|
ตอนที่ 17
และเมื่อใกล้วันงานเข้ามาทุกขณะคนภายในบ้านของใบบุญยังคงวุ่นวายเรื่องเตรียมงานแต่งงานของหญิงสาว เขมราชนั้นยังคงเงียบหายเช่นเดิม มีเพียงทางคุณพ่อคุณแม่ของเขาเท่านั้น ที่ติดต่อเข้ามาเรื่องแขกเรื่องพิธีการ ความน้อยใจยังวนเวียนอยู่กับใบบุญไม่เสื่อมคลาย มันช่างเป็นการแต่งงานที่แสนจะขมขื่นเหลือเกินสำหรับเธอ ...
คุณใบบุญคุณนายเรียกค่ะ ช่างร้านเสื้อเอาชุดมาส่งให้แล้ว คุณนายให้คุณไปลองใส่ดู
แม่ลำไยเดินเข้ามารายงานหญิงสาวที่ศาลานั่งเล่นริมน้ำหลังบ้าน
ไม่ลองเหรอลำไย เดี๋ยวมันก็ใส่ได้เองแหละ
หญิงสาวตอบอย่างไม่ใส่ใจดวงหน้านวลเองก็ดูไร้ความรู้สึก จะมีเจ้าสาวซัก
กี่คนที่ตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกับเธอ เจ้าบ่าวไม่เคยติดต่อมาหา แม้วันสู่
ขอก็ยังไม่ได้พูดจากันสักคำ
คุณเขมแท้จริงหัวใจของคุณก็ไม่ต่างจาก
ทะเลทรายเท่าไรนักหรอก
แห้งแล้งไร้ความชุ่มชื่น
โธ่...คุณใบบุญไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณนายจะมาดุลำไยว่างานแค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จ
ลำไยดูเป็นกังวลกับงานของเจ้าหล่อน เมื่อเจอความดื้อของอีกฝ่าย
ทำไหมต้องดุด้วยล่ะลำไยไม่ได้ทำอะไรผิดนี่
ก็ไปบอกแม่ว่าฉันไม่ว่างกำลังอ่านนิยายอยู่
คนพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย หากคนฟังทำสีหน้าเหมือนกินยาขม
นั้นยิ่งโดนหนักเข้าไปใหญ่เลยค่ะ
ไปเถอะค่ะคุณใบบุญ
ลำไยคะยั้นคะยอแกมอ้อนวอนอีกรอบ พลางทำหน้าละห้อยเศร้าน่าสงสาร ใบบุญจำต้องวางนิยายที่กำลังอ่านอยู่ลง
ความจริงมันก็อ่านไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่แล้วล่ะ เพราะสมาธิกระเจิดกระเจิงไปไกล
เอาล่ะไปก็ได้แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนเหรอ
อยู่ในห้องรับแขกค่ะ กำลังคุยกับช่างแต่งหน้าอยู่
อะไรกันแค่ทำพิธีในหมู่ญาติเท่านั้น ถึงกับต้องจ้างช่างแต่งหน้ามาให้วุ่นวายอีกทำไมกัน
หญิงสาวบ่นอุบอิบเมื่อรู้สึกว่าอะไรก็ยุ่งยากขัดใจไปเสียหมด ลำไยถึงกับยกมือขึ้นเกาศีรษะแกรกไม่เข้าใจความหงุดหงิดของนายสาว พลางทอดสายตามองร่างเล็กบางที่เดินขึ้นตัวบ้านไป
.............................................................................................
พิธีทางศาสนาเริ่มขึ้นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ใบบุญเห็นเจ้าบ่าวของเธอในชุดสูท
สีเทา ดูแปลกตากว่าทุกครั้ง อาการน้อยใจในตัวเขมราชยังไม่จางหายไปดูเถอะจนถึงเข้าพิธีแต่งงานแล้ว เขายังทำเหมือนไม่ได้รักใคร่ไยดีอะไรใน
ตัวเธอมากนัก เขมราชมองสบตาหญิงสาวเพียงแค่แวบเดียวก่อนจะหยิบแหวนหมั้นเตรียมสวมให้ แต่ใบบุญกลับไม่ยอมยื่นมือส่งให้ขึ้นมาเสียงั้น
เป็นอะไรส่งมือมาเสียดีๆ เขากระซิบถามเสียงเข้ม
เปล่า!
