ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป .....วันนี้ผมขอเชิญเพื่อนๆ มอบกิฟ และกดโหวต สำหรับร่วมกันส่งแรงใจอีกครั้งให้แก่เพื่อนชาวญี่ปุนได้ฟื้นตัวกลับมาสร้างที่พักในพื้นที่ของตนด้วยความอบอุ่นเหมือนเดิมในเร็ววันนี้ ...

********************

แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในภูมิภาคโทโฮะกุ  เป็นแผ่นดินไหวเมกะทรัสต์ขนาด 9.0 แมกนิจูด นอกชายฝั่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศญี่ปุ่นซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเวลา 14.46 น. ตามเวลามาตรฐานญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2554  จุดเหนือศูนย์การเกิดแผ่นดินไหวได้รับรายงานว่าอยู่นอกชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรโอชิกะ โทโฮะกุ โดยมีจุดเกิดแผ่นดินไหวอยู่ลึกลงไปใต้พื้นดิน 32 กิโลเมตร

ประกาศเตือนภัยสึนามิออกโดยสำนักงานอุตุนิยมวิทยาจัดสึนามิดังกล่าวในระดับสูงสุด โดยจัดเป็น "สึนามิขนาดใหญ่" ซึ่งมีความสูงอย่างน้อย 3 เมตร ความสูงที่แท้จริงจากการคาดการณ์นั้นแตกต่ากันไป โดยมีการคาดการณ์สูงที่สุดในจังหวัดมิยะงิที่ 10 เมตร  แต่เดิมมีการคาดการณ์ว่าคลื่นสึนามิจะใช้เวลาเดินทางมายังพื้นที่แรกที่ได้รับผลกระทบระหว่าง 10 ถึง 30 นาที ตามมาด้วยพื้นที่ทางเหนือและใต้กว่าตามภูมิศาสตร์ของแนวชายฝั่ง ราวหนึ่งชั่วโมงหลังจากเกิดแผ่นดินไหวขึ้น

คลื่นสึนามิได้รับรายงานว่าพัดเข้าท่วมท่าอากาศยานเซนได ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับชายฝั่งของจังหวัดมิยะงิ โดยคลื่นได้พัดพาเอารถยนต์และเครื่องบิน ตลอดจนท่วมอาคารเป็นจำนวนมากขณะที่คลื่นพัดพาเข้าไปในแผ่นดิน นอกจากนี้ ยังมีรายงานคลื่นสึนามิความสูง 4 เมตรเข้าถล่มจังหวัดอิวะเตะ

ซึ่งวันนี้ผมจะพาเพื่อนๆ ไปยังส่วนหนึ่งของพื้นที่ภัยพิบัติแห่งนี้ ซึ่งอยู่ในเขตระหว่าง มัสสึชิมะ กับ อิชิโนะมากิ ในเขตมิยะงิ ว่า 4 เดือนผ่านไป.... สภาพเป็นอย่างไร ...ธรรมชาติที่สวยงามนั้นเวลาพิโรธนั้นมันโหดร้ายอย่างไร ....



ผมรู้สึกถึงความน่าสะพรีงกลัวของบรรยากาศรอบข้าง เพราะแถบนี้แทบจะกลายเป็นเมืองร้างไปแล้ว....  

แด่ ญี่ปุ่น ... เธอผู้ไม่แพ้ ..... Moving forwards ....จงก้าวต่อไป.....

รายงานจากสถานที่จริง ณ วันที่ 4 สค. 54


ปล. ขอบคุณข้อมูลจาก วิกิ ฯ นะครับ

ผมได้เสิร์ชข้อมูลมาก่อนแล้วว่า เมืองที่โดนสึนามิ ที่ใกล้สุดในแผนการเดินทางของผมในทริปนี้ก็คือ Ishinomaki ...ในเขตมิยะงิ  นั่งรถไฟจากเซนไดไปประมาณ 1 ชม.

ทริปนี้ไม่ได้คาดหวังภาพอะไรทั้งสิ้นแค่อยากไปเยือนและกินอาหารเพื่อเป็นการอุดหนุนคนในพื้นที่ ...

แต่เหตุการณ์ได้พลิกผัน เหมือนกับว่าจะพาผมไปที่ไหนสักแห่ง .....


พอนั่งรถไฟออกจากเซนไดไปถึงสถานีมัสสึชิมะ  อยู่ดีๆ คนก็ลงหมดทั้งขบวน

อ้าว แล้วกระผมจะไปถึง Ishinomaki  อย่างไร

เจ้าหน้าที่บอกให้ขึ้นรถบัส .... ใจก็งง ๆ .... เขาไปก็ไป ....

ผมขึ้นนั่งบนรถบัสแบบไม่เข้าใจ .... จะพาฉันไปไหนเนี่ย ...

แต่พอ 30 นาที เริ่มเข้าใจ รถบัสวิ่งผ่าเข้าไปในเขตภัยพิบัติ .... ใจผมก็อยากจะลงดิ๊กๆๆๆ เลย .....

แต่กลัวว่าแล้วจะกลับไง คนไม่มีเลย ....

ก็เลยคิดว่าคงได้นั่งรถผ่าน คงไม่ได้ภาพอะไรแน่ ...

สักพักรถก็ถึงอีกสถานีรถไฟ เพื่อให้ผู้โดยสารต่อไปยัง Ishinomaki

พอผมเข้าใจแล้วว่า เป็นรถบัสวิ่งส่งผู้โดยสารระหว่างสถานี มีออกทุกชม .

ดังนั้นผมก็นั่งรถบัสย้อนกลับไปยังเขตภัยพิบัติ ...

ตอนนั้นเวลาเกือบ บ่าย 4 โมงเย็นแล้ว อากาศก็ครึ้ม ๆ ผมมีเวลาถึง 17.50 เท่านั้น ในการเก็บภาพต่างๆ  

นี่คือพิกัดพื้นที่ในการรายงานครั้งนี้

มาดูผังภาพว่าการเดินทางของสึนามิ เป็นอย่างไรนะครับ

ด้านขวามมือของเพื่อนๆ จะเป็นทะเล ซึ่งห่างออกไปอีกไกลครับ จากจุดถ่ายรูปมองไม่เห็นทะเลแต่อย่างใด  คาดว่าน่าจะห่างออกไปกว่า 1-2 กม.

