สวัสดีค่ะ กลับมารีวิวต่อหลังจากทิ้งช่วงไปซะนาน
เพิ่งนึกได้ว่าขืนทิ้งไว้อีกคงจะไม่จบ เพราะมีแววว่าต่อไปงานจะเข้ายาวแน่ๆ T___T

คราวนี้จะพาไปเดินเล่นแบบได้กลิ่นอายเก่าๆเล็กน้อย บนถนนสายวัฒนธรรม ตัวหลุน ลู่ (Duolun Lu) กับสวนสาธารณะหลู่ซวิ่น (Luxun Park) กันค่ะ

ความเดิม...เผื่อใครหลายคนอาจจะลืมไปแล้ว
ตอนที่ 1 เกริ่นนำ >> http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10323068/E10323068.html
ตอนที่ 2 French Concession...chill chill >> http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10327803/E10327803.html

อย่างที่บอกว่าคราวนี้เป็นการพาแม่เที่ยว แข้งขาท่านก็ไม่ค่อยจะดี ไม่สามารถลากกันเดินตะลอนๆเป็นพวกบ้าพลังไปกับเราได้ตั้งแต่เช้ายันค่ำ รูปถ่ายแต่ละที่ก็เลยมีไม่เยอะ

อีกอย่างคือ สวนสาธารณะกับถนนเก่าเส้นที่ไปนี่ ถ้าเป็นคนที่พอจะรู้เรื่องประวัติศาสตร์วัฒนธรรมจีนก็คงจะอินกว่านี้
พอดีเรารู้มาแบบงูๆปลาๆกูเกิ้ลๆ ไม่ได้รู้อะไรมาก ตอนไปเลยไม่รู้จะถ่ายรูปตรงไหนยังไงดีี  - -"

ก็เลยมีมาเท่านี้แหละ ใครชอบก็บรรจุเอาไว้ในทริปเซี่ยงไฮ้ครั้งหน้าของตัวเองด้วยก็แล้วกัน ^^

สวนสาธารณะหลู่ซวิ่น วิธีไปง่ายนิดเดียว
นั่งรถใต้ดินสาย 8 ตรงมาจาก People square ลงสถานีหงโข่วสเตเดียม (Hongkou stadium)

ไปเที่ยวด้วยคนจ้า

ออกจากสถานีรถใต้ดินมา จำไม่ได้แล้วว่าทางออกที่เท่าไหร่ ขออภัย >_< แต่จะมีป้ายภาษาอังกฤษบอกไว้ชัดเจน จะเจอสเตเดียมอยู่ทางขวามือ สวนอยู่ทางซ้ายมือ

มองไปข้างหน้าก็จะเห็นบ้านสีสวยหลังนี้

ตระเวนเที่ยว _เชิญค่าๆ^^

---------------------------

ให้เดินไปทางซ้าย เลียบถนนไปเรื่อยๆ
เดินไม่นานค่ะ แป๊บเดียวเราก็จะเจอสี่แยกใหญ่ ถนนซื่อชวน (Sichuan Lu)
ประตูทางเข้าสวนจะอยู่ตรงกับสี่แยกพอดี

ในรูป ที่เลี้ยวขวาไปคือ ถนนซื่อชวน เป็นถนนชอปปิ้งเหมือนกัน แต่จะเน้นโลคอลแบรนด์มากกว่า ไม่ได้ไฮโซวอย่างที่หวายไห่

ตามไปด้วยคนครับ

ขนาดว่าไปตอนสายๆแล้ว คนก็ยังเดินเข้าออกสวนกันขวักไขว่ ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ค่ะ
คึกคักต่างกับบ้านเราจริงๆ ไปสวนลุมฯเก้าโมงก็ไม่มีใครอยู่แล้ว นอกจากยาม ^^"

ที่นี่ไม่ต้องจ่ายค่าบัตรผ่านประตูอะไรทั้งนั้น เดินดุ่มๆเข้าสวนไปได้เลย
แต่ก่อนเข้า แนะนำให้ลองแวะซื้อน้ำปั่นที่ร้าน Happy Lemon ข้างๆประตูค่ะ

ร้านนี้เค้าขายชานมไข่มุก กาแฟ น้ำปั่นทั้งหลายแหล่ มีทั้งร้อนทั้งเย็น เวลาหนาวๆเนี่ย อุ่นมือดีนักล่ะ

