำอึ้งเล็กน้อยเพราะไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนดี หากหล่อนก็เลือกตอบคำถามที่สองโดยไม่ต้องคิดให้มากความ
ใช่ค่ะพี่ฟ้า เพิ่งปิดต้นฉบับเมื่อครู่นี่เอง กว่าจะจบแบบลงตัวได้เล่นเอารินปวดขมับอยู่หลายวัน หล่อนหัวเราะเสียงแห้งๆเป็นสักขีพยานว่าปวดขมับจริงๆ
พี่ชอบคู่พระนางในนิยายของน้องรินมาก บทจะหวานก็หวานจับจิตจับใจ บทจะเศร้าก็เล่นเอาพี่ร้องไห้ตามไม่หยุด เพียงฟ้าสีหน้าจริงจังบอก หากไม่ได้เป็นการยกยอปอปั้นแต่อย่างใด ใครจะรู้ว่าหล่อนก็เป็นนักอ่านนิยายสาวตัวเอ้กับเขาเหมือนกัน
ขอบคุณมากค่ะพี่ฟ้า รินดีใจมากๆเลย แต่รินก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าแต่งไปได้ยังไง ทั้งๆที่ชีวิตจริงไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นเลยด้วยซ้ำ รสรินหัวเราะฝืนๆ
ขืนเราไปเจอแบบเหตุการณ์ที่ว่า พี่คงอกแตกตายพอดี ในนิยายน่ะเอะอะก็ตบแล้วจูบ จูบแล้วตบ จบด้วยการปีนป่ายขึ้นเตียง แค่พูดพี่ยังขนลุกเลย ชายหนุ่มหนึ่งเดียวกล่าวขึ้นสำทับกลางวงสนทนา ก่อนจะถูกสายตาเขียวปั๊ดจากเพียงฟ้าค้อนให้ไปหนึ่งที
พงศ์เคยอ่านนิยายด้วยเหรอไง! เพียงฟ้าถาม และนั่นก็เป็นสิ่งที่รสรินคิดจะถามขึ้นอยู่เหมือนกัน
ไม่เคย พงศกรทำท่าไม่หยี่หระ กอดอกแล้วยักไหล่ขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พอจะเดาได้แหละน่า... ทิ้งท้ายไม่วายแถสีข้างจนเลือดซิบ
ระวังนะคะพี่พงศ์ รินอาจจะแอบเอาฉากเลิฟซีนของพี่พงศ์กับสาวๆไปแต่งนิยายก็ได้ หล่อนว่าประโยคที่แสร้งทำเป็นสร้างเชื้อฟืนชั้นดี นึกอยากแกล้งพี่ชายตัวดีเสียจริง
จริงเหรอพงศ์ เพียงฟ้าทำเสียงดุจริงจัง หากนัยน์ตานัดแนะกับรสรินเป็นที่เรียบร้อย
คนอย่างพงศกรน่ะเหรอจะนอกใจหล่อน ตลอดระยะเวลาที่คบกันมานี่ก็เข้าปีที่สี่แล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำให้หล่อนนึกเสียใจเลยแม้แต่น้อย
เฮ้ย! ริน เราอย่ามาใส่ร้ายพี่แบบนี้นะ ไม่จริ๊งไม่จริง น้ำเสียงงอนง้อได้ที่ พงศ์ไม่เคยมีสาวที่ไหนเลยนะฟ้า เค้าโดนกลั่นแกล้งชัดๆ
เป็นอีกคราที่สองสาวหัวเราะพร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย เนื่องด้วยคนตัวโตตรงหน้าทำท่าทางน่ารักน่าหยิกจนคนมองจำต้องอุทานว่า แหม่ ทำไปได้นะคนเรา
หยุดหัวเราะเลยทั้งคู่นั่นแหละ เมื่อรู้ตัวว่าตกเป็นเหยื่อ พญาราชสีห์จึงรีบเปลี่ยนประเด็นการสนทนา แล้วคำถามแรกที่ฟ้าถามล่ะ เรามีหนุ่มๆมาเกาะแกะตอแยบ้างไหมริน เมื่อวิญญาณพี่ชายหวงน้องสาวสถิตร่าง พงศกรก็ไม่วายปั้นเสียงขรึมเค้นเอาคำตอบ
เอ่อ
ทั้งพงศกรและเพียงฟ้าต่างลุ้นรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ หากในภาวะกดดันเช่นนี้คนถูกถามจึงทำอะไรไม่ถูกเสียนอกจากบอกตามตรง หล่อนอมลมบรรจุเอาไว้จนเต็มกระพุ้งแก้มสีชมพูอ่อนก่อนว่า
ไม่มีหรอกค่ะ...
