สังขละบุรี “เมืองใกล้ แต่เหมือนไกล” สำหรับผม
เพราะระยะทางจากกรุงเทพ ไม่ได้ถือว่าไกลนัก
แต่ก็คลาดกันไปมากับผมแม้จะ เดินทางไปโน่นมานี่พอสมควร
แต่ “สังขละบุรี” ก็ตกสำรวจจากเป้าหมายของผมไปได้
จริงๆ แล้วก็มีเหตุผลแหละครับ เพราะตลอดมามีความคิดฝังหัวตลอดว่าเส้นทางมันคดเคี้ยวยากลำบาก
จะขับรถไปเองก็ไม่แน่ใจในรถ และฝีมือการขับรถของตัวเอง
จะนั่งรถโดยสารก็คาดมาน่าจะมหาโหด ..(แต่ละความคิด ได้รับการพิสูจน์ด้วยตาแล้วว่า ไม่จริง 555)
และแล้วชื่อ ..สังขละบุรี.. ก็หลุดหายไป



จนกระทั่งวันหนึ่งชื่อ สังขละบุรี ผุดขึ้นมาในหัว
หลังจากได้เริ่มต้นงานใหม่ ที่เปลี่ยนจากเดิมโดยสิ้นเชิง
ตลอดสองเดือนที่ผ่านมา ที่มึนงง เครียด จับต้นชนปลายไม่ถูก เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
จนถึงวันที่ผ่อนคลายขึ้น และร่างกายต้องการพักผ่อน อยากออกเดินทาง ..อะไรก็ไม่กลัวแล้ว
ตระเวนตามหาเพื่อน (ที่ห่างหายไปหลายเดือน) เริ่มจากสนใจ 5 เหลือ 3
และในที่สุดมีคนหลวมตัวร่วมทริปคราวนี้รวมผมแค่ 2 คน เงียบๆ เหงาๆ แต่ยังได้อยู่ ..

แผนการของเราคือออกเดินทางช่วงเย็นวันศุกร์ไปค้างในตัวเมืองกาญจน์ก่อน
และมุ่งตรงสู่สังขละบุรีเช้าหน่อย ตั้งใจจะไปถึงก่อนเที่ยง
ตลอดอาทิตย์ก่อนการเดินทาง ฟ้าใสแจ่ม หลอกให้ดีใจแท้ๆ
พอวันเดินทางฝนกระหน่ำ เล่นเอาฝ่อเลย กว่าจะหลุดพ้นกรุงเทพ ก็ค่ำแล้ว ช้ากว่าที่ตั้งใจร่วม 2 ชั่วโมง
แวะทานข้าวที่ร้านโกเท้ อยู่ริมถนนแถวๆ ทางเข้าตัวเมืองนครปฐม (มีรูปเป็ดตัวโตๆ อยู่บนตึกของร้าน)
หิวหรืออร่อยไม่รู้ล่ะ แต่หมดเกลี้ยงภายในพริบตา 555...
ขับเรื่อยๆ ถึงเมืองกาญจน์เกือบๆสี่ทุ่ม จองห้องพักไว้ที่ “พลอยเกสท์เฮาส์”
เก็บข้าวของเรียบร้อย ลองขับรถเลาะๆ ไปสะพานข้ามแม่น้ำแคว (อยู่ไม่ไกลจากที่พัก)
กะว่าถ่าเปิดไฟ จะได้หามุมถ่ายรูปซะหน่อย ปรากฏว่าเขาปิดไฟเรียบร้อย ...แป่ว!!..
เลยต้องกลับมาอาบน้ำนอนเตรียวตัวเดินทางพรุ่งนี้

“พลอยเกสท์เฮาส์” ผมก็รู้จักที่นี่จากเพื่อนๆ ที่ BP แหละที่เคยรีวิวไว้
มาพักจริงไม่ผิดหวังเลย ชอบมาก
ผมว่าที่นี่ดูดี สะอาด สะดวกสบายเกินราคานะ
แค่ไม่กี่ร้อย (ห้องถูกสุดไม่มีทีวีนะครับ) แต่ห้องพัก ที่รับประทานอาหาร วิว สวยเชียว

บรรยากาศรอบๆ ของพลอยเกสท์เฮาส์

ที่นั่งชมวิวริมน้ำ พร้อมจิบกาแฟยามเช้า ในบรรยากาศดีๆ

แม้จะไม่ได้รวมอาหารเช้า แต่ก็มีกาแฟ กับขนมปังให้ทานแทน ..แค่นี้ก็เกินพอแล้ว..

ส่วนที่เป็นห้องพัก มีสนามหญ้าเล็กๆ อยู่ตรงกลาง
สีเขียวๆ แบบนี้ได้บรรยากาศความเย็นสดชื่น

การตกแต่งใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ดีจริงๆ

หากใครมีเวลาไม่อยากไปเที่ยวไหนต่อ มีสระว่ายน้ำบรรยากาศดีด้วยนะครับ

ใช้เวลาช่วงเช้าได้อย่างเพลินๆ  เรียกว่าเพลินจนออกเดินทางสายกว่าที่ตั้งใจ (อีกแล้ว)

เก้าโมงเช้าออกจากกาญจนบุรีตามเส้นทางสู่ทองผาภูมิ – สังขละบุรี
ถนนดีขับสบายตลอดทาง ระหว่างทางก็ลุ้นตลอด เพราะฟ้าใส แดดออก ฟ้าครึ้มสลับไปมาตลอด..
ถ้าวางแผนดีๆ ระหว่างทางมีที่ให้แวะตลอดนะครับ น้ำตกไทรโยคน้อย ไทรโยคใหญ่ พิพิธภัณฑ์ช่องเขาขาด น้ำพุร้อน
และวัดต่างๆ แต่พวกผมตั้งใจจะไปถึงสังขละบุรีเร็วหน่อย เลยไม่วอกแวก เอาไว้ขากลับค่อยว่ากัน
แต่ก่อนจะถึงทางแยกไปสังขละบุรี ก็แวะเติมน้ำมันเต็มถังให้อุ่นใจซะหน่อย
แถมแวะซื้อเงาะสดๆ อร่อยๆ ทานระหว่างทางอีกต่างหาก
(เพิ่งรู้นะครับ แถวนี้เค้าปลูกเงาะ ทุเรียน เป็นล่ำเป็นสันมาก ตอนกลับเลยขนซื้อกลับมาฝากคนที่กรุงเทพ สนุกเลย)
จากที่ตั้งใจว่าไม่แวะๆ แต่ก็แวะที่ป้อมปี่จนได้

