หลังจากตอนเช้าเหนื่อยกันมาตลอดทั้งครึ่งวันกับการล่องเรือแบบ Langkawi Island Hopping Tour พวกเราใช้เวลาที่เหลือภายในเมือง Kuah โดยเริ่มต้นจากการเติมอะไรให้เต็มท้องที่ร้าน KFC จากนั้นก็เริ่มเดินเล่นชิว ชิว ช้อปปิ้งในห้างชื่อดังก่อนที่จะคืนรถ และให้เจ้าหน้าที่บริษัทเช่ารถขับไปส่งที่สนามบิน   

จากที่ส้มจี๊ดเคยเล่าให้ฟังไปว่า ลังกาวี เป็นเมืองท่าปลอดภาษี ดังนั้นเวลาที่เหลืออีกประมาณ 4 ชั่วโมงก่อนที่จะต้องนำรถไปคืนที่บริษัทเช่ารถ พวกเราเลยต้องขอช้อปปิ้งกันก่อนละคะ  ร้านค้าปลอดภาษีที่น่าสนใจในเกาะแห่งนี้มีมากมายหลายที่ ยกตัวอย่างเช่น ร้านค้าปลอดภาษีภายในท่าเรือก็น่าสนใจไม่ใช่น้อย มีสินค้ามากมาย ไม่ว่าจะเป็น อุปกรณ์ไฟฟ้า ขนม เหล้า บุหรี่ ก็มีให้เลือกอย่างมากมาย แต่สำหรับพวกเราที่ยังเหลือวันทัศนาจรอีกหลายวัน ก็ขี้เกียจที่จะหอบอะไรๆ ไปมากมาย ถึงแม้ว่าตลอดการเดินทางส่วนใหญ่จะเป็นการเช่ารถขับก็ตามที  แถวๆ โรงแรมที่พักของพวกเราก็มีร้านค้าปลอดภาษีมากมายหลายร้าน และหนึ่งในนั้น ห้าง Plaza Langkawi Shopping Center ก็น่าสนใจไม่ใช่น้อย เอ๊ะ..... แล้วทำไมพวกเราถึงไม่แวะที่นี่กันนะ แปลกจัง  

พวกเรายังคงขับรถไปตามถนนสายหลักกันต่อเพื่อไปยังอีกหนึ่งห้างที่ดูทันสมัยใหญ่โตไม่แพ้กันคะ "Langkawi Parade Megamall"    ที่นี่ตั้งอยู่ใกล้โรงแรม Grand Continental คะ ภายในเป็นศูนย์รวมร้านค้าปลอดภาษี Teow Soon Huat Duty Free Department Store มีสินค้าขายกันแทบทุกประเภท ห้างเปิดระหว่างเวลา 10.00-22.00 น.

มาชมบรรยากาศภายในห้างกันนะคะ ดูไม่ทันสมัยเท่าห้างดังในเมืองไทยหรอกคะ แต่สำหรับที่นี่ ที่นี่สุดแสนจะทันสมัยแล้วละคะ

 แนะนำให้ไปเดินเล่นช้อปปิ้งพวกขนมและช็อคโกแลตต่าง ๆ ที่ supermarket ที่ห้างนี้ด้วยคะ ที่นี่ถ้าเทียบกับเมืองอื่น ๆ แล้วถูกกว่าเยอะคะ

ตามมาเที่ยวด้วยครับ

เผลอแป๊บเดียว 4 ชั่วโมงแล้วละคะ.....ถึงเวลาไปคืนรถที่เช่ามากันแล้ว ก่อนจากกับเจ้าขาวถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกกันก่อนคะ แหมแต่น่าเสียดายที่ลืมถ่ายด้านนอกรถเก็บไว้ด้วย  ประมาณ 16.30 น. น้องชายเจ้าของรถก็พาเจ้าขาวขับเหยียบจากท่าเรือ jetty พาไปส่งที่สนามบินลังกาวี แบบฟรีๆ ไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่มคะ

