ใครจะคิดนะว่าชีวิตคนมันไม่แน่นอน ดวงคนมันเปลี่ยนกันได้ ลูกชาวนาจนๆ จากเมืองคอนจะได้ไปเมืองนอก ไปเสนอหน้าเล่าให้ใครฟังเขาได้หัวเราะจนฟันปลอมสะเทือน  ข้าวยังไม่มีจะกิน คิดได้ไงจะไปเมืองนอก!!!!  ตอนเด็กๆ ฝันไกลที่สุดของป้าคือ ขอให้ได้ไปเวียตนามสักครั้งในชีวิตก็ถือว่าหรูแล้ว(แหะๆๆๆ ผ่านมาถึงป่่านนี้ยังไม่ได้เห็นเวียตนามเลย)




          ตอนเด็กๆ งานหลักคือไถนา บ้าแล้วป้า นั่นมันหน้าที่ไอ้ทุยเขาโกกฟันเก  หน้าที่ของป้าคือดำนาแอนด์เกี่ยวข้าว เกี่ยวข้าวจนเมื่อยหลังไปหมด เสียงเครื่องบินมันบินผ่านหัวทุกวัน วันละหลายเที่ยว ป้าเลยต้องกลายร่างเป็นหมาแหงนมองเครื่องบิน  จะมีสักครั้งไหมในชีวิตตูจะได้นั่งเครื่องบิน แล้วแม่จะขี้เครื่องบินไปเมืองนอกให้โก้ไปเรยยยย    ความเป็นเด็กก็ฝันไกลไร้สาระไปงั้นเอง  แถมยังแอบเลวด้วยนะ ทุกครั้งที่อ้าปากหอนยามเครื่องบินบินผ่าน  ป้าแอบแช่งด้วยนะ ขอให้มันหล่นเหอะจงหล่น จงหล่น จงหล่นเดี๋ยวนี้    หล่นในนาตูนี่แหละ ตูจะไม่เสียดายข้าวในนาเลยสักนิดเดียว!!! ตูจะวิ่งไปดูให้เห็นกับตาว่าเครื่องบินมันทำมาจากอะไรวะ ทำไมเหล็กถึงบินได้วะ    เห็นไหมป้าแกเป็นคนดีขนาดไหน


            ถึงป้าจะฝันไร้สาระผสมแอบเลว วันเวลาผ่านไปแค่ไหนป้าไม่เคยลืมความฝันของตัวเอง คอยดูนะ ตูจะนั่งเครื่องบินไปเมืองนอกให้ได้  ถ้าเรากล้าที่จะฝัน แล้วพยายาม ฝันนั้นจะไม่มีวันกลายเป็นฝันค้าง  แม้จะต้องรอมายาวนาน แล้วในที่สุด 38 ปีผ่านไป ป้าแกเลิกเกี่ยวข้าวหันมาแบกเป้เร่ไป NEW YORK เวอร์โคดๆๆๆ


ชายในฝันของเจ้าป้า

ชมตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10673105/E10673105.html


ตอนที่ 2

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10676897/E10676897.html


ตอนที่ 3


http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10702217/E10702217.html


ดอกทิวลิปสวยๆ สีสดมากคะ

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

มาทันถ่ายทอดสด ^^

สู้ๆนะค้า

ปล ยังอยากอ่านทรานไซบีเรียนอยุ่น้า

ตามคุณกาญพาเที่ยวต่อนะครับ ^^

เนื่องจากวันนี้ฤกษ์ไม่ดีเลย ฝนตกมาทั้งคืน และยังเช้าก็ยังตกอยู่ จะนอนตีสะดืออยูที่โรงแรมผลาญเงินเล่นๆ ก็เสียดายเงินเปล่าๆ แต่จะไปไหนดีละที่จะไม่เปียกฝน


เนื่องจากเคยได้ยิน COLUMBIA UNIVERSITY มานานแล้วถึงความสวยงามสถาปัตยกรรมที่สวยเกินบรรยาย แม้แต่หนังฮอลลีวูดเองก็มักให้ professor จบมาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้   วันนี้ป้าเลยขอทำตัวเด็กไปเที่ยวมหาวิทยาลัยดีกว่า



เนื่องจากโรงแรมแห่งนี้มีห้องครัวอยู่ติดกับห้องนอน ป้าแอบมองคนอื่นๆ เขาเปิดเตาแก๊สกันให้วุ่นวายแถมยังทำอาหารกินกันอย่างเมามันส์เลยอะ  ความจริงป้าอยากเดินไปบอกไอ้หนุ่มมากเลยอะว่า hey hey hey ถ้ายูใช้เสร็จแล้ว ยูอย่าปิดแก๊สได้ปะ แบบว่า คือ เอ่อ อ่า ไออยากต้มมาม่าจังเลย   แต่ทุกอย่างเป็นเพียงความคิด ป้าอายเกินกว่าที่จะให้ใครรู้ได้ว่าป้าเปิดแก๊สไม่เป็น


ที่ชอกช้ำกว่านั้นคือ ที่นี่ตู้เย็นสูง 2 เมตร แล้วไอ้ไมโครเวฟเฮงซวยมันดันไปวางอยู่บนตู้เย็น ขนาดเจ้าป้าแปลงร่างเป็นนักกีฬายิมนาสติกแล้วนะ เขย่งจนนิ้วแทบหัก มือป้าจับได้แค่ขอบตู้เย็น ไอ้ความหวังว่าจะได้กินมาม่าต้อเลยต้องฝันค้างต่อไป

ป้าเก็บมาม่า 2 ห่อใส่เป้ ออกจากโรงแรมฝ่าสายฝนและลมหนาว ขึ้นรถไฟไป
COLUMBIA UNIVERSITY  ชั่วโมงกว่าถึงจะไปตามหามหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดของที่นี่ได้ ฝนยังลงไม่ยอมหยุด กว่าจะหาทางเข้าเจอ โชคชะตามันพาเจ้าป้าไป ไม่ได้ตั้งใจสักนิ๊ด  ป้าดันไปเจอ supermarket อะเดะ ได้เรื่องเรยยยย  เพราะทั้งแซลมอน ไก่ทอด ไก่นึ่ง หมูย่าง เค้ก เบเกอรี ล้วนแต่ทำให้น้ำลายฟืมทั้งนั้น ถ้าป้ายังทนอดข้าวอีกแค่ 1 นาที รับรองป้าตายแบบผีไร้ญาติแน่นอน




ป้าเริ่มเจอว่าน้ำหนักลดลงไปเยอะเลยคะ น่าจะเกิน 2 กิโล แต่ความสุขก็หายไปด้วยคะ เพราะมัทรมานมาก ความจริงการมาท่องเที่ยว เราควรจะได้รับความสุขตามสมควร ป้าใช้ชีวิตสุดโต่งเกินไป ไม่น่าเอาแบบอย่าง แต่ถ้าอดแล้วทำให้ป้าหุ่นสวย ป้าก็ยอมจ้า


หลังจากเช็คราคา ล้วนแต่หลายร้อยทั้งนั้น ป้าเลยเสียท่าให้ไก้ทอด เพราะคิดว่ามันถูกที่สุดแล้วคะ ป้ากอดไก่ทอดไว้แนบอก โอ้โห มันล้ำค่าขนาดนี้เลยเรอะ เหอๆๆๆๆ  ท้องของตูได้เจอโปรตีนแล้ว อิ อิ อิ แหมๆๆๆ ต้องรอตั้งหลายวัน


American life style

เจ้าปร้าตามมาแล้ววว  เจอเนื้อคู่ล่ะซิ ถ่ายขึ้นกระทู้เลย
ดอกไม้สวยจัง...หลายวันผ่านไปป้ายังเปิดแก๊สไม่เป็นอีกรึนี่???

นี่แหละ ชีวิตคือละคร เป๊ะค่ะ ^(^

มหาวิทยาลัยที่ป้าแอบฝันหวานว่ามันต้องเก่าแก่ สวยงามด้วยสถาปัตยกรรมชั้นเลิศ เมื่อผ่านประตูเข้าไปแล้ว เจอตึกเก่าๆ แต่ไม่ได้เก่ามากอย่างที่เราคิดไว้ นักเรียนที่นี่คร่ำเคร่งกันมาก แต่ละคนวุ่นวายกับชีวิตตัวเอง ป้าเข้าไปนั่งที่ม้าหิน มองดูชีวิตของเด็กมหาวิทยาลัย เฮ่อ....เศร้า ฝันจัว่าอยากเป้นนักเรียนนอก ผ่านมาจนป่านนี้แล้ว ป้าทำได้แค่มานั่งม่องๆ มองชีวิตคนอื่นด้วยความอิจฉา


ชีวิตภายในมหาลัยเมืองนอกต่างจากบ้านเราลิบลับ เด็กบ้านเราแต่งตัวกันแร่ดส์มาก ที่นี่แต่งตัวกันแสนธรรมดา คุณมาดามไร่องุ่นเขาแอบกระซิบมาแล้วว่า คนนิวยอร์กแต่งตัวเชยมาก ป้าเก็นด้วยอย่างยิ่งเลยอะ เมืองแฟชันแท้ๆ แต่แต่งตัวธรรมดามาก ดีนะที่ป้าไม่พลาดท่าเอา หลุยส์ ลาว มาหิ้วให้คนนิวยอร์กอิจฉา    แหะๆๆๆ  ฮาได้อีกป้าเอ๊ยยยยยย


อีกอย่างที่ป้าแปลกใจ มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีแต่นักเรียนต่างชาติคะ เห็นนักเรียนจากเอเชียเยอะมากเลยคะ  น่าปลื้มคนเอเชียขี่ช้างเข้าเมืองยังได้เรียนที่นี่ นับว่าเจ๋งไม่หยอกเลยอะ


นั่งฟาดไก่เหมือนปอบกำลังกินไก่ดิบเลยอะ ป้ากระซ๊วกไก่ทอดราคาหลายเหรียญอย่างมีความสุข ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าสารอาหารโปรตีนนี้มันช่างรสชาติดีเยี่ยมจริงๆ    ได้ยินเสียงน้ำย่อยร้องออกมาว่า ขอบคุณมาก e -งก ไม่น่าเชื่อว่าไก่แค่ 2 ชิ้น ป้ากินไม่หมด เพราะร่างกายไม่ได้กินของคาวมานาน เลยไม่คุ้นเคย จากที่อร่อยมาก เริ่มอยากอ้วกอย่างยิ่ง แอบเสียดายตังค์ ไม่น่าซื้อมาเยอะเลย


ป้าเด็บชิ้นที่เหลือไว้ ไม่ได้ทิ้งแต่อย่างใด บางทีเมื่อหิวมากที่สุด อาจจะช่วยประทังชีวิตในยามยากได้


กิ่นไก่ไม่ทันเสร็จ ฝนเทลงมา ป้าวิ่งหาที่หลบภัย เนื่องจาก lonely planet บอกว่าห้องสมุดที่นี่สวยมาก เปล่าๆๆๆ  ไม่ใช่หนังสือ แต่เป็นสถาปัตยกรรมของอาคารของห้องสมุด เอาวะ ขอชมสักหน่อยเหอะ


เมื่อไปถึงประตุทางเข้าห้องสมุด มองไปด้านใน สวยมากจริงๆ ป้าเข้าไปต่อแถวทันที แหมๆๆๆ นึกว่าเขาจะอยากโอ้อวด อยากโชว์ความงามของอาคารให้นักท่องเที่ยวตาดำๆ อย่างเราได้ชม


เจ้าหน้าที่พูดซะดัง stop stop stop โรฮิงยาอพยพไม่อนุญาตให้เข้าชม  ชะ ชะ ชะ เรามันไม่ดีตรงไหน ทำไมเป็นโรฮิงยาอพยพมันผิดตรงไหน ทำไมเข้าไม่ได้วะ


ห้องสมุดแห่งนี้ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าโดยเด็ดขาด น่าเสียดายนะคะ เพราะว่าสถาปัตยกรรมของเขาสวยจริงๆ อิชั้นเข้าไปถามว่า อยากเข้าชมมาก นี่ไอชอบอาคารของยูมากเลยนะ ขอเข้าไปดูหน่อยเดะ ไอเป้นนักท่องเที่ยว มาเที่ยวนิวยอร์กอะ ขอชมหน่อยเหอะ


เจ้าหน้าที่อึ้งไปนิดหน่อย แต่บอกว่า ต้องไปทำบัตรพิเศษ เสียตังค์ 10 เหรียญ ชิ ชิ ชิ  คงเห้นว่าฝนกำลังตก กลัวเราจะเข้ามาหลบฝนที่นี่


เมื่อไม่ได้ป้าเลยต้องเดินฝ่าสายฝนไปหาที่ตั้งหลัก ได้ร้านกาแฟในมหาลัย สั่งกาแฟมาดื่มแก้เซ็ง หยิบ lonely planet มาอ่าน เตรียมแผนการว่าจะไปไหนต่อ



COLUMBIA UNIVERSITY

ฉ่ำไปทั้งเมือง ชีวิตคนก็เหมือนสายฝน หลังฝนตก น้ำจะขัง อิ อิ อิ แปลว่าความทุกข์จะอยู่กับเราต่อไป

นี่แหละ ชีวิตคือละคร เป๊ะค่ะ ^(^

จากคุณ : ใสบัว  
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 15:52:11  
 

 
................................