แวะมาชมธรรมชาติที่สังขละบุรีกับคุณเดี่ยวด้วยนะคะ

ระหว่างทางสังเกตเห็นป้าย “ป้อมปี่” เคยเห็นจากที่เพื่อนใน BP รีวิวไว้เลยขอนอกเส้นทางนิดหนึ่ง
“ป้อมปี่” เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติเขื่อนเขาแหลม เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ที่เกิดจากการสร้างเขื่อนครับ
วันที่ไปเงียบเหงาพอควรเลย (จริงๆ คือมีแค่พวกผม... นอกนั้นเป็น จนท. ของอุทยาน)

ตามมาเที่ยวสังขละ ด้วยครับ

Yai Klong_Tour Rai ด้วยความยินดีครับคุณบง แหมวันนี้มาทักเป็นคนแรกเลย

บรรยากาศสดชื่น ลมเย็นๆ ทะเลสาบนิ่งมาก ผืนน้ำเรียบกริบดีจริงๆ
ส่วนใหญ่ผมว่าที่นี่น่าจะเหมาะกับการชมพระอาทิตย์ขึ้น หรือตกนะครับ
ที่นี่มีบ้านพักหลายหลัง มีที่กางเต้นท์ เท่าที่ถามราคาไม่แพง
เผื่อใครสนใจผมแนะนำให้มากางเต้นท์ชมพระอาทิตย์ ชมแสงดาวน่าจะได้บรรยากาศดี
แต่ถ้ามาช่วงนี้หน้าฝนจองบ้านพักของอุทยานดีกว่าเน้อออ....

One Light One Shadow ..คร้าบไปลุยทางคดเคี้ยวด้วยกันนะครับ

ทะเลสาบกว้างๆ ที่ป้อมปี่ครับ

ทางเดินมีมอสขึ้นเต็มเลย คงเพราะเป็นหน้าฝนและอากาศชื้นมาก
แต่ผมว่ามันสวยได้บรรยากศของการเที่ยวป่าดีนะครับ

เห็นแพในบรรยากาศแบบนี้ แล้วอยากเปลี่ยนใจค้างที่นี่สักคืนจริงๆ

แม้ทางจะคดเคี้ยว แต่ทางลาดยางอย่างดี ขับได้สบายๆ ครับ
รถตาม รถสวนน้อยมาก แทบจะเป็นเจ้าของถนนแต่เพียงผู้เดียว
วิวสองข้างทางก็สวย ขับรถได้อย่างมีความสุข และสบายใจสุดๆ ไปเลยครับ
เลยจากป้อมปี่มาหน่อย เป็นจุดชมวิว เห็นว่าสังขละอยู่ไม่ไกลแล้ว
เลยแวะชมซะหน่อย ทุ่งหญ้าป่าเขาสุดลูกตา

บรรยากาศร่มรื่นมากครับ น่าเดินเล่นจัง

บ้านเรือนชาวบ้านที่แสนเรียบง่าย
ดูเข้ากัน และกลมกลืนกับธรรมชาติจริงๆ

Koon Shy_Tour Dee ..ใช่ครับ ไปคราวนี้ถ้าฝนไม่ตกนี่สุขสุดๆ ไปเลยครับ

เส้นทางคดเคี้ยวเบาะ ก่อนไปเจอของจริงตอนใกล้ๆถึงสังขละบุรีครับ

ยิ่งใกล้ถึงสังขละบุรีเท่าไหร่ ทางยิ่งชัน และคดเคี้ยวมากขึ้น
ระหว่างทางก่อนหน้ายังคุยกับเพื่อนว่า
โห.. หลงกลัวทางตั้งนาน แต่จริงๆ ทางดีออก ไม่มีทางโค้งหักศอก ทางโค้งริมเหว ทางโค้งชันๆ
แหะ.. แหะ.. ทั้งหมดที่กล่าวถึงจัดให้ตามคำขอ จากช่วงแค่ไม่กี่กิโลเมตรก่อนถึงสังขละนี่เอง
โดยเฉพาะมีช่วงหนึ่งของถนนที่มีที่กั้นถนนแต่ละเลนตามทางสูงชันคดเคี้ยว
ไม่สามารถเปลี่ยนเลนไปมาได้ ดูปลอดภัยดี แต่ขับไปเครียดไป เกร็งไป..
แต่เพราะมันไม่ได้กินระยะทางมากมายอะไร เลยผ่านช่วงนั้นมาแบบชิล.. ชิลคร้าบบบ..
หลังจากเถลไถลแต่พอควร ก็ถึงสังขละบุรีเรียบร้อยในช่วงเที่ยง
พร้อมเฆขฝนตั้งเค้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
หลังจากเช็คอินที่พี เกสท์เฮาส์เรียบร้อย สั่งข้าวเที่ยงกินแกล้มวิว..

สำหรับเราเมืองนี้ไม่เคยตกสำรวจนะคะ อยู่ในหัวตลอด

เพียงแต่ยังหาจังหวะไปไม่ได้เท่านั้นเอง เหอๆ

ขอตามไปเที่ยวจากในรีวิวนี้ก่อนแล้วกันนะคะ

ทานข้าวไปได้ไม่กี่คำสิ่งที่รอคอย..???
…ฝน...
กระหน่ำ ไม่เกรงใจคนมาไกลเล้ย..

คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน... แนะนำว่าห้ามพลาดนะครับ แต่เว้นๆ ช่วงน่าฝนก็ดีคร้าบบ...

กินข้าวไปพร้อมบ่นกับฟ้า ..ผมเพิ่งมาครั้งแรกนะคร้าบบบ..
ขอฝนน้อยๆ ให้ผมเที่ยวสังขละทั่วๆ ก่อนก็ได้นะคร้าบบบบ...

ฝนฟ้าไม่มีท่าที่จะหยุด ไม่รู้จะทำอะไร นั่งมองฝน ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ (ปลอบใจตัวเอง)
มันดูฟุ้งๆ มัวๆ เย็นๆ

สังขละบุรี มองไปทางไหนก็ดูเหมือนจะเป็นชาวมอญสมกับเป็นเมืองชายแดนติดกับพม่า
แต่นี่น่าอิจฉาดินแดนที่นี่ คือเป็นเมืองที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติ ป่าเขา
มีแม่น้ำซองกาเลียไหลจากต้นกำเนิดในประเทศพม่า ผ่านสังขละบุรีหล่อเลี้ยงผู้คนสองฝั่งแม่น้ำ
และเชื่อมสัมพันธ์ชนชาติมอญของทั้งสองประเทศมาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
”ซองกาเรีย” มาจากภาษามอญแปลว่า “ฝั่งโน้น” ซึ่งแม่น้ำสายนี้ไหลผ่านกลางตัวสังขละบุรี
จนเกิดเป็นสองฝั่งน้ำ ฝั่งหนึ่งเป็นชาวบ้านที่พูดภาษาไทย
อีกฝั่งหนึ่งเป็นชนชาติมอญที่อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานมานานนับร้อยปีแล้ว

