"จงมีชีวิตที่คนอื่นต้องอิจฉา ดีกว่าไปนั่งอิจฉาชีวิตคนอื่น"   แรงสสสสสสสสส์อะป้า




ใครจะคิดนะว่าชีวิตคนมันไม่แน่นอน ดวงคนมันเปลี่ยนกันได้ ลูกชาวนาจนๆ จากเมืองคอนจะได้ไปเมืองนอก ไปเสนอหน้าเล่าให้ใครฟังเขาได้หัวเราะจนฟันปลอมสะเทือน  ข้าวยังไม่มีจะกิน คิดได้ไงจะไปเมืองนอก!!!!  ตอนเด็กๆ ฝันไกลที่สุดของป้าคือ ขอให้ได้ไปเวียตนามสักครั้งในชีวิตก็ถือว่าหรูแล้ว(แหะๆๆๆ ผ่านมาถึงป่่านนี้ยังไม่ได้เห็นเวียตนามเลย)




         ตอนเด็กๆ งานหลักคือไถนา บ้าแล้วป้า นั่นมันหน้าที่ไอ้ทุยเขาโกกฟันเก  หน้าที่ของป้าคือดำนาแอนด์เกี่ยวข้าว เกี่ยวข้าวจนเมื่อยหลังไปหมด เสียงเครื่องบินมันบินผ่านหัวทุกวัน วันละหลายเที่ยว ป้าเลยต้องกลายร่างเป็นหมาแหงนมองเครื่องบิน  จะมีสักครั้งไหมในชีวิตตูจะได้นั่งเครื่องบิน แล้วแม่จะขี้เครื่องบินไปเมืองนอกให้โก้ไปเรยยยย    




ความเป็นเด็กก็ฝันไกลไร้สาระไปงั้นเอง  แถมยังแอบเลวด้วยนะ ทุกครั้งที่อ้าปากหอนยามเครื่องบินบินผ่าน  ป้าแอบแช่งด้วยนะ ขอให้มันหล่นเหอะ   จงหล่น จงหล่น จงหล่นเดี๋ยวนี้    หล่นในนาตูนี่แหละ ตูจะไม่เสียดายข้าวในนาเลยสักนิดเดียว!!! ตูจะวิ่งไปดูให้เห็นกับตาว่าเครื่องบินมันทำมาจากอะไรวะ ทำไมเหล็กถึงบินได้วะ    เห็นไหมป้าแกเป็นคนดีขนาดไหน


           ถึงป้าจะฝันไร้สาระผสมแอบเลว วันเวลาผ่านไปแค่ไหนป้าไม่เคยลืมความฝันของตัวเอง คอยดูนะ ตูจะนั่งเครื่องบินไปเมืองนอกให้ได้  ถ้าเรากล้าที่จะฝัน แล้วพยายาม ฝันนั้นจะไม่มีวันกลายเป็นฝันค้าง  แม้จะต้องรอมายาวนาน แล้วในที่สุด 38 ปีผ่านไป ป้าแกเลิกเกี่ยวข้าวหันมาแบกเป้เร่ไป NEW YORK เวอร์โคดๆๆๆ

ตอนที่ 7 กินลมห่มฟ้า ณ CONEY ISLAND ฟังดนตรีแจ๊ซแล่นแท้น ณ ผับ hi so




ใครมอมป้าแกวะ เคลิ้มเชียว

รอตามอยู่คร้าบบ

วันที่ 17 เมษายน 2554


          อยู่กันมาก็ 2 คืนแล้ว และป้าก็ต้องออกจากที่นี่ไปหารังใหม่ วันนี้เลยทักทายไอ้หนุ่ม 2 คนซะหน่อย ทั้งสองคนมาจากอังกฤษ แหมๆๆๆๆ   ป้าละชื่นใจ เปล่าๆๆๆ ไม่ได้ชอบหนุ่มจากแดนผู้ดีเป็นทุน แต่ป้าดีใจมากที่วันนี้ได้คุยกะคนซะที ก่อนหน้านี้ตูคุยกะหมาทุกวัน ดีใจที่อยู่มาครบ 11 วัน เพิ่งจะมีคนคุยด้วย คนทีท่คุยภาษาปะกิตแล้วรู้เรื่องอะ




จาก tatto ที่เห็นเต็มตัวจนป้าแอบกลัว เขากลับกลายเป็นคนที่น่ารักมาก พูดจาสุภาพมาก และที่สำคัญมีมารยาทดีมาก ทั้งสองคนจะกลับมาดึกมาก แต่ละคนจะระวังตัวมาก กลัวว่าจะเสียงดังรบกวนการนอนของป้า ป้าไม่ได้หลับหร็อก ป้าเอาผ้าห่มคลุมหัวไว้ แล้วแอบทำเป้นรูไว้หน่อยๆ แหะๆๆๆๆ จะแอบดูมันแก้ผ้าอะ เขาจะทำทุกอย่างอยู่ในความมืด ไอ้เรารึทนดูไม่ได้ยามเพื่อนเดือดร้อน


hey hey hey turn on the light เปิดไฟก็ได้มั้ง



ทั้งสองยังเกรงใจนะ ป้าเลยต้องลุกจากเตียงมาเปิดไฟให้เขา เลยอดแอบดูมันแก้ผ้า อิ อิ อิ


ทั้งสองเที่ยวในเมกาหลายเมือง และมาจาก พรินตั้นคะ เขาบอกว่าที่นั่นสวยมาก จนป้าเองแทบจะใจอ่อน ตูยังเหลือเวลาตั้งหลาวัน ตามมันไปด้วยดีก่า



อย่า อย่า อย่า อย่านะ อย่าได้ชวนเชียว เดี๋ยวตามไปซะเรยยย



เขามาเที่ยวนิวยอร์กแค่ 2 คืนเอง นิวยอร์กมันไม่มีไรน่าสนใจเลยเหรอวะ ทำไมตูอยู่ที่นี่ตั้ง 3 อาทิตย์ อิ อิ อิ


เขาเตรียมตัวไปพรินตั้นอีกครั้ง ส่วนป้าคนสวยต้องย้าย hostel อีกแล้วคะ


ตามป้ามา จะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้างหนอ ณ hostel แห่งใหม่


hostel แห่งใหม่นี้ อยู่ห่างจาก hostel แห่งนี้ไปแค่สถานีเดียว เดินเอาก็ได้ เดินอีกแล้วเหรอวะ ตูเดินวันละ 9 ชั่วโมง สาหัสแล้ว ขอนั่งรถไฟใต้ดินเหอะ




ประตูแรกคือ hotel-89

ตามมาต่อจ้า

ขอบคุณมากค่า

หอบผ้าหอบผ่อนกันอีกครั้ง นั่งรถไฟแค่แป๊บเดียว ก็มาถึง


หลงทิศเหนือทิศใต้กันนิดหน่อย วัดดวงกันอีกครั้ง แต่เมื่อออกมาแล้วก็เจอถนน LAFAYETTE AVENUE


เดินหากันนานมาก บ้านไหนวะเลขที่ 1084 ที่นี่ไม่เรียงเลขที่บ้านอีกแล้วอะ กระโดดไปกระโดดมามั่วมาก ถามใครก็ไม่ทราบสักคน แถมยังพาหลงไปอีกไกลแสนไกล


ป้าต้องย้อนกลับมาด้านตรงข้ามมาเริ่มต้นใหม่ โชคดีมากที่มาเจอสาวจีนวัยเปรี้ยว ป้าประทับใจการแต่งตัวของหล่อนมาก เปรี้ยวได้ใจจริงๆ อะ แต่ละคนเอาเสื้อผ้ามายังกับย้ายมาอยู่เมกาอะ


ป้าละมั่นใจมากมันต้องไปหา hostel เดียวกับตูแน่นอน ป้าเลยเดินตามซะเรยยยยย  แล้วในที่สุดก็ได้ hostel เนื่องจากมาถึงเช้า ไม่มีห้อง แต่ไม่ต้องกลัวคะ เขา book ห้องให้ป้าแล้ว แต่สามารถเข้าพักได้ตอนเย็น ตรวจสอบหลักฐานการจองกันนิดหน่อย



เชื่อไหมว่า ที่นี่ไม่ได้ถามถึง tax เลย ป้าจ่ายไป 269 ดอลล์ตามที่แจ้งเลยอะ ป้าแอบยิ้ม ไม่ต้องทำสงสครามให้เครียด เนื่องจากป้าจองมาหลายวันไง เคยรู้มาแล้วว่าถ้านอนเกิน 7 คืน จะได้แถม 1 คืน เอาวะวัดดวง


hey hey hey ไอนอนตั้งหลายวันไม่มีแถมบ้างเหรอวะ เนี่ยวันที่ 21 เมษา ไม่มีที่นอน ถ้าเกิดว่ามีเตียงว่างเมื่อไหร่ขอนอนฟรีได้ปะ



เซ่อวะป้า เซ่อโคดดดดด ในใบจองก็บอกอยู่แล้วว่าไม่ว่าง ทำไมยังไปขอนอนฟรีๆ อะ



ok ได้เรยยยยย ว้าวววววว  มีหวังแล้วตู ได้ของฟรีแล้วอะ



ถ้ามีห้องว่าง และไอขอเจ้านายได้ รับรองจะแถมให้ 1 คืนแน่นอน



แหมๆๆๆๆๆ ประทับใจตั้งแต่วินทีแรกเลยนะเนี่ย เสร็จภารกิจการจ่ายเงิน จะเสียเวลาทำไม ป้าถามทันที่ แถวนี้มีที่ไหนน่าสนใจบ้าง


ต้องนี่เลย CONEY ISLAND


ใบจองจ้า จองกันแบบยกแผง

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เซ็งอะ พิมพ์แล้วหายหมด ขอไปทำมาหาเงินหน่อยคะ


โฆษณาภายในสถานีรถไฟใต้ดิน

ตามติดตามตอนใหม่คะ  เล่าเรื่องราวได้ เพลินมาก

อ่านทุกตอนจนเหมือนได้ไปเอง555+

มาตามต่อ คุณป้าขา กลับบ้านตั้งเจ็ดวัน

เศร้าทำไมไม่รุ แต่อยากได้คนที่อยู่ในป้าย ความเห็นที่ 6 เสื้อกั๊กดำอ่ะค่ะ
เสื้อฟ้าไม่เอา ชีแรงไป

ตามมาเที่ยวต่อครับ

ขอแบกเป้ ไป hostel ด้วยคนคร้าบบบ ......

ไปเที่ยวด้วยคนครับ

ร่วมเดินทางติดทริปด้วยคนครับ

เข้ามาแบกเป้ร่วมทริป(ที่ลุ้นว่า...จะจบรึป่าวไม่รู้..อิอิ)ด้วยอีกคนค่ะ

ครั้งนี้คุณป้าก็แซ่บถึงใจเหมือนเคยเลยค่ะ

ติดตามลุ้นอยู่ตลอดนะคะ

รออ่านค่ะ

มารอป้าจ้า

รอชมค่ะ

มารอป้าด้วยคนค่ะ

รอป้าตั้งกะเมื่อวาน
รอต่อไป...ไป Coney Island ให้จงได้

มาต่อเลยนะ เรื่องทักทายเก็บไว้ทีหลัง คุณพะยูนอ้วนแกกดดันป้าจัง อิ อิอิ  นี่ขนาดหลับอยู่นะ ยังสะดุ้งตื่นมาอัพเวปเลยอะ


กลิ่นธูปมันแรงงงงส์จริงๆ เมื่อวานนี้ป้าพิมพ์ไปตั้งเยอะ ดันหายหมดไง ป้าเลยงอนทิ้งหน้าเวปซะเรยยยย



บอกแล้ววัยทองก็เงี้ย โมโหง่าย ยิ่งถ้าไม่มีหญ้าอ่อนมาให้เคี้ยว แกจะโมโหนาน หายไปทีละ 2 เดือนแบบเนียนๆ เฉยเรยยยยย



ถ้าขอวีซ่าเข้าปารีสได้ ป้าจะไปล้มทับน้องวีให้สันหลังหักอะ รับรองจะไม่อยากเจอตัวเป็นๆ ของป้าไปอีกนาน



อีกโฆษณาที่มีให้เห็นในสถานีรถไฟคะ

ก่อนจะไปเกาะสวาทหาดสวรรค์ของป้า ขอย้อนกลับไปนินทาไอ้มหาเลวของป้าอีกนิดส์ ก่อนที่ป้าจะแบกผ้าย้ายไปหาโรงแรมแห่งใหม่ ป้าแอบเห้นว่าใน lobby มันช่างว่างและร้างราคนจริงๆ เอาวะเมื่อวานนี้ปล้นเงินมาได้ตั้ง 8 ดออลลลลลล์ ช่างมากมายเหลือเกิน ไม่คุ้มวะ วันนี้ขอแอบเนียนเข้าไปดู map ให้ชัวร์อีกครั้ง และแอบมีแถม ป้าจะไปแอบโหลดภาพนะ สิ บอกแล้วไงว่้าที่นี่หาคอมพ์โหลดภาพยากมากจริงๆ


ที่นี่แม้มันจะขี้โกงไปบ้าง แต่มันมีคอมพ์กองกลาง 1 เครื่องให้เล่นเน็ต แต่ป้าไม่สนใจเน็ตอะ ป้าสนใจแต่จะโหลดภาพ ตูจะถ่ายภาพกลับไปให้มากที่สุด เพราะว่าตูคงไม่มีโอกาสมาเหยียบนิวยอร์กอีกแน่ๆ   อยากรู้ละเซ่ว่าทำไม  อิ อิ อิ   หม่อมมารดาคงไม่ใจดีให้ยืมเป้นครั้งที่ 2 แนๆๆๆ   ขอแจ้งก่อนนะไอ้ 40000 บาทที่ปล้นมาได้ หล่อนเอ่ยย้ำๆ เลยอะ ยืมนะ ไม่ใช่ให้ฟรี อิ อิ อิ   มีย้ำซะด้วย ตอนนี้ไม่ต้องกังวลนะ ป้าคืนไปเกือบครบแล้วอะ



นอกเรื่องอีแระ   ป้าเข้าไป จัดการเสียบโน่น เสียบนี้ ต่อสายเต็มที่ โหลดภาพโล้ดดดดดดดดดดดด