พระเอกละครต้องหล่อ ล่ำ ดำสนิท ไม่ว่าจะปิดหรือเปิดไฟ มองเท่าไรหล่อเท่ากัน อิ อิ อิ




อีกภาพจาก AMERICAN MUSEUM OF NATURAL HISTORY

ป้ามีไอ้หนุ่มญี่ปุ่นมาเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะ  เหอๆๆๆๆๆ   มีคนมาร่วมโต๊ะแต่โซ้ยยยยยยย แบบไม่พูดไม่จาแถมยังไม่ชวนอีก ป้ากระอักกระอ่วนใจอย่างยิ่ง

หลังจากละเลียดกาแฟอยู่นานเกือบ 2 ชั่วโมง ฝนไม่ยอมหยุดตกซะที น่าเบื่อมาก งานนี้ยอมเดินฝ่าสายฝน ป้ากลับออกมาที่ถนนใหญ่อีกครั้ง ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ มาเจอ NEW YORK Library ห้องสมุด ดีแฮะ มีที่หลบฝนแล้ว ห้องสมุดสาธารณะที่นี่บริการชนทุกชนชั้นจริงๆ ไม่รังเกียจโรฮิงญาอย่างป้าด้วย เขาเปิดประตูให้อย่างดีเลยอะ ป้ายิ้มแก้มปริเลย ไม่มีค่าบริการ ค่าเสียหาย ค่าสึกหรอ รวมทั้งค่าใช้ส้วมแต่อย่างใด


มีหนังสือมากมายพอสมควร มีแผ่นวีดีโอให้เช่า รู้สึกว่าเป็นที่นิยมมากเป็นพิเศษเลยคะ ตัวป้าเองขออ่านเรื่องของตัวเองสักหน่อย อืม....เรื่องหมาๆ อะนะ


อ่านหนังไปอีกหลายชั่วโมงจนบ่ายกว่า เสียดายเวลาจริงๆโว้ย เลยกลับออกมาตามหาความฝันที่ถนนอีกครั้ง  เป้าหมายครั้งนี้คือ west  side river เมื่อวันแรกชม east side river ไปแล้ว ไม่สวยเท่าไหร่ ไม่ประทับใจนัก มาดูด้านตะวันตกของเกาะ Manhattan กันบ้างว่าจะสวยขนาดไหน


ป้าเดินทะลุตรงดิ่งไปริมน้ำ จนมาเจออนุสาวรีย์แห่งนี้ คนน้อยมาก อาจจะเป็นเพราะฝนตกนั่นเอง park เลยกลายเป็น park ส่วนตัว อิ อิ อิ

วันนี้เข้ามาติดตามตอนต่อไปครับ อย่าเพิ่งทิ้งคนอ่านไปไหนน๊า ^0^

ขอบคุณ คุณเล็กทาโร่มากนะคะ เข้ามาทักทุกทริป แต่ป้าแทบไม่ได้ทักทายเลย ตามป้ามานะคะ ภาพเยอะ เรื่องราวอาจจะน้อยไปนิด ชมภาพสวยๆ แก้เซ็งแล้วกันนคะ



นักรบแห่งไซบีเรีย ภาพจาก AMERICAN MUSEUM OF NATURAL HISTORY

วันนี้เข้ามาติดตามตอนต่อไปครับ อย่าเพิ่งทิ้งคนอ่านไปไหนน๊า ^0^

จากคุณ : wonderlion    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 16:18:08  

........................


อยากชี้แจงคนอ่านเหมือนกันนะคะว่า ป้าใช้เน็ต 1 ครั้ง ป้าต้องพักเป็นเดือนเพราะเครียดมาก และไมเกรนจะรับประทานป้าด้วยคะ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าไม่ได้เป็นไมเกรนมาหลายวันแล้ว เพราะออกกำลังกายค่อนข้างบ่อย และไม่ได้นอนดึก รวมทั้งอ่านหนังสือธรรมะทุกวัน สงสัยจะนิพพานเร็วๆ นี้ละคะ


ป้าสัญญาว่าทริปนี้จะเป็นทริปที่ 4 ที่ต้องจบ เฮ่อๆๆๆๆๆ เชื่อแกได้ไหมเนี่ยยย  



ตุ๊กตา ภาพจาก AMERICAN MUSEUM OF NATURAL HISTORY

มาทันถ่ายทอดสด ^^

สู้ๆนะค้า

ปล ยังอยากอ่านทรานไซบีเรียนอยุ่น้า

จากคุณ : LittleEntchen  
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 15:12:44  
 

 ..................................................


ภาพจากไซบีเรียยังดูไม่หมดเลยคะ ถ้าเขียนกระทู้ไม่จบ ภาพก็ไม่ได้ดูไปด้วยเรยยยยย   แย่จัง มารำลึกความหลังกันสักภาพคะ



หนาวนี้ที่มองโกเลีย

park ที่ติดกับ west river คือ HUDSON RIVER PARK เป็นสวนสาธารณะที่ยาวมาก หลายกิโลเมตร ใครสามารถเดินตั้งแต่ด้านเหนือสุดจนถึงด้านใต้สุดได้ใันวันเดียวกันถือว่า เจ๋งมาก เพราะต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก


ป้ามาโผล่ช่วงต้นๆ ของ park แห่ง นี้ถ้าจะเซ่อเดินย้อนไปยังจุดเริ่มต้นก็ถือว่าบ้าสมบุรณ์แบบ ทั้งที่ความจริงจุดเริ่มต้นของสวนสาธารณะแห่งนี้คือสะพานที่ทอดตัวยาวเชื่อมระหว่างนิวยอร์กกับ NEW WARK นะเอง  ถ้ามีแรงมากพอก็ลองเดินข้ามไปฝั่ง NEW WARK  ได้นะคะ


สภาพสวนในวันนี้เงียบเหงาอย่างที่บอกว่าเพิ่งหลังฝนตก มองลงไปด้านล่างที่ติดกับริมน้ำจะมีสนามเขียวๆ บางส่วน รวมทั้งมีต้นไม้ยืนต้นที่ต้นโตมาก แต่ไม่ได้รกทึบแต่อย่างใด ใครอยากจะปีนลงไปเดินที่ด้านล่างก็ได้ แต่ถ้าเดินด้านล่างจะชมวิวได้ในระยะใกล้ ถ้าอยากเห็นวิวไกลๆ ต้องเดินตามถนนด้านบน


ป้าเลือกปีนลงไปเดินที่ชั้นกลางซึ่งสามารถมองขึ้นมาด้านบนแล้วชมความงามของ MANHATTAN แต่เมื่อมองลงด้านล่างจะเต็มไปด้วยต้นไม้นาๆ ชนิด รวมทั้งวิวจาก NEW WARK  นะเองงงง



ดอกไม้เริ่มบาน

บางช่วงมองลงไปเจอแต่ความแห้งแล้ง ต้นไม้ยังไม่ผลิใบ

HUDSON RIVER

บางส่วนของกำแพงหินที่มีตะใคร่น้ำเกาะเขียว


ส่วนที่ยืนเกาะหน้าด้านๆ เขาเรียกว่า โรฮิงญาอพยพ เข้าเมืองโดยผิดกฎหมาย รอดจากด่านตรวจคนเข้าเมืองได้ไงไม่รู้

ป้าแปลงร่างเป็นลิงปีนลงมาจนถึงชั้นล่างสุดที่ทางเดินเลียบกับแม่น้ำ เหมาะมากสำหรับคนที่อกหักรักคุด อยากจะแปลงร่างเป้นคนดีมีความเอื้อเฟื้อ อยากให้ไอ้เข้แห่ง HUDSON RIVER ได้อิ่มท้อง เชิญที่นี่เลยอะ โดดโล้ดดดด รับรองตายสมใจ อิ อิ อิ


ป้านี่มือถือสากปากถือศีลจริงๆ ปากบอกว่าศึกษาธรรมะ แล้วมาแนะนำให้คนฆ่าตัวตายทำไมเนี่ย หะ??????

เดินมา 1 ชั่วโมงกว่าๆ บอกแล้วไงว่ามันไกลมาก ป้ามาเจอภาพประทับใจ ซากุระที่ป้าตามหามาตั้งแต่เที่ยวเกาหลีใต้ ช่างหายากหาเย็น แต่ป้าได้มาเจอเขาที่นี่ สวยจริงๆ แม้ดอกจะเล็กไปบ้าง แต่ความสวยของดอกไม้ทำให้เราหายเหนื่อยไปเยอะเรยยยย



ทราบมาว่าซากุระทั้งหมดได้มาจากญี่ปุ่นมอบให้เป้นของขวัญแด่อเมริกา เพราะเป้นประเทศที่มี 4 ฤดูเหมือนกัน ปัจจุบันนักเกษตรศาสตร์ของเมกาเพาะซากุระและปลุกไว้จนเต็มเมืองไปหมด บางครั้งรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเดินอยู่ที่ญี่ปุ่นเลยคะ

สีขาวแข่งกันบานกับสีชมพู ดูสวยดีนะคะ

ดูใกล้ๆ กลีบชั้นเดียว ซากุระชัวร์  ไม่มั่วนิ่ม

ริมน้ำ โรแมนติกดีจริง น่าจะมาเดินกับไอ้หนุ่มจากรูปแรก ป้าจะเอ่ยปากฝากรักซะเรยยยยยยยยยยยยยยยยย

เดินกันหลายโล แรงหมดจนต้องหยิบไก่ของมื้อเช้ามากินอีกครั้ง โอ้วววววววววว   หย่อยมาก  ป้าแอบเอาทั้งซอสทั้งพริกไทย เครื่องจิ้มมาเกือบ 20 ห่อ อิ อิ อิ ซื้อไก่แค่ 2 ชิ้น เอาเครื่องปรุงเขามาเกือบหมดร้านเลยอะ ป้าจะเก็บไว้เติมในมาม่า ถ้าเมื่อไหร่ที่ป้าเปิดเตาแก๊สได้ อิ อิ อิ


สวนสาธารณะแห่งนี้อาจจะไม่เป้นที่นิยมมากนัก จึงไม่มีจุดให้ดื่มน้ำจากก็อก ซึ่งปกติจขะติดตั้งอยู่เต็มเมือง โดยเฉพาะในเขตท่องเที่ยว  ป้าเลยต้องอาศัยน้ำในส้วม บ้าๆๆๆๆ   อย่าเพิ่งประนาม น้ำจาก็อกล้างมือในส้วมจ้า เราต้องรอให้คนอื่นเดินออกไปให้หมด จากนั้นก็โก้งโค้ง แล้วซดให้เต็มลำไส้เลย ฟรีไม่มีเสียเงิน


ตนคอนแกร่งซำเหมอจ้า

ฟาดไก่จนอิ่ม มีคนเดินผ่านไปมาไม่มาก ส่วนใหญ่จะขี่จักรยานปั่นกันน่องโป่ง ต้องระวังให้ดีนะ ชนเมื่อไหร่เราละจะซวยล้มลงแข้งขาหักใครจะรับผิดชอบ


มีอีกเรื่องที่ต้องขอเล่าซ้ำ เมกามันเมือง hi so เรื่องการรักษาพยาบาลที่นี่ เขาปล่อยให้ตายไปเลยคะ เขาไม่สนหร็อก คุณจะเป็นใครมันเรื่องของคุณ ถ้าคุณไม่มีเงิน จงตายไปซะ  ไอ้เรื่องที่ป่วยแล้วจะมาซื้อยาตามร้านขายยา ฝันไปเหอะ เขาไม่มีวันจะขายให้คุณหร็อก


ส่วนสาวๆ เองอย่าได้ชะล่าใจเป้นอันขาดอันเกิน!!!   ยาคุมก็ต้องเตรียมให้พร้อมนะ เดี๋ยวเกิดเจอเนื้อคู่กระทันหัน  ได้ท้องโตท้องโย้กลับมาเป็นของฝากจากเมืองพญาอินทรีย์ ต้องตรวจ DNA  กันให้วุ่นวายอีก เออๆๆๆ แล้วจะตามหาคุ่กรณีที่ไหนหว่า???


ถ้าเกิดอุบัติเหตุที่นี่ รับรองเจ็บฟรี ทางที่ดีควรทำประกันชีวิตมาด้วย แค่ไม่กี่บาทอย่าไปเสียดายเรยยยยย     ถามหน่อยเหอะ ป้าได้ทำอะเปล่า???   ทำมาสอนคนอื่น เชอะๆๆๆๆๆ


บานกันเต็มต้น

เดินบ้าง คลานบ้าง ผ่านไปหลายกิโล เหนื่อยแต่คุ้มค่า เที่ยวแบบป้าอาจจะรุ้สึกเสียดายเงินนิ๊ดส์นึง คือ อาจจะไม่ได้ไปหลายที่ แต่ได้ชมทุกที่แบบนานๆ ไม่ใช่ชะโงกทัวร์อย่างที่หลายคนเจอ


เดินมาจนถึง pier แห่งหนึ่งที่ยื่นออกไปในแม่น้ำ ยื่นไปไกลมาก ไม่ได้ใช้จอดเรือแต่อย่างใด แต่ทำเพื่อให้นักท่องเที่ยวที่อยากได้ภาพของเกาะ MANHATTAN แบบเต็มเฟรม ต้องมาถ่ายภาพกันที่นี่คะ รับรองเห็นตึกสำคัญทุกตึกเลยคะ ยกเว้นตึก world trade centre แหะๆๆๆ   ถ้าถ่ายติดป้าจะขายคลิปให้รายการคนอวดผี ได้ไปอีกหลายเงิน

สะพานเชื่อมระหว่างนิวยอร์อกกับ  NEW WARK

pier จากกลาง HUdson river

NEW YORK CITY ถ่ายจากท่าเรือ

หนาวจนปากดำปี๋เลยอะ

ท่าจอดเรือที่มีเรือมาจอดไม่กี่ลำ

ภาพไม่ค่อยเยอสำหรับวันนี้เพราะ memory 1 G ของป้าถ่ายไปตั้งหลายวันแล้ว มันกำลังจะหมด ป้าเองยังไม่สามารถจะหาวิธีการโหลดภาพมาเก้บไว้ใน hard drive ได้เลย


เมกามันรวย มันทันสมัย hostel ที่นี่ทั้งหมดไม่มีคอมพ์ส่วนกลางไว้บริการ ป้าละช้ำใจมาก เพราะป้าไม่มี labtop ไปด้วย เลยไม่มีคอมพ์ให้ใช้งาน เครียดมากเพราะเป็นคนชอบถ่ายภาพ แม้จะไม่ค่อยชอบดูภาพสักเท่าไหร่



ตอนที่พักอยู่ hostel แห่งแรก ป้าเข้าไปขอใช้คอมพ์ของเจ้าของโรงแรม ประทับใจมาก คือ no no no เพราะเขากลัวว่าเมื่อคนบ้านนอกอย่างป้าจะไปทำเครื่องของเขาพัง เฮ่อ....กลุ้มจริงๆๆ




