แอ่น...แอ๊น...ช้างน้อยได้เวลาพาพี่ ป้า น้า อา ทั้งหลายเที่ยวชวาตะวันออกต่อนะครับ

เชิญปาดซ้าย...ปาดขวาได้ตามสบายเลยนะคร๊าบบบ...ช้างน้อยเตรียมยาแดงและเซ็ททำแผลไว้เรียบร้อยแล้วครับ...อิอิ


ย้อนไปดูตอนแรกได้ที่ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10857881/E10857881.html

ซึ่งเป็นตอนที่เราขึ้นไปชมโบรโม่สองวันซ้อน...จะบ้าเกินรึป่าวเนี่ย

หลังจากกลับจากปล่องภูเขาไฟโบรโม่...ลงจากม้า...เราก็เดินหารถ...พบว่า Anez นอนหลับอยู่ ...เมื่อเรากลับโรงแรมกินอาหารเช้ากันแล้วก็เตรียมตัวเดินทางกันต่อ... เนื่องจากวันนี้เราต้องนั่งรถกันถึงเย็น...เป็นเวลาหลายชั่วโมงอยู่...แผนที่การเดินทางครับ

ต่อด้วยแผนนี้ครับ...

เราลงเขากันมาเรื่อยๆผ่านเมือง Probolingo  ก็ใกล้เที่ยง... พวกเราจึงทวง sea food กันกับ Anez  

Anez บอกว่าร้านที่พูดถึง... ต้องขับรถไปอีกสองชั่วโมง... เดี๋ยวจะหาร้านอื่นกินกันก่อน...

จากนั้นก็เลี้ยวเข้าร้านอาหารข้างทางแล้วหันมาบอกพวกเราว่าลงไปดูก่อนก็ได้... ถ้าไม่ชอบก็ไปกันต่อ

ด้วยที่คงชินกับความเรื่องมากของพวกเราแล้ว...  ตามความเห็นช้างน้อยก็ ok... ดูสะอาดสอ้านดี...

แต่คุณช้างน้ำเธอยังไม่สบอารมณ์...  Anez และคนขับรถเห็นดังนั้น... ก็เลยบอกว่างั้นไปต่อก็ได้...

ระหว่างที่ขับกันต่อมา... ทั้งสองคนก็สอดส่ายสายตาหาร้านอาหารให้พวกเรา ช้างน้อยเข้าใจว่าทั้ง

สองคนคงไม่ค่อยได้มากันบ่อย จีงไม่ค่อยชำนาญพื้นที่มากนัก... หรือเป็นไปได้ว่าพวกเราเรื่อง

มากกว่าคนอื่นๆ...  แต่เข้าใจว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า... เนื่องจากเราได้เจอเพื่อนคนไทยอีกคู่

หนึ่งที่คาวา อีเจี้ยน... เขาบอกว่าคนขับรถของเขาไม่รู้จักทางเลย ต้องแวะถามทางมาตลอด...

ช้างน้อยมีเวลาคิดนินทา Anez ได้แป๊บเดียว...ฉาด...Anez ตบมือดังลั่นรถ... พร้อมกับ

บอกคนขับรถให้หักซ้ายเข้าไปจอดร้านข้างทาง... ตอนแรกช้างน้อยคิดว่าเป็นร้านที่Anezบอกเรา

เมื่อวานนี้... แต่คิดไปคิดมาไม่น่าจะใช่... เพราะAnezบอกเราว่าต้องนั่งรถไปอีกสอง

ชั่วโมง... นี่ยังไม่กี่นาทีเอง Anez คงจะไม่มั่วกับเราขนาดนี้... และร้านนี้ก็ไม่ได้อยู่ติดทะเลด้วย...

แต่ดูแล้วร้านนี้ดูเป็นหลักเป็นฐานมาก... สอาดสอ้านดี... แต่ไม่เห็นมีใครนั่งกินอยู่เลย... มี

อาหารเป็นถาดวางอยู่ในตู้กระจกอย่างดี... ไม่มีแมลงวันเหมือนเมื่อวาน มีป้ายติดอยู่ในร้านบ่งบอก

ว่าเป็นร้านอาหารทะเลด้วย... Anezไปคุยกับคนในร้าน... แล้วตามช้างน้อยไปดูของสดในตู้

น้ำแข็ง... มีปลาอยู่หลายตัว และกุ้งอยู่ถุงหนึ่ง... ไม่มีอะไรเป็นๆให้สั่งอย่างบ้านเรานะครับ...

ช้างน้อยสั่งปลาสองตัว... ตัวหนึ่งทอดธรรมดา... อีกตัวหนึ่งให้เขาทำตามตำรับพื้นบ้าน...

หวยที่ออกคือปลาย่างขมิ้นกินกับน้ำพริก... กับสั่งกุ้งผัดพริกอีกจาน... เมื่อลำเลียงอาหารมาแล้ว

เป็นมื้อใหญ่ของพวกเราเลยหล่ะครับ... มีแถมผักบุ้งไฟแดงให้คนละที่และผักสดอีกถาด

เบ้อเริ่ม... เสียดายตอนนั้นหิวจนหน้ามืด... เลยลืมถ่ายรูปมาอวดเพื่อนๆครับ  ถึงพวกเราจะกิน

กันสี่คนก็กินไม่หมด... สุดท้ายคนขับรถจึงขอห่อปลาย่างขมิ้นกลับมากินเป็นมื้อเย็น

เมื่ออิ่มกันแล้วเราก็เดินทางกันต่อ... โดยอีกสักพักทางก็เหมือนเริ่มขึ้นเขา... ที่ยังคาใจช้างน้อย

จนถึงตอนนี้ก็คือหลังจากที่เราเดินทางกันต่อ... ช้างน้อยไม่เห็นวี่แววว่าเราจะผ่านชายทะเลอีกเลย

แล้วร้านริมหาดที่Anez พูดถึงล่ะ...มันจะไปได้ไง... หรือว่ามันมีทางได้สองทาง... เมื่อAnezเห็นว่าเราอิ่มแล้ว

จึงพาพวกเรามาอีกทาง

ยังไงก็ตามนั่งรถกันพักใหญ่... เราก็มาถึงเมืองใหญ่เมืองหนึ่งเข้าใจว่าเป็น... Bondowoso คนขับรถแวะปั๊มเติมน้ำมัน...คุณช้างน้ำเธอตาดี... เห็นมีคนขายส้มอยู่ข้างทาง... เธอทราบดีว่าช้างน้อยชอบผลไม้... จึงชวนช้างน้อยไปเดินเล่นซื้อผลไม้กัน...

สองช้างซื้อส้มมาสองกิโล... เมื่อซื้อเสร็จแล้ว... ช้างน้อยขอคนขายส้มถ่ายรูป

พอคนขายเจ้าอื่นเห็นว่าช้างน้อยกำลังจะถ่ายรูปเท่านั้นแหละ... กรูกันมาเข้าฉากกันใหญ่เลย... เฮอาดีมากเลย

จากนั้นทางก็เริ่มวกวนขึ้นเขา...สองข้างทางสวยงามมาก...เราไม่ได้บอกให้จอดชมวิว...เนื่องจาก

เกรงว่าจะถึงที่พักค่ำ... มีอยู่ช่วงหนึ่งสักชั่วโมงได้... ที่ทางเหมือนผิวโลกพระจันทร์อ่ะครับ... คน

ขับรถต้องค่อยๆหยอดหลุมไปทีละหลุม... กว่าจะผ่านพ้นช่วงนี้มาได้... สองช้างก็ต้องคอยลุ้นไปกับ

คนขับด้วย ...จริงๆแล้วทางแย่กว่าที่เห็นในรูปนะครับ...แต่ที่แย่จริงๆช้างน้อยไม่สามารถประคอง

มือให้นิ่งพอที่จะถ่ายภาพมาได้

ตามไปชมต่อครับ สวยงามมากๆ

ระหว่างทางจะมีด่านตรวจอยู่สองด่าน... ช้างน้อยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตรวจอะไร... เพราะ Anezจัดการให้เรียบร้อย

คุณ : ม่วงมหากาฬ ...ขอบคุณครับที่ติดตามมาเรื่อยๆครับ

อันนี้เป็นทางที่พ้นจากหลุมอุกกาบาตมาแล้ว...ดูร่มรื่นดีนะครับ...

เราสองช้างทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี...คือถ่ายภาพจากบนรถกันเลย...ไม่ต้องขยับเนื้อ ขยับตัว..55

แอบถ่ายคนที่เดินไปมา...

จากนั้นก็มาถึงอีกด่าน...

กว่าเราจะมาถึงที่พัก Catimor Homestay ก็เย็นมากแล้ว ...

Anezบอกว่าจองห้องพักที่ดีที่สุดของที่นี่ให้พวกเรา ...

ซึ่งถ้าดูไปแล้วก็ถือว่าเหมือนจะดีมากนะครับ... แต่เนื่องจากตึกหลังนี้เก่าแก่มาก... และห้องหับไม่

ได้รับการบูรณะเท่าไรนัก... จึงทำให้คุณภาพของสิ่งอำนวยความสะดวกไม่ดีเท่าที่ควร... แต่สอง

ช้างก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากอยู่แล้ว...ตึกที่เราพักเป็นของชาวดัชท์แต่เดิมตั้งแต่ยุคล่าอาณานิคม

...จะเห็นปี คศ.ที่สร้าง คือ 1894

ระหว่างที่รอคุณช้างน้ำเธออาบน้ำ... ช้างน้อยก็ออกมาถ่ายรูปรอบๆไปเรื่อยเปื่อย... ตรงนี้เป็น

coffee plantation ด้วย...เห็นเขาเอากาแฟมาตากแดดเพื่อเตรียมคั่ว

ระหว่างนั่งรถมาช้างน้อยคุยกับAnezว่าแถวนี้มีการผลิตกาแฟ Luwak บ้างหรือเปล่า... Anezบอก

ว่าแถบนี้เป็นแหล่งผลิตกาแฟ Luwak ชั้นดีของอินโดเลยหล่ะ... ช้างน้อยจึงบอกว่าถ้างั้นเราอยากดู

ฟาร์มที่เลี้ยงตัวชะมดที่ใช้ช่วยในการทำกาแฟชนิดนี้... Anezบอกว่าวันนี้คงดูไม่ทัน... คงต้องดู

พรุ่งนี้ ซึ่งช้างน้อยก็ok


ดูกาแฟธรรมดาไปก่อนนะครับ...

