ความเดิมตอนที่แล้ว

รักเที่ยว (หนึ่ง)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10693104/E10693104.html
รักเที่ยว (สอง)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10696906/E10696906.html
รักเที่ยว (สาม)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10698960/E10698960.html


วันที่ 10 เมษายน ตื่นขึ้นมาตั้งแต่หกโมงเช้าทั้งที่เวลาปกติแปดโมงยังหัวติดหมอนนอนฝันอยู่เลย เช้านี้มีโปรแกรมที่พลาดไม่ได้ก็คือ ไปกินติ่มซำ ครั้งเมื่อตอนไปตรังก็แหกขี้ตาตื่นไปกินกับเพื่อนอ้วนอยู่ทุกวัน มานครครั้งนี้เลยติดใจ

จากการทำการบ้านมาอย่างดี (เฉพาะเรื่องกิน) ร้านที่เลือกไปในเช้าวันนี้ก็คือ “ติ่มซำห้าดาว” ซึ่งเดินจากที่พักไปไม่ไกล แต่เนื่องจากง่วงอยู่เลยเรียกให้มอไซต์รับจ้างไปส่งดีกว่า เอาไว้ขากลับค่อยเดินย่อย

ไปถึงร้านก็เห็นป้ายชื่อยืนยันพิกัดถูกต้อง เดินเข้าไปสั่ง สั่ง แล้วก็นั่งส่งข้อความ

10/4/54  07:21 ตื่นนอน  ออกมากินติ่มซำ

จากนั้นไม่นานบรรดาติ่มซำก็มานอนเรียงรายให้เลือกคีบอยู่ตรงหน้า รสชาติถือว่าผ่าน บรรยากาศคึกคัก ขาดแต่คนรักไม่รู้อยู่ไหน ครั้นพอบ่นถึงใครคนนั้นก็ส่งข้อความตอบกลับมา

พิม: ติ่มซำอร่อยมั้ย แล้ววันนี้ไปเที่ยวที่ไหน

ผมอ่านข้อความไปยิ้มไป ย้ำอีกครั้งว่าเวลาไปไหนคนเดียวมันเหงาจับไต หลังจากคีบขนมจีบกุ้งลูกสุดท้ายเข้าปาก ซดน้ำชาแก้ติดคอ จึงค่อยส่งข้อความตอบกลับไปหาเธอ

10/4/54 7:41 อร่อยดี วันนี้เที่ยวให้ทั่วเมืองอ่ะ

เมื่อท้องอิ่มก็พร้อมออกเดินทาง จุดหมายแรกของวันก็คือพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช ซึ่งจัดแสดงวัตถุโบราณที่ขุดพบแถวภาคใต้ วิธีไปก็ไม่ยาก เดินไปขึ้นสองแถวสายเดิม ค่ารถ 10 บาทลงตรงหน้าพิพิธภัณฑ์เลย

เสียค่าเข้าชม 30 บาท ภายในจัดแสดงของน่าสนใจหลายอย่าง แบ่งออกเป็นห้องต่างๆ ที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเมืองนครศรีธรรมราช โบราณวัตถุ เครื่องมือยุคก่อนประวัติศาสตร์  หนังตะลุง ไปจนถึงข้าวของเครื่องใช้ของคนท้องถิ่น

มีห้องหนึ่งที่น่าสนใจมากคือห้องที่แสดงขนบธรรมเนียมประเพณีต่างๆ ทันทีที่เดินเข้าไปเราจะสัมผัสได้ถึงแอร์เย็นสบาย ส่วนแรกจะจัดแสดงเหตุการณ์จำลองการคลอดลูก มีเป็นบ้านไม้สมัยเก่าหลังคามุงจาก พร้อมหุ่นของคนในอิริยาบถต่างๆ เสียงประกอบได้อารมณ์ ดูหุ่นจำลองไป ฟังเพลงไป ในบรรยากาศเย็นสบาย ถ้าไปกับหลายคนคนสนุก แต่พอไปลำพังคนเดียวเดินไปก็ต้องหันมองซ้ายขวาไปอย่างหวาดระแวง และเมื่อเดินต่อไปจนถึงส่วนที่เล่าเกี่ยวกับเรื่องพิธีการแต่งงาน หัวใจผมก็หล่นวูบลงไปอยู่ตาตุ่ม มือไม้เย็นเฉียบ การจัดแสดงพิธีสู่ขอตรงหัวมุมทำได้หลอนมาก หุ่นเจ้าบ่าวเจ้าสาวดูแล้วราวกับชีวิต แสงไฟ บรรยากาศ  ไม่รู้คนอื่นเป็นรึเปล่าแต่ผมมักจะกลัวบรรดาหุ่นจำลอง หุ่นขี้ผึ้ง หรืออะไรก็ตามที่คล้ายคนแต่ไม่เคลื่อนไหว

ดูครบทุกห้องเรียบร้อยก็เดินกลับลงมาคุยกับเจ้าหน้าที่ ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย ลงท้ายด้วยการถามหาที่เที่ยวอื่นที่สามารถไปได้

