สะพายกล้องท่องมาเลเซีย

ตอนที่1 กรุงเทพ -  หาดใหญ่ - ด่านสะเดา
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10834390/E10834390.html

ผ่านด่าน ตม.

ขาออกครับ


ไม่ได้ออกเฉพาะขานะครับ จริงๆ ออกไปทั้งตัว และสัมภาระนั่นแหละครับ

พอผ่านด่านออกมา ก็มองหารถตู้คันของเรา


บรรดาวินมอเตอร์ไซต์ก็เรียกให้ขึ้นรถ

แต่ขอโทษครับพี่ผมมากับรถ

รถจะวิ่งจากด่านฝั่งไทย ไปยังด่านฝั่งมาเลเซียอีกสักราวๆ 600-700 เมตรนะครับ

เส้นทางระหว่างด่านสองด่าน

ยินดีต้อนรับสู่ มาเลเซีย


Selamat Datang Ke Malaysia

ภาษามาเลเซียครับ แต่ใช้ตัวอักษรอังกฤษเขียน

ทำให้ง่ายต่อการอ่านชื่อโรงแรม ชื่อเมือง ชื่อถนน หรืออื่นๆ ที่เป็นคำนาม

ไปเที่ยวด้วยคนครับ

พอถึงด่าน จะต้องนำสัมภาระทั้งหมดที่อยู่บนรถนำไปด้วย เพื่อสแกนก่อนเข้า มาเลเซีย

คุณ : เล็กทาโร่
ครับ

รูป

ด่าน ตม. ที่มาเลเซีย ขาเข้า

ไม่เข้าเฉพาะขาครับ เข้าทั้งหมดทั้งตัวคน ทั้งสัมภาระ 555

ผ่าน ด่านเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมารอรถ

ไปด้วยคนค่ะ ภาพสวยดี

เ้ส้นทางแบบนี้ ยาวถึง ยะโฮบารูห์ที่ติดกับสิงคโปร์๋เลยครับ ถนนดีมากๆ

คุณ : maychaegyeong
ครับ

ตอนนี้ต้องดำรงชีพด้วย ข้าวเหนียวที่ซื้อจากด่านสะเดากันแล้วหละ

พร้อมด้วยไก่ทอดสะเดา

ระยะทางจากด่านสะเดาถึงกัวลาลัมเปอร์ราวๆ 480 กม. นะครับ

ภาพนี้ถ่ายหลังจากเดินทางมาแล้วได้ราวๆ สัก 20 กม.

พี่คนขับบอกว่า ตอนแรกที่ขับเส้นทางนี้อันตรายมากๆ

แกบอกว่าที่อันตรายคือ ถนนมันดีเกินไป
เป็นสี่เลนอย่างนี้ไปตลอด ไม่มีไฟแดง ไม่มีแยก
ทำให้คนขับรถ ขับเพลิน จนเผลอหลับ หรือลืมดูรถด้านหลังเวลาจะแซง

ก่อนถึงอะลอสตาร์
ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐเคดาห์ (ที่บ้านเราเรียกไทรบุรีนั่นแล)

ป้ายบอกทางออกขัดเจน

ส่วนมากป้ายบอกทางออกจะมีหมายเลยทางออกกำกับไว้เสมอ
เช่นทางออกที่เห็นนี้คือทางออก 181 เป็นต้น

ทำให้ง่ายต่อการจดจำ เช่นจะออกไปเืมืองนี้
ถ้าถามคนที่เราจะไปหา เขาก็จะบอกว่าออกทางออกหมายเลขอะไรเป็นต้น

เขตเพาะปลูก

ที่นี่วนตกชุก มีระบบการจัดการน้ำที่ดี

เริ่มมีภูเขาแล้ว

รถวิ่งมาเรื่อยๆ ก่อนถึงปีนังได้แวะไปส่งผู้โดยสารที่ Sungai Petani

รถโรงเรียนที่เมือง Su Ngai Petani

Dilarang = ห้าม
Merokok = สูบบุหรี่

รถที่ีนี่เติมน้ำมันกันสบายใจ เพราะน้ำมันถูกมาก
ลิตรละ 18 บาทเท่านั้น

จะเข้าสู่ปีนังแล้ว

วิ่งผ่าน สะพานปีนัง

ข้ามไปยังเกาะปีนัง
สะพานนี้่ยาวมากๆ ราวๆ เกือบ 10 กม.

