แล้วในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายของมหากาพย์แห่งการเดินทางที่ยาวนานที่สุด ที่ผมเคยเที่ยวมา  ยิ่งมารีวิวแล้วยิ่งยาว...นานมากเกือบ 4 เดือน เลย!

จากในตอนที่แล้ว ตอนที่ 9:เบิ่งบึงโขงหลง-พิชิตภูลังกา
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10852906/E10852906.html
นั้นผมพาเพื่อนๆ ปีนบันไดท่อเหล็กขึ้นไปข้างบนได้สำเร็จแล้ว  เวลาตอนนั้นก็ 5 โมงเย็นแล้ว เจดีย์ต่างๆ ที่ต้องการไปไหว้ ก็อยู่คนละด้านของเนินเขาลูกนี้ด้วย  ทำอย่างไรดี.... ไหนๆ ก็ขึ้นมาแล้ว ลุยเสี่ยงมืดตอนขาลงดีกว่า  เชิญติดตามต่อได้เลยครับ

ก่อนอื่นขอทบทวนเรื่องตำแหน่งที่ตั้ง และการขึ้นภูลังกา ด้านวัดถ้ำชัยมงคล ก่อนนะครับ จะเห็นว่า อยู่ในเขตตำบลโพธิ์หมากแข้ง อำเภอบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ ตามเส้นแบ่งเขตตำบล และอำเภอในแผนที่ข้างล่าง

ซึ่ง เขาภูลังกาแห่งนี้ ตั้งอยู่ระหว่างจังหวัดบึงกาฬ กับ จังหวัดนครพนม โดยมีรอยต่อจังหวัดอยู่บนเขา และบังเอิญพาดผ่านเจดีย์กองข้าว (พระธาตุภูลังกา) พอดี   ทางราชการได้จัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติ แต่มีทางขึ้นอยู่ด้านตรงข้าม (ทิศตะวันออก)  การเดินข้ามเขามายังฝั่งเจดีย์นี้เป็นเรื่องยาก ใช้เวลานาน ส่วนใหญ่จะนั่งรถมาขึ้นอีกด้านของภูเขา (ทิศตะวันตก) แทน

และจากรูปภาพถ่ายดาวเทียม จะเห็นว่า รูปร่างเขาภูลังการมีลักษณะคล้ายกับบึงโขงหลง อย่างน่าแปลก แถมลักษณะการวางตัวก็ไปในแนวเดียวกันด้วย

และอีกแผนที่หนึ่ง เมื่อขึ้นไปบนภูลังกา ส่วนนี้แล้วจะมีเส้นทางเดินอย่างในรูปข้างล่าง  แม้จะดูไม่ไกลแต่ พื้นที่บนโน้นก็มิได้ราบเรียบเหมือนภูกระดึง แถมยังมีต้นไม้ขึ้นปิดบังเป้าหมายที่จะไป อยู่พอสมควร  ยิ่งกับเวลากระชั้น ใกล้ค่ำแล้วละก็  ผมต้องรีบแข่งกับเวลาอย่างมากเลยครับ

จากปลายบันไดบนสุด ที่มีป้าย "ครั้งหนึ่งในชีวิต ข้าคือผู้พิชิตภูลังกา" นั้น ยังไม่ถึงเป้าหมายที่ต้องการไปถึงครับ เส้นทางข้างหน้าเป็นดังในภาพครับ

เดินมาได้เล็กน้อยก็มองเห็น เจดีย์กองข้าว (พระธาตุภูลังกา) อยู่ไม่ไกลมากนัก  แต่จะไม่ได้เห็นอีก เมื่อเดินเข้าไปมากกว่านี้ เพราะอยู่คนละเนินเขา เป้าหมายผมคือไปเจดีย์ครูบาวัง ทางด้านซ้ายมือครับ

เดินอีกพักหนึ่งก็มาถึงสะพานไม้เล็กๆ  เส้นทางช่วงนี้จะมองไม่เห็นเจดีย์เลย มีร่องร่อยเส้นทางให้เดินไปเรื่อยๆ ครับ  สังเกตุว่าหินช่วงนี้มีลักษณะแปลกๆ คล้ายกระดองเต่า

เดินไปเรื่อยๆ หินที่เดินก็เปลี่ยนลักษณะไปบ้าง ในใจก็คิดว่าใกล้จะถึงแล้ว...

สองภาพบน : เนินหินที่เดินมีลักษณะสวย พื้นผิวก็ดูมีลวดลายแปลกตา เหมือนใครมาปูให้เดินเลยครับ

ภาพล่าง : ได้กลับมามองเห็นเจดีย์อีกครั้งแล้ว โชคดีที่อากาศเปิด แสงแดดสดใส พอเป็นกำลังใจได้ว่า ยังไม่มืด....   นี่ถ้าเป็นฤดูอื่น คงเริ่มมัวตากันไปแล้ว บนเขานี้มีต้นไม้เยอะ ทำให้รู้สึกกลัวสัตว์มีพิษอยู่ไม่น้อยครับ

ตรงนี้ดูเหมือนที่นั่งพักกลางทาง  มีป้ายบอกว่า "อนุสรณ์สถาน หลวงปู่สิม พุทธาจาโร สงสัยว่าท่านคงเคยขึ้นมา ณ. ที่แห่งนี้แน่นอน  เหลือบไปเห็น(ภาพขวา) สิ่งก่อสร้างขาวๆ ดูคล้ายเตาเผาขยะ อยู่ใกล้ๆด้วย

ถัดไปเล็กน้อย หนุ่มนายแบบ(หลานผมเอง) เจอรูอะไรเบ้อเริ่มเชียว แถมกลมดิกราวกับใครมาเจาะ หรือหล่อไว้  เขาลองใช้ไม้หยั่งความลึกดู ปรากฎว่าลึกมาก สุดไม้ไผ่ก็ยังไม่ถึง!  อันตรายไม่น้อย ถ้าพลัดลื่นตกลงไป เพราะระดับน้ำอยู่ต่ำกว่าขอบปากพอสมควร

พ้นแนวป่าออกมา ก็เป็นที่โล่งแต่ไม่เรียบ สูงๆ ต่ำๆ เป็นเนินตลอดเวลา  มองเห็น องค์เจดีย์ครูบาวัง ชัดเจน แต่ไม่ใกล้อย่างที่คิด ระหว่างทางมี พระพุทธรูปปางนั่ง 2 องค์ 2 แบบให้กราบไหว้ด้วยครับ

