ทริปการเดินทางไปมาเลเซียคราวนี้เป็นทริปวกวนงงงวย จนต้องชวนชาว BP ให้เกาะติดหลังส้มจี๊ดให้ดีๆ เพราะทั้งขึ้นเครื่องบิน ลงเรือ ต่อรถ ขึ้นเครื่องบิน โอ๊ยพูดไปแล้วยิ่งงง....ไปเที่ยวพร้อมกันดีกว่าคะ   ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณข้อมูลต่างๆ บรรดามีจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว BP ทุกท่านนะคะที่ทำให้การเดินทางที่งงงวยนี้ไม่หลงจนหายสาบสูญไปในมาเลเซียเหมือนกับพ่อ Jim Thomson เค้า และข้อมูลที่หนาแน่นปึกจากการท่องเที่ยวมาเลเซียแถวถนนสาธรที่แจกทั้งหนังสือและโบชัวล์อย่างหนาเอาไปนอนกอดเล่นที่บ้าน สุดท้ายก็ต้องขอบคุณข้อมูลการเดินทางแบบเจาะลึกของหนังสือใคร ๆ ก็ไปเที่ยวมาเลเซียจ้า   การเดินทางครั้งนี้ของส้มจี๊ดไปกันสามคนคะ มีส้มจี๊ด  พ่อสาละมีเจ้าเก่าเจ้าเดิม และพระมารดาของส้มจี๊ดก็เดินทางไปพร้อมกันในทริปนี้ด้วย พวกเราไปเที่ยวช่วงสงกรานต์ปีที่แล้วคะ ตรงกับวันแดงเดือดพอดีเดะ โอ๊ยตอนนั้นกลัวมากมายว่าจะไม่ได้ไป กลัวจะมีใครมาปิดสนามบินกันอีก เฮ้อ....ก็ผ่านไปด้วยดีนะคะ ค่อยยังชั่ว    สรุปการเดินทางทั้งหมดทั้งมวล จะเริ่มกันที่สนามบินสุวรรณภูมิคะ เพื่อขึ้นเครื่องบินเดินทางจากกรุงเทพฯ-หาดใหญ่  แหมนึกว่าไปไหนไกลใช่ไม๊คะ โฮะ โฮะ จากนั้นพวกเราก็ต่อรถเพื่อไปขึ้นเรือมุ่งตรงเกาะลังกาวีค่า จากนั้นครอบครัวแสนสุขก็มุ่งลงใต้เรื่อยๆ จนถึงกัวลาลัมเปอร์ สุดท้ายท้ายสุดก็ต่อเครื่องบินจาก KL มุ่งตรงสู่สุวรรณภูมิก็เป็นอันจบทริปนี้อย่างสมบูรณ์คะ

แนะนำตัวสมาชิกใหม่คะ แม่ติ๋มของส้มจี๊ดเองจ๊า

เช้าวันนี้ส้มจี๊ดตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี 3 คะ แต่จริงๆ แล้วก็นอนไม่ค่อยจะหลับคะอาจเป็นเพราะความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวหรืออีกเหตุผลก็เพราะพ่อสาละมีตัวดีเดินเข้าเดินออกอยู่ได้เพราะติดบอลจนงอมแงม พวกเราเรียกรถแท๊กซี่ให้มารับที่บ้านประมาณ ตี 4.30 น. เพื่อให้ถึงสนามบินสุวรรณภูมิสักประมาณ ตี 5 กว่าๆ เผื่อเวลาก่อนขึ้นเครื่องประมาณ 1 ชั่วโมงคะ  เครื่องบินออกเวลา 6.30 น. ถึงหาดใหญ่ 8.05 น. ราคา 9210 บาท (airasia เจ้าเก่าเจ้าเดิมจ้า)  พวกเรามาที่เคาท์เตอร์ E17 เพื่อทำ boarding pass กันก่อน เจอะกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวจีนส่งเสียงล้งเล้งกันน่าดู มากันประมาณ 23 คนเห็นจะได้ ดีนะคะอยู่กันคนละแถวไม่งั้นคงคอยกันนาน

