ความคิดเห็นที่ 1 มีฝีมือ.. รับฝากค่ะ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 09:46:42

ความคิดเห็นที่ 2 ดุหยง.. ยามพลัดหลง คงอ้างว้าง สู่สมุทรแห่งใหม่ใหญ่กว้าง เริงร่าท่าทางอย่าหมางหมอง ดุหยง.. ร่วมฝูงเผ่าพงศ์พี่น้อง วาดสรรจำนรรจ์ตามปอง ร้อยกรองดังจินตนา.. .................................................. ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..ดุหยง... แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 55 13:07:46 จากคุณ : nana_tjj เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 13:03:05

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณครับ คุณ คุณแม่ใจดี , คุณ nana_tjj จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 13:08:48

ความคิดเห็นที่ 4 แวะเข้ามาอ่านค่ะ  จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 13:09:37

ความคิดเห็นที่ 5 แต่งไม่เป็นค่ะ ได้แต่อ่าน เป็นกำลังใจให้นะคะ ^  ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 01:06:17

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ คุณ มาโซคิส ,คุณ lovereason จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 09:04:45

ความคิดเห็นที่ 7 ..วันเลาะเลี้ยวเที่ยวท่องคลองน้ำตื้น จะเที่ยง,เย็น,ดึกดื่นจวบรุ่งสาง ท้องลืมหิวกิ่วคอดตลอดทาง กลับอิ่มหว่างไร้ที่ว่างจนวางใจ ..หญ้าทะเลเขียวขจีมียอดอ่อน ปลิวยอดไหวออดอ้อนร่อนไสว ดุหยงหมู่กรูป่ายแหวกว่ายไป เริงสำราญหาไหนแทบไม่มี ..หลบตาข่ายสายอวนมีป่วนปะ ไม่ลดละทดท้อหลบย่อหนี แสวงหาถิ่นใดเล่าเจ้าเสรี? อยากพำนักพักที่ นทีเดียว ..พอหันมองกลับไปจากใหม่ที่ นานเท่าไหร่แล้วนี่ที่ดุ่มเดี่ยว ร่องน้ำเก่าดูห่างช่างไกลเชียว สายน้ำเชี่ยวจนยากทวนถ้าหวนคืน. จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 09:31:00

ความคิดเห็นที่ 8 ณ ไม่มีจุดนะคะ จากคุณ : แม่ให้มาเท่านี้ เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 14:34:35

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ คุณแม่ให้มาเท่านี้มาก ๆ ครับ จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 14:44:29

ความคิดเห็นที่ 10 ..ครั้นคราน้ำขึ้นคาแอบหาฝั่ง เหมือนหวังในทุกครั้งที่รื้นอื้น จะกี่ค่ำน้ำนองลองคืนอื่น ยังหาชื่นคืนสนุกสุขเก่ากาล ..ครีบพุ้ยพาพยุงไปเอื่อยเอื่อย ชวนให้คิดไหลเรื่อยไร้แก่นสาร ถนอมใจเอาไว้คงไม่นาน จะพ้นผ่านอีกคืนค่ำน้ำพยุง ..เอี้ยวหินโขดเลาะลัดออกห่างหาด ไม่เปรียวปราดชองช่ำเที่ยวดำผลุง ค่อยค่อยปล่อยใจหนาอย่ารังรุง เดี๋ยววันพรุ่งรุ่งแล้วสว่างตา ..ทั้งปูปลาสารพัดจะชัดกลอก แนวกะรังเคยเย้าหยอกเขาชอกกว่า ยากจะซ่อนห่อนเห็นเร้นกายา เสร็จมนุษย์มนาผู้ธรรมมโน. *แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 06:40:48 จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 04:47:01

ความคิดเห็นที่ 11 เจ้าจะเร้นแห่งใดในโลกนี้ ทุกถิ่นที่ภัยมีล้วนรายล้อม หากหลบลี้เรื่อยไปหมายคอยยอม ต้องผ่ายผอมตรอมใจว่ายไม่นาน จากคุณ : nana_tjj เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 15:28:17

ความคิดเห็นที่ 12 ..ขอต้อนรับกล้าแสงมะตาหะรี ทอทอดอาบทาบน้ำนี้มีสุโข อ่อนอ่อนรินกลิ่นเข้มเค็มวาโย คราพ้นโผล่ผิวผืนหลังคืนเค็ม ..สะบัดหางทางพุ่งมุ่งไปต่อ หามีท้อท่องไปไม่เบนเข็ม ตราบทะเลอุ้มรับร่างฉันเต็ม อีกยังหญ้าแทะเล็มคราวต้องการ ..ล่องผ่านท้องเรือหางต้องห่างพัด ควงใบตัดน้ำร่องต้องใบฝาน เป็นฟองสายท้ายเรือดูเพรื่อลาน ฉันแอบสุขสำราญพอผ่านฟอง ..เห็นอวนกัดกางกั้นเขาคั่นดัก มากมายนักติดปลาดูหน้าหมอง จะช่วยด้วยวิธีใดได้แต่มอง สุดท้ายต้องเบือนหน้าน้ำตาคลอ. จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 09:55:40

