ความคิดเห็นที่ 1 *** แทรก **** กระทู้ซ้ำติดกันข้างบนสามอัน เค้าป่าวนะ แจ้งลบกระทู้ไปแล้วค่ะ เดี๋ยวดูผลแล้วจะกลับมาใหม่ (พันทิป บอกว่า คนใช้งานเว็บเยอะมากสงสัยจะล่มชั่วคราว) *** เย้ กระทู้ซ้ำซ้อนหายไปแล้ว *** ลงเรื่องให้อ่านต่อนะคะ ^^ (ต่อ) “เจ้า-มา-สาย!” ทันวาตวาดลั่นห้องทันทีเมื่อเห็นหน้าอารมัน ทว่าเทวะหนุ่มยังคงนั่งสบายเป็นทองไม่รู้ร้อน หัวหน้าเผ่าเวนไตยเพิ่งกลับมาจากการประชุมใหญ่ของเทพนักรบในวิหารครุฑมาน จากนั้นไม่นานหัวหน้ามือปราบอุมาเมขลาก็เดินทางมาคารวะเยี่ยมเยือนตามปรกติที่ป้อมมือปราบมักจะมาขอความเห็นหรือความช่วยเหลือจากอดีตเหยี่ยวตุลาการนี้บ่อยครั้ง จนไม่เป็นเรื่องผิดสามัญ อารมันมาถึงจวนเก่าของเทพตุลาการที่ตั้งอยู่ในเมืองมิสกรีหลังจากอุมามาถึงไม่นานเท่าใดเลย จวนเก่าของเทพตุลาการเป็นกลุ่มอาคารไม้สองชั้นสามหลังสร้างล้อมพื้นที่สวนตรงกลาง ซึ่งแต่เดิมนั้นเคยเป็นลานโล่งที่ทันวาใช้เป็นที่พิจารณาคดีความ เมื่อคราที่ตนยังดำรงตำแหน่งหัวหน้าตุลาการแห่งอุตราทิศ ส่วนอาคารไม้ที่โอ่งโถงส่วนใหญ่ทันวาใช้เก็บคัมภีร์และยังเปิดให้เทพบัณฑิตมาศึกษาตำราโบราณอีกด้วย “ท่านต้องไม่ชอบความคิดของข้าแน่” อารมันกล่าวช้าๆ ถึงจะตรวจสอบรายละเอียดมาอย่างแน่ใจ แต่เขาก็ยังลังเลที่จะพูดออกมา “ตอนนี้ข้าคิดว่าคงไม่มีเรื่องใดน่าตกใจกว่ากันอีกแล้ว ว่ามาสิ เจ้าสงสัยอะไรบ้าง” ทันวากล่าว อารมันเลิกคิ้วขึ้นมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม สลับกับหัวหน้ามือปราบก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “ก่อนหน้านี้ข้าเดินทางไปที่ถ้ำหิรัณและเมืองขาว ซึ่งผู้ถูกโจมตีคือตัวแทนนักรบที่ต้องการเข้าร่วมปัญจยุทธ” “งั้นแสดงว่าพวกมันต้องการล้มงานปัญจยุทธงั้นหรือ?” อุมาเมขลาตั้งข้อสังเกตในทันใด ทว่าคราวนี้อารมันกลับส่ายศีรษะช้าๆ “ดูเผินๆ ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น” ทั้งหมดนิ่งงัน อารมันจึงอธิบายต่อถึงความคิดของตน “เพราะเมื่อคิดให้ดีอีกครั้ง ถึงตัวแทนนักรบจากเผ่าทั้งหมดในอุตราทิศจะขอถอนตัวสละสิทธิ์ไม่เข้าร่วม แต่ปัญจยุทธจะไม่มีทางล้มแน่ เพราะทางเผ่าภูระคงจะทำตามประเพณีดั้งเดิมตามที่ท่านบังสูรย์ต้องการไห้เป็นอย่างนั้น คือการจัดตั้งด่านการประลองทดสอบฝีมือขึ้นมาเพื่อหานักรบอื่นที่ไม่ใช่ตัวแทนเผ่าส่งมาจนได้ ‘ปัญจพิรเทพ’ ซึ่งหากพวกมันต้องการล้มปัญจยุทธจริงๆ หมายถึงพวกมันต้องตามสังหารพวกเราทั้งหมดในอุตราทิศ” ทันวาส่งเสียงอืมรับในลำคอยาว ในใจอยากจะกล่าวเสริมแต่ยังเปิดโอกาสให้เทวะหนุ่มพูดต่อโดยไม่ขัด “ครั้นเมื่อท่านทันวาได้แจ้งข่าวร้ายกับท่านบังสูรย์ว่ามีผู้คิดร้ายกับปัญจยุทธเพื่อให้ท่านได้เตรียมตัวไว้ แน่นอนว่าท่านบังสูรย์นั้นมีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะให้ปัญจยุทธได้จัดตั้งอย่างสมบูรณ์ ดังนั้น...” อารมันเว้นวรรคครู่หนึ่ง แล้วตั้งคำถาม “ดังนั้น หากสมมุติว่าท่านเป็นเป็นหัวหน้านักรบที่มีสิทธิขาดในการจัดตั้งกฎเกณฑ์ปัญจยุทธในแต่ละครั้ง ท่านจะทำอย่างไร?” ถึงตรงนี้ดวงตาของอุมาเมขลาเปล่งประกาย แต่ทันวาพยักหน้าช้าๆ อย่างไม่แปลกใจ “นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านบังสูรย์เสนอให้มติที่ประชุมในวันนี้ อนุญาตให้เทพต่างถิ่นเข้ามาร่วมปัญจยุทธได้งั้นหรือ?” หัวหน้ามือปราบโพล่งขึ้น “ไม่ใช่บังสูรย์คนเดียวหรอก...ข้าเองก็ด้วย” ทันวาพูดขัดในทันใด “ก่อนหน้านี้ข้าได้ส่งสารแจ้งไปยังหัวหน้าเผ่าภูระในเรื่องเหตุประหลาดที่เกิดขึ้นกับสองเผ่าตัวแทนนักรบ ตอนแรกท่านบังสูรย์ไม่มีความคิดที่จะอนุญาตให้นักรบจากทิศอื่นมาเข้าร่วมปัญจยุทธหรอก” “แต่...” อุมาหรี่ตาลง ลากเสียงค้างพยามยามคาดเดาเหตุการณ์เพื่อให้ตามเรื่องได้ทัน “แต่...ข้าก็เลยบอกไปตรงๆ ว่าหากไม่ยอมอนุญาตให้ตั้งเกณฑ์ใหม่ อาจทำให้มีเทพนักรบต้องตกอยู่ในอันตรายโดยไม่รู้ตัว หรือหากประกาศออกไปเป็นที่เอิกเกริกศิลาลัยต้องล้มปัญจยุทธครั้งนี้แน่ ท่านจะยอมหรือ?  เขาถึงได้ยอม แต่ก็ยังกลัวว่าปัญจยุทธจะไม่ได้ถึงห้าคนตามกฎ ข้าเลยบอกว่าไม่ต้องวิตกให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง” ทันวากล่าว แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 55 00:16:43 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 55 23:48:41

ความคิดเห็นที่ 2 “เช่นนั้น...ท่านสงสัยว่าสิ่งที่บังสูรย์ประกาศออกไปในวันนี้ กลับเป็นเรื่องที่พวกมันต้องการให้เราทำงั้นหรือ?” อุมาตั้งข้อสังเกต “เป็นไปได้ขอรับ” อารมันเป็นฝ่ายตอบ “เมื่อปัญจยุทธเริ่มขึ้น และตอนนั้นหากมีเทพต่างถิ่นเดินทางมาร่วมจริง ไม่แน่ว่า...บางที...แทนที่จะล้มงาน แต่กลายเป็นว่านั่นคือผู้ที่พวกมันต้องการให้ผลชนะของปัญจยุทธเป็นไปตามที่ต้องการก็เป็นได้” เมื่อนั้นอุมาเมขลาอ้าปากค้างแต่แล้วก็ถอนใจยาว จ้องมองผู้ร่วมสนทนาทั้งสองอย่างจริงจัง “พวกท่านตระหนักถึงแผนร้ายเช่นนี้ แต่ยังนั่งใจเย็นให้พวกมันหลงคิดว่าแผนการกำลังดำเนินไปโดยราบรื่น แสดงว่าพวกท่านเองก็วางแผนไว้เพื่อตลบหลังแล้วเช่นนั้นสินะ” ทว่าอารมันกลับส่ายศีรษะ “นั่นเป็นเพียงข้อสันนิษฐานที่เราวิเคราะห์ผลทางลบที่สุด มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ และต้องขออภัยที่ข้าทำให้หน่วยมือปราบต้องผิดหวัง คือตอนนี้ข้าเองก็ยังไม่แน่จะทำอย่างไรดีเหมือนกันน่ะขอรับ” “ความจริง...