จอมหทัยทีฆายุ บทนำ..(ภาคต่อจาก สุริยัน-จันทรา)

ขอทักทายก่อนนะคะ หลังจากหายหน้าไปนานมากกก...

ล่าสุดก็ที่ลงเอาไว้ก็คือ เรื่อง สาปรักอังกอร์ ภาคต่อของเรื่องมินทราลัย มีข่าวดีเล็กๆว่า จะออกประมาณเมษาหน้า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด(นานอยู่เหมือนกัน พอดีบก.ลาออกหมด เหลืออยู่คนเดียว เลยนานไปหน่อย) และอาจมีการเปลี่ยนแปลงชื่อเรื่องนิดหน่อย คือ จาก สาปรักอังกอร์...เป็น...สาปรักมินทราลัยแทน(เข้าใจว่าไม่อยากให้ไปพาดพิงชื่อ อังกอร์นะคะ อันนี้คิดเอาเองน๊า)

ส่วนเรื่อง จอมหทัยทีฆายุที่จะลงนั้น เป็นเรื่องราวของรุ่นลูก ในซีรีย์ชุด สุริยัน จันทรา ที่มนต้นไม้เขียนเอาไว้เมือสามปีก่อน นานอ่ะ ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้คิดเลยว่าจะเป็นซีรีย์ออกมา แต่เหมือนเดิมค่ะ อ่านแยกได้ไม่ซีเรียดอะไร

ก่อนหน้านี้ได้ลงเรื่อง บุหงากาซะลองที่ออกเป็นเล่มไปแล้ว เรื่องนั้นเป็นเรื่องของเจ้าชายอทิตยวรมัน ลูกชายของ พระเจ้าเศรษฐวัตรใน สุริยัน จันทรา มาเรื่อง จอมหทัย เป็นเรื่องของลูกสาวคนเล็ก เจ้านางศิริเพ็ญ ค่ะ ลองอ่านดูนะคะ

เหมือนเคยค่ะ ติชม แนะนำ ได้เต็มที่เลยค่ะ มนต้นไม้จะเอาไปปรับแก้เพื่อพัฒนางานเขียนให้ดียิ่งขึ้น ขอบคุณมากค่ะ

ปล. จบเรื่องนี้แล้ว มนต้นไม้ว่าจะพักเรื่องแนวเขมรเอาไว้ก่อน จะลองมาเขียนแนวปัจจุบันแบบฮาๆ ตามสไตลแทน แต่ไม่รู้ว่าจะไปรอดไหม กระซิกๆ ขอกำลังใจด้วยนะคะ (อ้อนคนอ่านซะไม่มี ฮา)



............................................



บทนำ





ลุเข้าเดือนอ้ายย่างเข้าเหมัตฤดูกาลที่ยี่สิบของการขึ้นเถลิงถวัลย์ครองราชย์ของพระเจ้าเศรษฐวัตรศรีสุริยวรมัน ภายหลังจากทรงได้สถาปนาอาณาจักรสุริยัน ผนึกสามแคว้นหลักวรัณธยาปุระ เหมรัฐปุระนครา แลราชปุระสิทธินครา เข้าด้วยกันจนเป็นปึกแผ่นแน่นหนา พระนามของพระผู้ครองนคราขจรเกริกไกรเหนืออุษาอาคเนย์ทิศาเป็นที่คร้ามไป ทำให้อาณาจักรของพระองค์สงบร่มเย็นสืบต่อกันมาเป็นเพลาหลายสิบขวบปี ทว่าทรงหาได้นิ่งนอนใจไม่


ด้วยล่วงรู้ดีว่าในกาลเบื้องหน้า หากมิได้วางรากฐานอำนาจใดๆไว้ มิพักมิช้านานนคราต่างๆ จักต้องเอาใจออกห่างอย่างแน่นอน ดุจเดียวกับกาลก่อนที่ ปุระสักธากะเคยกระทำ นอกจากนี้ยังมีแคว้นน้อยใหญ่ที่มิได้ตกอยู่ในอาณัติ พร้อมจะเข้าแทรกแซงได้ทุกเมื่อสบโอกาสเพลา อำนาจแลความยิ่งใหญ่ มีผู้ใดบ้างจักไม่ต้องการ กว่าที่จักเกริกไกรเยี่ยงเพลานี้ได้ หาใช่เรื่องง่ายเลย ทรงรู้ซึ้งถึงการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักดีว่ามันแสนสาหัสเพียงใด แลยังมิอาจทำใจให้ลืมเลือนได้เลย