ตามสบายเลยคะคุณ tiger's nest ที่นั่งด้านหลังยังว่างคะ ฮิ ฮิ  และเพื่อเป็นการขอบใจที่พาไปส่งที่สนามบิน ขอยกเครดิตให้กับบริษัทนำเที่ยวและเช่ารถที่นี่เลยคะ ให้บริการมีน้ำใจ ราคารถเช่าไม่แพง แต่แอบติว่ารถเก่าม๊ากมาก

ถ้าจำไม่ผิด ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงคะกว่าจะถึงสนามบินลังกาวี มาชมบรรยากาศภายในกันนะคะ

 เคาท์เตอร์หิ่งห้อยน้อยสีสมแป๊ด ที่จะพาพวกเราบินทะยานไปยังเมืองปีนังจ้า

บินหิ่งห้อยด้วย

ขอบคุณมากครับ

ติดตามชมรีวิวอีกเรื่อยๆค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่รอคอยคะ รอกันอีกสักแป๊บเดียว หิ่งห้อยน้อยก็จะบินทะยานสู่ฟากฟ้าแล้วละคะ แต่ละหว่างนี้ก็ชมบรรยากาศภายในสนามบินไปพลางๆ ก่อนละกันเนอะ  อ้อ....ไม่ทราบว่าที่นี่แปลกรึเปล่า แต่ที่นี่เค้าจะมีร้านปลอดภาษีอยู่ด้านนอกคะ ไม่ว่าจะเป็นผู้โดยสารหรือไม่ใช่ก็สามารถมาซื้อหาของฝากกันได้ที่นี่คะ เดาดูแล้วก็ไม่แปลกเท่าไหร่เนอะ ก็ที่ลังกาวีเป็นเมืองปลอดภาษีนี่นา

 แม่ติ๋มแวะซื้อเครื่องสำอางยี่ห้อคลินิคคะ แม่บอกว่าที่นี่ราคาถูกกว่าที่กรุงเทพประมาณ 1000 บาทจ้า แต่แหมของแถมเล็กกระจิ๊ดเดียว

เมื่อใกล้เวลาพวกเราก็เข้ามาด้านในห้องผู้โดยสารกันคะ ที่นี่ในวันที่ส้มจี๊ดมา แสนว่างไม่ค่อยมีผู้คน เรามานั่งรอขึ้นเครื่องกันที่ gate 3 รอเวลาเครื่องออกตอนเวลา 18.30 น.

อะ อะ เจอะสหายเก่าคะ เจ้าหางแดง แต่วันนี้ส้มจี๊ดขอนอกใจนะคะ เพราะ airasia เค้าไม่มีเที่ยวบินระหว่างปีนัง-ลังกาวี คะ  อ้อ...ถ้าใครต้องการเดินทางจากเกาะลังกาวีไปเมืองจอร์จทาวน์ เกาะปีนังแต่ไม่อยากขึ้นเครื่องบินละก็ สามารถเลือกเดินทางโดยเรือโดยสารได้ทะคะ มีเรือวิ่งจากลังกาวีไปปีนังวันละ 2 รอบคะ คือเวลา 14.30 และ 17.15 น. ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมงครึ่ง เสียค่าโดยสารผู้ใหญ่ 50 ริงกิตคะ

เรียกขึ้นเครื่องแล้วคะ มาชมโฉมเจ้าหิ่งห้อยน้อยลำนี้กันก่อนเลยค่า น่านั่งซะ..... เครื่องบินของสายการบิน Firefly เป็นแบบกังหันหมุนคะ และด้วยเครื่องยนต์ขนาดเล็กแบบนี้ เวลาเครื่องขึ้นหรือลงจะมีเสียงดังม๊ากมาก ส้มจี๊ดคอยลุ้นจนตัวโก่งตัวงง

การขึ้นเครื่อง ปกติจะขึ้นบริเวณกลางลำใช่ไม๊คะ แต่สำหรับเจ้า Firefily นั้นจะขึ้นจากท้ายคะ และสำหรับพวกเราที่ได้ที่นั่ง 3A 3B และ 3C ก็ต้องเดินย้อนมาข้างหน้าสุดเลยละคะ

