ขอบคุณความจนที่ทำให้คนทะเยอทะยาน


ขอบคุณความกล้าหาญที่ทำให้ได้เห็นโลกใบกว้างๆ

งานเลี้ยงยังมีวันเลิกรา แล้วเจ้าป้าจะไม่มีวันเงินหมดบ้างหรือไง


ถึงเวลาที่ต้องกลับมายืนอยู่ตรงจุดที่เรียกว่าโลกแห่งความเป็นจริงซะที หลังจากที่ได้ใชีวิตในโลกความฝันซะยาวนานถึง 22 วัน ณ เมืองแห่งแสงสี NEW YORK


ไหนๆ ก็เสียค่าเครื่องบินมาแพงโหด จะไม่ไปดูแม่เทพีซะหน่อยมันหยาบไป

ถึงเวลาที่เจ้าป้าจะไปเป้นเทพีแทนตัวจริงที่ยืนตากแดดตากลมมา 100 กว่าปี  วันนี้แหละจะขอทำหน้าที่แทนซะหน่อย

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

ว่ามาเลยเจ้าป้า...

หุหุ....เทพีเสรีภาพสองตัว.....555............

หลังจากที่หลอกตัวเองมานานว่าฉ้านไม่อยากไป ไม่อยากดู ไม่อยากเวอร์ตามใคร


แต่วันนี้ป้าจะเวอร์ ป้าจะไปเป็นเทพี ป้าใจดี ป้าสงสารเขา ป้าจะทำหน้าที่แทนเขา


เนื่องจากพลาดมาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อหลายวันก่อน ถ้าพลาดอีกที เรียกว่า โง่สมบูรณ์แบบยกกำลังสองเลยอะ


ป้าตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ส่ว่างเลยอะ จัดการอาบน้ำอย่างดีเพราะคิดว่าการเป้นเทพีตัวเหม็นมันไม่น่าชื่นชมมากนัก


นั่งรถไฟสายเดียวถึง สาย 5 นี่ละคะจาก Brooklyn ถิ่นป้า ยิงตรงไปเลย เกือบ 20 นาที ป้ามาโผล่ที่ fort ซึ่งใช้สำหรับขายตั๋วเรือเฟอรี


น่าปลื้ม น่าชื่นชม วันนี้ป้าทำสำเร็จ เพราะมีคนมารออยู่ก่อนไม่น่าจะเกิน 20 คน เชอะๆๆๆๆๆ  ถ้าตั้งใจจริงคนอย่างป้าทำได้หมด ป้าเข้าต่อคิวซื้อตั๋วด้วยใบหน้าอันแสนชื่นมื่นเหมือนตอนที่เจ้าสาวกล่าวคำว่า I DO แต่เจ้าป้าจะกล่าวคำว่า I LOVE CHILDREN นางงามรักเด็ก!!!


ห้องขายตั๋ว

โห คุณblackbubble อ่ะ หายเงียบไปนาน(หรือผมหาไม่เจอเอง) อยู่ๆมา ก็เจอ กระทู้คุณซะงั้น...ติดตามผลงานคุณมาตลอดรอดฝั่ง อ่านแล้วจั๊กกะจี้หัวใจที่ไร้เดียงสาของผมอย่างมากเลยอ่ะ....เป็นกำลังใจให้นะครับ ตลอดมาและตลอดไป...(อ้าว นึกว่าติดต่อนายก อยู่)....ขอบคุณครับ(สำหรับความหรรษาพาเพลินในตัวอักษรของคุณ)...อิ อิ..

ซื้อตั๋วปั๊ปได้ขึ้นเรือปึป แหมๆๆๆ   ทำไมมันช่างแตกต่างจากวันก่อนจังเนี่ย


พอไปถึงทางขึ้นเรือป้าต้องตะลึง นึกว่ามีแค่ 20 คนมาก่อนป้า ที่ไหนได้เขามารอเป็นร้อยแล้วอะ แถมเที่ยวแรกออกไปแล้วด้วย  แถวยาวมาก แต่ไม่ถึงขั้นสาหัสหร็อก เพราะไม่ได้ยาว 3 โลเหมือนกันก่อน แค่ 300 เมตรเองอะ


สงสัยเทพีนางนี้คงสวยขั้นเทพมั้ง เห็นหลายๆ คนพยายามจะแซงคิวลงเรือ เหอๆๆๆๆ   ฝรั่งปล้นคิวคนอื่นด้วยอะ ป้าเองยืนเซ่อให้เขาปล้นไป เป็นคนดีเหรอป้า ชะ ชะ ชะ นำเสนอแต่ความดีของตัวเอง แล้วทับถมความผิดพลาดของคนอื่น เอกลักษณ์ของป้าเขานะ


เชื่อไหมว่าเขาตรวจเข้มยิ่งกว่าสนามบินฮีตโทรว์อีกอะ  แต่ป้าก็เข้าใจนะ หะ หะ หะ คนอย่างป้าเข้าใจอะไรง่ายๆ ด้วยเหรอ ไม่น่าเชื่ออย่าง


ตรวจแบบละเอียดยิบ ทุกซอกทุกมุม ทุกขุมขนแอนด์เส้นขน ป้าเข้าใจหละ แหมๆๆๆๆ ถ้ามีผู้ก่อนการร้ายหลุดเข้าไปด้วย แล้วเอาอาก้ายิงโป้งๆๆๆๆๆๆๆ
จนเทพีสมองไหลเสียหายตายชัก เสียหน้าเมกามหาอำนาจของโลกอย่างยิ่ง อิ อิ อิ  เทพีสมองไหลไส้แตก

แหะๆๆๆๆๆ ขอเบี้ยวสัก 2 ชั่วโมงนะฮะ เพราะป้าต้องไปเป็นแม่ให้เด็กๆ หน่อยอะ เดี๋ยวจะมาทักทายกันที่หลังนะคะ

จขกท เท่ห์มากๆ

@  ตามชมครับมาติดๆ ครับ

สวัสดีคะ คุณป้า blackbubble สิบล้อเป็นนักชมรีวิวประเภท โหมดเงียบ ...

อ่านแบบเงียบๆ (นานๆครั้งจะปาดซักที) ชื่นชมและให้กำลังใจ..แบบเงียบๆ  ติดตามผลงานคุณป้ามาเนิ่นนาน ทุกประเทศ ทุุกตอน

      แต่ ณ.วันนี้ คุณป้าใกล้จะอำลาเวที ( เฉพาะกิจ-อเมริกา ) แล้ว  สิบล้อเลยขอปรับโหมด  หลุดจากเงียบมาสู่ปรกติ ..... อยากจะบอกว่า ชื่นชมวิธีคิด การทำความฝันให้เป็นจริง มั่นใจ และไม่กลัวอุปสรรคใดๆ   คุณป้าเป็นหนึ่งใน idol หญิงแห่ง pantip ของสิบล้อเลยละ

       ด้วยรัก แต่ไม่(ค่อย)กล้าประกาศ    .......จาก สิบล้อ 

ตามมาดูนางงามเสรีภาพตัวจริงและเทพีเสรีภาพด้วยจ้า

ชอบรีวิวของป้ามากครับ

หนุกหนาน เฮฮาทุกทีเลย ^^

 ลุงมาช้าแต่สัญญาว่าจะตามอ่านจนครบครับ

อยากไปบ้าง

รอชมอยู่นะคะ ^^

ใกล้ปิดทริปแล้วเหรอครับ ก่อนจะลงเรือไปเจอเทพีเสรีภาพก็ต้องเจอกับระบบตรวจเข้ม และโดยเฉพาะถ้าจะเข้าไปชมที่ฐานและตัวเทพีจะเจอมาตรการตรวจขั้นสุดยอดเลย

ทริปนี้ได้เจาะลึกนิวยอร์คหลายที่เลย แต่ที่น่าเสียดายที่ป้าพลาดไปคงจะเป็นน้ำตกไนแองการ่านะครับ เพราะคนที่ไปถึงนิวยอร์คมักจะพ่วงทริปไปน้ำตกเข้าไปด้วย บอกให้เจ้าป้าเสียดายเล่น ๆ จะได้ตามไปเก็บแล้วเอามาเขียนให้พวกเราอ่านกันอีกครับ

ซ้ำครับ

ตามมาทันคณะทัวร์ ไปด้วยค่ะ

มาบอกว่าเป็นเเฟนคลับตัวจริงของเจ้าป้าเลยค่ะ

อ่านมาหลายกระทู้ ตั้งเเต่กระทู้ไปเที่ยวกาตาร์ จนรีวิวนิวยอร์คนี้ก็อ่านมาตั้งเเต่ตอนที่ 1 เเต่ไม่ได้เมนท์ เพระไม่ได้สมัครสมาชิก

จนสมัครสมาชิกเเบบใช้เลขบัตรประชาชนเพราะจะได้มาให้กิฟท์กระทู้ดีๆอย่างกระทู้เจ้าป้าค่ะ ^^

มีอีกเรื่องนึงจะบอก เพราะกระทู้ทั้ง 15 ตอนของเจ้าป้า ทำให้เราตัดสินใจว่าปีหน้าจะไม่ไปเที่ยวทริปยิบๆย่อยๆที่ไหนเเล้ว จะเก็บเงินไปตะลุยนิวยอร์คตามรอยเจ้าป้าค่ะ

รออ่านตอนจบของทริปนี้เเบบเเอบใจหาย

ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ

ขอบคุณครับ

ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ

ไปเที่ยวกับป้าคนสวยอีกค่ะ

คุณครูกาญจน์ หยุดยาววันแม่แห่งชาติ
รออ่านรีวิวต่อนะจ๊ะ

หวัดดีคะหลานๆ ทุกท่านเลยอะ ทั้งแบบเงียบและออกเสียง


สาเหตุที่ป้าแกล้งเงียบแกล้งหายคือ ป้าเศร้าอะนะ มันจะจบแล้วเหรอเนี่ย ทริปมาราธอนของป้า จะจากหน้าพันทิปแล้วเหรอ ป้าเลยแกล้งหายไง ให้มันจบช้าๆ ไง ป้ารู้นะมีหลายคนแอบอ่านเวลาอู้งาน หลายคนแอบอ่านหลังจากแฟนทิ้ง อาศัยป้าเป็นตัวช่วยหัวเราะ แหะๆๆๆ บางทีหัวเราะไม่ออกเหมือนกันใช่ไหมละ เห็นป้าขำๆ อย่างงี้ขอ บอกบางทีป้าขำมะออกเหมือนกัน



สาเหตุที่แท้จริงของการหายไปคือ ขาพังนี่ละคะ มันไม่สามารถนั่งได้อะนะ เชื่อมะว่าเจ้าป้าสุดสวยนอนอยู่บนเตียงตั้งแต่คืนวันพฤหัสโน่น ไม่ไปไหนเลย ได้แต่หันมามองคอมพ์ด้วยสายตาสุดแสนเศร้าอย่างยิ่งนัก ตุอยากอัพเวปโว้ย เมื่อไหร่ขาจะหายซะที


ตอนนี้แผลแห้งแล้ว แต่ทำไมเจ็บกว่าเดิมไม่รู้นะ เอาภาพสยองๆ ไปชมสักภาพแก้เซ็ง วันหยุดยาว ช่วยเซ็งแทนป้าไงนะ ดูภาพป้าแล้วไปหยิบข้าวต้มมากินต่อนะ นึกเสียว่ากำลังกินข้าวกับต้มพะโล้ไง


ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจป้ามานานแสนนาน วันนี้มันคงได้ร่ำลาากหน้าจอเสียที แล้วเจอกันที่อียิปต์ ช่วยป้าเสียวแอนด์ซี๊ดกันต่อนะจ๊ะ


ขออภัยด้วยถ้าภาพนี้จะเหม็นกลิ่นโคลนสาบควายไปสักนิด ลืมล้าง teen อะนะ ตอนนี้เหม็นไปถึงบ้านคุณอ้อยแล้วด้วยอะ

เนื่องจากคิวยาวมากประมาณ 200 คนนะคะ ต้องรอ รอ รอ รอ รอตรวจภายใน ภายนอก จนมั่นใจว่าจะไม่มีใครบังอาจเอาอาก้ายิงเทพีจนไส้ไหล ไตอักเสบ เจ็บจนถึงริดสีดวง



ต้องยอมรับความจริงนิดนึงว่าเมกาเสียหน้ากับเหตุการณ์ 11 กันยา ไปพอสมควร เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการตรวจที่นี่เข้มเป็นพิเศษ  มีคนบ่นมากมายแต่ป้าไม่บ่น ป้าจะบ่นทำไมละ ป้าจะได้มีเวลาอัพหน้า ทาปาก วาดคิ้วซะหน่อยใช่ไหมละ จะต้องไปยืนแทนที่เขานี่ ต้องสวยๆ กันหน่อย




ป้าเองก็สงสารแม่เทพีอย่างยิ่ง ยืนซะนานหลายปี ทำไมไม่มีใครมาทำหน้าที่แทนบ้างเนี่ย เอาวะวันนี้เป็นวันของเราแล้ว ขอทำหน้าที่นี้อย่างภูมิใจเต็มที่  

เคยไปเป็นนางงามรักเด็กแถวๆ   เคปทาวน์มาแล้วจนเจอดี วันนี้จะเป็นเทพีแถวนิวยอร์ก เมืองปัตตานาแล้ว ไม่น่าจะมีไรร้ายแรงอะนะ


ชมดอกไม้สวยก่อนคะจาก Brooklyn Botanic Garden

เมื่อลงเรือเสร็จแล้ว แหะๆๆๆๆ   ป้ายืนยิ้มแก้มเปล่าง ไม่ว่าประเทศไหนๆ เหมือนกันทั้งหมดแหละ แย่งที่นั่งกันอะ เรือตั้งใหญ่ มีที่นั่งเหลือเฟือ ป้าคิดงั้นนะ แต่ความจริงที่นั่งมีนิดเดียว ที่ยืนมีพอสมควรจ้า



แหมๆๆๆ ได้ขึ้นเรือแล้วขอถ่ายภาพ วิวเกาะ MANHATTAN ซะหน่อย ป้าพาสังขารที่ชักจะหย่อนยานปีนขึ้นดาดฟ้า เออๆๆๆ ที่นั่งหมดแล้วอะ ยืนสิ ยืนเลย ป้าหุ่นดีป้าต้องยืนอวดหุ่น เช้งซะขนาดนี้ต้องโชว์ป้า



คนเยอะจริงๆ พอเราหาที่เหมาะสมได้ ดันมีคนมายืนบังอีก มีเสียงโวายวายนิดหน่อยให้ได้อารมณ์ จากนั้นเรือก็ออกจากท่า ชั้นล่างมีบาร์อาหารด้วยนะ ใครหิวซื้อกินได้ ถ้ารวยจริง เพราะแพงจะตาย



นั่งเรือหลายนาทีนะ ถ้าจะเกินครึ่งชัวโมง ตอนแรกคิดว่าจะปลื้ม ภูมิใจ๊ ภุมิใจ  ชักไม่ค่อยปลื้มเพราะถ่ายรูปไม่ได้เลยอะ ไมป้า กล้องพังเหรอ พังไรละป้าเตี้ยกว่าคนอื่นๆ อะเดะ โดนบังหม้ด