แต่สุดท้ายAnezก็มาบอกช้างน้อยว่า...ฤดูการนี้เป็นการเตรียมลูกชะมด... ทางฟาร์มไม่อนุญาตให้

เข้าชม... ซึ่งช้างน้อยยังไม่ค่อยเชื่อสนิทใจนัก... และเมื่อกลับมาแล้วได้ลองหาข้อมูลดู... ก็ไม่

พบว่าแถวนั้นมีการผลิตกาแฟชนิดนี้... จึงคิดว่าAnezคงจะมั่วๆมากกว่า


ดูรูปกาแฟที่ยังไม่คั่วอีกซักรูปนะครับ...

เมื่อมาถึงบาหลี ...ช้างน้อยจึงซื้อ กาแฟ Luwak มามากมายหลายยี่ห้อ หลายแหล่งผลิตเลยหล่ะ

...เพื่อลองชิมดูว่าที่ไหนจะมีรสชาดดีที่สุด...

แล้วก็มาถึงคำถามแรกเพื่อชิงรางวัลเล่นสนุกๆนะครับของรีวิวนี้...

...ถามว่ากาแฟที่เห็นในคห.21 มีราคาถุงละกี่ IDR...

ใครตอบได้ใกล้เคียงที่สุดจะได้รับรางวัลที่เห็นในภาพนี้นะครับ ...เป็น magnet ติดตู้เย็น...และพวงกุญแจครับ...

เมื่อเดินมาทางหน้า homestay ...ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆ... เมื่อเดินเข้ามาดูก็เห็นว่ามี

สนามเด็กเล่น... ช้างน้อยจึงแอบถ่ายความไร้เดียงสาของเด็กน้อยไว้... มีเด็กคนนึงเห็นช้างน้อย

จึงขี่จักยานมาใกล้ๆ... และบุ้ยใบ้ให้ช้างน้อยออกไปหา

เมื่อช้างน้อยออกไป... ก็มีเด็กกรูกันเข้ามาให้ถ่ายรูป ...เป็นที่น่าสังเกตุว่าเด็กพวกนี้พูดภาษา

อังกฤษเก่งกว่าเด็กไทยนะครับ...

สองคนนี้พร้อมใจกันโพสท์ท่าหวาดเสียวให้ถ่ายด้วย ...

คนตัวเล็กทาตาเหมือนตุ๊กตาเลยครับ...

เราต้องคอยอาหารเย็นที่ทางที่พักจัดบริการแขกที่มาพักทุกคนเวลาทุ่มตรง ... คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์

เต็มดวง... สองช้างออกมาเดินเล่นหน้าโรงแรม... บรรยากาศโรแมนติกพอสมควร... นี่ถ้ามี

หมาป่าออกมาหอน... คงจะได้บรรยากาศที่ดีมากเลย

เราเข้านอนกันแต่หัวค่ำ... เพราะพรุ่งนี้Anezนัดว่าจะออกจากโรงแรมตั้งแต่ตีสามครึ่ง... เราชิน

กับการนอนเร็ว ตื่นเช้ากันแล้ว... จึงไม่เป็นปัญหามากนัก... ปัญหาก็คือเราออกมาตรงเวลา...

แต่ไม่เห็นAnez... พวกเราคอยอยู่ยี่สิบนาที Anezถึงออกมา... แต่คนขับรถก็ยังไม่พร้อม

กว่าเราจะออกรถกันได้ก็ตีสี่... ช้างน้อยกำลังไตร่ตรองว่าควรจะอบรมเจตคติของไกด์ที่ดีให้ Anezได้รับทราบไม๊

เพราะเกิดซ้ำซากมาสองวันแล้ว... แต่ช้างน้ำห้ามไว้... บอกว่าเราก็จะอยู่ด้วยกันอีกแค่วันสองวัน  

เมื่อมาถึงจุดที่พวกเราลงจากรถ...ช้างน้อยทราบมาว่าเราต้องเดินกันไกลพอควรและเป็นทางขึ้นเขา

...ที่ผ่านมาไปใหนมาใหนช้างน้อยก็แบกกล้องด้วยตัวเองตลอด... แต่ครั้งนี้อยากเดินสบายๆบ้าง

จึงบอกAnezตั้งแต่เมื่อคืนว่าให้ช่วยหาลูกหาบมาแบกกระเป๋ากล้องให้ช้างน้อยด้วย... ฟังดูกระแดะ

มากเลยใช่ป่าว... แต่เนี่ยแหละสไตล์เที่ยวของสองช้าง... เมื่อถึงตรงนี้ Anezมาสารภาพว่าหา

ลูกหาบให้ไม่ได้...แต่ยินดีทำหน้าที่นี้ให้เอง... ช้างน้อยก็เลยยกกระเป๋ากล้องให้Anezไป...

จึงเป็นการเดินที่มีความสุขมากที่สุดของช้างน้อยเลยหล่ะ... ทางเดินช่วงแรกเป็นทางไม่ชันมาก

เดินกันได้สบายๆ... เนื่องจากช้างน้อยเป็นคนเดินเร็ว... และเมื่อไม่ต้องรับน้ำหนักเกือบสิบกิโล

ของกระเป๋ากล้อง... จึงเรียกว่าเดินตัวปลิวได้เลย...  เดินได้สักพัก... ช้างน้อยได้ยินเสียง

หอบฟืดฟาดของ Anezซึ่งตามมาติดๆ... Anez พูดไปหอบไปว่า... “คุณช้างน้อย...ฟืด

ฟาด...คุณเป็นคนที่เดิน...ฟืดฟาด...เร็วที่สุด...ฟืดฟาด...เท่าที่ไอ...ฟืดฟาด...ทำ

ทัวร์มา...ฟืดฟาด...เลยหล่ะ”... ช้างน้อยได้แต่คิดในใจ “สงสัยยูจะมัวแต่กินเหล้า สูบบุหรี่

นะสิ นอนก็นอนดึก” แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอกครับ... เข้าใจว่าทางที่เราเดินยาวประมาณสามกิโล

ช่วงครึ่งแรกก็ชิลชิลอย่างที่ว่า... แต่นอกจากช้างน้อยแล้ว... ทั้ง Anez และคุณช้างน้ำก็เริ่ม

ออกอาการบ้างแล้ว... หลังจากนั้นก็เป็นทางชันขึ้นแต่ก็เป็นทางเดินเรียบๆนะครับ... ไม่ต้องปีน

ป่ายลำบากลำบน... ถึงตรงนี้ช้างน้อยก็เดินขึ้นไปได้เรื่อยๆ... แต่ก็เหนื่อยอยู่บ้าง... แต่คุณ

ช้างน้ำเธอบอกว่าเธอไม่ไหวแล้ว...อาจจะเป็นเพราะว่าทุกคนต้องเร่งฝีเท้าตามช้างน้อย... ก็เลย

ตกลงกันว่าให้ทุกคนเดินตามสบาย... ช้างน้อยจะเดินไปก่อนเพราะอยากเห็นว่าช่วงพระอาทิตย์ขึ้น

เป็นอย่างไร... แล้วให้ Anezอยู่เป็นเพื่อนคุณช้างน้ำ... โดยที่ช้างน้อยพลาดอย่างแรงคือไม่ได้

เอากล้องออกจากกระเป๋าแล้วถือไปด้วย... สรุปว่าช้างน้อยเดินขึ้นไปก่อนคนเดียว... ระหว่าง

ทางมีจุดหนึ่งสวยมากๆเลย... เห็นพระจันทร์เต็มดวงลอยอยู่เหนือภูเขาไฟ มีหมอกล่องลอยเป็น

ฉากหน้า... มีฝรั่งที่เดินอยู่ข้างหน้าแวะถ่ายรูปแล้วหันมาบอกช้างน้อยว่า “Wow, so beautiful”

ซึ่งช้างน้อยก็เห็นด้วยและเสียดายมากๆที่ไม่มีกล้องมาด้วย... มันเป็นแค่momentนั้นจริงๆ

...เมื่อช้างน้อยขึ้นมาถึงปากปล่อง... ฟ้าก็สว่างโร่แล้ว...อากาศดีมากเลยครับ...หลังจากนั่ง

พักซึมซาบกับบรรยากาศได้สักครู่...Anez ก็ตามมาพร้อมกระเป๋าและขาตั้งกล้อง... โดยบอก

ช้างน้อยว่า... เนี่ย ยูรู้ไม๊ คุณช้างน้ำเค้าเป็นห่วงมากเลย เค้าเร่งให้ไอเอากระเป๋ากล้องมาให้ยูอยู่

นั่นแหละ เดี๋ยวไอกลับไปดูคุณช้างน้ำก่อนนะ... ว่าแล้วคุณAnezก็ย้อนกลับไปดูแลคุณช้างน้ำอีก

รอบ... ช้างน้อยก็เลยมีโอกาสได้เก็บภาพเหมืองกำมะถันและทะเลสาบที่เคยเห็นบนเครื่องบินมาแล้ว

ตอนแรกคิดว่าจุดดำๆคือคนที่ยืนอยู่...แต่จริงๆแล้วไม่ใช่นะครับ...เป็นท่อที่ใช้ในการทำเหมือง

กำมะถัน...

มีนักท่องเที่ยวที่ไต่ลงไปยืนอยู่อยู่สองสามคน...

