เจ้าสาวไปรษณีย์ (ตอนที่ ๗)
|
|
ตอนที่ ๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13108811/W13108811.html
ตอนที่ ๒http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13112742/W13112742.html
ตอนที่ ๓http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13116981/W13116981.html
ตอนที่ ๔ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13121077/W13121077.html
ตอนที่ ๕ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13122663/W13122663.html
ตอนที่ ๖ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13123125/W13123125.html
โรงพยาบาลของนินนาทเป็นโรงพยาบาลเอกชนใหญ่ที่สุดทางภาคใต้ ที่พิเศษกว่าที่อื่นคือ คนไข้ซึ่งเป็นเด็กที่รักษาตัวในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน นินนาทได้จัดให้มีชั้นเรียนพิเศษสำหรับเด็กกลุ่มนี้โดยเฉพาะ ลัลภัทรเองก็ยินดีมาสอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กๆ เช่นกัน
สอนเสร็จแล้ว รอผมนะครับ
ค่ะ คุณเต้ไปทำงานเถอะค่ะ
เด็กๆ ตั้งใจเรียน อาจเป็นเพราะอยู่โรงพยาบาลมานาน การจัดชั้นเรียนช่วยให้เด็กบางส่วนเรียนทันเพื่อน บางส่วนก็มานั่งเรียนเพราะเบื่อที่จะนั่งๆ นอนๆ ลัลภัทรเห็นใจเด็กๆ ที่ต้องทนกับความเจ็บปวด เธอหวังว่าพวกเด็กๆ จะได้ออกจากโรงพยาบาลไวๆ
นินนาทดูแลงานของโรงพยาบาลในส่วนของการตลาดและประชาสัมพันธ์ ระหว่างที่ตรวจงานอยู่ที่เคาน์เตอร์ เขาก็พบกับคนที่ไม่คิดว่าจะพบโดยบังเอิญ
ว่าไง นายเต้ สบายดีหรือ ไม่ได้เจอกันมาสักพักแล้วสินะ ภัสมล จงสิริทัก
สวัสดีครับ คุณป้า นินนาทตั้งตัวไม่ถูก
วันนี้ป้ามาตรวจร่างกาย คิดอยู่เหมือนกันว่าจะได้พบเธอหรือเปล่า
คุณป้าน่าจะบอกผมก่อนนะครับ ผมจะได้รอต้อนรับ
ไม่ต้องหรอกจ้ะ เจอกันก็ดีแล้ว ป้ามีเรื่องอยากจะถามเธออยู่เหมือนกัน
ครับ ไปดื่มกาแฟกันดีกว่าครับ
รบกวนเธอหรือเปล่า ทำงานอยู่นี่
ไม่รบกวนหรอกครับ เชิญทางนี้ครับ คุณป้า
นินนาทพาภัสมลไปที่ร้านกาแฟของโรงพยาบาล ระหว่างทางเดินผ่านห้องเรียนของเด็กๆ ภัสมลหยุดยืนอยู่หน้าห้อง มองเข้าไปด้านใน
คึกครื้นดีจัง มีอะไรกันหรือ
อ๋อ ชั้นเรียนสำหรับผู้ป่วยเด็กน่ะครับ
ดีนะ ออกมาจากห้องผู้ป่วยบ้างก็ดี จะได้ไม่เบื่อ วันนี้เรียนอะไรกันล่ะ
ภาษาอังกฤษครับ
ให้ครูที่ไหนมาสอนล่ะ
เพื่อนน่ะครับ
ภัสมล เดินไปที่ร้านกาแฟ นินนาทแอบถอนหายใจ เขาคงต้องบอกความจริง คิดอยู่ว่าต้องรีบบอกศิวกานต์ให้รู้ด้วย
ป้าอยากถามเรื่องผู้หญิงคนนั้น เป็นยังไงบ้าง กานต์ไม่ยอมพามาพบป้าเสียที ครั้นจะให้ป้าไปที่บ้านสวนก็ใช่ที่
คือ มีเรื่องที่ผมต้องบอกคุณป้าครับ
ว่ามาสิ
ผู้หญิงคนนั้น เอ่อ ลูกสาวของคนรักเก่าคุณลุง
ใช่ แม่ศิริพรนั่นน่ะ ทำไมหรือ
คือ ศิริพร ไม่ได้มาตามสัญญาครับ ส่งเพื่อนมาแทน