ดูซะ นั่นแหละที่เจ้าป้าจะไปสิงสถิต

ความจริงก่อนออกจาก hostel ป้าแอบเช็คสภาพอากาศ วันนี้อากาศดี สีแสงแดด ชะ ชะ ชะ ช่างเหมาะกับวันที่จะไปเป็นเทพีซธจริงๆ



ป้าดันทะลึ่่งเชื่อพยากรณ์อากาศเต็มที่ ใครจะนึกว่าพยากรณ์อากาศที่นี่จะโกหกนักท่องเที่ยวอย่างเรา ป้าออกจาก hostel ด้วยเสื้อยืดตัวเดียว แต่ๆๆๆๆ ป้าเคยโดนหลอกแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ถ้าโดนอีกครั้งนี่โง่จริงๆ ป้าเลยกลับเข้าไปเอาเสื้อถักทอรักของป้ามาอีกตัว

เมื่อขึ้นเรือ ป้าต้องร้องโอ้วววววววววว ด๋อย!!!!  ทำไมหนาวอย่างงี้เนี่ย ไหนว่าแดดออกไง ทำไมขะมุกขมัวจัง หนาวยะเยือกเลยอะ ป้าเป็นทุกข์ขึ้นมาทันที รับค่าตัวเขามาแล้ว ป้าจะยืนเป้นเทพีได้สักกี่นาทีเนี่ย


ฟ้าเริ่มอึมครึมจริงๆ นะ แต่ไม่มีทีท่าว่าจะมีฝนแต่อย่างใด เอาวะ อย่างน้อยก็ได้เห้นเทพีในความอึมครึมละวะ เหมือนป้าไงที่ชอบเล่นซอนแอบ  แต่อย่างไรก็ตาม ป้าไม่ปลื้มตรงภาพจะไม่สวยนี่ละคะ มาดูโฉมหน้าเพื่อนร่วมทริปนิดหน่อย ป้ารู้จักเขาเหรอ


ภาพนี้ป้าจะถ่ายเกาะ MANHATTAN นะ แต่ที่ได้มาตันๆๆ ทั้งนั้นเลย

มาถึงเกาะลงจากเรือแล้วเดินเลียบทางเดินริมทะเลเลยอะ ไม่ต้องกลังหลงหร็อก เทพีตัวใหญ่ซะขนาดนั้น เดินไปทางไหนก็เจอเชื่อเหอะ



น้ำทะเลสกปรกมาก อืม...ไม่น่าเชื่อจริงๆ แอบหวังว่าจะมาเห็นน้ำใสให้ชื่นหัวใจ มีนกนางนวลกำลังมีความสุขกับการล่าเหยื่อยามเช้า  อากาศหนาวยะเยือกจริงๆ คะ ไม่มีความสุขเลย ทรมานมาก หรือว่าเราออกมาไกลจากฝั่งมากไปหน่อย อากาศเลยเปลี่ยนเยอะ



สุดปลายของเกาะคือที่ตั้งของเทพีที่ป้าจะทำหน้าที่แทนนะแหละ  มาถึงเรื่องสำคัญคือ การถ่ายภาพ!!!   ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวที่กำลังเมามันส์กับการถ่ายภาพล้วนแต่มากับ group tour ทั้งนั้น แต่ละคนจึงมีเวลาน้อยมาก เลยต้องรีบๆ ถ่ายภาพ ไม่มีใครชายตามองมายังป้าหน้าดำคนนี้เลย



ไม่มีใครนำเสนอเลยว่าจะถ่ายภาพให้ป้า สิ่งที่ชอกช้ำไปกว่าคือ ป้าพยายามใช้สายตาสะกดจิต!!! จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจงมองมาที่ตู มองมาเดี๋ยวนี้ จะสบตากับตูเดี๋ยวนี้  ไม่สำเร็จ ป้าเพ่งจนลูกกะตาป้าแทบไหลออกมา สงสัยต้องไปขอค่าครูจากหมอเขมรคืนแล้ว อุตส่าห์ไปร่ำไปเรียนวิชามารมาตั้งนาน ทำไมใช้ไม่ได้ผลเลยเนี่ย


เมื่อไม่มีภาพป้า ดูหน้าเทพีไปก่อนนะจ๊ะ

ป้าต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน หันมาเล่นงานคู่รักแทน เชื่อป้าเหอะ ไม่ว่าคู่ไหนๆ มาเที่ยวด้วยกันแบบนี้ กลับไปเลิกทุกราย!!!   อ้าวๆๆๆๆ ป้าไปแช่งเขาได้ไงเนี่ย


ทุกคู่รักย่อมอยากได้ภาพคู่ใช่ไหมละ ป้าเลยแกล้งไปยืนหน้าแหล่ม ฟันยื่นๆๆๆ   เชื่อป้าเหอะว่ารอไม่นานต้องมีคนมาขอให้เป็นตากล้อง!!!



แหะๆๆๆ แต่ป้ารอนานมาก แถมยังหน้าแตกด้วยอะ ป้าไปนำเสนอไง

hey hey hey ให้ไอถ่ายรูปให้ไหม

no thanks. ชิ ชิ ชิ สมน้ำหน้า ไม่ดูสถานการณ์ อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะคิดแบบป้าทุกคน


หลังจากที่รออยู่นานมาก นานขนาด จนผมหงอกเริ่มจะงอก งอกแล้วยาว เศร้าจริงๆ  ในที่สุดป้าก็เจอเหยื่อ เลยได้ภาพมาโพสต์ที่หัวกระทู้นะแหละ


เชื่อไหมว่า แต่ละคนที่ถ่ายภาพให้ป้านะ ช่างพูดน้อยกันจริงๆ ไม่ถามมาสักคำว่า ป้าพอใจรูปที่ได้อะเปล่า อยากถ่ายใหม่ไหม เฮ่อๆๆๆๆๆ กลุ้ม บางภาพมือเทพีขาดบางภาพป้าขาขาด เออๆๆๆๆ ลางร้ายนะเนี่ย เลยเกือบโดนตัดขาซะเลยงานนี้



ได้ภาพแล้วยังไม่พอใจคะ ป้าตั้งใจว่าจะถ่ายให้ได้สัก 100 ภาพ ขาดนั้นเลยเหรอป้า ป้าไม่ค่อยชอบเมกาเลยนะเนี่ย ให้ตายเหอะ!!!

ป้าจอจนคิดว่าไม่น่าจะได้ภาพเพิ่มอีกแล้ว จึงเดินดูรอบๆ พร้อมทั้งแปลงร่างเป้นหมาแหงนมองเครื่องบิน เพราะป้าแอบเห้นว่ามีคนปีนขึ้นไปกระทำมิดีมิร้ายเทพีกันเต็มไปหมด



ตัวป้าเองไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขายังให้ปีนหรือเปล่า แต่ก็แปลกใจเพราะมีคนปีนขึ้นไปเยอะ สงสัยซื้อตั๋วแบบพิเศษที่สามารถปีนขึ้นไปข้างบนได้ ป้าเองซื้อเฉพาะตั๋วเรือเฟอรีที่สามารถเข้าชมได้ 2 แห่ง คือ เทพีกับ ELLIS ISLAND  นะคะ


ขอนินทาหม่อมมารดากับน้องสาวหน่อยนะฮะ แบบว่าทั้งครอบครัวขับรถมาจากนิวแฮมเชียร์โน่นอะ มาเยี่ยมแม่เทพีเสีรีภาพ ซื้อตั๋วแล้ว เซ่ออะ นึกว่าชมได้เพียงแห่งเดียวคือ เทพีเสรีภาพ พอเรือมาจอดที่หน้าเกาะ ELLIS ISLAND พวกหล่อนไม่กล้าลงกันอะ เลยพลาดของดี นี่ขนาดมีชาวอเมริกันเป้นไกด์ให้นะเนี่ย อิ อิ อิ ป้าเจ๋งกว่า ป้าไม่มีไกด์หรือไก่อ่อนอะไรทั้งนั้น ป้ายังได้ชมเลยอะ

จขกท เท่ห์มากๆ

จากคุณ : www3www    
เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 13:15:02  
 

....................


ไหนๆ ชมป้าแล้ว จัดให้อีกสักรูป ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาชม ตามกันต่อที่ประเทศอียิปต์ทริปที่สุดแสนภูมิใจนำเสนอจ้า

ทางเดินรอบๆ เกาะ Liberty แห่งนี้เป็นทางเดินที่ไม่แคบมานัก สร้างไว้เกือบรอบๆ เกาะ  เมื่อเดินรอบๆ เกาะจะสามารถมองเห็นเกาะ MAHHATAN อยู่ไม่ไกลนัก สภาพอากาศไม่เป้นใจ ภาพที่ถ่ายออกมาจึงไม่ทับใจเท่าไหร่ ป


ป้าเดินจนเกือบรอบเกาะ อยากจะทำตัวเป้นคนดีเดินตัดเข้าไปในสวน เพราะภายในสวนมีดอกทิวลิปบานเยอะเลยคะ สวยด้วย ที่สำคัญสนามหญ้าเขียวมากเลยคะ


ใครที่ไม่มีรีบร้อนมาเดินเล่น นั่งเล่นทำตัวเวอร์ๆ ไปงั้นเอง อากาศดีมาก แต่หนาวหน่อย เพราะความหนาวนี่ละคะที่ทำให้ป้าต้องยอมพ่ายแพ้แก่สังสาร


ป้าเห้นทางเดินที่จะไปติดต่อขอปีนเทพี ลองเดินเข้าไปดูบ้าง แต่เนื่องจากมันลึกลับซับซ้อนมาก เลยต้องถอย เพราะแอบคิดอยู่แล้วว่า ต้องซื้อตั๋วเพิ่ม ไม่เอาดีกว่า เห้นแค่นี้ก็ถือว่าเยอะแล้วสำหรับคนอย่างเรา อย่าให้ต้องขึ้นไปดมจักกะแร้แม่เทพีเลยอะ



อ้าวๆๆๆ   แล้วที่ป้าตั้งใจจะไปทำหน้าที่แทนละ ลืมไปแล้วเหรอ ป้ารับค่าตัวมาแล้วไม่ใช่เหรอ เหอๆๆๆๆ เนียนนะป้า


รายละเอียดที่ทมาที่ไปของเทพีที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ELLIS ISLAND  อยู่ไม่ไกล ความจริงตอนที่ป้าเห้นอาคารสวยๆ ของ ELLIS ISLAND   ป้าไม่คิดเลยว่าที่มาของอาคารแห่งนี้จะเศร้าโศกโสกาอาดูรขนาดนี้



ป้าคิดว่ามันคือคฤหาสน์ของพวกเศรษฐีเขาโน่น เพราะว่าสวยมาก ใหญ่โต เฮ่อๆๆๆ  แต่เรื่องจริงของตึกแห่งนี้ทำเอาหลายๆ คนน้ำตาไหลพราก

เบื้องหลังที่ไม่ใช่ประตูหลัง


เนื่องจากเป็นช่วง real spring แล้ว ดอกไม้เลยบานเต็มต้น สวยดีคะ

โห คุณblackbubble อ่ะ หายเงียบไปนาน(หรือผมหาไม่เจอเอง) อยู่ๆมา ก็เจอ กระทู้คุณซะงั้น...ติดตามผลงานคุณมาตลอดรอดฝั่ง อ่านแล้วจั๊กกะจี้หัวใจที่ไร้เดียงสาของผมอย่างมากเลยอ่ะ....เป็นกำลังใจให้นะครับ ตลอดมาและตลอดไป...(อ้าว นึกว่าติดต่อนายก อยู่)....ขอบคุณครับ(สำหรับความหรรษาพาเพลินในตัวอักษรของคุณ)...อิ อิ..

จากคุณ : chontanon538    
เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 12:55:58  
 
.............................

ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาเยี่ยมชม อ่านกระทู้ป้าไปนานอาจจะบ้ากามตามป้าเได้ อิ อิ อิ ป้าลืมบอกเรตไว้หน้ากระทู้ อายุ 18 ต้องมีแม่เล้าคอยแนะนำ อ้าวๆๆ ไม่ใช่ ต้องมีหม่อมแม่คอยควบคุมต่างหาก!!!


...................


ทางเดินรอบ ๆ Liberty island

หวัดดีคะคุณ toytrip


ป้าละช้ำใจจริงๆ นะแหละ ป้าอ่านทัวร์ไปไนแองการาทุกวัน ตัดสินใจอยู่นานมาก ไปดีไหม ไม่ไปดีกว่า ไปดีไหม ไปเหอะ เสียค่าตั๋วมาแพง เที่ยวให้คุ้มดีกว่า จะเสียดายตังค์ทำไม คิดคร่ำครวน สุดท้ายพลาดอะ


ราคาทัวร์ตั้งเกือบ 5000 บาท อะ ไม่น่าซื้อลีวายส์มาฝากหม่อมพ่อเรยยยย

ไม่งั้นได้ไปอาบสายน้ำเย็นของไนแองการาซะแร้วววว


ภาพสวยมากจริงๆ คะ


ขอบคุณอีกครั้งคะ
...................

เล่นซ่อนหา

หัดดีคะคุณ สิบล้อชอบเที่ยว

ชมป้าซะมากมายก่ายกอง แกร่งเกริ่งอะไรกัน ที่บ้านป้าเขาเรียกถึก!!! อิ อิ อิ ไถนาที 10 ไร่ไม่บ่นสักคำ ขอเพียงหญ้าอ่อนอย่าได้เกิน 20 ปี รับรองไถโล้ดดดดดดดดดดดดด


ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ แอบอ่านก็ไม่ว่ากันคะ ป้าแอบคิดอยู่เหมือนกันว่าจะแจ้งจับถ้ำมองกระทู้ป้า อิ อิ อิ

...............

ภาพเปรียบเทียบของเกาะ MANHATTAN จาก skyline จ้า เห็นตึก worldtrade แล้วเศร้าหัวใจ

ตามมาดูนางงามเสรีภาพตัวจริงและเทพีเสรีภาพด้วยจ้า

จากคุณ : SkylineKip    
เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 15:38:16  
 
........................


ตรง concept เลยคะคุณอ้อย  นางงามเสรีภาพ เพราะเป็นคนรักอิสระมาก แอบคล้ายคุณอ้อยด้วยนะเนี่ย แต่ป้าเจ๋งกว่า เพราะป้าไม่มีปั๋ว อิ อิ อิ
...........................


ที่มาที่ไปของ ELLIS ISLAND คะซึ่งเคยใช้เป็น immigration ของเมกา

ชอบรีวิวของป้ามากครับ

หนุกหนาน เฮฮาทุกทีเลย ^^

จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย    
เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 15:39:40  

.....................


เครียดกับเศรษฐกิจที่ตกต่ำกันมากพอแล้ว ป้าเลยส่งกระทู้ขำขันมาให้หลานๆ คลายเครียดกันจ้า ใครอ่านกระทู้ป้าแล้วไม่ขำ ต้องปรึกษาหมอโรงบาลแถวนนท์แล้วอะ

ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาทักทาย คงหายเครียดไปเยอะ ส่วนป้าแอบเครียดนิดหน่อย ปริญญาตรีได้ 15000 ส่วนปริญญาชีวิตอย่างป้าจะต้องเสียอีกกี่แสนกว่าจะครบทุกทวีป อิ อิ อิ
................


บางส่วนของสวนสวยๆ บน Liberty island

ลุงมาช้าแต่สัญญาว่าจะตามอ่านจนครบครับ

อยากไปบ้าง

จากคุณ : ลุงแบกเป้    
เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 54 17:07:45  
 

.....................


