แป๊บเดียวกระทู้การเดินทางท่องเที่ยวมาเลเซียก็เดินทางมาถึงวันที่ 3 กันแล้วนะคะ ใครพลาดตกรถเที่ยวในสองวันแรก ติดตามได้ที่นี่คะ

ส้มจี๊ด@Malasia Road trip ณ. ลังกาวี วันแรกจ้า

ส้มจี๊ด@Malasia Road trip ณ. ลังกาวี วันที่ 2: ท่องทะเลกับทริป Island Hopping Tour ก่อนขึ้นหิ่งห้อยตะลุยแดนปีนัง

ส้มจี๊ด@Malasia Road trip ณ. ลังกาวี : ขึ้นหิ่งห้อยลาจากลังกาวีในค่ำคืนวันที่สอง(ต่อ){แตกประเด็นจาก E10819414}

เช้าวันนี้ส้มจี๊ดตื่นตั้งแต่ตี 4 คะ อย่าหาว่าฉันบ้าพลังเลยนะ เพราะความจริงแล้วนอนต่อไม่ไหวตังหาก เตียงที่นี่ก็นุ่มนิ่มเกินไป เป็นอีกหนึ่งคืนแล้วละ ที่ฉันนอนหลับไม่สบาย กระสับกระส่าย ปวดหลัง จนต้องลุกขึ้นมาจัดการกับตัวเอง อาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่จะปลุกสาละมีเป็นรายต่อไป   ส้มจี๊ดลงไปหาของที่รถ ระหว่างนั้น ฉันเจอะกับคนไทยที่หน้าเกสเฮาส์ด้วยนะ ที่ฉันรู้ว่าเค้าเป็นคนไทยก็เพราะเค้าเห็นฉันคุยกับแม่ติ๋มเป็นภาษาไทยกันอยู่ เลยพูดทักทาย "สวัสดีคะ" กับฉัน ดีใจมากมายกับมิตรภาพต่างแดนแบบนี้ ฉันถามพวกเธอว่า "มารออะไรกันตั้งแต่หกโมงเช้าแบบนี้" พวกเธอตอบกลับฉันว่า " พวกเธอจะไปคาเมรอนคะ กำลังรอรถตู้มารับ" เอ๋ะ...วันนี้พวกเราก็จะเดินทางไปคาเมรอนเหมือนกันเลยละคะ หวังว่าคงจะได้พบกันใหม่   หลังจากสาละมีแต่งตัวแปลงร่างเรียบร้อยแล้ว พวกเราสองคนก็ขอเดินเล่นรอบๆ บริเวณนี้กันก่อนคะ แม่ติ๋มขอตัว ยามเช้าแบบนี้ขี้เกียจเดิน แอบรออาหารเช้าที่เค้าจัดให้ในเวลาประมาณโมงเช้า

รัฐที่พวกเรากำลังยืนอยู่นี่คือ รัฐปีนังคะ สำหรับรัฐนี้จะประกอบไปด้วย เกาะปีนัง และส่วนแผ่นดินใหญ่ที่รู้จักกันในนามว่า Seberang Parai มีสะพานปีนังสะพานที่ยาวที่สุดในภูมิภาคนี้ เป็นตัวเชื่อมโยงพื่นที่สองส่วนนี้เอาไว้ด้วยกัน  คำว่าปีนัง แปลว่า ต้นหมากคะ สมัยก่อนเกาะแห่งนี้มีต้นหมากเยอะมากจึงนำมาตั้งชื่อเกาะแห่งนี้ว่า เกาะหมากคะ  ประวัติศาสตร์ของเกาะปีนัง เริ่มต้นขึ้นในสมัยเซอร์ฟรานซิส ไลท์ พ่อค้าและนักผจญภัยชาวอังกฤษได้เดินทางมาถึงดินแดนแถบนี้ในปี 1786 เขาต้องการให้เกาะปีนังเป็นสถานีการค้าของบริษัทอินเดียตะวันออก ใช้เป็นที่พักเรือระหว่างที่เดินทางไปค้าขายกับประเทศจีน และใช้เป็นเมืองหน้าด่านของอังกฤษ ดังนั้นจึงได้โน้มน้าวให้สุลต่านแห่งรัฐเคดะห์ยอมให้บริษัทอินเดียตะวันออกเช่าเกาะปีนัง โดยแลกกับการคุ้มครองไม่ให้ถูกรุกรานจากสยามประเทศ เมื่อฟรานซิส ไลท์ ทำข้อตกลงกับรัฐเคดะห์เป็นที่เรียบร้อย ก็ยกพลขึ้นบก มีการพัฒนาพื้นที่ต่างๆ มีการสร้างท่าเรือใหญ่โต และเปลี่ยนชื่อเกาะแห่งนี้ใหม่ว่า เกาะปรินซ์ ออฟ เวลส์  เมื่อเกาะปีนังถูกครอบครองโดยอังกฤษก็มีการตั้งท่าเรือให้เป็นท่าเรือเสรี ไม่เก็บภาษี ทำให้พ่อค้าจากทั่วทุกสารทิศต่างหลั่งใหลมาตั้งรกรากที่นี่ ไม่นานนัก ชุมชนแถบนี้ก็เจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นชุมชนเมือง และต่อมาได้ตั้งชื่อเมืองท่านี้ว่า เมืองจอร์จทาวน์ ตามพระนามของพระเจ้าจอร์จที่ 3 คะ