ผมขอเก็บภาพ พระพุทธรูปสององค์นี้ชัดๆ หน่อย แถมด้วย ลวดลายอักขระ และตัวอักษรจารึกบนพื้นรอบๆ องค์พระไว้อ้างอิงด้วย เผื่อใครทราบ ครับ

ถัดไปเป็นเหว..เอ๊ย.. ร่องเขาเล็กๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างเนินที่ผมยืนกับ เนินที่ประดิษฐานเจดีย์ครูบาวัง ครับ  โอ...นี่ยังต้องเดินลง แล้วเดินขึ้นอีกหรือนี่.. ขาที่ระบมมาตั้งแต่ตอนขึ้นต้องทำงานหนักกันอีกแล้ว

ระหว่างที่ยืนดู ก็ได้เห็นแม่ชี 2 องค์เดินมาจากด้านขวามือ!  ท่านมาจากไหน? ตอนที่ผมขึ้นมาก็ไม่เห็นวี่แววคนขึ้นลงเลย  เหมือนเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มาปรากฏตัวให้เห็น   แต่ในใจคิดว่า น่าจะมาจาก ที่พักสักแห่งบนภูลังกา เพราะตอนที่ผมลงไป ก็ไม่เห็นท่านลงมาด้วยเลย

กลับมาทำรีวิว จึงนึกขึ้นได้ว่า น่าจะเป็นถ้ำครูบาวัง ที่อยู่แถวๆนี้ (แต่ไม่มีป้ายบอกทางไป)   เพราะจากกระทู้ของคุณ legolas072 ในความเห็น 57
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=34&topic_no=179438&topic_id=181708&&page=2  
ได้บอกว่า มีถ้ำครูบาวังซ่อนอยู่ในหุบเขา เลยจาก เจดีย์ครูบาวังจริงๆ  ถ้ามีโอกาส ผมจะไปค้นหาอีกครั้งครับ

มีบันไดลงไปยังพื้นข้างล่าง  เป็นบันไดที่เพิ่งสร้างใหม่ด้วยคอนกรีต ขณะที่บันไดเก่าเดิมเป็นไม้ ที่ดูบอบบางมาก

เมื่อลงมาแล้ว เดินไปอีกเล็กน้อย แล้วหันกลับมาดูบันไดนี้อีกครั้งครับ

ตอนนี้ต้องขึ้นไปบนเนินอีกครั้งแล้วละครับ (ภาพขวา)  ก่อนขึ้นมองไปทางซ้าย (ทิศตะวันตก) จะเห็นช่องเหว ที่มองเลยไปจะเห็นบึงโขงหลงอยู่ไกลๆ โน้น

หินสวยทางเดินสวย  แปลก
เห็นระยะเดินแล้วเหนื่อยเลย

สวัสดีครับ คุณ ต้มส้มปลากระบอก แวะเข้ามาทักทายคนแรกในกระทู้ตอนนี้ครับ  และขอขอบคุณ คุณหนุ่ม ณ วันวาน กับ คุณถนนสายนี้เปรี้ยว ด้วยครับ  ผมพักไปทานเมื้อเที่ยง มาต่อกันเลยครับ

ตอนนี้มาถึงทางขึ้นเนินเจดีย์ครูบาวังแล้ว เป็นลานหินกว้าง ที่มีความลาดชัน แม้จะขรุขระแต่ต้องระวังลื่นเหมือนกัน บางทีต้องถอดรองเท้าเดินเหมือนกัน ครับ

ภาพซ้าย : ลักษณะพื้นผิว ทางขึ้นชัดๆ ครับ  แสดงความนับถือผู้สร้างจริงๆ ว่า แค่เราเดินขึ้นไปครั้งเดียวก็ลำบากแล้ว กว่าจะสร้างเสร็จต้องขนปูนขนทรายขึ้นไปมากเท่าใด  นี่ไม่รวมว่า ถ้ามีฝนตกด้วย จะยุ่งยากแค่ไหน  เรียกว่าต้องทำด้วยความศรัทธากันจริงๆครับ

ภาพขวา : พบปล่องภูเขาไฟจิ๋ว เอ๊ย..ไม่ใช่ เตาไฟที่ก่อจากหิน  มีหลายจุดบนนี้เหมือนกันครับ

ถึงแล้วครับ เจดีย์ครูบาวัง บนเนินหิน  มีกำแพงเล็กๆ ล้อมรอบเอาไว้ด้วย สีทองอร่ามเลย

ขึ้นไปปุ๊บ ก็ต้องสะดุ้งตกใจกับรูปปั้นงูใหญ่ ทางประตูเข้า ช่างดูน่ากลัวเหมือนมีชีวิต พร้อมจะพุ่งออกมาฉกกัดเราได้..บรื๋อยย์...

เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ พบว่าในปากรูปปั้นงู มีดอกบัวตูมสีขาวโผล่ออกมาด้วย ถ้าไม่สังเกตุดีๆ ก็จะไม่เห็นเหมือนกัน เพราะรู้สึกไม่อยากสบตางูเท่าใดนัก

เดินมาเก็บภาพด้านหน้า ตรงๆ ของเจดีย์ดู บ้าง  พบตัวอักษรเขียนไว้บนกำแพงบอกชื่อ ผู้บูรณะทาสีองค์เจดีย์ ครั้งล่าสุดนี้ด้วย  เห็นแล้วขอร่วมอนุโมทนาบุญ ขอบคุณไปกับพวกเขาด้วยครับ

ลองเดินเข้าไปดูข้างในบ้าง มีแผ่นป้ายรูปท่านครูบาวัง ฐิติสาโร  ท่านมรณะภาพไปตั้งแต่ ปี พ.ศ.2496  อายุเพียง 42 ปี  ที่น่าแปลกก็คือ ท่านมรณะภาพเดือนเดียวกับ ที่ท่านเกิดพอดี ส่วนวันที่ ก็ต่างกันแค่วันเดียวเอง

ส่วนเจดีย์แรกที่สร้าง ในปี พ.ศ.2502 หลังจากท่านมรณะภาพไปแล้ว 6 ปี   และต่อมาได้มีการบรูณะใหม่ ดังในปัจจุบัน ในปี พ.ศ.2536 ซึ่งมีการทาสีใหม่ไปเมื่อปี พ.ศ.2551 จนปัจจุบัน

ผมลองไปค้นหาประวัติของท่านครูบาวัง ในเว็บลิ้งค์ข้างล่างนี้
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?p=84628&sid=a3889091911174f47aefe23e806b8d16

ผมได้อ่านช่วง ที่ท่านอาพาธ(ป่วย)หนัก แล้วให้รู้สึกทึ่งและเห็นใจพระสมัยก่อนอย่างมาก ที่กว่าจะนำส่งโรงพยาบาลได้ เพราะสภาพภูมิประเทศที่เห็น คนดีๆ ยังเดินขึ้นลงยากเลย โดยเฉพาะก่อนหน้าจะมีการสร้างบันไดท่อเหล็กในปัจจุบัน (แต่ก็ยังขึ้นลงยากอยู่ดี...)

