PANTIP.COM : W13110924 _________ ^^ A Little Strip Tease To Tease your Heart...ถอดทีละนิดพิชิตใจ (ถอด...ชิ้นที่เก้า ไม่รับไม่ปฏิเสธ ) ^^ __

_________ ^^ A Little Strip Tease To Tease your Heart...ถอดทีละนิดพิชิตใจ (ถอด...ชิ้นที่เก้า ไม่รับไม่ปฏิเสธ ) ^^ ___

สวัสดีค่ะ ถอดชิ้นที่เก้ามาแล้วค่า วันนี้มาไวหนึ่งวันมาพร้อมกับเทศกาลแห่งความสุข Meryy X-Mas นะคะ

ถอด...ชิ้นที่เก้า ไม่รับไม่ปฏิเสธ

ถึงเวลาทานอาหารกรเทพก็เข้าใจแล้วว่าทำไมธีรักษ์ถึงเรียกมนต์อัปสรว่าลูกแมวเจ็ดสี ก็เจ้าหล่อนเล่นใสชุดสีสันตัดกันขาดกระจุยกระจาย จนเขาอดใจไม่ได้ “ชุดน้องมิลค์ซื้อที่ไหนคะนี่ สีสันอลังกาลขับผิวหนูดีจริงๆ”

“ประตูน้ำค่ะ” คนตอบมีท่าทางเป็นมิตรมากขึ้น เพราะเจ้าหล่อนเข้าใจว่ากรเทพชื่นชมรสนิยมการเลือกเสื้อผ้าได้เข้ากับสีผิวตัวเอง “ชุดนี้นะคะร้านเค้าลดราคาให้หนูมิลค์เป็นพิเศษเลยค่ะ เห็นคนขายบอกว่าเหลืออยู่ชุดสุดท้ายแล้ว อยู่มานานแต่ไม่มีใครใส่ออกมาแล้วเลอเลิศเท่าหนูมิลค์ล่ะค่ะ”

เห็นคนเล่าท่าทาเชื่อตามที่คนขายว่าจริงๆ กรเทพจึงได้แต่พยักหน้ารับรู้ ทั้งที่ปากคันยิบๆอยากจะบอกเจ้าหล่อนเหลือเกินว่าไอ้ชุดสายสปาเก็ตตี้เจ็ดสีไม่ซ้ำนี่มันน่าจะมาแนวไม่มีใครกล้าใส่มากกว่าไม่คู่ควรมั้ง ดีแต่ว่าคนใส่ท่าทางมั่นใจเกินร้อยมันเลยออกมาดูดี.....แม้จะแปลกไปซักหน่อยก็ตาม

“ตากรรู้จักกับหนูมิลค์แล้วใช่ไหมคะลูก”

“ครับธีเค้าแนะนำให้ผมรู้จักแล้วที่สระน้ำครับ เห็นธีบอกว่าคุณแม่ให้คุณมิลค์มาดูแลสุขภาพทุกคนในบ้านหรือครับ”

“ใช่จ้ะ เห็นหนูมิลค์ดูเป็นเด็ก เอิ่ม สดใส แบบนี้ แต่เก่งมากเลยนะคะลูกกร แม่เคยมีปัญหาปวดหลังปวดไหล่เจอหนูมิลค์หายหมดเลยค่ะ”

“แหม คุณพี่ดารินขราชมอย่างนี้หนูมิลค์เขินนะคะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ทำท่าม้วนไปม้วนมา แต่สีหน้าปลื้มสุดฤทธิ์ ตามประสาคนบ้ายอ

ดารินมองท่าทางของมนต์อัปสรอย่างเอ็นดู “แหมคุณพี่ไม่ได้แกล้งชมนะจ๊ะ ดูอย่างคุณพี่เทพสิ ก็ได้ท่าบริหารจากหนูมิลค์มาอาการปวดไหล่ก็ขึ้นตั้งเยอะ คนอะไรทั้งน่ารักทั้งเก่ง ใช่ไหมลูกธี”

ธีรักษ์ที่กำลังดู เอ้ยฟังคนนั้นคนนี้.....โดยเฉพาะแม่ลูกแมวท่าเยอะจะตอบอะไรได้นอกจากอือออไปตามประสาลูกที่ดี แม้ในใจจะเดาได้ว่าคราวนี้ลูกแมวเจ็ดสีคงยิ่งเวิ้นเว้อไปกันใหญ่

