สวัสดีครับ หลังจากได้จัดเตรียมภาพไว้สำหรับกระทู้ตอนนี้เสร็จเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว วันนี้ก็รีบนำมาโพสให้ชมกันทันที เพราะทริปนี้ก็เนิ่นนานมากว่า 3 เดือนแล้ว  นับว่าได้หลากหลายบรรยากาศอย่างมาก จนดูเหมือนหลายๆ ทริปมารวมกัน

การท่องเที่ยวในตอนนี้ แม้จะถือเป็นช่วงท้ายของทริปแล้ว แต่ก็นับเป็นตอนสำคัญ แบบทิ้งทวน ทิ้งท้ายก่อนกลับกรุงเทพฯ กันเลย  หลังจากพลาดหวังการขึ้น ภูทอกไปแล้ว พลังที่เตรียมมาต้องหาที่ออกให้ได้  พอดีมีแผนการจะไปเมียงมอง ค้นหา วัดภูลังกา(วัดถ้ำชัยมงคล) ที่เคยมีข่าวการทำบุญสร้างบันไดขึ้นบนภูลังกามาเมื่อปี พ.ศ.2551 โน้น อยู่แล้ว
http://www.watpa.com/board_detail.asp?board_id=2039
จากแค่ลองไปค้นหา จะเจอหรือไม่เจอก็ไม่เป็นไร แต่คราวนี้ต้องเจอให้ได้ และถ้ามีโอกาสต้องขึ้นบันไดที่เขาบริจาคทรัพย์สร้างขึ้นภูลังกา เพื่อไปไหว้เจดีย์อัฐิหลวงปู่วัง ด้วย  ซึ่งงานนี้ สมหวังอย่างคาดไม่ถึงครับ คอยติดตามชมได้เลยนะครับ

ขอฝากลิ้งค์ตอนที่แล้ว ตอนที่ 8:เที่ยวบึงกาฬ-ชมวัดภูทอก
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10808506/E10808506.html

ก่อนอื่นขอกางแผนที่เดินทางอีกตามเคยครับ  จากในตอนที่แล้วผมออกเดินทางจาก วัดภูทอก ประมาณบ่ายโมงเศษ รีบมาภูลังกาให้เร็วที่สุด เพราะกลัวจะมืด  แต่เส้นทางที่ไปจะต้องผ่าน บึงโขงหลง ที่มีเชื่อคล้ายกับ แม่น้ำโขง แล้วหลงมาโผล่ที่นี่...ฮา

จากแผนที่ข้างบน ตอนนี้มาถึงทางแยกลัดไป อ.บึงโขงหลง  แต่ผมเลือกไปทาง อ.เซกา เพราะถนนด้านซ้ายดูเล็กกว่า และตอนนั้นคิดว่าเป็นทางไปบึงโขงหลงเท่านั้น ไม่สามารถ มาตัวอำเภอบึงโขงหลงได้

ตอนนี้บ่ายสองโมงแล้ว ท้องหิวเลยต้องหาอะไรทานหน่อย แถวนี้นับว่าหาร้านอาหารยาก ขนาดปั๊มน้ำมันยังไม่มีเลย(ถ้ามีก็เป็นปั๊มเล็กๆ เก่าๆ)

มาเจอร้านเล็กๆ ริมถนนขายก๋วยเตี๋ยวพื้นบ้าน  แต่ชอบบ้านสวยๆตรงที่นั่งทานอาหาร ครับ

ทานเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางต่อ แม้ว่าเส้นทางช่วงนี้จะเลียบบึงโขงหลงไป แต่จะมองไม่เห็นบึงน้ำจากบนถนน เพราะมีสวนยางพารา ไปตลอดแนวถนน

จากแผนที่ถนนตรงนี้อยู่ใกล้กับบึงโขงหลงมากที่สุด ผมสังเกตุเห็นจุดพักรถตรงริมถนน (ภาพบน) เลยกะจะแวะเดินลงไปเก็บภาพ แต่คณะที่มาในรถอยากให้ลงไปจอดข้างล่างที่มีร่มต้นไม้ ผมเลยสนองความต้องการ เลี้ยวรถลงไปจอดข้างล่าง ในบรรรยากาศร่มรื่น แต่ต้องชำระค่าจอด 20 บาท ซึ่งผมไม่อิดออด เพราะถือเป็นรายได้คนในท้องถิ่นครับ

ตามไปด้วยคนครับลุงคิดว่าภูลังกาจะอยู่แถวปักษ์ใต้ซะอีก

สวัสดีครับ คุณลุงแบกเป้ : ยินดีต้อนรับครับ สำหรับผมคิดว่า ภูลังกา น่าจะอยู่แถวๆ อินเดียไปโน่นเลยครับ  แต่เป็นที่น่าแปลกว่า ในประเทศไทยเรามี 2 แห่งครับ คือ สถานที่ ที่ผมไปครั้งนี้ รอยต่อระหว่าง อ.บ้านแพง จ.นครพนม กับ อ.บึงโขงหลง จ.บึงกาฬ (สันเขาภูลังกาถูกจะใช้เป็นเส้นรอยต่อระหว่างจังหวัด)  กับ อีกแห่ง คือ วนอุทยานภูลังกา ใน อ.เชียงคำ กับ อ.ปง จ.พะเยา โน้น  ซึ่งจัดตั้งเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2545   ดังนั้นเวลาเข้าไปค้นหาข้อมูล เกี่ยวกับ ภูลังกา อาจงงได้ เผลอๆ เวลาติดต่อทัวร์ไปเที่ยว อาจพาไปคนละที่ คนละภาคเลย..

