ความคิดเห็นที่ 1 |
|
สัญญารัก...ลวงใจ [ ตอนที่ 27 ] The Promise Love...
จุดอ่อนของ...หัวใจ
เอรินเดินออกมาจากห้องทำงานของชานนท์ด้วยความสับสนเป็นที่สุด อะไรทำให้ผู้ชายคนนั้นคิดจะทำตัวเป็นพ่อสื่อขึ้นมากะทันหันจนหล่อนตั้งตัวไม่ติดจนต้องคิดจนสมองแทบจะระเบิดอยู่ในขณะนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดมากจนเกินจะบรรยายเลยทีเดียว
เชอะ..คิดจะทำตัวเป็นพ่อสื่อพ่อชักรึไง ตัวไม่ใช่อีรอสในตำนานกรีกซะหน่อย แสนดีขนาดนั้นเชียว ไม่รู้รึไงว่าแววตาของตัวเองร้ายกาจขนาดไหน ชิ เอรินยู่ปากพองลมเต็มแก้มอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะลงไปเอากระเป๋าเดินทางที่ฝากไว้ที่แผนกต้อนรับกลับมาไว้ที่ห้องตามเดิมอย่างเซ็งๆ
เพราะถูกใจในข้อเสนอของชานนท์ไม่น้อย หญิงสาวจึงเต็มใจที่จะอยู่ต่อโดยไม่เกี่ยงงอน แต่จะถูกใจชานนท์หรือไม่ก็คงต้องวัดดวงเอา เพราะเอรินเองก็ยังสองจิตสองใจว่าตกลงแล้วตนเองชอบอธิปจริงหรือไม่ หรือเพียงแค่หลงไปกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขามากกว่า...
เฮ้อ..ฉันอยากเป็นไซคิจังเลย อิจฉา..อิจฉาคุณมินที่สุดเล๊ย มีชายหนุ่มมาหลงรักตั้งสองคน เฮ้ย เอรินพึมพำออกมาอย่างลืมตัวยามนึกถึงสายตาที่แสดงถึงความรักของชานนท์ยามที่พูดถึงมินตรา พอนึกขึ้นได้ว่าเผลอพูดอะไรออกมา เอรินถึงกับตาโต
เฮ๊ย!! ไม่ใช่ ไม่ใช่ ต้องคุณมินสิเป็นไซคิ ส่วนฉันคงเป็นได้แค่ปีกของอีรอสเท่านั้นเอง ดวงตากลมโตหม่นแสงลงชั่วครู่ก่อนจะกลับมาเป็นปกติดังเดิม หญิงสาวรื้อข้าวของออกจากกระเป๋าเดินทางแล้วจัดวางมันไว้ตามเดิม ก่อนจะล้มตัวลงนอนแผ่กลางที่นอนอย่างเหม่อลอย
ทางด้านชานนท์ หลังจากเอรินออกจากห้องไป ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างสมใจ ดวงหน้าคร้ามคมของชายหนุ่มมีแววขุ่นเคืองยามเมื่อมองดูเอกสารในมืออีกครั้ง ชื่อของอธิปที่เป็นผู้เช่ารถสปอร์ตสีดำเพียงคันเดียวในวันที่มินตราหายตัวไป ทำให้เขาค่อนข้างจะแน่ใจว่าสิ่งที่ตนเองคิดไว้ไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย
สัญชาติญาณนักล่าภายในตัวของชานนท์ ร้อนระอุขึ้นมาจนชายหนุ่มรู้สึกตกใจกับตนเองอยู่ไม่เบา แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งความคิดนั้นได้ จึงต่อสายไปหาใครบางคนที่อยู่ไกลอย่างร้อนใจ...