ทะเลสาบที่เห็นเป็นทะเลสาบน้ำกรดนะครับ...ควันที่เห็นก็เป็นควันพิษ...ควันพิษที่คละคลุ้งขึ้นมาเป็น

อุปสรรคในการถ่ายรูปเป็นอย่างมาก... มีคนบอกว่าควันพวกนี้ยิ่งสายจะยิ่งฟุ้งมาก... ซึ่งช้างน้อยก็เห็นว่าจริง

ดังนั้นถ้าใครจะขึ้นมาเที่ยวที่นี่ควรจะยอมตื่นเช้าหน่อยนะครับ... หลังจากช้างน้อยปักหลักถ่ายรูปสักพัก

คุณช้างน้ำก็ตามมาถึง ...Anez บอกช้างน้อยว่าถ้าอยากลงไปถ่ายรูปข้างล่างจะติดต่อลูกหาบให้พาลงไป

...โดยเสียค่าแรงเพียงเล็กน้อย... แต่ช้างน้อยยังเสียวๆอยู่ ...เนื่องจากหาข้อมูลมาเยอะ...

เห็นบางคนลงไปแล้วหลบควันพิษไม่ทันก็แย่ได้เหมือนกัน ...จึงปฏิเสธความหวังดีของAnezไป

แต่เห็นนักท่องเที่ยวฝรั่งส่วนใหญ่จะใจกล้านะครับ...เห็นเดินลงไปทุกคน...

...ลูกหาบที่ขนกำมะถันสวนขึ้นมา....

เมื่อพวกเราอยู่ชื่นชมธรรมชาติจนเต็มอิ่ม ก็ชวนกันกลับ... ก็พอดีเป็นช่วงที่ควันพิษล่องลอยขึ้นมาถึง

ปากปล่องพอดี... ช้างน้อยเตรียม mask ชนิด N95 ไปด้วยสองอัน... ซึ่งป้องกันควันต่างๆได้ดี

กว่า mask ธรรมดาถึงจะป้องกันไม่ได้ 100 % ... แต่ก็ไม่รู้สึกระคายเคืองมากนัก

เราเดินฝ่าหมอกควันลงมา... ถ้าดูด้วยตาก็เป็นบรรยากาศที่สวยงามนะครับ... แค่ถ้าได้สูดอากาศก็

จะรู้ว่าความสวยงามนี้มีอันตรายแอบแฝงอยู่...

...

ขอดูกำมะถันใกล้ๆครับ...

มีแหม่มพาลูกชายขึ้นมาได้ค่อนทางแล้ว... เจอหมอกพิษนี้ถึงกับทนไม่ได้... ต้องเดินกลับทั้งๆที่ยัง

ไม่ได้ชมความสวยงามข้างบนเลย

เราต้องเดินฝ่าหมอกพิษลงมาเรื่อยๆครับ...

แต่ก็ยังไม่วายเก็บภาพข้างๆทาง...

...

...

...

เห็นว่าหมอกหนาจนมองพระอาทิตย์ด้วยตาเปล่าได้  ...

ถึงยังไงก็มีคนใจสู้...เดินขึ้นไปไม่ขาดสายนะครับ...

ที่พักกลางทาง...

ลูกหาบ...

เมื่อลงมาถึงที่จอดรถ... เราก็นั่งรถย้อนกลับมาที่โรงแรม...  Anezบอกเราว่าคนขับรถส่วนใหญ่จะ

พาแขกกลับออกไปเลยไม่ย้อนกลับมาที่โรงแรมอีก... เนื่องจากทางขึ้นคาวาอีเจี้ยนอยู่ตรงทางที่จะ

กลับอยู่แล้ว... การที่เราย้อนกลับไปโรงแรมก็เสียเวลานั่งรถประมาณครึ่งชั่วโมง... เมื่อจะกลับจริง

ก็ต้องนั่งกลับมาทางเดิมอีกครึ่งชั่วโมง... Anezบอกว่าอยากให้เราพักผ่อนสบายๆ... และจะพา

เราไปเที่ยวน้ำตกและแช่น้ำแร่ร้อนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรม... จึงจัดโปรแกรมย้อนไปย้อนมาแบบนี้

แต่สำหรับผู้ที่จะตามรอยสองช้างนะครับ... ขอแนะนำว่าวันแระกะเวลาให้มาถึงที่พักเร็วหน่อย

แล้วไปเที่ยวน้ำตกและแช่น้ำร้อนให้เรียบร้อย... และวันรุ่งขึ้นเมื่อลงจากคาวาอีเจี้ยนแล้วก็กลับได้เลย

จะไม่เสียเวลาย้อนไปย้อนมา

เมื่อเรากลับมาถึงที่พักกันแล้ว... ช้างน้อยก็อาบน้ำก่อนเสร็จแล้วคุณช้างน้ำก็เข้าไปอาบตาม...

ปรากฏว่าถึงตอนนี้น้ำไม่ไหลทั้งโรงแรมเลย... บอกเจ้าหน้าที่ไปแล้วก็ไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้

สุดท้ายคุณช้างน้ำเธอก็ตัดใจบอกว่าไปอาบน้ำแร่ก็ได้... พวกเราก็เช็คเอาท์กันออกมา... Anezพา

พวกเรานั่งรถเลยต่อมาประมาณห้านาทีก็ถึงบ่อน้ำแร่ร้อน... ทั้งสองช้างก็ลงบ่อแช่น้ำร้อนท่ามกลาง

ธรรมชาติอันสวยงามและอากาศที่เย็นสบาย...

บ่อน้ำร้อนที่ลงไปแช่ได้ครับ...

เป็นสถานที่ที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนักครับ

หลังจากแช่น้ำร้อนกันจนพอใจแล้ว... เราก็เดินไปยังน้ำตกBlawan กันต่อ... น้ำตกนี้ไม่ใหญ่มาก

แต่น้ำไหลแรงตกลงไปในหุบเหวซึ่งช้างน้อยไม่กล้าชะโงกตามลงไปดู... ช่วงที่เดินไปนำตกผ่านแอ่งน้ำ

ช้างน้อยลองเอามือจุ่มดู... ปรากฏว่าน้ำร้อน... จึงคาดว่าน้ำตกนี้ก็น่าจะเป็นน้ำร้อนเหมือนกัน

กล้าชะโงกไปถ่ายได้แค่นี้อ่ะครับ...

คุณ : Koon Shy_Tour Dee...ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะครับ...ถ้าถนนดีๆก็น่าไปเที่ยวนะครับ...


เมื่อเราชมน้ำตกกันจนพอใจแล้ว... Anezก็ชวนเดินทางต่อ... บอกว่าวันนี้เรายังต้องเดินทางกันอีกยาวไกล  

เรานั่งรถออกมาทางเดิมกับที่พวกเราเข้าไปเมื่อวาน... ต้องผ่านทางวิบากเหมือนเดิม... กว่าจะ

หลุดออกมาได้ก็เหนื่อยใจกันพอควร... เมื่อถึงBondowosoแล้วพวกเราก็มุ่งหน้าลงใต้เพื่อไปยังหาด

Sukamade ตามแผนที่นะครับ

แล้วต่อด้วยแผนนี้ครับ...

เราต้องนั่งรถผ่านไร่กาแฟ จึงขอถ่ายต้นกาแฟมาหน่อย ...พูดถึงกาแฟ...แล้วคิดถึงน้ากาแฟป่นอ่ะครับ

...เห็นบอกว่าจะไปปลีกวิเวก...ไม่รู้ว่าบรรลุถึงขั้นใหนแล้ว...

วันนี้เป็นการนั่งรถที่ยาวนานมากอีกวันหนึ่ง... ช่วงที่ผ่านเมือง Jember เราเห็นร้านขายผลไม้ข้างทาง

จึงขอ Anezแวะซื้อสละ... เป็นสละหวานกรอบ... เนื้อไม่ติดเม็ดเหมือนสละบ้านเรา... ราคาถูก

มากเลยกิโลละ 8000IDR... ระหว่างที่เราลงไปซื้อสละ... Anezก็ลงมาซื้อขนมที่ขายอยู่ใกล้ๆรถ

มาให้พวกเราชิม... เราจำชื่อไม่ได้แต่คล้ายๆขนมขี้หนูบ้านเราเอามาอัดลงท่อแล้วขายเป็นแท่งๆ

อร่อยสู้ขนมต้มที่พวกเราได้ชิมวันแรกไม่ได้

ไม่แน่ใจว่าท่อPVCเนี่ย จะมีพิษรึป่าวครับ...

เราผ่านทางเรียบบ้าง... ทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อบ้าง...

จนถึงเมือง Jurusan ซึ่งเข้าใจว่าอยู่แถวๆเมือง Jajag ในแผนที่... ถึงตรงนี้เราต้องเปลี่ยนเป็น

รถโฟร์วีลเพื่อไปตามเส้นทางที่วิบากที่สุดในชีวิตช้างน้อยตั้งแต่เคยเดินทางมาอีกเกือบสามชั่วโมง...

ไปเที่ยวด้วยครับคุณช้างน้อย

เนื่องจากเรามาถึงตรงจุดเปลี่ยนรถก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว... ดังนั้นในช่วงที่เราโขยกเขยกกันต่ออีก

สามชั่วโมงจึงเริ่มมืด... มองไม่เห็นวิวทิวทัศน์อะไร... เมื่อนั่งไปได้สักพัก... คุณช้างน้ำเธอก็ถาม

ว่าเราจะไปใหนกัน... ทำไมต้องทำให้ชีวิตลำบากขณะนี้... ช้างน้อยตอบว่าไปดูเต่าออกไข่...

คุณช้างน้ำเธอก็ตอบกลับมาว่า... เมืองไทยก็มีถมไป ทำไมต้องมาดูถึงที่นี่... และก็ไม่เห็นมีใครบ้า

เหมือนช้างน้อย... ไม่เห็นมีใครมาดูกันเลย


รถคันที่เราใช้บริการครับ...มีกลิ่นตุๆด้วย...

คุณ : One Light One Shadow ...ขอบคุณนะครับที่เข้ามาทายเป็นคนแรก...หน่วยของคุณOne Light One Shadow นี่คูณด้วยพันใช่ไม๊ครับ...จะได้ใช้เป็นบรรทัดฐานสำหรับทุกคน...


ช้างน้อยก็ได้แต่คิดในใจว่า... เออ เมืองไทยมีจริงหรือ... ถ้ามีจริงเราก็บ้าจริงๆนะแหละ...