Official name Penang Bridge
Carries Motor vehicles
Crosses South Channel, Malaysia
Locale Penang Bridge
Maintained by Penang Bridge Sdn Bhd (PBSB)
Designer Government of Malaysia
Malaysian Highway Authority (LLM)
United Engineers Malaysia Berhad (UEM)
Design cable stayed bridge
box girder bridge
Total length 13.5km
Width --
Longest span 225m
Constructed by Hyundai Engineering and Construction Company (Korea) Ltd
United Engineers Malaysia Berhad (UEM)
Opened 14 September 1985


http://en.wikipedia.org/wiki/Penang_Bridge

Penang Bridge (Jambatan Pulau Pinang in Malay)  is a dual carriageway toll bridge connects Gelugor on the island of Penang and Seberang Prai on the mainland of Malaysia on the Malay Peninsula. The bridge is also linked to the North-South Expressway in Prai and Tun Dr Lim Chong Eu Expressway in Penang. It was officially opened to traffic on September 14, 1985. The total length of the bridge is 13.5 km (8.4 miles), making it the longest bridge in Malaysia as and the fourth-longest in Southeast Asia. Penang Bridge Sdn Bhd (PBSB) is the concession holder which manages it. The bridge was designed by Penang resident, Professor Chin Fung Kee, a well known civil engineer.
Before 1985, transportation between the island and the mainland was solely dependent on the state-owned Penang Ferry Service that runs between Butterworth and George Town. Toll fees is only paid when heading to the island. There is no charge for leaving the island.
Currently, Penang Bridge handles 65,000 vehicles daily and has a capacity of handling 85,000 vehicles daily. It has been expanded from 4 lanes to 6 lanes to accommodate increasing traffic on the bridge. A proposal for second bridge, the Penang Second Bridge, has been approved by the Malaysian federal government and included as one of the Ninth Malaysia Plan national projects. Construction work of the new Penang Second Bridge began in November 2008, and the target completion date is year 2013.
Recently, Penang Bridge was assign with route number .

หลังจากข้ามมาแล้ว รถก็วนไปส่งผู้โดยสาร

อย่างของผมบอกว่า Tune Hotel รถก็มาส่งถึงหน้าโรงแรมเลยครับ

ขึ้นไปถึงแค่ยื่นพาสปอร์ตก็เช็คอินได้เลย

การจองโรงแรมก็ง่ายแสนง่าย จองผ่านทางเว็บไซต์ของโรงแรม
เหมือนจองตั๋วเครื่องบินของแอร์เอเชียเลยครับ
โรงแรมนี้เป็นบริษัทในเครือของแอร์เอเชียนั่นเอง


ครั้งแรกที่ผมพักโรงแรมนี้ก็คือที่นี่แหละครับ เมื่อสัก ปีที่แล้วน่ะครับ
ตอนนั้นผมปริ้นท์ใบจองอะไรทุกอย่างมาด้วย

พอตอนหลังจองอีก ไปพักที่อื่น ปรินท์ไปด้วยเหมือนกัน
แต่ลองยื่นเฉพาะพาสปอร์ตดูก็เช็คอินได้

หลังๆ ก็เลยไม่ปรินท์อะไรไปเลย
เพราะที่นี่เขาออนไลน์ระบบอยู่แล้ว

ยื่นพาสปอร์ตเป็นอันเรียบร้อย

สำหรับ Tune Hotel นี้ผมไปพักมาหลายสาขาแล้วครับ

ทั้งที่นี่ ที่โกตาดามันซาร่า(นอกเมืองกัวลาลัมเปอร์) ที่สนามบิน ที่ในเมืองกัวลาลัมเปอร์  ที่ยะโฮบาห์รู

การจองนั้นก็ง่ายแสนง่ายครับไม่ยุ่งยากวุ่นวาย



http://www.tunehotels.com

ตามชมครับ นั่งคิดถึงวันวานที่เคยเดินทางแบบ จขกท.