อ้อ..ส่วนภูลังกาที่ผมไปนี่ มีการจัดตั้งเป็น อุทยานแห่งชาติมานานแล้วเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2539  ตามข้อมูลของเว็บหมูหิน
http://www.moohin.com/044/044a001.shtml
ซึ่ง ส่วนที่ผมไปนั้นอยู่คนละด้านกับ อุทยาน  คืออุทยานอยู่ด้านตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ที่ผมไปนั้นเป็นส่วนใต้ของภูลังกา ครับ

มาต่อกันนะครับ  ผมได้ลงจากรถ (เพียงคนเดียว) มาเดินเก็บภาพ บรรยากาศรอบๆ จุดท่องเที่ยวบึงโขงหลงมาให้ชมกัน ซึ่งต้องประหลาดใจว่า ไม่เห็นมีหาทางลงไปยังบึง มีแต่ที่นั่งทานอาหารทอดยาวตลอดแนวบึงเลยครับ

ภาพซ้าย : เนื่องจากแดดข้างนอกจ้ามาก  ถ้าต้องการเห็นวิวบึงน้ำก็ต้องปรับแสงของกล้องจนข้างในมืด

ภาพกลาง : มองไปทางขวามือ (ใต้)จะเห็นแนวร้านค้าต่อเนื่องจนไม่เห็นพื้นที่โดยรอบเลย

ภาพขวา : อ้าว..เจอแล้ว (ช่อง)ทางลงไปยังบึงน้ำข้างล่าง

ภาพซ้าย : ผมโผล่ออกไปดู บึงโขงหลง ช่างกว้างใหญ่จริงๆ ครับ (แหม นายแบบคนนี้ ดันมายืนจังก้าบังผมอยู่ได้พอดี)

ภาพขวา : บรรยากาศที่นี่ ผู้คนมากมาย เล่นน้ำกันอย่างคาดไม่ถึงว่า สองข้างทางที่ผ่านมาช่างเงียบงันอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าจะมีคนมาเที่ยวในนี้กันมากมาย    มองไปสุดตา จะเห็นเทือกเขาทอดยาวอยู่ไกลๆ นั่นแหละครับ ภูลังกา เป้าหมายที่ผมจะพาเพื่อนๆ ไป โดยเฉพาะ จุดขาวๆบนยอด คือ เจดีย์หลวงปู่เสาร์ อันเป็นจุดสูงสุดของช่วงท้ายทริปนี้ ครับ

ลองมองไปทางริมบึงกันบ้าง ทั้งด้านเหนือและด้านใต้ คนเยอะราวกับหาดบางแสนเลยครับ  อาจเป็นเพราะอากาศช่วงนี้ร้อนมาก วันหยุดสงกรานต์ยาว เลยทำให้คนมาเที่ยวกันเยอะ

ยืนดูอย่างเพลิดเพลิน แม้จะไม่ได้ลงไปเล่นน้ำกับเขาด้วย

แทบไม่น่าเชื่อว่า หาดทรายที่นี่ก็มีคลื่นเหมือนริมทะเลเลย เพียงแต่เล็กกว่ามากๆ  ถึงเวลากลับละ เพราะต้องรีบไปขึ้นภูลังกากัน

เดินกลับไปทางจุดที่เข้ามา พอดีเจอกับแฟนพาหลานเจ้าตัวน้อยมา เลยพานั่งชิงช้าเถาวัลย์ถ่ายภาพซะหน่อย

ภาพเป็นข่าว...อิอิ

ผมออกมาจาก บึงโขงหลง ประมาณบ่าย 3 โมงเย็นแล้ว (เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ) มาเจอถนนสาย 2026 ที่มาจาก อ.เซกา (ตอนขากลับได้ผ่านไปทางนี้ แถมแวะทานมื้อค่ำด้วย) ไปตัดกับถนนเลียบริมโขงใกล้ๆ อ.บ้านแพง เลย  หลังจากวิ่งผ่าน ตัวอำเภอบึงโขงหลง (ได้รับการยกเป็นอำเภอเมื่อปี พ.ศ.2536 ทำให้ข้อมูลเก่าๆเกี่ยวกับ ภูลังกา บันทึกไว้ว่า อยู่ใน อ.เซกา) ไปเล็กน้อยก็เลี้ยวขวา เข้าทางวัดศรีสว่างบูรพาราม(วัดนี้ลึกเข้าไปแค่ครึ่งกิโลเมตรเอง ในขณะที่วัดถ้ำชัยมงคล ที่ต้องการไป ลึกประมาณสิบกิโลเมตร)

ไปเที่ยวด้วยคนครับ

พ้นแนวเขตบ้านคนไปไม่นาน ก็จะเห็นเทือกเขาอันยาวใหญ่ทอดอยู่ตรงหน้า คือ ภูลังกา ด้านทิศตะวันตก ครับ

จากรูปจะเห็นสิ่งที่สำคัญต่างๆ บนโน้น (เท่าที่จะมองเห็นได้) เป็นจุดขาวเล็กๆ ซึ่งในทีแรกผมเองก็ไม่คิดถึงกับว่าจะขึ้นไปข้างบนโน้นเลยทีเดียว

สวัสดีครับ คุณส่วนหนึ่งของประเทศไทย : ด้วยความยินดีครับ กระทู้กำลังเพิ่งเริ่มเอง คอยติดตามชมต่อไปนะครับ

มาถึงวิวตรงนี้สวยไม่เบา เพราะมีแอ่งน้ำอยู่ด้านขวามือด้วย (ผมจึงใช้เป็นภาพพื้นหลังเปิดกระทู้)  มองไปไกลลิบๆ นั้นจะเห็นเจดีย์กองข้าว (พระธาตุภูลังกา) อยู่เล็กๆ  แต่ ถัดไปมีอีกจุดสีขาวๆ นั้นไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นอะไร ใครพอทราบก็บอกมาได้นะครับ หรือไม่ต้องรอผมไปสำรวจคราวหน้าครับ

เข้าไปใกล้ๆเรื่อยๆ  ภาพซ้ายจะเป็น มุมที่มองเห็นเจดีย์หลวงปู่เสาร์ ชัดที่สุด  เมื่อเข้าไปอีก ถนนจะเลี้ยวขวา มาอีกด้านของภูเขา ซึ่งจะมองเห็นรูปปั้นพระสีขาวๆ อยู่ตรงกลางเขา

ขอบคุณมากๆครับผม

ตอนนี้มองเห็นทางเข้าวัดอยู่ข้างหน้าแล้ว  มีหลักกิโลอยู่ใกล้ๆ บอกว่า อีก 8 กิโลเมตรจะถึงน้ำตกกินรี ครับ  (ผมลืมดูอีกด้านของหลักกิโลที่จะบอกระยะทางมายัง ตัวอำเภอบึงโขงหลง ครับ)

สวัสดีครับ คุณdigimontamer : ขอบคุณเช่นกันครับ สำหรับมิตรแท้ขาลุยแห่งห้อง BP ครับ (น่าจะลองมาเดินที่นี่บ้างนะครับ บรรยากาศธรรมชาติมากๆ)