“ชนินทราลูกพ่อ พ่อคิดถึงเจ้าเหลือเกิน”


เจ้าชายเศรษฐวัตรศรีสุริยวรมัน หวนรำลึกถึงบุตรชายคนรองด้วยความร้าวรานพระทัย มาตรว่าจักสิ้นพระชนม์ชีพไปหลายขวบปีแล้วก็ตาม ทว่าบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ยังมิอาจลดความอาดูรทุกคราที่หวนรำลึกถึงได้เลย ยิ่งมาบัดนี้โอรสธิดาที่เหลือต่างเติบใหญ่แยกพิมานไป พาให้รำลึกถึงเป็นเท่าทวี ดำริพลางเงยพักตร์เข้มเกลื่อนไปด้วยริ้วรอยแห่งประสบการณ์ ทอดเนตรศศิธรบนท้องนภานิ่ง คล้ายกำลังรำลึกถึงใครบางคน จวบจนเสียงบานพระทวารเผยออกจึงได้ผินพักตร์กลับมา


“โปรดประทานอภัยที่ถือวิสาสะมาเข้าเฝ้าเพลานี้ ยังมิได้เข้าบรรทมใช่ฤาไม่พ่ะย่ะค่ะ“

“พ่อยังไม่ง่วง มีสิ่งใดฤา” เสียงทุ้มกังวานของผู้เป็นบิดาเอ่ยถามคนที่สืบเท้าเข้ามาทรุดกายลงนั่งบนพระที่เบื้องข้าง น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ยิ่ง พลางแย้มสรวลให้หาได้สำแดงความไม่พอใจออกมาเลยแม้แต่น้อย ออกจักยินดีเสียด้วยซ้ำไป

“มิได้พ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่หม่อมฉันเพิ่งเสร็จจากการประชุม ผ่านมาเห็นแสงไฟลอดออกมาจากห้องบรรทม จึงได้ลุเข้ามาเฝ้า”

“เป็นเยี่ยงนั้นเองรึ ว่าแต่มาก็ดีแล้ว พ่อมีความสำคัญบางอย่างที่อยากจะเจรจาด้วยเจ้าอยู่พอดี”

“พ่ะย่ะค่ะ” เจ้าชายอาทิตยวรมันองค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรสุริยัน ทายาทแห่งวรัณธยาปุระนครา สืบเท้ามานั่งบนพระที่เบื้องข้าง เพื่อรอสดับถ้อยความสำคัญจากผู้เป็นบิดา

“เจ้าคิดเยี่ยงใดกับแคว้นที่มิตกอยู่ใต้อาณัติของเรา อาทิตย”

“พระบิดาหมายถึงแว่นแคว้นเบื้องทักษิณทิศากระนั้นฤา หม่อมฉันหาเคยเห็นพวกมันอยู่ในสายตาไม่ แคว้นเล็กๆเพียงหยิบมือ มีฤาจักหาญกล้าต่อกรกับอาณาจักรสุริยันได้ แลได้ส่งคนไปจับตาเอาไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ขอทรงอย่าเป็นกังวล”

“มาตรว่าพวกมันจักเป็นเพียงแคว้นน้อย หาควรวางใจไม่ เจ้าช่างรอบครอบยิ่งนัก มิเสียแรงที่วางใจให้ดูแลกิจเมืองแทน ส่งคน ไปคอยบ่อนไส้พวกมัน แลพร้อมทุกเมื่อที่จักเข้าควบคุม หากมีสิ่งไม่ชอบมาพากลบังเกิดขึ้น”

“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันจะเร่งส่งคนออกไปทันที” เสียงเข้มของเจ้าชายอาทิตยขานรับบัญชา เห็นพ้องด้วยประการทั้งปวง ล่วงรู้ดีว่าประสบการณ์ยาวนานของพระผู้เป็นใหญ่ ทำให้รู้ว่าควรจักทำสิ่งใดสืบไป จึงจักธำรงความมั่นคงสถาพรของนคราเอาไว้ได้ พระองค์จึงตั้งพระทัยที่จักสืบสานปณิธาน รับเป็นภาระ แทนพระบิดาดูแลบ้านเมืองสืบไป