ตามไปเที่ยวด้วยนะคะ

ฮั่นแน่่...ขาดคุณเล็กทาโร่ไปไม่ได้เลยนะคะเนี่ย ไวเสมออ

-------------------------------

เข้ามาแล้วก็จะเจอคนจับกลุ่มยืนคุย นั่งคุย ทำกิจกรรมมั่ง เล่นดนตรีมั่งกันเยอะแยะไปหมด
เท่าที่ดูข้อมูลในเนทมา เค้าว่า สวนนี้เป็นสวนสาธารณะแห่งแรกของเซี่ยงไฮ้ และตอนนี้ก็ยังเป็นที่พักผ่อนยอดฮิตของคนเซี่ยงไฮ้กันอยู่ไม่เสื่อมคลาย

ในสวนมีร้านน้ำชาด้วยค่ะ ท่าทางจะคนเยอะเหมือนกัน แต่ไม่ได้แวะเข้าไปดู

ดีค่า คุณ snas89Pink ขอบคุณที่ตามกันมาตั้งแต่ตอนแรกค่ะ ^^

----------------------------------------------

พื้นที่สวนกินบริเวณกว้างมากเหมือนกัน แบ่งออกเป็นโซนๆหลายโซน
ภายในสวนที่นี่ยังมีอนุสาวรีย์และที่ฝังศพของหลู่ซวิ่นด้วย ...ที่เห็นในรูปเปิดกระทู้นั่นแหละค่ะ

หลู่ซวิ่นเป็นใคร?? ทำไมต้องมีสวนเพื่อเค้าด้วยล่ะ??

หลู่ซวิ่น (Lu Xun) เป็นนักคิดนักเขียนชาวจีนคนสำคัญในช่วงศตวรรษที่ 20 ถูกยกย่องให้เป็นบิดาแห่งวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ เพราะงานเขียนมีความโดดเด่นทั้งแง่ความงามของภาษา และแนวความคิดแบบก้าวหน้าที่แทรกอยู่ในเนื้องาน

ตรงบริเวณแถวๆที่เป็นสวนสาธารณะเนี่ย เมื่อก่อนเคยเป็นเขตปกครองของญี่ปุ่น มีบ้านสวยๆคนดังๆแวดวงนักคิดนักเขียนอยู่แถวนี้หลายคน รวมทั้งหลู่ซวิ่นด้วย

พอเค้าเสียชีวิตลง ทางการก็เลยพัฒนาพื้นที่รกร้างเดิมให้กลายเป็นสวนสาธารณะ และตั้งชื่อสวนกับสร้างอนุสาวรีย์ให้เพื่อเป็นเกียรติประวัติ

ท่านใดรู้ข้อมูลอะไรที่แตกต่างไปจากนี้ก็ขออภัยล่วงหน้า เพราะเราเองก็ด้นมาจากคนอื่นเหมือนกัน แหะๆ

(หนังสือของหลู่ซวิ่นก็มีแปลเป็นภาษาไทยเหมือนกันนะ แต่ต้องไปค้นกรุหนังสือเก่าสมัยบ้านเมืองเราฮิตคุยเรื่องเอียงซ้ายเอียงขวาอะไรกันนั่นเมื่อหลายสิบปีก่อนออกมาดู  ^^")

เนื่องจากแม่เคยมาที่สวนนี่แล้ว บอกว่าไม่มีอะไรมาก
เราเลยเดินดุ่มๆไปยังตัวอาคารอนุสรณ์สถานหลู่ซวิ่น (Luxun memorial hall) กันเลย

เลยเป็นอันว่าไม่ได้ดูอะไรในสวนเท่าไหร่ อนุสาวรีย์อะไรก็ไม่ได้ไป - -"

อันนี้ด้านหน้าอาคารอนุสรณ์สถานค่ะ ขาวๆจีนๆประยุกต์ สวยดี
เข้าไปด้านในไม่ต้องเสียค่าเข้าชมค่ะ

ผ่านกำแพงขาวเข้ามาแล้วจะเจอสวนเล็กๆก่อน แล้วค่อยเข้าสู่อีกอาคารนึงที่จัดแสดงเนื้อหานิทรรศการ
ป้ายข้อมูลที่นี่ครบถ้วนมากค่ะ มีทั้งภาษาจีน อังกฤษ ญี่ปุ่น ...ไม่ยักมีภาษาไทยมั่งแฮะ