เพราะเป็นการเดินทางที่ทรมานมาก... ช้างน้อยก็เลยตอบกล้อมแกล้มไปว่าเมืองไทยมีแต่สถาน

อนุบาลพันธ์เต่า... ที่ให้พวกเราไปดูลูกเต่าแต่ไม่ได้ดูเต่าวางไข่... ส่วนข้อที่ว่าไม่เห็นมีใครมา

เที่ยวนี่ช้างน้อยก็หวั่นใจอยู่เหมือนกันและเห็นจริงด้วย ...แต่เท่าที่หาข้อมูลมาเห็นมีโรงแรมที่อยู่

เมืองใกล้ๆแถวนี้มี package... พามาดูเต่าวางไข่เสร็จแล้วก็พากันเดินทางกลับไปนอนที่โรงแรม

ในเมือง... จึงบอกช้างน้ำไปว่านักท่องเที่ยวคนอื่นๆเขาคงมาแบบpackage... และขณะนี้ก็น่า

จะอยู่กันที่ชายหาดกันแล้ว... พร้อมกับคิดในใจว่าถ้าไปถึงแล้วไม่มีนักท่องเที่ยวคนอื่น... ช้าง

น้อยก็คงโดนสับแหลกแน่


สภาพถนนที่ถือว่าเป็นตอนดีที่สภาพดีที่สุดของสายนี้ครับ...

ทายใหม่ครับ

กาแฟ ถุงนั้นราคา 195000 IDR ครับ อิอิ

ขณะนั่งรถไปเรื่อยๆอยู่นั้น...ช้างน้อยมีความรู้สึกว่าอวัยวะส่วนต่างๆของช้างน้อยกำลังจะแยกออกจากัน

แต่ตับไตใส้พุงเหมือนจะลงมากองรวมกันหมด... ถ้าไปถึงแล้วเกิดลำไส้พันกัน... ช้างน้อยจะไม่

แปลกใจเลย ...ขณะที่กำลังรำพึงอยู่ในใจ...คุณช้างน้ำเธอก็บ่นออกมาว่า... เนี่ย ตับไตใส้พุง

น้ำลงมากองรวมกันหมดแล้ว... แหม เราสองคนมันจะใจตรงกันได้ถึงขนาดนี้... ตอนนั้น ช้าง

น้อยได้แต่คิดว่า ...ซวยแน่ละตรู... เดี๋ยวเธอจะต้องพาลหาเรื่องด่าช้างน้อยแน่... เพราะยิ่ง

เดินทางก็ยิ่งลำบากยากเข็ญขึ้นเรื่อยๆ... ช้างน้อยจึงต้องออกอุบายขุดหาเป้าอื่นๆออกมาล่อให้เธอ

ด่าไปเรื่อยๆ... เนื่องจากช้างน้อยรู้ใจเธอว่าเธอชอบใครไม่ชอบใคร... โดยเฉพาะนักการเมือง

จึงค่อยๆหานักการเมืองทีละคนออกมาให้เธอด่าไปเรื่อยๆ... โดยช้างน้อยก็พลอยผสมโรงไปบ้าง

แบบเนียนๆ... แต่อนิจจา ขุดนักการเมืองมาทั้งประเทศแล้ว ก็ยังไม่ถึงซะที... เข้าใจว่าที่เรา

ต้องนั่งขยอกขย้อนขโยกเขยกคงจะประมาณสามชั่วโมง ...กำลังจะเข้าตาจน... ก็ถึงสำนักงาน

ของอุทยานแห่งชาติพอดี ...คนขับรถต้องลงไปลงทะเบียน...  ทั้งสองช้างเริ่มเห็นแสงปลาย

อุโมงค์กันแล้ว... แต่ยังไม่จบการเดินทางนะครับ... ยังต้องไปต่อกันอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

ทั้งหมดนี้เป็นลักษณะขึ้นเขาลงห้วยจริงๆ... บางตอนรถต้องวิ่งผ่านแม่น้ำด้วย... แต่จากบนรถไม่

สามารถถ่ายรูปมาได้เลย... เนื่องจากไม่มีแม้แต่ขณะจิตเดียวที่รถจะนิ่งพอให้ถ่ายรูปได้... ช้าง

น้อยพยายามถ่ายอยู่หลายรูปแต่เบลอตลอดก็เลยเลิกล้มความพยายาม  ...อันนี้เป็นช่วงที่ไต่ข้ามห้วย

คุณ : One Light One Shadow...ok ครับ...ขอให้ได้รางวัลนะครับ...ช่วยตามคุณยายมาเล่นด้วยนะครับ...


เมื่อเราไปถึงเห็นมีนักท่องเที่ยวฝรั่งอยู่หลายกลุ่มรวมทั้งลูกเล็กเด็กแดงกำลังจะออกไปชายหาดกัน

พอดี... ช้างน้อยค่อยใจชื้นขึ้นหน่อย... อย่างน้อยเราก็ไม่ได้มาแบบเดียวดาย... รอดพ้นการ

ดุด่าจากคุณช้างน้ำเธอไปเปลาะหนึ่ง ... แต่เข้าใจว่าส่วนใหญ่แล้วเป็นการพาเด็กๆมาดูกันมากกว่า

ที่เรามาถึงคงเป็นที่ทำการของอุทยานแห่งชาติ... โดยมีที่พักของเจ้าหน้าที่... และมีบ้านที่ทำ

เป็นโฮมสเตย์อยู่ไม่กี่ห้อง... Anezพาเราเอากระเป๋ามาเก็บ... พร้อมกับขอโทษขอโพยว่าได้

จัดหาห้องพักที่ดีที่สุดของที่นี่ให้เราแล้ว แต่ได้แค่นี้แหละ... ช้างน้อยก็ตอบไปว่าได้แค่นี้ก็ดีแล้วหล่ะ

พวกเราเข้าใจข้อจำกัดกันดี... พูดไปแล้วที่พักก็ยังดีกว่าที่พักที่เราไปเที่ยวกันในเมืองไทยอีกหลายที่

...ซึ่งพวกเราก็พักกันได้... และพวกเราก็เตรียมตัวรับสภาพกันแล้ว ...โดยคุณช้างน้ำเธอเอา

ปลอกหมอนจากเมืองไทยไปเปลี่ยนด้วย ช่างรอบคอบเสียจริง

เมื่อเราเก็บกระเป๋ากันแล้ว... ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นมัคคุเทศก์พาเราสองคนพร้อมAnez

เดินไปยังชายหาด... พวกเราเดินกันประมาณสิบนาทีก็ถึงชายหาด... ก่อนเข้าชายหาด มัคคุเทศก์

ก็ส่องไฟฉายไปที่ป้ายๆหนึ่งให้เราอ่านข้องบังคับกันก่อน... ที่ช้างน้อยจำได้มีอยู่สามข้อ คือ...

หนึ่งห้ามฉายไฟฉาย... สองห้ามใช้แฟลช... สามห้ามส่งเสียงดัง ...จากนั้นก็พาเราไปยัง

ชายหาดแล้วบอกให้พวกเราคอยอยู่แถวนั้น... ทุกคนที่มาก็จะนั่งรออยู่แถวนั้นกันหมด... ความ

จริงคืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง... ช้างน้อยคาดหวังว่าคงพอจะมีแสงถ่ายรูปบ้าง... แต่โชค

ไม่เข้าข้าง... เนื่องจากมีเมฆปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า... แสงจันทร์ไม่สามารถลอดลงมาได้เลย จึงค่อนข้างมืด

ไม่ได้ไปไหน ก็อยู่แถวนี้แหละน้าช้าง



ขอทายราคากาแฟที่ 254,850.00 IDR ซะเลย เดี๋ยวส่งที่อยู่ให้เลยนะ



ปากปล่องสวยจัง แต่ต้องเหม็นมากแน่ๆ ยังไงก็อยากไปครับ จะเฝ้ารอตั๋วโปรจากแอร์เอเชียดีกว่า ^^

หลังจากรออยู่ประมาณชั่วโมง... เจ้าหน้าที่ก็มาบอกพวกเราว่ามีเต่าตัวหนึ่งมาวางไข่แล้ว... และพา

พวกเราไปดู... จึงทราบว่าในแต่ละคืน... เจ้าหน้าที่จะเลือกให้พวกเราดูแค่ตัวเดียว...

เนื่องจากทราบว่ายังไงก็จะมีการรบกวนเต่า ...จึงไม่อยากให้มีการกวนแม่เต่าทุกตัว... ซึ่งผิด

ความคาดหมายของช้างน้อย... เพราะตอนแรกคิดว่ามีเต่ามาวางไข่เต็มชายหาด... แล้วพวกเรา

เดินชมกันได้ตามสบาย... อันนี้ก็ดูเหมือนการจัดฉากไปหน่อย...

ตามมาติดๆ

แต่เมื่อพวกเราไปมุงดูหลุมที่เต่าขุดไว้และกำลังวางไข่...ก็ทราบดีว่าทำไมเจ้าหน้าที่ต้องทำแบบ

นี้... เพราะไม่มีใครเชื่อฟังข้อห้ามที่เขียนไว้เลย... คนที่ติดไฟฉายไปด้วยก็เอาออกมาส่อง...

คนที่ถ่ายรูปก็ใช้แฟลช... ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ว่าอะไร... ช้างน้อยตอนแรกก็พยายามไม่ฝืน

กฎ... ทั้งๆที่ใช้ขาตั้งกล้องด้วย แต่ก็ไม่สามารถถ่ายรูปได้... เนื่องจากจะมีคนส่องไฟฉายเป็น

ระยะ... และมีแสงแฟลชเป็นครั้งคราว...