ก็ไม่เชิงไม่มีแผนรองรับหรอกนะ...” จู่ๆ ทันวากล่าวขัด ทว่าน้ำเสียงเลื่อนลอยคล้ายรำพึง เมื่อผู้เยาว์กว่าทั้งสองหันมามองพร้อมกัน จึงเปลี่ยนท่าทีขึ้นมาทันใด “ถึงเวลาแล้ว ข้าจะบอกพวกเจ้าเอง เอาล่ะ อุมา...ไหนลองเล่าเรื่องทางฝั่งเจ้ามาเป็นอย่างไรบ้าง” จากนั้นอุมาเมขลาจึงเล่าว่าหลายเดือนที่ผ่านมาเธอได้ลาดตระเวนหลายสถานที่ที่คาดว่าจะเป็นทางเข้าของสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสาเหตุการหายไปของเทวะหลายองค์ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ทว่าน่าแปลกที่ในช่วงพ้นคิมหันต์ที่แล้ว กลับไม่เกิดเหตุร้ายใดๆ ขึ้น “อาจเป็นเพราะพวกมันเบนความสนใจมาที่การจัดงานปัญจยุทธ” อารมันพูด “หรืออะไรที่น่าสนใจมากกว่า” ทันวากล่าว “อะไรที่สำคัญกว่าสิ่งทั้งหลายในอาณาจักร หรืออะไรบางอย่างที่มีค่าสำคัญกว่ามาก” อุมาเมขลามองไปยังชายอาวุโสอย่างประหลาดใจ “ถูกต้องแล้วเจ้าค่ะ ในช่วงผ่านมาเกาะแห่งความตายของไมยราญแทบไม่มีการเคลื่อนไหวเลย แต่แม้จะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่นั่นคือความเคลื่อนไหวที่สำคัญ การที่มันกบดานเช่นนี้ ทำให้เราคิดว่ามันอาจจะกำลังทำอะไรอยู่ลับๆ โดยที่เราไม่รู้” “ก็ไม่แน่นักขอรับ” จู่ๆ อารมันเอ่ยเสียงเรียบแทรกขึ้น จากนั้นเขาตรงไปหยิบบางอย่างจากสัมภาระของตน แล้วนำสิ่งหนึ่งมาวางกลางโต๊ะ ในช่วงที่เขาเผชิญหน้ากับนางอสุรีบนเขาวงแหวน แล้วมีผู้ใช้มิติประหลาดมาช่วยนางเอาไว้ก่อน หากกระนั้นนางยักษีก็ทิ้งหลักฐานสำคัญเอาไว้หรือมองอีกแง่หนึ่งจงใจทิ้งไว้เป็นหลักฐาน มันคือ มีดสั้นเล่มหนึ่ง แต่ที่เขาไม่ได้มอบให้แก่มือปราบหรือคนอื่น เพราะเขาตระหนักดีกว่านางยักษ์ตนนั้นต้องการให้เกิดการเข้าใจผิด จากนั้นเขาจึงเล่าเรื่องคร่าวๆ ที่เกิดขึ้นบนเขาวงแหวน พอกล่าวจบทันวาจึงถามอย่างสงสัยว่า เหตุใดอารมันจึงรู้ว่ามีดสั้นเล่มนี้ไม่ใช่ของพวกมัน “นี่เป็นลักษณะอาวุธของเทพนักรบขอรับ หากนักรบสิคาลต้องตายโดยมีดเล่มนี้ล่ะก็ คงต้องบังเกิดความหวาดระแวงสงสัยในหมู่เทพนักรบแน่” “จุดประสงค์อย่างที่สองของมันสินะ” ทันวาออกความเห็น ยังไม่ทันเอ่ยถามต่ออุมาเมขลาว่าเคยเห็นมีดสั้นเล่มนี้หรือไม่ เธอกลับอุทานออกมาอย่างประหลาดใจบอกว่ามีดสั้นเล่มนี้เป็นของบุษบามินตราซึ่งเป็นหนึ่งในหน่วยมือปราบของเธอเอง ที่เธอจำได้ดีเพราะลายบุษบาซึ่งเป็นสัญลักษณ์ประจำตัว