ความคิดเห็นที่ 1 นางผู้สูงศักดิ์เอนวรกายพักผ่อนกายาได้เพียงแค่กึ่งอึดใจ   ที่นอกห้องทรงพระสำราญก็มีเสียงเอะอะมะเทิ่งเป็นการใหญ่    จนไม่อาจบรรทมได้จำต้องลืมเนตรแล้วผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความฉงนพระทัย              "ใครมาเอะอะเสียงดังแถวนี้?" แต่ยังมิทันได้ตรัสถามจบ   ผู้ที่เป็นต้นเสียงก็พาร่างระหงก้าวเข้ามาถึงเบื้องหน้าบานทวารห้องที่ทรงบรรทมอยู่              "พี่กุสุมาลย์  กลับไปนอนพักเสีย  พี่กำลังไม่สบายอยู่นะ"  เสียงร้องห้ามนั้นเป็นของนางศรีดารา  ซึ่งกำลังยึดเยื้อฉุดตัวกุสุมาลย์อยู่   ทำเอานางกำนัลอื่นๆ พากันมามุงดูด้วยความแตกตื่น              "กุสุมาลย์?!!"              ปทุมมาได้ยินเข้าก็รีบผุดลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งถลาไปที่ประตูอย่างลืมกิริยา   นางพยายามปิดประตูห้องมิให้โฉมงามผู้อาภัพเข้ามาได้    แต่ด้วยยามนี้จิตใจนางมิได้อยู่กับเนื้อกับตัว   กุสุมาลย์ลืมสิ้นกิริยาเหมาะสมเมื่อเข้าเฝ้า   นางพุ่งตรงเข้ามาด้วยใบหน้านองน้ำตา   สองมือก็ผลักไสคนที่เฝ้าเกาะกุมจนล้มกลิ้งไป              "อย่ามายุ่งกับข้า!!  พระเทวี! พระเทวีเพคะ" นางตวาดใส่ผู้ขวางทางพร้อมทั้งตะโกนเรียกหาผู้เป็นนายไปตลอดทาง  จนถึงหน้าห้องพอดีกับที่ปทุมมากำลังงับบานประตูหลีกหนีนาง              "พระเทวีไม่อยู่   กลับไปเสียกุสุมาลย์อย่าทำอย่างนี้"              แม้ไม่รู้ว่าสหายรักเป็นอะไรไป แต่ดูสถานการณ์แล้วไม่สู้จะดีนัก   ท่าทางนางผู้ลุกล้ำคล้ายคนเสียจริต  ซ้ำยังร้องไห้ฟูมฟาย  ผู้ใดห้ามปรามก็มิฟัง  แล้วยังอาละวาดผลักไสผู้คนจนกระเจิดกระเจิงเช่นนี้อีก   ปทุมมาจึงตัดสินใจโป้ปดออกไป              "อย่ามาโกหกข้า  ให้ข้าเข้าไปนะ   ข้าจะพบพระเทวี   พระเทวีให้หม่อมฉันเข้าเฝ้าด้วยเพคะ" นางงามร่ำไห้พลางทุบประตูบึงบังแข่งกับปทุมมาซึ่งพยายามงับบานประตูลงให้จงได้              "กุสุมาลย์เจ้ากำลังไม่สบายกลับไปนอนเสีย  อย่าทำแบบนี้ไม่งาม  เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าเจ้าจะโดนลงโทษเอาได้"              นางที่อยู่หลังบานประตูพยายามเกลี้ยกล่อม  ทั้งที่ใจตนเองก็สลดหดหู่กับภาพตรงหน้าไม่น้อย  ดูหนอดู...นางที่เคยโฉมแฉล้มแช่มช้อยงามกระจ่างดังจันทร์โสภี  แต่มาบัดนี้ดวงจิตนางดั่งถูกภูติผีเข้าสิงสู่จึงพูดจามิรู้ฟัง  ลืมสิ้นกิริยามารยาทอย่างสาวชาววังที่เคยสง่างาม   ไม่ว่ามองอย่างไรก็ไม่สมควรให้นางเข้าเฝ้าพระเทวี   ปทุมมายิ่งแลเห็นสภาพพระพี่เลี้ยงผู้เคยทรงโฉม   ก็ยิ่งสะท้านใจน้ำอุ่นพลันหรั่งรินจากดวงตาสองข้าง              "กุสุมาลย์ข้าขอร้องเจ้ากลับไปก่อน  ข้าจะเรียนพระเทวีให้ว่าเจ้ามาเข้าเฝ้า"              "ไม่!! ข้าจะเข้าเฝ้าเดี๋ยวนี้  เจ้าให้ข้าเข้าไปนะ  พระเทวีเพคะหม่อมฉันเอง  กุสุมาลย์เองเพคะ" นางยังตะโกนเสียงดังพร่ำเพรียกเรียกหานางกษัตริย์ที่ถวายใจภักดิ์ให้              "ไม่ได้! เจ้ากลับไปเถิดข้าขอร้อง  อย่าทำเช่นนี้กุสุมาลย์" ปทุมมาสะอื้นไห้เจ็บปวดดวงใจไม่แพ้สหายตน              "พี่กุสุมาลย์มานี่ๆๆ " เสียงนางศรีดาราดังขึ้นและฉุดกระชากนำพาร่างระหงนั้นออกห่างจากประตูได้  พร้อมๆ กับปทุมมาที่รีบงับบานประตูปิดลงจนสนิททันที              "ศรีดาราปล่อยข้านะ  ข้าจะเข้าเฝ้าพระเทวี  ปล่อยข้า!!"              "พวกเจ้าเข้าไปช่วยศรีดาราจับหน่อยสิ  มัวมุงดูอะไรกันอยู่เล่า!!" เสียงคุณท้าวจันทร์หอมสั่งการอยู่ดังแว่วมาให้เข้าหู    พอทำให้คนภายในห้องคาดเดาสถานการณ์ได้ไม่ยากเย็นนัก               "ข้าไม่ไป!! ข้าเข้าจะเข้าเฝ้าพระเทวี!!"              "พระเทวีไม่ให้เจ้าเข้าเฝ้าดอก  อย่าดื้อดึงอีกเลยกุสุมาลย์" น้ำเสียงคุณท้าวชรานั้นแฝงไปด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน              "ข้าจะถามพระเทวี   พระเทวีเพคะ  ไม่จริงใช่ไหม? ท่านมิได้อยากให้หน้าข้าอัปลักษณ์เช่นนี้  ไม่จริงใช่ไหมเพคะ ? "  คำถามนั้นกรีดไปถึงพระทัยแม้ไม่ได้เห็นภาพอันน่าเวทนาของนางได้ถนัดตาก็ตามที ด้วยมีร่างของปทุมมายืนขวางกั้นอยู่              กุสุมาลย์ยังร่ำร้องดิ้นรนอยู่เบื้องนอกอีกเป็นนานสองนาน   กว่าเสียงโหยไห้จะเงียบหายไปก็เกิดความชุลมุนวุ่นวายกันไปทั้งตำหนัก  ปทุมมาน้ำตาไหลนองอาบสองแก้ม   ใจผู้คนในที่นั้นก็สลดหดหู่ไม่แพ้กัน   แม้แต่มหิตาเทวีก็ทรงนั่งนิ่งพระศอแข็งอยู่ภายในห้องมิกล้าขยับองค์   ดวงพักตร์นั้นซีดเผือด  มิอาจตรัสอะไรออกมาแม้นสักครึ่งคำ   เมื่อครู่ก่อนที่ปทุมมาจะปิดบานทวารลงได้   พระนางทันได้แลเห็นซีกหน้าที่เคยนวลลออกลับมีรอยดำสายหนึ่งฟาดอยู่   แม้เพียงชั่วแว่บเดียวแต่ภาพนั้นติดตรึงในดวงเนตรและสั่นคลอนฤทัยพระองค์ยิ่งนัก              "พระเทวี!! ตายแล้ว"     มหิตาเทวีได้ยินเสียงของนางกำนัลที่นั่งอยู่ใกล้องค์อุทานออกมา  ก่อนทุกอย่างในสายพระเนตรจะมืดมิดลง   มโนสติสุดท้ายยังทันได้แลเห็นนางแสงมิ่งตรงเข้าประคองพระวรกาย   ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:15:03