ส่งเพื่อนมาแทน ภัสมลพูดเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง
ครับ คือ คุณภัทร ลัลภัทรน่ะครับ เป็นเพื่อนกับศิริพร ศิริพรหลอกคุณภัทรว่ากานต์ต้องการเลขาฯ คุณภัทรก็เชื่อเลยมาที่นี่ เรื่องมันก็อลเวงแบบนี้ล่ะครับ
ทำไมกานต์ไม่บอกป้าสักคำ
ผมว่ากานต์มันคงหาโอกาสอยู่น่ะครับ นินนาทแก้ตัวแทนเพื่อน
หาโอกาส ลูกฉันคนนี้คงคิดว่าแม่แก่จนไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ ป้าไม่โกรธกานต์หรอกนะ ฮึ่ม แม่ศิริพร ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น แล้วได้ข่าวคราวสองแม่ลูกนั่นหรือเปล่า
ตอนนี้กานต์ให้นักสืบที่กรุงเทพฯ ตามสืบอยู่ครับ ยังไม่ได้เรื่องอะไร
ป้าก็ว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลแต่แรก ร้ายนัก เรื่องเงินป้าไม่แคร์หรอก ตัวเองยื่นข้อเสนอมาเองแท้ๆ ว่าแต่ เพื่อนของยัยศิริพรนั่นเป็นยังไงบ้าง กานต์ส่งกลับกรุงเทพฯ แล้วใช่ไหม
ยังไม่กลับครับ กานต์ให้คุณภัทร ทำงานเป็นเลขาฯ อยู่ที่บ้านสวน เพราะบ้านที่กรุงเทพฯ คุณภัทรปล่อยเช่าไปแล้ว อีกอย่างคุณภัทรก็อยากรู้ด้วยว่าทำไมศิริพรต้องหลอกเธอด้วย
ผู้หญิงคนนี้ เข้มแข็งจัง ป้าชักอยากเจอแล้วสิ
เดี๋ยวก็ได้เจอครับ วันนี้คุณภัทรมาสอนหนังสือเด็กๆ
สอนหนังสือหรือ ภัสมลถามอย่างแปลกใจ
ครับ คุณภัทรเคยเป็นติวเตอร์มาก่อน
อืม แล้วเรื่องสัญญาแต่งงาน กานต์คงฉีกทิ้งไปแล้วล่ะมั้ง
ไม่ได้ฉีกครับ กานต์จดทะเบียนสมรสกับคุณภัทร สัญญาว่าจะหย่าภายใน ๑ ปี
จดทะเบียนสมรส และหย่าภายในหนึ่งปี ลูกชายของฉันคิดอะไรอยู่นี่
นั่นสิครับ คุณป้าก็ไม่เห็นด้วยใช่ไหมครับ ผมก็เตือนกานต์แล้ว
ไม่คิดหรือไงนะ ว่าผู้หญิงเขาจะเสียเปรียบ แย่จริงๆ แล้วแม่เชอรี่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า
ผมก็ไม่ทราบครับ
ภัสมล จิบกาแฟ เธออยากจะเจอหน้าลูกชายตัวดีนัก ทำอะไรไม่ปรึกษาแม่ ตอนแรกที่ทางศิริรัตน์ยื่นข้อเสนอมาให้ เธอก็ไม่ชอบใจนัก เงินแค่ห้าล้าน เธอคิดว่าทำบุญเสียแล้วกัน การที่เธอยอมรับข้อเสนอ เพราะอยากกันตัวลูกชายจากเชอรี่ ผู้หญิงที่เธอไม่เคยชอบเลย
เสียงโทรศัพท์มือถือของนินนาทดัง ชายหนุ่มขอตัวลุกไปรับโทรศัพท์ ลัลภัทรโทร.มาถามว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ชายหนุ่มบอกให้เธอมาพบกันที่ร้านกาแฟ
คุณภัทรกำลังมาครับ
จริงหรือ ภัสมลตื่นจากภวังค์
ลัลภัทร เดินมาที่ร้านกาแฟ เธอไม่ได้สอนหนังสือมาสักพัก พอได้มีโอกาสสอน แม้จะไม่เป็นทางการ หญิงสาวรู้สึกดีใจ เธอเปิดประตู มองหานินนาท เห็นเขานั่งอยู่กับผู้หญิงสูงวัย ท่าทางภูมิฐาน ใบหน้ายังคงความงาม หญิงสาวคิดว่าตัวเองเคยเห็นใบหน้าคล้ายกันนี้มาก่อน
คุณภัทรมาแล้ว นินนาทลุกขึ้นต้อนรับ
นี่เองหรือลัลภัทร