เจ้าสาวยังตอบกวน แม้สีหน้ายังเมยเฉย
เปล่าก็ส่งมือมาไวๆผู้ใหญ่เขามองอยู่นะ
มือเล็กขาวจำต้องยื่นออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก เจ้าบ่าวจึงสวมแหวนให้นิ้วนางข้างซ้ายอย่างพอดี เขากระซิบบอกแผ่วเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคนว่า
ผมจำคุณได้ทุกส่วนเลยนะใบบุญ แม้แต่แหวนยังเลือกได้พอดีเลยเห็นป่ะ
บ้า!
หญิงสาวกระซิบตอบดวงหน้างามแดงระเรื่อ เมื่อคิดเลยเถิดไปไกล
หลังพิธีรดน้ำสังข์ มีการรับประทานเลี้ยงในกลุ่มญาติพี่น้องและคนใกล้ชิด
อย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูหรูหราสมฐานะของบุตรสาวผู้พิพากษา และงานเลี้ยงแขกใหญ่โตจะมีขึ้นในอีกสองอาทิตย์ที่กรุงเทพฯ ใบบุญรู้สึกเหนื่อยล้ากับการพูดคุย รวมทั้งทำความรู้จักกับญาติของเขมราชด้วย เธอเพิ่งทราบวันนี้เองว่ามารดาของเขามีเชื้อสายทางอินเดีย มิน่าล่ะเขาถึงหน้าคมเข้มปานนั้น และด้วยเหตุนี้ทำให้หญิงสาวถูกญาติทางฝ่ายเธอแซวว่า
ลูกท่าจะตัวขาวหน้าแขก ถ้าเป็นผู้หญิงจะส่งประกวดนางงาม หากเป็นผู้ชายจะให้เป็นดารา
หรือบางคนดูหนักกว่านั้น เจ้าบ่าวตัวเบ้อเร่อส่วนเจ้าสาวตัวเล็กนิดเดียว
ท่าจะตายเสียล่ะมัง
หลังพิธีส่งตัวเข้าหอบิดาและมารดาทั้งสองฝ่าย ต่างให้โอวาทเรื่องการครองเรือน และไม่ลืมกระชับเรื่องอยากให้มีหลานให้อุ้มไวๆ ประตูห้องถูกปิดลงเมื่อผู้ใหญ่เดินออกไปแล้ว เขมราชเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่อยู่ในชุดไทยประยุกติ์ช่างดูงดงามเหลือเกิน แต่ใบบุญกลับเดินหนีอีกฝ่ายทันที
จะไปไหน?
เขาเอ่ยถามน้ำเสียงทอดหวานละมุน เขมราชรั้งร่างเล็กบางนั้นเข้ามากอด หากหญิงสาวขืนตัวไม่ยอมโอนอ่อนตาม
เป็นอะไร?
คราวนี้น้ำเสียงถามเข้มขึ้นแม้ดวงตายังสงสัย
เขามองดวงหน้างามของหญิงสาวเพื่อค้นหาคำตอบ
คุณเขมแต่งงานกับใบบุญเพราะต้องรับผิดชอบใช่มั้ยคะ
หญิงสาวยิงคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจของเธอ ด้วยความรู้สึกสาแก่ใจเหลือเกิน เมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ทำไหมคุณถึงคิดแบบนั้นใบบุญ
ชายหนุ่มย้อนถามแขนแข็งแรงคลายออกแววตาของเขาดูสับสน
เพราะคุณเขมเรื่อยเฉื่อยกับการแต่งงานครั้งนี้มาก... ไม่เคยโทรมาถามสักคำว่าเป็นยังไงบ้าง เตรียมงานเหนื่อยไหมทุกอย่างว่างเปล่าเหมือนอากาศธาตุ ทำๆให้เสร็จสิ้นจบเรื่องจบราวกันไป
คำพูดนั้นหลั่งไหลเหมือนสายน้ำที่ถูกกักเอาไว้กับตัวเองมาเนิ่นนาน มันเกิดจากความน้อยใจสะสม ใครก็ปลอบใจเธอให้คลายกังวลไม่ได้หรอก นอกจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้เท่านั้น
เขมราชมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มขบขันไม่คิดว่าใบบุญจะคิดมากขนาดนี้
คุณน้อยใจผมล่ะซิ