ท่านได้มรณะภาพที่โรงพยาบาลตำรวจในกรุงเทพฯ หลังจากนั้นก็เก็บศพไว้ที่วัดดวงแข หัวลำโพง จนปีถัดมา หลวงปู่โง่น โสรโย จึงได้นำอัฐิไป ถวายเพลิงศพที่วัดศรีเทพประดิษฐาราม จ.นครพนม  หลังจากนั้นจึงได้นำเอา อัฐิครึ่งหนึ่งขึ้นมาไว้ที่เจดีย์นี้  ซึ่งใช้เวลาสร้างเจดีย์นี้นานถึง 21 วัน

ส่วนอัฐิอีกครึ่งหนึ่งของท่านได้เก็บไว้ที่ วัดศรีวิชัย ต.สามผง อ.ศรีสงคราม จ.นครพนม อันเป็นวัดลูกศิษย์ของท่านโดยตรง คือ หลวงปู่คำพันธ์ จันทูปโม จนในปีพ.ศ.2517 จึงได้มีการสร้างพระอุโบสถเพื่อบรรจุอัฐิ นี้ไว้เป็นอนุสรณ์

ส่วนตำแหน่งที่ตั้งวัดศรีวิชัย ซึ่งผมได้ลองค้นหาจากกูเกิ้ลแมพแล้วพบว่า อยู่ทางทิศใต้ของภูลังกา โดยผ่าน อ.นาทม จ.นครพนม ไปประมาณสิบกิโลเมตร

ภาพข้างล่างนี้ ซ้ายมือคือ ท่านหลวงปู่คำพันธ์  ท่านมีอายุ 83 ปี ปัจจุบันเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีวิชัย ท่านมีประวัติและผลงานด้านการศึกษาทางธรรมยาวนานมาก
http://www.udon108.com/board/index.php?topic=27465.0;wap2

เข้าไปถ่ายใกล้ๆ แต่เนื่องจากกล้องผมเก็บภาพมุมกว้างไม่ได้ (ได้แค่ 35 มม.) เลยต้องนำภาพมาต่อกัน

ผมลองเดินไปยังด้านหลังองค์เจดีย์ครูบาวัง มองออกไป เห็นเนินเขาอีกแห่ง มีองค์พระพุทธรูปอยู่ข้างบน   นี่ถ้าหากมีเวลาและแรงเหลือ ผมจะเดินไปบนนั้น  ดูโล่งสงบดีมากครับ

จากภาพซ้าย จะเห็นแม่ชี เดินมาอยู่ข้างล่างนี้เอง  สักพักหนึ่งก็นั่งกรรมฐานกันแถวๆ นั้นเอง

มองมาทางใต้ดู (ด้านที่ผมปีนขึ้นเนินเจดีย์แห่งนี้นั่นแหละ)  จะเห็นเจดีย์หลวงปู่เสาร์ ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก เวลาตอนนั้นก็ 5 โมงเย็นครึ่งแล้ว จะไปกันไหม?  กลัวจะมืดตอนลง เพราะนอกจากบันไดสูงชันแล้วก็ไม่มีไฟฉายติดตัวมา (เช่นเคย)

ผมกำลังเดินลงมาจากเนินเจดีย์ หันไปดูด้านหน้าผา ทิศตะวันตก ซึ่งจะเห็นบึงโขงหลง ในแสงพระอาทิตย์อัสดง  ยอมรับว่ารู้สึกมีความสุขมากๆ ครับ

เดินลงมาที่ด้านล่าง(ของเนินเจดีย์) พอมองเห็นวิวบึงโขงหลงได้โดยไม่มีอะไรมาบดบัง

ในที่สุดก็ตัดสินใจลุยต่อครับ ไปนมัสการเจดีย์หลวงปู่เสาร์กัน แม้จะเสี่ยงต่อความมืดก็ตาม...

มาถึงแล้วครับ เจดีย์หลวงปู่เสาร์ มีเจดีย์เล็กๆ รายรอบอีก 4 องค์  สังเกตุดีๆ จะเห็นว่ามีเจดีย์เล็กเพียงองค์เดียวที่มีลักษณะกลม ไม่เป็นเหลี่ยมเหมือนอีก 3 องค์

สภาพแวดล้อมด้านข้างมีการสร้างเพิงพัก ที่ใช้สำหรับก่อสร้างบรูณะศาลาอนุสรณ์ ท่านครูบาวัง ใกล้ๆ นั้นเองครับ

ภาพเต็มๆ ของเจดีย์หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล ครับ  มีลักษณะพิเศษคือ มีรูปปั้นหลวงปู่เสาร์อยู่ข้างหน้าด้วย ครับ

ตามไปด้วยคนค่ะ เห็นคุณมิราชช ใน คห.ที่ 27 เชื่อแล้วว่ามีความสุขจริงๆ อิ อิ

เข้าไปใกล้ๆ และได้เก็บภาพรูปปั้นหลวงปู่เสาร์และยอดเจดีย์ข้างบนไว้ด้วย

สำหรับประวัติความเป็นมา ของท่านหลวงปู่เสาร์นี้ ท่านเป็นพระอาจารย์ของครูบาวัง ตั้งแต่สมัยที่ ครูบาวังยังเป็นสามเณรอยู่  และท่านได้มรณะภาพไปตั้งแต่ ปี พ.ศ.2484 (สิริอายุ 82 ปี) ในระหว่างที่กราบครั้งที่ 3 ในพระอุโบสถวัดอำมาตยาราม อำเภอวรรณไวทยากรณ์ นครจำปาศักดิ์ ประเทศลาว   นับเป็นความอัศจรรย์อยู่เหมือนกันที่สามารถประคองจิตให้อยู่ได้จนกราบพระเสร็จ แล้วจึงมีพิธีเผาศพท่านที่ วัดบูรพาราม อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ในอีก 2 ปีถัดมา
ที่มา : http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-sao/lp-sao-hist-01-01.htm

สวัสดีครับ คุณเด็กอุดมเดช : ด้วยความยินดีครับ ขณะที่โพสอยู่นี่ ยังรู้สึกถึงบรรยากาศตอนนั้นได้เลย และอยากกลับไปอีกเร็วๆ