ความคิดเห็นที่ 2 "เกิดอันใดขึ้น? "              สุรเสียงทรงอำนาจกังวาลไปทั่วตำหนัก   แต่มิมีผู้ใดกล้าตอบคำถาม  ทุกผู้คนล้วนแต่หมอบกราบจนหน้าผากจรดพื้น                "ข้าถามว่าเกิดอันใดขึ้น  ไม่มีใครได้ยินหรือไง?" ภูวิษะเจ้ากวาดสายพระเนตรมองไปยังบริวารทั้งปวง   ด้วยความฉุนเฉียว                 เมื่อแรกที่เสด็จกลับมาถึงกลับไม่มีผู้ใดกุลีกุจอไปรับเสด็จอย่างเคย   สิ่งนั้นยังไม่ทำให้ทรงประหลาดใจเท่า  ไม่ว่าบนดวงหน้าของผู้ใดก็ล้วนแล้วแต่มีคราบน้ำตาปรากฏอยู่ให้เห็น    ความร้อนรุ่มจึงเข้าครอบคลุมพระทัยนาคเจ้า   ทรงปริวิตกว่าจะอุบัติเหตุร้ายแรงอันใดขึ้นกับชายาของพระองค์    จึงตรัสตวาดถามซ้ำด้วยสุรเสียงอันดังกึกก้อง              "ถ้าไม่ตอบข้าจะโบยทั้งตำหนัก"               คำขู่นี้ส่งผลให้ผู้คนต่างพากันลนลานกลัวพระอาญา  ได้แต่ก้มหน้าตัวสั่นงันงกเข้าไปอีก   แต่หามีผู้ใดหาญกล้าจะเป็นผู้ให้ความกระจ่างไม่   จึงขัดข้องหทัยยิ่งนักถึงขั้นกระแทกพระบาท  แล้วเดินผ่านนางกำนัลที่ได้แต่หมอบกราบอยู่เข้าสู่ห้องบรรทม              "มหิตา!! น้องพี่เป็นอย่างไรบ้าง?  เจ้าปลอดภัยดีหรือไม่?" สุรเสียงร้อนรนแสดงความห่วงหาอาทร  เรียกสติมหิตาเทวีให้ฟื้นคืนจากความหวาดกลัวขึ้นมาได้              "เสด็จพี่..." พระชายาทรงตรัสตอบแผ่วเบา  และพยายามประคององค์ให้ลุกขึ้นนั่ง              "มหิตาเจ้าเป็นอันใดไป? ป่วยไข้รึเจ็บปวดตรงที่ใด?" เมื่อสดับน้ำคำที่พร่ำเรียกด้วยใจคนึงหา   น้ำพระเนตรก็เอ่อซึมออกมา  และโผเข้าหาอ้อมพาหาแข็งแกร่งนั้นที              "เสด็จพี่" ภูวิษะเจ้าทรงโอบกอดปลอบประโลม  ลูบเกษานงคราญเรียกขวัญคืนเรือน               "พี่อยู่นี่แล้ว  เจ้าเป็นอันใดบอกพี่มาซิ?"              "มิได้เพคะ...." ถ้อยดำรัสสะดุดค้างไปด้วยก้อนสะอื้นในพระศอ  เนิ่นนานกว่าจะทรงตรัสต่อได้              "น้องมิได้เป็นกระไรไป....แต่คนที่เป็น...."              "ใจเย็นๆ น้องพี่  ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา ผู้ใดเป็นอะไรไป?" เมื่อทรงทราบว่าพระชายาปลอดภัยไร้เหตุร้ายมากล้ำกราย  ก็ทรงเบาพระทัยลงบ้างเล็กน้อย  แต่ในพระทัยยังกังวลถึงข่าวร้ายที่กำลังจะทรงทราบในไม่ช้านี้              "พี่กุสุมาลย์....พี่กุสุมาลย์เพคะ...." ตรัสได้เท่านั้นก็ทรงกรรแสงออกมาอย่างน่าเวทนายิ่งนัก   มิอาจเล่าเรื่องบอกความใดต่อได้อีก   ปล่อยทิ้งให้เป็นหน้าที่ของปทุมมา              ข้างฝ่ายบุรุษผู้ทรงศักดิ์เมื่อได้สดับฟังนามนั้นพระทัยก็ไหววูบ   ทรงดำริถึงนวลหน้างดงามนั้นทันที   ภายในพระทัยนั้นทรงภาวนาว่าอย่าให้เป็นเหตุอันร้ายแรงเลย   แต่พระชินเจ้าทรงมิได้ตอบรับคำภาวนานั้น   เรื่องราวที่หลุดออกมาจากปากปทุมมาชวนให้สังเวชพระทัยยิ่งนัก              "ไม่เห็นหน้าค่าตาเพียงไม่กี่วัน   นึกไม่ถึงว่านางจะได้รับบาดแผลร้ายแรงถึงเพียงนี้"              "เพคะ...คงเพราะแพ้น้ำ แพ้ยา  บาดแผลจึงลุกลาม" ปทุมมามิได้เล่าตามความจริงที่เกิดขึ้นในวันนี้   เพียงแต่เล่าทูลคร่าวๆ ว่านางโฉมงามนั้น   เสียจริตไปด้วยมิอาจทำใจรับรอยแผลบนใบหน้าได้              "ไม่ต้องเสียใจไปมหิตา  เราจะหาหมอที่ดีที่สุดในเมืองมารักษาพี่เลี้ยงของเจ้าให้จงได้  อย่ากังวลใจไปเลยน้องพี่" ทรงรับปากเป็นมั่นเหมาะ  แววพระเนตรมั่นคงฉายแสงมุ่งมั่นมิได้สร้างความมั่นหทัยให้แก่มหิตาเทวี   แต่ทรงเข้าพระทัยไปว่า   พระสวามีทรงห่วงหานางพี่เลี้ยงโฉมงามของพระองค์นั้นมาก  ถึงได้ทรงเสียพระทัยนัก              "หม่อมฉันผิดเอง...หม่อมฉันไม่ดีเอง  พี่กุสุมาลย์ถึงเป็นเช่นนี้  ถ้าหาก...หม่อมฉันใส่ใจดูแลนางเสียหน่อย...เอะใจแต่เนิ่นๆ คงไม่ปล่อยให้บาดแผลลุกลามไปถึงเพียงนี้"              ถ้อยดำรัสนี้ทรงตรัสจากพระทัยอันแท้จริง  หากพระนางทรงเข้มแข็งกว่านี้อีกสักนิด  และยอมรับให้กุสุมาลย์มาร่วมเรือนด้วยอีกผู้หนึ่ง   เรื่องราวคงไม่ลุกลามถึงเพียงนี้   จึงได้แต่กรรแสงออกมา   ในขณะที่ปทุมมาลอบมองพระเทวีด้วยความไม่แน่ใจ   แต่แล้วก็หักห้ามใจมิให้นำปมลับดำมืดมาคิดขยายต่อให้ร้ายนายของตน   จึงได้แต่   ก้มหน้านิ่งปล่อยให้น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงหล่นลงพื้นห้อง   ด้วยความสมเพชเวทนาในชะตากรรมของกุสุมาลย์   หญิงผู้ถูกความงามนำภัยพิบัติมาสู่ตนเอง     [จบตอนที่ 38]  ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:16:00