“มีอีกเรื่องหนึ่งที่พ่ออยากเจรจาด้วยเจ้า แม้ว่าเพลานี้อาณาจักรสุริยัน จักมั่นคงเป็นปึกแผ่นดีอยู่ ทว่ากาลภายหน้า มิอาจมี ผู้ใดคาดเดาได้ จึงควรที่จักเร่งสร้างความสถาพรสืบไป เร่งส่งสาส์นถึงแคว้นใต้อาณัติ ให้ส่งตัวองค์รัชทายาทมาร่ำเรียนสรรพวิชาจากเรา เจ้าเห็นเป็นเยี่ยงใด”


พระเจ้าเศรษฐวัตรต้องการให้พระโอรสอาทิตยวรมัน เรียกตัวเหล่าองค์รัชทายาทหัวเมืองระเทศราช เข้ามาพำนักอยู่ในวรัณธยา อันเป็นเมืองหลัก โดยใช้การร่ำเรียนสรรพวิชาเป็นการบังหน้า เพื่อปลูกฝังความภักดี แลกุมตัวเอาไว้องค์ประกันในคราเดียวกัน หมายมิให้แคว้นบริวารเอาใจออกห่าง เพื่อสร้างฐานอำนาจแลส่งเสริมบารมีให้องค์รัชทายาท ภายหน้าจักได้ยำเกรงแลเกื้อหนุนสืบไป ความเยี่ยงนี้มีฤาผู้เป็นโอรสจักมิล่วงรู้ เจ้าชายอาทิตยวรมันรู้สึกศรัทธาในปรีชาชาญของผู้เป็นบิดายิ่งนัก มิแปลกใจเลยว่าเหตุใด จึงสามารถผลึกสามแคว้นใหญ่ให้กลายเป็นอาณาจักรสุริยันเพียงหนึ่งเดียวเยี่ยงเพลานี้ได้


“พระบิดาต้องการจักปราม มิให้ผู้ครองแคว้นต่างๆคิดไม่ซื่อ โดยการใช้องค์รัชทายาทเป็นตัวประกัน ใช่ฤาไม่ พ่ะย่ะค่ะ”


สิ้นเสียงพูด สีหน้าของผู้มากชันษากว่าเกลื่อนความพอใจเป็นที่สุด พลางแย้มสรวลร่าออกมาด้วยความภูมิใจในตัวบุรุษตรงหน้า ที่นอกจากจักเก่งฉกาจในสรรพวิทยาศัตราวุธแล้ว ปัญญายังปราดเปรื่องมิใช่น้อยเลย สมกับที่เป็นองค์รัชทายาทของวรัณธยาปุระแคว้น แลสืบเชื้อสายมาจากพระอัครมเหสีเทวีเจ้าศิริจันทรา สรีผู้มากคุโณปการที่ช่วยนำพาให้วรัณธยาปุระอยู่รอดปลอดภัยมาจนถึงทิวานี้


พักตร์เข้มของพระผู้ครองนคราทอดเนตร คนตรงหน้านิ่ง เค้าหน้าคมคายของบุตรชายคนใหญ่ที่หล่อเหลาปนอ่อนโยน เฉกเช่นนิสัยที่ถอดแบบมาจากผู้เป็นมารดามิมีผิด แผกจาก ผู้เป็นน้องชายอย่างสิ้นเชิง ด้วยเจ้าชายชนินทรานั้นคมเข้มขึงขังจริงจัง เฉกเช่นอุปนิสัยที่ติดจักกร้าวกว่าผู้เป็นพี่ชาย ราวกับถอดแบบ มาจากพระองค์จนหมดสิ้น


หากเพลานี้ยังมีชีวิตอยู่ คงจักเป็นคู่คิดให้พระองค์แลพระเชษฐาได้เป็นอย่างดี กิริยาของผู้เป็นบิดาที่นิ่งเงียบไปคล้ายมี ความในใจ พาให้เจ้าชายอาทิตยรับรู้ได้ในทันทีว่าทรงกำลังรำลึกถึงผู้ใดอยู่ ตลอดเพลาที่ผ่านมามิมีผู้ใดไม่รู้ว่าทรงกำสรดเศร้าอาลัยรัก ในตัวบุตรชายคนรองมากเพียงใด แลมิเคยลืมเลือนความสูญเสียในครั้งนั้นได้เลย จึงทุ่มเททุกสิ่งอย่างเพื่อสร้างความมั่นคงสถาพรให้บ้านเมือง เสมือนลืมเลือนความเจ็บปวดในพระทัยในครานั้นลงไปชั่วขณะ


