ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
สัญญารัก...ลวงใจ [ ตอนที่ 28 ]
The Promise Love...
หัวใจที่จาก...ร่างกายที่เจ็บ
ราเชล..ในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิง ดูสวยสง่าน่ามองจนใครต่อใครพากันเหลียวหลัง หญิงสาวก้าวเข้ามาภายในโรงแรมพร้อมกับชายชรารูปร่างสูงโปร่งใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกัน
สวัสดีค่ะ คุณราเชล ไม่เจอกันนานเลยนะคะ พนักงานต้อนรับสาวกุลีกุจอออกมาต้อนรับนางแบบสาวด้วยท่าทางพินอบพิเทา ราเชลถอดแว่นกันแดดอันใหญ่สีดำสนิทออกพร้อมฉีกยิ้มอย่างมีเชิงส่งให้พนักงานต้อนรับหญิงคนนั้น
สวัสดีค่ะ อเล็กซ์อยู่มั๊ย ฉันกับคุณพ่อมีธุระจะคุยด้วยค่ะ ราเชลเอ่ยถาม
อ๋อ ตอนนี้ท่านอยู่ที่ห้องพักกับคุณแมนนี่และเพื่อนๆค่ะ คือว่าห้ามรบกวนน่ะค่ะ พนักงานต้อนรับเอ่ยอย่างหวาดหวั่นทันทีที่เห็นสายตาคมเหลือบมองอย่างไม่พอใจทันทีที่หล่อนพูดจบ
แมนนี่อีกแล้ว รู้สึกผู้หญิงคนนี้จะมีอิทธิพลกับอเล็กซ์ของฉันเหลือเกิน ว่าแต่เพื่อน..ใครกันเหรอ ราเชลถามย้ำกับพนักงานต้อนรับสาวอีกครั้งจนได้รับคำตอบ
คุณอดัมส์ค่ะ เพื่อนรุ่นน้องท่านสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ
อดัมส์งั้นเหรอ ว๊าว ไม่เจอกันตั้งนาน คุณช่วยพาคุณพ่อของฉันขึ้นไปรออเล็กซ์ที่ห้องทำงานเค้าด้วยนะคะ ฉันจะขึ้นไปข้างบน น้ำเสียงตื่นเต้นลิงโลดยามเอ่ยชื่ออธิป พนักงานสาวได้แต่แปลกใจ
วันนี้ฉันจะขอมินแต่งงาน คำพูดที่ออกมาจากปากของชานนท์ทำให้มินตราถึงกับตาเบิกค้างอย่างตกใจ
ชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนพี่ชายกำลังรุกคืบให้หล่อนจวนตัวจนแทบจะหาทางออกไม่ได้ ยิ่งเมื่อเห็นแววตาที่แสดงออกถึงความตกใจปนผิดหวังของอธิปที่มองมา มินตรารู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกจะหยุดหมุน หนังม้วนเดิมกำลังย้อนกลับมาอีกครั้งเหมือนในสมัยที่หมั้นกับวสุ มือไม้เย็นเฉียบสีหน้าลำบากใจของมินตราทำให้ชานนท์ถึงกับหน้าถอดสี
อะไรนะ!! เอรินถึงกับอุทานออกมาอย่างแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน หญิงสาวหน้าซีดเผือดมองทั้งสามคนตาค้าง
เธอจะว่าไงมิน จะยอมรับคำขอของพี่มั๊ย ชานนท์กุมมือมินตราให้ลุกขึ้นมายืนประจันหน้ากัน มือไม้สั่นเทาของหล่อนทำให้ชานนท์ตระหนกไม่น้อยกับความรู้สึกไม่ดีที่รบกวนจิตใจ
คือ...มิน มิน ดวงหน้าหวานเศร้าไปถนัดใจ เมื่อคิดหาคำตอบอย่างลังเล ทันทีที่มองสบสายตาของอธิปที่ยืนนิ่งค้างมองมาอย่างตัดพ้อ
มัม...มัม หม่ำๆ เด็กน้อยเพิ่งตื่นนอน ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้ายุ่งเดินลูบท้องออกมาจากห้องด้วยความหิว เมื่อเจอมารดาก็โผเข้ากอดในทันที
อาร์มจ๋า หิวเหรอลูก แม่ขอโทษนะ มินตราก้มลงช้อนตัวลูกน้อยขึ้นมาอุ้มกอดไว้แนบอก เด็กน้อยมองคนนั้นทีคนนี้ทีสลับกันไปมาด้วยความสนใจ
