ผมลังเลอยู่ระหว่างจะไปโพสที่ห้องถนนนักเขียน หรือ มาโพสที่ห้อง blueplanet นี่ดี เนื่องจากมันคาบเกี่ยวกันสองอย่างระหว่างข้อเขียน กับบันทึกนักเดินทาง แต่สุดท้ายก็คิดว่าที่นี่น่าจะเหมาะกว่า ผมพูกพันมากกว่า(แอบมาหาข้อมูลอยู่หลายครั้ง) ออกจะยาว(มาก)ไปหน่อยนะครับ
ถ้าใครผ่านมาอ่าน ขอให้รู้ไว้ว่า "รักคนอ่าน"


เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นในเครื่องบิน จากตรังกลับสู่ดอนเมือง ผมกับเพื่อนอ้วนที่พากันไปดื่มด่ำมนต์เสน่ห์ทะเลตรังเสร็จสิ้นกำลังนั่งดูแอร์โฮสเตสเข็นรถแจกน้ำและของว่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงประกาศภายในเครื่องดังขึ้น


“เรียนท่านผู้ใช้บริการของสายการบินโอเรียนท์ไทย ทางสายการบินมีความยินดีจะแจ้งให้ท่านทราบว่าเราได้เพิ่มเที่ยวบินเส้นทางไปนครศรีธรรมราชขึ้นอีกหนึ่งเที่ยวบินต่อวัน และเพื่อเป็นการฉลองท่านสามารถสำรวจที่นั่งได้ในราคา 1299 บาท...”

ผม : “เฮ้ย ไปมั้ย”
เพื่อนอ้วน : “(นิ่งคิด) อืม...เอาสิ จองเลย”
ผม : “ไปเป็นช่วงก่อนสงกรานต์นะ กูลาหยุดไว้แล้ว กำลังหาที่ไปอยู่พอดี”
เพื่อนอ้วน : “กี่วันวะ ...แต่ก็ได้แหละ ไป ไป”
ผม : “9 วันเสาร์ 10... 11... ถึง 12 เลยก็แล้วกัน กลับมาจากนคร(ศรีธรรมราช)แล้วกูจะได้ไปอีกนคร(ราชสีมา)เลย”
เพื่อนอ้วน : “ฝากด้วยจัดการด้วยละกัน”
ผม : “โอเช”

เพราะความใจง่ายของเพื่อนอ้วนนี่เองที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากมายในดินแดนเมืองคอน เมืองลิกอร์ หรือ นครรศรีธรรมราช โดยที่ในใจผมมีจุดประสงค์บางอย่างแอบแฝงอยู่ในการชวนเพื่อนอ้วนไปเที่ยวครั้งนี้

วันรุ่งขึ้นผมรีบเข้าเว็บไซต์ของโอเรียนท์ไทย  http://www.flyorientthai.com/ ค้นหาเที่ยวบิน แจ้งวันเวลาให้เพื่อนอ้วนรู้ จัดการจอง จ่ายเงิน ตามด้วยเลือกที่นั่งเสร็จสรรพ จากนั้นก็เริ่มเข้าเว็บต่างๆ เพื่อหาข้อมูล ดูที่เที่ยวคร่าวๆ บอกกับเพื่อนอ้วนว่าเราไปกันแบบเดิมๆ ของเราคือ ไปถึงแล้วค่อยหาที่พัก ถามเช่ามอไซต์สักคันแล้วขี่ตะเวนไปเรื่อย ที่ไหนไกลก็อาศัยขึ้นรถโดยสารประจำทาง หาซื้อทัวร์ท้องถิ่น เสาะหาของอร่อยจากคนแถวนั้น และ...

เพื่อนอ้วน : “บอกพิมให้พาเที่ยวมั้ย บ้านเค้าอยู่ที่นั่น”
ผม : “เอาสิ ดีเลยจะได้มีคนขับรถพาไปเที่ยว”
เพื่อนอ้วน : หายไปโทยคุยกับหญิงสาวคนที่ถูกกล่าวถึงสักพัก และกลับมาพร้อมข่าวร้าย “เค้าจะกลับไปถึงนครวันที่ 12 เย็นว่ะ”
ผม : “เออ...ไม่เป็นไร” (แต่เสียงหัวใจร้าวมันดังลั่นในอก)

ถูกแล้วครับ จุดประสงค์แอบแฝงของผมในการไปเที่ยวนครศรีธรรมราชครั้งนี้ก็คือ หญิงสาวชื่อพิมที่เพื่อนอ้วนกล่าวถึง เธอเป็นเพื่อนตอนเรียนปริญญาโทของเพื่อนอ้วน เรารู้จักกันผ่านการแนะนำของเพื่อนอ้วน สรุปได้ว่าเพราะเพื่อนอ้วนนี่แหละผมถึงได้มีโอกาสอาจเอื้อมหมายปองเธอ

บ้านของเธออยู่ที่นครศรีธรรมราชครับ เกิด โต เรียน และครอบครัวยังอยู่ที่นั่น ผมจึงแอบคิดว่าจะโชคดีมีโอกาสได้ไปเป็นนักท่องเที่ยวหน้ามนให้เธอนำพาหัวใจและร่างกายไปตามสถานที่ต่างๆ ในเมืองนคร