ยังไม่ทันจะเสร็จเลยอะ   ไอ้เลวดันเดินเข้ามาพอดี แค้นยังไม่จางไปจากหัวใจของมันอะ มันได้ทีเดินเข้ามาอาดๆๆๆ  เลยอะ  ป้าฉลาดกะเขาเหมือนกัน


hello , good morning แหมๆๆๆ  ทักซะหวานเชียว อ้าวก็ตูกำลังใช้คอมพ์มันอยู่อะ


ไอ้นี่ได้ทีเลยอะ เพราะรู้ว่าป้าจะเช็คเอาท์ hey hey hey ทำำไรอยู่นะ ห้ามใช้คอมพ์ เด๊่ยวไวรัสจะมาติดเครื่องของไอ



ชชะ ชะ ชะ ไอ้นี่เลวจนวันสุดท้ายเลยอะ



บรรยากาศภายในรถไฟใต้ดิน สะอาดเชียว ที่สะอาดแบบนี้มีน้อยมาก ขอบอก

ป้าสอบเส้นทางไปเกาะสวาทหาดสวรรค์จากพนักงานหนุ่มรูปงาม มีรถไฟใต้ดินไป CONEY ISLAND  หลายสายเลยอะ ไปง่ายสบายมาก ถ้าดูจากแผนที่จะคิดว่ามันใกล้ ความจริงแล้วไม่ใกล้เลยอะ ต้องนั่งรถไฟ 2 ทอด จาก Brooklyn ถิ่นป้าถึงจะไปถึงเกาะสวาทได้


ระยะเวลาชั่วโมงกว่าอะ นานนะเนี่ย นานให้พอตื่นเต้นเหมือนกันว่าตูจะไปถูกไหมวะ ความจริงตามแผนที่จะเห้นว่ารถไฟไปสิ้นสุดกลางเกาะเลยอะ คงตามหาไม่ยาก



รถไฟวิ่งออกนอกเมือง บรรยากาศช่างต่างจากเกาะ MANHATTAN ลิบลับ ป้านึกว่าป้ากำลังนั่งรถไฟไปคำชะอีที่มุกดาหาร แหะๆๆๆ   มันบ้านนอกมากอะ แต่ป้าชอบ ไม่คิดไม่ฝันว่าตูจะได้เห็นเมกาแถบบ้านนอก บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนแปลง บ่งบอกว่ามันคือที่อยู่อาศัยของคนเผ่าพันธุ์เดียวกับป้า ดำอะ จะถามทำไมเนี่ย


มีแต่ตึกโทรมๆ ร้างๆ เก่าๆ เหมาะกับรายการช่อง 7 คืนวันพุธอะ รถไฟใต้ดินที่นี่ไม่ได้วิ่งใต้ดินทั้งหมดนะ พอออกนอกเมืองมันก็โผล่มาอยู่บนหัวเหมือนทางด่วนบ้านเราเลยอะ ใครอยากชมเมืองให้นั่งรถไฟสายนี้ รับรองได้เห็นทั้งเมือง แค่นั่งดูเมืองรอบๆ ก็คุ้มแล้ว



เปลี่ยนสายรถไฟกันอีกครั้ง โอ้โห รอนานมาก จนป้าเองแอบเสียว!!! มันหยุดวิ่งอะเปล่าวะ พอเขารู้ว่าคนสวยจากเมืองไทยจะไปเดินแก้ผ้า ณ ชายหาด CONEY เขาสั่งหยุดรถไฟอะเปล่า


lonely plnet แนะนำให้ป้าไปดูสถานที่ไว้ก่อน เบื่อไม่อยากหายใจเมื่อไหร่ มาลอนเล่นแถวนี้ได้เลย หลุมฝังศพ เชื่อไหมว่าตอนที่ป้าอ่านเจอ แนะนำให้เที่ยว ที่แปลว่าลงไปเดินเที่ยวในหลุมฝังศพ ป้าหัวเราะจนฟันปลอมสะเทือน ไม่มีที่ไปแล้วหรือไงวะ ถึงต้องท่องเที่ยวในหลุมฝังศพ มนุษย์หนอมนุษย์ แหะๆๆๆๆ   แต่พอป้าได้เห็น อิ อิ อิ มันสวยอะ อยากไปนอนคุยกะศพสักคืนสองคืนจริงๆ

ยังอยู่ที่เรื่องหลุมศพ เออๆๆๆๆ   หลุมศพฝรั่งมันไม่น่ากลัวเลยอะ มองลงไปมีคนเข้าไปเดินเล่นกันหลายคนเลยอะ ไม่รู้ว่าเข้ามาทำใจเตรียมใจไว้ก่อนหรือไงอะ



บางหลุมตกแต่งไว้สายงามมมากเลยนะ คนเรานี่ก็แปลกนะ ตอนที่เขามีชีวิตอยู่ เราไม่เคยคิดจะทำอะไรให้เขา แต่ดันมาทำหลุมฝังศพซะสวยหรู เหอหๆๆๆๆ   ของป้าขอแค่ป้ายชื่อฝังเพชรพออะหลานเอ้ยยยยย ไม่เอาไรมากหร็อก หวังว่าคงไม่รบกวนกันเกินไปนะ


หลุมฝังศพแห่งนี้ใหญ่โตมาก กว้างขวางจนป้าเองชักสงสัย คนที่เข้าไปเยี่ยมญาตเขาไม่หลงกันบ้างหรือไง

บรรยากาศชนบทของ Brooklyn คะ

หนึ่งชั่วโมงกว่า ป้ามองเห็นเครื่องเล่นเต็มไปหมด เฮ่ยยย  มีงานวัดที่นี่ด้วยเหรอวะ


เดี๋ยวขอย้อนชีวิตวัยเด็กไปขี่ชิงช้าสวรรค์สักหน่อย ขี่แต่หลังควายจนริดสีดวงอักเสบ ดูสิว่าชิงช้าสวรรค์ที่นี่มันจะมันส์เหมือนได้ขึ้นสวรรค์อะเปล่า

ยังฝันไม่ทันจบป้าก้มาถึงสถานีสุดท้าย ซึ่งรถไฟทุกสายต้องมาจอดพักที่นี่ เป็นสถานีปลายทาง รวมทั้งเป้นสถานีที่ใครอยากชมชายหาดจะต้องลงที่นี่



เนื่องจากสถานีนี้มันใหญ่มาก งงแอนด์มึนกว่าจะหาทางออกมาได้ ออกมาแล้วมีป้ายบอกว่าชายหาดให้ไปทางไหน  ตูไม่เชื่อหร็อกป้ายมันต้องบอกผิด ในเมื่อตูดูแผนที่แล้วมันบอกว่าไปอีกทาง แหะๆๆๆ   ทำรู้ดีอีก ป้าเชื่อสมองของตัวเอง




เดินไปเกือบครึ่งชั่วโมง ยิ่งลึกเข้าไปเรื่อยๆ คนเริ่มหายไป มีแต่ชายวัยฉกรรย์วัยมันส์ที่ป้าชอบ เริ่มมีสายตาหลายคู่มองตรงมา บางคนเดินผ่านแล้วยังมองจนเหลียว  ทำไมวะเนี่ย วันนี้ตูสวยกว่าปกติอะเปล่าวะเนี่ย   ถึงแม้ว่าป้าจะชอบคนดำมากเป้นการส่วนตัว เจอสายตาแบบนี้ตูเสียวเหมือนกันอะ



เมื่อเห็นท่าไม่ดี ป้าแก้เขินอะ เข้าร้านขายของชำ ซื้อกาแฟมาฟาดสักแก้วให้สมองมันแล่นดีกว่า เมกาน่าเบื่ออีกแล้ว เขาไม่ขายกาแฟเย็น เลยต้องทนดื่มกาแฟร้อนให้ปากเหม็น



ส่วนตัวปป้านะ ป้าไม่กินกาแฟร้อน เป็นนิสัยส่วนตัวอะ มีเรื่องขำขันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยอะ ขอเล่าหน่อย


มีแขกมาที่นี่(โรงเรียน) มีการเตรียมกาแฟให้แขกด้วยอะ เนื่องจากมีเพื่อนขอร้องให้อิชั้นช่วยถือกาแฟไปให้แขกอีกกลุ่มหนึ่ง ป้าเองเป็นคนดีมีน้ำใจ เลยช่วยถือให้



แต่ แต่ แต่ มีคนเห้นว่ากาญจนาถือกาแฟ 2 แก้ว ความเป้นผู้ดีที่หล่อนพยายามนำเสนอมานานสำแดงอะ


ดูสิ ดูสิ ดูสิ ดู E กาญจนา แขกยังไม่ทันได้กินกาแฟเลยอะ มันเอาไป dak ก่อนใครเลยอะ (ครูนะเนี่ย แหมๆๆๆ ตูละไม่อยากเชื่อว่า คำพูดแบบนี้จะออกมาจากคนเป้นครู ซาบซึ้งมาก)


วันหลังผ่านนานพอสมควร she คนนี้ดันซวย หรือจะลองใจก็ไ่รู้ หล่อนมาชวนอิชั้นไปทานกาแฟ แล้วยังส่งแกแฟร้อนมาให้อิชั้นอะ



ขอโทษคะพี่ หนูไม่กินกาแฟร้อนอะ ปากเหม็นอะ ไม่ชอบ  แล้วกาญจาสุดสวยก็ยิ้มด้วยสายตาเชือดเฉือน น้ำผึ้งอาบยาพิษ!!!!  แรงส์หล่อน



ภาพสวยๆ ในสถานีรถไฟแห่งนี้

แล้าป้าก็เลือกหน้าบ้านของใครคนหนึ่งเป้นสถานที่จิบกาแฟที่ซื้อด้วยเงินที่ปล้นคืนกลับมาได้ แถมยังมีเงินเหลือพอให้ซื้อสตรอบอรีีสดๆ ได้อีก 1 กล่องด้วยคะ ราคา 4 ดอลล์ ถือว่า แพง ป้าว่าราคาเท่าบ้านเราเลย มาถึงเมกาจะไม่กินสตรอบอรี่ของแท้บ้างเลยเหรอ



ทานกาแฟจนหมดไปครึ่งแก้ว ยังเซ่อเดินต่ออีกอะ เพราะเดินมาแล้วตั้งไกล เดินไปให้สุดถนนเลยสิ ดูสิว่าถนนสายนี้จะไปจบที่ไหน เหมือนการเดินทางของป้า มันจะไปจบที่ไหนนะ บราซิล อาร์เจน หรือเวียตนามที่รัก

เดินจนไม่สามารถเดินต่อไปได้เพราะมันมาเจอ highway นะเอง



ป้าเลยต้องถ่อสังขารย้อนกลับทางเดิม ถามทางไปเรื่อยๆ ไอ้ชายหาดของป้ามันอยู่ติดกับงานวัด อิ อิ อิ ที่ชิ่งช้าสวรรค์ยืนท้าแดดอยู่นั่นหละ



ความจริงป้าไม่ได้คาดหวังอะไรมากนักกับทะเลที่นี่ เพราะทะเลที่สวยที่สุดของป้า คือ เคปทาวน์ และ SAINAI PENNINSULAR โน่น แต่ป้าแปลกใจทำไมคนเมกาถึงชื่นชอบชายหาดแห่งนี้นัก อาจจะเป้นเพียงสถานที่เพียงแห่งเดียวที่คนนิวยอร์กไม่ต้องขี่เครื่องบินไปเหยียบน้ำทะเลอะ



ก่อนจะถึงชายหาด ป้าเห้นคนมุงกันเป็นพันคน โม้แล้วป้า คนต่อแถวไรกันวะ ต่อกันจนล้นออกมาที่กลางถนน ถ้าล้นออกมาจริงรถชนตายแล้วป้า   ป้าเข้าไปดู อีโธ่โว้ยยยยยยยยยยยยย   ต่อคิวซื้อไส้กรอก นึกว่าต่อคิวรับถุงแจกน้ำท่วมแบบบ้านป้า แย่งกันน่าดู ทั้งที่มีแต่ปลาป๋องบุบๆๆๆ

มาตามต่อ คุณป้าขา กลับบ้านตั้งเจ็ดวัน
   
เศร้าทำไมไม่รุ แต่อยากได้คนที่อยู่ในป้าย ความเห็นที่ 6 เสื้อกั๊กดำอ่ะค่ะ
เสื้อฟ้าไม่เอา ชีแรงไป

จากคุณ : Proud of you. (Proud of you)    
เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 11:10:49  

........

ต้องรับเดนจากป้าแล้วจ้า เพราะป้าได้กระทำอนาจารไปเรียบร้อยแล้ว อิ อิ อิ



เอาคนนี้แทนละกัน ยังไม่ผ่านมือป้า

ตามติดตามตอนใหม่คะ  เล่าเรื่องราวได้ เพลินมาก

อ่านทุกตอนจนเหมือนได้ไปเอง555+

จากคุณ : jarabeebb    
เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 10:49:56  
 

..................