นั่นไง! น้องสาวพี่เคยนอกลู่นอกทางที่ไหนล่ะ เมื่อได้รับคำตอบสมดังใจหวัง พงศกรก็รีบทำท่าดีใจเหมือนลิงโลด จนใบหน้าคมคายเรียวเข้มนั้นแปรเปลี่ยนเป็นอาตี๋ยิ้มเสียจนหน้าแป้น
จริงเหรอคะน้องริน ทั้งสวยทั้งน่ารักอย่างน้องรินพี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะไม่มีหนุ่มๆมาจีบ เพียงฟ้าถามด้วยความสงสัย
จริงๆก็มีบ้างแหละค่ะ เพื่อนผู้ชายที่มหาวิทยาลัยของรินก็เยอะนะคะ แต่คนสมัยนี้รู้แต่หน้าไม่รู้ใจ ผู้ชายดีๆแบบในนิยายคงไม่มีหรอกค่ะพี่ฟ้า อีกอย่างรินก็ไม่ได้น่ารักขนาดนั้น
ดีแล้ว เราน่ะยังเด็ก คิดแบบนี้พี่ยิ่งอุ่นใจ พงศกรกล่าวสำทับ
พงศ์ก็นะ... ตอนนี่น้องรินโตเป็นสาวแล้วนะ อย่าหวงน้องให้มากนักเลย ยังไงซะสักวันก็ต้องเจอคนที่ใช่และพร้อมจะดูแลน้องสาวของพงศ์ เพียงฟ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงละมุนพลางวางมือเรียวลงบนมือหนาของคนตัวโตข้างๆ หล่อนรู้ว่าพงศกรรักน้องสาวมากเพียงใด หากสิ่งที่หล่อนว่าล้วนเป็นเจตนาที่ดีทั้งสิ้น
พงศ์เข้าใจ แต่ว่า... พงศกรอ้ำอึ้งเล็กน้อย
แต่อะไรพงศ์ พงศ์จะอ้างว่าน้องรินยังเด็กอยู่อีกใช่ไหม ผู้หญิงอย่างเราๆน่ะก็อยากมีความรักไว้หล่อเลี้ยงหัวใจไม่ต่างจากพวกผู้ชายหรอกนะ เพียงฟ้ารู้ทันว่าพงศกรจะพูดอะไรเลยฉวยจังหวะปล่อยหมัดรัว ในสนามนี้หล่อนต้องวางตัวเป็นมวยถนัดรุกเสียแล้ว
ยังไงพงศ์ก็ไม่ยอมหรอก! เด็กดื้อในวัยยี่สิบห้าขวบทำท่าเหมือนหวงของเล่นก็ไม่ปาน
พงศ์! เพียงฟ้าดุ ที่เธอจริงจังขนาดนี้ไม่ใช่เพราะเหตุอันใด หากหล่อนก็รักรสรินเหมือนน้องสาวแท้ๆเช่นกัน ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยกันแล้วมีหรือที่หล่อนจะไม่รับรู้ความรู้สึกของรสริน
เอ่อ ไปกันใหญ่แล้ว ตอนนี้รินยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยค่ะ คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะเขียนนิยายเรื่องอะไรต่อไปดี รสรินรีบว่าตัดบทก่อนที่จะเกิดสงครามกลางห้องนอนของหล่อน หากคู่รักตรงหน้าก็ไม่ได้สนใจเอาเสียเลย