อ่านตอนแรกไปแล้ว มาติดตามทริปทรหดต่อครับ

ตามไปเที่่ยวด้วยคนนะครับ
มาเลเซียเป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ผมอยากไปมากที่สุด

ขอตามมาด้วยคนนะค่ะ

ห้องที่ผมพักครับ

จำไม่ได้แล้วว่าจองมาจ่ายเป็นเงินเท่าไหร่

แต่ไม่แพงครับ ไม่กี่ร้อยเอง

ผมมาถึงที่นี่ ซื้อผ้าเช็ดตัวและชุดอาบน้ำเพิ่ม 5 ริงกิตครับ หรือราวๆ 50 บาท
ที่นี่ใช้ระบบคีย์การ์ดทั้งหมด อยากซื้ออะไรเพิ่มก็จ่ายเพิ่มที่เคานต์เตอร์ได้เลย

มาทันถ่ายทอดสดพอดี

จากคุณ : xsaray  
ครับ



จากคุณ : แมวเซาผู้น่าสงสาร  
ครับ


จากคุณ : Someone to rely on
ครับ


จากคุณ : wawwaw115
ครับ

555 ไม่จ่ายอะไรเิ่พิ่มสักอย่าง นอกจากผ้าเช็ดตัว

พรุ่งนี้เช้ามืดก็จรลีแล้ว

เป็น Single Room ครับ


ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว ตามเวลามาเลเซีย ที่เร็วกว่าเรา 1 ชั่วโมง
ถ้าบ้านเราก็เพิ่งจะสองทุ่มเอง

ขอตัวก่อนครับ

เมืองของเขาดูสะอาดเรียบร้อยดีจังนะคะ   น่าไปเที่ยวมากเลย

terima kasih atas foto foto Malaysia anda. :)

ภาพดูแล้วแสบตายังไรไม่รู้ แต่ก็สวยดี

sharp ภาพจนดูไม่ธรรมชาติไปซะแล้ว แต่กระทู้การเที่ยวน่าติดตาม

ถนนบ้านเขาเรียบดีนะครับ ไม่ต้องปะแบบบ้านเรา สงสัยผู้รับเหมา นักการเมืองเขาไม่ corruption กัน

ป้าอยู่ปัตตานีตั้ง 4 ปี แต่ไม่เยมีโอกาสข้ามฝั่งไปมาเลย์เลยคะ



ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้



ธรรมชาติงดงามสมบูรณ์ดีจังเลยคะ




จะตามต่อคะ กดดันนะคะเนี่ย

ตามมาชมและเก็บข้อมูลเผื่อได้ตามรอยไปบ้าง ขอบคุณสำหรับรีวิวและภาพสวยๆ นะครับ

รอครับรอ ไม่ทราบว่าตอนนี้ยังอยู่ Kuala Lumpur หรือเปล่าครับ ผมอยู่ที่ Kuala ครับ อยากเจอตัวเป็นๆครับ

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ ครับ
จะตามอ่านตอนต่อไปนะครับ :)

ตามเกาะขอบจอต่อครับ

ต้นไม้เยอะดีนะคะประเทศนี้

ผมเพิ่งกลับมาจากปีนังครับ...เมืองเก่าสวยดี

จากคุณ : ป้าฟู  
ครับน่าเที่ยวมาก  

 

จากคุณ : สัญญาณหางปลา    
ยินดีครับ




จากคุณ : songkeaw  
ครับ  

 


จากคุณ : koroni    
ครับ  

 
จากคุณ : blackbubble    
ครับ มาแล้วครับ  

 

จากคุณ : noiwanwannoi    
ยินดีครับ  

จากคุณ : น้องฮาน (eakahan)  
กลับแล้วครับ  

 
จากคุณ : วัชเจียเหว่ย    
ยินดีครับ


จากคุณ : ลุงแบกเป้    
ครับ  

 
จากคุณ : Red-Rose-14Feb    
ฝนตกชุก  

 

จากคุณ : McDonut    
ครับ

กลับมาแล้วครับ ขอโทษที่ให้รอ

ช่วงวันหยุดผมหยุดด้วยครับ เพลียสุดๆ

หลังจากเก็บกระเป๋าแล้วก็ออกไปหาอะไรกินก่อน

แต่มานึกได้ว่า ลืมเอาหัวแปลงปลั๊กไฟมา

ซวยล่ะสิตรู งั้นลงไปล็อบบี้ก่อน อยู่ชั่น 2 ครับ

ที่โรงแรมบอกว่า ที่โรงแรมไม่มี แต่ที่ร้านมีจำหน่ายใกล้ๆ โรงแรมนี้
เดินออกไปแล้วเลี้ยวซ้าย จะเจอร้าน