เดาเอาเองว่า คนญี่ปุ่นก็น่าจะมาเที่ยวชมที่นี่เยอะเหมือนกัน
เพราะหลู่ซวิ่นไปเรียนหนังสือและอยู่ที่ญี่ปุ่นหลายปี งานเขียนที่ตีพิมพ์ที่นั่นก็เยอะ  
เราเองยังโดนเจ้าหน้าที่ทัก คนนิจิวะ! ใส่เลย ฮ่าๆ

ขึ้นไปชั้นสองตามป้ายบอกทาง ก็จะเจอกับห้องนี้
เค้าว่าทั้งหมดที่เห็นนี่เป็นหนังสือที่นักเขียนคนอื่นๆเขียนเกี่ยวกับหลู่ซวิ่น อลังการดีค่ะ

ภายในห้องจัดแสดงทำได้ดีมากค่ะ
ทั้งแผ่นข้อมูล วีดิทัศน์ รูปถ่ายเก่า จดหมายเก่าๆ (ที่ไม่รู้ไปหามาได้ยังไง เยอะแยะมากมาย)

เดินดูเพลินๆ แอร์เย็นๆ

มีคนจีนเองมาดูบ้างประปราย ไม่ถึงกับเงียบเหงาน่ากลัวอะไร

เดินไปเดินมา สังเกตว่าเดินสวนทางกับทุกคนหมดเลย ถึงรู้ว่าเดินเข้ามาจากทางออกนี่หว่า!

มีป้ายห้ามถ่ายรูปเป็นบางจุดค่ะ แต่ก็เห็นคนจีนก็ยกกล้องขึ้นถ่ายกันแทบทั้งนั้น
แต่ในส่วนที่สำคัญ เค้าก็มีเจ้าหน้าที่ยืนคุมอยู่เหมือนกัน

นิทรรศการไม่ได้เยอะมากมาย เดินดูไม่เกินชั่วโมงก็ครบ
แล้วเราก็ลงมาที่ชั้นล่าง เข้าอีกโซนนึง ซึ่งประตูทางเข้าเล็กมากก แถมไปหลบอยู่ช้างบันไดอีก
ถ้าไม่สังเกต อาจจะเดินผ่านไปได้ค่ะ

โซนนี้เป็นส่วนจัดแสดงห้องทำงานของนักเขียนชื่อดังของจีนในอดีต
มีโต๊ะ ตู้ เก้าอี้ กับอุปกรณ์ประกอบฉากอื่นๆ พร้อมทั้งประวัตินักเขียนแต่ละคน แบ่งเป็นล็อคเล็กๆ น่ารักดีค่ะ

กลุ่มคนจีนที่มาชมก็ดูสนอกสนใจดูงานจัดแสดงกับข้อมูลกันดี
เห็นแล้วก็อดนึกเปรียบเทียบกับบ้านเรา (อีกแล้ว) ไม่ได้เนอะ ทำไมเราไม่มีที่หย่อนใจแบบนี้บ้างน้าา

เดินเล่นในตึกหมดแล้ว ก็ออกมาข้างนอกมั่ง

เดินออกจากสวน ตรงมาทางถนนซื่อชวน ที่เป็นถนนใหญ่ๆด้านหน้าเลย

ยังไม่สายมาก ร้านค้าหลายร้านก็ยังไม่เปิด ทั้งรถทั้งคนก็ยังไม่เยอะ

เจอคุณตำรวจจีนกำลังดักตรวจอะไรซักอย่าง

หายไปนานเลยนะคะ ...รีวิวที่แล้วติดใจบ้านเมืองน่าอยู่ กับรูปสวยๆของคุณ จขกท. ขอตามมาเที่ยวShanghai ต่อค่ะ

เดินตามถนนตรงมาเรื่อยๆ ไม่นานก็จะเจออีกหนึ่งแยก
เห็นอะไรที่ฝั่งตรงข้ามมั้ยคะ เราจะไปที่นั่นกัน ^^

นี่ค่ะ ซูมๆ ซุ้มประตูทางเข้าถนนวัฒนธรรม ตัวหลุนลู่ (Duolun Road)

ให้สังเกตเจ้าซุ้มประตูนี่ไว้ค่ะ ยังไงก็ไม่หลง

มองๆไป แถวนี้ก็ไม่ได้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาก ดูเป็นชุมชนเล็กๆดีค่ะ มีคนเดินกันขวักไขว่

บอกก่อนว่าถนนตรงนี้ไม่ได้เป็นถนนคนเดินนะคะ
มาเดินๆอะไรแถวนี้ก็ระวังรถรากันด้วย อย่ามัวแต่ถ่ายรูปเพลินล่ะ

มีบ้านสวยตั้งแต่หัวถนนเลย นี่....