ผมลองขยายภาพป้ายที่ฐานเจดีย์ให้ดู กันชัดๆ จะพบว่า ท่านครูบาวังได้สร้างเจดีย์แห่งนี้ ในปีถัดมาหลังจากพิธีเผาศพ หลวงปู่เสาร์เลย  จวบจนมีการบูรณะใหม่ เมื่อปลายปีที่แล้วนี้เอง  โดยคณะบุคคลในป้ายชื่อเล็กๆ ด้านขวามือ ซึ่งเมื่อกลับมาเห็นขณะที่จัดเตรียมภาพ ผมตกใจเหมือนกันว่า มีชื่อคนที่ผมรู้จักอยู่ในป้ายนั้นด้วย (ตามที่ขีดเส้นใต้) นับเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ ทั้งๆ ที่ สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างไกลจากกรุงเทพฯ ไม่น่าเชื่อว่าโลกแคบจริงๆ

หลังจากไหว้ท่านแล้ว ก็ลองเก็บภาพด้านข้างของรูปปั้นบ้าง(ภาพซ้าย) แล้วหันไปเก็บภาพด้านที่เดินเข้ามาอีกภาพ (ภาพขวา)

ลองเก็บภาพเจดีย์เล็กๆ ที่วางอยู่รอบๆ ดูบ้าง

ตรงด้านหลังองค์เจดีย์หลวงปู่เสาร์นี้ ถือเป็นจุดชมวิวที่สวยและกว้างมาก  ซึ่งในทางกลับกัน ตอนที่อยู่ข้างล่างจะมองเห็นเจดีย์แห่งนี้ได้ชัดกว่าจุดอื่นๆบนภูลังกา

ลองซูมภาพเข้าไปที่จุดสำคัญข้างล่างดูหน่อย

ขอภาพตัวเองไว้เป็นที่ระลึกสักภาพ กับความเสียวอย่างนี้

ภาพซ้าย : หันกลับมาดูองค์เจดีย์ด้านหลัง มีลักษณะเหมือนกับทางด้านหน้า เพียงแต่ไม่มีศาลตั้งรูปปั้นหลวงปู่เสาร์เท่านั้นเองครับ

ภาพขวา : และอีกรูปกับ เจดีย์หลวงปู่เสาร์ ครับ

ภาพบนซ้าย : มองไปทางซ้ายของเจดีย์หลวงปู่เสาร์ จะเห็นศาลาสีแดงอยู่ใกล้ๆ ที่จะใช้เป็นอนุสรณ์สถานสำหรับครูบาวัง

ภาพบนขวา : เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เหลือบเห็นองค์พระประดิษฐานอยู่ที่หน้าผาใกล้ๆ

ภาพล่าง : ลองเข้าไปดูใกล้ๆ เผื่อจะได้ภาพเสียวๆ มาให้ชมกันเป็นการปิดท้ายทริปนี้

ว่าแล้ว นายแบบผู้กล้าของเราก็เข้าไปยืนประชิดหน้าผาอย่างไม่กลัวความสูงอันสุดเสียวเลย...  ดูท่าทางจากในรูปนี้แล้วสื่อให้เห็น(เล่นๆ) ว่า เขาคงกำลังหาทางลัดลงข้างล่างเร็วๆ ที่ไม่ต้องอ้อมไปด้านหลังเขาเหมือนตอนขาขึ้นมา

ภาพที่นายแบบเราเห็น ก็คงไม่ต่างไปจากนี้หรอกครับ... คือว่าผมก็กลัวเหมือนกัน มันสูง และตัดลงไปตรงๆ เลย...บรื๋อยย์...  ไม่รู้ว่า คนที่นำพระพุทธรูปมาประดิษฐานตรงนี้ เขาทำได้อย่างไรกัน

และเป็นที่แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าไปเก็บภาพด้านหน้าของพระพุทธรูปนี้ได้(จากข้างบน   แม้เป็นข้างล่างก็มองไม่เห็นอีกเช่นกัน)

ภาพล่างนั้นก็เป็นภาพสุดท้ายที่ถ่ายบนภูลังกานี้ เพราะแบตเตอรี่ในกล้องหมดพอดี ดับคาจอ  เลยทำให้ไม่มีภาพการเดินกลับ และลงบันได  ซึ่งแม้ว่าจะถ่ายได้ก็มองไม่ค่อยเห็นแล้ว เนื่องจากเวลาตอนนั้นใกล้ 6 โมงเย็นเข้าไปทุกที  กว่าจะถึงข้างล่างก็เกือบหนึ่งทุ่มเข้าไปแล้ว....

แวะมาชมครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

สวัสดีครับ คุณกัปตันลูชุบ : ขอบคุณเช่นกันที่คอยติดตามผลงานมาตลอด ครับ ยังไม่จบนะครับ เพราะยังมีของแถมระหว่างเดินทางกลับกรุงเทพฯ คือบึงแก่นนคร ที่จ.ขอนแก่น ครับ

ก่อนจะลง ขอนำคลิ๊ปวิดีโอที่ถ่ายบนภูลังกามาให้ชม จะได้สัมผัสทั้งภาพและเสียง ครับ

เริ่มจากบรรยากาศรอบๆ เจดีย์ครูบาวัง ครับ

ตามด้วย บรรยากาศด้านหลังเจดีย์หลวงปู่เสาร์ บนภูลังกา ที่เป็นวิวกว้าง เห็นบึงโขงหลงชัดเจน ครับ

คลิ๊ปสุดท้ายก็วิวสุดเสียว ตรงหลังศาลาอนุสรณ์ครูบาวัง บนชะง่อนหินภูลังกา ครับ ดูแล้วชวนให้เวียนหัวตกลงไปเหมือนกัน

ระหว่างลงมาจากบนภูลังกาใกล้ค่ำนี้ โชคดีที่มีคนงานก่อสร้างศาลาอนุสรณ์ครูบาวัง ตามลงมาห่างๆ  (ได้แต่เสียง เพราะเขาแวะไปส่งวัสดุก่อสร้างลงมาตรงรอกสลิงก่อน)  หลานผมลงมาล่วงหน้าอย่างรวดเร็ว ทำให้กลางทางมีผมอยู่คนเดียว ยิ่งเป็นบันช่วงล่าง ซึ่งมีต้นไม้เยอะ ทำให้มืดครึ้มมาก กลัวสัตว์มีพิษก็กลัว แต่ก็ได้ลงมาถึงข้างล่างเกือบหนึ่งทุ่ม   ในสภาพที่หิวน้ำ หิวข้าว ปวดปัสสาวะ(เพราะไม่กล้าปัสสาวะบนโน้น)