ความคิดเห็นที่ 3 คาดว่า...ทุกคนต้องบ่นแน่ๆ เลย หายไปอาทิตย์หนึ่งโพสแค่นี้เองเหรอ? อยากบอกว่าหมดสต๊อกแล้วง่า... ก็อยากโพสยาวกว่านี้นะคะ  แต่ว่า... อาทิตย์นี้ยุ่งมากก...ก ก..ก นอกจากยุ่งแล้วก็ป่วยๆ นอนไม่พอ หวัดกินอีกค่ะ ว่าจะเขียนเพิ่มก็ยังไม่มีเวลาเลย แยกร่างไม่ได้ กำลังเร่งงานหลวงอยู่ค่ะ งานราษฎร์ยังไม่ว่าง นิยายเลยยังไม่ได้ปั่นเลยค่ะ เหนื่อยจัง...ซิก ซิก   เลยขอโพสเท่าที่มีก่อนแล้วกัน ตอนแรกว่าจะขอหยุดอีกสักอาทิตย์ แต่ก็ไม่อยากให้อ่านขาดตอนกัน ขืนลาหยุดนานไปเดี๋ยวคนอ่านลืมเจ้าแก้วหมด ตอนหน้าจะพยายามให้ยาวกว่านี้ค่ะ  แต่ช่วงนี้อาจจะผลุบโผล่ๆ บ้างนะคะ  จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:27:46