ในตอนนั้นอารมันเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจแต่ทั้งสองไม่ทันได้สังเกต “ตัดเรื่องที่บุษบามินตราจะไปเข้ากับพวกมันทิ้งไปได้เลยเป็นอันดับแรก” ทันวาบอกทันที “ข้าเคยรู้จักสาวน้อยนี่ตั้งแต่เด็ก ฉลาด จิตใจก็เข้มแข็งเกินตัว ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ปกติเทพนักรบจะหวงอาวุธประจำเผ่า ไม่ค่อยมอบให้คนนอกหรอก โดยเฉพาะผู้ที่มีลายประจำกายอย่างนี้ เจ้ารู้บ้างไหมว่า บุษบามินตราเคยมอบสิ่งของเหล่านี้ให้แก่ผู้ใดบ้าง” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 00:25:24

ความคิดเห็นที่ 3 อุมาเมขลาผงกศีรษะ และอารมันจึงได้ยินนามที่ไม่คุ้นหูนี้เป็นครั้งที่สองในรอบอาทิตย์ที่ผ่านมา “ท่านคงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บาดาลเมื่อหลายปีก่อนได้ ครั้งนั้นได้ศิษย์เอกจอมเทพดวลชนะไมยราญ จึงทำให้พวกมันไม่กล้าผลีผลามประกาศแก้แค้นศิลาลัย เมื่อครั้นเป็นเด็กบุษบามินตราเคยเป็นสหายสนิทของศิษย์เอกจอมเทพ เป็นไปได้อย่างสูงว่าเธออาจจะเคยมอบอาวุธเล่มนี้ให้กับรามิตแห่งปราสาทจันทรคราส” “น่าสนใจดี” ทันวายกมือขึ้นลูบคาง “แต่ศิษย์เอกจอมเทพได้วายปราณไปแล้วในวันอรุณมืด ดังนั้นมีดสั้นเล่มนี้มาจากใคร?” “แต่ไม่เคยมีใครยืนยันนะขอรับว่าศิษย์เอกจอมเทพผู้นั้นได้สิ้นชีพไปแล้วจริงๆ” อารมันกล่าวแย้ง “หอพยากรณ์เคยว่าไว้” อุมาเมขลากล่าว แต่คนพูดเองก็ไม่ใคร่ใสใจนักเพราะคำทำนายของท่านจักษุเทพในวันอรุณมืดนั้นตีความไปได้หลายอย่าง และหนึ่งในการตีความที่ตรงที่สุดคือ การวายปราณของรามิต เล่ากันว่าจอมเทพนั้นกริ้วทีเดียวเมื่อหอพยากรณ์ส่งคำทำนายไปยังศิลาลัยตามหน้าที่ “คำของท่านจักษุเทพเข้าใจยาก” ทันวายังวิจารณ์ “ตีความไปได้ร้อยแปดอย่าง เอามาใช้อ้างอิงเป็นสัจจะสารไม่ได้หรอก เอาละ...สมมุตินะสมมุติหากรามิตผู้นี้ไม่ได้ตายจริงในวันอรุณมืด แล้วเขาไปไหน? ศิษย์เอกจอมเทพที่อายุแค่สิบหกแต่สามารถดวลชนะกระทั่งแม่ทัพใต้โลก โอ...เทวะ...ตอนข้าอายุเท่านั้นยังเล่นแค่หมากกระดานอยู่เลย” พอถึงตรงนี้ อุมาเมลขาจึงกล่าวแทรกว่าเธอฝึกทำคดีแรกแล้วนะเจ้าคะ ส่วนอารมันนั่งคิ้วขมวดหันหน้าไปทางอื่น “ศิษย์เอกจอมเทพผู้นี้ต้องเป็นชาวเทวะอย่างไม่ต้องสงสัย บางทีอาจเป็นอย่างที่ศิลาลัยลือกันมานานแล้วว่าเขาเป็นบุตรลับๆ ของโลกาธิบดี แต่ช่างเถอะ...