ผมเลยรีบออกไปกลัวว่าจะปิดเสียก่อน เดี๋ยวจะซวยไปใหญ่

555 มีพอดีครับ เป็นร้านจำหน่ายโทรศัพท์
คุยไปคุยมาทางร้านขายให้ 6 ริงกิตเอง(60 บาท)

เลยขอถ่ายรูปอาเฮียแกหน่อย

รอดตัวไปแล้วเรา โล่งเลย

ออกเดินไปตามถนนเรื่อยๆ

กะว่าจะไปถนนจูเลีย

เจอร้านตัดผม

เดินไปจนถึงแยกที่จะไปคอมต้าร์
ให้เลี้ยวซ้ายตรงสะพานลอยนี่เลยครับ

เลี้ยวซ้ายมาพอดีเจอร้านนี้พอดีเลย

เลยแวะซักหน่อย

เป็นร้านขายพวกของจุกจิก และเสื้อผ้า
เจ้าของเป็นคนจีน

เลยไปด้อมๆ มองๆ ดู
มีเสื้อปีนังด้วยแฮะ


เลยถามราคา ได้ความว่า 6.5 ริงกิต

ผมขอต่อราคาอาเฮียก็ไม่ให้

ผมก็เลยเอาตามนั้น ให้แกไป 10 ริงกิต

ระหว่างที่รอเงินทอน อาเจ๊ที่อยู่ด้านหน้า ชี้ให้ผมดูพวกของอื่นๆ
และบอกให้ผมถ่ายรูปไว้ด้วย อืม ดีมากๆ

คนที่นี่เป็นมิตรจริงๆ


พอถึงตอนทอนตังค์ อาเฮียแกทอนให้ผม 4 ริงกิต บอกว่า เอาแค่ 6 ริงกิตก็พอ แกอยากคุยด้วย อืม เอาก็เฮ๊ยแกสิ

และแกก็ถามว่า ผมเป็นชาวออสเตรเลียหรือเปล่า


โอ้ว ผมว่าจะเนียนไปซะแล้ว แต่ทำไงได้
ผมบอกไปว่า ไทยแลนด์

หน้าตรูนี่แปรพักตร์ได้หลายสัญชาติจริงๆ เลยนะเนี่ย

หลังจากทักทายกันได้สักพัก ผมก็ขอตัวก่อน

แกบอกให้ผมโชคดี

ออกเดินไปตามถนนปีนัง

นี่ครับป้ายถนนปีนัง

หน้าสำนักงานใหญ่ตำรวจปีนัง

เจอร้านรถเข็น

ร้านเขาผลไม้

ขายถั่ว

นั่งพักก่อน

หายเหนื่อยแล้วก็เดินต่อ

จนมาเจอร้านนี้เข้า


ทางร้านเชื้อเชิญให้เข้าไปนั่ง

เอาวะ เข้าไปนั่งก็เข้าไปนั่ง

พอเข้าไปนั่งก็งงเป็นไก่ตาแตก ไม่รู้จะสั่งอะไร

เลยสั่งชาเย็นไปแก้วนึง เอากะผมสิ

ก็ฉานบอกแล้วว่าฉานไม่นั่ง

พอกินชาหมดแก้ว ก็จ่ายเงินไป แก้วเมื่อกี้นี้ 1.2 ริงกิต หรือ 12 บาทเท่านั้นเอง



เดินออกมาหน้าร้านเห็นทำโรตีอยู่ก็เลยขอถ่ายรูปหน่อย

ขอถ่ายอีกหน่อย

นี่คือโอ่งขนาดใหญ่

ตอนแรกผมนึกว่าเป็นโอ่งทำโรตีซะอีก


เมื่อก่อนที่ลาดกระบัง เคยมีรถขายโรตีโอ่ง มาจากเคหะร่มเกล้า
มาขายที่ลาดกระบัง ลูกค้าเยอะมากๆ
วิธีการทำก็เหมือนโรตีทั่วๆ ไป แต่แตกต่างกันตรงที่
โรตีทั่วไป จะนำโรตีไปทอดลงบนกระทะแบนๆ แบบที่เราเห็นกัน