ดีค่า คุณcrabbad  ยังจำได้อีกแน่ะ ว่าเค้าหายไปนาน ^////^
คราวนี้กะจะทยอยลงทุกวันจนจบ ไม่อู้แล้วค่ะ ฮ่าๆ

------------------------------------------------


หลังนี้เป็นโรงแรมมั้งคะ ไม่ได้เดินเข้าไปดูใกล้ๆ

อาคารไหนที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เค้าก็มีป้ายแสดงประวัติให้อ่านกันค่ะ
...แต่เป็นภาษาจีนนะ ^^

บนถนนเส้นนี้จะมีอาคารประวัติศาสตร์สำคัญๆที่มีการจัดแสดงนิทรรศการให้ชมหลายหลัง
ซึ่งหลังที่เราไปดู เรียกว่า 'The Chinese Left-wing Authors Alliance' (แปลเอาเองว่า ที่ประชุมสภานักเขียนจีนฝ่ายหัวเอียงซ้าย)

เพราะว่าสถานที่มันเคยรุ่งเรืองในยุคที่การเมืองมันคุกรุ่นมากๆตอนนั้น
การเที่ยวในย่านนี้ก็เลยจะมีกลิ่นเก่าๆปนกลิ่นการเมืองไปด้วยบ้างนะคะ
อ่านรีวิวก็อย่าคิดมาก ...ถือว่าเราไปเดินเล่นเพลินๆก็แล้วกัน ^^

ตัวอาคารต้องเดินผ่านตึกแถวด้านหน้า ทะลุซอยเล็กๆเข้าไปค่ะ
มีป้ายภาษาอังกฤษบอกชัดเจน รับรองไม่หลง

บ้านแถวนั้นก็เป็นที่ๆเค้าอาศัยอยู่กันจริงๆ ไม่ได้พัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวอะไร ดูแล้วได้อารมณ์ดี

ด้านหน้าอาคารพิพิธภัณฑ์ค่ะ
เป็นตึกเก่าแบบฝรั่งๆ ดูแล้วในสมัยก่อนน่าจะหรูหราไม่น้อยทีเดียว

ที่นี่ก็ไม่ต้องเสียค่าเข้าเหมือนกันค่ะ เดินเข้าไปข้างในกันเลย...

ตรงนี้เป็นส่วนห้องเรียน (เรียนอะไร??)

ที่นี่มีสองชั้นค่ะ ชั้นล่างเป็นห้องเรียน ห้องรับรอง
ส่วนชั้นบนก็เป็นห้องประชุม ดูวิวบริเวณแถวๆนั้นโดยรอบได้ ไม่ได้ใหญ่โตมากอะไร เหมือนบ้านสวยๆซักหลังหนึ่งน่ะค่ะ (อยากได้บ้านแบบนี้มั่งง)

อันนี้เหล็กดัดที่ประตูรั้วค่ะ สวยดี

ออกจากซอยมา ก็กลับมาที่ถนนสายหลักเส้นเดิม
มีร้านค้ากับบ้านคนเรียงรายสลับกันไป

คนที่อยู่อาศัยที่นี่ ก็จะลากเก้าอี้ออกมานั่งจับกลุ่มคุยกันหน้าบ้าน
นักท่องเที่ยวก็เดินเล่นไป อากาศเย็นๆ บรรยากาศร่มรื่น เพลินดีค่ะ

ของที่ระลึกที่ขายแถวๆนี้ ก็มักจะเป็นพวกงานหัตถกรรม ของเก่าแอนทีค อะไรประมาณนั้น

ร้านนี้เป็นร้านที่เราแวะเข้าไปดู
ได้ซื้อชิ้นงานกระดาษตัดมาหลายชิ้น เลือกกันตรงนั้น พี่เจ้าของร้านก็ใส่กรอบให้สดๆตรงนั้นเลย ^^

ก่อนกลับที่สนามบิน เราลองเข้าไปเยี่ยมๆมองๆของที่ขาย ปรากฏว่าของเหมือนกัน ขนาดเท่ากัน แต่ราคาต่างกันเป็นสิบเท่า!!