แต่ในเมื่อเหตุการณ์ไม่เป็นดังหวัง เราจึงกลับมาสู่การท่องเที่ยวแบบชายโสดเช่นเดิม ผมกับเพื่อนอ้วนแยกกันไปรวบรวมข้อมูล ส่วนหนึ่งก็ได้จากพิมซึ่งเป็นคนในพื้นที่ เธอแนะนำสถานที่พักและที่ท่องเที่ยวคร่าวๆ ว่า

พิม : “ไปนอนทีนี่ก็ได้”
ผม : “ที่ไหนนะ?”
พิม : “ชื่อที่พักน่ะ ทีนี่เฮ้าส์ เป็นของเพื่อนเราเอง” แล้วเธอก็ส่งเว็บไซต์ของที่พักมาให้
ผม : “อ๋อ” ผมเปิดดูแล้วก็หาข้อมูลของที่พักเพิ่มได้ความว่า เป็นแมนชั่นที่เปิดให้พักแบบรายวันด้วย ราคาคืนละ 500 อยู่ใกล้ตลาดเทศบาล, ใกล้คาร์ฟูร์, ใกล้สถานีรถไฟ ค้นไปสักพักก็เจอกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10413852/E10413852.html ซึ่งมีรูปบรรยากาศห้องพักให้ดู ก็ยิ่งตัดสินใจง่ายขึ้น

หลังจากเรื่องที่พักเรียบร้อยก็ตามด้วยเรื่องที่เที่ยว ที่กิน

พิม : “ในเมืองก็มี วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร พระพุทธสิหิงค์ เจดีย์ยักษ์ บ้านหนังตะลุงสุชาติ ทุ่งท่าลาด นอกเมืองก็จะเป็น หมู่บ้านคีรีวง น้ำตกพรหมโลก หาดสิชล หาดขนอม-หมู่เกาะทะเลใต้”
ผม : “อ่อ...” ก้มหน้าก้มตาจดข้อมูลไว้
พิม : “อย่าลืมไปกินขนนจีนเมืองคอนนะอร่อยมาก แล้วก็ขนมลา ติ่มซำตอนเช้า ร้านบังบ่าวตอนเย็น แล้วก็มีโรตีทิชชู่…”

ผม : “ดีเลย เพื่อนอ้วนชอบเรื่องกินอยู่แล้ว”
พิม : “อย่าพากันกินเยอะล่ะ ขนาดของเพื่อนอ้วนจะเกินเบาะที่นั่งของเครื่องบินอยู่แล้ว”
ผม : “เหะๆ...” ทำตัวลีบๆ รู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเพื่อนอ้วนมันก็มีขนาดตัวตามชื่อ และส่วนหนึ่งที่ส่งเสริมให้เพื่อน“อ้วน” ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผมเองนี่แหละที่คอยชวนมันไปกินบุฟเฟ่ต์ต่างๆ นานา ซึ่งผลกรรมในการชวนเพื่อนไปอ้วนก็ส่งผลในเวลาต่อมาไม่นาน เมื่อเพื่อนอ้วนออนไลน์พร้อมกับส่งข่าวร้ายมาบอก

เพื่อนอ้วน : “กูเจ็บเข่า แผลเดิมที่เคยผ่าตัดมาน่ะ”
ผม : “...” อุทานในใจลากเสียงยาว
เพื่อนอ้วน : “เออ เดี๋ยวดูก่อนว่าจะหายกันรึเปล่า”
ผม : “ได้”

ตามมาด้วยเคราะห์ซ้ำกรรมซัดที่ทำให้คนใต้หลายจังหวัดสูญเสีย ส่วนตัวผมก็หมดใจอยากเที่ยวในทันใด
ใต้วิกฤติ! น้ำป่าไหลทะลักท่วมบ้านเรือน
จากนั้นข่าวน้ำท่วมภาคใต้หลายจังหวัดก็ปรากฏขึ้นตามหน้าหนังสือพิมพ์ไม่ขาด ออกโทรทัศน์ไม่หยุด เข้าเว็บไหนก็มีแต่คนกล่าวถึง พวกเราจึงเฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวอย่างใจจดใจจ่อ โทรคุยกัน ปรึกษากัน ถามความเห็นกันไปมาจนกระทั่งสองอาทิตย์สุดท้ายก่อนออกเดินทาง

ใต้บาดาล!นครศรีฯยังหนัก งดทุกเที่ยวบิน
เพื่อนอ้วน : “เอาไงดีวะ เราจะไปเล่นน้ำท่วมกันเหรอ”
ผม : “ตอนนี้สนามบินปิดอยู่นะ ถ้าปิดถึงวันที่ 9 เราก็ยกเลิก แต่ถ้าไม่...ขาเป็นไงบ้าง”
เพื่อนอ้วน : “ดีขึ้นนะ แต่ไม่ยังหวั่นๆ อยู่”
ผม : “งั้นรอดูอีกอาทิตย์ แล้วค่อยตัดสินใจ”