“หนูมิลค์ขอบพระคุณคุณพี่ดารินขา แล้วก็คุณธีรักษ์ขามากเลยนะคะ ที่ชื่นชมหนูมิลค์”

ว่าแล้วไหมล่ะ ธีรักษ์แทบตบเข่าฉาดในใจ เมื่อเห็นมนต์อัปสรพนมมือขึ้นไหว้ด้วยท่าราวกับนางงามได้มงกุฏ ว่าจะไม่แกล้งอะไรแล้ว แต่เห็นหน้าบานเป็นใบบัววิกเตอเรียของลูกแมวเจ็ดสีแล้วอดไม่ได้จริงๆ

“เยอะไปไหมคุณ”

“ไม่ได้ค่ะซิคะสำหรับคุณธีรักษ์ขากับคุณพี่ดารินแล้ว หนูมิลค์น้อยกว่านี้ได้อย่างไรคะ” คนไม่แปลคำประชดตอบเสียงซื่อ หน้าตาภูมิอกภูมิใจเต็มใจเต็มที่ เพราะเข้าใจไปเองว่าธีรักษ์ชื่นชมตัวเองที่มีความสามารถรอบด้าน

เจอไม้นี้เข้าไปธีรักษ์ก็จนคำพูด กรเทพแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่ คุณเทพก็มองอย่างเอ็นดู ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นประกายตาระริ้กสมอกสมใจของดาริน

คนถูกมองแบบไม่รู้ตัวอย่างดารินแทบจะลุกขึ้นเต้นด้วยความสมใจ แหมก็ร้อยวันพันปีลูกชายสุดที่รักของหล่อนไม่เคยจะพูดเล่นกับคนไม่สนิท แต่สำหรับหนูมิลค์กลับตรงข้ามนี่ขนาดเจอกันวันแรกนะนี่ ตาหวานมีประกายเจ้าเล่ห์แว้บหนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงซื่อ

“อ้อ พรุ่งนี้ลูกธีกลับกี่โมงคะลูก”

“น่าจะดึกหน่อยนะครับคุณแม่ ธีมีสอนเช้า กลับมาคงต้องสะสางงานอีกยาว”

“ดีเลยค่ะลูก งั้นพรุ่งนี้แม่ฝากหนูมิลค์กลับด้วยคนนะคะ ” ไม่ต้องรอให้ลูกชายถามเหตุผลดารินก็ต่อให้ทันทีว่า “พอดีหนูมิลค์ต้องซ้อมเต้นงานโรงเรียนคงจะเลิกค่ำหน่อย จะให้หนูมิลค์นั่งรถแท็กซี่คนเดียวแม่ก็เป็นห่วง” คนพูดทำสีหน้าวิตกกังวล

แม้ดารินจะซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์ได้มิดชิดแค่ไหน แต่ธีรักษ์มีหรือจะไม่รู้ทันว่าคุณแม่รินจะพยายามโยนลูกแมวเจ็ดสีให้มาหลุ่นตุ๊บในอ้อมกอดเขาเหลือเกิน เพราะความจริงแค่คุณแม่มีบัญชา จะให้คนรถไปรับ หรือต่อให้ซื้อรถใหม่ให้ยัยลูกแมวเจ็ดสีขับ คุณพ่อเขาก็คงไม่ขัดตามประสาคนตามใจภรรยา

“แต่ผมกลับดึกนะครับ” ธีรักษ์ไม่รับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

“หนูมิลค์ก็เลิกดึกใช่ไหมคะ”

“คะ ค่ะ แต่” มนต์อัปสรยังไม่ทันจะพูดต่อ ดารินก็ตัดบท “เห็นไหมคะลูกธี น้องกลับดึก จะปล่อยน้องกลับคนเดียวได้ไงคะลูก”

“แต่กว่าผมจะเลิกดึกมาก โรงเรียนเขาไม่ปิดก่อนหรือครับ”

“ลูกธีไม่ต้องไปรับน้องก็ได้ โรงเรียนเต้นกับโรงพยาบาลเราห่างกันไม่มาก ยังไงเดี๋ยวแม่ให้หนูมิลค์ไปหาลูกที่โรงพยาบาลก็ได้ค่ะ”

มนต์อัปสรได้แต่อึ้งที่ทำไมหวยมาออกที่หล่อนต้องไปหาคุณธีขาที่โรงพยาบาลได้ละนี่

“ครับงั้นก็ตามนั้น แต่เค้าอาจต้องรอนานหน่อยนะครับคุณแม่ถ้างานผมไม่เสร็จ หรือมีเคสฉุกเฉิน”