จากนั้นก็จะมีคลองเล็กๆ กั้น ก่อนมีถนน 2 เลน คั่นอีกที ...

พื้นที่รายงานของผม จะเป็นด้านซ้ายมือ ก็คือริมถนนและเข้าไปด้านในตามลูกศรสีแดง

เรามาตามดูสถานการณ์อันโหดร้ายของธรรมชาติกันนะครับ ว่าขนาดไกลจากทะเลขนาดนี้ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

ผมไม่มีเวลามากพอไปยังพื้นที่ลูกศรสีดำ ..... คงได้พบสภาพที่น่ากลัวกว่านี้ .... แค่แถบลูกศรสีแดงก็น้ำตาซึมแล้วครับ

เหตุผลที่รถไฟไปไม่ได้เนื่องจากสถานีโดนเต็มครับ

สถานีเจอาร์ที่โดนสีนามึทำลายคือสถานี JR Noribu

สภาพยับเยินภายใน

4 เดือนผ่านไป กลายเป็นความรกร้าง

กับความอ้างว้างของสถานีรถไฟ .... ที่กลายเป็นอนุสรณ์ให้นึกถึงความพลุกพล่านของผู้คนในการสัญจรเดินทาง

สภาพบ้านเมืองในเขตนี้ได้มีการปรับสภาพแล้ว ...

แต่ความยับเยินของพื้นที่ยังมีให้เห็นตลอดเส้นทาง .....


บ้านเมืองได้กลายเป็นเมืองร้าง .... มีแต่ฝูงกาที่คอยมาเยี่ยมเยียน .......


บรรยากาศช่างเหงาและอ้างว้าง

ตลอดเส้นทางที่ผมถ่ายภาพมีแต่ความเสียหาย .....

ทั้งชีวิตผู้คนและทรัพย์สิน ...... ประเมินค่ามิได้ ....

ช่วงแรกก็เป็นสภาพด้านนอกจากซากตัวอาคารก่อนนะครับ .... ก่อนค่อยไปชมบางส่วนในบางบ้านกัน ...

แรงขนาดไหน ดูเสาไฟฟ้าละกันครับ

ยังมีกองกำลังมาช่วยอยู่ครับ

ขอตามไปชมภาพด้วยคนนะครับ ดูแล้วน่าสงสารคนญี่ปุ่นมากๆ

เป็นรีวิวกลางปีของญี่ปุ่น ที่เปิดดูแล้วไม่มีรอยยิ้มให้เลย....


"กัมบัตเตะเนะ"

ทุกคนต้องทิ้งครอบครัวอันอบอุ่นของตัวเองไป ..... ทั้งที่ยังมีชีวิตและไร้ลมหายใจ

เพื่อนๆ คุยทักทายกันได้ตลอดนะครับ ...

**************

ไม่ว่าจะเป็นบ้านเล็ก หรือ บ้านอันหรูหรา ..... ชะตากรรมก็ไม่ต่างกัน

สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวก็คือ การเริ่มต้นใหม่

สภาพแบบนี้ คงไม่แรงยืน เหมือนกับที่พักเคยปกป้องครอบครัวมา .... ก็หมดแรงยืนเหมือนกัน

หลังคาเหล็ก ยังกลายเป็นหลังคากระดาษภายในพริบตา

เหลือเพียงเศษเสี้ยวของอดีตที่ฝากไว้

อีกนานไหมที่ฟ้าวันใหม่จะสดใสอีกครั้ง

การค้ำถึงกับหมดตัว .....

ผมเดินถ่ายภาพไป ซึมซับและสัมผัสถึงวันแรก คงยากที่บรรยายได้มากกว่าคำว่า .... วิปโยค

หน่วยงานต่างๆ ก็มีสภาพไม่ต่างกัน

อาคารต่างๆ

จากบ้านที่เคยอยู่

เหลือเพียงเศษซากของความทรงจำในอดีต

@  เห็นแล้วสะเทือนใจจริงๆ ครับ ... ดูแล้วอีกพักใหญ่ถึงจะกลับมา
    เหมือนเดิม .. ทริปนี้ของ อ.ตู่ คุ้มสุดคุ้มจริงๆ ครับ

ผมรู้สึกได้รับเกียรติในการถ่ายทอดญี่ปุ่นอีกมุมหนึ่งให้เพื่อนๆ เห็นว่า

ภายใต้ความสวยงามที่เป็นที่ชื่นชมนั้น ..... ยังมีรอยน้ำตาซ่อนไว้ที่บางมุม

คุณตู่เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเพิ่งกลับถึงบ้านไม่ใช่เหรอคะ คิดว่าจะเข้ามารีวิวให้ดูตอนมืด ๆ ซะอีก

ถ้าไม่เข้มแข็งพอ ...... ชีวิตก็คงเหมือนนาวาที่ไม่สามารถล่องต่อไปถึงฝั่งฝันได้ ....

แต่กว่าจะได้กำลังใจกลับมา ..... คงต้องร้องไห้จนน้ำตาไหลกลับไปข้างใน

ในฐานะนักท่องเที่ยวคนหนึ่ง ก็ได้เพียงถ่ายทอดความหดหู่ในอีกด้านของเสียงหัวเราะและความสุขที่ได้รับมาจากการท่องเที่ยวญี่ปุ่น

หนึ่งในบทเรียนที่มนุษย์ต้องเรียนรู้ และปรับตัวในการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ

อีกไม่รู้เหมือนกันว่า ..... เมื่อไหร่จะได้กลับมาบ้านแห่งครอบครัวอีกครั้ง

คงไม่มีที่ไหนสุขใจเหมือนบ้านของเรา .....

บรรยากาศรอบข้างช่างหม่นหมอง ....ผสมกับไอหมอกแห่งความเศร้า

เสียงเครื่องจักรทำงาน เพื่อเก็บกวาดซากแห่งประวัติศาสตร์ ...... ช่างเป็นเสียงที่กรีดเข้าไปในความรู้สึกของนักท่องเที่ยวคนหนึ่งเหลือเกิน

นี่คือสิ่งที่เหลือ .....ที่บอกได้ถึงคำว่าบ้าน ...