ความคิดเห็นที่ 4 คุยกับคนอ่าน Memory of life : พิมพ์ตัวเลขตอนตกค่ะ แก้ไขแล้วขอบคุณมากค่ะ ส่วนวันโพสย้ายมาวันจันทร์ดีกว่าไหมคะ? กุเต่ยโหดกระถีบ : ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ชอบค่ะ ดีแอน : มันอาจจะเครียดไปบ้าง แต่ว่ามันเป็นส่วนสำคัญที่จะส่งบทเหตุผล ให้ตอนต่อๆ ไป การกระทำของกุสุมาลย์มีเหตุผลค่ะ jeansbubble : ถ้าไปเที่ยวเชียงใหม่ลองแวะไปดูสิคะ เฮือนเนตินครน่าถ่ายรูปมาก AutumN555 : เกร็ดคราวนี้ไม่ค่อยมีรูปให้ดูแล้วล่ะค่ะ แต่มีเพลงให้ฟังแทน เต็มล้าน : เฮือนเค้าสร้างใหม่เลียนแบบโบราณค่ะ ไม่มีผีหรอก lovereason : ศิลปะโบราณมันดูลึกลับน่าลุ่มหลงเสมอเลยนะคะ goldensun : ก็ต้องรอดูว่าเคียงฟ้าจะมีเหตุผล มีระดับศีลธรรม ต่างกับมหิตาหรือเปล่า เมื่อรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อชาติที่แล้ว จากนั้นจะแก้ปัญหายังไง คนเขียนก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ เพราะส่วนมากคนที่เป็นแบบนี้ ชีวิตไม่ปกติสุข ก็ต้องหาทางแก้ปัญหากันไป ทำบุญทำทาน หรือจะแก้ไขด้วยการให้โอกาสคนอื่น ให้ชีวิตกับคนอื่นบ้าง กรรมแก้ไม่ได้แต่เบี่ยงเบนวิถีกรรมได้ ด้วยแรงบุญ แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็ก้มหน้ารับกรรมไป ยอมรับทั้งหมดมันจะได้จบๆ ก็ดีเหมือนกันค่ะ เพราะกรรมคงจัดสรรมาแบบผ่อนเป็นงวดๆ กันอยู่แล้ว ไม่ค่อยมีใครโดนทีเดียวหรอกค่ะ เค้าถึงได้มีช่วง "ดวงขึ้น" หรือ "ดวงตก" กัน   แต่ในกรณีของเคียงฟ้า เป็นกรณีที่น้อยคนนักจะมีโอกาส ได้พบผู้มีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมา โดยตรง ทั้งที่อยู่คนละภพคนละมิติ แล้วก็...ถ้ารู้ทั้งหมดแล้ว เธอจะตัดสินใจยังไง? โอกาสขที่จะรู้เรื่องเมื่อชาติก่อนไม่ใช่โอกาสที่จะมีกันทุกคน นอกเสียจากมีวาระพิเศษ บางอย่างเกิดขึ้น ถึงได้รับการอนุมัติให้รู้ แต่...มันยังมีคำว่า "แต่" อีกล่ะค่ะ   แต่ถ้าได้รู้...โดยที่ไม่พร้อม โดยที่ไม่ได้อยากรู้ แต่เดือดร้อน อึดอัดคับข้องจนอยากรู้มากกว่า มันก็อาจจะไม่ช่วยอะไรเลย หนำซ้ำยังไปกระตุ้นต่อมเอาตัวรอดขึ้นมาก็เป็นได้  ไม่ใช่ว่า มีโอกาสแล้วจะแก้ไขได้  ต้องขึ้นอยู่กับ "หัวใจ" ตัวเองล่ะค่ะ ว่ามีความพร้อม มีความต้องการ จะแก้ไข มีความแข็งแกร่งพอจะรับรู้ "เรื่องเลวๆ" ในอดีตชาติของตัวเองหรือเปล่า และสำคัญที่สุด...ในชาตินี้ได้รับการอบรมจากพ่อแม่ จนมีศีลธรรม มีสติ มีปัญญา เพียงพอหรือเปล่า สำหรับการรองรับปัญหาเก่าจากชาติก่อนที่พุ่งเข้าใส่ บางทีอายุ ความเยาว์ ความโง่เขลา ความอวดดี อาจจะทำให้ตัวเองวิบัติขึ้นไปอีก หรือก่อกรรมเพิ่มขึ้นอีกก็ได้ค่ะ   เคียงฟ้าในนิยายอย่างไรเสีย..เจ้าแก้วเขียนให้เธอเป็นนางเอก เป็นตัวแทนของคนที่จะ เป็นตัวอย่างให้กับอื่นๆ อีกมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ กรรมในลิขิตของคนเขียนก็จะพยายามให้ เรื่องราวจบลงอย่างไม่ฆ่าความรู้สึกคนอ่าน และสมเหตุสมผลของกรรมที่ควรจะได้รับค่ะ รพิชา : คนปกติทุกคนก็จำชาติที่แล้วไม่ได้อยู่แล้วล่ะค่ะ แต่มันจะมี สัญชาติญาณบางอย่าง  ที่ติดมาจากอดีตชาติ กระตุ้นให้เรารู้สึก/คุ้นเคย/เหมือนเคยเห็น เคยเจอมาก่อน Tyra : เจ้าภูทำไมต้องรับกรรมไปด้วย ต้องตามอ่านกันต่อไปนะคะ ไม่สปอล์ยค่ะ หลงรักผู้ชายชุดหมี : กุสุมาลย์นี่ซวยของแท้เลยค่ะ โกมาซุม : การที่เราจะเกลียดใครสักคน นั่นก็ว่ารักหรือแคร์คนๆ นั้นมากๆ มาก่อน  ถ้าเกลียดล้วนๆ มันจะไม่เจ็บไม่ปวด ไม่มีแรงพยาบาทถึงขนาดนี้หรอกค่ะ Dream_Soul : ฟังแล้วคล้ายๆ คำว่า ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์เลยนะคะ ลูนาติก : อาจจะมีงานวันวาเลนไทม์ด้วยนะคะ Love U like a Love song : ก็ต้องรออ่านตอนต่อไปนะคะ ว่าเคียงฟ้าจะจำได้ เมื่อไร แล้วจะแก้ไขยังไง เพชรน้ำค้าง : เจ้าภูวิษะยังไงเขาก็รักมหิตาค่ะ รักเดียวในชีวิตของเขานี่นะ ในสายตาเจ้าแก้วเขาเป็นผู้ชายน้ำเน่า..ที่น่ารักค่ะ Psycheza : มาแล้วค่ะ มาช้าไปวันหนึ่ง เหอ เหอ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:41:13