มาถึง hostel ที่ Brooklyn ไม่มีคอมพ์กองกลางให้บริการเหมือนเคย ทั้งที่ป้าแอบหวังไว้แล้วว่าบางทีเปลี่ยน hostel แล้วอาจจะมีคอมพ์ให้ใช้ ปรากฏว่าไม่มีเลยคะ ความหวังของป้าไม่มีเลย แล้วจะให้ป้าเที่ยวโดยไม่ถ่ายรูปเหรอ นอนอมน้ำลายบูดเล่นที่เมืองคอนดีกว่า




pier แห่งนี้ทำเป็นรูปเรือ ภาพถ่ายที่ได้ทั้งหมด ป้าเอากล้องไปวางที่หัวเสาแล้ววิ่งออกไปถ่ายภาพตัวเอง


อากาศในเย็นวันนี้หนาวมาก เกือบหนาวที่สุดของทริปนี้เลยคะ หนาวจนปวดสมองเลยคะ ทั้งที่ความจริงความตั้งใจของป้าคือ อยากจะนั่งรออยู่แถวนี้เพื่อจะเก็บภาพวิวของ MANHATTAN ในยามค่ำคืน เชื่อเหอะว่ามันต้องสวยมาก เพราะคิดว่าหลายคนคงเห็นภาพนี้มาบ้างแล้ว การเห้นฝีมือคนอื่น มันจะสู้ฝีมือเราเองเหรอ



นอกจากจะคิดเรื่องการย้ายเมือง เปลี่ยนโรงแรม ยังต้องมาเครียดกับเรื่องการโหลดรูปอีก ทริปนี้ไม่ราบรื่นเอาเสียเลย  ความจริงป้าแอบดูเพื่อนร่วมห้อง เขามี labtop กันมาทุกคนเลยคะ เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาจึงไม่มีคอมพ์กองกลาง ป้าละอยากจะขอยืมแต่ความเกรงใจมันมีมากกว่า ไม่กล้า เพราะคิดว่าใครๆ ก็ต้องหวง เลยอด

ตามมาเที่ยวด้วยจ้า

ตามป้ากาจญ อีกซักตอน พกมาม่าไปกันเลยเหรอครับป้า ^^

ตามมาอ่านต่อจ้า

อยากไป museum มากกกกกกกกกกก


ปล ดอกไม้งามมาก

สารภาพว่าเคยแอบอ่านทริป South Africa แบบเงียบๆ อิอิ


วันนี้ขอเผยตัว เขิน ผมแอบย้อนไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก โหห มันส์มากครับป้ากาญจน์ ชื่นชมในความอดทนของป้ามากๆครับ ทนหิวได้งัย ไม่แน่ใจว่าสังเคราะห์แสงเองหรือป่าวครับ ถึงไม่ต้องทานอาหารก็ได้ อิอิ


มาชมนิวยอร์คแบบเต็มๆนะครับ เพราะตอนผมไปอยู่แค่ 4 วันเอง จะเรียกว่าชะโงกทัวร์ก็ได้ ยอมรับแต่โดยดี 5555+

ดอกซากุระริมแม่น้ำนี่สวยจริงเชียวเลยครับ สีขาวกับสีชมพูแข่งกันบาน

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

ตามมาชมรูปพร้อมบรรยายสนุกด้วยคนนะคะ  
กิฟท์หนูหมด ให้ ไปทั้งดวงแทนคำขอบคุณค่ะ  :)

แฮ่ก แฮ่ก .. จะมาบอกว่า เค้าตามตะเองมาทันแล้วน๊า ..

ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะเปิดเตาต้มมาม่าได้ซักที ...

แล้วป้าไม่ซื้อเมมโมรี่การ์ดเพิ่มไปด้วยเหรอคะ
มันน่าจะมีขายหาซื้อได้ง่ายอยู่นะคะ

ว่าแต่เสื้อตัวเก่ง กับกระเป๋าอาดิดาสคู่ใจนี่วาสนาดีมาก ๆ เลยนะคะเนี่ยได้ไปหลายประเทศเลย

ตามต่อ แอบมองเป้ป้าแล้วคิดว่าป้าน่าจะหาเป้แบบที่มีสายรัดตรงสะโพกด้วยนะคะ จะได้ไม่ปวดหลังอะ เพราะป้าไปเที่ยวที่ไหนก็เอาแบกแต่เป้ ฝากไว้เป็นอีกทางเลือกค่ะ:)

ฮาตลอด ๆๆๆ   ตามอ่านอย่างห่าง ๆ นะคะ ^^

ซากุระงามแบบไม่ต้องแย่งกันชมเลย

ถ้าป้ากาญจน์เที่ยวแบบวันละที่แบบนี้ ก็ซื้อตั๋วข้างหน้าแบบนี้ดีแล้วครับ แต่ถ้าเที่ยววันละ 3ที่ขึ้นไปจะเหมาะกับการซื้อ New York Pass

โรฮิงยาคนนี้พาเที่ยวได้ฮามากค่ะ  ^_^

มาตามป้าเที่ยวต่อคะ แม๋ ,, รูปเปิดตัวไม่ค่อยเลยนะป้านะ ว่าแต่ว่าชายในฝันที่ป้าว่านั้นน้องมองแบบแว่บๆ(ผ่านตาไปอย่างเร็ว) น้องว่าคล้ายๆป้าอยู่นา ๕๕๕ เนื่อคู่ประตูถัดไปเรื่อยๆของป้ามัง

โหป้า..เล่นหายไป 2 เดือน ตูว่าแล้ว...
เมื่อ 2 เดือนก่อนเข้ามาหากระทู้ป้า หาเท่าไรก็บ่มี

แอบมาตั้งกระทู้ใหม่เมื่อไหร่ มะรู้ วันนี้เกิดครึ้มฟ้าครึ้มฝน..
อืมมม... มันก็นานมากละนะ ที่ป้าหายตัวไป

ลองสืบค้นดูเผื่อเจอเบาะแสของป้าบ้าง
แล้วก็ฟ้าเป็นใจ โหยยย กระทู้ป้าโผล่ขึ้นมาเพียบ

ดีใจจัง อิอิ

มาช่วยโหวดให้ป้านะ..จะได้ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำกับเขาบ้าง

รักนะ จุ๊บๆๆ

---------------------------------

เ พิ่ ง เ ห็ น จ้า ^^

---------------------------------

รอตั้ง  น    า        น


นึกว่าเจ๊ ทิ้ง BP ลงถังไปซะแล้ว



เดี๋ยวย้อนรอยกลับไปดูตอนแรกครับบบบบบบบบ

ถามหน่อยเจ๊

ตกลง series  จีน กับ อีหยิบ  มันจบไปแล้วเหรอ?!

ทำไมไม่เห็นมันจบแบบพระเอกนางเอกแต่งงานกันอ่ะ?

สงสัยป้าจะโดนอุ้มแฮะ หายไปอีกแล้ว ^0^

ตามมาเที่ยวด้วยจ้า

จากคุณ : SkylineKip    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 18:50:22  
 
.......................................



หวัดดีคะคุณ SkylineKip  

ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาชม หลงกลไปป้าไปอีกคน ตามนะคะ เนื่องจากวันธรรมดาป้าสอนเยอะอะ เลยไม่ค่อยอัพ แต่ถ้าป้าเข้ามาอัพ แสดงว่า ป้าโกงเงินหลวง รับเงินเดือนแล้วมาหาความสุขใส่ตน อิ อิ อิ

แหมๆๆๆ  เด็กมันโตแร้ววววววววววววววว   ป้าหัวนอก ต้องปล่อยให้เขาเรียนรู้ด้วยตนเองมั่ง


บังเอิญถ่ายแต่กลับสวยและศิลป์ดีคะ

ตามป้ากาจญ อีกซักตอน พกมาม่าไปกันเลยเหรอครับป้า ^^

จากคุณ : Palm Jung Won  
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 18:56:55  
 
..................................................


ขอยืนยันด้วยภาพนี้คะ มาม่าสายพันธุ์ไทยบินไกลถึงไคโร ยืนยันด้วยลายผ้าปูที่นอน  แต่ที่เมกาไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ส่วนใหญ่ป้าจะถือไปประมาณ 20 ห่อ คือ 2 แพ็กอะนะ ซื้อที่สนามบินจะมีถ้วยพลาสติกแถมให้ด้วยคะ

ตามมาอ่านต่อจ้า

อยากไป museum มากกกกกกกกกกก


ปล ดอกไม้งามมาก

จากคุณ : jasssilp    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 19:06:46  

...............................

อยากจะบอกว่า museum ที่นี่่ติดอันดับโลกเลยคะ ทั้ง 4 แห่งที่โชว์นะคะ ป้าเข้าชมทั้งหมด เข้าไปแล้วเหมือนได้เดินทางรอบโลกเลยคะ ราคาเข้าชมทั้งหมดอยู่ที่ 20 เหรียญ ถือว่าถูกมากเลยคะ


ถ้ามีโอกาสต้องเข้าชมให้ได้นะคะ แล้วจะเกิดความรู้สึกเดียวกับป้าว่า .............................................อยากรู้ใช่ไหมละ ต้องตามอ่านกันต่อว่าป้าจะด่ามันว่าอะไร



เรื่องราวของชาวนูเบียน ที่ป้าดูมาเยอะจากอาบูซิมเลบ มาเห้นที่นี่อีกครั้งยังประทับใจเลยคะ ภาพจาก AMERICAN MUSEUM OF NATURAL HISTORY

สารภาพว่าเคยแอบอ่านทริป South Africa แบบเงียบๆ อิอิ


วันนี้ขอเผยตัว เขิน ผมแอบย้อนไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก โหห มันส์มากครับป้ากาญจน์ ชื่นชมในความอดทนของป้ามากๆครับ ทนหิวได้งัย ไม่แน่ใจว่าสังเคราะห์แสงเองหรือป่าวครับ ถึงไม่ต้องทานอาหารก็ได้ อิอิ


มาชมนิวยอร์คแบบเต็มๆนะครับ เพราะตอนผมไปอยู่แค่ 4 วันเอง จะเรียกว่าชะโงกทัวร์ก็ได้ ยอมรับแต่โดยดี 5555+

จากคุณ : Coffee Blended    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 19:57:17  
 

หวัดดีคะคุณ Coffee ป้าเองก็ติด coffee อิ อิ อิ ป้าแอบอ่านของหนู รวมทั้งแอบดูภาพ แล้วชอบมากที่เมกามีธรรมชาติที่สวยงามมาก นี่คือสิ่งที่ต่างจากบ้านเราแน่นอน โดยเฉพาะภูเขา ต้นไม้ แม้วัฒนธรรมอาจจะสู้ใครเขาไม่ได้ แต่เรื่องของ nature ต้องยกให้แดนพญาอินทรีย์จริงๆ คะ คนที่ชอบวิวและชอบถ่ายรูป ต้องไปที่นี่ และไปหลายๆ เมือง(ถ้ารวยพอ อิ อิ อิ ) รับรองได้ภาพสวยๆ เยอะเนาะ


ขอบคุณมากคะที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกัน อยากบอกว่ารวมเล่มเมกาเถอะคะ แดนแห่งความฝันของใครหลายคน ข้อมูลแจ่มมากจริงๆ คะ


 
AMERICAN MUSEUM OF NATURAL HISTORY

มาต่อกันนะคะ


  ยังอยู่กันที่ peir เนื่องจากเพิ่งพ้นไปจากฝนตก อากาศเลยหนาวจนไส้แข็งไปหมด แทบจะยื่นมือออกมาจับกล้องไม่ได้เลยคะ ไอ้ความตั้งใจที่จะรอจนกว่าฟ้ามืดเลยต้องเปลี่ยนใจ เพราะคงได้นอนแข็งตายอยู่ที่นี่แน่นอน ป้ากลับมาออกมาสู่ถนน หาทางกลับ hostel เพราะสู้ความหนาวไม่ไหวอีกต่อไป เดินท้าความหนาวผ่านตึก TRUMP เฮ่อ....ตูไม่รวยมั่งก็แล้วไป ความจริงป้าเองไม่คิดว่าเขาจะรวยขนาดนี้ พอเดินเล่นอยู่ที่นี่หลายๆ วัน ป้าถึงได้เจอว่า ไอ้ตึกสูงๆ สวย โรงแรมหรูๆ เป็นของลูงแกทั้งนั้น คนรวยแบบนี้เขามีความสุขเท่าป้าอะเปล่าหนอ????  ชิ ชิ ชิ





             กว่าจะหาสถานีรถไฟเจอ ป้าดันทะลึ่งมาถึงไอ้แม็คโดนัลตัวใหญ่อีกแล้ว แต่ตอนนั้นป้ายังไม่รุ้หรอกว่ามันคือ time square ทั้งที่ในหัวใจของป้ามันร่ำร้องอยู่ตลอด เฮ่อๆๆๆๆๆๆ มาอยู่ตั้งหลายวันแล้ว ตูยังไม่เห็น time square เรยยยยยยยยยยยยยยยย   แล้วจะกลับไปโม้ใครเขาได้ว่าตูมานิวยอร์ก    แม้จะเป็นคนดีแค่ไหน ตอนที่ยังหา time square ไม่เจอ ป้าแอบคิดว่า คนอย่างเราไม่มีวันจะเดินที่ time square หร็อก ไร้วัฒนธรรม มีแต่แสงสี ไร้สาระ อะ อะ อะ องุ่นเปรี้ยวจริงๆ เพราะความจริงแล้ว she อยากไปนั่งเหล่ไอ้หนุ่มจะตาย แต่ she ไม่รุ้ว่า time square มันอยู่ที่ไหน

TRUMP PALACE เดินผ่านแล้วนอกจากความอิจฉานะ ป้าดันเมื่อยขา ปวดหัวเข่า ร้าวไปถึงริดสีดวง เลยต้องแกล้งนั่งพักแถวนี้ อิ อิ อิ ความจริงป้าแกแอบเห้นว่ามหาเศรษฐีหลายคนเขากำลังจูงหมาออกมาเดินเล่นนะเอง จะมีใครตาบอด สมองกลวง ปัญญานิ่มมองเห็นความสวยของป้าแกบ้างหนอ แกเพียรพยายามมาหลายทริปแล้ว แต่เห็นกลับบ้านมือเปล่าทุ้กกกกกที

จากท่าเรือต้องปีนกลับขึ้นมาบนเกาะ MANHATTAN อีกครั้ง สูงพอให้ได้คลานกันเลยคะ เมื่อมองกลับไปเลยเก้บภาพนี้เสียหน่อย

stone of history ป้าตั้งเองนะ ก้อนหินก้อนนี้วางอยุ่หัวมุมถนนด้าน west side คะ

โบสถือีกแห่งหนึ่งด้าน west side  โบสถ์ที่นี่สวยๆ ทั้งนั้น และมทีมากเสียด้วย จน memory แทบไม่พอ ได้มาเยอะเลยคะ  เนื่องจากผ่านมาหลายวัน เริ่มเข้าสู่ real spring season ดอกไม้เริ่มบานแล้วคะ

หลังจากฟันฝ่าความหนาวจนมาถึง ROCKYFELLER CENTER อีกครั้ง แต่คนละที่กับกระทู้ก่อนหน้านี้นะคะ ที่นี่จะมีโรงละครด้วยคะ พร้อมทั้งโรงหนัง มีป้ายโฆษณาเทศกาลหนัง แหมๆ   คนชอบดุหนังอย่างเรารึจะพลาด  ป้ารีบเข้าไปดูรายละเอียดว่ามีเรื่องอะไรบ้าง



โอ้โห........มีแต่เรื่องที่น่าสนใจทั้งนั้น แต่ที่น่าชอกช้ำคือ มันไม่บอกอะเดะว่าตั๋วเท่าไหร่ โรงหนังหรุขนาดนี้ คงราคาแพงกว่าหนังกลางแปลงที่เมืองคอนหลายเท่า เฮ่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้าบ้าอะเปล่า   หนังกลางแปลงที่ไหนวะต้องจ่ายค่าตั่วด้วย


มีเดะ ทำไมจะไม่จ่าย จ่ายค่าถั่วต้มไง ดูไปกินไป ตดมันจะตาย!!!!