ส่วนคณะที่รออยู่ข้างล่าง นานประมาณ 3 ชั่วโมงได้เคลื่อนย้ายไปอยู่ในศาลาใกล้ที่จอดรถ เพราะยุงเริ่มมากัดแล้ว

ในตอนแรก หลายคนก็อยากให้ตีรถกลับกรุงเทพฯในคืนนี้เลย ถึงอีกวันก็ค่อยนอนกันจะได้ประหยัดค่าโรงแรม แต่ผมปวดขา อ่อนเพลียจากภูลังกามา จึงได้ตัดสินใจพักนอนที่ จ.ขอนแก่น ซึ่งจะได้แวะบึงแก่นนคร ที่ผมไม่เคยมาเห็นด้วย

แต่ก่อนอื่นขอหาอะไรใส่ท้องก่อน ก็เลยแวะที่ อ.เซกา (ชื่อคล้ายกับการ์ตูน SEGA เลยทำให้อยากมาที่นี่ด้วย)

มาถึงแล้วครับ อำเภอเซกา ประมาณหนึ่งทุ่มกว่าๆ บรรยากาศเงียบเหงาพอสมควร (คล้ายๆ กับ อ.ลอง ที่ไปเมื่อตอนปีใหม่)  จากรูปเป็นสี่แยกกลางเมือง ตรงหลักกิโลศูนย์ พอดี

ได้ร้านก๋วยเตี๋ยวเป็นที่พึ่งในยามนี้  ที่จริงอยากทานข้าวแต่หาไม่ได้    มองกลับไปทาง ด้านที่มา บรรยากาศอำเภอเซกา ยามค่ำคืนครับ

จากแผนที่ คห.48 ผมใช้เส้นทางตรงมายัง จ.ขอนแก่น โดยผ่าน อ.สว่างแดนดิน ตัดผ่านเส้นทางขาไป ที่ออกมาจาก อ.ไชยวาน (เพื่อไปป่าคำชะโนด) มาแวะปั๊มสวยแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะเลี้ยวทางลัด ผ่าน อ.กุมภวาปี มาออก ถนนหมายเลข 2 อีกที

เมื่อเลี้ยวรถเข้าไป...โอ้โฮ..นึกว่าสวนสนุก

แวะไปซื้อของตุนในรถ ที่ร้านค้า โอ้โฮ..นึกว่ามาแถวๆ สยามแสคว์ นะนี่  เสร็จแล้วก็เข้าห้องน้ำ ที่สุดหรูเช่นกัน

ใจหนึ่งก็อยากทราบเหมือนกันว่า เป็นปั้มอะไร เผื่อวันหลังจะได้แวะมาอีก จนมาเจอ แผ่นกระดาษปิดในห้องน้ำ บอกว่า "ช.วิบูลย์"  ทำเครื่องหมายลงใน GPS Pocket PC  แล้วก็รีบออกเดินทางต่อ เพราะเวลาตอนนั้น ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว

ระหว่างทาง ยังไม่ถึง จ.ขอนแก่น แวะปั๊มน้ำมันอีกแห่ง พบประติมากรรมสวยๆ ของสวนหน้าห้องน้ำ ก็เก็บภาพมาให้ชมกัน  เวลาตอนนั้นเที่ยงคืนแล้ว  ในช่วงนั้นยังลังเลอยู่ว่าจะแวะพักขอนแก่นหรือ ยาวเข้ากรุงเทพฯ เลย

เห็นรูปริมผาแล้วเสียวจริงๆครับ บ่อหินใช่ปล่องพญานาคหรือเปล่าครับ(คิดเล่นๆครับ) ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

ในที่สุด กว่าจะถึง จ.ขอนแก่นก็ปาเข้าไปตีหนึ่งครึ่งแล้ว ถ้าไปแวะข้างหน้ากลัวจะดึกไปกว่านี้แล้วจะหาที่พักยาก นอนแล้วไม่คุ้ม เลย ตัดสินใจนอนขอนแก่นอีกคืนดีกว่า แต่จะหาที่พักราคาถูกกว่าขามาให้ได้ เลยไปหาเอาแถวๆ สถานีรถไฟก่อน (ปกติ คนที่มาถึงตอนกลางคืนมักจะมาโดยทางรถไฟ ซึ่งน่าจะมีที่พักบ้าง) ซึ่งเมื่อข้ามทางรถไฟไปอีกด้าน ก็ได้พบกับแหล่งที่พักราคาประหยัดมากมาย แต่ส่วนใหญ่แล้วห้องจะเต็ม  มาได้ พรเพ็ชร ตามแผนที่ข้างล่าง ครับ

สวัสดีครับ คุณกฤชพล : ใช่ครับ ความสวยมักมาพร้อมกับความเสียว..อิอิ..เป็นสัจจพจน์หรือเปล่านี่    ส่วนบ่อหินนั้นคงจะไม่เป็นปล่องลึกถึงพื้นข้างล่างหรอก เพราะระดับน้ำที่ขังอยู่ไม่ต่างจากปากปล่องเท่าใด  และก็ไม่ได้มีป้ายบอกว่าเป็นบ่ออะไรด้วยซ้ำ ครับ  ไปยืนตรงปากบ่อที่ลาดเอียงลงไปก็รู้สึกเสียวไม่แพ้ริมผาเหมือนกัน

มาถึงแล้วครับ ที่นอนคืนนี้ เรียบๆ เหมือนอพาร์ทเมนต์

ถ่ายภาพห้องน้ำ และเฟอร์นิเจอร์ไว้อ้างอิง ภายหลัง ครับ  จะว่าไปแล้ว เหมาะสำหรับคนทำงานเดินสายต่างจังหวัด ไม่เน้นหรู เดินไม่ไกลจากที่จอดรถ

ที่นี่ไม่มีอาหารเช้านะครับ เพราะราคาถูกม๊าก..มาก  เลยต้องขับรถไปหาทานเอง  แต่เนื่องจากไปหลายจังหวัด เบลอ เลยนึกร้านอาหารจานเดียว ที่เคยกิน ที่จ.หนองคาย  ขับรถออกไปสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่า อยู่คนละจังหวัดกัน.....   เลยต้องมองหาร้านอาหารกันใหม่  โดยใช้เส้นทางสีชมพูในแผนที่ คห.56 มาได้ร้านอาหารใกล้สี่แยก ถนนหน้าเมืองก่อนไป บึงแก่นนคร (ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นข้าวมันไก่ ข้าวขาหมูแดง)  ระหว่างสังเกตุเห็นเสาไฟฟ้าที่นี่ ทำได้สวยมาก มีหอยสังข์ เอ๊ย..พระสังข์อยู่ข้างบนยอดด้วย

