สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาวบลู  ผ่าน"วันแม่แห่งชาติ"ไปอีกหนึ่งปีแล้วนะครับ ใครๆ หลายคนคงจะได้มีโอกาสพา"คุณแม่"เข้าวัดทำบุญทำทานและพากันไปท่องเที่ยวกันอย่างสนุกสนานดั่งเช่นทุกๆ ปีทีเคยทำกันมา  ส่วนผมเองถึงแม้จะไม่มีโอกาสที่จะกราบเท้าขอพรจาก"คุณแม่"อีกต่อไปแต่ท่านก็อยู่ในใจของผมตลอดมาและตลอดไป  และเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวเองขอกราบอวยพร"คุณแม่"ทุกท่านในโลกนี้ให้มี อายุ วัฒนะ สุขะ พละ  เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานได้ยึดมั่นยึดเหนี่ยวจิตใจกันตลอดไปตราบเท่านานนะครับ

กลับมาเข้าเรื่องของเราดีกว่าเดี๋ยวทำนบกั้นน้ำตาจะพังทลาย...ฮือฮือ  หลังจากรีวิวครั้งที่แล้วได้ทำการสละเรือโดดน้ำหนีเอาตัวรอดไปดูการแข่งขันฟุตบอลแชร์รีตี้ชิลของประเทศอังกฤษระหว่างทีมคู่แค้นร่วมเมืองแมนเชสเตอร์อย่างกระทันหัน  ทำให้รีวิวครั้งที่แล้วขาดช่วงไม่ต่อเนื่องซึ่งก็รู้สึกสำนึกผิดเป็นอย่างยิ่ง  (ว่าแล้วก็ เขกหัวตัวเอง 3 ครั้ง)  มาวันนี้ก็เลยขอกลับมาแก้ตัวใหม่จะพยายามรีวิวทริปการเดินทางท่องเที่ยวในครั้งอย่างมีวินัยและตั้งใจจะให้สิ้นสุดบริบูรณ์กันในรีวิวนี้ให้ได้  สำหรับรีวิวครั้งที่แล้วจบลงอย่างครึ่งๆ กลางๆ ในวันที่ 4 ของการเดินทางหลังจากที่ไกด์ได้พาคณะทัวร์ไปชมวิวทิวทัศน์อันสวยงามที่ "บาน่าฮิลล์" โดยกระเช้าไฟฟ้า  จากนั้นก็นำลูกทัวร์เดินทางต่อไปยังเมืองเว้ มุ่งหน้าสู่"ตลาดดงบา" ซึ่งเป็นแหล่งรวมสินค้าอุปโภคบริโภคที่สำคัญแห่งหนึ่งของเมืองเว้  และได้ให้เวลาลูกทัวร์ได้ช๊อปปิ้งกันอย่างเมามัน  หลังจากช๊อปปิ้งกันแล้วไกด์ก็พาคณะทัวร์เดินทางสู่ที่พักที่โรงแรมกรีนแบมบูเพื่อทำการเก็บสัมภาระและอาบน้ำแต่งตัว รอเวลาเดินทางไปกินอาหารเย็นกันที่ภัตตาคารสุดหรูแห่งหนึ่งในเมืองเว้ ส่วนตัวผมกับคุณผู้หญิงยังอยากที่จะเดินเล่นกันสัมผัสวิถีชีวิตชาวเมืองเว้กันอยู่  ก็เลยออกไปเดินชมสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับโรงแรมที่พัก นั่นก็เป็นเรื่องราวคร่าวๆ ที่ได้นำเสนอไปในตอนที่แล้ว

สวนหย่อมเล็กๆ กลางถนน

ร้านอาหารเวียดนามแห่งนี้อยู่ใกล้กับที่พักมากๆ แต่เสียดายไม่มีโอกาสมานั่งชิม

รูปรายการอาหารน่ากินมากๆ เป็นอาหารเวียดนามที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีสำหรับคนไทย

เดินจากไปอย่างเสียดาย เดินไปเรื่อยๆ ผ่านโรงแรมสุดหรูแห่งนี้ในอดีตเคยเป็นสถานฑูตของประเทศฝรั่งเศสในเมืองเว้มาก่อน ค่อนข้างหรูหราราคาแพง

บรรดาสามล้อถีบที่จอดรอลูกค้าอยู่บริเวณด้านหน้าโรงแรม

ข้ามถนนแล้วเดินต่อไปอีกประมาณสองร้อยเมตรก็จะเจอกับสวนสาธารณะแห่งนี้ที่ถูกสร้างขึ้นเลียบไปกับแม่น้ำหอม

ตามไปเที่ยวเป็นคนแรกครับ

หินรูปทรงแปลกๆ มีตัวหนังสือเวียดนามระบุความหมายเอาไว้ด้วยแต่อ่านไม่ออก

ไปเดินเล่นชมเมืองด้วยครับพี่น้อย

ขอนั่งสามล้อไปเที่ยวด้วยนะครับ

อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับนะครับคุณม่วงมหากาฬ
.................................................................................................
ป้ายอันนี้บ่งบอกถึงชื่อสวนแห่งนี้แต่อ่านไม่ออกอีกเช่นกัน

ตามมาติดๆ

-อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับครับคุณเหา One Light One Shadow
-อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับครับคุณชาย Koon Shy_Tour Dee  ทริปนี้ไม่มีโอกาสได้นั่งรถสามล้อถีบเลยสักครั้งเพราะโดนขู่เอาไว้เยอะจากไกด์และเพื่อนๆ ที่เคยไปเวียดนามก็เลยกลัวโดนฟัน ขี้เกียจไปยืนทะเลาะกลางถนน..อิอิ
.................................................................................................
ถัดจากสวนสาธารณะก็จะเจอกับโบราณสถานแห่งนี้ รูปทรงและรูปแบบเป็นลักษณะเดียวกับที่"สุสานไดดิงห์"