โปรแกรมหนัง ล้วนแต่น่าสนใจทั้งนั้น หนังประเภทนี้จะไม่ฉายในโรงทั่วไป รวมทั้งไม่มีฉายบ้านเราแน่นอน  อย่างงี้ป้าต้องดูให้ได้ ป้าชอบอะไรเวอร์ๆ อยู่แร้ววววววววว   ป้าหันรีหันขวางอยู่ตั้งนาน สุดท้ายก้ค่อยๆ ย่องๆ เข้าไปภายใน มี coffee shop อยู่ด้วย หรูโดคๆๆๆ    ป้าเลยต้องแอบดูราคาค่ากาแฟ แหะๆๆๆๆ ราคาถูกไป๊ไม่เหมาะกับเงินในกระเป๋าป้า มีคนมารอดูหนังเยอะมาก รวมทั้งมานั่งจิบกาแฟชิลๆ เวอร์ๆ ไปงั้นเอง


เนื่องจากไม่มีเก้าอี้ว่าง ป้าเลยนั่งลงกับพื้น นึกว่าอยุ่อินเดียอะ ป้าลืมความเป้ราชนิกูลไปชั่วคราวเพราะกำพืดมันสำแดง  พอนั่งลงไป สายตาทุกคู่พุ่งมาเลยอะ ohhhhhhhhh     my GOD สถานที่เขาออกจะหรูหรา ทำไม she คนนี้มานั่งขอทานวะเนี่ย อิ อิ อิ  ความละอายมันมีแม้จะน้อย ป้าต้องลุกขึ้นมาแกล้งทำเป้น self เดินไปซื้อตั๋วหนัง  เฮ่ยๆๆๆๆๆ ตูก็รวยเหมือนกันละวะ

ดอกซากุระริมแม่น้ำนี่สวยจริงเชียวเลยครับ สีขาวกับสีชมพูแข่งกันบาน

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 22:14:36

จากคุณ : Destiny-Boy  
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:12:32  
 

...................................


ขอยืนยันด้วยภาพนี้คะ ถ้าป้าไม่บอกรับรองไม่เชื่อว่านี่คือ เมกา ชมกันเรยยยยยยย

อีกสักภาพ ไม่ต้องถามนะว่ามันอยุ่ส่วนไหนของนิวยอร์ก เพราะป้าจะเก็บไว้เล่าทีหลัง อิ อิ อิ แผนชั่วให้หลอกตามนะเองงงงงง

มีเป็นทุ่งเลยอะ นึกว่าใครให้ตั๋วเครื่องบินฟรีบินไปญี่ปุ่น

ด้านขวาคือโรงหนัง ส่วนด้านซ้ายจะแสดงงานศิลปะ ภาพวาดสีน้ำรุปใหญ่โชว์หราชวนให้เขาชมอย่างยิ่ง

ป้ารอคิวอยู่ตั้งนาน เมื่อมาถึงคิวป้า แหะๆๆๆๆ ป้าใบ้รับประทาน พูดไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะดูเรื่องไหนดี ลืมชื่อหนัง อ้าวๆๆๆๆ ก้สมองมันน้อยอะ ใช้พื้นที่สมองไปตั้งเยอะกับ museum แทบไม่เหลือให้จดจำอะไรได้เลย

Can I help you?  


.........
........
........  แปลว่า เงียบ ใบ้รับประทานกระทันหัน!!!



มรึงช่วยอะไรตูไม่ได้หร็อก เพราะถ้าตูพูดออกไปมรึงก็ไม่เข้าใจหร็อก ป้าเลยเดินกลับออกมาแบบมือเปล่า คือว่า ป้าพูดไม่ได้ ป้าไม่รุ้ว่าจะพูดว่าไร ถ้าจะซื้อตั๋วหนังสักใบ และป้าก็กลัวว่าได้ตั๋วมาแล้ว ป้าจะไปหาโรงหนังเจอได้ไง ยังไม่รุ้เลยว่าทางเข้าโรงนังมันอยู่ที่ไหน แถมแต่ละเรื่องที่โชว์ไม่ได้ฉายที่นี่ที่เดียวซะหน่อย กระจายไปทั่วนิวยอร์กเลยอะ

ป้าเดินเตร็ดเตร่อ่อยไอ้หนุ่มอยู่พักใหญ่ แล้วกลับ hostel ผ่านไปอีกวันที่เจ้าป้ายังหา time square ไม่เจอ

ซื้อตั๋วไม่เป็น ถ่ายรูปหน้าโรงหนังแล้วกัน

ร้านอาหารไทย เห้นแล้วอย่าได้คิดว่าจะลองเรยยยยย   ข้าวผักกะเพราะที่ป้าเคยจ่าย 30 บาทพร้อมไข่ดาวสุก ที่นี่เขาขาย 360 บาท แถมไข่หายด้วย

นอกจากรูปปั้นสไตล์อีตาลีแล้ว ไอ้แบบนี้พอมีอยุ่บ้างเอาใจเด็กๆๆๆๆ

ป้าลัดเลาะจนผ่านมาถึง PEN Station ย่านที่วุ่นวายมากที่สุด รวมทั้งระหว่างที่สอดส่ายสายตามองหาว่าสถานีรถไฟส่วนตัวมันอยู่ที่ไหนนะ ป้าเงยหน้าแหงนหาเคตรื่องบินโดยไม่ลืมเก็บหางและหอนอีกนิดหน่อย ป้ามาเจอของดีที่เราเห็นบ่อยๆ ในหนัง ตึกของหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของเมกาเขานะ

แพลงกิ้งเขาฮิตมาตั้งนานแล้วที่เมกา บ้านเราเพิ่งมาฮิต


แหะๆๆๆๆ ป้าดูไงเป็นแพลงกิ้งวะ มันเป็นรูปปั้นปูนพลาสเตอร์ไม่ใช่เหรอ

ก่อนจะหารถไฟใต้ดินเจอ ป้ายังเจออีกที่ แหมๆๆๆๆ ลำพองขึ้นมาเชียวเหมือนอึ่งอ่างโดนเหยียบอะ


ป้ามาเจอ MADISON SQUARE ถ้าใครเกิดยุคเดียวกับป้า รับรองจะรุ้จักที่นี่ เพราะเขาจะถ่ายทอดมวยคู่สำคัญของโลกจากที่นี่คะ ปัจจุบันมวยคู่สำคัญจะชกที่ LA คะ แต่ที่นี่ยังมีมวยชกอยู่นะคะ มีคนมารอซื้อบัตรเข้าชมกันเยอะมาก แล้วป้าจะรอดรึ ไม่รู้เป้นไรเห้นใครทำอะไร เอาด้วยทุกอย่าง ป้าเดินเข้าไปต่อแถวด้วยทันที เพราะป้านึกว่าเขาให้เข้าชมฟรี อิ อิ อิ พอรู้ว่าต้องซื้อตั๋ว ป้าเราถอยออกมาแบบเนียนๆ ตามเคย


ด้านหน้าของ MADISON SQUARE  เต้มไปด้วยสีสันอลังารมาก ชวนให้หลงแสงสีอย่างยิ่ง มีนักท่องเที่ยวเป็นพันมาแวะตรงนี้ และถ่ายรูปกันวุ่นวายมากมาเลยได้มาด้วยแค่ภาพเดียวต้องรอตั้งนาน!!!

ขอแก้ข้อมูลที่ความเห็นที่ 17 ด้วยนะคะ สะพานเชื่อมระหว่างนิวยอร์กกับ  NEW WARK คะ ไม่ใช่นิวเจอร์ซี่คะ   แหมๆๆๆๆ ถ้าเชื่อมไปถึงนิวเจอร์ซี่ เมการวยแน่นเลยอะ เพราะมันไกลกันตั้งหลายร้อยโลเลยอะ ป้ามั่วแล้วหลายเอ๊ยยยยยย   อภัยให้ป้าด้วยเหอะ ตอนนี้เริ่มเอาทริปโน้นมาปนกับทริปนี้ ถ้าอ่านแล้วงงก็อย่าแปลกใจ ป้าอาจจะยำนิวยอร์กปนกับไซบีเรีย อิ อิ อิ

ตามมาชมรูปพร้อมบรรยายสนุกด้วยคนนะคะ  
กิฟท์หนูหมด ให้  ไปทั้งดวงแทนคำขอบคุณค่ะ  :)

จากคุณ : สาวหน้าใส    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:55:53  
: blackbubble

.......................................


ให้หัวใจแล้วใส่แบ็งค์พักด้วย รับรองป้าไม่รังเกียจหร็อก อิ อิ อิ


ขอบคุณนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจป้าอย่างสม่ำเสมอ


ป้าให้ดอกไม้หนูแล้วกัน สีผสมสวยไปอีกแบบคะ

แฮ่ก แฮ่ก .. จะมาบอกว่า เค้าตามตะเองมาทันแล้วน๊า ..

ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะเปิดเตาต้มมาม่าได้ซักที ...

จากคุณ : Pjanet    
เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 23:49:00  
 
...................................



แหะๆๆๆๆ เตาต่างประเทศมัมีรูแก๊สหลายรูอะ ป้างงจริงๆ ป้าคุ้นอยู่ 2 รู คือ ประตุหน้ากะประตุหลัง อิ อิ อิ


ขอบคุณนะคะ ตามาช่วยป้าเปิดเตาแก๊สกันต่อไป จะได้กนมาม่าไหมเนี่ย


สีน้ำเงินก้มีนะคะ ป้านึกว่าดอกไม้พลาสติก

แล้วป้าไม่ซื้อเมมโมรี่การ์ดเพิ่มไปด้วยเหรอคะ
มันน่าจะมีขายหาซื้อได้ง่ายอยู่นะคะ

ว่าแต่เสื้อตัวเก่ง กับกระเป๋าอาดิดาสคู่ใจนี่วาสนาดีมาก ๆ เลยนะคะเนี่ยได้ไปหลายประเทศเลย

จากคุณ : Freedom of Life    
เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 01:31:16  
 
..............................................


ป้าไปเดินตามหา Memmory card เหมือนกัน แต่เห็นราคาแล้วป้าไม่อยากซื้อเรยยยยย  เสียดายตังค์ มีอีกเรื่องนะคะที่ลืมเล่าไป


เนื่องจากเจ้าป้าก็ไม่เคยไปเมกามาก่อน จะบอกทำไมเนี่ย เขารู้กันแล้วละน่า  ป้าเลยไม่รู้ว่าที่นี่เขาใช้รูปลั๊กไม่เหมือนบ้านเรา แถมยังใช้ไป 110 โวลต์ซะด้วย ใช่ปะ ป้าชักลืมๆ   ก่อนไปป้าชาร์ตแบ็ตจนเต็มกล้อง เตรียมสายชาร์ตไปพร้อม  พอป้าหยิบขึ้นมาจะใช้ อ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิ๊บอ๋ายแล้วตู รูมันไม่เหมือนกันนี่หว่า ที่นี่ใช้ปลั๊กรูฟีบ ส่วนไอ้สายชาร์ตป้ามันเป้นแบบรูกลมๆ ของกล้อง SONY อะนะ แม้จะพยายามยัดอย่างไร รับรองไม่เข้า


งานนี้ป้าต้องไปซื้อที่แปลงรู เดินหากันนานมาก จนเจอร้าน แหมๆๆๆ  ป้าดีใจออกนอกหน้าเลยอะ พอเข้าไปถาม


hey hey hey you มีที่แปลงรูปลั๊กไหม ไอจะเอาไปเสียบสายกล้อง SONY อะ   เขาขอดูรูป้าด้วย อ้าวๆๆๆๆ   ทำไมลามกแบบนี้ มาขอดุรูกันง่ายๆ ได้ไง เด๊่ยวแม่แจ้งความข้อหาอนาจารซะเรยยยยย แหะๆๆๆๆ ความจริงเขาขอดูปลั๊กกล้องนะ  เมื่อดูแล้วเขากลับเข้าไปหามาให้ แถมยังให้ลองด้วย ใช้ได้ซะด้วย พอถามราคาป้าแทบล้มหน้าคว่ำเลยอะ 15 ดอลล์ ไอ้บ้า!!! ที่เปลี่ยนรูแค่นี้ยัง 15 ดอลล์ เนื่องจากมันรู้แล้วว่าป้าอยากได้มาก มันเลยกดราคาเต็มที่เลยอะ


no no no no noway แพงอิ๊บอ๋าย ไม่เอาโว้ย เสียงป้าเอง ทำหยิ่งนะเนี่ย ทั้งที่แบตจะหมดอยู่แล้ว ยังหยิ่งอีก



สุดท้ายป้ามาได้แถวร้านโชห่วยที่มีคนขายเป้นคนผิวดำ ร้านแบบนี้จะอยูแถวๆ uptown คะ แถวคนจนนะ เชื่อไหมว่า ป้าอยากจะคุกเข่าก้มลงกราบพระแม่ธรณีขอบคุณที่ป้ามาเจอมัน เพราะราคาแค่ 1 เหรียญ ไอ้หย๊าๆๆๆ ป้าเจ๋งอะ จาก 15 เหรียญด้วยความเพียรเลยทำให้ป้าเสียไปแค่เหรียญเดียว ได้ที่แปลงรูแบบ lo so แต่ใช้งานดีเป้นบ้า ตอนแรกป้าไม่เชื่อว่ามันจะใช้ได้ เลยต้องลองขอทดสอบ workkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk ประหยัดอีกต่างหาก!!!