รู้ละว่าลุงรักเมียยิ่งชีวิต เห็นปล่อยให้ภรรยาสุดที่รักไปตะลอนเมกาอยู่บ่อยๆ

ทำตัวไม่ดีละสิท่า เขาเลยไม่ให้ไปด้วย แต่อย่าได้น้อยใจไปเลย อยู่ประเทศไทยอ่านกระทู้ป้าไปพลางๆ ก่อน เมื่อไหร่ที่ภรรยาใจอ่อน ค่อยเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาเจ้าป้าไปเมกาสักครั้ง อิ อิ อิ ขอบคุณนะคะที่ยังตามอ่าน จะมีสักวันไหมที่ลุงจะได้อ่านแบบที่เป็นเล่มนะ
........


สิ้นสุดทางเดินที่ตรงนี้ ไปต่อไม่ได้แล้วคะ บังคับให้เดินตัดข้ามไปยังฝั่งตรงข้าม จะไปเจอ tourist information คะ

หวัดดีคะคุณ Rosie Blossom

ถือว่าตามกันมานานมากเลยนะคะ เพราะป้ามาติดกับเวปพันทิปมากกว่า 2 ปีแล้วคะ ขอบคุณมากๆ เลยคะที่เข้ามาชม

ส่วนเรื่องที่จะตามรอยป้า ป้าไม่ว่าไรหรอก แต่ถ้าตามตูดป้า อันนี้ต้องทำใจอย่างยิ่งอะ เพราะป้าไม่เคยซักกุงเกงยีนส์เลยอะ อืมๆๆ แบ่งๆ กันดมนะ

.......................

เบื้องหลังอีกภาพ ไม่ค่อยมีใครชอบข้างหลังกันนะ

บนเกาะยังมีช็อปเปอร์ยักษ์มาวางโชว์ไว้ด้วยคะ ถูกใจท่านชายทั้งหลาย



คันนี้หลายตังค์อยู่อะ ถ้าเป็นป้านะ ไม่มีวันซื้อหร็อก ป้าเอาเงินมาเที่ยวใรอบโลกดีกว่า


มีประวัติบอกไว้ด้วยนะ มีประะานาธิปดีบางท่านได้ข่มขืน เฮ่ยๆๆ ไม่ใช่ซะหน่อย ได้ทดลองขี่ในเหตุการณ์สำคัญบางอย่างซะด้วยสิ

มาถึงที่นี่แล้ว ต้องรุ้รายละเอียดของเทพีเสรีภาพกันหน่อยคะ


บอกทุกอย่างให้เราตะลึงกับความใหญ่โต ที่ป้าชอบมากที่สุดคือ ดั้งของหล่อนอะ ยาวตั้งเมตรครึ่ง ชิ ชิ ชิ ป้าว่าจะขอแบ่งมาเสริมดั้งของป้าบ้างสักนิดหน่อย ที่มีอยู่มันใส่แวนไม่ได้เลยอะ เสียดาย Dior ที่ไปถอยมาจริงๆ

เดินรอบเกาะแล้วชักเริ่มหิว ด้านหน้าของ tourist information มีร้านอาหารที่น่าจะมีเพียงร้านเดียวของที่นี่ มีเก้าอี้ให้นั่งมากมายหลายตัว


ป้าเลือกนั่งตัวที่คิดว่าชมวิวได้ดีที่สุด จากนั้นค่อยๆ ล้วงเป้ แทน แท้น แท่น แทน ป้าควักมัฟฟินสุดโปรดออกมากินพร้อมองุ่นไร้เมล็ด หรอยได้แรงส์อะ


แหมๆๆๆ นึกว่าป้าจะเวอร์สั่ง breakfast มาฟาดซะแล้ว นั่งเรื่อยเปือ่ยอยอู่นานมาก คนมาที่นี่เยอะจริงๆ ดูจากเรือสิ ถ้าล่มขึ้นมา ป้าว่าบริษัทประกันมีเซ็งแหง่มๆ

บรรยากาศน่านั่งไม่ใช่น้อย แต่นั่งได้ไม่นานหรอก ไม่มีคนหล่อผ่านตาเลยเหรอป้า


ระหว่างที่กำลังมันส์กับมัฟฟินไอ้นกเฮงซวยดันมาขี้ใส่หัวป้าพอดีเป๊ะ ชะ ชะ ชะ หยาบคายนัก แถมตอนที่ขี้ใส่หัวดันมีคนหันมาเห็นพอดีเลยอะ เซ็งจริงๆ



ป้าเลยต้องหอบผ้าหอบผ่อนขึ้นเรือกันอีกครั้งโดยมีเป้าหมายที่ ELLIS ISLAND นะเอง  อยากไปดูสิว่า museum ที่นี่มันสุดยอดจริงปะ

ภาพสุดท้ายก่อนลา แอบมีอาวรณ์นิดหน่อยอะ เพราะยังอยากได้ภาพถ่ายมากกว่านี้


นั่งเรือไม่น่าจะเกิน 20 นาที ก็มาถึง ELLIS ISLAND เกาะเล็กที่มากด้วยเรื่องราวของประวิติศาสตร์อเมริกา โดยเฉพาะนิวยอร์ก



ขึ้นจากเรือปั๊ปมาเจออาคารสวยๆ ที่ครั้งหนึ่งใช้เป็น immigration กักขังคนนับหมื่นชีวิตเพื่อรอการตรวจคนเข้าเมืองแล้วเปลี่ยนสัญชาติเป็นอเมริกัน

ถึงแล้วจ้า ELLIS ISLAND

ตัวตึกสีน้ำตาลที่เห็นในภาพคือ immigration ในอดีตนะคะ ปัจจุบันยังเก็บร่องรอยแห่งความเศร้าโศกเอาไว้ครบครัน


เมื่อเข้าไปถึงข้างในจะมีภาพถ่ายขาว-ดำเก่าๆ เล่าเรื่องราวของการเดินทางข้ามโลกเพื่อมาตั้งรกรากันที่นี่ เห็นแล้วอึ้งจริงๆ คะ รวมทั้งยังมีข้าวของที่เป็นของจริงวางโชว์ไว้ด้วยนะคะ ไม่น่าเชื่อว่าจะเอากันมามากมายขนาดนี้ คงลำบากไม่ใช่น้อยเลยคะ

สมบัติมากมายที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง เพราะความฝัน ความยากลำบากของแผ่นดินเกิดแท้ๆ มันจึงได้เดินทางมาที่นี่


หลายคนที่เป็นเจ้าของของสมบัติเหล่านี้ต้องตายตั้งแต่ยังไม่ได้เหยีบผืนแผ่นดินอเมริกาเลยทีเดียว



บางคนโดนกักขังอยู่ที่เกาะแห่งนี้และเสียชีวิตที่นี่ ก่อนจะเห็นว่าเมกามันคือเมืองแห่งความหวังจริงหรือ มีผู้เสียชีวิตที่นี่นับหมื่นชีวิต แต่เชื่อไหมว่า ณ เวลานั้น ไม่มีใครกลัวความตาย



เพราะหากว่ายังยืนอยู่ที่ผืนแผ่นดินตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น โปแลนด์ แดนสงครามพวกเขาก็ต้องตายอยู่ดี การอพยพจึงเป็นทางเลือกเดียวที่ยังไปด้วยความหวังว่าจะต่อลมหายใจสุดท้ายให้กับพวกเขา

ไม่แปลกเลยที่เมกาในวันนี้จึงมีคนหลายเชื้อชาติ


ก่อนที่จะมาที่นี่ เมกาในความฝันของป้าคือ แดนคนหล่อ อิ อิ อิ ฝรั่งขาวๆ หุ่นดี เห็นแล้วชื่นหัวใจคนวัยทอง แต่ที่ไหนได้เมื่อขึ้นไปบนรถไฟใต้ดิน ป้าต้องตกตะลึงและแอบขำ ตูมาเมกาจริงเหรอวะเนี่ย ทำไมไม่มีฝรั่งตัวขาวๆ ให้ชื่นหัวใจเลยเนี่ย เห็นมีแต่ดำๆ คล้ำๆ คล้ายๆป้าทั้งนั้นเลย


ไม่น่าเชื่อว่ารถไฟทั้งตู้น่าจะทุกผู้โดยสารได้ 200 คน ป้าแอบดูอย่างละเอียด ใช้เรดาห์ด้วยปะป้า มีฝรั่งตัวขาวไม่เคยเกิน 10 คน เมกา นี่คือ เมกา ที่ไม่เหมือนกับความฝันของป้าเลยสักนิดเดียว

เมื่อข่าวเรื่อง COLUMBUS เจอแผ่นดินใหม่เผยแพร่ไปทั่วโลก

คนยากจนจากทุกมุมโลกเริ่มมีความหวัง คงต้องทอดทิ้งแผ่นดินเกิดกันเสียแล้ว เบื่อเต็มทีกับไฟสงครามและความยากจน


หลายคนเห็นช่องทางทำกิน เลยเกิดบริษัทจัดพาคนเหล่านี้มายังประเทศอเมริกา มีบริษัทเดินเรือหลายบริษัทที่ดำเนินกิจการเหล่านี้ นำผู้ต้องการย้ายถิ่นจากทั้งในยุโรป และเอเชียกลาง เอเชียไกลอย่างอินโดนีเซีย เดินทางมายังประเทศอเมริกา

การเข้าคิวรอขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองบน เกาะ ELLIS ISLAND จากภาพจะเห็นว่าแต่ละคนแต่งตัวกันเรียบร้อยมาก นี่คือ วัฒนธรรมของพวกเขา แต่ความจริงแล้วคนกลุ่มนี้ยากจนมาก

เนื่องจากมีผู้อพยพจำนวนมาก และแต่ละลำเรือเดินทางมาไกลครึ่งโลก คนเหล่านั้นต้องผจญทั้งความยากลำบาก โรคภัยไข้เจ็บมากมาย ที่ ELLIS ISLAND จึงมีมิชชันนารีรวมทั้งหมอคอยให้การรักษา


สิ่งที่ป้าเองไม่เคยทราบมาก่อนเลยคือ ผู้อพยพจะต้องแยกระหว่างชาย-หญิงคะ ไม่ได้พักร่วมกัน เด็กๆจะอยู่กับแม่ ผู้หญิงทั้งหมดจะถูกจับโกนหัวล้านทุกคน!!! ส่วนเหตุผลจำไม่ๆด้แล้วคะ มีภาพถ่ายไว้ด้วยคะ โดนเกรียนผมจนเกลี้ยงเลยคะ


และทุกคนต้องรออยู่บนเกาะบางครั้งมากกว่า 6 เดือน บางคนรอจนถึง 1 ปีก็ไม่ได้เหยียบนิวยอร์กเลยคะ รอจนเสียชีวิตไปเป็นจำวนมาก  ขั้นตอนตรวจคนเข้าเมืองเข้มงวดมาก เพราะฉะนั้นตอนนี้ใครไปขอวีซ่าเข้าเมกาอย่าได้บ่นเลย เพราะเขาตรวจเข้มมาตั้ง 200 ปีมาแล้วอะ อิ อิ อิ


อืมๆๆๆ แต่ไม่แน่นะ เศรษฐกิจเมกากำลังย่ำแย่ เงินขาดสภาพคล่องอย่างยิ่ง ป้าว่าตอนนี้เขาปล่อยเข้าหมดแระ เพราะเขาจะดูดเงินจากนักท่องเที่ยวอย่างเราๆ ไง

ส่วนชั้นที่ 2 คือ highlight ของที่นี่คะ ไม่ควรพลาดอย่างยิ่ง ถ้ามีเวลาควรจะอยู่ทั้งวันเลยคะ ไม่ต้องห่วงเรื่องเบนซินหรือดีเซล ที่นี่มีร้านอาหารอย่างดีให้คุณได้ลิ้มลองแน่นอนคะ บรรยากาศดีซะด้วย ส่วนเรื่องราคาเราไม่คุยกันอยุ่แล้ว เพราะมีแค่ร้านเดียว ขายถูกก็เวอร์แล้วอะ



ชั้น 2 แบ่งเป็นห้องย่อยๆ หลายห้องมาก มากจริงๆ ชมไม่หวาดไม่ไหวเลยคะ แต่ละห้องน่าสนใจทั้งนั้น เล่าตั้งแต่การเจอเมกา การอพยพผู้คน 12 ล้านคนมาตั้งรกรากที่นี่


ห้องที่น่าสนใจคือ ห้องที่แสดงหนังสือเดินทางของคนที่อพยพนะคะ ปผ้าเห็นหลายๆ คนมาตามหาญาติที่นี่ด้วยคะ เขาเก้บรักษาไว้อย่างดีเลยคะ ต้องขอปรบมือให้จริง


หลายๆ ห้องมีภาพถ่ายที่น่าชมมาก ชมแล้วน้ำตาซึมจริงๆ คะ คุณต้องไปเห็นด้วยตัวเองแล้วคะ ป้าอาจจะเวอร์นิดนึง แต่เรื่องจริง ป้าชอบภาพถ่ายขาว-ดำ มาก และภาพที่วางโชว์ที่นี่มันสุดยอดจริงๆ คะ


ส่วนที่สำคัญของชั้น 2 คือ ในอดีตครั้งที่ยังเป็น imagration นั้น ชั้น 2 ทั้งหมดถูกใช้เป้นห้องนอนของผู้อพยพ ลองคิดดูสิคะว่า กว่าหมื่นชีวิตต้องมาใช้ชีวิตด้วยกันที่นี่เป็นเวลานับปีมันทรมานขนาดไหน มันคับแคบมากจริงๆ ทั้งกิน นอน หุงหาอาหาร ทุกอย่างเกิดขึ้นที่นี่ และที่สำคัญหลายๆ คนตายไปต่อหน้าต่อตา มันเศร้าจริงๆ



ภาพนี้ถ่ายจากชั้น 2 ลงมาคะ

พื้นที่เท่านี้จริงๆ ที่มีผู้คนนับหมื่นชีวิตเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ก่อนเห็นผืนแผ่นดินเมกา ดินแดนใหม่ที่มีความหมายว่า เสรีภาพ

มาชมภาพถ่ายบางภาพเป็นภาพใบหน้าของผู้ที่อพยพมาตั้งรกรากกันที่นี่



เห็นแล้วอย่าเพิ่งคิดว่าเป็นภาพยอดฮิตจาก National Geographic นะคะ แค่บังเอิญคล้ายนะคะ

ต้นสกุลของชาวมุสลิม

จำนวนของผู้อพยพจากส่วนต่างๆ ของโลกมายังเมกา

ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าแผ่นดินใหม่ดีกว่าจริงหรือ เขาเหล่านี้อาศัยเพียงโชคชะตาเท่านั้นเอง

เรื่องราวของชาวจาไมกาที่แอบมีความหวังว่า เมกาคือความหวังใหม่ คือชีวิตใหม่ที่ดีกว่า

ลาทีความยากจนและสงคราม

ภาพนี้สะท้อนในหัวอกจริงๆ เพราะคำบรรยายภาพเขียนไว้ว่า พวกเขายืนรอคิวกันอย่างนี้ถึง 6 เดือนโดยหวังเพื่อให้ได้รับหนังสือเดินทาง ถ้าจำไม่ผิดภาพนี้ถ่ายที่โปแลนด์คะ ใครชัวร์ช่วยมายืนยันหรือแก้ไขข้อมูลด้วยคะ