ผม: “แถวนี้มีที่ไหนหน้าสนใจบ้างครับ”
เจ้าหน้าที่: “ไปไหว้พระธาตุมารึยังคะ ถ้าไปแล้วก็จะมีบ้านหนังตะลุง เจดีย์ อ่อ...แล้วก็มี พิพิธภัณฑ์เมือง อันนี้ดีนะเค้าทำดีเชียว”
ผม: “น่าสนใจครับ นั่งรถสองแถวไปถึงมั้ยครับ”
เจ้าหน้าที่: “ต้องไปต่อมอไซต์อีกนิดนะคะ แต่ว่า...” หันไปถามเจ้าหน้าทีอีกคนว่าพิพิธภัณฑ์เมืองเปิดรึเปล่า คุยกันถึงเรื่องน้ำท่วม ดินโคลน ข้าวของเสียหายและ “ไม่แต่ใจว่าเปิดรึเปล่านะ เพราะแถวท่าลาดโดนน้ำท่วมเมื่ออาทิตย์ก่อน ที่จระเข้หลุดออกมานั่นแหละ”
ผม: “...” ยิ้มแหย่ๆ คิดในใจว่าจระเข้มันเป็นสัตว์กินพืชหรือเนื้อหว่า “มีเบอร์ที่พิพิธภัณฑ์มั้ยครับ”

หลังจากโทรไปแล้วไม่มีคนรับสาย ผมก็นึกขึ้นได้เลยโทรไปถามข้อมูลจาก ททท. จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเจ้าหน้าทีก็ให้ขอมูลอย่างดีแต่ก็ไม่แน่ใจว่าพิพิธภัณฑ์เมืองเปิดทำการรึเปล่าเหมือนกัน ดังนั้นผมจึงเปิดหนังสือแนะนำท่องเที่ยวดู และเดินข้ามไปยังวัดสวนหลวงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

สิ่งที่น่าสนใจ(หนังสือเขียนไว้) วิหารขนาดไม่ใหญ่นัก ก่ออิฐถือปูนสีขาว โดดเด่นด้วย ภาพปูนปั้นนูนต่ำจากฝีมือช่างพื้นบ้าน... อย่างหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากการท่องเที่ยวก็คือ “อย่าคาดหวัง” เมื่อโยนมันทิ้งได้เดิดไปเจออะไรก็สนุก ผมเดินเข้าไปในวัดเก่า มองเห็นวิหารตั้งอยู่เด่นสง่า รอบๆ เป็นเจดีย์ มีม้าหินหักวางอยู่ หยุดมองภาพปูนปั้นของจริงเทียบกับในหนังสือ บอกกับตัวเองในใจว่ามาถึงที่แล้ว จากนั้นก็เดินกลับออกไปเรียกรถสองแถว

จุดหมายต่อไป ผมเลือกกลับไปที่วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารอีกครั้ง เหตุผลก็เพราะเมื่อวานยังไม่ได้เข้าไปชมวิหารหลวงซึ่งในหนังสือบรรยายเอาไว้ว่า เป็นสถาปัตยกรรมสมัยอยุธยา ปลายเสาเอนเข้าหากัน หน้าบันมีมุขเด็จไม้แกะยื่นออกมา ด้านหน้าเป็นรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ ภายในประดิษฐานพระศรีศากยมุนีศรีธรรมราช

ดูจากภายนอกก็เห็นได้ชัดว่าเสาเอนปลายเข้าหากัน เงยหน้าดูหน้าบันรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณงดงามมาก แต่ละจุดประณีตสวยงาม พอมีจังหวะก็แอบเข้าไปกราบพระประธานด้านใน

พระศรีศากยมุนีศรีธรรมราช เป็นพระพุทธรูปนั่งขนาดใหญ่ ปางมารวิชัย ก่ออิฐถือปูน ลงรักปิดทองสวยงามสง่า ขนาดหน้าตักกว้าง 3 วา 1 ศอก 12 นิ้ว สูง 5 วา เบื้องหน้าพระประธานมีพระพุทธรูปพระสาวกซ้ายขวา  คือ  พระโมคคัลลนะและพระสารีบุตร

กราบพระเสร็จก็ได้เวลาออกหากิน อาหารขึ้นชื่ออย่างหนึ่งของเมืองนครก็คือ “ขนมจีนเมืองคอน” ซึ่งจากที่พิมแนะนำและได้หนังสือแนะทาง ร้านอยู่ไม่ไกลจากวัดเท่าไร ผมเดินตากแดดร้อนมุ่งตรงไปที่ถนนพานยม เลี้ยวเข้าไปตามถนนสักพักก็พบจุดหมาย

ไปยืนเกาะขอบตู้น้ำลายไหลอยู่สักพัก น้องพนักงานก็แนะนำเมนู จะกินเป็นจานเดียวก็ได้ หากกินจุจะชุดเล็กซึ่งมีเส้นขนมจีนให้หนึ่งจานน้ำยาสามอย่างใส่มาในถ้วยเล็ก หรือถ้ามากันหลายคนก็จัดหนักด้วยชุดใหญ่กินกันได้ประมาณสี่คนอิ่ม ผมพยักหน้าแสดงความเข้าใจและเลือกชุดเล็กหนึ่งชุดเพราะอย่างลองกินหลายๆ อย่าง ซึ่งผลที่ได้ก็คือ อยากคลิก like สักสิบที ถือว่าเป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเลยก็ว่าได้ (ชอบน้ำยากะทิ)

โปรดติดตามตอนต่อไป...

ตามไปเที่ยวต่อด้วยคน

ตามไปๆ รอเวลาได้หายเหงา เอ แต่ตอนที่เท่าไหร่จะได้หายเหงาหล่ะเนี้ย555

ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

คิดถึงขนมจีนใต้มากค่ะ  รอเที่ยวต่อ

รอติดตามตอนต่อไปครับ

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

เป็นครั้งแรกที่ได้ตามอ่านจนครบทุกตอน

ไม่ทราบว่าสาวที่เจ้าของกระทู้ชอบได้เป็นแฟนยังครับ

ตามอ่านต่อได้ที่นี่ครับ

รักเที่ยว (ห้า)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10715495/E10715495.html

ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านนะครับ

ติดตามชมต่อไป