รักเที่ยว (หนึ่ง)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10693104/E10693104.html
รักเที่ยว (สอง)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10696906/E10696906.html
รักเที่ยว (สาม)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10698960/E10698960.html
รักเที่ยว (สี่)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10709851/E10709851.html
รักเที่ยว (ห้า)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10715495/E10715495.html
รักเที่ยว (หก)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10718319/E10718319.html

หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จผมก็เก็บข้าวของออกไปนั่งกินติ่มซำ แต่เป็นอีกร้านหนึ่งที่เพิ่งเห็นว่าหนังสือแนะนำเอาไว้ และที่สำคัญอยู่ใกล้ที่พักมากกว่าร้านเมื่อวานอีก ชื่อร้าน “สมบูรณ์โอชา” อยู่ตรงข้ามกับตลาดสดเทศบาล(ตลาดคูขวาง) เลย

เรื่องรสชาติความอร่อยต่างจากร้านเมื่อวาน บางอย่างอร่อยกว่า แต่บางอย่างอีกร้านกลับถูกปากมากกว่า โดยรวมแล้วผมชอบร้านติ่มซำห้าดาวมากกว่านะ

หลังจากจัดการอาหารหมดโต๊ะแล้ว ผมส่งข้อความแรกไปหาหญิงสาวที่คิดถึง จากนั้นก็จ่ายเงินหิ้วกระเป๋าเดินไปตามหาคิดรถที่จะไปจุดหมายแรกของวัน

11/4/54 08:30 ตื่นเช้ากินติ่มซำ กำลังไปน้ำตก

ย้อนกลับไปเมื่อก่อนเดินทาง ผมนั่งหาข้อมูลที่เที่ยวอยู่แล้วก็ได้เห็นชื่อ “น้ำตกพรหมโลก” ปรากฏขึ้นมาในหน้าแสดงผลการค้นหาสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดนครฯ ทันใดนั้นผมก็เก็บชื่อนี้เข้าเป็นจุดหมายสำคัญที่จะต้องไปให้ได้ ป่าวครับ...ผมไม่ได้เป็นพวกนิยมน้ำตกอะไรหรอก เพียงแค่ชอบชื่อเท่านั้น ฟังแล้วน่าอยู่น่าไปเยือนสักครั้งจริงๆ  

ท่ารถที่จะไปน้ำตกอยู่ที่เดียวกับที่เมื่อวานผมนั่งไปโรงเรียน เพียงแต่ต้องถามดูในแน่ใจหน่อยว่าไปถึงที่เลยหรือแค่ผ่าน หลังจากสอบถามก็ได้ความว่าส่วนใหญ่จะผ่าน แต่ถ้าจะให้ถึงเลยก็ได้โดยจ่าย 100 บาท (จากค่ารถปกติ 30)

พี่คนขับรถ : “ขึ้นมาก่อนก็ได้แล้วค่อยคิดระหว่างทาง” เรียกให้ขึ้นไปนั่งข้างคนขับหลังจากเห็นผมยื่นคิดอยู่นาน
ผม : กระโดดขึ้นไปเรียบร้อย “ไกลมากมั้ยครับ”
พี่คนขับรถ : “ไม่กี่สิบโลหรอก แต่ถ้าจะขึ้นไปมันไม่มีรถผ่านน่ะ น้องต้องไปต่อมอไซต์รับจ้างอีกที”
ผม : “อ่อ ครับ ถ้างั้นพี่พาผมขึ้นไปเลยดีกว่า”

จากนั้นผมก็สัมภาษณ์พี่คนขับถึงอาชีพของพี่เค้า รายได้ดีแค่ไหน ทำมานานเท่าไร เป็นคนที่ไหน มีลูกเมียรึเปล่า เรื่อยเปื่อยไปตามประสาคนเหงาที่ไม่มีใครคุยด้วยมาหลายวัน

