สวัสดีครับทุกท่าน ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่มารีวิวในช่วงที่แอร์เอเชียจะปล่อยของอีกแล้ว ดูจากรูปการ(ที่เดาเอาเอง รอบนี้กระทู้คงไม่หนาแน่นแบบเมื่อเดือนก่อนนะ) แต่จะมาแบบจัดเต็ม หรือจัดซอฟท์ ผมขอรีวิวเลยละกันนะครับ เพราะว่าถ้าไม่รีวิวอาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้าก็จะหนีเที่ยว สิ้นเดือนก็จะยุ่งๆอีกตามเคย กว่าจะได้มาอีกทีก็คงเป็นเดือนหน้าอย่างไวสุด เอาเป็นว่าแอร์เอเชีย ก็แอร์เอเชีย จุดนี้กระผมไม่สนกระแสหางแดงแล้ว ขอสร้างกระแสให้ตัวเองแทนละกัน


ผ่านไป 1 ปี 3 เดือน 4 วัน กับอีก 4 ด๋อย (อันหลังไม่ค่อยอยากจะกล่าวถึงเลย แลดูประวัติงามชอบกล) ถึงตอนนี้ ได้เวลาเข้าสู่ตอนสุดท้ายของรีวิวชุด Coffee Blended Exploring USA อันเป็นรีวิวที่ยาวนานชุดนึงในห้อง Blueplanet ทั้งในเรื่องเวลา และจำนวนตอนครับ


จากที่ได้รีวิวไปทั้งหมด 34 ตอน + 1 ตอนพิเศษ เรียกได้ว่าถ้าไม่เคยอ่าน แล้วต้องมาอ่าน อาจจะหมดเวลาไปเป็นวันๆเลยทีเดียว  เพราะจากจุดแรกที่คิดไว้ที่จะทำรีวิวนี้อย่างบ้างพลัง อันมาจากตัวผมเองต้องการทำรีวิวชุดนี้ ให้คนที่แพลนจะไปเที่ยวอเมริกาได้อ่าน ได้นำไปใช้ประโยชน์ได้จริงๆ หากว่าคิดจะตามรอยผมไป (ซึ่งก็มีตามไปเรื่อยๆ ดีใจมากๆครับที่ผมยังพอทำตัวให้เป็นประโยชน์แก่สังคมบ้าง อิอิ) และ ท่านที่ยังไม่มีโอกาสได้ไปในตอนนี้ ก็ถือว่าอ่านเอาความบันเทิงและรอยยิ้มเข้าไว้ นั่นคือเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดที่ได้ทำรีวิวผ่านไปแล้ว


สำหรับในตอนนี้คงจะไม่ได้พาไปเที่ยวไหนแล้วล่ะครับ อ้าววว เมื่อไม่ได้พาไปเที่ยวไหน แล้วแก จะรีวิวไปหาพระแสงอะไรฟระ ก็ต้องบอกก่อนเลย ว่ามีคนมาถามเยอะมากๆ ทั้งในกระทู้รีวิว หลังบ้าน ในเฟซ มากมายไปหมด ไม่ว่าจะเป็น
- แรงบันดาลใจสำหรับทริปนี้
- ไปอยู่ตั้งนาน แล้วไปทำอะไร
- เอาเงินไปเยอะไหม เท่าไหร่


หลายๆเรื่องผมอาจจะยังไม่ได้มาแจงสี่เบี้ยให้อ่าน เพราะว่าตอนที่ทำรีวิวเที่ยว ผมก็เน้นแต่รีวิวเที่ยว และให้ข้อมูลเป็นหลัก แต่ในตอนที่ 35 อันเป็นตอนจบ ผมขอมาชี้แจงแถลงไขข้อข้องใจ ในหลายๆคำถามที่ถามกันมา จะได้รู้ไปเลยว่า นอกจากเรื่องเที่ยว อันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการผจญภัยอันยาวนานในช่วงเกือบ 6 เดือนที่ผ่านมา มันยังมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวผมนอกจากเรื่องเที่ยวอีกบ้าง


รีวิวตอนนี้อาจจะไม่ได้สนุกสนานเหมือนกับรีวิวตอนที่ผ่านๆมาด้วยซ้ำ  และไหนๆก็รีวิวมาทุกแบบ ทุกวัน และทุกช่วงเวลา ขาดก็แต่รีวิวตอนดึกมากๆ เลย ขอสัก 1 ตอน รีวิวในเวลานี้หน่อยละกัน ต้องขออภัยสำหรับท่านที่ตั้งใจจะแวะมาปาดให้กำลังใจสำหรับตอนสุดท้ายกัน ณ ตรงนี้เลยนะครับ หลายๆคนถามมาว่าจะรีวิวเมื่อไหร่ แต่ผมไม่ยอมบอกว่า แถมแอบซุ่มมารีวิวอีก เพราะอยากทำรีวิวตอนจบ ให้มันจบ แบบไม่มีคุณด๋อย ให้อารมณ์เสีย และไม่อยากเสียเวลารอทางพันทิพมาซ่อม เลยขอมาแบบเงียบๆสักตอนนึงนะครับ ดูจากเนื้อหาแล้วรีวิวตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นตอนที่น่าจะปาดสักเท่าไหร่ด้วย


ถ้าพร้อมแล้วก็ขอเชิญทุกท่านมาร่วม ปิดรีวิวชุด Coffee Blended Exploring USA ในตอนที่ 35 อันเป็นตอนสุดท้าย ในตอนที่ชื่อว่า "It’s time to say good bye"  

ภาพผมเมื่อหลายปีก่อน คือ เด็กจบใหม่ ไฟแรง ผมตั้งใจทำงานหามรุ่ง หามค่ำ มีความก้าวหน้าในอาชีพแบบก้าวกระโดด........



จนเมื่อเข้าปี 2009 ผมเกิดอาการคล้ายๆแบตหมด ไม่อยากทำงานอีกต่อไปแล้ว มันคงเป็นอาการที่ค่อยๆสะสมมาในช่วงเวลาทำงานหนักหลายๆปี แต่เพิ่งมาออกอาการ ซ้ำร้ายผมยังเบื่อเมืองไทย เบื่อกรุงเทพ เบื่อทุกสิ่ง ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันไหม เวลาที่ตื่นมาแล้วเจออะไรแบบเดิมๆ ตื่นมาเช้าไปทำงาน เจอเพื่อนร่วมงานหน้าเดิมๆ ลูกค้ารายเดิมๆ มีปัญหานิดหน่อยก็พาลหงุดหงิด พอเสาร์-อาทิตย์ ก็ทำได้แค่ตอนเย็นออกไปเดินห้างเพื่อหาอะไรกิน ทุกอย่างเมื่อรวมกัน มันเลยเกิดอาการหมดไฟ ในตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่า ยังไงขอไปเจออะไรใหม่ๆในชีวิตบ้างดีกว่า ...

…ออกไปหาประสบการณ์ใหม่ๆในชีวิต …



ในเวลานั้น คิดว่าตัวเองไม่มีความสุขครับ ไม่รู้ว่าถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้าไหม แต่พอผมพบว่าตัวเองไม่มีความสุข แล้วให้ยอมรับมันเฉยๆ มันคงไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่าง คิดว่าการย้ายงานคงไม่ใช่คำตอบที่ดีสุด เพราะถึงแม้จะเบื่อที่ทำงาน แต่ก็คิดว่าการเปลี่ยนที่ทำงาน คงจะช่วยแก้ปัญหาได้ระยะสั้นเท่านั้น เหมือนคนปวดฟัน กินยาแก้ปวดมันคงไม่ช่วยให้หายปวดได้ตลอดไปหรอก มันต้องถอนเท่านั้น ถึงจะหาย !!


ดังนั้น วิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดที่สมองผมคิดได้ คือ "การไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกครับ" เมื่อคิดให้รอบคอบถี่ถ้วนแล้ว ผมก็ตัดสินใจยื่นจดหมายลาออก  แต่ว่าการเจรจาไม่เป็นผล คนอยากไป แต่ไม่ให้ไป แต่นายผมก็มี solution อะไรบางอย่างกลับมา ไม่ใช่การเพิ่มเงินเดือน หรือเลื่อนตำแหน่งหรอกครับ แต่เป็นการรักษาเก้าอี้ไว้มากกว่าครับ อยากไปพักก็ไป พักเหนื่อย ชาร์ตแบตให้เต็ม แล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่


ในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นการแก้ปัญหาที่ถูกจุดไหม ผมรู้แค่ว่า นายอนุญาตให้ไปพัก ทางบริษัทก็ไม่ต้องเสียผมไป มันอาจจะเป็นการแก้ปัญหาที่ win-win ทั้ง 2 ฝ่ายด้วยมั้ง ฝ่ายนึงได้ไปเที่ยว อีกฝ่าย ไม่ต้องหาพนักงานมาเทรนใหม่ ซึ่งงานหนัก, ถึก และต้องกาคนมีประสบการณ์แบบนี้ มันหาคนที่อยากทำได้ยากจริงๆ

…บวก ลบ คูณ หารแล้ว คำตอบที่ได้ คือ อเมริกา…



คิดไปแปดล้านตลบ ว่าจะหนีไปกบดานที่ไหนดี เมื่อดูข้อดี ข้อเสียแล้ว ก็ได้ประเทศอเมริกานี่แหละครับ..


1. มีเพื่อนสนิทอยู่ที่นั่น อยู่แถวซานฟราน ซึ่งเป็นเมืองท่องเที่ยวอยู่แล้ว ผมเลยจะไปขอแชร์อพาร์ทเมนต์ด้วยได้ครับ

2. เป็นประเทศที่มีที่ให้เที่ยวเยอะ แถมได้ไปอยู่ในที่ๆสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไป คงจะชาร์จแบตตัวเองให้กลับมามีไฟได้อีกครั้งครับ

3. เลือกไปด้วยวีซ่าท่องเที่ยว ไม่ไปด้วยวีซ่านักเรียน ซึ่งถ้าไปก็คงลงเรียนภาษา แต่คิดว่าภาษาของผมก็อยู่ในระดับสื่อสารได้ แถมนักเรียนที่โรงเรียนภาษาส่วนใหญ่ก็มีแต่จีน เกาหลี ญี่ปุ่น เลยคิดว่าคงไม่ได้ทำให้ภาษาผมพัฒนาเท่าไหร่ แถมเสียเวลาเที่ยวด้วย เพราะว่าต้องเอาเวลาไปเข้าห้องเรียนในบางวันครับ

4. ถึงแม้จะเข้าเมืองด้วยวีซ่าท่องเที่ยว แต่ระยะเวลาสามารถอยู่ได้ถึง 180 วัน หรือ 6 เดือนเลยทีเดียว ที่เลือกไปเพราะเหตุผลนี้เลย อิอิ

5. สามารถรับจ๊อบทำงานเสิร์ฟในร้านอาหาร เพื่อเป็นการหารายได้เสริมช่วงที่อยู่ที่นั่น ไม่ให้เงินหมดและต้องกลับก่อนเวลา 6 เดือนที่วางไว้ครับ รวมถึงเป็นการค้นหาตัวเองด้วย ใครจะรู้ผมอาจจะชอบอาชีพนี้ ทำงานโดยไม่ต้องใช้ความเครียดมาก เหมือนกับงานนั่งโต๊ะ รายได้อาจจะดีกว่าทำงานรับเงินเดือนก็ได้ จริงปะ

6. ค่าครองชีพที่ถูกกว่ายุโรป

…มุ่งหน้าสู่สถานทูตฯ…



เช้าวันที่ 10 มีนาคม 2009 เป็นวันที่ผมไปขอวีซ่ายังสถานทูตครับ อาการกังวลเมื่อไปขอวีซ่านั้นเป็นกันแทบทุกคนอยู่แล้วสำหรับประเทศนี้ มันเริ่มตั้งแต่การจองคิว ซึ่งตอนนั้นจองยากมากมาย (แต่ตอนนี้น่าจะยากกว่า เพราะเจอกระทู้บ่นแทบทุกอาทิตย์) เอกสารทุกอย่างเตรียมไปเรียบร้อย แต่ตรงใบสมัครขอวีซ่านี่เองที่เป็นเหตุ เครื่องปรินท์ผมปรินท์บาร์โค้ดตกไป เลยต้องไปพิมพ์ใหม่ที่สถานทูต ซึ่งคีย์บอร์ดเป็นแบบสแตนเลส แข็งและพิมพ์ยากมากมาย เหอเหอ เริ่มมีลางไม่ดีละ ตั้งแต่ขอวีซ่าละเนี่ย


แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ด้วยดีครับ คงเป็นเพราะหน้าที่การงาน แถมด้วยประวัติวีซ่าบางประเทศในพาสปอร์ต รวมถึงการเดินทางท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง


ก็ทำให้ผมได้วีซ่าท่องเที่ยว 10 ปี มาแบบไม่ยากเท่าไหร่ครับ

... สละทรัพย์ เพื่อโกอินเตอร์...



ทำงานมา 5 ปี สมบัติชิ้นเดียวที่ผมมี คือรถยนต์ 1 คัน ซึ่งเงินเก็บผมแทบไม่มีเลยครับ


ผมมันพวกใช้ชิวิตเต็มที่ เพราะผมไม่รู้ว่าวันสุดท้ายของผมจะมาเมื่อไหร่ หากเอาแต่เก็บเงิน โดยไม่รู้จักใช้มัน เกิดวันพรุ่งนี้ ผมต้องลาโลกไป ผมก็คงเสียดายแย่ ผมเลยเลือกที่จะใช้ แล้วเหลือเท่าไหร่ค่อยเก็บ อาจจะเป็นระบบความคิดที่ไม่ถูกต้องสำหรับคนทั่วไป แต่เพี่อความสุขของตัวเองผมก็เลือกใช้เงินด้วยวิธีนี้แหละครับ


ดังนั้น ตอนที่ผมจะไปเมืองนอก เงินในบัญชีผมมีแค่ 5 หลักเองครับ ซึ่งดูๆแล้ว ยังไงมันก็ไม่พอสำหรับการไปอยู่ประเทศที่ค่าครองชีพแสนแพงอย่างอเมริกาแน่ๆ ประกอบกับรถยนต์ที่ผมใช้มานั้น เพิ่งจะผ่อนหมดพอดี และในช่วง 6 เดือนที่ผมจะไม่อยู่เมืองไทยนั้น ก็ไม่มีใครใช้รถ


ยังไม่รวมเงินส่ง condo ที่ผมจะต้องส่งในแต่ละเดือนอีก ผมจึงตัดสินใจขายรถคันนี้ทิ้ง เพื่อที่จะเป็นเงินไปซื้อค่าตั๋วเครื่องบิน, เป็นเงินติดตัวไปเมืองนอก, ปันเงินบางส่วนไปซื้อหุ้นทิ้งไว้ รวมถึงเอาเงินไปโปะค่าคอนโดในช่วงที่ผมไม่อยู่เมืองไทยครับ


และสิ่งสุดท้ายคือกล้อง Nikon D90 ที่ผมซื้อก่อนเดินทางไม่ถึงเดือน เพราะผมตั้งใจเอาไว้ด้วยว่า ช่วงที่ผมไปพักผ่อน ผมจะไปฝึกถ่ายรูปด้วยกล้อง DSLR ตอนอยู่ที่นั่นและผมก็ได้ใช้มันค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว


หลายๆท่านอาจจะสงสัยว่าผมเอาเงินไปเท่าไหร่ในทริปนี้ ผมเอาไป 4800 เหรียญครับ หรือ 165,000 บาท (เทียบกับอัตราแลกเปลี่ยนในขณะนั้น) หากเงินหมดก่อน ผมก็เลือกที่จะกลับมาทำงานต่อที่เมืองไทยครับ แต่ลึกๆคิดว่าน่าจะพอ หากหางานทำไปด้วยได้ หรือถ้าติดใจจริงๆก็อาจจะใช้บัตรเครดิตไปก่อน แล้วค่อยกลับมาเคลียร์ยอด



กายพร้อม เงินพร้อม ตั๋วเครื่องบินพร้อม กล้องพร้อม เราก็ลุยยยย!!

...ออกเดินทาง...



ใช้เวลาเตรียมตัวประมาณ 2 เดือน หลังจากที่ได้วีซ่ามา หลักๆก็เคลียร์งานให้เป็นภาระกับคนที่มารับช่วงต่อ, หาตั๋วเครื่องบิน (ที่ราคาสมเหตุสมผล) ที่เหลือก็มาเตรียมตัวใกล้ๆหมดเลย เช่นข้าวของเครื่องใช้ที่จะนำไปที่โน่น


ถึงแม้ว่าจะเป็นการเดินทางไปต่างประเทศ ทั้งไกล และยาวนาน ครั้งแรกของผม แต่ผมไม่ต้องการให้ใครไปส่ง แม้แต่ที่บ้าน, เพื่อนสนิท เนื่องจากมันมีระยะเวลาการเดินทางอย่างมากก็แค่ 6 เดือน เพื่อนบางคนอยู่เมืองไทยเหมือนกัน ไม่เจอกันยังมากกว่า 6 เดือนอีกมั้ง แถมสมัยนี้ยังติดต่อกันง่ายๆด้วยสารพัดวิธีทางโลกออนไลน์


เวลาผ่านไปวันเหมือนโกหก วันที่ 18 พฤษภา ผมก็มาถึงยังสนามบิน โดยสุดท้ายก็ยังมีเพื่อนขับรถไปรับจากที่บ้าน ซึ่งผมบอกแล้วว่าไม่ต้อง (กรู)ไปแท๊กซี่เองได้ แต่มันก็ยินดีที่จะมา เพราะว่าเดี๋ยวจะต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษ คงไม่ได้เจอกันอีกหลายปี


ความรู้สึกเมื่อผ่าน ต.ม. เข้าไปแล้ว มันเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากการไปเที่ยวครั้งอื่นๆ ตื่นเต้น ปนๆกับแป้วๆ จะไม่ได้อยู่บ้านตั้ง 6 เดือนแหนะ ไม่รู้ว่าในอีก 6 เดือนข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไรบ้าง ประเทศอเมริกาจะเหมือนกับที่เคยฝันไว้หรือเปล่านะ


ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆก่อนขึ้นเครื่อง ผมไม่ลืมที่จะโทรหาที่บ้าน และ เจ้านาย เพื่อเป็นการร่ำลาเป็นครั้งสุดท้ายครับ..

...งานเข้าแล้วครับพี่น้อง...



นั่งเครื่องบินมาเป็นสิบๆชั่วโมง ร่างกายเกิดอาการเพลียขึ้นมาเนื่องจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ นาทนั้นตอนที่เครื่องใกล้จะแลนด์ลง San Francisco ผมดีใจมากเลยครับ ไม่ได้ดีใจที่จะได้เที่ยวนะ เพราะยังอยู่อีกยาว แต่ดีใจที่จะได้ไปนอนบนที่นอนสบายๆซะที




....แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นแบบนั้น...........



เครื่องบินที่ผมนั่ง มาถึงสนามบิน SFO ในเวลา 11 โมงเช้า ตามกำหนดการเป๊ะ ผมก็เตรียมตัวเข้าเมืองตามปกติ เหมือนที่เคยผ่านมาในหลายๆประเทศ แต่การเข้าเมืองครั้งนี้ ไม่เหมือนกับการเข้าเมืองครั้งอื่นๆ เมื่อผมไปถึง ต.ม. ก็ยื่นพาสปอร์ตให้ตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ ต.ม. ถามผมว่าผมมาเที่ยวนานเท่าไหร่ ผมตอบไปว่า 4 เดือน (เพื่อที่จะได้สแตมป์แบบ 6 เดือน) พร้อมกับยื่นตั๋วเที่ยวกลับให้ดู เจ้าหน้าที่ชี้มือให้ผมเดินไปอีกด้านหนึ่ง


ใช่แล้วครับ มันคือ "ห้องเย็น" ที่น้อยคนนักจะได้มีโอกาสไปสัมผัสกับมัน


ใครจะไปคิดว่าผมได้วีซ่าจากประเทศที่ให้วีซ่ายากที่สุดในโลก รวมไปถึงการไปท่องเที่ยวมาอีกหลายประเทศ มีวีซ่าญี่ปุ่นพ่วงท้าย มันกลับไม่ได้สร้างความน่าเชื่อถือเลยหรือ ทำไมยังต้องส่งผมเข้าห้องเย็นเพื่อสัมภาษณ์ (หรือจับผิด) อีก ถ้าผมเข้าเกาหลีครั้งแรก แล้วโดนแบบนี้ ผมจะไม่แปลกใจเลย


ผมยอมรับครับว่า ผมเข้าเมืองแบบไม่สุจริตใจ 100% คือตั้งใจจะหางาน Part time ทำ ในช่วงอยู่ยาว 6 เดือน (เพื่อเอามาช่วยค่าใช้จ่ายประจำวันบางส่วน) ซึ่งทางเมกา ไม่อนุญาตให้วีซ่านักเรียน วีซ่าท่องเที่ยวทำงาน ซึ่งกล้าพูดเลยว่าร้อยละ 95% ของคนไทยที่ทำร้านอาหารไทย ต่างเป็นพวกทำงานผิดกฏหมายทั้งนั้นแหละครับ คื่อถือวีซ่านักเรียน วีซ่าท่องเที่ยว แล้วมาแอบทำงาน หนักข้อกว่านั้นก็โดดวีซ่าเพื่อทำงานเลยทีเดียวครับ ..

...สัมภาษณ์เครียดในห้องเย็น...



เมื่อไม่ผ่าน ต.ม. ตอนนั้นยอมรับว่าใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว จะเอายังไงดีเนี่ย ถ้าโดนส่งกลับประเทศ จะเอาหน้าที่ไหนไปบอกพ่อแม่ ไหนจะไปโม้กับเพื่อนไว้ว่าจะมาอยู่เมกา แต่ถ้าไม่มีรูปสักใบลง Facebook มันแปลกๆแน่นอน ในเวลานั้น ผมต้องทำใจดีสู้เสือครับ ไม่ตีตนไปก่อนไข้ เบื้องล่าง คือข้อมูลจริง ณ เหตุการณ์ในวันนั้น ซึ่งน้อยคนนักจะเจอ ยอมรับครับว่าผมไม่ได้ตอบคำถามทุกอย่างตรงตามความเป็นจริงหมด แต่ผมเลือกจะตอบตามหลักฐานที่ผมจะเอาไป เพื่อให้ผมผ่านเข้าเมืองได้ตะหาก..



เจ้าหน้าที่ : ทำไมตอนขอวีซ่า คุณบอกว่าจะมาเที่ยวช่วงสงกรานต์แค่ 10 วัน แต่พอมาจริงคุณถึงจะมาอยู่ 4-5 เดือน

Coffee Blended : ก็ตอนนั้นผมอยากมาช่วงสงกรานต์จริงๆ แต่สุดท้ายผมเบื่องานและอยากมาเที่ยวแบบยาวๆ รวมถึงการมาหาที่เรียนต่อโทด้วย

เจ้าหน้าที่ : ไม่ได้ทำงาน? ทำไมมาเที่ยวแบบยาวได้ล่ะ

Coffee Blended : ผมยังมีงานทำครับ ที่ทำงานเสนอให้ leave without pay พร้อมกับยื่นจดหมายที่ทางบริษัทรับรองให้ว่าผมยังมีสภาพเป็นพนักงานอยู่

เจ้าหน้าที่ : แล้วจะเชื่อได้อย่างไรว่าคุณเป็นพนักงานจริงๆ ไม่ได้ทำจดหมายปลอม

Coffee Blended : ลองโทรไปที่สาขา New York ดูสิครับ ออฟฟิซผมมีสาขาที่นั่น ชื่อผมมีอยู่ในระบบ email บริษัทจริงๆ

เจ้าหน้าที่ : แล้วที่บอกว่าจะเรียนโท เกี่ยวอะไรกับการมาเที่ยว

Coffee Blended : ก็ผมตั้งใจจะหาที่เรียน ทีแรกแพลนจะไปเรียนที่อังกฤษ แต่พอทราบว่าอเมริกา ก็ใช้คะแนน IELTS ได้เลยมา survey ดูสถานที่จริงเพราะไม่อยากดูผ่านเวบอย่างเดียว ไหนๆมาเที่ยวที่นี่แล้ว

เจ้าหน้าที่ : แล้วแพลนจะไปเรียน อะไร คณะไหน

Coffee Blended : MBA ที่ UIUC, Golden Gate (คำตอบในใจคือไม่ได้คิดจะเรียนโทเมืองนอก แต่สอบ IELTS ทิ้งไว้เพื่อวัดผลตัวเองเฉยๆ)

เจ้าหน้าที่ : มีเพื่อนที่รู้จักในอเมริกาไหม ถ้ามี ขอเบอร์โทรด้วย

Coffee Blended : มี 2 คน แล้วก็ให้เบอร์โทรไป

เจ้าหน้าที่ : เอาเงินมาเท่าไหร่ มีบัตรเครดิตไหม

Coffee Blended : 4,800$ มีบัตรเครดิตครับ ค่อยๆยื่นให้ดูทีละใบ จนถึงใบที่ 4 เจ้าหน้าที่บอกว่าพอแล้ว

เจ้าหน้าที่ : แล้วทำไมตั๋วกลับ ถึงเปิดไว้ 6 เดือน

Coffee Blended : ตั๋วผมเป็นแบบเลื่อนกลับมาสั้นลงได้ แต่เลื่อนระยะเวลาให้ยาวกว่า 6 เดือนไม่ได้ (แปลกมาก แต่ agent บอกอย่างนี้จริงๆ) ผมกลัวมีเหตุฉุกเฉิน ต้องกลับทีหลัง แล้วต้องมาซื้อตั๋วใหม่เลยตั้งวันกลับให้มันยาวๆไว้ก่อน




เข้าใจตา Tom Hank ในเรื่อง The Terminal ก็งานนี้แหละครับ อารมณ์เดียวกันเลย



มีต่อ....

...สัมภาษณ์เครียดในห้องเย็น (ต่อ)...



ในตอนนั้นผมเองเริ่มหงุดหงิด เพราะเสียเวลานานมาก 2 ชั่วโมงกว่าๆแล้ว มันไม่ใช่ถามตอบ  แต่ ต.ม. ที่สัมภาษณ์ผมถามแล้วก็หายไปเช็คข้อมูลผม โทรศัพท์หาเพื่อนผม ตรวจสอบชื่อผมที่ออฟฟิซสาขานิวยอร์ค และทำกับผม เหมือนผมเป็นผู้ต้องหาค้ายาบ้าซะอย่างงั้น


ผมก็เลยไม่สนใจ เริ่มทำหน้าเหวี่ยงๆใส่ พร้อมกับตอบแบบห้วนๆบ้างในบางครั้ง จนหมดความอดทน ผมคิดในใจ ถ้า(เมิง)ถามอีกคำนึง


ผมจะตอก ต.ม. กลับไปว่า If you want let me out of your territory, I'm fine!!!, I'm tired please let me go I need to take some rest!!! พร้อมกับหา plan สำรอง เมื่อถึงเมืองไทยคงทำตัวลีบๆแล้วรีบหาตั๋ว ทำเรื่องไปออสต่อทันที 55555 ก็คนมันเครียด มันหงุดหงิดที่นอนไม่พอหนิหน่า



เจ้าหน้าที่ : คำถามสุดท้ายทำไมตอนกรอกข้อมูลขอวีซ่า ถึงไม่กรอกว่าจะมานาน ทำไมถึงบอกว่า 10 วัน เลยทำให้เราต้องสัมภาษณ์คุณเพิ่ม เราต้องขอโทษด้วยที่ทำให้คุณเสียเวลา แต่ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกับเราเป็นอย่างดี

Coffee Blended : ก็เปลี่ยน plan เพราะว่าได้หยุดยาวๆ เลยอยากมาพักผ่อน (take a rest for a while)



สุดท้าย เจ้าหน้าที่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มแล้ว  ผมเลยอดเหวี่ยงใส่ ต.ม. แบบจัดเต็มเลย stamp ให้เข้าเมืองโดยถูก ก.ม. พร้อมกับวันกลับในช่วง 6 เดือน ตามที่ใจปรารถนา เจ้าหน้าที่คนนั้นก็เดินออกมาส่งผมที่ถึงทางออก พร้อมกับจับมือและคุยอย่างอารมณ์ดี และอวยพรให้ผมเที่ยวให้สนุกแบบเต็มแม๊กซ์ มันช่างต่างกับตอนสัมภาษณ์เครียด อย่างกะหนังคนละเรื่องเดียวกันจริงๆ



อันนี้ก็นานาจิตตังนะครับ สำหรับคนที่คิดจะอยู่ยาว คิดว่าถ้าตอบแบบผมว่าอยู่ 4 เดือน อาจจะโดนส่งเข้าห้องเชือดเช่นกัน แต่ถ้าตอบว่ามาเที่ยวปกติ 1-2 อาทิตย์ โดยมาก ต.ม. ก็สแตมป์ 6 เดือนให้อยู่แล้ว แต่ถ้าเค้าไม่สแตมป์ 6 เดือน แต่เป็น 1 หรือ 3 เดือน ผมก็ไมได้เที่ยวแบบเต็มๆ เลยบอกว่าไป 4 เดือนดีกว่า จะได้ได้มา 6 เดือน



เรื่องนี้ ไม่โทษใครครับ โทษตัวเองล้วนๆที่ใจไม่บริสุทธิ์ 100% จริงๆ และอีกส่วนหนึ่งก็คนไทยเราด้วยกันเอง ที่เป็นโรบินฮู้ดโดดวีซ่ามาทำงานกันเยอะ ซึ่งถ้ามองในแง่ของภาพรวมของประเทศ เราไปแย่งงาน แย่งทรัพยากรเค้า แถมประเทศที่สิทธิมนุษยชนสูงอย่างอเมริกา จะมีองค์กรมากมายที่พร้อมจะช่วยเหลือคุณ ถึงแม้ว่าคุณจะมีสภาพเป็นคนผิด ก.ม. ในประเทศก็เหอะ ทำให้ทางรัฐบาลเค้าต้องเข้มงวดมากขึ้น ซึ่งผมมาอ่านเจอทีหลัง มีคนบอกว่าใครที่บอกว่าจะมาอยู่นานๆ มักจะโดนส่งเข้าห้องเย็น เพื่อสัมภาษณ์ก่อนเลย  

...เริ่มต้น ก็ไม่สวยซะแล้วววววว...



หลังจากที่ผ่านพ้นวิกฤตการห้องเย็นออกมาได้ ผมต้องมานั่งรอเพื่อนอีก 1 ชั่วโมง เพราะเพื่อนผมกว่าจะมารับผมได้ ก็ต้องรอให้เสร็จจากงานที่ร้านก่อน ก็ดีครับ ไปเสียเวลาในห้องเย็นมาหลายชั่วโมง จะได้ไม่ต้องนั่งแกร่ว


นาทีแรกที่เจอเพื่อนผม ก็ดีใจครับ แต่เหนื่อยจากการเดินทางและเครียดจาก ตม จัง เราไม่ได้คุยอะไรกันมากครับ เพราะยังอยู่ด้วยกันอีกนาน เพื่อนผมพาผมเดินขึ้นรถ BART เพื่อไปยังอพาร์ทเมนต์ อันจะเป็นที่พำนักของผมในช่วงอีก 6 เดือนข้างหน้า


รถ BART ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากสถานี SFO Airport ช้าๆ ในตอนนั้นผมจำไม่ได้หรอกว่ามันผ่านสถานีอะไรบ้าง แต่ความรู้สึกที่มองข้างทาง มันไม่สวยงามเอาซะเลย ทำไมภาพบ้านฝรั่งในหนัง Hollywood มันร่มรื่น สวยงาม แต่ความเป็นจริงแล้ว มันดูแห้งแล้ง บ้านเมืองไม่เป็นระเบียบ จนแอบคิดไม่ได้ว่า (กรู)มาทำอะไรที่นี่ฟระ แถมแถวบ้านคนจีนก็เยอะ หาหัวทองแทบไม่เจอ นี่มันใช่เมกาหรือป่าวเนี่ย!!!! ฮ่วยยยยย

... Maslow hierarchy ...



คิดว่าหลายๆท่านคงรู้จักทฤษฏีของนักจิตวิทยาท่านนี้ดี ไม่มีอะไรมากครับ แค่เป็นลำดับความต้องการของมนุษย์ทั่วไป ซึ่งอยู่เมืองไทย ผมอาจจะใช้ชีวิตสุขสบาย โดยไม่ต้องไปคำนึงถึงความต้องการในขั้นแรกๆ ซึ่งเป็นเรื่องปัจจัยพื้นฐานทั่วไป รวมไปถึงการเอาชีวิตรอดไปวันๆ ผมกลับไปมองหาในขั้นที่ 4 อันเป็นเรื่องของการได้รับการยอมรับแล้วด้วยซ้ำ


การไปอยู่อาศัยในประเทศแห่งนี้ ทำให้ผมกลับมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง จากที่เคยอยู่เมืองไทยสบายๆ มีรถขับ ไม่ต้องเช่าบ้านอยู่ รายได้ที่หามาเพียงพอต่อรายจ่าย มีเงินเหลือใช้ให้ชีวิตฟุ่มเฟือย แต่พอมาอยู่ประเทศนี้ ผมกลับใช้ชิวิตตรงกันข้าม ต้องทำตัวสมถะขึ้น จะซื้อของอะไรแต่ละเหรียญ หยิบแล้วก็คิด บางทีต้องเลือกที่จะวางกลับลงที่เดิม เพราะไม่อยากฟุ่มเฟือย รถจากที่เคยมีขับ ต้องเปลี่ยนเป็นพึ่งพา 2 ขาของตัวเองเป็นหลัก และใช้รถโดยสารสาธารณะ




ซึ่งการที่กลับมาอยุ่ขั้นที่แสวงหาปัจจัย 4 อีกครั้งนั้น มันก็ไม่ได้แย่เสมอไปหรอกครับ กลับทำให้ผมได้บทเรียน และเข้าใจอะไรหลายๆอย่างด้วยซ้ำไป

จบในส่วนช่วงแรก ....



ในที่สุด ผมก็ได้เข้าไปประเทศนี้แบบหืดขึ้นคอเลยทีเดียว สารภาพว่าไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อนเลยนะครับ เพือนผมในชีวิตจริงยังรู้น้อยมาก ที่รู้ก็มีแค่เพื่อนสนิทไม่กี่คนเท่านั้นเอง …



ก่อนจะมาล้วงลับตับแตกกันเพิ่ม ขอเตือนความจำซักนิด กับรีวิวทั้งหมดที่ผ่านมาว่าผมไปเที่ยวที่ไหน และเจอประสบการณ์อะไรบ้าง หากอยากสัมผัสตอนไหนอย่างลึกๆ หรือยังคงประทับใจกับตอนไหนเป็นพิเศษ ก็เชิญคลิกเข้าไปชมได้เลยนะครับ


เพื่อเสริมอรรถรสในการรับชมรีวิวนี้ แนะนำให้เปิดเพลง “เพราะเธอ คือคำตอบ” ของวง ETC หนึ่งในศิลปินวงโปรดของผมคลอไปด้วยนะครับ เป็นเมืองที่ผมเปิดฟังบ่อยมากๆเลยเวลาที่ออกไปเก็บภาพนอกบ้านคนเดียว

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 1 : USA at a glance * *



การเปิดภาพกว้างๆให้เข้าใจว่า Coffee Blended Exploring USA คืออะไร กว่า 180 วันที่ผ่านไปนั้น ผมไปประสบ พบเจอกับเมืองอะไรบ้างในประเทศนั้น  เพื่อให้เข้าใจภาพคร่าวๆสำหรับประเทศอันยิ่งใหญ่อย่างสหรัฐอเมริกา ประเทศที่มีขนาดพื้นที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 3 ของโลก รวมไปถึงข้อมูลพื้นฐานจำเป็นเบื้องต้น อย่างเช่นการหาโรงแรม ข้อมูลวีซ่า ตั๋วเครื่องบิน เป็นต้น

ขออนุญาตปาดตอนจบของมหากาพย์นะคะ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 2 : Fly me to Las Vegas * *



เมื่อกะเหรี่ยงไทย ต้องออกเดินทางด้วยเครื่องบินจากเมือง San Francisco ไปยัง Las Vegas โดยที่ไม่เคยขึ้นเครื่อง Domestic มาก่อน เมื่อได้ใช้บริการแล้ว กลับประทับใจในความเป็น Virgin America มากๆ ถึงแม้ว่าจะเป็น Low Cost Airlines แต่สภาพเครื่อง และบริการ ดีกว่าสายการบินในบ้านเราเยอะ



ชอบความเป็นกันเองของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินด้วยครับ

คุณ Angel without wings - อุตส่าห์แอบซุ่มรีวิวเงียบๆแล้ว ยังโดนปาดทันอีก เหมือนเด็กแอบกินขนมใต้โต๊ะแล้วคุณครูมาเจอเลยครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 3 : A day in Las Vegas * *



เมืองที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากทะเลทรายเมื่อ 80 ปี ก่อน กลับถูกแปรรัฐบาลแปรสภาพเป็นเมืองทะเลทรายแห่งนี้ ให้กลายเป็นศูนย์กลาง Casino และ Entertainment ระดับโลก...


การเดินใน Las Vegas เมืองแห่งทะเลทรายในช่วงกลางฤดูร้อน แน่นอนว่าอากาศมันต้องร้อนนรกแตกแน่ๆครับ หลายคนอาจจะเข้าใจว่ากิจกรรมตอนกลางวันที่ Vegas นั้นไม่มีอะไร แต่ว่าความเข้าใจนั้นผิดครับ แค่การเดินไปเดินเล่น outlet, ชมโชว์ตาม Casino ต่างๆ, เสี่ยงโชค หรือแม้แต่การไปตะลุยกินตาม Buffet ต่างๆใน Casino เท่านี้ก็สามารถละลายวันของท่านให้หมดไปใน Las Vegas แล้วล่ะครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 4 : Nice nights in Las Vegas * *



ยามเมื่อพระอาทิตย์ลาลับฟ้า ความคึกคักในย่าน The Strip จะกลับมามีชีวิตชีวา และคึกคักยิ่งกว่าช่วงเวลากลางวันหลายเท่าตัวนัก เพราะแน่นอนว่า Highlight ของการไปเที่ยว Las Vegas คือการเดินดูแสงสีตาม Casino ต่างๆ Casino เหล่านี้ต่างแข่งกันเปิดไฟ และใช้ลูกเล่นต่างๆเพื่อดึงดูดสายตานักท่องเที่ยว และนักเสี่ยงโชคให้สนใจกับ Casino ตัวเอง


นักท่องเที่ยวที่เข้าไป Casino ถือว่าเป็นแหล่งรายได้หลักของธุรกิจนี้เลยทีเดียวครับ แต่สำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นนักเสี่ยงโชค แค่เดินไปดูไฟในยามค่ำคืน เท่านั้นก็พอแล้ว เพราะแต่ละแห่ง ผมขอใช้คำว่า "จัดเต็ม!!"

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 5 : It's just the beginning of road trip * *



ปฐมบทครั้งแรกของการเดินทางแบบ Roadtrip เป็น Roadtrip ที่สุดยอดในหลายๆอย่าง 1 ในนั้นคือประสบการณ์ร้อนนรกแตกในรัฐแห่งทะเลทรายอย่าง Nevada และ Utah ที่อากาศร้อนแห้ง แถมยังลมแรง ถ้าจินตนาการไม่ออก ให้นึกถึงยามที่คุณเปิดไดร์เป่าผม นั่นแหละ ใช่เลย ^^"


นอกจากนั้นระหว่างทาง ผมยังได้แวะเที่ยว Hoover Dam ครั้งหนึ่งเคยเป็นเขื่อนที่ใหญ่ที่สุดในโลก แถมเขื่อนแห่งนี้ยังเป็น filming location ของหนังเรื่อง Transformer ด้วยครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 6 : Grand Canyon, it's beyond my expectation * *



2 สถานที่ ใน wishlist destination ที่ผมต้องไปเยือนให้ได้ เมื่อไปอเมริกา คือการไปเหยียบ Grand Canyon กับการไปเยือนเมืองหลวงของโลกอย่าง New York City ครับ ซึ่งเป็ที่มาของทริป US ของผมในรอบนี้  



สำหรับ Grand Canyon นั้น  เป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆแล้วว่า ชีวิตนี้จะต้องไปเยือน Grand Canyon ให้ได้สักครั้งครับ เพราะความอัศจรรย์และความยิ่งใหญ่ทางธรรมชาติ ที่ผมได้พบเจอผ่านภาพในหนังสือ และสารคดีทางทีวี ทำให้ผมอยากไปสัมผัสความยิ่งใหญ่ของมันครับ ดังนั้น พอเพื่อนผมชวนไปออกทริป ผมไม่รีรอที่จะตอบตกลงทันที โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ หากไม่ได้ไป ก็ไม่รู้จะไปอีกทีตอนไหนแล้วล่ะครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 7 : San Diego so charming * *



มันช่างตรงกันข้ามกับ Grand Canyon เลยครับ



เพราะเมือง San Diego ไม่เคย และไม่ได้อยู่ในแผน ไม่ว่าจะเป็น road trip ในครั้งนั้น หรือแม้กระทั่งแผนในหัวผมเมื่อมาเยือนอเมริกา น่าแปลกที่เมื่อเท้าผมได้สัมผัสเมืองนี้ กับหลงรักมันเข้าอย่างจัง ไม่ว่าจะเป็นชายหาดที่สวยงาม ตึกรามบ้านช่องที่มีอิทธิพลมาจาก Spain รวมไปถึงการเป็นเมืองขนาดใหญ่ แต่ไม่พลุกพล่านแบบเมืองใหญ่อื่นๆในประเทศอเมริกา


สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ทำให้ผมประทับใจกับเมืองนี้ และจดเอาไว้ในใจว่า หากมีโอกาสกลับมาเหยียบแดนลุงแซมแห่งนี้อีก ผมจะต้องกลับมาเมืองนี้ให้จงได้เลยครับ ^____^

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 8 : Thai taste, Thai touch in L.A. * *



มหานครที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในฝั่ง Pacific Coast อย่าง Los Angeles เมืองที่มีประชากรหลายเชื้อชาติอยู่อาศัยรวมกัน เมืองที่เป็นจุดศูนย์กลางของธุรกิจภาพยนต์ระดับยักษ์ใหญ่ของโลก เมืองที่มีสวนสนุกชื่อดังตั้งอยู่มากมาย มีชายหาดงามๆให้เดินเล่น



และที่สำคัญ เมืองนี้เป็นเมืองเดียวที่มี Thai Town อยู่ด้วยครับ

แวะเข้ามาชมตอนจบครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 9 : The Romantic Route, Santa Monica, Santa Barbara and Half Moon Bay * *



ระหว่างทางจาก LA เข้าสู่เมือง San Francisco นั้น ถ้าหากเลือกวิ่งโดยเส้น Interstate 5 (I-5) จะใช้เวลาแค่ 6 ชั่วโมงขับรถ แต่นั่นคุณจะไม่ได้เห็นวิวงามๆเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวส่วนมากเลยเลือกที่จะวิ่งเส้น Highway 1 และ 101 แทน แต่ก็ต้องแลกกับเวลาที่ต้องเสียไปมากขึ้น ซึ่งผมคิดแล้ว ยังไงก็คุ้มครับ


เพราะระหว่างทางขับขึ้นไปนั้น คุณจะพบว่าถนนเส้นนี้จะวิ่งเลียบ Pacific Coast อันมีภูมิประเทศที่สวยงาม รวมไปถึงเมืองน่ารักๆที่ซ่อนตัวอยู่ตามชายฝั่ง Pacific Coast เต็มไปหมด ยกตัวอย่างที่ผมไปเช่น
- Santa Monica
- Santa Barbara (เมืองนี้ผมชอบมากกกก มากที่สุดแล้วในฝั่ง West)
- Half Moon Bay


ยังไม่รวมอีกหลายๆเมืองที่ผมต้องตัดออกไป เพราะไม่อย่างงั้นเวลาเที่ยวจะไม่พอ อย่างเช่น Monterrey, Hearst Castle เป็นต้น

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 10 : The Miracle of Lake Tahoe * *



สิ่งแรกที่ผมต้องอึ้ง ทึ่ง เมื่อไปถึง Lake Tahoe นั่นคือการพบว่าทะเลสาบแห่งนี้ ไม่ได้เป็นทะเลสาบที่เงียบสงบ ตรงกันข้าม กับมีกิจกรรมให้คุณทำมากมาย...