แต่โรตีโอ่ง จะนำเอาโรตี ไปแปะไว้ข้างในโอ่ง ซึ่งมีไฟถ่านร้อนๆ ในนั้น

ผมได้ที่แล้วก็งัดออกมาให้ลูกค้าได้ซึ่งจะมีรสชาติหอมกลิ่นย่างของโรตี
ที่สำคัญปลอดน้ำมัน ขายดีมากๆ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปไหน ไม่เห็นนานแล้ว


แต่โอ่งที่เห็นอยู่นี่ไม่ใช่โรตีครับ มันคือไก่ย่างนั่นเอง

โรตีโอ่ง ลองดู
http://www.dadarotiong.com/r/index.php?option=com_content&view=article&id=2&Itemid=2


ไม่รู้เจ้าเดียวกันหรือเปล่า

"ดาดาโรตีโอ่ง"สูตรอาหรับไร้น้ำมัน-สำหรับคนกลัวอ้วน
กว่า 28 ปีที่ "เกษม ผิวคำ" ชาวไทยเชื้อสายอินเดีย ยึดอาชีพขายโรตีโอ่งเคลื่อนที่สูตรอาหรับ สามารถเก็บรายได้จากการขายโรตี ส่งลูกไปเรียนต่างประเทศถึง 3 คน ปัจจุบันขยายสาขาให้ลูกๆดูแลอีก 1 สาขาย่านถนนราษฎร์พัฒนา เขตสะพานสูง และกำลังจะเปิดสาขาที่ 3 อีก 1 แห่ง ย่านถนนเฉลิมพระเกียรติ เขตประเวศ กลางเดือนพฤษภาคมนี้ เนื่องจากอาชีพขายโรตีโอ่งมีรายได้ดี ในแต่ละวันมีกำไรอย่างน้อยสาขาละกว่า 1,000 บาท

เกษมบอกว่า เมื่อยังหนุ่มยึดอาชีพขายเครื่องใช้ไฟฟ้าเงินสดสารพัดชนิด เร่ขายทั่วประเทศไทยตั้งแต่ภาคใต้ ภาคกลาง ภาคเหนือ และอีสาน กระทั่งมีบริษัทใหญ่นำระบบเครื่องใช้ไฟฟ้าเงินผ่อน จึงเลิกอาชีพขายเครื่องใช้ไฟฟ้ามาปักหลักอยู่ในกรุงเทพฯ ขายโรตีโอ่งสูตรอาหรับ มาดัดแปลงให้เข้ากับรสนิยมของคนไทย เนื่องจากชาวอาหรับจะบริโภคโรตีเป็นอาหารหลักกับแกง แต่คนไทยบริโภคโรตีเป็นขนมหวาน จึงมีการดัดแปลงให้เนื้อโรตีนุ่มและมีไส้หวาน 9 ไส้ คือไส้ดั่งเดิม มีนม เนบ น้ำตาล ไส้สังขยาใบเตย ไส้ข้าวโพด ไส้ช็อกโกแลต ไส้กล้วยหอม ไส้สตรอเบอร์รี่ ไส้บลูเบอร์รี่ ขายอันละ 10 บาท และไส้พริกเผาขายอันละ 15 บาท นอกจากนี้ยังมีโรตีกินกับแกงขายชุดละ 40 บาท เริ่มขายมาตั้งแต่ปี 2524 ชื่อ "ดาดาโรตีโอ่ง" รวมเวลา 28 ปีแล้ว

เกษมบอกว่า ในช่วงแรกใช้รถจักรยานยนต์พ่วงข้างเร่ขายตามชุมชนต่างๆ ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นรถปิกอัพไปจอดขายย่านชุมชนอาทิตย์ละ 6 วัน คือวันอาทิตย์ขายย่านเคหะร่มเกล้า ลาดกระบัง วันจันทร์ขายซอยหลังมหาวิทยาลัยรามคำแหง วิทยาเขตหัวหมาก วันอังคารขายย่านสวนพฤกษศาสตร์ คลองจั่น วันพุธขายที่ย่านถนนพัฒนาการ วันพฤหัสบดีขายที่แฟลตคลองจั่น และวันศุกร์ขายย่านนครไทย ลาดพร้าว ส่วนวันเสาร์หยุดถือเป็นวันครอบครัว ในแต่ละวันจะขายประมาณ 4 ชั่วโมง คือตั้งแต่เวลา 15.00-19.00 น. ขายได้วันละ 200 อัน มีกำไรตกวันละกว่า 1,000 บาท นอกจากนี้ให้ลูกชายและลูกสาวเปิดสาขาอีก 1 แห่งย่านถนนราษฎร์พัฒนา (ซอยมิสทีน) เขตสะพานสูง กรุงเทพฯ และกลางเดือนพฤษภาคมนี้ จะเปิดสาขาที่ 3 อีก 1 สาขา ย่านถนนเฉลิมพระเกียรติ เขตประเวศ โดยให้ลูกชายคนเล็กซึ่งกลับมาจากอียิปต์ดูแลกิจการ    