 เมื่อเข้ามาด้านในเรียบร้อยแล้ว เพื่อนที่ทำงานฝากซื้อ SKII คะแต่น่าเสียดายที่ King Power จะเปิดตอน 6.00 น.คะ แถมในประเทศ KP ก็มีของน้อยมากไม่มียี่ห้อนี้จำหน่ายคะ  พวกเราแวะห้องอาหารกันก่อนเพราะเวลายังเหลืออีกเยอะกะกินขนมฆ่าเวลากันก่อน แต่พอลองเข้าไปดูด้านในก็ต้องบอกว่าอะไรๆ ภายในนี้แพงมากมายจนแทบจะจับอะไรไม่ไหว ส้มจี๊ดถามคนขายว่า "โยเกิร์ตยี่ห้อเมจิเนี่ยถ้วยละเท่าไหร่" คนขายตอบกลับมาว่า "100 บาท" แทบสะดุ้งโหยงเพราะแพงจัง แต่พอส้มจี๊ดทำเสียงตกใจในราคาเท่านั้นคุณเธอรีบตอบกลับมาว่า "ที่นี่สนามบินนะคะ" แหมทราบแล้วละคะว่าที่นี่สนามบินคงไม่ใช่สถานีรถไฟหรอกนะคะ แต่ส้มจี๊ดก็ไม่คิดว่าจะแพงกว่ากันเกือบ 5 เท่านิคะ ถ้าสัก 50 บาทยังพอจะซื้อมาทานดู

อาหารบน air asia มีมากมายหลายอย่างคะ แต่ก่อนจำได้ว่าเค้ามีเมนูเป็นแผ่นยาวพับทบไปมาแค่ไม่เกิน 3 ทบเท่านั้น แต่ตอนนี้เค้าเปลี่ยนมาเป็น Air asia Cafe' แล้วละคะ อาหารมีเพียบเมนูก็ทำมาเป็นเล่มๆ และอาหารที่ส่งบนเครื่องบินส้มจี๊ดก็เพิ่งทราบว่าบางอย่างมาจากร้านสีฟ้าด้วยคะ   ข้าวกะเพราไก่ 90 บาท ข้าวหน้าไก่ 90 บาท เป็นต้นคะ แต่ส้มจี๊ดก็ไม่ได้สั่งอะไรมาทานหรอกนะคะเพราะนั่งแค่ชั่วโมงครึ่งเท่านั้นเอง

 วันนี้เครื่องบิน landing เร็วมากคะประมาณ 7.30 น. กัปตันก็ประกาศให้เตรียมตัวรัดเข็มขัดกันแล้ว   จากสนามบินหาดใหญ่เราจะต่อรถไปยังท่าเรือตำมะลัง จังหวัดสตูลเพื่อต่อเรือไปเที่ยวเกาะลังกาวีกันคะ การเดินทางจากสนามบินหาดใหญ่ไปยังท่ารถตู้ได้โดยเหมาแท๊กซี่ราคาก็ประมาณ 200 บาทคะ หรือจ้างรถตู้เข้าเมืองก็คนละ 80 บาทจากนั้นนั่งรถตู้ต่อไปยังท่าเรือตำมะลังอีกคนละ 100 บาทคะ โดยเรือจากท่าเรือตำมะลัง-ลังกาวีจะมี 3 รอบต่อวัน คือ 9.30 13.30 และ 16.00 น. คะ ดังนั้นการไปขึ้นเรือให้ทันรอบ 9.30 น. จึงเป็นความหวังที่เลือนลางเต็มที ประกอบกับพาแม่เที่ยวก็อยากให้เดินทางแบบสบายๆ ชิว ชิว ส้มจี๊ดเลยตัดสินใจเช่ารถยนต์ให้มารับจากสนามบินหาดใหญ่เดินทางไปยังท่าเรือตำมะลัง ในราคา 1500 บาทคะ โดยติดต่อกับบริษัทเช่ารถล่วงหน้าประมาณ 1 สัปดาห์ก่อนวันเดินทางจ้า

รถเช่าที่มารับเราเป็นรถโตโยต้าสีบรอนด์ทองคะ คนขับชื่อ พี่เอก เป็นคนมุสลิมที่น่ารัก ช่างพูดและท่าทางใจดีมาก เขารีบซิ่งมาส่งเราที่ท่าเรือตำมะลังอย่างด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๊าเลยละคะ  ที่ท่าเรือตำมะลัง ส้มจี๊ดรีบมาซื้อตั๋วขึ้นเรือ ค่าตั๋วคนละ 300 บาท ตอนซื้อตั๋วเนี่ยต้องยื่น passport ให้ด้วยนะคะ เจ้าหน้าที่จะแจก arrival card และ departure card ให้พวกเรากรอก กรอกเสร็จก็ยื่นที่ตม. ไทยได้เลยคะ  ส้มจี๊ดแนะนำให้มาแลกเงินมาเลย์ที่นี่นะคะ rate ดีซะเหลือเกินตอนที่ไปก็ 10 บาท/1 ริงกิตเท่านั้นคะ แถมยังการันตีราคาเดิมถ้านำใบเสร็จมาแลกคืนอีกด้วยคะ