BROADWAY ROAD  ก่อนมืด

ตามต่อ แอบมองเป้ป้าแล้วคิดว่าป้าน่าจะหาเป้แบบที่มีสายรัดตรงสะโพกด้วยนะคะ จะได้ไม่ปวดหลังอะ เพราะป้าไปเที่ยวที่ไหนก็เอาแบกแต่เป้ ฝากไว้เป็นอีกทางเลือกค่ะ:)

จากคุณ : โบอิ้ง (Oshiri)    
เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 09:03:31  
 
...........................


ป้าจะรับไว้พิจารณา แหะๆๆๆๆ เสนอความคิดแล้วต้องอนุมัติเงินด้วยจะถือว่าเป็นนายกที่สมบูรณ์แบบมาก อิ อิ อิ  ป้าวกเข้าการเมืองอยู่เรื่อยเลยอะ


โฆษณาหน้าร้านขายซีดีหนัง ชอบมากเรย สีสันดีคะ

ซากุระงามแบบไม่ต้องแย่งกันชมเลย

ถ้าป้ากาญจน์เที่ยวแบบวันละที่แบบนี้ ก็ซื้อตั๋วข้างหน้าแบบนี้ดีแล้วครับ แต่ถ้าเที่ยววันละ 3 ที่ขึ้นไปจะเหมาะกับการซื้อ New York Pass

จากคุณ : toytrip  
เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:09:42  

....................................................


ก่อนไปป้าแอบดู NEW YORK PASS แล้วคะ แต่มันแพงเกินไปเลยไม่ซื้อ และอีกเหตุผลคือ ป้าน่าจะใช้ไม่คุ้ม เพราะถ้าเข้า museum ป้าจะใช้เวลาทั้งวันอยู่ใน museum และแล้วสมองของป้าก็จะหยุดทำงานไป 3 วัน ไม่สามารถเข้าชมที่ไหนได้อีกเพราะจะเครียดมาก ต้องพักแล้วเที่ยวชมเมืองแทน สลับกันแบบนี้นะคะ แต่ละวันจะทำได้แค่อย่างเดียวเองคะ


ขอบคุณมากคะสำหรับกำลังใจ


เมากาบ้าเห่อประเทศตัวเองมาก มีธงชาติทุกหย่อมหญ้าเลยอะ

โรฮิงยาคนนี้พาเที่ยวได้ฮามากค่ะ  ^_^

จากคุณ : Red-Rose-14Feb    
เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 13:11:32  

............................

บางครั้งโรฮิงญาก็ซ่าแอนด์ sex(y) เหมือนกัลลล์ ภาพนี้ถ่ายที่ ASWAN ,EGYPT

วันที่ 13 เมษายน 2554 สงกรานต์นี้ป้าจะพาไปยำเกาะ MANHATTAN


วันนี้วันสงกรานต์ รู้ไหมว่าป้าอยากทำอะไรมากที่สุด เนื่องจากที่นี่มีวัดไทยตั้งหลายที่ทั้งด้าน west side และแถวๆ China town วันนี้ป้าจะไปวัด ยังไงป้าก็จะไปวัด อย่ามาห้ามป้านะป้าจะไปวัด ป้าจะเป้นคนดี เลิกตามล่าไอ้หนุ่มสัก 1 วัน เข้าวัดดีกว่า ป้าจะไปให้พระรดน้ำมนตร์ไล่ผีสักหน่อย


เนื่องจากเช้าวันนี้ฝนตกหนักมากอีกแล้ว ไม่มีใครยอมตื่นจากที่นอนกันเลย ป้านอนเล่นจนเกือบ 10 โมง ทนนอนอืดต่อไปไม่ไหว อาบน้ำเรียบร้อย แล้วเหตุที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ป้าเกิดอาการอยากรู้ว่าฝนมันหนักหรือเปล่า ป้าเลยเดินผ่ากลางห้องพักไปที่หน้าต่างซึ่งต้องเดินผ่านเตียงคนอื่นหลายเตียง!!! ไปชะโงกหน้าดูฝน เอาวะตกไม่แรงเท่าไหร่ ไปวัดดีกว่า(เกิดอะไรขึ้น ตามต่อไป)


ป้าเลือกลงที่ Grand CENTRAL TERMINAL ถ้าไปไหนไม่ถูก ให้นั่งรถไฟมาลงที่สถานีนี้ เพราะอยู่กลางเกาะ MANHATTAN เลยคะ จะเดินไปทางไหนก็เพลิดเพลินเจริญใจไปหมด ไม่ว่าจะไปทางซ้าย ทางขวา ขึ้นเหนือลงใต้ล้วนแต่น่าเดินเล่นไปเสียหมด


ป้าเริ่มสำรวจเกาะ MANHATTAN แบบละเอียดอีกครั้ง โดยตั้งใจไว้ว่าก่อนมืดวันนี้ป้าต้องได้ไปเจอสมภารแน่นอน


Grand CENTRAL TERMINAL

สถานีรถไฟแห่งนี้มีร้านอาหารหลายร้าน แต่ที่น่าจะเหมาะกับเราที่สุดคือ dinning room ที่เห้นนี่ละคะ เพราะมีร้านพิซซ่าราคาถูก แถมมีร้านขายข้าวแกงด้วย แต่ไม่ใช่ข้าวแกงเมืองคอนนะคะ


เดินดูภายใน Grand CENTRAL TERMINAL  อยู่ไม่นาน ป้าเลือกสำรวจร้านอาหารนะแหละ แต่ยังไม่กิน รอให้หิวมากที่สุด อาหารจะอร่อยขึ้นอีกหลายเท่า ป้าเดินออกมาทางประตุด้าน west side อีกครั้ง ทั้งที่เดินมาหลายทีแล้ว ไม่รู้ทำไมชอบด้าน west side มาก  ออกทางด้าน 42 street


ประตุทางเข้า Grand CENTRAL TERMINAL   ด้าน west side คะ

ถนนเงียบเชียบเพราะว่าฝนตก รวมทั้งคนกำลังทำงาน ไม่มีใครบ้านมาเดินฝ่าสายฝนพรำๆ หรอกคะ

เดินผ่านเจ๊คนนี้ ไม่รู้สมองส่วนไหนมันสั่ง ป้าหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป she ยังไม่ทันกดชัตเตอร์ she ตะโกนด่าเช็ดเรยยยยยยยยยยยยยยยย ป้าถึงกับเกิดอาการเซ็ง โดนด่าซะแร้วววววเรา

ทุกแยกจะมีป้ายบอกชื่อถนน รับรองไม่มีหลง

ตรงไหนมีสถานีรถไฟใต้ดินตั้งอยู่ ตรงนั้นจะมีร้านกาแฟแบบนี้อยู่ข้างๆ

H&M แบรนด์ดังของที่นี่ที่ลดราคากันทั้งปี ขายเสื้อผ้าราคาไม่ถึงพันด้วยนะคะ เสื้อผ้าส่วนใหญ่จะออกแนวคิกขุเหมาะกับคนน่ารักอย่างเจ้าป้าอย่างยิ่ง


ป้าเข้าออกร้านนี้หลายครั้งมาก เปล่าๆๆๆๆๆ  ป้าไม่ได้คิดจะเปลี่ยนแนว แต่ป้าเดินเข้าไปหลบความหนาวอะ แอบเลือกเสื้อผ้าจะเอามาฝาก she ที่เป้นน้องสาว เพราะไอ้เงิน 40000 บาทที่ป้าหอบมาผลาญที่นี่ก็ได้หล่อนนี่แหละเป็นคนไปถอนออกมาจากบัญชีของหม่อมมารดา!!!

she ผู้เซ็นต์อนุมัติเงิน 40000 บาทให้ป้ามาผลาญเล่นที่นิวยอร์ก ห้ามบอกว่าหน้าเหมือนกันนะ ป้าขอนั่งยันนอนยันว่า ป้าสวยกว่าเยอะเรยยยยยยยยย


ป้าเข้าร้าน H&M เพราะจะหาของไปปิดปากหล่อน ทริปหน้าอาจจะได้มาอีกสักแสนไปผลาญต่อที่เมกาใต้ อิ อิ อิ

เป็นไงหละ บอกแล้วว่านิวยอร์กมันช่างเหมาะกับการถลุงเงินของหม่อมซะจริงๆ

บรรยากาศของ fifth Avenu คะ

เมืองแห่งดอกไม้จริงๆ คะ พื้นดินเพียงน้อยนิดคนที่นี่จะต้องเอาดอกไม้มาลง บางครั้งก็ปลูกบนท่อคะ แต่ละท่อจะมีดอกไม้หลายๆ ชนิดสลับกันไป รวมทั้งมีดอกทิวลิปปลูกสลับสีกันด้วยคะ


นักท่องเที่ยวจะแวะถ่ายภาพดอกทิวลิปตามท่อกันนี่เองคะ แปลกนะฝรั่งบางคนมาจากยุโรปแท้ๆ ยังหลงไหลในความงามของดอกทิวลิปที่นี่เลยคะ แล้วป้ามาจากเมืองคอนจะไม่ชอบได้ไง

ความภูมิใจของคนนิวยอร์ก จะบอกเลขที่ของตึก พร้อมทั้งชื่อถนนตัวใหญ่เบ้งเลยคะ แถมประตูยังทำซะสวยจริงๆ   เมื่อไม่มีที่ไปเดินชมประตูตึกแถวๆ นี้ก็คุ้มแล้วคะ

ทำไม้าเรียกว่าท่อวะ ของเขาออกจะหรู เรียกให้มัน hi so ว่ากระถางป้าเอ๊ยยยย

ขอโม้นอกเรื่องนิ๊ดส์นึงนะ


คือว่าป้านะชอบดนตรีแจ๊สมาก ป้าชอบไปนั่งเล่นจิบเบียร์เย็นๆ ที่ sax แถวอนุสาวรีย์มาก และที่นี่เขาชอบร้องเพลง NEW YORK NEW YORK NEW YORK มาก ป้าเข้าใจแล้วว่าทำไมใครๆ ก็ภูมิใจในความเป็นนิวยอร์ก


เมืองนี้มีเสน่ห์จริงๆๆๆ  แต่เมื่อมาถึงเมืองนี้จริงๆ ป้ากลับไม่ได้ฟังเพลงนี้ที่นิวยอร์กแม้แต่ครั้งเดียว เสียดายจริงๆ


อีกร้านที่สีสันฉูดฉาดมาก

คนนิวยอร์กเขามีความภูมิใจในอาคารของเขามาก นี่อีกภาพที่จะยืนยัน ไม่รู้ว่ารวยมากหรือไง ตึกถึงสวยขนาดนี้

เมื่อปินส์มาผงาดอยุ่กลางเกาะ MANHATTAN

มาตามป้าเที่ยวต่อคะ แม๋ ,, รูปเปิดตัวไม่ค่อยเลยนะป้านะ ว่าแต่ว่าชายในฝันที่ป้าว่านั้นน้องมองแบบแว่บๆ(ผ่านตาไปอย่างเร็ว) น้องว่าคล้ายๆป้าอยู่นา ๕๕๕ เนื่อคู่ประตูถัดไปเรื่อยๆของป้ามัง

จากคุณ : น้องวี (น้องวี : we-wee)  
เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 19:04:09  
 

.................................


คำว่าเนื้อคู่ประตูถัดไป ป้ายังพอให้อภัย แต่ไอ้คำว่า ประตูถัดไปเรื่อยๆๆๆๆ   มันแปลว่าป้าไม่มีหวังใช่ปะ ชะ ชะ ชะ


แหมๆๆๆๆ รูปคู่หอไอเฟลแหล่มมากคะ


ส่วนนี่ เรือนหอรอรักของป้าเอง

โหป้า..เล่นหายไป 2 เดือน ตูว่าแล้ว...
เมื่อ 2 เดือนก่อนเข้ามาหากระทู้ป้า หาเท่าไรก็บ่มี

แอบมาตั้งกระทู้ใหม่เมื่อไหร่ มะรู้ วันนี้เกิดครึ้มฟ้าครึ้มฝน..
อืมมม... มันก็นานมากละนะ ที่ป้าหายตัวไป

ลองสืบค้นดูเผื่อเจอเบาะแสของป้าบ้าง
แล้วก็ฟ้าเป็นใจ โหยยย กระทู้ป้าโผล่ขึ้นมาเพียบ

ดีใจจัง อิอิ

มาช่วยโหวดให้ป้านะ..จะได้ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำกับเขาบ้าง

รักนะ จุ๊บๆๆ

จากคุณ : NinaRita    
เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 17:43:05  

...............................


ป้าหายไปครั้งละ 2 เดือนหลังจากกลับมาจากเมืองนอก แหะๆๆๆ ป้าแอบไปรีดลูกอะเปล่า???? สารภาพมาดีๆ


ส่วนจะเป็นกระทู้แนะนำหรือกระทู้หลบในป้าก็ภูมิใจทั้งน้านแหละหลานเอ๊ยยย   ขอให้หลานๆ ได้อ่านกันอย่างมีความสุขแค่นี้ป้าก็แอบไปนอนยิ้มอยู่คนเดียวแล้ว เออๆๆๆ  ชีวิตตูก็มีประโยชน์กับคนอื่นเหมือนกันนี่หว่า

---------------------------------

เ พิ่ ง เ ห็ น จ้า ^^

---------------------------------

รอตั้ง  น    า        น


นึกว่าเจ๊ ทิ้ง BP ลงถังไปซะแล้ว



เดี๋ยวย้อนรอยกลับไปดูตอนแรกครับบบบบบบบบ

จากคุณ : kriengchai  
เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 22:47:07  
 
................................