นอกจากแม่น้ำซองกาเรียแล้ว ยังมีแม่น้ำอีกสองสายที่ไหลมาบรรจบกันที่สังขละบุรีจนเป็นที่มาของชื่อ “สามประสบ” คือแม่น้ำบลีคลี่ และแม่น้ำรันตี
จนกลายเป็นต้นสายของแม่น้ำแควนั่นเองครับ

หลังฝนขาดเม็ด แดดเริ่มออก
สิ่งที่ตามมาทำให้ชื่นใจได้บ้าง คือหมอกขาวๆ บนเขา

ที่สำคัญนี่ถือเป็นนาทีทอง ที่เหมาะแก่การออกชมเมืองสังขละบุรี
เพราะไม่ค่อยไว้ใจว่าฝนจะเทลงมาอีกเมื่อไหร่
กระโดดขึ้นรถขับตรงไปยังสะพานมอญในทันที
จริงๆ ที่ พี. เกสท์เฮาส์ ก็มีแพ็คเกจ เดินป่านั่งเรือชมสังขละบุรี หลายๆ อันที่น่าสนใจหลายอัน
ที่เท่าที่ดูฝนฟ้า และเวลาแล้ว เราตัดสินใจเที่ยวเองครับ
พอมาถึงสะพานมอญ (จอดรถแล้วเดินลงไปที่สะพานที่ไกลกว่าที่คิดไว้เยอะเลย)
ก็มีลุง ป้าแถวนั้นเข้ามามาเสนอนั่งเรือชมวัดกลางน้ำ
สอบถามราคา และคิดดูตั้งใจจะไปอยู่แล้ว ก็เลยตกลงแบบว่าง่ายมาก จนไม่ได้ต่อราคาสักคำ..
เดินตามคุณป้าที่เดินไปส่งถึงเรือพร้อมรอยยิ้ม ..

ลงเรือที่ท่าบริเวณใต้สะพานมอญ

ลงเรือเตรียมไปเมืองบาดาลกันครับ

แถวนั้นมีแพอยู่หลายที่เลย
มีนักท่องเที่ยวค่อนข้างบางตา

ออกเรือแล้ว
สองข้างทางมีชีวิตริมน้ำให้ชมจุใจเลยครับ

เรือพายเป็นพาหนะสำคัญของคนแถวนี้จริงๆ

วัดอยู่ไกลลิบๆ โน่นแน่ะครับ

เหมือนได้กลิ่นฝน ^^

บรรยากาศกลางน้ำหลังฝนตกนี่ ลมเย็นสบายดี
สองฝั่งน้ำมีแพหลากหลายขนาด สลับกับภาพการดำเนินชีวิตของชาวสังขละบุรี
ทั้งเรือหาปลา เรือรับส่งนักท่องเที่ยว
บนฝั่งก็มีทั้งที่พัก โรงแรม และบ้านของชาวบ้านตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ
ระหว่างการล่องเรือ มองขึ้นไปบนเขา เห็นยอดเจดีย์พุทธยาเหลือสวยเด่น ท่ามกลางแมกไม้บนเขา
เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 10 นาทีก็ถึงวัดกลางน้ำกันแล้ว

marzo ...ไม่ใช่แค่กลิ่นครับ เจอฝนมาเต็มๆ ซะอ่วมเลยละครับ 555

เมืองบาดาล หรือวัดวิเวการามเดิม  หลวงพ่ออุตมะและชาวบ้านอพยพกระเหรี่ยงและมอญ ได้ร่วมกันสร้างตั้งแต่ปี 2496 บริเวณสามประสบ แต่ต้องมาอยู่ใต้น้ำพร้อมกับตัวอำเภอสังขละบุรีจากการสร้างเขื่อนเขาแหลมเมื่อปี 2527 จนถึงปัจจุบันจมน้ำมามากกว่า 20 ปีแล้ว โดยตัวโบสถ์จะโผล่ให้เห็นอย่างที่นี้เฉพาะช่วงที่ไม่ใช่หน้าน้ำเท่านั้น
เพราะถ้าช่วงน้ำมากจะสามารถมองเห็นได้เฉพาะส่วนยอดของเจดีย์เท่านั้น (ถ้านึกภาพตาม แสดงว่าเวลาน้ำท่วมนี่ท่วมสูงจริงๆ นะครับ)
ก้าวแรกที่ไปถึงได้รับการต้อนรับจากน้องๆ ที่วิ่งเข้ามาขายดอกไม้สำหรับบูชาพระ
ระหว่างรอนักท่อง เด็กๆ ก็เล่นกันสนุกสนาน เพราะได้ยินเสียงหัวเราะสดใสตั้งแต่ก่อนเรือเทียบท่าแล้ว

พื้นดินหลังฝนเปียกแฉะ แต่ต้นไม้ ใบหญ้าหลังฝนนี่เขียว ชุ่มฉ่ำดูสดชื่นดี
บรรยากาศรอบตัวชื้นๆ มีแอ่งน้ำขัง และทางเดินค่อนข้างลื่น
แต่นั่นทำให้รอบๆ วัดเก่านี้ดูขลัง และน่าค้นหามากเลยครับ

ส่วนหนึ่งของบริเวณวัด ตอนนี้หญ้าขึ้นสูงมากครับ

ที่เห็นเป็นโบสถ์ ด้านในมีพระพุทธรูปให้สักการะอยู่

ฟ้าดูเหมือนจะใสแล้ว แต่... ไม่นานก็เจอฝนอีก

เห็นฟ้าครึ้มมาแต่ไกลเลย

บรรยากาศดี..ภาพสวยมาก

ดูแล้วคิดถึงสังขละในอดีต..สิบกว่าปีที่แล้ว
ไป meeting ชั้นปีที่นั่น
เช่ารถบัสหวานเย็นไปกันเกือบ 30 คน..
ขึ้นเขาลงเขาแบบอืดๆ..มีลุ้นกันทุกเนิน
อยู่ดีๆ..ไฟใหม้เครื่องซะงั้น..ดีที่ดับทัน
ต้องลงมานั่งดูดอกไม้ใบหญ้า..รอคนขับซ่อมเครื่อง
กว่าจะถึงพีเกสท์เฮาส์ปาไปสองทุ่มครึ่ง..หิวซ่ก
ดีที่สั่งข้าวเย็นไว้..ยังจำปลาทอดกระเทียมตัวนั้นได้อยู่เลย

