หนึ่งปีกำลังจะผ่านพ้นไป...มีหลายสิ่งที่เราได้ทำ และอีกหลายสิ่งที่เราไม่ได้ทำ มีหลายสิ่งที่เรามีมากขึ้น และก็มีหลายสิ่งที่ลดน้อยลง มีหลายคนที่เราได้ใกล้ชิด และอีกหลายๆ คนก็ห่างๆ กันไป จนคล้ายกับคนแปลกหน้า
เราได้เดินผ่านทั้งเส้นทาง แห่งมิตรภาพและความขัดแย้ง ได้ชื่นชมกับความสำเร็จและร้าวรานใจกับความล้มเหลว บ้างก็มีบาดแผลจากความผิดพลาด บ้างก็เพิ่งหายสนิทจากบาดแผลในอดีต ความสัมพันธ์กับใครบางคนเพิ่งจะจบลงไป หรือบางคนก็อยู่ในช่วงเวลาของการเริ่มต้น
เราอาจจดจำเรื่องราวทั้งหมดของสามร้อยหกสิบหกวันไม่ได้ แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในทุกๆ วินาทีต่างถูกจารจำอยู่บนแผ่นเสียงของชีวิต ที่ในอนาคตเราอาจจะตั้งเข็มแผ่นเสียง แล้วเปิดช่วงเวลานั้นๆ ขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว
ชีวิตคือการเดินทางที่มีวันสิ้นสุด แต่ละปีที่ผ่านไป ไม่ต่างอะไรกับการที่เราเดินทางผ่านหลักกิโลบนทางหลวง เมื่อผ่านหลักกิโลหนึ่งไป เราเองก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะสามารถผ่านหลักกิโลข้างหน้าได้หรือไม่ เช่นเดียวกันกับชีวิตที่กำลังจะผ่านพ้นไปอีกหนึ่งปี เราทุกคนก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรในอีกหนึ่งปีข้างหน้า หรืออาจจะตั้งคำถามกับตนเองว่าเรายังจะมีเวลาในชีวิตเหลือพอที่จะอยู่ไปถึงวันสุดท้ายของปีหน้าหรือไม่
สำหรับฉัน ที่เดินทางมาจนถึงวันนี้ วินาทีนี้ แต่ละช่วงเวลาในชีวิตช่างคุ้มค่าเสียเหลือเกิน ดอกไม้ ก้อนหิน มิตรภาพ ความขัดแย้ง ดีใจ เสียใจ ผิดหวัง สมหวัง รัก เกลียด โกรธ ทุกสิ่งทุกอย่างผสมกลมกลืนกลายเป็นบทเพลงของชีวิตของฉัน ที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน เป็นบทเพลงที่ฉันและผู้คนมากมายช่วยกันแต่งทำนอง เนื้อร้องเพื่อบอกเล่าความเป็นไปในชีวิตของฉัน
หนึ่งปีที่กำลังจะผ่านพ้น ...ฉันเองก็บอกไม่ได้ว่ามีความสุขหรือทุกข์มากกว่ากัน แต่เสียงที่ดังออกมาจากในใจ ก็คือ ฉันพอใจในชีวิตที่กำลังดำเนินไป ร้อน หนาว ลม ฝน ที่เคยผ่านมาในปีก่อนๆ ทำให้ฉันประคับประคองตัวเองให้เดินผ่านทุกฤดูในปีนี้ได้ไม่ยากเกินไปนัก แม้จะมีบางช่วง บางตอนของชีวิต ที่ซวนเซไปบ้าง แต่ฉันก็สามารถตัวไว้ไม่ให้ล้มพับไปกลางทาง
สำหรับหนึ่งปีที่ผ่านพ้นมา...ฉันขอบคุณตัวเองที่เข้มแข็งและอดทนมากพอ ขอบคุณครอบครัว...ที่รักและทำให้ฉันรู้สึกว่าตนเองมีคุณค่ามากแค่ไหน ขอบคุณเพื่อน...ที่ไม่เคยลังเลที่จะรับฟังปัญหา ความทุกข์ และยื่นมือเข้าประคองช่วยเหลือ ขอบคุณงาน...ที่ทำให้ฉันได้ทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ทำให้ฉันได้สานต่อความฝันที่ตั้งใจไว้ ขอบคุณโลกใบนี้...ที่ยังมีพื้นที่ให้ชีวิตเล็กๆ ของฉันได้โลดแล่นต่อไป
สำหรับปีหน้าที่ใกล้จะมาถึง ไม่ว่าฉันจะได้ไปต่อ หรือจะเป็นเพียงหลักกิโลสุดท้ายของชีวิตก็ตาม สิ่งเดียวที่ฉันขอ ก็คือ พลังใจที่เข็มแข็ง พร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปเพื่อบันทึกบทเพลง ร้อน หนาว ลม ฝน ของชีวิตฉันต่อไป
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 55 20:57:03
จากคุณ |
:
Mydarin
|
เขียนเมื่อ |
:
28 ธ.ค. 55 20:56:20
|
|
|
|