แหม...บอกว่าเรือออกตอน 9.30 น. แต่เอาเข้าจริง ๆ รอต่อกันเป็นชั่วโมง ไอ้ที่เห็นเรือจอดนิ่งเทียบท่าอยู่ก็นึกว่าไช่ลำนี้แน่ ๆ แต่จนแล้วจนรอดบ่ยักใช่เน้อ   รอกันไปเน้อ สาละมีหิวท้องกิ่วทนไม่ไหวแอบเดินเนียนๆ ไปซื้อกล้วยทอดน่าตาเฉย

 อร่อยมั๊ยจ๊ะคุณพี่

 กว่าจะได้ขึ้นเรือ....รีบมากันแทบตาย

ภาพบรรยากาศภายในเรือทุลักทุเลกันพอสมควรคะ

ใช้เวลากันประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง เย้....ในที่สุดก็ถึงมาเลเซียจนได้

 เมื่อเข้ามาด้านในตัวอาคารจะมี arrival card พร้อมตัวอย่างให้ลอกตามไม่มีพลาด จากนั้นก็ผ่านตม.ฉลุยคะ  หลังจากผ่านตม. แล้วด้านในจะเป็นห้างติดแอร์เย็นฉ่ำชื่นใจ แต่ในเวลานี้พวกเราไม่ได้สนใจนักเพราะกำลังมองหา KFC กันอยู่คะเพราะอ่านจากกระทู้ต่างๆ ของเพื่อน BP แล้วบอกเสียงเดียวกันว่า ร้านเช่ารถอยู่ด้านหลัง KFC นั่นแหละใช่เลย  รถที่เราเช่าเป็นรถยี่ห้อ proton เพราะราคาถูกเป็นที่สุด แต่ก็นั่นแหละนะ โคตะระเก่าเลยละคะ มีให้เลือกสองสี สีขาวกับดำเก่าไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ แต่พวกเราก็ถือโชคถือชัยเลือกสีขาวดีกว่าสีดำแน่นอนคะ  ราคารถเช่าวันละ 100 ริงกิตบวกมัดจำอีก 50 ริงกิต นอกจากนั้นพวกเราก็จองทัวร์ 1/2 วันอีกคนละ 110 ริงกิตบวกมัดจำอีก 40 ริงกิตค่า

มาเที่ยวด้วยคนนะคะ

ส้มจี๊ดขับรถมาที่โรงแรมกันก่อนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากท่าเรือนัก ที่พักในลังกาวีวันนี้ที่ Bay View Hotel คะ ค่าที่พัก 2844.60 บาท (จองจาก agoda) คะ  ได้ห้อง no. 903 คะ ขอบอกเลยว่ารีเซปชั่นที่นี่หน้าตาบอกบุญไม่รับ แย่เอามากมาก หน้าบึ้งเป้นที่สุด เธอให้พวกเราวางเงินมัดจำไว้ 50 ริงกิตคะ   พอขึ้นมาที่ห้องมีพนักงานยกกระเป๋ามาส่งให้ที่ห้องด้วย แม่ติ๋มอยากให้ทิปซะเหลือเกิน แต่น้องต้องเข้าใจนะพี่เพิ่งมาถึง ยังไม่ได้แตกแบงค์เลยจ๊ะโทษทีนะคะ   มาดูห้องพักคืนนี้กันดีกว่าคะ

ตามติดมาเที่ยวด้วยคนนะค่ะ

ยังไม่เคยไปลังกาวี ขอไปด้วยยยยยยย

ขอบคุณครับ

อยากไปครับ
คราวก่อนไปอาดัง ราวี หลีเป๊ะ เห็นลังกาวีอยู่ไม่ไกล
ขอตามคุณ  kamonda ไปเที่ยวด้วยก่อนนะ  เดี๋ยวต้นปีหน้า จะไปบ้างครับ