ถ้าในช่วง Summer ก็มีกิจกรรมทางน้ำ การปั่นจักรยาน รวมถึงการมานั่งปิคนิค ว่ายน้ำริมหาด แต่ถ้าในหน้าหนาวคุณจะได้พบกับหิมะ ซึ่งก็มีกิจกรรมให้ทำต่างกันไปอีก แต่ที่แน่ๆคือ การที่ผมมาเจอความพลุกพล่าน ไม่ได้ทำให้ผมรังเกียจทะเลสาบยักษ์ใหญ่แห่งนี้ที่กินอาณาเขตถึง 2 รัฐ คือ California และ Nevada


ในตรงกันข้าม ผมกับพวกความสวยงามของธรรมชาติ ที่ทำให้ทะเลสาบแห่งนี้เป็นอีก 1 ที่ๆ ทำให้ผมประทับใจใน Roadtrip ฝั่ง West

คุณ เจ้าชายแวมไพร์ - หวัดดีครับเจ้าชายแวมไพร์ ถ้ารีวิวตอนดึกๆนี่ ยังไงต้องเจอคุณตลอดเลยเนอะ สงสัยจะเป็นแวมไพร์จริงๆเป่าครับ 555+

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 11 : A midsummer experience at Yosemite * *



หากกล่าวถึงอุทยานแห่งชาติชื่อดังในประเทศสหรัฐอเมริกา Yosemite มักจะถูกเอ่ยชื่อมาเป็นอันดับต้นๆเสมอ



เนื่องมาจากภูมิประเทศอันแสนจะสวยงาม ภูเขาหินอันแปลกตที่พร้อมจะให้คุณไปพิชิตยอดเขา น้ำตกอันสวยงาม พรรณไม้ที่มีให้ชมตลอดทั้งปี รวมไปถึงความสมบูรณ์ของระบบนิเวศน์ที่อาจจะทำให้คุณได้เจอหมีใน Yosemite ก็เป็นได้ครับ ซึ่งที่นี่เอง


ผมได้มีโอกาสไปตั้งแคมป์นอนเต้นท์ ทำตัวเป็นลูกเสืออีกครั้งหนึ่ง แต่เป็นประสบการณ์ที่สนุกสนานและชวนให้น่าประทับใจมากทีเดียวครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 12 : A ticket to San Francisco * *



ถ้าให้พูดถึงเมืองที่มีความโรแมนติกมากที่สุดในโลก เมืองซานฟรานซิสโก ย่อมจะถูกเอ่ยชื่อมาเป็นอันดับต้นๆเสมอ ด้วยความสวยงามของภูมิประเทศ ที่เป็นเนิน สภาพอากาศที่เย็นสบายตลอดปี ความงามของสะพานโกลเดนเกต ภาพรถรางที่ค่อยๆไต่ขึ้นไปยัง Russian Hills สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่ตอกย้ำให้นักท่องเที่ยวต่างไหลเข้ามาเยือนเมืองแห่งนี้
 

ซึ่งในตอนที่ 12 นี้เอง จะเป็นเหมือนบทสรุปที่จะพาทุกท่านได้เข้าใจว่าเมือง San Francisco นั้นมีที่เที่ยวอะไรที่น่าสนใจบ้าง
 

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 13 : Short walking long shopping at Powell, Union Square and Civic Center * *



ทุกเมืองย่อมมีย่าน Downtown ไว้ให้นักท่องเที่ยวเดินเล่น, ช๊อปปิ้ง เพื่อละลายทรัพย์ผู้มาเที่ยวเสมอ ในเมืองซานฟรานก็เช่นเดียวกันครับ ย่าน Powell, Union Square นั้นเป็นจุดศูนย์กลางของเมือง San Francisco เลย เริ่มตั้งแต่การเดินทางที่มีสถานี BART เชื่อมต่อกับสนามบิน SFO รวมไปถึงการโดยสารรถทุกชนิด Muni Bus, Metro, Cable Car, BART, F line Street Car
 
ย่านนี้ยังเป็นแหล่งช๊อปปิ้งหลักของเมืองแห่งนี้ ซึ่งแน่นอนว่ามีครบครับ เนื่องจากเมืองนี้เป็นเมืองท่องเที่ยวหลักของประเทศ นอกจาก เรื่องช๊อปปิ้ง และเดินเล่นแล้ว การที่ได้มาชิมร้านอาหารอร่อยๆในดาวน์ทาวน์ก็เป็นสิ่งนึงที่ไม่ควรจะพลาดเช่นเดียวกันครับ
 
ส่วน Civic Center ก็เหมือนเป็นหน้าบ้านของ San Francisco เช่นเดียวกัน บริเวณรอบๆนั้นมี Museum หลายแห่งทีเดียวที่น่าเข้าไปเยี่ยมชมครับ
 
 

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 14 : All about Golden Gate Bridge * *



ถ้าไปถามคน 100 คน ให้เอ่ยชื่อสัญลักษณ์ของเมือง San Francisco ผมว่าน่าจะมีสัก 98 คนที่ตอบออกมาว่าเป็นสะพาน Golden Gate แน่ๆ เพราะเจ้าสะพานที่เค้าว่าสวยงามที่สุดในโลก ทำให้ผู้คนต่างอยากเข้ามาสัมผัส มาดูความงามของมัน ซึ่งขอบอกได้เลยว่าการไปเยี่ยมสะพานแห่งนี้นั้น ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากนัก หากว่าจะไป



ก่อนไป แนะนำว่าควรจะสำรวจสภาพอากาศให้ดีๆด้วยนะครับ เพราะหากไปวันที่เจอหมอกลงสะพาน คุณอาจจะไม่ได้เห็นแม้แต่ไรขนเลยทีเดียวครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 15 : Stroll at Ocean Beach and feel the different at Haight  * *



นอกจากย่าน Powell แล้ว ที่ Haight Street ก็เป็นแหล่งช๊อปปิ้งอีกแห่งนึงที่น่าสนใจ หากว่าคุณเป็นคนเก๋ๆ ชอบอะไรฮิปๆแนวๆซะหน่อย ผมว่าที่ Haight ตอบโจทย์คุณได้ตรงกว่าการไปเดิน Powell ซะอีกครับ
 


ในส่วนของ Ocean Beach นั้น เป็นสถานที่ๆผมชอบมากๆเลย เพราะผมเป็นคนที่ชอบเที่ยวทะเลอยู่แล้ว มองไปไกลๆเห็นแต่ทะเล และคลื่นลมแรงๆ สุดลูกหูลูกตา ผมว่าเพลินดีครับ ติดที่ลมแรงๆนั้นมันออกจะทำให้ผมหนาวสั่นไปซะหน่อย
 

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 16 : Bring back your childhood memories at Six Flags  * *



อีกภารกิจนึงที่ผมตั้งใจว่าจะทำให้ได้เมื่อมาเที่ยวแดนลุงแซมแห่งนี้ นั่นคือการที่ได้มาเที่ยวสวนสนุก Six Flags นั่นเองครับ ที่ Six Flags นั้นมีหลายสาขาทั่วประเทศ


จุดเด่น ที่ทำให้ Six Flags ต่างจาก Universal หรือ Disney นั่นก็คือการที่ Six Flags นั้นเน้นเครื่องเล่นที่เป็นรถไฟเหาะครับ ซึ่งถือว่าเป็นไฮไลท์ของการมาเที่ยว Six Flags เลยครับ นอกจากนั้นแล้ว Six Flags ที่ผมไปเยือน คือ Six Flags Discovery Kingdom ซึ่งอยู่นอกเมืองซานฟรานซิสโก ที่นี่มีโชว์สัตว์น่ารักๆเต็มไปหมดเลยครับ ทั้งปลาวาฬ เสือ รวมถึงโลมาด้วยครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 17 : Lombard, the crookedest street & feel lil sweet at Palace of Fine Arts  * *



ทั้ง Lombard Street และ Palace of Fine Arts ต่างก็เป็นสถานที่ๆนักท่องเที่ยวนิยมไปด้วยกันทั้งคู่ เมื่อยามที่ได้มาเยือนซานฟรานซิสโกแห่งนี้


ที่ Lombard Street นั้นได้ชื่อว่าเป็นถนนที่คดเคี้ยวที่สุดในโลก ในแต่ละวัน จะมีนักท่องเที่ยวไปชมว่าทำไมมันถึงคดเคี้ยวได้ขนาดนั้น บางคนมาเดินชม บางคนแวะมาโดยรถราง บางคนก็มาลองของโดยการเช่ารถขับลง Lombard จิงๆ ส่วนรอยชนก็มีจริงเช่นเดียวกันครับ แต่ผมดูๆแล้ว มันก็ไม่ได้คดเคี้ยวขนาดนั้น เหมือนวนรถลงจากที่จอดรถห้างมากกว่า
 

ส่วน Palace of Fine Arts มันเป็นสถานที่ๆโรแมนติกมากๆเลยแหละครับ ชอบมีคู่แต่งงานมาถ่ายภาพ Pre Wedding ที่นี่เนื่องจากความงามของสิ่งก่อสร้าง รวมไปถึงสระน้ำด้านหน้า โดยมี background เป็นโดมสไตล์โรมันอยู่เบื้องหลัง

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 18 : Climbing up to the Coit Tower * *



Coit Tower ตั้งอยู่บน Telegraph Hills เป็นอีกสถานที่ที่คุณจะได้เห็นวิวเมือง San Francisco ครับ การเดินทางไป Coit Tower ก็ไม่ลำบากเหมือนกับการขึ้นไปยัง Twin Peaks เพราะ Coit Tower ตั้งอยู่ในเมืองครับ นอกจากนั้นแล้วขาลงจาก Coit Tower รถเมล์เพียงสายเดียวที่วิ่งขึ้นลง จะผ่านย่าน Washington Square ซึ่งตรงนั้นจะมีโบสถ์น่ารักๆอันมีชื่อว่า St. Peter and Paul Church ด้วยครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 19 : Eat & Breeze at Pier 39, Fishermans Wharf * *



อีก 1 สถานที่เที่ยวในเมือง San Francisco ที่ผมมั่นใจได้ว่านักท่องเที่ยวต้องมาเยือนแน่ๆคือการไปเดินที่ Pier 39 และ Fishermans Wharf เพราะมีกิจกรรมให้นักท่องเที่ยวทำบริเวณนี้มากมายไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการไปชมแมวน้ำที่ Pier39, การขึ้นเรือไปชมสะพาน Golden Gate, Bay Bridge, Alcatraz, การไปกิน Dungeness Crab, Clam Chowder


รวมถึงการช้อปปิ้งซื้อของที่ระลึกต่างๆที่นี่มีครบครับ นอกจากนั้นแล้วสิ่งหนึ่งที่พลาดไม่ได้เป็นอันขาดคือการไปซื้อช๊อคโกแล๊ตร้าน Ghirardhelli รวมถึงกินไอติมซันเดย์แสนแพง (แต่อร่อยนะครับ)

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 20 : A new chapter of my roadtrip (D.C., Baltimore)  * *


การไปเยือนฝั่ง Atlantic Coast ในช่วงฤดูใบไม้เปลี่ยนสี รวมถึงความเก่าแก่ของตึกรามบ้านช่อง ทำให้ผมได้รู้สึกสบายใจ และรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ว่านี่สิประเทศอเมริกาของจริง เพราะบ้านแต่ละหลัง รวมถึงวิวข้างทางที่ขับรถผ่าน มันช่างน่าชวนมอง และจอดรถลงไปเก็บภาพเสียจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเจอฝนทั้งวันใน DC แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงเสน่ห์ของเมืองนี้
 

ซึ่งตั้งใจไว้แล้วว่าหากได้ไปเหยียบประเทศนี้อีก DC จะต้องเป็นอีกเมืองที่ผมขอซ้ำแน่นอนครับ
 

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 21 : One minute tour in Philadelphia, Hershey and Niagara Falls * *



ถึงตอนนี้ผมยังจำได้เป็นอย่างดีเลยว่าช่วงที่ขับรถ+เที่ยวยังเมืองเหล่านี้ Philadelphia-Hershey-Niagara Falls-Woodbury มันช่างเหนื่อย แต่สนุกเพียงใด


พวกเราต้องรีบทำเวลา ยิ่งกว่าชะโงกทัวร์ แถมยังบริหารเวลากันไม่ดี รวมถึงไม่หาข้อมูลไปก่อน ทำให้พลาดสถานที่ดังๆหลายแห่ง แต่เป็นอีกหน้าหนึ่งของการท่องเที่ยวฝั่ง East ที่น่าประทับใจมากๆครับ บรรยากาศสองข้างทางตามฟรีเวย์ที่เราขับรถไป มันช่างงดงามสมกับฤดูใบไม้ร่วงจริงๆ ต้นไม้แต่ละต้นแข่งกันเปลี่ยนสีได้สวยงามมากๆครับ



เราเสียเวลาขับรถไปกลับ 14 ชั่วโมง เพื่อไปชมน้ำตก Niagara Falls ที่ผมรู้จักมานานแล้ว แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้เห็นตัวเป็นๆ แต่คุ้มค่าจริงๆ มันช่างอลังการมากๆครับ และที่ประทับใจอีกแห่งคือการไปช๊อปปิ้งที่ Woodbury นี่แหละ เพราะของมันถูกมากกกกก

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 22 : Halloween in New York City * *



มหานครอันยิ่งใหญ่สุดของประเทศอเมริกา เมืองที่ผมขอเรียกว่าเป็นเมืองหลวงของโลก เป็นเมืองที่รวมทั้งในเรื่องการเงิน การศึกษา เชื้อชาติ วัฒนธรรม และอื่นๆอีกมากมายครับ


New York City เป็น 1 เมืองที่ผมตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนมาเหยียบประเทศนี้แล้วว่าถ้าหากมีโอกาสได้มาเมื่อไหร่ จะต้องขอมาเหยียบสักครั้งครับ เพราะเรื่องราวผ่านสื่อต่างๆที่ผมได้รู้จักเมืองนี้ แต่ยังไม่เคยเจอตัวเป็นๆซักที ถึงแม้ว่า ผมจะได้เจอแล้ว ออกจะผิดหวังหน่อยๆ เพราะว่าภาพจากสื่อมันดูช่างโก้ หรู สวยงาม แต่ในความจริงแล้วมันไม่ได้งามขนาดนั้น (แต่ก็มีความงามในตัวมันเองนะครับ) แถมยังมีอะไรให้น่าค้นหาอีกเยอะทีเดียวสำหรับเมืองนี้

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 23 : The place where I first met, The Met Museum * *



เป็นสถานที่แห่งเดียวที่ผมแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนชาวไทยเพราะพวกเพื่อนผมต้องการช๊อปปิ้ง หนึ่งสิ่งที่ทำให้ทัศนคติในการมาเดินmuseum ของผมเปลี่ยนไปทันที นั่นคือการได้มาเหยียบสุดยอดmuseum อันมีนามว่าThe Metropolitan of Arts หรือ The Met มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ ผมประมาทไปหน่อยนึกว่าจะเดินครบภายใน 3-4 ชั่วโมง เอาเข้าจริงๆแล้วผมแทบจะไม่ได้อะไรเลยครับ แต่ผมไมได้เสียดายตังค์เลย ตรงกันข้ามนิวยอร์คที่ผมแอบคาดหวังไว้เยอะแล้วต้องมาผิดหวัง เมื่อหลายๆสิ่งมันไม่ได้งดงามขนาดนั้น


มี The Met นี่แหละที่เหนือความคาดหมาย และทำคะแนนบวกให้กับเมืองนี้ได้ครับ ถ้ามีโอกาสไปเดินNYC อีก สถานที่แห่งนี้ผมจะให้เวลาเต็มๆแน่นอนครับ ประทับใจมากๆ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 24 : The Statue of Liberty, the most famous USA landmark * *



เทพีเสรีภาพ เป็นสัญลักษณ์ที่ใครๆย่อมนึกถึงเมื่อพูดถึงประเทศสหรัฐอเมริกาแห่งนี้ เมื่อตั้งใจหาข้อมูลจริงๆแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงมีความสำคัญ มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเป็นแค่ประติมากรรมชิ้นหนึ่งเท่า แต่มันยังหมายถึงการเมืองระหว่างประเทศ ความสามัคคี เสรีภาพ และอื่นๆอีกมากมาย


ในส่วนของ Central Park ก็เช่นเดียวกัน ทำเอาผมทึ่งกับการที่ชาวนิวยอร์คเกอร์ เค้าพยายามรักษาพื้นที่สีเชียว“ขนาดใหญ่”ไว้ในใจกลางเมือง ซึ่งเปรียบเสมือนปอดของเกาะแมนฮัตตั้นเลยทีเดียวครับ ใครๆก็รู้กันดีว่าที่ดินบนเกาะเล็กๆแห่งนี้นั้นแพงสุดยอดขนาดไหน (ซึ่งถ้าเป็นบ้านเราคงโดนปล่อยไปสร้างห้างหมดแล้วมั้ง 555)


ด้านในนั้นยังเต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นรูปปั้น สะพาน สระน้ำ รวมไปถึงต้นไม้ ยามที่ใบไม้เปลี่ยนสี มันช่างงดงามจริงๆครับ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 25 : First step into "Windy City"  * *



เมือง Chicago อีกหนึ่งมหานครยักษ์ใหญ่ในประเทศสหรัฐอเมริกา ผมได้มาเยือนเมืองแห่งนี้แบบไม่ได้ตั้งใจเท่าใดนัก เมื่อได้มาสัมผัสตั้งแต่สนามบิน ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมืองนี้ถึงเป็นเมืองสุดยอดสถาปัตยกรรมของอเมริกา หรือ อาจจะเรียกว่าของโลกเสียด้วยซ้ำ 


ยังไม่รวมถึงความงามในดาวน์ทาวน์ park ต่างๆ อันรวมไปถึง park ชื่อดังอย่าง millennium park ทั้งหมดล้วนทำให้ผมเกิดความประทับใจ ในเมืองนี้เป็นอย่างยิ่งครับ 

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 26 : Eating out and travel around Chicago * *



นอกจากจะมีความเด่นทางด้านสถาปัตยกรรมแล้ว ...


เรื่อง museum ที่เมืองชิคาโก้ก้อไม่เป็นรองใครเหมือนกัน ผมได้มีโอกาสไปเยือนที่ The Art Institute of Chicago ที่ครั้งหนึ่งทับหลังนารายณ์บรรทมสินธุ์ เคยมาอยู่ที่นี่ด้วยครับ (แต่ตอนนี้อยู่ที่เมืองไทยแล้ว) ขอบอกเลยว่ามันสุดยอดจริงๆ ทั้งงานศิลปะ, งานออกแบบและ design


และในเมืองนี้ ผมยังได้มีโอกาสไปตามชิมร้านอาหารอร่อยๆในเมืองนี้ด้วยครับ เรียกได้ว่าทริปนี้ เป็นทริปกินดี กินหรู อยู่สบายเลยทีเดียว นับว่าไม่เสียใจเลยที่ได้ไปเยือนเมืองนี้ ทิ้งท้ายผมยังได้

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 27 : The City Within A City * *



ต้องยอมรับว่าเมือง San Francisco เป็นอีกเมืองที่รวบรวมชาวต่างชาติอย่างมากมายทั้งชาวเอเชีย อย่างคนจีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฟิลิปปินส์ เวียตนาม รวมถึงคนไทยเองก้อเยอะ ยังไม่รวมชาวเม็กซิกันอีก

ด้วยความที่มีความหลากหลายในเรื่องของเชื้อชาติ จึงไม่แปลกที่เมืองแห่งนี้ จะมีไชน่าทาวน์อยู่ถึง 2 แห่ง มีเจแปนทาวน์แยกออกมาอีกด้วย พร้อมกันนี้ ไชน่าทาวน์ของเมือง San Francisco แห่งนี้ยังได้ชื่อว่าเป็นไชน่าทาวน์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในอเมริกาเหนืออีกด้วยครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 28 : Strolling along the San Francisco Bay  * *



นอกจากเจ้าสะพาน Golden Gate ที่มีชื่อเสียงอันโด่งดังแล้ว เมือง San Francisco ยังมีสะพานอีกแห่งนึง คือ San Francisco – Oakland Bay Bridge หรือนิยมเรียกกันสั้นๆว่า Bay Bridge เป็นสะพานขนาดใหญ่ และมีความสำคัญมากๆสำหรับเมืองนี้ เพราะเป็นที่เชื่อมต่อไปยังเมืองสำคัญอื่นๆในรัฐ California หลายๆคนอาจจะยังไม่รู้ว่า Bay Bridge เป็นสะพานแบบ 2 ตอน โดยจุดตรงกลางที่เป็นที่พักสะพานนั้น คือ Treasure Island


สำหรับ Treasure Island นั้นเป็นเกาะที่เกิดจากมนุษย์สร้าง โดยมันมาจากการถมขยะ แต่ว่าบนเกาะแห่งนี้ก็มีบ้านพักอาศัยตามปกติ ซึ่งสิ่งหนึ่งที่ผมว่าน่าสนใจมากๆเลย คือการมาชมวิวเมือง San Francisco ที่เกาะ Treasure Island นี่แหละครับ คุณจะได้เห็น hilight ของเมือง ทั้งสะพาน Bay Bridge, Golden Gate รวมถึงสิ่งก่อสร้างสำคัญๆอย่าง ตึก Transpyramid, Alcatraz, Coit Tower เป็นต้น

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 29 : Standing in the top of San Francisco  * *



จุดสูงสุดที่จะชมเมือง San Francisco ให้เห็นทั้งเมืองนั้น ต้องขึ้นไปชมที่ Twin Peaks ครับ ซึ่งบนนั้น จะได้เห็นวิวงดงามของเมืองนี้เป็นแบบ Panorama เลยทีเดียว ซึงท่านจะได้พบเห็นกันในตอนที่ 29


นอกจากนั้นแล้วอีกสิ่งหนึ่งที่เป็น landmark ให้คุณต้องมาแวะชมเวลาที่เยือนเมืองนี้ คือ Alamo Square อันเป็นบ้านสไตล์ Victorian ที่สวยงามมากๆครับ ซึ่งที่ Alamo Square เองมีบ้านสไตล์นี้เต็มไปหมด แต่ที่โด่งดังไปทั่วโลกต้องยกให้ Painted Lady หรือบ้านเรียงกัน 5-6 หลังบนถนน Steiner นี่แหละครับ 

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 30 : San Francisco Pride, The Pride of San Francisco * *



1 ในงาน Event ระดับโลกของเมือง San Francisco ซึ่งจัดกันเป็นประจำทุกปีในเดือน มิถุนายน คืองาน San Francisco Pride อันเป็นงานเดินพาเรด ของชาวรักร่วมเพศ งาน Pride ที่จัดในเมืองนี้ ถือได้ว่าเป็นงาน Pride ที่ใหญ่ และมีคนหลั่งไหลมาชมงานมากที่สุดในประเทศอเมริกา เผลอๆจะมากที่สุดในโลกเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกๆคนรู้ดีว่า ในอีกแง่นึงของเมือง San Francisco ได้ถูกยอมรับว่าเป็นเมืองหลวงของชาวรักร่วมเพศ



หากมาเยือนเมืองแห่งนี้แล้วคุณจะเห็นคนเพศเดียวกัน เดินจูงมือ หรืออาจจะจูจุ๊บกันในที่สาธารณะ ก็ถือว่าไม่แปลกนะคร้าบบบ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 31 : San Francisco's backyard and one day pass on Cable Car  * *



เมื่อ New York City ยังมีปอดขนาดใหญ่อย่าง Central Park แล้วทำไมเมือง San Francisco อันเป็นเมืองหลักในฝั่ง Pacific Coast จะมีปอดขนาดใหญ่ของเมืองบ้างไม่ได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลหลักที่เมือง San Francisco มี Golden Gate Park อยู่ในเมืองเช่นกัน โดยภายใน Golden Gate Park นั้นยังรวม Museum ดังๆอีกหลายแห่งให้น่าเข้าไปชม และยังมีสวนญี่ปุ่นที่เหมือนญี่ปุ่นมั่กๆอย่าง Japanese Tea Garden ด้วย ดังนั้น หากมีโอกาสได้ไปเยือนเมือง San Francisco หลายๆวัน ก็ควรไปเที่ยว Golden Gate Park ซะหน่อยนะครับ


ในทางตรงกันข้าม หากมีเวลาเยือน San Francisco ไม่กี่วัน (หรือมาหลายวันก็ตาม) สิ่งหนึ่งที่จะพลาดไม่ได้เลย คือการนั่งรถ Cable Car หรือรถราง อันเป็นอีก 1 สัญลักษณ์สำคัญของเมืองนี้มาตั้งนานนมแล้ว Cable Car ใน San Francisco มีด้วยกัน 3 สายครับ แต่สายที่ได้รับความนิยมมากสุดคงจะหนีไม่พ้น Powell-Hyde ที่ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆมากมายทีเดียว



ยังไงถ้าได้ไปเยือนเมืองนี้แล้ว อย่าลืมไปนั่ง เอ๊ยยย ควรจะบอกว่าอย่าลืมไปโหน Cable Car แห่งเมือง San Francisco กันด้วยนะครับ เดี๋ยวจะหาว่านายกาแฟไม่เตือน

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 32 : Crossing The Bay (Oakland & Sausalito)  * *



นอกจากที่เที่ยวอย่างอัดแน่นในเมือง San Francisco แล้ว เมืองรอบๆที่ติดกัน อย่างเช่น Oakland, Sausalito ก็มีที่เที่ยวให้คุณเลือกเดินชมมากมาย


โดยเฉพาะเมือง Sausalito เมืองที่เชื่อมต่อกับ San Francisco เพียงแค่ข้ามสะพาน Golden Gate ไป เมืองเล็กๆแห่งนี้ สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยือนได้ตลอดปี ด้วยความเล็ก แต่น่ารักของเมืองด้วยบ้านสไตล์ Victorian หรือวิวสวยๆริมอ่าว San Francisco Bay คุณแทบจะไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่มาเดินทอดน่องอย่างเดียวก็มีความสุขแล้วล่ะครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 33 : Enjoyably vibrant at Berkeley  * *



เมื่อเอ่ยถึง 1 ในสุดยอดมหาลัยคุณภาพระดับโลก ผมเชื่อว่า UC Berkeley จะต้องถูกจัดอันดับเข้าไปอยู่ในนั้นเสมอครับ UC Berkeley เป็น campus แรกของ University of California ตั้งอยู่ในเมือง Berkeley ซึ่งอยู่ห่างจาก San Francisco เพียงชั่วอึดใจ ภายใน Campus นั้นบรรยากาศร่มรื่นและงดงามมากๆ จนผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมหาลัยแห่งนี้ถึงผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพได้เยอะแยะมากมาย เพราะสิ่งแวดล้อม ก็เป็นส่วนหนึ่งแน่นอนครับ


และเมืองนี้ ไม่ได้มีแต่มหาลัยเพียงอย่างเดียวที่สวยงามนะครับ ภายใน Downtown ของเมือง Berkeley เอง ก็เต็มไปด้วยร้านอาหารอร่อยๆ, ร้านกาแฟเก๋, Gallery งานศิลปะงามๆ, Jazz Bar และอืนๆอีกมากมายให้คุณได้เดินทอดน่องชิลๆสบายๆไปกับเมืองน่ารักแห่งนี้เลยทีเดียวครับ

* *  Coffee Blended Exploring USA ตอนที่ 34 : My neighborhood  * *



พาเที่ยวมาตั้งไกล แต่ที่เที่ยวที่ผมไปบ่อยที่สุด กับเป็นสถานที่ใกล้ๆบ้านนีแหละครับ เพราะเพียงแค่เปิดประตูอพาร์ทเมนต์เดินออกไปรอบๆที่พัก ก็จะเจอต้นไม้ใบหญ้า เจอความสงบ ความสวยงามรอบๆตัวโดยที่ไม่ต้องนั่งรถไปไหนไกลๆ จึงไม่แปลกใจเลยครับว่าทำไมอยู่ที่นั่น สุขภาพกายผมแข็งแรงมากๆ ไม่ป่วยเลยในรอบ 6 เดือน และสุขภาพจิตก็ดีมากเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะอยู่แบบแร้นแค้นสักนิด แต่มีความสุขจริงๆ


นอกจากนั้นอีกเมืองนึงที่ไม่ไกลเมืองที่ผมอยู่มีชื่อว่า Lafayette เมืองนี้ก็เป็นอีกเมืองที่น่าอยู่ เพราะอากาศดีตลอดทั้งปี เนื่องจากอยู่ในหุบเขา แถมไปด้วยวิวสวยๆจากทะเลสาบครับ ธรรมชาติเมืองนี้ช่างงดงามจริงๆ ให้ตายเหอะ

* * Coffee Blended Exploring USA ตอนพิเศษ : ไปทำความรู้จักกับ AA (ตัวจริง)กันเถอะครับ :D * *



จุดประสงค์ในการทำรีวิวตอนนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากในช่วงปีที่แล้ว มีกระทู้มาม่าหลายกระทู้ เรียก Air Asia ว่า AA ซึ่งโค้ดนี้จริงๆมันเป็น Code ของ American Airlines ซึ่งสายการบินนี้ไม่ใช่กระจอกๆนะครับ ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลกเลยทีเดียว เพียงแต่ยกเลิกเส้นทางบินจากกรุงเทพไปแล้ว หลังๆคนไทยเราเลยไม่ค่อยคุ้น



ช่วงนั้นผมก็เลยเกาะกระแสขออาสาพาเพื่อนๆหลายๆคนไปรู้จักกับ AA (ตัวจริง เสียงจริงซะที) จะได้ไม่ต้องเรียกผิดๆอีกต่อไป อิอิ

เหนื่อยกันรึยังครับ?? ถ้ายัง ก็มาต่อในส่วนท้ายๆของรีวิวตอนนี้กันต่อเลยดีกว่านะครับ

...ถอดหัวโขน...



ก่อนมาเมกา หน้าที่การงานผมก็ไมได้ขี้เหร่อะไรแต่การที่มาเหยียบเมืองนี้ ผมต้องถอดหัวโขนที่ผมมีออกไป เมื่อผมต้องมาทำงาน เป็นสิ่งที่ผมย้ำเตือนกับตัวเองเสมอครับ แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ประสบการณ์ในการทำงานออฟฟิซ แทบจะไม่ได้ช่วยอะไรกับงานร้านอาหารเลย หลายครั้ง ผมโดนพ่อครัวเชื้อชาติลาว แต่ไม่มีสัญชาติ ไม่มีการศึกษา ตะโกนด่า เพียงเพราะว่าอ่านลายมือผมผิด ตอนที่ผมจดออร์เดอร์ลูกค้า, หรือโดนลูกค้าชาวอินเดียจุกจิกและทำเยอะใส่ตอนที่เสิร์ฟอาหาร ถ้าผมไม่ถอดหัวโขนออก ผมคงด่ากลับไปแล้วล่ะ


แต่อยู่ที่นั่น ผมอยู่ในฐานะเด็กทำงานร้านอาหารไทยมือใหม่คนนึง  ที่ไม่มียศ ไม่มีตำแหน่งใดๆ การศึกษาไม่สามารถเอามาใช้แบ่งแยกระดับการทำงานได้ครับ ทุกคนต่างมีหน้าที่ทำงานไม่ต่างกัน ก็ดีครับ ถือว่าเป็นสีสันในชีวิต




ซึ่งหากผมไม่คิดจะก้าวขาออกมาจากเมืองไทย ผมคงไม่ได้รับประสบการณ์ชีวิตในรูปแบบนี้ครับ

... กิจวัตรประจำวัน ...



ใน 1 อาทิตย์ ผมค่อนข้างจะจัดตารางลงตัวครับ ผมเลือกทำงานในวัน พุธ, ศุกร์, เสาร์ โดยอีก 4 วันที่เหลือจะเป็นวันพักผ่อนของผมอย่างเต็มที่ ซึ่งก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกครับ ก็เข้าไปเที่ยวแถวๆ San Francisco นี่แหละ  โดยมากจะเป็นวันจันทร์


หรือถ้าอากาศมันไม่ดีจริงๆ ผมก็เลือกที่นอนเล่น จนถึงนอนจริง 555+ (เพราะอากาศมันเย็นสบายมาก) พอหิวก้อเดินออกไปหาของกินแถวๆบ้าน บางทีก็เป็นอาหารจีนบ้าง กาแฟบ้าง หรือไม่ก็เดินซุปเปอร์ เพื่อหาวัตถุดิบทำอาหารกินอยู่ที่บ้านครับ


เพื่อไม่ให้เงินหมดก่อนเวลาอันควร ผมจึงต้องทำงานหารายได้เสริมไปด้วยครับ รายรับต่อเดือนผมจะได้ประมาณ 1000-1200 เหรียญ ส่วนค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่าย เดือนนึงก็ประมาณ 500-600 เหรียญ ถ้าหักพวกซื้อของช๊อปปิ้ง หรือกินนอกบ้าน  ก็เหลือไม่เท่าไหร่หรอกครับ เอาเงินเข้าแบงค์ เพื่อเก็บไว้เที่ยวทริปใหญ่มากกว่า เพราะอย่างที่บอกครับ ผมมาใช้ชีวิต ไม่ได้มาขุดทองครับ

... Dara Thai Lao Restaurant ...



ร้านนี้เป็นร้านแรกที่ผมได้มีโอกาสทำงานครับ  ถึงแม้ว่าค่าจ้างจะน้อยนิด  เนื่องจากร้านนี้ใช้ระบบงานแบบไม่ให้ทิปพนักงาน นั่นหมายความว่า ได้เงินทิปเท่าไหร่ เข้าเจ้าของร้านหมด


ช่วงเริ่มหัดงานได้ shift ละ 35 เหรียญเอง (ตามปกติร้านอาหารจะแบ่งเป็น 2 ชิฟท์ คือ Lunch 11.00-16.00 และ Dinner 17.00-22.00) ซึ่งน้อยมากๆเลยครับ เพราะไปทำงานร้านอื่น แค่ทิปอย่างเดียวก็เกิน 35 เหรียญต่อชิฟท์แล้ว แต่เจ้าของร้านถึงแม้จะจุกจิกไปบ้าง แต่โดยรวมถือว่าใจดีครับ ทำไปได้ 2-3 อาทิตย์ก็ขึ้นเงินให้ผม เป็น 40 และ ต่อมาก็เป็น 45 เหรียญ แต่ก็ยังไม่ได้ทิปอยู่ดี โดยรวมค่อนข้าง Happy ครับ เพราะอยู่กันแบบพี่น้อง เจ้าของใจดีมากๆ อยากกินอะไรก็ทำให้กิน ซึ่งทำลาบเนื้อได้แซบสุดๆเลย อิอิ แต่คิดแล้วว่าทำต่อไปคงจะเหนื่อยมาก เลยขอไปทำงานร้านอื่นแทนดีกว่าครับ


ไหนๆก็เสียเวลาทั้งวันเท่ากัน สุดท้ายผมเลยไปทำร้านอื่นแทน ซึ่งได้ระบบทิป ทำให้รายรับต่อวันเยอะกว่าครับ ซึ่งทำให้ผมลดวันทำงานลง จาก 4 วัน เหลือเพียง 3 วันต่ออาทิตย์ ในขณะที่รายรับเท่าเก่า อิอิ


ส่วนอีกร้านที่ผมทำได้ยาว อยู่นอกเมืองเลยครับ ต้องติดรถคนไทยข้างๆบ้านไป เพราะว่าเค้าเป็นคนชวนไปทำด้วยกัน ร้านนี้สบาย รายได้โอเค แต่ผมได้ทำเฉพาะวันเสาร์วันเดียวครับ เลยทำมันยาวจนกลับเมืองไทยเลย


ภาพพี่ดาวคนสวย เจ้าของร้านดาราครับ

... เรือนแพ ...



เป็นร้านอาหารไทยในย่าน Bay Area ที่ผมว่าอร่อยสุดๆแล้ว เป็นร้านดังร้านนึงในหมู่คนไทยย่าน Bay Area เลยครับ ด้วย ฝีมือถึงเครื่องมากๆ อาหารบางอย่างอร่อยกว่ากินที่เมืองไทยเสียอีก  แถมอาหารที่หาทานได้ยากในเมกา สามารถหาทานได้ที่นี่เสมอ เช่น หอยทอด, ส้มตำปูม้า, หมี่กรอบ, ยำปลาดุกฟู และอีกสารพัด สนนราคาก็แพงพอตัว


แต่ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสไปร้านนี้ในฐานะลูกค้า ผมมีโอกาสอยู่ร้านนี้ในฐานะพนักงานคนนึงมากกว่า ร้านนี้ครับที่ผมทำงานแทนร้านดารา


เบื้องหน้าที่แสนดี ร้านหรู แต่เบื้องหลัง ผมได้อะไรมาเยอะมากๆครับ สำหรับการเป็นพนักงานร้านนี้เรียกว่าฝึก  ขันติ ผมได้มากทีเดียว

ผมทำงานร้านนี้ได้แค่ 10 อาทิตย์ เจอเรื่องราวสารพัด ตั้งแต่ คำโกหกของเจ้าของร้านทั้งหมด ที่รวมหัวกันโกหกผม ว่าทุกคนนั้นเป็นลูกจ้าง แต่ความจริงแล้ว ทั้งแม่ครัว ผู้จัดการร้าน ต่างเป็นหุ้นส่วนของทางร้านทั้งนั้น ผู้จัดการร้านนั้นแสบมาก  อายุเท่าผม ชอบมาบอกว่าเงินหายประจำ ขอโทษนะครับ อยู่เมืองไทย ผมทำงานเกี่ยวกับตัวเลข เรื่องคำนวณผมไม่พลาด แต่วันไหน ผมทำงานคนเดียว (ช่วงกลางวัน) พอปิดบัญชี ซึ่งผู้จัดการร้านจะเป็นคนปิดเอง ต้องได้ยินว่าเงินหายประจำ แล้วมันจะหายไปได้ยังไง เวลาไปทำงานร้านอื่น ผมก็ปิดบัญชีเอง ก็ไม่เห็นหาย อย่างนี้มันเรียกว่าโกงกันหน้าด้านๆหรือป่าวน้า


ยังไม่นับเรื่องค่าแรงที่ไม่เป็นธรรม งานลำบากมากมายให้เงินผมนิดเดียว แถมลูกค้าโทรมาสั่งลาบไก่แล้วไม่มารับ กลับให้ผมเป็นคนจ่ายเงินแทน มีอยู่วันนึง ผมทะเลาะกับผู้จัดการร้าน เพียงเพราะผมเฉาะมะพร้าวน้ำหอมไม่ได้ ก็คนไม่เคยเฉาะนี่หว่า แล้วถามทีว่า เกิดผมเฉาะพลาดไปโดนนิ้วโป้งผมหลุดขึ้นมา ทางร้านจะมีปัญญารับผิดชอบไหม คงจะด่าผมกลับว่าผมไม่ระวังตัวเอง ผู้จัดการร้านมันกลับมาด่าผมเสียๆหายๆ ผมก็เลยขันแตกในวันนั้น ถามว่าจะเอายังไง จะให้ทำวันนี้วันสุดท้ายเลยไหม แต่เค้าก็ไม่กล้าไล่ออกครับ เพราะไม่มีคนทำงานแทนผมหรอก




แต่สุดท้าย ผมก็ขอลาออกอยู่ดี (เพราะจะหนีไปเที่ยว East Coast ก่อนกลับ) ช่วงเวลานั้นผมเลยไม่แน่ใจว่าผมทำงานร้าน เรือนแพ หรือ เรือนผี กันแน่ 55

... ฝรั่ง ไม่ได้เก่ง และรวยทุกคนเสมอไป...



ก่อนมาเมืองนอก ผมมีความเข้าใจว่าฝรั่งนั้น เค้ามีดีกว่าเรา  ซึ่งก็มาจากการรับข้อมูลจากสื่อบ้านเรา ที่พยายามจะเสนอเรื่องราวของบ้านเค้าในแง่บวก ความจริงแล้ว ฝรั่ง ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากคนไทยเลยครับ เพียงแต่เค้ามีพื้นฐานและได้รับโอกาสที่ดีกว่า รวมไปถึงสวัสดิการบ้านเค้าก็ดีกว่าบ้านเราเยอะ ทำให้คุณภาพชีวิตนั้นดูจะดีกว่าคนของบ้านเราพอสมควร  แต่เรื่องความคิด ความอ่าน ผมว่าไม่ได้ต่างกันเลย ฝรั่งกากๆ ทำตัวงี่เง่า มีเยอะมาก บางคนก็ยากจนเหมือนคนบ้านเรานั่นแหละครับ อย่างเช่น ชายผิวสีคนนึง เจอผมบนรถ Muni เพราะเค้าเป็นพนักงานขับรถประจำทางสายนี้ เค้าถามผมว่ากล้องผมราคาเท่าไหร่ ผมตอบไปว่า 1400 เหรียญ เค้ารีบตอบกลับมาว่า แพงงงงงมากกกกก เค้าไม่มีปัญญาซื้อหรอก ทั้งๆที่ผมเข้าใจมาตลอดว่าเงิน 1400 เหรียญ สำหรับคนที่นั่นแล้ว มันไม่ได้เยอะเลย แต่ความเป็นจริงแล้ว เค้าบอกว่า มันสามารถเลี้ยงลูกและเมียของเค้าได้ทั้งเดือน


ประกอบกับผมได้พบกับลูกค้าตามร้านอาหารที่ผมไปทำงาน จึงได้พบว่า พวกเค้าก็คนเหมือนกับเรานั่นแหละครับ ไม่ได้มีความแตกต่างแต่อย่างใดเลยครับ ดังนั้น ผมไม่อยากให้คนไทยคิดไปเองเลยว่าฝรั่งเหนือกว่าพวกเรา ความจริงเรามีดีกว่าเค้ามากครับ

... เ พื่ อ น ... กั บ ... เ พื่ อ น แ ท้ ...


“เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายสิหายาก” เค้าว่ากันว่า เพื่อนแท้ มักจะเกิดขึ้นเสมอยามเมื่อเราลำบาก ยามเมื่อเราไม่มีอะไรนี่แหละครับ ซึ่งการไปอยู่ในอเมริกาของผม คือการไปถอดหัวโขนออก การใช้ชีวิตเรียกได้ว่าตั้งต้นนับหนึ่งใหม่ รถราไม่มีขับ งานก็ไม่มีทำ ต้องปรับตัวกันยกใหญ่ครับ


เพื่อนบางคน อาจจะสนิทด้วยตอนอยู่เมืองไทย แต่พอไปอยู่ที่นั่น อาจจะกลายร่างเป็นอีกคนนึงก็ได้ บางคนก็รับปากว่าจะช่วยหางานให้ทำ แต่ไปๆมาๆ กลับปล่อยให้ผมหางานเอง เพราะเกรงว่าเจ้าของร้านจะไม่ happy เนื่องจากผมอยู่ในเมกาด้วยระยะเวลาอันสั้น แต่เขาอาจจะลืมคิดไปว่า บางคนอาจจะทำงานสั้นกว่าผม ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะอยู่เมกานานๆก็ตาม ถามว่าตอนนั้นโกรธไหม ตอบแบบตรงๆว่าไม่พอใจมาก


สุดท้ายกลับมาคิดได้ ผมไม่โทษใคร เพราะแต่ละคนก็คงมีเหตุผลของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น เพราะที่นี่เอง ผมก็ได้เจอเพื่อนแท้อีกหลายๆคนเลยทีเดียว


แต่โชคดีที่ผมได้รู้จักกันเพื่อนคนนึงตอนที่ยู่ที่นั่น ความจริงเราเคยเจอกันในงานศพเพื่อนสนิทของผมที่มหาลัย ที่ด่วนจากไปแบบกะทันหัน และมีไม่กี่คนที่รู้เรื่อง และ เพื่อนคนนี้ เป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนผมตอนสมัยมัธยม เป็นเรื่องน่าขำทีผม มารู้จัก “เบอร์ดี้” ในประเทศแห่งนี้ อย่างที่บอกแหละครับว่าไปแบบไม่มีหัวโขน ไม่มีอะไร แต่พื่อนคนนี้กลับยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือเสมอๆ เสนองานให้ทำ


และช่วงที่ผมกลับมาจากเที่ยว NYC-Chicago ทริป ผมกลับมาแบบคนไม่มีที่ซุกหัวนอน เพราะรูมเมทต่างตกลงสลายตัวย้ายที่อยู่ คืนห้องให้กับเจ้าของบ้านไป สาเหตุนึงก็เพราะผมกลับไทย และหาคนแชร์ไม่ได้ เลยสละเรือ อิอิ ในช่วงที่ผมไม่มีห้องให้อยู่นั่นเอง เบอร์ดี้ก็เสนอให้ผมไปนอนที่อพาร์ทเมนต์เค้า คอยดูแลอย่างดี นี่ยังไม่รวมถึงตอนที่พาขับรถไปเที่ยวในที่ต่างๆ และชวนไปซื้อของที่ซุปเปอร์ในยามที่ผมว่าง


ดังนั้น นอกจากการเปิดประสบการณ์ การได้เพื่อนแท้ เข้ามาในเฟรนด์ชิปชีวิตผมเพิ่มอีกสักคน ผมว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่ากว่ามากครับ


ต้องขอบคุณเพื่อนผมที่จากไป ที่ส่งเพื่อนที่น่ารักๆเข้ามาในชีวิตเพิ่มอีกคนด้วยครับ ^^

คุณ ยิ้มไม่หุบ - มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตกใจหมดเลยครับคุณยิ้ม ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคร้าบบ

...ได้เวลาตื่น...



ถึงแม้ผมจะมีความสุขเวลาอยู่ที่นั่น เพราะไม่ต้องคิดมากเรื่องทำงาน แถมไม่ต้องทำงานทุกๆวัน ได้ไปเที่ยว ได้พักผ่อน ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่อยากทำ แต่ก็เวลาผ่านไปทุกวัน ด้วยความที่อายุก็ไม่ได้น้อยแล้ว ผมรู้สึกว่า คงได้เวลาแล้วที่ผมจะต้องกลับไปอยู่กับความจริงที่เมืองไทย ที่นี่ยังมีงาน มีเพื่อน มีครอบครัว รอผมอยู่ที่เมืองไทยครับ


ผมเลือกที่จะเก็บเกี่ยวช่วงเวลาดีๆ ในช่วงนั้น เพราะต่อจากนี้ เมื่อผมโตขึ้นกว่านี้ ความรับผิดชอบผมก็คงต้องสูงตามไปด้วย ผมคงไม่ได้มีโอกาสพักผ่อนยาวๆ และใช้ชีวิตแบบนี้อีกแล้วล่ะครับ ถึงแม้ว่าจะมีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ทำให้ผมขุ่นเคืองใจ แต่โดยรวมแล้วผมยังรู้สึก Happy มากเพราะชีวิตตอนนั้นไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่มีความสุข และใช้ชีวิตไปวันๆครับ


ช่วงเวลา 6 เดือนที่ผมหลับไป มองเหมือนจะนาน แต่จริงๆมันไวยิ่งกว่าสายลมผ่านอีกครับ นาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้งในช่วงกลางเดือน พฤศจิกายน มันคงเป็นสัญญาณบอกให้ผมตื่น เพื่อออกไปเผชิญความจริงที่เมืองไทยแล้วล่ะครับ

ไหนๆก็ถึงเวลาใกล้กลับเมืองไทยแล้ว เวลาของผมใกล้หมดแล้ว ตอนนี้เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลง “หมดเวลา” ของวงเดิม วง ETC กันสักนิดนะครับ (วงอื่นก็ชอบฟังนะครับ แต่เท่าที่เขียนรีวิวแล้วรู้สึกว่าเพลงของวงนี้ เหมาะกับอารมณ์ในรีวิวตอนนี้มากสุด แฮ่ๆ)



เพื่อจะให้เข้ากับบรรยากาศในช่วงท้ายรีวิวนี้มากขึ้น เชิญฟังเพลงคลอไปกับการอ่านรีวิวต่อครับ

...คิดได้...