เขาถามเหมือนเข้าไปนั่งกลางใจของอีกฝ่าย อ้อมกอดเริ่มโอบกระชับอีกครั้ง หากคนตัวเล็กบางยังแข็งขืนจึงถูกลงโทษด้วยการหอมแก้มนวล
ที่ผมไม่ได้ติดต่อมาก็เพราะว่า ทั้งงานยุ่งวุ่นวายเรื่องโปรเจคตัวใหม่
ไหนจะให้ช่างไปตกแต่งบ้านเพื่อทำเป็นเรือนหอรอเจ้าสาวเข้าไปอยู่ด้วย เพราะก็คิดว่าคุณคงเข้าใจเวลาผมทำงานเป็นยังไง บางครั้งจริงจังจนคุณ
เองยังไม่อยากจะเข้าใกล้
ใบบุญผมรู้นะว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมาก
ขี้จุกจิก
ทำไมคราวนี้ถึงคิดฟุ้งซ่านไปไกลเหลือเกิน
ก็คนมันว่างงานนี่คะ
เวลาเหลือเฟือก็ต้องคิดเป็นธรรมดา แล้วคุณเขมก็ทำตัวให้น่าคิดไปทางนั้นเสียด้วยสิ หลายเรื่องที่ผ่านเข้ามามันรวดเร็วและไม่คาดฝัน ใบบุญเองก็สับสนอยู่เหมือนกันค่ะ
คนบอกยอมรับสารภาพแต่โดยดี
แต่งงานแล้วคุณจะไม่มีว่างงานเด็ดขาด
เขาพูดพลางไล้หัวแม่มือกับริมฝีปากล่างของหญิงสาว
คุณเขมจะให้ใบบุญทำอะไรคะ?
ก็เป็นแม่บ้าน เอาใจผม ทำกับข้าว
และที่สำคัญห้ามดื้อห้ามเถียงต้องเชื่อฟัง ทำตัวน่ารัก
คำร้องขอดูเยอะไม่ใช่น้อย ทำให้คนในอ้อมกอดต้องทำหน้าเมื่อยเพราะ
ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า
โธ่
คุณเขมคะ ใบบุญอยากทำงานมากกว่าไม่อยากอยู่เฉยๆ
ไม่ให้ทำแล้วจะเก็บเอาไว้ในบ้าน
หวง
นิ้วหัวแม่มือของชายหนุ่มกดริมฝีปากล่างของเธอลง ให้ริมปากอิ่มนั้นเผยอแย้มออก พร้อมกับก้มลงจูบรับขวัญที่หวานปนร้อนระอุด้วยอารมณ์แห่งรักท่วมท้น
หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า
ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวผมช่วยเปลี่ยนชุดให้
หากใบบุญเหมือนจะเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นได้ เธอจึงเล่าเหตุการณ์เมื่อครั้งพบเจอกับภาสินีที่คอนโดให้กับเขมราชฟัง ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆเมื่อฟังเรื่องราวนั้นจบ
ผมกับแหววเคยคบกันมาก่อน เราไปด้วยกันไม่ได้หลายอย่างสุดท้ายก็ต้องเลิกเป็นแฟน หันมาเป็นเพื่อนกันแทน เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโกรธกัน
วันนั้นผมตั้งใจจะยั่วให้คุณงอน
อยากรู้ว่าคิดอะไรกับผมบ้าง
แน่ใจล่ะว่ารัก แต่ไม่แน่ใจว่ารักมากแค่ไหน พอแล้วล่ะห้ามพูดถึงเรื่องคนอื่น
หมดเวลาต่อไปนี้เป็นเรื่องของเราสองคน
พูดจบเขาก็ช่วยเปลี่ยนชุดแต่งงานออกให้เธอ
ใบบุญอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนตัวใหม่ เขมราชเองก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดสากลออกไปแล้ว ห้องนอนเก่าของเธอที่ถูกจัดแต่งใหม่ให้เป็นห้องหอสำหรับคืนนี้ ดูอบอุ่นอ่อนหวานด้วยแสงไฟสีอำพันเรืองรอง กลิ่นดอกกุหลาบที่โปรยปรายอยู่บนเตียงกับในแจกันใบโตในห้อง ส่งให้ความหอมกรุ่นกระจาย เขมราชเข้ามาช้อนอุ้มร่างเล็กบางขึ้นจากพื้นจากนั้นจึงวางลงบนเตียงนุ่ม