แหะๆๆๆๆๆ  ช่วยแชร์ตั๋วเครื่องบินบ้างก็ได้จ้า ป้าไม่รังเกียจหร็อก

ลืมเอาปลั๊กกลับบ้าน แบตหมดจ้า

ให้ไวนะคะป้าก่อนนู๋จะเปลี่ยนใจกลับไปกอดเมืองไทย

ร้านขายอาหารขยะแห่งนี้อยู่ตรงทางเดินออกสู่ชายหาดคะ เลยมีคนมานั่งทานกันเยอะ เพราะบางคนกลับมาจากหาด เหนื่อยแอนด์หิว สว่นทนที่กำลังจะไปหาดก็มาแวะหาอะไรรองท้อง เจ้าป้าเองแอบดูเมนู เชอะ อาหารขยะป้าไม่ทานหร็อกๆๆๆๆ ขอย้ำไม่ทานหร็อก


แต่ป้าเลือกนั่งชมวิว ชมคนเรื่อยเปื่อย จิบกาแฟร้อนของป้าต่อไป คนเมกันชอบพาครอบครัวมาเที่ยวทะเลมาก แต่ทำไมอัตราการหย่าถึงสูง อิ อิ อิ  ดูภายนอกสมพันธ์ดูสวยหรู ภาพลวงตานี่หว่า



ป้านั่งอยู่นานแสนนาน เอาละถึงเวลาที่จะเดินไปทะเลเสียที พร่ำนานแล้ว ดูสิว่ามันจะสวยขนาดไหน ออกนอกเรื่องนิดนึงคือ ว่าวันนี้มันเป้นวันที่อากาศดี แดดแรงเชียว ทะเลจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะที่สุด ไม่ได้ต้องการอะไรมาก ป้ายังมึนอยู่กับ museum สมบัติของชาติอื่น แหะๆๆๆๆ ยังโชคดีที่ไม่เจอสมบัติของประเทศไทยมาเพ่นพ่านแถวนี้ หรือว่าป้ายังเดินไม่ทั่วก็ไม่รู้นะคะ



ขอโม้นิดว่าที่นี่มี art ตามถนนสวยมาก ใครนะช่างมีฝือมือยอดเยี่ยมจริงๆ ใครที่เดินออกจากสถานีรถไฟใต้ดินที่นี่ ต้องหยุดดูภาพเขียนสวยๆ ริมกำแพง แถมยังต้องควักกล้องออกมาถ่ายภาพเก็บไว้ทุกคนเลยอะ รวมทั้งป้าคนสวยด้วยคะ   ไม่ไกลจากภาพสวยๆ มีไอ้หนุ่มมาวางของขาย ป้ารีรอๆ อยุ่นาน ไอ้นี่ดันหลงตัวเอง นึกว่าป้าอยากรู้จักมัน เชอะๆๆๆ   ป้าม่ายช้อบผู้ชายอะ  ผู้ชายไร้หัวนอนปลาย teen อิ อิ อิ


CONEY ISLAND Station

wall street art and lucky lady

มันบังเอิญนะ ความจริงอยากได้ภาพที่ไม่มีอะไรมาบัง แต่พอรถมาบัง เลยได้ภาพที่แปลกดี

สตรอบอรี่ราคา 4 ดอลล์ ด้านบนสวยน่ากิน แต่ข้างในเน่าอะ แหมๆๆๆ  เหมือนบ้านเราเดะ  สีแดงน่ากินแบบนี้ ขอบอกว่ามันเปรี้ยวมากเลยอะ

ร้านอาหารที่มีเพียงแห่งเดียว คนจึงหลั่งไหลมาทานที่นี่ รวมทั้งมีส้วมให้บริการด้วยอะ จะซื้ออะไรมากินหรือเปล่าเขาไม่ได้แคร์ เพราะส้วมอยู่ข้างนอก ป้าเองแอบใช้บริการซะหน่อย เพราะเราไม่รู้ว่าที่ชายหาดที่ป้าตั้งใจว่าจะอยู่ในถึงตะวันตกดินจะมีส้วมสาธารณะให้ใช้หรือเปล่า ต้องเตรียมตัวไว้ก่อนน่าจะดีกว่า

ใครที่ไม่ชอบนั่งด้านใน สามารถมานั่งรับแดดด้านนอกได้คะ แถมมีคนหล่อๆ เป้นอาหารตาด้วยอะ ป้าเองสอดส่ายสายตา ใครมาคนเดียวบ้างวะเนี่ย อิ อิ อิ   เปล่าๆๆๆ   ไม่ได้อยากเข้าไปทักทายแต่อย่างใด แค่จะเสพย์ทางสายตาเท่านั้นเอ้งงงง

คงไม่ต้องถามนะว่าป้ากำลังนั่งมองใครอยู่ อิ อิ อิ หล่อรากไส้ถูกใจตูเป้นที่สุ้ดดดดดดดดดดดดด

เดินออกจากทางด้านหลังของ junk food จะเจอทางเดินที่ป้าเองก็ไม่รู้วส่ามันไปไหน แต่ถ้ามีคนเดินไปก่อน แปลว่ามันต้องไปได้ ป้าเดินตามไปบ้าง ไม่เกินวันพรุ่งนี้ ป้าต้องหาทะเลเจอแน่นอน


ไม่ค่อยมีใครเดินมากนัก แต่ไม่ต้องห่วง สว่างโร่แบบนี้ ใครจะทะลึ่งข่มขืนคนท่ามกลางแสงแดดอันจัดจ้านขนาดนี้ ป้าเดินไปพร้อมกับครอบครัวหนึ่ง ที่ป้าเชื่อว่าเขาก็คงเดินตามหาทะเลเหมือนกัน

ไกลออกไปมีหออันนี้โ่อยู่กลางท้องฟ้าที่แสนสดใส ใครวะมาสร้างหอไอเฟลที่นี่



ไอ้หอนี่มันตั้งอยู่ริมหาดเลยคะ ความจริงมันก็ไม่ได้สวยอะไรนักหนา แปลกจังคนที่มาเที่ยวที่นี่ต้องถ่ายรูปมัน แถมยังมีคนบ้าจากประเทศไทยถ่ายรูปมันไปเกือบ 10 ภาพ สงสัยอยากเห็นไอเฟลของจริงอะ ดูของปลอมไปก่อนเหอะป้า ว่าแต่มันคล้ายหอไอเฟลตรงไหนวะ

แสงแดดแรงมากไม่ได้แปลว่าอากาศจะไม่หนาวนะ แต่ป้าคนนี้แกมาจากประเทศไทย แกนึกว่าอากาศร้อนตับแล้บ แกจะมาแก้ผ้าว่ายน้ำกลายร่างเป็นนางเงือกไห้ไอ้กันน้ำลายหกอะ

เกือบ 1 กิโลเมตรก้จะมาถึงชายหาด ชายหาดไม่ได้สวยอย่างที่วาดหวังหรอกนะ เพราะยังเป็นหน้าหนาวอยู่ น้ำทะเลยังดำ ชายหาดไม่ได้ขาวสวยเท่าไหร่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น



มีป้ายแจ้งว่าห้ามลงเล่นน้ำโดยเด็ดขาด ถึงไม่แจ้งก้คงไม่มีใครทะลึ่งลงไปเล่นน้ำหร็อก อุณหภูมิวันนั้นไม่น่าจะเกิน 10 องศา ใครอยากแปลงร่างเป็น meat freezing ก็เชิญกระโดดลงไปได้เลย

มาเมื่อมาถึงชายหาด จะมีทางเดินที่ทำไว้อย่างดีให้เดินเล่น ทางด้านซ้ายมือคือร้านอาหาร ที่มีแต่าอาหารขยะ ราคาแพงม้ากกกกกกกกกกก แต่มีคนรอซื้อมะเร็งกินกันเต็มไปหมด!!!



ป้าเองตั้งใจว่าจะไม่กินอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะครบ 3 วันก่อน แล้วค่อยหาอะไรหนักๆ ทานสักมื้อ จะประทังชีวิตด้วยกาแฟเพียงแก้วเดียว และสตราอบอรี กับกล้วยหอมลูกเท่าแขนต่อไป ความจริงการทานแต่ผลไม้มันดีต่อสุขภาพนะ ไม่เชื่อไปอ่านในหนังสือชีวจิตเดะ แต่ถ้าทานแต่ผลไม้แล้วเดินวันละ 10 โล มีหวังตายหยังเขียดแน่ๆ ป้าเอ้ยยย


ทางเดินที่เห็นในภาพทอดตัวยาวตามแนวชายหาด ป้าว่าชายหาดแห่งนี้น่าจะยาวมากกว่า 6 กิโลเมตรตลอดจากทิศเหนือถึงทิศใต้ เดินกันทั้งวันได้เลยอะ สำหรับคนที่ชอบแสดง music vedio พร่ำเพ้อ คร่ำครวนถึงความรักครั้งเก่า ปั๋วคนอื่นเขา ชู่รักเมื่อยังสาว สุดแท้แต่ว่าท่านจะมีความหลังแบบไหน ตัวใครตัวมันจ้า!!!

เรื่องของเศรษฐีเขานะ เราได้แต่แอบอิจฉา


ชะ ชะ ชะ พอรู้ว่าป้าจะถ่ายรูป ดูสายตาเพ่แกสิ

หาดทรายกว้างไกลสุดสายตาจริงๆ วันนี้น้ำค่อนข้างลง จึงทำให้ชายหาดค่อนข้างกว้าง มีเจ้าหน้าที่ยืนทำหน้าที่ค่อยห้ามไม่ให้คนลงเล่นน้ำ รวมทั้งไม่ให้เดินลงไปที่ริมทะเลมากเกินไป เรื่องความปลอดภัยของที่นี่ค่อนข้างเป็นเรื่องที่สำคัญ


ถ้าเป้นบ้านเรานะเรอะ ตูจะลงไปใครจะทำไม!!!



ป้าเลือกเดินไปทางด้านทิศเหนือก่อนเพราะไม่ค่อยมีคน จะเดินทำ music รำลึกความหลังเมื่อครั้งมีไอ้หนุ่มหน้าโง่จากชุมพรมาหลงรัก อิ อิ อิ  ไม่น่าปล่อยให้มันหลุดมือไปเรยยยย  


เดินลงไปตั้งใจจะขอสัมผัสน้ำทะเลสักนิดว่ามันเย็นขนาดไหน แหมๆๆๆๆ  เ จ้าหน้าที่เดินมาทันที


no no no อย่าเพิ่งฆ่าตัวตาย เราขี้เกียจรับผิดชอบศพของคุณ อิ อิ อิ ไม่ต้องรับผิดชอบหรอกคะ ทิ้งให้ไอ้หลามรุมทึ้งไปเรยยยย

สัญลักษณ์ของนิวยอร์กคือ ใบเมเปิ้ลนะคะ


ห้ามแล้วจะมีคนบังอาจไหมนะ

เนื่องจากแสงแดดมันแรงจริงๆ ป้าแก้ผ้าเลยอะ เดินด้วยเสื้อแขนกุด แบบว่าอยากอาบแดด รวมทั้งอยากจะดชว์ด้วยอะ ตูมีผิวสีกาแฟดำ อิ อิ อิ สีผิวที่สาวฝรั่งต้องอิจฉา


ตอนเด็กๆ   ได้แต่มองแขนตัวเอง ทำไมหม่อมมารดาแกเกิดป้ามาดำจัง ไม่ยุติธรรมเลยนี่หว่า ทำไมตูดำอย่างงี้วะ แต่พอโตขึ้น


เฮ่ยๆๆๆๆๆ   ถึงตูจะดำ แต่ผิวเนียนสวยกว่าใครตั้งหลายคน แหะๆๆๆ  เ ข้าใจปลอบใจตัวเอง


เมื่อล่วงเข้าสู่วัยสาวสะพรั่ง ไอ้ความดำไม่ใช่ปัญหาของชีวิตต่อไป ป้ากลับหลงรักความดำของตัวเอง แถมยังภูิใจอีกต่างหาก อิ อิ อิ ไม่มีใครผิวสวยเท่าตูอีกแร้ววววว    ตอนนี้เลยชอบอาบแดดมาก ถ้าใครที่ชอบไปหัวหิน แล้วเห้นหญิงสาววัยกำลังเริ่มต้นนอนอาบแดด ใส่บิกินี่สีสดๆ เข้าไปทักได้เรยยยย   เจ้าป้าเองแหละ!!!


เข้าไปทักได้อย่างเดียวนะ ห้ามทวงเรื่องทริปอียิปต์ ทริปไซบีเรีย อิ อิ อิ

ป้าเดินอาบแดด สงสัยละสิว่าทำไมไม่นอนอาบแดด!!!


แหมๆๆๆ   ถ้านอนอาบแดดป้าก้จะพลาดนะสิ


ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ขนหัวเริ่มลุก ขนหน้าแข้งเริ่มชัน หนาวเข้ากระดูกดำเลยอะ  คนที่เดินผ่านไปมายังตะลึงกับความหาญกล้าของเจ้าป้า ทำไม she คนนี้เจ๋งจังวะ เดินเปลือยเลยอะ สติดีเปล่าวะ อ้าววววๆๆๆ  ชมหรือว่าด่ากันวะเนี่ย???



จากบรรยากาศที่แสนสงบ เริ่มจะไม่สงบ เพราะทรายที่ชายหาดเริ่มแห้ง มันเริ่มปลิวนะสิ เหมือนพายุทรายที่อียิปต์เลยคะ พัดมาเป็นสาย จะถ่ายภาพนะเรอะ กล้องพังอะเดะ มีกล่องตัวเดียวไม่ใช่เรอะ   ป้าหยิบกล้องออกมาถ่ายภาพครั้งคราว และได้หยุดลงเมื่อหน้ากล้องไม่สามารถเปิดได้นะแหล๊ะ เพราะทรายเข้าไปอยู่เต็มไปหมด

บางช่วงที่เหนื่อยมากๆ ปวดขามากก็หยุดจิบกาแฟร้อนที่ไอไม่โปรดปราน แต่เพิ่งมาเห็นประโยชน์ของมันเพราะมันสามารถแก้หนาวได้นิดหน่อย



พายุทรายแรงมากจนต้องนั่งลงกับพื้นแล้วเอาเสื้อมาคลุมหัวไว้เลยอะ ยังสงสัยตัวเอง นี่ตุเดินอยู่นิวยอร์กเหรอวะเนี่ย นึกว่ากำลังเดินตามหาเจ้าชายชารีฟอยู่ที่ทะเลทรายสะฮาราซะอีก บรรยากาศแบบทะเลยทรายจริง ทรายจำนวนมหาศาลพัดผ่านร่างกายจนสะท้านเลยอะ แถมยังซัดผิวซะจนผิวสาวของป้าหมองหม่นไปหมด!!!




อะไรนะทอดตัวลงทะเล

พายุทรายแรงมากจนป้าเองแทบจะยอมพ่ายแพ้ วิ่งหลบไปหาที่ซุกซ่อนผิวทองคำของป้า แต่โชคร้ายป้าเดินมาไกลเกินไป ไม่มีที่ให้หลบซ่อนเลยอะ เห็นแต่สะพานที่ทอดตัวลงไปในทะเล ป้าจะไปหลบที่เสาเข็มของสะพานแห่งนนี้ อย่างน้อยหลบแรงลม ซุกตัวไห้กายมันอุ่นขึ้นมาก่อน มีแรงแล้วจะดินต่อไป ความตั้งใจคือป้าจะเดินให้สุดชายหาดเลยอะ จะใช้เวลาทั้งวันทื่นี่

ป้าซักเสื้อยกทรงบ้างปะ???