อยู่มาได้หลายเดือน ผมก็ได้คำตอบกับตัวเองแล้วล่ะครับ ความจริง ผมชอบที่จะอาศัยอยู่ในประเทศแห่งนี้ เพราะมันต่างคนต่างอยู่กันดี เหมาะกับคนรักสันโดษอย่างผม ถ้าหากผมได้มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ผมอาจจะมีความสุขกับตัวเลขในแต่ละเดือนที่ได้รับ รวมไปถึงอิสระในการใช้ชีวิต แต่ผมมาช้าไปหน่อยครับ


หลายๆอย่างทำให้ผมตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทย ทั้งเรื่องหน้าที่การงาน ที่คิดๆดูแล้ว การทำงานออฟฟิซ มันมีเรื่องเครียดบ้าง แต่งานร้านอาหารจากภาพที่ผมเคยเข้าใจว่ามันสบาย วันๆนึงเสิร์ฟแล้วก็จบ ในความจริงแล้วมันก็มีมุมเครียดของมันเหมือนกัน และอย่างน้อยการทำงานออฟฟิซก็ไม่ทำให้ร่างกายผมหมดแรงได้เหมือนกับทำงานร้านอาหาร โดยเฉพาะในวันที่ขายดี ผมแทบจะวิ่งทั้งวันมันทำให้ผมต้องใช้เวลาทั้งวันในวันรุ่งขึ้นนอนเพื่อพักฟื้นร่างกายเลยทีเดียว


แถมอยู่เมืองไทย ผมไม่ขาดแคลนอาหารไทยรสแซ่บๆ ผมคิดถึงซีฟู๊ดอร่อยที่ชะอำ ก๊วยเตี๋ยวเรือสูตรเด็ดแถวบ้าน เพื่อนผม ครอบครัวผมก็อยู่เมืองไทยกันหมด รวมถึงหน้าที่การงานที่ผมยังมีโอกาสไปได้อีกไกล


มาอยู่ที่นี่ได้เกือบ 6 เดือน ผมก็คิดแล้วว่า ผมคงไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่แล้วล่ะครับ  ถ้ากลับมาอีกคงเป็นในรูปแบบนักท่องเที่ยวอย่างเต็มตัวมากกว่าครับ ^^



ได้เวลากลับ "บ้าน" แล้วล่ะ ....

...It’s time to say good bye...



8 โมงเช้า ของวันที่ 10 พฤศจิกายน ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำและเตรียมตัวไปสนามบิน นอกจากจะให้ที่นอนผมยามที่ผมเป็นเจ้าไม่มีศาลช่วงก่อนกลับ เบอร์ดี้ยังใจดีขับรถมาส่งผมที่สถานี BART เพราะผมเลือกที่จะนั่งรถ BART ไปเอง ดีกว่าให้เพื่อนต้องลางาน ขาดรายได้ เพื่อแลกกับความสะดวกสบายของผม ^^


เราร่ำลากันเล็กน้อยที่หน้าสถานี BART El Cerrito Plaza เพราะรู้ว่าอย่างไรเสีย เราก็ต้องกลับมาเจอกันสักวันอยู่ดี ถึงแม้ว่าเธออาจจะเลือกที่จะไม่กลับมาอยู่ไทยถาวร เพราะเธออยู่มาตั้ง 6-7 ปีและ แต่ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งเราก็ต้องมีจังหวะที่เราสองคนจะได้กลับมาเจอกันบ้างแหละ จะเมืองไทย หรืออเมริกา ค่อยว่ากัน


รถ BART ยังคงมาตรงตามเวลาของมันครับ ผมได้ขึ้นรถรอบประมาณ 9 โมงหน่อยๆ เมื่อได้ที่นั่งวางสัมภาระมาแล้วเรียบร้อย ผมก็ใส่ ipod ฟังเพลงเพื่อฆ่าเวลาระหว่างทางไปสนามบินครับ เมื่อเพลงในอัลบัมมัน random มาที่เพลง “หมดเวลา” ของวง ETC วงโปรดของผม อยู่ดีๆน้ำตาผมก็แอบเล็ดออกมาได้อย่างไรก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เพลงออกแนวอกหัก แต่มันกลับโดนใจผมในท่อนฮุกที่ว่า

..หมดเวลาแล้ว ถึงเวลาแล้ว หมดแล้วจริงๆ (แล้วเป็นจังหวะดนตรี ที่มีเสียงนาฬิกาหมุน) ..

มันเป็นอารมณ์อิ่มเอม ปนกับความรู้สึกที่ผมจะต้องจากเมืองแห่งนี้ไป มันไม่ใช่อารมณ์เสียดาย หรืออารมณ์เสียใจ มันเป็นความคุ้นเคยที่ผมจะต้องบอกลามันไปมากกว่า นี่คงหมดเวลาพัก หมดเวลาทำตัวไร้สาระ ไร้ค่า ของผมแล้ว ต้องกลับไปเผชิญความจริงที่เมืองไทยซะที ^^



1 ชั่วโมงผ่านไป รถ BART มาส่งผมที่สนามบิน SFO อดีตรูมเมต อันเป็นเพื่อนร่วมทริป East Coast ทั้ง 2 คนมาส่งผมที่สนามบิน เราถ่ายรูปและร่ำลากัน ก่อนที่ผมจะเดินเข้า Gate จากพวกเขาไป …

...ผม คือ คนใหม่...



หลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่เมการ่วม 6 เดือน บวกกับ trip stop over ที่เกาหลีอีก 1 อาทิตย์ การกลับมาเมืองไทยรอบนี้ ผมรู้สึกว่าตัวผมเองโตขึ้นมาก เข้าใจ และใจเย็นมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่ทำงานบริการ เหมือนกับที่ผมเคยมีประสบการณ์ที่นั่น แต่ก่อนถ้าผมไม่พอใจอะไร ผมก็คงต้องโวย เพื่อให้ได้มันมา แต่ในวันนี้ ผมเลือกที่จะพูดดีๆใส่คนเหล่านั้นมากกว่า


ทันทีที่ผมกลับถึงเมืองไทย ผมได้พักเพียง 2 วัน เจ้านายผมก็โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบ และตามตัวให้ผมกลับไปทำงานด่วน ซึ่งด้วยความรับผิดชอบ ถึงแม้นายไม่โทรมา ผมก็กะจะไปทำงานในอาทิตย์ถัดไปอยู่แล้ว ในวันแรกที่ผมกลับเข้าไปทำงาน ความรู้สึกที่ได้รับ คือ ทุกสิ่งเหมือนถูกสตาฟไว้ในช่วง 6 เดือนที่ผมหายตัวไป


โต๊ะทำงานของผมก็ยังอยู่ที่เดิม คอมพิวเตอร์ตัวเก่า ปริมาณงานที่หนักเท่าเดิม เจ้านายใจดีคนเดิม เพื่อนร่วมออฟฟิซ ก็เหมือนเดิม  และความรู้สึกทุกข์ใจเมื่อมาทำงาน มันก็ยังคงอยู่ที่เดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป กลับเป็นตัวผมเอง ...


ผมรู้แล้วว่าผมต้องการอะไร ผมจึงกลับมาทำงานเพื่อรับผิดชอบในช่วงที่หายไประยะเวลาหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจลาออก เพราะสิ่งที่ผมได้กลับมาจากที่นั่นคือ

"การที่ทำให้ตัวเองมีความสุขในวันนี้ อยู่กับปัจจุบัน ทำทุกวันให้มีความสุข"

ผมยังนึกภาพตัวเองไม่ออกเหมือนกัน หากว่าผมไม่คิดจะพักงานไปค้นหาตัวเอง ภาพผมในวันนี้จะออกมาเป็นแบบไหน ร่างกายผมไม่ได้สร้างขึ้นมาเพื่อให้ทำงานหนักอีกต่อไป


ผมจึงเลือกที่จะหางานเพื่อทำให้ผมได้ balance ชีวิตส่วนตัวมากขึ้น ดังนั้นเมื่องานไม่หนัก ผมก็มีเวลาให้กับตัวเอง ไปทำสิ่งที่ตัวเองรักได้มากขึ้น ร่างกายผมก็ป่วยน้อยลงครับ สุขภาพจิตผมดีขึ้น ผมเปลี่ยนไปในหลายสิ่ง  



แต่หนึ่งสิ่งที่ผมมั่นใจว่าจะเหมือนเดิม คือ ความเป็นตัวผม ที่รักการท่องเที่ยว ชอบการค้นหา มันจะเป็นอยู่อย่างนี้ ตลอดไปครับ  ….





-- The end --

...ขอบคุณ...



ท้ายที่สุด รีวิวชุดนี้ คงได้แต่เกิด แต่อาจจะรีวิวไม่จบ เพราะมันยาวมากจริงๆ และไม่รู้ว่าตัวเองจะบ้าพลังทำไปทำไม

- หลายๆครั้งเกิดความรู้สึกอยากเลิกทำกะทันหัน เพราะไปเที่ยวที่อื่นมา ก็อยากรีวิวประเทศอื่นบ้าง

- บ่อยครั้งอาจจะเจอบางกระแสภายนอกที่รู้สึกบั่นทอนการทำรีวิวชอบกล
บางครั้งรู้สึกว่าผมรีวิวไปคนเดียว หรือป่าว จะมีคนอ่านไหม

- บางทีคิดไปเองแล้วว่าอาจจะมีบางท่านมองว่า เมื่อไหร่อีตานี่จะรีวิวจบๆไปซะทีฟระ รำคาญ มารีวิวอยู่ได้




ในขณะเดียวกันหลายครั้งก็มีคนส่งหลังไมค์มาชื่นชม มาตามรีวิวตอนต่อไป บ้างก็มาแจกกิฟให้ บางท่านอาจจะกดโหวตกระทู้ให้ขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งกระทู้แนะนำ บ่อยครั้งที่มีคนมาปาดให้รีวิวผมไม่เหงา หลายคนก็มาโพสต์คอมเมนต์ให้กำลังใจหลังรีวิวจบ เขียนคำ ติ ชม ให้ผมอ่านเสมอๆ


ผมขอบอกว่าทุกสิ่งล้วนผสมกันจนเกิดเป็นแรงขับดันให้ผมรู้สึกว่า อย่างน้อยความตั้งใจผมคงไม่ได้สูญเปล่า ยังมีอีกหลายๆคนที่ยังรออ่านรีวิวผมอยู่ ทำให้ผมมีกำลังใจในการจะทำรีวิวชุดนี้ให้สำเร็จในวันนี้






จนกว่าจะพบกันใหม่ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรีวิวชุดนี้ครับ

สุดท้าย...

ผมในฐานะหัวหน้าทัวร์ Coffee Blended Exploring USA ขอถือโอกาสนี้ขอบคุณลูกทัวร์ทุกท่านจริงๆครับ ถือว่าทุกคนได้เป็นส่วนหนึ่งในรีวิวชุดนี้ให้จบได้จริงๆครับ

- ลูกทัวร์หลายๆท่านขึ้นรถตั้งแต่ทริปแรกเป็นขาประจำ มาเยือนกันตลอดจนทริปสุดท้าย
- อีกหลายท่านขอแวะขึ้นกลางทาง
- ลูกทัวร์บางท่านอาจจะมาๆ หายๆ แอบหนีไปเที่ยวเองบ้าง
- ลูกทัวร์บางท่านอาจจะหายจากพันทิพไปเลย แหะแหะ
- หลายๆท่านแอบเนียนเป็นลูกทัวร์แอบแฝง อิอิ ตั้งแต่ตอนแรก ยันตอนนี้

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนจริงๆครับ ที่ทำให้ทัวร์เล็กๆในตอนแรก ได้เป็นทัวร์ใหญ่ขนาดนี้ ถ้าจัดเป็นรถบัส คงได้ซักเกือบ 20 คันเลยทีเดียว
(พยายามรวบรวมมาหลายวันทีเดียว หากผมพลาดตกหล่นชื่อใครไปบ้าง ต้องขอโทษจริงๆนะครับ)



<sub>18rain ; 1twenty2 ; 2nd Ave. ; 309 ;  36 ;  3KKK ; 3ma&pom ; 4Cus ; 9pitak ;- The hoBByist - ;  *~~thymos~~*;   *~Caramel Popcorn~*;   *Cookies*;   *Evil Curse*;   *omega* ;  @}-- เยอบีร่า -- ; @นำหน้า ; ^DriftingClouD^ ; {-tgc-} ; ~ LuvLy TiNkeRbeLL ~ ; ~: A Grain of Sand :~ ; ~SweetsNuT~ ; + ฝนสุดท้ายเมื่อปลายกันยา + ; +..ร้อยเหตุผล..+ ; +~%Chocolate Republic%~+ ; ++nadda++ ; +>>GeToS<<+ ; +G@To+ ; =zim= ; >*< Princess Kitty >*<


ad-HOCK ;  AdrenalineRush ; aeewil ; agatha ; aggiegal ; aiiyo ; aimai ; AiMaMi ; ainboston ; Albe'do ; AlluViaL:SaND ; Angletaire ; Angel without wings; Annkrx21 ; aon-roddick ; applepine ; aquanoxx ; areewan ; Armani Man ; armearn ; arrthai ; Art999. ; ARTBLACKLOVER ; aryan ; ataya ; atom magazine ; auau_py ; August Rush ; Autism ; auyna


Baby_I Know_U Know ; bagabobo ; Bakerloo ; BANBONDOI  ; bank113 ; BaNkmAn  ; baspaintball ; Baumkuchen ; BE DAZE ; beaulek ; beembook ; BeeVee' ; BENZAA ; bettygirl ; bicycle_trend ; Big Bear's Journee ; biGbOySalaDbAr ; Biocalm ; Birdysiam ; bisketto ; blackberrych ; blackbubble; BlackVespa ; blue magaritar ; Blue Whale ; BlueBrite ; blueraccoon ; bonmoovo ; bonvivong ; Born in Thai  ; boy next door ; boydz ; Bpearl ; BPeterpan-17 ; Brad Pooh ; bremstrahlung ; BROWN STITCH ; bscza ; Buablizzard ; bUcK_KiAb [บักเขียบ] ; buctuser ; buktau ; BungBing1986


CX gal ; CACU ; cascar ; ceacar salad ; Celeste's mom ; chabakaew ; chaii_latte ; chantibha ; chartchy ; cheechaco ; Cheese Fondue ; Chef Oliver ; Chemiezz_Nok ; Cherokee1 ; cherry29 ; chole  ; cinta ; Civict2003 ; Clear Ice ; Clover78 ; CMV ; CoBraGolD ; Cocoa Frappe' ; cocoriko45 ; ColaGirl ; cold river ; Coma Vintage ; comaboy ; cometo ; conan boy ; coopers2006 ; crabbad ; crazyanyauthentic


da-o-mi ; Dare More ; Death ; Decembery18th ; declare01 ; Destiny-Boy ; devillish girl ; dewinner ; digicomp4 ; digimontamer ; DOGHALL ; doolook ; dreamboom


embarcadero ; EVE1234 ; Everlastingization ; extrajeab ; fafi  ; fahimmel ; FakeOVER ; fanda ; Finding_True_Love ; Flaminio ; FloraLilly ; flyman_a340@ hotmail.com  ; FooSang ; Forever DeeDee ; fox-uk ; Francsmama ; Freedom and Justice ; friday:fineday ; fullmoonparty2000  


gagagigy ; Ganit ; GeD^_^GeD ; gift is a present ; gig_gigg ; gigzy ; gorikalz ; Grande Espresso Frappucino ; greatlilgrace


H2O+ ; halfofw ; ha-meow ; HANEUN ; HaPPy Leo ; harumi ; heartshape ; Hero11147 ; heyoki ; hollaneung ; homeman ; honeynut ; HOYU ; HS-XXX ; HV111 ; HyperSolution


i love new york more than ever ; I Promise ; i will be fine. ; I'am always girl ; iamaob ; iamchula ; ice apisto ; Iced Cappuccino ; iczii colly  ; ikhong ; I'm a Bigbird. ; immeeLy ; inint&anant ; inizz ; Invisiblesane


jajump ; jasssilp ; Jeboo ; JedjarZ ; JeennyBuff ; Jew_never_lies ; jiradate ; JIRATH ; Jobbyloves ; jobecob ; jojoe ; JOYJARI ; Jubnosuke ; July 15th ; Juneboyz ; Juone ; jvit ; jyp


K a r m a n n G h i a ; Ka - Ti ; Kanuman ; KanYn ; karnblessyou ; kats ; keepitup ; keri_jump* ; Keya5 ; khim_keeta ; khritkid ; khunfreedom ; khunparisa ; KickAss_Angel ; kimune ; KINGKONG's Mom ; kintub ; Kit_Phuket ; kiwipop ; kizz_j ; kkc ; Klimae ; KMSSO ; koipotter ; komi_to ; Koon Shy_Tour Dee ; KOPI & CHAYEN ; kornnisaa ; koy_onair ; kriengchai ; KRITTI  ; ksforever ; KudHooLing ; kungtalay


la liberte' ; la_sable ; ladybook ; laketaho ; Land_V ; LAPD21 ; LIFE AFTER DEATH ; like_the_moon ; lilian76 ; llizarov ; locker no.9 ; Love to be me ; LoveError ; Lovely Sweet Molly ; lovely_l ; lovetree ; luie2539


m_stay22 ; Ma Ma Pim ; Maeil ; MaeNean ; malaguena ; mamyammy ; Man of February ; MaNgKoOd ; MarNo ; marzo ; mearnss ; MedicinePath ; MeMoKung ; Memories pink ; milesmile ; MinnieMoChi ; miojung ; miracle_rainyteddy ; Miss_Behaving ; MixZAjunGz ; mjh ; Mocha_Frappucino ; Mommy&Daddy ; mOnKeY bAbE ; monoone ; Moo_Yuie ; mordek1 ; Mote เคิล จอร์แดน ; MRBIG173 ; mueyleknoi  ; Muimommam ; mungkood ; my aurora ; MYVROCKS


N o n g T o n N a M ; n O r T H - 2 - s O u T H ; Naddh ; Najenjira ; nama_biiru ; nanapiz ; Nanfah ; napatson ; narasri ; Natchaphon ; Natural_Sugar ; NeNei ChAN ; Neodicaprio ; NET-MANIA ; ngbobber ; nicechilds ; niceroez ; nifedipine ; nin2122 ; ninearm ; ninun_nun ; NiToRiA ; Noble-siX ; noiwanwannoi ; Nong MiM ; nonneena ; Nonodog ; Nordlys ; NT.MANIAC ; nucleon ; NuL+ ; nuning trang ; nunniti ; Nutoun ; Nymlumbo


o_taro_cmu ; OATTA PHOTOGRAPHY ; ohhioh ; oKtoberfesT ; olives ; on_oui ; One Light One Shadow ; onearth ; ongchai_maewmong ; ooh maple ; oriole ; OuFlash 80 ; ouise ; Outsider_Dd


P i g g y B u n n y ; P.S. i love you ; p>dac ; Pa_Jaab ; pakjirakan ; pakma_13 ; pakongkup ; Paksabuy ; Palm Jung Won ; pam_ ; pandababuni ; pangz ; pao_nowara ; parad ; ParallelLiFe ; partompong007 ; pastakravitz ; Pat :o) ; patthanid ; Pearisia ; Penguin lala ; PerlerLovely ; Perth&Pearl ; Petshop boy ; PG_008 ; PHANTOM OF THE NIGHT ; pheenox ; phing ; phopan ; phuketian ; Picike ; Pink_Purple ; Pinkwinter ; Pinky Blood ; PiNNie_BunnY ; piscespair ; pititee ; pitzaa ; pk12th ; ployku ; POGGHI ; POLOBOY ; pomaily ; Poo-Ma ; Poppartacus ; Por_ia ; praiya ; pram_jv ; prapasawat ; prdd26 ; preeminence ; prem_merp ; pretty rusy ; prettyguide ; prsty ; Puklook ; pulnit ; Pure Ladie ; putan


raininUK ; rakjangkubkondee ; Red Fox ; Red Leaves ; RedBloodinYellowSuit ; Red-Rose-14Feb ; remy&chanel ; Rennis ; Renze ; RID 2266 ; RioMommy ; Rise and rise again ; Rookie blue ; RosieDunne ; rosrytay ; route rover ; Route665


S_kumiko ; sa_bkk ; sainamrairak ; saladbar008 ; Salmon Lover ; Samalady ; sanamluang ; Sanrono ; sao_in_bkk ; SaRangHae ; saranrat ; saruseiyuu ; SassyKate ; sayuri_ko ; scuba734 ; se7o1 ; Sea's Lover1980 ; See All ; sentcna ; SeRiaLCircLe ; Shadows into Light ; shallowbong ; sickboy_1983 ; Singing Blue Jay ; SkyBox ; SkylineKip ; smallfox ; Smiley_Season ; snas89Pink ; Snoopy in BKK ; snowymamy ; Soleindee ; somchaikaikhan ; SoMeDay..SoMeOnE ; Someone In This World ; sommie ; Sonographer ; Sorndeij ; SOYU_K ; Spirited A's way ; stevyboy26 ; Stila is Style ; STILLYNANA ; strawberry coffee ; stts989 ; sueko ; Sun-Dong ; suratp ; Susie


Tamakuji ; Tampa ; tan_www ; tanbali ; tangtongdee ; taoru ; tatatube ; tataweb ; teddy bear in the box ; TeDDy T ; TeeChoco ; thai orchid ; thaiMBA ; the Sixth Floor ; the_marker ; TheAu ; thyrocyte ; tiger's nest ; Title_boy ; tlebuic ; toastlover ; Toffee Nut Latte ; Tolone ; tonhok ; tonykrub ; torta ; toytrip ; tp14d ; Travel Animal ; Tree Rose ; tulaneenidd ; tummeng_in ; twas  


ultraple ; umi_chan_2 ; Uncle Bear ; uxbridge ; Vader Airline ; veemail ; verdandi ; viaggiatore ; W.D.K ; wachu ; WalkWild ; white koala ; wHiTe ShOEs ; whysongk ; Win_Ta_Sing ; winter green berry ; Wisther ; WONDERFUL_DAY


xebec ; xiaoyou ; xmencrossxs ; Yai Klong_Tour Rai ; yai-noo ; Yakimo ; YCL&ZXT ; Yesterday Today Tomorrow ; yokfriendship ; Yosee Mitee ; yuki_shimi ; Yukung ; zeazamean ; zeenzine  ; zeita ; ZhuZhuJoopJoop ; Ziiaki ; ZoSha ; ZT1260


กรีน..ที; กบจูเนียร์ ; กระจ่างเนตร ; กระดาษเช็ดหน้าสีขาว ; ก่วยก๊วยตาลสด ; กัณฑ์พงษ์ ; กั๊ตจัง ; กัปตันลูกชุบ ; กานพลู...คนชอบเที่ยว ; กาแฟขม ; การเวกในช่อการะเกด ; เก๊กฮวยเย็น ; ขวดนมมหากาฬ ; ข้าวซอยคอยเครื่องเคียง ; ข้าวปั้นหน้าหมูหยอง ; ข้าวเสาไห้ ; ข้าวเหนียว~หมูแดง


คน ไกลบ้าน ; คนไทยหัวใจแกร่ง ; คนไม่สวยอยากเล่า ; ค้นหาใจให้เจอ...ก็เป็นสุข ; ครอบครัวตัว ป ; คำสาบานในสวนท้อ ; คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ ; คุณแม่ติดเน็ต ; คุณลูกที่เคารพ ; เค้กเนย ; เค้เก้ ; โคเมท ; จุดตานิด ; เจ๋งสุดในยุทธภพ ; เจ้าชายแวมไพร์ ; เจ้าหญิงถั่วเขียว ; ใจผลิบาน; ฉันนั่งร้องไห้กับใครไม่รู้  


ชงโคฮอนแลนด์ ; ชบาข้างรั้ว ; ชอบกินชอบเที่ยว ; ชอบดื่มwineค่ะ ; ชัยชัย ; ชานมชงเอง ; ชานไม้ชายเขา ; ชายเอ ทุ่งรังสิต ; ชื่อนี้ยังซ้ำ ; ชื่อไม่มีปัญหา ; ชื่อใหม่หัวใจเดิม ; เชอรี่เหมียว ; ซี-love ; ซุปแห้ง & แกงจืด ; แซนด์วิช หมูหยอง-ทูน่า ; โซดาไม่ต้อง ; โซเหนี่ยละเหี่ยใจ ;


ดวงใจ ณ ไกลโพ้น ; ดวงดาว หัวใจ ดอกไม้ ชายทะเล ; ดอกกุหลาบสีพีช ; ดอกโสนบานเช้า ; เด็กหญิงตะวันฉาย ; เด็กหญิงหลังดอย ; โดเรมอน_โดเรมี่ ; ไดทิสติส ; ต้นบัว ; ตะวันวาด&สาวเหนือ ; ตัวเล็กเล็ก ; ติง ซ่าน เปิ่น ; เต็งเช็งเหลียง ; เต่าตัวลาย ; เตี้ยอ้วนชวนไถล ; แตงโมน่ากิน ; แตนนี่


ถนนสายนี้เปรี้ยว ; ถ้ามีตังค์นะจะกินให้หมดเลย ; ทนายอ้วน ; เที่ยวตามหัวใจ ; นมข้นหวานตราหมี~* ; น้องโจน่ารัก  ; น้องชอบเที่ยว ; น้องนู๋ เด็ก ณ วันวาน ; น้องผักอ้วน ; น้องร๊อก ; น้องวี : we-wee ; น้องหนูพันธุ์ดุ ; นักรบรูปงาม ; นั่งอมยิ้มริมระเบียง ; นางฟ้า ชากังราว ; นางมารชุดส้ม ; นางสาวถุงเงิน ; นายเพิ่ม ; นายฟ้าใส ; นู๋ชมเจ้าขา ; แนนนี่โกะจัง ; ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา


บ๊อง ; บ้านหลังน้อยซอย 95 ; บารอนก๊อง ; บินต่ำ ; บุรุษพัฒนา ; บูตะ กะ กิมจิ ; ประธานชมรมคนมีแฟนน่ารัก ; ปลาทองมองแมว ; ปลานาน่าหม่ำ ; ปลายฟ้าที่ภูตะวัน ; ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง ; ปอนคุงไม่ใช่ปังคุง ; ป๋อหลาง ; ป้าฟู ; ปุ้ม 007 ; แป๋วแว๋ว ; โปนาโปเน่ ; โปร่งใส


ผมชอบกิน Nasi Lemak ; ผึ้งน้อยต่อยหนัก ; ผู้ก่อการร้ายทางความคิด ; ไผ่ย้อย ; พนบ. ; พยงค์ ; พระจันทร์อันเป็นที่รัก ; พริกดอง พริกน้ำส้ม ; พ่อปากบานของแม่ ; พ่อหมี Polar Bear ; พะโล้น้อย ; พันแสงดาว ; พิจารณ์รัฐกิจ ; พิพรรษพร ; พีกุง ; พุงอุ่นๆ ; แพท ภัทรียา ; ฟรุ้ตสลัด ; ฟองนมเย็น ; ฟองสบู่ ; ฟ้าสวยมาก ; เฟื่องหญิง


ม่วงมหากาฬ ; มอคคาโอรีโอ ; มะพร้าวน้ำทะเล ; มังกรวังทอง ; มัลติโม่ ; ม่านบาหลี ; มาเรีย ณ ไกลบ้าน ; มิกกี้แม้ว ; มุ่นแพร ; เมารีบางกอก ; เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ ; แมงปอบินเดี่ยว  ; แมงเม่าติดลมบน ; แม่เจ้าหยวน ; แม่ซากานะ ; แม่ราศีธนู ; แมลงทับสีสวย ; แมลงภู่บนหูกระต่าย ; แมวน้อยใส่ทูพีช ; แมวมูดี้


ยายแก่สีม่วง ; ยายปุก ; ย้ำคิดย้ำฝัน ; ยำปลาดุกฟู ; ยิ้มไม่หุบ ; ยูโด ; แยมโรลม้วน ; โยเกิร์ตรสสตอว์เบอร์รี่ ; โยอิจิ_p ; รอยยิ้มของคนดี ; ระแนงไม้ ; รันรันลา ; รั้วหลายสี ; ลอร่า อิงกัลส์ ~* ; ลุงแบกเป้ ; ลูกสาวน่ารัก ; เล็กทาโร่ ; เลนส์ขาว;    
วันว่างที่ลองเดิน ; ว่าที่ลูกเรือ ; วิสกี้โซดา ; เวสป้าสยาม


สนหนาว ; ส่วนหนึ่งของประเทศไทย ; สะตอคุง ; สาธุซอย58 ; สามแซ่ ; สาวไกด์ใจซื่อ ; สิบล้อชอบเที่ยว ; สีน้ำ -_- ; สุขชัย ; เสมียนน้อยนั่งแทะส้ม ; ใสบัว ; หญ้าหนวดแมว ; หน้าแว่น ; หนุ่ม ณ วันวาน ; หนูกิตหอ 4 ชาย ; หมาดำปราณบุรี ; หมาป่าหิมะ ; หมียักษ์ อยากเที่ยว ; หมูสไลด์ไข่มะตูม ; หมูอ้วนขี้อ้อน ; หมูอ้วนจอมพลัง ; หลั่มหมั่นเหม่ง ; หูถ่าน ; ใหญ่โฟต้มยำอร่อยเหาะ


อยู่คนเดียวอีกแล้ว ; อวบสวย ; อ้อม นะ ; ออร์-ฟิ-อุส_orpheus ; อาตี๋อินเทอร์เน็ต ; อึ่งอ่าง...ลอยคอ ; อุดมสุข ; อุรัสยา ; เอ๋อ้อย ; เอื้องเหมย ; แอมเบอร์ ; โอ๊ต-ครับ-ผม ; โอ้โหเฮะคุง ; ไอแดดยามเช้า ; ฮีโร่ฟื้นคืนชีพ ; ฮุยเฉง</sub>





ขอบคุณจริงๆครับ

....


เป็นทริปที่สมบูรณ์มากๆเลยนะคะ

เต็มอิ่มทั้งภาพแล้วเสียง(บรรยาย)เลยค่ะ

เราเองคงไม่มีโอกาสได้เดินทางไกลๆแบบนี้

ขอบคุณมากๆที่พาเราเที่ยว ได้เห็นอะไรใหม่ๆ

ได้ประสบการณ์ชีวิตเพิ่มขึ้นผ่านตัวอักษร และรูปสวยๆแบบนี้

จะติดตามชมไปตลอดนะคะ

ขอบคุณจริงๆค่ะ


..

วันนี้มาทัน ตลาดยังไม่วาย เหอๆๆ ขอบคุณสำหรับ ภาำพสวยๆๆ รีวิวดีๆครับ

จะว่าไป ผมก็ไม่เคยไปอเมริกา   มันคงไกลเกินไปที่จะไป

แต่มาอ่านรีวิวของพี่  ก็รู้สึกได้รู้จักโลกของอะเมริกา

ขอบคุณสำหรับรีวิวที่ผ่านมาครับ


และรอชมรีวิวตอนต่่อไปนะครับ

ชอบที่คุณกาแฟบรรยายถึงตอนทำงานใหม่ๆจังค่ะ ทำให้คิดถึงตัวเองในช่วงทำงานใหม่ๆเหมือนกัน เป็นแบบเดียวกันเด๊ะเลยค่ะ ไม่ยอมพักผ่อน จนตอนนี้ แหะๆๆ เที่ยวกระจายเลย เป็นการพักผ่อนให้รางวัลตัวเองประจำปีค่ะ

วัยทองเหรอโกปี้ มาตอนตีสามเนี่ยน่ะ....


ขอบคุณสำหรับรีวิวดี ๆ ครับ เป็นประโยชน์สำหรับคนอยากไปเมกาจริง ๆ

แปะกิ๊ฟให้ก่อน คืนนี้มาเม้นท์ให้นะกาแฟ

ตามมาอ่านมหากาพย์ต่อค่ะ
ที่จบลงได้อย่างสวยงาม

ต่อไปคงจะได้ดูรีวิวอื่นๆจากคุณกาแฟบ้าง
ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ
น่าจะพิมพ์รวมเล่มขายนะคะ

เดี๋ยวไปทำรีวิวตัวเองบ้างดีกว่า
เอาหางแดงมาสู้กับหางแดงอีกทีหนึ่ง555

@  เป็นซีรี่ย์รีวิวที่ดูแล้วใช้พลังงานมากมายเลยครับ..
    ขอชื่นชมในความพยายามจริงๆ

@  มีเก็บข้อมูลแฟนๆ ด้วยเหรอครับ..เยอะมาก..แต่ละคนคง
    จะยิ้มแก้มปริเลยล่ะคราวนี้..

@  มาส่งท้ายด้วยคนครับ..คราวหน้าคงมีเป็น NZ ใช่มั้ยครับ..
    รอติดตามชมครับ...

อารมย์แบบเนี้ย มันเป็นวิกฤตชายวัยกลางคนไม่ใช่หรือ 555

มาเวลาแปลก
1 ปี 3 เดือน 4 วัน เป็นเวลาแห่งความทรงจำ ที่ชาวบีพีได้เสพเรื่องราวดีดีจากอีกฟากโลก รวมถึงข้อมูลรายละเอียดอย่างครบครัน

รีวิวชุดนี้ทั้ง 35 ตอน จะเป็นประวัติศาสตร์
พูดง่ายๆ สุดยอดครับ ยอดเยี่ยมมาก

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา bye USA  
อ่านรีวิวนี้มันเหงาๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
ยังรออ่านรีวิวทริปอื่นอยู่นะคะ

เหมือนอ่านเรื่องสั้นดีดี เรื่องนึงเลย  อ่านแล้วได้อารมณ์ของการใช้ชีวิตมาก

30 กว่าตอนของเมกานี่ ต้องยอมรับว่า ขยันมากๆ และก็คงเหนื่อยกับการที่รีวิวจะเสร็จซักตอน เพื่อมาให้เพื่อนๆ ได้อ่าน (คนทำรีวิวคงจะรู้ดี)

เนื้อหาแต่ละรีวิวก็น่าติดตามตลอด แต่ชอบอ่านตอนนี้ที่สุดแระ ดูจะครบเครื่อง
เหมือนชอบอ่านเรื่องชาวบ้าน /

ยังไงก็รอชมรีวิวต่อไปนะ กาแฟ  ปีหน้าอาจจะมีมหากาพย์ยาวนานกว่านี้อีกหรือเปล่านะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีดีคร้าบ

สมบูรณ์แบบมากๆ ครับ ได้ทุกมุม ทุกเรื่องราว ธรรมชาติ ป่าเขา เมือง สถาปัตย์ เทศกาล ของ USA ขอบคุณจริงๆ ครับ  ชอบมาก..  และชอบในคอนเซป ผมคือคนใหม่ด้วยครับ  คอยติดตามผลงานต่อนะครับ

ตามมาดู การท่องเที่ยวในอเมริกา

เห็นแล้วคิดถึงตัวเอง เมื่อสมัยยังเด็กแอบไปทำงาน

เหนื่อยแต่ ก็ติดใจ หลงรัก USA

ขอบคุณสำหรับรีวิวที่มีคุณค่า จบได้สวยงาม วันนี้อ่านแล้วได้ข้อคิดดี ๆ รอรีวิวทริปต่อไปอยู่นะคะ

ไหนๆก็ไปแล้วทําไมไม่ลองหนีอยู่สัก 5 ปี เพื่อทํางานเก็บเงินละครับ

จบอย่างสวยงามมากค่ะคุณกาแฟ

ชอบรีวิวตอนนี้มากที่สุด อ่านแล้วได้ข้อคิดกลับมาให้ตัวเองเหมือนกัน
บางทีหัวโขนถ้ามันหนักก็ไม่ต้องใส่ตลอดเวลาก็ได้เนอะ แต่ทำไมเหมือนกับว่าเราต้องยึดติดกับหัวโขนด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจเหมือนกัน

ขอบคุณสำหรับทุกๆ รีวิวนะคะคุณกาแฟ

รอชมรีวิวต่อไปอีกนะคะ (แต่จะเมื่อไหร่อ่ะ)

@@ ขอบคุณ Coffee Blended  ที่ทำให้เห็นภาพ
ของคนหนุ่มที่ตั้งใจและได้เปลี่ยนแปลงมุมมองชีวิต
จากการเดินทางและประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างการท่องเที่ยว
ในระยะ 6 เดือน ซึ่งอาจมีหลายคนใช้เวลานานกว่านี้ก็เป็นได้

ขอบคุณสำหรับการทำรีวิวดีดี
ที่เป็นแรงบันดาลใจให้คนมากมาย
ที่แวะเข้ามาทักทายและอ่านรีวิว
ได้สิ่งดีดีกลับไปเสมอ

PS: ขอวีซ่าปีเดียวกัน หมดอายุปีเดียวกัน(แต่เดินทางเดือน ตค 2009 )
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มีให้กันนะครับ

ขยันแต่เช้าเลย ขอบคุณที่นำรูปสวยๆมาให้ดู ยังติดตามผลงานอยู่เสมอ

มาชื่นชมความพยายามของน้องกาแฟเช่นกันค่ะ  ถึงแม้พี่จะเข้ามาติดตามในช่วงหลังๆแระ  เพิ่งรู้ว่า ทริปนี้เกิดมาเมื่อ 2 ปีก่อน นับเป็นรีวิวมาราธอนจริงๆ ถ้าเป็นเด็ก ก็สองขวบพอดี พูดได้แล้ว

ภาพสวยและมีศิลป์มากๆ ดูแล้วชอบ ต้องขอเซฟไว้ค่ะ

ตอนแรกรีวิวชุดนี้ไม่ได้อยู่ในความสนใจของผมมากนัก เพราะว่าส่วนตัวแล้วคิดว่าคงไม่ได้ไปเยือนประเทศอเมริกามั้ง

แต่ที่ได้ติดตามเพราะอยากชมวิวประเทศที่ผมไม่น่าจะมีโอกาสไปครับ

ต้องขอบคุณกาแฟที่แชร์ประสบการณ์ดีๆ จนทำให้ผมเริ่มมีความรู้สึกอย่างไปประเทศนี้ขึ้นมา

ปล. ถ้ารู้สึกหมดไฟในการทำงานแบบนี้ จะมีโอกาสได้เดินทางไปชาร์จแบตแบบนี้บ้างมั้ยน้อ

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อ่านทุกกระทู้ แต่ก็ติดตามอยู่สม่ำเสมอนะคะ

การเดินทางที่มีเป้าหมายมากกว่าแค่การ 'ไปเที่ยว' มักจะน่าจดจำเสมอ ^__^

ขอบคุณมากที่นำเรื่องราวมาแชร์กัน



ป.ล. คคห.84 - อย่าสนับสนุนให้คนหนีวีซ่าเลยค่ะ แค่นี้ก็ขอวีซ่าอเมริกายากจะแย่อยู่แล้ว อีกอย่างชีวิตที่นั่นมันก็ไม่ได้สุขสบายอะไร

ยอมรับ ว่าปกติ ไม่ได้อ่านรีวิว สักเท่าไหร่  ชอบดูรูป

แต่อ่านกระทู้นี้ (เห็นว่าเป็นตอนสุดท้าย อิอิ) ทำให้รู้ว่าผมเอง

ก็มีความฝันแบบเดียวกับ พี่ฟุง  ง่ะ อ่านไปอ่านมา ทำให้คิดอะไร ๆ ได้หลาย อย่าง เลย ครับขอบคุณครับ สำหรับประการณ์ที่่มาแชร์ ฮิ๊ว ๆ

อ่านข้อความของคุณCoffee Blended
มีทั้งเหตุการณ์และความคิดเห็นที่เหมือนของตัวเองมากๆเลยค่ะ

แม้กระทั่งโดนเข้า ห้องเย็น เหตุเพราะเดินทางเข้าอเมริกา ช่วงติดกันเกินไปและเป็นผู้หญิงโสดเดินทางคนเดียว
จนท.จึงตั้งข้อหาว่าจะมาหางานทำ เลยบอกไปว่า มีงานส่วนตัวที่เมืองไทยแล้วครั้งนี้จะมางานรับปริญญารุ่นน้อง
ถ้าจะให้แต่งงานเพื่อใช้คำว่ามิสซิส เข้าอเมริกา ชั้นขอไม่เข้า
แต่ขอเจอรุ่นน้องที่มารออยู่ข้างนอก 3ชั่วโมงแล้ว จะเอาของขวัญให้เค้าแล้วจะบินกลับ

จริงๆแล้วโดนสอบสวนยิ่งกว่าพวกแกงค์ค้ามนุษย์ตัวจริงซะอีก จากความกลัวเปลี่ยนมาเป็นอารมณ์เสียแทน


ขอบคุณอีกครั้งนะคะทั้งภาพสวยมากๆและคำบรรยาย คำทักทายที่อ่านแล้วสนุก กินใจ

คาดว่าเพราะฝีมือทำงานและอัธยาศัยดีของคุณกาแฟ จึงทำให้เจ้านายรักและหวงไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ

ขอมอบตำแหน่งสุดยอดรีวิวแห่งปีให้กับรีวิว Coffee Blended Exploring

USA ของพี่กาแฟไปเลยค่ะ ทุ่มเทมากๆเลย 35 ตอนต้องทำด้วยใจจริงๆ

นะคะเนี่ยไหนจะรวบรวมข้อมูลและทำภาพสวยๆอีก ขอบคุณสำหรับรีวิวนะ

คะ และจะรอติดตามชมรีวิวต่อๆไปของพี่กาแฟไปเรื่อยๆค่ะ

แล้วนที่สุดก็ได้กลับบ้านอันแสนอบอุ่นซะที ทริปนี้ยาวนานมากจนต้องขนานนามให้เป็นมหากาฟย์แห่งแดนพญาอินทรย์เลยคะ



สุดยอดแห่งความอึดจริงๆ   น่าจะออกเป็นเล่มนะคะ มีคนอยากไปเมกาเยอะเลยคะ



คืนนี้ขอให้นอนหลับเต็มอิ่มนะคะ

คนต้องมีความฝันและความทะเยอทะยานมีเป้าหมายที่จะพุ่งชนเมื่อไขว่คว้ามาแล้วความยากอยู่ที่การรักษาสถานภาพที่เราคว้ามาขอบคุณรีวิวดีๆที่อย่างน้อยก็สร้างแรงบัลดาลใจให้กับคนหลายคนขอบคุณครับ

จะไปแบกเป้ที่เมกาอีก แต่คงทำแต้มได้แค่ 2 เดือน เพราะมีวันหยุดสูงสุดได้แค่ 2 เดือนเองคะ คงไปสัก 4 เมือง เมืองละ 2 อาทิตย์ กำลังสวยเนาะ



ป้าเองมีความสามารถอยู่แล้วในการใช้เงินน้อยๆ แต่เที่ยวนาน ทริปหน้าจะเน้นนอนข้างถนนเป็นหลัก แหะๆๆๆๆ



รับรองอยุ่ได้หลายวันจริงๆ อิ อิ อิ เมื่อไหร่จะมีแอร์เอเชียไปถึงซานฟรานบ้างนะ อิ อิ อิ   3  เดือนยังอยู่ได้เลยคะ



จะตามอ่านเร็วๆ นี้นะคะ

จบอย่างประทับใจและสวยงามมากๆเลยค่ะ
ถ้ามีรางวัลออสกาในพันธ์ทิพย์หนูจะโหวตให้ที่1เลยค่ะ
อ่านจบแล้วนึกถึงที่ทุกคนยืนขึ้นแล้วตบมือให้นานๆ

น้องกาแฟ

มาแปะกิฟให้ครับ เดี๋ยวยอนกลับไปอ่านรีวิว

ในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายจนได้นะครับ ยินดีด้วยครับ

แต่บนโลกใบนี้ ที่เล็กลงเรื่อยๆ ก็ยังจะเจอกันอยู่ดีครับ กับสิ่งใหม่ๆที่จะเข้ามาในชีวิตเราด้วย

///////////////////////////////////

กาแฟ น้องเขียนบรรยายได้ดีครับ น่าจะหาอาชีพนักเขียนด้วยนะ

///////////////////////////////////

อ่านจบแล้วครับ เป็นรีวิวที่ปิด series อมตะได้ดีเยี่ยมสุดยอดเลยครับ ขอยกนิ้วให้เลยครับ

แจกกิฟให้แทบไม่พอเลยนะครับ

ดีใจด้วยครับที่ได้สิ่งมีค่าในชีวิตกลับมาเป็นรางวัลจากทริป 6 เดือน

ได้ชมก่อนเดินทางจริงๆ ด้วย  

ขอบคุณที่แบ่งปันกันมาตลอดๆ 

เหตุผลในการไปอเมริกาคล้ายๆกันแลยค่ะ... ตอนนั้นเบื่อทุกสิ่งอย่างที่เมืองไทย

ก้เลยลองขอที่บ้านไป work & travel เพราะตอนนั้นไม่มีเงินเก็บ ไม่มีทุนไปเอง


ชีวิตที่นั้นก้ไม่สุขสบายเท่าเมืองไทย ต้องทำงาน เหนื่อยมากๆ แต่ได้อะไรดีดีในชีวิตเพิ่มขึ้นเยอะเลย

โดยเฉพาะได้เพื่อนแท้ที่สามารถไปกับเราได้ทุกสถานการณ์ มีค่ามากมายจริงๆจนถึงตอนนี้

น่าเสียดายที่มีเวลาเที่ยวแค่ 1 สัปดาห์ เลยไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวทั่วทั้ง 2 ฝั่ง แบบคุณกาแฟ