ใบบุญ
เขากระซิบเรียกชื่ออ่อนหวานนักพร้อมกับริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดแนบกับริมฝีปากอิ่ม เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม หนักหน่วง เพียงไม่นานหญิงสาวก็อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอด เขมราชถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย
ผมไม่ได้แต่งงานกับใบบุญ เพราะเหตุการณ์ในวันนั้นหรอกนะแต่งเพราะผมรักใบบุญจริงๆ ...รักตั้งแต่เริ่มทำงานด้วยกันที่กาตาร์แล้วล่ะ เฝ้าแอบมองอยู่ตลอด คอยหาโอกาสใกล้ชิดชวนไปโน้นไปนี้
เจ้าเล่ห์จังเลยนะคะ
คนในอ้อมกอดหยิกหมับเข้าให้ ทำเอาคนตัวโตถึงกับร้องโอย พลางคาดโทษทันที
มาหยิกกันแบบนี้ จะลงทัณฑ์ให้หนักเลยคอยดู
รอยจูบประทับลงบนกลีบปากอิ่มนุ่มนวลหากก็เริ่มเร่าร้อนดุจน้ำผึ้งรนไฟ ทั้งอ่อนหวานและเรียกร้องในคราวเดียวกัน อ้อมกอดของเขานั้นช่างไม่ต่างจากพระเพลิงที่จะแผดเผาให้มอดไหม้ ด้วยเชื้อไฟแห่งเสน่หา
ใบบุญยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอ เมื่อมือร้อนๆนั้นเริ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธออย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ หญิงสาวปล่อยทุกอย่างให้ลอยล่อง ไปตามท่วงทำนองแห่งคีย์ดนตรีในเพลงรัก ที่หวานละมุนและเร่าร้อนเมื่อไต่ระดับถึงโน๊ตตัวสุดท้าย
.....................................................................................
ในตอนเช้าเมื่อใบบุญตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอนั้นได้อยู่ในอ้อมแขนของเขมราช ศีรษะอิงอยู่กับไหล่กว้าง ทอดร่างนอนเคียงกัน ทำให้เธอนึกถึงวันที่นอนหนาวหลังรถจี๊ปกลางทะเลทรายในกาตาร์ ไม่คิดว่าวันนี้จะได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกของเธอในตอนนี้ช่างอบอุ่นและอ่อนหวาน เธอมองหน้าเขาที่นอนหนุนหมอนใบเดียวกัน
ดวงหน้าคมเข้มยามไม่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง ดูคมคายตาที่หลับและผมยุ่งๆของเขาดูอ่อนเยาว์เหมือนเด็ก เหมือนเขมราชจะรู้สึกตัว เพราะสายตาของใบบุญที่จับจ้อง เขาจึงลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย พร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้แน่นเข้า
ใบบุญ
หญิงสาวหัวเราะเบาๆก่อนจะพูดขึ้นมา
เช้าแล้วค่ะ
เช้าก็เช้าสิ อยากนอนกอดเมียมากกว่า
เขาขยับดึงร่างเล็กบางขึ้นมาทาบทับบนร่างสูงใหญ่ของตัวเอง ศีรษะได้รูปของใบบุญจึงอิงแอบอยู่ข้างซอกคอของเขา
เดี๋ยวแม่บ่นว่าทำไมนอนตื่นสายกัน
โธ่ใบบุญคนเพิ่งแต่งงานกัน เขาคงเข้าใจหรอกน่า
เขาจูบเธอเบาๆตรงซอกคอ ใบหู แล้วไล้ริมฝีปากไปตามหัวไหล่ขาวเนียน หนวดเครางอกใหม่แข็งๆนั้น ทำให้หญิงสาวรู้สึกจั๊กกะจี้ เจ้าตัวจึงปล่อยหัวเราะคิก
ทำไมล่ะ?