“ไม่เป็นไรจ้ะลูกธี เพื่อความปลอดภัยของน้องและความสบายใจของแม่ รอกลับพร้อมพี่ธีแล้วกันนะคะหนูมิลค์” ดารินหันมาถามความเห็นมนต์อัปสร แต่นั้นแหละเป็นการถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะดารินต่อทันทีว่า “ที่ห้องพักผ่อนมีกระจกบานใหญ่ด้วยนะจ๊ะหนูมิลค์ แล้วก็โซฟาตัวใหญ่แบบที่โรงเรียบเปะๆเลยค่า ระหว่างรอหนูมิลค์จะได้ซ้อมเต้นไปด้วยไงคะ ” ดารินหย่อนเหยื่อหลอกล่อ

มนต์อัปสรที่อ้าปากจะปฏิเสธหุบฉับงับเหยื่อทันที กระจกโซฟา กรี๊ด ฟังแล้วไอเดียเต้นบรรเจิดทันใด อยากให้ถึงตอนค่ำของพรุ่งนี้ไวๆจังเลย

“เพื่อความสบายใจของคุณพี่ดาริน ต่อให้คุณธีรักษ์ขาดึกแค่ไหนหนูมิลค์ก็รอได้ค่ะ” มนต์อัปสรตอบราวกับนางเอกผู้เสียสละ ขัดกับลูกตาเต้นริกๆด้วยความตื่นเต้น

เอากับเจ้าหล่อนสิ ธีรักษ์เห็นท่าทางดีใจจนเนื้อเต้นของลูกแมวเจ็ดสีแล้วได้แต่สายหัวน้อยๆ อยากรู้นักว่าถ้ารู้ว่าไอ้ที่แม่รินว่ามาน่ะมันอยู่ในห้องที่เขาทำงานเจ้าหล่อนยังจะระรี้ระริกดีใจเป็นลูกแมวได้นมผสมปลาย่างอีกไหม

“ท่าทางน่าสนุก งั้นถ้าพรุ่งนี้พี่ไม่ติดเคสฉุกเฉินจะมานั่งรอนายธีเป็นเพื่อนน้องมิลค์นะคะ” กรเทพบอกอย่างนึกสนุก ก็นะอยู่ดีๆ คุณชายเย็นชาอย่างธีรักษ์ก็เกิดเอ็นดูจะยอมพาลูกแมวกลับบ้าน ที่สำคัญยังยอมให้มานั่งรอในห้องทำงานอีกต่างหาก

“จริงหรือคะคุณพี่กรใจดี๊ใจดีค่า หนูมิลค์ขอให้ไม่มีเคสฉุกเฉินนะคะ จะได้ไม่มีคนอาการหนักแล้วก็คุณพี่กรจะได้พักด้วยค่ะ” คนไอเดียบรรเจิดบอกด้วยสีหน้าท่าทางราวกับนางเอกแสนดี ทั้งที่ในหัวน้อยๆตอนนี้กำลังจินตนาการบรรเจิดว่าถ้ากรเทพมา เจ้าหล่อนจะขอยืมเป็นอุปกรณ์ประกอบการเต้นเสียหน่อย ก็นานๆทีจะมีเหยื่อโผล่มาเสียทีที่สำคัญเหยื่อเป็นเพื่อนสาวหน้าตาดีขนาดนี้ปีหนึ่งจะมีซักคนถ้ามาไม่ได้คงเสียใจแย่เลย

ธีรักษ์ฟังอยู่อดขัดใจไม่ได้ที่อยู่ๆสองคนนี้ไปเป็นพี่เป็นน้องกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ชอบเห็นลูกแมวเจ็ดสีไปคลอเคลียใคร

“คุณไปถูกแน่นะ หรือจะผมไปรับ”

“คุณธีรักษ์ขาใจดีที่สุดเลยค่ะเป็นห่วงหนูมิลค์ด้วย แต่ไม่เป็นไรนะคะ หนูมิลค์ว่าหนูมิลค์ไปถูกค่า”มนต์อัปสรรีบตอบทันใด ราวกลับกลัวว่าคนตรงหน้าจะเปลี่ยนใจมารับ

“ตามใจคุณแล้วกัน”