อีกหนึ่งคนที่เชื่อว่าเมกาคือบ้านใหม่ของเธอ

ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าเขาได้เหยีบอเมริกาหรือไม่

มีอีกห้องจะแสดงโบรชัวโฆษณาการเดินทางมายังเมกา มีทั้งโบรชัวจากบริษัทเรือ รวมทั้งนายหน้าช่วยจัดการขั้นตอนต่างๆ  


ภาพนี้บอกชัดเจนว่าจะขึ้นฝั่งกันที่ NEW YORK

ส่วนนี่ของบริษัท RED STAR LINE คะ ขึ้นฝั่งที่ NEW YORK เช่นกันคะ

ภายในห้องเดียวกันมีตัวอย่าง passport ด้วยคะ

คนนี้มาจากอังกฤษนะคะ สังเกตได้จากคำว่า Great Britain นะเอง

ตามอ่านจนทันคุณครูกาญจน์แล้วจ้า  เที่ยงแล้วหยุดพักทานข้าวเอาแรงก่อน ดูแลสุขภาพด้วย จะได้มีแฮงไปเที่ยวที่ไหนที่ใจปรารถนาได้อีกหลายๆที่

ตามอ่านจนทันคุณครูกาญจน์แล้วจ้า  เที่ยงแล้วหยุดพักทานข้าวเอาแรงก่อน ดูแลสุขภาพด้วย จะได้มีแฮงไปเที่ยวที่ไหนที่ใจปรารถนาได้อีกหลายๆที่

กลางห้องเห็นคนมุงดูอะไรบางอย่าง ป้าเลยไปชะเง้อคุดูบ้าง



มีรองเท้าของทารกและเด็กเล็กๆ ที่เดินทางมาพร้อมกับครอบครัวเพื่อมาตั้งรกรากที่นี่ มีอยุ่ 5 สัญชาตินะคะ มีญี่ปุ่นด้วยคะ น่ารักมากเลย

ภาพถ่ายของ ELLIS ISLAND ในสมัยที่ยังใช้เป็นด่านกักกัน


ต้องยอมรับว่าอาคารแห่งนี้มันสวยจริงๆ เลยคะ แต่ประวัติศาสตร์กลับเศร้าใจยิ่งนัก  เชื่อไหมว่าเจ้าหน้าที่โหดร้ายมากด้วย อืมๆๆๆ จะเข้าดินแดนเขา ต้องเจอแบบนี้ละคะ

ตามอ่านจนทันคุณครูกาญจน์แล้วจ้า  เที่ยงแล้วหยุดพักทานข้าวเอาแรงก่อน ดูแลสุขภาพด้วย จะได้มีแฮงไปเที่ยวที่ไหนที่ใจปรารถนาได้อีกหลายๆที่

จากคุณ : นินจาไร้เงา(ผู้พี่) (นินจาไร้เงา)    
เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 12:04:10  

............................


โฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ป้านึกว่าไม่มีใครเข้ามานะเนี่ย ป้าแอบมาอัพเงียบๆ คะ  เดี๋ยวจะเลิกแล้วคะ ต้องไปอยู่เวรสักครึ่งวันนะคะ  ต่อกันอีกทีคืนนี้มั้ง

ขอบคุณหลายๆ เลยคะที่ส่งเสียงมาในวันที่เงียบเชียบ

...........................

อีกมุมของ ELLIS ISLAND

หญิงสาวชาวญี่ปุ่นก่อนที่จะถูกจับตัดหัว อ้าวๆๆๆ   ไม่ใช่ จับตัดผมที่เรียกว่า เกรียนผมนะคะจนหัวล้าน

ลำนี้มาจากไหนคงไม่ต้องบอกคะ


แต่ที่ป้าแอบสงสัยคือ อังกฤษยากจนด้วยเหรอในเวลานั้น หรือลี้ภัยสงครามก็ไม่อาจจะทราบได้คะ

โบรชัวของบริษัทต่างๆ มากมายจริงๆ คะ

หน้าด่านมีคำนี้เขียนเตือนไว้คะ

ป้าชมเพียงแค่ 1 ใน 10 ได้มั้ง เพระาความจริงแล้วมันมีหลายห้องมาก ล้วนแต่น่าสนใจทั้งสิ้น แต่ป้ามีปัญหาอะ คือว่าสมองป้ามันชักจะเล็กเกินไปเสียแล้ว


จำไม่ค่อยไหว เมื่อชมมากเกินไปจะเกิดความเครียดอย่างรุนแรง เกิดอาการอยากอ้วกมากเลย เครียดลงกระเพาะเลยคะ น้ำย่อยไหลทะลัก หิวมาก พยายามจะดื่มน้ำเพื่อให้น้ำย่อยเจือจาง แต่ไม่ได้ผลคะ

ป้าพยายามจะฝืนสังขารชมต่อไป เพราะคิดว่าพรุ่งนี้ก้กลับประเทศไทยแล้ว คงไม่มีโอกาสได้มาอีก น่าจะชมให้คุ้ม แต่ถ้าฝืนชมแล้วมีแต่ความทุกข์ มันจะไม่ประทับใจ


ห้องสุดท้ายที่ป้าเข้าชมคือ ห้องแสดงความเป็นอยู่ของผู้อพยพคะ มีหม้อ ชาม ไห กะละมังครบ เครื่องใช้เก่าๆ ที่ไม่น่าเชื่อว่าบางอย่างเหมือนบ้านเราเด๊ะเลยคะ  เมื่อหมดแรงจริงๆ  ป้ากลับลงมาที่ร้านขายของที่ละลึกคะ




ยืนยันได้ว่าหนาว เจ้าป้าต้องเอาเสื้อกันหนาวออกมาใส่

มีตุ๊กตาแบบรัสเซียขายด้วยคะ

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาา....สิบล้อมาแล้ว มาแบบแหกปาก ...ไม่เอาโหมดเงียบแล้วละ  รออยู่ 2 วัน ที่แท้คุณป้าไม่สบายนี่เอง ขอให้หายเจ็บหายไข้หายบวม เดินได้คล่องในเร็ววันนะคะ

วันนี้ drama + น้ำตาเอ่อนิดๆ  อ่านแล้วเศร้าตามไปด้วย.. ชีวิตนี่เลือก(ประเทศ)เกิดไม่ได้จริงๆ...

จะรอคอยชมผลงานตอนต่อๆไป นะคะ

กระทู้นี้ สะเทือนอารมณ์คนอ่านมาก

ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง หวังไปสู่สิ่งที่ดีกว่า

ปล เดี๋ยวจะไปตามอ่านอียปต์ต่อ

ขอบคุณมากค่า

เศร้าจริงๆ เสียดายไม่ได้ขึ้นเกาะ Ellis เพราะจะบินกลับในวันรุ่งขึ้นแล้ว เลยข้ามไป Brooklyn Bridge เลยดีกว่า



15 ตอนแล้ว ดีใจจังเจ้าป้าจะเขียนเมกาจบแล้ว แต่ว่าแนะนำให้เจ้าป้าไปอีกรอบดีกว่าคับ ติดใจประสบการณ์ระทึกใจรายวันของเจ้าป้าในนิวยอร์ค คาดว่าถ้าไปเมืองอื่นๆ คงมีเรื่องสนุกๆให้ชาวพันทิพได้อ่านต่อแน่ๆ


ปล. อย่าลืมทุบกระปุกซื้อ DSLR นะ เห็นบอกว่าอยากจะซื้อ ถึงแม้มันจะเทอะทะ แต่เราสามารถสั่งการมันได้ทุกอย่าง ให้ภาพออกมาตามเราต้องการ เจ้าป้าจะได้มีภาพงามๆตามใจเจ้าป้าเลยแหละครับ

ป้ากาญจน์...
แอบรีวิวตอนเช้า ผิดคาดเลย
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวเศร้าๆที่ Ellis Island
เพราะตอนที่ไปมัวแต่เดินขึ้นไปข้างบนเทพีคนสวย
อากาศมันหนาวจับจิตจับใจ
ไปยืนตรงขอบระเบียงหินด้านบน
แทบจะปลิวตามลม หัวฟูลงมาเลยละคะ
แถมมีฝนปรอยตลอด

ต้องของคุณนะคะที่มีข้อมูลมาฝากกันในวันที่แม้จะปวดเท้ามากมายก็ตาม
ซื้งและปลื้มนะคะป้ากาญจน์
จะตามรีวิวอียิปต์ต่อด้วยเลยจ้า

 
มีแอบนินทาหม่อมแม่ ปีหน้าเค้าไปแถวนั้น จะฟ้องหม่อมแม่ของป้านะ
รีบมารีวิวต่อ แล้วจะไม่บอก

มาต่อนะคะ เมื่อคืนเบี้ยวเพราะป้าปวดแผลมากเลยคะ พยายามจะนอน แต่นอนไม่หลับ ปวดระบวยจริงๆ หรือว่าป้าหลอน เหมือนมีหนอนเจาะเท้าป้าเลยอะ มีแต่คนพยายามบลิ้วให้ป้าไปหาหมอ แล้วเจาะซะเรยยย



ให้ป้าคลอดลูกดีกว่ามั้ง เจาะเท้านี่มันน่ากลัวมากเลยนะเนี่ย เหมือนมันจะเจ็บถึงกระดูกเลยอะ อาการทางจิตหรือเปล่าเนี่ย



หลายคนยกย่องให้ป้าเป็น idol เจ๋ง เก่ง เริ่ดส์ไรเงี้ย ตัวจริงๆ ของป้าบอกไม่อายอะ ป้ากลัวตายที่สุดในโลกเลย เป็นอะไรนิดหน่อยป้าถือเป็นเรื่องใหญ่โตหมด

คนอย่างป้านะ ไปโรงบาลร้องให้ลั่นทุ่งเลยอะ ป้าไม่อายหร็อก ป้าถือว่าการร้องให้คือการระบายความเจ็บที่ดีที่สุด ขนาดขาเน่านะ ป้าแหกปากร้องลั่นเลยอะ ระทวยเชียว บอกแล้วไง เจ๋งแต่เรื่องเที่ยว แต่กลัวตายที่สุดในโลก


ปีใหม่รถชน ป้าร้องซะ ร้องให้แล้วมันรู้สึกดีไง หายเครียดหน่อย ความจริงเมื่อาทิตย์ก่อนที่ไปโรงบาล แบบว่ามันอักเสบมากไง ป้าแกล้งร้องดังๆ ประมาณว่าป้าจะตาย ขอลัดคิวได้ปะ เชื่อมะ ไม่มีใครให้ป้าลัดคิวเลยอะ รอไป 30 คนเลยอะ เสียน้ำตาเปล่าๆ



น้ำหน้าอย่างงี้แหละ ร้องป่าแตกเลย

ร้านขายของที่ระลึกที่ ELLIS ISLAND ค่อนข้างน่าสนใจดีคะ มีหลายอย่างให้เลือก คนเยอะไปหน่อย ราคแพงมากแต่คุณภาพสินค้าค่อนข้างดีคะ



ออกจากร้านขายของที่ระลึกทางประตูเดียวกันกับร้านอาหารที่มีเพียงแห่งเดียวของที่นี่ แอบหันไปมองนิดหน่อย โอ้โห คิวยาวมาก อย่าได้คิดว่าจะกินอะไรเลย เพราะกว่าจะถึงคิวเราคงหิวตายพอดี


ป้าเดินดูรอบๆ เกาะตามทางเดินเล็กเลียบริมทะเล สุดปลายเกาะจะมีรั้วกั้นไว้คะ ไม่สามารถเดินจนรอบได้  และที่นี่มีกำแพงที่สร้างไว้โดยจารึกชื่อ ผู้อพยพทุกท่านที่มาขึ้นฝั่งที่นี่ มีนักท่องเที่ยวหลายท่านมาตามหาต้นตระกูลของตัวเองคะ


ป้าเองก็ไม่รู้ว่าท่านยายเคยมาแอบขึ้นฝั่งที่นี่ด้วยหรือเปล่า เพราะหม่อมมารดาไม่ได้เล่าอดีตให้ฟังอะคะ


เดินชมรอบๆ จนพอใจกลับมารอขึ้นเรือกลับเข้าสู่ฝั่งกันอีกครั้ง มาถึงท่าเรือ คิวยาวมาก เพราะเป็นช่วงเวลาพอดีที่คิดว่าหลายๆ คนคงจะเบื่อที่นี่แล้วเช่นกัน


เรือลำแรกเข้ามาจอด เศร้าอะ เหลืออีก 10 คนจะถึงคิวป้า เจ้าหน้าที่บอกว่า next boat เฮ่อๆๆๆ รอกันต่อไป เกือบ 40 นาทีถึงจะมีเรือมาเทียบออีกครั้งคะ


มีชื่อหม่อมยายไหมนะ

รอลงเรือลำถัดไป  คิวเริ่มว่างคะ เลยขอซะรูปนึง

ความจริงป้าแอบคิดแผนชั่วไว้ในใจอยู่หลายวันแล้ว เนื่องจากจะมีเรือจากนิวเจอร์ซี่มาที่นี่เหมือนกัน


เราสามารถทำตัวเนียนๆ เดินขึ้นเรือไปเลย ไม่ต้องซื้อตั๋วเพราะเขาไม่ตรวจตั๋วอีกแล้ว แค่นี้เราก็สามารถไปเที่ยวนิวเจอร์ซี่โดยไม่ต้องจ่ายค่าตั๋วรถไฟ หรือเหมาแท็กซี่ แค่ทำตัวเป้นสายลับขึ้นเรือลำนี้ไป เดินเล่นที่นิวเจอร์ซี่สักครึ่งวันแล้วกลับกับเรือเที่ยวถัดไปไรเงี้ย



แต่มีสาเหตุนะที่ป้าไม่กล้าทำชั่ว ป้าเป็นคนดีไง อิ อิ อิ ม่ายใช่ซะหน่อย ป้าไม่มีแผนที่นิวเจอร์ซี่  และที่สำคัญพรุ่งนี้ต้องกลับประเทศไทยแล้วไง ถ้าเกิดไปติดค้างอยู่ที่เจอร์ซี่ งานนี้ตกเครื่องแน่นอน  ถ้าคิดจะใช้แผนนี้เราต้องทำซะตั้งแต่วันแรก ๆ ที่ไปถึงที่นี่คะ รับรองประหยัดเยอะ ป้าไม่ได้ขี้โกง แค่อยากประหยัดเท่านั้นเองอะ

กลับมาถึงฝั่งนิวยอร์กอีกครั้ง เดินสำรวจรอบๆ Battery park เป็นการอำลา เพราะคงไม่ได้มาที่นี่อีก มาเจอโชว์ อืมๆๆที่นี่มีอะไรให้ดูตลอดเวลา บางอย่างก็เจ๋ง บางอย่างก็ธรรมดามาก แต่มีคนหยุดยืนดูเสมอคะ



แผนการต่อไปคือ ป้าจะเดินเลียบริมทะเลด้าน west side ย้อนกลับไปทาง up town เป็นการร่ำลา MANHATTAN แบบจริงจังซะที


โก้งโค้ง

ป้าไม่กล้าไปจ้างวาด เพราะป้าทยอมรับความจริงไม่ได้อะ เดี๋ยวเขาถามว่าจะเอาภาพจริงหรือภาพเหมือน มันจะลำบากใจกันเปล่าๆ คะ ดอกไม้บานเต็มที่เลยคะ ไม่รู้ว่าบานเพื่อร่ำลาป้าอะเปล่า เฮ่อๆๆๆ  ไม่อยากกลับเลย

คุณ Coffee Blended

ป้าอยากได้มากเลยคะไอ้กล้องตัวโตๆ คนอื่นเขาไม่ชอบกัน แต่ป้าชอบ จะได้ดูว่ามืออาชีพไง แต่ความจริงป้าใช้ไม่เป็นหร็อก  ถ้าหนังสือได้ออกจริงๆ สักเล่ม รับรองป้ายอมตัดใจซื้อแน่นอนคะ


ส่วนเรื่องที่จะไปเมกาอีกไหม ป้าเองค่อนข้างมั่นใจในความรวยของตัวเองอะนะ อิ อิ อิ ประเทศนี้ได้ต้อนรับแขกผู้มีเกือ-กอย่างป้าอีกแน่นอนคะ อาจจะไม่ใช่นิวยอร์ก เมืองไหนต้องดูกันต่อไป เพราะป้าจะข้ามฝั่งไปอาร์เจนบ้าน Messi กิ๊กป้านะคะ


ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจคะ


.....