สิ่งที่ข้าจะบอกคือ แทบไม่มีสิ่งใดที่ทำให้รามิตผู้นี้หายสาบสูญไปได้ นอกจากความตาย หรือ...” “ถูกคุมขังเป็นนักโทษอยู่ในสถานที่ที่เราไม่รู้จัก” อารมันหันหน้ากลับมา กล่าวต่อประโยคในทันใด ความเงียบเข้ามาปกคลุมห้องนั้นครู่หนึ่ง อุมาเมขลาคล้ายเพิ่งปะติดปะต่อเรื่องได้ทัน “ท่านหมายความว่า ศิษย์เอกจอมเทพอาจยังมีชีวิตอยู่ แต่ถูกขังอยู่ในเกาะแห่งความตายหรือ?” “นั่นคือความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง...” จากนั้นทันวาตบมือตนเองหนึ่งครั้งแล้วถูไปมา คล้ายต้องการเปลี่ยนหัวเรื่องสนทนา “ตอนนี้สิ่งที่ต้องจัดการก่อนคืองานปัญจยุทธ ข้าต้องเรียกประชุมหมู่บ้าน” จากนั้นทันวาหันไปสั่งอารมันว่าให้เขาไปแจ้งการประชุมหลังอาหารค่ำแก่ผู้อาวุโสในหมู่บ้าน ครั้นคล้อยหลังอารมัน หัวหน้ามือปราบจึงหันมาพูดตรงๆ “ตั้งแต่ข้าทำงานเป็นมือปราบและได้รู้จักกับเทพตุลาการผู้รอบคอบอย่างท่าน ขออภัยนะเจ้าคะ ท่านไม่เคยลงมือทำสิ่งใดโดยไม่มีการวางแผนไว้ล่วงหน้าหรอก” เธอเสมองไปยังประตูที่อารมันเพิ่งรุดออกไป “มีสิ่งใดที่ไม่อยากให้อารมันรู้งั้นหรือ?” ทันวาไม่ตอบคำถามอุมาเมขลาโดยตรง กลับพูดคล้ายรำพึง “ทั้งๆ ที่ตอนแรกทำท่าจะไม่รอด แต่เจ้ารู้อะไรไหม...ตั้งแต่ข้าฝึกเทพตุลาการมาจนบัดนี้ ไม่มีคนไหนฝึกได้เร็วเท่าอารมันเลย อุมาข้าถามจริงๆ เถอะ พื้นฐานความรู้ ความสามารถเช่นนี้ เจ้ายังคิดว่าอารมันเป็นเพียงหลานชายของเจ้าของโรงนกงั้นหรือ? หากเจ้าถามข้า...ข้าเลิกคิดมานานแล้ว นั่น...ทำให้ข้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ตอนที่มันยังเด็กกว่านี้...มันสามารถสวมหัวใจกล้ายิ่งกว่าใครลงไปบาดาลเพื่อเผชิญหน้ากับผู้ที่รู้ว่าจะไม่มีทางชนะได้หรือไม่” อุมาทำท่าจะเอ่ยค้าน ทว่าทันวายกมือขึ้นห้ามทันใด นัยน์ตาของผู้อาวุโสบ่งบอกถึงความหวั่นวิตกในความเป็นไปได้ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 00:31:14

ความคิดเห็นที่ 4 “ไม่มีอะไรหรอก ข้าอาจจะเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาผนวกเข้าด้วยกันโดยไร้แก่นสารเกินไป อารมันควรเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่...” ทันวาเอ่ยค้างก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ “ที่ไม่ใช่ศิษย์เอกจอมเทพ” “หมายความว่าอย่างไร? หากอารมันคือรามิตแห่งปราสาทจันทรคราส น่าจะเป็นผลดีไม่ใช่หรือเจ้าคะ? ความจริงแล้วที่ข้าคิดคือ...หากท่านไม่สะดวกออกหน้า หากเสร็จเรื่องปัญจยุทธ ข้าจะเป็นผู้นำตัวอารมันไปยังศิลาลัยเอง” เมื่อนั้นทันวาหันกลับ หน้าเครียด “อย่าได้ทำเช่นนั้น อย่าให้โลกาธิบดีรู้เรื่องอารมันอย่างเด็ดขาด” “เหตุใดเล่าเจ้าคะ?” อุมาถามด้วยความสงสัย หากทันวาตัดบทง่ายๆ ว่าให้ทำตามที่เขาพูดเถิด แต่จะเป็นไปได้หรือ เจ้าเผ่าเวนไตยรู้สึกหวั่นในใจ เขาให้คำมั่นต่อบังสูรย์ไปแล้วว่าจะทำให้งานปัญจยุทธครั้งนี้สำเร็จลุล่วงไปให้ได้ ใช่ละนั่นคือสิ่งที่เขาจะประกาศต่อหน้าการประชุมหมู่บ้านเพื่อแจ้งว่าการแข่งปัญจยุทธในครั้งนี้อาจจะมีนักรบเวนไตยเข้าร่วมหากไม่ใช่เพื่อชัยชนะ...