ทว่าหาได้ถูกขจัดให้หมดไปอย่างแท้จริงไม่ จวบจบทุกพระองค์เติบใหญ่จึงค่อยมอบภาระกิจบ้านเมืองให้ดูแลแทน เจ้าชายอาทิตยวรมัน หาเคยทำให้ผิดหวังไม่ ยิ่งทำให้วางใจมากขึ้นเป็นเท่าทวี ภายหลังจากการสนทนาเสร็จสิ้นลง องค์รัชทายาทจึงได้ทูลลาออกไปปล่อยให้ พระผู้เป็นใหญ่ประทับเพียงลำพัง


ท่ามกลางมหาสมาคมองค์รัชทายาทแห่งวรัณธยาปุระ มีรับสั่งให้ม้าเร็วส่งสาส์นออกไปในทันที ความว่า เพลานี้พระเจ้า ศรีสุริยวรมันมีพระประสงค์เรียกตัวเหล่าองค์รัชทายาท แคว้นระเทศราชของอาณาจักรสุริยัน ให้เข้ามาศึกษาสรรพวิทยาในวรัณธยาปุระ เป็นเพลาสองขวบปี เพื่อจักได้นำกลับไปทนุบำรุงบ้านเมืองของตนสืบไป



ถ้อยความในสาส์นมีเพียงเท่านั้น แต่มีฤาผู้ครองแคว้นน้อยใหญ่จักมิล่วงรู้ถึงความนัยที่ซ่อนเอาไว้ กุโศบายเยี่ยงนี้มีปรากฏ สืบต่อกันมาแต่บุราณกาล หาใช่สิ่งแปลกใหม่ไม่ มาตรว่าจักรู้อยู่แก่ใจดีแต่หามีผู้ใดหาญกล้าทักท้วงไม่ ด้วยเกรงในพระราชอำนาจ ของพระผู้ครองอาณาจักรสุริยัน


นับแต่ศึกปุระสักธากะที่ทรงกรีธาทัพไปบุกขยี้แคว้นศัตรูที่ลอบกัดเข้ามาปลงพระชนม์ผู้สำเร็จราชการ เป็นเหตุให้เจ้าชาย ชนินทราธิบดีพระโอรสองค์รองต้องสิ้นพระชนม์ลง สร้างความเคืองแค้นให้พระเจ้าเศรษฐวัตร แลพระอัครมเหสีศิริจันทรา เป็นอันมาก มิอาจปล่อยให้ผู้บงการมีชีวิตรอดได้สืบไป บุกไปถอนรากถอนโค่นปุระสักธากะจนราพณาสูรย์เลยทีเดียว


กาลครั้งนั้นเสมือนเชือดไก่ให้ลิงดู ผู้ครองแคว้นต่างๆมิกล้าเอาใจออกห่างวรัณธยาปุระสืบมาจนบัดนี้ ทว่าภายใต้ความสุขสงบ กลัวเกรง ยังมีความไม่พอใจแอบซ่อนอยู่ประดาแคว้นที่มิได้เต็มใจจึงแอบซ่องสุ่มผู้คนแลสะสมอาวุธ รอเพลาที่จักลุกฮือขึ้นต่อต้าน หมายทวงเอกราชคืน มิยอมตกอยู่ใต้อาณัติวรัณธยาปุระสืบไป แลหัวเรือใหญ่จักเป็นแคว้นใดไปไม่ได้ นอกจากปุระสักธากะที่เคย ล่มสลายด้วยฝีพระหัตถ์ของพระเจ้าเศรษฐวัตรศรีสุริยวรมันมาแล้วนั่นเอง


ถ้อยความในราชสาส์นที่ส่งมาจึงเป็นเสมือนเชื้อเพลิงอย่างดี เผาผลาญไฟแห่งความแค้นให้คุโชนอย่างรวดเร็ว เมื่อเจ้าชาย สหัสศานอดีตขบถผู้คิดประทุษร้ายต่ออาณาจักรสุริยัน ได้บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังให้แก่เจ้าชาย ทีฆายุผู้เป็นภาติยะไว้ มาบัดนี้มันได้เจริญงอกงามแลพร้อมแล้วที่จักสำแดงผลออกมา รอเพียงสบจังหวะเพลาเท่านั้นเอง



ปล. เอามาลงเรียกน้ำย่อย ก่อนหายหัวไปเที่ยวค่ะ

แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 55 10:41:26

จากคุณ	: Setakan
เขียนเมื่อ	: 21 ธ.ค. 55 10:35:45

bookmark

เก็บเข้าคลังกระทู้

ส่งต่อกระทู้

พิมพ์

หน้าหลัก

กระทู้ก่อนหน้า

กระทู้ถัดไป