เจ้าสาวไปรษณีย์ (ตอนที่ ๕)
|
|
ตอนที่ ๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13108811/W13108811.html
ตอนที่ ๒http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13112742/W13112742.html
ตอนที่ ๓http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13116981/W13116981.html
ตอนที่ ๔ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13121077/W13121077.html
ศิวกานต์นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด น้าแช่มกลับไปแล้ว ข้อมูลที่น้าแช่มได้บอกกล่าวแก่ชายหนุ่มทำให้เขาเริ่มไม่สบายใจ ระเบิดที่สวนปาล์มเมื่อวานไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่นอน ศิวกานต์กลับไปที่เรือนใหญ่ พบไข่นุ้ยกำลังจัดโต๊ะอาหารให้เขา
คุณภัทรล่ะ
อยู่เรือนเล็กครับ นายหัวจะอาบน้ำก่อน หรือทานข้าวก่อนดีครับ
กินข้าวก่อนแล้วกัน
ลัลภัทรค่อยๆ ลืมตาขึ้น นี่เธอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รีโมทยังอยู่ในมือเธอ หญิงสาวบิดตัว แล้วก็ต้องร้อง โอ๊ย เธอเพิ่งรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ใช่สิ วันนี้เราเดินทั้งวันเลยนี่
ลัลภัทร ออกจากห้องเพื่อไปที่เรือนใหญ่ หญิงสาวมองหาตู้ยาสามัญประจำบ้าน
คุณภัทรหาอะไรหรือครับ
อ้อ ไข่นุ้ย มียาทาแก้ปวดเมื่อยหรือเปล่าจ๊ะ
มีครับ ไข่นุ้ยเดินไปที่อีกด้านหนึ่งของบ้าน ตู้ยาติดผนังอยู่ด้านหลังชุดรับแขก
นี่ครับ คุณภัทรมานั่งที่นี่ดีกว่า
ลัลภัทรเดินไปนั่งที่ชุดรับแขกไม้สักชุดใหญ่ ไข่นุ้ยเปิดกล่องในยาใช้ภายนอก หยิบทุกอย่างออกมาให้เธอเลือก
นี่ยาทา นี่พลาสเตอร์สำหรับแปะ คุณภัทรอยากได้แบบไหนครับ
ขอทั้งสองอย่างแหละจ้ะ
โห คุณภัทรต้องปวดมากเลยนะครับนี่ ยากินก็มีนะครับ
ไม่ล่ะ แค่นี้พอ
ถ้าปวดมาก พรุ่งนี้ต้องไปหาหมอนะครับ อย่าปล่อยไว้
จ้า ลัลภัทรขำท่าทีจริงจังของไข่นุ้ย
ขณะที่ลัลภัทรกำลังสาละวนกับการทายาและแปะพลาสเตอร์ เบื้องหลังกระจกศิวกานต์กำลังยืนมองเธออยู่
เรียบร้อยแล้ว ขอบใจมากนะไข่นุ้ย
ไม่เป็นไรครับ
ไข่นุ้ยพักที่ไหนหรือ ลัลภัทรถาม เพราะเห็นว่าไม่มีห้องว่างเหลืออยู่เลย
บ้านพักผมอยู่ห่างไปประมาณร้อยเมตรครับ แต่ส่วนใหญ่กลางคืนผมจะนอนหน้าห้องนายหัว
นอนหน้าห้องนายหัว
ครับ เผื่อนายหัวจะเรียกใช้ ผมจะได้บริการได้ทันที
ลัลภัทร พยักหน้ารับรู้ อีตานี่คงทำอะไรไม่เป็นจริงๆ ถึงต้องพึ่งพาคนอื่นตลอด เหอะ คิดแล้วเธอก็ดีใจว่าถึงจะเป็น ลูกโทน แต่พ่อแม่ของเธอก็ไม่ตามใจเธอจนเสียเด็ก หลังจากทายาและแปะพลาสเตอร์เสร็จแล้ว หญิงสาวก็กลับเข้าห้อง เธอไม่ได้เข้านอนเร็วแบบนี้นับแต่จบชั้นประถม