ภายในเครื่องจะแบ่งเป็นที่นั่งผู้โดยสารข้างละ 2 ที่นั่ง ด้านหน้าและด้านหลังสุดจะเป็นที่นั่งของแอร์เค้าคะ

บนเครื่องบินลำนี้ มีแอร์ 2 คนคะ แต่ละคนใส่ชุดแต่งกายสีส้มแปร๊ดทีเดียว เมื่อเครื่องขึ้นได้ระดับไม่นาน ก็ถึงเวลาแจกน้ำดื่มกันคะ ที่นี่เค้าก็แจกน้ำสีออกส้มแปร็ดอีกเหมือนกัน รสชาติไม่คุ้นเคย แม่ติ๋มบอกว่าน่าจะเป็นน้ำมะม่วงนะคะ ไม่แน่ใจ

ใช้เวลาไม่นาน ในที่สุดพวกเราก็มาถึงสนามบินปีนังกันโดยสวัสดิภาพคะ

 เจ้าหน้าที่สนามบินต่างช่วยกันขนย้ายสัมภาระของผู้โดยสารกันใหญ่ เร็วๆ นะเพ่ออย่าให้หนูคอยนานตอนนี้ก็เริ่มค่ำแล้วด้วย

เมื่อเดินเข้ามาในอาคารผู้โดยสาร ที่นี่ก็แปลกอีกเหมือนกัน แต่ไม่แน่ใจว่าชาว BP จะแปลกใจเหมือนส้มจี๊ดกันบ้างมั๊ย เพราะที่นี่เข้าไม่ได้แบ่งผู้โดยสารหรอกคะ ว่าใครขาเข้า ใครขาออก ไอ้เราพอเข้ามาด้านใน ก็เดินสวนกับผู้โดยสารขาออกกันจ้าละหวั่น งง งง

รอกันแป๊บเดียว ก็ได้กระเป๋าเดินทางแล้วละคะ

มาชมบรรยากาศภายในสนามบินปีนังกันนะคะ ที่นี่ใหญ่โต และดูหรูหรากว่าที่สนามบินลังกาวีเยอะคะ

ทันทีที่ได้กระเป๋าเดินทางกันครบทีม พวกเราก็เดินออกมาด้านนอก เลี้ยวซ้ายและเดินตรงต่ออีกสักพัก ฝั่งขวามือของเราจะเต็มไปด้วยบริษัทรถเช่าคะ จากที่นี่ส้มจี๊ดจะติดต่อเช่ารถเป็นเวลาทั้งสิ้น 4 วันกับอีก 14 ชั่วโมง คะ บริษัทรถเช่าคราวนี้ดูจะราคาแพงสักหน่อยคะ เพราะส้มจี๊ดอยากได้บริษัทที่ดูน่าเชื่อถือหน่อยคะ ก็คราวนี้เราจะทั้งขึ้นเขา และลงเขากันหลายที่นี่คะ ส้มจี๊ดเลือกใช้บริการของบริษัท Avis คะโดยจองมาตั้งแต่ที่กรุงเทพเพราะการจองล่วงหน้าจะได้ราคาพิเศษกว่านิดหน่อยคะ ราคาอยู่ประมาณ 8000 กว่าบาทจ้า

