เจ้าสาวไปรษณีย์ (ตอนที่ ๑๙, ๒๐)
|
|
ตอนที่ ๑๗, ๑๘ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13129086/W13129086.html#1
ศิวกานต์สั่งงานคนงานในสวนและที่โรงงาน พร้อมกับแวะไปหาบดินทร์ที่สถานีตำรวจเพื่อขอกำลังตำรวจมาช่วยเฝ้าโรงงาน
ขอบใจมากนะเพื่อน ศิวกานต์กล่าวขอบคุณเพื่อน
เฮ้ย เรื่องเล็ก ฉันเองก็รู้สึกแย่ที่คดีของนายไม่คืบหน้า
ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่านายทำเต็มที่แล้ว
คุณภัทรล่ะ
คืนนี้ฉันส่งไปนอนบ้านนายแม่
ถามจริง นายอย่าโกรธนะเพื่อน
เออ อยากรู้อะไรก็ถามมา
นายกับคุณภัทร เอ่อ คือ พูดยังไงดีวะ นายกับคุณภัทรยังไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกันใช่ไหม คำถามของบดินทร์ทำให้ศิวกานต์เกือบสะดุดขั้นบันได
ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น แกก็รู้นี่ ฉันมีเชอรี่อยู่ทั้งคน
ดีแล้วล่ะ แต่ฉันนับถือนายจริงๆ นะ อยู่กับผู้หญิงน่ารักแบบนั้นด้วยกันตั้งหลายเดือน ฉันนับถือว่ะ
ผู้หญิงน่ารัก นายกับเต้คงมีรสนิยมแบบเดียวกัน
อ้อ ใช่ ไอ้เต้ยังตามจีบคุณภัทรอยู่สินะ หรือนายว่าไม่น่ารัก ลืมไปนายมีเชอรี่อยู่ทั้งคนจะมองผู้หญิงที่ไหนได้อีก
ไปล่ะ ฉันไปงานสายแล้ว
ไม่ต้องห่วงเพื่อน บดินทร์โบกมือให้ศิวกานต์
ศิวกานต์ขับรถมาจอดหน้าโรงแรม ชายหนุ่มลงจากรถส่งกุญแจให้พนักงาน เขาจำใจต้องมางานวันนี้ เพราะไม่รู้ว่ามีคนรู้จักเกี่ยวข้องกับการหาทางหุบโรงงานเขาหรือไม่ ถ้าเขาไม่มางาน คนที่อยู่เบื้องหลังอาจจะไหวตัวทัน
ชายหนุ่มเข้าไปในลิฟต์แจ้งชั้นที่ต้องการกับพนักงานประจำลิฟต์ มีผู้โดยสารร่วมกันหลายคน แต่ขึ้นต่างชั้นกันไป ชายหนุ่มยืนคิดว่าเขาจะโทร.หาลัลภัทรดีมั้ย ป่านนี้เธอคงอยู่ที่บ้านนายแม่ อาจจะหลับไปแล้วก็ได้
ลิฟต์มาจอดที่ชั้น...ค่อนข้างนานเพราะผู้โดยสารเป็นคนสูงอายุ ฉับพลันสายตาชายหนุ่มเหลือบไปเห็นร่างของชายหญิงคุ้นตา เขาเขยิบเท้าเผ่งมอง ก็เห็นนินนาทกำลังประคองลัลภัทรออกมาจากห้องพักของโรงแรม ชายหนุ่มยืนตัวชาสายตาจ้องไปที่คนคู่นั้นไม่วางตา ประตูลิฟต์ปิดก่อนที่เขาจะทันได้เดินออกไป
ศิวกานต์เดินเข้างานเหมือนคนทำหัวใจตกไว้ที่ไหนสักแห่ง เชอรี่เห็นคนรักจึงรีบเดินมาหา เธอเดินควงแขนเขา กระซิบข้างหูว่า
มาช้าจังค่ะ ศิวกานต์ตื่นจากภวังค์ มองหน้าเชอรี่
อ้อ ครับ มีงานด่วนเข้ามานิดหน่อย
กานต์ดูเพลียๆ นะคะ วันนี้มาสนุกกันดีกว่า ยิ้มหน่อยนะ
ครับ ชายหนุ่มพยายามฝืนยิ้ม เชอรี่ลากเขาไปทั่วงาน พอได้คุยกับคนในแวดวงเดียวกัน ชายหนุ่มก็ลืมเรื่องที่เพิ่งเจอได้ชั่วครู่
ภัสมลฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วก็ได้แต่ปลอบโยนลัลภัทร นินนาทพาเธอมาส่งบ้าน ตัวเขาเองอยู่นานไม่ได้ เพราะต้องกลับไปทำงานต่อ
เจ็บมากมั้ยหนูภัทร ใครกันนะช่างกล้ามาแกล้งหนูภัทรแบบนี้