ไหนดูซิ ลูกพ่อทานอะไรได้บ้าง ชานนท์กุลีกุจอไปหยิบชามใบเล็กมาตักลิงกวินีอบชีสให้เด็กน้อยอย่างกระตือรือร้น มินตราได้แต่มองตามการกระทำของเขาอย่างเศร้าใจ
น้องอาร์มขา ขอพี่เอรินอุ้มทีได้มั๊ยคะ น่ารักแก้มยุ้ยจังเลย เอรินเหลือบตามองอธิปที่ยืนข้างกันอย่างหวาดหวั่น ชายหนุ่มข้างกายยืนกำมือแน่นสีหน้ายุ่งยากใจจ้องมองการกระทำของชานนท์ สลับกับมองหน้ามินตราอย่างตัดพ้อ
ได้สิคะ ระวังหน่อยนะคะลูกคนนี้ตัวหนักมากเลยล่ะคะ เดี๋ยวคุณเอรินจะเมื่อยเอาได้นะ มินตรามองสบดวงตากลมโตฉายแววจริงใจของเอรินแล้วรู้สึกได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นมิตร จึงส่งลูกน้อยให้หล่อนรับไปอุ้ม
ว๊าว หนูอาร์มของพี่อวบอั๋นซ่อนรูปนะคะเนี่ย คิคิ ดวงตากลมโตฉายแววสดใส อุ้มเด็กน้อยที่ดูจะชอบใจตนไม่น้อยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากไปด้วยกันอย่างอารมณ์ดี
คิก คิก..หนักป่าว อาร์มพูดอ้อแอ้มือนุ่มนิ่มบรรจงดึงผมหยิกที่รวบไม่หมดตกลงมาข้างแก้มของเอรินเล่นอย่างสนุกสนาน อธิปได้แต่มองเด็กน้อยน่ารักไม่วางตา
อธิปรู้สึกสะดุดใจไม่น้อยกับอาร์ม ลูกชายตัวน้อยของผู้หญิงที่รัก เป็นความบังเอิญยิ่งกว่าบังเอิญที่เด็กน้อยชื่ออาร์มเหมือนกับลูกชายที่เสียไป อธิปมองเด็กน้อยอย่างรักใคร่ สายตาแสดงออกถึงความห่วงใยของอธิปที่จ้องมองลูกน้อย มินตราถึงกับหวั่นไหวในใจลึกๆ หัวใจที่อยากจะจากไกลกำลังรู้สึกเจ็บเหมือนกับร่างกายตรงหน้าที่หันมาสบตากันอย่างเจ็บยิ่งกว่า...
พี่นนท์คะ มินยังไม่พร้อมจะแต่งงานค่ะ มินตราหันไปหาชานนท์ ดวงตากลมโตหม่นเศร้ามองชายหนุ่มที่มีบุญคุณล้นพ้นตรงหน้าด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว น้ำเสียงจริงจังเสียจนชานนท์เผลอทำชามหลุดมือตกพื้นเสียงดัง
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นรัวเร็วอย่างไม่เกรงใจเหมือนกับนิสัยของคนมาใหม่ ทั้งสี่คนหันไปมองด้วยสีหน้าอึ้งๆ มินตรารีบกลบเกลื่อนสีหน้าสลดเมื่อครู่ ทรุดนั่งเก็บจานที่แตกกองอยู่กับพื้นอย่างรีบเร่ง น้ำตาแห่งความรู้สึกผิด เศร้าหมองประดังประเดกันออกมาจนหญิงสาวรับไม่ไหวต้องเก็บไปปาดน้ำตาไป
ไม่เป็นไรหรอกมิน พี่เก็บเอง ทันทีที่รู้สึกตัวหลังจากยืนอึ้งไปกับคำตอบของมินตราเมื่อครู่ ชานนท์รีบก้มลงไปดึงร่างหญิงสาวขึ้นยืนแทบจะทันที อธิปหันหน้าหนีความอาทรที่ฉายชัดออกมาทางแววตาของชานนท์อย่างรับไม่ได้
เอรินดูจะควบคุมสถานการณ์ได้ดีกว่าใคร หญิงสาวที่ยังคงอุ้มเด็กน้อยน่ารักอยู่รีบไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ทันที
ไฮ.. ทันทีที่ประตูเปิดออก หญิงสาวสวยคมก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่วงท่าสง่างามเสียจนเอรินถึงกับตะลึง หญิงสาวเหลือบตามองเอรินด้วยสายตาแปลกๆจนคนตรงหน้าหนาวๆร้อนๆอย่างไม่มีสาเหตุ