ที่เคาท์เตอร์เจ้าหน้าที่ของ avis แจ้งให้เราทราบว่า รถ proton wira 1.5 cc ที่จองเอาไว้ไม่รองรับระบบ GPS คะ โชคดีมากคะเพราะพวกเราได้ upgrade มาเป็นรถยนต์ honda city ที่แสนจะคุ้นเคยแทน พอบวกกับค่าประกันรถหายอีกวันละ 15 ริงกิต สิริรวมราคาทั้งหมดก็ประมาณ 9000 บาทคะ อ้อ....ส้มจี๊ดขอแนะนำเลยว่า ใครที่ต้องการมาเที่ยวแบบ Road trip แบบนี้ในมาเลเซีย จำเป็นอย่างมากที่ต้องมีระบบนำทาง เนื่องจากถนนหนทางในประเทศนี้ สลับซับซ้อนมาก โดยเฉพาะทางด่วน และหนทางใน KL แล้วละก็ ขอรับรองว่าหลงชัวล์ เพราะขนาดมี GPS ก็หลงกันพอหนุกหนานคะ  ส้มจี๊ดจะเช่ารถจากปีนังแล้วค่อยไปคืนที่ KL คะ โดยการจ่ายเงินต้องมีการพกบัตรเครดิตมาด้วยนะคะ ที่นี่เค้าไม่รับเงินสด เฮ้ออุตส่าห์แลกเงินมาเผื่อ นีถ้าต้องแลกคืนไม่รู้ว่าจะขาดทุนไปเท่าไหรจ้า  

เจ้าหน้าที่ชี้ให้เราไปรอเค้าที่ lane 3 คะซึ่งเป็นเลนที่ใช้จอดรถเช่าคะ พวกเรารอกันนานมาก จนแม่ติ๋มเริ่มหงุดหงิดใหญ่แล้วเพราะตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้วละคะ เครื่องบินอุตส่าห์มาถึงก่อนกำหนด สุดท้ายเวลาก็ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลย ดีนะคะเนี่ยที่ส้มจี๊ดเผื่อเวลาไว้ล่วงหน้า ได้ส่ง e-mail ไปให้ที่พักของเราคืนนี้แล้วละคะว่าจะไปสายสักหน่อย ไม่งั้นก็อาจชวดห้องพักไปด้วยก็ได้

 สาละมีออกอาการวัยรุ่นเซ็ง  เมื่อเจ้าหน้าที่ขับรถมาส่งให้ พวกเราก็จัดแจงตรวจตำหนิของรถและให้เค้าสอนวิธีใช้ GPS ให้ด้วย ถ้าเป็นรถเช่าแบบนี้เค้าจะเติมน้ำมันให้เต็มถังเลยละคะ ตอนมาคืนก็ต้องเติมมาให้เต็มถังด้วย ส่วนถ้าเป็นรถเช่าที่เกาะลังกาวี เค้าจะมีน้ำมันมาให้พวกเราแบบใกล้หมดเต็มที เรียกว่ามีน้ำมันให้พอขับไปหาปั๊มน้ำมันเท่านั้นคะ  

กว่าจะขับรถไปถึงที่พักก็เกือบสามทุ่ม ที่พักของพวกเราวันนี้ คือ Old Penang คะเป็นเกสเฮาส์เล็ก ๆ ที่ในอินเตอร์เนตแนะนำกันมากมาย ก็เลยจองดูคะ เจ้าหน้าที่ของที่นี่น่ารักมากคะ เป็นผู้ชายชาวจีนวัยกลางคน พูดภาษาอังกฤษฟังง่ายมาก พวกเราได้ห้องพักสองแบบคือ double room (no. 4)

และ single room (no. 2) คะแต่ละห้องสะอาดสะอ้าน มีหน้าต่างเล็กๆ ช่วงระบายอากาศ แต่ห้องเล็กไปนิด แต่ก็นั่นแหละเทียบราคาแล้วก็เหมาะสมทีเดียว

 ห้องน้ำอยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นห้องน้ำรวมแยกชายหญิงคะ มาชมในห้องอาบน้ำ และห้องสุขากันนะคะ