ทางเดินสุดสวยของ Battary park คะ จริงแอบเสียดายนะคะ ไม่อยากกลับตอนนี้เลย เพราะเป็นช่วงที่ดอกไม้กำลังบานเต็มที่นั่นเองคะ

ป้าเดินทั้งด้านริมทะเลสลับกับเดินตามถนนเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศคะ


เจอป้ายบอกทางไป BROOKLYN BRIDGE ที่ทำเอาป้าเกือบจะเดินตามเลยคะ เพราะความจริงแล้วอยากเห็นสะพานแห่งนี้ยามค่ำคืนมากคะ จะสวยขนาดไหนนะ  แต่เนื่องจากมันเป็นทางสำหรับจักรยานนะคะ ป้าไม่แน่ใจว่าเขาให้คนขึ้นไปเดินหรือเปล่า เลยไม่กล้าเสี่ยงคะ

บางส่วนของ park ริมแม่น้ำ HUDSON คะ แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็น park เล็กๆ เท่านั้นเองคะ บางช่วงมีร้านอาหารบรรยากาศดีๆ ให้นั่งทานพร้อมกับชมวิวของแม่น้ำ HUDSON  ด้วยคะ

อย่าทะลึ่งคิดว่าป้าทำนมหล่นนะ


ภาพนี้มีชื่อคะ The eyes แต่ป้าเองแอบคิดว่าทำไมเขาเอานมมาวางเกะกะเนี่ย อิ อิ อิ

รูปปั้นก็มีนะคะ สีดำตัดกับสาีเขียวขจีของสนามหญ้าโดดเด้งจริงๆ คะ



ป้าเองแอบตรวจสอบความปลอดภัย มียามเปล่าวะเนี่ย ขอหลับซักงีบเหอะ น่านอนจริงๆเลยอะ

กระทู้นี้ สะเทือนอารมณ์คนอ่านมาก

ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง หวังไปสู่สิ่งที่ดีกว่า



ปล เดี๋ยวจะไปตามอ่านอียปต์ต่อ

ขอบคุณมากค่า

จากคุณ : jasssilp    
เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 54 14:18:08  

.................

ตอนที่ไปชมด้วยสองตา รู้ศึกเศร้าจริงๆ คะ เพราะมันโหดร้ายมาก แถมภาพถ่ายยังเป็นขาว-ดำอีกด้วย ยิ่งส่งอารมณ์เลยคะ ป้าว่าใครที่ชื่นชอบภาพถ่ายเป็นพิเศษ ที่นี่เหมาะมากคะ บางห้องมีภาพยนตร์ฉายด้วยนะคะ ภาพของสงคราม ภาพของการอพยพ เห็นแล้วอึ้งจริงๆ คะ มีภาพยนตร์หลายตอนเลยคะ ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ความจริงไม่น่าจะเรียกว่าภาพยนตร์คะ เป็นภาพเคลื่อนไหวของเหตุการณ์จริงๆนะคะ


ขอบคุณมากคะที่ติดตาม รอรับของที่ระลึกที่บ้านด้วยนะคะ ต้องลุ้นเองนะคะว่าคืออะไร!!!

.................


ทางเดินเลียบทะเล

จุดชมวิวแอนด์จีบกันแถวๆ TRIBECA คะ ซึ่งจะอ่าวเล็กให้เรือยอร์ชมาจอดนะคะ

คุณอ้อยคะ ไปครั้งนี้ต้องขึ้น ELLIS ISLAND ให้ได้นะคะ เราจะรักเมกามากขึ้น และที่ใครๆ บอกว่าเมกา no culture มันจะไม่จริงอีกต่อไปคะ

.............................


ความสดชื่น ณ ทางเดินเลียบทะเลด้าน west side คะ ฤดูสปริงนี่ต้องยอมรับว่าสวยมาก สดชื่นจริงๆ ที่สำคัญมีดกทิวลิปเยอะมากคะ ดูภาพต่อไปคะ

ยืนยันด้วยภาพนี้คะ ส่วนด้าน east side ไม่ค่อยมีสวนสวยๆ ไม่ค่อยมีการตกแต่งเท่าไหร่คะ เป็นย่านคนจนซะมากกว่าคะ ป้าเลยชอบ west side มากกว่าเยอะเลยคะ

มาถึงเมกาจะไม่กินสตาร์บัคสักแก้วเหรอป้า


ป้าเลยแวะสั่งกาแฟเย็นที่ TRIBECA  เชื่อไหมว่าไม่มีใครเข้าใจที่ป้าพูดเลย ป้าต้องการกาแฟเย็นปั่นนะ มาดูว่าเจ้าป้าสั่งว่าอะไร

Can I have cold coffee, shake ด้วย ปั่นนะ ป้าทำมือท่าปั่นกาแฟก็แล้ว พยายามบอกว่า shake  shake   shake   shake ทำท่ากวนหยีให้ดูด้วยอะ เผื่อว่าเขาจะเข้าใจว่ามันคือการปั่น!!!


ไม่มีใครเข้าใจเลยสักคน พนักงานมารุมป้ากันทั้งร้านเลยอะ แต่ละคนตาเหลือก ตกใจกับคำว่า  shake  shake  shake มากเลยอะ คำนี้มันไม่ได้แปลว่า ปั่นเหรอ เท่าที่ป้าเรียนมามันแปลว่าปั่นไม่ใช่เหรอ


ถึงตอนนี้ป้าก้ยังไม่รู้เลยว่ากาแฟปั่นภาษปะกิตเขาพูดว่ายังไง ใครรู้บอกป้าที หนหน้าป้าจะได้กินกาแฟปั่นที่เมืองนอกซะที


หลังจากหมดปัญญาจริงๆ ป้าต้องจำนวนรับกาแฟเย็นขมปี๋แก้าเท่าขวดเหล้าขาวมาฟาดไปแบบเซ็งๆ ความจริงมีคนซื้อก่อนหน้าป้านะ ไอ้หนุ่มคนนี้สั่งสิ่งที่ป้าต้องการเลยอะ ป้าเงี่ยหูพยายามจะฟังว่าเขาพูดว่าอะไร ฟังไม่ทันจริงๆ


พอจะบอกพนักงานขายว่า ไอเอาเหมือนไอ้คนนั้นนะ ไอไม่รู้หรอกว่าเรียกว่าอะไร ไอ้คนนั้นก็ดันรีบเดินหนีไป เฮ่อๆๆๆ เมื่อยมือจริงๆ

เมื่อได้แล้วจะช้าอยู่ทำไม หาที่นอนดื่มกาแฟดีกว่า สนามหญ้าสวยขนาดน้ มีคนสวยล้มตัวลงไปนอนถือว่าเป็นเกียรติอย่างมากเลยอะ

ป้าเที่ยวเกาะEllis ซะละเอียดเลยนะ แต่ท่าทางจะหิวนะครับเลยเอาอาหารที่ร้านบนเกาะมาฝาก

เอาเมนูไปก่อน

จานแรก

จานที่สอง

จานที่สาม กินกันให้จุกไปเลย

เรื่องกล้อง ป้าน่าจะเหมาะกับกล้องตัวเล็ก ๆ พวก mirrorless หรือ micro 4/3 มากกว่า dslr ตัวใหญ่ ๆ นะครับ คุณภาพดี แต่ขนาดเล็กและน้ำหนักเบากว่ากัน เหมาะกับการเดินทางมาก ขอแนะนำรุ่นใหม่กำลังจะออกเลย โอลิมปัส E-P3 , E-PL3, E-PM1 มีสามรุ่นให้เลือกตามงบประมาณ

Note : แก้ไขรุ่นกล้องให้ถูกต้อง

หลับไปนานมาก ตื่นมาอีกทีเกือบจะมืดแล้วอะ ป้าเลยเดินกันต่อไป ชมความสวยของเมืองนี้อย่างอาลัยอาวรณ์



ถามว่าจริงๆ แล้วป้าคิดถึงบ้านอะเปล่า ต้องตอบความจริงว่า ลึกๆ ป้าอยากกลับบ้านมากเลย ป้าอยากไปหาหม่อมพ่อ อยากเอาลีวายส์ที่หม่อมพ่ออยากได้ไปให้กับมือ


สัจธรรมมันมีจริงนะ เมื่อนานมากแล้ว เด็กหญิงกาญจนาอยากได้ไม้อัดมาทำงานส่งครูวิชาศิลปะ ชายที่ชื่อว่าเป็นพ่อ รีบนั่งรถเข้าเมืองไปหาซื้อไม้อัดผ่นนั้น ไม่มี ไม่มีขายแม้แต่ร้านเดียว ชายคนนี้นั่งรถต่อไปที่ทุ่งสงเพื่อหาไม้อัดให้ลูกสาว ไม่มีขายที่ทุ่งสง ชายคนนี้นั่งรถต่อไปจนถึงเมืองตรังเพื่อซื้อไม้อัดเพียงแผ่นเดียวให้ลูกสาวสุดที่รัก


เขากลับมาบ้านเกือบเที่ยงคืนด้วยความทุกข์ใจอย่างยิ่งที่ลูกสาวไม่มีงานส่งครู


เหตุการณ์กลับกัน เดือนธันวาคม 2553 ชายคนนี้บอกลูกสาวว่า พ่ออยากได้ลีวายส์จัง เอาตังค์ไปนะซื้อให้พ่อหน่อยนะ เวลาผ่านไปครึ่งปี เงินถูกใช้ไปหมดแล้ว พ่อก็ยังคงรอลีวายส์ตัวนั้นต่อไป  เรื่องของพ่อสำคัญน้อยกว่าเรื่องของลูกเสมอ นี่คือเรื่องจริง!!!



และวันนี้ 26 เมษายน ลูกสาวเดินเตร่ๆ หาความสุขใส่ตนจนเต็มอิ่ม อยากกลับบ้านมาก อยากเอากางเกงยีนส์ที่พ่อต้องรอถึงครึ่งปี กว่าจะได้มันมา  นี่คือเหตุผลเดียวที่อยากกลับบ้านมาก เรามักจะนึกถึงคนอื่นเสมอ จะซื้ออะไรฝากเพื่อนดีนะ คนเลี้ยงหมาต้องให้พิเศษหน่อย แต่ดันลืมคนที่เลี้ยงเรามาซะได้


อืมๆๆๆๆ ดรามาหน่อยนะ แค่อยากบอกว่า อยากกลับบ้านมาก แต่อีกอารมณ์คือ ไม่อยากกลับ อยากอยู่ที่นี่ ที่นี่ยังมีอะไรมากมายให้ค้นหา แต่คนเราหนีความเป็นจริงไปไม่ได้หรอกนะ

คุณ toytrip ขอบคุณสำหรับเมนูนะคะ กินแล้วมะเร็งจะถามหาป้าไหมเนี่ย???

ต้องบอกความจริงกันว่าจริงๆ แล้วป้ารักสุขภาพมาก ป้าไม่ทานอาหารประเภทนี้เลย โดยเฉพาะของทอด มันฝรั่งนี่เกลียดมากเลยคะ เวลาเข้าร้านอาหารฝรั่งจะหงุดหงิดมาก เพราะว่าป้ากระแดะอะ พอเห็นมันฝรั่งแล้วอารมณ์เสีย แหะๆๆๆ เพราะป้าคุ้นเคยแต่หัวมันหมกอะนะ


ราคาแพงนะคะ วันนั้นหิวมากจริงๆ ป้ากินน้ำไปหลายโอ่งยังไม่หายหิว แอบยเข้าไปดูเหมือนกัน ไม่ได้เมินซะทีเดียว แต่อย่างที่บอกนะคะ ไม่ค่อยชอบกินแบบทอดๆ นะคะ เลยต้องเมินไปแล้วไปควักมัฟฟินมากินต่อนะคะ


ส่วนกล้องที่จะแนะนำ แอบกระซิบราคาป้าด้วยนะคะ เกิน 25000 บาท ป้าเป็นลมแน่ๆ คะ  ป้าชอบถ่ายภาพดอกไม้มาก เลยอยากได้กล้องที่รองรับฟังก์ชันนี้นะคะ


........


ต้นอะไรไม่รุ้คะ แปลกดี

ป้ากาญจน์จ๊ะ..ภาพดอกไม้สีเหลือง
คาดว่าเป็น Daffodil
เค้าชอบดอกไม้นี้มาก
เป็นดอกที่เห็นครั้งแรกสุด
เมื่อตอนไปอังกฤษยามสาว..สาว..