เสียงกุกกัก ทำให้ลัลภัทรตื่น เธอลุกขึ้นนั่ง พยายามลืมตา เธอเห็นผู้หญิงตัวเล็ก ผิวสีแทนกำลังทำอะไรอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา
เนียนทำให้คุณตื่นหรือเปล่าคะ สำเนียงทองแดงถามอย่างเกรงใจ
เปล่าจ้ะ เธอคือเนียนสินะ
ค่ะ เนียนเห็นคุณหลับอยู่ ไม่กล้าปลุก เนียนจัดดอกไม้มาให้ค่ะ
ขอบใจจ้ะ กี่โมงแล้วนี่
แปดโมงเช้าค่ะ
ฉันคงตื่นสายที่สุดเลยสินะ ลัลภัทรถามอายๆ
ก็นิดหน่อยค่ะ
อือ เห็นทีก่อนนอนต้องตั้งนาฬิกาปลุก
ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณสั่งเนียนไว้ก็ได้ว่าจะตื่นกี่โมง
แล้วนี่พักที่ไหนจ๊ะ
ที่ออฟฟิศค่ะ ด้านบนมีห้องเก็บเอกสาร แต่ว่าไม่ได้ใช้ เนียนเลยพักที่นั่น
ลัลภัทรลงจากเตียง กำลังจะเก็บที่นอน เนียนก็มาแย่งซะก่อน
เนียนทำเองค่ะ คุณภัทรไปอาบน้ำเถอะ
ไม่เป็นไร ฉันทำเป็นประจำ
คุณภัทรรีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวนายหัวเรียกหาแล้วไม่เจอจะโดนดุเอานะคะ เนียนขู่
จริงของเธอ
ลัลภัทรอาบน้ำแต่งตัว ลืมเสียสนิท ถ้าอีตานั่นเรียกหาแล้วไม่เจอ จะอารมณ์เสียอีก เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินไปห้องแพนทรี่เพื่อดื่มน้ำ ก็เห็นกระเช้าผลไม้วางอยู่บนโต๊ะ
นายหัวสั่งให้เตรียมไว้ให้ค่ะ
เยอะขนาดนี้เลยหรือ
นายหัวสั่งให้เปลี่ยนทุกวันด้วยนะคะ
จัดมาซะเยอะ กินไม่หมดเสียของแย่
ไม่หรอกคะ เนียนมองพลางกลืนน้ำลาย
เนียนกินได้ตามสบายเลยนะ
คุณภัทร ไม่ชอบผลไม้หรือคะ
ชอบ แต่ฉันกินไม่หมดหรอก กระเช้าใหญ่ขนาดนี้
ลัลภัทรวางแก้วน้ำในอ่างล้างจาน แล้วเดินขึ้นเรือนใหญ่ โดยมีเนียนเดินตามต้อยๆ ศิวกานต์นั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
วันนี้เป็นวันหยุดคุณ อยากทำอะไรก็ตามใจ
วันหยุด ลัลภัทรถามด้วยความสงสัย
ใช่
ฉันอยู่เฉยๆ แล้วมันเบื่อค่ะ มีงานให้ฉันทำไหมคะ
ขับรถก็ไม่เป็น ไปไหนก็ไม่ได้ ถ้าอยากทำงานก็ดี มีงานเต็มโต๊ะเลย อย่าเบื่อซะก่อนล่ะ
ค่ะ
กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ตามไปที่ออฟฟิศแล้วกัน
ค่ะ
เนียนตักข้าวต้มธัญพืชให้ลัลภัทร หญิงสาวทานข้าวเช้า ดื่มกาแฟ แล้วตามศิวกานต์ไปที่ออฟฟิศ มีงานมากมายหลายอย่างจนหญิงสาวเองก็สงสัยว่า ศิวกานต์ทำคนเดียวยังไงหมด
คุณทำเท่าที่ทำได้แล้ว มีอะไรสงสัยก็รอจนกว่าผมจะกลับ
ค่ะ