คงไม่มีใครมาแกล้งหนูหรอกค่ะ คุณแม่ อุบัติเหตุน่ะค่ะ หนูเองที่ไม่ระวัง
ยังดีนะ ตาเต้อยู่ ว่าแต่หนูไปงานนั้นได้ยังไงล่ะลูก
คุณกานต์บอกให้ภัทรไปค่ะ ภัสมลได้ฟังก็แปลกใจ ตอนคุยโทรศัพท์กันเมื่อช่วงบ่าย ศิวกานต์ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้เลย
กานต์บอกกับหนูเองเลยหรือ
ไม่ใช่ค่ะ วันนี้คุณเชอรี่ชวนภัทรไปช็อปปิ้ง เธอบอกว่าคุณกานต์ให้ภัทรไปงานนี้ด้วย
ช็อปปิ้งกับเชอรี่ นั่นสิ แม่เองก็อยากรู้ เรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ถึงไปด้วยกันได้
นั่นสิครับ ผมก็แปลกใจอยู่
คือ ลัลภัทรอึกอัก คุณเชอรี่ค้างที่บ้านสวนเมื่อคืนค่ะ
ว่าไงนะ นินนาทกับภัสมลพูดขึ้นพร้อมกัน
ฟังกันไม่ผิดหรอกค่ะ
แม่ก็ว่ามันแปลกๆ แต่แรกแล้ว ชุดที่สวมวันนี้ก็แม่เชอรี่เลือกให้สินะ
ค่ะ
เต้ กลับไปทำงานต่อเถอะจ้ะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน อ้อ เกือบลืม ตอนหนูภัทรหกล้มมีใครถ่ายรูปหรือคลิปไว้มั้ยจ๊ะ
อืม ตอนนั้นชุลมุน ผมไม่ทันสังเกตครับ นินนาทอยากเขกหัวตัวเอง เขาลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปสนิท
คงไม่ถึงขนาดนั้นมั้งคะ คุณแม่
นินนาทกลับไปแล้ว ภัสมลสั่งให้แม่ครัวปรุงรังนกชั้นดีให้กับลัลภัทร พร้อมชงชาโสม
ทานรังนกสิลูก แม่ว่าจะส่งคนเอาไปให้ก็ลืม หนูมานี่ก็ดีทานที่นี่เลย ภัสมลคะยั้นคะยอ
ค่ะ ของแพงแบบนี้ คุณแม่น่าจะเก็บไว้ทานเอง
โอ๊ย แม่เบื่อจะตาย หนูสิต้องทานของพวกนี้เยอะๆ บำรุงร่างกายไงลูก ภัสมลลูบศีรษะของลัลภัทรอย่างเอ็นดู
คืนนี้กานต์คงไม่กลับมา หนูนอนห้องกานต์แล้วกันจ้ะ
ค่ะ
งานเลี้ยงมีกำหนดเลิกตอนห้าทุ่ม หากเชอรี่ขอตัวกลับก่อน ชายหนุ่มเองก็โล่งใจ เขาจะไปส่งเธอ แต่ถูกปฏิเสธ ศิวกานต์ไปนั่งรอฟังข่าวที่บ้านของบดินทร์
มีโทรศัพท์จากน้าแช่มมาตอนเกือบเที่ยงคืน คลังเก็บยางพาราของโรงงานมีคนลอบวางเพลิง ออฟฟิศของเขาที่บ้านสวนก็เกือบถูกวางเพลิงเช่นกัน แต่คนงานช่วยกันจับตัวคนร้ายไว้ทัน
ศิวกานต์กับบดินทร์เร่งรุดไปสถานีตำรวจ จากนั้นชายหนุ่มจึงไปพบกับน้าแช่มและผู้บริหารระดับสูงของโรงงาน ความเสียหายไม่เยอะอย่างที่คิด แต่ชายหนุ่มกลัวข่าวที่จะออกมาวันพรุ่งนี้มากกว่า
กว่าเขาจะกลับถึงบ้านมารดาก็ล่วงเข้าสองนาฬิกาของวันใหม่ ชายหนุ่มหยิบกุญแจอัตโนมัติเปิดประตูใหญ่ เขาไม่อยากปลุกคนในบ้าน และภัสมลต้องถามแน่นอนว่าเขาหายไปไหนมา ชายหนุ่มยังไม่อยากให้มารดาเป็นกังวล
ชายหนุ่มพบพนักงานรักษาความปลอดภัย เขาสั่งไม่ให้ส่งเสียงดัง ก่อนจะเดินเข้าบ้าน ในบ้านเปิดไฟไว้เป็นจุดๆ ชายหนุ่มขึ้นห้องนอน คิดว่าคงได้นอนแค่สองสามชั่วโมง จึงล้างหน้าและแปรงฟันเท่านั้น