เอาไว้มีโอกาสได้กลับไปประเทศนี้อีก จะเอารีวิวชุดนี้เป็นไกด์นะคะ

ขอบคุณรีวิวชุดนี้มากๆเลยนะคะ ชอบมากๆเป็นรีวิวที่ตามอ่านนานที่สุดเลยค่ะ

อ่านแล้วสนุกสนานมากก ยังอ่านไม่จบเลย
ไปทำงานก่อนแล้วเดี๋ยวกลับมา ฟิ้วววว

ขออนุญาต vote นะครับพี่แฟ เพราะชอบๆ อ่านแล้วสนุกจริงๆ

มาซะเกือบแจ้ง แสดงว่ากลัวโดนน้าเสือมาปาดแน่เลย

ตามมาชม"มหากาพย์"แห่งการนำเที่ยว  ภาพสวยมากมาย ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ตั้งใจทำให้ได้ชมกันนะครับคุณกาแฟ

....
ผมอาจจะอ่านไม่ครบทุกตอน
บางวันไม่มีเวลาพอและอ่านไปบางทีก็มึน แก่แล้วเริ่มสมาธิสั้นกับกระทู้ยาวๆ
แต่ผมว่าตอนจบนี้อ่านสนุกอะกาแฟ ..ทำเอาผมไม่ได้ทำงานร่วมครึ่งชั่วโมง

ชอบอ่านที่มาที่ไปและแรงงับดาลใจมากกว่าเนื้อหารีวิวสะอีกน่ะ
ผมก็มีความคิดที่ว่าการเดินทางช่วยเปิดมุมมองชีวิตและทำให้วิธีคิดไปไกลกว่าคนทั่วไปจริงๆนั่นแหละ

ในอนาคตคงได้ไปผจญภัยในเมกาบ้าง...อยากไปแบบกาแฟยาวๆหลายเดือน
ถึงตอนนั้นคงได้กลับมาดูซีรีนี้อีกแบบเน้นๆ แน่นอน
ขอบคุณสำหรับรีวิวคุณภาพ 5 ดาว ฮะ

ประทับใจและเต็มอิ่มมาก ๆ ครับ ขอบคุณสำหรับรีวิวดี ๆ นะครับ

มาทักทายและให้กิฟนะคุณกาแฟ

ยังไม่ได้อ่านจ้า ตอนนี้งานเข้ามากมาย แหะๆ

แต่มาทักทายให้ไม่ลืมกัน 555

ที่สุดของที่สุดอ่ะแฟ ชอบมากๆๆ เราก็เคยมีนะอารมณ์แบบไม่อยากทำงาน ไม่อยากไปไหน อยากอยู่เฉยๆๆ นิ่งๆๆ เซ็งกับสภาพแวดล้อมเดิมๆๆ แต่ไม่กล้าพอที่จะหนีไปเมืองนอกนานๆๆ คือเป็นโรค Home Sick นั่นเอง แหะๆๆ

ขอบคุณมากๆๆ สำหรับรีวิวตอนนี้ พูดตรงๆ เค้าประทับใจที่สุดเลยแหละจ๊ะ ที่สำคัญตอนนี้เค้ากำลังหาแรงบันดาลใจในการจัดทริปอเมริกาด้วย เป๊ะมากๆๆจ๊ะ

จบได้ประทับใจมากเลยครับ กับมหากาพย์บทนี้ ยอมรับว่าอ่านไม่ครบทุกตอนครับเพราะบางตอนก็ไม่ใช่จุดที่ผมสนใจเลยกะว่าถ้ามีโอกาสได้ไปแล้วค่อยกลับมาอ่าน ทริปอเมริกาของผมก็เพิ่งจบไปทัวร์เดียวเอง แต่ก็เบื่อ ๆ เว้นรีวิวไปจะครบปีแล้ว ไว้มีแรงฮึดเมื่อไหร่จะกลับมารีวิวต่อครับ แต่คงไม่เน้นสาระอะไรมากคงเน้นรีวิวรูปเป็นหลักครับ

ใช้เนตเต่า รูปโหลดช้ามากกกกกก T_T

ยังไงให้ give ไว้ก่อนนะคะ อ่านไปได้สองสามกระทู้แรกเอง

เดี๋ยวไงตอนเย็นจะเข้ามาดูใหม่ค่ะ

โหวตให้แล้วนะครับเฮีย กระทู้ตกเร็วแน่เลยอ่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ นะคะ  >______<

ขอบคุณที่สุด สำหรับรีวิวดีๆอันยาวนาน และต้องใช้พลังอย่างมากในการทำรีวิว
เป็นทริป 6 เดือน ที่คุ้มค่ากับการชาร์ตแบตใหม่ของคุณCoffee จริงๆค่ะ

ในฐานะลูกทัวร์ ขอประกาศว่า ทริปCoffee Blended Exploring USA เป็นทริปที่สนุก และเยี่ยมยอดยอดมากเลยค่ะ
จะรอหัวหน้าทัวร์ จัดทริปใหม่นะคะ

เข้ามาปรบมือให้ สุดยอดรีวิวครับ

ใช้พลังงานเยอะมากในการริวิวนับถือจริงๆ

จำนวนตอนเท่าอายุรึยัง? อิอิ ล้อเล่นนะคะ

อ่านคคห. แรกๆก็เพลินแล้ว ท่าทางตอนนี้จะไม่ได้มีแต่ภาพสวยๆอย่างเดียว
แต่มีสาระ+ประสบการณ์สนุกๆเพียบ
พอดีชาต้องทำงานด่วนก่อนอะค่ะ แล้วเดี๋ยวจะกลับมาดูอย่างละเอียดนะคะ

ติดตามมาตลอดเลยค่ะ สนุกมากและก็ทำให้คิดถึงสถานที่ต่างๆเราเคยไป เราเคยไปอยู่ที่อเมริกาเกือบๆห้าปี เรียนด้วย ทำงานด้วย เที่ยวด้วย ก่อนกลับบ้านก็ลาออกจากงาน เช่ารถขับเที่ยวคนเดียวทั้งฝั่งซ้ายฝั่งขวาเกือบสองเดือน อยากไปไหนก็ไป ค่ำไหนนอนนั่นหลายคืนนอนเรสเอเรียเพราะงก ขากลับก็แวะญี่ปุ่นเกือบสองอาทิตย์ เป็นอะไรที่ลืมไม่ลงจริงๆยิ่งเจอกระทู้คุณยิ่งคิดถึง ขอบคุณที่มีกระทู้นี้ภาพสวยเนื้อหาดี ถ้ามีโอกาสได้เที่ยวอีกก็อย่าลืมทำรีวิวดีๆแบบนี้อีกนะคะ

อิจฉาจัง ชีวิตแบบนี้

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกาแฟที่นำเอารีวิวการท่องเที่ยวประเทศนี้มาให้เพื่อนๆชาวบีพีและทุกๆคนได้อ่าน

ยอมรับอย่างนึงเลยว่า อเมริกาไม่เคยอยู่ในความคิดที่อยากจะไปเลย อาจจะเห็นจากสื่อต่างๆแบบที่กาแฟบอก แต่มันไม่ใช่ด้านบวกทุกอันหรอก

ด้านลบก็มีให้เห็นมากมาย อีกทั้งได้ฟังจากปากของน้องชายที่มีโอกาสได้ไปศีกษาต่อที่นั่น ว่าที่นั่นจริงๆแล้วเป็นเช่นไร ก็เลยรู้สึกเฉยๆกับประเทศนี้มั้ง

แต่หลังจากได้มาชมรีวิวของกาแฟจนกระทั่งจบในวันนี้ ก็ทำให้เกิดทัศนคตืที่ดีขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย


ที่แน่ๆสิ่งหนึ่งที่ได้รับจากรีวิวชุดนี้ นั่นก็คือการเปิดประสบการณ์ใหม่ๆทั้งการท่องเที่ยวประเทศยิ่งใหญ่แห่งนี้ การใช้ชีวิต วิถีชีวิตของคนที่นั่น

ซึ่งมันหาได้ยากมาก เงินก็ไม่สามารถหาซื้อได้


โดยเฉพาะตอนที่กาแฟเล่าเรื่องการตรวจคนเข้าประเทศ ที่ต้องโดนเข้าห้องดับจิต เอ๊ย!! ห้องเย็นมันคงเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่ามันผ่านไปช้าาาเสียเหลือเกิน

โดยส่วนตัวยังไม่เคยเจอและไม่อยากจะเจอด้วย


สุดท้ายนี้เราคงได้เห็นรีวิวดีๆสุดยอดๆเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณครับ

มาขอร่วมปิดท้าย รีวิวที่นจ่าจะยาวๆที่สุดอันนึงของห้องนี้เลยครับ ขอให้สนุกกับการท่องเที่ยวแบบนี้และมีน้ำใจมาแบ่งปันกันอีกเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณมากๆครับ เวลาจะไปอเมริกาจะหาข้อมูลคงนึกถึงคุณ กาแฟฯคนแรกแน่ๆเลยครับ

ภาพสวยงามเรื่องเล่าก็สนุกมากค่ะ

จำได้อ่านมาเจอรีวิวของกาแฟครั้งแรกก็แถว ๆ เวกัส ..

หลังจากนั้นก็ติดตามอ่านมาเรื่อย ๆ จนถึงตอนนี้ ซึ่งเป็นตอนสุดท้ายของชุด USA แล้ว..

หวังว่าจะได้มีโอกาสเห็นรีวิวชุด USA ชุดที่สองของกาแฟในโอกสาต่อ ๆ ไปนะครับ..

ขอบคุณในสิ่งที่กาแฟมอบให้แกห้อง BP ครับ

  

ขอบคุณมากจ้ะกาแฟสำหรับรีวิวมหากาพย์ชุดอเมริกานี้

โดยเฉพาะบทสรุปท้ายนี้...ชอบมาก   เพราะทำให้พี่่นึกย้อยไปถึงสมัยโน้นที่ไปใช้ชีวิตที่นั่น    มีทั้งได้เพื่อนแท้และห่างจากเพื่อนสนิท...มีทั้งทุกข์และสุข...

มันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีมากๆ   ทำให้พี่เปลี่ยนเป็นคนอีกคนที่มองโลกอย่างเป็นความจริงมากขึ้น โตขึ้นอย่างตัวเองยังรู้สึกได้เลยทีเดียว


รอชมรีวิวชุดต่อไปนะจ๊ะ   มีใครเอาเรื่องไปรวมเล่มรึยัง  อยากซื้อเก็บไว้ที่บ้านหน่ะ

กระทู้เยี่ยงนี้สมควรโหวตครับ พี่แฟ

ดีใจด้วย ชอบมากเลย จะเก็บไว้เป็นคัมภีร์

อ่านตอนนี้แล้วประทับใจ..

ได้เห็นแง่มุมต่างๆและข้อคิดดีๆ มากมาย

เชื่อไหมว่า รีวิวตอนนี้ เป็นตอนที่พี่ตั้งใจอ่านมากที่สุดกว่าทุกตอน
เพราะ ... ในเนื้อหา มันให้ความรู้สึก ให้อะไรดี ๆ ได้เก็บไปคิดต่อ
และที่สำคัญ ยังเข้าใจในตัวกาแฟได้มากขึ้น

มาถึงตอนนี้ พี่ไม่สงสัยเลยว่า ทำไม หัวหน้าถึงเก็บตำแหน่งและ
เก้าอี้ไว้ให้ ก็เพราะ ความตั้งใจ ความพยายาม และความคิด
นอกกรอบ ไม่เหมือนใครที่มีอยู่ในตัวของกาแฟอย่างมากมายนี่เอง

เป็นกำลังใจให้เสมอคะ

เป็นรีวิวมหากาพย์ที่ยอดเยี่ยมมากครับ ต้องยอมรับว่าอ่านไม่ครบทุกตอน
แต่ทุกตอนที่ได้ อ่าน ได้ ปาด ขอบอกว่ารีวิวสนุก
และมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากๆครับ ได้ครบทุกรสเลยทีเดียว

กาแฟนับว่าเป็นคนนึงที่โชคดีนะครับ ที่สามารถทำตามความฝัน
ความต้องการของตัวเองได้ หวังว่าคงมีรีวิวดีๆ แบบนี้ออกมาให้ชมบ่อยๆใช่มั้ยครับ  
ต้องขอขอบคุณรีวิว ชุด USA มากครับ และหวังว่าตัวผมเองคงได้ใช้ข้อมูล
จากรีวิวของกาแฟไปตามรอย สักครั้งนะครับ ขอบคุณครับ

"ลูกทัวร์บางท่านอาจจะมาๆ หายๆ แอบหนีไปเที่ยวเองบ้าง"
"แอบเนียนเป็นลูกทัวร์แอบแฝง อิอิ ตั้งแต่ตอนแรก ยันตอนนี้"

คิดว่าตัวเองเป็นสองประเภทนี้มั้งคะ แฮ่ๆ
ชอบมาๆ หายๆ (แถมไม่ได้แจกกิ๊ฟท์) ประจำ แฮ่ๆ
และสารภาพอีกข้อหาว่า ... ยังตามอ่านไม่หมด แฮ่ๆ
แฮ่ๆ ... ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้วค่ะ ยิ่งแก้ยิ่งพัน ฮ่าๆ

ขอบคุณภาพแห่งความทรงจำสวยๆ และเรื่องเล่าที่เปี่ยมคุณค่าทั้งสาระและความบันเทิง
ที่สำคัญที่สุด คือ น้ำใจ ... ที่สละเวลาและหลายๆ อย่างถ่ายทอดประสบการณ์
ให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ เปิดหูเปิดตา และตามไปเที่ยวทางอ้อมด้วยนะคะ ^^

อยากบอกว่าทริป (มหากาพย์) อเมริกาของคุณ Coffee นี้
Blended ได้ครบทุกรสชาติที่กาแฟชั้นยอดแก้วนึงพึงจะมี
ที่สำคัญ ... แค่แก้วเดียวไม่พอค่ะ ... ติดใจจนต้องขอติดสอยห้อยตามไปทุกๆ ทริปซะแล้ว

แต่ ...
"ลูกทัวร์บางท่านอาจจะมาๆ หายๆ แอบหนีไปเที่ยวเองบ้าง"
"แอบเนียนเป็นลูกทัวร์แอบแฝง อิอิ ตั้งแต่ตอนแรก ยันตอนนี้" นะคะ
แฮ่ๆ

จบเเล้วจริง ๆ เหรอคะ ...(นึกว่าจะได้อ่านถึงปลายปี...ล้อเล่นค่ะ)
เอาอีก เอาอีก....(อารมณ์ประมาณไปดู concert เเล้วยังไม่อยากให้จบ)

ติดตามมาตลอดค่ะ ชอบ ชอบ สนุกดี เเละ(เเอบ)มีสาระ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีนะคะ
จะติดตามต่อ ๆ ไป

ประทับใจมากๆเลยค่ะ  

เดี๋ยวจะย้อนไปอ่านตอนที่พลาดไปและรอติดตามรีวิวใหม่ๆของคุณกาแฟนะคะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆคะ อย่างที่เคยบอกไปว่าเมกา เป็นประเทศที่ไกลเกินจะไป แต่วันนี้ คุณกาแฟ ทำให้มันใกล้นิดเดียวแล้วคะ

และเหมือนเดิม 10 กีบคะ ตามสัญญา

จบแล้วเหรอ  ...  ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยอะ  

ขอบคุณสำหรับรีวิวคุณภาพนะค่ะ  

อ่านอย่างเมามัน ไปได้ครึ่งเดียวเอง
เห็นหัวกระทู้นึกว่าจะลาไปไหนแต่แอบคิดคงจะลาปิดกระทู้มหากาพย์เมกา

งานเข้า เดี๊ยวมาอ่านต่อ  

ตอนสุดท้าย ประทับใจสุด ประสบการณ์ชีวิตของจริง

เค้าเริ่มรู้จัก “Coffee Blended” จากคอมเม้นท์และกิฟ ที่ไปให้ในรีวิวแรกในชีวิตของเค้า...และหลังจากนั้นก็ได้คอยติดตามผลงานของนายกาแฟอยู่เรื่อย ๆ

จนมาได้รู้จัก พูดคุย และเป็นเพื่อนกับกาแฟ.....ทำให้รู้ว่า “นายกาแฟ” คนนี้ มีอะไรที่ไม่ธรรมดา

เมื่อก่อนนี้ “ประเทศอเมริกา” เป็นประเทศที่ไม่เคยอยู่ในความคิดว่าอยากไปเที่ยว หรืออยากไปเรียนต่อเลย (ต้องขอโทษที่พูดตรง ๆ นะคะ เพราะแอบคิดเอาเองว่าประเทศนี้มีแต่ความเจริญทางวัตถุ )

แต่พอได้รู้จักประเทศนี้มากขึ้นผ่านรีวิวของ Coffee Blended กลับรู้สึกว่าสัมผัสได้ถึงเสน่ห์ของอเมริกาแบบที่ไม่เคยได้รู้มาก่อน ได้เห็นหลาย ๆ อย่างผ่านภาพของรีวิวกาแฟจนแอบอุทานในใจว่า “มีสถานที่แบบนี้ในอเมริกาด้วยเหรอ”

จากความคิดที่ว่า คนที่ไปประเทศนี้ ถ้าไม่ร่ำรวยระดับไฮโซ ไฮซ้อ ลูกผู้ดีมีตระกูล ก็คงไม่พ้นคนที่อยากไปขุดทองที่นั่น .... แต่แล้วความคิดนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไป

ยิ่งได้มาอ่านตอนจบของรีวิวชุดนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกว่าที่ผ่านมาตัวเองคิดผิดมาก ๆ ......

ได้รับรู้ถึงคำตอบของคำถามหลายอย่างที่มีมา 1 ปี 3 เดือน 4 วัน ...ว่า.... ทำไมกาแฟถึงไปอเมริกาได้ตั้ง 6 เดือน

ได้รู้ถึงที่มา ที่ไป เหตุและผลของข้อข้องใจทุกเรื่องจนกระจ่างแจ้ง.....

รีวิวตอนนี้ เป็นชุดแรกที่เค้าอ่านบนมือถือ และเว็บพันทิพบนมือถือก็ไม่มีรูปประกอบ มีแต่ตัวหนังสือล้วน ๆ ..... แต่กาแฟเชื่อไหม..... เค้าวางมือถือไม่ลงเลยอะ อ่านแล้วติดจนต้องอ่านให้จบ....เหมือนกำลังติดตามซีรียส์เกาหลีตอนจบยังไงยังงั้น

ขอบคุณนะคะกาแฟ....สำหรับ

....รีวิวที่ยาวนาน แต่เปี่ยมไปด้วยเนื้อหา สาระ ความสนุกสนาน บันเทิง ภาพสวย ๆ ครบรส ครบเครื่อง

....ข้อคิดดี ๆ ที่กาแฟมักจะแฝงมาในรีวิวแทบทุกครั้ง

....การเปิดโลกกว้างให้กับครอบครัวชาวโลกสีฟ้า ได้เห็นมุมมองแปลกใหม่ในประเทศที่ยิ่งใหญ่อย่างอเมริกา

....และที่สำคัญที่สุด....ขอบคุณจริง ๆ ที่ทำให้รู้ว่า “การทำรีวิวอย่างมีความสุข คือ การทำรีวิวด้วยใจ และไม่ปรารถนาสิ่งใดตอบแทน นอกจากหวังแค่เพียงได้มอบประโยชน์ต่อผู้อ่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

Coffee Blended คือ ต้นแบบในการเป็นนักรีวิวที่ดีของเค้า....และเชื่อว่า.....เป็นต้นแบบของใครอีกหลาย ๆ คนในที่แห่งนี้ค่ะ

แล้วแฟนคลับคนนี้จะรอติดตามชมรีวิวในชุดต่อ ๆ ไป ของ Coffee Blended อย่างเหนียวแน่นตลอดไปค่ะ

ถึงพี่กาแฟ
   
    ก่อนที่ผมจะรู้จักพี่ ผมก็สงสัยว่า อีตานี่มารีวิวอเมริกา ซะยืดยาว ไม่มีงานทำหรือไงนะ หรือว่าไปเรียนต่อ ตอนนี้เข้าใจแจ่มแจ้งถึงที่มาและที่ไป
    ส่วนตัวผมไม่คิดว่าจะมีคนไทยอย่างเราๆที่มีความคิดที่จะไปใช้ชีวิตทำตามความฝัน ออกจากทางเดินชีวิตเดิมๆที่ซ้ำซากจำเจ ไปสู่เส้นทางใหม่ๆ หาประสบการณ์ใหม่ๆ
    บอกได้คำเดียว ความคิดพี่ "หล่อ" มากอ่ะ ในสายตาน้องคนนี้
    ช่วงที่ได้รู้จักพี่กาแฟ ผมก็รู้สึกเหมือนพี่บงว่าพี่เป็นคนมีความคิดเป็นตัวของตัวเองในทางที่ดี ผมอยากเป็นให้ได้ครึ่งหนึ่งของพี่บ้างจัง เทียบกับผมแล้วกลายเป็นผมปัญญาอ่อนไปเลย
    ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ อยากจะให้กิฟท์จนหมดตัว แต่ต้องเผื่อให้คนอื่นบ้าง เพราะเพิ่งต้นเดือน อย่าเพิ่งหมันไส้ผมที่มาเขียนยืดยาวนะครับ จริงๆแล้วผมก็เขียนอะไรไม่ค่อยเก่งแต่ พี่กาแฟ พี่แนวมากก You are my idol แปะๆๆๆ
    อย่าลืม "ชุดนอน ชุดเที่ยว ชุดเดียวกันนะครับ"

ฟองนมเย็น

ปล พี่บงเขียนยาวกว่าผมอีกง่ะ ผมกลัวเขียนยาวไปแล้วเดี๋ยวพี่กาแฟจะหมันไส้เอา

มาโหวดกระทุ้ให้ค่ะ

ต้องขอบอกว่าสุดยอดมากจริงๆครับพี่กาแฟ จบได้สวยงามมาก หลังจากที่ติดตามมาทุกรีวิว

ลุงยอมรับว่าการที่คนคนหนึ่งจะนำประสบการณ์มาถ่ายทอดเป็นเรื่องราวด้วยภาพ และตัวอักษร
มันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้มาอ่านเบื้องหน้าเบื้องหลังด้วยแล้ว
ลุงอยากบอกว่า หัวจิตหัวใจคุณเกินร้อยจริงๆ ถ้าเป็นลุงลุงคงไม่กล้าหาญชาญชัยตัดสินใจอะไรได้เด็ดเดี่ยวขนาดนั้น

ขอบคุณมากนะครับกับการแบ่งปันการเรียนรู้ในโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลใบนี้
รีวิวสามสิบกว่าตอนของคุณกาแฟ
แม้ลุงอาจจะยังไม่มีโอกาสได้ไล่อ่านไล่เก็บจนหมด เนื่องด้วยอาจเล็ดรอดหูตา และเวลาอันไม่เอื้ออำนวย
แต่ลุงสัญญาว่าจะอ่านจนครบทุกตอนแน่ๆครับ ลุงชอบวิธีการถ่ายทอด ที่สามารถนำเสนอผ่านตัวอักษรได้
อย่างน่าติดตาม ชอบรูปภาพสวยๆจากฝีมือดีๆ ซึ่งในห้องบลูมีอยู่หลายท่านเลยนะครับที่เป็นขวัญใจของลุง
และผบ.ทบ.ลุง

และรีวิวของคุณกาแฟก็เป็นรีวิวที่โดนใจลุงและ ผบ.ทบ.ลุงมากๆโดยเฉพาะ ผบ.ทบ.ลุง
ดูรีวิวไปอมยิ้มไปทุกทีเพราะเธอมีโอกาสไปเมืองซานฟรานหลายครั้ง
พี่สาวเธอเป็นหมออยู่ที่นั่นครับ บ้านพักอยู่ห่างจากชายฝั่งแปซิฟิคแค่ยี่สิบกว่าซอย
เธอบอกว่าเธอชอบจ๊อกกิ้งออกไปที่ชายฝั่งในยามเช้าเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์
แม้ที่นั่นจะมีอะไรมากมายที่ประทับใจแต่ถ้าให้เลือก ผบ.ทบ ลุงขอแค่ไปเที่ยวเป็นครั้งคราวเท่านั้น
ให้ไปอยู่เลยเธอคงขาดใจตาย คิดถึง อาหารรสแซ่บบ้านเรา อิอิ


ขอบคุณมากครับสำหรับรีวิวดีๆที่สร้างความสุขให้แก่ผู้ติดตามได้อย่างล้นหลาม
ขอมอบชาชิเปา เจ้าอร่อยที่ซานฟรานให้เป็นรางวัลคุณกาแฟครับ

พึ่งจะมาเจอกระทู้นี้ค่ะ  อ่านได้เพลินเลยนะคะ  ตอนก่อนหน้านี้ไม่ได้อ่าน


เล่าเรื่องได้สนุกค่ะ  ประสบการณ์ชีวิตยอดเยี่ยมค่ะ  ถ่ายรูปภาพ
สวยมากนะคะ  โหวตค่ะ

ขอบคุณมากครับ เป็นรีวิวที่มีประโยชน์มากจริงๆ ขออนุญาตเซฟเก็บไว้ทุกตอน เพื่อเป็นคู่มือส่วนตัวในการวางแผนครับ ขอบคุณมากครับ

จบแล้ว...คงคิดถึงไม่น้อย อเมริกาเป็นประเทศที่หลากหลายจริง ๆ
คุณกาแฟทำให้เราคิดถึงประเทศนี้ยิ่งขึ้นอีก
ขอบคุณสำหรับรีวิวดีมาก ๆ อย่างนี้ค่ะ

จบซีรี่ยชุดนี้ได้สวยงามเหลือเกินครับ เสี่ยกาแฟ

บอกตรงๆว่าชอบอ่านซีรี่ย์ชุดนี้มากๆ และใจหายจริงๆที่รู้ว่านี่คือตอนสุดท้ายแล้ว

ขอบคุณที่สร้างความสุขและให้ข้อมูลที่จำเป็นแก่ใครหลายคนที่กำลังจะเดินทางไป USA วีซ่าผมยังเหลืออีก 8 ปี เชื่อว่าคงได้มีโอกาสไปที่นั่นแน่ๆ ถึงเวลานั้นอาจจะขอรบกวนเสี่ยกาแฟหน่อยนะครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ

มาเป็นสักขีพยานทิ้งท้ายกระทู้แห่งประวัติศาสตร์ห้อง Blueplanet ด้วยคนฮะ

น้องกาแฟเขียนดีมากๆ เอาไปรวมเล่มได้เลยนะเนี่ย พี่นับถือที่น้องกล้าเทใจ(และกระเป๋า)มาค้นหาตัวเองที่เมกา
และดีใจที่น้องกาแฟได้พบประสบการณ์ดีๆที่นี ส่วนที่ไม่ดีก็ถือว่ามันรสชาติชีวิตละกันนะน้อง กร๊ากกกก
โดยเฉพาะเรื่องร้านอาหารไทยสุดโหดเนี่ย เพื่อนพี่คนนึงโดนหนักพอๆกับน้องกาแฟเลย
แต่ก็ต้องทน เพราะตอนนั้นยังหางานบริษัททำไม่ได้ แถมเจ้าของร้านยังดูถูกอีกว่า น้ำหน้าอย่างมันยังไงก็หางานไม่ได้หรอก
สุดท้ายเพื่อนพี่ได้งานค่ะ ได้บริษัทระดับ Fortune 50 ด้วย ตอนลาออกมันเลยจัดเต็มให้เจ้าของร้านหูชาเลย กร๊ากกก

โทษที เข้าเรื่องต่อ พี่เหมียวเองบางทีก็เบื่อๆอยากๆเซ็งๆ แต่ไม่รู้จะหนีไปไหน T^T แถมใจไม่กล้าพออีก -_-
เวลาเห็นเพื่อนร่วมงานที่ลางาน หรือลาออกไปท่องโลกก็อดอิจฉาไม่ได้ นับถือน้องกาแฟจริงๆนะคะเนี่ย ขออวยอิกที
หวังว่าน้องกาแฟจะได้มาเยือนเมกา เยือน The Met อีกรอบไวๆนะจ๊ะ เทพเจ้าแห่งการท่องเที่ยวจงอยู่คู่ทั่น!!

ขอบคุณกาแฟมากๆครับ
เป็นรีวิวเมกาที่สุดยอด
รีวิวตอนสุดท้ายนี้ เยี่ยมมากเลย



*เหมือนหนังหลายๆเรื่อง มีภาค1 2 3 แล้วค่อยย้อนมาภาคกำเนิด
 แต่เรื่องนี้ ไหงพระเอกไม่ตายตอนจบ...แต่มาเกิดใหม่...เป็นไปได้ไง

เป็นการจบรีวิวที่สุดยอดมากกกกกกกกกกกกก

แม้ความจำป้าจะเริ่มสั้น แต่ป้าอ่านทุกตัวอักษรนะ

ยิ่งมาได้รับรู้เบื้องหลังของที่มาที่ไปในการไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมกานานถึง 6 เดือนแล้ว...

ป้ายิ่งรู้สึกเป็นเกียรติและไม่ผิดหวังที่นับกาแฟเป็นหลานรักของป้า (แหะๆ แต่แฟอาจรู้สึกเซ็งที่ยัยปร้าทึกทักเอาเองรึป่าวน้อ)

ขอย้ำทิ้งท้ายไว้อีกครั้งว่า ถึงสุขภาพป้าจะไม่เอื้อให้เม้นท์ได้ทุกรีวิว แต่เราถึงกันเสมอนะจ๊ะ

ขออวยพรให้ได้รวมเล่มไวๆจ้า

อ่านบทสุดท้ายแล้วซึ้งจริงๆ ทำให้นึกย้อนมองตัวเอง อยากมีเวลาให้ตัวเองมากๆ อยากใช้เวลาในการท่องเที่ยว แต่ภาระงานและการใช้ชีวิตประจำวันทำให้เรามีเวลาให้ตัวเองน้อยลง บางครั้งเราก็ติดกับดักความสำเร็จของตัวเองและคนใกล้ตัว มีงานดีๆ มีรายได้เยอะๆ แต่ทำไมยังไม่พอซักที ต่อไปเราตั้งใจว่าต้องตัดใจยอมรับเงินน้อยลง เพื่อให้มีเวลามากขึ้น เที่ยวมากขึ้น จะได้ชาร์จแบตให้ตัวเรา แล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่  ขอบคุณมากๆสำหรับรีวิวสวยๆสุดประทับใจค่ะ

สวยมากครับ  ขอบคุณกับรีวิวเยี่ยมๆครับ

น้ากาแฟกั๊บ...หลานไม่ได้ผิดปกติใช่มั๊ยอ้าาา...ที่ชื่นชมนากาแฟตั้งแต่แรกพบ(จากการเข้ามาให้

กำลังใจของน้าเมื่อหลานเริ่มรีวิว)...เพราะวันนี้ก็พิสูจน์แล้วว่าคนทั้งพันทิพก็ชื่นชมน้าเหมือนกัน

เลย...หวังเป็นอย่างยิ่งว่าน้าจะพาพวกเราไปเที่ยวเรื่อยๆนากั๊บ...รวมทั้งหาของมาฝากพวกเราบ่อยๆ

ด้วย...ตอนนี้หลานก็ตั้งตาคอยของฝากจากฮ่องกงอยู่นะคร๊าบบบบ...ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับ

การเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเยาวชนรุ่นหลังๆอย่างหลาน....อ้อ...ลืมอีกอย่าง...รูปในรีวิวชุดนี้

สวยกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเลยครับ...สวยยยยมากกกกกเลยครับ....น้าคงกั๊กไว้ตามเคยใช่ไม๊ครับ...

กับระยะเวลาแค่ 6 เดือนที่คุณตัดสินใจไปใช้ชีวิตในโลกกว้าง ช่างเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากมายในสิ่งที่คุณได้มา ไม่ว่าจะเป็นความรู้ ความคิดที่เปลี่ยนไป จิตใจที่เติบโตแข็งแรง ตลอดจนแนวทางการใช้ชีวิต และเหนือสิ่งอื่นใด คือ พลังทั้งกายใจที่ทุ่มเทในการถ่ายทอดทั้งหมดทั้งมวลนี้ให้แก่ผู้คนอีกมากมายได้ซึมซับและเรียนรู้เติบโตไปพร้อม ๆกับรีวิวทั้ง 35 ตอนของคุณ   ยอดเยี่ยมมากค่ะ //   

ปล
1 เรื่องที่เค้าอ่านลายมือคุณผิด เอิ่ม ขออนุญาตเห็นใจเค้านะคะ

2 ท่าทาง 6 เดือนนี่จะมีพัฒนาการน้ำหนักด้วย  ชิมิ

แปะชื่อไว้ก่อน เด๋วคืนนี้มาอ่านนะ ไปหาหมอ U/S มา เพิ่งถึงบ้าน จะได้นั่งอ่านสบายๆ

กรี๊ดดดดดด

จบอภิมหาไตรทศปัญจภาค แล้ว


ดีจายย  เอ้ย  เสียจายยยย  จัง

ปล. คุณ กาแฟปั่น ได้คะแนน IELTS เท่าไหร่อ่าครับ  ผมยังไม่พ้น 6.0 ซะที

เป็นการจบที่สวยงามจริง ๆ คะ...กาแฟ....


ชอบสุดคือการตัดสินใจ....ความมุ่งมั่น....รวมถึงการค้นหาความต้องการของชีวิต

แอบลุ้นไปด้วยเวลาอ่าน.....ทำให้รู้สึกถึงความเด็ดเดี่ยวมาก....โดยเฉพาะตอนสละน้อง TOYOTA.....

คิดถึงตัวเองเหมือนกัน....อิ...อิ....เพราะรถก็เป็นสมบัติชิ้นแรกที่หามาได้เหมือนกันคะ....

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันความกล้า....แฟ....กล้ามาก ๆ ....กล้าที่จะขาย....กล้าที่จะทำ....กล้าที่จะฝัน

โห....แฟ....เยอะมากเลย.....ชอบอ่ะ.....


....สุดท้าย....ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่แบ่งปันกันนะคะ...

บางที...เรื่องราวนี้...อาจสร้างฝันให้คนอีกหลาร้อย หลายพันคน ได้เลยทีเดียว อยู่ที่เรา...จะกล้า...ท้า...ฝัน...เหมือน

“Coffee Blended”  หรือป่าว.....

ข้อคิดดีๆเพียบเลย สุดยอดมากเฮีย

ปล นึกว่าจบซีรี่ส์ไปตั้งนานแล้ว สงสัยเว่าจะพลาดรีวิวเฮียไปหลายตอน กลับไปถึงแล้วเดี๋ยวจะไปตามเก็บนะครับเฮีย

ขอบคุณรีวิวยาว ๆ ภาพสวย ๆ และข้อคิดดี ๆ ค่ะ
อยู่ไหนไม่สุขใจเท่าอยู่บ้านเราจริง ๆ ค่ะ

น้ากาแฟ สู้กระแส หางแดงได้สบาย

เดินตามฝัน............แบบนี้ชอบจังครับ
หลาย ๆ ประโยคของคุณ  คุณ : Coffee Blended   ตรึงใจนะครับ รวมทั้งประโยคในความคิดนี้ด้วย...'ผมมันพวกใช้ชิวิตเต็มที่ เพราะผมไม่รู้ว่าวันสุดท้ายของผมจะมาเมื่อไหร่ หากเอาแต่เก็บเงิน โดยไม่รู้จักใช้มัน เกิดวันพรุ่งนี้ ผมต้องลาโลกไป ผมก็คงเสียดายแย่ ผมเลยเลือกที่จะใช้ แล้วเหลือเท่าไหร่ค่อยเก็บ อาจจะเป็นระบบความคิดที่ไม่ถูกต้องสำหรับคนทั่วไป แต่เพี่อความสุขของตัวเองผมก็เลือกใช้เงินด้วยวิธีนี้แหละครับ'.........นับถือครับ

มาอีกรอบ อ่านจบและ คุณกาแฟจบได้สวยงามมากค่ะ

ก็ต้องยอมรับว่าอ่านกระทู้ ของกาแฟไม่หมดทุกตอน

และก็ไม่รู้เริ่มดูตั้งแต่ตอนไหน บางอันดูภาพอ่านผ่านๆแบบ scan

แต่มีกระทู้เนี้ย อ่านละเอียดทุกตัวอักษรทุกเม้นท์  เห็นที่มาที่ไป เอิ่มเริ่มรู้สึกอิน

ถือว่าเป็น 6 เดือนที่ค่อนข้างคุ้มค่า ตอนแรกนึกว่ากาแฟ ไปเรียนต่อ เมกา

เหมือนใครหลายๆ คน เพราะอยู่เหมือนจะนานมากกก

และถือว่ากาแฟต้องเป็นคนเก่ง คนสำคัญ และโชคดี ที่เจ้านายให้โอกาส

เพราะบางครั้งคนเราเลือกทางเดินเพื่อค้นพบตัวเองอย่างคุณกาแฟไม่ได้

ยิ่งทราบที่มาที่ไป รวมถึงบทสรุป และรวมถึงหลายๆตอนที่เล่าเรืองการสำรวจเมกา  

คิดว่าน่ารวมเล่มขายเป็นที่สุด

แม้ตั้งกระทู้ร่ำลา เมกา หวังว่ากาแฟยังคงมีพลังเหลือเฟือในการรีวิว อื่นๆด้วยนะ

แต่ที่สังเกตได้จาก คห 54  ที่เริ่มไปยังบวมอยู่ ถัดมา คห55 เริ่มบาง
ลง

คห 60 เริ่มมีเอว แล้ว มา คห 66 ผอมเพรียวเชียว จริงๆ แล้วไป 6 เดือนไปเข้าคอร์สลดน้ำหนักด้วยเป่า

เพราะมา คห 67 ดูดิ ลมพัดพุงยังไม่ปรากฎเลย

และเลือก รีวิว 30 กว่าตอนนี่กะจะเอาให้เกือบเท่าอายุเลยเหรอ

A journey of a thousand miles begins with a single step. - Chinese philosopher Laozi (c 604 bc - c 531 bc)



เมื่อตอนที่เราไปเมกา 6 เดือน ตอนนั้นเราจำได้ว่าในบัญชีเรามีเงินแค่ 1 แสนนิดๆ ที่ได้มาจากการทำงาน 4 งาน เก็บเงิน 1 ปี สมัยเราเรียนปี 4

เราตัดสินใจจะทิ้งเมืองไทยเพื่อไปขุดทองที่นั่น เพราะบ้านเราจนมาก ไม่มีญาติที่ไหนนอกจากแม่เราคนเดียว เราจึงพยายามสอบชิงทุน ทุกสิ่งอย่างเท่าที่เราจะทำได้ เพื่อไปให้ถึงอเมริกา แล้วหางานทำ ส่งเงินกลับบ้านให้แม่

ตลอด 6 เดือนที่เราอยู่ เราบอกแม่ไว้ก่อนไปว่า เราจะโทรหาแค่เดือนละ 1 ครั้งเท่านั้น ส่วนแม่เราด้วยความไม่รู้ภาษาอังกฤษ ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น ก็ไม่สามารถติดต่อโทรหาเราได้เลย

ความฝันเบื้องแรกที่เคยมีก่อนเหยียบเมกา คือเราอยากได้สัญชาติมะกัน แต่เราไม่ใช่ผู้หญิง เราก็จับผู้ชายฝรั่งแต่งงานไม่ได้ เราคงได้แต่ทำงานแรงงาน ล้างจาน แบกหามได้แค่นั้น

แต่ยิ่งอยู่ไป เดือนที่ 1 2 3 4 . . . เรากลับเกลียดในความเป็นอเมริกัน ไม่ชอบสังคมที่นิวยอร์ค โลกที่นั่น ท้องฟ้าที่นั่นหมุนไปไวมากเกินกว่าเราจะวิ่งตามทัน คนหน้าใหม่ หน้าเก่าผ่านเข้ามาเป็นคนรู้จัก เป็นเพื่อน แล้วก็เดินจากไปโดยไม่บอกล่วงหน้า วนเวียนกันอยู่อย่างนั้น จนหาเพื่อนแท้ซักคนไม่มี

จนสุดท้ายวันที่เราต้องขึ้นเครื่องกลับไทย เราตัดสินใจว่าจะอยู่ต่อแบบผิดกม. หรือจะกลับบ้าน ทั้งเนื้อทั้งตัวเรา เงินในมือเราเหลือแค่ 50 ดอลล่าร์ ในบัญชีกดจนไม่มีเงินออกมาแล้ว

สุดท้ายเราคิดว่า เราคิดถึงแม่ ถึงแม้ว่าแม่เราอยากได้เงินก็จริง แต่คงไม่อยากได้เงินไปมากกว่าได้เรากลับไปอยู่กับเค้า เราเลยตัดสินใจขึ้นเครื่องกลับบ้าน


สิ่งนึงที่เรารู้สึกผิดอยู่ในใจและไม่เคยเล่าให้ใครฟังคือตอนที่เราเงินหมดในเดือนที่ 5 เราบอกว่าเราแม่ว่าเราไม่มีเงิน แม่เราบอกว่าไม่เป็นไร แม่จะหามาให้ แม่เราก็เอาทอง 1 เส้น ที่เค้ามีชิ้นเดียวในตอนนั้นไปขายเพื่อเอาเงินใส่บัญชีให้เราอยู่เมกาต่อ เรารู้สึกว่าเราเลวมาก มาจนถึงวันนี้


อาจจะไม่เกี่ยวข้องนัก (ต้องขอโทษด้วย อยู่ๆ ก็ดราม่าขึ้นมา ) แต่พอได้อ่านรีวิวพี่กาฯ เหมือนภาพเก่าๆ เมื่อ 7 - 8 ก่อนมันย้อนกลับมาในหัวเรา ทั้งตอนที่บอก ตม. ว่าจะอยู่ 4 เดือนเพื่อให้ได้สแตมป์ 6 เดือน ทั้งเมืองที่ไปหลายเมืองก็ไปมาเหมือนกัน หรือแม้แต่ช่วง turning point ของชีวิต

ในใจอยากกลับไปอีกครั้ง กลับไปดูวันวานเก่าๆ เพื่อนเก่าๆ ที่เคยผ่านพ้นไป แม้ว่ากลับไปจะไม่มีใครตรงนั้นเหลืออยู่แล้วก็ตาม

ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับรีวิวครับ
(คิดถึงเพลง สายน้ำไม่ไหลกลับของมาช่า แฮะ)

พิมพ์อะไรซะมโหฬารแฮะเรา เวิ่นเว้อมากมาย นี่แหน่ะๆๆ

เป็นซีรี่ย์ที่ยาวมากเลยครับ....สุดยอดแห่งการรีวิวเลย

ปล..ผมยังอ่านไม่จบเลยครับ...หาเวลาอ่านไม่ได้เลยช่วงนี้....