ไฮ คริส สบายดีมั๊ย ชานนท์กรอกเสียงตามสายไปยังเป้าหมายที่เป็นเพื่อนเก่าสมัยมหาวิทยาลัยแต่ย้ายไปตั้งรกรากที่เมืองไทยกับภรรยานานหลายปีแล้ว
สบายดี นายล่ะอเล็กซ์ ได้ข่าวว่ากิจการที่ลอนดอนดีมากเลยนี่ เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี หลังจากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันอยู่สักครู่ ชานนท์จึงเข้าเรื่องที่ต้องการรู้ทันที
มีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ
*****************************************************
มินตราสะดุ้งตื่นขึ้นมาในอีกสองชั่วโมงถัดมา หญิงสาวเหลียวมองรอบกายไม่เจอแม้เงาของลูกน้อยที่นอนป่วยเป็นไข้อยู่ข้างกันกับหล่อนจึงรีบลุกขึ้นอย่างรีบร้อน ผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมชุดนอนบางเบาโดยไม่ทันได้สวมเสื้อคลุมออกมาตามหา บางทีลูกเพิ่งเดินได้อาจจะออกไปซนอยู่ที่ห้องรับแขกก็ได้
อาร์ม!! อาร์มไปไหนลูก น้ำเสียงร้อนรนของมินตรา ตะโกนเรียกหาลูกน้อยตั้งแต่อยู่ในห้องนอนจนมาถึงยังห้องรับแขก แล้วหล่อนก็ต้องตกใจเมื่อเห็นลูกน้อยนอนหลับคุดคู้ในสภาพคว่ำซบกับอกแกร่งของใครบางคนอยู่บนโซฟาตัวยาว มินตราถึงกับหน้าถอดสีค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ทีละน้อย
โอม!! มินตรายืนนิ่งตะลึงงันเมื่อเห็นอธิปโอบกอดลูกน้อยไว้แนบอกหลับคอพับอยู่ด้วยกัน เพราะสายสัมพันธ์หรือเปล่านะ ที่ทำให้อาร์มดูหลับสบายคล้ายจะอบอุ่นมากเวลาอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นบิดา มินตราน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ได้อยู่
เสียงสะอื้นที่ได้ยินแว่วแผ่วเบาปลุกอธิปให้ตื่นขึ้นมาในที่สุด ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือร่างกายรู้สึกหนักหน่วงอย่างประหลาด ดวงตาคมเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นดวงหน้าสวยของผู้หญิงที่เป็นหัวใจของเขายืนจ้องมองอยู่อย่างไม่วางตา
มะ..มิน มินตรารีบกลบเกลื่อนรอยน้ำตาให้แห้งสนิทก่อนจะหันมาประจันหน้ากับอธิปที่ค่อยๆยันกายนั่งพิงอยู่บนโซฟาโดยมีลูกน้อยแนบอก
เข้ามาได้ยังไง ขออาร์มคืนให้ฉัน เขาเริ่มโตแล้วตัวหนักมาก คุณจะเมื่อยเอา มินตราเอื้อมมือไปดึงตัวลูกน้อยที่นอนเกาะคอเสื้ออธิปแน่น หล่อนต้องออกแรงดึงอยู่ชั่วครู่แต่อาร์มก็ยังคงเกาะไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
แกชื่ออาร์มเหรอ อธิปตอบไม่ตรงคำถามแต่กลับเฉไฉถามถึงอาร์มแทน ดวงหน้าคมครึ้มคิ้วขมวดมุ่นถามหญิงสาวตรงหน้าที่ยังคงพยายามดึงลูกน้อยออกจากตัวเขาไม่ยอมหยุด จนอธิปกลัวว่าเด็กน้อยจะเจ็บ จึงลุกขึ้นโดยอุ้มอาร์มไว้ในท่าเดิมที่นอนอยู่
ถามทำไม มินตราหลบสายตาแต่มือยังไม่วายยุ่งอยู่กับลูกน้อย จนอธิปได้แต่ถอนใจขืนตัวไว้แล้วพาอาร์มไปวางไว้บนเตียงในห้องนอนของหล่อนด้วยตัวเอง
อยากรู้ไม่ได้เหรอ อธิปนั่งอยู่ข้างเตียงพร้อมเอามือตบก้นเด็กน้อยเบาๆคล้ายจะกล่อมให้หลับต่อ ชายหนุ่มแหงนมองมินตราที่ยืนอยู่ปลายเตียงจ้องมองการกระทำของเขาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ไม่มีความจำเป็นที่โอมจะต้องรู้ ไม่ใช่เรื่องสักหน่อย มินตราจ้องตอบชายหนุ่มด้วยแววตาไม่เป็นมิตร จนอธิปถึงกับถอนใจลุกขึ้นมายืนเผชิญหน้าหล่อนในระยะประชิด จนมินตราถึงกับผงะถอยห่างอย่างไม่ทันตั้งตัว