ป้าแกไปไหนไม่ได้ไกลหร็อก เพราะมีแต่หลานๆ นี่แหล๊ะที่ยังคบแกอยู่ อิ อิ อิ

ขอให้อ่านย้อนหลังอย่างเพลิดเพลินนะคะ


อีกดอกที่สีเหลืองสดใส

ตามอ่านมาทุกกระทู้ที่ป้าตั้งเลยค่ะ สนุกกว่าไปเองอีก เพราะไปเองไม่เจอหยั่งป้า เข้า BP ทีไรต้องมาตามหากระทู้ป้าทุกที

น้องจะรอถ่ายคู่กะป้าที่หอลุงเฟลนา ๕๕๕ เวลาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง มาม่าต้มยำกุ้งงงงงงงงงงง  อร่อยที่สุดในสามโลกเลยนิป้า

++ ป้าอยากมีคู่ป่าว ให้มาดาม .. ช่วยหาจิเพราะอย่างป้าเปคฝา-หรั่งเลยนา ๕๕๕ เผื่อไม่ต้องรอเนื้อคู่หลายๆประตูอะจ้า

+++ ดอกไม้ในคห.๗๗ เห็นทีแรก ไม ... เหมือนดอกไม้กระดาษงี้เนี่ย ,, สวยโพดๆ ยิ่งสีชมพูนะน้องละช้อบ ชอบ หวานเกิ้น

ยังคงตามอ่านนะจ๊ะ

ชอบรูปดอกไม้มากค่ะ สวยมาก

ปล น้องน่ารัก แต่ป้าน่ารักกว่า 555

ตามอ่านมาทุกกระทู้ที่ป้าตั้งเลยค่ะ สนุกกว่าไปเองอีก เพราะไปเองไม่เจอหยั่งป้า เข้า BP ทีไรต้องมาตามหากระทู้ป้าทุกที

จากคุณ : Into the Groove  
เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:08:20 A:202.173.217.19 X: TicketID:321773  
 
...................


ถ้าจะตามป้าให้เจอต้องนั่งไอ้นี่ อิ อิ อิ  ลำนี้ป้านั่งจากเกาหลีใต้กลับกรุงเต้บบบ



ขอบคุณมากนะคะที่ตามกันมาหลายทริปแล้วว

มาต่อกันนะคะ แหมๆๆๆๆ นอนไม่ค่อยหลับเมื่อคืนนี้เพราะอยากมาอัพเวป  เริ่มติดเน็ตอีกแล้วตู


เรื่องรถไฟใต้ดินนะคะ  บัตรจะเป็นแบบนี้ซึ่งป้าซื้อมาแล้วป้าไม่รู้เลยว่ามันเป็นบัตรแบบเติมเงินได้ ป้าเอามันมานอนกอดอยุ่หลายวัน กว่าจะหายโง่ผ่านไปตั้งเกือบ 10 วันเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า คุณ toyrtip หรือเปล่าไม่แน่ใจเคยแนะนำไว้ว่า ซื้อตั๋วแบบเติมเงินได้  แถมยังถูกกว่าอีกด้วย ป้าเองซื้อแบบธรรมดายังต้องอาศัยคนอื่น ถ้าเติมเงินด้วยใครจะไปทำได้


ส่วนบัตรแบบ single way ไม่ได้ถ่ายรูปมานะคะ เป็นแบบกระดาษที่แสนธรรมดาจนป้าไม่อยากเชื่อว่ามันจะใช้รูดในรูได้


วันแรกที่ได้นั่งรถไฟใต้ดิน ป้าใจเต้นมากว่าเดี๋ยวตูจะลอดคอกเข้าข้างในได้ไหมวะ  ป้าเอาบัตรรูดผ่านรูเล็กๆ

แป๊บ.........................คำตอบคือ error อะไรประมาณนี้

แป๊บที่ 2 .......................คำตอบคือ error อะไรประมาณนี้

แป๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แล้วลองคิดดูสิที่นิวยอร์กมีคนเป็นล้านรอผ่านประตูเข้าไปใช้รถไฟใต้ดิน  เจ้าป้าเครียดมาก ทั้งอายทั้งเกรงใจ ทำไมคนที่รูดไปก่อนหน้านี้เขารูดกันง่ายๆ จัง ป้าเองฝึกรูดเสาอยู่ตั้งนานจนเสาสึกหรอไปหลายต้นแล้ว ทำไมพอถึงทีตูต้องรูดไม่ผ่านทุกที!!!


เรียกให้คนแถวนั้นช่วย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีใครช่วยตูเลย ทำไมชีวิตตูน่าสงสารอย่างงี้วะ

มีวิธีสุดท้าย ทายสิว่าป้าจะทำยังไง ป้าเดินหน้าหักไปหาเจ้าหน้าที่ที่นั่งหน้าแหล่มอยู่ในคอกขายตั๋ว


hey hey hey ทำไมตูรูดไม่ผ่าน you เล่นไสยศาสตร์อะเปล่า พอถึงตาไอรูดไม่ผ่าน ไอขึ้นรถไฟใต้ดินเป้นนะโว้ย แต่ตูรูดตั๋วเข้าคุกไม่ได้


เขาไม่ค่อยสนใจคนใช้บริการเลย เขสั่งให้ป้าเดินกลับไปรูดใหม่ โดยเขานั่งดูอยู่ในคอกวัวของเขานะแหละ  ป้ากลับไปรูดปื๊ด รูดปื๊ด แต่ไม่ปื๊ด รูดไม่ผ่าน   ได้ทีของป้าเลย


ป้าเดินกลับไปที่เจ้าหน้าที่อีกครั้ง เห็นไหมละว่ามันรูดไม่ได้ ทำไมมรึงไม่เชื่อตู ตูไม่ได้โกหกซะหน่อย มันยังหน้าด้านสั่งให้ป้ารูดอีก ป้าโมโหมาก เดี๋ยวแม่รูดให้เครื่องพังซะเรยยยย


ป้าโชว์อีกครั้ง แปลกมาก ป้ารูดไม่ผ่าน หรือว่าตูไม่เคยรูดบัตรเครดิต เลยมารูดคุกที่นี่ไม่ผ่าน


เจ้าหน้าที่สั่งให้กลับไปเครื่องรูดอีกครั้ง ป้ากรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด


บอกว่ารูดไม่ได้ มรึงเข้าใจไหมเนี่ย???


go there, go there, go there


ป้าเดินกระตื้น teen เลยอะ ทำไมไอ้นี่ไม่เข้าใจตูวะ


ป้าเดินกลับไปเครื่องรูดอีกครั้ง พอป้า จะรูดบัตรโชว์ no no no  แล้วชี้มือมั่วๆ  ป้างงมาก มรึงจะให้ตูทำไรวะ

กว่าป้าจะเข้าใจต้องยืนงงอยู่ตั้งนาน เขาเปิดประตูด้วยวิธีอัตโนมัตินะเอง ชิ ชิ ชิ  มรึงเปิดอัตโนมัติได้ ทำไมปล่อยให้ตูเสียเวลาตั้งนาน

ส่วนบัตรที่ใช้เข้าสนามบินได้ จะมีด้านหลังแบบนี้ จะเอาบัตรธรรมดาไปรูดเข้าสนามบินไม่ได้นะคะ ถึงแม้จะมีเงินอยู่ในบัตรสักแสนสองแสน อิ อิ อิ

มาที่เรื่องรถไฟใต้ดินกันต่อ ป้าแอบเห็นว่าถ้าใครรีบมาก ไม่ต้องรูดบัตรก็ได้ เขามีปุ่่มพิเศษกดแล้วประตูจะเปิดอัตโนมัติ เนื่องจากป้าเป็นคนดี ป้าขอยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าป้าเป้นคนดี!!!


สมองป้าทำงานทันที ถ้าเป้นแบบนี้ แล้วตูจะซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินทำไมวะเนี่ย เราก็ยืนรอว่าเมื่อไหร่ ที่ ประตูอัตโนมัติ ป้ารีบวิ่งเร็วจี๊ดเลยอะ แทรกตัวเข้าไปแบบเนียนๆๆๆ    ครั้งแรกที่ป้าทำได้ ป้าดีใจมาก โอ้ววววววววว   ประหยัดนี่หว่า เพราะค่าตั๋วครั้งละ 2.50 USD คะ


วันหลังที่ผ่านเข้าสถานีใต้ดิน ป้าจะรอดูลาดเลาก่อนว่าเมื่อไหร่ที่ประตูจะอัตโนมัติบ้าง แหะๆๆๆๆๆ โอกาสให้ป้าทำเลวมันมีแค่ครั้งเดียวเอ้งงงงงง


ไม่งั้นป้าคงประหยัดไปเยอะเลย

Metro map

จากรูปจะเห็นว่า Brooklyn อยู่ไม่ไกลจากเกาะ MANHATTAN  สักเท่าไหร่ แต่ความจริงมันไกลมากนะคะ นั่งรถไฟใต้ดินจากย่าน downtown ไป Brooklyn ต้องนั่ง 1 ชั่วโมงเลยคะ



วกกลับไปที่บัตรแบบ single way นะคะ บัตรแบบนี้ใช้แล้วทิ้งคะ ไม่ได้เก็บไว้ภายในเครื่องแต่อย่างใด แต่ไม่น่าเชื่อนะคะว่า ที่รอบๆ สถานีไม่มีบัตรที่ใช้แล้วหล่นเพ่นพ่านซ๊กมกให้รำคาญตา    แต่ถ้าเป็นสถานีแถวๆ Brooklyn จะเห้นบัตรโยนทิ้งตามพื้นบ้าง ทำให้ป้าสังเกตเห็นว่า คนบนเกาะ MANHATTAN กับคนที่อาศัยอยู่ที Brooklyn มันเป้นคนละชนชั้นนะ อันนี้ไม่ได้ตั้งใจแบ่งแยกชนชั้นแต่อย่างใด เพราะป้าเองก็อยู่ชนชั้นรากหญ้า(อ่อน)
อิ อิ อิ

น้องจะรอถ่ายคู่กะป้าที่หอลุงเฟลนา ๕๕๕ เวลาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง มาม่าต้มยำกุ้งงงงงงงงงงง  อร่อยที่สุดในสามโลกเลยนิป้า

++ ป้าอยากมีคู่ป่าว ให้มาดาม .. ช่วยหาจิเพราะอย่างป้าเปคฝา-หรั่งเลยนา ๕๕๕ เผื่อไม่ต้องรอเนื้อคู่หลายๆประตูอะจ้า

+++ ดอกไม้ในคห.๗๗ เห็นทีแรก ไม ... เหมือนดอกไม้กระดาษงี้เนี่ย ,, สวยโพดๆ ยิ่งสีชมพูนะน้องละช้อบ ชอบ หวานเกิ้น


จากคุณ : น้องวี (น้องวี : we-wee)  
เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 21:27:41  
 ....................................


ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ไอ้คนอยู่หลังหนูมันหล่อม้ากกกกกกกกกกกกกกก


ถ้าไปฝรั่งเศสแล้วป้าได้ปั๋ว ป้าจะซื้อตั๋วก่อนขอวีซ่าเลยอะ  รอป้าด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นะ



บนเตียงป้าเอ้งงงงงงงง    พูดเรื่องปั๋วแต่ป้าอ่านหนังสือธรรมะนะ ธรรมะในการครองเรือนไงงงงงง

อ้าว ป้าหายไปอีกแล้ว
ไปฟังปราศัยของปชป.หรือเปล่าคะ

หายไปอีกแล้วค่ะ
หายไปแบบเนียน ๆ
ป้า ๆ กลับมาเขียนมาให้เสร็จ

ปูเสื่อรออ่านค่ะ เจ้าป้า
สงสัยจะยุ่งจิง ยุ่งจังนะคะเนี่ย

มาต่อนะคะ ขอแจงนิ๊ดที่ป้าหายไปคือ เมื่อวานนี้แอบไปเมืองกาญจน์มาคะ แหมๆๆๆ   พอเห็นทุ่งนาเขาเกป้ามันกระดิกเลยอะ สัญชาตญาณอะ คงไม่ว่ากัน ชมภาพทุ่งนาเมืองกาญจน์สักภาพนะคะ สวยชื่นใจป้าจริงๆ

ป้าเดินมึนๆ ไปกับความสวยของเมืองนี้ เจอหลายอย่างที่น่าถ่ายภาพอย่างยิ่ง ยิ่งตอกย้ำให้ป้าอยากจะปล้นมารดามาอีกสัก 40000 บาทเอามาซื้อกล้อง manaul มาเก็บภาพสวยๆ ฝากหลานๆ

ถ้าเราเดินทางบ่อยๆ และได้ไปหลายๆ ประเทศ รับรองจะไม่ค่อยอยากถ่ายภาพจากกล้องปัญญาอ่อนเลยคะ เพราะภาพสวยๆ ที่ได้มามันจะอยู่กับเราตลอดไป และเมื่อไหร่ที่หยิบออกมาดูจะทำให้เรามีความสุขกับความหลัง ณ ต่างแดน


ส่วนตัวป้าเองที่ได้อ่านกระทู้มาบ้าง อย่า อย่า อย่า เพิ่งตำหนิป้าเลยว่าป้าเห็นแก่ตัว มาลงกระทู้ตัวเองแต่ไม่ค่อยได้อ่านของใคร ป้าแอบอ่านอะ ชะ ชะ ชะ กระทู้ของป้าแกเองแกยังลงไม่จบเรยยยย  แกจะเอาเวาที่ไหนมาอ่านกระทู้ดีๆ ของคนอื่นเขา


ระหว่างที่มึนอยู่กับความงามของที่นี่ ป้าดันมาเจอร้านที่สาวๆ ทุกคนต้องเดินเข้าไป มันคือร้านขายเครื่องสำอางค์ เปล่าๆๆๆๆๆๆ สวยระดับป้าไม่ต้องอาศัยวิทยาศาสตร์แร้วววว    แต่เนื่องจากป้าไม่ได้เตรียมเครื่องประทินความสวยไปด้วย ป้าเลยจะแอบทำเนียนเข้าไปขอลอง เมื่อสวยครบสูตร เราก็เดินสำรวจนิวยอร์กได้ต่อแบบสวย self ไง