ทานเสร็จแล้ว (ซื้อไปฝากสมาชิกที่โรงแรมด้วย) ก็วนรถกลับมาผ่านสถานีรถไฟขอนแก่น เลยเก็บภาพมาให้ชมกันเล็กน้อย  ไม่มีเวลาไปเดินสำรวจ  ชอบใจตรงป้ายชื่อสถานี ที่ทำด้วยขอนไม้  ที่เมื่อนึกถึงชื่อขอนแก่นทีไร ผมต้องนึกถึงขอนไม้แข็งๆ ทุกที...ฮา

เมื่อข้ามทางรถไฟไป ทางเข้า(กลุ่ม)โรงแรมราคาประหยัดนี้จะอยู่ด้านขวามือ ผมขับรถเลยไปกลับมา จะได้เก็บภาพทางเข้าชัดๆ หน่อย

สุดทางก็คือ โรงแรมที่ผมพักนั่นแหละ  ตรงลานจอดรถจะมีรูปปั้นพระแม่มารี อยู่ (ผมถ่ายไว้ตอนกลางคืน)

ภาพขวา : เคาท์เตอร์อยู่ข้างนอก บริการง่ายๆ จ่ายเงินแล้วเดินเข้าพักเลย

ภาพซ้าย : ผมโชคดีได้ที่พักชั้นล่าง เลยไม่ต้องเดินขึ้นบันไดกันให้ปวดขาไปอีก

ตอนเข้ามากลางคืนเห็นโรงแรมแถวนี้สวยมาก ไม่กล้าเข้าไปถาม กลัวแพง ลองเดินสำรวจกันก่อนกลับ

ภาพบน : จากปากทางเข้างโรงแรมพรเพ็ชรเป็น 4 แยก  มีโรงแรมมอมมอธ 2 แห่งให้เลือก

ลองดูแมมมอธ 1 ก่อน ทำได้สวยมาก มีรูปปั้นหัวช้างตรงสวนหย่อมทางเข้าด้วย  เป็นห้องพัก 2 ชั้น

อีกฝั่งเป็นมอมมอธ 2 สวยไม่แพ้กัน แต่เป็นห้องพักชั้นเดียว รถจอดได้ที่หน้าห้องเลย   เห็นราคาแล้วงง ครับ ถูกกว่าที่พักแถวริมทะเลประมาณ 4 เท่า!

ภาพบน : เอาล่ะพร้อมออกเดินทางกลับบ้านกันซะที นอนต่างที่มา 5 คืนแล้ว หลายคนต่างก็เริ่มคิดถึงบ้านกันทั้งนั้น   ด้านหน้าห้องแดดออก เลยเลี้ยวมาจอดด้านหลังห้องพัก (ตอนแรกยังร่มอยู่ ตอนนี้แดดเริ่มเบนมาหาแล้ว)

ภาพล่าง : ออกมาถึง สี่แยกที่เมื่อเช้าเลี้ยวซ้ายไปทานข้าวครับ  ตรงไปก็คือ บึงแก่นนคร

พักแถวนี้ อยู่ไม่ไกลจาก บึงแก่นนคร แป๊บเดียวก็มาถึงแล้วครับ

ได้ที่จอดรถสบายๆ  มองผ่านรั้วออกไป เห็นวิวบึงแก่นนครอยู่ไม่ไกล ขอเป็นปาปารัสซี่ หน่อยนะครับ..อิอิ

จอดรถลงไป เดินไม่ไกลเพราะอยู่ใกล้ประตูทางเข้าพอดี

ประตูที่เข้าอยู่ใกล้ๆ กับวัดหนองแวงเมืองเก่าพอดี เที่ยวเสร็จแล้วก็ตรงไป ออกนอกเมืองทางทิศใต้ได้เลย

ก้าวเข้าไปในประตูรั้ว  พื้นที่ด้านซ้ายมือเป็นสวนเฉลิมพระเกียรติ 72 พรรษา สร้างเมื่อปี พ.ศ.2545

เวลามีน้อย ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เดี๋ยวต้องไปแวะ ชัยภูมิอีก รีบไปที่ริมบึงกันดีกว่า  เมื่อไปถึงมีสะพานไม้ยื่นลงไปในน้ำด้วย ลงไปเก็บภาพดีกว่า

บรรยากาศบึงแก่นนคร ครับ

ลองเก็บภาพมุมกว้างแบบพานอรามาบ้าง

ในที่สุดก็มาถึงตอนสุดท้ายแล้ว
ยังอยากดูรีวิว ละเอียดๆอย่างนี้อีกครับ

ในอันที่จริง รอบๆ บึงก็มีสวนสาธารณะยื่นเข้ามาหลายจุดเหมือนกัน  ด้านเหนือมีเป็นเกาะเลย ผมไม่มีเวลาสำรวจ จึงได้แต่แวะตรงด้านตะวันตก ประตูตรงข้ามวัดหนองแวงเมืองเก่าเท่านั้น ครับ

สวัสดีครับ คุณต้มมะระหมู : ด้วยความยินดีครับ แต่ใช้เวลาเยอะ หน่อย รับรองโอกาสหน้ามีแน่นอนครับ คอยติดตามชมนะครับ

มาต่อกันใกล้จบแล้ว  ผมได้เดินกลับมาที่รถ ระหว่างทางได้เจอเข้ากับไดโนเสาร์ยักษ์ในสวนสาธารณะ ทำได้เหมือนเชียว  ตอนกลางคืนคงไม่กล้ามาแถวนี้แน่นอน...

มาเจาะลึกบึงแก่นนครด้วยครับ

เรียนที่ขอนแก่นก็นาน แต่ยังไม่มีโอกาสได้เที่ยวแถวนั้นเลย ขอไปเที่ยวด้วยคนนะคะ^^

ทริปนี้น่าตามรอยจริงๆ ค่ะ.... สนุกมาก..   ขอบคุณสำหรับข้อมูลโรงแรมนะคะ  คงได้ใช้บ้างในปีหน้า....