ใจหาย...ใจหายที่รีวิวชุดนี้คือตอนสุดท้ายแล้ว เพราะตลอด 1 ปีกว่าผมเชื่อว่าทุกคนคงผูกพันกับมหารีวิวชุดนี้แน่นอน


ยิ่งรีวิวนี้คือตอนสุดท้าย เรื่องราว ความรู้สึกอะไรต่าง ๆ มันเหมือนตอบโจทย์และให้คำตอบอะไรกับเราจากการชมรีวิวกาแฟมากมาย


โดยส่วนตัวผมไม่มีอะไรมากไปกว่าคำว่าขอบคุณ...สำหรับเรื่องราวที่ได้นำมาแบ่งปันครับ อย่างน้อยก็ทำให้คนที่ไม่เคยไปอย่างผมได้เห็นอะไรอีกเยอะเลย


แม้จะมีบ้างที่อาจจะพลาดชมไป หรือตามชมช้าไปบ้างอะไรแบบนี้ แต่ก็ประทับใจทุกครั้งที่ได้ชมรีวิวของกาแฟ และจะเป็นกำลังใจในทุก ๆ ครั้ง สุดยอดจริง ๆ ครับ


คุณยอดเยี่ยมมาก...Coffee Blended...ผมให้คุณได้ไปต่อ

ชอบนะ น่ารัก ประทับใจ

ในที่สุดวันนี้ก็ได้ย้อนกลับไปอ่าน Coffee Blended Exploring USA ครบหมดทุกตอน

อยากบอกคุณกาแฟเพียงสั้นๆ ว่า... ยิ้มไม่หุบจะเป็นแฟนคลับ และ เป็นกำลังใจให้คุณกาแฟตลอดไปค่ะ

ติดตามอ่านตลอดค่ะ

จบได้ประทับใจมาก   ทำให้เข้าใจตั้งแต่ต้นจนจบ     ซึ้งจัง

ชอบตอนสุดท้ายนี้มากค่ะ


รออ่าน  ทริปอื่นๆ   แนวคิด การเดินทางตอนต่อๆไปค่ะ

เป็นตอนสุดท้าย ที่คล้ายจะเป็นตอนแรกของ Epic ชุดนี้เลยค่ะ
เอาไปเลย10 likes
สุดยอดค่าาา อยากเห็นเป็นเล่มเหมือนกันเน้อ

แอบอิจฉาเล็กๆ คริ คริ

ดิฉันไปแค่เดือนเดียวเองค่ะ  แต่เก็บได้หลายแห่งเหมือนกัน
วิวซานฟรานฯดูทีไร คิดถึงแต่น้องปูที่ crab house

เห็นวิวน้ำตกไนแองการ่าแล้วอยากกลับไปอีก  ตอนนั้นไปนิวยอร์ค
แล้วซื้อทัวร์จีนไปฝั่งคานาดา

ประสบการณ์แบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆเลยนะคะ
ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ  ดูแล้วนั่งอมยิ้มเลยค่ะ

ขอบคุณคุณกาแฟสำหรับกระทู้นี้ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ

เพราะอีกไม่กี่เดือนเราก็จะทำในสิ่งที่คล้ายๆอย่างนี้
( หลายคนบอกว่าเราทิ้งอนาคตที่ดี งานที่ดี เงินที่ดี  เพื่อไปเสียเวลาตามความฝัน คงเป็นที่เมกาเหมือนกัน ซักปี สองปี)

ทัศนคติเรากับคุณกาแฟคล้ายกันมากกับประโยคนี้
"การที่ทำให้ตัวเองมีความสุขในวันนี้ อยู่กับปัจจุบัน ทำทุกวันให้มีความสุข"

ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่าตัดสินความสำเร็จที่วัตถุ เงินทอง

ขอบอกว่า อินมาก กระทู้นี้

ประทับใจกับการอ่านรีวิวกลับหลังค่ะ เพราะเป็นรีวิวที่จบด้วยความเป็นมาของการเที่ยวครั้งนี้ได้สวยงาม  อิอิ แถมมีการอ้างอิงความต้องการของมนุษย์ตามกฏของ มาสโลว์ซ่ะด้วย   ตัวเองเป็น fanclub ที่เพิ่งเกาะท้ายรถมาไม่นาน แต่ถือว่าคุณกาแฟเป็น ต้นแบบและแรงบันดาลใจที่สำคัญในการทำรีวิวค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ กับความตั้งใจในการ "ให้"
ว่าแต่ว่าจะได้ตามรอยไม่น้าสำหรับเมืองเมกาเนี่ย
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

เป็นรีวิวที่สมบูรณ์แบบ อิ่มเอม และประทับใจมากๆๆๆครับ

อ่านแล้วคิดถึงชีวิตตัวเองที่ผ่านมา เข้าใจ และมีความรู้สึกร่วมด้วยหลายๆอย่างเลยครับ

การออกจาก Safety Zone ที่มีเพื่อน ครอบครัวอยู่ใกล้ๆ (บางทีใกล้จนเราอาจจะลืมว่าเขาเหล่านั้นสำคัญขนาดไหน) ชีวิตที่รู้สึกว่าก็อบอุ่นและมีความสุขดีอยู่แล้ว แต่เราอยู่กับมันมานานมาก เจอแต่สิ่งแวดล้อมเดิมๆ จนคิดอยากจะออกไปเผชิญโลกกว้างดูบ้าง

ผมเองก็เคยมีหน้าที่การงานที่ดี ดูมีอนาคต มีบันไดของความสำเร็จชัดเจน แต่พอทำงานหนักมาก หลายๆปีเข้า จนรู้สึกว่า “พอกันที” ถามตัวเองว่า นี่คือชีวิตที่เราจะอยู่ไปจนตายเลยหรือไง พอตอบตัวเองได้ว่า “ไม่” ผมก็วางแผนออกไปเผชิญโลกกว้างทันที “อเมริกา” คือคำตอบของผมเช่นกัน (ทั้งๆที่ตัวเอง เคยไปต่างประเทศมาแค่ครั้งเดียวเอง คือ ฮ่องกง ซึ่งออฟฟิศตอนนั้นพาพนักงานไปเที่ยว) “ลาออก” คือคำตอบสุดท้ายที่ตามมา

ผมไม่มีเพื่อนที่โน่น ก็เลยพยายามติดต่อหาที่พักในอินเตอร์เน็ท สุดท้ายก็ได้ บ้านเช่าที่จะแชร์กับฝรั่งที่โน่น ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนจะเดินทางอีกไม่ถึงอาทิตย์ พอเมล์ไปเช็คอีกที เค้าบอกว่าเค้าให้คนอื่นเช่าไปแล้ว เพราะไม่รู้ว่าผมจะมาจริงรึป่าว อ้าว!!! ปัญหาใหญ่ล่ะ ตั๋วทุกอย่างก็คอนเฟิร์มไปหมดแล้ว พยายามหาที่พักต่อทันที แต่ก่อนเดินทางแค่ 2 วันก็ยังหาไม่ได้เลย มีคนแนะนำว่าถ้ายังหาที่พักไม่ได้ให้ไปขอนอนวัดที่โน่นก่อน ซึ่งผมก็เตรียมใจไว้แล้ว แต่ก่อนเดินทาง 1 วัน มีผู้ใหญ่ใจดีที่โน่น ซึ่งทำธุรกิจอยู่กับเพื่อนของผมที่เมืองไทย ติดต่อหาบ้านเช่าของคนไทยที่โน่นให้ แถมยังจะมารับที่สนามบินอีกด้วย โอ้โห! เหมือนยกภูเขาออกจากอก

เหยียบดินแดนอเมริกาวันแรก ผมไม่ต้องเข้าห้องเย็นแบบคุณกาแฟครับ ผ่าน ต.ม. มาได้โดยที่ จ.น.ท.ไม่ถามอะไรมาก แต่ปรากฏว่า กระเป๋าเดินทาง...หาย!!! เครียดล่ะสิ เพราะนอกจากเสื้อผ้าแล้ว ผมแบ่งเงินสดส่วนนึง (ประมาณ 1 ใน 3 ของทั้งหมด) เก็บไว้ในกระเป๋าเดินทางด้วย เพราะคิดเองว่า กระจายเงินไว้หลายๆที่ ถ้าส่วนนึงหายจะได้มีส่วนอื่นใช้อยู่ T_T ติดต่อเจ้าหน้าที่สายการบิน กว่ากระเป๋าผมจะกลับมาก็อีก 3 วันเลยครับ (เพราะหลงไปอยู่ที่เกาหลีมาครับ ไอ้กระเป๋าไม่รักดี!!!)

ชีวิตใหม่ต่างแดน ที่ต้องเจออะไรใหม่ๆ ทั้งร้ายและดี  จนบางทีอยู่ๆก็น้ำตาไหลแล้วถามตัวเองว่า “นี่เรามาทำอะไรที่นี่!”

ปัญหาเรื่องคน อย่าว่าแต่ฝรั่งเลยครับ คนไทยนี่แหละตัวดี อะไรเอาเปรียบกันได้ก็เอาหมด ผมเข้าใจคุณกาแฟเลย มันรู้สึกเจ็บเป็นสองเท่าที่มาเจอคนชาติเดียวกันเอาเปรียบกันเอง แต่คนไทยที่ดีๆน่ารักๆก็มีเยอะครับ ยังคิดถึงลุงกับป้าแม่ครัวแสนใจดี ที่เวลาบางทีมีอาหารก็เอามาแบ่งให้พนักงานเสิร์ฟอย่างผมเก็บไว้กิน แกสองคนทำครัวอยู่ที่โน่นมาเป็นสิบปีแล้ว บอกว่าถ้าสะสมเงินได้อีกซักพักจะกลับมาทำฟาร์มเลี้ยงหมูที่เมืองไทย ไม่รู้ตอนนี้แกจะกลับมารึยัง

5 เดือนที่โน่น ที่ผมตระเวณเที่ยวสารพัด ชิคาโก้ นิวยอร์ค บอสตัน DC ฟิลาเดเฟีย ไมอามี LA Vegas Sanfran Seattle etc. ทำเสิร์ฟแค่พอ support ค่าใช้จ่ายบางส่วน แต่เน้นเที่ยวเป็นหลัก แต่ก็ยังมีอีกหลายที่ที่อยากไปแต่ยังไม่ได้ไป

ปัญหาหลายอย่างที่มีมาทดสอบจิตใจและสติ อยู่เป็นระยะ ๆ อีกเดือนนึงจะกลับไทยอยู่แล้ว พาสปอร์ตดันมาหายอีก กรรม!!!

พอกลับมาเมืองไทย เจอหน้าแม่ กระโดดกอดเลยครับ แม่บอก “ผอมไปเยอะนะลูก” น้ำตาจะไหล

แต่พอมองย้อนกลับไป รู้สึกดีใจ ประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากของชีวิต ซึ่งหาซื้อที่ไหนไม่ได้

มีความคิดเหมือนกันครับ ว่าอยากจะกลับมาถ่ายทอดประสบการณ์ของผมบ้าง แต่พอกลับมาแล้ว ก็ยุ่งกับเรื่องการทำงานเหมือนเดิม จนไฟค่อยๆมอดไป นี่ก็ผ่านมาจะ 5 ปีแล้ว ^^"

นับถืออย่างสูงสุดกับคุณกาแฟจริงๆครับที่ถ่ายทอดรีวิวชุดนี้มาให้พวกเราได้ชมกัน เพราะผมทราบว่าต้องใช้พลังงานและพลังใจอย่างมาก

แหม ตอนนั้นถ้าเรารู้จักกันก่อน คงจะชวนกันตะลุยอเมริกา กันมันส์นะครับ

ด้วยความนับถืออีกครั้งครับ ^^

รู้สึกว่าการเดินทาง, ความเป็นอยู่-เบื้องหลังรีวิวภาพสวยๆ 30 กว่าตอนนี้ ไม่สวยเหมือนภาพที่ถ่ายทอดออกมาเลย แต่คุณกาแฟยังมุ่งมั่นจนจบทริปได้..สุดยอดจริงๆ ค่ะ

ไม่อยากจะบอกเลยคะว่า เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของมหากาพย์  เชยจัง

แต่พออ่านแล้วคงต้องตามกลับไปอ่านตั้งแต่กระทู้แรกแล้วล่ะคะ  สนุกมากเลย


ปล.ตอนนี้มิ้มก็รู้สึกเบื่อๆ กับงาน กับชีวิตประจำวันที่แสนจะจำเจตอนนี้มากเลย
อยากออกไปใช้ชีวิตในแบบใหม่ๆ ดูบ้าง แต่ติดตรงที่ทุนทรัพย์ไม่เอื้ออำนวยนี่ล่ะคะ ^ ^"

มาร่วมปิดมหากาพย์ของคุณกาแฟด้วยคนค่ะ

รู้ไหมว่า ถ้าไม่มีคุณกาแฟรีวิวมหากาพย์นี้ให้อ่าน พี่คงเทียวซานฟรานไม่สนุกเท่านี้  ตั้งแต่ก่อนไป ก็มีคุณกาแฟคอยให้คำแนะนำและกำลังใจตลอด ระหว่างอยู่ที่ซานฟราน ก็ยังมีคุณกาแฟคอยพูดคุย ถามไถ่ เป็นระยะ พอกลับมาแล้วก็ยังได้อ่านรีวิวคุณกาแฟที่มีกลิ่นอายซานฟรานอยู่อย่างต่อเนื่อง ชวนให้คิดถึงช่วงเวลาที่พี่อยู่ที่นั่น

ขอสารภาพความในใจว่า หลงรักตัวอักษรและภาพสวยๆ ของคุณกาแฟ มากๆ เวลาอ่านเหมือนคุณกาแฟมานั่งเล่าให้ฟังตรงหน้า  ยิ่งอ่านตอนสุดท้ายแล้ว รู้สึกว่า คุณกาแฟเป็นผู้ชายที่น่ารักและมีเสน่ห์มากๆ เลย ทั้งความคิดและการใช้ชีวิต

พี่จะตามอ่านรีวิวของคุณกาแฟ ตลอดไปนะจ๊ะ

P.S. คิดถึงกาแฟ Peet's ของเรากันเนอะ

ขอบคุณมากค่ะ :)

กิฟท์หมดก็วันนี้แหละ  แต่เต็มใจให้นะคะคุณ Coffee Blended

แวะมาขอบคุณมาก สำหรับ Review และข้อมูลต่างๆรวมภาพถ่าย .......

แฟน้อย แล้วพี่จะมาตามอ่านน๊าาา ขอบคุณสำหรับรีวิวอึดถึกจ้า อุอุ

โห รอบนี้ มาดึก  เลย เกาะ กระทู้ไม่ทัน
แต่ ขอ เกาะ ตอนค่ำๆละ กัน

รอ ดู True 73 จะไปออกไหมครับ 55555555
อาทิตย์ที่แล้ว ดู อ.ชานไม้ชายเขา
อาทิตย์ เป็นใคร น่านิ

ขอบคุณสำหรับแนวคิดดีๆ จากมหากาพย์รีวิวนี้นะครับ
สารภาพว่าชอบตอนนี้ที่สุดในทุกตอนแล้วครับ

แอบอิจฉาจัง อยากได้ไปแบบคุณกาแฟมั่ง

น้ากาแฟครับ...เห็นแฟนคลับของน้าแล้ว...น้าน่าจะไปสมัคร สส.นาคร๊าบบบ...หวังว่าจะได้เห็นรีวิวเกาหลีในเร็ววันนะครับ...

สิบล้อเป็นนักอ่านรีวิวแบบเกียจคร้านผสมเจ้าเล่ห์ อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง ข้ามตอนบ้าง อ่่านไม่จบตอนบ้าง.. .....แต่อย่างไร

ตอนจบ.....ไม่มีพลาด เพราะสิบล้อคิดว่า เสน่ห์ของนักเขียนอยู่ที่ตอนจบ เราจะรักเขา....จะชื่นชมเขา...และสุดท้าย...ปวารณาตัวเป็นแฟนพันธุ์แท้ของเขา  มันก็ขึ้นอยู่กับตอนจบนี่แหละ

คุณ  Coffee Blended  จบมหากาพย์ได้ สวย งดงาม  และมีเสน่ห์อย่างซาบซึ้ง จริงๆคะ  ....

สิบล้อขอคารวะ

ขอบคุณมากๆค่ะ นั่งอ่านรีวิวจนจบรู้สึกสะท้อนตัวเอง และอิ่มเอมใจยังไงบอกไม่ถูก

Thank you very much for a very nice sharing ka, I don't know how to say..it's very touch my heart to read your journal today and I always enjoy visiting your journals :)

Enjoy every minute of your life na ka :)
Cheerrrrrrrs!

สุดยอดแห่งกระทู้จริงๆค่ะ สวยงามตั้งแต่ต้นจนจบ

จบลงอย่างงดงามมากจริงๆค่ะ     รีวิวตอนจบนี้นอกจากจะสวยงามแล้วยังแฝงแง่คิดดีๆมากมาย    เราเองถึงจะไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้อ่านทุกตอน (ก็เราไม่ค่อยว่างน่ะ ^_^)     แต่ก็ชอบรีวิวของคุณมาก  เพราะมุมมองรูปสวย เนื้อหาโดนใจ   และสัมผัสได้ถึงความคิดดีๆของคุณ    รีวิวตอนนี้จะชวนลูกอ่าน  เราว่ามันให้แง่คิดดีๆสำหรับเด็กรุ่นใหม่(ซึ่งชอบอะไรแบบสำเร็จรูป)ได้นะ


   ดีใจด้วยนะคะที่ปลดล็อคตัวเองได้สำเร็จ  


   สุดท้ายนี้เราว่า  "บ้านเรา..... แสนสุขใจ    ถึงจะอยู่ที่ไหน    ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา"   นะคะ  ^_^  

 
   ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆค่ะ     เราว่ามันต้องหมดพลังไปเยอะแน่ๆ  (เป็นสาเหตุให้เหนื่อยเกินไปหรือเปล่าคะ ^_^ )

อ่านแบบตั้งใจอ่านมาก อยากมีส่วนร่วมรู้เรื่องราวในชีวิตของน้องคนนี้
รู้จักกาแฟครั้งแรกก็จากกระทู้อเมริกานี่แหละ จำได้มีให้ลงชื่อแฟนคลับ
แล้วก็มีส่งข้อความมาแจ้งเตือนตลอด ตอนแรกกล้าๆ กลัวๆ เห็นเป็นคนดัง
ไม่รู้จะคุยกับเราหรือเปล่า แล้วไงไม่รู้คุยกันมาเรื่อยๆ (เฉพาะใน Pantip นะ)
จนรู้สึกหนิดหนม เป็นน้องที่น่ารักมากๆ คนนึงทีเดียว ^^

ใจหายนะคะ แต่ยังหายใจอยู่ 555555 รอติดตามผลงานชิ้นต่อๆ ไปจ้า

รู้จักคุณ Coffee Blendedมากสุดก็จากกระทู้นี้เเหละครับ

ด้วยความชื่นชมกับแนวคิดหลากหลายอย่าง
ประเทศนี้ตอนวัยรุ่นอยากไปมาก  ไปเพื่ออะไรรู้เปล่า?

อยากไปซื้อลีวายส์ 501 มาใส่ให้หนำใจ...ได้แต่ฝากคนโน้น คนนี้ซื้อ
เเล้วประเทศนี้ก็ไปอยู่ลำดับท้ายๆ ที่อยากไปในใจของเรา
เพราะเห็นเรื่องการขอวีซ่า  ยากเย็นเเสนเข็น  ของหลายๆ ท่านเเล้ว...หุ หุ


เอ..เเต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนมุมมองใหม่เสียบ้างเเล้วครับ....
เผื่อจะเจอเพื่อนแท้...อยู่แถวๆ โน้นบ้าง


*ขอบคุณสำหรับรีวิวมหากาพย์นะครับ....อ่านบ้าง  ผ่านบ้าง  ไม่ว่ากันนะ
 แต่กระทู้นี้รับรอง  อ่านหมดเลยครับ




สวัสดีครับ

จบอย่างบริบูรณ์แล้วสินะ

ขอบคุณ Coffee Blended

สำหรับแรงกายที่อุส่ามาทำรีวิวให้ชม
สำหรับความรู้ที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้จริงๆ
สำหรับภาพสวยๆ
สำหรับรอยยิ้มที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่อ่านรีวิว
สำหรับการนำด้านมืดของสิ่งที่พบเจอมาเผยแพ่ร ช่วยได้เยอะมากในชีวิตประจำวัน
สำหรับการที่คอยตอบคำถามของผมทุกรอบ รู้สึกอบอุ่นมาก
สำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่สื่อออกมาทางตัวหนังสือ
และ
ขอบคุณคุณกาแฟที่มาเปลี่ยนทัศนคติของผมต่อการท่องเที่ยว

' เปิดใจให้กว้าง แล้วจะพบสิ่งให่มๆ '

ถึงผมจะอยู่แค่ในระดับมัธยม แต่ผมก็ยังรอคอยที่จะตามรอยพี่เสมอนะ เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าเราจะอยู่ได้นานแค่ไหน จึงขอใช้ชีวิตให้คุ้มค่าที่สุด :)

คุณคือแรงบรรดาลใจ ในการท่องเที่ยวค่ะ

กลับมาเก็บรายละเอียดอีกครั้งจ้า

แหะแหะ...ชาก็เป็นพวกลูกทัวร์สไตล์โผล่แล้วหายแล้วก็โผล่มาใหม่เหมือนกัน
ถึงชาจะยังไม่ใช่นักรีวิวมืออาชีพ แต่ก็พอเข้าใจว่ากว่ารีวิวแต่ละตอนจะคลอดออกมาได้นั้น
ต้องใช้พลังและความมุ่งมั่นมากขนาดไหน
เวลาอ่านน่ะเร็วมากจริงๆ แต่เวลาทำรูป เตรียมข้อมูล โพสรีวิวมันไม่ได้ง่ายเหมือนตอนอ่านเลย
คิดๆแล้วก็คงเหมือนกับคนเขียนนิยายเรื่องยาวสักเรื่อง ที่ทำมาได้ยาวขนาดนี้ ไม่ใช่เก่งอย่างเดียวนะ
แต่ต้องมีใจด้วยล่ะ นับถือใจของพี่กาแฟจริงๆค่ะ

อ่านเนื้อหาในตอนสุดท้ายของพี่กาแฟแล้ว ทำให้ชานึกย้อนไปถึงตอนที่ชาเคยไปใช้ชีวิตระยะสั้นที่ญี่ปุ่น
ถึงจะไม่ได้ไปอยู่นานมากนัก แต่ชาก็รู้สึกเห็นด้วยกับพี่กาแฟจริงๆ ว่าหลังจากที่กลับมา
เรารู้สึกว่าตัวเราเปลี่ยนไป ได้เรียนรู้สิ่งใหม่และมุมมองใหม่ๆหลายอย่าง
อ่านรีวิวของพี่กาแฟแล้วทำให้ชานึกถึงประสบการณ์ในต่างแดน ทำให้ได้ระลึกถึงความทรงจำที่เป็นสุขในครั้งนั้นด้วย

จะรอชมผลงานดีๆชุดต่อไปอีกนะคะ
ขอบคุณพี่กาแฟสำหรับความมุ่งมั่นในการสร้างสรรค์มหากาพย์ชุดนี้ด้วยค่ะ

เป็นรีวิวที่ทรงคุณค่าและมีประวัติอันน่าสนใจมากเลยครับ ^_^ ลึกซึ้งๆ

และคงเป็นการเดินทางที่ทรงคุณค่ามากๆของคุณกาแฟเช่นกัน

ขอบคุณสำหรับรีวิวตลอดเวลา 1 ปีกว่าๆที่ผ่านมาเลยนะครับ

รอชมมหากาพย์ชุดต่อไปนะครับ ^_^

''''''ยอดเยี่ยมมากครับ/"""""'

มาร่วมรายการปิดงานท่องเที่ยวด้วยคนนะกาแฟ อ่านแล้วสนุกมากละเอียดดีจนบางครั้งยังต้องอ่านข้ามไปเลย 555
ยังไงก็จะติดตามรีวิวของที่อื่นต่อไปนะ

เป็นการเดินทางที่ยิ่งใหญ่มากครับ...

ผมได้อะไรเยอะแยะมากมายจากกระทู้ของคุณกาแฟ...

ขอบคุณมาครับ...

ชื่นชมในสิ่งที่คุณ Coffee Blended ได้ตัดสินใจเติมเต็มประสบการณ์ให้กับชีวิตตนเอง น้อยคนนักที่กล้าที่จะตัดสินใจลาออกจากงานดีๆ เพื่อไปหาประสบการณ์ให้กับชีวิต .. ขอบคุณรีวิวดีๆ มิตรภาพดีๆ และแรงบันดาลใจดีๆ ที่มามอบให้กันนะคะ

ติดตามรีวิวของคุณ coffee blended ทุกตอนเลยค่า
ไม่เคยเข้ามาทักทายสักที

ขอบคุณรีวิวดีๆ ภาพสวยๆมากๆนะคะ
จะติดตามผลงานรีวิวของคุณกาแฟต่อไปค่า ^0^

เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยอด ยอดเยี่ยมจริง ๆ เจ๋งอ่ะ
พี่ (ดูจากปีที่ทำงาน 555) อยากจะมีประสบการณ์แบบนี้มั่ง แต่กลัวอดตาย นับถือ ๆ

ขอบคุณประสบการณ์ที่เล่าสู่กันฟังนะคะ กด like like like ... ให้เยอะ ๆๆๆๆๆ เลยจ้า ^^

ยังไงก็ขอเป็นมิตรรักแฟนเพลงต่อไปจ้า..

เคยคุ้นเคยคุณ Coffee Blended ก็แต่ใน pantip โดยไม่เคยเห็นหน้ากัน
แต่พอเห็นชุดไทยสีม่วงที่ใช้เสริฟในร้านอาหารไทยเท่านั้นแหละก็แบบว่า...
เห้ย! ผมว่าผมจำได้นะ (ภาพชุดไทยติดตามาก)
เพิ่งไปกินมาหยกๆ 5555
ชื่อร้านก็คุ้นๆ
บรรยากาศก็คุ้นๆ แต่ไม่แน่ใจ
แต่มีความเป็นไปได้สูง
ถ้ารู้จักกันก่อนคงทักทายไปแล้ว
:)

......the best review that i have ever seen before with telling the private feeling and u.s.a. tour.
.....normally, if some story is quite too long, i had just watched only the photos, too lazy to read the described story.
......but your described story was interesting for me with the nice photos. even though i had had already many times to visit there, but i were still following your review.
...... now you have another view of life, not only working in the office life.


-----------------thank you for your attention review-------------

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆค่ะ ^^

...ตามพี่กาแฟเย็นมาอ่านตอนจบของซีรีย์เมกานะคะ    

เป็นตอนจบที่ประทับใจมากๆ เลยค่ะ เหมือนเป็นจุดเิริ่มต้นให้ใครหลายๆ คนได้ออกคนหาตัวเองแบบพี่บ้างค่ะ  

เป็นตอนจบที่ตะวันอ่านแล้วเข้าใจมากที่สุดเลยค่ะ เพราะตั้งแต่พี่เคยคุยให้ฟังครั้งนึงมาแล้วตอนที่พี่ยังอยู่เมกา แต่คราวนี้พี่เขียนได้ละเอียดมากๆ เลย อ่านแล้วชอบมากๆ ค่ะ

ขอให้พี่กาแฟอยากทำในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจจะทำให้ได้นะคะ หลังจากที่ไปค้นหาตัวเองมาจนเจอแล้ว  

น้องสาวคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้พี่กาแฟเดินไปตามฝันของตัวเองได้สำเร็จด้วยนะคะ  

ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับรีวิวที่ตั้งใจทำมาเป็นเวลาที่ยาวนานมากๆ ค่ะ  ^-^

สารภาพว่าอ่านไม่หมดทุกตอน แต่ที่จำแม่นคือรอรีวิวNY อยู่นานมากกกก จนไปแล้วกลับมาจนแทบลืมถึงได้เห็น 555


จะว่าใจหายก็ใจหายเพราะในที่สุด็ถึงตอนสุดท้ายแล้ว แต่ก็ขอขอบคุณกาแฟมากค่ะ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆคน รวมถึงแรงบรรดาใจในการทุบไหดองของเราด้วย (แต่ยังแรงไม่พอทุบไหที่เก็บไว้เป็นสิบไห -*-)

แล้วกลับมารีวิวทริปต่อไปเร็วๆน่ะคะ

เป็นตอนสุดท้ายที่ต้องอ่านละเอียดมากๆ ครับ ...

ขอบคุณคุณกาแฟที่มาแบ่งปันประสบการณ์และทำให้ผมคิดถึงประเทศและชีวิตช่วงหนึ่งขึ้นมาเรื่อยๆ ...

หลายๆ ข้อความในรีวิวนี้ ตรงใจผมมากๆ บางข้อความทำให้ผมย้อนกลับมามองตัวเองว่าปัจจุบันเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำแน่เหรอ...

ยิ่งอ่านเรื่องราวเบื้องหลังรีวิวยิ่งทำให้ผมอยากก้าวออกไปจากสิ่งที่คุ้นเคยในชีวิตประจำวันบ้าง ไม่แน่ถ้าใจกล้าทำจริงๆ ก็ต้องขอบคุณคุณกาแฟด้วยแหละครับ ...

และมุมมองหลายๆ อย่างของผมก็คล้ายๆ คุณกาแฟนะ ทั้งเมืองที่ประทับใจโดยไม่ได้ตั้งใจอย่าง San Diego เมืองที่ชอบที่สุดอย่าง Chicago...

หรือความคิดแว่บแรก เมื่อไปถึง ผมยังจำได้เลยว่าอเมริกาวันแรกที่ผมเจอมันต่างจากที่คิดไว้มาก เจอทั้งรถติด อากาศร้อน (เพราะผมไปถึงช่วงสิงหาพอดี) เหมือนอยู่เมืองไทยเลย...

และที่สำคัญ ผมเชื่อว่าประสบการณ์จากการได้ไปอยู่ต่างแดนมันทำให้เราโตขึ้น เข้มแข็งขึ้นแน่นอน...

สุดท้ายก็ขอขอบคุณรีวิวมหากาพย์ดีๆ และรอติดตามชมรีวิวอื่นๆ ต่อไปครับ ...

รูปสวยมากเลยคะ
ดูแล้วอยากมีโอกาสไปท่องเที่ยวแบบนี้บ้างจัง

แวะมาชมครับ คุณกาแฟ จบแล้วเหรอครับเสียดายจัง ยังอยากชมต่อยู่ ^ ^

รีวิวนี้เป็นรีวิวที่น่าประทับใจมากๆครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

Giftหมด เพราะ reviewนี้

เข้ามาสารภาพเลยว่าไม่ได้ตามรีวิวชุดนี้มาตั้งแต่ต้นรีวิวทั้ง 35 ตอนก็เข้ามาดูมั่งไม่ดูมั่ง

แต่รีวิวนี้เค้าอ่านทุกตัวอักษรนะ

อา...คิดไม่ถึงว่าจะโหดขนาดนี้ ^_^

ตอนตกงานเคยคิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ อยากไปอยู่นิวซีแลนด์ซักเดือนนึง
ไปใช้ชีวิตไปใช้เงิน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปเพราะภาระทางบ้านมากอยู่

เคยแต่ใช้สมอง ก็ลองอยากมาเปลี่ยนใช้หัวใจบ้าง ให้ใจนำบ้าง ชีวิตก็มีความ
สุขขึ้นเน๊อะ

ตอนอยู่เมกาสี่ห้าเดือนก็เหงาเหมือนกันค่ะ ชวิตไกลบ้านมันลำบากแล้วก็เหงาสุด ๆ เลย คุณกาแฟมีหลายอย่างเหมือนเราเลยค่ะ แต่ติดอย่างเดียว เรายังไม่ได้ลงมือทำ ^_^ นับถือ ๆ ข้าน้อยขอคารวะสามจอก อิอิ

ขอบคุณรีวิวรูปสวยๆพร้อมรายละเอียดของอเมริกาทุกตอนค่ะ  
ขอบคุณเกร็ดเล็กๆน้อยๆ ที่เล่าสู่กันอ่าน
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆของคุณ กาแฟที่แบ่งปันให้เพื่อนชาวบีพีทุกคน
ขอบคุณ ของที่ระลึกที่ได้รับจากการร่วมเล่นเกมทายปัญหาน่ารักน่ารักในกระทู้ค่ะ  

 

ประสบการณ์ที่ต้องแลกมาด้วยหงาดเหงื่อและหยดน้ำตา สอนให้นายแกร่งขึ้น นายแน่มาก.....ที่กล้าทิ้งอนาคตที่กำลังรุ่งเรืองเพื่อเสาะแสวงหาและเรียนรู้ในการเพิ่มประสบการณ์แก่ชีวิต
วันนึงข้างหน้าเมื่อนายย้อนหวนมาคิดถึงหรือกลับมาอ่านบันทึกฉบับนี้ นายจะรู้สึกภาคภูมิใจและชื่นชมกับเรื่องราวที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือร้ายก็ตาม
เรื่องราวเรื่องเล่าประกอบภาพสวย ๆ ทุกแง่ทุกมุมที่นายได้สรรหากลั่นกรองออกมามันคือสุดยอดของรีวิว ที่มีผู้ติดตามอ่าน....น่าจะมากที่สุด (ลองสรุปให้ดูหน่อยว่าลิสต์รายชื่อทั้งหมดมีกี่ราย)
บทสรุปในตอนสุดท้ายนี้ มันคือความประทับที่เหนือกว่าสุดยอด
รีวิวชุดต่อไปจะเป็นเรื่องอะไร?....จะคอยติดตามอ่าน

Standing Ovation ก่อนเริ่ม comment

เชื่อมั้ย รูปภาพหนะธรรมดามากๆ พอเทียบกับคำพูดที่ จขกท. เขียนไว้ ทำให้รูปภาพเป็นอะไรที่ธรรมดาไปเลย ...

"มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเป็นแค่ประติมากรรมชิ้นหนึ่งเท่า แต่มันยังหมายถึงการเมืองระหว่างประเทศ ความสามัคคี เสรีภาพ และอื่นๆอีกมากมาย"

เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมรักประเทศนี้มากๆ ผมว่าประวัติศาสตร์ของเค้าอาจไม่ได้มีเป็นพันปี แต่เท่าที่เค้ามีมันยิ่งใหญ่มากๆ... ผมว่าผมกลับไปประเทศนี้ได้ทั้งชีวิต เพราะมันน่าค้นหามากๆ เป็นประเทศที่น่าค้นหาจริงๆสำหรับนักท่องเที่ยว

ขอบคุณสำหรับ review ดีๆรูปสวยๆนะครับ

ประสบการณ์ชีวิตได้มาเต็ม ๆ ค่ะคุณcoffee เรามาอยู่นี่เข้าเดือนที่6 แล้ว แต่ไปเที่ยวไม่เยอะเที่ยวคุณcoffee เราไป SF LA AZ UT NA NYC เราได้เห็นอะไรสวยๆมากมาย และ เหนือความคาดหมายอีกมากมายโดยเฉพาะNYแหะๆ เห็น คนจอนจัด คนขอตังค์ คนมองแปลกๆ เพียบเลย

เราอยู่ที่นี่ไม่ได้ทำงานแต่เราอ่านประสบการณืของคุณcoffee แล้วเราอยากไปทำบ้างเผื่อจะได้ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น

คุณ olives - ขอบคุณเช่นกันนะครับที่มาร่วมเดินทางไปด้วยกัน

คุณ บินต่ำ - พอดีมาตอนเช้ามืดครับ มาผิดเวลาไปหน่อย ตลาดยังไม่วายแน่นอน อิอิ

คุณ ชานมชงเอง - ขอบคุณชานมมากนะครับ อย่าเพิ่งคิดว่าเมกามันไกลเกินไปสิ เป้าหมายมีไว้พุ่งชนคร้าบบบ

คุณ torta - หลังๆผมก็เป็นแบบคุณนกเนี่ยะแหละครับ ทำงานมาเหนื่อยๆ ก็ต้องให้รางวัลชีวิตกันหน่อย สุดท้ายไม่มีอะไรจะดีกว่า work life balance ครับ ผมเชื่ออย่างนั้น เพราะถ้าเที่ยวอย่างเดียวก็คงไม่สุขตลอดหรอกครับ ^^

คุณ tiger's nest - ก็เห็นพี่เสือรีวิวทริปสแกนดิเนเวียจบ เลยยอมไม่ได้ครับ ว่าแต่ รีวิวชุดนี้จะได้อยู่ในตำแหน่งอะไรในสถิติห้องบลูดีครับพี่เสือ

คุณ Palm Jung Won - ขอบคุณพี่เถียนมากๆนะครับ มาพร้อมพี่เสือเช่นเคย อิอิ

คุณ Memories pink - คงไม่เก่งกล้าทำหนังสือหรอกครับ แค่ขีดๆเขียนๆลงในพันทิพก็สนุกแล้วล่ะครับ กลัวว่าวันนึงต้องทำหนังสือจริงๆจากความสนุกจะกลายเป็นเครียดไปอะสิครับ ในที่สุดก็รู้ซะทีนะครับคุณแอนว่ารีวิวผมจบตอนที่เท่าไหร่

คุณ MRBIG173 - เป็นรีวิวชุดที่ใช้พลังงานเยอะที่สุดตั้งแต่ผมรีวิวมาจริงๆครับ ส่วน NZ ถ้าถ่ายภาพมาไม่สวยอาจจะไม่รีวิวนะครับ หรือถ้ามีรีวิวคงไม่มีมหากาพย์แน่นอนคร้าบบบ เหนื่อย 5555+

คุณ SkyBox - แหมมม พี่ฟ้า พอดีผมไฟแรงไปหน่อย ไฟเลยหมดไวซะก่อนอายุ 30 อีกครับ

คุณ ม่วงมหากาฬ - เป็นครั้งแรกเลยหรือป่าวครับ ที่ไม่ได้รับการปาดจากลุงม่วง ต้องขอโทษทีจริงๆ รีวิวตอนสุดท้ายมันดูแล้วถ้าปาดทันอาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่มั้ง ขอบคุณลุงม่วงมากนะครับ เป็นคนนึงเลยที่ผมจำได้ว่ามาครบทุกตอนแน่นอน เอาไปเลยรางวัลลูกทัวร์ดีเด่น

คุณ แป๋วแว๋ว - ใช่ครับ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราจริงๆ ถึงแม้รีวิวชุดนี้จะจบ เดี๋ยวจะตั้งใจปล่อยรีวิวชุดใหม่ มาให้คุณแป๋วแว๋ว อ่านเหมือนเคยนะครับ ^^

คุณ One Light One Shadow - ชมกันซะปลื้มจริงๆเลยเหาคุง สำหรับเหาคุงเอง ก็เป็นนักรีวิวคุณภาพ เผลอๆจะยิ่งกว่าเราอีกนะ แต่ละตอนรูปเยอะ ข้อมูลแน่น ปีหน้าและปีต่อๆไปไม่มีมหากาพย์แน่นอนแล้ว เหนื่อยยยยยยย รึว่าเหาคุงไม่เหนื่อยที่รีวิวไอร์แลนด์ยาวๆ อิอิ

คุณ white koala - ต้องยอมรับเลยว่าช่วงเวลาที่ผ่านไป 6 เดือน ผมได้อะไรจากที่นั่นเยอะจริงๆ เลยอยากมาถ่ายทอดประสบการณ์ทั้งในเรื่องเที่ยวและการใช้ชีวิตให้เพื่อนๆได้อ่านอะครับ ขอบคุณที่ชอบรีวิวนะคร้าบบบ

คุณ jarabeebb - ใช่เลยครับ ทุกครั้งที่ผมเอารีวิวตัวเองมานั่งอ่าน ก็มีรอยยิ้ม และนึกถึงอดีตช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่น มันช่างมีความสุข เหนื่อย แต่ก็มันจริงๆครับ :)

คุณ มัลติโม่ - ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ ไว้มีโอกาสจะนำรีวิวชุดใหม่มาถ่ายทอดให้ชมแน่นอนครับ สัญญา

คุณ thansri - ตอนที่อยู่ที่นั่นก็คิดว่า ถ้าติดใจจะกลับมาขอวีซ่าเรียนภาษาครับ แต่ว่าคิดๆไปแล้ว กลับมาอยู่บ้านเราดีกว่า เงินอาจจะได้น้อยกว่า แต่ความสุขมีมากกว่าแน่นอนครับ ^__^

คุณ ย้ำคิดย้ำฝัน - รีวิวจบ คุณแฟนคลับคนที่ 1 ก็ถามถึงรีวิวชุดต่อไปซะแล้ว ต้องบอกตรงๆว่าหมดพลังไปกับตอนนี้เยอะมากๆเลยครับ แต่ถ้าคุณติ๊กยังรอ ยังไงก็จะปล่อยรีวิวชุดต่อไปให้ชมแน่นอนคร้าบบ

คุณ SkylineKip - ขอโทษพี่อ้อยด้วยนะครับที่มาทำรีวิวตอนนี้โดยไม่บอกล่วงหน้า ความจริงก็ไม่ได้บอกใครเลยสักคน เรียกได้ว่าแอบซุ่ม ฮ่าๆ ถ้ารีวิวผมเป็นแรงบันดาลใจให้คนอ่านได้จริงก็ยินดีครับ ขอบคุณพี่อ้อยด้วยที่ตามมาให้กำลังใจกันตลอดนะครับ ว่าแต่ถ้าไม่ได้รีวิว US แล้ว พี่อ้อยยังจะตามไปด้วยกันในทริปต่อไปหรือป่าวครับ

คุณ Biocalm - ผลงานที่รอติดตามนี่คือเกาหลีใต้รึป่าวครับ

คุณ กรีน..ที - ไม่ว่าจะมาตอนไหน แต่ยังไงก็ถือว่าการได้อ่านคอมเมนต์ของคนอ่านเป็นกำลังใจชั้นยอดที่ทำให้รีวิวนี้สำเร็จเลยครับ ขอบคุณนะครับที่ชอบรีวิวนี้จนถึงขั้นเซฟไว้เลย ^___^

คุณ นายโอเลี้ยง (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง) - หากว่ารู้สึกหมดไฟ ก็ลองหาอะไรทำที่แตกต่างดูครับโอ ไม่จำเป็นต้องไปอยู่เมืองนอกก็ได้ แต่ของผมมานั่งคิดๆไปมาแล้ว ขอไปใช้ชีวิตให้มันสุดขั้วเลยดีกว่า จึงเป็นที่มาของทริปนี้

คุณ Pat :o) - มาไม่บ่อย แต่ก็จำคุณ Pat :o) อดีตเด็กสังกัด DC ได้ซำเหมอครับ รอชม NZ จากคุณด้วย อิอิ เห็นไหมว่าความจำผมดี

คุณ นายฟ้าใส - ดีใจนะครับที่รีวิวตอนนี้ฟ้าใสได้อ่านซะที เพราะว่าพี่ตั้งใจเขียนมากๆเลยครับ เรื่องรูปเป็นประเด็นรองลงมาเลยแหละ อ่านไปมาคิดอะไรได้หลายอย่างเลยเหรอ คิดจะไปท่องโลกเหมือนกันหรือป่าวครับ 5555+

คุณ teddy bear in the box - อ้าววววคุณเท้ดดี้ก็เจอประสบการณ์ห้องเย็นเหมือนกันเหรอครับ ต.ม. ข้างในสัมภาษณ์โหดจริงๆ ตอนนั้นอยู่ดีๆภาษาก็ดีขึ้นมาทันตาเห็นเลย เพราะเถียงกับ ต.ม. นี่แหละครับ เอิ๊กส์ๆ ขอบคุณที่แวะมาเรื่อยๆนะครับ ถึงแม้ไม่เห็นเมนต์ แต่จะต้องเห็นกิฟของคุณฝากไว้เสมอๆครับ ^^

คุณ Princess of Napier - ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน้องเตยจะต้องตามรีวิวพี่ในชุดต่อๆไปแน่นอน ขอบคุณที่ตามมาเที่ยวด้วยกันตลอดเลยนะครับน้องเตย ^^

คุณ blackbubble - หวัดดีครับเจ้าป้า ยังตามอ่านรีวิว NYC แบบทะลุถึงทุกรูขุมขนของเจ้าป้าเช่นกันนะครับ เรื่องออกหนังสือไม่กล้าคิดเลยครับ กลัวคนซื้อไปอ่านแล้วบอกว่าไม่ได้อะไรจัง ฮ่าๆๆๆ อยากให้เจ้าป้าไปอยู่ที่นั่นสัก 2 เดือนจริงๆครับ เพราะเมกามันใหญ่ และมีอะไรให้น่าค้นหาเยอะจริงๆ ยิ่งเที่ยวสไตล์ดุเด็ดเผ็ดมันส์แบบเจ้าป้าด้วยแล้ว รับรองว่าสนุกแน่ๆครับ

คุณ somchaikaikhan - ขอบคุณทวดโอสำหรับคำชมนะครับ อ่านแล้วมีกำลังใจดีจัง ^^

คุณ Tree Rose - ถึงกับขนาดจะโหวตให้เป็นรางวัลออสการ์เลยเหรอครับ เขิลลลล 5555+

คุณ kriengchai - หวัดดีครับพี่เกรียง ดีใจเช่นกันครับ ตั้งแต่ผมได้อ่านรีวิวของพี่เกรียงจากนั้นพี่ก็มาเที่ยวเป็นเพื่อนกันตลอดเลย เรื่องอาชีพนักเขียนก็อยากทำเหมือนกันครับ แต่กลัวว่าจะไม่พอยาไส้เอา ทุกวันนี้ภาระเยอะเหมือนกันครับ ที่สร้างภาระเพราะจะได้ไม่กลับไปติสท์แตกหนีไปอยู่เมกาอีกนั่นเอง  

คุณ hollaneung - ก็วันก่อนบางคนบอกว่าเค้าหาเรื่องอู้ ไม่ยอมลงรีวิว เลยรีบมาลงให้จบก่อนคุณหนึ่งจะเดินทางไง ขอบคุณคุณหนึ่งสำหรับมิตรภาพในนี้เช่นกันนะครับ รออ่านรีวิวจากแดนไกลของคุณหนึ่งบ้างน้าาา

คุณ ZhuZhuJoopJoop - หวัดดีอีก 1 แฟนคลับเหนียวแน่นคับคุณจุ๊บ คิดถึงชีวิตลำบากๆที่โน่น แต่มันก็ทำให้เรายิ้มได้เนอะว่าปะ ต้องขอบคุณนะครับที่ตามมาด้วยกันตลอดทุกตอนจริงๆ ขนาดว่ากิฟหมดยังแอบมาให้กิฟในเดือนถัดมา เค้าเห็นน้า ปลาบปลื้มจริงๆครับ

คุณ ฟองนมเย็น - อ่านไม่จบก็โหวตซะแล้ว อ๊อกซี่เนี่ยนะ ขอบคุณมากๆนะครับที่เห็นว่าสมควรได้รับการโหวต ^^

คุณ Hero11147 - ไม่ได้กลัวแต่พี่เสืออย่างเดียว กลัวแกงค์ 3 ช่าทั้งหมดเลยแหระพี่เก่ง เกรงว่าจะเสียอรรถรสในการชม 5555+

คุณ noiwanwannoi - ขอบคุณพี่น้อยนะครับ ผมก็ชื่นชมในความขยันของพี่น้อยเช่นกันครับ ^___^

คุณ the Sixth Floor - ใช้เวลาอ่านไปครึ่งชั่วโมงเลยเหรอค่อน อ่านแล้วเกิดแรงบันดาลใจอยากออกไปเปิดโลกกว้างบ้างแล้วใช่ม้าาา ถ้าค่อนได้ไปที่ไหนนานๆสักที่ รับรองว่ารีวิวค่อนสนุกกว่ากระผมเยอะแน่นอนครับ

คุณ comaboy - ขอบคุณเช่นกันนะครับที่ประทับใจในรีวิวนี้

คุณ สาวไกด์ใจซื่อ - ขอบคุณคุณสาวไกด์สำหรับกำลังใจนะครับ ^^

คุณ GeD^_^GeD - where is ป้ายยยยไฟฟฟฟฟ อะเกด

คุณ ปลาหมึกน้อย (ปลาหมึกน้อยกับนายโอเลี้ยง) - อาจเป็นเพราะเราเป็นผู้ชายด้วยมั้ง เลยมีความกล้าบ้าบิ่นมากกว่าหน่อย อิอิ ถึงแม้ไม่ได้ไปอย่างเรา แต่ไปเที่ยวที่โน่นก็น่าจะประทับใจไปอีกแบบนะ ว่าแต่คนข้างกายไปด้วยหรือป่าวอะทริปนี้

คุณ toytrip - จำรีวิวคุณทอยได้เสมอครับ เพราะอยู่เมกาไม่นานเท่าผม แต่จำนวนวันที่เที่ยวจริงๆเยอะกว่าผมอีกครับ ผมอิจฉาคุณมากๆเลย ได้เที่ยวแบบเต็มๆเน้นๆไปเลยครับ ส่วนผมสิ ต้องทำงานไปด้วย

คุณ Sleeping_B - อีก 1 ต้นแบบรีวิวเมกาของผมแวะมาแล้ว ขอบคุณนะครับสำหรับรีวิวที่ทำให้ผมได้ตามรอยในหลายๆเมืองเลยครับ