ทว่าเพื่อให้ปัญจยุทธสมบูรณ์ แต่สิ่งที่เขาไม่ได้พูดต่อคือ ถึงเขาจะรับปากเช่นนั้นแต่บังสูรย์ยังคงไม่เห็นด้วยที่จะเปิดให้เทพทิศอื่นเข้ามามีส่วนร่วมอยู่ดี ทันวาจึงต้องให้คำมั่นว่าถึงแม้จะอนุญาตให้เทวะต่างถิ่นเข้ามาร่วมปัญจยุทธ แต่ผลสุดท้ายผู้ชนะยังคงเป็นเทพนักรบจากอุตราทิศแน่นอน “เหตุใดท่านจึงแน่ใจเช่นนั้น” บังสูรย์ถามเขาก่อนที่งานประชุมจะเริ่มขึ้น “ความจริงแล้วข้าอยากให้ท่านพบใครคนหนึ่งก่อน แต่ดูเหมือนคงมีเรื่องใดเกิดขึ้นที่ทำให้เทวะผู้นั้นไม่ได้มาที่ผาครุฑในวันนี้ แต่เอาเถอะ...ข้าจะบอกกับท่านตรงๆ  เทพเวนไตยจะส่งนักรบเข้าร่วมปัญจยุทธในครั้งนี้ด้วย หากเป็นสิ่งที่ทำให้ท่านสบายใจขึ้น” ในตอนแรกบังสูรย์ถึงกับอึ้ง ในเวลาต่อมาจึงกล่าวด้วยความอัศจรรย์ใจ “ข้าเห็นด้วยและยินดีอย่างยิ่ง นี่เป็นเรื่องดีหากท่านทันวาจะส่งเทพนักรบเข้าร่วมในงาน การได้เห็นนักรบเวนไตยผู้สง่างามบนสนามประลองยุทธ์เป็นสิ่งที่ข้าคาดหวังมานานแล้ว” ประโยคของเจ้าเผ่าภูระแว่วเข้ามาในโสตประสาท ฮึ! ทันวานึกขำ อย่าว่าแต่ท่านเลย ข้าเองก็คาดหวังมานานแล้วเช่นกัน ***** คุยกันท้ายบท: ตอนนี้พูดมากไปหน่อย แต่อีกนิดนะคะ เรื่องกำลังเดินไปแตะขอบตอนต้นเรื่องแล้ว ปล. พันทิปโฉมใหม่หลังปีใหม่เป็นไงหว่า? แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 55 00:52:31 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 00:35:00

ความคิดเห็นที่ 5 บุษบรรณไม่มา ยังดีว่ามีมีดมาให้ดูต่างหน้า และมีอุมาเมขลาพอเพิ่มสีสันสดใสให้บทนี้ ดาราฝ่ายชาย บทนี้ทันวาน่ารักกว่าใคร เพราะพูดจาดีมาก (ข้ออนุญาต copy ข้อความมาประกอบหลักฐาน) เขาบอกว่า... ทันวาบอกทันที “ข้าเคยรู้จักสาวน้อยนี่ตั้งแต่เด็ก ฉลาด น่ารัก มีเสน่ห์ สวย อ่อนหวาน เก่ง งดงาม จิตใจก็เข้มแข็งเกินตัว ไม่มีทางเป็นไปได้ ....... แหม..พูดถูกใจมาก^^ จากคุณ : แฟนคลับบุษบรรณ (Psycho man) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 07:08:34

ความคิดเห็นที่ 6 อะแฮ่ม ท่านทันวาไม่ได้พูดยาวขนาดนั้น หัวหน้าแฟนคลับบุษบรรณอย่าเติมคำขยายเองสิค้า หลักฐานมันเห็นๆ กันอยู่ 555 เจอจุดสงสัย >>> หัวหน้าเผ่าเวนไตยเพิ่งกลับมาจากการประชุมใหญ่ของเทพนักรบในวิหาร/ครุฑมาน/>>> ชื่อวิหาร? อ่านครั้งแรกเหมือนเห็นจุดพิมพ์ตก แต่เดี๊ยวอ่านอีกรอบก่อนดีกว่า แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 55 08:04:32 จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 08:03:37