พี่คนขับรถ : “ก็อยู่ได้สบายนะ ยิ่งรถพี่ติดแก๊สด้วยแล้วยิ่งสบายใหญ่ ไม่งั้นไม่ไหวหรอก”
ผม : “อ้าว ยังมีที่ใช้น้ำมันอีกเหรอครับ รถโดยสารไม่น่ามี”
พี่คนขับรถ : “ก็มีเยอนะ เค้าสู้ค่าติดตั้งไม่ไหวน่ะ” ชี้ให้ดูคันที่ใช้น้ำมัน
ผม : “แล้วอย่างนี้รายได้ดีมั้ยพี่”
พี่คนขับรถ : “วันหนึ่งพี่ก็ได้กำไรหลายร้อยนะ แต่ไม่ทุกวันหรอก จะได้คนช่วงเช้ากับเย็นมากหน่อย”
ผม : “แล้วตอนน้ำท่วมล่ะพี่”
พี่คนขับรถ : “โอ้ย ตอนนี้หยุดจอดอยู่บ้านเลย ไม่ไหว ท่วมเข้าไปถึงในเมือง คนก็ไม่ออกไปไหนกันอยู่แล้วพี่เลยถือโอกาสนอนเล่นพักผ่อนกันไปเลย”
ผม : “ลำบากกันแย่เลยสิครับ...แล้วพี่วิ่งรถทุกวันรึเปล่า มีวัดหยุดมั้ย”
พี่คนขับรถ : “ทุกวันนะ แต่พี่วิ่งแค่เช้า...ตีสี่ตีห้า ถึงเก้าโมงก็กลับไปนอนพัก แล้วก็ออกอีกทีต้องเย็น ช่วงสายๆ บ่ายๆ  ไม่ค่อยมีคนอยู่แล้ว”

รถคันที่ขึ้นมีคนโดยสารอยู่สามคนรวมตัวผม มีป้าคนหนึ่งนั่งไปลงตรงทางขึ้นน้ำตก จากนั้นพี่คนขับก็พาขึ้นไปตามเส้นทางที่สองข้างเป็นป่าเขา ทิวทัศน์เบื้องหน้าสวยงาม เขาสู่ตั้งตระหง่านเป็นจุดหมาย สักพักก็เห็นสายน้ำไหลเลียบถนน ข้างทางมีร้านอาหาร อึดใจต่อมาก็ถึงด่านกั้นของอุทยาน มีป้ายเขียนติดเอาไว้ว่า “ห้ามเข้า อุทยานปิดทำการ”

ใจผมหายวูบ “อีกแล้วเหรอนี่” เดิมทีผมแอบหวั่นอยู่แล้วเพราะว่าฝนเพิ่งทิ้งช่วงไปไม่นาน ที่เที่ยวอย่างน้ำตกลำคลองน่าจะยังอันตรายอยู่ แต่ก็โชคดีอยู่บ้างที่ตัดสินใจให้พี่เค้าขับรถพาขึ้นมา

เจ้าหน้าที่หญิง : กวาดพื้นอยู่สักพักก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พี่คนขับ “อ้าว จะไปไหนกัน”
พี่คนขับ : “ขึ้นไปได้มั้ย วันนี้ปิดเหรอ นี่พาเค้ามาเที่ยวหน่อย”
เจ้าหน้าที่หญิง : “ก็ยังปิดอยู่...สำหรับคนอื่น” แล้วพี่เค้าก็ยิ้มกว้าง พยักหน้าให้ขับขึ้นไป
พี่คนขับ : หันมาบอกกับผม “พอดีเค้าเป็นญาติกับพ่อตาพี่ นี่ก็เพิ่งรู้ว่าเค้าปิดนะนี่”
ผม : ถอนหายใจ “โชคดีไป ทำไมปิดละครับ มันยังอันตรายรึเปล่า”
พี่คนขับ : “ไม่น่านะ ฝนก็ไม่ตกมาหลายวันแล้ว ระวังหน่อยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

พอถึงที่หมายก็พบกับความเงียบสงบ ทั้งจากธรรมาชาติและสภาพไร้ผู้คน มีเจ้าหน้าที่อยู่สี่ห้าคนกำลังเตรียมข้าวของ สองคนเดินสำรวจรอบๆ ผมจ่ายเงิน เอ่ยปากขอบคุณ และลงจากรถ วิธีกลับพี่คนขับบอกให้ขอติดรถใครสักคนลงไป ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับผมเท่าไร เพราะถ้าไม่มีจริงๆ ผมก็เดิน...