ดีใจจังที่เรียกชื่อฉันเหมือนเดิมแล้ว เมื่อกี้ที่เรียกคุณ ฉันใจหายหมดเลยนะมิน ทำตัวห่างเหินกันขนาดนี้ได้ยังไง อธิปยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนมินตราต้องถอยออกห่างอีกครั้ง จนแผ่นหลังชนเข้ากับประตูห้องอย่างจัง
อยู่กับฉันตามลำพัง พูดไม่ออกเลยเหรอ ต้องอยู่กับคนอื่นใช่มั๊ยเธอถึงจะมีความสุขน่ะ ยิ่งอธิปใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มินตรายิ่งรู้สึกใจเต้นแรงจนหล่อนคิดว่ามันจะแสดงออกมาให้เขารู้ถ้าหากไม่พูดอะไรออกไปเสียก่อน
ใช่..แน่นอนอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องสาธยาย มินตราแค่นเสียงพูดให้ห้วนที่สุดเพื่อขจัดเสียงสั่นเครือที่มันจะแสดงออกมาให้คนตรงหน้ารับรู้
ขอจูบที อธิปเอ่ยกระซิบข้างหูยามโน้มตัวลงมาใกล้ จนมินตราถึงกับหลบวูบ
มะ..ไม่ อ๊ะ ยังไม่ทันที่มินตราจะปฏิเสธ ปากบางแดงของหล่อนก็ถูกปิดด้วยรสจูบที่คุ้นเคยของชายหนุ่มตรงหน้าอีกเช่นเคย ความร้อนหวามไหวแผ่ซ่านทั่วกายอย่างหักห้ามหัวใจไม่รักดีไม่ได้ มินตราเผลอโอบรอบคออธิปอย่างเผลอไผลเนิ่นนาน ลืมหมดสิ้นถึงความหวาดหวั่นใดๆต่อชานนท์
**********************************************
หลังจากวางสายจากคริสแล้ว ชานนท์ก็นึกถึงอธิปขึ้นมาได้ ชายหนุ่มถึงกับหน้าเสียเมื่อคิดขึ้นมาได้ว่าวานให้อธิปเอายาไปให้มินตราที่ห้อง ชานนท์รีบวิ่งออกไปจากห้องทันทีที่รู้ตัวว่าอธิปคือตัวอันตรายที่เขาเผลอไว้ใจให้เข้าใกล้มินตราโดยไม่รู้ตัว
อย่าให้ฉันเจอนายที่นั่นนะ อดัมส์ หวังว่านายคงจะไม่ได้อยู่ที่ห้องฉันแล้วนะ ชานนท์ก้าวออกจากลิฟท์อย่างรีบร้อน สองเท้าก้าวเดินเข้าไปใกล้ประตูบานใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึกอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านจนยากจะเก็บยั้งไว้ แล้วใช้กุญแจสำรองที่เตรียมมาเปิดเข้าไปในห้องอย่างเงียบกริบ
ภายในห้องรับแขกเงียบสนิท มีเพียงเสียงหอบหายใจเพราะความเร่งรีบของตัวเขาดังมาเป็นระยะ ชายหนุ่มเปิดประตูห้องของมินตราอย่างแผ่วเบา
อ๊ะ..พี่นนท์ เข้ามาเงียบๆ มินกำลังจะเปลี่ยนเสื้อค่ะ เสียงอุทานอย่างตกใจของมินตรา ทำให้ชานนท์ถึงกับรีบปิดประตู ก่อนจะเอ่ยเสียงดังให้หล่อนได้ยินจากภายนอกห้อง
ขอโทษนะมิน คือพี่..พี่คิดว่าเธอหลับอยู่ เลยย่องเข้ามาเงียบๆน่ะ น้ำเสียงร้อนรนของชานนท์ทำให้มินตราหน้าเสียอย่างรู้สึกผิด หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ขอเวลาแป๊บนะคะพี่นนท์ เดี๋ยวมินออกไปค่ะ น้ำเสียงของมินตราที่ตอบกลับมาอย่างร้อนรนทำให้ชานนท์นิ่งคิดไปอย่างแปลกใจ ยังมีอะไรที่เขายังไม่รู้ภายใต้ประตูบานนั้นหรือไม่ ชายหนุ่มปรายตามองอยู่ชั่วครู่อย่างเคร่งเครียดก่อนจะหยิบเบียร์กระป๋องจากในตู้เย็นมาเปิดดื่ม
เสร็จแล้วค่ะ พี่นนท์ทานอะไรมารึยังคะ เดี๋ยวมินทำให้นะ มินก็เพิ่งตื่นยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกันเลยค่ะ มินตรายิ้มหวานให้ชานนท์ก่อนจะรีบเข้าครัว คว้าผ้ากันเปื้อนมาสวมพร้อมทั้งหาของสดจากในตู้เย็นเตรียมมาทำอาหารอย่างง่ายๆ
หิวจัง อยากทานพาสต้าอบชีส พี่แสดงฝีมือดีกว่านะจะได้ทานเร็วๆ ชานนท์วางกระป๋องเบียร์ไว้บนโต๊ะรับแขกก่อนจะรีบกุลีกุจอลุกมายังห้องครัวเพื่อจะช่วยมินตราทำอาหาร
ฉับพลันสายตาก็สะดุดอยู่ตรงหน้าประตูห้องที่เขาเพียงปรายตามองผ่านไปเพียงแวบเดียว แล้วดวงตาคมก็ถึงกับลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความโกรธจนยากจะดับลงได้
นั่นรองเท้าใคร..มินตรา
จากคุณ |
:
lovereason
|
เขียนเมื่อ |
:
17 ธ.ค. 55 23:56:14
|
|
|
|