จากคุณ : คุณนายนวล

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 12:12:15

ความคิดเห็นที่ 1

แต่ในที่สุดดารินก็เป็นคนอุ้มสมพามนต์อัปสรขึ้นแท็กซี่มาหย่อนไว้ที่โรงพยาบาล

“ให้พี่ไปส่งหนูมิลค์ก่อนดีไหมคะ คงอีกพักกว่าคุณพี่เทพจะลงมา” ดารินถามหญิงสาวที่ตนเอ็นดูด้วยความเป็นห่วง ด้วยรู้จักกันมานานจนรู้ดีว่ามนต์อัปสรมีปัญหาเรื่องการหลงทางขนาดไหน

“ไม่เป็นไรค่าพี่ดารินขา เดี๋ยวคุณอาเทพลงมาจะไม่เจอกันนะคะ หนูมิลค์ซะอย่าง รับรองหนูมิลค์ไม่หลงทางแน่นอนค่ะ” เจ้าหล่อนฉอเลาะพลางเอาหัวเล็กๆไซร้แขนดารินไปมาอย่างประจบ

“จ้ะคุณพี่เชื่อมือหนูมาก คราวที่แล้วหนูมิลค์ก็พูดอย่างนี้แล้วก็หลงทางในห้างหาร้านอาหารไม่เจอใช่ไหมเอ่ย”ดารินอดไม่ได้ที่ดักคอคนขี้อ้อน

“แหม คุณพี่ดารินขาก็ คราวนี้หนูมิลค์ไม่หลงจริงๆค่า ถ้าหาไม่เจอเดี๋ยวหนูมิลค์ถามประชาสัมพันธ์ก็ได้ค่า แต่ว่าอันที่จริงหนูมิลค์กลับเองก็ได้นะคะ หนูมิลค์เกรงใจคุณธีรักษ์น่ะค่ะ”

“เกรงจงเกรงใจอะไรกันคะหนูมิลค์ ” คนพูดตีแขนมนต์อัปสรอย่างมีจริต ก่อนลดเสียงเป็นเสียงกระซิบ “หนูมิลค์ไม่รู้อะไรเย็นๆอย่างนี้แหละค่ะตัวดี ปลอดคน แล้วตากรก็ชอบมาป้วนเปี้ยนป้วนเปี้ยน เกิดวันดีคืนดีตากรเกิดทำมิดีมิร้ายลูกชายคุณพี่ละคะ พี่คง....“คนพูดทำเสียงครือน่าสงสาร

“เอ่อ คุณพี่ดารินขาอย่าคิดมากนะคะ เดี๋ยวน้องมิลค์จะไปเป็นก้างให้เองค่ะ”

“หนูมิลค์ของคุณพี่น่ารักที่สุดจ้า” ว่าแล้วก็รวบมนต์อัปสรมากอด ด้วยความดีใจที่สามารถชักแม่น้ำหลอกล่อจนคนขี้อ้อนเริ่มเชื่อ “หนูมิลค์ขึ้นไปหาพี่เค้าได้เลยนะคะ วันนี้พี่เค้าอยู่ชั้นบนสุดจ้ะ ถ้ามีปัญหาอะไรโทรหาคุณพี่หรือตาธีได้เลยนะคะหนูมิลค์”

“หนูมิลค์รับทราบค่ะ คุณพี่ดารินขาดินเนอร์ให้สนุกนะคะ”

“จ้า พี่ฝากอธิปไตยของลูกชายพี่ด้วยนะจ้ะหนูมิลค์” พูดจบดารินก็ถลาไปกอดแขนสามีที่เดินออกมาจากโรงพยาบาลราวกับรู้เวลา ควงแขนกันขึ้นรถที่จอดรออยู่ไปดินเนอร์แสนหวานกันสองต่อสองอย่างหวานชื่น

แม้ปากจะบอกดารินอย่างนั้นแต่จนแล้วจนรอดมนต์อัปสรก็ยังหาทางขึ้นไปห้องทำงานของธีรักษ์ไม่เจอหลังจากเดินวนรอบโรงพยาบาลเล็กๆที่คุณพี่ดารินขาว่า แต่กว้างมากสำหรับมนต์อัปสรอยู่สามสี่รอบกว่าจะหาตึกเฉพาะทางด้านหัวใจที่ธีรักษ์ทำงานอยู่เจอ แล้ววนขึ้นลงรอบตึกอีกสี่ห้ารออบจนพนักงานรักษาความปลอดภัยเริ่มจำได้และมองหล่อนอย่างไม่ไว้ใจ ในที่สุดเจ้าหล่อนก็ทนไม่ไหวต้องเดินไปหาที่พึ่งสุดท้าย ...ประชาสัมพันธ์