ความคิดเห็นที่ 7 ท่านบังสูรย์ต้องการไห้เป็นอย่างนั้น (ให้) ทำไมรู้สึกว่าช่วงนี้นิสัยอารมันเหมือนลูกผสม คล้ายรามิตมาก ส่วนตอนต้น ห่างไกลมากๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 12:51:39

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องกำลังเข้มข้น ถ้าเดาไม่ผิดท่านเมธิน คงจะออกมาเพื่อยืนยันความคิดของท่านธันวาในเรื่องตัวตนของอารมัน แต่ก็มีข้อสงสัยตั้งแต่อ่านภาคนี้มาตกลงสายเทพทางทิศเหนือแบ่งลำดับขั้นกันยังไง ตกลงใครใหญ่ที่สุดหรือครองตำแหน่งรักษาการจ้าวทิศ แล้วคทาแห่งทิศเหนืออยู่กับใครล่ะครับ เริ่มจะสับสน ลำดับตัวละครไม่ค่อยจะถูกแระ จากคุณ : Cool_Blue เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 14:54:58

ความคิดเห็นที่ 9 ก็สมควรที่ท่านวิษจะกริ้วเนอะ ก็ท่านจักษุดันทำนายกำกวม ไปเเช่งรามิตซะนี่ ตอนเเรกๆที่อ่านรู่สึกว่าอัญญ์จะรุ่นเดี่ยวกันกับรามิตนะนี่ เเต่ตอนนี้รามิตกลายเป็นหนุ่มเต็มตัวไปซะเเล้ว 20เเล้วใช่มั้ยคะ วันก่อนมีนักเรียนย้ายมาใหม่ชื่อบุษบาค่ะ เเต่ลักษณะคล้ายๆพี่มัสซะนี่ (อ้าว) (เนื้อหาข้อความไม่เกี่ยวกับตอนนี้เลยขอโทษนะคะ) ตอนนี้บ้านอัญญ์หนาวมากเลย ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : อัญญ์ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 00:11:28 A:1.1.253.16 X: TicketID:382432

ความคิดเห็นที่ 10 อากาศเย็นสบาย  หนาวกะลังดี  ตอนสายๆมีแดดอุ่น  น้ำท่าก็งดอาบไปก่อนไว้ไปอาบตอนเที่ยงแก่ๆ  อ่านนิยายในดวงใจก่อนดีกว่า  ยังมึนอยู่กะเจ้าอารมัน  กะ  รามิต หึหึ ....  คนเขียนใจร้าย เล่นวางเบ็ดราว ยาวเชียว   เห็นมีปลาห้อยอยู่มากมมาย  เราไม่กินเบ็ดเธอหรอกนะ  แค่ว่ายน้ำตามดูเฉยๆ เหอะ จากคุณ : kiikifon เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 12:27:02

ความคิดเห็นที่ 11 คลับคล้ายคลับคลาว่าคทาแห่งทิศเหนือ ไม่มีใครครอบครองอยู่นา และบังสูรย์รักษาการณ์หัวหน้าอยู่ เรื่องมันนานตั้งแต่ตอนแรก เลยชักลืมๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 55 17:18:40