คืนสุดท้ายที่ป้าอยู่ที่นั่น
มีร้องไห้ร้องห่มเหมือนตอนไปรพ. ไหมอ่ะ
แอบดีใจแทนท่านพ่อนะ
ลูกสาวคนดีหอบยีนส์ลีวายมามอบให้ซะที

ป้าซอกซอน MANHATTAN เข้าซอยนั้นออกซอยนี้ พยายามจะเดินให้ได้มากที่สุด เก็บภาพให้มากที่สุด แต่คงไม่มากไปกว่าที่เมมโมรี่จะเก็บได้



เจอร้านขายหมาด้วยคะ ความจริงอยู่ที่นี่ตั้งนานไม่เคยเห็นร้านขายหมาเลยคะ ทั้งที่เห็นว่าชาวนิวยอร์กมีหมากันแทบทุกคนเลยคะ ป้าเองแอบสงัสยเขาซื้อหมากันที่ไหนเนี่ย



ร้านขายหมาที่นี่สะอาดมาก สะอาดกว่าโรงบาลบางแห่งของบ้านเราอีกคะ ป้าเองเลี้ยงหมา เสียค่าจ้างเลี้ยงหมามาหลายหมื่นทุกครั้งที่หนีไปแร่ดส์  ป้าเข้าร้านขายหมาแบบไม่ต้องลังเล เปล่าๆ   ป้าไม่ได้อยากจะซื้อหมาตัวใหม่ ราคาหมาที่นี่เหยียบแสน เอาเงินไปอาร์เจนดีกว่ามั้ง



ป้าแกล้งทำเป็นเลือกซื้อขนมหมานะ พอไม่ให้น่าเกลียดกันเกินไปนะคะ จากนั้นป้าก็สอดส่ายสายตา อยากรู้ละสิว่าป้ามองหาอะไร



แท้น แท่น แท้น ป้าหาส้วมอะ เจอห้องอาบน้ำหมา ทันทีที่ป้าเปิดประตูเข้าไป พนักงานรีบนำมาเสนอทันทีคะ จะอาบน้ำหมาเหรอครับ ห้องอาบน้ำสะอาดมาก ยินดีบริการครับ แหะๆๆๆๆ มองป้าเป็นหมาซะนี่


ป้าต้องอ้อมแอ้ม ขอใช้ส้วมหน่อยเดะ ปวดเยี่ยวอะ ไม่มีหร็อกหมาเหมออะ ขอเยี่ยวแป๊ปเดียวเอง ได้ปะ  พนักงานทำหน้าเหวอเลยอะ



นี่มันห้องอาบน้ำหมานะ มะเป็นไร ไอทำได้ ไอมีวิธีของไอ เรื่องเล็ก อย่าได้กังวล thank you เด้อ



สบายตัวแล้วก็ชมเมืองกันต่อคะ วันนี้เดินผ่าน NEW YORK TIMES อีกครั้ง แหมเปิดไฟซะยังกะผลิตกระแสไฟฟ้าได้เองเลยอะ เชื่อแล้วอะว่ารวยจริง เห็นตึกนี้แล้วป้าอยากเป็นนักข่าวบ้าง คุณสมบัติของป้าน่าจะผ่านโล้ดดดด  เพราะป้าชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอะ


ห้องอาบน้ำหมา

NEW YORK TIMES  จะโดนฟ้องเหมือนสำนักพิมพ์ดังจากอังกฤษเปล่าหนอ

ก่อนที่จะจเอร้านขายหมา ป้าเองพยายามเดินหาส้วมอยู่นานมาก

จนมาเจอสถานที่แห่งหนึ่งที่หน้าบ้านเขียนไว้ประทับใจมาก


สวนส่วนตัว เชิญเข้าชมได้คะ เขาภูมิใจจะนำเสนอสวนเล็กๆ สวยให้ใครก็ได้ที่เดินผ่านมาแวะเข้าไปนั่งเล่น ถ่ายภาพ หรือจะพักผ่อนตามแต่ท่านต้องการ



ปกติทั่วไปเราเจอแต่บ้านที่ปิดประตูรั้วซะแน่นหนา แถมยังปล่อยหมาตัวโตมาอาละวาดอีกด้วย ฝันเหอะว่าจะได้เข้าใกล้รั้ว แต่บ้านหลังนี้ยินดีนำเสนอจริงๆ



ดอกไม้บานเต็มสวนเลยคะ ปลูกและดูแลอย่างดีเลยคะ ขอชืนชม ลองถ้าเจ้าของบ้านเขียนไว้อย่า private ป้าแกไม่ชมอย่างงี้หร็อก ด่าเช็ดเลยมั้ง


ภายในมีส้วมนะ อิ อิ อิ แต่ปิดคะ ป้าเลยต้องเก็บของเสียจนไปถึงร้านขายหมานะแหละคะ

บางมุมคะ เป็นทางเดินที่ลอดใต้ต้นซากุระคะ

ภายในสวนแห่งนี้เช่นกันคะที่มีดอกทิวลิปสีม่วง

ร้านฟาสต์ฟู้ดที่โน่นก็มีเมนูของทอดเยอะครับ ผมก็พอจะทานได้ถึงจะไม่ชอบเท่าไรนักเพราะมันเลี่ยน

ราคากล้อง เลือกตามงบประมาณได้เลย

E-P3    + เลนส์ 14-42mm                    ราคาศูนย์  29,990 บาท
E-PL3  + เลนส์ 14-42mm + 40-150mm ราคาศูนย์  27,990 บาท
E-PL3  + เลนส์ 14-42mm                     ราคาศูนย์  21,990 บาท
E-PM1 + เลนส์ 14-42mm                     ราคาศูนย์  18,990 บาท

กล้องพวกนี้มีโหมดมาโคร ถ่ายดอกไม้ได้สวย แถมมี Art Filter แต่งภาพให้เสร็จในกล้องได้เลย ใช้แล้วสนุก ต้องไปลองเล่นลองจับที่ร้าน หลาย ๆ ครั้งก่อนตัดสินใจ จะได้รู้ว่าตัวไหนที่ถูกใจ

เอาเบื้องหลังของเทพีเสรีภาพมาฝาก

หลังจากโซซัดโซเซอยู่นานมาก ป้าจบค่ำคืนนี้ที่ TIME SQUARE ไหนๆมาถึงแล้ว และจะกลับแล้วด้วย ขอเมาแสงสีเป้นค่ำคืนสุดท้ายในนิวยอร์กซะหน่อย


วันนี้ TIME SQUARE คึกคักมากเลยอะ สงสัยรู้ว่าป้าจะกลับบ้านมั้งเลยคึกคักเป้นพิเศษ


เมื่อป้ามาถึงมันมืดสนิทแล้วคะ ก่อนจะถึงจุดไคลแม็กซ์ ป้าเดินเข้า TIME SQUARE  จากถนนสายหนึ่งจากฝั่ง west side ระหว่างที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับแสงสีที่ชวนให้เสียคนอย่างยิ่ง ป้าได้ยินเสียงตะดกนดังมาก


สวัสดีครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ สาวไทย น่ารัก


นั่นว่าแล้วเชียว สาวไทยอยู่ที่ไหนสวยน่ารักซำเหมอ มีหนุ่มๆ แกงค์ใหญ่เลยอะ ตะโกนซะดังเชียว แบบว่าภูมิใจมากที่สามารถระบุสัญชาติของป้าได้ ประมาณนั้นเลยอะ


เนื่องจากเห็นว่าสถานการณ์ไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างใด ป้าเลยเอามั่ง สวัสดีคะ แหม่นแล้ว สาวไทยจ้า สาวไทย มาเที่ยวนิวยอร์กนะพี่เหอ


อืมๆๆๆๆ สวยเป็นเอกลักษณ์จริงเรา วันนี้มาแปลกปกติจะถูกทักว่าเป็นสาวปินส์


bus terminal ลืมชื่อเต้มแล้วคะ

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณ toytrip


ภาพนี้บาดตาป้ามากเลยคะ มันได้ทำร้ายจิตใจป้าอย่างยิ่ง ไม่รู้ทำไมป้าถึงมีความรู้สึกหวั่นไหวมากกับใบไม้เปลี่ยนสี บอกตรงๆ ว่ายังไม่เคยได้เห็นใบไม้เปลี่ยนสีแบบเต็มๆ สักครั้ง ชอบมาก หลงรักจริงๆ ถ้าได้เห็นของจริงป้าจะคลั่งขนาดไหนเนี่ย



ตอนที่เห็นภาพ CENTRAL PARK ฤดูใบไม้เปลี่ยนสี ป้าแทบอยากซื้อตั๋วเครื่องบินอีกใบ บินอีกทีเดือนตุลาเลยคะ ป้าอยากให้เดือนตุลานี้เป้นฤดูใบไม้เปลี่ยนสีที่ป้าประทับใจมากที่สุด เลือกไม่ถูกจริงๆ คะว่าจะไปไหน เห็นที่เกาหลีก็ยังไม่ปลื้มเท่าไหร่คะ



เรื่องกล้องนี่ต้องศึกษากันนานๆ เลยคะ แอบงกจริงๆ   ขอหนีอีกสัก 2 ชั่วโมงนะคะ ป้าต้องดูเด็กกินข้าวคะ


เกาหลีจ้า

ถ้าป้าชอบใบไม้เปลี่ยนสีมาก แนะนำให้ไปญี่ปุ่นครับ ผมก็ยังไม่เคยไปดูใบไม้เปลี่ยนสีที่ญี่ปุ่น แต่ดูจากรีวิวแล้วสวยมาก

Central Park ตอนนั้นใบไม้ร่วงเยอะแล้ว แต่ดูโดยรวมแล้วยังเปลี่ยนสีไม่มากเท่าไหร่ ดูจากภาพนะครับ

กลางคืนของ bus terminal  แอบมีน่ากลัวนิดๆ นะคะ เพราะจะมีคนผิวดำมายืนรีรออะไรไม่รู้


ท่าทางไม่ค่อยน่าไว้ใจนะคะ ป้าเองเห็นแล้วรีบเดินออกมาห่างๆ เลยคะ  ที่ bus terminal  มีรถวิ่งทั้งคืน ไปเมืองต่างๆ ของเมกานะคะ


ป้าเคยเข้าไปข้างในด้วยคะ มีร้านอาหาร มีศูนย์การค้าเล็ก แต่ที่มีเยอะคือ ความวุ่นวายนะคะ คนเยอะจริงๆ คะ ภายในมีโบรชัวเยอะมาก ทั้งโรงแรม ร้านอาหาร สถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ แนะนำกันไป



ใครอยากได้ข้อมูลมาที่นี่รับรองไม่ผิดหวังคะ ป้าเจอโฆษณาโรงแรมย่าน Chelsea ราคาคืนละไม่ถึงพันบาทด้วยคะ แต่ป้าไม่ค่อยเชื่อนะคะ  คิดว่าเป็นแผนลวงให้เราหลงเข้าไปมากกว่า จากนั้นบอกว่าห้องราคานี้เต็มแล้ว ต้องนอนแบบแพงอยู่ดีคะ

ส่วนร้านนี้ป้าชอบการตกแต่งคะ เขาเอาต้นอะไรไม่รู็ คล้ายกกมากคะ แต่ดอกโตกว่ากันเยอะ มาใส่แจกันหน้าร้านนะคะ สวยเก๋ดีคะ

ชื่อที่ถูกต้องคือชื่อนี้คะ

ถึงแล้วคะย่านแห่งแสงสี


วันนี้มีการใช้กล้องจับภาพนักท่องเที่ยวแล้วยิงตรงไปที่ screen ตัวใหญ่มากกลาง TIME SQUARE เลยคะ แหมๆๆๆ ถูกใจนักท่องเที่ยวอย่างยิ่ง แต่ละคนโบกมือกันใหญ่ ยืนมองภาพตัวเองในจอ



แล้วคนอย่างป้าหลงรู ปจะตาย ป้าเอามั่ง เลยไปยืนโบกมือกับเขาบ้าง นึกขึ้นมาได้ ถ่ายภาพเก็บไว้ด้วยดีก่า ตูก็เคยขึ้นจอแถว TIME SQUARE มาแล้วเหมือนกัลลลลล

แฟนป้าตัวจริงต้องหาป้าให้เจอนะจ๊ะ

ไม่ต้องบอกว่าคือที่ไหน ป้าเองเข้าไปข้างในนิดหน่อย แล้วมองหน้าตัวเองในกระจก หน้าตูประหลาดกว่าสัตว์ที่โชว์อยู่ตั้งเยอะ เชอะๆๆๆ แล้วจะซื้อตั๋วเข้าไปดูทำไมกัน

ภาพนี้คงเห็นกันบ่อยนะคะ โชว์อยู่หน้า museum เลยคะ อืมๆๆ ขำๆนะ


ถ้าไม่ซ้ำเติมตัวเองจนเกินไป ป้าว่าป้าเองก็ฟันเหยินพอๆ กับไอ้นี่ละคะ อืม ตูก็น่าจะมาทำงานแอถวนี้ได้เหมือนกัลลลล

แค่บางส่วนที่โชว์อยู่ด้านนอก ของดีของเด็ดต้องซื้อตั๋วเข้าข้างในนะคะ

อยากได้โลกใบนี้จัง

ป้าเองก็ไม่รู้ว่า museum แห่งนี้เปลี่ยนของที่มาโชว์บ่อยไหม เราคุ้นเคยกันแค่ในทีวีนะคะ ราคาค่าตั๋วเท่าไหร่ไม่อาจจะทราบได้  แต่คิดว่าเด็กๆ คงชอบ เพราะเด็กๆ ชอบให้ผู้ใหญ่หลอกไง



ส่วนแก่เกินแกงอย่างป้า หะ หะ หะ อยากโดนเด็กหลอกอะนะ

โปรดสังเกตนะว่าเจ้าป้าแกใส่สร้อยคอหมอผีจากแอฟริกาติดตัวอยู่ตลอดเวลา แบบว่าภูมิใจมากที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้แบกเป้ไปแอฟริกาใต้อะนะ

ลองเดาใจเจ้าป้าสิว่าแกตั้งใจจะถ่ายภาพใครกันแน่

ขอแนะนำหลานๆ คนที่กำลังจะไปนิวยอร์กนะคะ ถ้าไม่อยากจ่ายค่าโรงแรม




ลองที่นี่สักครั้ง ถือว่าเจ๋งมาก นั่งได้ทั้งคืน ถ้าหน้าด้านพอก็จงนอนไปเลย แต่ต้องบอกนิดนึงว่ามันหนาวไปหน่อย ถ้าใส่เสื้อกันหนาวดีๆ รับรองแร่ดส์ ถือว่าได้พิชิต TIME SQUARE อย่างแท้จริง



ตัวป้าเองเดินอยู่จนทั่วๆ เดินกันจนเบื่อแล้วมานั่งตรงนี้ แอบตั้งใจว่าคืนนี้คือคืนสุดท้ายอขงที่นี่ อย่ากลับ hostel เลย นอนมันที่นี่แหละ ถือเป็นการร่ำลานิวยอร์กที่น่าจะประทับใจที่สุด ป้าอยู่จนดึกเลยอะ ตั้งใจจะนอนที่นี่จริงๆ  แต่ป้าไม่เจ๋งจริงหลานเอ้ยยย



เพราะมันหนาวมาก ไม่สามารถจะทนต่อความหนาวอันโหดร้าย เรือ่งนอนตามถนนเลยยังไม่เป็นจริง สงสัยต้องได้ไปลองที่ญี่ปุ่นซะแล้วมั้ง เพราะการนอนตามถนนในประเทศญี่ปุ่นถือเป็นเรื่องธรรมดามากเลยอะ น่าสนใจอย่างยิ่ง!!!