ศิวกานต์ออกไปตรวจงานในสวน ส่วนลัลภัทรก็ทำงานที่ศิวกานต์สั่ง ผ่านไปสักพักเนียนก็มาที่ออฟฟิศ
คุณภัทรคะ คุณหมอมาค่ะ
คุณหมอ ใครเป็นอะไรหรือ
ก็คุณภัทรไงคะ
ฉันสบายดีนี่ ลัลภัทรถามด้วยความสงสัย
คุณหมอสุวิช แจ้งว่านายหัวโทร.ตามให้มาตรวจคุณภัทรค่ะ
งั้นเหรอ คุณหมออยู่ไหนล่ะ
คุณภัทรสะดวกที่นี่หรือจะขึ้นไปเรือนใหญ่คะ
ให้คุณหมอมาที่นี่ก็ได้จ้ะ
ครู่ต่อมา คุณหมอสุวิช แพทย์ประจำครอบครัวของศิวากานต์ก็มาถึงพร้อมร่มยา
อาการปวดขา เป็นยังไงบ้างครับ
ปวดขา อ้อ เมื่อวานทายาแล้วค่ะ ตอนนี้หายดีแล้ว
ขอหมอดูหน่อยนะครับ
ค่ะ ลัลภัทรให้คุณหมอตรวจขาอย่างอายๆ
อาการน่าจะเป็นเพราะใช้กล้ามเนื้อมากเกินไป เลยเกิดการอักเสบ นอกจากปวดขาแล้ว รู้สึกไม่สบายบ้างหรือเปล่าครับ
ไม่มีค่ะ
หมอขอตรวจร่างกายนะครับ
ค่ะ
คุณหมอสุวิชแจ้งว่า ลัลภัทรร่างกายแข็งแรงดี และเตือนเธอว่ามีอะไรให้โทร.แจ้งได้ทันที เมื่อคุณหมอกลับไปแล้ว ลัลภัทรตามไข่นุ้ยมาถาม
ไข่นุ้ย ใครโทร.ตามคุณหมอมาหรือ
นายหัวครับ
นายหัว
ครับ เมื่อเช้านายหัวเป็นคนโทรศัพท์ตามคุณหมอมาเองเลยครับ
ขอบใจจ้ะ ไปทำงานเถอะ
ลัลภัทรกลับมาทำงานต่อ สงสัยว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอปวดขา คงไม่คิดว่าเธออ่อนแอหรอกนะ หญิงสาวทำงานจนถึงตอนเย็น นินนาทขับรถมาที่ออฟฟิศ
สวัสดีครับ คุณภัทร
สวัสดีค่ะ คุณนินนาท
เรียกผมเต้ ก็ได้ครับ
ค่ะ คุณกานต์ไม่อยู่หรอกค่ะ
หรือครับ นินนาทไม่อยากบอกลัลภัทรว่าเขามาหาเธอ เมื่อคืนชายหนุ่มโทรศัพท์หาเพื่อน คาดคั้นให้เล่าทุกอย่างให้ฟัง เขาคิดว่าลัลภัทรเป็นผู้หญิงน่าสนใจ
คุณเต้ จะรอหรือเปล่าคะ
ครับ วันนี้น่าจะเป็นวันหยุดแต่ทำไมคุณภัทรยังทำงานล่ะครับ หรือว่าไอ้กานต์มันไม่ให้หยุด
ไม่ใช่หรอกค่ะ ภัทรอยากทำงาน อยู่เฉยๆ ก็ไม่รู้จะทำอะไร
ไม่ลองไปเที่ยวในเมืองล่ะครับ เดี๋ยวนี้หาดใหญ่มีทุกอย่างที่กรุงเทพฯ มี
ไม่ล่ะค่ะ ภัทรขับรถไม่เป็น
ผมสอนให้ก็ได้นะครับ นินนาทดีใจที่หาเรื่องใกล้ชิดลัลภัทรได้
รบกวนคุณเต้เปล่าๆ
ไม่รบกวนเลยครับ เรียนตอนนี้เลยก็ได้นะครับ คุณภัทร นั่งทำงานทั้งวัน น่าจะหยุดพักสักหน่อย
ไม่เป็นไรค่ะ หญิงสาวมองนาฬิกาข้อมือ เดี๋ยวก็ได้เวลาเลิกงานแล้ว
ไปนั่งรถเล่นกันก็ได้ครับ คุณภัทรคงยังรู้จักแถวนี้ไม่ทั่ว ผมพาทัวร์เอง
ไข่นุ้ยถือถาดน้ำเข้ามาขัดจังหวะพอดี
ไข่นุ้ย ฉันจะพาคุณภัทรไปนั่งรถเล่น ถ้ากานต์มาก็บอกเขาตามนี้แล้วกัน
ครับ
ไปเถอะครับ คุณภัทร
ก็ได้ค่ะ หญิงสาวรวบรวมเอกสารทั้งหมด จัดวางให้เรียบร้อย ปิดคอมพิวเตอร์