เขมราชเอ่ยถาม เพราะฉากนี้น่าจะอีโรติกมากกว่าตลก
หนวดคุณเขมทำให้ใบบุญจั๊กกะจี้ค่ะ
คนโดนจูบสารภาพน้ำเสียงยังเจือปนหัวเราะเบาๆ
งั้นเดี๋ยวจะทำให้ขำไม่ออก
คนพูดพลิกร่างเล็กบางลง พร้อมกับโอบกอดเข้ามาใกล้ จูบเบาๆแล้วไล้ริมฝีปากร้อนไปทั่วดวงหน้าขาวเนียนซุกไซ้ไปตามลำคอขาวผ่อง ดึงสายเสื้อลงเบาๆจนเนินอกข้างหนึ่งพ้นออกมา
ยังจะขำอีกไม๊
เขาผงกศีรษะขึ้นพลางกระซิบถาม สบตาเธอในระยะใกล้ชิด
ไม่ขำก็ได้ค่ะ
ใบบุญตอบ หากดวงตายังวิบวับจากการกลั้นหัวเราะ
เจ้าเล่ห์อีกแล้ว
แกล้งกันเดี๋ยวจะทำให้ครางเลย
ใบบุญเปล่าแกล้งนะคะ
ร่างนิ่มในอ้อมกอดปฏิเสธ หากมือเล็กกลับลูบไล้ไปตามลำตัวหนา ไล้เลยไปถึงเอวแข็งแรงจนถึงขอบย่นของกางเกงนอน ที่สอดสายอีลาสติกไว้เพื่อความกระชับและเลยไปถึงหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมัน
นี่หรือไม่แกล้ง
ซนอีกต่างหาก
เขาพูดเสียงกลั้นหัวเราะตาเข้มเป็นประกายวิบวับ พร้อมกับจูบเบาๆที่แก้มนวล
คุณเขม
คนในอ้อมกอดเรียกชื่ออ่อนหวาน ยกแขนเรียวเล็กขึ้นโอบรอบลำคอ
คร้าบ
มีอะไร ขานรับพลางย้อนถาม
เปล่าค่ะเรียกชื่อเฉยๆ
เรียกเฉยๆไม่ได้ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน
พอพูดจบเขาก็ก้มลงบดเคล้าริมฝีปากร้อนกับซอกคอไล่เลื่อนลงไปถึงเนินอกอิ่ม มือหนาค่อยลูบไล้สัมผัสเธอทุกส่วนอีกครั้งราวจะทบทวนความทรงจำเมื่อคืน ความหอมหวานดูจะกรุ่นกระจายขึ้นมาพร้อมกับแสงสีอ่อนละมุน
ยามเช้า
........................................................................................
ภาพท้องทะเลสีฟ้าครามตัดกับหาดทรายสีขาวสะอาดดูกว้างสุดลูกหูลูกตานั้น ทำให้คนที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงกว้างจำต้องถอนสายตามาจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊คบุ๊คแทน มือเล็กขาวรัวแป้นคีย์บอร์ดเพื่อพิมพ์ข้อความส่งอีเมล์ให้เพื่อนรัก
ลดาเราแต่งงานแล้วนะกับพระเอกแขกอินเดีย ที่ตัวเรียกเขาแบบนั้น
ไม่ได้ส่งข่าวให้รู้ตั้งแต่แรกเพราะทุกอย่างฉุกละหุกอย่างเหลือเกินจนเราเองยังสับสน เอาไว้ได้คุยโทรศัพท์ด้วยกันเมื่อไร จะเล่าให้ฟังนะจ๊ะ
ตอนนี้คุณเขมได้ลางานหลายวันก็เลยลงมาที่ภูเก็ต
เขาบอกว่าเป็นการฮันนีมูน
แนบรูปสวยๆของรีสอร์ตมาให้ดูด้วย
จากนั้นเจ้าตัวก็กดส่งไปที่อีเมล์ปลายทาง ใบบุญปิดคอมพิวเตอร์เดินออกไปที่ระเบียงห้องพัก ยืนทอดสายตามองภาพเบื้องหน้าอีกครั้ง สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึก ด้วยบรรยากาศรอบกายช่างแตกต่างจากอากาศในพื้นที่ที่เพิ่ง
จากมาไม่น้อย
หลังพิธีแต่งงานอย่างเรียบง่ายที่บ้านเกิดของหญิงสาว เขมราชได้พาเธอลงมาพักผ่อนกับครอบครัวของเขาที่ภูเก็ต ซึ่งทำธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ตกิจ
การดูใหญ่โตไม่น้อยตั้งอยู่บนเกาะเล็กๆอันสวยงาม
สงบและน่าพักผ่อนสำหรับคู่แต่งงานใหม่ เสียงประตูกระจกในห้องพักเปิดออก พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเขมราชก็ก้าวออกมา ดวงหน้าดูเคร่งขรึมเล็กน้อยหลังจากเขาขอ
ตัวไปรับโทรศัพท์จากที่ทำงาน ดูเถอะแม้จะอยู่ในช่วงเวลาหวานเขาก็ยังไม่ยอมละทิ้งงาน
ต้องเดินทางด่วนวันจันทร์นี่เลย
เขมราชบอกกับภรรยาเมื่อเดินออกมาที่ระเบียง
จะไปไหนคะ?