กาแฟแก้วละ 4 ดอลล์ กินแทบไม่ลงเพราะมันขมมาก ป้าไม่กล้ากินมาก เพราะถ้ากินกาแฟร้อนเมื่อไหร่ ตูดป้ามันอยากทำงาน เจ็บขี้แถวนี้จะทำไงดีวะเนี่ย

บางช่วงของชายหาดจะมีก้อนหินใหญ่มากขวางกั้นอยู่ มันลื่นมาก ป้าเก็นบางคนปีนขึ้นไปวิ่งเล่น เจ๋งอะ ป้าเองไม่กล้าหร็อก ขาหักรอบที่แล้วยังอักเสบเลย จะซ้ำเชียวรึ




เพราะไอ้กาแฟแก้วนั้นแท้ๆ  วันนี้แปลกมากกินแล้วไม่เจ็บขี้ แต่ดันปวดเยี่ยวมาก!!! ขอบอกว่าที่นี่ไม่ห้องน้ำสาธารณะหรอกนะ มันปวดจนไม่สามารถทนได้เรยยยยย



ป้าปีนเข้าไปกลางกลุ่มก้อนหินที่มีช่องว่างอยู่นิดหน่อย เนื่องจากน้ำหนักลดลงไปค่อนข้างมาก เพราะไม่ค่อยได้กินอะไรเลย กางเกงป้าเลยหลวมไปมาก ป้าจัดการรูดซิ๊บอย่างรวดเร็ว



ฉี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลงบนก้อนหินนะแหละ   แหมๆๆๆ อั้นอยู่นาน พอจะเยี่ยว มันเยี่ยวไม่ค่อยออกอะ ปวดทรมานดีแท้ ความจริงโง่นะ ไม่รู้จะอั้นไปทำไม เพราะถึงยังไงก็ไม่มีส้วมให้ใช้บริการ ก้อนหินเป็นกำบังที่ดีเยี่ยมเลยอะ


แต่ป้าไม่รู้หรอกว่าบนคอนโดสูงริมชายหาดมีใครหยิลกล้องส่องทางไกลขึ้นมาชมวิวเช้าวันนี้บ้างอะเปล่า ขอโทดดดดดด้วยนะ ที่มีตูดขึ้นสังคังของป้าเข้าไปปรากฎอยู่ในกล้องส่องทางไกลของท่าน!!!

ถ้าใครเดินมาเจอคงจะงง เข้าของเป้อยู่ไหนวะเนี่ย



แหะๆๆๆๆๆๆ หล่อนซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินนะ

สะพานแห่งนี้สร้างไว้สำหรับเดินออกไปชมวิวกลางทะเล รวมทั้งเป้นสถานที่ที่นักตกปลามาเย่อเหยื่อคะ

ป้ายังไม่อยากฆ่าตัวตาย ป้าไม่กล้าปีนขึ้นไปอะ ทั้งที่ป้าเองอยากได้ภาพสวยๆ มาฝากหลานๆ นะ

ลุงคนนี้แกมานั่งอาบความหนาวแบ่งปันอาหารเช้าให้กับนนางนวลจำนวนนับพันตัว ขอบคุณแกด้วย ณ ตรงนี้ เพราะทำให้ป้าได้ภาพสวยๆ ของนกนางนวลที่ป้าหลงรักในความอ่อนหวานของมัน แต่ป้าไม่ชอบเข้าใกล้นกทุกชนิดนะ ป้ากลัวเชื้อโรค



ใครจะมาพาป้าลงจากคาน มีกฎเหล็กด้วยอะนะ ห้ามเลี้ยงนก ห้ามเลี้ยงสัตว์เพื่อการค้า หาไปเหอะป้า อายุรุ่นนี้ยังมีโอกาสเลือกอีกเหรอวะเนี่ย

นกนางนวลตัวเท่าหม้อแกงกำลังเริงร่ากับยามเช้าที่แสนเงียบเหงา บางตัวกำลังมีความสุขอยู่กับปลาสดๆ จากลุงผู้ใจดี

ที่นี่มีหอยแครงให้ลากด้วยเหรอเนี่ย ส่วนหอยครางกำลังเดินล่าตามหาความฝัน

คอนโดริมหาด กับบรรยากาศของทรายที่กำลังก่อตัว มันจะพัดอย่างแรงและเร็วมาก ทำให้เจ็บผิวอย่างยิ่ง ช่วยที่พัดแรงๆ ไม่สามารถถ่ายภาพได้นะคะ

เยี่ยวเสร็จแล้วยิ้มหวานเลยนะป้า ชะ ชะ ชะ น่าจะปรับหล่อนซะให้เข็ด มาบังอาจทำให้ชายหาดสกปรก



สกปรกที่ไหนกัน ป้าเห็นว่าปลามันขาดสารอาหาร สารอาหารไรหละป้า


ขาดธาตุยูเรียไง ป้าเลยปล่อยไปซะลิตรกว่าๆ   เบาตัวเลยตู

ผลจากแรงลม

เพื่อนคู่กาย ไปไหนไปกันมาหลายทริปแล้ว มือสอง ราคา 1300 บาท ใช้จนคุ้มเลยอะ


ทริปนี้พิเศษมาก เพระาหม่อมมารดาไม่สามารถทนต่อความเน่าของมันได้ she เลยซักให้ซะเรยยยยยยย เฮ่อ....ลูกสาวตู สวยแบบซ๊กมกเหมือนใครวะเนี่ย???

ชายหาดส่วนตัวจริงๆ เพราะแทบไม่มีใครเดินผ่านมาสักเท่าไหร่



เงียบเชียบมากจริงๆ   ป้าชอบนะ เดินเรื่อยๆ เพราะเดินเร็วไม่ได้นะสิ ลมมันต้าน การเดินบนทรายแบบนี้มีอันตรายนะ เพราะข้อเท้าจะทำงานหนักมาก ป้าเลยปวดขามาก งานนี้เลยได้กินยาโดยมีกาแฟร้อนที่แปลงร่างเป้นกาแฟเย็นเรียบร้อยแล้วแทนน้ำ



คนที่เดินสวนมาคงแอบคิดเหมือนป้า มรึงบ้ากันหรือเปล่าเนี่ย สตัยังดีหรือเปล่า หนาวจะตาย -- มาเดินทรมานตัวองทำไมเนี่ย



มีคนแก่บางคนออกมาวิ่ง เหงื่อซีกเลยอะ อันนี้ค่อยเข้าบรรยากาศหน่อย ส่วนคนที่ออกมาเดินเล่น ดูแล้วน่าจะสติไม่ดี

ดูสิว่าป้าเดินมาไกลขนาดไหน มองแทบไม่เห็นสะพานอีกแล้ว เดินมาหลายกิโลเลยเนี่ย เหนื่อยมากก็หิวมากด้วย หิวจนป้าแทบจะต้องฆ่าใครสักคนควักเอาหัวใจมากินซะเรยยยย



กาแฟที่กินเข้าไปมันเข้าไปทำลายท้องไส้ของเรา และกระตุ้นให้น้ำย่อยไหลออกมากกว่าปกติ ทำให้หิวมากจริงๆ แต่ถึงจะหิวมากขนาดไหนก็ต้องทน เพราะไม่มีบ้านคน ไม่มีร้านอาหาร แน่จริงกินทรายเลยป้า นักการเมืองของประเทศไทยเขากินกันเป้นอาหารหลักเลยอะ กินดิน กินปูน กินทราย กินกันจนบ้านเมืองแทบล่มจมเลยไม่ใช่เหรอ???




ยิ้มให้ใครวะเนี่ย เดินคนเดียวแท้ๆๆๆ

จุดสุดท้าขอของชายหาดด้านทิศเหนือคือกองหินแห่งนี้


ผ่านไป 2 ชั่วโมงป้าเดินมาถึงจุดสุดท้ายจนได้ ตั้งใจว่าเดี๋ยวจะไปนอนบนกองหินนั่นแหละ หลับสักชั่วโมง มีแรงแล้วค่อยเดินต่อไป เดินไปไหนดีนะ???

เมื่อปีนกองหินขึ้นไปแล้วป้าต้องตะลึง เพราะหลังกองหินแห่งนี้คืออ่าว เป้นอ่าวเล็กๆ แต่ดันสวยเฉยเรยยยย มีบ้านหลังเล็กๆ น่ารักเชียว เหมือนหมู่บ้านชาวประมงริมหาด อย่างงี้ต้องขอไปสำรวจซะหน่อยแล้ว



เมื่อเดินต่อไปถึงรู้ว่ามีรั้วกั้นอย่างหนาแน่น ป้าต้องเดินย้อนกลับออกมาเป็นกิโล เพื่อหาทางออกกลับสู่ถนน เพื่อเดินไปตามถนนไปตามหาหมู่บ้านแสนสวยแห่งนี้ให้เจอ

อ่าวเล็กๆ ไม่ไกลกันคือหมู่บ้าน เข้าไปหากาแฟกินอีกสักแก้วดีกว่า

ปาดดดดด ถ่ายทอดสดครับ

เพิ่งมาติดตาม อ่านตอนเก่าๆ จบเมื่อวานนี่เอง

ตามต่อครับ สนุกมาก

บนผืนทรายที่มองไกลแทบไม่เห็นอะไรเลย แต่เมื่อก้มลงไป ป้าเจอต้นอะไรไม่รู้กำลังโผล่ขึ้นมาจากผืนทราย สำแดงให้รู้ว่า ตูก็ชีวิตหนึ่งเหมือนกัน  อย่ามาบังอาจเอาซ่ง teen เน่าๆ เหยียบลงมานะโว้ยยยย

ปาดดดดด ถ่ายทอดสดครับ

เพิ่งมาติดตาม อ่านตอนเก่าๆ จบเมื่อวานนี่เอง

ตามต่อครับ สนุกมาก

จากคุณ : Phmatzue    
เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 09:50:55  
 

...........................


หวัดดีคับ ไปเลือกตั้งหรือยังเอ่ย???


เดี๋ยวมาโทดป้าอีกว่า อ่านทริปป้าจนลืมไปเลือกตั้ง อิ อิ อิ


ขอบคุณมากคะที่เข้ามาคนแรกของวันนี้เลยคะ ขอให้อ่านอย่างหนุกหนานนะคะ



crazy NEW YORK

กำแพงลวดที่กั้นไว้ ห้ามเดินต่อไป ต้องเดินย้อนกลับเพื่อกลับเข้าสู่ทางเดิน

สุดสิ้นเขตของชายหาด ไอ้รั้วนี่ป้าไม่กล้าเอามือไปจับหร็อก เกิดมีกระแสไฟฟ้า มีหวังโดนไฟช็อตยืนแข็งตาเหลือกกอดเป้จะได้อายเขาตาย


ป้าต้องเดินย้อนไปอีกครึ่งโลหรือมากกว่า จากนั้นกลับเข้าสู่ทางเดินที่แสนจะสะดวกสบาย ดันไม่ชอบไปเดินอยู่กลางทรายให้ทรายมันข่มขืนข้อเท้าเส็งเคร็ง

สงสัยมีคนรุ้ว่าป้าแกเปิดเตาแก๊สแบบฝรั่งม่ายเป้น เลยส่งแก๊สแบบนี้มาให้ป้า แหะๆๆๆ   แบบนี้ป้ามีอยู่ที่บ้านด้วยอะ


ความจริงแอบกลัวนิดหน่อยนะ มันวางอยู่ดีๆ ถ้าตูเดินไปถึงแล้ว มันจะระเบิด ปั้ง!!! ใส่ตะหมูกหักๆ ของตุเปล่าวะเนี่ย ถ่ายภาพเสร็จป้ารีบเดินหนีเลยอะ เพราะมันคงตากแดดมานาน มีสิทธิ์ระเบิดสูงมาก

ทางเดินที่เจ้าป้าตามหา ทอดตัวตลอดชายหาด เดินดีๆ นะ รัวังตกร่องล้มลงฟันหน้าหักนะ เดี๋ยวหาว่าป้าไม่เตือน

เรื่องของชาวบ้านเขา แต่เราอยากมีเอี่ยว อิ อิ อิ

หมู่บ้านแห่งนี้มันสำคัญไรนักหนาถึงต้องเอารั้วมากั้นความฝันของป้า



ฝันไรป้า ฝันว่าจะไปปล้นบ้านเขาหรือไง

ป้าเดินไปจนสุดทางเดินที่ค่อยๆ แคบลง แล้วกลายเป็นสะพานเล็กทอดตัวกลับเข้าสู่หมู่บ้าน ไม่ไกลกันป้าเห็นหมู่บ้านของคนรวย สวยมาก เหมือนบ้านพักตากอากาศ แหะๆๆๆ เราเดินเข้าไปหาเศรษฐีเมียตายดีกว่า เผื่อว่ากามเทพมันจะแผลงศร



ทางเข้าหมู่บ้านมีป้อมยามอย่างดี ตอนนั้นด้วยความที่อยากให้กามเทพมันแผลงศรมาก ไป้าไม่ได้คิดเลยว่าเขามียามไว้ทำไม ป้าแอบเดินเข้าเนียนๆๆๆ   แบบว่าเนียนที่สุดแร้ววววววอะ ขอ confirm!!!!


เสียงนกหวีดดังเข้าสมองส่วนซีรีบรัมเลยอะ ยังกะตูเข้าไปปล้นแนะ


hey hey hey you , you เป้นใครวะ you รู้จักใครอะเปล่า


มาหาใครเนี่ย  แหะๆๆๆๆ   หน้าตาแบบตู รวยขนาดมีญาติอยู่ในนิวยอร์กเลยเหรอเนี่ย แหมๆๆๆๆ   ช่างน่าปลื้มเสียนี่กระไร


no no no ญาติไรกัน ไม่มีหร็อก ตูไม่รู้จักใครหร็อก แต่ถ้าได้ผ่านเข้าไป รับรองไม่เกิน 1 ชั่วโมง ไอหาคนรู้จักได้แน่นอน ชิ ชิ ชิ



เมื่อไม่มีญาติ ไม่มีคนรู้จัก จงกลับออกมาเดี๋ยวนี้


ฝันไปเหอะว่าคนอย่างป้าจะยอมง่ายๆๆๆๆ


hey hey hey หมู่บ้านของ you มันสวยมากเลยนะ เนี่ยไอเป้นนักท่องเที่ยวนะ มาตั้งประเทศไทยโน่น ไม่เคยเห้นหมู่บ้านที่ไหนสวยพรรค์นี้เรยยยยย  ขอเข้าไปชมหน่อยเดะ นะ นะ นะ


no no no ไม่อนุญาต


แหะๆๆๆๆๆ   ลูกอ้อนของป้าใช้ไม่ได้ผล สงสัยหน้าตาเหมือนบินลาเด็นไปหน่อย!!!