คุณ ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา - ขอบคุณครับเอก ^___^

คุณ Muimommam - ขอบคุณคุณ Muimommam ที่เข้ามารับชมเช่นกันครับ

คุณ crabbad - ยอมรับครับว่าทริปนี้ตัดสินใจไม่พลาดจริงๆที่ยอมทิ้งงานไปค้นหาตัวเองในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา ได้อะไรมาเยอะจริงๆครับ ขอบคุณนะครับที่รอทริปใหม่ของผม

คุณ tan_www - สารภาพว่าหมดพลังไปเยอะจริงๆสำหรับรีวิวชุดนี้ ^^

คุณ ZoSha - ยินดีครับใบชา ไว้ว่างๆแล้วค่อยอ่านต่อก็ได้ครับ ตอนนี้ต้องค่อยๆละเลียดน้าาา

คุณ ลูกปลาว่ายอึด - ว้าวววว เจอเพื่อนร่วมประสบการณ์อีก 1 คนแล้ว ถ้าได้ไปอยู่ 5 ปีจริงๆ ผมคงเที่ยวแหลกแน่ๆเลยครับ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน เพราะเพื่อนผมไปอยู่มา 3-4 ปี เที่ยวน้อยกว่าผมอีก เพราะมัวแต่ทำงานและเก็บเงิน จริงๆทริปก่อนกลับอยากแวะญี่ปุ่นมากๆคับ แต่ตั๋วเครื่องบินสัญชาติญี่ปุ่นแพงเวอร์ ส่วนของอเมริกันทั้งหลายแหล่ ผมไม่ค่อยอยากนั่งเท่าไหร่ เลยมาลงที่เกาหลีแทนอะครับ

คุณ พนบ. - มีครอบครัวแล้ว ก็ทำแบบนี้ไม่ได้แล้วสิพี่โชค เป็นข้อดีข้อเล็กๆของการที่ยังไม่ได้แต่งงานเลยนะครับ

คุณ Koon Shy_Tour Dee - ก่อนอื่นต้องขอบคุณตาป้อมด้วยนะครับ ที่คอยสอนผมทำรูปให้งามขึ้นมามากๆเมื่อเทียบกับตอนแรกๆ ถึงแม้ว่ายายบงจะเป็นคนสอนผมโดยตรง แต่ผมรู้ว่าเทคนิคทั้งหมดมาจากตาป้อมทั้งนั้นแหละ รอวันที่จะเป็นไกด์ให้ทั้งตาป้อมและยายบงที่อเมริกานะคร้าบบบบ หรือว่าจะไปแคนาดาดี

คุณ 1twenty2 - ขอบคุณนะครับ คุณก็เป็นอีกหนึ่งคนเหมือนกันที่ผมแอบติดตามรีวิวเรื่อยๆ ชื่นชมในฝีมือการถ่ายภาพตั้งแต่สมัยผมยังไม่ได้ใช้ DSLR ซะอีก

คุณ armearn - ขอบคุณสำหรับคำชมมากๆครับ

คุณ Natchaphon - อ้าววว หนุ่มมาครั้งแรกตั้งแต่รีวิวเวกัสเลยเหรอ นั่นเป็นรีวิวช่วงแรกๆเลยนะเนี่ย แสดงว่าตามกันมานานแล้วเหมือนกันนะครับ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่หนุ่มมอบให้กลับมาเช่นกันครับ ^^

คุณ ฟองสบู่ - ขอบคุณพี่ฟองสบู่สำหรับข้อคิดเสริมดีๆเช่นกันครับ

คุณ หมูอ้วนจอมพลัง - ขอบคุณพี่อุ๊พี่สาวใจดีของผมเสมอ เพราะเมกา ไม่ใช่ทริปแรกที่พี่อุ๊ตามมาเที่ยวกับผม เป็นทริปที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้เนอะ ช่วงเวลาที่อยู่โน่นมันให้อะไรเราหลายๆอย่างจริงๆครับพี่อุ๊ ถึงแม้ผมจะไปช่วงเวลาสั้นๆแต่ทำให้ผมโตขึ้นมากเลยทีเดียวครับ สุดท้ายยังไม่มีใครติดต่อมารวมเล่มเลย เดี๋ยวว่าจะส่งตัวเองจัดพิมพ์เองละครับ

คุณ ประธานชมรมคนมีแฟนน่ารัก  - ขอบคุณครับดีบุก ในที่สุดก็จบซะทีเนอะ เหนือยยยยยย -_____-''

คุณ sickboy_1983 - ขอบคุณนะครับคุณเพื่อนสำหรับเมนต์ในรีวิวสุดท้าย อิอิ

คุณ sueko - ขอบคุณเจ๊มากนะครับ จริงๆหลายเรื่องอาจจะเคยเล่าให้เจ๊ฟังไปแล้วด้วยมั้ง อิอิ แล้วพบกันกับรีวิวชุดต่อไปที่เจ๊แสนจะคุ้นเคยนะคร้าบบบบบ

คุณ Invisible Angel - เชื่อครับว่าตอนนี้พี่ตั้งใจอ่านมากที่สุด เพราะตอนนี้กระผมก็ตั้งใจเขียน และเสียเวลากับมันมากที่สุดอีกเช่นกันครับพี่นางฟ้า เหมือนพี่นางฟ้ารู้จักตัวน้องดีเลยเนอะ จริงๆด้านมืดก็มีเยอะครับ ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่พี่สาวคนนี้มอบให้เสมอมานะครับ

คุณ BANBONDOI - ผมก็หวังว่าวันนึงลุงเปี๊ยกจะได้พาเจ้า 2 ลิงไปเที่ยวที่ประเทศนี้เช่นกันครับ ขอบคุณมากๆนะครับตั้งแต่สมัยเป็นพ่อขุนแผน ยาวจนมาถึงลุงเปี๊ยก อิอิ

คุณ Onion Admirer - ขอบคุณคุณ Onion Admirer เช่นกันนะครับที่ยอมแสดงตัวออกมาแล้ว อิอิ ถ้าติดใจกาแฟแก้วนี้จริงๆ แก้วต่อๆไปแน่นอนว่าจะมีกาแฟจากเกาหลีมาให้ดื่มกันด้วย ไม่รู้จะรอกันไหวหรือป่าวน้าาา

คุณ prdd26 - ไม่ไหวจริงๆแล้วล่ะคร้าบบ ขอจบที่ตอนนี้ก่อนที่คนอ่านจะหายไปหมดดีกว่าครับ ยังงัยก็ขอบคุณนะครับ คุณ prdd26 ตามมาเที่ยวด้วยกันประจำๆเลย (_/l\_)

คุณ gagagigy - ขอบคุณครับคุณนุ่น ยังไงรอชมรีวิวใหม่ในเร็วๆนี้นะครับ จะกลับมารีวิวช่วงเวลาเดิมให้ปาดทันครับ

คุณ Nana_naru - ในที่สุดก็เจอตัวคุณเอ๋ในนี้ซะที อิอิ ขอบคุณสำหรับ 10 กีบที่มอบให้มานะคร้าบบบบ

คุณ บูตะ กะ กิมจิ - จบจริงๆแล้วครับคุณกิมจิ ถ้าให้รีวิวต่อ คงต้องไปอยู่ต่ออีก 6 เดือนแล้วล่ะครับ

คุณ +G@To+ ฮ่าๆๆ ไม่ได้ลาไปไหน ชื่อรีวิวก็บอกอยู่ว่าเป็นรีวิวชุด Exploring USA ครับ ปิดฉากมหากาพย์รีวิวคร้าบคุณกาโต้

คุณ kizz_j - ขอบคุณครับแม่แจง เชื่อว่าถ้าใครไปอยู่ที่ไหนนานๆก็ย่อมมีประสบการณ์ชีวิตไม่ต่างกันหรอกครับ

คุณ Yai Klong_Tour Rai - ผมก็เริ่มรู้จักยายบงตอนที่รีวิว NZ เหมือนกันครับ สารภาพว่าดูตั้งแต่ตอนแรก แต่แอบไม่เมนต์ นิสัยเสียเนอะ อิอิ จนเมื่อเวลาผ่านไป ยายบง คนนี้กลับกลายเป็นพี่สาวใจดีอีกคนในชีวิตผม ทั้งในโลกออนไลน์ และในชีวิตจิง ที่คอยให้กำลังใจตลอดเวลามีปัญหา อารมณ์เสีย และคอยให้แกล้งจนผมได้ตลก ได้ขำแทบจะทุกวัน ขอบคุณยายที่เข้าใจว่าผมทำรีวิวด้วยใจ (แต่ใช้มือพิมพ์นะคร้าบบบบ อิอิ)

ผมก็เป็น fan club รีวิวยายตลอดไปเช่นกัน ดังนั้น ท้อได้ แต่ห้ามเลิกรีวิวล่ะ ไม่งั้นแฟนคลับคนนี้งอนจริงๆด้วย

คุณ ฟองนมเย็น - ก่อนอื่นขอเขกกะบาลอ๊อกซี่ 1 ที ข้อหาหาว่าพี่ทำรีวิวเวิ่นเว้อ
จริงๆพี่ก็ไม่ได้แนวอะไรหรอกครับ อย่างที่บอกว่าพี่เลือกที่จะหาความสุขให้ตัวเองมากกว่า ถึงได้ตัดสินใจไปแบบนั้น ซึ่งบางคนอาจจะมองว่าโง่ด้วยซ้ำไป แต่ประสบการณ์ที่ได้กลับมามันให้อะไรพี่เยอะจริงๆครับอ๊อก ยังไงมาเที่ยวด้วยกันแล้ว รีวิวชุดต่อไปจะแจกน้องแตะ มาช่วงชิงให้ทัน ก่อนที่มันจะหมดไปนะคร้าบบบบ

คุณ BROWN STITCH - ขอบคุณนะครับคุณ BROWN STITCH

คุณ JIRATH - ขอบคุณน้อง JIRATH มากๆนะครับที่ตามกันมาตลอดเลย ป่านนี้เที่ยวได้ครบรึยังครับ อย่ามัวแต่ทำงานน้าา ไปเที่ยวคลายเครียดบ้าง

คุณ ลุงแบกเป้  - ดีใจ และปลื้มใจมากๆที่รีวิวผมเป็นรีวิวนึงในดวงใจของลุง และผบ.ทบ. ผมเฝ้ารอวันเวลาให้ลุงไปเที่ยวเมืองซานฟราน เพื่อเก็บเกี่ยวมุมมองของลุงผ่านมาให้ผมอ่านบ้างนะครับ ขอบคุณชาชิวเปาสุดอร่อยด้วยครับลุง

คุณ athena_b - ขอบคุณนะครับ ถึงแวะมาครั้งแรก ในรีวิวตอนสุดท้าย แต่ย้อนกลับไปอ่านได้สบายๆเลย เพราะทุกตอนผมรวมไว้หมดในตอนนี้ครับ ^^

คุณ Oh!Joy - ถ้ารีวิวผมเป็นประโยชน์กับคนที่จะไปเที่ยวจริงๆ ผมดีใจมากๆเลยครับ ตั้งใจทำรีวิวละเอียดๆเพื่อการนี้เลยแหระ

คุณ ม่านบาหลี  - ขอบคุณนะครับ หลังจากรีวิวจบ นิ้วผมคงว่างๆเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปเหมือนกันครับ เพราะรีวิวนี้พิมพ์มายาวยืดเลย 5555+

คุณ inint&anant - ถ้าครอบครัวคุณอิ่นไปกันจริงๆคงสนุกสนานไม่น้อยนะคับ ผมจำได้เลยว่าอเมริกาเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้จักคุณอิ่นผ่านรีวิวเวกัสเหมือนกัน ตอนนั้นอิจฉามากๆเพราะภาพสวยกว่าของผมทั้งเวกัส และ LA เลย ขอบคุณที่แวะมาด้วยกันตลอดนะครับ ^^

คุณ ha-meow - จริงๆตอนสุดท้ายอยากแชร์ประสบการณ์ในชีวิตต่างแดนให้เพื่อนๆในห้องบลูได้อ่านมากกว่าอะครับ จริงๆถ้าให้เขียนผมว่าเจ๊น่าจะแฉได้มันกว่ากระผมแน่นอนครับ ยังไงถ้ามีโอกาส ผมไม่พลาดแน่ๆที่จะไปเยือนเมกาอีกรอบ จะ East หรือ West ได้หมด เพราะยังมีอีกหลายแห่งเหลือเกินที่อยากไป เมกามันเที่ยวไม่หมดจริงๆเนอะเจ๊ ว่ามะ เพราะขนาด Napa ผมยังไม่เคยไปเลยเหอะ

คุณ หนุ่ม ณ วันวาน - พี่หนุ่มอยากให้ผมตายได้ลงคอเลยเหรอครับ ขอบคุณที่ตามมาด้วยกันจนจบนะคร้าบบบ

คุณ เตี้ยอ้วนชวนไถล - รู้ไหมครับว่าก่อนที่ผมจะรีวิว US คนแรกที่ผมนึกถึงมาตลอดคือปร้าเตี้ยนี่แหละครับ ที่เฝ้ามาถามหารีวิวบ่อยๆจนคิดว่าต้องคลอดออกมาให้ดีๆสมกับที่ปร้าเตี้ยรอคอย จนถึงวันนี้ปร้าเตี้ยได้อ่านตอนจบแล้ว ผมก็ดีใจครับที่รีวิวชุดนี้จบสมบูรณ์แบบ และน่าจะประทับใจปร้าเตี้ยจริงๆ

ผม ปร้าเตี้ยเสมอครับ ไม่เคยลืมความเอื้ออารีที่ป้ามอบให้เลย ^^

คุณ ฟ้าล้อมดาว - อ่านคอมเมนต์คุณแล้วนึกถึงภาพผมในอดีตเหมือนกันครับ ความจริง ถ้าเราเบื่ออะไรบางอย่าง แค่ออกไปหาอะไรใหม่ๆบ้าง ก็น่าจะช่วยได้เยอะแล้วล่ะครับ อาจจะไม่ต้องไปยาวนานแบบผมก็ได้ ผมว่าไปเที่ยวช่วงสั้นๆเปลี่ยนบรรยากาศมันก็ช่วยได้ในระดับนึงแล้วล่ะครับ

คุณ เล็กทาโร่ - ขอบคุณพี่เล็กที่แวะมาด้วยกันเรื่อยๆเลยนะคร้าบบบ

คุณ mordek1 - ขึ้นต้นได้สวยงามมากๆครับคุณช้างน้อย แต่ลงท้ายทำไมเหมือนจะมาล่าของรางวัลจากกระผมอีกแล้วล่ะเนี่ย
ยังไงก็ขอบคุณนะครับ แต่ว่าผมจะไม่ปล่อยรีวิวชุดใหม่ออกมาจนกว่าจะได้เห็นรีวิวคุณช้างน้อยนะครับ 5555+

คุณ @}-- เยอบีร่า -- คุณเยอบีร่านะ เพราะเห็นลายมือผมหวัดช่ายมะเลยมาแซวกัน ความจริงลายมือหวัดกว่านี้พ่อครัวเค้าก็อ่านออกนะครับ แต่บางทีแกชอบหาเรื่องผมตะหาก 555+ ขอบคุณที่ติดตามกันมาเรื่อยๆนะคร้าบบบ

คุณ ~ LuvLy TiNkeRbeLL ~ ได้เลยคับพี่รี่

คุณ taoru - ดีใจใช่ไหมครับที่รีวิวจบซะที ผมสอบได้ 6.5 อะครับ แต่ว่าคะแนนหมดอายุไปแล้วล่ะก็ผ่านมาหลายปีละ 5555+

คุณ กานพลู...คนชอบเที่ยว - ขอบคุณครูแหม่มนะครับที่เมนต์ได้ประทับใจผมเช่นเดียวกัน จริงๆเรื่องรถถือว่าเป็นของนอกกายอะครับ อย่างที่บอกว่าทำชีวิตให้มีความสุขก่อนดีกว่า แล้วอะไรหลายๆอย่างจะดีขึ้นมาเอง

คุณ keep it up - แหมมม พี่ตุ๋มมาทันตอนจบพอดี แถมเมนต์ไกลจากอีกซีกโลกนึงด้วย ปลาบปลื้มจริงๆ ไหนๆก็รีวิวจบแล้ว อย่าลืมของฝากน้องนะคร้าบบ

คุณ Pink_Purple - เห็นด้วยครับ ถึงแม้บ้านเราจะลำบากไปบ้าง รถติดหนักเอาการ ประท้วงก็บ่อย แต่ก็ยังสุขใจที่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้ครับ ^^

คุณ tummeng_in - พอดีงวดนี้กระแสหางแดงไม่แรงเท่าไหร่ด้วยครับ เอิ๊กกกส์

คุณ Perth&Pearl - ใช่ครับ ผมใช้ชีวิตเต็มที่ จนถึงตอนนี้เงินเก็บก็ยังไม่มีเหมือนเดิมคร้าบบบบ สงสัยจะกิน เที่ยวหมด

คุณ +G@To+ ไม่ได้ไปเรียนต่อหรอกครับ ตอนสุดท้ายจะได้เข้าใจจริงๆว่าผมไปใช้ชีวิตมากกว่า ไปอยู่มา 6 เดือนน้ำหนักหายไปจริงๆครับ 7 โลถ้วน ตอนนี้คืนกลับมาแล้วเรียบร้อย 55555+

คุณ friday:fineday - ขอบคุณนะครับเดียร์ที่เอาประสบการณ์ตอนใช้ชีวิตที่โน่นมาแชร์ให้อ่าน ประสบการณ์ที่โน่นเราคล้ายกันมากจริงๆครับ แต่ว่าผมอาจจะได้งาน แรงงานทาสไวด้วยมั้ง เลยไม่ได้ประสบปัญหาเรื่องเงิน และถ้าเกิดเงินหมดจริงๆก็คงกลับบ้านเหมือนกันครับ ไม่กล้าแบมือขอเงินที่บ้านแล้วล่ะ แบบว่าทำงานมาหลายปีแล้วไง ยังไงรอรีวิวญี่ปุ่นจบด้วยนะ เห็นบอกว่าจะเอาให้จบก่อน US

คุณ ถนนสายนี้เปรี้ยว - อ่านไม่ทันไม่ว่ากันครับน้าเปรี้ยว แค่แวะมาทักทายกันก็ดีใจมากๆแล้วล่ะครับ

คุณ P.S. i love you - ขอบคุณครับแชมป์ที่มาเที่ยวด้วยกันตลอดจริงๆ ถ้าตอนไหนไม่ได้เห็นรีวิวแชมป์ เหมือนว่าจะขาดอะไรไปบางอย่างแฮะ ขอบคุณแชมป์ที่เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยขับดันให้รีวิวนี้จบอย่างสวยงามด้วยนะครับ

คุณ FreakGirL - ขอบคุณมากๆครับคุณ FreakGirL

คุณ ยิ้มไม่หุบ - ต้องขอบคุณคุณยิ้ม ที่แอบมาให้กำลังใจกันตั้งแต่ตอนเช้าๆด้วยนะครับ ตามอ่านไปหมดทุกตอนแล้วคงไม่เหนื่อยช่ายมะครับ ^^

คุณ เค้กเนย - ยินดีครับ แต่ทริปอื่นอาจจะมาในรูปแบบของรีวิวเที่ยวตามปกติแล้วล่ะครับ พอดีทริปนี้มันให้อะไรผมเยอะจริงๆ จึงพิเศษกว่าในรีวิวตอนอื่นๆของผม

คุณ ลาเต้แก้วหญ่ายๆ - ขอบคุณครับพี่แจง ถ้าได้มีโอกาสรวมเล่มจริงๆจะแจ้งให้ทราบนะคร้าบบบบ

คุณ Poo-Ma - ไปเมกามันต้องไปเที่ยวแบบแรมเดือน ถึงจะสนุกนะคับ ขอบคุณสำหรับคำชมมากๆครับ

คุณ jasssilp - ว้าววว ในที่สุดก็เจอทาญาติรุ่นต่อไปแล้วช่ายมะครับ อย่างนี้ก่อนไปต้องรับน้อง เอ๊ยยย ต้องเตรียมตัวเยอะๆหน่อยนะครับ อเมริกา ดินแดนแห่งเสรีภาพรอคุณ jasssilp อยู่ครับ จงไปสนุกกับมันทุกๆวันนะครับ แล้วกลับมาจะรู้ว่าเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวันนั้น มันช่างมีค่าจริงๆ

คุณ มุ่นแพร - ถ้ามีโอกาสได้ตามรอย คงไม่ได้ไปกันแบบทัวร์ทั้ง 18 ชีวิตใช่มะครับ อิอิ แซวเล่นนะครับ อยากเห็นรีวิวเมกาผ่านมุมมองของคุณ มุ่นแพร เหมือนกันครับ ^^

คุณ Notolov - เมนต์ยาว แต่ขอบคุณมากๆนะครับ สิ่งที่คุณพิมพ์มาทั้งหมด นั่นคือบทสรุปในชีวิตผมช่วงเวลาเกือบ 2 ปีที่ผ่านมาจริงๆครับ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ รวมไปถึงน้ำหนักที่ลดไปเยอะเหมือนกันด้วย ประสบการณ์ช่วงนั้นมันส์จริงๆคับ ถ้าได้ไปช่วงเวลาเดียวกัน ผมคงได้ไปเที่ยวเยอะแน่ๆเลย เพราะหลายๆแห่งที่ไม่ได้ไปเพราะเพื่อนผมไม่ยอมไปด้วยนี่แหละ ถ้าได้รู้จักคุณ Notolov ก่อน คงมีเพื่อนเฮไหนเฮนั่นแน่นอนครับ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาแชร์กันนะครับ คุณเยี่ยมมากๆเช่นกันครับ

คุณ See All - ช่ายครับ นั่นก็เป็นอีกสิ่งนึงที่ผมจะบอก คือเรื่องเที่ยวมันเป็นแค่อีกด้านนึงของชีวิต ทั้งๆที่ในความจริงแล้ว การใช้ชีวิตประจำวันที่โน่นกับเป็นส่วนทีมีความสำคัญกว่าด้วยซ้ำ เลยเอามาแชร์ให้อ่านกันครับ

คุณ strawberry banana&cream - ถึงแม้จะอ่านตอนสุดท้ายเป็นตอนแรก ก็ให้ตั้งต้นจากในรีวิวนี้แหละครับ รับรอง ไม่หลงทางสักตอนแน่ๆคร้าบบบ ส่วนเรื่องทุนทรัพย์ไม่อำนวย ก็ต้องค่อยๆสะสมกันไปนะครับ ไม่แน่ว่าวันนึงเงินพร้อม แต่คุณอาจจะเจออะไรดีๆจนไม่อยากไปไหนแล้วก็ได้นะ ^^

คุณ พระจันทร์อันเป็นที่รัก - ขอบคุณนะครับพี่จ๋าที่ติดตามมหากาพย์อันยืดยาวของกระผมตั้งแต่ก่อนพี่ไป จนกระทั่งกลับมา ยังรีวิวไม่จบซะที ดีใจครับที่พี่ประทับใจในรีวิวผมและเห็นว่ารีวิวผมเป็นประโยชน์จริงๆ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไป (ที่ไม่ใช่อเมริกา)บ้างนะค้าบบบ

คุณ gorikalz - ในที่สุดก็เจอกันอีกครั้งตอนจบนะครับน้องเกล

คุณ Red-Rose-14Feb - ขอบคุณนะครับคุณชมพู่ที่ยอมให้ปล้นกิฟ

คุณ jvit - ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจกันตลอดเช่นกันครับ ^^

คุณ ดวงดาว หัวใจ ดอกไม้ ชายทะเล - ต้องยอมรับว่าหมดพลังงานไปกับรีวิวชุดนี้ ใช้ความตั้งใจมากกว่าตอนทำงานปกติซะอีก

คุณ บารอนก๊อง - รอบนี้น้อยคนที่จะปาดทันครับ คนทำรีวิวก็เกรงว่าถ้าจะให้ปาดกัน คงจะกลายเป็นรีวิวตลกๆไปอีกรอบ 5555+ ส่วนเรื่อง True 73 พอดีไม่ค่อยสะดวกเรื่องเวลาอะครับ ถ้ารายการถ่ายทอดสดช่วงวันเสาร์-อาทิตย์จะยินดีไปสัมภาษณ์เลย T___T

คุณ veemail - ดีใจมากๆนะครับทีได้เจอคุณวีอีกครั้งในตอนจบ ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับมิตรภาพ ^^

คุณ mordek1 - มิกล้าครับ เกรงว่าจะได้เป็น ส.ส. ที่สอบตกอะจิ

คุณ สิบล้อชอบเที่ยว - ฮ่าๆๆๆ ออกมาสารภาพในตอนจบก็ยกโทษให้หมดเลยครับ ไม่ต้องขอคารวะหรอกคร้าบบ ผมเชื่อว่าในห้องบลูมีหลายๆท่านที่รีวิวได้ยอดเยี่ยมเหมือนกัน ผมยังต้องฝึกอีกเยอะครับ

คุณ kintub - ตอนที่เขียนรีวิวในตอนนี้เชื่อว่าต้องมีอีกหลายๆคนมีความรู้สึกแบบผมเมื่อ 2 ปีที่แล้วครับ แล้วคุณ kintub ก็เป็น 1 ในนั้นจิงๆด้วย

คุณ Red Blood - ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ที่ฝากมานะครับ enjoy your life too krub!!

คุณ แยมโรลม้วน - ขอบคุณมากๆนะคร้าบบบ สำหรับคำชม

คุณ ชอบกินชอบเที่ยว - เข้าใจเลยครับที่หลายๆคนอาจจะไม่ได้อ่านทุกตอน เพราะรีวิวนี้มันยาว และบางคนอาจจะไม่ได้ว่างในบางช่วง บ้านเราแสนสุขใจจิงๆครับ และรีวิวนี้ใช้พลังเยอะมว๊ากกกกกกกจริงๆ ต่อไปคงมิกล้าบ้าพลังแบบนี้อีกแล้วแน่ๆครับ

คุณ Bpearl - ขอบคุณครับพี่เปิ้ล ผมก็รู้จักพี่เปิ้ลครั้งแรกๆจากรีวิวอังกฤษตอนนั้นเราผลัดกันพาเที่ยวคนละทวีป จนถึงตอนนี้พี่พาไปหลายประเทศแล้ว ผมยังวนเวียนอยู่ที่แดนลุงแซมอยู่เลย จากวันนี้จะได้มีโอกาสพาพี่เปิ้ลไปเที่ยวที่อื่นบ้างแล้ว เย่!!

คุณ Art999. - แต่ผมรู้จักพี่อาร์ท ผ่านกระทู้น้องผักอ้วนในฐานะคนที่ผักอ้วนปลื้มมากก เอ๊ยย รู้จักผ่านรีวิวน้องพันไมล์ไปเที่ยว NZ ตั้งแต่ตอนเป็นเบบี๋ตะหาก ตอนนั้นยังไม่มี log in เลยครับ ได้แต่เป็นมนุษย์ล่องหนแอบอ่าน ดีใจนะครับที่ได้ทำฐานะคนทำรีวิวให้พี่อาร์ตได้อ่านบ้าง หลังจากที่อ่านรีวิวของน้องพันไมล์เป็นประจำเลย

คุณ Everlastingization - ขอบคุณน้อง Everlastingization มากๆครับ เมื่อเรียนจบแล้ว ลองออกไปตามหาฝันดูนะครับ โลกเรากว้างใหญ่ครับ มีอะไรให้เรียนรู้อีกเยอะทีเดียว

คุณ Nuchyy - "คุณคือแรงบรรดาลใจ ในการท่องเที่ยวค่ะ" <---- ขอบคุณมากจริงๆครับ ที่ผมสามารถเป็นแรงบันดาลใจให้ใครคนนึงได้บ้าง

คุณ ZoSha - ถึงแม้จะไม่ได้มาตลอด แต่ก็ดีใจที่ได้เห็นคอมเมนต์จากใบชาทุกครั้งนะครับ ทำรีวิวมันเหนื่อยจริงๆ แต่ก็หายเหนื่อยเมื่อได้อ่านคอมเมนต์จากคนอ่านนะครับ ใบชาว่าไหม ?? แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไปนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

คุณ tataweb - คุณเป็นอีก 1 คนที่ผมจะต้องกวาดสายตาว่ารีวิวตอนนี้คุณตาต้าแวะมารึยัง เพราะอย่างน้อยถ้าคุณมาปาดไม่ทัน คุณก็จะมาคอมเมนต์ไว้ หรือถ้าคุณหายไปนานๆก็ยังตามมาเก็บตกเสมอๆ ขอบคุณในทุกๆคอมเมนต์ที่กลั่นออกมา จนรู้สึกได้จริงๆว่าผมทำรีวิวไปอย่างน้อยก็มีคุณตาต้าอีกคนที่รออ่านอยู่ครับ ^^

คุณ Red Fox - ขอบคุณครับลุงเร้ด เปลี่ยนเป็นเลี้ยงเบียร์สักแก้วดีกว่าครับ

คุณ คน ไกลบ้าน - หวัดดีครับพี่หนึ่ง รีวิวจบแล้วก็อยากกลับไปเทียวอีกรอบคับ คิดถึงเมกามากๆในตอนนี้ T__T

คุณ Tamakuji - ขอบคุณคุณหมอมากๆนะครับ ที่แวะมาปิดท้ายรีวิวด้วยกัน แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไปครับ ^^

คุณ Blue Whale - ความกล้า กับ ความบ้า มันใกล้กันจนบางทีแยกไม่ออกนะครับ ไม่รู้ว่าผมเป็นประเภทไหนกันแน่ แต่ที่รู้ๆคือสิ่งที่ผมได้กลับมามันให้อะไรกับชีวิตผมเยอะจริงๆครับ เข้าใจโลกมากขึ้นเยอะเลยทีเดียว

คุณ YCL&ZXT - ใช่ครับ ผมเห็นคุณแวะมาให้กิฟประจำเลย ถึงแม้ไม่เมนต์แต่ก็คุ้นเคยจากกิฟเช่นเดียวกันครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และการเมนต์ในตอนสุดท้ายนี้นะคร้าบบ ^____^

คุณ หนูกิตหอ 4 ชาย - ฮ่าๆๆๆ สรุปว่าผมแก่กว่าคุณหนูกิตหรอครับ ว้าาาแย่จัง อิอิ ตอนนั้นก็กลัวอดตาย แต่ความเบื่อหน่ายมีมากกว่าเลยขอไปตายเอาดาบหน้าครับ เฮือกกก 5555+

คุณ fastfolk - ถ้าร้านที่คุณไปชื่อร้าน Dara อยู่ที่เมือง Berkeley เราก็อาจจะเคยเจอกันก็ได้ครับ ในที่สุดความลับกระผมก็เปิดเผย 5555+

คุณ ocean blue - ขอบคุณนะครับสำหรับข้อคิดและกำลังใจดีๆที่มอบให้มาผ่านคอมเมนต์ในตอนนี้ ดีใจมากๆครับที่ได้อ่าน

คุณ สวยลากแตะ - ขอบคุณ คุณ สวยลากแตะ มากๆครับ ^^

คุณ ปลายฟ้าที่ภูตะวัน - ต้องขอบคุณตะวันสำหรับกำลังใจที่ให้มาตลอดนะครับ ถึงแม้ว่ารีวิวนี้จะมีของกินให้ตะวันน้อยไปซักนิด (ขอแก้ตัวผ่านรีวิวชุดต่อๆไปนะ) ยังไงก็ขอให้ตะวัน happy กับชีวิตในทุกๆวันเช่นกันนะคร้าบบบ

คุณ ohhioh - ใช่คับ จำได้เลยว่าคุณโอปอทวงรีวิว NYC บ่อยๆ แต่กว่าจะมา รอนานจนถ้าท้องก็มีลูกไปหลายคนแล้ว 555+ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไปนะครับ ^^

คุณ ผู้ก่อการร้ายทางความคิด - ขอบคุณคุณผู้ก่อมากๆนะครับที่ตามมาด้วยกันตลอดในทุกๆตอน จนทำให้รีวิวชุดนี้สำเร็จจนได้ คิดว่าช่วงนี้คุณผู้ก่ออาจจะมีช่วงเบื่อกันบ้าง แต่ลองหาอะไรทำแก้เบื่อดูนะครับ ไม่รู้จะแนะนำยังไงดีแต่คิดว่าคุณน่าจะพอมีคำตอบให้กับตัวเองบ้างแหละครับ กลับมาจากที่โน่นผมโตขึ้นจริงๆ แถมเปลี่ยนไปในแง่ดีจนเพื่อนทัก 555+ ขอบคุณมากจริงๆแล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไป (ที่ไม่เป็นมหากาพย์)นะครับ

คุณ คาการิ - ขอบคุณครับ ขอให้มีโอกาสได้ไปไวๆนะคร้าบบบ เอาใจช่วยครับ

คุณ กัปตันลูกชุบ - ขอบคุณคุณกัปตันมากๆนะครับที่แวะมาประจำๆเลย เมื่อวานเหมือนจะเห็นรีวิวคุณแวบๆ แต่มัวแต่ทำรีวิวชุดนี้เลยไม่ได้ไปปาดทักทาย พอวันนี้ก็มาตอบเมนต์เดี๋ยวยังไงแวะไปแน่นอนครับ ^^

คุณ หมูอ้วนขี้อ้อน - ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ขอบคุณมากๆนะคร้าบบ

คุณ kumyotha - แล้วถ้ารีวิวเกาหลี คุณกุ่มจะพลาดไหมครับเนี่ยยยย ไม่อยากให้พลาดสักตอนนะคร้าบ ขอบคุณสำหรับกำลังใจในตอนสุดท้ายครับ

คุณ Keya5 - เพราะความกล้า กับความบ้าผสมๆกันจนทำให้เกิดทริปนี้ดว้ยแหละครับคุณเคย่า ถึงแม้อยู่โน่นจะลำบากไปบ้าง แต่เป็นสีสัน ประสบการณ์ชีวิตที่สนุก และน่าจดจำไปจนวันสุดท้ายของชีวิตผมเลยแหละครับ  ขอบคุณที่มาร่วมปิดท้ายด้วยกันนะครับ

คุณ สาวหน้าใส - ด้วยความยินดีเสมอครับลิลลี่ ขอโทษด้วยที่ส่งช้าไปหน่อย ถึงช้ามากกก

คุณ Yosee Mitee - ขอบคุณนะครับสำหรับคอมเมนต์ดีๆที่ทิ้งไว้ตลอดเลย ใช่ครับผมคิดแบบนั้นจริงๆ การตัดสินใจครั้งนี้ ไม่มีคำว่าถูกหรือผิด แต่มันเป็นการไปเรียนรู้ตัวเองในอีกแง่มุมนึงมากกว่า ซึ่งผลที่ได้กลับมามันคุ้มค่าจริงๆครับ ยังงัยขอบคุณจริงๆนะครับ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อไป ที่คงมาในรูปแบบนักท่องเที่ยวปกติ ไม่ใช่คนที่ไปใช้ชีวิตแบบลึกซึ้งแล้วล่ะครับ

คุณ *omega* ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์มี Standing Ovation ด้วย พอดีเขียนไปตามความรู้สึกที่มีจริงๆครับ เห็นด้วยว่าความยิ่งใหญ่ของประเทศนี้มันมากมายจริงๆ ถึงแม้ว่าจะมีประเทศแค่ไม่กี่ร้อยปีก็เหอะ แน่นอนครับว่าผมต้องกลับไปอีกรอบและหลายๆรอบแน่ ถ้ามีโอกาส

คุณ chloe - โลกของการทำงานมันไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมว่าคุณจะได้กลับมาคือมิตรภาพ และวัคซีนในชีวิตที่จะทำให้คุณเข้มแข็งได้เป็นอย่างดี คิดถึงหลายๆอย่างที่นั่นจังครับ ไว้ว่างๆจะกลับไปเที่ยวอีกแน่นอน I love USA

ตอนนี้อยู่เลย เลยตามมาช้า 555 เจ๋งมากเลยครับ พี่กาแฟ อยากไปอย่างงี้บ้างครั้งหนึ่งในชีวิต

รีวิวได้มหากาพย์จริงๆครับ...สุดยอดดด

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆครับ ผมก็วางโปรแกรมว่าจะไปเที่ยวอเมริกา จะไปเยี่ยมน้องที่รู้จักที่ซานฟราน แต่ก็กลัวเรื่องการขอวีซ่าอเมริกาเลยไม่ได้ไปสักที

"เข้าห้องเย็น"  จะถือว่ามันเป็นของคู่กันสำหรับผมเลยทีเดียว เพราะไปออสเตรเลียทีไรก็เข้าทุกที (ก็คนมันพูดภาษาไม่ได้ แต่อยากเที่ยวนี่หนา) ไปคนเดียวดุ่มๆแถมภาษาพูดไม่ได้ แต่สิ่งที่ได้กลับมาทำให้ผมเป็นผมในทุกวันนี้

เป็นประสพการ์ณที่สุดยอดเลยค่ะ ตอนเรียนจบใฝ่ฝันจะไปอยู่ฝรั่งเศส
แต่แต่งงานซะก่อนก็เลยไม่เคยใช้ชีวิตอิสระแบบนั้น ได้เป็นช้างงงเท้าหลังอย่างเดืยว  แต่โชคดีที่อยากไปไหนก็ได้ไป แต่อ่านรีวิวแล้วก็อยากใช้ชีวิตคนเดียวบ้างจังเลย

What a great story!!  Thanks a lot for sharing.

I really enjoyed following your USA trip, interesting stories and
very nice photos.
Coffee did a good job that I think you should be an author.

Make everyday a happy and be conscious......That’s the way life is.
I always keep in touch too.

I hope I’ll see the next part of Coffee Blended exploring the world soon.

แหม กลับมาอ่านอีกรอบ ว่าจะไม่ท้วงแล้ว แต่เจอ....

คุณ ohhioh - ใช่คับ จำได้เลยว่าคุณโอปอทวงรีวิว NYC บ่อยๆ แต่กว่าจะมา รอนานจนถ้าท้องก็มีลูกไปหลายคนแล้ว 555+ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อๆไปนะครับ ^^

^
แบบว่ายังโสดสนิทอ่าค่ะ ไม่ได้ท้องแค่มีพุงจนเหมือนคนท้องแค่นี้เอง T_T ไหดองมิยาซากิเราจวนแตกแล้ว ทำรูปเสร็จแล้วครึ่งหนึ่ง พรรษานี้คงได้เจอกัน อิอิ

รู้จักโกปี้ครั้งแรกก็เพราะมหากาพย์อเมริกานี่แหละ    เสียดายมากมายที่มันจบลงซะแล้ว   แต่ยังไม่ยอมบ๊ายบายกับโกปี้หรอกนะคะ     เพราะยังมีรีวิวเกาหลี และอื่นๆ อีกมากมายที่โกปี้ใส่โหลดองไว้    จัดมาซะดีๆ ....

จบได้งามมากเลยจ้า ^^

รอชมรีวิวอันอื่นต่อนะคุณกาแฟ

ขออนุญาตเอาไปแปะในเฟสบุ๊คนะคะ เพราะคิดว่ามีเพื่อนๆ หลายคนคิดถึงสถานที่ที่คุณ Coffee Blended เคยไป

ขอบคุณคะ

คุณกาแฟคะ เราขอพูดสั้นๆ คำเดียวเลยว่า "สุดยอด" มั่กๆ
ชอบรีวิวปิดท้ายนี้มากๆ  มันทำให้รู้จักคุณมากขึ้นอีกนิดจริงๆ
ทุกวันนี้เรายุ่งมาก เพราะต้องทำงานให้ อ. ซึ่ง เราเครียดมากๆ
แต่เราไม่รู้สึกเสียดายเวลาเลย ที่แว่บมาอ่านรีวิวตอนจบนี้
ขอบคุณนะคะ ที่ไม่ลืมกัน ทั้งๆที่ช่วงหลังๆ เราห่างห้องบลูเหลือเกิน
ต้องบอกว่า งานเราเยอะจริงๆ ทั้งงานประจำ งานไม่ประจำ งานพิเศษ งานช่วยคนโน้น นี้ นั้น

ถ้ามีรีวิวอื่นใดอีก ก็โปรดมาเรียกเราไปทีนะคะ

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

โอ้ย รีวิวปิดท้าย แสดงว่าจบแล้ว ดีใจจังเรยยย


ต่อไปคงได้ดูรีวิวเปิดท้าย (ขายของ) บ้างนะ

มาช้าไปหน่อยอ่ะกาแฟ ตลาดวายซะแล้ว ไม่มีไรแจกกันมั่งเหรอ อิอิ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆสวยๆ ตอนจบนี่ให้อะไรๆเยอะเลย ว่าแต่ว่า ปิดหน้าปิดตาทำไมเนี่ย

อ่านไม่ทันอ่ะค่ะ พี่กาแฟ มาวิวตอนน้องงานเยอะๆๆอ่ะ

มาแปะกิฟท์ไว้ให้ละกันนะคะ

สุดยอดมากมายเลยค่ะ
เป็นมหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่มาก
ได้เข้าไปอ่านบ้างเป็นบางตอนเป็นพัก ๆ ไม่ได้อ่านหมดทุกตอน
ไว้ว่าง ๆ จะมาอ่านไล่นะคะ

ขอบคุณค่ะ

ดูกระทู้คุณทีไรทำให้เรานึกถึงตอนไปเมกา ทุกครั้งเลยค่ะ ครั้งแรกไปเรียนภาษา ครั้งที่สองไปเวิค พอมาอ่านที่คุณเขียนตอนบท ส่งท้ายใกล้ๆจบ ว่า มันเหมือนจะเหมาะกับคนที่รักสันโดษแบบเราๆและรักอิสระ เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเลย แต่พออยู่ไปซักพัก ยังไงก็ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้านเราจริงๆ

ดูแล้วอยากมีกล้องดีๆแบบนี้บ้างจัง คิดถึง นิวยอค วินดี้ ซิตี้ แอลเอ ฟิลลี่ และมิสซูรี่ มากๆ อยากจะกลับไปอีกเร็วๆนี้ ในฐานะแอร์ไวๆจิง 55

โอ้ รีวิวได้สุดยอดมากๆเลยค่ะ รูปสวยมากก บรรยายได้เก่งมากกค่ะบางตอนอ่านแล้วจะร้องไห้นะคะ เป็นนักเขียนได้เลยนะคะเนี่ย!! ขอเปนแฟนคลับด้วยคนนะคะ อิอิ

แอบมาให้กิฟท์เงียบ ๆ

ภาพสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ ^^

รู้ไหม...สิ่งหนึ่งที่ป้ามั่นใจว่ากาแฟได้ใจจากเพื่อนๆหลายๆคนในนี้ ก็คือการทีแฟตอบเม้นท์ของทุกคนเสมอมาเนี่ยแหละ

เยอะแค่ไหน ยาวแค่ไหน กาแฟก็ต้องตอบทุกครั้งไป เป็นการสื่อสารที่สมบูรณ์จริงๆ

ยังไม่นับที่ต้องเสียสละเวลาที่มีอยู่น้อยนิด และทุ่มแรงกายแรงนิ้วมารัวพิมพ์ตอบนะเนี่ย นับถือๆๆ

ป้าไม่ได้หมายความว่าท่านอื่นๆไม่ใส่ใจนะ

ป้าเชื่อว่าคนตั้งกระทู้ต้องอยากที่จะตอบเม้นท์เช่นกัน เพียงแต่ว่า อาจติดขัดด้วยเวลา สถานที่ และอื่นๆ ทำให้ไม่สามารถตอบเรียงตัวได้ จึงสรุปตอบขอบคุณไว้ทีเดียว

อย่างป้าเอง สมมติถ้ากระทู้ป้ามีคนเข้ามาล้นหลาม (สมมติเข้าไปได้ยังงั้ย ) ป้าคงไม่สามารถตอบได้ละเอียดเท่าแฟแน่ๆ (เพราะอะไรก็รู้ๆกันนิ)

จึงอดไม่ได้ที่จะเข้ามาชื่นชมกาแฟอีกครั้ง ในความใส่ใจของแฟ รีวิวแต่ละตอนก็ว่าเหนื่อยสุดๆแระ

แต่แฟก็ยังมีก๊อกสองที่จะตอบเม้นท์ให้คนเม้นท์ได้ชื่นใจว่า จขกทเขาก็ได้อ่านเม้นท์ของเรานะ

แล้วยังเงี้ยะ จะไม่เป็นที่รักของเพื่อนๆได้อย่างไร

มาขอบคุณในทริปปิดท้ายนี้อย่างจริงใจคะ ขอบคุณมากๆสำหรับความสุข

ที่มอบให้มายาวนาน ขอบคุณมากๆๆเลยคะ

รีวิวจบแล้ว  ใจหายครับ   ไม่มีเมกามาให้ดูแล้ว

แต่จบได้แบบเยี่ยมยอดมากครับ  อ่านทุกตัวอักษรเลย  เกือบน้ำตาซึมตามเลยครับ

บอกได้คำเดียว  กาแฟ นายเยี่ยมมาก

เข้ามาลุ้นระทึกกับคุณกาแฟด้วยครับ

ดีใจที่วันนี้ได้เข้ามาในห้องบลู

ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้อ่านและได้ชม

รีวิวที่น่าประทับใจตั้งแต่เบื้องต้น

จนจบ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์

ที่นำมาแชร์ให้พวกเราได้ทราบ

และขอบคุณสำหรับรูปภาพสวยๆ

คำบรรยายที่ใส่ใจในทุกตัวอักษร

ผมและคุณภรรยาขอให้คุณกาแฟ

มีความสุขและสนุกกับการท่องเที่ยว

ตลอดไปนะครับ

ได้รู้จักคุณกาแฟ เพราะเสิร์ชหาข้อมูลท่องเที่ยวในอเมริกาเนี่ยแหละค่ะ
เคยไปมาสองรอบ แต่ปลายปีนี้จะเป็นหัวหน้าทัวร์พาครอบครัว ไปเที่ยวเอง

ขอบคุณความอุตสาหะในการทำรีวิวนะคะ นอกจากให้ความเพลินเพลินแล้ว
ยังให้ประโยชน์มากๆ สำหรับข้อมูลที่ให้ไว้ ได้อะไรหลายๆ อย่างในรีวิวนี้เยอะเลยค่ะ

ยังตามย้อนอ่านไม่หมด แต่เซฟหน้ารวมไว้ กะว่าจมีเวลาจะมาอ่านเก็บไปเรื่อยๆ ใจนึงก้อกลัวอ่านหมด เด่วไม่มีอะไรให้อ่าน

วันนี้อ่านรีวิวจบแล้วใจหาย แต่บอกตามตรงว่า อยากให้รวมเล่มทุกตอนเป็นหนังสือ อยากหยิบไปอ่านในเวลาไหน ที่ไหน ก้อได้ ไม่อยากนั่งอ่านแต่หน้าคอมเลย

ที่ทำให้เซอร์ไพรส์ เพราะไม่คิดว่าตอนสุดท้าย จะกลายเป็นตอนย้อนอดีต กลับไป ทำให้รู้จักคุณกาแฟมากๆๆๆๆๆๆ ขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย

หลายๆ อย่าง คิดเหมือนกัน และเคยทำเหมือนกัน (ค้นหาตัวเอง) ตัวเองไปเหมือนกัน แต่ไปออสเตรเลีย แอบทำงาน แต่ก้อได้มีโอกาสใช้ชีวิตแค่ 2 เดือน

อเมริกา เป็นประเทศที่ใฝ่ฝันอยากไปเหยียบให้ครบทุกรัฐ นี่จะไปเป็นครั้งที่ 3 ก้อยังแหมะอยู่ west เหมือนเดิม 555

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ และขอฝากเนื้อฝากตัว ฝากข้อความหล้งบ้านนนน ในอนาคตค่ะ คงมีอีกหลายคำถามที่อยากขอคำปรึกษา และคิดว่าคงคิดถึงคุณกาแฟก่อนเป็นคนแรก ^^

สุดท้ายแล้วหรือคะ เสียดายจังค่ะ แต่ยังไงก็ยังรอทริปต่อไปนะคะ ขอบคุณสำหรับรีวิวสวย ๆ ค่ะ

จำไม่ได้แล้วว่าตามอ่านรีวิวของคุณกาแฟตั้งแต่เมื่อไหร่ คุ้นๆว่าเริ่มจากดูภาพอาหารน่ากินของคุณกาแฟก่อน

เหมือนแอบอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่ไม่ได้เริ่มจากบทแรก
เปิดมาอ่านก็กลางเรื่องแล้ว  อ่านแบบไม่ปะติดปะต่อ เจอก็อ่าน

ไม่ถึงกับเป็นหนังสือเล่มโปรด เพราะคิดว่ายังไม่มีโอกาสได้ใช้ในช่วงนั้น

จนคุณกาแฟเข้าไปช่วยตอบกระทู้เรานั่นแหละค่ะ ทำให้คิดถึงรีวิวนี้ขึ้นมา

ในที่สุดก็เปิดมาเจอตอนจบที่แสนประทับใจ ใช้เวลาอ่านตอนนี้อย่างตั้งใจ
จนคิดว่าต้องหาเวลาปัดฝุ่นหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ


ขอบคุณ คุณกาแฟที่เสียสละเวลาแบ่งปันข้อมูล ประสบการณ์ และ มุมมองดีๆ นะคะ


ทริปหน้า...ลูกทัวร์คนนี้จะขอติดตามไปด้วยคนค่ะ คราวหน้าจะไม่งอแง ไม่หนีทัวร์
จะพยายามเข้ามาให้กำลังใจหัวหน้าทัวร์บ่อยๆนะคะ

คุณ แตงโมน่ากิน - เห็นแล้วล่ะครับว่าน้องแตงโมไปทำงานที่เลยแล้วช่ายมะ ยังไงก็สู้ๆนะคับ ตอนนี้ใช้ชีวิตให้สนุกก่อน ถ้าเบื่อ ค่อยออกไปตามหาชีวิตแบบพี่ครับน้องแตงโม ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆครับ ...