ปากทางเข้าวัดถ้ำชัยมงคล ครับ ซุ้มประตูทำด้วยท่อเหล็ก ดูแปลกตามาก

เลี้ยวเข้ามาแล้ว ถนนเป็นลูกรัง ให้บรรยากาศแบบตอนผมเด็กๆ (กินฝุ่นสีแดงอิ่มเลย..ฮึฮึ)  เงยหน้าดูพระพุทธรูปสีขาวบนหน้าผาข้างบน  ใจคิดว่าจะขึ้นไปแค่ตรงนี้ เพราะตอนแรกคิดว่า เป็นรูปปั้นตั้งอยู่กลางลานโล่งๆข้างบน

เกือบถึงวัดล่ะ  ทำไมยิ่งเข้าไปใกล้ก็เหมือนกับภูเขาข้างบนกำลังถอยห่างออกไปเรื่อยๆ (พร้อมๆ กับลดขนาดความสูงลง)

ถึงวัดถ้ำชัยมงคลละครับ  กรุณาอ่านป้ายคำเตือนก่อนเข้า  เมื่อเข้าไปแล้วก็พบกับความวิเวกเงียบสงบ อาจเป็นเพราะนี่บ่ายสามโมงเย็นครึ่งแล้ว ญาติโยมที่มา อาจกลับออกไปหมด

ตรงปลายลานจอดรถสังเกตุเห็น สลิงขึงลงมาจากข้างบน  นี่คงเป็นวิธีส่งของขึ้นลงจากบนเขา ไม่งั้นก็ต้องแบกเดินขึ้นไปข้างบนเอง    แหม...นี่เป็นระบบกระเช้าแบบไทยๆ ถ้าพัฒนาให้พาคนขึ้นไปได้ด้วยคงสนุก แต่เสียวสุดๆ

ตรงลานจอดรถนี้มีแผ่นป้ายประชาสัมพันธ์หลายแผ่น ผมเลือกเก็บมาเฉพาะที่น่าสนใจครับ คือ บึงน้ำ ที่ตอนแรกคิดว่าเป็นบึงโขงหลง แต่ไม่ใช่ เป็นบึงน้ำก่อนถึงวัด ที่ผมบังเอิญถ่ายมาในภาพคห.18 นั่นแหละครับ ส่วนบันไดเหล็กนี้ ตอนนั้นผมก็รู้สึกสงสัยเหมือนกันว่าอยู่ตรงไหนกัน คิดว่าเป็นบันไดที่เพิ่งมีการบริจาคทำบุญสร้างกันไปไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง ตอนที่ถ่ายภาพนี้ ผมยังไม่คิดว่าจะ(กล้า)ลองขึ้นบันไดนี้ด้วยซ้ำ

ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ผมรีบหาทางขึ้นทันที ตรงทางขึ้นมามีจุดไหว้พระพุทธรูปต่างๆ เพื่อความเป็นศิริมงคลก่อนขึ้น จะได้แคล้วคลาดจากภยันอันตรายใดๆ กลับลงมาอย่างปลอดภัย ครับ

มองไปทางซ้ายจะเห็นว่าตัวศาลาทอดยาวไปด้านนี้ คาดว่าเป็นจุดที่ใช้ถวายสังฆทานต่างๆ  แต่ตอนนี้เย็นแล้ว เลยไม่มีใครอยู่  ด้านหน้าตรงแทนบูชา มองให้ดีจะเห็น รอยพระพุทธบาทจำลอง 2 รอย ด้วยครับ

ถึงเวลาขึ้นกันจริงๆแล้วครับ ตื่นเต้นเหมือนกัน ตรงเชิงบันไดมีป้ายคำเตือนให้อ่านกันก่อนขึ้น เน้นว่า สงบ สำรวม และไม่ประมาท ครับ

ตามมาชมด้วยนะครับ

ผ่านช่องหินที่มีพระพุทธรูปตั้งอยู่บนก้อนหิน 3 องค์แล้ว  มีป้ายบอกทางไปยังถ้ำหลวงปู่วัง ซึ่งเมื่อขึ้นไปแล้ว ไม่พบป้ายบอกทางไปถ้ำอีกเลย ใครพอทราบก็บอกมาได้นะครับ  ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามีทางแยกระหว่างทางขึ้นหรือเปล่า เพราะตอนนั้นนอกจากจะเหนื่อยแล้ว ก็มีความตั้งใจว่าจะขึ้นไปถึงข้างบนให้ได้ก่อน

สวัสดีครับ คุณว่าที่ลูกเรือ : ด้วยความยินดีในเพื่อนร่วมทาง(เดินเรื่องในกระทู้นี้) กำลังสนุกครับ

งานนี้ มีเฉพาะผมกับเด็กๆเท่านั้น ผู้ใหญ่ทั้งหลายขอบาย อยู่รอที่รถดีกว่า

บันไดช่วงนี้เป็นคอนกรีตเดินสบายครับ

มีบางช่วงเป็นบันไดเหล็ก เดินไม่ยากนัก เพราะมีราวให้จับตลอดทาง

เป็นทางขึ้นตลอด  เริ่มมีวิวให้เห็นบ้างแล้ว

ภาพซ้าย : เจอทางราบบ้าง ค่อยสบายเท้าหน่อย
ภาพกลาง-ขวา : อ้าว..เจอบันไดสูงยาวเลย  ขึ้นไปแล้วมองลงมา..เสียวตกเหมือนกันครับ

ช่วงนี้เป็นทางสูงชัน อันความเสียวย่อมมากับความสวย เป็นธรรมดา...ฮา

ภาพซ้าย : เห็นป้ายติดกับต้นไม้ พิมพ์คำสอนทางธรรม ให้ได้อ่าน ซึ่งที่วัดอุโมงค์หลังมหาวิทยาลัยเรียกกว่า ต้นไม้พูดได้ (ทำให้ผมสงสัยและหาเวลาไปเที่ยวมาแล้ว ถึงได้...บางอ้อ.. ครับ)

ภาพกลาง-ขวา : เป็นทางขึ้นต่อเนื่องครับ  โอ..แค่ครึ่งแรก ยังหนักขนาดนี้  จะสังเกตุเห็นว่าเด็กๆ หายไป 2 คน ถอดใจไม่ขึ้น กลัวทั้งแดดและความสูงครับ คงเหลือเท่าที่เห็น

จากรูปจะเห็นเด็กสาวๆ เดินขึ้นกันอยู่ 2 คน ใจสู้กว่า เด็กหนุ่ม 2 คนที่ถอดใจเดินลงไปตั้งแต่ช่วงแรกๆ แล้ว นับถือๆ  ครับ  ส่วนอีกคนนั้นเขาไฟแรงเต็มอิ่ม (คงจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่ไปลุยอุโมงค์รถไฟกับผมที่ จ.อุตรดิตถิ์และจ.แพร่ คราวนั้น) ล่วงหน้าขึ้นไปจนมองไม่เห็นแล้ว (แต่ได้ยินเสียงบอกทางลงมาเป็นระยะๆ)

ภาพซ้าย : ตรงนี้วิวเริ่มสวยแล้ว แค่ตรงนี้ก็คุ้มค่ากับความเหนื่อยแล้ว....