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณนกโก๊ก ครับ สวัสดี คุณ nana_tjj ครับ จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 11:44:38

ความคิดเห็นที่ 14 ..เอี้ยวโขดแก่งแหว่งเว้ามีเจ้าของ ตุหนาหงันจับจองตูหนาหอ มีหยอกยั่วแกมเย้าเฝ้าพะนอ ฉันลับล่อขอห่างไม่ขวางกัน ..พอพ้นผ่านลานโล่งละลานตา ทั้งการังกัลปังหาดูลดหลั่น บ้างไหวไหวใต้น้ำดำรงค์พันธุ์ ธรรมชาติรังสรรค์ปันทะเล ..ทุกชีวิตกำหนดวางต่างมีค่า ประดับดาบรรเจิดย้อมแต่กล่อมเห่ ต้องหลุดพ้นถีบไกลกว่าไกวเปล แต่มนุษย์แสนเล่ห์เพทุบาย "..ณ เวิ้งว้างอ้างไว้ไม่อ้างว้าง มีเส้นทางให้ไปได้หลากหลาย แม้ภัยพรางต่างเร้นไม่เด่นกาย ขอเพียงเจ้าดำว่ายระมัดระวัง." แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 55 13:37:57 จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 55 13:10:32

ความคิดเห็นที่ 15 ..คือคำพ่อคลอหูเหมือนไม่นาน หลายปีผ่านฉวยใช้ไม่ผิดหวัง หากแต่ยากตรงมิตรมาคิดชัง ฉากเบื้องหลังซับซ้อนถูกซ่อนไว้ ..เคยจะถาม ท่านระตูผู้ครองถิ่น ว่าธรรมะเฉกผืนดินเคยยินไหม ควรลอกศาสดามาประกาศใช้ กำหนดให้เป็นกฎไว้ใต้ทะเล ..เสียงผืนน้ำตูมดังภวังค์หลุด ฉันเผลอว่ายดำผุดจนโพล้เพล้ เห็นแดดเหลือยังเรื่อเรือตังเก ประมงเห่เรือพาเข้าหากิน ..ทอดสมอน้ำไหวใช้ถ่วงท้อง ก่อนฟ้าหมองลองไดเผื่อไฟหมิ่น ซอตองหมู่กรูแห่แพประทิน ดั่งแพรดิ้นงามเกินน้ำเงินแพร *** ซอตอง   ... ปลาหมึก มะตาหะรี ... ดวงอาทิตย์ บุหลัน ... ดวงจันทร์ ตูหนา ... ปลาทะเลชนิดหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 55 10:22:52 จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 10:15:09

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณภาษาถิ่น..ที่นำมาให้ได้เรียนรู้ค่ะ.. จากคุณ : nana_tjj เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 14:56:21

ความคิดเห็นที่ 17 ..ทิ้งระลึกรอยเก่าเอาลอยทิ้ง ดำดิ่งปล่อยเลือนไปหัวใจแผล ใครระตูอ้างไว้ไม่เหลียวแล ทิ้งหรือขวาง?ไร้ทางแก้แพ้อธรรม ..อนุรักษ์ช้ำชอกหลอกให้เชื่อ โรยยาเจือเบื่อเมาเอาขย้ำ แค่ชีวิตใต้ทะเลยังระกำ ไยมนุษย์ผู้เลิศล้ำซ้ำทำลาย ..พลันก็พบกระทบครืนคลื่นใต้น้ำ ฉันเผลอถลำดำม้วนยากทวนสาย กระแสแรงรุนโหมเข้าโถมกาย หางพยุงครีบว่ายไม่ดังใจ ....แม้นมีดาวน้อยดวงในรัตติกาล และไร้ขานหวานแว่วจากใครไหน ดุหยงหลงลอยเท้งเคว้งคว้างไกล คงปล่อยให้สายน้ำกำหนดชะตา. **** ระตู ... เจ้าเมือง กัด ... อวนดักปลาชนิดหนึ่ง ครับ คุณ nana_tjj เป็นภาษามลายูปน ที่ชนกลุ่มน้อย อาชีพประมงทางใต้ใช้กันครับ แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 55 10:00:12 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 55 09:38:11 จากคุณ : ดุหยง เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 09:36:47

ความคิดเห็นที่ 18 แหล่งพำนักถิ่นนี้รโหฐาน แม้มีพาลผลักไสไล่พ้นห่าง ใบพัดเรือปลาร้ายกายอำพราง เห็นลางลาง..หลบซอก.บอกร้องเตือน คราค่ำคืนผ่านมาดาราฉาย พาดุหยงหลงว่ายพบหมู่เพื่อน ราตรีนี้ทะเลฉาบอาบเพ็ญเดือน จงอยู่เยือน.เล่นล้อ..คลอคลื่นลม จากคุณ : nana_tjj เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 16:19:41