นึกแล้วว่าต้องเป็นคุณ อดัมส์ ราเชลโผเข้ากอดอธิปทันทีที่พบหน้า แววตาคมเครียดเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นลิงโลดราวกับเจอคนคุ้นเคยที่ไม่ได้พบมานาน
ราเชล คุณมาได้ยังไงเนี่ย อธิปตอบกลับหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างอึ้งๆ มินตราที่ยืนเคียงข้างกับชานนท์ได้แต่จ้องมองการกระทำของหญิงตรงหน้าไม่วางตา ความรู้สึกหึงหวงพุ่งพล่านขึ้นมาเป็นริ้วราวกับจะเก็บกักไว้ไม่อยู่
ไม่เจอกันนาน คิดถึงจังเลย
**********************************************
ยามดึกสงัดมืดมิดไปหมดไม่มีแม้แต่แสงไฟเล็ดลอดเข้ามา สรินร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก มือที่กำโทรศัพท์ไว้สั่นระริกถามซ้ำกลับไปกลับมายังปลายสายอยู่หลายต่อหลายครั้ง
ว่ายังไงนะคะ ค่ะ..ได้ค่ะ ช่วยเอาโทรศัพท์ให้ท่านฟังหน่อยค่ะ ดิฉันอยากจะรบกวนพูดกับท่านหน่อยได้มั๊ยคะ
แม่จ๋า..อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ รอหนูก่อน..กรุณารอหนูก่อนนะคะ สรินระล่ำระลักบอกมารดาที่ไม่มีแรงแม้แต่จะพูดตอบกลับมา หลังจากพูดสายอยู่ชั่วครู่ สรินจึงได้เอ่ยฝากฝังมารดาไว้กับมาสเตอร์ผู้ดูแลพร้อมทั้งขอร้องให้ดูแลเป็นพิเศษ
สรินร่ำไห้ออกมาอย่างหนักหลังจากวางสายโทรศัพท์จากทางไกลเรื่องข่าวร้ายของมารดาจนอิทธิ์ถึงกับสะดุ้งตื่น
เกิดอะไรขึ้น..ที่รัก มีอะไรเหรอ น้ำเสียงอนาทรจากอิทธิ์ทำให้สรินตัดสินใจเล่าเรื่องเมื่อครู่ให้ฟังโดยไม่ปิดบัง
แม่ฉันป่วยหนักค่ะ อิทธิ์ เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยเพราะแม่ไม่เคยบอกหรือเล่าอะไรให้ฉันได้รู้เลย ฉันเป็นลูกที่แย่มากเลยใช่มั๊ยคะ ฉันเอาแต่โทษท่านที่ทำให้ชีวิตวัยเด็กของฉันต้องมีปัญหาและอับอายจากอาการทางจิตของแม่ สรินเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะเอ่ยต่อ โดยมีอิทธิ์กอดปลอบอยู่ข้างๆ
พอฉันโตเข้ามหาวิทยาลัยก็เริ่มดูแลงานบริษัทของท่านบ้าง ฉัน..ฉันเอาท่านไปอยู่สถานบำบัดจิต ไม่กล้าบอกใครแม้แต่โอม..ฉันใจร้ายมากใช่มั๊ยคะ
ใบหน้าสวยของสรินนองไปด้วยน้ำตา จนอิทธิ์ต้องคว้าคนรักมากอดไว้อย่างปลอบใจให้หล่อนคลายจากอาการตระหนก
ที่รัก..คุณอย่าพูดถึงมันอีกเลย อดีตที่เคยผ่านมาจะผิดพลาดอย่างไร เรามาทำให้มันสมบูรณ์ด้วยกันเถอะนะ อย่าคิดมากเลย ว่าแต่คุณจะทำยังไงต่อ สายตาแสดงความเป็นห่วงของคนรักทำเอาสรินถึงกับโอบกอดเขาไว้แน่นอย่างต้องการที่พึ่งพิง สรินหลับตาลงอย่างเจ็บปวดก่อนจะกลั้นใจเอ่ยสิ่งที่คิดออกมา