ภาพขวา : มองลงไปข้างล่าง ดูคดเคี้ยวมาก ตอนขากลับรู้สึกกลัวความมืดจะทำให้มองไม่เห็นทาง แต่ยังโชคดีที่มีราวบันไดยาวต่อเนื่องกันไม่ขาด  แค่จับราวบันไดตลอดเวลาก็น่าจะปลอดภัยแล้ว

ภาพซ้าย : ความหวังที่รอคอยมาถึงแล้วครับ มองเห็นหลังคาอยู่ข้างบน พร้อมเสียงหนุ่มนายแบบ บอกมาว่า ถึงแล้ว.... ทางราบข้างบน

ภาพกลาง : ใช่ครับ เป็นจุดพักครึ่งทาง! เท่านั้น  มองไปไกลๆ จะเห็นยอดเขาแหลมๆ พุ่งขึ้นไปบนฟ้า ดูคล้ายกับ ภูชี้ฟ้าเลย  แต่อันที่จริงเป็นภาพด้านข้างเท่านั้น ด้านหน้าไม่ได้แหลมอะไร (ดังแสดงในรูป คห.19)

ภาพขวา : ตรงนี้มีเพิง ที่มีพระพุทธรูปให้นมัสการ กราบไหว้ ก่อนจะขึ้นไปต่อ...ในช่วงสอง ที่สุดหวาดเสียว

โอ...ภาพข้างหน้าคือ..บันไดเหล็กที่เห็นในภาพโปสเตอร์บริเวณลานจอดรถข้างล่างนั่นเอง... ชักน่าสน แต่ตอนนี้ขอไปไหว้พระสีขาวตรงหน้าผาก่อน อยากจะรู้เหมือนกันว่าเป็นทางโล่ง ทางราบขนาดไหน กางจอหนังกลางแปลงได้หรือไม่...

ตรงจุดนี้จะสังเกตุเห็นปลายสลิงที่ขึงมาจากข้างล่าง ตรงปลายลานจอดรถ มาสิ้นสุดตรงนี้ และก็มีสลิงอีกเส้น ขึงขึ้นไปข้างบน ทางด้านซ้ายมือ  สลิงตกท้องช้าง ทำให้ไม่สามารถขึงรวดเดียวจากข้างบนลงมายังข้างล่างได้ อีกทั้งตรงจุดพักกลางทางนี้ก็มี ศาลาและองค์พระด้วย

ภาพซ้าย : ทางไปยังองค์พระสีขาวที่หน้าผานั้น แม้จะเป็นทางราบแต่ก็รก ไม่เรียบอย่างที่คิดครับ  ข้างหน้ามีกุฏิพระอยู่ก่อนถึงองค์พระด้วย

ภาพขวา : หันหลังกลับไปดูทางที่เดินเข้ามา (ต้องเดินผ่านแผ่นกระดานสีขาวด้วย)  สำหรับถังน้ำทีเห็น ผมได้ลองไปเปิดก๊อกดูแล้ว มีแต่ความว่างเปล่า อาจเป็นเพราะไม่มีฝนตกมานานแล้ว  ถังน้ำนี้รับน้ำมาจากฝนที่ตกลงบนหลังคาศาลาใกล้ๆ ครับ  บนโน้นไม่มีน้ำใดๆ ที่จะล้างมือได้เลย นอกจากน้ำที่นำขึ้นไปเองเพื่อดื่ม

ภาพซ้าย : กำลังเดินผ่านกุฏิพระ  พระที่นี่เดินเก่งมาก คงมีสุขภาพดี เพราะได้ออกกำลังกายและอากาศก็บริสุทธิ์มากๆ ครับ

ภาพขวา : หันกลับไปดูบันไดท่อเหล็ก (บางคนนิยมเรียกว่า แป๊บน้ำ)  ที่ต่อขึ้นไปข้างบนอย่างคดเดี้ยว ดูท้ายทายน่าลองขึ้นไปข้างบน

ภาพซ้าย : เริ่มมองเห็นองค์พระสีขาวตรงหน้าผาชัดๆแล้ว เส้นทางเดินมาไม่สวยหรู ราบเรียบอย่างที่คิดเลย

ภาพขวา : หันกลับไปดูบันไดท่อเหล็ก ตรงจุดนี้จะเห็นยอดบันไดอยู่ตรงช่องระหว่างหน้าผา ดูเสียวไม่น้อย  บางคนมาเห็นรับรองถอดใจทันที ไหนจะสูงเกือบพันขั้น แล้วยังดูโล่งๆ เหมือนบันไดลิงอีก

รีบเข้ามาทักก่อน  เดี๋ยวจะย้อนกลับไปอ่านค่ะ   เห็นรูปแว๊บๆ พาเที่ยวป่าน่าตื่นเต้นดีจังค่ะ

สวัสดีครับ คุณป้าฟู : มิตรแท้แห่งห้องบลู (ของผม..อิอิ)  ตอนนี้กำลังตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ครับ

ผมเดินมาถึง รูปปั้นพระสีขาว องค์ใหญ่ บนหน้าผาแล้ว เข้ามาใกล้จึงทราบว่าเป็นประติมากรรมนูนสูง ที่สลักหินบนหน้าผาเป็นรูปองค์พระ มีลักษณะคล้ายกับ ภาพถ่ายในภาพขวาคห.41 ในเพิงไหว้พระพุทธรูป  การจะเดินเข้าไปใกล้กว่านี้ต้องลุยป่ารกๆ เข้าไป ผมจึงหยุดไว้แค่นี้ เพราะเดี๋ยวต้องไปบนภูลังกากันต่อครับ

ไปหน้าหนาวคงดีนะครับไม่ร้อนมาก เดินไปเรื่อยๆเหนื่อยก็พัก
ร้อนๆแดดเปรี้ยงลุงไม่ไหวครับ ขอเกาะจอดูแบบนี้ไปก่อนนะ

ตอนนี้ผมเดินกลับมายังเชิงบันไดช่วงที่สอง ที่สร้างขึ้นมาจากท่อเหล็กล้วนๆ แล้วครับ  รู้สึกตื่นเต้นน่าดูเหมือนกันว่าจะขึ้นไปได้หรือไม่ ทั้งสูง ทั้งโล่ง แบบนี้