น้ากาแฟ...มาเรียกหลานว่าน้าทำไมเนี่ย... ทำไมทายซะละเอียดมากเลย... น่าจะมีจุดทศนิยม
ด้วยนะครับ..55..อย่าเพิ่งไปใหนนะครับ...เดี๋ยวจะมีอีกรางวัลครับ

คุณ : I'am always girl...ตามมาเลยครับ

ในที่สุดช้างน้อยก็ยอมแพ้... ขอใช้แฟลชด้วย... ที่ตลกก็คือคุณช้างน้ำ... เธอเห็นคนอื่นๆฉาย

ไฟได้... เธอจึงเอาไฟฉายออกมาฉายบ้าง... “พรึ่บ” ...ทุกคนหันมาจ้องคุณช้างน้ำเป็นตาเดียว

พร้อมกับสายตาดุๆของเจ้าหน้าที่ ...เนื่องจากไฟฉายของคุณช้างน้ำเป็นไฟฉายพลังสูงให้ความสว่าง

ระดับน้องๆสปอร์ตไลท์ ...  คุณช้างน้ำเธอปิดไฟฉายแทบไม่ทัน ...

เมื่อเต่าวางไข่ ...เจ้าหน้าที่ก็ทยอยเก็บขึ้นมาเรียง...

...

เมื่อวางไข่เรียบร้อย...แม่เต่าก็เริ่มกลบหลุม...

ถึงตอนนี้...เจ้าหน้าที่ก็เริ่มสำรวจขาหน้า...และพบว่ามีแท็กติดอยู่...ก็ถ่ายรูปแท็กเก็บไว้เพื่อเป็น

ข้อมูล...ถึงตรงนี้ก็มีนักท่องเที่ยวเข้ามาถ่ายแท็กกันบ้าง

เสร็จแล้ว...เจ้าหน้าที่ก็ทำความสะอาดหลังเต่า...ให้พวกเราได้ถ่ายรูปสวยๆ...ถึงตอนนี้ฝนก็เริ่ม

โปรยปรายลงมา... จริงๆแล้วช้างน้อยอยากรอดูตอนที่มันออกจากหลุมแล้วกลับทะเล... ด้วยเห็นว่า

ใหนๆก็พากันมาด้วยความยากลำบากแล้ว... แต่คุณช้างน้ำเธออยากกลับแล้ว...ทั้งๆที่มีร่มมาด้วย

สุดท้ายช้างน้อยก็ขัดไม่ได้...ยอมกลับกันก่อนในขณะที่ฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ... เข้าใจว่าคนอื่น

ที่เหลืออยู่คงยอมเปียกฝน...  เมื่อกลับมาถึงที่พักซึ่งก็ดึกพอควร...แต่ Anez ก็สั่งอาหารเย็นให้พวกเรา...

เป็นข้าวผัดไข่ดาว... จากนั้นก็อาบน้ำนอน... โดยAnezบอกพวกเราว่า... พรุ่งนี้เจอกันหก

โมงครึ่งนะ... จะมีเจ้าหน้าที่พาพวกเราไปปล่อยลูกเต่าลงทะเล... ช้างน้อยจึงตอบไปว่าพวกเรา

คงไม่ไปหล่ะ... เนื่องจากเราตื่นเช้ากันมาทุกวันตั้งแต่มาอินโด... และวันนี้ก็นอนดึกกว่าทุกวัน

ดังนั้นพรุ่งนี้เราจะนอนกันตามสบายดีกว่า... Anez ก็ไม่ได้ว่าอะไร

อย่างไรก็ดี ...ช้างน้อยตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า... หลังจากอาบน้ำแล้วก็ออกมาเดินเล่น

ปล่อยให้คุณช้างน้ำเธอนอนต่อ


...บรรยากาศหน้าที่พัก...

ทางลงชายหาดที่เราเดินไปเมื่อคืน...

เมื่อเดินเตร่ไปเตร่มาได้สักพัก... ขณะอยู่หน้าโรงอนุบาลทารกเต่า... ก็มีเจ้าหน้าที่รูปหล่อเข้ามา

ทักทาย... และไขกุญแจห้อง... พาช้างน้อยเข้าไปดูทารกเต่าระยะต่างๆ ...

ใจดีมากเลย...ให้ทำอะไรก็ทำ...

พร้อมทั้งให้ดูไข่เต่าที่เก็บมาได้ของเมื่อคืน... พร้อมทั้งถามถึงคุณช้างน้ำ

เมื่อดูเสร็จแล้วเจ้าหน้าที่ก็บอกว่า... มีโรงเรือนที่ไม่ได้ล๊อกกุญแจ... ถ้ายูอยากพาเพื่อนยูมาดูก็มา

ได้... ช้างน้อยจึงขอถ่ายรูปเจ้าหน้าที่ไว้เป็นที่ระลึก...ในฐานะที่ใจดี...

ช้างน้อยเดินกลับห้องพักที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้นเห็นว่าคุณช้างน้ำเธอตื่นและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว...

ช้างน้อยจึงชวนเธอมาดูลูกเต่า... เธอก็ตามเข้ามาเล่นกับลูกเต่าที่อยู่ในบ่อ

อันนี้เป็นบ่อที่พร้อมจะปล่อยลงทะเล...จึงทนมือทนไม้ได้...

ถึงตอนนี้มีเจ้าหน้าที่อีกหนึ่งหนุ่มตามเข้ามา... ช้างน้อยจึงถามไปว่าจะเอาเต่าไปปล่อยกี่โมง... เจ้า

หน้าที่บอกว่าเจ็ดโมงเช้า... ซึ่งขณะนั้นยังไม่ถึงเวลา... แต่คงจะเห็นว่าพวกเราอยากไป... จึง

หายไปครู่หนึ่ง... และกลับมาพร้อมเจ้าหน้าที่คนเดิม...  และบอกพวกเราว่าจะพาไปปล่อยเต่า

จากนั้นก็คัดเลือกลูกเต่าจำนวนหนึ่งใส่ถัง... คุณช้างน้ำก็เข้าไปช่วยเลือกกับเขาด้วย... เมื่อ

เรียบร้อยแล้ว... พวกเราสี่คนก็พากันเดินลงไปชายหาดทางเดียวกับเมื่อคืนอีกครั้ง...

เมื่อถึงชายหาดแล้วกระบวนการปล่อยเต่าก็เกิดขึ้น... คุณช้างน้ำเธออยากจะลองแกล้งลูกเต่า...

โดยหันหัวลูกเต่าขึ้นฝั่งด้วยหวังว่าลูกเต่าจะเดินผิดทาง... แต่ด้วยสัญชาติญาณ... ลูกเต่าทุกตัวก็

หมุนตัวเดินลงทะเลได้ทุกตัว

ด้วยบรรยากาศที่คลื่นยักษ์ถาโถมพัดพาเอาลูกเต่าออกสู่ทะเลกว้าง... คุณช้างน้ำเธอก็รำพึงรำพันออก

มาว่า... เออนี่ ช้างน้อยคิดว่าลูกเต่าที่พวกเราปล่อยไปเนี่ยจะอยู่รอดเติบโตเป็นแม่เต่าได้ซักกี่ตัวกัน

เนี่ย... ด้วยเธอดูหนังสารคดีมาเยอะ... เห็นว่าลูกเต่าพวกนี้จะกลายเป็นอาหารของสัตว์อื่นไปมาก

บางตัวโดนคลื่นซัด...ก็นอนหงายท้องโบกมือ...บ๊ายบายให้พวกเรา...

เราอยู่รอจนกระทั่งตัวสุดท้ายลงทะเลไปอย่างปลอดภัย...

ชายหาดที่นี่ครับ...

จากนั้นเราก็ชวนกันเดินกลับ...สวนทางกับนักท่องเที่ยวอีกกลุ่ม...ที่มีเด็กในกลุ่มถือถังใส่เต่ามาปล่อยเหมือนกัน...


จึงเป็นที่มาของคำถามที่สองนะครับ...รางวัลเหมือนคำถามที่หนึ่งครับ

ถามว่า"เต่าที่อยู่ในถังนี้ชื่ออะไร..ทำไมถึงชื่อนี้...มีอายุกี่วัน...และมีทั้งหมดกี่ตัว"

คำถามไม่ยากเลยใช่ไม๊ครับ...ตอบกันมาเยอะนะครับ

เมื่อเรากลับมาถึงที่พัก... ก็เห็นAnezท่าทางเหมือนเพิ่งตื่น... เดินมาขอยาสีฟันพวกเรา... ช้าง

น้อยได้โอกาสก็เลยสำทับไปว่าพวกเราอยากออกเดินทางกลับกันแล้ว... ด้วยที่ช้างน้อยอยากให้พวก

เราพ้นเส้นทางวิบากนี่โดยเร็ว... และตามกำหนดเดิมที่Anezวางให้พวกเรา... พวกเราจะถึงที่พัก

แถวหาดคูต้า บาหลี ประมาณเที่ยงคืน... ดังนั้นถ้าเป็นไปได้... พวกเราก็อยากจะถึงเร็วกว่านั้น

เมื่อทุกอย่างพร้อมเราก็ออกเดินทางกลับโดยรถโฟร์วีลคันเดิม... จริงๆแล้วAnez จะพาเราแวะชม

Emerald Bay อีกแห่ง... แต่ช้างน้อยเห็นว่าชายทะเลบ้านเราแถวอันดามันสวยกว่าเป็นกอง...

จึงบอกว่าเราจะไม่แวะที่ใหนอีกแล้วด้วยต้องการทำเวลา

เมื่อเราไปถึงหมู่บ้านที่เราเปลี่ยนรถ คนขับรถก็พร้อมอยู่แล้ว... เมื่อถ่ายกระเป๋าเสร็จก็เดินทางกันต่อ

ถึงตอนนี้ฝนก็ตกลงมาอีก... เรานั่งรถผ่านไร่โกโก้ ซึ่งมีลูกสีแดงสวยงามมาก... แต่เนื่องจากฝน

ตกจึงไม่ได้แวะลงไปดู... เรามาถึงท่าเรือเฟอรรี่ประมาณบ่ายสอง

ในระหว่างที่เรารอเรืออกจากท่า... ก็มาดูเด็กๆที่แย่งกันดำน้ำเก็บเหรียญที่ผู้โดยสารโยนลงไป...

ช้างน้อยมีอยู่เหรียญเดียว... จึงผสมโรงให้ด้วย

เราใช้เวลาเดินทางข้ามเกาะประมาณชั่วโมง ...และเนื่องจากที่บาหลีเวลาเร็วกว่าชวาหนึ่งชั่วโมง...

