ความคิดเห็นที่ 1 เจ้าสาวไปรษณีย์ ตอนที่ ๑๖                   วิษณุนั่งพักผ่อนริมสระว่ายน้ำของโรงแรมที่พัก เขาปลีกตัวจากแฟนสาวมา อ้างว่าปวดหัวอยากพักผ่อน สองวันมานี้เขามาติดต่อธุรกิจลับๆ กับคู่ค้าและตัวแทน วิษณุรู้ดีว่าสองแม่ลูกกำลัง พยายามหาเงินจากภัสมล โดยการใช้ลัลภัทรเป็นเครื่องมือ ทุกวันนี้ในใจลึกๆ เขายังรักและเป็นห่วงลัลภัทร เธอเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ในเวลาเดียวกันก็จืดชืดเกินไปสำหรับเขา พอได้มาพบกับศิริพรที่มีเสน่ห์เย้ายวนและไม่หวงตัว เขาก็พร้อมที่จะนอกใจเธอ น่าเสียดายที่จบไม่สวย หลังจากนั้น เขาก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย รวมถึงเพื่อนๆ ของเธอก็ช่วยกันเธอออกจากชีวิตเขา  ตอนนั้นเขายังไม่พร้อมที่จะเปิดตัวว่าคบกับศิริพร จึงตัดสินใจเดินทางไปดูงานที่อังกฤษกับศิริพร หาแต่เขาก็ยังสงสัยว่า เหตุใดลัลภัทรจึงยอมจดทะเบียนสมรสอยู่กินกับศิวกานต์ ผู้ชายที่เพิ่งพบกัน หรือเธอทำไปเพื่อประชดตัวเขา ชายหนุ่มว่ายน้ำอีกสองรอบ ตอนที่เขาสวมเสื้อคลุมเตรียมจะขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง มีเมล์ส่งเข้ามาที่โทรศัพท์มือถือ “ไปที่โรงแรม... ห้อง.... ชั้น... คุณจะพบคนที่อยากพบ” วิษณุเดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ชายหนุ่มเช่ารถไว้เดินทาง เขาต้องการความสะดวกเวลาจะเดินทางทำงานที่เขาลงมาจัดการ ชายหนุ่มไม่ต้องการให้แฟนสาวและแม่ของเธอรับรู้ ศิริพรเห็นคนรักเริ่มทำตัวแปลกๆ ทำให้เธอสงสัย วันนี้เธอโกหกว่าจะพามารดาไปเที่ยวนอกเมือง วิษณุจัดการเช่ารถของโรงแรมพร้อมคนขับให้เธอ เพราะเขาอ้างว่าเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมา ทำธุรกิจที่นี่ จึงวางแผนจะไปพบ ตอนเช้าศิริพรออกไปซื้อของในตัวเมือง เธอกลับมาถึงโรงแรมเห็นวิษณุขับรถที่เช่าออกไป จึงให้คนขับรถขับตามไป รถของวิษณุแล่นเข้าไปที่โรงแรมใหญ่อีกแห่งของจังหวัด เธอสั่งให้คนขับ ส่งเธอลงที่นี่ ลัลภัทรสั่งอาหารจากรูมเซอร์วิสขึ้นมารับประทาน หญิงสาวเพิ่งรู้ตัวว่าหิวจัดก็ตอนเห็นอาหาร เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะทำอะไรฆ่าเวลาที่เหลือดี หญิงสาวลองชุดที่เชอรี่ให้แล้ว โชคดีที่ใส่ได้พอดี ลัลภัทรเปิดโทรทัศน์ นึกได้ว่าเธอเห็นร้านหนังสือที่ชั้นล่างของโรงแรม ลัลภัทรตักบานอฟฟี่ใส่ปาก “อร่อยสู้ของคุณเพลินไม่ได้” หญิงสาวคิดในใจ เสียงเคาะประตูดัง ลัลภัทรคิดว่าเชอรี่คงมาหยิบของ เธอจึงไม่ได้ดูที่ช่องตาแมวว่าใครมากดกริ่ง เธอเปิดประตูยิ้มรับ แต่แล้วก็ต้องรีบหุบยิ้ม  วิษณุยืนอยู่หน้าห้อง “สวัสดีจ้ะ ภัทร ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” “พี่ตั้ม รู้ได้ไงคะว่าภัทรอยู่ที่นี่ แล้วมาหาภัทรทำไม” เธอเห็นแขกห้องอื่นมองมาที่เธอกับวิษณุ ชายหนุ่มเองก็เห็นจึงบอกกับเธอว่า “เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า” ลัลภัทรชั่งใจ เธอตัดสินใจเปิดประตูให้กว้างขึ้น พอที่วิษณุจะเดินเข้าไปได้ หญิงสาวจงใจไม่งับประตูให้ปิดสนิท “ภัทรดูผอมลงหรือเปล่า