จากรูป มองบันไดดีๆ ก็คล้ายกับ สร้อยเส้นยักษ์ถูกพาดลงมาจากบนเขา

คุณลุงแบกเป้ : ใช่ครับ ปกติการท่องเที่ยวภูเขานี้เขาก็นิยมมาในช่วงหน้าหนาว เพราะจะได้เห็นหมอกสวยๆ ในยามเช้าด้วย ถ้าหากมาค้างแรมบนเขา  แต่เนื่องจากแฟนผมไม่อยากลาหยุดเพื่อมาเที่ยว เลยทำให้ต้องมาในช่วงเทศกาลหยุดยาว แต่ปีใหม่ ผมมักติดงานอีก   พอดีสงกรานต์ปีนี้หยุดยาวจริงๆ เลยได้มาเที่ยวไกลๆ แบบนี้กับเขาได้... ก็ยังดีกว่าไม่ได้มาครับ  น้ำดื่มก็ต้องหิ้วขึ้นไปข้างบน และก็หมดพอดีบนโน้น ขากลับก็ต้องเดินตัวเปล่ามากินเอาข้างล่างด้วยความหิวและอ่อนเพลียครับ

จากรูป ขณะนี้บันไดสู่ยอดเขา แดนศักดิ์สิทธิ์ ได้มาวางอยู่ตรงหน้าแล้ว สภาพตอนนี้ก็รู้สึกเมื่อยขากันมากพอสมควร ขนาดเด็กสาวๆ สองคนที่ขึ้นมาด้วยกัน ต้องถอดใจ นั่งรอ และกลับลงไปก่อนหน้าผมที่จะลงไป  สรุปคือ ผมไปกับนายแบบหนุ่ม ขาลุย คนเดิมนั้นแหละครับ

โอ้ โห นี่ถ้าไม่ใช่ด้วยศรัทธาจริงๆ คงยากที่จะได้ไปสักการะถึง
บนยอดภูนะคะเนี่ย
ตามชมอยู่ด้วยความชื่นชม และอนุโมธนาบุญ ด้วยคน นะคะ ^^

เป็นบันไดคอนกรีตตรงเชิงทางขึ้นแค่ 2 - 3 ขั้นเท่านั้น ต่อไปเป็นบันไดท่อเหล็กกลมๆ ล้วนๆ ครับ   นึกไม่ออกเหมือนกันว่า ถ้าหากฝนตกคงลื่นมาก แล้วจะเดินกันอย่างไรละคราวนี้ นับว่าโชคดีที่ยังมีราวบันไดทั้ง 2 ข้างให้เกาะทั้งสองมือพอประทังความเสียวไปได้

สวัสดีครับ คุณลุงหนวด & ต้นอ้อ : ใช่ครับ ต้องมีทั้งความศรัทธาและสุขภาพดีด้วย คณะผมมีผู้ใหญ่มาหลายคน ต้องอยู่ข้างล่างเท่านั้น ได้แต่ขอให้ผมเก็บภาพมาให้ชมกันแทน   นับวันอายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ  ปีก่อนผมยังพาขึ้นถ้ำพระธาตุที่ จ.กาญจนบุรี หรือแม่แต่ ภูกระดึงก็พาขึ้นมาแล้ว  ตอนนี้ลำบากครับ ยิ่งมีเวลาจำกัดๆ ด้วย (ตอนที่เริ่มขึ้นจากข้างล่างก็เกือบสี่โมงเย็นแล้ว  ตอนนี้ที่จะเริ่มขึ้นช่วงที่สองก็ สี่โมงครึ่ง กว่าจะถึงยอดกลัวจะมืดอยู่เหมือนกัน) ก็เป็นไปได้ยากครับ  ถ้าอยากจะขึ้นจริงๆ คงต้องมาตอนเช้าสัก 9 โมงเช้าก็จะดี  แต่...สำหรับที่นี่ คงจะยาก เพราะไม่ใช่สูง แต่เสียวด้วย ครับ

มาลุยกันต่อ  แหงนหน้าขึ้นไป โอ้โฮ..บันไดดูเหมือนกับจะเล่นกายกรรมเลย... ก้มดูข้างล่างก็โล่งๆ เหมือนอยู่บนรางรถไฟเลย

อูว...มองกลับไปดูบันไดที่ขึ้นมา.... เหมือนสไลเดอร์เลย  นี่ถ้าลื่นลงไปก็มีอันต้องยาวว.....แน่นอน (มองไม่เห็นว่าตรงไหนเป็นขั้นของบันไดเลย)

ภาพซ้าย :  นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง ยังมีอีกไกล

ภาพขวา : ก้มมองดูเท้าตัวเอง (ต้องขอโทษที่ถ่ายเท้าให้ดูกัน) เพราะต้องการสื่อให้เห็นว่า ข้างล่างนั้นโล่งโจ้ง ถ้ามองขณะที่เดินจะตาลายไปหมด มือต้องจับราวทั้งสองให้แน่นเข้าไว้ เพื่อความมั่นใจ

ภาพซ้าย : ใกล้จะถึงยอดบันไดก่อนจะหักโค้งหายขึ้นไปอีก แดดจัดจริงๆ เพราะเป็นด้านทิศตะวันตกด้วย  รู้สึกว่าตัวเองเหมือนหมูย่างเลย..ฮึฮึ

ภาพขวา : มองออกไปด้านขวามือ เป็นหน้าผาโล่งๆ ให้ความรู้สึกหวาดเสียว  โชคดีที่ผมใช้กล้องคอมแพ็คขนาดเล็กที่ถ่ายได้ด้วยมือข้างเดียว  เพราะอีกมือต้องเกาะราวให้แน่น เวลาเดินขึ้นนี่กล้องไม่ต้องปิด ถือติดมือไปกับราวบันไดตลอด เพราะมีมุมกล้องเสียวๆ แปลกๆ ให้น่าบันทึกไว้ตลอดทาง

ภาพซ้าย : แสดงขั้นแบบบันไดชัดๆ ให้ดู  (แค่ดูก็ตาลาย ไม่รู้ขั้นไหนเป็นของขั้นไหนแล้ว)  ช่วงนี้มีความชันมาก ต้องค่อยๆ ก้าวทีละก้าว ก้าวหยุดๆ ไปเรื่อยๆ