ที่เคยมีเสียงหัวเราะ

ที่เคยเป็นที่นอนยามเหนื่อยล้า

ที่เคยเป็นศูนย์รวมของสมาชิกครอบครัว

บ้านที่เคยเป็นจุดเริ่มต้นของสมาชิกใหม่

ธรรมชาติได้พัดความสุขไปหมดแล้ว

ธรรมชาติยั่งได้พัดคนอันเป็นที่รัก...จากไป

เหลือเพียงความสุขในเงาอดีต

แต่ก็ต้องสู้ต่อไป ยามที่ลมหายใจยังมีอยู่

ของนอกกาย .....ตราบใดชีวิตยังไม่สิ้น .....

ถึงจะเจ็บปวด ..... แต่ความเป้นมนุษย์จะสอนให้เราผ่านไปได้

ญี่ปุ่นสู้ๆ

หมดทุกอย่าง .... แต่คงไม่หมดพลังใจ

เห็นใจและสงสารคนที่ประสบภัยมากเลยครับ

ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด ...... ก็ต้องเดินต่อไป

ขอบคุณสำหรับภาพนะคะ ดูแล้วเศร้าจังคะ

แม้วันนี้จะไม่สามารถย้อนอดีตได้แล้ว ..... ก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด

พวกเราชาวไทย ก็มีแต่กำลังใจ และกำลังทรัพย์บางส่วนที่พอจะช่วยทำให้ชาวญี่ปุ่นได้ยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้ง

เพราะในชีวิตคนเราเมื่อทุกข์ผ่านไปแล้ว ..... สิ่งดีๆ ก็จะเริ่มเข้ามาเหมือนแสงตะวันยามฟ้าหลังฝน

ก็ขอให้พรจากดวงดาว ในเทศกาลที่ผ่านมา .... ช่วยให้ชาวญี่ปุ่นมีรอยยิ้มตลอดไป

****************

ขอขอบคุณคำแปลของคุณลอร่า อิงกัลส์  ในคห. 104 ด้วยครับ


ขออนุญาตคัดลอกมานะครับ


がんばろう東北　!   心をひとつに　 !  

เขาบอกกันว่า " .. สู้ด้วยกันนะโทโฮะขุ  หัวใจรวมกันเป็นหนึ่ง ... "

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจจากชาวไทย ที่ขอบอกว่า ...

ญี่ปุ่น .....เธอผู้ไม่แพ้ ..... จงก้าวต่อไป ...


ขอบคุณสำหรับประเทศญี่ปุ่นที่ได้มอบความสุขแก่นักท่องเที่ยวชาวไทยคนหนึ่ง ให้มีพลังและกำลังใจในการบันทึกการเดินทางในชีวิตต่อไป


ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคอมเม้นท์ครับ


แล้วพบกันใหม่

เห็นแล้วเศร้าจังเลยค่ะ  

ขอให้ฟ้าหลังฝนเป็นฟ้าที่สดใสนะคะ

บีบหัวใจอย่างแรง

เห็นแล้วน่าหดหู่ใจมากเลยครับ

ดูแล้วหดหู่จังเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นสู้ต่อไปนะค่ะ

T_T

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจจากเมืองไทยถึงพี่น้องชาวญี่ปุ่นทุกท่าน
ที่สุดของญี่ปุ่น คือ " คนญี่ปุ่น " จริง ๆ

ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากค่ะ

อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ  kambaroo nippon!!

เศร้าสุดๆแล้วครับ

วันที่เกิดซึนามิ
ผมเองสิ่งแรกที่ย้อนนึกถึง คือ บุคคลที่ผมพบเจอที่เซนได
มีคนใจดีมากมายที่เคยช่วยผมหาตารางรถไฟ ขนาดผมบอก ไดโจวบุ(ไม่เป็นไร) เขายังอุตส่าห์วิ่งตามมาบอก
...
ก็แค่หวังว่าเขาเหล่านั้นจะปลอดภัย

เศร้า ..น่าสงสารค่ะ ..

เป็นรีวิวญี่ปุ่นที่ดูแล้วซึมเศร้า

ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ

ให้กิ๊ฟท์ กดโหวต ก่อนอ่านเลยครับ

เศร้ามากมาย T T ขอเป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นค่ะ

ติดตามการถ่ายทอดสดของติวเตอร์ตู่ มาตั้งแต่วันแรกแต่ไม่ได้เข้ามาโพส
แต่สำหรับกระทู้นี้ต้องขอขอบคุณคุณติวเตอร์ตู่มากๆๆๆๆที่นำภาพมาให้ดู
เพราะตัวเองเป็นคนที่เจอแผ่นดินไหวที่เซนได ระหว่างรอรถไฟไปอ่าวมัตซูชิม่า(ตามแผนที่ที่พิมพ์จากกระทู้คุณติวเตอร์ตู่ค่ะ).  แต่เพราะยังมีวาสนาได้กลับเมืองไทยหลังจากติดอยู่ที่เซนได 5วัน

ดูกระทู้นี้แล้ว ขอบคุณที่นำภาพมาถ่ายทอดให้ดู เพราะยังห่วงใย และอยากทราบสถานการณ์หลังสึนามิมากๆๆๆ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ.