 ต่อกันอีกซักภาพคะ

ที่นี่ต้องจ่ายค่ามัดจำเพิ่มเติมอีก 50 ริงกิตคะ รวมกับค่าห้องพัก  ส่วนเรื่องผ้าเช็ดตัวที่นี่เค้าก็มีให้ยืมกันคนละผืน ซึ่งในวัน check out ต้องนำมาคืนที่เคาท์เตอร์ด้านหน้าด้วยคะ  ข้าวของส่วนตัว พวกยาสีฟัน สบู่ ไม่มีให้ ถ้าใครไม่ได้เอามาที่นี่ก็มีเตรียมไว้ให้ซื้อเพียบ เสียดายที่คืนนี้ส้มจี๊ดไม่ทราบว่าที่นี่มีขายก็เลยออกไปซื้อที่ร้าน 7-11 ตรงปากซอยค่า

ส่วนอาหารมื้อดึก ก็ขอคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่ เค้าแนะนำให้ไปทานที่ศูนย์อาหาร red dragon paradice คะ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่พัก เดินกันไปประมาณ 5 นาทีถึงคะ

ที่นี่มีอาหารให้เลือกหลายอย่าง แต่ด้วยความเหนื่อยล้า พวกเราเลยอยากทานอะไรเบาๆ อุ่นๆ รองท้อง อย่างพวกเกี๊ยวน้ำอะไรอย่างงี้ แต่ก็เดินหาไม่เจอ สุดท้ายก็เลยได้ฮกเกี๊ยนหมี่มาทานเป็นของส้มจี๊ดและแม่ติ๋ม เหมือนกันเปี๊ยบต่างกันแค่ของแม่ไม่มีพริกเท่านั้น ราคาคนละ 6 ริงกิตคะ รสชาติสุดแสนไม่อร่อย เค็มๆ มันๆ ไม่มีเครื่องปรุงให้เติมคะ

ส่วนของสาละมีต้องมีเนื้อมีหนังหน่อย ก็เลยสั่งข้าวมันไก่ และ ผัดถั่วงอก มาทานคะ

ทานเสร็จพวกเราไม่ได้เดินเล่นที่ไหนกันต่อ เพราะแต่ละคนเหนื่อยกันมาก อยากพักเต็มที แถมวันนี้อากาศร้อนมาก ขนาดยามดึกแบบนี้ยังรู้สึกถึงไอร้อนอยู่เลยละคะ ถนนหนทางของที่นี่แคบมากๆ แถมมีรถจอดตลอดสองข้างทาง ทำให้เหลือที่พอเดินกันน้อยมากต้องพยายามทำตัวลีบแบน กลัวรถชนคะ  ถ้าพูดถึงรถยนต์ของที่นี่ น่าอิจฉาจังนะคะที่เค้าสามารถผลิตรถยนต์มาใช้กันในประเทศได้เอง ยี่ห้อ proton ไงคะ ถึงจะดูไม่ทันสมัยเมื่อเทียบกับยี่ห้ออื่นที่ส้มจี๊ดเคยเห็น แต่ผู้คนของที่นี่ก็ใช้ proton กันเยอะนะคะ น้อยนักที่เห็นยี่ห้ออื่นมาขับบนท้องถนน ชาตินิยมดีมากเลยละคะ แถมที่น่าอิจฉาอีกหนึ่งอย่างก็คือ เรื่องน้ำมัน เนื่องจากมาเลเซียสามารถผลิตน้ำมันไว้ใช้เองในประเทศ ทำให้น้ำมันราคาแสนถูก ประมาณ 200 บาทก็ได้ครึ่งถังแล้วละคะ  และก็อย่างที่บอกไป ฉันไม่ทราบว่าที่พักมีขายสบู่และแชมพูบริการให้ด้วย ส้มจี๊ดก็เลยชวนสาละมีไปซื้อที่ 7-11 ตรงหัวมุมถนน ซื้อสบู่ลักซ์ 2 ก้อนและน้ำดื่มทั้งหมดราคา 5 ริงกิตคะ จากนั้นก็รีบกลับมาอาบน้ำและนอนพัก พรุ่งนี้ค่อยเจอกันใหม่นะคะ ส้มจี๊ดจะพาไปเที่ยวปีนัง และพักค้างคืนที่คาเมรอนกันต่อคะ แค่คิดก็หนาวแล้วละ

ขอบคุณมากๆครับผม