ความคิดเห็นที่ 12 ขออภัยค่ะมาคุยช้าไปหน่อย, คุณ แฟนคลับบุษบรรณ (Psycho man): แหม ไม่ค่อยจะเข้าข้างกันเลยเนอะ ดูไม่ออกจริงๆ ^^ คุณ ซาลาสซา: โอะ ใช่แล้ว พิมพ์ตกชื่อวิหารไปขอรับ ความจริงแล้วเวลาเผ่าเวนไตยจะกล่าวถึงวิหารตนจะใช้คำว่า วิหารสูง (ชื่อเล่น) มากกว่า วิหารครุฑมาน (ชื่อทางการ) เพราะเป็นพวกชอบทำอะไรเร็วๆ ค่ะ ^^, เหมือนๆ กับที่เผ่าภูระ เรียกที่ราบของตนว่า ทุ่งม้าวิ่ง แทน ทุ่งพยุอัศดร ค่ะ คุณ Scottie: เจอไปสองดอก โอ้ววว, พิมพ์เป็น สระ-ไ ไปได้ไงหว่า?, ตีมือ ตีมือ นั่นสิ ทำไมอารมันถึงเป็นอย่างนี้นะ (บ๊ะ ไปโยนคำถามกลับไปที่คนอ่านอีก?) อืม...ตอบอย่างนี้ค่ะ นิสัยจริงๆ ของอารมันให้อ่านเจาะตอนที่มันไม่ได้เล่นตลก เอ้ย...ไม่ใช่ค่ะ (เรื่อง ฮา นี่จุดขายมันเลย) ตอนที่ไม่ได้สวมหน้ากากพญาครุฑ - หลังๆ ภาคจะแยกออกได้ชัดเจนกว่านี้ค่ะ ^^ คุณ Cool_blue: ตอบยาวสักเล็กน้อยนะคะ, ชาวเทพที่อยู่ในทิศเหนือส่วนใหญ่เป็นเทพนักรบเกือบทั้งหมด และแต่ละเผ่าก็ประมาณว่า 'ตรูเหนือ' 'ข้าเก่ง' การทำให้เผ่านักรบทั้งหมดยอมอยู่ภายใต้อาณัติใครคนหนึ่งจึงเป็นเรื่องยากมาก และคทาทิศของทิศเหนือก็ไม่ได้เน้นหนักในด้านพละเวทเหมือนทั้งสามทิศที่เหลือ ยิ่งทำให้การควบคุมเผ่านักรบยากเป็นทวีคูณ เพราะพวกนี้ชอบใช้กำลัง เอะอะอะไรก็จะรบกันท่าเดียว(อ้าว!)ดังนั้นเทพบัณฑิตที่เป็นผู้ครองคทาทิศ (ที่เป็นสัญลักษณ์ไม่มีพลังอำนาจ) ต้องหาผู้ช่วยนั่นก็คือ ตำแหน่งหัวหน้านักรบ ที่บังสูรย์เป็นตอนนี้นั่นเองค่ะ ส่วนตำแหน่งหัวหน้าเทพนักรบก็ไม่พ้นประเพณีเดิมตามประสา คือรบกัน แต่เปลี่ยนจากการยกพวกตีกัน เอ้ย ไม่ใช่ค่ะ เป็นการส่งตัวแทนมารบกันแบบแฟย์ๆ ในปัญจยุทธค่ะ แต่เอาเข้าจริง แม้จะมีตัวแทนชนะเลิศปัญจยุทธ ก็ควบคุมเหล่านักรบที่หัวรั้นได้ยากอยู่เหมือนกัน เพราะแต่ละเผ่าค่อนข้างมีอิสระในการปกครองตนเองสูง การทำให้เกิดการยอมรับทั้งหมดเป็นเรื่องหินมากกว่าการทำให้ตัวแทนของตนชนะปัญจยุทธเสียอีก ในทางตรงข้ามหากทำให้เหล่านักรบเกิดความยอมรับอย่างแท้จริงได้ เมื่อนั้น สั่งมาเถอะ รับรองไม่มีการแตกแถวค่ะ (บังสูรย์เคยทำได้ช่วงหนึ่ง) เกือบลืมตอบเรื่อง ท่านเมธิน << ตาลุงคนนี้ตรงเป็นไม้บรรทัดที่สุดในเรื่องละ, ท่านเมธินออกมาทำอย่างอื่นด้วยค่ะ คุณ น้องอัญญ์: โอ้ อิจฉาจัง กรุงเทพฯ ร้อนสนิทเหมือนเดิม (คือทั้งร้อนและรถติด) คุณ kiikifon: หากท่านทนอ่านไปได้ รับรองมีคำตอบให้เคลียร์ๆ แน่ค่ะ หวังว่ากว่าจะถึงตอนนั้นเบ็ดและเหยื่อล่อปลาของคนเขียนยังทำงานอยู่ ^^ คุณ ลฺูนาติก: แว้กกกก จำได้ไงเนี่ย? เรามีอ้างถึงจริงๆ ค่ะ แค่ย่อหน้าเดียวจากภาคแรก (ตอนที่รุ่นใหญ่เขาฉะกันในสภาฯ) นักอ่านที่นี่น่ากลัวจริงๆ เลยวุ้ย จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 01:21:26

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นเช่นนี้นี่เอง.....อิอิอิ จากคุณ : Phoenixorus เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 15:49:28