Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
_________ ^^ A Little Strip To Tease Your Heart...ถอดทีละนิดพิชิตใจ (ถอด...ชิ้นที่แปด หวง หึง ???) ^^ ____ vote ติดต่อทีมงาน

สวัสดีค่ะ  ตอนที่แปดมาแล้วนะคะ  หวังว่าหนูมิลค์จะทำให้คนอ่านมีความสุขนะคะ

ตอนที่ผ่านมาค่ะ สำหรับท่านที่พลาดไปนิคิ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13058231/W13058231.html#12


ถอด...ชิ้นที่แปด   หวง หึง ???

         “สวัสดีครับคุณแม่ริน  ไม่เจอกันตั้งหลายวันคิดถึงแม่รินจังเลยครับ”


          “แหมลูกกร  ปากหวาน  แม่รินกำลังคิดถึ้งคิดถึงลูกกรอยู่พอดีเลย” ดารินพูดจบก็เตรียมกางแขนจะโอบร่างแข็งแรงของคนตรงหน้า  แต่ติดที่เสียงกระแอมของคุณเทพสามีที่รักที่ดังขึ้น  ทำให้ดาริน  เสไปตบไหล่บึกบึนของเพื่อนรักลูกชายแทน  


          “มาค่ะ  มานั่งก่อนนะคะลูกกร”  แล้วก็ถือโอกาสควงแขนกรเทพพามานั่งที่โซฟาชุดรับแขก  ก่อนจะถลาไปนั่งข้างสามีที่มองมาทางเจ้าหล่อนอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับคนเจ้าหล่อนดี


            “สวัสดีครับคุณพ่อ”


           “ไงตากร  ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่  งานยุ่งหรือเรา”  


          “นิดหน่อยครับ”


          “แล้วลมอะไรหอมลูกกรมาละคะ”


        “ลมคิดถึงแม่รินไงครับ”  คนปากหวานอดจะหยอดไม่ได้ตามประสา  
 
       
        “ปากหวานจริงๆเรานี่  มิน่าสาวๆถึงหลงนัก  ไม่รู้ที่ยุ่งนี่งานหรือสาวๆ”


        “แม่รินก็”กรเทพยิ้มอย่างเขินๆ


      “แล้วนี่จะออกไปไหนกันอีกหรือเปล่าลูก”


      “ผมว่าจะมาขอฝากท้องที่บ้านแม่รินซักมื้อได้ไหมครับ   ทานข้าวที่ไหนก็ไม่อร่อยเหมือนบ้านคุณแม่รินจริงๆนะครับ”  คนพูดทั้งออดทั้งอ้อน  ป้อนคำหวานขนาดนี้  แล้วมีหรือที่ดารินจะปฏิเสธ  


      “ได้สิตากร  แหม ปากหวานตลอดเลยเรานี่   แม่ให้เด็กไปตามลูกธีมาแล้ว  รอแป๊บนะจ๊ะ”


      “ขอบคุณครับแม่รินใจดีที่สุดเลยครับ”  


      “อ้าวลูกธีมาพอดีเลย  ไปคุยกันเถอะตากร”   คุณเทพบอกอย่างเรียบเรื่อย  แม้ปากจะดูยิ้มแย้มแต่สายตาประหนึ่งจะขับไล่  โทษฐานที่กล้าไปหยอดคำหวานดารินต่อหน้า  


            กรเทพรู้ตัวรีบขอตัวแล้วลุกไปหาเพื่อนอย่างรวดเร็ว


          “คุณพ่อนายนี่หวงคุณแม่รินไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”


        “แต่นายก็ยังไปออเซาะคุณแม่ต่อหน้าคุณพ่อไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกัน”  


          “ก็นานๆจะเห็นอาจารย์เทพพ่อนายหลุดนี่น่า  ขนาดคนๆไข้เคสหนัก ผ่าตัดยากแค่ไหน  ท่านก็ยังเฉย  แต่พอเป็นเรื่องแม่รินทีไรหลุดทุกที” คนพูด พูดยิ้มๆ   ราวกับถูกใจที่ค้นพบความลับของอาจารย์หมอที่ขึ้นชื่อในเรื่องผ่าตัด  ว่าประณีตใจเย็น   ไม่ว่าเคสจะหนักแค่นี้ท่านจะยิ้มแล้วแก้ปัญหาอย่างใจเย็นเสมอ  


            “นะไปออเซอะแม่รินมาก   มากๆระวังคุณพ่อจะไม่ให้เข้าบ้านแล้วกัน    แล้วนี่มีอะไรหรือเปล่า  ช่วงนี้ยุ่งไม่ใช่เหรอ”  จากที่ตอนแรกว่าจะพาเพื่อนไปที่ห้องสมุด  ก็เปลี่ยนใจเมื่อหางตาของธีรักษ์ของลูกแมวเจ็ดสีเดินไปทางสระน้ำ  