บนเตียงของเขามีเงาตะคุ่มๆ อยู่ แสงจันทร์เต็มดวงส่องลอดม่านเข้ามา ใบหน้าลัลภัทรที่ตกอยู่ในห้วงนิทรารมณ์ ทำให้ชายหนุ่มนึกถึงสิ่งที่เห็นในโรงแรม เขาอยากปลุกเธอขึ้นมาถามให้รู้เรื่องรู้ราว แต่อีกใจคือเขาเหนื่อยเกินกว่าจะคาดคั้นความจริง
ชายหนุ่มขึ้นเตียงไปนอนฝั่งที่ว่าง ลัลภัทรรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ มาใกล้ตัวจึงลืมตา หญิงสาวตกใจ เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง
คุณกานต์
ใช่ ผมเอง ศิวกานต์ตั้งท่าจะหลับ
ภัทรจะไปนอนโซฟา ลัลภัทรกำลังจะลุก แต่ถูกศิวกานต์ดึงตัวเข้ามากอด ใบหน้าหญิงสาวฟุบลงบนแผ่นอกเขา ได้กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นโคโลญจ์คุ้นจมูก
นอนด้วยกันนี่แหละ เตียงออกจะกว้าง ผมไม่มีแรงทำอะไรคุณหรอก เหนื่อยจะตายแล้ว
ลัลภัทรเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นเขาดูเหนื่อยกว่าทุกวัน สักพักเธอได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเขา
ลัลภัทรตื่นขึ้นมา ศิวกานต์ไม่อยู่แล้ว เธอดูเวลา สงสัยว่าเขาไปไหนแต่เช้า งานเมื่อคืนก็ไม่ได้เจอกัน หญิงสาวลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว
ภัสมลนั่งอยู่ในห้องอาหาร เธอไม่เห็นลัลภัทรจนกระทั่งหญิงสาวเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ข้างตัว ภัสมลตื่นจากความคิด
ตื่นแล้วหรือจ๊ะ
ค่ะ คุณแม่
ทานข้าวเช้าก่อนนนะ ภัสมลสั่งให้คนเตรียมอาหารเช้าให้ลัลภัทร เช้านี้เป็นอาหารฝรั่ง มีแฮม ไข่คน ไส้กรอก ขนมปัง รวมถึงซุปฟักทอง
ลัลภัทรยกกาแฟขึ้นดื่ม สังเกตว่าเช้านี้ภัสมลคุยน้อยกว่าปกติ เธอเองก็คิดว่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรมเมื่อวานให้ภัสมลฟัง แต่ดูเหมือนภัสมลเองก็มีเรื่องกลุ้มใจเช่นกัน
คุณแม่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ
จ้ะ แม่คิดว่าต้องบอกหนูแล้วล่ะ ที่โรงงานมีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อยจ้ะ
ลัลภัทรวางส้อมลงบนจาน มองหน้าภัสมล
เกิดอะไรขึ้นที่โรงงานหรือคะ
ไฟไหม้คลังเก็บสินค้าของโรงงาน ข้าวของเสียหายบางส่วน ที่บ้านสวนออฟฟิศก็เกือบโดนวางเพลิง
มีใครบาดเจ็บไหมคะ
ไม่มีจ้ะ สายข่าวของบดินทร์แจ้งว่าจะมีการลงมือในวันสองวันนี้แหละ
คุณแม่คิดว่าจะเป็นพวกเดียวกับที่วางเพลิงสวนยางกับระเบิดสวนปาล์มหรือเปล่าคะ
แม่ว่าวัตถุประสงค์เดียวกัน แต่คนละกลุ่ม
หนูมีเรื่องอยากจะบอกคุณแม่ค่ะ
จ้ะ
เมื่อวาน ที่โรงแรมหนูพบกับพี่ตั้ม เอ่อ แฟนเก่าหนูน่ะค่ะ กับศิริพร ภัสมลได้ฟังก็โอบตัวลัลภัทรเข้ามากอด
กานต์ มาปรึกษาแม่ว่าจะบอกเรื่องนี้กับหนูดีหรือเปล่า ลัลภัทรเอนตัวออกมา
คุณแม่กับคุณกานต์รู้เรื่องทุกอย่างแล้วหรือคะ
ใช่จ้ะ หลายเดือนแล้ว แม่คิดว่าอย่าเพิ่งบอกหนูจะดีกว่า กานต์พยายามปกป้องหนู แต่แม่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะกล้าพาศิริพรมาพบกับหนู