ต่อมาในปี 1800 สุลต่านแห่งเคดะห์ก็ได้ยกดินแดนอีกส่วนหนึ่งซึ่งอยู่แผ่นดินใหญ่อีกฟากฝั่งของช่องแคบให้เพิ่มเติม และในปี 1832 ดินแดนปีนังทั้งหมด และรวมถึงมะละกาและสิงคโปร์ก็ถูกรวบรวมเป็นอาณานิคมของอังกฤษทั้งหมด เป็นเวลากว่า 100 ปี จนกระทั่งในปี 1957 จึงได้รับเอกราช ในช่วงที่มาเลเซียประกาศอิสรภาพ และในปี 1963 ก็ได้ยกฐานะเป็นรัฐหนึ่งในสหพันธรัฐมาเลเซีย ตราบจนถึงทุกวันนี้  จากประวัติความเป็นมาจึงไม่น่าประหลาดใจที่เมืองจอร์จทาวน์แห่งนี้จะเป็นที่ตั้งของส่วนราชการ ศูนย์กลางธุรกิจ และมีการผสมผสานเอกลักษณ์ของโลกตะวันออกและตะวันตกเข้าด้วยกันได้อย่างกลมกลืน  ดังนั้นเช้าวันนี้ ส้มจี๊ดจะพาเดินชมเขตเมืองเก่ากันตั้งแต่หัววัน ถนนดูโล่งมากมาย ผู้คนยังไม่เริ่มตื่นกันสักเท่าไหร่ ผิดกับบรรยากาศยามค่ำคืนเมื่อวานอย่างมากมาย จากหน้าเกสเฮาส์พวกเราเดินไปทางขวามือกันก่อนค่า

 แต่ถึงจะเช้าสักแค่ไหน ก็ช้ากว่าเหล่านักเรียนตัวน้อยพวกนี้มากมาย ใกล้ๆ ที่พักมีโรงเรียนตั้งอยู่คะ นักเรียนของที่นี่ล้วนหน้าตาออกแขกๆ ตัวดำๆ กันทั้งนั้น ต่างแต่งชุดนักเรียนสีฟ้าแป๊นตัดสีผิวกันโชะๆ ดูๆ ไปก็น่ารักดี  เมื่อเดินจนสุดทางสามแยกเดินเลี้ยวขวา ตรงหัวมุมถนนมีโบสถ์ฝรั่งตั้งอยู่ โบสถ์แห่งนี้มีชื่อว่า "Cathedral of Assumtion" คะ

โบสถ์อัสสัมชัญแห่งนี้ตั้งอยู่ตรงหัวมุมถนน Farquhar ตัดกับถนน Cinta หรือที่เรียกว่า Love lane (ถนนที่เป็นที่ตั้งของเกสเฮาส์ Old Penang นั่นแหละคะ) ที่นี่เป็นโบสถ์ของนิกายคาทอริคสร้างกันมาตั้งแต่ปี 1861