         “ก็นิดหน่อย  แต่มีเรื่องน่ะเลยมาบอก”  คนตอบเดินตามเพื่อนมาที่ห้องนั่งเล่นริมสระน้ำ  กรเทพแอบแปลกใจเล็กน้อยที่คราวนี้ธีรักษ์เลือกที่นั่งหันหน้าออกไปทางประตูกระจกที่มองเห็นสระน้ำ    ทั้งที่ปกติเจ้าตัวจะบ่นว่ามุมนี้นั่งแล้วปวดตาเพราะประกายน้ำที่สะท้อนกับแสงแดด  


        เมื่อเพื่อนเลือกนั่งหันหน้าเข้าหาสระน้ำ   ก็เป็นการบังคับกรเทพกลายๆให้ต้องนั่งฝั่งตรงข้ามหันหลังให้สระว่ายน้ำโดยปริยาย


         “เรื่องอะไรหรือ” ธีรักษ์ถามเรียบเรื่อย  สายตาเลยคู่สนทนาไปทางด้านสระน้ำ


          “มายด์กลับมาแล้วนะ”  คำตอบของเพื่อนทำให้ท่าทางสบายๆของธีรักษ์หายไป


        “เมื่อวานฉันเจอเค้า   เลยบอกนายก่อน”


        “คงไม่มีอะไรเรื่องผ่านไปนานแล้ว”  ธีรักษ์ถอนใจ  บอกเสียงเรียบเรื่อย   ภาพในอดีตที่เกือบทำลายอนาคตของเขาวนกลับมาอีกครั้ง   แต่ภาพร้ายๆในอดีตก็เป็นอันสะดุดลงเมื่อหันไปเห็นร่างกลมกลึงของลูกแมวเจ็ดสีอุ้มตุ๊กตาตัวใหญ่เดินดุ๊กดิ๊กไปมาริมสระน้ำ


          กรเทพที่มองอยู่เห็นสายตาเพื่อนแล้วก็แปลกใจ   เมื่อท่าทางเหนื่อยหน่ายของเพื่อนหายไปรวดเร็ว....เร็วจนน่าประหลาดใจ   มุมปากที่ยิ้มน้อย  ทำเอากรเทพอดจะมองตามสายตาเพื่อนไม่แล้ว


           “วี้ดวิ้ว”  กรเทพถึงกับผิวปาก  เมื่อหันตามสายตาเพื่อนแล้วเห็นสาวน้อย ในชุดเสื้อเชิร์ตตัวโคร่งเดินนวยนาดอยู่ริมสระน้ำ  


           “ใครอ่ะ”


            “คนที่คุณแม่รินจ้างมาดูแลสุขภาพของคนในบ้านน่ะ”  คำตอบไม่ให้ความกระจ่างอะไรมากนัก  


            “ยังไงวะ  ก็แกก็เป็นหมอ  คุณพ่อก็เป็นหมอ แถมมีโรงพยาบาลเป็นของตัวเองอีก”


            “เห็นคุณพ่อบอกว่าคุณแม่ชอบ  ถูกชะตา  เคยช่วยกันไว้  แล้วยัยลูกแมวเจ็ดสีก็ขี้ประจบ  คุณแม่ก็เลยหลงน่ะ”


              คนถามถึงกับเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อน   แม้ท่าทางและน้ำเสียงจะดูเรียบเรื่อย ราวกับไม่ใส่ใจ   แต่คำที่ใช้เรียกคนที่อุ้มตุ๊กตาไปวางไว้บนเก้าอี้ที่อยู่ริมสระน้ำกลับดูสนิทสนม  เอ็นดู ไหนยังสายตาไม่พอใจตวัดมาแว้บหนึ่ง  ตอนที่เขาผิวปากแซวสาวที่เดินอยู่ริมสระ ‘ชักน่าสนุกแล้วซิ’ คนคิดอมยิ้มน้อยๆ  มองตามร่างมนต์อัปสรที่วุ่นวายกับการหามุมวางตุ๊กตาอยู่ครู่ใหญ่   พอได้มุมที่เจ้าหล่อนพอใจ   แม่ลูกแมวน้อยของธีรักษ์ก็เต้นอย่างยั่วยวน  ค่อยๆปลดเสื้อตัวโคร่งนั้นออกช้าๆ


          ธีรักษ์ที่กำลังยกน้ำขึ้นจิบ   ถึงกับสำลักน้ำ  


         “แม่เจ้า” กรเทพอุทานอย่างตะลึง  


         “ตึง”  เสียงวางแก้วน้ำที่แรงกว่าปกติของธีรักษ์  ดึงกรเทพมาจากภวังค์ความยั่วยวนของแม่ลูกแมวน้อย

          พอหันมาอีกทีก็เห็นหน้าเพื่อนบึ้งตึงอย่างที่ไม่เคยเห็นบ่อยนัก   ก่อนจะลุกเดินไปทางสระน้ำอย่างรวดเร็ว

แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 01:35:22

แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 00:52:23

แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 00:23:55

จากคุณ : คุณนายนวล
เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 00:22:22




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com