คุณเล็กทาโร่ พ่อลิงน้อย แป้งสีฝุ่นตามไปเที่ยวด้วยกันนะคะ ส้มจี๊ดไม่คิดกะตังค์ ฮิฮิ แต่ต้องตามติดให้ดีนะคะถ้าหลงไม่มีตามหาเน้อ  ส้มจี๊ดจองห้องพักเพิ่มเตียงเสริมอีกหนึ่งเตียงคะ แต่ไม่มีเงาของเตียงเสริมให้เห็นหน้าเห็นตา ยังงี้ต้องโทรไปหาแม่บ้านสักหน่อย ขอผ้าเช็ดตัวเพิ่ม 1 เตียง 1 น้ำ 1 โห....รอนานมากคะ ท้องตอนนี้ก็หิวมากๆ อีกด้วย อารมณ์หิวมันพุ่งสุดขีดใกล้จะฆ่าแม่บ้านได้แล้วละคะ เธอหายไปนานแล้วโทรมาถามอีกว่าที่ห้องยังไม่เตรียมให้เหรอ เออคะ ถ้าเตรียมไว้แล้วจะรอเยี่ยงนี้เหรอคะ ฉันจองเป็นเตียง 3 คนนะคะ แต่นี่มันสำหรับ 2 คนเท่านั้นคะ  สุดท้ายความพยายามอยู่ไหนความสำเร็จอยู่นั่น แม่บ้านก็เอาเตียงเสริม ผ้าขนหนู และน้ำดื่มมาให้ แต่ที่แท้ในห้องนี่ก็ลืมเอาน้ำมาให้ด้วย ส้มจี๊ดก็นึกว่าโรงแรมนี้ไม่มีน้ำให้ฟรีซะอีก  หลังจากห้องหับเรียบร้อยแล้วเราก็ออกจากโรงแรมเพื่อไปตระเวณหาของกินก่อนคะ โดยเริ่มต้นก็ต้องหาอะไรมารองท้องเจ้ารถเก่านี่ซะก่อนเดี๋ยวจะรวนไม่เป็นอันทำอะไรกัน เจอร้านปั๊มเชลล์คะอยู่ไม่ไกลจากที่พักเลยค่อยยังชั่วหน่อยเพราะชีดน้ำมันขึ้น E แล้วละ มาดูปั๊มน้ำมันบ้านเค้านะคะ

การเติมน้ำมันที่มาเลเซียเป็นแบบช่วยเหลือตัวเองคะ เริ่มแรกเราก็ต้องนำรถไปจอดที่หัวจ่ายกันซะก่อน จากนั้นก็เดินไปบอกเจ้าหน้าที่ว่าจะเติมเท่าไหร่ จ่ายเงินให้เรียบร้อยแล้วเดินกลับมาที่รถ ใส่หัวจ่ายเข้าไปในถังแล้วบับที่หัวจ่ายเลยคะ แค่นี้น้ำมันก็พุ่งปรื๊ด พุ่งปรื๊ด  ส้มจี๊ดจ่ายเงินไป 20 ริงกิตคะ จากนั้นก็เดินกลับมาที่รถ ก็เพิ่งรู้ว่าที่เติมน้ำมันอยู่ฝั่งเดียวกับคนขับ เลยต้องเสียเวลากลับหัวรถใหม่อยู่สักพักคะเพราะสายเติมน้ำมันสั้นไปไม่ถึง และก็เสียเวลาอีกนานเพราะเติมไม่เป็นคะ กว่าจะเติมได้ก็ต้องขอความช่วยเหลือจากเด็กปั๊มเค้าก่อน ก็ครั้งแรกนิคะ (ค่าน้ำมันถูกมากนะคะแค่ประมาณ 200 บาทก็เกือบเต็มถังแล้วละ)

อ้อ ส้มจี๊ดลืมเล่าประวัติความเป็นมาของเมืองที่พวกเรากำลังเหยียบอยู่นี่ไปคะ ที่นี่คือเมือง Kuah คะตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะลังกาวี ชื่อ Kuah เนี่ยเป็นภาษามาเลย์ หมายความถึง gravy คะซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับตำนานที่เล่าสืบต่อกันมาของสองนักรบผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งได้โค่นล้มหม้อแกงยักษ์ได้เป็นผลสำเร็จคะ  เมือง Kuah นี้เป็นศูนย์กลางความเจริญที่สุดในเกาะแล้วละคะ  ในเมืองเต็มไปด้วยโรงแรม และศูนย์การค้ามากมาย และที่นี่ก็ได้รับการสนับสนุนให้เป็นพื้นที่ปลอดภาษีอีกด้วยละคะ ตามห้างร้านและร้านค้ามากมายจึงติดป้าย duty freee กันทั้งนั้น แถวโรงแรมที่พักก็มีร้านปลอดภาษีแบบนี้เต็มไปหมดคะ

 เห็นร้านสีชมพูตรงหัวมุมถนนโน้นไม๊คะ นั่นแหละจุดหมายของเราสำหรับมื้อกลางวันมื้อนี้ ร้านนี้มีชื่อว่า "Hawker center" คะ ภายในร้านมีร้านย่อยๆ เยอะขายกันหลายอย่าง ทั้งก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ข้าวมันไก่ ข้าวราดแกง และก็มีอาหารไทยด้วยนะคะ ขอบอกก่อนเลยว่าทั้งร้านเนี่ยคนขายเป็นคนไทยกันทั้งร้านเลยละคะ