ดังนั้นถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาสี่โมงเย็น

บรรยากาศบนเรือ...

ช้างน้อยชอบความหมายของประโยคนี้มากก...

เราใช้เวลาเดินทางต่อมาบนเกาะบาหลีอยู่หลายชั่วโมงเนื่องจากสภาพการจราจร... คืนนี้เราพักที่

Best Western Kuta... ซึ่งคุณภาพดี ราคาไม่แพง... และอยู่ไม่ไกลจาก shopping

center เป้าหมายของคุณช้างน้ำ... เป็นการจองที่พักที่ถูกใจคุณช้างน้ำเป็นอันมาก... คืนนี้เป็น

คืนที่เรานอนกันอย่างสบายที่สุดหลังจากตรากตรำกันมาหลายคืน

เมื่อตื่นกันแล้วและลงมากินข้าวเช้าที่รวมอยู่ในค่าห้องของโรงแรมกันแล้ว... พวกเราก็เดินมา

Discovery Shopping Mall... ที่เป็นศูนย์การค้าใหญ่สุดของบาหลี... เราเดินมุดตามซอย

แค่ห้านาทีก็ถึงที่หมาย... คุณช้างน้ำเธอซื้อของฝากอย่างสุขใจ



รูปนี้ขอให้ดูเป็นศิลปะนะครับ...แต่ใครจะดูอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับใจของคนนั้นนะครับ...อิอิ

คุณช้างน้ำเธอหมายมั่นจะมาซื้อผ้าบาติก...

โดยพวกเราขอให้คนขายโชว์ให้ดูถึงวิธีใส่... จากนั้นช้างน้อยก็เลยขออนุญาตถ่ายรูปเก็บไว้... ท่าทางคนขายจะเขินเล็กน้อย

เมื่อซื้อผ้าหมดค่าเสียหายไปหลายล้าน...สองช้างเดินผ่านหน้าร้านเห็นมีโปรโมชั่นให้นวดเท้าได้ฟรีถ้าเราซื้อของเกินที่กำหนด

ช้างน้อยจึงไปติดต่อประเดิมเป็นเจ้าแรก ...

ระหว่างนั้นคุณช้างน้ำเธอก็เดินซอกแซกไปตามเรื่อง... ไปเห็น Black Canyon อยู่ริมชายหาด

จึงชวนช้างน้อยมากินข้าวเที่ยงกันที่นี่

จากนั้นเราก็ขนข้าวของมาเก็บที่โรงแรม... เนื่องจากคุณช้างน้ำปฎิบัติภารกิจได้เร็วกว่าที่คาด... เพิ่ง

จะบ่ายโมงกว่า... ช้างน้อยเห็นว่าครั้งที่แล้วที่เรามาตะลุยบาหลีกัน... เรายังไม่ได้ไป Uluwatu

เนื่องจากอยู่นอกเส้นทางและช้างน้อยกลัวลิงมาแย่งแว่นตา... ก็เลยถามคุณช้างน้ำว่าสนใจไม๊

เนื่องจากเธอกำลังอารมณ์ดี จึงตอบว่าไปใหนก็ได้ ...ช้างน้อยจึงลงไปติดต่อที่เคาน์เตอร์ของ

โรงแรมซึ่งมีเป็นแพคเกจอยู่แล้ว... โดยช้างน้อยขอเพิ่มรายการชม  Kecak Dance เข้าไป

ด้วยโดยเราจะจ่ายค่าตั๋วเอง... เพราะทราบว่าคุณช้างน้ำเธอชอบดูของพวกนี้... เมื่อตกลงกัน

เรียบร้อย... ได้เวลาบ่ายสองเราก็ออกเดินทาง... โดยคนขับรถพาเราไปชายหาด Dreamland เป็นอันดับแรก

เดิมเป็นชายหาดที่เป็นธรรมชาติมาก... มีคนมาอาบแดดและเล่นวินด์เซิร์ฟ... มีปะรำของชาวบ้าน

ขายของ... แต่ต่อมาลูกชายซูฮาร์โตได้ใช้อิทธิพลของพ่อเข้ามาฮุบพื้นที่และพัฒนาเป็นโรงแรมและ

สนามกอล์ฟใหญ่โต...  แต่เข้าใจว่ายังสร้างไม่เสร็จ พ่อก็หมดอำนาจวาสนาไปก่อน... โปรเจ็คนี้

จึงยังค้างเติ่งครึ่งๆกลางๆอยู่

พวกเราลงไปดูชายหาดก็ไม่เห็นมีอะไร จึงพากันกลับ ...

คนขับรถก็บอกพวกเราว่าระบำที่Uluwatu เริ่มหกโมงเย็น... ถ้าเราไปกันตอนนี้ก็ต้องไปเสียเวลา

คอยนาน... อย่ากระนั้นเลย... เดี๋ยวจะพาเราไปแวะอีกหาดชื่อหาด Padan Padan ...พวกเรา

ก็ตกลงตามนั้น

หาดนี้เราต้องเดินลงลอดช่องเขาลงไป... มีคนแบกอุปกรณ์มาเล่นวินด์เซิร์ฟกันอยู่เยอะเหมือนกัน

มีทั้งที่มาเป็นกลุ่ม...

เป็นคู่...

และมาเดี่ยว...

หลังจากนั่งเล่นเย็นๆใจกันสักพัก... พวกเราก็ชวนกันปีนกลับขึ้นมา... เพื่อไปยังเป้าหมายสุดท้ายของเราในวันนี้ คือ Uluwatu


มุมนี้ถ่ายจากถนนลงไปครับ...

เมื่อถึงUluwatu... เราเดินเลียบเลาะไปตามหน้าผาท่ามกลางแดดอ่อนๆยามเย็น ...

แอบถ่ายคนอื่น...ถ้าใครไม่ได้นุ่งกางเกงขายาวไป ก็ต้องใส่โสร่งนะครับ...

หน้าผาที่พวกเรามุ่งหน้าตรงไป...

เมื่อเดินไปถึงหน้าผาในรูปที่แล้ว...มองเลยไปยังลานแสดงระบำ... ก็เห็นผู้คนนั่งจองที่กันอยู่เต็ม

แล้ว... จึงบอกคนขับรถที่ตามมาดูแลอยู่ด้วยว่าช่วยซื้อตั๋วให้ด้วย... เมื่อได้ตั๋วแล้วเราก็ไปจับจอง

พื้นที่...โดยคิดว่าเป็นตำแหน่งที่เห็นการแสดงและพระอาทิตย์ตกไปพร้อมกัน

แอบถ่ายรูปนักแสดง...

แต่เนื่องจากวันนั้นมีเมฆมาก... ทำให้ไม่เห็นพระอาทิตย์ตก... เมื่อได้เวลาก็มีครูใส่ชุดขาวออกมาทำพิธีบริกรรมและจุดไฟ

ซูมซักนิด...

เสร็จแล้ว... นักร้องที่เป็นลิงและร้องเจี๊ยกๆคลอไปตลอดการแสดงก็ออกมา

...

ครูประพรมน้ำมนต์ก่อนการแสดง...

การแสดงชุดนี้เป็นตอนที่กวางทองมาหลอกล่อสีดา ...

...สองช้างดูรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง...

...อันนี้ใครหว่า...

ระหว่างที่การแสดงดำเนินไป...ท้องฟ้าก็ค่อยๆมืดลง...

อันนี้...หนุมานแน่ๆ...

...ตัวนี้เหมือนตัวตลก...มีการมาเล่นกับคนดูด้วย...

มาแล้วค่าาาาาาาา

ภารกิจเพิ่งเสร็จ เลยมาช้าค่ะคุณช้างน้อย

ยังทันไหมเอ่ย

...จากนั้นก็ถึงฉากหนุมานลุยไฟ...โดยครูเป็นผู้จุดไฟ...

คุณ : Yai Klong_Tour Rai ...คุณยายยังทันอยู่ครับ...แต่ใกล้จบแล้วครับ...ตอบคำถามให้ด้วยนะครับ...เล่นสนุกๆครับ...


...แล้วหนุมานก็ออกมา...ลุยไฟ...

เมื่อจบแล้ว... สองช้างก็เดินกลับมาที่รถ... โดยถ่ายรูปนี้เป็นรูปสุดท้ายของทริปนี้ครับ

เฮ้ออออ...รีวิวเนี่ยก็เหนื่อยพอๆกับไปเที่ยวเลยนะครับ...ดีนะครับที่ได้กำลังใจจากน้าๆทั้ง

หลาย...ทำให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง...ขอบคุณทุกๆท่านเลยนะครับที่เข้ามาติดตาม...โดยเฉพาะอย่าง

ยิ่งท่านที่เข้ามาเม้นท์นะครับ...ยังไงก็เข้ามาตอบคำถามชิงรางวัลกันสนุกๆนะครับ

ลิลลี่ตามมาเที่ยวต่อค่ะคุณช้างน้อย  
ที่พักโฮมสเตย์อายุนานแล้วแต่ยังดูสภาพดีอยู่เลยนะคะ

แสงสวยมากเลยครับ ตอนการแสดง



ตอบคำถามที่ 2

เต่าชื่อ Green Sea Turtle  ตั้งตามชื่อ Green Bay

อายุประมาณ 28 วัน  

มีทั้งหมด 73 ตัว ครับ

รีวิวนี้สมบุกสมบันมากมายค่ะ แต่วางแผนการเดินทางกันเยี่ยมจริงๆ นับถือเลย ชอบทริปของชวาที่ต้องนั่งรถแบบโขลกเครื่องใน (ตับ ไต ไส้ ม้าม) เป็นวันๆ ไปดูเต่าวางไข่ กับเต่าน้อยอนุบาลมากเลย ของเราถ้าเดินทางแบบนั้น คงง่อยรับทานตั้งแต่ชั่วโมงแรกแล้ว สรุปแล้วคุณช้างน้ำว่าไงคะ คุ้มกว่าดูเต่าวางไข่ที่เมืองไทยรึเปล่า