ภาพขวา : หันกลับไปมองข้างล่าง....ว้าว..เสียวกว่าเมื่อกี้อีก  ผมยังนึกกังวลใจว่า ขากลับลงมาจะทำท่าไหนกันแน่  และถ้ามืดอีกด้วยคงยุ่งน่าดู เพราะไม่ได้นำไฟฉายขึ้นมาด้วย (ตามเคย)

ภาพซ้าย : ต่อเนื่องจากภาพขวา คห.57 ข้างบน คือเมื่อเงยหน้าขึ้นไปหน่อย พร้อมหันไปดูด้านซ้ายก็จะเห็นเชิงบันได ที่เป็นจุดพักครึ่งทางอยู่ข้างล่าง

ภาพขวา : เดินขึ้นมาบนจุดพักบันไดตรงโขดหิน ในรูปซ้าย คห.56  แล้วส่องกล้องลงไปดูข้างล่างอีก ด้วยความเสียว..กลัวจุดพักบันไดตรงนี้ไม่แข็งแรง เลยต้องค่อยๆ ก้มถ่ายภาพผ่านช่องใต้ราว อย่างที่เห็น

ภาพซ้าย : รวบรวมความกล้า แล้วยืนขึ้นเก็บภาพเหนือราวจับตรงที่พักบันไดลงมา แบบไม่มีอะไรบดบัง...หวิว..ไปหมด

ภาพขวา : หันมาดูหน้าผาด้านขวามือบ้าง เป็นวิวที่สวยไม่เบา จะมองเห็นพื้นที่ราบตรงหน้าองค์พระสีขาวตรงหน้าผาได้ชัดเจน ว่าไม่เรียบอย่างทีคิด ทั้งมีความลาดเอียงอยู่บ้าง และต้นไม้ขึ้นรกไปหมด

หันมาดูวิวไกลๆ ด้านหน้าอีกที...  หมอกเยอะ ภาพย้อนแสงไปหน่อยครับ

จากภาพจะเห็นบึงโขงหลงด้านใต้โผล่มาให้เห็นขาวๆ ทางด้านขวามือเล็กน้อยด้วยครับ

ภาพซ้าย : พักพอแล้ว ยังไม่ถึงมาลุยต่อกันดีกว่า

ภาพกลาง : ตรงนี้เป็นสะพานแนวราบ ซึ่งใช้ท่อเหล็กทำเช่นเคย แทบไม่น่าเชื่อว่า วัสดุชนิดเดียวสามารถใช้ทำสะพานได้ทุกส่วนเลย  สะพานช่วงนี้จะวกกลับมา ทำให้เหวเปลี่ยนมาอยู่ด้านซ้ายมือแทน

ภาพล่าง : หันไปทางซ้ายดูวิวข้างล่าง...ตรงจุดพักกลางทางที่เดิม

ภาพซ้าย : ข้างหน้าขึ้นไปยังช่องเขา  มองลอดใต้บันไดจะเห็นช่องหินโล่งๆ ชวนให้เสียวเหมือนกัน

ภาพขวา : หันกลับไปดูข้างหลังอีกที จะเห็นทางราบที่ต่อเข้ากับบันได ดูหักมุมหายไปข้างล่าง เลยดูโล่งไปหมด

แบบนี้ผมขอเรียกว่า บันไดลอยฟ้า จริงๆ เพราะตัวบันไดมันแยกจากหน้าผาออกมา แบบโล่งๆ แถมเวลาเดินก็มีการขยับตัวนิดหน่อย..หุหุ..   คิดว่าคงได้ความรู้สึกคล้ายๆ กับการขึ้นภูทอก แน่นอน

ภาพซ้าย : ยัง..ยังไม่ถึง  ยังมีต่อไปอีกเป็นช่วงๆ  เฮ้อ... สุดๆเลยเรา

ภาพขวา : มองกลับไปข้างหลังอีกที อูย..

ภาพบน : ข้างหน้ามีสะพานแนวราบให้พักขาได้ เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย

ภาพล่าง : ก้มดูท่อเหล็กชัดๆ เป็นขนาด ครึ่งนิ้ว เชื่อมเข้าด้วยกัน โดยไม่ใช้น๊อตยึด

ภาพบน : สะพานช่วงนี้ยาวที่สุดเท่าที่เดินผ่านมา ดูน่าจะเดินได้สบายๆ แต่...

ภาพล่าง : ก้มดูที่พื้น แท่งเหล็กหลุดหายไปหนึ่งอัน ให้ระมัดระวัง กันหน่อย

ลุยกันต่อไปครับ

เวลาตอนนี้ใกล้ห้าโมงเย็นเข้าไปทุกที... ยังไม่ถึงยอดปลายบันไดสักที จิตใจต้องมีความแน่วแน่จริงๆ ไม่งั้นถอดใจกลับลงไปแล้ว...

นี่เป็นภาพสองภาพนำมาต่อกัน เพื่อให้เห็น มุมมองจริงๆ ตรงจุดนั้นครับ  ซึ่งขาลงผมต้องหันหน้าลงมาเห็นแบบนี้ จะลงได้หรือไม่อย่างใดก็ไม่อาจทราบได้   แต่นับว่าเป็นโชคดีของผม ที่ได้ถ่ายภาพย้อนหลังไว้ก่อน เพราะแบตเตอรี่กล้องได้หมดลงบนยอดภูลังกาพอดี หลังจากได้เก็บภาพจุดสำคัญๆ ที่สุดไว้ครบถ้วนแล้ว  ขากลับผมจึงเดินรวดเดียวโดยไม่มีการถ่ายภาพใดๆ อีก

แวะมาชมครับ ตามขึ้นไปด้วยคนครับ

เรียกเหงื่อทั้งตัวไดดีทีเดียว ^ ^

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

ภาพซ้าย : ใกล้ถึงจุดสูงสุดของบันได้แล้ว มีขึ้นอีกช่วงสั้นๆ

ภาพขวา : ไชโย..ถึงปลายบันไดแล้ว ข้างหน้าเป็นพื้นดินแนวราบ สำเร็จๆ แล้วครับ

สวัสดีครับ คุณกัปตันลูกชุบ : ขอบคุณเช่นกันที่มาร่วมเป็นเพื่อนเดินทางในเว็บนี้กับผมอีกครั้ง  ต้องยอมรับว่าร้อนมากๆ แต่อากาศบริสุทธิ์ดี หิวน้ำน่าดูเลย  ต้องค่อยๆ ทะยอยกินน้ำในขวดที่นำขึ้นมาเพียงขวดเดียวกับ หลานชาย  ซึ่งก็หมดพอดีเมื่อถึงบนยอดภูครับ