หมีน้อยนั่งคอยเด็กๆ

บางมุมของนิวยอร์ก

ร้านขายเครื่องสำอางค์ที่อยู่แทบทุกมุมของนิวยอร์ก ขายทั้งแบรนด์ดังๆ และแบรนด์ที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน การจัดตกแต่งร้านเป็นระเบียบดีมาก เนื่องจากมี 2 ชั้น ชั้นบนจะเน้นน้ำหอม เท่าที่ลองเข้าไปหลายร้าน จะแยกขายระหว่างเครื่องสำอางค์ทั่วไปกับน้ำหอม เมื่อสวยสมบูรณ์แบบ ป้าก็ป่ายปีนไปชั้น 2 ต่อ จากนั้นฉีดน้ำหอมจนครบทุกแบรนด์ที่ช้อบ แล้วลุยต่อคะ



สวยสาหัสจะพาตะลุยนิวยอร์กกันต่อ

ลูกค้ามีทั้งคนนิวยอร์กและนักท่องเที่ยว สวนใหญ่จะเป็นคนเอเชีย เพราะสวยไม่เสร็จมั้ง

ระหว่างที่ป้าเตรียมตัวจะข้ามถนน แต่แล้วกามเทพก็แผลงศรรักปักลงในหัวใจที่ใสสะอาดของป้า เพระามีไอ้หนุ่มวัยกลัดมันส์ที่ป้าช้อบ เขาแอบมองป้าอยู่ ประมาณว่ากำลังแอบมองนางเอกนักเรียนนอกเพิ่งมาลงเรียนปริญญาเอกวิชามารยาศาสตร์อยู่ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก แหะๆๆๆๆๆ คนอย่างป้ายังต้องเรียนสาขานี้อีกเหรอ ขั้นเทพแล้วไม่ใช่เรอะ


ท่าทางของป้ามันบ้านนอกมาก ป้าอยากจะถ่ายรูป เรียกใครเขาก็ไม่ว่าง handsome man คนนี้เลยทำให้ป้าได้อ้าปากพูดซะทีหลังจากอมน้ำลายบูดมานาน


Can I help you?



ชิ ชิ ชิ ถามมาได้ รู้อยู่แล้วว่าตูอยากหาตากล้อง


พี่แกถ่ายรูปให้เรียบร้อยแล้วปล่อยไม้เด็ดทันที!!!


you จะรังเกียจไหมถ้าไอจะเดินด้วยกับ you นะ


ป้าขอบอกด้วยความจริงใจ ความสัตย์ ป้ามาเที่ยวคนเดียว เพราะตูอยากเที่ยวคนเดียว ตูไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตตู ไอ้นี่ดันมาขอเดินด้วย แม้มันจะอยู่ในวัยกลัดมันส์ตามสเป็ก แต่ป้าไม่มีอารมณ์ ป้าอยากจะปฏิเสธมาก แต่เพิ่งขอให้เขาถ่ายรูปให้ ถ้าเรา say no ถือว่ามารยาททรามอย่างไม่น่าให้อภัย


ok ได้เรยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ป้าต้องข่มใจเอ่ยคำนี้ออกไป เอาวะ ถ้ามันมาด้วย งานนี้แหละตูจะได้ถ่ายภาพคู่เมืองนิวยอร์กซะที


ดูฝีมือเขาเลยคะ ฝีมือเยี่ยมนะ

เดินอย่างเดียวไม่พอ มีการคุยกันพอสมควร เริ่มมีการซักถามว่ามาจากไหน เคยไปไหนมาบ้างแล้ว เมื่อเขารุ้ว่าป้ามาเที่ยว เขาอาสาเป็นไกด์นำทางป้าทันที ดีอะ เพราะป้าเองก็เดินไม่ค่อยถูก


เขาพาไปที่ Rockeyfeller centre อีกครั้ง ป้าเองก็เคยไปแล้ว แต่ไม่มีภาพไง ไปอีกก็ถือว่าได้กำไร

มาถึงที่คำถามเด็ด....


ทำไมปั๋ว you ปล่อยให้ you มาเที่ยวคนเดียวหะ


แล้วเรื่องอะไรของมรึงวะเนี่ย อิ อิ อิ ความจริงแล้วเขาอยากจะถามว่า Are you single?  แต่มันเป้นการไม่สุภาพอย่างยิ่ง เลยใช้คำถามนี้ซะเรยยยย


มันช่างไม่รู้บ้างเรยยยหรือไงว่ามันแสลงใจป้า มาคุยเรื่องปั๋วในวันที่ตูกำลังจะย่างเข้าสู่ 40 ถือว่าไม่สุภาพอย่างยิ่ง ป้าชักลมเสีย

จากเรื่องปั๋วไม่ดูแล เข้าที่เรื่องท่องเที่ยว ป้าโม้ว่าไปไซบีเรียมาแล้ว สวยดี
ไอ้นี่ดันมาถามคำถามที่ตัดมิตรภาพเลยอะ


hey hey hey you ว่า MOSCOW เป็นไงมั่ง


สวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกก ชอบมาก


แล้วคนรัสเชียหละ เป็นไงมั่ง


very bad I don't like them!!!

เท่านั้น he โกรธตาแหกเรยยยยย  ทำไมคนมอสโคว์ไม่ดี

ป้าใส่ฉอดๆๆๆๆๆๆๆ เพราะป้าเป้นจริงใจ


ไอมาจาก MOSCOW!!!!


โอ้วววววววววววววววววววว   อิ๊บอ๋ายแล้วตู


ไอ้นี่หันกลับมาบากว่า จะไปไหนก็ไปเหอะ ตูจะกลับบ้าน ชิ ชิ ชิ ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันยังอาสาเป็นไกด์ให้ป้าอยู่เรยยยยย



สมน้ำหน้าเป็นคนจริงใจไปปะป้า

โบสถ์กับเมืองลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ


ถ้าถามป้าว่าระหว่างวัดบ้านเรา กับโบสถ์ของฝรั่ง อันไหนสวยกว่ากัน ป้าคงตอบไม่ได้ แต่ถามว่าป้าชอบอะไรมากกว่า ป้าชอบโบสถ์อะ

นางฟ้าแห่งแดนพญาอินทรีย์ ของสวยๆ แบบนี้มีอยู่เต็มเมือง ดูจากสภาพแล้วจะค่อนข้างใหม่ ส่วนที่ยุโรปจะเก่ากว่ากันมาก ขลังกว่าด้วยอะ

หลังจากที่ไอ้หนุ่มได้ตีจากไปแล้ว ลึกๆ ป้าแอบเสียดาย อ้าวๆๆๆๆ ไหนบอกไใม่อยากเดินกะมันไง ป้าอยากได้ภาพถ่ายอะ แต่ป้าไม่อยากได้มันเป้นกิ๊ก


ป้าเดินสำรวจรอบๆ ROCKEYFELLER CENTRE อย่างเชื่องช้า รื่นรมย์กับบรรยากาศที่แสนสบายยามเช้า ชื่นชมความงามของศิลปะบนกำแพงบ้าง ประตูบ้าง รวมทั้งฝ้าเพดาน ได้สวยๆ มาหลายภาพเลยคะ ชมกันเลย

จากตึกโล่งๆ สามารถสวยได้ในบัดนาวด์เลยอะ ป้าชอบมาก

ROCKEFELLER CENTRE

ป้ายโฆษณาบอกให้ขึ้นไปชมเมืองนิวยอร์กจากมุมสูง


ค่าตั๋ว 20 USD น่าเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นไปชม งกไม่เข้าท่าจะทำให้เราพลาดโอกาสดีๆ ไปหลายๆ อย่างเลยอะ

โฆษณาแบบใหม่กับศิลป์แบบเก่าๆ แต่เข้ากันดีคะ

เมืองนี้เป็นเมืองแห่งดนตรีอะ

เมกาไม่มีไรเป็นเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เลยเห็นงานศิลป์ที่ผ่านการผสมกันแล้ว บางครั้งมองเหมือนมีอียิปต์มาปน สมควรจะปนละนะ เพราะปล้นของเขามาตั้งเยอะ

ดอกไม้ไปบังเลยอ่านไม่ออกว่าตึกนี้สร้างเมื่อไหร่  ความจริงป้าแอบไปเห็น postcard ใบหนึ่ง ถ่ายไว้เมื่อกำลังสร้างตึกนี้ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีภาพเก่าๆ แบบนี้

บางตึกวาดลงไปแบบนี้เลยคะ ความจริงภาพแบบนี้เราจะเห้นในโบสถ์มากกว่าคะ

รามเกียรต์สายพันธุ์เมกาอะเปล่า ยักษ์แบบนี้ดูน่ารักไปอีกแบบ


ส่วนยักษ์วัดแจ้งดูสวยแอนด์ขลังคะ

ป้าตัดสินใจเข้าไปชมภายใน ROCKEFELLER CENTRE โดยไม่แน่ใจว่าเข้าฟรีหรือเปล่า ภายในเจอการตกแต่งด้วยต้นไม้ชนิดนี้คะ ของจริงนะคะ ป้าเองยังงงว่ามันทนอากาศหนาวได้ไง เพราะความจริงแล้วเป็นพืชเมืองร้อน



ภายในมีห้องย่อยๆ โรงหนัง ซึ่งต้องซื้อตั๋ว สามารถเดินชมได้เพียงทางเดินด้านนอกเท่านั้นเองคะ

เจอโฆษณานี้ด้วยคะ น่าจะเป็นหนังเก่าเมื่อ 2000 ปีมาแล้ว อิ อิ อิ บ้าแล้วป้า ประวัติศาสตร์เมกาแค่ 200 ปีเองไม่ใช่เรอะ

เมื่อไม่สามารถชมห้องย่อยๆ ข้างในได้ ป้าต้องเดินออกมาชมเมืองกันต่อทั้งที่อากาศไม่เป้นใจเลย ทั้งหนาวทั้งฝนพรำ


สิ่งเดียวที่น่าเบื่อของนิวยอร์กคือ ฝนตกแทบทุกวัน ทำให้แต่ละวันผ่านไปโดยได้เที่ยวเพียงนิดเดียว นี่คืออีกเหตุผลที่ชีวิตป้าต้องจบลงด้วยการไปข่มขืนถ้วยชามรามไห กะละมัง ถังน้ำ หม้อดินอยู่ใน museum แต่ไม่เป้นไรเพราะป้าชอบ


เดินมาจนถึงร้านนี้ป้าชอบมาก ร้านแลกเปลี่ยนเพชร ทริปนี้ถ้าวางแผนไม่ดี สงสัยได้ถอดแหวนเพชรจำนำกันบ้างละ


หลังจากที่เดินเล่นชิลๆๆๆ ที่นี่อยู่หลายวัน ป้าเริ่มรู้แล้วว่าเงิน 40000 บาทนะมันมากเกินความจำเป็น ทริปนี้น่าจะเหลือเงินกลับเมืองไทยสักหมื่นเก็บไว้ต่อทุนกับหม่อมมารดา


ไอ้เรื่องจะขายตัวป้าคงทำไม่สำเร็จ (เพราะสาวอเมริกันแอฟริกันที่นี่เขาสวยกว่าป้าตั้งหลายขุม) แต่ขายเพชรยังพอมีหวัง  แหะๆๆๆ แต่ป้าไม่อยากขายมันไปเรยยยยย

เดินนานๆ ชักจะหิว ตูจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ววววววววววววววววว


ยังจำรสไก่ทอดได้เรยยยยยว่ามันอร่อยขนาดไหน  แล้วเงินก็มีตั้งมากมาย จะทนหิวทำไมเนี่ย หาไรกินดีกว่า


ที่นี่จะมีรถเข็นที่ดัดแปลงแล้วเป้นร้านขายข้าวตามสั่ง  บ้าแล้วป้า ไม่ใช่หน้ารามบ้านเราซะหน่อยจะได้มีร้านอาหารตามสั่ง


ป้าขอยืนยันว่ามันเป็นร้านอาหารตามสั่งจริงๆๆ   ป้าม่ายได้โม้   มีหนุ่มอินเดียเป้นพ่อครัว ทำอยู่ในรถนั่นแหละ ทำกันเห็นๆ ผัดกันสด ๆรายการอาหารมีไม่ถึง 10 อย่าง แต่ที่ป้าดีใจมากที่สุดคือ มันมีข้าว!!!