คล้ำขึ้นด้วยนะ” วิษณุตั้งข้อสังเกต “หรือคะ แปลกนะคะ มีแต่คนบอกว่าภัทรอ้วนขึ้นดูมีน้ำมีนวล ผิวภัทรก็สีนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ” “ภัทรจะพูดจากับพี่ให้ดีกว่าหน่อยไม่ได้หรือ คิดถึงความสัมพันธ์เก่าๆ ของเราบ้างสิจ๊ะ” “คิดถึงความสัมพันธ์เก่าๆ พูดง่ายนี่คะ ถ้าพี่ตั้มขอเลิกกับภัทร ก่อนจะไปมีคนใหม่ ภัทรคงทำใจให้คุยกับพี่ตั้มดีๆ ได้ แล้วมาหาภัทรแบบนี้แฟนใหม่รู้หรือเปล่าคะ” “ภัทรอยากระบายก็ตามใจ พี่เองก็รู้ว่าผิด แต่ภัทรก็ผิดด้วยเหมือนกัน พี่เป็นผู้ชาย พี่ก็มีความต้องการ” “พี่ตั้มกำลังจะบอกที่นอกใจภัทร เพราะภัทรไม่ยอมนอนด้วยหรือคะ พี่ตั้มเป็นผู้ชายที่ทุเรศมาก” “ใช่ พี่มันเป็นคนทุเรศ แล้วภัทรล่ะ ดีแค่ไหนเชียว เลิกกับพี่ไม่ทันไรก็ไปจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่รู้จักกันได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง” “นี่พี่ตั้มจ้างนักสืบสืบเรื่องของภัทรเลยหรือคะ มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ” ลัลภัทรตกใจเรื่องที่วิษณุจ้างนักสืบสืบเรื่องของเธอ แล้วศิวกานต์ทำอะไรอยู่นะ ไหนบอกจะจ้างนักสืบสืบเรื่อง ศิริพร เธอเองก็ลืมจึงไม่ได้ทวงถาม วิษณุพูดความจริงแค่ครึ่งเดียว ครอบครัวเขาต้องการสวนและโรงงานของศิวกานต์ นั่นทำให้เขาได้รู้เรื่องของลัลภัทรด้วย “ไม่มากเกินไปหรอกภัทร พี่เป็นห่วงภัทรนะ ภัทรไม่น่าทำอะไรโง่ๆ แบบนี้ประชดพี่เลย” “ภัทรไม่ได้ประชดพี่ตั้มค่ะ และเรื่องที่ภัทรจดทะเบียนสมรสกับคุณกานต์ มันมีสาเหตุมาจากเรื่องอื่นด้วย” “เรื่องอะไร” วิษณุแกล้งไม่รู้เรื่อง “พี่ตั้มไม่จำเป็นต้องรู้” “ไอ้นายหัวบ้านนอกนั่น มันคงเห็นภัทรเป็นแค่นางบำเรอ เก็บภัทรเอาไว้กลางป่ากลางเขา ส่วนตัวเองเที่ยวควงผู้หญิงอื่นล่อนไปทั่วเมือง” ลัลภัทรโกรธจนตัวสั่น กล้าดียังไงมากล่าวหาว่าเธอเป็นางบำเรอของศิวกานต์ หญิงสาวคิดว่าป่วยการที่จะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้คนนอกฟัง “เราจดทะเบียนสมรสกันเพราะมีเหตุผลอื่นที่พี่ตั้มไม่จำเป็นต้องรู้ แล้วภัทรก็ไม่ได้เป็นนางบำเรอคุณกานต์อย่างที่พี่ตั้มเข้าใจด้วย เขาให้เกียรติภัทรมากกว่าพี่ตั้ม อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะเหมือน กับตัวเองทุกคนสิคะ” “ภัทรจะให้พี่เชื่อหรือว่าหญิงชายอยู่ด้วยกันกลางป่ากลางเขาแบบนั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับภัทร พี่ไม่เชื่อ ยกเว้นไอ้นายหัวนั่นมันไม่ใช่ผู้ชาย” “ภัทรว่าพี่ตั้มกลับไปดีกว่า ชาตินี้เราอย่ามาเจอกันอีกเลยค่ะ” ลัลภัทรกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ถูกวิษณุลากไปที่เตียง “พี่ตั้มจะทำอะไร ปล่อยภัทรนะ” ลัลภัทรพยายามผลักวิษณุออกไป แต่เขายิ่งกดร่างเธอให้แนบกับเตียง ริมฝีปากเขาจูบลงที่ต้นคอเธอ แขนสองข้างของหญิงสาวก็ถูกมืออันแข็งแรงของเขาจับไว้ เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากเบี่ยง หน้าหลบ มีเสียงผลักประตู พร้อมกับรองเท้าส้นสูงที่ย่ำอยู่บนพื้นพรม “พี่ตั้มทำบ้าอะไรคะนี่” วิษณุปล่อยมือ เขาหันไปมองพร้อมกับลัลภัทรที่หลุดจากการเกาะกุมของเขา หญิงสาวตกใจเป็นครั้งที่สองของวัน ศิริพรยืนอยู่กลางห้องกำลังมองคนทั้งคู่ ศิริพรเองก็แปลกใจเช่นเดียวกันที่เห็น ลัลภัทร “นุ่น” ลัลภัทรมองไปที่เพื่อนและมองกลับมาที่วิษณุ “กับพี่ตั้ม ผู้หญิงที่อยู่กับพี่ตั้มวันนั้นคงเป็นนุ่นสินะคะ” ลัลภัทรรู้สึกเหมือนมีค้อนมาทุบหัว และมีก้อนกรวดมาจุกที่ลำคอ หญิงสาวพอจะ ปะติดปะต่อเรื่องต่างๆ ได้แล้ว “พี่ตั้มยังหลงเสียดายภัทรอยู่หรือคะ ดีแล้ว รู้กันวันนี้ไปเลย นุ่นเองก็เบื่อเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเธอหรอกนะลัลภัทร” “เธอเลวมาก แย่งแฟนเพื่อน แล้วยังมาหลอกให้เพื่อนไปแต่งงานแทนตัวเองอีก” “จะว่าฉันแย่งแฟนเธอ มันก็ไม่ถูกซะทีเดียว พี่ตั้มเป็นฝ่ายมาหาฉันก่อน ถ้าเธอไม่ทำตัวสูงส่งแบบนั้น พี่ตั้มเขาคงไม่เบื่อ แล้วมาหาฉันหรอก อยากโทษก็โทษตัวเองดีกว่า เธอควรจะขอบใจฉันมากกว่านะ ที่ทำให้เธอได้แต่งงานกับเศรษฐี เธอเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่หรอก จดทะเบียนสมรสอยู่กินกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก ถ้าเธอไม่อยากแต่งก็ไม่มีใครบังคับเธอได้ แถมผู้ชายคนนั้นยังมีคนรักอยู่แล้ว เธอก็ไม่ต่างไปจากฉันนักหรอก” “ใช่ ฉันมันผิดเองที่ให้คุณค่ากับความรักและมิตรภาพมากเกินไป มันเลยย้อนมาทำร้ายฉัน และก็ใช่ ฉันจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก แล้วยังไง อย่างน้อยฉันก็ได้แต่งงานถูกกฎหมาย” “น่าสมเพช ที่เธอได้มันก็แค่ทะเบียนสมรส สุดท้ายสิ่งที่เธอถนอมไว้ก็ต้องมอบให้ผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก” ลัลภัทรลุกขึ้นยืน หญิงสาวไม่อยากเชื่อตัวเองว่าเธอจะรับเรื่องราวต่างๆ ได้เร็วและสงบแบบนี้ “ออกไปทั้งคู่นั่นแหละ ชาตินี้ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”                  “ไปค่ะ พี่ตั้ม ปล่อยเขาให้ไปเสวยสุขกับเศรษฐีบ้านนอกคนนั้นเถอะค่ะ” “ภัทร เลิกกับผู้ชายคนนั้นเถอะ เพื่อความปลอดภัยของภัทร อีกอย่างผู้ชายคนนั้นก็มีคนรักอยู่แล้ว ภัทรจะไปกินน้ำใต้ศอกเขาทำไม” วิษณุพูดด้วยน้ำเสียงของคนรักที่เขาเคยใช้กับเธอเสมอ “พี่ตั้มไม่ต้องมาเป็นห่วงภัทรหรอกค่ะ” ศิริพรฉุดแขนวิษณุ พยายามลากคนรักออกจากห้อง “กลับ พี่ตั้ม เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว” วิษณุเดินตามศิริพรออกจากห้อง แต่สายตาเขายังคงมองมาที่เธอ แขกบางห้องเปิดประตูมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่ห้องของเธอ หญิงสาวคิดว่าเสียงทะเลาะคงจะดังไม่น้อย พนักงานที่ดูแลแขกชั้นที่เธอพัก เดินมาถามอย่างสุภาพว่าเกิดอะไรขึ้น “ฝากขอโทษแขกห้องอื่นด้วยนะคะ มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย” “ครับ คุณผู้หญิงไม่เป็นอะไรนะครับ หน้าดูซีดๆ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” “มีอะไรจะเรียกใช้ ก็เชิญเลยนะครับ” “ค่ะ” ลัลภัทรปิดประตูห้อง เธอเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาหนึ่งกระป๋อง