ความคิดเห็นที่ 5 เกร็ดประจำตอนนี้...จะเล่าถึงความรักของเจ้าชายแห่งสยามประเทศ กับ เจ้าหญิงแห่งล้านนา ผ่านบทเพลงแห่งความรัก "ลาวดวงเดือน" ค่ะ   โอ้ละหนอ  ดวงเดือนเอย พี่มาเว้ารักเจ้าสาวคำดวง โอ้ดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วง รักเจ้าดวงเดือนเอย   ขอลาแล้ว เจ้าแก้วโกสุม พี่นี่รักเจ้าหนอ ขวัญตาเรียม จะหาไหนมาเทียม โอ้เจ้าดวงเดือนเอย   หอมกลิ่นเกสร เกสรดอกไม้ หอมกลิ่นคล้าย คล้ายเจ้าสูของเรียมเอย   หอมกลิ่นกรุ่นครัน  หอมนั้นยังบ่เลย เนื้อหอม  ทรามเชย  เอ๋ยเราละหนอ....     เพลงไทยเดิมเพลงนี้คุ้นหูคนทั้งชาติเป็นอย่างดีอยู่แล้ว  แต่จะมีใครสักกี่คน รู้เบื้องหลังของเพลงนี้ว่ามาจากรักที่พลัดพรากระหว่างเจ้าชายจากสยามและเจ้าหญิงล้านนาแม้จะเป็นความรักที่ไม่ได้จบลงด้วยความสมหวังก็ตามที แต่ก็เป็นความประทับใจแห่งรัก ที่ส่งข้ามกาลเวลามาถึงปัจจุบันค่ะ  จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:54:04

ความคิดเห็นที่ 6 ฝ่ายเจ้าชายแห่งสยาม คือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงศ์ กรมหมื่นพิชัยมหินทโรดม เป็นพระโอรสในพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๕ และ  เจ้าจอมมารดามรกฎ  พระองค์เพ็ญ ได้เสด็จไปทรงศึกษาในประเทศอังกฤษ  เมื่อเสด็จกลับมาแล้วทรงเข้ารับราชการในตำแหน่ง ผู้ช่วยปลัดทูลฉลองกระทรวงเกษตราธิการ  ใน พ.ศ. ๒๔๕๑ ทรง พระกรุณาโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็นกรมหมื่นพิชัยมหินทโรดม ใน พ.ศ. ๒๔๔๖ พระองค์เจ้าชายเพ็ญพัฒนพงศ์ ที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาจากประเทศอังกฤษ มีพระชนมายุ ๒๑ ชันษา ได้ทรงเสด็จขึ้นไปเที่ยวนครเชียงใหม่ โดยเจ้าหลวงอินทวโรรสสุริยะวงศ์ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ได้จัดการรับเสด็จอย่างสมพระเกียรติ และเชิญพระญาติวงศ์มาร่วมงานด้วย  หนึ่งในนั้นมีเจ้าราชสัมพันธวงศ์และเจ้าหญิงคำย่น เสด็จมาพร้อมด้วยพระธิดาองค์โต นามว่า เจ้าหญิงชมชื่น เวลานั้นมีพระชนมายุเพียง ๑๖ ชันษา แต่เป็นที่ร่ำลือไปทั่วว่างดงามยิ่งนัก เมื่อเจ้าชายหนุ่มทอดพระเนตรเห็นเจ้าหญิงแสนงามก็เป็นความรักขึ้นมาในพระทัย  วันต่อมาจึงให้พระยานิรศราชกิจ ข้าหลวงมลฑลพายัพ นำพระองค์ไปเยี่ยมเจ้าราชสัมพันธวงศ์พระบิดาของเจ้าหญิงถึงคุ้มหน้าวัดบ้านปิงเลยทีเดียว เมื่อได้พบเจ้าหญิงและได้สนทนากันอีกหลายครั้ง  พระองค์ยิ่งปักพระทัยกับเจ้าหญิงชมชื่น  จึงทรงโปรดให้พระยานิรศราชกิจเป็นผู้ใหญ่ไปทาบทามสู่ขอเจ้าหญิงชมชื่น แต่เจ้าพ่อของเจ้าหญิงเห็นเจ้าหญิงยังทรงพระเยาว์ไป จึงขอให้เจ้าหญิงมีพระชนม์ครบ ๑๘ ชันษาเสียก่อนค่อยว่ากัน ในความเป็นจริงแล้วเหตุที่เจ้าราชฯ ทรงขัดข้อง เพราะขนบธรรมเนียมประเพณีของราชสกุลนั้น พระเจ้าลูกเธอพระองค์ใดจะทำการอภิเษกสมรส จะต้องได้รับพระบรมราชานุญาตจากพระมหากษัตริย์เสียก่อน เพื่อจะได้รับเป็นสะใภ้หลวงได้รับยศและตำแหน่งตามฐานะ หากถวายเจ้าหญิงชมชื่นให้ในตอนนั้น  เจ้าหญิงก็จะตกอยู่ในฐานะภรรยาคนหนึ่งเท่านั้นมิใช่สะใภ้หลวงที่ได้รับการแต่งตั้ง ในภาพคือพระองค์เพ็ญฯ ค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 04:56:51