เดินตรงต่อมาอีกเล็กน้อย จะเจอกับพิพิธภัณฑ์และหอศิลป์รัฐปีนังคะ ที่นี่จะเปิดให้บริการตั้งแต่เวลา 9.00-17.00 น. ในยามเช้าแบบนี้บรรยากาศดูสงบเงียบและดูขลังอย่างบอกไม่ถูก ด้วยความที่เป็นอาคารเก่าที่สร้างมาตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 นู้นแนะ เดิมเคยเป็นที่ตั้งของโรงเรียนมาก่อน แต่ต่อมาถูกทิ้งระเบิดจนได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก พอมาภายหลังสงครามสงบ ที่นี่เลยถูกบูรณะขึ้นใหม่และปรับปรุงให้เป็นพิพิธภัณฑ์มาจนถึงทุกวันนี้ ภายในจะจัดแสดงสิ่งของ เครื่องใช้เก่าแก่ที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ มากมาย คะใครสนใจก็ลองมาเที่ยวชมกันดูคะ ค่าเข้าชมเพียงแค่ 1 ริงกิตเท่านั้นเอง

สำหรับส้มจี๊ดก็คงได้แต่แอบชมโบราณวัตถุที่ตั้งแสดงอยู่ด้านนอกเท่านั้นแหละคะ และนี่คงเป็นรถรางประวัติศาสตร์ที่ใช้ขึ้นปีนังฮิลล์ในสมัยอดีตแน่นอน ชัวป๊าบ....ฮิฮิ  

 และนี่ก็รถประวัติศาสตร์ ???? อะเปล่า

 ฝั่งตรงข้ามเป็นสถานที่ราชการอะไรกันนะ สมจี๊ดสงกะสัย

 ตัวอย่างป้ายรถประจำทาง ณ เมืองจอร์จทาวน์ เกาะปีนัง

  ถัดไปอีกนิด ฝั่งเดียวกับพิพิธภัณฑ์คะ เป็นที่ตั้งของโบสถ์เซนต์ จอร์จ โบสถ์นิกายแองกลิลันที่เก่าแก่และโอ่อ่าที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ สร้างขึ้นจากแรงงานนักโทษในปี 1818 คะ ออกแบบการก่อสร้างโดยกัปตันโรเบิร์ต สมิธ ซึ่งเลียนแบบมาจากโบสถ์เซนต์ จอร์จในเมือง Madras   พื้นโบสถ์จะปูด้วยหินอ่อนคะ มียอดหอสูงมียอดแหลม หลังคาครอบ บริเวณทางเข้าด้านหน้ามีซุ้มรูปปั้นเพื่อระลึกถึง ฟานซิส ไลท์เมื่อเดินทางมาถึงปีนังเป็นครั้งแรก  เปิดให้เข้าชมทุกวันตั้งแต่เวลา 9.00-17.00 น. จ้า

 เมื่อเดินกันจนสุดถนน ฝั่งตรงข้ามที่ตั้งโดดเด่น ตึก AIA เค้าละคะ

 เลี้ยวขวาและหน้าเดินกันต่อไปคะ

เดินเลียบกำแพงของโบสถ์เซนต์ จอร์จ มาเรื่อยๆ คะ

ไม่นานนักก็จะเจอกับวัดเจ้าแม่กวนอิม อยู่ฝั่งขวามือคะ  

 วัดเจ้าแม่กวนอิมเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในปีนังคะ สร้างขึ้นมาตั้งแต่ปี 1800 โดยชาวจีนรุ่นแรก ๆ ที่อพยพเข้ามาตั้งรกรากในปีนัง วัดนี้มีชื่อเรียกอีกหนึ่งชื่อว่า กวนยินเต็งคะ ตัวอาคารวัดตกแต่งได้อย่างปราณีตงดงาม ถูกประดับตกแต่งด้วยมังกรและสิงโตหินแกะสลักที่งดงามมาก ซึ่งมีเรื่องเล่าว่าเจ้าสิงโตหินทั้งสองตัวนี้ทำหน้าที่คอยปกปักษ์รักษาสถานที่แห่งนี้เอาไว้คะ

ตลอดทั้งปีจะมีผู้คนที่มีจิตศรัทธาหลั่งไหลกันมาสักการะบูชา กราบไหว้ ขอพรกันอย่างไม่ขาดสายทั้งคนปีนังเอง และนักท่องเที่ยว ผู้คนต่างจุดธูปบูชาไหว้องค์เจ้าแม่กวนอิมที่อยู่ภายในวิหาร นอกจากนั้นก็ยังกราบไหว้สิงโตหินทั้ง 2 ตัวอีกด้วย เพราะเชื่อกันว่าเป็นผู้พิทักษ์วัดแห่งนี้นี่เอง  เปิด 9.00-14.00 น. จ้า