ป้าแอบดูราคา เอาวะ ข้าวหน้าไก่(chicken over rice) ราคาแค่ 8 เหรียญเอง ขอกินสักมื้อเหอะ   รับรองว่าจะไม่กินไปอีก 3 วัน นั่นๆๆๆๆ  แอบมีสัญญาด้วย


สั่งเรียบร้อย chicken over rice กาแฟไม่เอา น้ำไม่ต้อง ขอแค่ข้าวร้อนๆ ก็พอ

ไอ้หนุ่มถามกลับ @#&^%$*(^$#@$^&% ไรวะ มรึงพูดไรวะ  ป้าถึงกับอ้าปากค้างเลยอะ ตอบไม่ถูกเรยยยยยย   จะตอบได้ไง ป้าฟังยังรู้เรื่องเรยยยย

ถามอะไรมา ป้าตอบ yes หมดเพราะว่าป้าหิวจนไส้จะบิดอยู่แล้ว ได้มาตามภาพนะคะ

มี dressing ราดด้วยนะคะ แหมๆๆๆๆๆ  อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เรยยยย  ป้าว่ามันสีขาวขุ่นๆ ชวนให้คิดลึกซะจริงๆ


รสชาติอาหารอร่อยมาก จะไม่หร่อยได้ไง ท้องไส้ไม่เจอข้าวสวยมานานแสนนาน ข้าวที่นี่มี 3 แบบ คือ ข้าวสวยธรรมดา ข้าวสวยหุงพร้อมธัญญาพืช และข้าวสวยแบบอินเดียสีเหลืองคล้ายข้าวหมก ป้าเองลืมชื่อไปแล้วว่าเขาเรียกว่าอะไร แต่รสชาติไม่เหมือนข้าวหมกนะคะ


ส่วนไก่ทอดที่แนบมา 3 ชิ้นใหญ่จนป้าเองแอบสงสัยมันทำให้คนกินหรือให้อัลเซเซียนกินวะ ราคาเท่านี้แต่ไก่เกือบครึ่งตัว ถือว่าถูกมาก คนรูปร่างเล็กอย่างป้ากินไม่หมดหร็อก ป้าเหลือเก้บไว้กินตอนเย็นอีกมื้อ


ตอนนี้ป้าเริ่มคำนวณค่าใช้จ่ายได้ง่ายขึ้น ใน 1 วันจะเสียค่ารถไฟใต้ดิน 5 เหรียญ กินข้าว 8 เหรียญ และกินมัฟฟินอีก 2 เหรียญ แค่นี้ก็อิ่มจนพุงกาง ถือว่าเป้นค่าใช้จ่ายต่อวันที่ถูกมาก และค่าใช้จ่ายส่วนเกินคือค่าตั๋ว museum จะเข้าชม 4 วันครั้ง จบทริปนี้จะเข้า museum ไม่เกิน 5 แห่ง ตั้งใจไว้ว่าอย่างนั้นนะ มาดูสิว่าป้าจะทำได้อะเปล่า


สิงโตหน้าร้านขายของแอนทีกอะ มีแต่ของสวยๆ วางขายเต็มไปหมด เมื่อเข้าไปแล้วป้ากล่าวขออนุญาตถ่ายรูปตามมารยาทที่ดีงาม ได้รับการอนุญาตด้วยความเต็มใจยิ่งคะ

ส่วนนางคนนี้เป็นพนักงานต้อนรับของร้าน ใครเดินผ่านหล่อนต้องแวะถ่ายรูปทุ้กคน รวมทั้งป้าด้วย

เดินอ่อยอยู่หลายชั่วโมง ป้าก็ยังหนีไม่พ้น fifth Avenue ความจริงป้าหลงทาง มั่วๆ นิดหน่อย และก้หลงในความมีสีสันของถนนสายนี้นะเอง

เนื่องจาก lonely planet เขาแนะนำว่าควรจะเข้าชมความงามของห้องสมุดประชาชนของนิวยอร์กให้ได้ เพราะห้องสมุดของที่นี่สวยกว่าคฤหาสน์บางแห่งซะอีก

NEW YORK PUBLIC LIBRARY แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ถนน 42 west street อยู่ตรง 4 แยก อาคารใหญ่โตอลังการงานสร้างจริงๆ จนไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นห้องสมุดประชาชน


เรามาดูแค่ป้ายชื่อกับประตูทางเข้ากันก่อนคะ

ด้านหน้ามีลานกว้างให้มานั่งเล่น และมีสิงโตตัวโตหมอบรอท่านอยู่ เห้นนักท่องเที่ยวหลายคนทะลึ่ง ปีนป่ายขึ้นไปข่มขืนสิงโตแบบไม่อายป้าเรยอะ

มีป้ายนี้แสดงอยู่ด้านหน้าของห้องสมุด นั่นแปลว่าน่าจะมีนิทรรศการพิเศษอยู่ภายในด้วย


จากภาพเขียนที่เห็นมันเร้าใจเจ้าป้าอย่างยิ่ง สงสัยมีงานศิลปะดีๆ โชว์อยู่แน่ๆๆๆ   แหะๆๆๆๆๆๆ ความจริงป้าลืมอ่านคำว่า radioactive ตามไปดูว่าข้างในจะหรูแร่ดส์ขนาดไหนกัน

เข้าไปก็จะเจออย่างงี้ละคะ มันคือหินอ่อนอะ แม้จะไม่สวยเท่าทัจมาฮาล แต่ป้าเองก็ตะลึง ทำไมเมกามันรวยจังวะ สร้างห้องสมุดประชาชนด้วยหินอ่อนเลยเหรอเนี่ย????


บอกได้คำเดียวว่าสุ้ดย้อด

ใครสนับสนุนเงินทุน ใครสร้าง ใครเป็นสถาปนิกมีบอกไว้ที่โคนเสา ไปอ่านกันได้ ป้าเองก้มๆ เงยๆ มองหา Ms. ROTPRADIT อยู่ตั้งนานแสนนาน นึกว่าหม่อมารดาแอบมาสนับสนุนทุนทรัพย์ไว้แถวนี้บ้าง ชิ ชิ ชิ

หลังคาจ้า สูงจนคอแทบเคล็ด แหมๆๆๆๆ หาเรื่องจะไปหาหมอนวดอีกละเซ่เจ้าป้า

THE NEW YORK PUBLIC LIBRARY เขาสร้างไว้อ่านหนังสือจริงเหรอ???

ห้องย่อยๆ ที่มีอยู่หลายห้องให้เลือกชมตามชอบ รวมทั้งยังมีห้องฉายภาพยนต์พิเศษ อิ อิ อิ ม่ายช่ายหนังโป๊ะ  หมายถึงหนังแบบที่ฉายที่ลิโด้บ้านเราอะ น่าเสียดายอย่างยิ่งเพราะตอนที่เจ้าป้าเข้าไปเขากำลังปรับปรุงโรงหนังอยู่อะ ไม่งั้นจะขอดูหนังฆ่าเวลารอให้ฝนหยุดตกซะหน่อย และมีแถมคือแอบหลับในโรงหนังมันสบายที่สุดเลยคะ

สงสัยแล้วละสิว่าเขาอ่านหนังสือกันที่ไหน ห้องอ่านหนังสือจะอยู่ที่ชั้น 2 คะ ต้องปีนขึ้นบันได แล้วจะเจอห้องอ่านหนังสือที่แบ่งเป้น 2 ห้องใหญ่ๆ ภายในมีหนังสือไม่เยอะอย่างที่เราคิด แต่มันน่าจะมีค่าที่มิอาจประมาณได้ เพราะล้วนเป้นหนังสือเก่าๆ ที่อาจจะมีเพียง copy เดียว


ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมานั่งอ่านหนังสือจนแทบหาเก้าอี้ว่างไม่เจอเลยคะ ป้าทำเป็นไปเลือกมา 1 เล่ม เปล่าๆๆๆ   ไม่ได้จะกำจัดขี้เลื่อยแต่อย่างใด ป้าจะเอาหนังสือมากางบังหน้า แล้วป้าจะขอเข้าพบยมทูตสัก 2-3 ชั่วโมง


ความตั้งใจของป้ายังไม่ทันเป้นผล ไอ้หนุ่มญี่ปุ่นที่นั่งอยู่ติดกันแอบใช้แผนชั่วของป้า แล้วฟุบหน้าหลับ เชื่อไหมว่ายังไม่ทันถึง 3 นาที


มันมาแล้ว มันมาแล้ว มันมากับความเมา  อ้าวๆๆๆๆ  เกี่ยวไหมเนี่ย

เจ้าหน้าที่เดินหน้าเคร่งมาเชียว


wake up, wake up, wake up, wake up,


ห้ามนอนโดยเด็ดขาด   เกือบไปแล้วไหมตู ที่นี่ห้ามเข้ามาเพื่อแอบหลับโดยเด็ดขาด ป้าเองก้งงนะ นอนยังไม่ถึง 3 นาที มันรู้ได้ไงวะ


เซ่อแล้วป้า เขาทันสมัยจะตาย เขามีกล้องวงจรผิดติดตั้งไว้แอบดูผู้ใช้บริการอยู่ตลอดเวลาจ้า


ลืมบอกไปว่าห้องสมุดแห่งนี้เข้าฟรี   ไม่ต้องบอกเขาก็รู้แล้วป้า ถ้าเสียเงิน ป้าคงไม่โง่เสียเงินเข้าดูห้องสมุดหร็อก


ห้องโถงชั้น 1

ลืมบอกไปอีกอย่างที่ห้องอ่านหนังสือเขาห้ามถ่ายรูปโดยเด็ดขาด แล้วป้าได้รูปมาได้ไง


รู้แล้วจะถามทำไมเนี่ย แหมๆๆๆๆ   ถ้าไม่เพื่อหลานๆ ป้าไม่ทำอะไรชั่วๆ แบบนี้หร็อก ขอบอกป้ากดชัตเตอร์อย่างเร็วเลยอะ  พอจะเดินออกผ่านหน้ายาม ป้าตื่นเต้นหัวอกแทบระเบิดเลยอะ นี่แหละหนาเขาว่าคนมีพิรุธ

หลังจากที่เต็มอิ่มกับความงามของสถาปัตยกรรมของห้องสมุดแห่งนี้ ป้าตามหาภาพที่โฆษณาด้านหน้าของห้องสมุดแห่งนี้จนเจอ กำลังมีนิทรรศการของชายในภาพ


นิทรรศการที่แสดงเป็นเรื่องราวของหญิงสาวผู้คนพ้นกัมมันตภาพรังสีนั่นเอง แต่เรื่องที่กำลังแสดงอยู่เป้นเรื่องของ her love affair ถ้าแปลเป็นไทยคือ ชู้รักของมารี คูรี นั่นเอง   ป้าเองพอจะทราบประวัติของเธอมาบ้าง แต่เบื้องลึกแบบนี้ป้าเองไม่เคยทราบเรื่องนี้ของเธอมาก่อน


ความจริงเรื่องในมุ้งของคนอื่นป้าไม่ค่อยอยากเข้าไปเกี่ยวข้องมากนัก เพราะป้าเองอยากเข้าไปอยู่ในมุ้งมากกว่า อิ อิ อิ ขอไม่แสดงความคิดเห็นนะคะ ถ้าตราบใดที่เรายังมีหัวใจที่ไม่ตายด้าน จะรักใครชอบใครก็ไตร่ตรองกันให้ดีนะคะ


มาชมภาพบางส่วน ลืมบอกไปว่านิทรรศการนี้ลูกสาวของเธอเป้นคนนำมาจัดนะคะ คิดว่าเธอน่าจะมาให้ความเป็นธรรมกับแม่ของเธอนะคะ เพราะเป็นการเล่าเรื่องราวของแฟนใหม่ของแม่นั่นเองคะ

ป้าไม่ได้อยากรู้เรื่องของชาวบ้าน แหะๆๆๆ   แต่ป้าอ่านเรื่องของเธอจนจบเลยอะ    มีคนที่อยากรู้เรื่องของเธอเยอะเลยคะ มาอ่านกันจัง แถมยังอุทานอีกด้วยว่า ไม่น่าเชื่อ อืม นั่นสิ คงไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้มากนัก


อีกภาพคะ

มีศิลปินหลายท่านได้วาดภาพของมารี คูรี และสามี เรื่องราวของเธอไดด้รับความสนใจจากศิลปินหลายท่านจริงๆ คะ มีภาพขาว-ดำลายเส้นแสดงเรื่องราวการเสียชีวิตของสามีของเธอ และอีกหลายๆ เหตุการณ์ ถือว่าเธอคือคนดังในยุคนั้นเลยทีเดียว

ภาพถ่ายของเธอและครอบครัว รวมทั้งลูกสาวเพียงคนเดียว

ชมนิทรรศการจนครบ เดินดูจนทั่วห้องสมุดอีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ในความงามของที่นี่ จากนั้นกลับออกสำรวจเกาะ MANHATAN อีกครั้ง แล้วกลับโรงแรมไปนอนเอาแรง


วันนี้ไม่ได้เที่ยวกลางคืน เพราะจะเก็บไว้ในวันที่ป้าหาคนเดินด้วยเจอซะก่อนรับรองจะไปให้ครบทุก pub เลยอะ



หลังคาสวยๆ

ก่อนร่ำลาห้องสมุดที่สวยที่สุด ขอชักภาพสักรูปเหอะ

บอกแล้วไงว่าเกาะ  MANHATAN มันสวย ยืนยันด้วยภาพนี้ เพราะที่นี่มีดอกทิวลิปเบ่งบานเต็มเมืองเลยคะ

เดินมาเจอนางคนนี้ยืนอวดเต้าแบบไม่เกรงใจป้า ชะ ชะ ชะ ใหญ่กว่าของป้านิ๊ดเดียวเอ้งงงงงงงง

คุยไรกันวะ

เชื่อไหมว่าตอนที่ไปวันแรกๆ ป้าต๊กกะใจมากเมื่อเห็นควันพวยพุ่งกลางเมืงอ เฮ่ยๆๆๆๆๆๆ เสื้อแดง- เสื้อเหลืองมาตีกันถึงกลางเมืองนิวยอร์กเลยเหรอวะเนี่ย



บ้าแล้วป้า.....เขากำลังสร้างเมืองต่างหาก   ป้าอย่าวกเข้าการเมืองบ่อยๆ เดะ ต้องวางตัวเป็นกลาง จำไว้ป้า จะได้หายใจนานๆไง

บรรยากาศภายในชานชะลาของสถานีรถไฟใต้ดิน น่ากลัวอะ เพราะมืดมาก และเหม็นมาก เหม็นเวียนหัวเลยคะ กลิ่นของเหล็กที่เสียดสีกัน รวมทั้งกลิ่นน้ำมันเครื่องหึ่งจริงๆ คนที่กำลังท้องกำลังไส้ รับรองได้คายของเก่าออกมาแน่ๆ น่าจะเป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่สกปรกที่สุดจาก 14 ประเทศที่ป้าเคยไปเยือน

ขอแตกประเด็นนะคะ


ตอนที่ 5 อย่างงี้มันต้องปล้น

ตามมาอัพเดทกันต่อครับ ท็อปออฟเดอะร็อคผมก็ไม่ได้ขึ้นครับ ได้ขึ้นแต่ตึกเอ็มไพร์สเตท

NEW YORK เมืองนี้ไม่ได้มีแต่เทพีสันติภาพ ตอนที่ 5 อย่างงี้มันต้องปล้น!!!

คุณ toy คะ ป้าเองแอบเสียดายเพราะไม่ได้ป่ายปีนทั้ง 2 แห่งคะ ไม่งั้นคงได้ภาพเมืองนิวยอร์กมุมสวยๆมาฝากหลานๆ


เป็นคนแบบนี้เองคะ เสียดายตังค์ แล้วสุดท้ายก็กลับมานั่งเสียดายโอกาสทีหลัง จะไปอีกก็ไม่มีเงินแล้ว


ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาชม พอดีจัดรายการวิทยุไปด้วย เลยพิมพ์ช้าหน่อยคะ