ความคิดเห็นที่ 7 และอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เจ้าราชฯ ปฏิเสธ เนื่องจากเมื่อสามปีก่อนหน้านี้ ใน พ.ศ. ๒๔๓๓ เจ้าชายจากสยามอีกพระองค์หนึ่ง คือ พระองค์เจ้าโสณบัณฑิต พระน้องยาเธอในพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๕  ได้เสด็จมาปราบปรามพวกยางแดงแถวแม่น้ำสาละวิน  และได้พบรักกับเจ้าหญิงข่ายแก้ว และทรงสู่ขอจากเจ้าทักษิณนิเกตน์(มหายศ)พระบิดาของเจ้าหญิง ซึ่งเป็นการเสกสมรสโดยไม่ได้ทูลขอพระบรมราชานุญาตในการเสกสมรสจากพระเจ้าอยู่หัว จึงเป็นการเสกสมรสอย่างไม่เป็นทางการ เจ้าหญิงข่ายแก้วจึงมิได้รับการแต่งตั้งเป็นสะใภ้หลวง หรือได้รับพระราชทานยศ    และพระองค์เจ้าโสณบัณฑิตเสด็จกลับสยาม ก็ไม่ได้พาเจ้าหญิงกลับลงมาด้วยเพราะมีชายาอยู่แล้วคือหม่อมเอม ทำให้เจ้าหญิงข่ายแก้ว กลายเป็น “ม่ายสามีทิ้งขว้าง” จะไปร้องเรียนกับใครก็ไม่ได้เพราะไม่ได้มีการรับรองสถานะจากทางสยาม เจ้าราชสัมพันธ์วงศ์เกรงว่าประวัติศาสตร์ซ้ำรอย สร้างความเจ็บช้ำให้เจ้าหญิงชมชื่น   พระยานิรศราชกิจฯ จึงนำความกลับมาทูลให้เจ้าชายทรงทราบ  อีกทั้งพระองค์เองก็มีพระคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่จัดเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว  จึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพระองค์กับเจ้าหญิงชมชื่นขาดจากกันโดยมิได้ติดต่อกันอีกเลย  แม้จะครบสัญญาที่เจ้าหญิงมีพระชนมายุครบ 18 ชันษาแล้วก็มิได้ไปสู่ขอซ้ำอีกครั้ง เพราะพระญาติวงศ์ชั้นผู้ใหญ่ทรงทัดทาน   ด้วยสถานะทางการเมืองในเวลานั้น  ล้านนามีความสัมพันธ์กับทั้งสยามและพม่า ยังไม่ได้เลือกข้างใดข้างหนึ่งอย่างเปิดเผย จึงเกิดความเคลือบแคลงไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกันความรักของพระองค์เพ็ญฯ จึงต้องจนแต้มด้วยเหตุผลทุกประการจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย และสถานการบ้านเมืองเป็นหลัก   จากนั้นเจ้าชายจึงเข้าพิธีเสกสมรสกับ หม่อมเจ้าหญิงวรรณวิลัย(กฤดากร)  พระธิดาในกรมพระนเรศรวรฤทธิ์ จนมีพระธิดา ๑ พระองค์ คือ  หม่อมเจ้าหญิงพรรณเพ็ญแข เพ็ญพัฒน์  ส่วนทางด้านเจ้าหญิงชมชื่นเองก็สมรสกับเจ้าน้อยสิงห์คำ เจ้าชายของล้านนาด้วยกัน จนให้กำเนิด เจ้าวุฒิ ณ ลำพูน  เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างมีชีวิตของตนเอง โดยไม่มาบรรจบพบเจอกันอีกเลย  เจ้าหญิงชมชื่่นอยู่ในภาพด้านขวามือ ทรงถ่ายภาพร่วมกับครอบครัว จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 05:00:51