http://www.komchadluek.net/detail/20090510/12316/%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B9%84%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99.html

http://www.google.co.th/search?hl=th&q=%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%87&gs_sm=e&gs_upl=1219l4500l0l4766l9l9l0l4l0l0l281l1125l0.1.4l5&biw=1280&bih=571&wrapid=tlif131160378985911&um=1&ie=UTF-8&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi

นักท่องเที่ยวเยอะเหมือนกัน

ร้านนี้ครับ ถ้ามีโอกาสไปอีกจะลองชิมไก่แบบอินเดียดู น่าอร่อยมากๆ
เพราะเอาลงไปย่างในโอ่ง

เดินไปตามถนน จูเลียครับ

สวยๆ

เดินไปเดินมา เริ่มรู้สึกว่า ขี้เกียจเดินขึ้นมาซะงั้น

ตรูจะเดินไปทำไมวะ ถนนจูเลีย เสียเวลา
แล้วไหนจะเดินกลับอีก

จะเดินไปกินอาหารแถวนั้นก็เคยไปกินมาแล้ว 2-3 ครั้ง

บรรยากาศก็เคยได้เห็นมาแล้ว
งั้นเลี้ยวกลับดีกว่า เลยเลี้ยวขวาเข้าซอยนี้ครับ Cintra

บรรยากาศเงียบชะมัด

เดินไปเรื่อยๆ เผื่อจะมีร้านไหนน่ากินมั่ง

อะฮ้า เจอแล้ว มีคนนั่งเต็มร้านเลย

ขอนั่งก่อนนะเฮีย

สอบถามเฮียแกได้ความว่า ร้านนี้เป็นร้านอาหารติ่มซำนั่นเอง

อยากกินอะไรก็เดินไปชี้ๆ เอาเลย อาแจ๊แกจะเข็นรถวนไปวนมา


และอุ่นร้อนๆ ตลอดบนรถแกนั่น

ผิด

http://www.wikimapia.org/#lat=5.419223&lon=100.3322339&z=17&l=0&m=m

เส้นทางเดิน

ถังแก๊สลูกเบ้อเริ่ม เคลื่อนที่ Delivery ไปตามติ่มซำ

อาเจ๊แกนึกว่าผมเป็นญี่ปุ่น

พอผมสั่งติ่มซำแล้วก็บอกว่า อะริกาโตะ



ผมเลยบอกแกว่าผมมาจากประเทศไทย

อยากได้อะไรก็เลือกๆ เอา

นี่ครับ

บรรยากาศภายในร้าน

น่ากิน

อร่อย

เพราะเราคู่กัน

ชื่อร้าน

มีชาร้อนๆ มาเสิร์ฟฟรีๆ

มาอีกแล้วจ้า

ผ้าเย็นไม่มี มีแต่ทิชชู่

อร่อยครับ แน่นอนจริงๆ

มาอีกแล้ว

โห พี่แกยกชุดเลย

มีอะไรน่ากินมั่ง

ดูหน่อยซิ

จัดมาอีกเลยเจ๊

ว่าจะเหมาหมดนี่ แต่กลัวกินไม่หมด

มันร้อน เจ๊แกมาเสิร์ฟถึงที่เลย

แล้วแกก็ยังพูดอีกว่า อะริกะโตะ


ฮ่วย เจ๊ ผมไม่ใช่ญี่ปุ่นนา

ขีดๆ ไปเรื่อยๆ

กินไปเรื่อยๆ

คนยังแวะเวียนมากินเรื่อยๆ

บรรยากาศใกล้ๆ ร้าน


ถ้าใครไปปีนังอย่าลืมไปแวะ

แนะนำเลย

แผนที่ที่ให้ไป ก่อนหน้านี้ผิดครับ ที่ถูกต้องต้องอันนี้ครับ


http://www.wikimapia.org/#lat=5.4176155&lon=100.3334624&z=18&l=0&m=m

ที่กินอื่นๆ

http://wanderfolly.com/the-trencherman/penang-food-paradise-lorong-selamat-lebuh-keng-kwee/