“ขอโทษค่ะ”

“สวัสดีค่ะมีอะไรให้แผนกประชาสัมพันธ์ช่วยเหลือคะ”

“มาพบคุณหมอธีรักษ์ .......... ค่ะ ไม่ทราบว่าไปทางไหนคะ”

“พอดีคุณหมอธีรักษ์ไม่ได้ตรวจวันนี้นะคะ ยังไงจะนัดไว้ก่อนหรือจะพบหมอท่านอื่นดีคะ”

“เอ่อ หนูมิลค์ไม่ได้ป่วยค่ะ คือจะยังไงดี”มนต์อัปสรอ้ำอึ้งไม่รู้จะใช้คำไหน “คือจะพบคุณหมอที่ห้องทำงานชั้นบนน่ะค่ะไม่แน่ใจว่าจะต้องไปยังไง”

พนักงานประชาสัมพันธ์สาวชะงักไปนิดหนึ่ง เนื่องจากแพทย์ที่คนตรงหน้าจะพบนั้นนอกจากจะเป็นคุณหมอแล้วยังควบตำแหน่งรองผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้อีกหนึ่งตำแหน่งด้วย

“ไม่ทราบว่านัดไว้ก่อนหรือเปล่าคะ”

คราวนี้มนต์อัปสรไม่รู้จะตอบยังไงดี ที่บอกว่าจะมาหาแล้วรอกลับด้วยกันจะเรียกว่านัดได้ไหมนี่ “จะเรียกว่านัดก็ได้ค่ะ”

คำตอบอึกๆอักๆ ของเจ้าหล่อนทำให้พนักงานต้อนรับที่แม้ปากจะส่งยิ้มการค้าให้ แต่สายตากลับไม่ไว้วางใจ อดประเมินคนตรงหน้าไม่ได้ ดูจากการแต่งกายที่แสนจะ...ไม่เข้ากัน ชุดแซค สีสดใสตัดกันอย่างกับกลับกลัวสารพัดแม่สีบนชุดจะน้อยใจ กระเป๋าเป้ใหญ่ ตบท้ายด้วยรองเท้ารองเท้าผ้าใบสีชมพูสด มือหรือก็มีข้าวของพะรุงพะรัง

“นั่งรอสักครู่นะคะ”

"ค่ะ" มนต์อัปสรรับคำอย่างว่าง่าย

“ครับแม่ริน”

“ลูกธี เจอน้องหรือยังลูก”

“ยังครับ เค้ามาถึงแล้วหรือครับ”

“อ้าวแม่ส่งน้องลงหน้าโรงพยาบาลตั้งเกือบชั่วโมงแล้วนะ หรือว่าหลง เดี๋ยวแม่โทรเช็คน้องดีกว่า”

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่รินเดี๋ยวผมโทรหาเอง คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ยังไงเจอแล้วผมจะโทรบอกคุณแม่แล้วกันนะครับ คุณแม่ดินเนอร์กับคุณพ่อให้สบายใจเถอะครับ เดี๋ยวธีจัดการเอง”

“จ้ะลูก ฝากด้วยนะจ้ะ”

“ครับ”

พอวางสายจากดาริน ธีรักษ์ก็จัดการโทรตามมนต์อัปสรทันที แม้จะไม่ค่อยไว้ใจแม่ลูกแมวเจ็ดสีนิสัยประหลาดเท่าไหร่นัก แต่ลึกๆก็อดเป็นห่วงไม่ได้

เสียงโทรศัพท์จังหวะแสนเซ็กซี่ดังขึ้นอยู่พักใหญ่กว่ามนต์อัปสรจะรับสาย

“สวัสดีค่ะ”

“คุณอยู่ไหน”

“คะ”

“ผมถามว่าคุณอยู่ไหน”

“ใครคะ เราเคยรู้จักกันหรือคะ”

“ผมธีรักษ์ คุณไม่ได้เมมเบอร์ผมไว้ใช่ไหมนี่มนต์อัปสร” ธีรักษ์พูดอย่างหมั่นเขี้ยว ส่วนคนปลายสายก็ทำคอย่น เมื่อได้ยินเสียงดุทุ้มเน้นเสียงของชายหนุ่ม