 รอไฟเขียวให้ข้ามถนนก่อนคะ แป๊บเดียวได้กินกันแล้ว

ส้มจี๊ดและสาละมีเลือกข้าวราดแกงคนละ 3 อย่างส่วนแม่ติ๋มก็เป็นบะหมีปลาคะ เส้นบะหมี่ออกสีขาวคล้ายเส้นขนมจีน แต่แม่บอกว่าเหนียว นุ่มดี (ทางร้านบอกว่าทำเองจ้า)  ส่วนปลาก็อร่อย เป็นปลาชุบแป้งทอด อร่อยดีไม่คาวแต่เสียอย่างเดียวไม่มีเครื่องปรุงให้....แปลกดีจัง

ท้องอิ่มกันแล้วก็พร้อมออกนำเที่ยวกันคะ สถานที่แรกที่ตั้งใจมากว่าจะต้องไปให้ได้ก็คือ ไปขึ้น Cable car ขึ้นยอดเขากุนุง มัต ชินชัง ที่ Oriental Village คะ ระหว่างทางเจอะตลาดนัดคะ เห็นขายทุเรียนบ้านอยู่ด้วย พ่อสาละมีนั่นแหละคะโปรดปรานทุเรียนเป็นที่สุดเห็นไม่ได้ต้องขอแวะทันที ส้มจี๊ดถามเค้าว่าเอามาจากที่ไหน เค้าตอบกลับมาว่าทางใต้คะ แม่สงสัยเลยถามว่า ทางใต้ของมาเลย์หรือจ๊ะ  ทางใต้ของไทยจ้า ......โอ้แม่เจ้ามามาเลเซียยังไม่ทันข้ามวันเดาะไปกินทุเรียนไทยซะนี่ อะอะแค่นั้นไม่พอคะ ป้ายที่ติดเอาไว้ว่า กิโลละ 5 ริงกิต อยู่ระหว่างทุเรียนกองเล็กกองใหญ่พอดี พอเค้าแกะทุเรียนให้คิดกะตังก์กลับกลายเป็นกิโลละ 8 ริงกิต สุดท้ายจำใจเสียรู้ชาวมาเลย์ไปในราคาทุเรียนลูกละ 18 ริงกิต เจ็บใจมากมายคะ

ถนนตอนเริ่มแรกก็ดูดีทีเดียวคะ ขับขึ้นเขากันมาเรื่อยๆ ผ่านท่าเรือยอร์ช ตรงปั๊ม Petronas พอดี พวกเราตกลงกันว่าตอนขากลับจะแวะสักหน่อยเพราะสวยดีคะ แต่ตอนนี้แวะไม่ไหวเพราะแดดแรงมาก  เมื่อใกล้ถึงถนนก็แคบลงจนผิดตา กว้างแค่พอให้รถสวนกันไปมาได้เท่านั้นคะ ถนนที่ราดยางก็กลายเป็นถนนลูกรังที่มีการโรยหินอัดแข็งเอาไว้ให้เจ้าขาวรถเก่าบุโรทังของเราโขยกกันไปได้  อีกไม่นานก็ถึงแล้วคะ Oriental Village วันนี้คนน้อยมาก เพิ่งมาทราบทีหลังว่าเป็นเพราะเคเบิลคาร์เค้าปิดปรับปรุงในช่วงนี้พอดี เสียดายมากถ้ารู้มาก่อนหน้านี้คงเลือกไปเที่ยวที่อื่นแทน

ตามมาเที่ยวและชมรูปสวยๆค่ะ

Oriental village ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะลังกาวีคะ ด้านหลังที่เห็นยอดสูงก็คือ ยอดเขากุนุง มัต ชินชัง ภูเขาหินปูนที่สูงที่สุดของเกาะแห่งนี้ภายในนอกจากมีเคเบิลคาร์แล้ว ยังเป็นหมู่บ้านที่ประกอบไปด้วยอาคารร้านอาหาร ร้านขายสินค้าที่ระลึก และสินค้า OTOP มากมาย

เย้คุณสาวหน้าใสตามมาแย้ว.....

