สวัสดีค่ะ...
เป็นอย่างไรกันบ้างคะ คุณผู้อ่านที่รัก....
ที่ตั้งต้นถามไถ่ทุกข์สุขกัน ก็เพราะตั้งแต่ช่วงปลายปีไล่ยาวจนถึงช่วงต้นปีที่ผ่านมา
เรา(หมายถึงประเทศไทยเรานะคะ) ดูเหมือนจะเจอเรื่องหนักหนาสาหัสที่กระทบกับทั้งชีวิต
ทรัพย์สิน เงินทอง และสภาพจิตใจกันมากมายมหาศาล
โดยเฉพาะเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิที่ภาคใต้
ที่ทำเอาคนอยู่ไกลพลอยหดหู่ใจไปด้วย แต่ดิฉันเชื่อว่าแม้จะอยู่ไกลแค่ไหน
คุณผู้อ่านทุกท่านก็คงร่วมรับรู้ความรู้สึกทุกข์ใจเหล่านี้
รวมทั้งอยากมีส่วนช่วยในการให้กำลังฟื้นฟูความรู้สึก
ให้เหล่าผู้ประสบชะตากรรม เฉกเช่นเดียวกับพวกเราชาวดวงใจพ่อแม่
เดือนนี้น้องๆทีมงานตามไปเก็บบรรยากาศ
และความคืบหน้าของเหตุการณ์มาฝากกันค่ะ
เพราะแม้ตลอดระยะเวลา
ที่ผ่านมาสื่อทุกแขนงพากันเสนอข้อมูลเกือบจะทุกด้านทุกมุมแล้ว
แต่มีมุมเล็กๆ(ที่ยิ่งใหญ่)อีกมุมหนึ่ง ที่มักจะถูกมองข้ามหรือไม่ได้พูดถึง
ก็จะใครที่ไหนอีกละคะ ถ้าไม่ใช่ เด็กตัวน้อยๆ ที่ชีวิตรอดพ้นจากคลื่นยักษ์
แต่มิอาจรู้ได้ว่าสภาพจิตใจ และชีวิตความเป็นอยู่ในวันที่เหลือจะเป็นอย่างไร
เพราะแม้เหตุการณ์จะผ่านมาเกือบ 3 เดือนแล้ว
แต่ปัญหามิได้หายไปพร้อมแรงกระหน่ำของคลื่นสึนามิ
แต่ร่องรอยยังคงทิ้งไว้มากมายให้คนในสังคมที่เหลือ
ได้ช่วยระดมสรรพกำลังกัน
อย่าให้กระแสความปรารถนาดีขาดหายไปนะคะ
เรามีรายงานพิเศษมาฝากกันค่ะ เพื่อเป็นสะพานเชื่อมโยงความรู้สึกระหว่างกัน
ให้พวกเขารับรู้ว่า แม้เราจะมิได้เผชิญชะตากรรมหรือทุกข์ระทม
และอ่อนกำลังเฉกเช่นเดียวกับพวกเขา
แต่พละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่ของเราก็พร้อมแบ่งปันให้กับทุกคน
ตามไปดูเรื่องราวเหล่านี้พร้อมรายละเอียด หากท่านใดอยากช่วยเหลือเด็กๆที่ศูนย์พักพิง
ผู้ได้รับผลกระทบจากคลื่นยักษ์ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
แม้จะเริ่มต้นด้วยเรื่องเศร้าๆ แต่อยากฝากก่อนจากลาในฉบับนี้ว่า
ท่ามกลางความมืดมิด แค่แสงสว่างจากเปลวเทียนเพียงดวงเดียว
ก็มีความหมายและส่องให้เห็นทาง
พาเราไปสู่จุดหมายที่ต้องการได้ค่ะ และอย่าลืมว่าแม้ลมแรง
พายุที่โหมกระหน่ำจะทำให้แสงสว่างจากเปลวเทียนดับไป
แต่สิ่งสำคัญคือแสงสว่างภายในใจของเรา ไม่มีอะไรดับได้ค่ะ นอกจากตัวเราเอง...
ถ้าไม่อยากให้แสงสว่างในใจดับไป ต้องสร้างกำลังใจให้เข้มแข็งค่ะ.....
นับจากนี้เราจะพบแต่สิ่งดีๆร่วมกัน
สรัญญา โภคาลัย
บรรณาธิการบริหาร