สวัสดีครับ คุณtiger's nest และคุณ สามแซ่ : ด้วยความยินดีครับ ผมเองเคยมีประสบการณ์ไปขอนแก่นตอนกีฬา มช-มข. ช่วงที่เรียนมช. 2526-2530 นอกจากที่ มข. แล้วก็ไม่เคยไปที่ไหนเลย  ความจริงที่ ขอนแก่นมีอะไรน่าเที่ยวเยอะเหมือนกัน ง่ายๆ ก็ไปดูไดโนเสาร์ที่ ภูเวียง ไปเที่ยวเขื่อนลำน้ำพอง ยิ่งค้นในเว็บแล้ว มากจริงๆ ครับ
http://www.khonkaenlink.info/khonkaen_info/tour/
เหมาะสำหรับการไปพักค้างสักคืนสองคืน ช่วงเสาร์-อาทิตย์ครับ

สวัสดีครับ คุณป้าฟู : แฟนประจำกระทู้ของผม ขอบคุณที่ติดตามให้กำลังใจมาตลอดครับ   แสดงว่า คุณป้าจะมาเมืองไทยปีหน้านี้หรือครับ... ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ

กระทู้ยังไม่จบอย่างสนิท พรุ่งนี้จะมาต่อนะครับ

ไม่เคยไปเลยค่ะ  ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ  ^^

สวัสดีครับ คุณDOGHALL : ถ้ามีเวลาลองแวะไปกันไปนะครับ ภูลังกาในส่วนของวัดนี้ ไม่มีข้อห้ามสำหรับเจ้าตัวน้อย เหมือนฝั่งอุทยานฯ ครับ ขอบคุณเช่นกันสำหรับภาพสวยๆ ที่ดูสดชื่น ครับ

วันนี้มาต่อให้จบ นะครับ  คือ ออกจากบึงแก่นนครก็เที่ยงครึ่งแล้ว ในวันนั้นผมมีคิวต้องไป วัดปรางค์กู่ ที่จ.ชัยภูมิอีก กลัวจะถึงกรุงเทพฯ ก็ดึก เพราะวันรุ่งขึ้นก็เป็นจันทร์แล้ว  

ภาพบน : ออกมาได้เล็กน้อย ตรงใกล้ทางแยกไป จ.มหาสารคาม เหลือบไปเห็นหม้อยาขนาดยักษ์ ตั้งอยู่ข้างทาง  ทำให้นึกถึง ยาแผนโบราณที่มักจะขม ครับ ลืมหันไปดูว่า ร้านค้าข้างในเขาขายหม้อ หรือขายยากันแน่...อิอิ  

ภาพล่าง : ถนนช่วงนี้ ทั้งเรียบและกว้างดี พาไปถึง จ.นครราชสีมา แต่ผมต้องเลี้ยวขวาไป จ.ชัยภูมิ ตรงแยก อ.บ้านไผ่ ครับ

ตอนนี้เลี้ยวขวามาแล้ว ยังไม่ถึง อ.มัญจาคีรี (แหม..ชื่อเหมือนภูเขาที่ไหนสักแห่ง ที่ดูสวยๆ เลยนะครับ) ผ่าน อ.ชนบท ท้องก็เริ่มหิวอีกครั้ง คราวนี้เป็นเฉพาะผม เลยหาทานตรงแยกถนนขจิตพัฒนา (ขับรถเลยไปแล้วกลับรถมาหาที่จอดร่มๆ เพราะสมาชิกที่มาทั้งหมดไม่ได้ลงรถ)

เหลือบเห็นป้ายประชาสัมพันธ์ การเล่นน้ำอย่างปลอดภัยของชาวชนบท ที่ดูแปลกก็คือ ชื่อของอำเภอ ดันไปตรงกับความหมายของคนต่างจังหวัดซะนี่ เลยกลายเป็น หมายถึงคนต่างจังหวัดทั้งหมด (ยกเว้นคนกรุงเทพฯ) เล่นน้ำอย่างปลอดภัยไปซะนี่ครับ

หลังจากนั้นผมก็ออกเดินทางไป จ.ชัยภูมิ เพื่อไปเก็บภาพปรางค์กู่ และหลวงพ่อสุรนิตย์ ซึ่งพอดีมีการจัดงาน ปิดทองพระธาตปรางค์กู่ วันที่ 16 - 18 เมษายน 2554  (ขาไปผมผ่านในวันที่ 13 ซึ่งยังไม่อยู่ในช่วงการเตรียมงาน)  ซึ่งผมไปถึงที่นั่นก็ประมาณบ่ายสามโมงเย็นครึ่งแล้ว กว่าจะนมัสการและถ่ายภาพเสร็จก็ปาเข้าไป 4 โมงเย็นครึ่งพอดี   ภาพในส่วนนี้ ผมนำไปรวมอยู่ในตอน 2  ขาไป ที่ผมไปถึงวัดตอนค่ำ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10498197/E10498197.html#15

หลังจากนั้นผมก็ใช้เส้นทาง ผ่าน อ.เทพสถิตย์ อ.ชัยบาดาล มา จ.สระบุรี อย่างที่เคยไปสำรวจอุโมงค์เขาพังเหย เมื่อต้นปีที่แล้วครับ
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8938919/E8938919.html

ระหว่างทางแวะปั๊ม เจอตุ๊กตายิ้มน่ารักๆ ในสวนหน้าห้องน้ำ (อีกตามเคย) ก็เก็บภาพมาให้ชมกันครับ

ลักษณะเส้นทางเดินรถขากลับตั้งแต่ ภูลังกา ถึงกรุงเทพฯ ก็เป็นดังแสดงด้วยเส้นสีเขียวในแผนที่ข้างล่างนี้ ครับ  ใครจะลอกเลียนแบบเพื่อหลีกเลี่ยงรถติดแถวๆ จ.นครราชสีมา และ ถ.มิตรภาพ (จ.สระบุรี -  จ.นครราชสีมา) ก็ได้นะครับ รถโล่งวิ่งสบายดี

เส้นทางสายนี้ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ ถนนดันเลี้ยวอ้อมไปเป็นรูปตัววี ช่วงผ่าน อ.จตุรัส ไปจนถึง อ.เทพสถิตย์  เพื่อความประหยัดเวลาและน้ำมัน ผมเลยต้องเลี้ยวขวา ผ่าน อ.บำเหน็จณรงค์ ซึ่งเส้นทางนี้มีการล้อเล่นกับทางรถไฟ คือข้ามไปข้ามมาหลายจุดเหมือนกัน เหมาะสำหรับคนรักรถไฟมาก ครับ

ซึ่งผมขอจบกระทู้ทริปนี้ ด้วยภาพเส้นทางลัดระหว่าง อ.จตุรัส ผ่าน อ.บำเหน็จณรงค์ ด้วยต้นคูณสวยๆริมทาง ท่ามกลางบรรยากาศใกล้ค่ำ (เวลา 6 โมงเย็น) บนถนนโล่งๆ สบายๆ อย่างที่เห็นครับ สวัสดีครับ.