ถึงจะลืมเลือนรายละเอียดไปบ้าง..แต่ก็มีความสุขทุกทีที่นึกถึง

ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆ..ที่นำพาช่วงเวลาเหล่านั้นกลับมา

ภายในโบสถ์

Bas ...ดีจังครับมีความทรงจำที่ดี มีโอกาสแวะกลับไปรำลึกความหลัง ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบนะครับ

ดอกไม้ที่คนซื้อจากน้องๆ แถวนั้นมาไหว้พระในโบสถ์ครับ

ด้านหลังโบสถ์มีเศียรพระตั้งอยู่

น้องๆ พอเห็นเรือนักท่องเที่ยวเทียบท่า
จะพร้อมใจกันวิ่งไปต้อนรับ

ฝนใกล้มาเต็มทีแล้วววว

ตอนที่ตกลงกับน้องคนขับเรือ (จริงๆ น่าจะบอกว่าเด็กขับเรือมากกว่า เพราะยังเด็กมากจริงๆ แต่ฝีมือการขับเรือก็เด็ดขาดพอตัว) ว่าใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ก็พยายามเดินรอบๆ ให้ได้ทุกมุมที่สุด
แต่พอถึงเดินได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีคนมาบีบเวลาเราอีก เขาคนนั้นคือ ... ฝน ... มาอีกแล้วคร้าบ..
เพราะมองไปไกลๆ ฟ้าครึ้ม มืดมากกก... สักพักมองไปม่านสีขาวบางๆ ของฝนไกลๆ กำลังวิ่งเข้ามาใกล้แล้ว
ทั้งสองชีวิตทำเวลาเต็มที่ ก่อนวิ่งลงเรือก่อนฝนจะเทลงมาได้อย่างเฉียดฉิว

พอมาถึงฝั่ง ฝนที่ตกหนักช่วงอยู่บนเรือ เริ่มอ่อนแรงลงนิดหน่อย แต่ก็ยังปรอยๆ มาตลอด
วิ่งเข้าใต้สะพานเพื่อบังฝน ก่อนพาตัวเองไต่บันไดขึ้นมาหลบฝนบนสะพานมอญ

นั่งภาวนาให้ฝนหยุด แต่ดูเหมือนไม่เป็นผล มองซ้ายขวา ร้านที่อยู่ติดกับสะพานมอญเป็นร้านข้าวพอดี
เลยเข้าไปนั่งกินแก้เซ็ง ก่อนจะค้นพบว่า มุมจากร้านนี้ดีทีเดียว มองเห็นสะพานมอญได้ยาวไกล
นี่ถ้าเป็นช่วงเช้า หรือกลางวัน เกิดใครอยากมาถ่ายรูป ผมแนะนำให้แวะร้านนี้
สั่งอะไรมากินซะหน่อย แล้วนั่งมองสะพานได้มุมสวยอย่าบอกใคร
(แต่ถ้าช่วงพีคก็คงแน่นแหละ เพราะมีมีโต๊ะแค่ 4-5 โต๊ะเอง)

ภาพงามเหมือนเคยครับ

สะพานมอญที่ได้เห็นแต่รูป วันนี้ผมได้ขึ้นมาจริงๆ ซะที
สะพานแห่งนี้แทบจะเรียกได้ว่าเป็นสัญลักษณ์แทนเมืองสังขละบุรีเลยก็ว่าได้
สะพานมอญ หรือสะพานอุตตมาณุสรณ์ มีความยาวประมาณ 1 กิโลเมตร ถือเป็นสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย
โดยเป็นเส้นทางสัญจรของชาวไทย และชาวมอญในหมู่บ้านมอญ ได้ติดต่อไปมาหาสู่กัน

Palm Jung Won ...ขอบคุณที่ไปตากฝนเที่ยวสังขละด้วยกันนะครับ

จริงๆ สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการมาสะพานมอญคือวิถีชีวิต การเดินทางบนสะพานของชาวมอญ
แต่ทริปนี้ทั้งกลางวัน ตอนเย็น-พระอาทิตย์ตก ตอนเช้าที่มีพระมาบิณฑบาต มาพลาดหมด
เพราะฝนตกมาแบบไม่ปราณีเลย (อย่างงี้ต้องซ่อมละมั้งครับ 555)
พวกเรานั่งแกร่วที่ร้านข้าวข้างสะพานพักใหญ่
ฝนเริ่มซา และหยุดตกในที่สุด

ฝั่งโน้นคือหมู่บ้านชาวมอญที่เราละเดินไปกันครับ

แพอีกหลัง ที่มองลงไปจากร้านอาหารริมสะพานมอญครับ

ภาพสวยงาม บรรยายได้น่าติดตาม ตามชมบรรยากาศสวยๆ สดชื่นต่อครับ

สะพานปูนอยู่เป็นตีคู่กับสะพานมอญเลยครับ

ภาพสวยมากๆ ค่ะ
ขอบคุณที่พาไปเที่ยวสังขละบุรีนะคะ

jeen&jaw ...ขอบคุณที่มาเที่ยวด้วยกันนะครับ

ColaGirl ...สังขละบุรีน่าประทับจริงๆ ครับ ถ้ามีโอกาสยังคิดจะไปอีกช่วงหน้าหนาวทางจากจะบรรยากาศดีสุดๆ ครับ

เราเริ่มออกเดินไปตามสะพานมอญ
เมื่อข้ามมาอีกฝั่งจะเป็นหมู่บ้านของชาวมอญ ที่อพยพมาจากอำเภอเย จังหวัดมะละแหม่ง ตั้งแต่ปี 2494
ซึ่งชาวบ้านส่วนมากมีสถานะเป็นผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่า ไม่มีบัตรประชาชนไทย
เรายังพอจะเห็นร่องรอยของวิถีชีวิตที่เรียบง่าย มีการปลูกพืช หาปลาอยู่บ้าง
แม้ริมทางเดินหลังข้ามสะพานไปจะเปลี่ยนเป็นร้านค้าของที่ระลึก และร้านอาหารเกือบหมดแล้ว
ถามจากน้องไกด์ตัวน้อยว่าบริเวณนี้ตอนเช้าๆ จะมีพระมาบิณฑบาต มาตักบาตรตอนเช้าได้ที่นี่
มีของใส่บาตรจัดเตรียมไว้ ชุดเล็ก 69 ชุดใหญ่ 99
ซึ่งเอาเข้าจริงเช้าวันถัดมาฝนตก (อีกแล้ว) เลยไม่ได้มีโอกาสสัมผัสบรรยากาศจริงเลย