 แดดร้อนแค่ไหนแต่เรื่องช้อปปิ้งเนี่ยแม่ติ๋มไม่หวั่นค่า

 ร้านขายสินค้าหัตถกรรมพื้นบ้าน ภาพวาด งานศิลป์ เสื้อผ้าบูติค เสื้อยืดก็มีให้เลือกชมเพียบคะ

หมู่อาคารเหล่านี้ตั้งอยู่ล้อมรอบบึงน้ำกลางหมู่บ้าน Oriental Village

ระหว่างที่แม่ติ๋มกำลังช้อปปิ้งอย่างเพลิดเพลินกลับมาดูสาละมีบ้างคะ คราวนี้เธอทำหน้ามุ่ยตุ้ยใหญ่เลย สาเหตุก็มาจากอากาศที่วันนี้มันร้อนซะเหลือเกิน ที่พอจะยิ้มออกก็เพราะเจอกับเหล่าปลาคาร์พเพื่อนซี้ของเธอนั่นเอง ที่นี่เลี้ยงปลาคาร์พเยอะมากคะ แต่ว่าแต่ละตัว ตัวเล็กๆ ทั้งนั้นและสีก็ไม่สดเท่าไหร่

ให้อาหารปลาสักพัก เจ้าฝูงเป็ดก็เข้ามาทักทาย หัวหน้าขบวนเป็นเป็ดขาวปากเหลืองตัวอวบคะ "เฮ้...เพ่เป็นยังงัยบ้าง ก๊าบ ก๊าบ"

"หิวมาก ขออาหารกินหน่อยดิเพ่"

ร้านอาหารภัตตาคารหรูก็มีหลายร้านคะ ทั้งอาหารไทย อาหารญี่ปุ่นก็มีให้เลือกลองลิ้มชิมรสกันแต่ราคาก็แพงทีเดียวละคะ มีสะพานแดงแบบญี่ปุ่นทอดข้ามสระน้ำไปยังภัตตาคารญี่ปุ่นมิซูมิ ขายอาหารญี่ปุ่นหลากหลายแบบทั้งซูชิ ดมบุริ สุกี้ มีให้เลือกกินเพียบ

อีกด้านหนึ่งเป็นสะพานไม้ทอดข้ามไปยังร้านอาหารไทยที่มีชื่อกิ๊บเก๋ว่า กระทงคะ

แวะซื้อขนมกันก่อนที่จะไปที่อื่นกันต่อ ที่ร้านนี้ขนมมีหลากหลายแบบคะ น่ากินทั้งนั้น บางอย่างก็มีขายที่ประเทศไทยแต่ติดฉลากเป็นภาษาอังกฤษให้ดูอินเตอร์คะ ยกตัวอย่างเช่น ลูกอมแฮ๊กเม็ดโตเบิ่มจ้า

ตามติดด้วช๊อกโกแล็ต Chupa Chup

สุดท้ายช็อกโกแล็ตเจ้าถิ่นยี่ห้อ Beryl's ช็อกโกแล็ตสัณชาติมาเลย์ แม่ติ๋มซื้อมาชิมด้วยคะ แต่ส้มจี๊ดว่าไม่เห็นจะอร่อย

นอกจากนี้ภายในหมู่บ้านแห่งนี้ยังมีศูนย์บริการข้อมูลการท่องเที่ยวแบบอุทธยานธรณีซึ่งตั้งอยู่ในอาคารห้องแถวด้านขวามือจากทางเข้าอีกด้วย ภายในจัดนิทรรศการแสดงลักษณะทางธรณีวิทยาของเกาะลังกาวีเค้าคะ ใครสนใจก็แวะกันได้แต่สำหรับส้มจี๊ดแล้วลาจากที่นี่แล้วละคะ  ระหว่างทางแวะ ร้านขาย Massage oil  ด้วยคะ ที่นี่เค้าดังเรื่องนี้กันมากมาย โดยเฉพาะน้ำมันที่มีส่วนผสมของ Sea cucumber ด้วยแล้วโด่งดังเป็นที่สุด ทั้งในเรื่องปวดกล้ามเนื้อ ทาที่แผลเมื่อเกิดอุบัติเหตุเค้าก็ว่าจะช่วยทำให้แผลหายไวคะ

แบบที่ผสม Sea cucumber จะมีสองแบบ ถ้าฉลากมีสีเหลืองแดงใช้สำหรับเด็กเพราะไม่ร้อนมากคะ ส่วนฉลากที่ออกสีเขียวอมฟ้านั้นจะร้อนขึ้นหน่อย แต่ความจริงก็ไม่ได้ร้อนมากมายอะไรนะคะ ถามคนขายเหมือนกันว่าอยากเอาแบบร้อนสุดๆ เค้าเลยแนะนำน้ำมันนวดที่ทำจากขิงมาให้ลองดม ลองทากันดู แต่ส้มจี๊ดว่ามันคล้ายๆ กับน้ำมันมวยที่เมืองไทยเลยละคะ เลยไม่สนใจมันสักเท่าไหร่

ตกลงส้มจีดเลยซื้อน้ำมันที่ทำจาก Sea Cucumber ขวดเล็กแพ็คหนึ่งคะ เค้าลดให้จากราคา 24 ริงกิตเป็น 12 ริงกิตค่า 