งั้นพี่ว่า... น้องรินพักผ่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกแล้วซื้อบัวลอยไข่หวานเจ้าเก่าที่รินชอบมากฝาก เพียงฟ้าเมื่อรู้ตัวว่าออกสตาร์ทแรงจนเกินไป จึงรีบพักยกปิดเครื่องชั่วคราว หากแผนการในหัวที่คิดไว้ล่วงหน้าจะยังคงดำเนินต่อไป แค่คิดถึงผลลัพธ์เจ้าของความคิดก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
หากตอนนี้สิ่งสำคัญคือ... ต้องกำจัดศัตรูตัวฉกาจเป็นอันดับแรก
พงศ์จะนั่งรบกวนน้องต่อไปก็เชิญ ฟ้าออกไปข้างนอกดีกว่า เพียงฟ้ากล่าวอย่างยั่วโทสะแต่แฝงชัยชนะไปในคราเดียวกัน
เดี๋ยวสิฟ้า จะไปไหนล่ะ เมื่อเห็นแม่ทูนหัวย่างสามขุมออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว มีหรือที่พงศกรจะสนใจ... หากขายาวคู่นั้นกลับพาเจ้าของมันเดินตามสาวเจ้าออกไปอย่างว่าง่าย เสียงหัวใจมันดันสั่งว่า... ต้องตามไปเสียหน่อย...
รสรินคลี่ยิ้มอย่างละมุน เมื่อหญิงชายพ่อแง่:-)อนได้เดินออกจากห้องนอนของเธอไปจนลับสายตา และก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ไม่ว่าจะเห็นคู่รักคู่ไหนแสดงความรักต่อกัน ความรู้สึกโหวงเหวงอ้างวางเหมือนมีอุโมงค์มืดกลางใจก็พลันเกิดขึ้น มือเนียนนุ่มเปิดลิ้นชักข้างเตียงนอนก่อนหยิบสิ่งหนึ่งซึ่งบรรจุความทรงจำของหล่อนขึ้นมาดู
การ์ดสีชมพูหวานแหววที่ด้านหน้าเป็นรูปการ์ตูนเด็กชายและเด็กหญิงจับมือกันพายิ้มร่า เนื้อความที่ซ่อนไว้ด้านในเขียนด้วยลายมือหยุกหยิกอ่านยาก กอล์ฟรักรินมากนะครับ...
การเดินทางสู่หลุมลึกแห่งภวังค์ยุติลงเมื่อเสียงสั่นเตือนดัง ครืดๆ จากโทรศัพท์มือถือที่หล่อนวางไว้บนโต๊ะข้างจอคอมพิวเตอร์
สวัสดีค่ะ ใครเหรอคะ รสรินกล่าวทักทายปลายสายอย่างสุภาพที่สุด หากหมายเลขที่ปรากฏหน้าจอนั้นแปลกและไม่คุ้นเคย
เบอร์พี่พรเองจ้าน้องริน พอดีโทรศัพท์พี่หาย
อ่อค่ะ พี่พรนี่เอง แหะๆ รสรินลมหายใจเหือดแห้งทันทีทันใด ภาพร บ.ก.คู่บุญของหล่อนต้องโทร.มาทวงต้นฉบับเป็นแน่ ไม่ต้องสืบ
พอดีพี่จะโทรถามเรื่องต้นฉบับน่ะจ่ะ ไม่ทราบว่าใกล้คลอดแล้วหรือยังเอ่ย