ดูเหมือนผมจะเป็นนักท่องเที่ยวคนเดียวที่มาเยือนน้ำตกในเช้าวันนั้น รอบตัวมีแต่ธรรมชาติงดงาม เสียงน้ำไหลฟังรื่นหู อากาศสดชื่น แดดอ่อนกำลังดี ผมเดินตรงไปยังน้ำตกแต่ก็ถูกพี่เจ้าหน้าที่อุทยานเรียกตัวเอาไว้ “น้ำตกยังไม่เปิดให้เข้านะคับ เดินดูแถวนี้ได้ แต่ห้ามขึ้นไปข้างบนมันยังอันตรายอยู่” เป็นคำเตือนด้วยภาษาใต้ที่ผมต้องค่อยๆ ทำความเข้าใจ คุยกันอยู่พักหนึ่งผมก็ต้องทำใจว่าคงไม่สามารถชื่นชมความงามของน้ำตกได้เต็มที่ เพราะช่วงนี้ยังต้องเฝ้าระวังน้ำป่า ดินถล่มอยู่ ต้องรอให้หัวหน้าอุทยานเข้ามาตรวจสอบและยืนยันก่อนถึงจะเปิดทำการได้

“งั้นผมขอเดินถ่ายรูปแถวนี้นะครับ” เมื่อได้รับอนุญาตผมก็เดินดูไปเรื่อยเปื่อย ถ่ายรูปมุมสวยเอาไว้ แล้วก็นั่งลงฟังเสียงนกร้อง ใบไม้ไหว น้ำตกไหล ปล่อยใจคิดถึงหลายเรื่องราว รวมไปถึงผู้หญิงที่กำลังเดินทางกลับมาบ้าน

11/4/54 10:12 น้ำตกพรหมโลกสวยดี แต่เค้ายังห้ามขึ้นไปสูงๆ

นั่งเล่นนอนหลับไปเกือบสองชั่วโมง ผมก็เริ่มหิวและแดดเริ่มร้อน สมควรแต่เวลากลับลงไปได้แล้ว ปัญหาอยู่ที่...จะเดินลงไปจริงๆ เหรอ เนื่องจากอุทยานยังปิดทำการ นักท่องเที่ยวอื่นหรือรถโดยสารก็ขึ้นมาไม่ได้ จะติดรถใครกลับลงไปก็คงยาก แต่แล้วทันใดนั้นเหมือนฟ้ามาโปรด เจ้าหน้าที่หญิงของอุทยานคนหนึ่งเห็นสภาพหน้าสงสารของคนเหงา พี่เค้าจึงถามไถ่และพอได้รับคำตอบจากปากผมว่าจะเดินลงไปก็พูดขึ้นว่า “กินอะไรแล้วรึยัง มันไกลนะเดี๋ยวจะเป็นลม” แล้วพี่เจ้าหน้าที่หญิงก็หันไปเห็นคณะหัวหน้าอุทยานที่เพิ่งกลับลงมาจากสำรวจความปลอดภัยของน้ำตก “ติดรถหัวหน้าลงไปดีกว่า” จากนั้นก็จัดการฝากผมติดรถลงไปด้วยทันที

ณ ตอนนั้นผมมึนๆ งงๆ เกินกว่าจะหันไปขอบคุณพี่เค้าเป็นเรื่องเป็นราว แต่ในใจก็รู้สึกขอบคุณอยู่มากมาย น้ำใจคนนั้นมีให้ได้เห็นอยู่ในทุกที่ จะยากดีมีร้ายยังไงก็ไม่เคยแห้งเหือดหมดไป ยังคงผุดขึ้นมาจากจิตใจของใครสักคนอยู่เสมอ ขอบคุณมากครับ


โปรดติดตามตอนต่อไป...

น้ำตกสวยครับ  ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

ขอบคุณมากๆครับผม

ต่อๆ คงอีกไม่นาน จะได้เจอแล้ว

รอฟังผลจ้า..^^

รอฟังผลจ้า..^^

รอฟังผลจ้า..^^

รอติดตามตอนต่อไปด้วยคนค่ะ

ภูเขาสวย ๆ ค่ะ

สวยจังเลยค่ะ

ตอนต่อไปครับ ^^

รักเที่ยว (แปด)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10729687/E10729687.html