กำแพงที่ซุกซ่อนบ้านมหาเศรษฐีไว้ข้างใน

เมื่อไม่สามารถเข้าไปปล้ำมหาเศรษฐีได้ ป้าเลยเดินย้อนกลับทางเดิม ไม่เดินที่ทรายอีกแล้ว บางอย่างครั้งเดียวก็เกินพอ



ทางเดินจะมีเก้าอี้วางไว้ให้นั่งเล่นเป็นระยะ แล้วจะช้าอยู่ไย หล่อนคนนี้เดินหาตัวที่เหมาะสมอยุ่นาน จนมาได้ที่ตัวนี้ นอนเลยอะ เอาเป้เป็นหมอนแล้วหล่อนก็หลับไปอย่างมีความสุข ชีวิตตูช่างโชคดีไรเช่นนี้วะ ได้นอนกลางดินกินกลางทรายมาแล้วหลายประเทศ


เมื่อหลับเต็มอิ่ม หล่อนก็ทำสิ่งที่หล่อนชอบ ถ่ายรูปตัวเอง อิ อิ อิ

และมันก็เป็นที่มาของรูปนี้


ถุงเท้าคู่นี้ซื้อเมื่อไปเนปาล  ผ่านงานมาสาหัสมาก ดูได้จากหลักฐาน ป้ายังไม่สามารถตัดใจโยนมันทิ้ง อยากรู้ละสิว่าทำไม เพราะป้าชอบหยิบมาขึ้นมาดมขี้ teen หรือไง



no no no ไม่ใช่ซะหน่อย ป้าชอบสีแดง ป้าเลยยังไม่ทิ้งมันนะสิ  ถุงเท้าทั้งหมดที่เอาไปล้วนเป็นของเหลือซากมาจากทริปเนปาลทั้งสิน น่าเสียดายไปทำหายที่เคปทาวน์ไปหลายข้าง ที่เหลือกลับมาเลยเป็นคนละข้าง


ความจริงนิวยอร์กคือเมืองที่รวมคนบ้าทุกจำพวก ถ้าป้าจะใส่ถุงเท้าคนละสี ถือว่าเป็นเรื่องปกติมาก!!!

นอนหงายแล้วยังไม่ sexy พอ เจ้แกเลยลองนอนคว่ำ เดี๋ยวหงายเดี๋ยวคว่ำ จนคนที่เดินผ่านไปมาชักงง  มันทำไรของมันวะ บ้าอะเปล่า วิ่งลงไปนอนบนพื้น


ผ่านมาแล้ว 11 วัน วันนี้แดดดีเสียด้วยสิ ป้าเลยถอดถุงเท้า ถือโอกาสตากรองเท้าเสียด้วยเลย ทันทีที่ถุงเท้าหลุดออกจากเท้าสวยๆ ป้าต้องร้องโอ้วววววววววววววววววววววววววววววว    หอมอิ๊บอ๋าย!!!


กลิ่นมันช่างโสภาจริงๆ ป้าตากรองเท้าอยู่เกือบชั่วโมง ดมไปนาน เออ teen ตูมีกลิ่นเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์เหมือนกันนี่หว่า น่าจะออกน้ำหอมเป็นแบรนด์ของตัวเองซะเรยยย


Eu de song teen คงหอมบรรลัย

ทั้งนั่ง ทั้งนอน ทั้งถ่ายรูปตัวเอง ทำแล้วทุกอย่าง เริ่มเบื่อ เลยออกเดินต่อ ตั้งใจว่าจะเดินในช่วงบ่ายนี้ให้สุดชายหาดด้านทิศใต้เสียด้วยเลย ถือว่าเป้นการเที่ยว CONEY ISLAND ที่สมบูรณ์แบบ


หลายคนอาจจะสงสัยว่า ชายหาดจะมีไรน่าสนใจ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ เออๆๆๆ  มันเหมือน แต่ทำยังไงได้ เพราะป้าจะอยู่จนมืดไง เลยเดินเล่นๆ ให้รอบๆ ไปเลย ระหว่างทางมีตึกสวยๆ ให้ถ่ายภาพ



เจอกลุ่มผุ้ชาย กำลังแข่งกันว่าใครแน่ ใครเจ๋ง ใส่สเก็ตแล้วลื่นลงจากกำแพง ลงไปที่พื้นดิน หวาดเสียวมาก ป้าละกลัวว่ามครจะล้มลงมาบนหน้าอกหน้าใจของป้า ขี้เกียจจะต้องปลอบมันอีก

สเก็ตเป็นที่นิยมของคนทุกวัย


ส่วนคนวัยป้า ขอเป็นคนดูดีกว่า อย่าให้ฟันปลอมมันเคลื่อนเลย  ขี้เกียจจะไปหาซื้อกาวตราช้างมาซ่อม

บรรยากาศคล้ายอียิปต์เลยอะ แต่มันตั้งอยุ่หน้า  CONEY ISLAND

แต่พอดูใกล้กลับค้ายอิตาลีผสมรัสเซียหรือเปล่า

งามจริงๆ

เนื่องจากที่นี่อยู่ไกลจากชุมชน เขาเลยสร้างคลังเก้บรถรับส่งนักเรียนเก่าๆ ไว้ที่นี่ ถ้าป้าขับรถเป็นนะ จะไปลากออกมาสักคัน ขี่เล่นแถวเกาะ MANHATTAN ซะเรยยยย

มีล้อยางแถมให้ด้วย ถือว่า โปรโมชันดีมาก น่ชื่นชม จะไปเช่ารถทำไมให้แพงอะ

ป้าเดินย้อนกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง ซึ่งมีร้านขายอาหารอยู่หลายร้าน รวมทั้งเครื่องดื่มหลากหลายชนิด มีคนรอคิวซื้อแถวยาวเหยียด ส่วนใหญ่เป็นเด็กๆ รอซื้อไส้กรอก  ร้านอาหารบางร้านไม่มีที่นั่งบริการ สามารถซื้อแล้วเดินกินชมวิวไปด้วยเพลินๆ ใจ


บางคนเลือกนั่งเก้าอี้ริมหาด ซึ่งต้องแย่งกันหน่อย เพราะด้านนี้คนแน่นจริงๆ ทิศใต้จะเป็นที่นิยมเดินเล่นของนักท่องเที่ยวมากกว่าทางทิศเหนือ เพราะสะดวกกว่านะเอง มีห้องน้ำให้บริการด้วยอะ แต่ป้าลองเข้าไปดูแล้ว อิ อิ อิ  ประตุเปิดไม่ได้แต่อย่างใด




เครื่องเล่นของเด็กๆ ที่ไม่มีใครลงมาเล่น เพระาอากาศหนาวนะเอง

บนสะพานมีจักรยานของคนตกปลามาจอดทิ้งไว้ ส่วนเจ้าของกำลังทำบาปอย่างมีความสุข

สรรพเพสรรพตา สัตว์ทั้งหลาย ถ้าได้ลงหม้อต้มยำ รับรองป้าจะต้มให้แซ่บ อิ อิ อิ

ตึกกล่องสีน้ำตาลที่ดูแห้งแล้ง ทำให้ชายหาดแห่งนี้หมดสวยไปเลยอะ

ไม่ไกลจากที่นี่คือ NEW YORK HABOR ซึ่งจะมีเรือสินค้าขนาดใหญ่แล่นเข้าออกอยู่ตลอดเวลา



เรือที่เห็นมีขนาดใหญ่มาก แต่แล่นได้เร็วมากเช่นกัน ไม่งั้นธุรกิจปลาช่อนของเจ้าป้าก็เน่าหมดนะสิ

หนาวจนจมูกแดงเลยอะ


ตอนแรกแกเดินด้วยเสื้อแขนกุด ตอนนี้ใส่เสื้อกันหนาวซะมิดชิดถึงคอเลยอะ จะฆ่ารัดคอตัวเองเอาประกันเหรอป้า

กลับมาที่จุดเริ่มต้น ที่นี่นอกจากจะมีร้านอาหารมากมายหลายร้านแล้ว ยังมีเครื่องเล่น ของเล่นไว้บริการเด็กหลากหลายรูปแบบเลยคะ

ร้านอาหารให้เลือกตามจำนวนเงินที่มีอยู่ในกระเป๋าของท่าน

เนื่องจากตอนเด็กเคยแต่ขี่ควาย ทันทีที่เห็นไดโนเสาร์สีม่วง ช่างแสนฉูดฉาดดึงดูดใจเจ้าป้าอย่างยิ่ง ป้าเดินเข้าไปในสวนเครื่องเล่นดั่งโดนมนตร์สะกด จะไปหาดูว่า มีอย่างไหนบ้างที่เขายอมให้ป้าขึ้นไปขย่มรำลึกความหลังวัยเยาว์ซะหน่อย

อัศวินหายไปไหนวะ ปล่อยให้เจ้าหญิงมารอซะได้

สงสัยจะมีอันนี้เพียงอย่างเดียวมั้งที่คนอย่างป้าจะมีสิทธิ์ขึ้นไปขี่

คนที่เดินเข้าไปข้างในล้วนแต่มีลูกมีหลานกันทั้งนั้น มีป้าคนเดียวที่เดินเดี่ยว ไอ้พนักงานที่ขายบัตรยังงง ซื้อบัตรไหมเพ่ แหะๆๆๆๆ   พี่จะขี่เองเลยเหรอ ไม่ได้มั้ง เดี๋ยวของเขาพัง



แต่ละคนมองป้าด้วยสายตาแปลกๆ    ลูกก็ไม่มีเข้ามาทำไมวะ  ช่างไม่รู้บ้างเลยว่า ตูอยากเล่นมั่ง


กลับออกสู่ทางเดินอีกครั้ง บ่ายจัดแล้ว น้ำย่อยหลังเต็มกระเพาะจนแทบทะลักออกมาทางปาก ป้าเลยเสียท่าแอนด์ผิดคำพูดให้กับอาหารขยะ



ชะ ชะ ชะ ชะ ไหนบอกว่าคนอย่างป้าไม่กินอาหารขยะไง แพ้ตะบะละสิ!!!   เออๆๆ ตูหิวจะตายอยู่แล้ว



ไม่ใช่เส้นทางไซบีเรียที่หลานๆ รอคอยหรอกคะ

มันเป็นเรื่องตลก เนื่องจากป้าไม่กินขนมปัง


ป้าเข้าไปสั่งเอาแบบนี้ อิ อิ อิ ป้าไม่รู้ว่าเขาเรียกอะไร ป้าชี้ที่ภาพนะ


เอาแบบนี้


เอาแบบนี้ ไม่เอาเนื้อวัว เนื้อควาย เนื้อหมา เนื้อแพะ   และที่สำคัญไม่เอาหนมปัง ไอจะเอาแต่ไส้กรอกเท่านั้น


คนขาย @#%$!$#%^^%##@ ทำหน้างงมาก


ถ้าไม่เอาหนมปังด้วย ขายให้ไม่ได้จริงๆ


ถ้าใส่หนมปังมาด้วยตูไม่ซื้อ


แหะๆๆๆๆๆ  ใครบ้ากันแน่วะ ???

เชื่อไหมว่าอันแค่นี้ ราคา 9 ดอลล์ อยากจะบ้าตาย ทำไมแพงอย่างงี้หะ



เนื่องจากป้าอยากกินไส้กรอกมานานมากแล้ว เดินเข้าไปดูที่ supermarket ทุกวัน จับๆ ลูบๆ คลำๆ ขยำๆ   แค่นี้แหละที่ป้าทำได้ เพราะเปิดเตาไมโครเวฟไม่เป็น เลยได้แต่คลำ

เอาวะวันนี้ ตูจะได้กินไส้กรอกซะที



กร๊วบ!!! ฟันปลอมป้าสะเทือนเลยอะ


สากกะเบือบ้านป้ายังนุ่มกว่าอีก


มันแข็งมาก เคี้ยวไม่ออก ป้าต้องหามุมอยู่นานมาก ตรงไหนมันนุ่มบ้างวะเนี่ย  แข็งยิ่งกว่าสากจากสระบุรีอีก


ไอ้ความอยากที่มีมานาน สมใจเลยอะ ทับใจมาก พอกันที่ไส้กรอกฉบับสากกะเบือ

ไม่ไกลจากเครื่องเล่นคือ aquarium ไม่รู้ว่าข้างในจะเป็นอย่างไรบ้าง เนื่องจากชม aquarium มาพอสมควรเลยไม่สนใจเท่าไหร่ ป้าเลยเดินผ่านไปแบบไร้เยื่อใย



จากทางเดินที่เดินสะดวกแข้ง ขอไปบริหารข้อเท้ากันอีกครั้งที่ผืนทราย ชายหาดด้านนี้มีคนมากกว่า แต่สกปรกกว่านิดหน่อย จุดหมายสุดท้ายที่ไกลออกไปสัก 2 กิโลเมตรหรือมากกว่า คือ บ้านสวยๆ ริมหาด

ตรงกับสุภาษิตไทย


ชุบมือเปิบ

นี่คือจุดสุดท้ายของด้านนี้


ด้านทิศใต้จะมีนกนางนวลมาบินเล่นมากกว่าทางทิศเหนือ เพราะที่นี่มีคนรอให้อาหารอยู่หลายคน


บางคนเอาปลาสดๆ มาให้ แต่บางคนกลับโยนอาหารคนไปให้แทน ไม่รู้ว่ากำลังทำบุญหรือทำบาป เพราะอาหารบางอย่างไม่เหมาะกับนกเลยคะ

เงินเหลือพอที่จะบินไปภูเก็ตได้ พี่รับรองจะพาน้องไป honeymoon ที่ภูเก็ต ประเทศไทยจ้า

สาหร่ายทะเลรูปร่างแปลกตา แหมๆๆๆๆๆ  แมงกะพรุนก็ไม่ยอมมาลวกหน้าป้า ป้าจะได้ทำหน้าใหม่ซะที อิ อิ อิ

หลังจากเดินทำ music vedio อยู่หลายชั่วโมง ฟ้าเริ่มมืด ป้าเองตกใจมาก ไรวะ จะค่ำแล้วเหรอเนี่ย เมื่อหยิบเอานาฬิกาคู่ชีพขึ้นมาดู อ้าวๆๆๆ   ทุ่มกว่าแล้ว ซวยแล้วเดี๋ยวจะกลับโรงแรมถูกไหมเนี่ย จะหลงทิศอีกหรือเปล่า



กลางวันกับกลางคืนมันต่างกันนะ ป้ารีบโกยเอ้าเลยอะ รวมทั้งหยุดเก็บภาพตะวันตกดินไว้เป้นที่ระลึก ทุกประเทศที่ได้ย่ำสองเท้าเข้าไป ป้าจะเก็บภาพตะวันตกดินไว้เสมอ ไว้เปรียบเทียบกับตะวันตกดินที่เมืองคอน