หลังจากเดินชมบรรยากาศบนสะพานหลังฝนตก ที่เงียบเหงา และชาวบ้านบางตา
ก็เปลี่ยนเป้าหมาย ไปไหว้หลวงพ่ออุตตมะ ที่วัดวิเวการามใหม่ ซึ่งมองขึ้นไปเห็นลิบๆ อยู่บนเขา
ทางขึ้นเขาคดเคี้ยวเล็กน้อย แต่ก็อยู่ห่างจากตัวอำเภอไม่กี่กิโล
สิ่งก่อสร้างภายในวัดใหญ่ และมีเอกลักษณ์ ศิลปะออกแนวผสมผสานไทยพม่า

จากข้อมูลที่น่าสนใจคือถ้าใครสนใจอยากชมวิถีชีวิตชาวมอญ
แนะนำให้มีในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี จะมีการจัดงานประจำปี
ซึ่งจะมีการประกอบพิธีกรรมทางศาสนา มีมวยคาดเชือก แสดงวัฒนธรรมท้องถิ่น การรำของมอญ กระเหรี่ยง
รวมทั้งชาวบ้านที่มาร่วมงานจะพร้อมใจแต่งกายชุดพื้นเมืองมาทำบุญ
แค่นึกภาพตามก็อยากมาเยือนที่นี่ช่วงเวลานั้นจริงๆ

หลังไหว้หลวงพ่ออุตตมะให้อุ่นใจแล้ว
ขับรถย้อนลงมานิดหน่อย
เพื่อชมเจดีย์พุทธคยา ซึ่งตั้งโดดเด่นเห็นได้จากมุมต่างๆ ภายในตัวเมืองสังขละบุรี
ซึ่งมีความสำคัญตรงที่เป็นที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุส่วนที่เป็นกระดูกนิ้วหัวแม่มือ ขนาดเท่าเมล็ดข้าวสาร
อีกทั้งบนยอดของเจดีย์ยังประดับด้วยฉัตรทองคำหนัก 400 บาทด้วย

โดยมีสิงห์คู่สีขาวหน้าเจดีย์ ตัดกับสีเหลืองทองของเจดีย์ยิ่งเด่นเข้าไปอีก
ด้านข้างของพระธาตุยังมีร้านขายของที่ระลึกให้ได้เลือกซื้อกันด้วย
ทั้งพวกเครื่องไม้ เครื่องประดับ แป้งพม่า และอีกมากมายหลายอย่างครับ

เดินชมได้ม่เท่าไหร่ฝนไล่มาอีกแล้ว เห็นท่าไม่ดีเลยต้องอำลาจากเจดีย์ละครับ
ระหว่างขับรถลงมาผ่านจุดชมวิวอีกแห่ง
แวะชมเป็นกลุ่มอาคารหลายหลังบนเนินเขา ที่มองลงมาเห็นเมืองสังขละบุรี
แต่เสียดายจุดชมวิวที่ชัดที่สุดแปะป้ายปิดซ่อมอยู่
ผมว่าบริเวณนี้เป็นมุมที่เห็นเมืองสังขละบุรีน่าจะสวยที่สุดแล้วมั้ง
ถ้าใครผ่านมาผมแนะนำให้แวะเข้าไปชมนะครับ
อยู่บนเส้นทางระหว่างขับขึ้นเขาเพื่อไปวัดวิเวการาม ก่อนถึงวัดหน่อยเดียวครับ

ดูท่าทั้งวันฟ้าฝนดูจะเอาแน่เอนอนไม่ได้ ตกๆ หยุดๆ ทั้งวัน
เลยตัดสินใจกลับที่พัก แม้จะเซ็งกับฝนแต่ก็ปลอบใจตัวเอง “ก็มาเที่ยวหน้าฝนนี่เนอะ”
ถามน้องๆ พนักงานที่พี เกสท์เฮาส์ (หากพวก) “ฝนตกตลอดทั้งวันเลยเนอะ ฝนตกอย่างงี้ทุกวันเลยเหรอ”
น้องตอบกลับมาให้ช้ำใจ... “เพิ่งตกวันนี้ละครับ วันสองวันก่อนยังร้อนๆ แดดออกอยู่เลยครับ”
เอ่อออ.. ขอบคุณมากครับน้อง มีรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยยยย.....  5555
เดินข้ามถนนจากพี เกสเฮาส์มาเจอร้านกาแฟน่ารักๆ เลยเข้าไปนั่งหน่อย
เป็นร้านเล็กๆ มีไม่กี่โต๊ะ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ (ที่สังขละนี่มีฝรั่งมาเที่ยวเยอะกว่าที่คิดมากๆ ครับ)

สั่งสมูทตี้กล้วย กับสับปะรดมาอย่างละแก้ว
โห... เป็นสมูทตี้ที่เยอะมากกก..ที่สุดที่เคยกินมา เล่นเอาแทบอิ่มแทนข้าวเย็นกันเลย
ราคาไม่แพง อร่อยดี ใครไปแถวนั้นลองแวะไปชิมนะครับ

ที่นั่งในบรรยากาศสบายๆ มีเพลงเพราะๆ ฟัง

ลองคุยกับเจ้าของร้านเลยรู้ว่าด้านหลังร้านเป็นที่พักด้วย
เป็นห้องพักเล็กๆ ไม่กี่ห้องราคาเบาๆ ชื่อ Haiku Guesthouse
เน้นออกแนวญี่ปุ่น เลยขอเข้าไปเก็บภาพมาฝากเผื่อเป็นข้อมูลในการเลือกพักเมื่อมาที่นี่

ข้อดีของที่นี่เท่าที่เห็นคือบรรยากาศเงียบสงบ ห้องพักแม้จะแคบแต่การตกแต่งก็สวยดี
ส่วนข้อเสียคืออยู่ฝั่งตรงข้ามกับแม่น้ำ เลยไม่ได้วิว และเท่าที่ดูรู้สึกจะเป็นห้องพัดลมทั้งหมดนะครับ

ภายในห้องพัก

โซนนั่งเล่นตรงกลางบ้าน มีทีวีอยู่ที่นี่ครับ

บ้านทั้งหมดจะเน้นเป็นไม้ไผ่เกือบทั้งหลัง ได้บรรยากาศธรรมชาติดี

ภาพสวยมากๆ ค่ะ

อยากไปเที่ยวบ้างจัง ^_^

ภาพสวย บรรยายได้ชวนติดตามมากครับ...

จริงๆ สังขละบุรีก็เป็นที่นึงที่ผมอยากไปมากๆ ด้วยครับ...