เห็นของเขา แล้วนึกถึงของเรานะคะ น่ากลัวพอกันเลย

อ่านแล้วเศร้าจัง ขอเป็นกำลังใจให้ญี่ปุ่นสู้ต่อไปค่ะ

ขอบคุณติวเตอร์ตู่ที่มาถ่ายทอดให้นะคะ

เห็นแล้วเศร้าจริงๆค่ะ กำลังนั่ง process รูปที่เหลืออยู่ กดเข้ามาเจอกระทู้ติวเตอร์ตู่ ไปไม่ถูกเลยทีเดียว มันคนละมุม เหมือนคนละประเทศกันเลยค่ะ

ได้แต่เป็นกำลังใจให้กับประเทศญี่ปุ่นสู้ต่อไป เชื่อว่าซักวันหนึ่งฟ้าจะกลับมาใสเหมือนเดิมค่ะ

สะเทือนใจค่ะ
ได้แต่หวังและขอเป็นกำลังใจให้พวกเขายืนหยัดสู้กันต่อไป

สู้ต่อไปนะครับชาวญี่ปุ่นทุกคน

ขอบคุณค่ะ

เข้ากระทู้นี้แล้ว เศร้าใจมากมาย

น่าสงสารจริงๆ

ขอเป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นครับ

เศร้ามากค่ะ เข้าไปในใจเลย เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นนะค่ะ

ขอส่งกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นที่โทโฮคุ ผ่านคืนวันที่แสนโหดร้ายไปให้ได้ครับ เพื่ออนาคตข้างหน้าที่สดใส

ผมเชื่อว่าคงไม่มีประเทศไหนที่จะสามารถฟื้นตัวจากเหตุการณ์ลักษณะนี้ได้เร็วเท่ากับญี่ปุ่นอีกแล้ว
ผมเชื่อในความมีระเบียบวินัย ความมานะที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ อาจมีท้อแท้บ้างแต่ทุกคนจะกลับมาสู้
แม้บางทีผมจะคิดว่าคุณมักเอาเปรียบไทยในบางเรื่อง แต่ผมก้อเอาใจช่วยตุณและรู้ว่าคุณทำได้ Japan

ส่งกำลังใจให้ญี่ปุ่นค่ะ

ขอบคุณ จขกท ค่ะ

คิดถึงโตเกียวมากค่ะ
แต่ก่อนชอบคิดว่าไปเมื่อไหร่ก็ได้
ดีใจที่เคยตัดสินใจไปเที่ยวคนเดียวที่โตเกียวเมื่อปี 52 ;)
พอมีนาคม 54 วางแผนทุกอย่างเรียบร้อย เจอสึนามิเข้าไป
มองอะไรๆหลายอย่างในชีวิตเปลี่ยนไปเยอะเลย
รักญี่ปุ่นมากๆ  เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นนะคะ

วันนี้ญาติชาวญี่ปุ่นมาเมืองไทยเพิ่งคุยกันเรื่องสึนามิที่ผ่านมา
เห็นรูปแล้วยิ่งเศร้าใจค่ะ
หนูอยู่ทางนี้ได้แต่คอยบอกว่า พยายามนะ  เป็นกำลังใจให้ !!

เป็นคนหนึ่งที่ในวันที่เกิดแผ่นดินไหวใหญ่และซึนามิเข้า อยู่ที่ญี่ปุ่นพอดี
ทุกอย่างมันเกินบรรยายมาก แม้เราจะไม่ได้รับผลกระทบมากมายเท่าคนในพื้นที่
แต่มันช่วยไม่ได้เลยที่เราจะร้องไห้ด้วยความรู้สึกสะเทือนใจ

เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นทุกๆคน เชื่อว่าอีกไม่นานญี่ปุ่นจะกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับกะทู้ดีๆนี้นะคะ

สู้ต่อไป ให้กำลังใจชาวญี่ปุ่นค่ะ

ขอบคุณครับที่ถ่ายทอด
เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นครับ...

ขอบคุณติวเตอร์ที่ลุยเข้าไปนำภาพมาฝากครับ
เป็นภาพรีวิวที่ไม่สวยงาม แต่มันงดงามไปด้วยน้ำใจและความหวังของพวกเราทุกคนที่มีให้กับชาวเมืองอิชิโนะมากิ และคนญี่ปุ่นทุกคนครับ ^^

สู้ต่อไปนะ

ขอบคุณครับ T-T

เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นครับ

ธรรมชาติสวยงาม และทรงพลังมาก
ไม่น่าเชื่อว่า พลังน้ำจะก่อเกิดความเสียหายได้รุนแรงขนาดนี้

อย่างไรก็ยังคงเป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นเสมอ

ตามพี่ตู่ มาให้กำลังใจ 

ตามมาให้กำลังใจค่ะ...เธอผู้ไม่แพ้.. สู้ๆๆ

ขอบคุณมากครับ.....

ไม่เคยอ่านกระทู้ที่เศร้าได้มากมายขนาดนี้ของห้องบลูเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นค่ะ สู้ๆนะค่ะ

ขอบคุณติวเตอร์ตู่นะคะ...ที่เก็บภาพมาฝาก

หดหู่ใจค่ะ สงสารชาวญี่ปุ่นที่พบเจอเหตุการณ์แบบนี้...

รูปคุณลุงที่ห้อยรูปคุณป้าคนหนึ่งไว้ที่คอ เห็นแล้วสะเทือนใจอย่างแรง เรื่องนี้สอนให้ทุกคนไม่อยู่ในความประมาทนะคะ อย่าได้ทนงตนหรือหลงใหลในความสุขความมั่นคง มั่งคั่งของตนเองจนเกิดไป ทุกคนมีวันที่ปราสาททรายของตัวเองจะถล่มลงมาได้อย่างไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัวทุกคนค่ะ. วันนี้อาจจะมีความสุขอย่างล้นเหลือ ตื่นมาพรุ่งนี้ชีวิตไม่เหลืออะไรก็เป็นได้ เฮ้ออออออ

ขอบคุณติวเตอร์ตู่มากค่ะ เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆ

..

ขอบคุณ อ.ตู่ ที่นำภาพหาชมยาก(มากๆ) มาให้ชมกันครับ

ทั้งหดหู่ และสะเทือนใจจริงๆ

ในฐานะคนไทยตัวเล็กๆที่รักประเทศญี่ปุ่นอีกคน ผมก็ทำหน้าที่ในการถ่ายทอดประสบการณ์ด้านดีของประเทศนี้ เพื่อให้คนไทยกลับไปเที่ยวญี่ปุ่น ในพื้นที่ที่ไม่ได้รับผลกระทบ และขอเป็นกำลังใจมอบให้ชาวลูกพระอาทิตย์สู้ต่อไปครับ

..

เศร้าจริงๆค่ะ หดหู่มาก ทุกภาพมีชีวิตมีเรื่องราวอยู่ในภาพ...เห็นแล้วมันเศร้าใจจริงๆ

ไม่เคยคิดอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นเพราะว่าค่าใช้จ่ายแพง
แต่หลังจากสึนามิ ได้เห็นความมีระเบียบวินัย ของคนญี่ปุ่น ชอบนะ ตอนนี้เก็บเงินจะไปเที่ยวญี่ปุ่นแล้ว (แต่อาจจะใช้เก็บเวลานาน ก็คงพอดีกับที่เค้าฟื้นตัว )อยากไปเห็นความมีระเบียบของเค้าด้วยตาตัวเอง
อยากส่งกำลังใจไปให้คนญี่ปุ่นค่ะ
สู้ๆ

เป็นกำลังใจให้กันต่อไป สู้ต่อไปนะทุกคน..

เป็นริวีวที่เศร้าจัง

がんばろう東北　!   心をひとつに　 !  

ป้ายในภาพ 57   เขาบอกกันว่า " .. สู้ด้วยกันนะโทโฮะขุ  หัวใจรวมกันเป็นหนึ่ง ... "

คำบรรยายของคุณตู่แทนใจมาก

เศร้าสะเทือนใจแค่ไหนก็รู้ว่าความมุ่งมั่นและมีหัวใจเป็นดวงเดียวกัน  จะนำความสุขกลับมาให้คนชาตินี้ได้เหมือนเดิม

เกือบพลาดทู้นี้ ขอร่วมโหวต และเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ

เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปให้ได้ สู้ต่อไปครับ

ดูแล้วเศร้าค่ะ  เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นทุกท่านค่ะ

สู้ๆ ค่ะ เราจะผ่านพ้นมันไปด้วยกัน

วันคืนที่โหดร้าย ขอให้ผ่านพ้นไปได้ในเร็ววัน
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ กัมบาเระนิปปอน

ปล.กดโหวตเรียบร้อยนะคะ

ขอบคุณทุกกิฟ ทุกโหวตของเพื่อนๆ นะครับ ถึงเราทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ แต่นี่ก็คือบางส่วนของน้ำใจคนไทยส่งต่อให้แก่ผู้ประสบชะตากรรม ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน  

พอดีผมเหลือกิฟจำกัด ใกล้หมดแล้ว ....

คงไม่มีอะไรมาขอบคุณความน่ารักของเพื่อนๆ สำหรับทุกกิฟ ทุกโหวต ทุกความเห็น นอกจากดอกทานตะวันญี่ปุ่น ...เป็นไมตรีตอบแทนให้กันและกัน

จากนั้นเราไปต่อรีวิวการเดินทางญี่ปุ่นภาคฤดูร้อนของผม....รีวิวแรกได้ที่นี่เลยครับ


http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10914449/E10914449.html

เป็นกำลังใจให้กับคนญี่ปุ่นทุกๆ คนค่ะ

ขอบคุณสำหรับเซนได มีโอกาสจะไปให้ได้ค่ะ

ถามนายญี่ปุ่น (บ้านเเกอยู่ฟุกุชิมะ) ว่าทำไมคนญี่ปุ่นไม่กลับมาซ่อมบ้าน ปล่อยร้างอย่างนี้ทำไม

เเกตอบว่า

ก็ตายหมดเเล้ว O___O"  บางคนไม่ตาย ก็ฆ่าตัวตายก็มี  

เเกยังฝากเเซวพี่ตู่เลยว่า .. ไม่กลัวผีเหรอ ..  เราเลยตอบเเทนไปเเล้วว่า.. ผีญี่ปุ่นไม่หลอกพี่เขาหรอกค่ะ .. สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง เหนื่อยจะหลอก !!!

ขอเป็นกำลังใจให้กับคนญี่ปุ่นทุกคนที่ประสบภัยครับ

เป็นกำลังให้ญี่ปุ่นด้วยครับ เป็นประเทศที่ดีมากจริงๆ

ซึม

ถามหน่อยครับ คุณติวเตอร์ตู่ อ่าวมัสซึชิมะ ยังปลอดภัยดีไหมครับ

รูป # 15

เรารู้สึกว่าคนภายในบ้าน ไม่ได้ไปไหนนะ...

จุกอกเลยค่ะ วันแรกที่รู้เรื่อง ว่า ญี่ปุ่นโดนสึนามิ ตกใจเพราะเพือนไปถึงวันนั้นพอดี กำลังเป็นกังวลว่าจะเป็นยังไง ต่อ มา ร้องไห้ เพราะผูกพันกับญี่ปุ่น
มาตลอด 5 ครั้ง กับ ญี่ปุ่น และ เร็ว ๆ นี้ เราจะได้เจอกันแล้วนะจะไปเยี่ยม
*************** ร้องไห้อีกแระ *********************

^
^
^
^
**ชี้ไป คห.117 คุณบุญบูรพา.........คุณทำเราขนลุกอ่ะ!! >< ฮรืออออออ..


=====================================================

ขอบคุณติวเตอร์ตู่มากนะคะ....ยังไงเราก็จะไปญี่ปุ่นอยู่ดี สู้ๆ T^T

คุณenvieco1 .... อ่าวยังเที่ยวได้ครับ

คุณบุญบูรพา..... ที่ภาพคห. 15  ทำไมถึงคิดแบบนั้นว่าคนภายในบ้าน ไม่ได้ไปไหน.... ไขปริศนาหน่อยสิครับ  

เป็นการรายงานที่ยอดเยี่ยมมากๆครับ เห็นภาพแล้วก็พูดอะไรไม่ออกจริงๆ    ฝากเพลงนี้เป็นกำลังใจคนญี่ปุ่นที่ประสบภัยครับ  


ปล. ติดตาม รายการ Asean Focus แล้วชอบเพลงนี้มากๆ ความหมายและให้กำลังใจดีครับ

ขอบคุณค่ะ
คงไม่ต้องพูดอะไรอีก
ใจพูดแทนไปมากแล้ว

เป็นกำลังใจให้ญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ คนญี่ปุ่นเข้มแข็งมาก ๆ

You'll never walk alone...Japan

นับถือสปิริตครับ เดินทางลงพื้นที่จริง

เคยคิดอยู่หลายครั้งหลายหน
อยากรู้ว่าตอนนี้ญี่ปุ่นเป็นอย่างไรบ้าง
เพราะเรารู้ว่าเหตุการณ์รุนแรงเหลือเกิน
แต่ไม่รู้จะติดตามข่าวจากไหน