ภาพซ้าย : หันกลับไปดูตรงบันไดที่เพิ่งขึ้นมา เป็นด้านทิศใต้ของภูลังกา

ภาพขวา : ทางด้านซ้ายมือของผม(ขณะที่เดินหน้าขึ้นภูลังกา) เป็นวิวด้านทิศตะวันออก ที่วัดถ้ำชัยมงคลตั้งอยู่ ครับ

ภาพซ้าย : ยังไม่หมดบันไดเสียทีเดียวครับ  ยังมีบันไดอีกชุดไปสิ้นสุดบนก้อนหินข้างบนโน้น  ถึงจะถือว่าขึ้นมาบนภูลังกาได้แล้ว

ภาพขวา : ลักษณะขั้นบันไดช่วงนี้เป็นเหล็กตัวซี ทาสีแดงแป๊ด ขณะที่ราวบันไดเป็นเหล็กท่อกลมเช่นเดิมแต่ทาสีเหลือง (เข้าใจคิด เอาสองสีนี้มารวมกันเพื่อความสามัคคีของชาติ)

ขั้นบันไดเรียบจัง อาจลื่นได้เหมือนกัน เดินต้องระวังบ้าง  เหลือบเห็นบันไดเก่าทำด้วยไม้พาดไว้ข้างๆ  พระสงฆ์ที่มาจำวัดที่นี่ นับว่ามีความเก่งในการปีนเขาอย่างมาก ทั้งๆ ที่ไม่มีเครื่องมือแบบเดียวกับ จนท.อุทยานฯ หรือชาวบ้านเลย  โดยเฉพาะสมัยก่อนที่ยังไม่มีการสร้างบันไดอำนวยความสะดวกแบบนี้

ภาพซ้าย : ถ่ายภาพขั้นบันไดช่วงนี้มาให้ดูกันชัดๆ อีก ซึ่งพอดีมีขั้นบันไดแบบดิน อยู่ข้างล่างด้วย

ภาพขวา : มองบันไดข้างหน้า ดูคล้ายกับกระโดดข้ามก้อนหินขึ้นไปเลย  เทียบกับสะพานเก่า ที่เป็นส่วนย่อยๆ นำมาพาดกับก้อนหินในแต่ละก้อน

หันกลับมาดูด้านหลังอีกครั้ง เป็นวิวด้านทิศใต้ที่จะเห็นเทือกเขาภูลังกาทอดยาวต่อไปอีกไกล

ภาพซ้าย : ในที่สุด ผมก็มาถึงโค้งสุดท้ายที่จะอ้อมก้อนหินใหญ่ข้างหน้าโน้นครับ

ภาพขวา : ขึ้นไปยืนบนทางราบข้างหน้า แล้วหันกลับมาดูข้างหลังอีกครั้ง คราวนี้โล่งโจ้งเลย..

ตอนนี้กำลังเข้าสู่โค้งสุดท้ายแล้ว...ตบท้ายด้วยบันไดสูงอีกครั้ง... ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายนะ...  เพราะตอนนี้ ก็ห้าโมงเย็นตรงเป๊ะเลย

ระหว่างเดินขึ้นไปยังจุดบนสุดของสะพานช่วงสุดท้าย ก็หยุดเก็บภาพมาให้ชมอีกครั้งครับ

ภาพซ้าย : มองไปทางซ้ายมือ เป็นวิวด้านทิศตะวันตก ที่มีบึงโขงหลง เช่นเคยครับ เป็นภาพย้อนแสง เลยเห็นแต่หมอกเป็นส่วนใหญ่

ภาพขวา : มองไปทางขวาบ้าง.... เจอป้าย "ครั้งหนึ่งในชีวิต..." เหมือนกับที่ภูกระดึงเลย

ภาพซ้าย : ข้างหน้าผมคือ..บันไดขั้นสุดท้ายที่จะพาผมขึ้นมายังภูลังกาแห่งนี้ครับ  ข้างหน้าเป็นพื้นหินทรายล้วนๆ ครับ

ภาพขวา : หันกลับไปมอง (เช่นเคย) โค้งสุดท้ายข้างล่าง ช่างสูงชันเป็นการทิ้งทวนจริงๆ  เลยหลุดโค้งไปก็เหวครับ

ผมถอยหลังออกมาจากปลายบันได เพื่อเก็บภาพมุมมองตอนขากลับไว้ล่วงหน้า ครับ เห็นราวกันตกแล้ว ดูคล้ายกับดาดฟ้าหลังคาเรือเลย  แต่ที่นี่ต้องเรียกว่า ดาดฟ้าภูลังกา ครับ

ครับ...ในที่สุดก็มาถึงจนได้ ภูลังกา  มองเห็นเจดีย์กองข้าว (พระธาตุภูลังกา) อยู่ไกลลิบๆ โน้นด้วย  วันนี้ขอพักกระทู้ไว้แค่นี้ก่อนนะครับ

สุดยอดแห่งความเสียวเลยค่ะ    อยากไปปีนมั่งแต่เป็นโรคกลัวความสูง...แค่เห็นรูปก็แย่แล้ว....อิอิอิ

อยากไปบ้างจัง :D

ขอบคุณสำหรับข้อมูลต่างๆมากครับ

เสียวตามเลยอ่ะครับ

คุณป้าฟู : ใช่ครับ ของมีค่าต้องใช้ความพยายามกันมากหน่อย  อย่างน้อยก็เป็นการวัดใจกัน และทำให้ธรรมชาติบนนั้นคงความสดใสได้ยาวนาน ครับ  และนี่ก็เป็นวัตถุประสงค์ของกระทู้รีวิวของผมที่พยายามจะถ่ายทอดให้กับผู้ที่ไม่มีโอกาส หรือไม่สามารถมาเที่ยวสถานที่บางแห่งได้ (รวมทั้งตัวผมในอนาคตด้วย)

สวัสดีคุณวัชเจียเหว่ย, คุณ Destiny-Boy : ขอบคุณเช่นกันครับ ที่เข้ามาชมและให้กำลังใจกัน

สวัสดีคุณเย็นตาโฟไม่หู้ไม่เลือดไม่ไทย : ตอนขึ้นต้องมีความมั่นใจในตัวเองพอสมควร ที่จะไม่หน้ามืด หลุดมือ ลื่นตกลงมาเหมือนกัน  ตอนที่ผมกำลังจัดเตรียมภาพนี่ บอกตรงๆ ว่ารู้สึกเวียนหัวกับรูปเลยครับ