ความคิดเห็นที่ 8 ทว่าพระองค์เพ็ญฯ ไม่อาจลืมรักครั้งแรกได้ ทรงเป็นศิลปินอ่อนไหว จึงประพันธ์เพลง "ลาวดำเนินเกวียน"  พรรณาถึงความรักที่มีต่อเจ้าหญิงชมชื่น ซึ่งต่อมาเพลงนี้ได้รับความนิยมแพร่หลาย และถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "ลาวดวงเดือน" เพราะมีคำว่าดวงเดือนอยู่ในเพลและเป็นชื่อที่ตรงกับเนื้อเพลงมากกว่า     เล่าลือกันว่าความรักความหลังอันแสนเศร้านี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงศ์ กรมหมื่นพิชัยมหินทโรดม ตรอมพระทัยจนหันความสนใจไปไว้ที่หน้าที่การงานและทุ่มอย่างหนัก จนพระวรกายไม่ทรงแข็งแรงเท่าใดนักอยู่แล้วเสื่อมลง การผิดหวังในความรักอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พระชนม์สั้นกว่าที่ควร  พระองค์เพ็ญฯ สิ้นพระชนม์ ใน พ.ศ.๒๔๕๓ ด้วยพระชันษาเพียง ๒๘ ปีเท่านั้น   ต่อจากนั้นอีก ๑ ปีต่อมา เจ้าหญิงชมชื่นก็สิ้นพระชนม์ลงด้วย วัย 23 ชันษาเท่านั้น ผู้คนประสงค์จะเชื่อกันว่า ทรงเสียพระทัยจากข่าวการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายหนุ่มผู้เคยเป็นอดีตรักนั่นเอง  แต่ในความเป็นจริงก็ไม่มีใครระบุชี้ชัดได้ ว่าต่างฝ่ายต่างสิ้นพระชนม์ก่อนวัยอันควร ในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน  จะเกิดเหตุจากความรักที่ผิดหวังหรือไม่ หรือจะเป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น  ทว่าผู้คนต่างพากันเข้าใจไปว่าอย่างนั้น และพากันชื่นชม/เศร้าโศก ในโศกนาฎกรรมแห่งรัก ของทั้งสองพระองค์โดยจงใจหลงลืม พระสวามี/พระชายา ของแต่ละฝ่าย   ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งสองพระองค์อาจจะเพียงแค่มีความทรงจำอันแสนประทับใจในรักครั้งแรก ให้เป็นสุขและทุกข์เมื่อระลึกถึงเท่านั้นก็เป็นได้  ซึ่งต่างกับกรณีของเจ้าน้อย-ศุขเกษม กับมะเมี๊ยะ  ซึ่งชี้ชัดว่าความรักที่พลัดพรากพาเจ้าน้อยไปสู่มรณกรรมก่อนเวลาอันควร  แต่สิ่งที่บังเอิญเสียยิ่งกว่าคือ เจ้าของตำนานรักทั้งสองคู่  ต่างเกิดเรื่องราวในยุคเดียวกัน คือ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ (คราวหน้าเล่าเรื่องมะเมี๊ยะดีกว่า)   อย่างไรก็ตามเพลงลาวดวงเดือนนี้ จึงถือได้ว่าเป็นเพลงรักที่ประพันธ์ด้วยดวงหฤทัยของพระองค์เพ็ญอย่างแท้จริง เพลงนี้จึงเป็นอนุสรณ์ให้รำลึกถึงความรักอันพลัดพรากของเจ้าชายจากสยามและเจ้าหญิงแห่งล้านนา สืบต่อกันมานานแสนนาน...จนเป็นหนึ่งในเพลงในอมตะของประเทศ  "ลาวดวงเดือน" จึงไม่ใช่แค่เพลงบทหนึ่งเท่านั้น หากแต่ เป็นหน้าหนึ่งในประวัติศาสตร์ของไทยเลยทีเดียว   อนึ่ง คนสยามในยุคนั้นเรียกล้านนาว่าเป็น "ลาว" เช่นกัน เพราะเป็นญาติกับ ล้านช้าง-เชียงแสน-ลาวหลวงพระบาง  เพลงที่เกี่ยวกับภาคเหนือจึงถูกขึ้นต้นว่า "ลาว" เพื่อแสดงถึงที่มา  "ลาวดวงเดือน" จึงหมายถึง เจ้าหญิงแห่งล้านนาผู้เลอโฉมดังเดือนเต็มดวงนั่นเอง ภาพเจ้าหญิงชมชื่น แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ระบุไว้ว่า ท่านใดคือเจ้าหญิงชมชื่น  จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 05:06:30

ความคิดเห็นที่ 9 T^T ง่ะ เค้างอนแล้วนะ อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดิ้นๆๆๆๆๆๆ คุณแก้ว พักผ่อนมากๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย คนอ่านรอได้ค่ะ (ถึงดิ้นไปรอไปก็จะรอค่ะ >^<) จากคุณ : กุเต่ยโหดกระถีบ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 05:39:45

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนย้อนอดีตอีกนานมั้ยคะ ไม่ใช่อะไร มันบีบหัวใจมาก อ่านแล้วรันทดในชะตากรรมกุสุมาลย์ แล้วรู้สึกไม่ดีกับมหิตา แต่เราสงสารเคียงฟ้า และอยากอ่านฉากหวานๆของเคียงฟ้ากับเจ้าภู จากคุณ : chenjiayi เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 07:01:05

ความคิดเห็นที่ 11 หายป่วยไวๆ นะคะ รอได้นะคะ แต่อย่าให้รอเก้ออ่าคะ กำลังลุ้นอยู่ จากคุณ : kiwi@eve เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 08:24:20

ความคิดเห็นที่ 12 รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เจ้าแก้ว ตอนนี้ช่วยจับไก่มาให้หนึ่งตัวค่ะ หรั่งริน = น่าจะเป็น หลั่งริน มากกว่านะคะ อ่านแล้วรู้สึกเกลียดมหิตาเทวีจับใจ สงสารกุสุมาลย์จริงจริ้ง จากคุณ : หลงรักผู้ชายชุดหมี เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 09:55:51

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณนะคะ  "เจ้าแก้วฯ" ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรงโดยเร็ววันนะคะ "กุสุมาลย์ข้าขอร้องเจ้ากลับไปก่อน  ข้าจะเรียนพระเทวีให้ว่าเจ้ามาเข้าเฝ้า" อันนี้น่าจะเป็นข้าจะทูลพระเทวีให้ว่าเจ้ามาเข้าเฝ้าดีกว่ามั้ยคะ... จากคุณ : หัดใหม่อั๊ยยะ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 12:15:27

ความคิดเห็นที่ 14 น้ำตาไหลสงสารแม่หญิงกุสุมาลย์ T_T คนสวยมักอาภัพเป็นเช่นนี้เอง ดูท่าแล้วต้องเกิดโศกนาฎกรรมของนางแน่ๆ เศร้าแต่ต่อมเจือกทำให้อยากรู้ตอนต่อไป ที่มาของเพลง ลาวดวงเดือน นี่มีเรื่องราวที่น่าสนใจซ่อนอยู่ แต่ก็คิดนะเพลงที่แต่งจากความรักนี่ มันมีความตราตรึงจริง จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 12:33:20