แอบเทใจให้ตะวันตกดินที่เมืองคอนที่มีฉากหลังคือต้นตาล มันสวยมากจริงๆ กลับเมืองคอนครั้งก่อนเมื่อเดือนพพฤษภาที่ผ่านมา ป้าเดินออกไปกลางทุ่งนาอีกครั้งที่ตอนนี้มันแปลงร่างเป็นทุ่งปาล์มแล้วคะ ต้นตาลหายไปพร้อมกับชีวิตยาย ไม่มีต้นตาลที่นี่อีกแล้ว ตะวันตกดินที่นี่ไม่สวยเหมือนเก่าแล้วคะ เพราะไม่มีทุ่งรวงทองที่เคยงดงามอีกต่อไป เมืองคอนเปลี่ยนไปแล้ว เหมือนคนคอนคนนี้ที่เปลี่ยนแปลงไปมากมายเช่นกัน

และแล้วตะวันก็ร่ำลาจากขอบฟ้ากว้าง ณ CONEY ISLAND

ดูมาดหล่อนสิ เป็นตากล้อง หรือเป็นนางแบบกันแน่ อิ อิ อิ

เกือบสองทุ่มป้าลัดเลาะกลับไปที่สถานีรถไฟ ขึ้นรถไฟกลับโรงแรม และเป้นไปตามคาด ออกประตูผิดต้องเดินย้อนกลับอีกไกลมาก สถานีรถไฟที่นิวยอร์กด้านทิศเหนือกับทิศใต้จะอยู่ห่างกันมาก อย่าได้เสียท่าเดินออกผิดทางละ เพราะคุณจะโมโหตัวคุณเองมาก เดินย้อนกลับแต่ละทีเหงื่อตก เมื่อกลับมายังด้านที่ต้องการได้แล้ว ดันหลงอีก เพราะป้าไม่ได้จำอะเดะว่าไอ้ hostel ของป้ามันเลขที่เท่าไหร่ อยู่ใกล้อะไร เดินหากันสองข้างถนนย้อนไปย้อนมา




แถมป้ายบอกชื่อถนนที่นี่พาดอยู่บนหัว ขวางทางจนงงไปหมดว่า ถนนเส้นไหนกันแน่เป้น Lafayeth road ของป้า กว่าจะหาเจอ รากเลือดเลยอะ



เมื่อเข้าไปถึงแล้ว ดันซวยมาก เพราะไอ้คนที่รับจองห้องที่สัญญากับป้าว่า จะขอห้องฟรีๆ ให้ 1 คืนนะเขาไม่อยู่ เมื่อเขาไม่อยู่ใครละจะมาบอกได้ว่าป้าจะได้นอนเตียงไหน



งานนี้ต้องนั่งรอ แถมยังไม่มีเก้่อี้ให้นั่งเลยต้องนั่งลงที่บันไดขวางทางคนอื่นแก้เซ็งไปงั้นเอง   รอนานมาก มันไม่มาซะที แถมห้อง lobbly ที่มีเก้าอี้ให้นั่งดับล็อกประตูซะแน่นหนาเลยอะ



รออยุ่นานแสนนาน ในที่สุดมีคนมารอเป้นเพื่อน นักท่องเที่ยวจากยุโรป ฝรั่งเศสมาพักที่นี่เหมือนกัน เลยต้องมานั่งรอเป็นเพื่อน เราทั้งกลุ่มลืมใช้สมองที่แม่ให้มา เลยต้องนั่งเซ่อกันต่อไป



จนคนที่ฉลาด สมองพัฒนาแล้วเดินเข้ามาบอกว่า จะรอทำไมเนี่ย โทรศัพท์มีเอาไว้อมหรือไง โทรไปเด๊ะ อิ อิ อิ อิ


สาวฝรั่งเศสเป้นคนโทร ป้านั่งเฉยๆๆๆ   เพราะป้าไม่มีโทรศัพท์ เพราะฉะนั้นไม่ถือว่าป้าโง่   แหะๆๆๆๆ  เอาตัวรอดอีกแล้ว


งานนี้ได้เตียงบนตรงประตูพอดี แถมตรงหลอดไฟด้วย ฝันไปเหอะว่าจะได้นอนแบบสบายๆ ทุกคนเดินผ่านหัวตูหมด!!!


ความเป้นเมกามันน่าภูมิใจ ธงชาติมีโชว์เต็มเมือง

คราวนี้ป้าได้ห้องแบบ female dorm นอนกะผู้ชายมาหลายวัน คืนนี้จะได้นอนกับผู้หญิงล้วนๆ  ไม่มีใครทักทายใคร นี่คือ ลักษณะของหอหญิง มิตรภาพไม่ค่อยมี แต่ดีแล้วละ เพราะป้าก็ไม่อยากจะคุยกับใครหรอก เดี๋ยวเขาพูดมาแล้ว ป้าขี้เกียจ say yes ทำหน้าเสมือนว่าเข้าใจ ทั้งที่ความจริงตูไม่เข้าใจไรเรยยย


ที่นี่ห้องน้ำค่อนข้างจะสกปรก ส่วนตัวป้าเอง ป้าไม่อาบน้ำโดยลงไปอาบในอ่างเด็ดขาด ป้ากลัวเอดส์ที่ป้าอุตส่าห์เก็บไว้กับตัวมานานจะแพร่ไปหาคนอื่น ป้าอาบโดยวิธีใช้ขัน อิ อิ อิ พูดเล่นจ้า เมกานะไม่ใช่สมัยอยุธยาซะหน่อยจะได้อาบน้ำกับกะลามะพร้าว


แต่เนื่องจากมันเหนื่อยเหลือเกิน เลยลองนอนลงในอ่าง เปิดน้ำ อ้าวๆๆๆๆๆ   มันสบายนี่หว่า แต่ที่ไม่ชอบคือ มองพุงตัวเองที่ไรใจมันเศร้าหมองจริงๆๆๆ ไอ้หลามที่แอบมานอนขดอยู่ตั้งแต่ไปเกาหลีมันยังไม่คลานออกจากพุงป้าเรยย


หลังจากได้อาบเพียง 1 ครั้ง ป้าชักติดใจ นอนแช่อ่างทุกวันเรยยย   ตอนนี้ป้าเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณชูวิทย์แกถึงชอบทำอ่าง เอ๊ะ....หรือชอบลงอ่าง


ป้าเองก็ชอบเหมือนกันนี่หว่า



ภาพนี้หน้า aquarium

เพื่อนร่วมห้องเป็นสาวตัวเล็กที่หน้าตาบึ้งตึงมาก ไม่รู้ว่าแกโกรธใครนักหนา


หน้าตาไม่เป็นมิตรเลยอะ หล่อนเล่นเน็ตทั้งคืน ป้าเปิดผ้าถุง อิ อิ อิ  ไม่ใช่ เปิดผ้าห่มออกมาดูกี่ที่ หล่อนก้ยังเล่นเน็ต


เริ่มแรกเปิดไฟ แล้วคิดดูสิ ไอ้ไฟนี่อยู่บนหัวป้าเลยอะ แสบตามาก นอนไม่หลับเลยอะ  พอสักตี 2 หล่อนปิดไฟ แต่หล่อนยังเล่นเน็ต อึดจริงๆ


ก่อนนอนป้าจะเอาสมบัติอันมีค่าคือ เป้ ไปนอนกอดด้วยอะ ป้านอนกอดมันทุกคืนแหละ เพราะป้าไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น



สำหรับที่นอนแม้ว่าจะต้องปีนขึ้นไปสูงมากแต่ที่นอนนุ่มมาก เลยพอจะรับได้ หลับๆ ตื่นๆ อย่างแสนทรมาน เพราะทุกคนที่กลับดึก หล่อนทั้งหลายปิดประตุดังปัง และไอ้ประตูนี่ก็อยู่ติดหัวตูพอดี มันเป้นเตียงที่ห่วยแตกจริงๆ



หล่อแต่จนไปบ้างไม่ว่ากันหร็อก

ฟังป้ากาญจน์เล่าเรื่อง Hostel ต่อนะจ๊ะ
ตอนนี้ฝึกเดินทนอยู่
เผื่อได้กลับไปเดินวน..วนแถวนั้นอีก
แต่ฟัง Hostel แต่ละทีชวนสยองนะป้า

วันที่ 18 เมษายน 2554


     เนื่องจากยังเหนื่อยกับการชม museum ป้าเลยเลือกที่เดินเล่นชมวิว ชมเมือง ชมชนบทดีกว่า เนื่องจากเมื่อวานนี้ไปที่สถานีสุดท้าย วันนี้ป้าทะลึ่งเกิดไอเดียใหม่ ตูจะนั่งรถไฟใต้ดินไปที่สถานีแรกของสาย 5 ที่มีสถานีต้นทางคือ park แห่งหนึ่ง ไม่มีการแนะนำให้ไปเที่ยวที่นี่แต่อย่างใด ป้าน่าจะเดาได้ว่ามันต้องไม่มีไรเลย ไม่มีอะไรพิเศษ แต่คำว่า park ทำให้ป้าอยากไป ป้าแอบดูแผนที่นิดหน่อย เราไปลงสถานีสุดท้าย จากนั้นเราจะเดินย้อนกลับมาด้วยสองเท้าเข้าเมือง โดยจะแวะชมสนามกีฬาโอลิมปิก



ป้าออกจาก hotel แต่เช้า hostel ที่นี่เขาจะเปลี่ยนรหัสประตูทุกอาทิตย์ เพราะฉะนั้นต้องเป้นคนที่ชอบสอดรู้นิดนึง คือต้องมองประตูก่อนออกจากโรงแรมทุกเช้า เพราะเราไม่สามารถรูได้ว่าเขาจะเปลี่ยนรหัสเมื่อไหร่นั่นเอง



เนื่องจากเป็นสถานีต้นทาง มันไกลมาก นั่งไปชั่วโมงกว่า ผ่านสนามกีฬาโอลิมปิกด้วยคะ โดยรถไฟจะจอดที่นี่ แต่ป้าเจ๋ง ป้าไม่ลงหร็อก ป้าจะไปเดินเล่นที่ park โน่น




เงาป้าแกนะแหล๊ะ

ในที่สุดป้าก็มาถึง park มาถึงแล้วต้องตะลึง มันใช่ park เหรอวะเนี่ย มันคือป้าดงดิบชัด ๆ


เนื่องจากนั่งรถไกล ปวดเยี่ยวอีกแล้ว เดินหาส้วมนานมาก แถมไม่มีก้อนหินให้เล่นซ่อนแอบอีกแล้ว ป้าไม่สนใจเรื่องธรรมชาติแล้ว ต้องหาส้วมด่วน



ในที่สุดมาเจอสนามเด็กเล่น และเป็นไปตามคาด ถ้าหาส้วมที่ไหนไม่เจอ ไม่มีส้วมสาธารณะ ต้องนี่เลย สนามเด็กเล่น ป้าได้ปลดปล่อยเต็มพิกัดเลยคะ


เสร็จแล้วมีแรงมาชมความงามของป่าดงดิบแห่งนี้เลยคะ ป้าถ่ายมาแต่รูปดอกไม้ ความจริงน่าจะเป็นดอกหญ้ามากกว่าคะ


ดอกแรกสีเหลืองสดใส บานอยู่ที่ผิวดินคะ บางต้นบานพร้อมกันหลายๆ ดอก สวยมาก

จะแอบเด็ดไปใส่มาม่าต้มซะเรยยยย



น่าจะเป็นต้นของไอ้ดอกสีเหลืองนะคะ

อ่อนช้อยและอ่อนหวาน



บางครั้งดอกหญ้าก็งามกว่าที่เราคิดมากมาย

ดูจากใบแล้วน่าจะเป็นต้นรวยไม่เลิกนะคะ



ป้าเองก็อยากจะรวยไม่เลิก เคยเอาต้นไอ้นี่มาเลี้ยงไว้ตั้งนาน ยิ่งเลี้ยงยิ่งจนอะ

เนื่องจากมันเป็นป่าดงดิบ เลยไม่มีใครมาเดินเป็นเพื่อน ป้าเดินท่อมๆ อยู่คนเดียว ชมนก ชมไม้เพลิดเพลินจริงๆ ดอกหญ้าเยอะจริง



แต่ที่น่าประทับใจคือ ที่นี่มีนกเยอะมาก ขอย้ำว่าเยอะมากจริงๆ ร้องเพลงกันลั่นไปหมด แถมเขายังไม่กลัวคนด้วยนะ ยังคงทำกิจกรรมต่างๆ อย่างสนุกสนาน บางตัวบินลงมาจิกหนอนที่พื้นดิน บางคู่จีบกันชนิดที่ซาดสต์เรียกพี่เลยอะ เสียงร้องลั่นไปหมด



คนที่ชอบดูนกต้องมาที่นี่ รับรองไม่ผิดหวัง บองสายพันธุ์สีสวยมากเสียด้วยสิ ป้าลืมแสงสีจนหมดสิ้น ธรรมชาติมันงดงามจริงๆ ทำให้เรามีความสุขมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

นกชนิดนี้พบเยอะมาก ชอบลงมาหาหนอนกินตามพื้นดิน สีสันสวยงามเชียว



บางครั้งสีน้ำตาลช่วยทำให้หล่อนสามารถหลบภัยได้ดีด้วยอะคะ



ป้ามีมันนี่แหละที่เป็นเพื่อนสำหรับทริปท่องป่าของป้า เดินแบบตื่นเต้นหน่อย เพราะป้าเองก็ไม่รู้ว่าจะมีใครซ่อนตัวอยู่ในป่าหรือเปล่า ถ้ากำลังมีการฆาตกรรม ป้าต้องได้เป้นพยานแน่ๆ จริงๆ แอบเสียวสันหลังวาบๆ ป้าต้องมองหลังอยู่ตลอดเวลา แต่เสียงนกร้องก็ช่างเย้ายวนใจจริง



ป้าเดินเข้าชมป่าแห่งนี้ลึกมาก จนไปเจอรั้วสูงๆ เมื่อเข้าไปใกล้ถึงรู้ว่มี สนามกอล์ฟอยู่ไม่ไกล แต่น่าเสียดายที่มีรั้วขวาง เลยได้แต่แอบมอง มีสนามกอล์ฟแล้วความกลัวเริ่มหายไปนิดหน่อย


มี trail เล็กๆ ที่รกมาก บางครั้งต้องปีนไปบนต้นไม้ ตื่นเต้นดีแฮะ เหมือนเดินป่าที่เขาใหญ่เลยอะ แต่ที่นี่ไม่มีกวางอย่างเขาใหญ่บ้านเราคะ