http://www.penangfoods.com/

http://www.penang-traveltips.com/penang-food-directory.htm

http://www.penang-online.com/pages/penang-hawker-food.php

http://www.penang-foods.com/

ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน

ทนไม่ไหวต้องสั่งเบียร์ขวดเล็กมา

อิ่มเลย

มื้อนี้หมดไปคิดไปเงินไทยไม่ถึง 200 บาท
แค่ค่าเบียร์ขวดเล็กขวดเดียวก็ เกือบ 80 บาทแล้ว

กลับดีกว่า

ยึดตึก คอมต้าร์เป็นหลักไว้ ไม่หลงแน่ๆ

เดินมาถึง Lebuh Cintra ตัดกับ Lebuh Kimberley


http://www.wikimapia.org/#lat=5.41643&lon=100.3326201&z=18&l=0&m=m

อาเจ๊ กับอาเฮีย ร้านก๋วยเตี๋ยวผัด แกจำผมได้

ร้านนี้เป็นร้านแรกที่ผมกินข้าวที่ปีนังตอนมาปีนังหนแรก

ร้านนี้ก็อร่อย ขายราคาชาวบ้าน ไม่แพง


เหมาะสำหรับคนที่กินแบบชาวบ้านทั่วๆ ไปได้

แถวนี้มีหลายร้าน

กลับดีกว่า ง่วงแล้ว

เดินไปเรื่อยๆ ผ่านสถานีตำรวจ

ปีนังยามค่ำคืน

มีคนเดินมาถามทางผมด้วย บอกว่าจะไปถนนจูเลีย

น่าจะเป็นแขกอาหรับ เดินมากัน 6-7 คน ผู้ชายล้วน
ตอนแรกผมตกใจหมด


นึกว่าโดนแล้วตรู

รถแห่งชาติ

ดึกแล้วยังมีรถวิ่ง

ถึงแล้วโรงแรมที่พักเรา


อีก 4 ปี ปีนังจะเป็นเจ้าภาพซีเกมส์

‎26 กีฬาซีเกมส์ 2011 (พ.ศ. 2554) ปาเลมบัง อินโดนีเซีย
27 กีฬาซีเกมส์ 2013 (พ.ศ. 2556) เนปิดอ พม่า
28 กีฬาซีเกมส์ 2015 (พ.ศ. 2558) ปีนัง มาเลเซีย

ขึ้นไปเล่นเน็ตฟรี

ขอพาสเวิร์ดได้ที่ counter

ที่โรงแรมมีตู้ ATM ด้วย
ซึ่งจะบอกให้ว่า ATM ที่ปีนังหายากมากๆ

ครั้งก่อนโน้น ผมหาที่กดเงินขาแทบลาก

ไปที่ถนนจูเลีย น้องที่ 7-11 บอกว่าต้องเดินไปที่ komtar โอ้ว

ที่ ด้านล่างของโรงแรมมี 7-11

อื้อหือสินค้าไทย

โหครีมอาบน่ำจากไทยหรือนี่

ถั่วก็มี

ผมคุยกับพนักงานที่นี่
รู้สึกเธอตื่นเต้นที่ได้เห็นลูกค้าเป็นชาวไทย

คนหนึ่งบอกว่าบ้านเธออยู่รัฐ เปรัค


ทั้งสองอัธยาศรัยไมตรีดีมาก

ก่อนขอตัวขึ้นไปนอน

ได้เวลานอน

นี่เป็นกระป๋องสุดท้าย ที่ผมนำมาจากฝั่งไทยก่อนข้ามแดนที่ด่านสะเอา

จากทั้งหมด 4 กระป๋องเหลือให้กินอยู่แค่นี้

ชุดอาบน้ำ

เวลาผ่านมา เกือบ 40 ชัวโมงผมได้พักน้อยมากๆ

ภาคสองจบแล้วครับ


โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 3


http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10855236/E10855236.html

หนูเพิ่งว่างได้เข้ามาชมรีวิวรูปสวยๆค่ะ  

กระทู้ยังอยู่!!!