เธอเปิดฝาดื่มไปได้คำเดียวก็ต้องวาง “ขมจะตาย” ลัลภัทรเดินเข้าห้องน้ำบ้วนน้ำสีเหลืองทองทิ้ง เสียงโทรศัพท์มือถือดัง หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำมาหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า “สวัสดีครับ คุณภัทร ตอนนี้อยู่ไหนเอ่ย” เสียงนินนาทร่าเริงจากปลายสาย ช่วงนี้งานที่โรงพยาบาลยุ่ง เธอกับเขาเลยไม่ได้พบกัน วันหยุดที่เธอไปสอนหนังสือเด็กๆ ก็ได้คุยกันเพียงครู่เดียว หญิงสาวหายใจเข้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ร่าเริงเต็มที่ “อยู่โรงแรม...กับคุณเชอรี่ค่ะ” “ครับ” “ค่ะ คุณเชอรี่ชวนภัทรออกมาซื้อของ แล้วมาใช้บริการสปาของโรงแรม คืนนี้มีงานเลี้ยงของหอการค้าจังหวัด คุณกานต์บอกให้ภัทรไปงานด้วย” “ดีเลยครับ ผมก็ไปงานคืนนี้เหมือนกัน ว่าแต่ตอนนี้คุณภัทรทำอะไรอยู่ครับ ไปสปากับเชอรี่ด้วยหรือเปล่า” “คุณเชอรี่เปิดห้องที่โรงแรมไว้ค่ะ ตอนนี้ภัทรอยู่ในห้อง” “เบื่อแย่เลยสินะครับ ไหนๆ ก็ไปโรงแรม น่าจะใช้บริการสปาสักหน่อย” “ภัทรไม่ชอบน่ะค่ะ” “อยากให้ผมพาไปเที่ยวไหนก่อนมั้ยครับ” “อย่าเลยค่ะ คุณเต้ไปทำงานเถอะ” “แน่ใจนะครับว่าอยู่ได้” ลัลภัทรได้ฟังก็ยิ้มออก “ค่ะ ภัทรไม่ใช่เด็กห้าขวบนะคะ คืนนี้เจอกันค่ะ” “ครับ” ลัลภัทรดูนาฬิกาข้อมือ ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมง หญิงสาวจัดการเก็บของให้เป็นระเบียบ เธอคิดว่าจะนอนพักสักหน่อย ลัลภัทรเอนกายลงบนเตียงริมหน้าต่าง เธอหายตกใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว หญิงสาวได้แต่ตำหนิตัวเอง เธอน่าจะเอะใจอะไรบ้าง ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่วิษณุแอบคบมาตลอดคือศิริพร แปลกใจแต่ว่าสองคนนั้นคบกันอย่างไร ทำไมถึงไม่มีเพื่อนของทั้งคู่รู้เรื่องเลย เธอนึกย้อนคำพูดของติ๋มเมื่อหลายเดือนก่อน “พี่ตั้มซื้อตั๋วไปอังกฤษสองใบ” คงไปด้วยกันสินะ อยากรู้จริงว่าพี่ตั้มกับศิริพรมาหาดใหญ่มีจุดประสงค์อย่างอื่นด้วยหรือเปล่า แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่า บริษัทที่มาเจรจาจะร่วมทุน เอ แต่เหมือนจะมาเทคโอเวอร์ เป็นบริษัทในเครือของครอบครัววิษณุ นี่เรื่องบังเอิญหรือเปล่านะ เธอคิดว่าจะบอกศิวกานต์ ลัลภัทรนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนผล็อยหลับ                                                                                                                     ****************************************** จากคุณ : Josephine March (กัณฐมาศ) (Josephine March) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 19:33:50

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ มาลงชื่อรออ่านต่อนะคะ แอบอ่านมาหลายตอนจนติดหนึบแล้วค่ะ เขียนสนุกและน่าติดตามลุ้นมากเลยค่ะ ^^ จากคุณ : Amieinlove เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 13:48:19

ความคิดเห็นที่ 3 มารอลุ้นค่ะ จากคุณ : Inverness เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 14:39:55