นั่นไง... ทำไมหล่อนซื้อหวยกับเขาไม่เป็นนะ
เพิ่งเสร็จเมื่อกี้นี้เองค่ะพี่ หล่อนว่าพลางจ้องมองคำว่า จบบริบูรณ์ บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เดี๋ยวรินตรวจทานคำผิดและสำนวนอีกนิดหน่อย เสร็จเมื่อไหร่จะส่งอีเมลล์ไปทันทีค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง
พี่ดีใจมากเลยค่ะที่ได้ยินแบบนี้ นักอ่านรอคอยงานของน้องรินกันเยอะมากๆค่ะ และนี่ก็เป็นงานสุดท้ายของพี่พรแล้วด้วย
อ้าว! พี่พรจะไปไหนคะ
พอดีว่า
ภาพรทำเสียงเคอะเขินกรอกผ่านโทรศัพท์ พี่ต้องเตรียมตัวไปเป็นเจ้าสาวน่ะค่ะ คุณแฟนของพี่เลยอยากให้ลาออกมาพักผ่อนเสียที พี่ล่ะค้านจนหัวชนฝา แต่ก็ไม่สำเร็จ
อะ...เอ่อ ดีใจด้วยนะคะพี่พร รสรินพูดไม่ออกบอกแทบไม่เป็นภาษา
อะไรกัน! ทำไมช่วงนี้คนรอบตัวหล่อนต่างก็สมหวังในความรักกันนักนะ
ขอบคุณมากค่ะน้องริน อุ๊ย! เกือบลืมไป มีอีกเรื่องที่พี่อยากจะบอกค่ะ จะมีบรรณาธิการคนใหม่มาแทนพี่ เป็นหนุ่มนักเรียนนอกด้วยนะคะน้องริน หล่อระเบิดระเบ้อเลยแหละค่ะ แต่คนนี้เขาถนัดจับนิยายแนวรักแบบฉูดฉาดเชือดเฉือน อาจจะคนละสไตล์กับพี่ที่ชอบนิยายหวานๆจนมดเรียกทวด
คนฟังได้แต่พยักหน้าตามเพราะเห็นด้วยกับวลีสุดท้ายสุดชีวิต เพราะนิยายที่หล่อนแต่งอยู่เป็นประจำก็เป็นทำนองที่ภาพรว่า
อ่อค่ะ...
ว่าแต่... แนวรักแบบฉูดฉาดเชือดเฉือนมันเป็นยังไงล่ะเนี่ย รสรินพยายามจินตนาการตาม
แต่ที่สำคัญคือ เห็นเขาว่ารู้จักน้องรินมาก่อนด้วยนะคะ ไม่ทันที่รสรินจะได้ถามกลับ ภาพรก็ชิงกล่าวขึ้นก่อน งั้นพี่พรไม่รบกวนน้องรินแล้วนะคะ ต้นฉบับจะได้เสร็จไวๆ ไว้คุยกันใหม่ค่ะ
เพียงเท่านั้นปลายสายก็ตัดไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้รสรินงงงวยในคำกล่าวนั้น
เขาจะมารู้จักหล่อนได้อย่างไร หล่อนไม่เคยมีเพื่อนเป็นบรรณาธิการสำนักพิมพ์ที่ไหนเสียหน่อย เพื่อนฝูงที่มีก็น้อยคนนักที่จะรู้ว่าหล่อนเป็นนักเขียนนิยาย สงสัยภาพรจะตื่นเต้นกับการเป็นเจ้าสาวมากจนเกินไป...