ก่อนออกมาเห็นหนุ่มน้อยคนนี้ช่วยแม่ล้างรถ ขยันขันแข็งดีจัง

gagagigy ...ถ้ามีโอกาสห้ามพลาดที่นี่นะครับ บรรยากาศดีจริงๆ

ผู้ก่อการร้ายทางความคิด ...เตรียมเดินเลยครับ ผมว่าไม่ผิดหวังแน่ๆ ยิ่งน่าหนาวหมอกทั้งเมือง แค่คิดก็อยากไปอีกรอบแล้วคร้าบบ..

ปิดท้ายวันพร้อมกับภาพพุทธคยายามค่ำ จากมุมหนึ่งของระเบียงห้องพัก
ฟ้าฝนไม่เป็นใจเลยอดออกชมเมืองยามค่ำ
คืนนั้นเลยนอนแต่หัววัน เรียกว่าเป็นการท่องเที่ยวที่ๆได้พักผ่อนจริงๆ

เช้าฝนวันตื่นพร้อมฝน
โปรแกรมเช้าต่างๆ เลยตัดหมด แต่ได้ความเย็น สดชื่น และบรรยากาศของหมอกตอนเช้ามาแทน
แม้ฝนตกวิถีชีวิตที่นี่ก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ เรือนักท่องเที่ยวยังออกเหมือนเดิม
คนหาปลายังออกไปทำงานเหมือนเดิม

อากาศเย็นๆ พร้อมหมอกบนเขาเจริญตาเจริญใจจริงๆ

พอช่วงสายฝนเริ่มเบาลงแล้ว ไปนั่งทานกาแฟอีกรอบที่ร้าน graph Cafe ฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม
เรื่อยๆ ไม่รีบร้อน เพราะคิดว่าจะออกเดินทางต่อแล้วค่อยแวะเที่ยวตามทางไปเรื่อยๆ
สถานที่แรกของเช้านี้คือที่ด่านเจดีย์สามองค์ อยู่ห่างจากสังขละบุรีประมาณ 20 กิโล

เส้นทางสะดวกสบายเหมือนเดิม
วิวหญ้าป่าเขามีให้ชมตลอดทาง
พวกผมมาถึงด่านเจดีย์สามองค์ประมาณ 10 โมงกว่าๆ
ที่นี่แดดเปรี้ยงเลยละครับ
พร้อมด้วยซาวด์แทร็ค ภาษาพม่าจากฝั่งตรงข้าม
ประมาณว่ามีงานบุญอะไรซักอย่าง เสียดายฟังไม่ออกสักคำ

เจดีย์สามองค์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าดูเล็กกว่าที่คาดไว้เยอะนะครับ
ช่วงไปนี่บริเวณโดยรอบกำลังปรับปรุงใหม่อยู่ (เอ.. ทำไมอะไรๆ ก็ดูไม่เป็นซะหมดน้อออ...)
โดยรอบจึงเป็นดินแดงๆยู่ แต่เห็นกำลังขนดินขนทรายกันอยู่ น่าจะจัดเป็นส่วน
คนที่ไปหลังๆ จากนี้คงได้เห็นความสวยงามของที่นี่อย่างเต็มที่ละครับ

ด่านเจดีย์สามองค์นี้ แต่เดิมเรียกว่า “หินสามกอง” เป็นที่สักการะของคนไทยก่อนเดินทางออกจากเขตแดน
ต่อมาในปี 2472 พระศรีสุวรรณคีรี เจ้าเมืองสังขละบุรี
ได้นำกำลังชาวบ้านมาสร้างเจดีย์ขนาดเล็กสามองค์ดังที่เราเห็นทุกวันนี้ครับ
ตอนนี้โดยรอบจะมีนักขายตัวน้อยเดินขายของให้นักท่องเที่ยวอยู่
รวมทั้งมีสินค้าจากประเทศพม่าพวกเฟอร์นิเจอร์ไม้ งานแกะสลักไม้ และกล้วยไม้ป่าหลากหลายพันธุ์
(ถ้าจะซื้อเขามีข้อจำกัดรู้สึกได้คนละต้นนะครับ ระวังอย่าซื้อเกินนะ เพราะมีด่านตรวจเข้มทีเดียว)
ใกล้ๆกันเป็นด่านข้ามแดนพม่า เรียกว่าห่างกันแค่รั้วกั้นเอง แต่ช่วงที่ไปเค้าปิดด่านอยู่ (อีกแล้ว)

เด็กๆ ส่วนใหญ่ขายของให้นักท่องเที่ยว

เดินรอบๆเจดีย์ เจอน้องๆ สองคนนี้แต่มายืนส่งนักท่องเที่ยวขึ้นรถบัสกันอยู่
แต่ดูหน้าตาแล้วน้องดูเหนื่อยมาก

แต่พอขอถ่ายรูปน้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แม้ดูหน้าตาน้องท่าจะไม่ไหวแล้ว
เลยแว้บ.. ไปอุดหนุนขนมของพี่อีกคนที่นั่งทอดอยู่ริมทาง แล้วเอามาให้น้องๆ เรียกรอยยิ้มบางๆ จากน้องมาได้นิดหนึ่ง

ฝ่าเส้นทางคดเคี้ยวท่ามกลางฝนตลอดทาง จนเห็นรถหลายกันแวะที่หนึ่ง
เลยขอแวะพักรถตามมั่ง
พอจอดเสร็จเพิ่งเห็น อ้าวนี่มันน้ำตกเกริงกระเวียนี่

ได้ยินชื่อตั้งแต่ก่อนไป จำได้ว่าอ่านจากรีวิวเห็นว่าอยู่ริมถนน แต่ตอนไปพยายามมองหาไม่ยักเห็น
จนถอดใจแล้วว่าคงไม่ได้เจอ ดันมาเจอเข้าโดยบังเอิญ
น้ำตกเกริมกระเวีย เป็นน้ำตกขนาดเล็กกะทัดรัด
แต่มีมุมให้เด็กๆ ได้เล่นน้ำได้สนุกสนานดี

ในที่สุดก็ลงมาถึงพื้นราบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
กะจะแวะหลายที่ทั้งพิพิธภัณฑ์ที่ช่องเขาขาด น้ำตกไทรโยคใหญ่ แต่ขับเลยหมด 555
เหลือไม่กี่ที่แล้ว น้ำตกไทรโยคน้อยเลยจ้องหาป้ายตลอด คราวนี้ไม่เลยแล้ว