คุณภัทร ครับ นี่คุณป้า เอ่อ คุณแม่ของกานต์ครับ
ลัลภัทรยกมือไหว้ ภัสมลรับไหว้ พลางพินิจหญิงสาวซึ่งเป็น ลูกสะใภ้
นั่งสิหนู
ขอบคุณค่ะ ลัลภัทรตกใจ แต่เธอก็เรียกสติกลับมาได้
คุณภัทร ดื่มอะไรดีครับ
ช็อกโกแลตเย็นค่ะ
ครับ นินนาทเดินไปสั่งเครื่องดื่มปล่อยให้สตรีทั้งสองคุยกันตามลำพัง
คงตกใจสินะ ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน กานต์ก็เหลือเกิน ไม่ยอมบอกอะไรเลย
ค่ะ คุณป้า
เรียก แม่ เถอะ หนูก็เหมือนเป็นคนในครอบครัว
จะดีหรือคะ เราแต่งกันตามสัญญา
แม่ถือว่าหนูเป็นคนในครอบครัว
คุณแม่ไม่โกรธหรือคะ
โกรธ ใคร หนูน่ะหรือ ไม่หรอก แม่เห็นใจหนูมากกว่า ถูกเพื่อนหลอก ต้องมาอยู่คนเดียวต่างเมืองแบบนี้
นินนาทยกเครื่องดื่มพร้อมกับของว่างมาให้ ระหว่างรอเครื่องดื่ม เขาแอบโทรศัพท์บอกศิวกานต์เรื่องภัสมล
เสียดายจัง ป้ามีงานต้องไป วันไหนว่างๆ แวะไปทานข้าวที่บ้านนะ
ค่ะ
เต้ ป้าไปก่อนนะ ดูแลภัทรดีๆ ล่ะ
ครับ
นินนาทกับลัลภัทร ยกมือไหว้ลาภัสมล หลังภัสมลกลับไปแล้ว ลัลภัทรถอนใจ
คุณภัทรเป็นไรหรือเปล่าครับ
ภัทร ไม่เป็นไรค่ะ แค่โล่งใจ
ครับ เพื่อนผมมันชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
แฟนคุณกานต์รู้เรื่องหรือยังคะ
คิดว่ากานต์น่าจะบอกแล้วครับ คุณภัทรอย่าเป็นกังวลเลยครับ
ค่ะ ลัลภัทรจิบเครื่องดื่ม
ศิวกานต์วางหูโทรศัพท์จากนินนาท นายแม่รู้แล้วก็ดี ชายหนุ่มคิด วันนี้เขาควรจะบอกกับเชอรี่ เขาเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าซึ่งเชอรี่กำลังลองเสื้อ
เชอรี่ ล็อบบี้ยิสต์มืออาชีพ เธอเปิดบริษัทออแกไนเซอร์บังหน้า เพราะง่ายต่อการทำงาน ใครจะคิดว่าอาชีพหลักของเธอคือ ล็อบบี้ยิสต์ ทำงานให้กับนักธุรกิจและนักการเมืองทางภาคใต้กับประเทศเพื่อนบ้าน
เธอมองตัวเองในกระจกเงา หญิงสาวรูปร่างสูงราวกับนางแบบ ท่วงท่าเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ถึงแม้เธอจะรู้อยู่เต็มอกว่า แม่ของคนรักไม่ปลื้มแต่เธอก็ไม่แคร์ ใครจะสนแม่สามีกันล่ะ สมัยนี้
คุณเชอรี่ นี่โชคดีจังนะคะ สวยก็สวย ทำงานก็เก่ง แถมยังมีแฟนหล่อ รวย อีก
นี่แบบใหม่ล่าสุดหรือเปล่า เชอรี่หมุนตัวส่องกระจก
ค่ะ คอลเลกชั่นนี้ลงพร้อมกับร้านที่กรุงเทพฯ
ดี เอาแบบใหม่ล่าสุดมาให้หมด
ค่ะ พนักงานกุลีกุจอบริการเต็มที่
กานต์คุยงานเสร็จแล้วหรือคะ เชอรี่มองเห็นศิวกานต์ในกระจก
ครับ เชอรี่สวยจัง ศิวกานต์เดินไปกอดเชอรี่
กานต์ เรายังอยู่ในร้านนะคะ
อายเหรอ อายทำไมล่ะ เราคนรักกันนี่
หวานจังนะคะวันนี้ มีอะไรหรือเปล่า
ซื้อเสื้อเสร็จแล้ว ไปไหนกันต่อดี
แวะไปดูเพชรไหมคะ ที่ร้านโทร.มาบอกว่ามีของมาใหม่จากภูเก็ต
ครับ คุณผู้หญิง
เชอรี่ ซื้อเครื่องประดับไข่มุก ศิวกานต์มองดูคนรักเลือกเครื่องประดับ แล้วก็ไพล่คิดถึงคนอยู่ที่บ้าน เขาไม่เคยเห็นลัลภัทรสวมเครื่องประดับใดเลย เวลาว่างก็เห็นอ่านแต่หนังสือ ถ้านินนาทไม่พาไปโน่นมานี่ เห็นทีจะอยู่แต่ในบ้านล่ะมั้ง