ขับรถย้อนกลับมาทางเดิม แวะร้านขายอาหารข้างทางหน่อยคะ เป็นร้านกิ๊บเก๋มากเพราะใช้รถคันจิ๋วมาดัดแปลงเปิดท้ายขายอาหารกันริมทะเลกันเลยละค่า  ก่อนจะทำอะไรต่อก็ขอแอ็คท่าถ่ายรูปกันก่อนจ๊ะ

เอาละคะแอ็คท่าเรียบร้อยก็ถึงคิวร้านอาหารริมทะเลกันเลย ที่ตัวรถมีการเขียนคำที่ส้มจี๊ดรู้จักอยู่หนึ่งคำคะ คำว่า "Rojak" ซึ่งตอนที่ฉันอ่านในอินเตอร์เนตนั้น rojak เป็นอาหารอย่างหนึ่งที่ฉันอยากลองลิ้มชิมรสชาติมากๆ แต่ที่ฉันรู้จักมันเป็นผลไม้ที่ราดน้ำสีดำๆ ที่มีส่วนผสมจากมันกุ้งนี่นา แต่ดูเหมือนอาหารที่เห็นอยู่ตรงหน้าจะไม่ใช่นะ  แม่ติ๋มแอบไปดูคนที่นั่งกินกัน พวกเค้ากินอะไรกันนะหน้าตาแปลกๆ มีส่วนผสมหลายๆ อย่างแล้วราดด้วยน้ำแกง นี่คงเป็น rojak อีกแบบหนึ่งละมั่ง  เฮ้อที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือที่นี่มีคนทานหลายคนแต่ไม่มีผู้หญิงมาทานกันสักคนแถมผู้ชายแต่ละคนหน้าตาแขกๆ ทั้งนั้น แม่เลยบอกฉันว่าไปทานที่อื่นกันเตอะ....ตามใจเลยจ้า

ส้มจี๊ดขับเจ้าขาวย้อนกลับมาทางเดิมแวะจอดที่ท่าเรือยอร์ชกันสักหน่อยก่อนกลับที่พัก สวยดีไม๊ละคะ

 แต่แดดที่ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนแรง ส้มจี๊ดเห็นก็ไม่ขอสู้แล้วละคะ แค่นี้ก็ตัวดำปี๊จะแย่อยู่แล้ว

ส้มจี๊ดเลยต้องรีบจรลีหนีหายเข้าไปในสโตร์เย็นฉ่ำข้างปั๊มน้ำมัน Petronas ทันที เลยได้ฤกษ์เสียตังก์ซื้อน้ำผลไม้รสเด็ดไป 2 กระป๋องดับกระหาย มีรสแตงไทยแสนอร่อย และรสBlueberry ที่มีการใส่เนื้อผลไม้ลงไปด้วย อร่อยเปรี้ยวชื่นใจจี๊ดมากมายค่า

ขากลับเจอะเพิงขายแตงโมด้วยคะ เลยแวะจอดกะซื้อไปแช่เย็นดับร้อนสักกะหน่อย แต่โอ้แม่เจ้ากิโลกรัมละ 220 บาทเกิดมาท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเจอแตงโมราคาแพงเยี่ยงนี้เลยเจ้าค่า

 ฝั่งตรงข้ามแพงแตงโมเป็นตลาดนัดขายผัก ผลไม้และปลาสดๆ จากทะเลคะ แม่ติ๋มไปยืนจ้องเจ้าปลากระบอกที่แม่คานำมาวางขายไม่วางตาคงกะให้เจ้าปลามันกระพริบตากลับยังงั้นแหละ เพราะตาใสแจ๊ว เนื้อแน่น น่ากิ๊น น่ากิน แต่ไม่มีปัญญาซื้อกลับไปอะคะ น่าเสียดาย แม่บอกส้มจี๊ดว่าสดขนาดใช้มือแงะแก้มปลาดูสีเหงือกไม่ได้เลยละคะ

มาดูภาพบรรยากาศของถนนหนทางภายในเกาะลังกาวี ณ เมือง Kuah กันนะคะ ภาพแรกก็เป็นอนุสาวรีย์ที่วงเวียนหนึ่งระหว่างทางกลับที่พักคะ

 ป้ายโฆษณาอะไรเอ๋ย

ถนนบางช่วงบางสายก็แสนจะดูดี แต่บางเส้นก็ไม่ไหวเหมือนกันคะ

บ้านเรือนแถวเมือง Kuah ก็ไม่เจริญสักเท่าไหร่นะคะ

และนี่คือที่พักในลังกาวีวันนี้ของส้มจี๊ดจ้า "Bay view Hotel"