หญิงสาวหันไปถามสามีด้วยน้ำเสียงร้อนรน ไม่เข้าใจว่าทำไมบริษัทนี้มีงานด่วนอะไรนักหนา ทุกอย่างดูจะเร่งรีบไปเสียทั้งหมด
ไปกาตาร์
เขมราชบอกเสียงอ่อนเบา พลางก้าวเข้ามาโอบกอดภรรยาไว้ในอ้อมแขน
คุณเขม
นี่ต้องไปอีกกี่เดือนคะเนี่ย
ใบบุญก็ต้องอยู่บ้านกับเจ้าหวานหวานเพียงลำพังซิคะ
คนพูดมีสีหน้าเศร้าลงอย่างให้ได้ชัด ทำไมเบื้องบนมักกลั่นแกล้งเธอเสมอ ไม่เคยทำให้ชีวิตพบกับความราบเรียบเสียที มีเรื่องต้องระหคระเหินอยู่ร่ำไป
ไปตั้งหกเดือน
ใครบอกว่าผมจะปล่อยให้คุณอยู่บ้านคนเดียว
ผมจะพาคุณไปกาตาร์ด้วยกันต่างหากล่ะ
จริงเหรอคะคุณเขม
ใบบุญไปด้วยได้เหรอคะ แล้วบริษัทเขาไม่ว่าเหรอคะที่พาครอบครัวไปด้วย
ปลายประโยคเจ้าตัวทั้งสงสัยทั้งกังวล ไม่อยากให้สามีมีปัญหากับงานที่เขารักนักหนา
ถ้าไม่ให้พาเมียไปด้วย ผมก็ไม่ยอมไป
คำตอบทำเอาหัวใจคนในอ้อมกอดถึงกับอุ่นวาบขึ้นมาทันที ก็ความรักระหว่างเธอและเขาเริ่มต้นจากดินแดนเม็ดทรายแห่งนั้น แม้จะร้อนระอุปานใด
หากอบอวลด้วยความหวานละมุนตลอดมา
งั้นใบบุญขอโทรบอกแม่ให้มารับเจ้าหวานหวานก่อนนะคะ
เจ้าของร่างเล็กบางเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบคางสากๆของสามีเบาๆ ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอด เดินเข้าไปในห้องเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือกดหามารดา
ในทันที
แม่คะลงมารับหวานหวานที่กรุงเทพฯด้วยนะคะ วันจันทร์หนูต้องไปกาตาร์กับคุณเขม คราวนี้อยู่นานถึงหกเดือนเลยล่ะค่ะ
เสียงปลายสายของมารดาเงียบไปครู่หนึ่งกับข่าวด่วนที่ได้รับ จากนั้นจึงโต้ตอบกลับมาชัดเจนว่า
นังหวานหวานอีกแล้ว
คราวนี้แม่จะเอามันไปฝากกับหลวงพี่ให้สิ้นเรื่องสิ้นราวกันไป!
จบบริบูรณ์ค่ะ...
| จากคุณ |
:
เอริชา  
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันสิ้นปี 55 12:35:14
|
|
|
| 
รักในรอยทราย ตอนอวสาน