และค่ำคืนสุดท้ายก็มาถึง ป้ากลับถึง hostel ด้วยอารมณ์ที่สับสนอย่างยิ่ง อยากกลับบ้าน อยากอยู่ต่อ จะเลื่อนตั๋วดีไหม เพราะว่าไอหลงรักนิวยอร์กซะแล้ว



ป้าเก็บข้าวของที่มีเพียงน้อยนิด ต้องทิ้งบางอย่างนิดหน่อย รวมๆ แล้วน้ำหนักยังคงอยู่ที่ 7 โลเท่าเดิม เต็มอิ่มกับทริปในดินแดนพญาอินทรีย์ ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาสมาเยือนอีก แอบอาลัยเตียงนอนที่นอนมา 12 คืนเน่ากำลังดี จะกลับบ้านแล้วจริงเหรอ หมดเวลาแห่งความสุขแล้วเหรอเนี่ย อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ มีเงินเหลืออีกตั้ง 20000 บาท เอาไงดีนะ สับสนจริงๆนะเนี่ย


คนเราหลอกตัวเองได้ไม่นานหรอกและไม่ตลอดไปด้วย จงอยู่กับความฝันแค่บางเวลา และอยู่กับความจริงให้มากกว่าและยอมรับในความเป็นจริงที่เผชิญอยู่


ลาก่อน TIME SQUARE ที่ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะได้ไปเหยียบ

พี่สาว เก่งมากเลย
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ น้องๆเป็นห่วง

จริงๆ แล้วแอบเศร้านะ ไม่อยากกลับเลย คนที่รักอิสระยิ่งชีพย่อมหลงรักประเทศแบบนี้ เพราะไม่มีใครสนใจใคร ซึ่งเป้นสไตล์ของป้าเอง แต่ถ้าให้ป้าอยู่เมืองนอกตลอดไปป้าคงไม่ปลื้มเช่นกัน



ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ ป้าว่าเมืองไทยน่าอยู่ที่สุดแล้วแต่อาจจะไม่ใช่เมืองที่สวยที่สุด ส่วนเมืองนอกมีไว้ให้เราไปเที่ยว ไปพักผ่อน ไปเรียนรู้วัฒนธรรมอื่นๆ ไปแบกเป้แก้เซ็ง ยังไม่มีเหตุผลอะไรที่ดีพอขนาดที่ป้าคิดว่าป้าจะอยู่เมืองนอกได้ตลอดชีวิตนะคะ


ตื่นขึ้นมาวันนี้ วันสุดท้ายของที่นี่  ป้าอาบน้ำ กินกาแฟร่ำลา แล้วออกจาก hostel แต่เช้าโดยพุ่งตรงไปยังสถานที่ที่ป้าชอบมากคือ CENTRAL PARK นั่นเอง บ้านเราไม่มี spring นี่คือโอกาสสุดท้ายด้วยที่จะได้ชมดอกไม้สวยๆ ตั้งใจจะไปถ่ายภาพดอกไม้ ชมดอกไม้ให้มากที่สุด จากนั้นหาที่เหมาะนอนเล่นสัก 2-3 ชั่วโมงแล้วไปสนามบิน


ยังมีอีกสถานที่ที่ป้าอยากไปเห็นอีกสักครั้งคือ fountain น้ำพุนะแหละที่มีนักดนตรีซำเหมามาเล่นเพลงเพราะๆ ให้ฟังฟรี ไม่ได้มีโอกาสแบบนี้ง่ายๆ หรอกนะที่จะได้ฟังดนตรีสดๆ จากเมกาใต้ ขอฟังให้สะใจอีกครั้งเหอะ



CENTRAL PARK

พี่สาว เก่งมากเลย
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ น้องๆเป็นห่วง

จากคุณ : world_peace  
เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 19:28:36  
 

...................

หวัดดีคะคุณ world_peace  

ขอบคุณอย่างมากเลยนะคะสำหรับความห่วงใย เมืองนนท์ฝนพรำเลยคะ บรรยากาศเศร้าดีแท้เลยคะ ขอมอบดอกไม้สวยๆ จาก CENTRAL PARK  ให้เป็นการตอบแทนนะคะ

เนื่องจากวันก่อนที่มาเยี่ยมพี่ JOHN LENNON ป้ายังไม่สะใจ เพราะป้าไม่ได้ถ่ายภาพเก็บไว้อะ

วันนี้ป้าเลยลงแถว 86 street เพื่อไปตามหากิีกเก่ากันอีกครั้ง ย่างก้าวแรกที่เหยียบ CENTRAL PARK  วันนั้นคือประทับใจจริงๆ กับดอกไม้มากมาย โดยเฉพาะทิวลิปคะ บานเต็มที่เลยคะ หลากสีสันเสียด้วย


ความสวยของสวนแห่งนี้มันทำให้ป้าไม่อยากกลับบ้านจริงๆ เสียแล้ว แต่ป้าก็ไม่สามารถหลอกตัวเองได้อะ


เมื่อก่อนป้าแอบทำปากแบะ มันวิเศษไรนักหนาเนี่ยไอ้ CENTRAL PARK   ทำไมเขาภูมิใจกันจัง แค่สวนที่มนุษย์สร้างขึ้น ภูมิใจไรนักหนา เห็นหนังฮอลลีวูดหลายเรื่องต้องมาถ่ายทำที่นี่ ธรรมดาจะตาย เชอะๆๆๆๆ


แต่เมื่อได้สัมผัสถึงความงามของดอกไม้ อืมๆๆๆ สวยจริงอะ ที่สำคัญ CENTRAL PARK  ยังเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคนที่นี่ด้วยคะ และน่าปลื้มใจมากที่ทุกคนช่วยกันรักษาสวนแห่งนี้จึงสะอาดอยู่ตลอดเวลาคะ

ป้าเห็นดอกทิวลิปครั้งแรกจากงานพืชสวนโลกคะ ตอนนั้นเราว่าสวยแล้วนะ ของแท้สวยกว่ากันเยอะเลยอะ ถ้าได้เห็นที่ฮอลแลนด์อีกที่ สงสัยอาจจะไม่อยากอยู่เมืองไทยอีกเลยคะ

และแล้วป้าก็ได้ร่ำลา JOHN LENNON  ยืนยันกันอีกทีว่า 22 วันป้าเอาไปเท่านี้จริงๆ เป้ใบโปรด พังเมื่อไหร่ป้าจะซื้อทองมาติดสัก 3 แผ่นคะ

ออกจาก In memmories of JOHN LENNON แล้วป้าปีนป่ายไต่ไปตามเนินเพื่อตามหาต่อน้ำพุของป้า


ภายในสวนมีร้านขายภาพถ่ายมาตั้งร้านขายกันจะๆ ตามภาพนะคะ แน่นอนที่สุดต้องมีภาพของ JOHN LENNON  อยู่ด้วย รวมทั้งภาพ 4 ฤดูของ CENTRAL PARK  ที่ชวนให้เสียเงินซื้อกลับบ้านจริงๆ ด้วย

ตรง In memmories of JOHN LENNON  ตามแผนที่จะเรียกว่า Strawbery field คะ

ขอนินทา BROOKLYN ถิ่นป้าหน่อยคะ ระหว่างที่ป้าพักอยู่ที่นี่ เช้าวันหนึ่งป้าเปิดทีวีดูข่าว



เจอข่าวที่ทำเอาเจ้าป้าเสียวสันหลังวาบๆ เด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งปล้นคนที่กำลังเดินถนน แค่ปล้นจะกลัวไรป้า คนอย่างป้าใครเห้นเขาก็เผ่นแล้ว เขาน่าจะกลัวว่าป้าจะปล้นเขามากกว่ามั้ง




อยากรุ้ละสิว่ามันปล้นธรรมดา หรือมีแบบ advance แหะๆๆๆ ยิงไส้แตกตายไป 3 อะ

เราต้องยอมรับความจริงว่าย่าน BROOKLYN คือถิ่นของคนจน คนผิวดำ แถวนี้จึงค่อนข้างอันตรายมากหน่อย กลางคืนแทบไม่มีใครออกมาเดินบนถนนกันเลย ไม่ค่อยมีร้านอาหาร ผับหรือบาร์ จึงไม่แปลกที่แถวนี้ราคาค่า hostel ถูกกว่ากลาง MANHATTAN  ครึ่งหนึ่งเลยอะ


วันแรกที่ป้าเหยียบ BROOKLYN ป้ายังแอบคิดแผนสองเลยคะว่า ตูอยู่ไม่ได้แน่ๆ ต้องหาโรงแรมแห่งใหม่ เพราะมันเงียบและน่ากลัวมากจริงๆ อะ แต่เมื่ออยู่ไปนานเริ่มคุ้นเคย หรือเรามีหน้าเป็นอาุธก็ไม่อาจจะทราบได้นะคะ แต่ยืนยันว่ากลางคืนเงียบมาก น่ากลัวมาก วันไหนที่กลับดึก ป้าวิ่งโล้ดดดดดดดด


.......


ดอกนี้จาก CENTRAL PARK คะ

ไหนๆ ก็พูดเรื่อง hostel แล้ว ต้องนินทา hostel สุดที่รักของป้าหน่อย


ราคาวันธรรมดาคืนละ 22 เหรียญ ส่วนวันพิเศษคืนละ 28 เหรียญ ป้าจองได้ราคานี้ปลื้มสุดๆ เลยอะ เพราะถือว่าถูกมากเมื่อเทียบกับโรงแรมนรกที่ป้าจ่ายไป 50 เหรียญ


มีชายชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่อายุอานามน่าจะปาไปหลายแล้วอะ ป้าแอบปลื้มแกมากอะ เพราะแกแบกเป้มาเที่ยวคนเดียวเหมือนกัน ชิ ชิ ชิ ป้าแอบหวังไรอยู่อะเปล่า มาเดี่ยวเหมือนกันเลยนะเนี่ย



สิ่งที่ป้าแอบปลื้มลุงแกคือ แกแก่แบบมีประโยชน์ไง ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสังขาร แกเที่ยวรอบโลกเลยอะ แถมมานอนเล่นอยู่นิวยอร์กตั้ง 3 อาทิตย์ก่อนมาเจอป้า ลุงแกชิลมาก บางวันแกออกตะลอน บางวันแกเรื่อยๆ เปื่อยๆ แถวๆ BROOKLYN



มีอยู่วันหนึ่งเรานั่งคุยกันเรื่อง hostel ป้าเลยถามไปว่า you จ่ายคืนละเท่าไหร่ ไอ้ลุงที่รักของป้าตอบได้น่าปลื้มมาก


ไอไม่อยากบอก you หร็อก เดี๋ยว you จะลงแดงตาย ไอ้ที่ you จ่ายนะมันแพงมาก  จริงๆ นะป้ามึนไปเลย เขาจ่ายกันเท่าไหร่เนี่ย ถึง 10 ดอลล์เปล่าวะเนี่ย


ใครที่เจ๋งจริงๆ หาเก่งๆ นะ เขาจ่ายไม่ถึง 20 ดอลล์กันทั้งนั้นละคะ มีเจ้าป้าของเรารวยจริง จ่ายไปตั้ง 22 ดอลล์

.....

ป้าปีนป่ายจนมาถึงเนินแห่งนี้ที่ไม่สามารถเดินเลยไปได้จริงๆ เพราะดอกไม้บานเต็มต้นเลยคะ

มีรางวัลให้หรือเปล่า
เค้าเห็นป้ายืนถ่ายรูปหน้า Time Square
ยืนหลังคนใส่เสื้อดำสองคนคุ่กัน
...
ตอบถูกขอรางวัลด้วยนะจ๊ะ
รีวิวอียิปต์มาไวไวละกัน
...
รักษาสุขภาพด้วยจ้า
แฟนคลับตัวจริง// wink

งามขนาดนี้ละคะ

ป้าแอบเตรียมรางวัลให้คุณอ้อยแล้วคะ อาจจะไม่มีราคา แต่สิ่งนี้พิเศษตรงที่ป้าทำมันกับมือเมื่อวันหยุดนี้เองคะ แอบส่งที่อยู่ให้ป้าด้วยนะคะ แล้วรอรับที่บ้านจ้า



........


ไม่มีใบเหลืออยู่เลยคะ

แล้วในที่สุดป้าก็มาโผล่ตรงที่ใครๆ ก็ต้องหยุดถ่ายภาพคะ


เป้นอนุสาวรีย์ของการ์ตุนฝรั่งนะคะ รอบๆ มีเก้าอี้ให้นั่งพัก ป้าเองหมดเรี่ยวหมดแรงเลยคะ เพราะไอ้ 7  โลสำหรับป้ามันหนักมาจริงๆ  ป้าเลยต้องนั่งพักเหนื่อยโดยมีเด็กน้อยคนนี้เป็นเพื่อนคะ

และแล้วเธอก็โดนแกงค์ซ่าจากยุโรปกระทำอนาจาร



ชะ ชะ ชะ ป้านั่งตาดำๆ อยู่ทั้งคน ทำเมินไปได้เยี่ยงไรเนี่ย

ป้านั่งเล่นจนฝนตั้งเค้า เลยต้องหาที่หลบฝน เดินผ่านสวนสัตว์แต่เข้าไม่ได้ เลยแวะที่ร้านอาหารข้างๆ สวนสัตว์ นั่งรอให้ฝนหยุด รอนานมาก



จากนั้นออกจากสวนมาโผล่ที่ fifth avennue คะ หลังฝนตกภาพถ่ายจะสวยมาก ดูสดชื่นจริงๆ คะ


ภาพนี้อยู่ตรงทางออกของ CENTRAL PARK เข้าสู่ fifth avennue  คะ

หัวมุมของ fifth avennue  มีอนุสาวรีย์อยุ่ด้วยคะ รวมทั้งมีเจ้านี่ด้วย

ป้าเดินผ่านร้านหนึ่งที่ได้ยินเสียงกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดลั่นออกมาข้างนอกเลยคะ



แหมๆๆๆ สงสัยอย่างยิ่ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดไรกันเนี่ย ป้าเลยเข้าไปบ้าง โอ้ววววววว   จั๊กกะเดี๋ยมหัวใจอย่างยิ่งเลยอะ เพราะไอ้นายแบบที่เห็นในภาพนะคะ กำลังแก้ผ้าโชว์กล้ามเลยอะ แอบเห้นมีสาววัยดึกหลายคนกลืนน้ำลายเอือก ๆๆๆ โฮกๆๆๆ เลยอะ ป้าด้วยปะ


ป้ามองไปรอบๆ ตัว เสียงกรี๊ดมาจากละอ่อนทั้งนั้นเลยอะ แต่ละนางแย่งกันถ่ายภาพคะ ป้าเองลืมดูรอยตีนกาที่หางตา เชื่อปะ ป้าไปต่อคิวด้วยแบบไม่มีอายใคร แหมๆๆๆ หล่อขนาดนี้แค่ได้ยืนใกล้ๆ ป้าก็ปลื้มไปหลายปี มีแรงหายใจต่อไปอีกนานๆ เลยอะ


แน่เนื่องจากป้ามิอาจสู้แรงสาวๆได้ เลยต้องถอย ได้แค่ภาพนี้กลับมาคะ

ป้ากาญจน์..ขอบคุณค่ะ
ขอเปลี่ยนเป็นรูปดอกไม้สวย
จากความตั้งใจในทุกอย่างของป้าดีกว่านะคะ
ความงามในใจป้างามกว่าดอกไม้
(แต่ก็อยากได้รูปอยู่ดี
ถึงตอนนี้ก็ยังปลื้มในความสามารถพิเศษของป้าจ๊ะ

ป้าเดินเล่นอยู่นาน เข้าโบสถ์บ้าง ห้างบ้างสลับกันไป แล้วในที่สุดต้องไปสนามบินซะที



นั่งรถไฟใต้ดินสาย A มั้ง ถ้าจำไม่ผิดอะ ไม่นานก็ถึงสถานี Jamica ซึ่งจะต้องเปลี่ยนขบวนเพื่อเข้าสนามบิน แหมๆๆๆ ป้าหาตังค์ตั้งนาน เพราะไม่ได้เตรียมไว้ก่อนนะเอง ลุ้นแทบตาย ตอนที่เปลี่ยนขบวนนี้งงจริงๆ นะ เพราะตอนขามาป้าจำอะไรไม่ได้เลย จำไม่ได้จริงๆ ว่าจะต้องเดินออกจากสถานีนี้แล้วไปขึ้นอีกทีหนึ่งคะ ป้าเองก็เดินตามคนอื่นๆ



เมื่อมาถึงสนามบิน เนื่องจากเป็นคนรอบคอบมากน่าปรบมือให้อย่างยิ่ง  ป้าซื้อตั๋วนานมากแล้ว ป้าไม่เคยหยิบมาดูเลยว่ารายละเอียดมีว่าอย่างไรบ้าง ต้องไปเช็๋คอินที่ไหน เวลาไหน ป้าไม่แคร์ ป้าไม่สน ขออย่างเดียวอย่าเลื่อนไฟลท์ละกัน ไม่มีเงินซื้อตั๋วใบใหม่