คุณ Paksabuy - ขอบคุณครับคุณเอ็ม ^^

คุณ vnapt1 - มีเพื่อนร่วมชะตากรรมอีก 1 คน ครับ ห้องเย็นที่ออส น่ากลัวเหมือนที่เมกาไหม แต่จะว่าไปต่อไปนี้ผมขอไม่สัมผัสห้องเย็นที่ไหนแล้วล่ะครับ กลัวจริงๆ

คุณ แม่ราศีธนู - ฝรั่งเศสก็เป็นอีกประเทศที่ผมอยากไปใช้ชีวิตครับ ตอน ม.ปลาย สอบผ่าน AFS เลือกไปฝรั่งเศส แต่ไม่ได้ซะงั้น เพราะเค้าเอาแค่ 2 คนเอง เสียดายมากๆครับ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

คุณ KRITTI - ขอบคุณมากๆนะครับ สัญญาว่าจะพาไป Explore ประเทศอื่นๆต่อแน่นอนครับคุณ KRITTI แต่ว่าไม่เป็นเวอร์ชั่นมหากาพย์นะคร้าบบบ

คุณ ohhioh - แซวเล่นเฉยๆ ว่าให้รอนานเวอร์ อิอิ ยังไงก็รออ่านญี่ปุ่นของคุณโอปอเช่นกันครับ อยากกินไก่

คุณ ป้าฟู - ผมก็จำได้ในรีวิวชุดแรกๆของป้าฟู พาไปเที่ยววัด แล้วช่วงนึงมีเกรียนมาด่าปร้าเรื่องรีวิวย้ายบ้านด้วย ประสาทจริงๆ อิอิ แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ป้าหยิบยื่นให้มานะครับ คารมของป้าในรีวิว รวมถึงเมนต์ในบางตอน ทำให้ผมยิ้มได้ทุกทีสินะ

คุณ เก๊กฮวยเย็น - แล้วเจอกันในชุดต่อไปแน่นอนครับคุณเก๊กฮวย

คุณ jasdorn - ด้วยความยินดีครับคุณ jasdorn ดีใจที่มีคนเอารีวิวไปเผยแพร่ต่อ ^^

คุณ LoveError  - ขอบคุณมากๆครับคุณเลิฟ ถึงแม้จะสั้น แต่ได้ใจความครับ เพราะคุณเลิฟเมนต์ยาวมาหลายตอนแล้ว โดยเฉพาะตอน 12 ที่เป็นตอนเปิดของ SF ทุกวันนี้ผมยังกลับไปอ่านรีวิวเก่าๆอยู่ เจอเมนต์คุณเลิฟตอนนั้นแล้วแอบยิ้มไม่ได้ รอการกลับไปเมกาของคุณเลิฟนะครับ ส่วนรีวิวชุดอื่น เดี๋ยวผมตามตัวคุณแน่นอน

คุณ Us-Sama Iland - ขอบคุณที่แวะมาเช่นกันนะครับ :)

คุณ 3KKK - น้าเคจะมาดูผมเปิดท้ายเหรอ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปนะ

คุณ boy next door - มาช้า เพราะย้ายที่ทำงานใหม่ช่ายมะ อิอิ ตอนนี้ไม่มีของแจกตามที่บอกไว้ครับ ขอบคุณคุณหน่องด้วยเช่นกันที่มาจนเป็นขาประจำเลย  enjoy กับที่ทำงานใหม่ด้วยนะคร้าบบ อย่างน้อยก็ไม่ต้องกินกับข้าวชืดๆแล้วเนอะ 555+

คุณ strawberry coffee - ไว้หายยุ่งแล้วแวะมาใหม่นะครับน้องอัง ^____^

คุณ nowan - ขอบคุณครับ ไม่ถึงกับยิ่งใหญ่หรอกครับ ทำไปเพลินๆเพราะวางพล๊อตรีวิวไว้แบบนั้น เกือบจะรีวิวไม่จบหลายครั้งเหมือนกัน ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับกำลังใจ

คุณ cocoriko45 - เชื่อว่าหลายๆคนที่เคยไปใช้ชีวิตที่นั่นแล้วอ่านรีวิวนี้ น่าจะคิดเหมือนกันครับ ความจริงสิ่งที่ผมคิดคงไม่ได้เป็นอะไรทีแปลกใหม่เลย หากแต่ยังไม่มีคนเคยเขียนสิ่งเหล่านี้มากกว่า เอาใจช่วยให้คุณได้กลับไปที่นั่นอีกครั้งนึงนะครับ

คุณ poohtum - ขอบคุณครับที่ตามมาเป็นแฟนขับ เอ๊ย คลับ รูปสวยเพราะบรรยากาศดีด้วยมั้งครับ แถมถ่ายมาเยอะก็ต้องมีสวยๆบ้างแหระเนาะ ^^"

คุณ Salmon Lover - ถึงให้กิฟเงียบๆ แต่เห็นหลักฐานคาตาเลยครับ เพราะกิฟไม่ได้ล่องหนไปไหน ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยนะครับ ถึงแม้ผมแทบจะไม่เคยได้ของรางวัล แต่ก็เหมือนคำขอบคุณที่คุณ Salmon Lover มอบมาให้มากกว่าอีก

คุณ เตี้ยอ้วนชวนไถล - ขอบคุณครับปร้าเตี้ย ที่ยังอุตส่าห์พิมพ์มาอีกรอบนึง คราวนี้ยาวเหยียดเลยทีเดียว ยังไงช่วงนี้ปร้าเตี้ยต้องรักษาสุขภาพให้มากๆนะครับ จะได้ชมรีวิวของผมในชุดอื่นๆต่อไป สัญญาว่าจะมารีวิวให้ปร้าชมแน่นอน รักและเคารพป้าเสมอครับ

คุณ ataya - ขอบคุณพี่ปุ๊มากๆนะครับที่ตามมาด้วยกันตลอด

คุณ luie2539 - ขอบคุณครับเฮีย พูดถึงระยะเวลาการเป็นนักรีวิว เฮียรีวิวก่อนผมอีก ผมชื่นชมเฮียตลอดจิงๆ เพราะไปเวบไหนก็เจอฝีมือการรีวิวของเฮียโดยผ่านทางแม่ประนอม แต่เราเพิ่งจะมาคุ้นเคยกันก็ในโลกสีฟ้าแห่งนี้ ยังไงก็ขอบคุณเฮียมากๆนะครับ ต้องขอโทดด้วยที่ไม่ได้รีวิวที่เที่ยวหลายๆที่ก่อนเฮียจะเดินทาง เพราะมัวแต่จะรีวิวเมกาให้จบ ตอนนี้เมกาจบแล้ว ยังไงจะรีวิวที่อื่นๆบ้างครับ ยังไงเฮียก็มาแจมประสบการณ์กันได้นะคร้าบบบ

คุณ จิ้งจอกหลงกรุง - หวัดดีครับน้าจิ้งจอก วันนี้ออกจาก Rawenwood ได้แล้วนะครับ 555+ ต้องขอบคุณจริงๆที่น้าจิ้งจอก เป็นส่วนนึงที่ทำให้ผมตั้งใจเขียนรีวิวจนจบ เพราะทุกๆครั้งที่ได้อ่านคอมเมนต์จากน้า รู้ได้เลยว่าหลังคอม พี่คนนี้จะต้องเป็นคนใจดี และมีทัศนคติที่ดีแน่ๆครับ

คุณ cottongirl - ก่อนอื่นเลย ขอให้ทริปปลายปีนี้ เป็นทริปที่สนุกมากๆนะครับ เรื่องรวมเป็นหนังสือ หลายๆคนก็เชียร์ แต่ขอไปคิดดูก่อนนะครับ ความจริงคือยังไม่มีใครติดต่อมาเลยตะหาก ไม่แน่อาจจะลองเข้าไปคุยดู แต่ว่าขอเคลียร์เรื่องยุ่งๆช่วงนี้ก่อน ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับคอมเมนต์ ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็ยินดีนะครับ ส่งข้อความมาได้เลย

คุณ mueyleknoi  - ขอบคุณคุณหมวยมากๆนะครับ เป็นบัตรผ่านคนแรกๆที่เข้ามาเมนต์ให้กำลังใจกันตลอดทุกๆครั้งเลย ยังไงทริปหน้าก็เชิญมาเที่ยวกันอีกนะคร้าบบบ

คุณ like_the_moon - หวัดดีครับคุณไลค์ที่จะกลับมาเปิดหนังสือเล่มนี้อ่านอีกครั้ง ผมเข้าใจอย่างมากเลยครับที่หลายๆคนอาจจะไม่ได้อ่านรีวิวชุดนี้ เพราะความสนใจคนเราต่างกัน เหมือนกับผมที่เลือกจะอ่านรีวิวคุณเพราะว่าผมชอบประเทศญี่ปุ่น ทริปหน้าชวนไปเที่ยวด้วยกันนะครับ คงได้พาไปแถวๆเอเชียนี่แหละครับ

ขอแปะไว้ก่อน  เดี๋ยวว่างๆ จะมาอ่านต่อครับ

กำลังหาข้อมูลเที่ยวอเมริกาอยู่พอดี

ไม่ได้อ่านกระทู้รีวิวนานม๊ากกกก

แบบว่า เหนื่อยเฉย  ๆ


กระทู้นี้ เป็นกระทู้ที่ยาว ตัวหนังสือเยอะมากมาย

แต่ผมอ่านจนจบ แบบว่าไม่รู้จักเบื่อเลยครับ


ขอบคุณสำหรับรีวิวดี ๆ

ข้อคิดของคุณ ทำให้ผมได้คิดตามได้อย่างมีความสุข


ขอบคุณจริง ๆ คุณทำให้ผมเหมือนกับว่าได้เดินทางไปอเมริกากับคุณด้วย

เลยครับ



love มากมาย นายกาแฟ...

น่าเที่ยวมากเลยค่ะ

ปกติจะเฉยๆกับอเมริกา
ชอบยุโรปมากกว่า

เเต่เจอกระทู้นี้เข้าไป เปลี่ยนใจเลยค่ะ

เดี๋ยวปีหน้าว่าจะห้อยท้าย ญาติ
ไปเที่ยวซะหน่อยละ  ฮิฮิ

การที่คุณเอารูปวีซ่าท่องเที่ยว #4 แถมเล่าเรื่องการใช้วีซ่าผิดประเภทโดยตั้งใจ ถ้ามีคนเอาเลขวีซ่าไปรายงาน CBP ผมเกรงว่าจะมีปัญหาในการเข้าอเมริกาในอนาคตของคุณเอง

เข้ามาร่วมจบฉากสุดท้ายของคุงกาแฟ...จากบาหลี
เมื่อวานไม่มีไวไฟให้เล่น  อ่านไปแอบกรีดน้ำตาไป เพราะตอนนี้ไอ้ตัวเล็กกำลังคิดแบบคุงกาแฟวันนั้น แต่เป็นญี่ปุน
 ไม่อยากให้ไปเลย

ฮือๆๆๆ อ่านไป น้ำตาไหลเลยอ่าเฮีย ไม่ชอบการกล่าวอำลาเลย



ตั้งแต่ชมรีวิวทริปมหากาพย์ชุดนี้แล้ว รู้สึกอยากจับกล้องไปเที่ยวรอบโลก เฮียเป็นไอดอลคนนึงที่ทำให้เค้าอยากเก็บกระเป๋าแล้วออกเดินทางด้วยตัวเอง....


จากที่เคยคิดว่าโลกที่ดำเนินไปอีกซีกโลกนึงนั้นน่ากลัว แต่การนำเสนอของเฮียทำให้เห็นเลยว่าในความน่ากลัวของความคิดก็มีความน่ารักและน่าผจญภัย




มาถึงตอนนี้เค้ารู้สึกเสียดายมากๆที่ไม่มีกล้องใหญ่อยู่ในมือแล้ว




ยังไงก็แล้วแต่..... รอชมทริปใหญ่ๆแบบนี้อีกนะคะ

สุดยอดดดมหาก๊าบบบบรีวืวววทีทั้งเท่ เก๋ สวยเปรี้ยว อึดและถึก
อยากจะมีทริปแบบนี้ซักครั้งในชีวิต แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ
อยากให้รีวิวนี้คลอดเป็นเล่มจัง เค้าจะได้เก็บอ่านให้ละเอียดโดยไม่ต้องเปิดคอมพ์
อยากให้มีหลา่ยๆเล่ม จะได้พกไปนอนอ่านนดอย ริมทะเล ริมน้ำเวลาไม่มีเน็ตใช้ อิอิ

ไปดู TF3 ก่อนน่ะั ค่ำๆมาเก็บทีล่ะรูป ค่อยๆเม้นท์เอาให้ชัวร์ๆกันไปเลย

ปล.. #67 เท่ค่อดๆๆอ่ะลูกพี่ !!!!

ขอบคุณนะครับ สำหรับประสบการณ์และภาพสวยๆ และสิ่งดีๆที่มาแบ่งปันกัน ^_^

กลับมาอ่านจนจบแล้วค่ะ เป็นรีวิวปิดท้ายมหากาพย์ที่ดีมาก ๆ
แต่แอบยอมรับว่าทั้ง 34 กระทู้แรกเนี่ย อ่านไปแค่ 3-4 กระทู้เองมั้ง
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่พม่า เนตเต่ามาก ๆ เลยไม่ค่อยได้อ่านกระทู้รีวิวเลยค่ะ
คงต้องหาเวลาว่าง ๆ ไปอ่านย้อนหลังอีกที

ยังไงดีใจที่ได้มีส่วนช่วยสำหรับ East Coast Road Trip นะคะ ^^

..

ปกติไม่เคยโฆษณารีวิวใครใน Fanpage ของตัวเองนะ

แต่วันนี้ ประเดิมโฆษณารีวิวนี้ไปเรียบร้อยแล้ว

ชอบมาก !!

..

เดี๋ยวจะต้องไปขึ้นเครื่องล่ะ   ลงชื่อติดตามไว้ก่อนนะคร้าบ

ภาพผมเมื่อหลายปีก่อน คือ เด็กจบใหม่ ไฟแรง ผมตั้งใจทำงานหามรุ่ง หามค่ำ มีความก้าวหน้าในอาชีพแบบก้าวกระโดด........



จนเมื่อเข้าปี 2009 ผมเกิดอาการคล้ายๆแบตหมด ไม่อยากทำงานอีกต่อไปแล้ว มันคงเป็นอาการที่ค่อยๆสะสมมาในช่วงเวลาทำงานหนักหลายๆปี แต่เพิ่งมาออกอาการ ซ้ำร้ายผมยังเบื่อเมืองไทย เบื่อกรุงเทพ เบื่อทุกสิ่ง ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันไหม เวลาที่ตื่นมาแล้วเจออะไรแบบเดิมๆ ตื่นมาเช้าไปทำงาน เจอเพื่อนร่วมงานหน้าเดิมๆ ลูกค้ารายเดิมๆ มีปัญหานิดหน่อยก็พาลหงุดหงิด พอเสาร์-อาทิตย์ ก็ทำได้แค่ตอนเย็นออกไปเดินห้างเพื่อหาอะไรกิน ทุกอย่างเมื่อรวมกัน มันเลยเกิดอาการหมดไฟ ในตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่า ยังไงขอไปเจออะไรใหม่ๆในชีวิตบ้างดีกว่า ...


ตอนนี้  ผมรู้สึกเหมือนความคิดนี้เลยครับ และหลายๆคนก็คิดว่าต้องรู้สึกแบบนี้ และพออ่านรีวิวนี้ ทำให้จุดประกายไฟในตัวผมขึ้นมาเลยครับ ต้องหาทางไปท่องโลกกว้างบ้างคงดี

มาอ่านอีกรอบ.....ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คุณกาแฟ ไม่รู้ว่าปริมพลาดรีวิวนี้ไปได้อย่างไรนะ

ตามมาช้ามากๆแบบนี้คงไม่ว่ากันนะคะ

การเดินทางไป USA ทริปยาวนี้ น่าสนุกและตื่นเต้นจังเลยค่ะ

ได้ไปพบเจอและเห็นอะไรสวยๆ แปลกๆ ในหลายๆมุมมอง เป็นกำไรชีวิตทีเดียว

รวมทั้งประสบกาณ์ผ่าน ตม. มหาโหดด้วยเนอะ เก่งจังค่ะ ที่ผ่านมาได้

ขอบคุณสำหรับรีวิวอเมริกาในทุกๆตอนนะคะ รูปสวยๆทั้งนั้นเลยค่า

รูปสวยมากค่ะ คุณเป็นคนเขียนเก่งมาก การทำรีวิวแต่ละครั้งใช้เวลาอย่างต่ำก็ 4 ชั่วโมง ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่มาแชร์ประสบการณ์ รีวิวทั้งหมดรวบรวมทำเป็นหนังสือได้เลยนะคะเนี่ย แนะนำเลยค่ะ

มีชื่อผมเป็นลูกทัวร์ด้วย อิอิ ผมติดตามตั้งแต่ต้น ยันตอนสุดท้าย ชอบมากๆครับ หลายตอน บางทีพลาดไป ก็ใช้ smart search หามาอ่านจนได้ อีกอย่างกระทู้คุณกาแฟ มี index ตลอด ทำให้ เช็คว่าตอนไหนยังไม่ได้อ่านได้ง่าย ดีมากๆครับ การเดินทางก็ให้แรงบันดาลใจ หลายเมืองผมเคยไปแล้ว หลายเมืองยังไม่เคยไป หลายสถานที่ คุณกาแฟให้ความรู้เพิ่มเติมได้อีก เป็นกระทู้ที่ อ่านแล้วไม่เบื่อ เพราะมีเนื้อหาสาระสอดแทรก อยู่ตลอด ชอบครับชอบ  life is a journey ครับ สู้ๆครับ

ลูกทัวร์ตามมาอ่านค่ะ :)
ขอบคุณที่นำประสบการณ์ชีวิตดีๆ มาแบ่งปันเพื่อนๆนะคะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ หายไปบ้าง แต่ก็กลับมาหาคุณกาแฟทุกครั้งค่ะ มาอ่าน review ทุกครั้ง ^^

คุณ คนไกล...สุดขอบฟ้า - ด้วยความยินดีเลยครับ คิดว่ารีวิวชุดนี้น่าจะเป็นประโยชน์กับคุณบ้าง ไม่มากก็น้อยครับ

คุณ jeakja - ขอบคุณนะครับ ตอนนี้เน้นเรื่องราวมากกว่าภาพถ่ายที่มาประกอบรีวิวจริงๆครับ ขอบคุณที่อ่านจบ ทั้งๆที่มันยาวมากด้วยนะครับ ^^

คุณ RoseTiara - มีญาติอยู่ที่นั่นเหรอครับ ถ้ามีนี่สบายเลย ประหยัดค่าที่พักไปได้หลายเลยครับ ตอนนี้ผมสิ อยากจะไปแถบยุโรปบ้างแล้วล่ะ

คุณ Archawa - ขอบคุณครับ

คุณ คุณแม่ติดเน็ต - พอรีวิวหลายๆตอน ก็มาแซวเมื่อไหร่จะจบ พอจบแล้วเสียดายล่ะสิ อิอิ ล้อเล่นนะครับ ความจริงก็สมควรค่าแก่การปิดรีวิวแล้วล่ะครับ ไว้จะพาคุณแม่ไปเที่ยวประเทศอื่นต่อบ้างน้าาา ยังไงเที่ยวบาหลีเผื่อด้วยนะครับ ได้ยินว่าช่วงนี้แดดดีเชียว

คุณ แมวน้อยใส่ทูพีช - มาช้าไม่ว่ากันน้าาาาน้องสาว เฮียยังจำได้ถึงมิตรภาพของน้องที่มีล๊อกอินมือถือนามว่า ที่บ้านมีแมวตั้ง 7 ตัว เพราะตอนนั้นเฮียยังไม่มีกล้องใหญ่เลย ก็มีแพทอีกคนนึงที่เป็นแรงบันดาลใจให้เฮียยอมกัดฟันซื้อกล้องใหญ่เลยนะ แถมตอนอยู่เมกา เรายังเคยคุยกันในห้องแช๊ต เพราะแพทให้เฮียช่วยแปลภาษาให้ จำได้มะ อิอิ ขอบคุณมิตรภาพที่แพทมอบให้มาตลอดกว่า 2 ปีกว่าๆเลยโนะ แล้วรีบๆกลับมาจับกล้อง Full frame และกลับมารีวิวด้วยน้าาาา เฮียคิดถึง

คุณ มาเรีย ณ ไกลบ้าน - หวัดดีครับพี่สาวสุดที่เลิฟอีกคนนึง ต้องขอบคุณมาดามมากๆเลยนะครับที่เป็นอีก 1 ในแรงผลักดันให้ผมอยากทำรีวิวรูปสวยๆกับเค้าบ้างจริงๆ ยังจำเมนต์แรกของมาดามในรีวิวมาเลย์ด้วยกล้องคอมแพค ป๊อกๆแป๊กๆแต่มาดามชมว่าสวยได้เสมอ อิอิ ขอบคุณอีกครั้งที่ยังแวะมาชมรีวิวตอนสุดท้าย ถึงแม้ว่าเค้าจะรู้มาดามช่วงนี้บีซี่กับการเดินสายขนาดไหน เดินทางปลอดภัย แล้วเราจะได้พบกันใหม่ในเร็วๆนี้คร้าบบบ

คุณ ป้ายบอกทาง - ขอบคุณที่มาร่วมอ่านประสบการณ์ดีๆของกระผมเช่นกันนะครับ ^^

คุณ Sleeping_B - อีก 1 คุณครูที่ทำให้ผมตามรอยไปทริป East Coast และ Chicago ต้องขอบคุณคุณ Sleeping_B มากๆนะครับ มหากาพย์ชุดนี้เกือบจะจบก่อนรีวิวคุณ Sleeping_B ซะแล้ว 5555 ยังไงว่างๆเนตดีๆแล้วค่อยๆอ่านรีวิวชุดนี้ จะได้คิดถึงเมกาเหมือนกับผม ^____^

คุณ POGGHI - ขอบคุณคุณป๊อกกี้มากๆครับ ตอบแบบตรงๆ แต่เขินนิดๆเลยว่า รีวิวตอนนี้ ส่วนนึงได้แรงบันดาลใจจากการอ่านรีวิคุณป๊อก ที่เน้นการบรรยายภาษาที่สวยงาม คมคาย พร้อมกับรูปถ่าย life แบบแนวๆ เลยลองมาเขียนรีวิวแบบนี้ดูบ้าง แต่คงได้ตอนเดียว ตอนนี้นี่แหละครับ หวังว่าคุณครูคงพอใจกับการบ้านที่ส่งไปนะครับ

ขอบคุณที่เอารีวิวผมไปแชร์ในเพจคุณป๊อกกี้ด้วยนะครับ ประทับใจและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ ^^

คุณ H2O+ ได้เลยครับ เที่ยวให้สนุกละกันนะครับ :)

คุณ กินข้าวนอกบ้าน - ยังไงก่อนจะคิด ตัดสินใจอะไร ก็ขอให้ตัดสินใจให้รอบคอบนะครับ แล้วเมื่อตัดสินใจไปแล้ว อย่าได้คิดเสียใจกับการตัดสินของคุณ ผมเชื่อว่าทุกสิ่งมันคือพรหมลิขิตครับ ^^

คุณ หมูอ้วนจอมพลัง - ขอบคุณพี่สาวใจดีของกระผมครับ ไว้กลับมาจะตามไปให้กำลังใจย้อนหลังนะคร้าบบบบบบบบ

คุณ คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน - ไม่ว่ากันครับคุณปริม มาช้า แต่อ่านจบก็ถือว่าขอบคุณมากๆนะครับ ยังไงขอเชิญไปพบกับบันทึกการเดินทางหน้าใหม่ของกระผมด้วยนะครับ

คุณ Freedom of Life - ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ พอดีตอนนี้ใช้เวลาเขียนเกือบ 2 อาทิตย์แหนะ แต่ก็พอมีไอเดียคร่าวๆตั้งนานแล้วล่ะครับ ว่าอยากจะแชร์ประสบการณ์ เรื่องราวที่มาที่ไป ให้เพื่อนๆได้อ่าน จิงๆในห้องนี้มีนักรีวิวหลายๆท่านที่ฝีมือการเขียนเก่ง และเขียนได้ดีกว่าผมอีกเยอะครับ ขอบคุณที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันนะครับ แล้วจะพยายามพัฒนาฝีมือในการเขียนให้น่าอ่านกว่านี้ครับ แหะแหะ

คุณ Juneboyz - ขอบคุณมากๆนะครับ ลูกทัวร์พลาดไป ไม่เคยโกรธครับ เพราะส่วนใหญ่คงไม่ได้ว่างตลอดปีกว่าๆจะได้อ่านครบทุกตอนหรอกครับ แต่ถ้าว่างๆก็เชิญไปเก็บตกได้นะครับ อิอิ

คุณ chabakaew - หายไปนานเลย ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ ยังจำรีวิวคุณได้เสมอเหมือนกัน เพราะสวิตเป็นดินแดนที่ผมอยากจะไปมากๆครับ

คุณ onearth - งั้นบันทึกหน้าต่อไป ต้องกลับมาเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ

You inspired me so much! I followed your guide to explore San Francisco and it was awesome, I'm an Internship student coming to work in Milwaukee for 3 months and some traveling here. : ) Really good review , Thank you so much !!

ได้ประโยชน์มากเลยครับ  แต่ขอเวลาอ่านอย่างตั้งใจ สักหลายชั่วโมงหน่อยครับ เพราะว่าดูรูป + อ่านคำบรรยาย ซะเพลินเลย

รีวิวดี ข้อมูลแน่น ภาพสวยค่ะ
แต่ขอติงนิดหนึ่งเรื่องบุคคลที่สามอย่างร้านเรือนแพ
จะผิดจะถูกหรือไม่พอใจกันอย่างไร
ก็น่าจะเคลียร์กันให้จบก่อนคุณบินกลับเมืองไทย
ไม่ใช่มาเหน็บกันในกระทู้แบบนี้ ระวังเรื่องจะยาวละค่ะ

เรื่องบรรยากาศร้านอาหารไทยในอเมริกา
ถ้าคนอยู่อเมริกาจะรู้และเข้าใจดีว่าไม่ได้สวยหรูอย่างที่ใคร ๆ คิดค่ะ

อ่านไปได้หน่อย ยังอ่านไม่จบ จะมาอ่านต่อ ... แต่อึ้ง ๆ ว่า ถึงกับขายรถ เพื่อไปเที่ยวเชียวเหรอครับ .. สุดยอดมาก ยกนิ้วโป้งให้สองมือครับ นายแน่มาก ๆ ^^

จาก ค.ห. 11 ... Maslow hierarchy ...

ยอมรับครับว่า..เข้ามาอ่านกระทู้นี้อย่างละเอียด  ก็เพราะรูป ... Maslow hierarchy ...นี่แหละ
และก็ดีใจอย่างมากๆ ที่คุณ..นำมาเป็นมุมมองเล็กๆ ที่อาจถูกมองข้าม  แต่สำหรับผม..ทึ่ง..ครับ

เคยเรียนรู้เรื่องนี้..เพื่อนำไปใช้ในการกระตุ้นและให้ผลตอบแทนต่อบุคคลากรเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว
แต่ก็ทำให้ต้องมองในมุมกลับกันเมื่อตอนไปเรียน International Marketing ในประเทศอังกฤษ
จากความใฝฝันที่จะเป็นนักการตลาดที่เก่งคนหนึ่ง..กลับกลายเป็นคนที่ "ไม่" ภูมิใจกับยักษ์ใหญ่ๆ
ในการทำการตลาดที่ไม่ได้คำนึงถึงคุณค่าที่แท้จริงของความเป็นสิ่งมีชีวิตและคุณธรรมใดๆเลย
...และอาจมากถึงขั้นต่อต้าน

และจากข้อความบนแผ่นหินหน้าโบถส์เล็กๆ แห่งหนี่งในลอนดอน   ที่มองไปเห็นอย่างบังเอิญในช่วง
ที่รถติดไฟแดง   และทำให้ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ต่อในอังกฤษ   แต่ย้ายจากลอนดอนไปอยู่ในเมืองเล็กๆ
ที่อยู่ในปัจจุบัน   เพราะคำนึงถึง "Value of Life"  เป็นหลัก  และขอฝากข้อความนั้นมาให้.พิจารณาด้วย..

"For what shall it profit a man, if he shall gain the whole world, and lose his own soul?"

ป.ล. อ้อ..ดีใจด้วยครับ  ที่เข้าถึงปัจจัย 4 ของชีวิต ตามหลักพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง

ขอบคุณสำหรับรีวิวทุกชุดมากครับ ภาพสวย ข้อมูลเยอะ สนุกมากเลยครับ

ขอบคุณมากครับกาแฟ สำหรับรีวิวดีดี เป็นประโยชน์มาก

เมื่อชีวิตเป็นอิสระ .... มีพลัง

ไม่ว่าเราจะเจอเรื่องอะไร เราจะผ่านไปได้

ผลลัพธ์ คือ ประสบการณ์ชีวิต ที่ซื้อไม่ได้

อ่านรีวิวนี้ ทำให้คนมีอายุคนนึง ได้นึกย้อนกลับไป

แล้วเกิด "รอยยิ้ม" ขึ้นมา

จริงๆ กะไม่ตอบ (เหมือนเคย)
แต่เห็นมีรายชื่อเป็นลูกทัวร์ด้วย เลยต้องขอเม้นตอบบ้าง
อยากจะบอกว่าขอบคุณมากค่ะ สำหรับรีวิวทั้งหมด และรูปสวยๆ
ได้เห็นและรู้อะไรหลายๆอย่างเลยจากการอ่านกระทู้
ยิ่งได้อ่านตอนนี้แล้วชอบจัง
เห็นความกล้าในหลายๆอย่าง ขอคาระวะเลยค่ะ
อเมริกา เป็นประเทศที่อยากจะไปตั้งแต่เด็กๆ
เพราะอยากไป disneyland
แต่พอโตขึ้น ไม่คิดอยากไปเลย
ดูมันใหญ่เกิน ไม่รู้จะลงรัฐไหนดี 555
เลยไปประเทศอื่นๆแทนดีกว่า
แต่จากการอ่านรีวิวชุดนี้
มันทำให้เราอยากไปอเมริกาอีกครั้ง
ไว้ว่างๆเมื่อไหร่ ขอตามรอยรีวิว ไปอเมริกาด้วยคนนะคะ
เราเป็นลูกทัวร์ที่ไม่ได้ตามทุกกระทู้
แต่เดี๋ยว จะไปไล่ตามอ่านให้ครบทุกที่นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับรีวิวทั้งหมด
ไว้จะตามเป็นลูกทัวร์ในทริปหน้านะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ

ขอคารวะ

รูปภาพก็สวยมากๆ  จะคอยติดตามรีวิวที่อื่นๆของคุณอีกนะคะ
อ่านแล้วสนุกมากๆ  ไม่รู้สึกว่าเบื่อเลยคะ

ปล. เจ้านายคุณใจดีจัง

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีนะครับ

รีวิวสุดท้ายนี้ทำให้อยากย้อนกลับไปดูรีวิวที่ผ่านๆมาอีกครับ

มาร่วมขบวนปิดรีวิวของพี่กาแฟด้วยครับ




ไม่มีอะไรมากกว่า  "ขอบคุณมากครับ"

รีวิวของพี่ก็เหมือนหน้าต่างที่ทำให้คนที่ไม่เคยไปได้รู้จักกับอเมริกามากขึ้น


และผมเชื่อว่า  อาจจะมีใครกำลังต้องการที่จะไปเหมือนพี่เหมือนกันแต่อาจจะลังเลอยู่ก็ได้ครับ

ขอเอาตอนจบไปแชร์ใน FB นะครับพี่กาแฟ  

ชอบความคิดอยู่ตอนนึง ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นใช้ให้คุ้ม ^^

อ่า.....ถึงตอนสิบแหล่ะ....เด๋ววันทำงานมาอู้ดูต่อ....กลับบ้านแหล่ะ....555...

เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านครั้งแรก  (55 ล่าไปไหมเนี่ยเรา) แต่ขอบอกว่า "สุดยอด"ค่ะ จะขอตามย้อนอ่านทีหลัง  ภาพสวย รีวิวสนุกจริงๆค่ะ

หวัดดีคับ อ่านสนุกมากคับ ชอบการเล่าเรื่องของคุณ มันจินตนาการตามได้เลย

ผมได้ใช้บริการข้อมูลของคุณตอนไปซานฟรานเมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมานะครับ เรียกว่าตามรอยเลยก็ว่าได้ แต่ไปได้ไม่ครบหรอกครับ ชอบซานฟรานมาก อยากกลับไปอีก แต่ไกลเหลือเกิน

ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆให้อ่านนะคับ โชคดีคับ

ถ้าใครสังเกต จะรู้ว่าช่วงหลังนี้พี่มีเวลาไม่มาก ก้เลยห่างจากพันทิป และห่างจากการเข้าชมรีวิว จะเข้าไปอ่านโดยละเอียดก็ต่อเมื่อต้องการหาข้อมูลปลายทางจากรีวิวนั้นๆ

อเมริกา เป็นปลายทางที่ พี่ยังไม่จำเป็นต้องหาข้อมูล เพราะคงจะหาเวลาไปยากในเวลาอันสั้นนี้ แต่สำหรับรีวิวยาวๆรีวิวนี้ พี่มองเห็นความตั้งใจของคนรีวิว จึงพยายามแวะผ่านเข้ามาทักทายทุกครั้ง ที่เปิดมาเจอช่วงถ่ายทอดสด

รอตอนสุดท้ายนี้อยู่เหมือนกัน ตั้งใจไว้ด้วยว่า ถึงจะมาไม่ทันช่วงถ่ายทอดสด ก็จะเข้ามาทักทาย

ไม่บ่อยนักที่พี่จะตั้งใจอ่านรีวิวทุกตัวอัการโดยละเอียด แต่รีวิวตอนจบนี้พี่ขอละเมียดทุกอักขระเลยนะ  


อ่านจบ..

มันตื้นตันใจ มันรู้สึกบอกไม่ถูก ถ้าเป็นในโรงละคร หรือเวทีการแสดงอื่นๆ ก็คงต้องลุกขึ้นยืนปรบมือกึกก้องนั่นแหละ มันเยี่ยมมากอ่ะ เยี่ยมในเรื่องของความตั้งใจ เพราะพี่ก็เป้นคนรีวิวคนหนึ่ง เข้าใจถึงความยากลำบากในการรีวิว แต่รีวิวที่เนื้อหาแน่นปึ้ก และข้อมูลทั้งภาพและตัวอัการมากมายแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ  กาแฟทำได้เยี่ยมมากค่ะ

อย่าลืมช่วยกันกดเก็บเข้าคลังกระทู้นะคะ รีวิวแบบนี้ต้องเก็บไว้ให้อยู่ยั้งยืนยงค่ะ  

ผมไม่เคยแวะอ่านเลย ตั้งแต่เห็นรีวิวตอนเยอะแยะมากมาย กะว่ารอให้จบแล้วค่อยกลับมาอ่านกันทีเดียว หามรุ่งหามค่ำกัน

เลยมาอ่านตอนนี้เป็นตอนแรก จากทั้งหมดของเรื่องราว

แล้วผมจะย้อนกลับไปอ่านทั้งหมดจริงๆ ครับ ให้สัญญา ..​^_^
ปล.บางอันเหมือนเป็นการทบทวนความจำที่หายไปแล้ว ให้กลับมาจำได้อีกครั้ง ขอบคุณครับ

จากที่มาแปะกิ๊ฟให้ตั้งแต่เช้าตรู่วันแรก ตอนแรกว่าหลังจากอ่านจบแล้วจะเม้นท์คืนนั้นเลย

ก็มีเหตุว่าจะต้องได้ไปนัดเจอกันของแก๊งค์สามช่า ก็เลยเอาว่าเจอกันก่อนละกัน


ตอนสุดท้ายนี้ เยี่ยมมากเลยนะครับกาแฟ แต่ทุกตอนรวมกันแล้วถือเป็นรีวิวที่ทรงคุณค่ามากจริงๆเลย น่าภูมิใจแทนที่ได้ทำรีวิวออกมาได้ดีขนาดนี้

ถูกแล้วล่ะครับที่กาแฟได้ตัดสินใจ โดดออกไปสู่จุดหมายตามความฝันที่ต้องการตั้งแต่ยังหนุ่ม  

เพราะถ้าอายุมากขึ้น มีครอบครัว มีลูก การจะเสี่ยงอะไรแบบนี้ คงไม่ง่ายแน่นอน ....ขอคารวะหัวจิตหัวใจเลยครับ


ย้อนกลับไปดูอีกที ได้แวะไปเยี่ยมรีวิวชุดนี้ตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ  แต่ยังไม่ได้ปาดได้แซวกันอย่างเมามันแบบช่วงหลังๆ



ขอบคุณสำหรับรีวิวดีดี....ยินดีที่ได้รู้จัก......ขอโทษด้วยที่มาทำตัวเป็นเฒ่าทารก แชทซะเปลืองเนื้อที่รีวิวของกาแฟ

อ่านแล้วคิดถึงอเมริกา อยากกลับไปอีกมากๆ การเดินทางมันทำให้คนเราโตขึ้น มุมมองของเราต่อสิ่งต่างๆก็เปลี่ยนไป แต่เฟินก็ดีใจมากที่ได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น แม้จะเป็นเวลาสั้นๆแค่สามเดือน แต่ประสบการณ์มากมายที่ได้รับนั้น สามารถเก็บไว้เล่าต่อได้จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ขอบคุณรีวิวดีๆของคุณ ที่ทำให้ฉันได้หวนคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่มีสีสันที่สุดในชีวิต

ดีใจที่ได้เป็นหนึ่งในรีวิวชุดนี้มาตลอด คิดแล้วก็แอบใจหายนะที่รีวิวชุดนี้จบซะแล้ว ยังเคยคิดว่าคงได้ได้ดูไปถึงซักตอนที่ 50

ขอบคุณกาแฟมากๆที่ทำให้คนเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างเราได้ไปเที่ยวเมกาแบบละเอียดๆแบบนี้

ว่างๆสัญญาว่าจะกลับไปตามอ่านอีกครั้ง

ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ

ความคิดเห็นที่ 46   ตอนที่ 30   เราสนุกกับตอนนี้สุดๆ ค่ะ  นั่งทึ่ง  อึ้ง  ฮาแตกไปพักใหญ่เลย

 คุณCoffee Blended  ได้สัมผัสอาชีพด้านบริการมาบ้าง   เราอยากบอกเช่นกันค่ะ ว่าการทำอาชีพแบบนี้  ต้องใช้ความอดทนนั่งนับ 1 ถึง 100 ทีเดียวเชียว  แต่ก็ฝึกเราได้ดีทีเดียว   เราก็คล้ายๆ คุณนะ  เบื่อหน้าที่การเงินที่นั่งโต๊ะ เข้า ออกเป็นเวลาทุกๆ วัน แต่หน้าที่การงานเราอาจจะดูธรรมดา  แต่ก็ถือว่ามั่นคง  และวันหนึ่งก็ลาออกมา  พร้อมกับคำท้วงติงของเพื่อนๆ มากมาย  แต่เราก็อยากมาหาอะไรๆ  ใหม่ๆ  ทำ  ทุกวันนี้เราคิดถูกจริงๆ ค่ะ 

รีวิวของคุณCoffee Blended     ถ่ายทอดคุณที่เป็นคุณ   ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขมาฝากกันตลอดค่ะ   เหมือนได้อ่านไดอารี่เล่มกลางๆ  ที่ทำให้เราได้ข้อคิดหลายๆ  อย่างเช่นกัน  

เสียดายที่ไม่ได้เป็นไกด์ให้อ่ะ หุ หุ :)

เป็นบทสรุปของมหากาพย์ที่สุดยอดมากๆเลยครับ

น้อยคนที่กล้าจะออกไปค้นหาอะไรใหม่ๆแบบคุณกาแฟนะผมว่า ขอบคุณที่มาช่วยแชร์ประสบการณ์ ที่น่าสนุกและน่าตื่นเต้นอันนี้ครับ มันคงเป็นเรื่องที่จะอยู่กับคุณกาแฟตลอดไป

ผมก็เป็นลูกทัวร์คนนึงที่ไปๆมาๆ ตามโอกาส (บางทีงานเยอะนะครับ)

ถึงแม้จะอ่านได้ไม่ครบทุกตอน แต่ในฐานะคนเคยรีวิว รู้เลยว่าการจะทำรีวิวแต่ละครั้งมันใช้พลังมากแค่ไหน

รีวิวของผมขนาดไม่มีข้อมูลอะไรที่มีประโยชน์ยังเหนื่อยเลย ยิ่งของคุณกาแฟรีวิวเยอะขนาดนี้ ข้อมูลแน่นปึ๊ก

บางทีการแค่มาทักทาย ไม่ว่าจะเป็น การปาด คอมเม้น หรือให้เป็นกิฟท์  มันคือกำลังใจก้อนใหญ่ๆก้อนนึงให้คนรีวิวมีพลังในการรีวิวต่อไปครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวอีกครั้งครับ รอชมตอนต่อๆไปด้วยครับ  :)

ปอลิง ผมก็เป็น big fan ของ ETC เหมือนกันครับ ^^

ไม่เคยเข้ามาเม้นท์เลยค่ะ  
ได้แต่กดโหวตและตามอ่านแบบเหนียวแน่น แบบว่าชอบมากค่ะ  
ทั้งเนื้อหาที่ชวนอ่าน  และภาพที่ถ่ายออกมาได้สุดยอดมาก  เหมือนได้เดินทางไปด้วย
เมกาเป็นประเทศที่อยากไปแต่คงไม่ได้ไปแน่แน่ ได้อ่านรีวิวแล้วกระตุ้นความอยากมากๆ
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีดีที่เล่าสู่กันฟัง

จะตามอ่านต่อไปค่ะ

ปล แทบไม่น่าเชื่อว่าเพิ่งถอย D90 ออกมา  ถ่ายได้แหล่มมาก

จะบอกว่าประทับใจ review ทุกตอนค่ะ  ขอบคุณที่มอบความสุขให้กันมาอย่างยาวนาน  จะรอ review ครั้งใหม่นะคะ >_<

อ่านตอนนี้เสร็จ

ตัดสินใจได้ละว่าจะต้องกลับไปรำลึกอดีต
ไปตามรอยเก่าๆ ที่อยู่ในความทรงจำมานานอีกครั้งนึง

I MISS U, USA

ขอบคุณ คุณกาแฟ สำหรับรีวิวเยียมอันนี้
TWO THUMBS UP

อ่านรีวิวของคุณ Coffee Blended ทีไร อยากจะกลับไปเมกามันทุกที
จนเพื่อนบอกว่าให้ย้ายบ้านไปอยู่ San Francisco ซะเลยหมดเรื่อง ฮ่าๆ

ตกลงจบแล้วชิมิ คุณเพื่อน -_-a

รูปสวยมากมาย บางครั้งสวยกว่าสถานที่จริงซะอีก อ่านมาจนถึง ความคิดเห็นที่ 64 ที่ว่า ...คิดได้...