จำได้ว่าเคยมาเมื่อหลายปีก่อน
นั่งรถไฟจากเมืองกาญจน์มาลงที่สถานีรถไฟน้ำตก แต่ตอนนั้นทำไมรู้สึกว่าน้ำตกมันใหญ่กว่านี้หว่า..
น้ำตกไทรโยคน้อยมีอีกชื่อหนึ่งว่าน้ำตกเขาพังนะครับ
เพราะเกิดบนผาหินปูนที่พังทลายลงมา แล้วมีน้ำผุดจากบนเขาไหลมาตามลำธารจนเกิดเป็นน้ำตกแห่งนี้
ใกล้ๆน้ำตกมีสถานีรถไฟตั้งอยู่ (เป็นสถานีเก่า) มีรถไฟโบราณให้ได้ชมด้วย
ส่วนบรรยากาศน้ำตก ก็ครึกครื้นดี เด็กๆ เล่นน้ำกัน ส่วนผู้ใหญ่ก็มีเสื่อ มีอาหารมีปิคนิกกัน

ภาพนี้ขำๆ ครับ สงสัยติดป้ายช้าไปแล้วละครับ

เริ่มบ่ายแก่ๆ ลงเรื่อยๆ
เหลือจุดหมายของเราที่สุดท้ายของทริปนี้แล้วครับ
มีปราสาทเมืองสิงห์ ซึ่งมาเมืองกาญจน์หลายรอบ แต่ยังไม่เคยได้ไปเยือนเลย

สิ่งที่ผมสนใจที่สุดกับปราสาทแห่งนี้ คงเป็นเพราะน่าจะเป็นปราสาทขอบที่อยู่ไกลจากต้นกำเนิดที่สุด (มั้ง)
เลยนึกต่อไปว่า สมัยนั้นอิทธิพลขอมเดินทางมาไกลขนาดนี้เหรอเนี่ย

ดูจากประวัติสันนิษฐานว่า  มีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นพุทธศาสนสถาน ในพุทธศาสนา นิกายมหายาน
แต่ดูเหมือนว่าลักษณะสถาปัตยกรรมคล้ายคลึงกับสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 แห่งขอม
ส่วนศิลปะสำคัญที่พบเมื่อการขุดค้นคือ พระพุทธรูปนาคปรก พระอวโลกิเตศวร และนางปรัชญาปารมิตา

นอกจากนั้นภายในบริเวณอุทยานประวัติศาสตร์เมืองสิงห์นี้
ยังมรแห่งขุดค้นพบโครงกระดูก เครื่องมือเครื่องใช้ ภาชนะสัมฤทธิ์ สร้อยคอลูกปัด สมัยก่อนประวัติศาสตร์ให้ได้ชมด้วย
อีกทั้งใกล้ๆ กันยังเป็นริมแม่น้ำไทรโยคให้ได้บรรยากาศลมเย็นๆ อีกด้วย

ปิดท้ายทริปที่แม้บรรยากาศไม่เป็นใจเท่าไหร่
แต่รสชาติการเดินทางยังคงเต็มเปี่ยม
อย่างน้อยการเดินทางไปสังขละบุรีครั้งแรกนี้
ก็สามารถสัมผัสถึงความงามของธรรมชาต กลิ่นอายของวัฒนธรรมที่แตกต่างแต่กลมกลืน และความเป็นมิตรของผู้คน
และตั้งใจว่าสักวันจะกลับมาเยือนที่นี่อีกครั้ง ...ในวันที่ฟ้าฝนเป็นใจ...ซะที

ภาพสวยมากกกกกกกกกกกกกก
ได้บรรยากาศอึมครึม เงียบ แต่ไม่เหงานะคะ
เหมือนสังขละเป็นของคุณและเพื่อนเลย


เต็มอิ่มเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ

ชอบบรรยากาศฟ้าหลังฝนจัง ทุกอย่างดูสดใสไปหมดจริง ๆ

ขอบคุณรีวิวสวย ๆ รวมทั้งธรรมชาติงาม ๆ จากสังขละบุรีค่ะ ^^

สวยจริง สวยจัง

สังขละบุรีเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สงบ สวยงาม

ได้มาชมผ่านรีวิวคุณเดี่ยว ยิ่งได้เห็นอีกหลาย ๆ มุมที่งามมากๆ

ขอบคุณที่พาเที่ยวนะคะ

สวยมากเลยครับ  ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

มาเที่ยวสังขละฯ ด้วยค่ะ คุณ cold river ไปมาเมื่อไหร่คะ ^^

ภาพสวย ถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างน่าประทับใจค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ ที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ อย่างนี้...

ตามมาเท่ยวด้วยคนค่ะ  รูปสวยมากๆเลย

เป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่น่าไปซึมซับบรรยากาศมาก ๆ ครับสำหรับสังขละบุรีแห่งนี้


ขอบคุณมากครับสำหรับภาพสวย ๆ รวมทั้งเรื่องราวต่าง ๆ ที่นำมาฝากกัน ยอดเยี่ยมมากครับ


มีโอกาสดี ๆ คงต้องขอตามรอยไปซึบซับช่วงเวลาแห่งความสงบ ณ ดินแดนแห่งนี้บ้างครับ

ภาพสวยมากแม้หน้าฝน  ขอบคุณสำหรับรีวิวและพาชมสังขละครับ

ตามมาชมต่อครับ

ที่พักดูเงียบสงบมากๆ บรรยากาศก็ดี

น้ำตกก็สวย แต่มาคาใจตรง คห 95 ไม่รู้ว่าป้ายติดก่อนหรือติดหลังจากที่มีการเขียนนะครับ

ทั้งไทยทั้งเทศเชียว ประมาณว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ หรือป่าวหนอ

ขอบคุณที่นำมาให้ชมคร้าบบบ

บรรยากาศดี สวยงามมากครับ

ขอบคุณรีวิวนะครับผม

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

ขอบคุณมากค่ะที่พาเที่ยว

รูปสวยมาก ^^

บรรยากาศที่พัก พลอยเกสเฮาส์ดีจังครับชอบมาก
ป้อมปี่นี่บรรยากาศยังสวยเหมือนเดิมเลยครับเคยไปนานแล้ว
ครั้งเดียวแต่ที่นี่ยังสวยเหมือนเดิม
แต่ประทับใจที่สังขละบุรีมากครับยังสวยมีเสนห์ไม่เปลี่ยนแปลงเลย

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

ขอบคุณมากๆครับผม

เคยเล็งไว้ว่าอยากไปทำงานที่สังขละ  แต่พอได้ไปแล้วไม่กล้าขับรถไปกลับเอง  ทางสวยมากแต่ว่าเปลี่ยวเหมือนกัน  แต่ถ้าให้ไปเที่ยว  กี่ครั้งก็ไม่หวั่นค่ะ  บรรยากาศดีมากๆ โดยเฉพาะหน้าฝน  ชุ่มฉ่ำสุดๆ