อันนี้เป็นที่รองแก้วค่ะ สีสดใสน่ารักดี

จะว่าไปแล้ว ร้านขายของแถวนี้ก็มีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่แค่เดินดูตึกก็เพลินแล้วล่ะ

เที่ยวด้วยคนนะคะ

คนที่นี่ก็แปลก... จะขายของก็ช่วยๆทำให้มันเรียบร้อยหน่อยก็ไม่ได้เนอะ ^^"

คุณม่านบาหลี ตามมาเลยค่ะ ใกล้จะเที่ยวจบแล้ว^^

------------------------------------

อีกนิด คงจะเป็นจุดขายที่แตกต่าง ฮ่าๆ

สวยๆก็มีค่ะ

เดินๆไปเรื่อยๆก็เจอคนเยอะขึ้นๆ ที่มาถ่ายรูปแต่งงานก็มี

ถนนเส้นนี้มันจะโค้งเป็นรูปตัวแอลค่ะ ปลายข้างนึงก็คือซุ้มประตูด้านที่เราเข้ามา อีกข้างนึงมันจะไปเจอกับถนนซื่อชวน ช่วงที่คนเยอะๆ ร้านค้าเยอะๆพอดี

เห็นว่ามีทางให้เดินตรงขึ้นไปอีกเหมือนกัน แต่พอดีว่าแม่เกิดปวดท้องกะทันหันขึ้นมาซะก่อน ก็เลยไม่ได้ลองเดินไปดู

เดินไปใกล้สุดปลายถนนอีกข้างนึง จะมีพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ หรือที่เรียกย่อๆว่า MOMA อยู่ค่ะ
เห็นเค้าว่าเป็นจุดขายของการท่องเที่ยวบนถนนเส้นนี้เหมือนกัน

แต่เนื่องจากเราหิวแล้ว เลยไม่สนศิลปะสินละเปอะอะไรทั้งนั้น รีบเดินไปหาของกินดีกว่า

เห็นเจ้าตึกประหลาดนี่ก็แปลว่าใกล้ถึงสุดถนนแล้วค่ะ (จริงๆเป็นสถานพยาบาลเก่าแก่นะคะ ลองค้นประวัติกันดูได้ ถ้าอยากรู้)

ถึงแล้วววว ออกมาถึงป้ายรถเมล์แล้วค่ะ

จุดที่เราเดินออกมาก็คือ ป้ายลูกศรเหลืองๆตรงกลางรูป เดินมา เลี้ยวขวา ก็เจอป้ายรถเมล์แล้วค่ะ
เดี๋ยวเราจะนั่งรถเมล์กลับไปที่ People square เพื่อเดินห้างหาอะไรอร่อยๆกิน

แต่ตอนนี้ขอจบไว้ที่เท่านี้ก่อน ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวตลาดกัน (ไม่ค่อยมีอะไรหรอก แต่ก็ถือว่าแปลกๆแบ่งกันชมละกัน)
ส่วนของกินของช้อป จะรวมกันเอาไว้ตอนที่ 5 หรือ 6 นะคะ ไว้เจอกัน..^^

ตามไปด้วยคนค่ะ คิดถึงเซี่ยงไฮ้และคนที่นั่น อยากไปอีกจัง

คนแก่ตาลาย ---พลาดรีวิวหนูตี้ไปซะแระ  เดี๋ยวค่อยย้อนไปอ่านอันเก่านะจ๊ะ

นี่ขนาดบอกว่าคุณแม่แข้งขาไม่ค่อยดี แต่หนูตี้ก็พาท่านเดินเยอะเหมือนกันนะเนี่ย แสดงว่าคุณแม่ท่านยังแข็งแรงแน่ๆ

ตอนนี้ตาลุงกะลังหัดเข็นรถให้ป้านั่ง (ข้อเข่าเดี้ยงอย่างแรง) เข็นไปเข็นมาสรุปเอาดื้อๆว่า "เธออยู่บ้านเหอะ ชั้นจะเที่ยวเผื่อก็แล้วกัน"

-----------------------------------

ป้าไปอ่านมาแล้วนะ โห...ข้อมูลชัดเจนดีจัง ตาลุงเค้าอยากไปเมืองซั่งไห่อยู่ด้วยอ่ะ ป้าต้องไปฟิตร่างกายซะแระ ใครมีข้อเข่าดีๆให้ปร้ายื้มมั่งหนอ