กลับมาค้นหาแผนที่ของ ภูลังกา แห่งนี้ พบว่ามี จุดที่นิยมขึ้นกัน 3 จุด คือ ทางอุทยานแห่งชาติภูลังกา ใกล้กับถนนเลียบโขง(สาย 212) , เจดีย์กองข้าว (พระธาตุภูลังกา) และ วัดถ้ำชัยมงคล อันถือเป็นทางเลือกใหม่เพิ่มขึ้นมา เพราะเส้นทางเดิมนั้นมีความสูงชันมาก  ซึ่งเมื่อขึ้นไปข้างบนก็สามารถเดินถึงกันได้ แต่....มีความลำบากพอสมควร เพราะไม่ใช่พื้นที่เรียบ เหมือนกับภูกระดึง  ตามกระทู้ของคุณ legolas072 ใน เว็บลิ้งค์ข้างล่างนี้
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=34&topic_no=179438&topic_id=181708&&page=1
ที่เคยเดินขึ้นทางเจดีย์กองข้าว แล้วลงทางวัดถ้ำชัยมงคล โดยผ่านถ้ำของครูบาวังด้วย นับว่าสุดยอดของความอึดเหมือนกัน เนื่องจากตอนนั้นยังไม่มีการสร้างบันไดท่อเหล็กนี้

และจากกระทู้ของคุณlegolas072 ข้างบน ทำให้พอคาดเดาถึงเส้นทางขึ้นเดิมได้ โดยดูจากภาพตั้งแต่ คห.138 ขึ้นไป ในลิ้งค์นี้
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=34&topic_no=179438&topic_id=181708&&page=3

แต่น่าเสียดายที่ผมไม่พบเส้นทางไปยัง ถ้ำครูบาวัง ซึ่งคาดว่าจะต้องเดินแยกไปจากบริเวณเจดีย์ครูบาวัง  เอาไว้คราวหน้ามีโอกาสจะไปค้นหาให้เจอ

และอีกเรื่องหนึ่งคือ ทางขึ้นด้านเจดีย์กองข้าวนั้น น่าลองขึ้นไปไหว้สักครั้งเช่นกัน ถ้ามีโอกาส ครับ

รูปลักษณะเชิงบันไดทางขึ้นด้านเจดีย์กองข้าว ครับ
ภาพของคุณ legolas072 คนเดิมนะครับ
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=34&topic_no=179266&topic_id=181529&&page=2

ซึ่งรูปเจดีย์กองข้าวนั้นมีลักษณะกลมๆ เหมือนกองฟาง ครับ

และนี่ก็เป็นเพิงถ้ำครูบาวัง ที่ผมหาทางเข้าไปไม่เจอ คิดว่าอยู่ลึกไปในหุบเขาด้านใน  ซึ่งอาจต้องมีคนนำทางจากข้างล่างด้วยซ้ำไป ครับ

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

เนื่องจากบนภูลังกายังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกเยอะ ผมเลยต้องขอยกไปอยู่ในตอนหน้า ตอนที่ 10 ที่คาดว่าจะเป็นตอนสุดท้ายของทริปนี้ ก่อนกลับกรุงเทพฯ ครับ ซึ่งจะมีแถมภาพบึงแก่นนคร ของ จ.ขอนแก่น ที่ผมต้องแวะพักอีกคืนเพราะขับรถไม่ไหว ครับ (แค่ลงจากภูลังกามา ก็รู้สึกปวดขามากแล้ว กว่าจะหายดีก็หลังจากมากรุงเทพฯแล้ว 3 - 4 วันโน้นครับ)

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

ไปเที่ยวแดนอีสานด้วยคนค่ะ

สวัสดีครับ คุณUs-Sama Iland , คุณnoiwanwannoi และคุณสาวหน้าใส : ขอบคุณเช่นกันครับ สำหรับการเยี่ยมชมทุกท่าน ครับ ช่วงนี้ขอเวลาจัดเตรียมภาพในตอนต่อไปก่อนนะครับ คงสักสัปดาห์หน้า น่าจะได้นำมาให้ชมกันครับ คอยติดตามชมกันนะครับ

ถนนหนทาง สุดยอดจริงๆคะ

ว๊า.... ไม่ทันดูสด
แต่... ดูแห้งก็ยังดี

น่าไปเที่ยวมาก ๆ เลยครับ เป็นความสวยงามที่คุ้มค่ามากเลยครับ หากใครได้สัมผัส ความสุขเลยครับ.. รอชมตอน 10 ครับ

สวัสดีครับ คุณมารร้ายวัวน้อย : มีภาพและข้อมูลเกี่ยวกับถนน จะได้จำได้ง่าย เมื่อต้องการไปอีกครั้ง และด้วยเหตุที่ต้องแสดงภาพบรรยากาศ การเดินทาง  เพราะถ้าหากเวลาผ่านไปหลายสิบปี ทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป ซึ่งภาพเหล่านี้จะกลายเป็นภาพเก่าๆ เชิงประวัติศาสตร์ทันทีครับ

สวัสดีครับ คุณต้มมะระหมู : ดูสดไม่ทันก็ไม่เป็นไรครับ แค่ผ่านมา 2 - 3 วันเอง เดี๋ยวคอยชมตอนต่อไป ประมาณสัปดาห์หน้า แน่นอนครับ  ขอบคุณสำหรับ กิฟท์ นะครับ

สวัสดีครับ คุณสุดท้ายตรงไหน : ใช่ครับผมกลับมาทำรีวิวนี้ ได้เห็นอะไรที่ตอนที่ไปไม่เห็นเยอะแยะเลย  วันนี้ผมได้จัดเตรียมภาพบนภูลังกาเสร็จแล้ว คงเหลือแต่ ภาพการเดินทางกลับ โดยผ่าน จ.ขอนแก่น ซึ่งจะแวะ บึงแก่นนคร อีกเล็กน้อย ครับ  ต้องยอมรับว่า อยากกลับไปอีกเช่นกัน  โดยเฉพาะเส้นทางขึ้นทาง เจดีย์กองข้าว นั้น ผมยังไม่เคยไป กับ ถ้ำของครูบาวัง นั้น ผมคิดว่า คงไม่ไกลไป เจดีย์ครูบาวังแน่นอน

ต้องขอโทษที่ลืมวางลิ้งค์ในตอนจบไว้ด้วยครับ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10885838/E10885838.html

เนื้อหาเป็นการท่องไปบนภูลังกา ที่เวิ้งว้าง เหมือนอีกโลกหนึ่งในแดนหิมพานต์ ในยามเย็น ครับ