 ส้มจี๊ดชอบบรรยากาศยามเช้าแบบนี้มาก คนไม่เยอะดูเงียบและสงบ แถมมีนกพิราบเยอะมากจริงๆ คนขายธูปเทียนเรียกเราหลายครั้ง แต่พ่อสาละมีตั้งหน้าตั้งตาปฏิเสธอยู่ท่าเดียว บอกกับฉันว่า ไหว้ด้วยจิตศรัทธาก็เพียงพอแล้วค่า

 เดินกันมาร่วมชั่วโมง เริ่มเหนื่อยแล้วละซิ เฮ้อ..ไม่ค่อยออกกำลังกายก็เป็นเช่นนี้ละ

  นกพิราบหรือนกเขาละคะเนี่ย ชักสับสน

เดินต่อกันไปถึงหัวมุมถนน จากจุดนี้ก็เข้าเขตลิตเติ้ลอินเดียแล้วละคะ

ย่านลิตเติ้ล อินเดีย เป็นย่านแขกอินเดียที่น่าพิศวง เป็นที่ตั้งของวัดศรีมหามาเรียมมัน ที่เก่าแก่สร้างกันมาตั้งแต่ปี 1883 จุดเด่นอยู่ที่ซุ้มประตูทางเข้าที่เรียกว่า โคปุรัมคะ ด้านบนประดับประดาด้วยรูปปั้นเทพเจ้าในศาสนาฮินดูมากมาย สีสันสดใส ภายในวัดก็น่าจะสวยงามไม่แพ้กันน่าเสียดายที่ตอนส้มจี๊ดไปวัดยังไม่เปิดให้เข้าชมด้านในคะ

  อีกสักภาพค่า

  ใกล้จะถึงที่พักแล้วละคะ พวกเราเดินกันเป็นสี่เหลี่ยม หักเลี้ยววกขวากันมาเรื่อยๆ มาดูบรรยากาศเมืองเก่ากันต่อคะ

จากตรงนี้ไป แต่ละอาคารบ้านเรือนจะมีหลังคาซุ้มทางเดิน เดินลอดกันไปตลอดเส้นทาง แสนสบาย ฝนตกก็ไม่เปียก แดดออกก็ไม่ร้อนจ้า

 เจอะรถขยะรัฐปีนัง ของเค้ากับของเราแตกต่างกันยังงัย

เดินต่อไม่นาน ฝั่งขวามือของเราคือ มัสยิดกาปิตัน เคลิงคะ ที่นี่เป็นมัสยิดที่เก่าแก่ที่สุดของรัฐปีนัง สร้างมาในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 โดยใช้เงินสนับสนุนจากบริษัทอิสท์อินเดีย ตัวอาคารภายนอกโดดเด่นด้วยยอดโดมรูปหัวหอมสีน้ำตาลดำ ตัวอาคารภายนอกทาสีเหลืองสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของแขกมัวร์อิสลาม มัสยิดแห่งนี้ได้รับการขนานนามตามชื่อของพ่อค้าอินเดีย มุสลิมที่มีนามว่า แกปิตัน เกลิง เคาเดีย โมฮูดีน  เปิดให้เข้าชมในเวลา 11.00-17.00 น.

เดินกันต่อใกล้ถึงที่พักกันแล้วละคะ

เห็น 7-11 ปั๊บแสดงว่าเลี้ยวขวาก็ถึงที่พักแล้วละคะ เดินร่วมชั่วโมงแบบนี้ท้องเริ่มหิว น้ำย่อยเริ่มออกมาย่อยกระเพาะพวกเราแล้ว

 ภาพนี้เป็นที่จอดรถของพวกเราเมื่อคืนนี้คะ ตอนแรกส้มจี๊ดไปจอดริมถนนข้างๆ โรงเรียนโน้นแนะ แต่เจ้าหน้าที่เกสเฮาส์แนะนำให้มาจอดที่นี่ เพื่อความปลอดภัยคะ แถวนี้มีรถหายบ่อยๆ ถ้าจอดเฉพาะตอนกลางคืนถึงสองโมงเช้าเค้าคิดค่าจอด 4 ริงกิตเท่านั้นคะ