ถ้าคุณรังเกียจฉันก็บอกมาเลยค่ะ ฉันทนได้ ฉันจะไม่ปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้แม่อาการไม่ดีแล้วฉันต้องรีบไปอังกฤษด่วนที่สุด...คุณจะไปกับฉันมั๊ยคะ สรินกลั้นใจรอฟังคำตอบจากคนรักด้วยความกล้าๆกลัวๆ ถ้าอิทธิ์ปฏิเสธความรักของพวกเขาคงถึงทางตันในไม่ช้า ยิ่งคิดสรินยิ่งน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา หล่อนจะยอมรับการตัดสินใจของอิทธิ์ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็ตาม
ไปสิ ผมจะไปกับคุณ จะปล่อยให้คุณเผชิญทุกสิ่งทุกอย่างเพียงลำพังได้ยังไง คำตอบของอิทธิ์ทำเอาสรินถึงกับยิ้มทั้งน้ำตาออกมาอย่างดีใจที่สุด
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คุณไม่รังเกียจฉัน
แล้วคุณจะบอกนายโอมรึเปล่า ตอนนี้มันอยู่ลอนดอนเหมือนกันนะ คำถามของอิทธิ์ทำให้สรินถึงกับอึ้งไปอย่างครุ่นคิดก่อนจะตัดสินใจ
ค่ะ เค้าควรได้รู้ความจริง ว่าทำไมเมื่อหกปีก่อนฉันถึงทำอย่างนั้นกับเขา ฉันทำให้เขาเป็นหมากตัวหนึ่งของฉันอย่างไม่น่าให้อภัย ฉันอยากจะขอโทษ สรินบอกอย่างคิดได้ในที่สุด อิทธิ์ถึงกับยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ ผู้หญิงของเขาไม่ใช่คนเลวร้ายเลยสักนิด ที่หล่อนทำไปเพียงเพราะขาดสติที่จะคิดอย่างรอบคอบเท่านั้น
ดีใจจัง ผมจะได้ไปฝากเนื้อฝากตัวกับคุณแม่คุณ จะบอกกับท่านว่าผมเป็นคนรักของคุณ เป็นคนที่จะคอยรักและปกป้องคุณไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่เลยจ้ะ
เพียงเท่านี้กับถ้อยคำธรรมดาจากคนรัก สรินถึงกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย หล่อนไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากชายหนุ่มข้างกายที่คอยอยู่เคียงข้างในวันที่หล่อนสุขและทุกข์ที่สุดในชีวิต
ภรรยาของผมนี่ขี้แยได้โล่เลยจริงๆนะ อิทธิ์เอ่ยยิ้มๆแฝงความขี้เล่นดังเดิมช่วยทำให้หล่อนคลายความโศกเศร้าเรื่องมารดาไปได้บ้าง สรินได้แต่ปรายตามองคนรักอย่างค้อนๆ
คนบ้า ทะลึ่ง สองหนุ่มสาวยิ้มให้แก่กัน ใบหน้าสวยนองไปด้วยน้ำตา อิทธิ์บรรจงเช็ดออกให้อย่างเบามือ สองมือจับกันไว้แน่นหนาอย่างพร้อมจะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกันตลอดไป
*********************************************
มินตราได้แต่มองอธิปและราเชลทักทายกันด้วยท่าทางสนิทสนม ดวงตาของหญิงสาวฉายแววไม่เข้าใจ สับสนอยู่ในแววตา ชานนท์จ้องมองท่าทีนิ่งตะลึงงันของมินตราด้วยความสงสัยใคร่รู้ ยังมีอะไรที่เขาไม่รู้จากมินตราอีกบ้าง
นี่คุณรู้จักคุณผู้หญิงคนนี้ด้วยเหรอคะ คุณโอม เอรินทนเก็บความสงสัยต่อไปไม่ไหว หญิงสาวทะลุกลางปล้องขึ้นมาด้วยความอยากรู้
รู้จักสิ พวกเราคบกันมาตั้งนานแล้ว แล้วเธอล่ะเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่ห้องของอเล็กซ์ ดวงตาคมเรียวหันขวับมาตามเสียงของหญิงสาวที่ถามอย่างร้อนรน จนเอรินที่รู้ตัวถึงกับหน้าแหย