นินนาทรอหญิงสาวเก็บของเสร็จ เดินออกจากออฟฟิศไปพร้อมกัน ชายหนุ่มคอยเปิดประตูให้เธอ นอกจากนี้ยังเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่งก่อนด้วย พอนินนาทขึ้นรถก็บอกเธอว่า
วันนี้ผมจะสอนวิธีการขับรถและการทำงานของอุปกรณ์ต่างๆ บนรถ ไว้คราวหน้าผมจะลองให้คุณภัทรขับ
ค่ะ
ศิวกานต์กลับมาถึงบ้านสวน เห็นออฟฟิศปิดไฟ จึงเดินขึ้นเรือนใหญ่ พบไข่นุ้ยกับเนียนกำลังนั่งดูโทรทัศน์ในครัว ทั้งสองคนมองไม่เห็นศิวกานต์
ลัลภัทรไปไหน ศิวกานต์ถามเสียงดัง
ไข่นุ้ยกับเนียนสะดุ้งพร้อมกัน
คุณเต้แวะมาครับ พาคุณภัทรไปนั่งรถเล่น
นั่งรถเล่น ศิวกานรต์ทวนคำเสียงกร้าว เหอะ ไหนบอกว่าจะทำงานให้เรียบร้อย แล้วพอมีคนมาชวนไปเที่ยวก็ไปง่ายๆ ซะอย่างนั้น ชายหนุ่มคิดในใจ
สองคนนั้นไปกันนานหรือยัง
ประมาณชั่วโมงหนึ่งได้ครับ
ไม่ต้องรอกินข้าว จัดโต๊ะให้ฉันเลย
ครับ/ค่ะ ไข่นุ้ยกับเนียนขานรับพร้อมกัน ส่วนศิวกานต์เดินเข้าห้อง
นายหัวโมโหทำไมนะ คุณภัทรนั่งทำงานทั้งวัน น่าจะให้พักผ่อนบ้าง เนียนบ่น
แหม พี่เนียน นายหัวแกต้องไม่พอใจสิ เพื่อนพาแฟนตัวเองไปนั่งรถเล่น
แฟน คุณภัทรเป็นเลขาฯ ไม่ใช่เหรอ แฟนนายหัวต้องคนสูงๆ สวยๆ เหมือนนางแบบ
เรื่องมันยาว เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง แล้วเหยียบเอาไว้นะ พี่คิดดูสิ เลขาฯ ที่ไหนจะมาอยู่ร่วมบ้านเดียวกับเจ้านาย
แต่คุณภัทร เธอนอนเรือนเล็ก เนียนถามด้วยความสงสัย
จัดโต๊ะเถอะ เดี๋ยวนายหัวออกมา อาหารยังไม่เรียบร้อย โดนดุอีก
ศิวกานต์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ชายหนุ่มมองเงาตัวเองในกระจก ผิวเขากลายเป็นสีแทนเพราะต้องทำงานตากแดดตากฝน แต่นั่นก็เปลี่ยนจากคุณหนูของบ้านให้กลายเป็นผู้ชายเต็มตัว ใบหน้าคมคายกว่าตอนเป็นหนุ่มน้อย
ศิวกานต์ออกจากห้อง มานั่งรับประทานข้าวคนเดียว ไข่นุ้ยที่คอยดูแลอยู่ข้างๆ ถามอย่างหวาดๆ ว่า
นายหัวไม่รอคุณภัทรหรือครับ
ทำไมต้องรอ คนไม่รู้จักเวร่ำเวลา
ผมต้องเก็บอาหารไว้ให้คุณภัทรหรือเปล่าครับ
อยากทำอะไรก็ทำ
ครับ ไข่นุ้ยไม่กล้ากวนอีก
ศิวกานต์กินข้าวได้น้อยกว่าปกติ พอไข่นุ้ยจะเติมข้าวให้ ศิวกานต์ก็ตอบว่า
ไม่ต้อง ฉันอิ่มแล้ว
นายหัว จะให้ผมเตรียมเหล้ากับกับแกล้มด้วยไหมครับ
ไม่ต้อง
แต่คุณเต้มานะครับ
มันคงไม่อยากกินเหล้ากับเพื่อนแล้วมั้ง ศิวกานต์วางผ้าเช็ดปากลงบนโต๊ะ และเดินลงไปที่ออฟฟิศ
เนียนซึ่งเพิ่งรดน้ำต้นไม้เสร็จ เดินมาหาไข่นุ้ยที่เกาหัวแกรกๆ อยู่
ไข่นุ้ย เป็นอะไร