 และนี่คะ เจ้าต๋วมเตี๋ยวที่ให้บริการพวกเราตลอดเส้นทาง น่ารักมั๊ยคะ

 เกร่นมาตั้งนาน ยังไม่มีรูปด้านหน้าที่พักของพวกเรากันเลย แนะนำตัวอีกครั้งคะ เกสเฮาส์ Old Penang ดีที่หนึ่ง เน้นทั้งถูก สะอาด และสะดวกอยู่ใจกลางเมืองเก่าเลยละคะ สถานที่เที่ยวเพียบ

มาถึงที่พักก็รีบทานอาหารเช้ากันทันที  ใช้พลังไปเยอะ หิวท้องกิ่วเลยละคะ แม่ติ๋มแอบทานไปก่อนแล้ว ส้มจี๊ดเลยทานกันสองคนกับสาละมี เมื่อเสร็จเรียบร้อย ก็จัดการแพ็คกระเป๋าเตรียม check out และเที่ยวกันต่อคะ อย่ามัวรอช้าคะ เวลายิ่งมีน้อยๆ เดี๋ยวเราจะพาไปเที่ยวที่ป้อมปืนคอร์นวอลลิสกันต่อคะ

การเริ่มต้นขับรถเที่ยวปีนังครั้งนี้ ส้มจี๊ดรู้สึกเกร็งๆ นิดหน่อยคะ พยายามทำตัวให้ชินกับ GPS ด้วยเพราะเชยแหลก อยู่กรุงเทพไม่เคยซื้อมาใช้กับเค้าสักที GPS พามาที่จอดรถแถวๆ ป้อมปืน ก็ต้องเซ็งเป็ดเพราะเป็นที่จอดรถของทางราชการเค้าคะ จากจุดนี้เลยขับดุ่มๆ หาที่จอดกันเอาเอง ไม่ฟรีนะคะ ต้องเสียค่าจอดด้วยละ เป็นแบบหยอดเหรีญนะคะ ไม่กล้าโกงคะ บ้านเมืองเค้าท่าทางกฏหมายเข้มงวดต้องตามกฏจราจรอย่างเคร่งครัดยังไม่อยากได้ใบสั่งตั้งแต่วันแรก

ป้อมปืนคอร์นวอลลิสอยู่ฝั่งตรงข้ามอาคารศาลาว่าการเมืองคะ ตั้งอยู่ริมทะเลเลยละ ใครมาที่นี่ก็จะได้นั่งเล่นกินลมชมทะเลปีนังกันด้วย ที่นี่เป็นสถานที่ยกพลขึ้นบกครั้งแรกของเซอร์ฟรานซิส ไลท์ ในปี 1786 คะ ต่อมาที่นี่ถูกสร้างเป็นป้อมปืนป้องกันเมืองเดิมทำด้วยไม้ ต่อมาเปลี่ยนเป็นคอนกรีตในปี 1804 โดยติดตั้นปืนครบไว้รอบหันหน้าออกสู่ทะเลคะ

  วิวริมทะเลคะ อาคารสีขาวที่เห็นสุดทางเป็นศาลาว่าการเมืองปีนังคะ

  เก็กท่าสุดฤทธิ์

 เจ้าปืนใหญ่หันหน้าออกทะเล

 วิวสวยริมทะเลกันอีกสักภาพ

 ที่ต่อไปพวกเราจะไปเที่ยวกันต่อคือ ตึก Komtar คะ ตึกที่สูงที่สุดในเกาะปีนัง เราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงแล้วละคะ แต่ต้องเสียเวลากว่าครึ่งชั่วโมง วนหาที่จอด วนกันไปมาถึง 3 รอบกว่าจะหาที่จอดได้ parking ที่เราเลือกอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตึก Komtar พอดี ขอแนะนำว่าอย่าหวังจะจอด parking ใต้ตึก Komtar นะคะ เพราะไม่ว่าช่องใด ก็ห้ามรถยนต์นักท่องเที่ยวแบบเราเข้าจอดทั้งนั้น ยอดเสียตังค์ดีกว่า ราคาก็ไม่แพงคะ ที่นี่คิดค่าจอดครึ่งชั่วโมง 0.6 ริงกิตคะ