ขอตามไปเที่ยวด้วยคนนะครับ

เพิ่งเห็นว่าคำตอบใกล้เคียงกับกาแฟเลย งั้นเดี๋ยวเปลี่ยนนะคะ

ขอตัวไปคิดก่อนค่ะว่าจะมั่วเท่าไร

เดี๋ยวมาตอบใหม่พร้อมกันสองคำตอบเลย

ตอบคำถามแรกว่า "270000 IDR" ค่ะ

ตอบคำถามสองว่า " เต่าชื่อ Green Sea Turtle ตั้งตามชื่ออ่าว Green Bay มีอายุ 60 วัน และมีทั้งหมด 87 ตัว ค่ะ "


เดาล้วน  ๆ พอจะลุ้นไหมคะ


ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะคุณช้างน้อย เป็นกำลังใจให้ทุกรีวิวนะคะเพราะคุณช้างน้อยรีวิวเรื่องราวสนุก ชอบอ่านค่ะ

กิฟจะเอามาให้พรุ่งนี้นะคะ รูปสวยเยอะเลย

มาเที่ยวโบรโม่ด้วยค่ะ ภาพเปิดมาสวยมากๆ

เป็นทริปที่ทรหดจริงครับ

ขอบคุณที่นำเที่ยวครับ

สุดยอดดดดด โบรโม่สวยมากครับ
ไปดูเต่าก็ตะลุยมาก เห็นถนนแล้วแหยงครับ  ลูกเต่าน่ารักมาก^^
Kecak ฟ้าสวยมากครับ
นั่งอ่านเพลิน จบซะแล้ว
ขอลองทายนะครับ 295000 IDR

คุณ : สาวหน้าใส ...ขอบคุณครับที่ติดตาม...หลังจากนี้คงไม่ได้รีวิวอีกนานอ่ะครับ...เพราะไม่มีโปรแกรมไปใหนแล้วครับ

คุณ : One Light One Shadow ...ขอบคุณนะครับที่เข้ามาร่วมสนุก...แต่ตอบเป็นช่วงเวลาเนี่ยไม่น่าจะถูกนะครับ

คุณ : Nov_9th ...ช้างน้อยยังข้องใจอยู่นะครับ...กลับมาแล้วมาหาข้อมูลว่าเมืองไทยมีที่ใหนที่ดูเต่าออกไข่ได้...ก็หาไม่เจอนะครับ...จึงยังถือว่าคุ้มอยู่ครับ

คุณ : คุณชายชอบเที่ยว ...ขอบคุณครับ

คุณ : Yai Klong_Tour Rai ...ขอบคุณนะครับที่ให้กำลังใจมาตลอด...แต่อยากจะบอกว่าทั้งสองคำตอบยังห่างไกลความจริงอยู่ครับ...เค้าจะหาว่าลำเอียงไม๊อ่ะครับ

คุณ : Blue Whale...ขอบคุณนะครับ

คุณ : ฟองสบู่ ...ขอบคุณนะครับ ยังตามรีวิวอยู่นะครับ

คุณ : SpEyTRo_M ...ขอบคุณนะครับที่มาร่วมสนุก ช่วยตอบคำถามที่สองด้วยสิครับ

สำหรับคำถามทั้งสองคำถาม ยังไม่มีใครตอบถูกนะครับ...เปลี่ยนคำตอบได้นะครับ

ขอบคุณมากๆครับผม

ตามสองช้างไปเที่ยววิบากด้วยคนค่ะ    สนุกดีจัง...

สงสัยแผนไปออสเตรียตามน้าขุนช้าง คงต้องมีแววพับไปก่อนแน่เลย เพราะสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติอย่าง Bromo ก็น่าไป เพิ่งรู้ว่าสามารถเดินทางไปบาหลีได้ต่อด้วยอะครับ เพราะยังติดใจทริปบาหลีครั้งก่อนอยู่เลย เที่ยวอินโดถูกกว่าไปยุโรปตั้งหลายเท่า อิอิ



ปล. ใครสั่งใครสอนให้คิดเกมส์แบบนี้เนี่ยะ ยาก แต่ก็ท้าทายดีครับ 5555+


ตอบคำถามที่ 2

เต่าที่อยู่ในถังนี้ชื่ออะไร..Green Sea Turtle
ทำไมถึงชื่อนี้...ตั้งตามชื่ออ่าว Green Bay
มีอายุกี่วัน...ประมาณ 55 วัน
และมีทั้งหมดกี่ตัว ... ประมาณ 60 ตัวละกัน

ได้ชมความงามของชวาตะวันออกเยอะแยะมากมาย
ขอบคุณครับ

คุณ : digimontamer ...ขอบคุณครับ

คุณ : ป้าฟู...ขอบคุณครับ

คุณ : Coffee Blended ...น้ากาแฟครับ...ถ้าจะไปจริง...หลานขอแนะนำนะครับ
ว่าถ้าไม่ได้เป็นนักธรรมชาติวิทยาจริงๆไม่ต้องไปดูเต่าก็ได้ครับ...เอาเวลาไปเที่ยวแถวเมือง
Malang ก็ดีนะครับ...มีน้ำตกสวยๆอีกหลายแห่งที่หลานไม่ได้ไปและก็ไม่วิบากเท่าไปดูเต่าด้วย

สำหรับคำถามข้อที่สอง...สงสัยไม่เข้าใจคำถามกันอ่ะครับ...คือถามคือลูกเต่าที่เห็นในถังอายุกี่วัน
...ทุกตัวอายุเท่ากันหมดครับ และกำลังจะถูกพาไปปล่อยทะเลแล้ว...ส่วนกี่ตัว...ค่อยๆนับไป
เรื่อยๆก็น่าจะตอบถูกนะครับ...555

มาแล้วครับ ถึงแม้จะยุ่ง ก็ต้องมาเล่นเกมส์ให้ได้ แต่ยังไม่ได้อ่านละเอียดนะครับ เดี๋ยวกลับมาตามอ่านอีกที

คำถามแรก ตอบว่ากาแฟราคา 375,000 IDR

คำถามสอง ตอบว่า เต่า Green sea turtle อายุ 4 เดือน ตั้งชื่อตามอ่าว Green bay มีทั้งหมด 60 ตัวครับ

ภาพเปิดนี่สวยสุดๆ ไปเลยค่ะ

ตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ

รูปสวยมาก ๆ ๆ ๆ ๆ โดยเฉพาะรูปแรก ชอบมาก ๆ อยากให้กิฟท์ ติดไว้พรุ่งนี้นะคะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดี ๆ สวย ๆ ค่ะ

แวะมาชมและมาตามไปเที่ยวด้วยครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

ขอบคุณคุณช้างน้อยมากๆ ครับ รีวิวได้รายละเอียดและรูปสุดยอด
แต่งงๆ ว่าภาพเปิดนี่โบรโม่หรือครับ มุมไหนเอ่ยทำไมผมไม่เห็น
และอยากสอบถามว่าในทริปของคุณช้างน้อยและคุณช้างน้ำนี่
จุดไหนที่เหนื่อยที่สุดครับ เพราะผมไปแค่โบรโม่และน้ำตก
อยากทราบเพราะจะได้ประเมินกำลังตนเองถูกเวลาไปสุราบายาอีกครับ

ส่วน Anez นี่จริงๆ ยังไม่ใช่ระดับมืออาชีพ แต่ก็ดีตรงที่เน้นเที่ยว
ไม่ได้พาเข้าร้านซื้ออของที่แบบไกด์บางคนทำ
แต่บางอย่างก็ดูสบายๆ เกินไป เช่นสูบบุหรี่ในรถ ในโต๊ะอาหาร
แต่จริงๆ เขาก็ถามว่า do you mind ก็นิสัยคนไทยก็ไม่กล้าปฏิเสธ
แต่ถ้ามืออาชีพเขาเห็นเราไม่สูบ เขาก็คงไม่มานั่งสูบข้างๆ ครับ

ผมไม่ได้ไปคาวาอีเจี้ยนเพราะเวลาจำกัด
และเคยไปคาวาปูติที่บันดุงมาแล้ว
แต่ดูแล้วก้อนกำมะถันของคาวาอีเจี้ยนดูอลังการกว่ามากๆ
ไม่แน่ใจว่าเพราะฝีมือคนถ่ายด้วยหรือเปล่านะครับ

ขออนุญาตนำรูปคาวาปูติมาแจมนะครับ ตอนนั้นไปกันหล่ายคนครับ

ผมเดาเอาว่าคำว่าคาวาน่าจะแปลว่าน้ำนม
เพราะน้ำในทะเลสาบนี่ออกสีขาวน้ำนม ไม่ทราบว่าถูกต้องไหมครับ

ภาพนี้เป็นคาวาปูติครับ

คุณ : Travelmax...ขอบคุณครับ

คุณ : ฟองนมเย็น...ยังไม่ถูกทั้งสองคำถามนะครับ

คุณ : Bpearl ...ขอบคุณครับ

คุณ : Salmon Lover ...ขอบคุณครับ

คุณ : กัปตันลูกชุบ...ขอบคุณครับ

คุณ : kugar...ภาพเปิดก็เป็นโบรโม่ตรงที่ทุกคนยืนถ่ายที่จุดชมวิวแหละครับ...แต่ตอน
ที่ผมไปเป็นช่วงพระจันทร์เต็มดวงและกำลังจะลับเหลี่ยมเขา...ที่เห็นเป็นพระจันทร์ครับ...

จุดไหนที่เหนื่อยที่สุดครับ ...ถ้าเดินเหนื่อยก็คาวา อีเจี้ยนนี่แหละครับ... เจอคนไทยที่นี่และเขา
เพิ่งมีประสบการณ์ขึ้นภูกระดึง เขาบอกว่าที่นี่เหนื่อยกว่าขึ้นภูกระดึงอ่ะครับ ถ้าคุณkugarจะไปเที่ยวก็รีบไป
นะครับ อย่ารอให้แก่จัดซะก่อนล่ะ...55 ...แต่ถ้านั่งรถเหนื่อยก็ไปดูเต่านี่แหละครับ...เหนื่อยมากกกก...