อ้าว! ไหนฟ้าบอกจะไปซื้อของไง พงศกรถามคนข้างตัวในขณะที่สองมือกำลังควบคุมพวงมาลัยรถยนต์
ฟ้าเปลี่ยนใจไม่ไปแล้วดีกว่า อยากพักผ่อนอยู่บ้าน มีธุระที่ต้องทำนิดหน่อย เดี๋ยวฟ้าจะฝากคุกกี้ที่คุณแม่ทำไปให้น้องรินแทน เพียงฟ้ากล่าว น้ำเสียงนั้นดูแฝงเลศนัยอะไรบางอย่างที่พงศกรก็ไม่สามารถคาดเดาได้เลย
คุณกำลังจะคิดทำอะไรกันแน่ฟ้า พงศกรที่คุ้นเคยกับท่าทางแบบนี้ของหล่อนดีอดที่จะถามขึ้นไม่ได้
อะไรเหรอพงศ์ ฟ้าไม่ได้จะทำอะไรนี่ เพียงฟ้ายักไหล่พลางกระพริบตาปริบๆอย่างไร้เดียงสา
ท่าทางฟ้ามันฟ้อง ตาเป็นประกายแบบนั้น คิดจะทำเรื่องซนๆอีกแล้วใช่ไหม
อย่าคิดมากนะคะที่รัก ไม่มีอะไรจริงๆ เพียงฟ้าแกล้งหยิกแก้มแน่นๆของพลขับ โห ถึงเร็วดีจัง รออยู่บนรถนี่นะคะ เดี๋ยวฟ้าไปหยิบคุกกี้มาให้ หล่อนว่าทันทีที่รถเคลื่อนตัวมาถึงจุดหมาย
พงศกรยกมือเคว้งค้างกลางอากาศ จังหวะหัวใจเต้นรุนแรง สาวเจ้าเปิดประตูรถซอยเท้าเข้าบ้านอย่างว่องไว ก่อนจะกลับมาพร้อมกับกล่องคุกกี้ที่ผูกริบบิ้นสีแดงสดใส
เป็นอีกครั้งที่หล่อนมีพิรุธกับเขา หากครั้งนี้ดูมีลับลมคมในมากที่สุด และก็เป็นเหมือนเคยที่เขาไม่สามารถเค้นถามสิ่งที่เธอคิดจะทำได้ มีหนทางเดียวคือคงต้องรอดูกันต่อไป...
เมื่อรถยนต์คันสีดำทมิฬเคลื่อนหายไปจนลับสายตา สายตาคมปลาบของเพียงฟ้าก็ประกายความสนุกสนานออกมา ฉันขอทำสิ่งนี้เพื่อคนที่ฉันรักทั้งสามคนนะ หล่อนว่าในใจก่อนจะบรรจงระบายปลายนิ้วลงบนแป้นคีย์บอร์ดของโน๊ตบุ๊ค
บนหน้าจอนั้นปรากฏรูปเกมเทพตัวน้อยซึ่งเคลื่อนไหวไปมาได้กำลังแผลงศร กรอบรูปหัวใจสี่ชมพูมีช่องให้กรอกข้อมูล...
ชื่อ : นางสาวรสริน เลอค่าวัฒนะ ชื่อเล่น : ริน
อายุ : 22 ปี 4 เดือน 16 วัน
ส่วนสูง : 170 น้ำหนัก 47 กิโลกรัม
บุคลิกและอุปนิสัย : ตาคมงาม ผมยาวสลวย ยิ้มสวย ร่าเริงแจ่มใส
แต่บางครั้งสุขุมนุ่มลึกเหมือนผู้ใหญ่
ลักษณะผู้ชายในอุดมคติ : ผิวขาวผ่องแพ้ว ตาหวาน มีลักยิ้ม ขี้เล่น ปากคอเราะร้าย เอาแต่ใจ
เมื่อกดบันทึกและส่งข้อมูลเป็นที่เรียบร้อย สาวเจ้าก็นั่งกอดอกมองผลงานอย่างพออกพอใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อพิมพ์ข้อความใหม่กดส่งถึงหมายเลขปลายทางในทันที
นุ่น แกอย่าลืมกรอกข้อมูลที่ฉันวานไว้นะ ระบบมันจำไอพีแอดเดรส ฉันกรอกของอีกคนไม่ได้ ช่วยหน่อยนะ เพื่อเพื่อนของพวกเรา...
| จากคุณ |
:
คนดี ศรีชาติไทย ลัญฉกร 
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ธ.ค. 55 19:50:51
|
|
|
|