ส้มจี๊ดกลับมาพักเหนื่อยที่โรงแรมกันสักพักก่อนที่จะออกไปรับประทานอาหารมื้อดึก ซึ่งก่อนหน้านั้นฉันก็ตัดสินใจมาแวะเที่ยวที่ จัตุรัสนกอินทรี กันก่อน ที่นี่มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "Dataran Lang" คะ ถือว่าเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่หนึ่งในเกาะลังกาวีเลยละคะ ตัวจัตุรัสตั้งอยู่ริมฝั่งทะเลใกล้กับท่าเรือ Jetty

กลางจัตุรัสรูปดาวห้าแฉกนั้นเป็นที่ตั้งของอนุสาวรีย์นกอินทรียักษ์ สูง 18 เมตรยืนกางปีกเตรียมบินโผนขึ้นสู่ท้องฟ้าเหนือท้องทะเลสีฟ้ากว้าง ที่นี่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของเกาะลังกาวีแห่งนี้คะ ดูด้านหลังกันก่อนนะคะ ว่าใหญ่ยักษ์สักแค่ไหน

นกอินทรีที่เห็นอยู่นี่เป็นนกอินทรีสีน้ำตาลแดงคะ มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า ชื่อของเกาะลังกาวีนี้ก็มีชื่อเพี้ยนมาจาก eagle หรือคำว่า helang นี่ละคะ โดยในภาษามาเลย์ก็แสลงเป็นคำว่า kawi ซึ่งมีความหมายว่าน้ำตาลแดง ดังนั้น Langkawi จึงมีความหมายว่า reddish brown eagle นั่นเอง

ตัวเป็นๆ ของนกอินทรีสีน้ำตาลแดงนั้นจะมีขนาดลำตัวประมาณ 50 เซนติเมตรและปีกยาวข้างละประมาณ 40 เซนติเมตร มีค่อนข้างมากที่เกาะแห่งนี้จนมีทัวร์พาไปชมการให้อาหารนกอินทรีย์เลยละคะ ซึ่งพรุ่งนี้ส้มจี๊ดจะพาไปเที่ยวชมกันนะคะ ส่วนวันนี้ก็ชมนกอินทรียักษ์ตัวนี้กันไปก่อนละกัน แหมบรรยากาศยามเย็นแบบนี้สวยใช่หยอก แต่กล้องปัญญาอ่อนบวกกับเจ้าของไร้สามารถเนี่ยก็เอารูปมาให้ชมความงามได้แค่นี้แหละคะ เฮ้อ

อีกสักภาพละกันนะคะ

สำหรับอาหารมื้อดึกเราทานกันที่ร้านนี้คะ อะหย่อยมากมาย

ทางร้านมีมะม่วงจิ้มน้ำจิ้ม Rojak รสชาติเค็ม หวาน พร้อมกลิ่นหอมมันกุ้งให้เราทานรอเป็นอาหารว่างก่อนที่รายการอาหารต่างๆ บรรดามีจะถูกเสิร์ฟมาคะ แต่ด้วยความอร่อยและหิวถึงขีดสุดเลยดูเลอะเทอะไปสักกะหน่อยเด้อ

อาหารที่เราสั่งมี 3 รายการด้วยกันคะ จานแรกปลานึ่งซีอิ๊วแบบจีน อร่อยมากๆ ปลาเค้าสดมากและเนื้อนุ่มมัน หน้าตาคล้ายปลาบู่นะคะ ไช่อะเป่าเนี่ย

 อาหารจานต่อไปก้านคะน้าผัดน้ำมันหอย 8 ริงกิตคะ อ้อลืมบอกไปว่าอาหารจานปลาราคา 250 ริงกิตคะ

 จานสุดท้ายกุ้งทอดราดซอสเปรี้ยวหวาน 20 ริงกิตคะ

อร่อยไม่อร่อยก็เกลี้ยงแบบที่เห็นนี่ละคะ

จบวันแรกแบบเหนื่อยๆ คะวันพรุ่งนี้ส้มจี๊ดจะพาไปล่องทะเลกันนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆ BP  ที่ให้กำลังใจทู๊กคนค่า จุ๊บ จุ๊บ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ^^

ขอบคุณสำหรับรีวิวที่ลังกาวีครับ

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

"อ้อลืมบอกไปว่าอาหารจานปลาราคา 250 ริงกิตคะ"   ปลาตัวละ 2500 บาท

แพงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ขออำไพคุณโอ๊ต-ครับ-ผมเด้อ ส้มจี๊ดพิมพ์ผิดจ้าอาหารจานปลาไม่ได้แพงขนาดนั้นคะ ราคาจานละ 250 บาท 25 ริงกิตเท่านั้นเองจ้า

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ เป็นทริบที่น่าสนุกมากๆ เลย