ชาวนครฯผวา! ภูเขาแตก ดินถล่ม
เพื่อนอ้วน : “เฮ้ย น่ากลัวว่ะ ได้ข่าวมีจระเข้หลุดออกมาเดินเล่นด้วยนะเว้ย”
ผม : “...” อุทานลากเสียงโหยหวน
เพื่อนอ้วน : “ในเมืองก็ท่วม นอกเมืองก็ดินถล่ม ทางขาดด้วยนะ”
ผม : “อืม...ถ้าไปก็คงอยู่แค่ในเมืองแหละ รอบนอกคงต้องตัดทิ้ง”
เพื่อนอ้วน : “เครื่องบินว่าไง”
ผม : “โทรไปถามแล้ว เค้าบอกว่าให้รอดูใกล้ๆ อีกทีตอนนี้ยกเลิกถึงแค่วันที่ 4 เมษา”
เพื่อนอ้วน : “โอเช รอดูกันต่อไป”


น้ำท่วมใต้เริ่มคลี่คลาย เร่งฟื้นฟู อาหารขาดแคลน!
เพื่อนอ้วน : “ถ้าไป เราจะทำคนที่นั่นลำบากขึ้นรึเปล่าวะ ไปแย่งเค้ากินเค้าใช้”
ผม : “ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง น้ำก็ลดมาได้อาทิตย์นึงแล้ว”
เพื่อนอ้วน : “เอาเป็นว่ากูไม่ไปแล้วดีกว่า ขายังไม่หายดี แม่ก็เป็นห่วง”
ผม : “...” แย่ล่ะสิ

หลังจากเพื่อนอ้วนสละเรือ ผมก็นั่งคิดไตร่ตรองอยู่หลายตลบ ตามข่าวสภาพความเป็นอยู่ หาข้อมูลดินฟ้าอากาศ ถามสายการบิน และหาเรื่องโทรไปปรึกษาพิม

ผม : “บ้านเธอเป็นไงบ้าง”
พิม : “บ้านเราอยู่สูงน้ำท่วมไม่ถึงค่ะ ว่าแต่เธอตกลงใจว่ายังไง”
ผม : “เรื่องไปเที่ยวยังไม่รู้ แต่เรื่องเธอน่ะ แน่ๆ”
พิม : “อะไรแน่ๆ”
ผม :  “รัก แน่ๆ” พูดจบปลายสายก็หัวเราะเสียงดัง ส่วนผมยิ้มกว้าง ดีใจที่ได้ยิงมุขน้ำเน่าใส่
พิม : “ก็ลองคิดดูละกัน ตอนนี้สถานการณ์ปกติแล้วนะ ในเมืองนี่แห้งสนิท ส่วนนอกเมืองยังมีเป็นบางที่”
ผม : “ได้ครับ เดี๋ยวไปคิดดูอีกสักคืน”

สายการบินโอเรียนท์ไทย จะกลับมาให้บริการตามปกติทุกเส้นทางการบิน ตั้งแต่วันที่ 6 เมษายน 2554 เป็นต้นไป รายละเอียดสอบถาม 1126

เป็นอันว่ามีทางเลือกอยู่สองทางคือ ไม่ไปกับไปคนเดียว ทางเลือกแรกดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ง่ายกว่า แต่อีกทางก็น่าตื่นเต้นดี ตั๋วก็ซื้อแล้ว ที่พักก็มี ลาหยุดไปแล้วด้วย สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเก็บกระเป๋าเตรียมย้ายร่างกายไปสู่เมืองนครศรีธรรมราช

กรุณาติดตามตอนต่อไป...

ิอ๋อ..เส้นทางรักของคุณมะยม กะ่สาวพิมนี่เอง 5555

ตามไปชมเส้นทางรักด้วยครับ

บินเดี่ยว....เที่ยวหารัก ด้วยคนครับ

ทางเลือกมีอยู่2ทาง...เลือกถูกทางแล้วค่ะ

ขอบคุณมากๆครับผม

@ คุณแม่ลูกสอง -  555 จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ
@ เล็กทาโร่  - ค่อยๆ ตามไปด้วยกันนะครับ
@ กฤชพล  - ไปคนเดียวบ่อยเหมือนกันเหรอครับ
@ เตกิล่ากับมะนาวหวาน - ผมก็คิดว่าเลือกถูกครับ
@ digimontamer  - ขอบคุณที่ขอบคุณครับ (ว่าแต่ขอบคุณผมเรื่องอะไรเหรอครับ)

น่ารักดีครับ แต่อย่ายาวเกินนะ เดี่ยวอิจฉา 555+

@ คนมีแฟนขับ - เหะ มี 9 ตอนน่ะครับ ผมก็เพ้อไปเรื่อย ^^


ต่อตอนสองครับ  ^^

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10696906/E10696906.html

ตาร้อนผ่าวผ่าวผ่าว

ตามไปอ่านต่อดีกว่า
เริ่มอ่านจากตอน 6 เลยย้อนกลับมาอ่านตั้งแต่ต้น อิอิ

เรื่องน่ารักอย่างที่คิดจริงๆด้วย..