ตึก Komtar หรือชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า อาคารตุน อับดุล ราซัค เป็นตึกที่สูงที่สุดในเกาะปีนัง ถึงแม้ว่าถ้าเทียบกับบ้านเมืองอื่นที่นี่จะไม่สูงสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องบอกว่าที่นี่สูงใช้ได้ทีเดียว สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ของเกาะปีนังได้อย่างชัดเจน  ตึกแห่งนี้มีความสูง 65 ชั้น ประกอบด้วย สำนักงาน ร้านค้า ร้านอาหาร โรงภาพยนต์ ศูนย์อาหาร และอื่นๆ อีกมากมาย จากหนังสือท่องเที่ยวแนะนำให้ขึ้นไปชั้น 55 เพื่อไปชมวิวทัศนียภาพของเกาะปีนังคะ ว่าแล้วก็ไปต่อกันเลยนะคะ  จากชั้นล่าง ยังไม่มีลิฟท์ให้ขึ้นชั้นบนนะคะ ต้องขึ้นบันไดเลื่อนต่อขึ้นไปอีก 3 ชั้น

จากนั้นจะเจอะกับห้องที่มีกระจกใหญ่ๆ มีเคาท์เตอร์ยาวเหยียด มีผู้คนมากมายมาติดต่อทำอะไรสักอย่าง ส้มจี๊ดไม่แน่ใจแต่น่าจะเป็นสถานที่ราชการนะคะ ส้มจี๊ดรีบเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่สาวเพื่อขอขึ้นไปชมวิวชั้นบน แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าปิดให้บริการคะ คำแรกตกใจมากเพราะอุตส่าห์มากันแล้ว แต่เธอก็แนะนำให้พวกเราขึ้นไปที่ชั้น 56 ก่อนคะเพราะมีศูนย์บริการข้อมูลนักท่องเที่ยวตั้งอยู่ที่นั่น ก่อนขึ้นลิฟท์ต้องทำการแลกหนังสือเดินทางกับป้ายห้อยคอกันก่อนคะถึงจะผ่านยามขึ้นไปด้านบนได้

เดี๋ยวมาต่อนะคะ

เมื่อขึ้นลิฟท์ไปถึงชั้น 56 ที่นี่มีทางเดินวนรอบเป็นวงกลมและมีห้องน้ำเปิดให้บริการด้วย พวกเราเดินวนกันอยู่หนึ่งรอบก็ไม่เจอกับสถานที่ที่ฉันพอจะชมวิวได้ นอกจะห้องที่ถัดทางเดินไปซึ่งห้องต่างๆ เหล่านี้เป็นห้องสำนักงานคะ ภายในมีพนักงานทำงานกันเต็มไปหมด ส้มจี๊ดตัดสินใจเดินเข้าไปถามพนักงานหญิงด้านในว่า " ศูนย์บริการข้อมูลนักท่องเที่ยวอยู่ไหนคะ" เธอชี้ทางให้เดินตาม หลังจากที่พวกเราเดินมาตามทางที่หญิงผู้นั้นชี้ทางมาให้ ก็เจอะกับพนักงานอีก 2 คน ซึ่งพอถามว่าต้องการชมวิวบนตึก Komtar แห่งนี้ต้องไปที่ไหน เธอบอกว่าปิดให้บริการแล้วคะ แต่ถ้าจะดู ดูได้จากกระจกด้านหลังสำนักงานได้เลย  ปู๊ดโธ่...เวรกรรมจริงๆ แต่ไหนๆ ก็มากันแล้วก็ถ่ายรูปกันพอเป็นพิธีคะ

โชคดีคะ....มีพนักงานผู้ชายท่าทางมี sevice mind เดินเข้ามาถามว่า "มีอะไรให้เค้าช่วยไม๊" พอบอกว่าอยากดูวิวทิวทัศน์ของเกาะปีนัง เค้าก็ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงพาพวกเราเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ สนุกดีคะ....ทำให้การขึ้นมาบนตึก Komtar แห่งนี้มีคุณค่าขึ้นอีกมากมาย ถึงแม้ส้มจี๊ดว่าวิวที่เมืองไทยสวยกว่าเยอะก็ตามแต่ก็ประทับใจมากมายคะ

