ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ ยิ่งรักก็ยิ่งไม่รู้ตัว

เธอและเขาต่างคนต่างก็ว้งหนีการคลุมถุงชน

หนีคู่หมั่นคู่หมาย ที่ผู้ใหญ่ต่างก็เห็นดีเห็นงามด้วยว่าสมกับ

"ไม่แต่ง!" คำนี้แหล่ะ ที่ทำให้เรื่องราววุ่นวายทั้งหลายแหล่มันเกิดขึ้น

----------------------------------------------------------------------------

'โยทะกา วันทาอภิวาท' ลูกสาวคนเดียวของ 'สิงหาสน์ วันทาอภิวาท' เจ้าของธุระกิจส่งออกอาหารทะเลพันล้าน เธอเพิ่งเรียนจบด้านจิตวิทยา จากเมืองนอก และเพิ่งจะเดินทางกลับมาเมืองไทย ได้อาทิตย์กว่าๆ เธอเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนั้นเองว่า เธอมีคู่หมั่นคู่หมายอยู่แล้ว ตั้งแต่อายุ ๓ ขวบ

"ให้ตายเถอะค่ะ ตอนนั้นโยยังพูดไม่เป็นประสาเลยมั้งคะคุณพ่อ คุณพ่อจับโยหมั่นแล้วเหรอคะ?"

เธอแทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้นเสียให้รู้แล้วรู้รอด เธอนั่งทบทวนเรื่องทุกอย่าง อยู่ค่อนคืน ว่าควรจะเอายังไงกับชีวิต

"ไม่แต่ง!" นี่คือคำตอบแรก และคำตอบเดียว ที่ลอยเด่นอยู่ในห้วงความคิดของเธอ และคำตอบที่สองคือ "หนี!" เธอต้องหนีงานแต่งงานคลุมถุงชนครั้งนี้ไปเสียให้พ้นๆ เป็นตายร้ายดียังไง เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไมเคยเห็นแม้แต่หน้าตา ไม่รู้จักแม้กระทั่งนิสัย เพราะฉะนั้น "โยทะกา เธอต้องหนี หนีไปก่อนที่ไอ้งานแต่งบ้าๆ ที่เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน มันจะเกิดขึ้น" หญิงสาวพร่ำบอกกับตัวเอง

'ไวกูณฐ์ ไอยรา' จิตรกรหนุ่มรูปหล่อ ลูกชายคนเดียวของอาจารย์สอนศิลปะชื่อดังของประเทศ เขาเองก็เพิ่งรู้จากบิดาวันนี้นี่เอง ว่าเขามีคู่หมั่นเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว

"ผมไม่แต่งครับพ่อ เจ้าสววผมหน้าตาเป็นยังไงผมยังไม่รู้เลย จะแต่งเข้าไปได้ยังไง  ถ้าเขาอ้วนตุ๊บเป็นช้างพังล่ะครับ แต่งกันไปผมไม่โดนเหยียบตายเหรอครับ" เขาไม่มีทางยอมอย่างแน่นอน ศิลปะไม่มีขอบเขตไม่มีการกะเกณฑ์ ว่าต้องเป็นอย่างโน้นอย่างนี้แล้วนับอะไรกับเรื่องคู่ครองเขาก็จะไม่ยอมให้ใครมากะเกณฑ์ว่าคนนั้นคนนี้เหมาะสมกับเขาอย่างเด็จขาด

"อยู่ไม่ได้แล้วเรา ต้องรีบหนีก่อนที่ชีวิตของเราจะขาดอิสระภาพ" เส้นทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเขาไม่สน แต่ตอนนี้เขาต้องไปให้พ้นงานแต่งนี้ให้ได้เสียก่อน

เกาะสวยงามทางใต้ ที่อยู่ในน่านน้ำทะเลไทย เป็นจุดมุ่งหมายเดียวกันกับคนทั้งคู่

เฮ้อ...จะทำยังไงดีล่ะยิ่งหนีเธอและเขาก็ยิ่งต้องใกล้กัน โดยไม่รู้เลยว่าเธอเป็นคู่หมั่นของเขา และเขาก็เป็นคู่หมั่นของเธอ โชคชะตาคงลิขิตให้คนทั้งคู่ต้องมาเผชิญชะตากรรมร่วมกันแบบไม่มีใครเต็มใจ เจอกันกี่ครั้งก็ต้องมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นตลอดๆ แม้กระทั่งตอนที่ลงเรือเที่ยวเกาะลำเดียวกัน ก็ยังจะมีโจรสลัดขึ้นมาปล้นบนเรือ

"เฮ้ยนี่มันอะไรกันเนี่ย" โยทะการ้องเสียงหลง

"ก็โจรสลัดไง ไม่รู้จักเหรอไง"

"โจรสลัด ...นี่สมัยนี้ยังมีอีกเหรอเนี่ย นึกว่ามีแต่ใน ไพเรทส์ ออฟเดอะแคริบเบียน" หญิงสาวบอกอย่างไม่เชื่อ

"แล้วนั่นคุณจะไปไหน?" ไวกูณฐ์เอ่ยถาม

"ฉันจะไปต่อรองกับไอ้โจร"

"จะบ้าเหรอ ยายพิงค์แพนเตอร์ คิดว่าตัวเอง เป็นจีจ้า หรือไง"

"นี่...ไอ้หนวด ไม่ช่วยก็หุบปากไปเลย ฉันเรียนจิตวิทยามานะ ต่อรองแค่นี้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้"

ปากกระบอกปืนของโจนสลัดกำลังหันเหมาทางเขาเธอ พายุฝนก็ทำท่าจะเข้า

"เฮ้ยคุณ!..."

มือแข็งแรงของเขาดึงตัวเธอให้กระโดดลงจากดาดฟ้าของเรือ สู่ท้องทะเลพิโรจน์ก่อนที่เสียงปืนจะดังไล่หลังมา

"ปัง!!!"

-----------------------------------

นี่แค่เกริ่นนำเอาไว้ก่อนเท่านั้นจ้า...

จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ต้องตามดูในตอนนะคะ แต่อาจจะเว้นช่วงนานหน่อยแฮะๆต้องตามเก็บตกเจ๊รานีก่อน... เรื่องนี้ก็ไม่พ้นคอมเมดี้อีกตามเคย (แนวถนัด^^) ฝากด้วยเน้อ...เกาะรบ เกราะรัก...

ชนมนธรส...เจ้าเก่าจ้า