“คุณอยู่ไหนแล้ว คุณแม่รินบอกว่าคุณมาถึงเกือบชั่วโมงแล้วนี่”

“อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ” พอได้ยินเสียงถอนหายใจของคนปลายสาย มนต์อัปสรก็เหมือนจะรู้ตัวรีบตอบต่อไปว่า “ ตอนนี้หนูมิลค์อยู่ที่ประชาสัมพันธ์ค่ะ”

ฟังคำตอบกำปั้นทุบดินของแม่ลูกแมวเจ้าปัญหาแล้วเสียงธีรักษ์ก็ยิ่งเย็นเยียบ "ประชาสัมพันธ์ตึกไหน"

"ประชาสัมพันธ์ตึกหัวใจค่ะ"

“รออยู่ตรงนั้นแหละ”

“แต่” ยังไม่ทันที่มนต์อัปสรจะพูดจบประโยค คนปลายสายก็ตัดสายอย่างรวดเร็ว

*******************************

อ่านแล้วเป็นอย่างไรบอกกันบ้างนะคะ ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาค่ะ^^
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 19:36:58
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 13:43:53
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 13:30:14
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 13:29:11
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 12:17:12

จากคุณ : คุณนายนวล

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 12:12:35

ความคิดเห็นที่ 2

มุมนี้สำหรับพูดคุยและขอบพระคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ

จากคุณ : มาโซคิส หึงแล้วต้องดุด้วยหรอคะคุณธีขรา อิอิ @ นิดนุงค่าคุงมาโซ

คิสขรา เด๋วลูกแมวเจ็ดสีจะไม่เชื่อฟัง

จากคุณ : เด็กใต้..ตัวดำ นางเอกก็ไม่แพ้คุณแม่ริน คุณธีไม่มีทางรอดแน่แล้ว ;)

@ ว่ากันว่าผู้ชายมักชอบผู้หญิงเหมือนแม่ตัวเอง จริงอะเป่าไม่รู้นิคิ อิอิ ต้องรอคุณธี

พิสูจน์

จากคุณ : ธ.ศ.ร. (Thomket)เพลีย กับการเข้าข้างตัวเองของหนูมิลค์ ฮ่า ๆ

และคุณหมอธีคงไม่เคยเจอ เลยชอบของแปลก @ ของแปลกน่ารักคุณหมอธี

จะพลาดได้ไง อิอิ

จากคุณ : nasa nasa ลูกอ้อนลูกยั่วแบบจัดเต๋ม ตบะไม่แตกให้รู้ไป @อิอิ

ต้องลุ้นกันต่อไปค่าพี่ธีขาจะตบะแตกไม่แตก ^^

จากคุณ : lovereason ลูกแมวเจ็ดสีนี่ช่างยั่วจริงอะไรจริง 555 @หนูมิลค์เกิด

มาเพื่อสิ่งนี้ค่า อิอิ

ขอบพระคุณคุณ minafiba, Thomket, Sniper-1500watt, npuiy ที่มากดไลค์ให้

คนเขียนก็โล่งใจที่ยังไม่ทิ้งกันไปไหนค่า จุ๊บ จุ๊บ

แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 13:42:29

จากคุณ : คุณนายนวล

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 12:18:28

ความคิดเห็นที่ 3

เดี๋ยวคุณธีขรา ได้มีท้าตีท้าต่อยกับคุณกรขราแน่ๆ ดูท่าเริ่มจะหึงนิดๆ แล้วนิ

จากคุณ : มาโซคิส

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 14:43:05

ความคิดเห็นที่ 4

แม่แมวเจ็ดสีจะโดนดีหรือเปล่านะ ;)

จากคุณ : sasatorn

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 17:55:00

ความคิดเห็นที่ 5

หนูแมวเจ็ดสีนี่น่ารักดีจริง
คุณพี่คะ คุณธีร์ขา โหอย่างนี้ใครไม่ใจอ่อนคะ ^ ^

merry christmas ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 55 20:37:35

จากคุณ : lovereason

เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 55 20:32:08

ความคิดเห็นที่ 6

งานเข้าแล้วพี่ธีขราาาาาา

จากคุณ : อรุสา (npuiy)

เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 13:03:45

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่]

[กติกามารยาท] [Help & FAQ]

ความคิดเห็น :

Rich Mode (เฉพาะสมาชิก) | Classic Mode

จัดรูปแบบ :

ไฟล์ประกอบ :

ชื่อ :