ฉัน ฉัน เอรินถึงกับอึ้งไปกับท่าทีที่มองมาของหญิงสาวสวยตรงหน้า ดวงตาคมเรียวที่เหลือบมองหล่อนด้วยสายตาดูถูกตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า เอรินถึงกับหน้าเสีย ดีที่ชานนท์ช่วยขัดไว้ก่อน
ราเชล คุณพูดอย่างนี้กับเพื่อนของผมได้ยังไง อย่าเสียมารยาท ขอโทษเธอซะ น้ำเสียงเข้มของชานนท์ทำให้ราเชลถึงกับหงุดหงิดที่ทำให้หล่อนเสียหน้า หญิงสาวทำเป็นไม่สนใจก่อนจะหันไปคุยกับอธิปด้วยสีหน้าปกติ
ความสวยงามเย้ายวนของหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังพูดคุยอย่างสนิทสนมกับอธิป มินตราได้แต่รู้สึกแปลกๆในหัวใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมานานแล้ว ความรู้สึกหึงหวงพลุ่งพล่านทั้งที่รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา อธิปเป็นสามีของสริน พี่สาวต่างบิดาที่หล่อนไม่สามารถจะรักได้อีกต่อไป
เพราะสิ่งนี้ทำให้มินตราต้องจากมาเมื่อ 2 ปีก่อน หญิงสาวเพราะอธิปเป็นสามีของสริน พี่สาวต่างบิดาที่หล่อนไม่สามารถจะรักได้อีกต่อไป แม้แต่จะรักยังทำไม่ได้
เรื่องอะไรราเชลจะต้องขอโทษ ไม่ใช่เรื่องสักหน่อยใช่มั๊ย อดัมส์ ราเชลเหยียดริมฝีปากแดงอย่างหมั่นไส้พร้อมเกาะแขนอธิปเอาใจ
ราเชล.. เอรินเป็นเพื่อนผมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นผมไม่เข้าข้างคุณหรอกนะ อธิปหัวเราะออกมาเล็กน้อยทันทีที่เห็นสีหน้าหงุดหงิดของราเชลที่ทำหน้ายุ่งจำเป็นเอ่ยขอโทษเอรินอย่างเสียไม่ได้
ขอโทษ พอใจมั๊ย สายตาเยาะหยันของสาวสวยตรงหน้า ทำให้เอรินที่กำลังอุ้มอาร์มอยู่แทบเข่าอ่อนกับสายตาคมกล้าของหล่อน
ไง แมนนี่ สบายดีมั๊ย ราเชลหันไปหามินตรา ศัตรูหัวใจอันดับหนึ่งของตนทันทีที่มินตราเอาเศษจานชามไปเก็บในครัวเรียบร้อย แขนเสื้อที่ถลกขึ้นไปกว่าครึ่งศอกและเปียกปอนเล็กน้อยทำให้มินตราดูน่าขบขันในสายตาของราเชล จนหล่อนหัวเราะออกมาเบาๆ
คุณดูสิอดัมส์ พี่ชายสุดที่รักของคุณเลิกกับผู้หญิงระดับเดียวกันอย่างฉัน หันไปคว้าผู้หญิงกะโปโลมีแต่ตัวแถมยังอุตส่าห์มีลูกติดมาอีก มันน่าสนใจมั๊ยล่ะ ราเชลมองสบตามินตราด้วยแววตาขึ้งเครียด มินตราถึงกับสะดุ้งกับคำพูดของราเชลในขณะที่อธิปได้ยินดังนั้นถึงกับหันขวับมามองมินตราอย่างตะลึง
ลูกติดอย่างนั้นเหรอ หมายความว่าไง อธิปถามออกไปทันที แววตากร้าวจ้องเขม็งมายังมินตรา
เอาอะไรมาพูด อาร์มเป็นลูกฉันเธอไม่รู้อะไรอย่ามาพูด ไปได้แล้วมีอะไรไปคุยที่ห้องทำงาน ชานนท์ตวาดราเชลทันทีที่เห็นมินตราน้ำตาตก แล้วฉุดแขนราเชลให้เดินออกไปด้วยกันโดยมีเอรินมองตามการกระทำของชานนท์ตาละห้อย
***ลงรอบสามค่ะ วันนี้เว็บติดขัดขอโทษด้วยค่ะ***
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 55 22:46:53
| จากคุณ |
:
lovereason  
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ธ.ค. 55 22:42:53
|
|
|
|