ก็นายหัวน่ะสิพี่ ปกติคุณเต้มาก็จะให้ฉันจัดเหล้ากับกับแกล้มให้พร้อม แต่วันนี้บอกไม่ต้อง แปลกไหมล่ะ
คงน้อยใจล่ะมั้ง คุณเต้นะคุณเต้ พาคุณภัทรไปถึงไหน
ศิวกานต์ตั้งใจมานั่งทำงานต่อ แต่ก็ไม่มีสมาธิ เขามองไปที่โต๊ะทำงานของลัลภัทร ซึ่งเขาเพิ่งสั่งให้คนมาส่งเมื่อเช้า ชายหนุ่มลุกไปดูที่โต๊ะ มีเอกสารวางกองกันเป็นระเบียบ ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดู งานส่วนใหญ่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น
ชายหนุ่มตัดสินใจออกไปสูดอากาศข้างนอก เมื่อเดินออกมาด้านนอกไม่กี่ก้าว รถของนินนาทก็ขับมาจอดพอดี เพื่อนของเขารีบลงจากรถมาเปิดประตูให้ลัลภัทร
อ้าว กานต์ กลับมาแล้วหรือ ฉันพาคุณภัทรไปนั่งรถเล่น อ้อ วันหลังฉันจะสอนคุณภัทรขับรถเองนะ
สอนขับรถ
ใช่ เผื่อคุณภัทร เธออยากออกไปข้างนอก จะได้ไม่ต้องรอนายหรือน้าแช่มไง
ไม่ต้องสอนก็ได้มั้ง นายก็เป็นสารถีให้แทนสิ ศิวกานต์ประชด
นั่นสิ ทำไมฉันไม่คิดข้อนี้มาก่อน แบบนั้นดีกว่า ว่าไหมครับ คุณภัทร คุณเองก็ยังไม่รู้เส้นทางดี ถ้าอยากไปไหนโทร.เรียกผมได้เลยนะครับ
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รบกวนคุณเต้เปล่าๆ
รบกวนอะไรครับ เราคนกันเอง นั่นนายจะไปไหนน่ะ นินนาทถามเมื่อเห็นศิวกานต์เดินกลับออฟฟิศ
ทำงาน ศิวกานต์ตอบเสียงห้วน
ภัทรขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณคุณเต้สำหรับวันนี้ค่ะ
ไม่เป็นไรครับ อ้อ ผมยังไม่มีเบอร์คุณภัทรเลย
ทั้งสองแลกเบอร์โทรศัพท์กัน
แล้วผมจะโทร.หานะครับ
ค่ะ ลัลภัทรลานินนาทและเดินขึ้นเรือน ส่วนนินนาทเดินไปหาเพื่อน
ยังไม่กลับอีกหรือ ศิวกานต์ถามเมื่อเห็นนินนาท
ก็แวะมาหานายก่อนกลับไง พรุ่งนี้นายมีงานให้คุณภัทรทำหรือเปล่า
ถามทำไม
ฉันอยากพาคุณภัทรไปเที่ยวในเมือง
ไม่ออกตัวแรงไปหน่อยหรือ
ไม่หรอก ฉันว่าค่อยๆ เป็นเพื่อนกันไปอย่างนี้ก่อน
แต่ไอ้ที่นายทำ มันเกินคำว่าเพื่อน
คุณภัทรคงไม่คิดอย่างนั้นมั้ง อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวมาอยู่ไกลซะขนาดนี้ แถมกลางป่ากลางเขาซะด้วย
ทำอะไรก็เห็นแก่หน้าฉันบ้างแล้วกัน
รู้แล้วน่า ฉันกลับก่อนนะ ไว้กินเหล้ากันวันอื่น
เออ นินนาทเดินผิวปากออกไป ส่วนศิวกานต์หน้าบูดบึ้งกว่าเดิม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เจ้าสาวไปรษณีย์ โดย กัณฐมาศ
| จากคุณ |
:
Josephine March 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ธ.ค. 55 12:57:20
|
|
|
| 