ขอบคุณสำหรับรีวิว+ข้อมูลครับ

เย้ วันนี้ลิลลี่มีกิฟท์มาให้แทนคำขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆค่ะ  

สวัสดีครับ คุณDestiny-Boy และ คุณสาวหน้าใส : ขอบคุณเช่นกันครับสำหรับกำลังใจที่ให้กันมา  ผมยังมีทริปสั้นๆ ไปไหว้พระที่วัดอยุธยา กับแถวๆ ชานเมือง ถ้ามีเวลาจะนำมารีวิวให้ดูกัน เพื่อเป็นบุญร่วมกันนะครับ

เกือบลืมไป สำหรับทริปนี้ ผมยังไม่ได้ทำสรุปให้ดูกัน เพราะเป็นทริปยาว ค่าใช้จ่าย ย่อมมากเป็นเงาตามตัว

เรื่องแรก คือ ค่าน้ำมันครับ เติม 6 ครั้ง รวมเป็นเงิน 5,437 บาท โดยมีการเติมในแต่ละจุด ตามแผนที่ข้างล่าง ที่ใช้เส้นสี เป็นตัวบอกระยะทางที่รถวิ่งได้ก่อนจะเติมในครั้งต่อไป ซึ่งในการเติมครั้งสุดท้ายยังคงเหลือน้ำมันประมาณครึ่งถัง

เรื่องที่สองคือ ค่าที่พักครับ งานนี้ผมเหมาจ่ายคนเดียว เพราะค่าอาหารสมาชิกในคณะจะแบ่งจ่ายกันเอง  ทริปนี้ไป พัก 5 คืน 4 จังหวัด คือ
คืนวันที่ 12 พัก จ.นครสวรรค์ รร.แกรนวิษณุ พลาซ่า เปิด 2 ห้อง รวม   700 บาท
คืนวันที่ 13 พัก จ.ขอนแก่น   รร.ลาวัลย์ เพลส        เปิด 3 ห้อง รวม 1,350 บาท
คืนวันที่ 14 พัก จ.หนองคาย  รร.ททท.โขงริเวอร์     เปิด 2 ห้อง รวม   700 บาท
คืนวันที่ 15 พัก จ.บึงกาฬ      รร.สำราญเพลส        เปิด 3 ห้อง รวม 1,150 บาท
คืนวันที่ 16 พัก จ.ขอนแก่น   รร.พรเพ็ชร              เปิด 3 ห้อง รวม    900 บาท
รวม 4,800 บาท

เมื่อนำมารวมกับ ค่าน้ำมัน ก็คือ 5,437 + 4,800 = 10,237 บาท

ยอดรวมรูปถ่ายทั้งหมดจำนวน 1,553 รูป และคลิ๊ปวิดีโอ  จำนวน52 คลิ๊ป ซึ่งได้คัดและรวมภาพ ลดจำนวนรูปลงเหลือ 783 รูป และ คลิ๊ปวิดีโอลงเพียง 15 คลิ๊ป

สรุปรวม URL ลิ้งค์ไปยังตอนต่างๆ ทั้ง 9 ตอนครับ
1: หนีรถติดอ้อมไปดูปากน้ำโพกัน
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10475480/E10475480.html
2: แวะรำลึกวัดปรางกู่
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10498197/E10498197.html
3: จากขอนแก่นสู่คำชะโนด
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10547216/E10547216.html
4: ลุยป่าคำชะโนด เมืองพญานาค วังนาคินทร์
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10580703/E10580703.html
5: สำรวจสถานีหนองคายเก่า - พาเดินขึ้นสะพานมิตรภาพไทย-ลาว
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10605851/E10605851.html
6: บนเส้นทางรถไฟจากไทยไปเมืองลาว
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10646504/E10646504.html
7: ชมสะพานมิตรภาพฝั่งลาว
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10684671/E10684671.html
8: เที่ยวบึงกาฬ-ชมวัดภูทอก
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10808506/E10808506.html
9: เบิ่งบึงโขงหลง-พิชิตภูลังกา
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10852906/E10852906.html
และสำหรับตอนนี้ อันเป็นตอนที่ 10 ก็ไม่ต้องลงรายละเอียดซ้ำอีก ครับ

ทริปหน้า มีแผนจะไปไหนครับ บอกได้ไหมเอ๋ย ?

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

คุณต้มมะระหมู : ทริปหน้า(จริงๆ) คงปีใหม่ไปเลย เพราะหมดงบไปเยอะสำหรับทริปนี้ อีกทั้งยังมีภาพที่ถ่ายเก็บไว้ก่อนหน้านี้ แล้วยังไม่ได้นำลงอีกมาก เกี่ยวกับการไปวัดไปวา นะครับ ถ้ามีเวลาคงจะลงให้ชมกัน เพื่อเป็นพุทธบูชากันไปก่อน  ส่วนปีใหม่ ปีนี้จะไปไหนยังไม่แน่ใจนัก แต่มี 2 ที่ให้เลือก คือไปซ่อม ทริปปีใหม่ครั้งล่าสุดที่ไปลุยอุโมงค์รถไฟภาคเหนือที่อุตรดิตถ์ ให้สมบูรณ์ คือยังไม่ได้ไป แก่งหลวง สะพานห้วยแม่ต้า และสะพานปรมินทร์  กับ ไป จ.พิจิตร แถวๆบ้านเกิด กะจะแวะไป น้ำตกแก่งโสภา เพื่อทบทวนความทรงจำเก่าๆ สมัยที่อยู่แถวนั้นด้วยครับ   ใจคิดว่า น่าจะไปพิจิตรมากกว่า  แต่ต้องคอยดูตอนใกล้ๆ ปีใหม่อีกที

สวัสดีครับ คุณUs-Sama Iland : ขอบคุณเช่นกันครับ  คอยติดตามชมรีวิวต่อๆ ไปนะครับ

ขอบคุณมากค่ะที่พาเที่ยว

บ้านอยู่ใกล้บึงแก่นนคร ไปปั่นจักรยานเล่นบ่อยๆ

เป็นรีวิวยาวที่อ่านแล้วสนุกมากเลยครับ เหมือนทริปที่คุณมิราชชพาไปน้ำตกทีลอซูเลย อ่านแล้วต้องตามให้จบ เพลินดีครับ เวลาว่าง ๆ วันหยุด ผมก็นั่งดูรีวิวคุณมิราชช ก็เหมือนได้ไปเที่ยวเลยครับ ^^