ทริปที่ผมไป...ทั้ง Anez และคนขับรถ สูบบุหรี่จัดมาก...แต่ตลอดทริปทั้งสองคนก็ไม่กล้าสูบบุหรี่บน
รถหรือโต๊ะอาหารนะครับ...สงสัยคงจะกลัวคุณช้างน้ำเธอเม้งเอา...เวลาจะสูบเขาก็ขอตัวออกไปสูบที่อื่น

ถ้าคิดจะไปคาวาอีเจี้ยน โดยไม่ไปโบรโม่ ผมว่าเที่ยวทางฝั่งตะวันตกของบาหลี แลัวข้ามไปชวาน่า
จะสดวกกว่าไปทางสุราบายานะครับ...เห็นบางคนที่อยากเห็นของแปลกเขาจะออกเดินทางปีนเขา
กันตั้งแต่ตีหนึ่ง เพื่อให้ได้ blue flame ตามภาพอ่ะครับ เอามาจากลิงค์นี้ครับ
http://www.boston.com/bigpicture/2010/12/kawah_ijen_by_night.html

สำหรับคำถามร่วมสนุกหน่ะครับ ยังไม่มีใครตอบถูกนะครับ ช้างน้อยก็ว่าถามง่ายๆแล้วนะครับ ...ขอใบ้ให้เล็กน้อยก็แล้วกันนะครับ

คำถามแรก...ไม่ต้องถูกก็ได้ เอาคนที่ใกล้เคียงที่สุด... แต่ส่วนใหญ่จะหลงผิดคิดว่าช้างน้อยเป็น
เศรษฐี...ตั้งราคาเสียเว่อเลยครับ...ถุงละ 50 กรัมเองนะครับ

คำถามที่สอง...ชื่อเต่าตอบถูกหมดทุกคนเพราะลอกกันมา...55...ทำไมถึงชื่อนี้...ตอบผิด
หมดทุกคนเพราะลอกกับมาอีก...55...อายุเท่าไร...เข้าใจว่ามีหลายคนพยายามค้นคว้านะครับ
แต่ที่ตอบมามักเป็นช่วงเวลาที่ไข่ฟักเป็นตัวจึงยังไม่มีใครถูกนะครับ...มีกี่ตัว...ลองดูดีๆนะครับ
เพราะเต่าชนิดนี้หัวและใบพายจะกลมกลืนคล้ายๆกัน ถ้าดูไม่ดีจะนับเป็นสองหรือสาม...

ที่ตลกคือตอนที่ช้างน้อยไปดูมันวางไข่ ...ยังหลงผิดคิดว่าก้นมันคือหัว... ตอนแรกสงสัยอยู่นานว่าทำไม
ไข่ออกมาทางด้านหัว ตอนหลังถึงได้เห็นหัวอีกด้านนึง...

ขอเปลี่ยนคำตอบครับ

คำถามแรก ตอบ 60000 IDR ผมลองไปหาดูใน web whole ban ไม่เห็นมีถุง 50 gram เลยกะๆเอาครับ

คำถามสอง Green sea tutle ตั้งชื่อมาจาก Green fat ที่พบอยู่ใต้กระดองมัน ไม่น่าลอกพี่เหาเลย มีจำนวน 30 ตัว อายุ 6 เดือน

น้ำตกBlawan นี่น้ำไหลแรงจังครับดูสวยแอบน่ากลัวด้วย
อยากไปปล่อยลูกเต่าลงทะเลบ้างจังเลยครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

คุณ : ฟองนมเย็น...ขอบคุณน้าอ๊อกมากกกกเลยครับที่เข้ามาร่วมสนุกนะครับ
ทุกคำถามเนี่ยหลานได้ลองหาจากอากู๋ดูแล้วครับ และแน่ใจแล้วว่าอากู่ก็บอก
ได้ไม่หมดครับ...แต่คนที่ตอบมาก็เก่งมากนะครับ...กะว่าวันนี้สองทุ่มจะประกาศ
ผลนะครับ

คุณ : Destiny-Boy...อย่างน้อยสองช้างก็ได้บุญจากการปล่อยเต่าอ่ะครับ...ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

สำหรับคำถามของช้างน้อยทั้งสองคำถาม   จะเฉลยเวลาสองทุ่ม คืนนี้นะครับ

ถ้าใครยังอยากเปลี่ยนก็เปลี่ยนได้นะครับ

รู้ว่าโดนตีหลายทีน่าจะเจ็บมาก ๆ แล้ว แต่ขอตีอีกทีนะคะ

งั้นขอเปลี่ยนคำตอบนะคะ

1. 55000 IDR

2. ชื่อ Green Sea Turtle เพราะตอนโตตัวมันจะเป็นสีเขียว ๆ มั่วสุดชีวิต .... มีอายุ 90 วัน ....แล้วก็นับจนตาลายแล้ว ได้ 40 ตัว ละกันค่ะ


ขออีกทีนะคะ ตาลายปวดตาหมดเลยยย

 เฉลยข้อที่หนึ่งครับ ราคา 203000 IDR นะครับ ตามรูปเลยครับ 

สำหรับคำตอบที่ส่งมานะครับ

 ลุงเหา...195000 

 น้ากาแฟ...254850

 คุณยายบง...55000 

 คุณSpEyTRo_M...295000 

 น้าอ๊อกซิเจน...60000 

สรุปว่าลุงเหาใกล้เคียงที่สุด เป็นผู้ได้รับรางวัลนะครับ

 สำหรับคำถามข้อที่สอง... 

 เต่าที่อยู่ในถังชื่่ออะไร...ทุกคนตอบถูกต้อง 

 ทำไมถึงชื่อนี้...เนื่องจากไขมันที่อยู่ใต้กระดองมีสีเขียว...น้าอ๊อกซี่ถูกคนเดียว

 มีอายุกี่วัน... 7วันครับ...ถ้าตามธรรมชาติ ลูกเต่าที่ออกจากไข่จะอยู่บนหาดทราย 3-4วัน จากนั้นจะลงทะเล...แต่สำหรับเต่าอนุบาล เค้าจะเก็บไว้ 6วัน พออายุ 7วันถึงปล่อยลงทะเลครับ...ข้อนี้ไม่มีใครถูกนะครับ

 ในถังมีทั้งหมดกี่ตัว...ตอบว่าสามสิบตัว...มีน้าอ๊อกซี่นับถูกอยู่คนเดียวครับ

สรุปว่าน้าอ๊อกซี่คนเก่ง ได้รางวัลนี้ไปนะครับเนื่องจากตอบถูกข้อมากที่สุดนะครับ

ขอบคุณครับ คุณช้างน้อย

ตกลงกาแฟมูลตัวชะมด ??? ที่ชื่อลูวัคนี่อร่อยไหมครับคุณช้างน้อย
ของเจ้าไหนที่อร่อยบ้าง
ยังกับผมเคยได้ยินผ่านๆ มาแต่จำไม่ได้แน่นอนนะครับ
ว่าที่กรุงเทพก็มีขาย แก้วละพันอะไรทำนองนั้นแหละครับ

คุณ : kugar...เท่าที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยประทับใจนะครับ...เมื่อหลายเดือนก่อน มีเพื่อน
ที่ทำงานได้กาแฟนี้มี certificate อย่างดี มาชิมกัน...แต่คนก็ไม่นิยมอ่ะครับเพราะชงยุ่ง
ยาก...ใช้กับเครื่องทำกาแฟที่มีอยู่ไม่ได้...สุดท้ายก็เห็นเหลืออยู่

มาคราวนี้...ช้างน้อยซื้อมาหลายยี่ห้อ...เพิ่งจะลองชิมได้ยี่ห้อเดียวครับ...ช้างน้อยว่ากลิ่นมัน
แปลกๆ...ช้างน้อยให้คนรู้จักกันเอาไปชิม...ทั้งสามคนกลับมาบอกว่ามีกลิ่นแปลกๆเหมือนกัน
หมด...ทั้งๆที่ช้างน้อยเคยกินกาแฟชนิดนี้มาสองสามครั้งก็ไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้...มีคนหนึ่งปากไม่
ดีถามช้างน้อยว่าคนเตรียมกาแฟล้างอึชะมดไม่หมดหรือเปล่า...ช้างน้อยก็รู้สึกอยู่เหมือนกันแต่ไม่
กล้าพูดออกไป..555..แต่คิดว่าจริงๆแล้วคงไม่ใช่... เพราะตำราบอกว่าคุณภาพของกาแฟชนิดนี้
ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น ท้องที่ที่ผลิต ชนิดของเมล็ดกาแฟที่ชะมดกิน อาหารอื่นๆที่ชะมดกิน
เข้าไปด้วย...เหลืออีกสองชนิดที่ยังไม่ได้เปิดซองนะครับ...ถ้าชิมหมดแล้วจะบอกนะครับ

ตามไปเที่ยวชวาด้วยคนครับ

เรื่องกาแฟลูวักนี่
ไม่ทราบว่า Anez เล่าให้คุณช้างน้อยฟังถึงจุดกำเนิดไหมครับ
Anez เล่าว่าสมัยก่อนเจ้าของไร่เป็นฝรั่ง
ด้วยความหวงจึงมีคำสั่งห้ามคนพื้นเมืองที่ทำงานดื่มกาแฟเด็ดขาด  
ความที่อยากกิน คนงานเลยเลี่ยงไปกินเศษมูลชะมดที่กินเม็ดกาแฟเข้าไป
พอนายจ้างลองชิมดู ปรากฏว่าอร่อย
เลยกลายมาเป็นต้นตำรับกาแฟมูลชะมดนี้ครับ
ไม่รู้ Anez พูดถูกไหมนะครับ

คุณ : kugar...Anez ไม่ได้เล่า...แต่ก็เคยอ่านเจอทำนองนี้แหละครับ...

เลยลองเอาป้ายที่ติดกาแฟครั้งที่แล้วมาให้ดูด้วยครับ...เห็นสวยดีเลยเก็บไว้ครับ

thank you very very much for your review naka.
i copy your bali  trip ka

thank you ka

คุณ : noiwanwannoi ...ขอบคุณครับ

คุณ : viboonya...ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ...กลับมาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ

ขอทราบอีเมล์ของ anez ได้มั้ยค่ะ