บางช่วงแห้งแล้งมาก ต้นไม้ยืนแห้งแต่ไม่ตายนะคะ

เดินเข้าไปจนไม่สามารถเดินต่อได้อีก ป้าเลยต้องเดินย้อนกลับมาโดยเปลี่ยนเส้นทางนิดหน่อย



แล้วการตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางของป้าเลยพาป้าไปเป็นไอ้โรคจิต



ป้ามองเห็นอยู่ไกลๆๆๆ   อะไรกำลังเคลื่อนไหววะ เดี๋ยวพลิกขึ้น เดี๋ยวพลิกลง เดี๋ยวยก teen ชี้ฟ้า แหะๆๆๆๆ   กลางป่าแห่งนั้นมันมีก้อนหินก้อนใหญ่มากและลักษณะแบนราบซะด้วย


คู่รักเลยอาศัยมันเป็นที่เผด็จศึก ส่วนเจ้าป้าได้แต่ยืนตะลึงกลืนน้ำลายบูด   ป้าไม่นิยมถ่ายภาพแบบนี้ เพราะมันไม่สุภาพอย่างยิ่ง   แล้วการแอบดูจนจบมันสุภาพนักหรือไง ถามหน่อยเดะ  แหมๆๆๆ   พูดเอาดีใส่ตัวละถนัดนกัเชียวนะป้า


เมื่อย้อนกลับมา จะเจอสนามหญ้าสีเขียวขจี สวยงามน่านอนเล่นมาก แต่เสียดายฝนเพิ่งงตกไปเมื่อคืนนี้ สนามหญ้าเลยชุ่มไปด้วยน้ำ ป้าเลยอดนอนทอดร่างลงบนผืนหญ้า

สนามเด็กเล่น ไม่น่าเชื่อว่าจะมีแต่เด็กผิวดำเท่านั้นที่มาเล่นที่นี่ อาจจะเป็นเพราะเขตนี้เป็นที่อยู่ของคนผิวดำนะเอง



และที่นี่แหละมีส้วมอย่างดีให้เราใช้บริการ รวมทั้งแอบกินน้ำให้หายหิวได้ด้วยคะ

ป้ากลับมานั่งพักเหนื่อย เปิดแผนที่ ตูจะไปไหนต่อดีวะ ไอ้ park แห่งนี้ก็ไม่สามารถเดินได้อีกแล้ว มีแต่ป่าลึก ไม่อยากโดนฆ่าหมกป่า สงสารหม่อมารดาต้องจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินส่งศพกลับบ้าน



ระหว่างที่นั่งรอโชคชะตา เจอไอ้สองตัวนี่ ต้องบอกก่อนนะว่า ฝรั่งเขาไม่ friendly อย่างคนบ้านเราหรอก เข้าไปทักอาจจะหน้าแตกได้ คนที่ชอบหมา มาที่นี่รับรองได้เห้นทุกสายพันธุ์จริงๆ



ป้าไม่ได้เข้าไปทักมันหรอก แต่ป้าดันใส่กางเกงยีนส์ตัวนี้ที่ก่อนจะมาที่นี่ป้าปล้ำมากับหมาป้านะสิ สงสัยไอ้นี่ได้กลิ่น มันเลยเข้ามาตรวจภายในให้ป้าแบบฟรีๆ เลยอะ อิ อิ อิ


หอมไหมละไอ้น้อง กางเกงตัวนี้ใส่มาแล้ว 12 วันเต็ม มันเน่ามาก เพราะบางวันเจอฝน ชื้นเชียวคะ ช่วยไม่ได้ทริปนี้ตูมีตัวเดียวเลยใส่ทุกวัน แถมบางวันอาหาศยังหนาวเข้าขั้วหัวใจ ป้าเลยสวมกางเกงยีนส์นอนซะเรยยยยย   แหะๆๆๆๆ   ป้าไม่อาบน้ำละสิ!!!

เมื่อมันลวนลามทางเพศป้าไปเรียบร้อยแล้ว ป้าเลยถามหาค่าปรับโดยเข้าไปคุยกับเจ้าของมันซะเรยย   และขอถ่าพภาพมาด้วย



ไม่น่าเชื่อว่า American pitbull ที่นี่จะใจดีมาก ขี้เล่นมาก ถ้าป้าเจอที่บ้านเรา ป้าเผ่นเลยอะ น่ากลัวจะตาย มันกระโดดสกายคิ๊กทีเดียวมีหวังล้มลงสันหลังเดาะ


แต่ที่นี่เขาเลี้ยงพิตบูลได้เชื่องมากๆ  พอมั่นใจว่ามันเชื่อง ป้าเลยเล่นกับมันนิดหน่อย แต่มันดันไม่นิดหน่อยกับป้านะสิ เล่นจัดหนักเลยอะ กระโดดถีบซะด้วย ซวยเลยตู เท้ามันสกปรกมาก งานนี้ฝากขี้โคลนไว้ที่กางเกงยีนส์ของป้า ชักไม่ปลื้ม เดี๋ยวเหอะมรึง ตูเตะคืนบ้างอย่ามาว่ากันนะ เล่นโหดนี่หว่า

กลับมาชมเมืองดีกว่า ป้าเดินย้อนกลับเข้าในย่านตลาด เออ บ้านนอกจริงๆ อะ ชอบจัง มีของวางขายเต็มถนนเลย ของปลอมทั้งนั้น


บรรยากาศดันคล้ายย่านขายหอยแถว China town เลยคะ แต่ที่นี่มีแต่คนดำ ถึงจะเป้นคนดำแต่ไม่น่ากลัวนะคะ หรือว่าตูชอบเป้นการส่วนตัวเนี่ย



บนหัวคือทางรถไฟใต้ดินนะคะ ป้าตั้งใจว่าจะเดินตามถนนที่มีรางรถไฟใต้ดินอยู่บนหัวนี่ละคะ รับรองไม่หลงแน่นอน แต่ก่อนจะเดินกลับเรามาชมเมืองย่านนี้กันก่อน ป้าว่าหลายคนต้องชอบ

มาเจอร้านขายดอกไม้ สีสดมากคะ

ป้าเจออีกอย่างที่ไม่คาดคิดว่าจะเจอที่นี่



คนเมกันชอบซื้อใบลานอ่อนๆ มาถักเป้นปลา เป็นนก เหมือนที่คนแก่บ้านเราถักให้หลานเล่นนะคะ ปลาตะเพียนอะไรประมาณนี้ละคะ ที่นี่ีใบลานสดๆ วางขายด้วย ป้าเห็นฝรั่งเข้าคิวซื้อกันเลยอะ ป้าเองอยากจะถักลูกบอลโชว์จัง แต่ดันลืมวิธีซะแร้ววว



ขนาดใบลานยังได้นั่งเครื่องบินเลยอะ

ดอกไม้ชนิดหนึ่งที่ดูแล้วเหมือนของปลอมมาก มีการย้อมสีหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะป้าเห็นมีหลายสีมากเลยคะ

ตลอดทางเดินจะมีร้านแผงเหมือนบ้านเราเลยคะ เอาของมาวางขายหลากหลายรูปแบบ ราคาถูกมาก มีคนยืนเลือกซื้อกันหนาแน่น



บางร้านใจร้ายอะ พอป้าหยิบกล้องขึ้นมาเท่านั้นแหละ ร้องซะหูแทบแตก แหมๆๆๆๆ ถ้าขายสิ่งลามกอนาจารจะไม่ว่าเลย นี่ขายพระ จะหวงทำไมนะ



ทุกร้านขายดอกไม้ต้องมีดอกทิวลิป

ยกมาทั้งร้านเลยคะ

เลือกกันจัง ท่าทางมีความสุขซะด้วย

บรรยากาศย่านรอยต่อระหว่าง Harlem กับ The Bronze นะคะ


ความจริงมันก็น่าอยู่นะคะ แถมตึกยังสวยด้วยคะ ป้าหลงใหลในสีน้ำตาลเป้นทุนอยู่แล้วด้วยคะ


ป้าเลือกเดินเข้าซอยเกือบทุกซอยเลยอะ เพราะตั้งใจจะเดินเล่นฆ่าเวลา แถวนี้คือชานเมืองมันย่อมต่างจากแถวๆ เกาะ MANHATTAN อยู่แล้ว  ขอดูให้เต้มตา ความเป้นอยู่ที่แท้จริงของคนเมกันเขา


ขอดูทั้งย่านที่คนรวยอาศัย และย่านของคนดำที่น่ารักของป้า

มะม่วง แต่มันสีชมพูอมม่วง น่าจะมาจากเมกาใต้นะคะ

อีกฝั่งของถนน ถนนสายนี้สีสันจริงๆ จัดจ้านซะด้วย

ระหว่างทางเดินลอดใต้รางรถไฟ เจอ park อีกแล้ว ต้องแวะซะหน่อย ขอบอกนิดนึงว่า แถวนี้เขาขับรถกันเร็วมาก น่ากลัวมาก ต้องตั้งสติดีๆ ไม่งั้นไส้แตกแน่ๆ

ก่อนที่จะถูกนำไปปักแจกัน

ช่วยดูต้นทางให้ป้าหน่อย ไม่มีใครผ่านมาใช่ไหม???



และแล้วเจ้าป้าก็ได้ข่มขืนไปเสีย 3 ดอก จนดอกทิวลิปเฉาไปเรยยยย

ป้าเินใต้รางรถไฟอยู่นานมาก เพราะคิดว่ามันจะต้องไปโผล่ที่ Yankee stadium สนามกีฬาดังของที่นี่ ข่าวว่าเข้าข้างในฟรีซะด้วย



เดินจนสันหลังร้าว แล้วป้าก็ต้องต๊กกะใจ อ้าวๆๆๆๆ   ถนนของตูทำไมมีหลายสายจัง แล้วตูจะเดินสายไหนดีหว่า ดันมาเจอ 5 แยก บ้านเราเรียกทาง 5 แพร่ง จะเอาสัแพร่งไหมละป้า


ที่ร้ายกว่านั้นคือ ไอ้รางรถไฟของป้านะสิ มันดันสร้างไม่คร่อมถนนอีกแล้ว ด้านสร้างข้ามทุ่งนาซะนี่ งานนี้ป้าเลือกไม่ถูกจริงๆ เลยต้องเดินหาสถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุดเพื่อนั่งรถไฟกลับเกาะ MANHATTAN ที่รักของป้า ถ้าไปไหนไม่ถูกแล้ว ให้กลับไปที่นี่ รับรองมีอะไรให้ดูเยอะเรยยย



ป้าจำไม่ได้ว่าไปลงที่สถานีไหน  เอาแค่กลางเกาะ ที่เหลือจะเดินกันให้สาหัสไปเรย



ดอกหญ้าอีกดอกที่พบเจอ

ป้าขึ้นรถไฟที่สถานีนี้ จำชื่อไม่ได้ ขอโหวตให้เป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่สวยที่สุด  ชมภาพเลยคะ

มีโมเสกแบบนี้อยู่เป็นระยะ เป้นภาพสัตว์บ้าง สิ่งของบ้าง สวยจริงๆ

จัดเต็ม

และแล้วป้าก้มาโผล่ที่นี่ ที่ซึ่งป้าเองก็จำไม่ได้ว่าตูเคยเดินผ่านหรือยัง

มาโผล่ย่านศูนย์การค้า งานนี้ป้าเข้าทุกร้านเลยคะ



ตั้งใจจะลองหาของฝากอีกสักครั้ง อาจจะเจออะไรที่น่าสนใจและไม่แพงเกินไป ความจริงตั้งใจมากที่สุดคือ ป้าอยากได้ Livi's 501 เปล๊าๆๆๆๆ   ไม่ได้อยากใส่เองหร็อก



หม่อมพ่อแกอยากได้มาก ไม่รู้เป้นไรอยากจะจ๊าบตอนแก่   แหมๆๆๆ ไอ้เรารึก็เป็นลูกรัก มาเมกาทั้งทีจะไม่มี Livi's 501  ไปฝากเรยยยยเหรอ


ป้าเดินหาร้านขายลีวายส์ทุกวัน แถมแอบทำปากแสยะด้วยนะ ไรวะ นิวยอร์กนะเนี่ยยทำไมไม่มีร้านขายลีวายส์เลยวะ   ไม่ได้พูดเล่นนะ ป้าไม่เจอเลยจริง ผ่านมา 12 วันเดินเกาะ MANHATTAN ไม่รุ้กี่รอบแล้ว หอยปากอ้ายังหาเจอ หอยขมยังมีขาย แต่ร้านขายลีายส์มันอยู่ที่ไหน

เดินไปเดินมา ป้าเสียท่าให้ข้าวแกงแบบฝรั่ง และนี่คือครั้งแรกที่ป้าค้นเจอว่า ข้าวแกงแบบฝรั่งมันอร่อยมาก


ตักมาแล้ว จ่ายไปไม่เกิน 13 ดอลล์ ป้าคำนวณแล้วเงินมีพอนี่หว่า แล้วตูจะอดอยู่ทำไม มาเที่ยวนะ มาให้ความสุขกับชีวิต ไม่ได้เข้าคอร์สกับมาเรีย ฟรานซ์ซธหน่อย


มาดูหน้าตาของข้าวแกงฝรั่งกันเลยคะว่ามีอะไรบ้าง


สตูมั้ง ไม่แน่ใจ

potato potato potato ไอเกลียด potato เพราะไอกินแต่หัวมันหมกแบบไหม้ อิ อิ อิ

ลาซานย่าที่เจ้าป้าโปรดปรานมาก

เมนูปลาก็มี แต่ไม่ใช่แซลมอน


ท่าทางน่ากิน แต่ขอบอกว่าไม่อร่อยเลย ป้าตักไป 3 ชิ้น กินไม่ลงเลยอะ

ร้านข้าวแกงแบบนี้จะอยู่ภายใน supermarket เกือบทุกแห่งเลยคะ ต้องเดินเข้าไปลึกๆ ด้านในนะคะถึงจะเจอ บางแห่งจะเขียนไว้ข้างหน้าว่า Buffet ที่นี่เขากินข้าวกันเป็นโลๆ อะนะ ป้าไม่เคยเจอ


เลือกทุกอย่างที่อยากลองใส่กล่องพลาสติก เลือกเสร็จแล้วบางครั้งสภาพคล้ายข้าวหมาเลยอะ ปนกันมั่วไปหมด จากนั้นเอาไปยื่นที่แคชเชียร์ เขาจะชั่งน้ำหนักเป็นปอนด์อะ ขายเป็นปอนด์ กินน้อยจ่ายน้อย กินยังกะควายอาจจะล่มจม