 อีกสักภาพก่อนกลับลงไปชั้นล่างคะ

จ่ายค่าจอดรถ 1.20 ริงกิต (ประมาณ 1 ชั่วโมง) จากนั้นก็เดินทางกันต่อคะ กด GPS ให้พาไปวัดเก็กล๊กซี (วัดเต่า) กันต่อ สำหรับแผนการท่องเที่ยวที่ปีนังคงสิ้นสุดที่วัดเต่าเท่านั้นคะ ตอนแรกส้มจี๊ดกะว่าจะนั่งรถรางขึ้นเขาไปปีนังฮิลล์ด้วย เพิ่งทราบจากเจ้าหน้าที่ที่ศูนย์บริการข้อมูลนักท่องเที่ยวว่าตอนที่ส้มจี๊ดไปกำลังปิดปรับปรุงคะ เศร้าใจ  เมื่อขับรถใกล้ถึงตัววัด ส้มจี๊ดผ่านตลาดที่มีผลไม้ขายเยอะแยะคะ (อยู่ตรงตีนเขาทางขึ้นไปวัดเต่า) ผลไม้ส่วนใหญ่ก็เหมือนๆ กับในเมืองไทยนั่นแหละคะ เช่น กล้วย แตงโม ส้ม แอปเปิ้ล แต่ก็นั่นแหละขับรถเล่นแบบนี้การได้ซื้อผลไม้รสชุ่มคอดับกระหายก็ดีเหมือนกันนะคะ เดี๋ยวหาที่จอดรถ เดินขึ้นไปเที่ยววัดเต่าให้เรียบร้อยแล้วเดี๋ยวค่อยมาแวะที่นี่กันคะ  เจอะผู้หญิงมาเลย์คนหนึ่งกำลังโบกรถให้ไปจอดที่บ้านเค้า เห็นมีร่มเงาดี ก็เลยตัดสินใจหักเลี้ยวพวงมาลัยเข้าไปจอดคะ แต่แหมแม่ติ๋มขอลดราคาอยู่ตั้งนานก็ไม่ลดให้ คิดค่าเสียหายตั้ง 4 ริงกิตแนะ  ไปคะ จอดรถเรียบร้อยแล้วก็หน้าเดินกันต่อ เส้นทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล

การเดินเท้าไปวัดเต่าต้องเดินขึ้นเขากันไปคะ ระหว่างทางก็มีร้านขายของที่ระลึกมากมายเต็มไปหมด ขายพวกเสื้อยืดเอย พวงกุญแจเอย อะไรพวกนี้เต็มไปหมด และพอเดินไปถึงกลางทางจะมีบ่อเต่าตั้งอยู่คะ ภายในบ่อมีเต่าเยอะมาก คนขายอาหารเต่าพูดภาษาเก่งได้ทั้งจีน มาเลย์ และไทย เค้ายังถามฉันเป็นภาษาไทยเลยว่าเอาไม๊ ผักบุ้งบวกขนมปังขายถูกๆ 20 บาทเท่านั้น ถ้าเต่าไม่กินไม่คิดกะตังค์ค่า

 สาละมีมองเต่าอย่างไม่วางตา

เต่าเยอะจริงปะ

เอาให้ชัดๆ อีกสักภาพคะ

 ศาลาจีนกลางบ่อเต่า ที่นี่ปิดไม่ให้คนเข้าไปชมเต่าใกล้ๆ คะ

 บางตัวก็อยากอาบแดดให้ตัวดำปี๊

 ขึ้นเขากันต่อดีกว่าค่า

เดินขึ้นเขากันต่อ ข้างบนวัดเขาเต่าสวยดีคะ แต่ร้อนมาก ส้มจี๊ดกับแม่ติ๋มเดินกันไม่ไหวแล้วละคะ ขอรอกันข้างล่างนี้ ส่วนสาละมีก็ตัดสินใจเดินขึ้นไปชมด้านบนคนเดียว แต่ก็ไปไม่นานคะ สาละมีก็เดินกลับมา คุณเธอบอกว่าข้างบนคิดค่าเข้าคนละ 1 ริงกิตด้วยคะ แต่คุณพี่ไม่ได้หยิบกะตังค์ไปเลยต้องเหนื่อยฟรีแบบนี้แหละค่า (เลยแชะรูปถ่ายมาได้แค่นี้ พอกล้อมแกล้มเน้อ)