ความคิดเห็นที่ 15 น่าสงสารกุสุมาลย์ ถ้าภูวิษะรู้ว่าเป็นฝีมือมหิตาต้องช่วยปิดบังแน่เลย อาจจะรับกุสุมาลย์มาเป็นภรรยารองอีกคน จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 15:17:35

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาตาม.....อ่าน       ดูแลสุขภาพด้วยครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 15:36:38

ความคิดเห็นที่ 17 คราวหน้าขอยาว ย้าว ยาว เลยนะคะ จากคุณ : เพลิดเพลิน เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 16:42:58

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามารอทุกวันเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Janet Blue เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 16:44:33

ความคิดเห็นที่ 19 เขียนแนวนี้ต้องศึกษาข้อมูลมากๆเลยนะคะ จะรออ่านค่ะ ^ ^ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 01:00:50

ความคิดเห็นที่ 20 รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ^^ นานแค่ไหนก็รอได้...แต่อย่างทิ้งกันกลางคันนะคะ TT สงสารกุสุมาลย์จัง....ตอนหน้าขอยาวๆๆ ขอพักเบรคความเครียด ขอฉากหวานๆนิดนึง..อิอิ..ขอเยอะจัง.. ขออีกนิดนึง เกิดเจ้าแก้วไมได้อัพตอนใหม่ทุกอาทิตย์เหมือนเดิม ขอแรงคนใจดีซักคน ไปกระซิบบอกเราทีได้มั้ยคะ ^^ แต่ชอบเกร็ดความรู้ตอนนี้จังค่ะ จริงๆประวัติเจ้าทางเหนือเราก็เคยอ่านๆมาบ้าง แต่พอเจออีก ก็อ่านอีก เรื่องเดิมๆ ก็อ่านเข้าไปอีก ยิ่งมีภาพประกอบ ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ ^^ ถูกใจจริงๆ คราวหน้าจะรออ่านมะเมี๊ยะนะคะ ... จากคุณ : Love U like a Love song เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 12:51:45

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับนิยายดี สนุกๆ นะคะ เจ้าแก้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้หายป่วยเร็วๆ ชีวิตคู่เมื่อไม่เปิดใจคุยกัน เข้าใจไปกันเองทั้งสองฝ่าย มักนำความวุ่นวายมาสู่ชีวิตเสมอ ภูวิษะเจ้านี้ก็รักมหิตาเทวีมากจริงๆๆๆ พระนางก็อย่ามีทิฐินักเลย จำได้ว่าตอนที่มหิตามาเกิดนั้น ภูวิษะเจ้า อาลัยอาวรณ์มากขนาดไหน คงจะเป็นทุกข์มากๆๆ รักมากทุกข์มาก....เฮ้อออออออออออ จากคุณ : เพชรน้ำค้าง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 12:06:54

ความคิดเห็นที่ 22 โดนทำให้เสียโฉม แต่กุสุมาลย์ก็ยังเชื่อมหิตาใช่มั้ยคะ ถึงพยายามมาถามเพื่อให้ยืนยัน หรือตามมาเอาเรื่อง มหิตาน่าจะก่อกรรมหนักกว่านี้รึเปล่า ถึงได้ล่มเมืองได้ และยิ่งทำให้กุสุมาลย์แค้นใจ และทำให้ภูวิษะเจ้าทั้งรักทั้งชัง เห็นด้วยค่ะ สันดานที่ติดตัวมา กอรปกับอุปนิสัยที่ได้จากการเลี้ยงดู จะเป็นแนวให้เคียงฟ้าต้องตัดสินใจว่าจะล้างกรรม หรือก่อกรรมต่อ เพราะเท่าที่เห็นเคียงฟ้าตามดูชีวิตของมหิตา ก็ให้เห็นว่ามหิตารั้น เขลาไป ตั้งแต่มีความรัก ทั้งที่ตอนเด็กดูเป็นเด็กฉลาดแท้ๆ ตามต่อไปค่ะ รอได้ สุขภาพ หน้าที่การงาน สำคัญอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 19:51:39

ความคิดเห็นที่ 23 มาต่อเร็วๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยและmerry x' mas ค่ะ ปอลอ เจ้าแก้าเล่าเรื่องมะเมี๊ยแล้วไม่ใช่เหรอค่ะเอ๊ะหรือเราเข้าใจผิด จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 08:02:19

ความคิดเห็นที่ 24 พี่กุสุมาลย์น่าสงสารจังค่ะ T^T หวานเย็นก็จะไม่ค่อยได้เข้ามาติดตามประจำทุกอาทิตย์แล้วนะคะ การเรียนเริ่มเข้มงวดขึ้นทุกวัน งานในหน้าที่ก็เริ่มยุ่งเหยิงอะค่ะ แต่... จะมาตามอ่านแน่ ๆ ค่ะ แค่อาจจะช้านิดน้า ^^ จากคุณ : หวานเย็นผสมโซดา เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 10:27:12

ความคิดเห็นที่ 25 เวียงนาคินทร์  ของดชั่วคราวนะนะคะ  งานยุ่งมากคนเขียนใกล้ตายละนอนไม่พอ งานไม่เสร็จ ไม่มีเวลาเขียน...แง  เจอกันปีหน้าเลยแล้วกันค่ะ... จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 03:12:31

ความคิดเห็นที่ 26 รอเก้ออีกแล้วเรา ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ เอาไว้หายเมื่อไร ค่อยเขียนต่อ แฟนๆ รอเสมอค่ะ ^^ จากคุณ : Psycheza เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 14:02:59

ความคิดเห็นที่ 27 Okปีหน้าก็ได้ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 55 06:31:32

ความคิดเห็นที่ 28 อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงคร้าาาาาา จากคุณ : kiwi@eve เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 15:22:30