ภัทรไม่ทราบว่าพี่ตั้มรู้ได้อย่างไรว่าเมื่อวานภัทรอยู่ที่โรงแรม ลัลภัทรมองภัสมลเป็นเชิงถาม ภัสมลส่ายหน้า
กานต์รู้แค่ว่า ศิริพรกับผู้ชายคนนั้นลงมาหาดใหญ่ อันที่จริง แม่ของศิริพรก็มาด้วย มาเพื่อคุยกับแม่เรื่องสัญญา
เรื่องสัญญาหรือคะ หมายความว่าแม่ของศิริพรต้องการให้ศิริพรแต่งงานกับคุณกานต์
ไม่ใช่จ้ะ ฝ่ายโน้นรู้เรื่องที่หนูจดทะเบียนสมรถกับกานต์ โดยไม่ได้แต่งงานออกหน้าออกตา ก็เลยจะ... ภัสมลหยุดพูด ยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม
จะแบล็คเมล์โดยการใช้หนูเป็นข้ออ้าง ถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็จะเปิดเผยเรื่องทั้งหมด
จ้ะ ภัสมลวางแก้วน้ำส้มลงที่เดิม
คุณแม่คงกลุ้มใจมาก ลัลภัทรลุกขึ้นโอบกอดภัสมลเอาไว้
หนูขอโทษค่ะ
เด็กโง่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหนูเลย อย่าลืมสิ หนูเป็นเหยื่อนะจ๊ะ ที่กานต์จดทะเบียนสมรสกับหนูก็เพื่อซื้อเวลา และปกป้องหนูด้วย แม่ก็พอเดาได้ว่าเรื่องจะต้องจบแบบนี้
คุณแม่ยังไม่ได้ตกลงอะไรกับเขาใช่ไหมคะ
ยังจ้ะ
หนูหาทางออกที่ดีที่สุดได้แล้วค่ะ ภัทรจะหย่ากับคุณกานต์ ถ้าเรารีบหย่ากันทางโน้นจะได้ไม่มีเรื่องให้เอามาขู่เราได้
ภัสมลดึงตัวลัลภัทรให้กับมานั่งที่เดิม เธอไม่เสียดายเงินเลย แค่คิดว่าต้องเสียลัลภัทรไปทำให้เธอรู้ว่าเธออยากได้ผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้มากแค่ไหน ทำไมลูกชายเธอยังเฉยชาได้อยู่นะ
แม่ยอมจ่ายเงินดีกว่าเสียหนูไป
คุณแม่คะ การแต่งงานของหนูกับคุณกานต์มันเริ่มมาจากสัญญาฉบับเดียว ไม่ได้มีความรู้สึกเป็นตัวเริ่มนะคะ อีกไม่กี่เดือนก็จะครบกำหนด ยังไงเราก็ต้องหย่ากันอยู่แล้ว ลองสองแม่ลูกนั่นคง
ไม่หยุดแค่นี้หรอกค่ะ ตอนนี้โรงงานกับสวนก็กำลังมีปัญหา อย่าไปเพิ่มปัญหาให้คุณกานต์อีกเลยนะคะ
ภัสมลมองลัลภัทรด้วยแววตารักใคร่ ลูกชายเธอจะรู้ไหมหนอว่าผู้หญิงคนนี้เป็นห่วงเขามากกว่าตัวเอง เธอคิดว่าให้เป็นเรื่องของโชคชะตาแล้วกัน คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกัน
แม่เองก็ยังหาทางออกไม่ได้ แต่แม่ก็ไม่อยากเสียหนูไป
คุณแม่ไม่ได้ เสีย หนูไปเลยค่ะ สิ่งที่ผูกพันเราไว้ไม่ใช่กระดาษเพียงแผ่นเดียวนี่คะ
ภัสมลยิ้ม ลัลภัทรพูดถูก นับแต่วันแรกที่เจอกันเธอก็รู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวผู้นี้ แม้จะถูกศิริรัตน์และลูกสาวหยามเกียรติ แต่มันก็คุ้มเมื่อเทียบกับว่าเธอได้พบกับลูกสะใภ้ที่เธออยากมีมานาน
ทานข้าวเถอะลูก วันนี้มีงานต้องจัดการอีกมาก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เจ้าสาวไปรษณีย์ โดย กัณฐมาศ
| จากคุณ |
:
Josephine March 
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ธ.ค. 55 21:34:31
|
|
|
|