เก็บเข้าคลังแล้วจ้า

ขอบคุณมากๆครับผม ผมก็ชอบบทกวีของหลู่ซวิ่นครับ เขาเป็นนักคิดในยุคจีนใหม่ที่น่าสนใจมากๆท่านหนึ่ง

หายไปนาน อิอิ ดูแล้วอยากไปเซี้ยงไฮ้เลย

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ ^^

ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ

เดินเล่นชมเมือง อากาศดีๆแบบนี้ ผมชอบมากเลยครับ
เห็นแล้วอยากหาเวลาไปเดินเล่นแบบนี้อีก

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวมากครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ  

หน้าหนาวก็น่าเที่ยวไปอีกแบบนะครับ

เครื่องเรือนไม้ดูน่าใช้ดีนะครับ ท่าทางอากาศจะหนาว

/ ตามคุณตี้มาเที่ยววว

ฮาไอ่ตรงที่ชอบเอาเสื้อผ้า เอารองเท้า มาแขวนนี่ล่ะ

ขอบคุณค่าทุกคนที่มาเดินเล่นไปด้วยกัน
งานงอกวุ่นวายไปหมดช่วงนี้ ทำเอาค่ำๆมืดๆมิมีเวลาได้มานั่งเล่นเนทเรย รีวิวที่ว่าจะลงทุกวันเลยกลายเป็นหมันไป แหะๆ

คุณ forever bear   คิดถึงเซี่ยงไฮ้เหมือนกันค่ะ ขนาดเพิ่งไปมาไม่นาน คิดถึงอาหารจีนอร่อยๆที่นั่นที่สุดเลย ไปทีไรไม่มีผิดหวัง
คุณ ป้าเตี้ย   ป้าขา ฝากตีคุณลุงทีนึงด้วยค่ะ ทำร้ายจิตใจกันจริงๆ ก็คนมันยังอยากเที่ยวอ่ะเนอะ!
เซี่ยงไฮ้เที่ยวไม่ลำบากค่ะ ฟุตบาทกว้างๆเดินสบาย แถมมีเก้าอี้ให้นั่งพักตลอดทาง  
ใช้คุณลุงวิ่งไปซื้อน้ำมาให้ทานแล้วป้าก็นั่งรอสบายๆได้ค่า ฮ่าๆ
คุณ digimontamer   ว้าว ตัวจริงมาเองเลยนะคะเนี่ย สารภาพว่าเราก็แค่เคยอ่านผ่านๆจ้า แหะๆ
คุณ tottui   น่านนน อีกคนละที่รู้ว่าเราหายไปนาน ไปสิคะ ช่วงหนาวๆ ที่นั่นอากาศดี ค่ารร กินอยู่ไม่แพงมากด้วย
คุณ สามแซ่   ยินดีค่ะ^^
คุณ ป้าฟู ต  อนหน้าก็ตามไปด้วยกันอีกนะคะ
คุณ TeeChoco   ใช่แร้วว ที่ยากก็คือหาเวลาไปเนี่ยแหละค่ะ พูดแล้วเศร้าา T_T
คุณ Destiny-Boy   ยินดีค่า^^
คุณ สาวหน้าใส   ขอบคุณที่มาอ่านเช่นกันค่ะ
คุณ realp**   ไม่เคยไปเที่ยวหน้าร้อนเหมือนกันค่ะ แต่หลายคนบอกว่าเหนอะหนะ แย่ยิ่งกว่าเมืองไทย อยู่บ้านนอนตีพุงสบายใจกว่า
คุณ Biocalm   เฟอร์นิเจอร์เก่าที่นั่นสวยๆทั้งนั้นค่ะ แต่ราคาไม่น่าสอยเลยซักนิด มองๆได้แต่พวกที่ทำเลียนแบบขึ้นใหม่นั่นแหละค่ะ
คุณ gig_gigg    ใช่ค่า ดูไปก็ละลานตาไป คนที่นั่นเค้าเปิดเผยกันดีแท้ ฮ่าๆ

ขอบคุณทุกคนที่กดถูกใจมาด้วยนะคะ ช่วงนี้ปลายเดือนกีบที่มีอยู่หมดเกลี้ยงยังกะเงินเดือนแน่ะ ไม่มีจะแจกแล้วค่า^^"

วันนี้จะลงตอน 4 นะคะ ยังไงก็ตามไปเดินเล่นกันต่อไ้ด้จ้า :D

ขอบคุณมากครับ