อยากจะร่ายเพลงกลอนอักษรสนุก
ส่งความสุขปีใหม่ให้ถ้วนหน้า
แต่โธ่เอ๋ยชีวิตอนิจจา
อยู่ในช่วงเวลาทุกข์ระทม
เป็นนกเร่วเนจรไร้คอนค้าง
เปลี่ยวอ้างว้างหงอยเหงาเศร้าเหลือข่ม
ดั่งโลกนี้ไร้ใดให้ชื่นชม
ขื่นและขมเฝื่อนฝาดปาดน้ำตา
ไร้คนผู้เข้าใจไร้ญาติมิตร
ขาดคู่คิดชิดใกล้ไห้โหยหา
ปีเก่าใหม่แค่ผ่านวารเวลา
ชีวิตยังไร้ค่าไปวัน ๆ
จึงเพียงได้ร่ายเรียงเสียงอักษร
จารบทกลอนลอยเลื่อนเป็นเพื่อนฝัน
ในมืดมิดใช่มิดมืดนิรันดร์
แสงสว่างพร่างพลันสักวันมี
ค่ำนี้ นกเร่จะนอนไหน
กลางพงไพรกลางเมืองเรืองแสงสี
ขณะใครไหนอื่นชื่นราตรี
นกตัวนี้ตรอมตรมซมวิญญาณ์
.........................................................................................