ขอขอบคุณคุณติวเตอร์ตู่มากค่ะที่ไปลงพื้นที่และถ่ายภาพมาให้ชมกัน
เราเป็นหนึ่งในหลายคนที่ได้รับความช่วยเหลือข้อมูลท่องเที่ยวจากคุณตู่
เรารู้สึกได้เลยว่าคุณรักประเทศนี้ไม่แพ้ใครเลยทีเดียวค่ะ

ไม่กี่วันก่อน เพิ่งไปราชการที่โตเกียวมาครับ เป็นการไปดูงานเกี่ยวกับเรื่องแผ่นดินไหว ภายใต้ความร่วมมือกับสถาบันวิจัยแห่งชาติด้านมรดกวัฒนธรรม(TNRICP : TOBUNKEN)

ผมพบว่า ถ้าเป็นเรื่องแผ่นดินไหว เทคโลยีการก่อสร้างของญี่ปุ่นนั้นไปไกลมากพอควรจนอยู่ในระดับที่วางใจได้ว่าปลอดภัย
แต่เรื่องสึนามินั้น แม้แต่ทางนู้นก็ยอมรับว่า ยังเป็นสิ่งที่เค้าไปไม่ถึงจุดที่เรียกได้ว่าปลอดภัย
หลักฐานก็คือ แม้แต่โรงไฟฟ้าเอง ความเสียหายส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มาจากแผ่นดินไหว แต่มาจากสึนามิ...
ญี่ปุ่นมีกฎหมายเกี่ยวกับการกำหนดความแข็งแรงของอาคารสาธารณะ โดยเฉพาะอาคารที่ใช้เป็นที่หลบภัย เวลาเกิดสึนามิ โดยควบคุมในลักษณะทั้งความแข็งแรงและการกำหนดที่ตั้งในผังเมือง
แต่ครั้งล่าสุดนี้ แม้แต่อาคารพวกหอประชุมที่ใช้รวมตัวเพื่อหลบภัย ก็พินาศไปหลายที่ครับ
ผมไม่ได้ก๊อบปี้ภาพมา เพราะตอนที่ดูpresentationอยู่นั้น มันอึ้งๆไปเหมือนกัน....

ขอบพระคุณอาจารย์ตู่ที่นำรีวิวดีๆมาแบ่งปันครับ
ส่วนผมเอง โอกาสเหมาะๆจะพยายามเรียบเรียงสิ่งที่ได้ไปเห็นมาในการดูงาน มาเล่าสู่กันฟังเร็วๆนี้ครับ

ขอบคุณนะคะ ^_^ ติวเตอร์ ภาพซึ้งกินใจเชียวค่ะ

ขอบคุณนะครับที่นำภาพความเปลี่ยนแปลงมาให้ได้ชมกัน
ผมหวังว่าทุกอย่างจะกลับคืนสู่สภาวะปกติในเร็ววัน
ผู้คนและรอยยิ้มจะกลับคืนสู่พื้นที่ภัยพิบัติอีกครั้ง

น้ำตาซึม
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันคะ

เพิ่งดูข่าวในทีวี(ที่ญี่ปุ่น)เมื่อตะกี้รายงานจาก Ishinomaki ค่ะ เริ่มเรื่องจากที่ว่าผลิตภัณฑ์จากท้องทะเลปีนี้ยังไม่มีเข้ามาจากทาง Ishinomaki เลย(สัมภาษณ์จากตลาดปลา Tsukiji ที่โตเกียว) นักข่าวลงพื้นที่ไปสอบถามเรือประมงลำหนึ่งของ Ishinomaki ที่เพิ่งออกไปจับปลาหมึกที่เป็นของประจำฤดูนี้มา เห็นว่าปริมาณหมึกยังมีให้จับเท่าๆเดิมแต่เรือที่สามารถออกไปทำประมงได้จากก่อนเกิดเหตุมีประมาณ 50 ลำ มาตอนนี้เหลือแค่ประมาณ 4 ลำค่ะ ถ้าจะให้กลับไปทำประมงได้เหมือนเดิมเห็นว่าต้องการเงินกู้สองเท่า(เทียบกับแต่ก่อน)

นอกจากนั้นข่าวพาไปที่โรงงานทำปลาซาบะกระป๋องที่อยู่บริเวณ Ishinomaki ที่นี่ก็โดนคลื่นถล่มเละไม่แพ้กัน แต่ตอนนี้เจ้าของมีการเข้าไปสำรวจแล้ว จากปลากระป๋องประมาณหนึ่งล้านกระป๋องที่โดนถล่ม พอทำความสะอาดกระป๋องที่เลอะเทอะ(ด้านนอก)แล้ว ประมาณสี่แสนกระป๋องยังสภาพดีอยู่นำไปขายได้ และเงินที่ได้มาก็นำมาเป็นเงินบริจาคค่ะ แต่สำหรับธุรกิจปลากระป๋องนี้ คงยังกลับมาเริ่มต่อไม่ได้ถ้าธุรกิจอื่นๆที่เกี่ยวข้องอยู่ในวงจรการผลิตเดียวกันไม่กลับมาพร้อมกัน ตอนนี้ก็เลยต้องรอการฟื้นฟูให้พร้อมอยู่ค่ะ

ดูแล้วหดหู่ครับ สู้ต่อไปครับ

ปล. เป็นผม คงไม่กล้าถ่ายรูปอ่ะครับ กลัวปี๋ >_<

เป็นกระทู้พาเที่ยวญี่ปุ่นกระทู้แรกที่ผม .. น้ำตาซึม

น้ำตาคลอกับทุกภาพที่เห็น

นั่งคิดถึงญึ่ปุ่นมาหลายวันแล้วค่ะ ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง หลังจากที่เห็นเหตุการณ์ต่างๆมากมายในโลกที่กำลังเกิดขึ้น เช่น ความอดอยากที่โซมาเลีย การจราจลที่ลอนดอน ... อื่นๆอีกมากมาย ก็พอดีเปิดมาเจอรายงานเกี่ยวกับญี่ปุ่น ดีใจค่ะที่มีมาให้ติดตาม