จุกเลย โดนใจมาก บางครั้งคนเราก็ต้องแยกแยะความฝันกับความจริง
เคยตะเกียกตะกายไม่ตัดสินใจอะไรให้แน่นอนเพราะอยากย้ายไปอยู่อเมริกาแต่ก็ไม่มีโอกาสซะที
จนเวลาล่วงเลยไปแล้ว ตอนนี้ก็คิดได้ว่า อยู่เมืองไทยดีกว่า เพราะอายุก็มากแล้ว จะให้ไปใช้ชีวิตเป็นเด็กเสิร์ฟในช่วงที่เหลือของชีวิตคงไม่ไหว

ต้องมีความสุขกับปัจจุบันให้ได้ ชีวิตต้องเดินต่อไปในทางที่ควรจะเป็น

ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆ คำบรรยายดีๆ ด้วยค่ะ

เข้ามาสารภาพครับว่า ผมเป็นลูกทัวร์แอบแฝงตั้งแต่ตอนแรก จนถึงกระทู้นี้ครับ เข้ามาอ่านทุกตอน อาจจะผ่านตาไปบ้างในบางบรรทัด พอได้มาอ่านกระทู้จบท้ายนี่แล้วทำให้ผมแอบทึ่งในตัวคุณนะครับ ที่กล้าที่จะทำอะไรในสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ

ปล. จะหาว่าผมเว่อร์ไหม ถ้าจะบอกว่าตั้งแต่เป็นสมาชิกพันทิปและเล่นพันทิปมา ผมชอบกระทู้นี้มากที่สุดครับ

ขอบคุณมากๆครับ   สำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตของจขกท.

สุดยอดจริงๆ...

เกือบจะพลาดกระทู้อำลาทริปดีๆแบบนี้ไปซะแล้ว

ต้องขอบคุณป้าเตี้ยที่มานั่งเล่าให้ฟังจนอยากอ่านด้วยตัวเอง ^^


อ่านคห.ที่สองแล้วเห็นด้วยเต็มๆค่ะ ปลาคู่เคยหยุดเพื่อไปค้นหาตัวเองซะ 3 เดือน

แล้วก็แค่เปลี่ยนฟิลด์งาน เหมือนกินยาแก้ปวดจริงๆ หายได้พักนึงแล้วก็เป็นอีก


ไม่รู้จะมีโอกาสได้ถอนไหม หรือคงต้องวัดดวง ว่าถ้าร่างกายไม่ heal ตัวเอง ก็คงต้องให้มันเน่าจนหลุดไปเอง 555

แต่สิ่งนึงที่ได้มาตอนหยุดไปค้นหาตัวเอง คือ มาติดพันทิป นี่ล่ะ ^^

ขอบคุณสำหรับรีวิวทั้งชุดอีกครั้งนะคะ แม้ว่าจะเป็นลูกทัวร์ที่แอบขึ้นแอบลงกลางทางก็ตาม

ขอบคุณคุณกาเเฟมากๆๆ เราก็เคยไปอยู่เมกา 3 เดือนกลับมาเเล้วรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นมากๆ

เเต่ถามว่าให้ไปอยู่ไปมั้ย ตอบเเบบไม่ต้องคิดเลยค่ะว่าไม่ไปฮ่าๆๆ ขอบคุณที่ทำให้เราเหมือนได้กลับไป

เมกาอีกครั้งหนึ่งค่ะ ><"  ภาพสวยมากๆๆ

เป็นรีวิวที่เยี่ยมจริงๆๆค่ะ

ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจให้กับเรานะค่ะ
อ่านรีวิวของคุณแล้วเราได้แง่คิดอะไรบางอย่างได้เลย


^___^

ร้านดาราไทยลาว ที่คุณไปทำงานนี่ สามารถฟ้องร้องได้เลยนะเนี่ย เจ้าของร้านไม่มีสิทธิ์เก็บทิปพนักงานและเงินค่าแรงต่ำกว่ากฏหมายกำหนดไว้ ร้านอาหารไทยที่นี่ส่วนใหญ่จะมีแต่นักเรียนหรือคนผิดกฏหมายเข้าเมืองไปทำงาน หารู้ไม่ว่าตัวเองสามารถฟ้องร้องได้เหมือนกัน เจ้าของร้านผู้จัดการร้านรวมถึงคนทำงานในครัว ไม่มีสิทธิเอาทิปของพนักงานเสริพ เสียดายที่คุณกลับไปแล้ว ไม่งั้นจะแนะนำให้ไปร้องเรียนก่อนกลับ จะได้เงินที่เสียไปกลับคืนมาหมดจากเจ้าของร้าน

เดี๋ยววันหยุดจะนั่งอ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลยนะคะ
พอดีวันหยุดนักขัตฤกษ์ก็ทำงาน  อยากอ่านมากๆ
พอดีพลอยเองเคยรีวิวที่ไปอเมริกาไว้เหมือนกัน
ที่พกเงินไปแค่30เหรียญอ่ะค่ะ ที่ไปวุ่นวายอยู่กับพี่สาว14วัน
แล้วคุณ Coffee Blended ก็เคยมาพิมพ์ความเห็นเอาไว้ค่ะ จำได้ๆๆ
อ่านแล้วได้ความรู้แบบนี้ชอบมากๆเลยค่ะ
ภาพก็ส๊วย สวย ...ขอบคุณที่มารีวิวให้อ่านนะคะ

กลับมาอ่านอย่างละเอียดอีกรอบครับ ต้องบอกว่าประสบการณ์การใช้ชีวิตของเฮียนี่สุดยอดจริงๆ การกล้าตัดสินใจที่่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมีแบบแผน และ หัวใจที่เปิดกว้าง เป็นข้อคิดที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง และ สร้างแรงบันดาลให้ใครอีกหลายๆ คน กระทู้นี้ถือเป็นสุดยอดกระทู้ในดวงใจของผม และ ดูดกิฟผมไปเยอะด้วย

อ่านแล้วรู้สึกประทับมาก  ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆที่นำมาเล่าสู่กันฟัง :D

รอเก็บตังค์ได้เมื่อไหร่ สักวันหนึ่งจะไปตามรอยค่ะ

ขอบคุณมากๆสำหรับรีวิวดีดี และภาพสวยๆนะคะ

เก็บกระทู้นี้ไว้ในคลังเรียบร้อย ยังตามอ่านไม่หมดค่ะ ได้แต่ดูคร่าวๆ

ไว้มาตามอ่านทีหลัง



ปล. ดีใจ มีชื่อเราเป็นลูกทัวร์ด้วย  :))

เยี่ยมครับ อ่านเพลินดี ครบทุกรส ขอบคุณครับ

ซึังกินใจ ให้อะไรกับชีวิตดีเหมือนกัน อ่านไป จินตนาการไปเหมือนเข้าไปอยู่กับช่วงชีวิตตอนนั้นด้วยจริงๆ ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

เข้ามาให้กิฟต์ #300 ค่ะ
ปิดกระทู้ได้เลยนะคะนั่น -_-"

...อยากบอกว่า รีวิวบทนี้ของคุณกาแฟอ่านแล้ว 'กินใจ' มากกกก

แม้จะไม่มีโอกาสอำนวยให้ติดตามทุกบททุกตอน
แต่นับถือในความ'มีใจ'และ 'ตั้งใจ' ของคุณกาแฟในการทำรีวิวนี้..จนจบ
(นับถือค่ะ เพราะตัวเองไม่เคยได้ทำรีวิวภาคยาวๆได้จบเลยสักแห่ง)

ขอบคุณ..สำหรับข้อคิด..สีสันของชีวิต..และประสบการณ์ดีๆ..ของคุณกาแฟ
อ่านแล้วทำให้ตัวเองมองย้อนกลับไป สมัยที่เคยไกลบ้านอย่างคุณกาแฟ...ที่โน่น
เป็นรสชาดของชีวิต ที่ไม่เคยจางจากความทรงจำเลย

ชอบและประทับใจรีวิวบทนี้ของคุณกาแฟจริงๆ
เป็นรีวิวที่..มากกว่า...การท่องเที่ยว
เป็นรีวิวที่ 'ได้ใจ' ..เราไปจริงๆ

...say goodbye...ในบทนี้
แต่คงได้... say Hi.... กับอะไรดีๆอีกในบทหน้านะคะ

                                                                                   

ตามมาส่งท้ายมหากาพย์ด้วยนะคะ
ตามอ่านเกือบทุกตอน เดี๋ยวว่างๆจะทยอยอ่านเก็บตกให้หมดเลย
เพราะเป็นรีวิวที่อ่านแล้วเพลินมากๆ รูปสวยแถมบรรยายสนุกอีก
ขอบคุณพี่Cofee Blendedมากๆๆๆ ที่่ทำรีวิวคุณภาพแบบนี้
ยกให้เป็นรีวิวที่ชอบที่สุดของปีเลย^^

หลังเรียนจบแอบมีความคิดจะfly the nestเหมือนกันค่ะ
เพราะตอนนี้ก็เบื่อกรุงเทพแล้ว เบื่ออะไรเดิมๆ
รู้สึกอยากใช้ชีวิตให้มันเต็มที่
ถ้าไม่ลองซักครั้ง แก่ไปจะเสียดาย 555
ขอบคุณอีกครั้งที่มาแชร์ประสบการณ์ดีๆนะค๊าา

ยอมรับว่า ไม่ได้อ่านทุกรีวิว บางรีวิวก็ดูแต่ภาพ... แต่ก็ติดตามมาตลอด

แต่รีวิวปิดท้ายนี้... อ่านทุกตัวหนังสือ ดูทุกภาพ ผ่านสายตา....

มันโดนใจมากๆเลยค่ะคุณกาแฟ... คุณเป็นไอดอลของเราอ่ะ >___<!!

กด 100 Like ไม่ได้  ก็ขอให้ 100  เอาไปเลยค่ะ \(>.<)

ผมก็ยังคงตามมาเป็นลูกทัวร์ที่ขึ้นรถคนสุดท้ายเกือบจะทุกทีเลยครับ ^^

แอบใจหายเหมือนกันนะครับ ที่เป็นรีวิวทริปอเมริกาตอนสุดท้ายแล้ว
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ จนทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองต่ออเมริกาไป
หลายอย่างเลยครับ ขอบคุณมากๆ ที่ได้ตั้งใจทำรีวิวออกมาได้สุดยอด
ขนาดนี้ นับถือในความพยายาม และความตั้งใจจริงๆ

ยิ่งตอนนี้ได้รู้ถึงเบื้องหน้า เบื้องหลังในการเกิดทริปนี้ขึ้น ทำให้เข้าใจ
และ รู้จักตัวตนของคุณกาแฟมากขึ้น ยอมรับในการตัดสินใจเลยครับ
ใจนักเลงมากๆ ผมได้แต่คิดนู่นนี่นั่นมาเรื่อย แต่ไม่กล้าจะทำอย่างที่
ใจต้องการเลย อิอิ

รีวิวตอนนี้ชอบที่สุดในทุกๆ ตอนอ่านตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ได้ลุก
ไปไหนเลยครับ

อยากให้รีวิวชุดนี้ได้ตีพิมพ์ออกมาเป็นรูปเล่มจังเลยครับ

ขอบคุณที่มารีวิวประสบการณ์ดีๆให้อ่านค่ะ

ดิฉันก็เป็นประเภทเดียวกับเจ้าของกระทู้เหมือนกัน ใช้ชีวิตตอนนี้ให้คุ้ม เลยไม่ค่อยมีเงินเก็บเท่าไหร่ กลัวตายเร็วแล้วตัวเองจะเสียดายทีหลัง

ของดิฉันยังไม่เท่าเจ้าของกระทู้ แค่ไปแบ็คแพ็ค 3 เดือน รอบเอเชีย แต่ก็คุ้มแล้วเป็นความทรงจำที่ดีของดิฉันแล้ว

เคยคิดอยากจำทำเหมือนเจ้าของกระทู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ติดภาระบางอย่างเลยทำไม่ได้ ถ้าหมดภาระแล้วได้ทำแบบนั้นแน่นอน

เฮียๆ ผมนั่งอ่านกี่รอบก็ยังซึ้งกินใจ ทนไม่ได้ต้องมาเม้นต์อีกรอบ
อ่านทุกครั้งก็ได้ข้อคิดใหม่ๆเสมอ เยี่ยมจริงๆครับ

จะกด..LIKE สักสิบรอบ ^__^

คุณ Pingkerton* - ขอบคุณนะครับที่ใช้รีวิว SF ผมเป็น guideline จริงๆ ว่างๆพาไปเดินเล่นแถว Milwaukee บ้างสิครับ อยากเห็น

คุณ คนไกล...สุดขอบฟ้า - ได้เลยครับ ต้องขอบคุณมากๆนะครับ คนเขียนรีวิวตั้งใจเขียน คนอ่านตั้งใจอ่านก็ดีใจครับเป็นกำลังใจชั้นดีเลย

คุณ ##ขออภัยป้ายหน้าไม่จอด## - ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เตือนมานะครับ ความจริงก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะลงดีไหมเรื่องร้านอาหารเพราะว่าจะมีปัญหา

ไหมที่เขียนเรื่องร้านอาหาร แต่เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว จุดประสงค์ไม่มีอะไรเลยนอกจากมาแชร์ประสบการณ์ให้อ่านกัน เลยขอแชร์ดีกว่าครับ

คุณ halfofw - มันเป็นของนอกกายครับพี่ 5555 ความจริงแล้วก่อนไปผมยังไม่แน่ใจว่าจะไป 6 เดือนหรือจะไปยาว ใจมันอยากไปยาวๆมากกว่าเลย

ตัดสินใจขายรถทิ้งไปเลยละกัน กลับมาค่อยว่ากันใหม่ อิอิ

คุณ SyeSanDee - ผมก็ชื่นชมความคิดของคุณผ่านกระทู้รีวิวของพี่ cobragold เช่นเดียวกันครับ แอบเป็นแฟนคลับของทั้งสองสาวที่เหมือนจะ

สวยขึ้น โตขึ้นทุกวันๆ ยังไงลูกเรียนจบแล้วก็กลับมาอยู่บ้านเรานะครับ ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆด้วยครับ ^^

คุณ Destiny-Boy - ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจกันเรื่อยๆนะครับ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อไปครับ

คุณ ตามกาลเวลา - ขอบคุณมากๆครับพี่ต้อง ประสบการณ์ชีวิตซื้อไม่ได้จริงๆครับ ผมดีใจ และรู้สึกภูมิใจกับตัวเองมากๆที่ตัดสินใจเลือกจะไปใน

ตอนนั้น

คุณ Someone In This World - ขอบคุณนะครับที่สุดท้ายแสดงตัวออกมา แถมยังเมนต์ซะยาวจนคนทำรีวิวชื่นใจขึ้นเยอะเลยครับ ยังไงขอให้มี

โอกาสได้ไปเยือน US ไวๆนะครับ

คุณ bhurinut - อย่าถึงขั้นคารวะเลยคร้าบบ ไม่ถึงขนาดนั้น ^^

คุณ มาอี่ - ด้วยความยินดีครับ แล้วพบกันในรีวิวชุดต่อไปครับผม

คุณ โปนาโปเน่ - ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ และกิฟที่ให้มาเรื่อยๆนะครับ

คุณ tp14d - ขอบคุณที่เอารีวิวไปแชร์ใน FB นะครับ ปลื้มๆ ว่างๆแอดมาเป็นเพื่อนกันได้นะครับ และถ้าตัดสินใจจะไปขอให้โชคดีนะครับ

คุณ fendybu - คิดแบบนั้นจริงๆครับ เรื่องชีวิตคนเรามันสั้น อยากทำอะไรก็ต้องรีบทำนะครับ ^^

คุณ ถนนสายนี้เปรี้ยว - ขอบคุณนะครับน้าเปรี้ยวที่ย้อนตามไปชมมหากาพย์ชุดนี้

คุณ waru_y - ถึงมาตอนสุดท้าย แต่ก็เหมือนจะเก็บครบนะครับ เพราะทุกอย่างทั้งหมดในรีวิวชุดนี้จะอยู่ในตอนจบนี่แหละครับ

คุณ เอริก้าคุง - ด้วยความยินดีเลยครับ เพราะการทำรีวิวซานฟรานโดยละเอียด ก็เพื่อให้ตามรอยได้สะดวกสบายครับ เพราะข้อมูลหาอ่านได้น้อยจริงๆ

ใน blueplanet ของเรา ยังไงก็ขอให้ได้มีโอกาสกลับไปอีกไวๆนะครับ

คุณ prettyguide - ขอบคุณครับพี่นุศ เรื่องยุ่ง เรื่องว่างนี่ผมเข้าใจจริงๆ เพราะบางทีงานยุ่งๆลืมเก็บรีวิวดีๆไปก็หลายรอบครับ ยังไม่รวมเวลาไป

เที่ยวกลับมาทีกว่าจะตามเก็บรีวิวจบเหนื่อยเลย ต้องยอมรับว่าหลังๆรีวิวท่องเที่ยวในห้องบลูนี่เยอะจริงๆครับ ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับพี่นุศ รีวิวจบแล้ว เอ้าาา

ฉลองงงงง ชนนนนนน

คุณ Eakarin - ต้องยอมรับว่ารีวิวมันเยอะจริงๆครับ กว่าจะทำจบแต่ละตอนเรียกว่าเหนื่อยมากๆครับ แต่ขึ้นอยู่บนหลังเสือแล้วลงยาก เลยต้องทำต่อ

ให้จบครับ

คุณ Palm Jung Won - หูยยยย พี่เถียน ไม่เคยคิดอย่างงั้นเลยนะครับ คิดเสียว่าพี่เถียน พี่เสือ ป้าฟู ยายบง และอีกหลายๆพี่ ออกจะช่วยสร้างสีสันให้

รีวิวผมไม่เหงา ยิ่งมากันครบตอนถ่ายทอดสดนะ เรียกได้ว่าแทบจะฮากลิ้ง ยังจำได้ดีในตอนที่ทำรีวิว Ocean Beach รูปมี 30 นิดๆ แต่จบกระทู้เป็นหลักร้อย

5555

คุณ Fernpferd* - ขอให้ได้กลับไปที่โน่นไวๆนะครับ ต้องยอมรับว่าการเดินทาง ทำให้เราได้ประสบการณ์ดีๆ (และไม่ดี) ทำให้เราเติบโตขึ้น มอง

อะไรได้กว้างขึ้นจริงๆครับ ขอบคุณที่แวะมาชมรีวิวด้วยกันนะครับ

คุณ biGbOySalaDbAr - ส่วนผมเสียใจที่คุณบอยชวดรางวัลตลอดเลย ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับที่ตามชมตั้งแต่ล๊อกอินชื่อเก่า จนเปลี่ยนล๊อกอิน

แล้วก็ยังตามมาเก็บตกตลอด

คุณ DOGHALL - ขอบคุณครับพี่บี ตอนนี้ก็ไม่เชิงว่าเบื่องานนั่งโต๊ะ แต่เริ่มอยากมีอิสระโดยการเป็นนายตัวเองเหมือนกัน แต่ยังคิดไม่ออกจะทำ

อะไรดีครับ ยังไงก็ขอบคุณพี่นะครับที่แวะมาเที่ยวด้วยกัน

คุณ classhopper - ไว้รอบหน้าไม่พลาดแน่นอนครับพีท แล้วเราต้องเจอกันที่เมกา

คุณ ออร์-ฟิ-อุส_orpheus - ความจริงถ้าตอนนั้นไม่เบื่อขั้นสุด คงไม่คิดทำอะไรแบบนี้หรอกครับ ขอบคุณคุณออร์ด้วยนะครับที่แวะมาเรื่อยๆ งานยุ่งบ้าง

ว่างบ้างอันนี้ไม่ว่ากันอยู่แล้ว เพราะรู้ว่าถ้าคุณออร์ว่างนี่ยังไงก็ไม่พลาด แต่ตอนนี้สิผมเพิ่งกลับมาจากเที่ยวต้องตามรีวิวอีกเพียบเลยเหมือนกันครับ

คุณ MyDonat - อย่าเพิ่งคิดว่าจะไม่ได้ไปสิครับ เรื่องกล้อง พอดีผมเคยถ่ายพวก SLR (กล้อง manual แบบใช้ฟิล์ม) ตอนสมัยเรียนปี 1 เลยพอมี

พื้นฐานอยู่บ้างครับ แต่พอกล้อง compact digital เข้ามา ผมก็ใช้แต่ compact digital ตลอดเลย เพราะว่าไม่เปลืองฟิล์ม จนมาก่อนไปเมกานี่แหละครับ เลย

ยอมกัดฟันซื้อกล้องตัวนี้ครับ

คุณ ก่วยก๊วยตาลสด - คิดว่ารีวิวชุดต่อๆไปก้อยังคงถูกใจคุณก่วยแน่นอนครับ

คุณ พริกดอง พริกน้ำส้ม - ยังไงถ้าได้ตัดสินใจกลับไปเที่ยวเมกาแล้ว ทำรีวิวมาฝากกันบ้างนะคร้าบบบบบบ

คุณ Jubnosuke - แต่ที่ SF ก็เป็นเมืองที่น่าไปจริงๆนะคร้าบบบ

คุณ artiesmartie - จบแล้วคุณเพื่อน

คุณ mungkood - จริงๆถ้าอายุยังไม่ใกล้ 30 คงจะอยู่นานกว่านี้ครับ อย่างที่บอกว่าเสียดายที่มาช้าไป พ่อแม่ก็เริ่มแก่ลงทุกวันๆครับ เพื่อน และ

สังคมผมก็อยู่ที่นี่ เลยคิดว่ากลับบ้านดีกว่า

คุณ ลิงกินกะปิ - ก็ยังขอบคุณนะครับที่เมนต์ทิ้งท้ายในรีวิวตอนสุดท้าย หายงอนและให้อภัยครับ ขอบคุณที่ชอบรีวิวตอนนี้มากที่สุดในพันทิพนะครับ

ปลื้มมากๆครับ

คุณ ข้าวซอยคอยเครื่องเคียง - ด้วยความยินดีเลยครับ

คุณ piscespair - ขอบคุณนะครับพี่ปลาคู่ที่ตามมาเที่ยวด้วยกันครับ แถมเรายังมีช่วงพักงานเหมือนกันด้วย สารภาพว่าติดพันทิพหนักๆก็ช่วงว่างงาน

ตอนอยู่ที่โน่นแหละครับ ไปๆมาๆเลยติดยาวจนกลับเมืองไทยเลย 5555

คุณ อยากเป็นลูกชายเพื่อนเเม่ - ให้กลับไปอีกผมก็ไม่เอาเหมือนกันครับ คิดว่าผมคงเหมาะที่จะไปรับบทในฐานะนักท่องเที่ยวแบบเต็มตัวมากกว่า

ครับ

คุณ koy_onair - ขอบคุณนะครับที่เอาสิ่งที่ผมแชร์ในรีวิวตอนนี้ไปต่อยอดคิดได้ต่อครับ ยังไงถ้าตัดสินใจอะไรไปแล้ว ก็อย่าไปเสียดายนะครับ

คุณ whatta hell? - จริงๆก็รู้แหละครับว่าโดนเจ้าของร้านเอาเปรียบ แต่ว่าผมไม่มีประสบการณ์ แล้วงานแถว SF-Bay Area นี่หายากจริงๆ ก็เลย

ยอมทำดีกว่าไม่ได้งานอะครับ เจ้าของร้านก็ไม่ได้โหดร้ายมากเมื่อเทียบกับหลายๆร้านที่ผมเจอครับ แถมผมอยู่ไม่นานด้วยครับ ก็เลยถือว่าช่างเหอะ ไม่เป็นไร

ครับ ถือว่าเค้ายังพอให้โอกาส

คุณ la liberte' - ยังจำรีวิวคุณได้เสมอครับ จำได้ด้วยว่าเคยแวะไปร้านอาหารคู่กรณีผมด้วย

คุณ keep it up - ขอบคุณนะครับพี่ตุ๋ม เมนต์ซะซึ้งใจเลยเนี่ยยยยย ให้กระทู้ผมเป็นกระทู้ในดวงใจเลยหรอครับ

คุณ จบบริบูรณ์ - ชอบชื่อ log in มากๆครับ สมกับชื่อตอนจริงๆ จบบริบูรณ์ อิอิ ไม่มีตอนเสริมแล้วคร้าบบบบบ

คุณ Soleindee - ยังไงขอให้มีโอกาสได้ตามรอยสักวันนะครับ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจด้วยครับ

คุณ Escalera_ccl - ขอบคุณมากๆครับ

คุณ jeen&jaw - ชื่นใจครับที่อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมกับคนรีวิวไปด้วย ยังไงก็เชิญชมรีวิวชุดหน้าต่อนะครับ

คุณ artiesmartie - ไม่คิดเหมือนกันว่าตอนนี้จะคนคับคั่งขนาดนี้อะคุณเพื่อน

คุณ Nanfah - ขอบคุณนะครับพี่น่านฟ้า อ่านแล้วปลื้มใจ และมีกำลังใจที่จะเข็นรีวิวชุดต่อไปจริงๆครับ ยังไงรอชมรีวิวของพี่น่านฟ้าด้วยเช่นกันนะครับ

ถึงแม้ว่านานๆจะมาที แต่มาทีไร ทำเอาผม อ่านได้เพลินๆตลอดเลย

คุณ embarcadero - จำได้ว่าน้อง embarcadero เคยไป Work มาใช่ไหมครับ พี่รู้จักเด็ก Work หลายๆคนก็ไปมารอบนึงแล้วติดใจจนต้องกลับ

ไปอีกครับ ยังไงถ้ากลับไปแล้ว ก็อย่าลืมใช้ชีวิตให้คุ้มค่า อย่าทำแต่งานอย่างเดียวนะคร้าบบบบบบบ

คุณ หมียักษ์ อยากเที่ยว - ขอบคุณนะครับคุณกิฟ ยังไงเดี๋ยวเจอกันต่อในรีวิวชุดหน้าครับ

คุณ Juone - ขอบคุณคุณจูวันด้วยนะครับ ตอนสุดท้าย เป็นเหมือนบทสรุปตั้งแต่เริ่มต้นจนจบจริงๆครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมาให้กันโดย

ตลอดนะครับ ตอนนั้นถ้าไม่เบื่อมาก ก็คงไม่ตัดสินใจแบบนี้ แต่เมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ไม่เคยเสียใจกับมันครับ สิ่งที่ได้กลับมามันคุ้มค่าจิงๆครับ

คุณ luvreise - เรื่อง backpack รอบเอเชีย ก็อยากลองสักครั้งครับ แต่ว่าคงทำได้เต็มที่แค่เดือนเดียวแหละครับ ^^

คุณ ฟองนมเย็น - แวะมาตั้งหลายรอบนะอ๊อกซี่ ยังไงรอไปให้กำลังใจชุดต่อไปด้วยเน้ออออ

คุณ ชบาข้างรั้ว - ระวังเมื่อยนิ้วนะครับ กดหลายรอบเลย

ขอบคุณนะคะ

พี่สาวบอกอยู่เหมือนกันว่า ร้านนี้เงินหายตล๊อดตลอดค่ะ
ตอนที่พี่สาวทำอยู่ก็เหมือนกัน 55

คุณ wachu - ด้วยความยินดีครับ

คุณ la liberte' - เพื่อนผมไปรู้จักเด็กอีกคนที่เคยทำงานร้านนี้ ก็บอกแบบนี้เหมือนกัน แต่ช่างมันครับ เหตุการณ์มันผ่านไปละ คิดในแง่ดี ผมก็ได้อะไรๆเยอะจากร้านนี้เหมือนกันครับคุณพลอย

ขอบคุณคุณ Coffee Blended สำหรับรีวิวมหากาพย์ดีๆอย่างนี้ค่ะ
ตอนก่อนจะมาที่ซานฟรานนี่ก็เคยสอบถามคุณ Coffee หลายอย่างเลยทั้งตั๋วเครื่องบิน แวะเที่ยวที่เกาหลี เดี๋ยวจะไล่ตามอ่านรีวิวให้ครบเลยค่ะ (ตอนนี้มัวแต่ชิวในซานฟราน ยังเที่ยวไม่ครบเลย =_=') อาทิตย์หน้าสอบเสร็จก็จะมีเวลาแล้ว :)

มาปิดกระทู้หรือเปล่าครับ  

ได้อ่านกระทู้นี้อย่างตั้งใจ หลายสิ่งหลายยิ่งที่เขียนทำให้นึกถึงความรู้สึกของตัวเองในสมัยที่เป็นคนไกลบ้าน ใช้ชีวิตอยู่ช่วงหนึ่งในอเมริกา อเมริกาสำหรับคนที่ไปเที่ยวกับคนที่ไปใช้ชีวิตมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน คิดว่าใครหลายคนที่เคยใช้ชีวิตช่วงหนึ่งของอเมริกาก็คงได้ประสบการณ์และมุมมองที่เปลี่ยนไปเกี่ยวกับชีวิต  ดีใจที่น้องกาแฟมีโอกาสมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์และความทรงจำกลับไป

มีคนบอกว่าสมองกับหัวใจห่างกันแค่คืบ แต่ต้องเดินทางรอบโลกเพื่อหาความสัมพันธ์ของสองสิ่งนี้ ยิ่งเดินทางเท่าไหร่ก็ยิ่งเข้าใจมันมากขึ้น แปลกมั้ยครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดี ๆ ชุดนี้ที่jทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น มีโอกาสไปเที่ยวอเมริกากันอีกมั้ยครับ เหลือวีซ่าอีกตั้งหลายปี ไม่ใช้ก็เสียดายแย่  

คุณ blueraccoon - ขอบคุณนะครับ ฝากเที่ยวซานฟรานเผื่อกระผมด้วยนะ ช่วงนี้อากาศที่นั่นกำลังดีเลยแหละ อิจฉา

คุณ Cherokee1 - ขอบคุณพี่เชอที่มาปิดกระทู้ให้นะครับ เห็นด้วยกับความเห็นของพี่เลยว่าไปเที่ยวกับไปใช้ชีวิต มันต่างกันอย่างสิ้นเชิงครับ ดีใจเช่นกันที่มีโอกาสได้เหยียบ ไปสัมผัส ไปตามหาตัวเองที่ดินในแห่งเสรีภาพแห่งนี้ ขอบคุณพี่นะครับสำหรับกำลังใจ ถ้ามีโอกาส ขอให้พาผมเที่ยวเมกาด้วยนะครับ ยังมีอีกตั้งหลายที่ที่อยากไป แต่ยังไม่เคยไป

บอกได้ว่าสุดยอดรีวิวค่ะ พี่ วาย วาย สวิม แนะนำให้เข้ามาอ่าน
เริ่มตอนนี้เป็นตอนแรก โดนใจค่ะ   ตอนนี้อยู่โอไฮโอ จะกลับไปเขียนบล๊อกเหมือนกัน บอกได้ว่าที่น้องเขียนนััน ใช่เลยค่ะ

คุณ kimmybangkok - ขอบคุณมากๆครับ เริ่มตอนนี้เป็นตอนแรกก็ถูกแล้วล่ะ เพราะผมตั้งใจให้เป็นทั้งจุดเริ่มต้น และบทสรุปไปในตัว

มาสายเกินไป ทำไมไม่เคยเจอกระทู้นี้นะ ชอบมากๆครับ มันคือความฝันของผมจริงๆ ผมอยากที่จะทำแบบนี้ซักครั้งในชีวิต ยอมรับเลยเหมือนต้องมนต์สะกดทั้งๆที่ยังไม่ได้คลิกดูรายละเอียดตอนต่างๆ แค่อ่านตั้งแต่ตอนแรกมาถึงตอนท้ายแค่นี้ก็รู้สึกอิ่มเอมใจ อย่างบอกไม่ถูก ซึ้งอึ้งๆ ยังไงไม่รู้้ เดี๋ยวกลับไปไล่ดูทีละตอนก่อนนะครับ เหมือนกำลังท่องไปในความฝันของตัวเอง ขอบคุณมากๆครับ

อ่านแล้วมีความสุขจริงๆเลยค่ะ แล้วนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น

เป็นช่วงที่ดีที่สุดในชึวิตเลยค่ะ

ทุกๆ break ถ้าไม่ได้กลับเมืองไทยก็จะเช่ารถขับไปกับเพื่อนๆ
เรียกได้ว่าไปมาเกือบทุกรัฐ ใน US บน main land เลยค่ะ
ยกเว้น Alaska กับ Hawaii เท่านั้น

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สำหรับรีวิวดีๆ ให้กับ Blue Planet นี้

สารภาพว่าแทบไม่เคยเปิดรีวิวจากอเมริกาเลยค่ะ   ด้วยเหตุผลกลใดไม่รู้ทำให้ต่อมอยากเที่ยวอเมริกาไม่เคยแตกสักที (ซึ่งดีต่อสุขภาพเงินในกระเป๋า)   เห็นรีวิวของคุณกาแฟผ่านตาบ่อยมากๆยังสงสัยอยู่ไปทำอะไรนักหนารีวิวไม่จบซะที ?   แต่ในขณะเดียวกันเวลาเรา รีวิวญี่ปุ่น  จะเป็นชื่อCoffee Blended เข้ามาทักทายแสดงความเห็นเสมอๆ(ขอบคุณค่ะ)  แต่กระนั้น ก็ยังไม่ได้ทำให้พี่คลิกรีวิวอเมริกาของคุณกาแฟได้อยู่ดี  ><"

ช่วงนี้ว่างจากงานดีเลย์ไปเพราะน้ำท่วม   บังเอิญได้อ่านกระทู้    #### ร่วมเฟ้นหานักรีวิวที่ชื่นชอบ และกระทู้ในดวงใจ ปี 54 ####   ซึ่งตามปกติก็ไม่ค่อยชอบแจม  เพราะคำตอบคาดว่าจะนอนมาไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ..  แต่พอได้อ่านที่สะดุดคือเหตุผลของหลายๆท่านที่พูดถึงรีวิว   Coffee Blended ที่ทำให้ต้องลองคลิกเข้ามาอ่าน   ...   แหม่ .. เป็นตอนที่35 เป็นตอนสุดท้ายที่เล่าจุดเริ่มต้นของรีวิวมหากาพย์พอดี   !!!

หลังจากรู้ที่มาทำให้รู้ว่ามันไม่ใช่แค่ไปเที่ยว  น่าอ่านจัง ..  ดังนั้น จากนี้ไปเวลาที่มีคงจะต้องเจียดให้ 34 ตอนที่ผ่านมาของ Coffee Blended Exploring USA  ซะแล้วล่ะค่ะ    ขอทำความรู้จัก Coffee Blended และ America   ไปอย่างช้าๆพร้อมๆกัน  

เกือบพลาดกระทู้ดีๆกระทู้นี้เช่นกัน

ด้วยสัตย์จริง ผมไม่ได้ติดตามซีรี่ย์เมกาทั้งหมด เหตุผลเนื่องจากไปเมกาบ่อยมาก

ถ้ามีท่านใดลงกระทู้เกี่ยวกับเมกานี่แทบจะไม่เข้าไปดูเลย

แต่จากกระทู้ซัมมารี่รวบรวมความเป็นไปทั้งหมดกระทู้นี้

ทำให้นึกถึงประสบการณ์การใช้ชีวิตต่างประเทศครั้งแรก

จะพยายามตามอ่านให้ครบครับ คิดว่าน่าจะใช้เวลาเป็นเดือน

ขอบคุณและนับถือในความพยายามรวบรวมเนื้อหาทั้งหมดจากใจจริง

เป็นน้องใหม่ เพิ่งได้ log in มาไม่นานค่ะ ก่อนหน้านี้ก็แอบเข้ามาป้วนเปี้ยนห้อง BP อยู่หลายเดือน เพิ่งได้อ่านรีวิวตอนสุดท้ายของคุณกาแฟก็วันนี้ ขอตัวไปอ่านรีวิวก่อนหน้านี้ทั้งหมดก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ และก็ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับอีกคนนะคะ ^ ^

คุณ Autumn 0215 - ขอบคุณนะครับ ที่ชอบรีวิวมากๆแล้วยังมาเมนต์ทิ้งท้ายให้อีก ^^

คุณ Najenjira - ด้วยความยินดีครับ อยากไปเที่ยวให้ครบทุกรัฐบน Main Land แต่ท่าจะยากครับ อยู่มา 6 เดือนเที่ยวได้ขนาดนี้ก็ดีใจแล้วล่ะ อิอิ

คุณ ลอร่า อิงกัลส์ - ฮ่าๆๆ อ่านจบแล้ว ระวังจะอยากไปอเมริกาแทนญี่ปุ่นนะครับ ล้อเล่นคับพี่อุ้ม ผมว่าทั้งญี่ปุ่นและอเมริกา มีเสน่ห์คนละแบบ

คุณ WONDERFUL_DAY - ขอบคุณครับลุง ปลื้มมากๆที่ลุงแวะมา อาจจะใช้เวลานานไปหน่อย ต้องค่อยๆอ่านนะคับ คิดว่าส่วนใหญ่ลุงคงไปมาหมดแล้วล่ะ

คุณ Kany_Miller - ยินดีต้อนรับครับ มีแฟนคลับเพิ่มอีกคนแว้ว เย่ๆๆๆ ^^

ตามเข้ามาดู  จากกระทู้โหวต  ที่คุณ Palm Jung Won บอกว่านี่เป็นสุดยอดรีวิวแห่งปี
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11359942/E11359942.html#35

ภาพสวยมาก  และขอชื่นชมในการทำรีวิวทั้งหมด

บางคน  แค่จะพิมพ์คอมเม้นต์  ยังขี้เกียจเลย (เช่นเราเป็นต้น)

ขอยืมคำ คห 324  "ขอบคุณและนับถือในความพยายามรวบรวมเนื้อหาทั้งหมดจากใจจริง"

เข้ามาเพราะเป็นกระทู้โหวตในดวงใจแห่งปี 2554

ตั้ง 35 ตอน คงไล่อ่านอีกหลายวันกว่าจะจบ

สมกับเป็นกระัทู้โหวตแห่งปีจริงๆ....

ชื่นชมและนับถือเจ้าของกระทู้จริงๆค่ะ ทั้งพิมพ์บรรยายย่อรูปเล่าเรื่องครบมากๆ คุณเป็นคนที่ละเอียดและใส่ใจมากๆ เห็นได้จากไล่ตอบทุกคคห. ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้จะคอยติดตามต่อไปนะคะ :)

มาขอร่วมแจมด้วยคนค่ะ ปกติไม่ค่อยจะอ่านหรือดูรีวิวไหนที่เยอะ ๆ แบบนี้มาก่อน บอกตรง ๆ เข้ามาดูแล้ว วางไม่ลง เห็นแล้วนึกอยากไปอเมริกาขึ้นมาเลย จากเมื่อก่อนไม่เคยคิดอยากจะไป ด้วยว่าอาจจะไกลเกินไปสำหรับเรา .. หรืออะไรหลาย ๆ อย่าง

ขอบคุณมากสำหรับภาพสวย ๆ ความรู้ดี ๆ ที่ได้จากการรีวิว

ไม่ค่อยได้แวะเวียนมาห้องบลูเท่าไหร่ ถ้าไม่มีเรื่องจะไปเที่ยว

พอดีว่ามาหาข้อมูลเมือง San Diego แล้วเจอกระทู้ชุดนี้เข้า พลาดมาตั้งปีกว่าเลยนะเนี่ย รีวิวได้ยอดเยี่ยมมาก นับถือจริงๆ

แล้วพออ่านไปอ่านมา (ยังอ่านไม่หมด) ช่างบังเอิญจริง ผมก็ได้ไปเยือน USA เมื่อปลายปี 2009 แต่ไปแค่ 20 วันเองครับ อยากไปยาวๆเหมือนกันนะเนี่ย
ตอนแรกตั้งใจจะไปฝั่ง west แต่ด้วยปัญหาบางอย่าง เลยได้ไปฝั่ง east แทน แต่ก็ดีนะ ได้เจอพายุหิมะสมใจเลย
แล้วจะหาเรื่องตามรอยไปฝั่ง west ให้ได้เลย

ก่อนอื่น ต้องกลับไปอ่านให้ครบทุกตอนซะก่อน

คุณ In Love - ขอบคุณที่แวะมาคอมเมนต์นะครับ ดีใจจังที่รีวิวผมติดที่ 1 สุดยอดรีวิวแห่งปี 2011 ^^

คุณ faisai - ขอบคุณมากๆนะครับที่มาชมรีวิวแห่งปี (ไม่รู้ว่าเหมาะสมกับตำแหน่งหรือป่าว) 55

คุณ JJH - ขอบคุณเช่นกันที่แวะมาชมรีวิวชุดนี้ ถึงแม้ว่าจะจบไปแล้วหลายเดือน

คุณ น้องอั่งเปา - อย่าคิดว่ามันไกลครับ แค่ตัดสินใจก้าวขาออกมา โลกก็เปลี่ยนแล้ว ถ้าอยากไปก็ขอให้ได้ไปนะคับ

คุณ bob26623 - จิงๆซานดิเอโก้ ผมยังพลาดที่เที่ยวหลายจุดเลยครับ เพราะไม่ได้ตั้งใจจะไปตั้งแต่ต้น แฮๆ ยังไงก็เที่ยวฝั่ง West เผื่อด้วยนะครับ คิดถึงอเมริกาจัง

มาอ่านรีวิวนี้เมื่อสามวันก่อนอ่านแล้วสร้างแรงกระตุ้นให้ผมได้มากเลยครับ

แรงกระตุ้นอย่างแรกคือ อยากสมัคร pantip เพื่อให้กิฟพี่ให้ได้เลยครับ

พึ่งได้ log in วันนี้ กระทู้พี่คือแรงกระตุ้นแรกของผมครับพี่กาแฟ

ตอนนี้กำลังย้อนกลับไปให้ครบ 35 นะครับ :)

คุณ MR.Jasper - ปลื้มมากๆครับ ถึงกับลงทุนสมัคร log in เพื่อมาเมนต์เลยทีเดียว ขอบคุณน้อง Jasper นะครับที่ตามมาให้กำลังใจกันนะครับ ^,^

ผมกำลังหาข้อมูลเพื่อไปเที่ยวธิเบต แต่จับพลัดจับผลูอย่างไรไม่รู้ มาลงเอยอ่านกระทู้ของคุณเสียนาน ซึ่งแม้เป็นกระทู้สุดท้ายแต่ก็ประทับใจในลีลาเล่าเรื่องแทรกข้อคิด-อารมย์และภาพประกอบ จึงอยากจะขอชมเชยมาในที่นี้ ผมได้เชฟกระทู้ไว้แล้ว เพื่อจะหาเวลากลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น

ขอบคุณสละเวลามาที่เล่าสู่กันฟัง ซึ่งเป็นประโยชน์และสิ่งบันเทิงต่อคนอีกหลายๆ คน รวมทั้งผมด้วย และผมขอให้โชคดีตลอดไปในหน้าที่การงานและการเที่ยว....

ตามอ่านย้อนหลังจนตาโหลเลยทีเดียว :) 

 

คุณ ArtLover - สงสัยตอนที่ตัดสินใจไป ผมคงจะอาร์ตตัวพ่อไปหน่อย ยังไงขอบคุณมากๆนะครับที่สละเวลามาอ่านรีวิวของผม หวังงว่าคงจะมีความสุขกับมันนะครับ บางตอนก็โม้เยอะไปหน่อย อิอิ

คุณ Glasses_Fille - ผมเชื่อครับว่ารีวิวตอนนี้ ถ้าเคยไปอยู่เมืองนอกมาพักหนึ่ง (โดยเฉพาะอเมริกา) อ่านแล้วจะอินกับมันเป็นพิเศษ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะครับ

คงไม่มีใครมาอ่านแล้วมั๊ง^^  แต่เราว่าโชคดีนะที่ได้ดูรีวิวนี้

เราชอบเที่ยวอยู่แล้ว   แต่ไม่ชอบหาข้อมูล  ชอบไปแบบอยากไปก็ไป

งานที่ทำก็เลือกงาน   ที่ต้องเดินทาง   ไปที่โน่นที่นี่  ในประเทศ    ต่างประเทศ

แต่ไม่เคยไปชาร์จนานๆแบบคุณกาแฟเลย((กลัวเค้าไม่เก็บตำแหน่งไว้ให้555++)      

รีวิวชุดนี้     ทำให้ได้รู้จักอเมริกาเยอะขึ้นมาก     ถ้ามีโอกาสจะไปแน่นอน  

รีวิวชุดนี้     ทำให้รู้ว่าคุณกาแฟ   มีความตั้งใจกับสิ่งที่ทำมาก   ละเอียดอ่อนมาก

รีวิว 1 ปีแล้วเพิ่งได้ดูช้าไปเนอะ    แต่เพิ่งเข้าห้องบลูนี่นา

แต่........ก็อยากบอกอยากฝากไว้แบบนี้แหละ

ขอบคุณ คุณกาแฟนะคะ     ขอบคุณจริงๆค่ะ    ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร    ไปละ  บ๊ายบาย

เรื่องเล่าก็สนุกมากค่ะ