กานต์คะ คิดอะไรอยู่ เชอรี่ถาม เธอเห็นศิวกานต์นั่งใช้ความคิด
ไม่มีอะไรครับ เชอรี่ หิวหรือยัง
ไม่หิวค่ะ ช่วงนี้งดข้าวเย็น แต่อยากดื่มอะไรเย็นๆ กานต์หิวหรือเปล่า
ไม่ครับ ไปนั่งพักก่อนเถอะ ศิวกานต์หิ้วถุงกระดาษหลายใบ ซึ่งล้วนเป็นของเชอรี่ทั้งนั้น
ศิวกานต์ตั้งใจจะบอกเรื่องทุกอย่างในวันนี้
เชอรี่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอก
คะ เรื่องร้ายแรงหรือเปล่า
อยู่ที่เชอรี่ตัดสินแล้วกันครับ ศิวกานต์ตัดสินใจเล่าทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ เชอรี่ฟังจบ เธอพยายามระงับอารมณ์อย่างที่สุด
ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่บ้านสวนกับกานต์
ครับ
นานหรือยังคะ
เดือนนึงแล้วครับ
แล้วกานต์เพิ่งจะมาบอกหรือคะ
ครับ ผมกำลังหาวิธีอธิบายให้เชอรี่เข้าใจ
หาวิธีอธิบาย กานต์คิดว่ามันจะมีวิธีที่จะทำให้เชอรี่ไม่โกรธหรือคะ
ผมคิดว่าคงไม่มี
ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นไงคะ
เชอรี่สนด้วยหรือ
ต้องสนสิคะ ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ มาอยู่ร่วมบ้านกับแฟนตัวเอง
ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ
กานต์จะไม่หวั่นไหวหรือคะ เชอรี่ว่า กานต์ย้ายออกมาอยู่บ้านแม่คุณ หรือมาอยู่ที่คอนโดฯ เชอรี่ก็ได้
โธ่ เชอรี่ครับ วันๆ ผมกับผู้หญิงคนนั้นแทบไม่ได้เจอหน้ากันอยู่แล้ว ตอนนี้นินนาทก็กำลังทำคะแนนอยู่ ศิวกานต์บอกเพราะอยากให้เรื่องจบเร็วๆ
คุณเต้กำลังทำคะแนน หมายถึงจะจีบผู้หญิงคนนั้น
ครับ
กานต์พาผู้หญิงคนนั้นออกงานหรือเปล่า
ผมจะพาออกงานทำไมล่ะ ผมต้องให้เกียรติเชอรี่สิครับ
ก็ดีค่ะ
เชอรี่หายโกรธแล้วนะ
ยังค่ะ แต่เชอรี่ก็โล่งใจ คุณคงไม่สนใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ
ผมจะสนทำไมล่ะครับ ผมรักเชอรี่คนเดียว
คืนนี้ค้างกับเชอรี่นะคะ
ครับ
ศิวกานต์ขับรถไปที่คอนโดมิเนียมใจกลางเมืองหาดใหญ่ เป็นที่รู้กันว่าคนที่จะพักที่นี่ต้องเป็นผู้มีอันจะกิน ชายหนุ่มถือของที่ซื้อให้เชอรี่ตามเธอขึ้นลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนสุด พอถึงห้องพัก ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะวางของให้เรียบร้อย เชอรี่ก็เดินเข้ามากอดเขาจากด้านหลัง
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันทั้งคืนมานานแล้วนะคะ เสียงเชอรี่กระซิบแผ่วที่ข้างหู จูงมือชายหนุ่มเข้าห้องนอน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เจ้าสาวไปรษณีย์ โดย กัณฐมาศ
| จากคุณ |
:
Josephine March 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ธ.ค. 55 18:57:33
|
|
|
| 