จากที่เราเห็นข่าวการจราจลในลอนดอนแล้วรู้สึกถึงความแตกต่างที่ญี่ปุ่นโดยสิ้นเชิง ที่ลอนดอน ก่อการจราจล ขโมยทรัพย์สิน แต่ที่ญี่ปุ่นมีแต่กำลังใจ น้ำใจให้กัน เราเป็นแค่คนๆหนึ่งทำได้แค่ ให้กำลังใจคนญี่ปุ่นให้สู้ต่อไปนะคะ

เศร้าสลดค่ะ

ความผูกพันระหว่างคนไทย-คนญี่ปุ่น ยิ่งแน่นแฟ้น คนไทยมากมายที่ส่งกำลังมาให้
แม้เหตุการณ์จะผ่านมาเกือบห้าเดือน การฟื้นฟูทั้งสถานที่และสภาพจิตใจ ก็ดำเนินอย่างต่อเนื่อง
คนญี่ปุ่นได้รับการฝึกความอดทนมาแต่เด็ก ความเป็นระเบียบวินัย ถูกสร้างให้เห็นจากภาพยนตร์หลายเรื่อง
ดีใจที่ได้พบคนดีๆแบบติวเตอร์ตู่

ขอบคุณที่นำมาเสนอครับ เห็นแล้วเสียใจเหมือนกันครับ

อยากมาแชร์ด้วยครับ  เพิ่งกลับมาจากพื้นที่ Ishinomaki เมื่อวันที่ 2 สค ที่ผ่านมา
ไปเป็นอาสาสมัครกับกลุ่มเพื่อนๆและรุ่นพี่ ม.วาเซดะ (ผมไม่ได้เรียนที่วาเซดะน่ะ)
ผมเรียนที่อื่นแต่ไปแจมกับกลุ่มเพื่อนๆและรุ่นพี่เค้าเฉยๆ
คือเป็นกลุ่มเล่นเบสบอลด้วยกัน
มันอยากที่จะิอธิบายเป็นคำพูดในสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
ตอนเกิดเหตุการณ์ตัวผมเองอยู่ไทย เพราะช่วงปิดเทอมกลับบ้าน
เห็นภาพข่าวต่างๆ กับได้เข้าไปในพื้นที่ มองหน้ากันกับเพื่อนแล้วน้ำตาซึม
ทั้งที่มันผ่านมาก็นานแล้ว 4 เดือน ไอ้มดเอ็กซ์ผู้ปกป้องเมือง
ตั้งอยู่หน้าที่ทำการเขตเมืองอิชิโนมากิ

ที่โรงเรียนมัธยม ไม่อยากเข้าไปข้างในอ่ะ ยิ่งเศร้า

ซากสิ่งของต่างๆ ที่ได้นำมารวมกองกันไว้ และเตรียมจัดการขั้นต่อไป

ผนังกั้นคลื่นทะเลตามชายฝั่ง ที่เห็นรูปสวยงามวาดโดยเด็กๆในเมืองเมื่อปี 2005

จากบนเนินเขาตรงบริเวณสุสานของเมือง
เห็นแล้วยิ่งเศร้า เหลือแต่......T_T

ู^
^
^ เอะทำไมรูปไม่ขึ้นซะงั้น

รูปสุดท้ายและกัน ไม่ค่อยมีรูปในกล้องตัวเองเท่าไร
ไปแชร์ของเพื่อนใน ameba และ mixi บ้าง
ที่พักบางส่วนของกลุ่มอาสาสมัครแต่และหน่วย รวมของที่ผมไปด้วย
หยุดโอบ้ง ไปทะเล(ไม่สวย)แถวอาตามิดีกว่า

ภาพโรงเรียนที่คุณShimomeguroนำมาเติม  ดูแล้วหดหู่เหลือเกิน

ดูรูปแล้วพูดไม่ออกเลย

เป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นสู้ต่อไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้กับคนญี่ปุ่นค่ะ

เป็นกำลังใจให้กับคนญี่ปุ่นค่ะ

ขอบคุณคุณติวเตอร์ตู่และคุณ Shimomeguro มากค่ะ
และขอให้ญี่ปุ่นฟื้นกลับคืนมายิ่งใหญ่กว่าเดิม เราคนไทยจะเป็นกำลังใจให้ตลอดไป

เศร้า

ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจ...ให้ก้าว ข้าม ผ่าน สู่วันใหม่อย่างรวดเร็ว

ผ่านมา 4 เดือนแล้ว กลับมาดูภาพอีกครั้ง

ยังหดหู่เหมือนเดิม หวังว่าฟ้าหลังฝนจะงดงาม

wish Japan gets recovery soon

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คนญี่ปุ่นค่ะ

กัมบาเระ นิฮงจิน

頑張れ！東北
頑張れ！日本

タイから応援します！

เห็นแล้วหดหู่ใจสุดๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นสู้ต่อไป ลูกพระอาทิตย์ต้องเข้มแข็งอยู่แล้ว.......
ป.ล.รูป 15 เห็นมีรถจักรยานจอดอยู่(อย่างดี)หน้าบ้าน รึเปล่าคะ เลยเหมือนมีคนยังอยู่ (เดาเอาเองนะคะ)

โหวต ครับ

ดูแล้วน้ำตาร่วง แม้จะผ่านช่วงเวลานั้นมาซักพัก ก็ยังคงสะเทือนใจอยู่ดี

สู่ต่อไป JAPAN ซากความโหดร้ายยังคงอยู่อีกหรอเนี่ย

เศร้าใจ...

แม้จะผ่านไปหลายเดือนแล้ว
แต่พอได้เห็นภาพน่าสะเทือนใจเช่นนี้
น้ำตามันก็พาลจะไหลทุกที >_<

เข้ามาแล้ว ทำน้ำตาไหลจากกระทู้ก่อนหน้านี้

ภาพสามารถสื่อได้มากกว่าคำพูด แค่ภาพก็ทำเอาเราน้ำตาไหลไม่รู้ตัว

ยังคงเป็นกำลังใจให้ญี่ปุ่น เดือน 4 ที่ผ่านมาได้ไปเยี่ยมเพื่อนที่นู้น

คนญี่ปุ่นยังคงน่ารัก และมีวินัยอย่างมาก

เค้าจะต้องฟื้นฟูได้ในเร็ววันนี้

แต่เห็นภาพโรงเรียนของอีกท่านหนึ่งแล้ว น้ำตาจะไหล

อยากไปช่วยเป็นอาสาสมัครจริงๆ

Nippon Gabbarre!