วัดเต่าแห่งนี้ในภาษาจีนเรียกกันว่า วัดเก็กล๊กซี เป็นวัดพุทธที่ใหญ่ที่สุดในมาเลเซียตั้งอยู่บนเชิงเขาเอเยอร์ อิตัมคะ ใครเดินทางมาที่นี่นอกจากจะได้มาสักการะพระพุทธรูป และเจ้าแม่กวนอิมด้วยจิตศรัทธาแล้ว ยังสามารถมองเห็นเมืองจอร์จทาวน์ได้อย่างชัดเจน  พระผู้สร้างวัดแห่งนี้คือ พระเปียว เหลียน พระจีนที่จาริกมาจากมณฑลฟูเจี้ยนเมื่อปี 2430  คะ ภายในบริเวณวัดโดดเด่นด้วย เจดีย์เจ็ดชั้น ที่ตั้งตระหง่านด้วยความสูงกว่า 30 เมตร เป็นสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานระหว่างจีน ไทยและพม่า เข้ากันได้อย่างกลมกลืน โดยส่วนฐานของเจดีย์สร้างตามศิลปะแบบจีน ตรงกลางสร้างแบบไทย และยอดโดมที่ขดกันเป็นก้นหอยเป็นศิลปะแบบพม่าคะ

ภายในบริเวณวัดมีวิหารตั้งกระจายตัวอยู่ตามเชิงเขา ลดหลั่นกันไป แต่ละที่ก็เป็นที่ประดิษฐานขององค์พระ และเจ้าแม่กวนอิมที่น่าเคารพและศรัทธา

อีกสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นก็คือ มหาเจดีย์แห่งพระพุทธรูปหนึ่งหมื่นองค์ ซึ่งใช้เวลาก่อสร้างยาวนานถึง 20 ปีกว่าจะแล้วเสร็จในปี 2473  คะด้วยสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างแบบจีน ไทยและพม่า เฮ้อส้มจี๊ดเข้าใจผิดในกระทู้ 60 นะคะ ที่แท้หมายความถึงเจดีย์นี้นี่เอง เฮ้อ งง

ลงเขากันดีกว่าคะ.....ขากลับบ่อเต่าเปิดพอดีเลยขอแวะชมโฉมเจ้าเต่าน้อยอย่างใกล้ชิดอีกสักครั้ง

เหล่าคุณนายเต่าทั้งหลาย ก็ยังไม่ล้มเลิกกิจกรรมอาบแดด ในเช้าของวันนี้สักที

ถึงแม้ว่าบรรดาเต่าทั้งหลายจะยังไม่ยอมแพ้กับแสงแดดยามสายแบบนี้ แต่พวกเราก็ม่ายไหวแล้วละคะ ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนสุดๆ

ลงจากจุดนี้ไปของขายเพียบ

ก่อนที่จะไปที่อื่นกันต่อ แอบแวะตลาดนัดกันก่อนกลับคะ  ที่นี่พลุกพล่านไม่ต่างกับเมืองไทยเลยละคะ

ขนมขึ้นชื่อของที่นี่ ดูไปแล้วไม่แตกต่างกับขนมเต้าส้อ หรือ ขนมเปี๊ยะไส้ถั่วที่บ้านเราเลยเนอะ

แวะซื้อผลไม้คะ

ผลไม้บ้านเมืองนี้หน้าตาเหมือนที่เมืองไทยเปี๊ยบ ก็บ้านใกล้เรือนเคียงกันนี่เนอะ

ไปเที่ยวที่อื่นกันต่อคะ ตอนนี้ส้มจี๊ดขึ้นนั่งประจำตำแหน่งเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะมุ่งหน้าไปที่อื่นกันต่อ ภาพด้านล่างเนี่ยแอบแชะระหว่างทาง น่าจะเป็นโรงเรียนของที่นี่เค้านะคะ

ตอนนี้เราจะออกจากเกาะปีนังกันแล้วละคะ ข้ามฝากมายังส่วนแผ่นดินใหญ่ โดยใช้สะพานปีนังเชื่อมต่อระหว่างสองส่วนเข้าด้วยกัน หน้าตาคล้ายกับสะพานแขวนบ้านเราเนอะ

กระทู้เริ่มยาวแล้ว ไปต่อกระทู้หน้ากันนะคะ ส้มจี๊ดจะพาไปขึ้นเขา สัมผัสความหนาวเย็น ณ. คาเมรอน ประเทศมาเลเซียจ้า

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ  รายละเอียดเยอะดี