ณ ขณะหนึ่ง ...ตอนที่ไปเซ็งฝนเหมือนกันครับ แต่พอนั่งดูรูป และคุณ ณ ขณะหนึ่ง ทักกลับรู้สึกเห็นด้วยว่าจริงๆ ช่วงนั้นบรรยากาศมันนิ่งๆ เย็นๆ ดีเหมือนกันนะครับ

หนูกิตหอ 4 ชาย ...อากาศหลังฝนมันเย็นๆ ดีจริงแหละครับ แล้วยังมีหมอกงามๆ เป็นของแถมด้วย

tonhok ...ขอบคุณครับ แต่ของจริงสวยกว่าเยอะเลยนะครับ

Yai Klong_Tour Rai ...คุณบงครับ วันหลังอยากเปลี่ยนที่พักผ่อน เป็นที่สงบๆ นิ่งๆ ละก็ผมขอแนะนำที่นี่เลยครับ

เล็กทาโร่ ...ขอบคุณที่มาเที่ยวสังขละบุรีด้วยกันนะครับ

Blue Whale ...ไปมาเมื่อเสาร์-อาทิตย์ก่อนนะครับ พอดีช่วงฝนกระหน่ำซะชุ่มปอดเลย 555

s_ma kit ...ด้วยความยินดีครับ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจเช่นกันครับ

Red-Rose-14Feb ...ดีครับ มาเที่ยวด้วยกันหลายๆคน ไม่เหงาดีครับ

P.S. i love you ...ไปแล้วกลับมารีวิวนะครับ ขอจองแถวหน้าชมรีวิวสวยๆจากคุณ P.S. i love you นะครับ

white koala ...รูปหน้าฝนมันก็ออกหม่นๆ หน่อยนะครับ แต่ก็ได้บรรยากาศที่แปลกไป

Koon Shy_Tour Dee ...ตรงความเห็น 95 น่ะครับ ไม่ใช่แค่ที่เห็นนะครับ เรียกว่าสลักไว้ทั้งกอเลย คนเขียนก็ช่างมีความพยายาม 555

Layman (พอใช้)...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมเช่นกันครับ

Us-Sama Iland ...ด้วยความยินดีมากๆ ครับ

thas ...ขอบคุณมากคร้าบบบ

Destiny-Boy ...พลอยเกสท์เฮาส์บรรยากาศดีจริงๆ ครับ แถมเซอร์ไพรซ์ราคาถูกกว่าที่คิดมากมาย

digimontamer...ด้วยความยินดีครับ

toastlover...นั่นดิครับ ที่นั่นน่าไปเที่ยวบ่อยๆ จริง บรรยากาศสุดยอดดด...

สระว่ายน้ำบรรยากาศดีมากๆ น่าไปพักผ่อนจังเลยครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

แวะมาชมครับ ภาพสวยมากๆ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

จังหวัดกาญจน์ เป็นจังหวัดทีได้ไปบ่อยจริงๆในช่วงชีวิต 1-20 ปีของผม โดยเฉพาะช่วงมหาลัย เคยไปกับเพื่อน 17 คน สนุกมากๆ แต่ไปถึงแค่น้ำตกเอราวัณ ส่วนปี 3-4 รวมถึงจบมาอีกหนึ่งปี ก็ได้ไปนอนแพริมทะเลสาบเขื่อนเขาแหลม ที่ทองผาภูมิ (เป็นอำเภอที่ไกลสุดแล้วสำหรับทริปกาญจน์ของผม) พอหลังจากนั้นไม่ได้ไปอีกเลย 555

ที่สังขละ เป็นอีกที่ๆอยากไปเยือนมากสุดเลยครับ  สมัยเรียนมหาลัยเพื่อนผมไปออก field กับภาควิชาที่สังขละมันบอกว่าสวยมากๆเลย

แถมตอนปายกำลังดัง (รวมถึงเชียงคาน) ผมกลับรู้สึกชอบสังขละมากกว่า ในสามที่นี้เคยไปแค่ปายที่เดียว ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะว่า มันดูสงบ และนักท่องเที่ยวไม่เยอะเท่าปายหรือเชียงคานเท่าไหร่ด้วย แต่ผมอยากไปช่วงปลายฝนต้นหนาวครับ เจอฝนหน่อยๆ คงไม่เป็นไรมั้ง อยากเห็นหมอกชัดๆด้วยครับ


แต่ดูแนวแล้วสงสัยคงจะได้ฉายเดี่ยวเป็นแน่แท้เลยครับ เพือนสนิทคงไม่มีใครอยากจะไปด้วย มันไม่ชอบแนวนี้เท่าไหร่ ^^"

tataweb ...บรรยากาศดีจริงๆ ครับ เสียดายไม่มีโอกาสได้ลงสระเลยครับ

กัปตันลูกชุบ ...ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมเช่นกันครับ

Coffee Blended ...คุณกาแฟครับ ช่วงปลายฝยต้นหนาว น่าจะเป็นช่วงเวลาดีที่สุดของที่นี่ เพราะบรรยากาศคงดีสุดๆ อยากให้ไปครับ ไหนๆ ก็มีความทรงจำดีๆ กับเมืองกาญจน์ กับทองผาภูมิแล้ว เลยไปอีกหน่อยก็ถึงสังขละแล้ว เผื่อได้ความประทับใจเพิ่มไปอีก

รีวิวกระทู้นี้สวยมากๆ ค่ะ 

แอบมารีวิวตอนไหนเีนี่ย
ไปสังขละฯหน้าฝนสวยกว่าหน้าร้อนจริง ๆ ค่ะ 
ตอนไป ได้ไปค้างที่เกริงกระเวียมาด้วย เป็นที่พักของป่าไม้ อยู่บนเนินเขาเลย ได้บรรยากาศดีมาก ขนาดตอนเช้า ตื่นมายังมีหมอกจาง

ภาพได้ใจเหมือนเดิมเลยคุณเดี่ยว ^^

สาวหน้าใส... ขอบคุณครับ

เก๊กฮวยเย็น ...ไปสังขละกับเค้าครั้งแรก ต้อนรับกันด้วยฝนซะงั้น แต่ก็ได้บรรยากาศการเที่ยวไปอีกแบบครับ

อีกปลายทางที่อยากไปมากๆ เลยค่ะ

ขอบคุณค่ะ รูปสวยมากๆ

ปล. กำลังจะไปพัก Haiku Guesthouse เดือน ต.ค.นี้แล้ว

สวยจริงๆ
ขอเลือก ไฮกุ เป็นที่พักที่สนใจอีกที่ละกันเพราะกะจะไปเดือนธันวานี้

ภาพสวยมากๆ  ค่ะ  ขอบคุณนะคะสำหรับรีวิวสวยๆ 

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