เศร้าาาา..

เป็นรีวิวที่สะเทือกใจมากๆ ขอให้กำลังต่อสู้กันต่อไป

เป็นกำลังใจให้สุดๆครับ สะเทือนใจมากที่สุดแล้ว เหตุการ์ณนี้

มอบกิฟ และกดโหวตให้ แล้วมันส่งกำลังใจไปญี่ปุ่นยังไงครับ
ให้กิฟเพื่อให้กำลังใจ จขกท ที่ลงทุนไปถ่ายรูปมาน่าจะพอ make sense กว่านะผมว่า

ขอบคุณสำหรับภาพค่ะ เห็นแล้วเศร้าใจจัง
เซ็นได เมืองแห่งต้นไม้ เป็นเมืองที่เราอยากไปมากกกกก
เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมาเราวางแผนทุกอย่างเรียบร้อย จะไปเซ็นไดเหมือนกัน

แต่ก็มาเกิดเรื่องซะก่อน เศร้ามาก
มอบเพลงนี้ให้ค่ะ

ดูแล้ว เศร้าใจอย่างที่สุด
ขอเป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นอีกคนค่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆที่มีคุณค่ามากครับ..

จาก คห. 158
ภาพใน คห. 15 นอกจากจักรยานจอดอยู่เรียบร้อยแล้ว พลั่วก็ยังวางไว้อย่างดี มีเสื้อแขวนไว้ข้างบนด้วย เจ้าของอาจจะกลับมาดูบ้านบ้าง
(เดาเอาเหมือนกัน)

เป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นครับ ขอให้ฟื้นฟูสภาพบ้านเมืองและจิตใจให้เข้มแข็งเหมือนเดิม

ขอส่งกำลังใจให้คนญี่ปุ่นด้วยคนค่ะ

ดูแล้วหดหู่ใจค่ะ เฮ้อ...ขอเป็นกำลังใจให้คนญี่ปุ่นนะคะ
                           เพลงดอกไม้ของน้ำใจ
"อาจจะมีใครที่เคยสับสน และบางคนคงดิ้นรนไขว่คว้า อาจเคยท้อเสียใจ
หวังไว้ไม่ได้มา จนแม้เคยคิดจะหนีหน้าผู้คนด้วยวงแขนและเพียงมือสอง โอบประคองหัวใจเจ็บช้ำเส้นทางนั้นมืดมน ขาดฝนอันชื่นฉ่ำ หม่นมัวด้วยความมืดดำ สิ้นหวัง หากดอกไม้ แย้มบานในใจแห่งผู้คน ที่ทุกข์ทน ความสว่างส่องทางสับสน ด้วยความรักที่มอบแก่กัน ให้ดอกไม้ นั้นแทนความงามแห่งน้ำใจยิ่งใหญ่ เมฆหมอกก็คงสลาย ด้วยดอกไม้คือความสดใส
ในแสงตะวัน
Sekieeisu na toki Kokocro shizu ka ni Hu ri kae ru so no ka ta ni
Ya sa shi I haru no ame Ho horo naga re ru Namida ko ra e zu Ono I de no su ki ru ma de Tatazu me ha I I To wa ni chi ru ko to no ma I hana o Hito wa ai shi te ku re ru de syo ka Yasa shi ame ni u ta re te o chi ru Haka na sa yu e Hito wa ae su ru no de syo
Hana wa hana yo Hi ia su ra sa ku Hana wa hana yo Hi ta su ra hi ma u
คือดอกไม้อันดีงาม คงอยู่ด้วยความสดใส
คือดอกไม้ของน้ำใจ งดงามเพียงใดให้แก่กัน
Hana wa hana yo Hi ia su ra sa ku
Hana wa hana yo Hi ta su ra ni shi ru
คือดอกไม้อันดีงาม คงอยู่ด้วยความสดใส
คือดอกไม้ของน้ำใจ งดงามเพียงใดให้แก่กัน

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

อ้างอิงจากภาพที่#3  Nobiru Station before Tsunami

อ้างอิงจากภาพที่#10 เสาไฟฟ้าก่อน tsunami

อ้างอิงจากภาพที่#32 บ้านหลังคาสีฟ้า ก่อน Tsunami

ดูภาพแล้วเศร้ามากๆ ค่ะ  ขอให้ญี่ปุ่นฟื้นตัวได้ในเร็ววัน  

แค่ภาพ หลังเหตุการณ์ อึ้งได้อีก

นึกย้อนไปวันที่ภูเก็ต แค่นั้นก็เจ็บปวดมากมาย  เห็นอย่างนี้ นึกนิยมในความเข็มแข็งของคนญี่ปุ่น เข้มแข็งมากๆ ขอบคุณ จขกท.นำเรื่องดีๆมาอัพเดท

สะเทือนใจจังค่ะ ขออย่าให้เกิดเรื่องร้ายๆขึ้นกับโลกของเราอีกเลย ขอบคุณ จขกท มากค่ะที่นำมาแบ่งปัน สร้างกำลังใจให้เราเข้มแข็งแบบคนญี่ปุ่นได้มากค่ะ

ขอบคุณสำหรับภาพและเรื่องราวค่ะ
ไม่อยากให้ใครเจอเรื่องเศร้าเช่นนี้อีก

เห็นแล้วเศร้าเหมือนกันค่ะ (แถมมีแอบหลอนกับบางคอมเม้นท์ด้วย) *0*
แต่ที่น่าสังเกตคือ ข้าวของเครื่องใช้บางอย่างถูกวางไว้เฉยๆ ไม่มีคนมาขโมยเลยนะค่ะ  ถ้าเป็นเมืองไทยคงเสร็จไปแล้ว - -*