ป้าได้จานนี้มาคะ

ที่นี่มีข้าวหลายแบบให้เลือก ส่วนใหญ่จะเป้นสไตล์ชีวจิตหุงใส่ธัญพืช


ป้าไม่ชอบเลยอะ แต่เนื่องจากข้าวสวยธรรมดา กับข้าวสุขภาพมันขายราคาเดียวกัน ความงกแท้ๆ ป้าเลยชอบกินข้าวแบบชีวิจิตไปเลยอะ เขาปรุงได้อร่อยมาก หรือว่าเพราะคิดถึงอาหารไทยหว่า


จานที่ได้มาในรูปมีแซลมอนด้วย เขาเอามานึ่งมีน้ำมันขังอยู่เต็ม คนชอบแซลมอนอย่างป้าตั้งใจจะฟาดให้กระหน่ำ แหมๆๆๆ   แซลมอนจากเมกาใน ไม่ใช่แซลมอนจากตลาดหลังการไฟฟ้าบ้านป้าซะหน่อย


พอกินได้นิดหน่อย เฮ่ยๆๆๆ   ทำไมมันเหม็นหว่า อมน้ำมันด้วย เลยรู้สึกว่ามันคาว เจอแค่ครั้งเดียวทำเอาป้าไม่กล้าเลือกแซลมอนมากินอยุ่หลายวัน กี่วันป้า สองวันเองไม่ใช่เหรอ


ธนาคารแอปเปิ้ล

อิ่มแล้วชมเมืองกันต่อ


กระเป๋าของไม่แท้วางขายตามถนน เออๆๆๆ  เชื่อแล้วว่ามีของปลอมขายที่นี่ด้วยจริงๆ นะแหละ

ประตูสวยๆ

บอกแล้วไงว่าเมืองนี้มีของสวยๆ ให้ชมอยู่ทุกมุมของถนนจริงๆ

ป้ากาญจน์ จำชื่อร้านได้ป่าวค่ะ
เพราะหน้าตามันน่าทานมากคะ
ของโปรดเลย ไล่มาตั้งกะ Hot Potato salad// จุ๊บๆ
เว้นสตูว์ไว้หน่อย ไม่หม่ำเนื้ออ่ะ
อย่างอื่น...ขอสองที่ อิอิ

ดอกไม้บานเต็มสองข้างถนนเลยคะ เมืองสวยขึ้นกว่าเดิมอีกมากมายคะ

ป้ากาญจน์ จำชื่อร้านได้ป่าวค่ะ
เพราะหน้าตามันน่าทานมากคะ
ของโปรดเลย ไล่มาตั้งกะ Hot Potato salad// จุ๊บๆ
เว้นสตูว์ไว้หน่อย ไม่หม่ำเนื้ออ่ะ
อย่างอื่น...ขอสองที่ อิอิ  

จากคุณ : SkylineKip    
เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 19:45:02  

.........


ตามกันตั้งแต่เช้าเลยนะเนี่ย หนูไม่ยอมเลิกตาม ป้าก้ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ตั้งใจว่าจะเขียนทั้งคืนเลยคะ เพราะจะรอดูบราซิลคืนนี้คะ


อาหารที่เห็นนะคะ มีใน supermarket ทุกแห่งเลยคะ ร้านนี้ถือว่าน่ากินน้อยที่สุดแล้วคะ เพราะหลังจากนี้ป้าเจอร้านดีกว่านี้อีกคะ มีให้เลือกเกือบ 50 รายการเลยคะ สลัดอย่างเเดียวเป็น 30 แบบเลยคะ ล้วนแต่น่าทานทั้งสินเลยคะ ท้องสาวๆ แบบเรา ทานได้ไม่มากหรอก ไม่น่าจะเกิน 10 ดอลล์ ป้าเองซื้อ 1 ครั้ง ป้าทาน 2 มื้อคะ ถือว่าคุ้มมากจริงๆคะ



พยายามเดินใน supermarket บ่อยๆ นะคะ มีอะไรให้ดูเยอะด้วยคะ รวมทั้งอาหารอร่อยๆ ด้วยคะ


ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ยังให้กำลังใจไม่เลิก มาดูกันว่าใครจะแน่กว่ากัน อิ อิ อิ

ป้าชอบโฆษณานี้จัง

เดินมาเจอต้นไม้ 2 ต้นนี้ รู้สึกดีจริงๆ


ป้าเคยสอนเด็กนะว่า เราเกิดเป็นคน เวลาที่เรามีปัญหา หลายคนเลือกที่จะฆ่าตัวตาย


ดูต้นไม้สิ ไม่มีต้นไม้ต้่นไหนที่อยากตาย มีแต่พยายามที่จะยืนหยัดมีชีวิต แม้หยดน้ำเพียงน้อยนิด มันก็ยังจะพยายามจะแตกกอออกดอกมาอวดความสวยของมัน


เราเกิดเป็นคน เราต้องสู้!!!

กลัวชาวบ้านจะไม่รู้หรือไงว่าป้าเคยไปนิวยอร์กมาแล้ว



ป้าๆๆๆ ใส่เสื้อ I LOVE NEW YORK ไปเดินแถวสยามเรยยยยย อยากอวดมากไม่ใช่เหรอ อิ อิ อิ



แหะๆๆๆๆๆ   ป้าไม่ได้ซื้อมาอะ เพราะมันแพง ตั้งใจว่าจะมาเพ้นท์เองอะ

เดินจนมาเจออีก park กลางเมืองเลยคะ

park แห่งนี้มีดอกไม้บานอยู่เยอะมาก และมีดอกทิวลิปดอกใหญ่มาก ไม่เคยเห็นดอกทิวลิปที่ไหนใหญ่ขนาดนี้ ป้าเดินหาทางเข้าจนรอบ


ถามใครก็ไม่มีใครรู้ จนมาเจอคนที่กำลังเดินเข้าพอดี หล่อนบอกว่า


sory sory แปลว่า ขอโทษ นี่คือ park ส่วนตัว you ไม่มีสิทธิ์เดินเข้าไปหร็อก   เหล่ๆ ชมข้างนอกเอาเหอะ เหอๆๆๆๆๆ  เจอสวนส่วนตัวอะ



เจ้าของ park คือคนที่อาศัยอยู่บนคอนโดแห่งนี้แหละคะ

และที่สุดมันคือทางตัน ไม่สามารถเดินต่อไปได้ ป้าลัดเลาะจนมาเจอ


สถานที่สุด chick เขียนแบบนี้เปล่าวะ ขอบอกว่ามันจ๊าบจริงๆ เพราะมันคือ UNION SQUARE นะเอง นั่งรถไฟมาเดินเล่นแถวนี้แก้เซ็งรับรองหายเซ็งเลยอะ


มีที่ให้นั่ง มีคนจากหลายๆ ชาติ มีร้านให้ shop มีของให้กินเพียบ แถมบางครั้งโชคดียังได้เจอตลาดอีกด้วยคะ

UNION SQUARE  อีกที

ป้ายโฆษณาร้านพิซซ่า ชอบจัง เก๋ดีอะ  หิวๆ อยู่พอดี แหมๆๆๆ จะแทะมาสักเสี้ยวให้ฟันปลอมสะเทือน

มี park เป็นของตัวเองด้วยอะ

วันนั้นโชคดีมากที่มีตลาดด้วยคะ ชาวบ้านจะเอาผลิตภัณฑ์จากหมู่บ้านเข้ามาขายที่นี่ ราคากันเอง


ส่วนใหญ่เป็น home made อะนะ ขนมปังน่ากินมาก ได้รับความสนใจอย่างยิ่ง มีน้ำผึ้งด้วยคะ  รวมทั้งผลไม้สดๆ หลายชนิด รวมทั้งแอปเปิ้ลด้วยคะ แอปเปิ้นค่อนข้างแพง


มีต้นไม้สวยๆ จากฟาร์มมาวางขายนับ 100 สายพันธุ์คะ ล้วนแต่รออีกไม่นานจะออกดอกให้เชชมกันคะ


ชมภาพกันเลยคะ

ลาเวนเดอร์ก็มีคะ

เมล็ดทานตะวันคะ ดูเหมือนรังผึ้งเลยคะ

มาเดินเล่นที่ UNION SQUARE ต้องเจอไอ้คนเหล็กคนนี้

ติดตามเรื่อยๆนะคร้าบบบ


ปล. chic เขียนงี้ครับ อิอิ

Union square เป็นสถานที่นี่นักท่องเที่ยวชอบมาเดินมากที่สุดแห่งหนึ่
งนิวยอร์กคะ เพราะมีหลายอย่างให้ดู แถมยังสามารถหาของฝากได้อีกด้วย รวมทั้งหาขนมอร่อยๆ กินแก้หิวจากฟาร์มหลายแห่ง



ส่วนเจ้าป้าเองเดินสำรวจจนทั่วหลายรอบเลยอะ หาของฟรี อิ อิ อิ งานี้โชคดีได้ชิมนมฟรี รสชาติคล้ายโยเกิร์ตอะ อร่อยด้วย





หลายคนซื้อติดมือกลับบ้านคะ

ติดตามเรื่อยๆนะคร้าบบบ


ปล. chic เขียนงี้ครับ อิอิ

จากคุณ : Phmatzue    
เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 21:00:41  

......



แหมๆๆๆๆ ชะ ชะ ชะ คนรุ่นป้ามันชิคไม่ออกแล้วอะ เลยเขียนไม่ค่อยถูก ขอบคุณนะครับ

ตามกันต่อนะ ดูบอลอะเปล่า เชียร์ใครเอ่ย ป้าเบื่อการเมือง มาเชียร์บอลดีกว่า ไม่รู้ว่าจะทนไหวอะเปล่า


ท่านคานธีที่คนเมกันยกย่องมาก ท่านยืนอยู่ข้าง UNION SQUARE

มาลงชื่อว่า อ่านมาถึงตอนนี้แล้วครับ อิอิ และจะติดตามต่อไป อ้อ ถามไรหน่อยสิป้า สมบัติติดตัวป้าตลอดทริป อยู่ในเป้สีดำ ใบนั้นใบเดียวเหรอครับ

ถ่ายจากเสื้อยืดคะ ถ่ายเสร็จเจ้าของร้านตะโกนมาอีกแล้วครับทั่น


no no no no photo



เสียใจไอ้น้อง กดชัตเตอร์ไปแล้วอะ จะให้ลบออกอะเปล่า ลายมันเท่หืมาก ถูกใจคนแรงงงงส์อย่างป้าจริงๆ

มาลงชื่อว่า อ่านมาถึงตอนนี้แล้วครับ อิอิ และจะติดตามต่อไป อ้อ ถามไรหน่อยสิป้า สมบัติติดตัวป้าตลอดทริป อยู่ในเป้สีดำ ใบนั้นใบเดียวเหรอครับ

จากคุณ : wonderlion    
เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 21:06:59  
 

............................



แหม่นแล๊วไอ้น้อง ป้าเอาไปเท่านั้นแล ป้าแก่แล้วหลานเอ๊ย  แบกไม่ไหวหร็อก บางทริปป้ายังต้องทิ้งบางส่วนเลยอะ เอาเท่าที่สังขารมันอำนวยอะนะ


ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกัน


บรรยากาศของ UNION SQUARE ที่มีไอ้วงๆ สีน้ำตาลเป็นสัญลักษณ์

สรุปว่าวันนี้ ป้าได้ภาพถ่ายสังขารป้ามาเพียงรูปเดียวที่หน้าอนุสาวรีย์ Union square นี่ละคะ เสื้อตัวนี้ก็ยืมมาอีกนั่นแหละ



คงจะสงสัยละสิว่า หนาวอะเปล่า หนาวอะ แต่ป้ากลัวไม่สวย แถมอยากอวดว่าเสื้อตูมาจาก อัมพวา อิ อิ อิ ไม่รู้ว่าใครแถวนั้นอ่านภาษาไทยออกกันบ้างอะเปล่า

เจ้แกรู้ว่ามีนักท่องเที่ยวเดินผ่านเป้นล้านๆ คน แกเลยมานั่งขอทานซะเรยยย



ไม่รู้ว่าได้ไปกี่ดอลล์ แต่ที่แน่ๆ แกไม่ได้จากป้าสักดอลล์ อ้าววววๆๆๆ  ป้าจะประจานตัวเองทำไมเนี่ย



อืม.....แต่ป้าเองก็ได้เป็นขอทานกับเขาเหมือนกัน ต้องตามตอนต่อไปว่า การเป็นขอทานที่นิวยอร์กนี่มีสิทธิ์รวยอะ ป้าเข้าใจความรุ้สึกขอทานจริงๆ อะ เมื่อต้องมายืนขอทานด้วยตัวเอง!!!


ป้าผลาญจนตังค์หมดเลยเร๊อะ เจ๋งวะ!!!

วันนี้จบลงด้วยป้านั่งรถไฟกลับ hostel จาก สถานี Union square นี่ละคะ



เจอกันตอนที่ 8 นะจ๊ะ


ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมนะคะ มันคือกำลังใจของคนเขียน


คนแถวนี้ว่า ป้าบ้าอะเปล่า มานั่งเขียนเวปอยู่ได้ เงินก็ไม่ได้ โง่วะ



ความสุขของตู มันหนักอะไรใครอะเปล่า   อ้าวๆๆๆๆ   แรงงงส์ไปป้า

NEW YORK เมืองนี้ไม่ได้มีแต่เทพีสันติภาพ ตอนที่ 8 ฟังแจ๊ซแอนด์จูบปากเอลตัน จอห์น ด๊วบๆๆๆ

ป้ากาญจน์..เค้ารออ่านจนจบรีวิวอ่ะนะ
ให้กำลังใจเสมอ
เขียนสนุกคนอ่านสุขใจ
รอรีวิวหน้านะ// smile

555 ป้าคะได้ปลดปล่อยทุกข์ในที่โล่ง แจ้ง รู้สึกอย่างไรรึเปล่า ... เย็นๆ วาบๆ หวิวๆ ดีไม๊คะป้า ,,, แม๋ ทำไปได้

คุณกาญจน์ สำรวจที่กินที่อยู่ของคนนิวยอร์คทุกซอกทุกมุมเลยครับ

ท่าทางรีวิวนิวยอร์คชุดนี้ป้าขยันปั่นจนจบแน่ ๆ อิอิ  ตามอ่านอยู่เรื่อย ๆ นะคะ ^^