ป้าเองก็ไม่รุ้ว่าพรายกระซิบป้าตอนไหน สมองป้าบันทึกไว้ว่าต้องไปที่ terminal 2 เมื่อถึง terminal 2 ป้าลงจากรถไฟทันที แล้วเดินไปตามป้ายที่บอกทาง ขอบอกว่ามันไกลมาก ต้องเดินออกจากสถานีรถไฟ ข้ามถนนให้รถชนตับแตก แล้วเลี้ยวอีกหลายรอบจนเจอ terminal 2



เมื่อขึ้นชั้น 2 สถานที่เช็คอินไง ป้าตาเหลือก อ้าวๆๆๆๆ  ทำไมไม่มีเจ้าหน้าที่มาประจำตามเคาว์เตอร์วะเนี่ย มีแต่เครื่องอัตโนมัติเต้มไปหมดเลย ที่นี่เขาไม่ใช้คนทำงานเหรอเนี่ย  นักท่องเที่ยวแต่ละคนเข้าไปเช็คอินกับเครื่องกันอย่างคล่องแคล่วมาก



แล้ววววววววววววววววววววววววววเจ้าป้าของเราต้องยืนเซ่อออออออออออออออออ เพราะเธอทำไม่เป็น เกิดมายังไม่เคยเช็คอินกับเครื่องเลยอะ เคียดโว้ย


แก้เครียดด้วยภาพนี้

บอกตามจริงแหละว่าป้าไม่ถูกชะตากับเครื่องอัตโนมัติทุกชนิด พยายามจะไม่เข้าใกล้ ไม่ศึกษา ทำไม่ได้อะ ทำไม่เป็น


ป้าเครียดมาก ไม่เคยทำเลยสักครั้งในชีวิต แล้วจะให้ทำเองเนี่ยะ ใครจะทำได้ แต่คนอย่างป้าไม่เคยย่อท้อ ป้ายืนแอบดูไง พยายามจะดูว่าเขากดปุ่มไรมั่ง ต้องกดกี่ที แล้วเลือกปุ่มไหน


สงสัยท่าทางของเรามันน่ากลัวไปหน่อย คนที่กำลังเช็คอินมองมาแบบหวดกลัวอย่างยิ่ง  ป้าเลยต้องถอยออกไปแบบเกรงใจ


เมื่อทำเองไม่ได้ แล้วจะพยายามไปทำไม ยืนดูให้ตายก็ทำไม่ได้หร็อก เชื่อเหอะ ป้าเลยต้องใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์


hey hey hey ช่วยไอที ไอเช็คอินกับเครื่องไม่เป็นอะ ไม่เคยใช้นะ ที่ประเทศไทยไม่มี ชิ ชิ ชิ


sorry I am in hurry. ด๋อยรับประทานอะ


ป้าเลยเดินหา tourist information มีพนักงานสาว 2 คนคะ

hey hey hey ช่วยไอที ไอเช็คอินกับเครื่องไม่เป็นอะ ไม่เคยใช้นะ ที่ประเทศไทยไม่มี ชิ ชิ ชิ

ขอดูใบจองหน่อยคะ ทันทีที่เธอเห็นใบจองของป้า เธอบอกว่า ยังไม่ถึงเวลาเช็คอิน ต้องนั่งรอก่อน เซ่อของแท้เลยอะ

ป้ารออย่างกระวนกระวายอย่างยิ่ง ดีนะที่มาสนามบินเร็ว ไม่งั้นมีหวังตกเครื่องแน่ๆ

รอจนรอไม่ไหวอีกแล้ว ไม่รู้ว่าจะให้ใครช่วยดี และแล้วคนดีผีคุ้มอะ ป้าหยับใบจองตั๋วขึ้นมาดู



อยากจะเขกหัวตัวเองแรงๆ สัก 2-3 ทีให้หายชุ่ย สายการบินคูเวตจอดรอผู้โดยสารกิตติมศักดิ์อย่างป้าที่ terminal 4 โน่น  ถึงว่ารอเท่าไหร่ก็ไม่มีสายการบินที่รักของป้าขึ้นจอสักที


งานนี้เลยต้องเดินกลับออกไปที่ถนนอีกครั้ง  เนื่องจากตอนที่เดินออกมาไม่ได้ใส่ใจทิศทางไง เลยงงรับประทานอยู่ตั้งนาน ดันจำไม่ได้ว่าเดินออกมาจากทางไหน แล้วสถานีรถไฟมันอยู่ที่ไหน ถูกต้องแล้วครับทั่น she โมโหตัว she มาก ด่ายับเลยอะ บ่นเช็ดเลย ทำำไมตูชุ่ยแบบนี้วะ เพราะพรายกระซิบที่เลี้ยงมาตั้งนานดันทำงานผิดพลาด เลยต้องตกระกำลำบากแบบนี้



กว่าจะหาสถานีเจอเล่นเอาหอบลิ้นห้อย  เมื่อไปถึง terminal 4 ป้าเริ่มจำได้ และแอบดีใจ เพราะที่นี่มีเคาว์เตอร์เต็มเลยอะ แหะๆๆๆ ไม่ต้องเช็คอินกับเครื่อง ดีใจจัง  เนื่องจากไปก่อนเวลานานมาก เลยต้องนั่งรอกันแบบนี้ละคะ

เมื่อเช็คอินเรียบร้อย รอขึ้นเครื่อง มีเรื่องให้ตื่นเต้นจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ อะ


รอนานมาก น่าจะได้ขึ้นเครื่องซะที แต่เจ้าหน้าที่ยังไม่มาประจำหน้า gate แล้วอยู่ดีไซเรนก็ดังขึ้นทั้งสนามบิน


ถามหน่อยเดะ ถ้าเป้นหลานๆ จะตกใจไหม  ป้าเองแกล้งมั่นอะ ทำเฉย อย่าแตกตื่น อย่าตื่นตูม เราต้องฟอร์มไว้ก่อน


ผ่านไป 10 นาทีที่เสียงไซเรนดังลั่นสนามบิน ไม่มีการประกาศแจ้งว่ามีเหตุร้ายอะไรเกิดขึ้น ผู้คนเริ่มแตกตื่นตกใจและหวาดกลัว  แล้วคนอย่างป้าจะไม่กลัวได้ไง บอกแล้วไงว่ากลัวตายสุดๆ



ป้าพยายามจะมองดูรอบๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ปล้นหรือเปล่า หรือการก่อการร้าย หรือไฟไหม้  ป้ารีบมองหาทางออกฉุกเฉิน!!!!  ไม่มีอะ

ไซเรนดังอยุ่เกือบ 30 นาที และดังมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



มีเสียงประกาศดังขึ้น  เนื่องจากเราตรวจพบว่ามีไฟไหม้ภายในสนามบิน  ฟังแล้วแทบลมจับ เขาไม่ยอมบอกว่ามีไฟไหม้ตรงส่วนไหนของสนามบิน บอกเพียงเท่านี้ และบอกว่าสัญญาณจะดังอยุ่อย่างนี้จนกว่าเจ้าหน้าที่จะหาเจอว่ามีไฟไหม้ตรงส่วนไหนของสนามบิน



เฮ่อๆๆๆๆตูจะกลับบ้าน ทำไมต้องมาเกิดเหตุแบบนี้ด้วยเนี่ย จะได้กลับบ้านไหมเนี่ย หรือจะได้กลับ้านเก่าซะแล้วตู


เกือบ 40 นาทีมั้งถึงได้เงียบไปโดยไม่มีคำออธิบายใดๆ จากสนามบิน JFK แห่งนี้



เหตุการณ์ไฟไหม้จบไปแล้ว เลยเวลาขึ้นเครื่องนานมากแล้ว มีอะไรให้ลุ้นอีกวะเนี่ย


พิซซ่าราคา 5 ดอลล์ในสนามบินที่หาร้านอาหารกินยากที่สุดคะ

เราขึ้นเครื่องช้าไปเกือบชั่วโมง จากนั้นรออยู่บนเครื่องนานมาก ไม่มีท่าทีว่าเครื่องจะ take off ทุกคนสงสัยมากว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมกัปตันจึงไม่นำเครื่องขึ้นบินซะที



แล้วในที่สุดมีเสียงประกาศว่า sorry sorry ขณะนี้ระบบคอมพิวเตอร์ของเครื่องบินขัดข้อง ไม่สามารถขึ้นบินได้ ขอซ่อมระบบก่อน เมื่อเสร็จแล้วเราจะขึ้นบินในทันที


ถามหน่อยเดะ มีเครื่องบินลำไหนบ้างที่บินได้โดยปราศจากคอมพิวเตอร์ ตรงอื่นพังป้าจะไม่ว่าเลย นี่ดันระบบคอมพ์พัง เห็นชะตาขาดรำไรเลยอะ


ซ่อมเครื่องคอมพ์อยู่นานมาก แถมยังเรียกแอร์เข้าไปประชุมลับอีก ตื่นเต้นโคกๆๆๆๆเลยอะ  น่ากลัวมาก

มีเสียงประกาศอีกแล้วว่า เรายังซ่อมไม่ได้ ขอเวลาเพิ่มอีกนิด จะเอาเวลาเท่าไหร่เอาไปเลย ขออย่าให้เครื่องตกก็พอ ตุอยากกลับบ้าน!!!

ป้าเองไม่เข้าใจว่าเขาจะฝืนทำไม ในเมื่อขึ้นบินไม่ได้เขาน่าจะให้เรากลับลงมา แล้วรอบินวันถัดไปก็ได้ ป้าไม่อยากเสี่ยงเลยจริงๆ อะ


ป้ายอมนั่งรถไฟกลับเกาะ MANHATTAN ที่รักของป้า เข้าทางป้าเลยนะ เพราะป้าอยากอยู่ต่ออีกหน่อย


หลายคนเริ่มกระสับกระส่าย และอยากจะให้พนักงานประกาศให้ลงจากเครื่องบินแล้วค่อยบินวันอื่น แต่เสียใจด้วยคะความหวังของเราไม่เป็นจริง


มีเสียงประกาศอีกแล้วว่า เนื่องจากระบบขัดข้องอย่างยิ่ง เราขอเอาเครื่องบินเข้าโรงซ่อมเพื่อซ่อมระบบคอมพ์อีกสักระยะหนึ่ง


เฮ่อๆๆๆๆ  จะรอดไหมเนี่ย จะฝืนบินทำไมเนี่ย อยากตายกันทั้งลำหรือไง????


ขอร่ำลากันเพียงเท่านี้คะ ส่วนที่เหลือให้ต่อตอนจบด้วยจิตนาการของท่านเองคะ


ป้าขอขอบคุณอย่างมากกับกำลังใจจากทุกๆ ท่าน ทุกเมนต์และทุกเสียงโหวตที่มีให้ป้ามาตั้งแต่กระทู้แรกเมื่อเกือบ 2 เดือนก่อน ในที่สุดเรื่องราวการเดินทางของคนธรรมดาคนหนึ่งก็จบลง ขอให้ได้รับความสุขกันทุกคนทุกท่านถ้วนหน้า

ขอบคุณพิเศษสำหรับท่านต่อไปนี้   ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา, jvit, thaiMBA, jasssilp, สิบล้อชอบเที่ยว, cascar, SkylineKip, ลุงแบกเป้, toytrip, {-tgc-}, Flaminio, nonneena, Rosie Blossom, เอื้องเหมย, ICE1986, >*< Princess Kitty >*<, I am Golda, LittleEntchen, Coffee Blended, @}-- เยอบีร่า --, world_peace  ที่โหวตให้ป้าโดยที่ป้าแทบจะไม่เคยได้เข้าไปโหวตให้ใครเลย ต้องขออภัยไว้ด้วย ณ ตรงนี้ และขออภัยสำหรับหลายคนที่ป้าอาจจะไม่ได้ทักทาย ไม่ว่่ากันนะคะ เจอกันที่อียิปต์คะ


ด้วยรักจากใจเจ้าป้าจ้า

ขอบคุณสำหรับข้อมูลละเอียดยิบ
และความตั้งใจในการทำรีวิว
คนอ่านเพลินทั้งเรื่องเล่าและขำฮาฮากับมุขป้า
ประทับใจในความกล้าหาญสาวเมืองนคร
ที่ท้าทายความฝัน..
พลอยจุดประกายให้เค้าและคนอื่นๆ
ที่ลองหันมาเดินทางแบบป้าโดยไม่กลัวหรือลังเลใจ
(แม้จะเดินทางคนเดียวก็ตาม)
ดีใจที่ได้รู้จักป้าเพราะการรีวิวครั้งนี้
แถมได้ย้อนไปอ่านรีวิวทริปอื่นด้วย
รอดูรีวิวที่อียิปต์ต่อนะคะ

 

ทริปนี้มีแถม LONDON

LONDON HEATTROW AIRPORT

GOOD LUCK FOR ALL.

Finally ... She came back again.

อร๊ายยย....... ป้า..นะ ป้า กลับมามะไร ไม่บอก

คืนนี้นึกครึ้มใจ ฟ้า ฝนก็เป็นใจ ให้หวนคิดถึงใครคนหนึ่ง อิอิอิ เพ้อเจ้อไปหน่อย
ลองค้นหาป้าดู โอ๊ววว เจอด้วย มาอีก 2 ตอนเต็มๆ
แต่..แต่...สรวรค์ไม่เป็นใจ

มาเจอเอาตอน ป้า ประกาศ...THE END  พอดี

(ขอตามไปอีหยิบด้วย นะจ๊ะ อิอิ)

ฝันดีนะจ๊ะ คุณป้าคนสวย เมืองคอน

เย่ๆๆๆ ในที่สุดเจ้าป้าก็ทำสำเร็จ รีวิวจบจนได้ ขอบคุณมากๆนะครับ รู้สึกดีกับ NYC ขึ้นอีกเยอะเลยเมื่ออ่านรีวิวเจ้าป้า ยอมรับครับว่าไปสัมผัสเมืองนี้แบบนักท่องเที่ยวร้อยเปอร์เซ็นต์ เลยพลาดจุดเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เมืองนี้น่ารักขึ้นมาอีกเยอะ จึงไม่แปลกที่เจ้าป้าประทับใจครับ

ตามอ่านมาตั้งแต่ทริปอินเดียอยากบอกป้าว่าป้าเป็นไอดอลของหนู หนูจะทำตามฝันอยากไปเที่ยวไม่มีใครไปด้วย หนูไปคนเดียวก็ได้ 55

ตามอ่านมาตั้งแต่ทริปอินเดียอยากบอกป้าว่าป้าเป็นไอดอลของหนู หนูจะทำตามฝันอยากไปเที่ยวไม่มีใครไปด้วย หนูไปคนเดียวก็ได้ 55

อ่านจบทุกตอนวันนี้ค่ะ  ขอบคุณมากนะคะสำหรับข้อมูล  ปีหน้าจะไปเที่ยวนิวยอร์คช่วงเดือนนี้ค่ะ  คงตามรอยคุณป้า  (ต้องคุณน้องซิ)  บ้างบางส่วน
จะตามหาหนังสือมาอ่านนะค่ะ ไม่แน่ใจที่เมืองคอนยังมีขายป่าว