สงสัยจะเอาแพง ใช่ไม๊ครับ

ยินดีต้อนรับและอรุณสวัสดิ์นะครับคุณ Memories pink  
.................................................................................................
เสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา

-คุณKoon Shy_Tour Dee  เห็นบอกว่าไม่ค่อยมีสัจจะในหมู่รถสามล้อถีบ  ตกลงราคานี้พอถึงที่แล้วก็เรียกเก็บเงินราคาสูงกว่าที่ตกลงกันเอาไว้  พูกกันก็ไม่รู้เรื่อง อย่างนี้เป็นต้นครับ
................................................................................................
ที่นีไม่ได้รับการบูรณะซ่อมแซมแต่ก็ยังคงมีเค้าโครงเดิมปรากฎให้เห็นอยู่อย่างค่อนข้างสมบูรณ์

ประวัติและเรื่องราวของสถานที่แห่งนี้ไม่มีให้อ่านหรือมีก็อ่านไม่ออกและหาไม่เจอ  แต่ก็เป็นอีกหนึ่งจุดสนใจเวลาที่นั่งรถบัสผ่าน

มารอดูค่ะ ติดตามมาทุกตอนเลย เคยไปเที่ยวเวียดนามกลางแบบนั่งรถเหมือนกันตอนไปกะคุณแม่ เมื่อยก้นมากแต่ก็สนุกไปอีกแบบ แต่ถ้าถามว่าจะไปแบบนี้อีกมั้ย ขอบายค่ะแหะ แหะ เข็ดเกิ๊น

ถัดจากโบราณวัตถุแห่งนี้ก็จะเจอสวนสาธารณะอีกแห่งหนึ่งซึ่งมีรูปแกะสลักหินรูปทรงต่างๆ ตั้งอยู่เป็นจุดๆ

อรุณสวัสดิ์และยินดีต้อนรับนะครับคุณ นายต้นต้น คิดเหมือนกันเลยครับ ยังไม่ถึงกับเข็ดเวียดนามแต่ถ้าไปอีกทีคงไปกันเองและก็นั่งเครื่องไปจะดีกว่า
.................................................................................................
รูปศีรษะของผู้หญิงอันนี้สวยและเด่นเป็นสง่ายามเห็นบนรถบัส ได้มาสัมผัสใกล้ๆ ก็ยิ่งสวยเข้าไปใหญ่

สระน้ำเล็กๆ และมีหินแกะสลักตั้งอยู่รายล้อม

อีกก้อนหนึ่ง หินแกะสลักรูปต่างๆ ที่นี่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วยนะครับ

ตามไปเที่ยวด้วยครับ
พึ่งไปมาเมื่อ 2 สัปดาห์ที่แล้วเหมือนกัน (แต่ไปเอง)
โชคดีที่ เว้ ฮอยอัน ฝนไม่ตกเลย
แต่ที่สะหวันนะเขต และมุกดาหารฝนตกตลอดครับ

ผั่งตรงข้ามจะเห็นธงเวียดนนามขนาดใหญ่นั่นก็คือ ป้อมปราการแห่งนครจักรพรรดิ์

ยินดีต้อนรับครับคุณVoyageThai  ไปเองน่าจะสนุกกว่าไปแบบผมนะครับ ไม่เหนื่อยและไม่เครียด
.................................................................................................
จากนั้นก็เดินข้ามถนนแบบเสียวๆ มาอีกฝั่งซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยหรือโรงเรียนอะไรสักอย่าง

ตามไปด้วยคนครับ

ภายในกว้างขวางมากทีเดียว

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

ยินดีต้อนรับครับคุณกฤชพล
................................................................................................
ศิลปะแบบจีนที่ปกครองเวียดนามมากว่า 200 ปี

ถ่ายจากฝั่งนี้จะเห็นโบราณวัตถุนี้อย่างเต็มๆ

ระหว่างทางที่มุ่งหน้ากลับโรงแรมจะผ่านสถานที่จัดงานและสวนสนุกสำหรับเด็กๆ

คล้ายกับที่บ้านเราตามต่างจังหวัด มีรถไฟขบวนเล็กๆ ให้หนูน้อยได้สนุกสนานกันด้วย

พอเดินถึงโรงแรมก็ได้เวลาขึ้นรถไปกินอาหารเย็นกันพอดี  ร้านอาหารแห่งนี้อยู่กึ่งกลางระหว่าง"เจดีย์วัดเทียนมู่"และ"นครจักรพรรดิ์"

แอบถ่าย...ยิ้มให้ด้วย

เป็นร้านอาหารที่จัดและตกแต่งสถานที่ได้สวยดีทีเดียว ตอนแรกนึกว่าจะได้นั่งกินกันในห้องโถงแต่ช่วงที่ไปกำลังมีพิธีแต่งงานก็เลยกระเด็นกันมานั่งที่ระเบียงทางเดินอย่างที่เห็นนี่แหละครับ

บอกตรงๆ มากับทัวร์ครั้งนี้กินข้าวไม่อิ่มสักมื้อ รสชาติไม่ค่อยถูกปากสักเท่าไหร่ กลับมาเมืองไทยน้ำหนักลดไปเกือบสามกิโล

กินเสร็จเร็วกว่าใครก็เลยลุกออกไปถ่ายรูปเล่น

ก็ตกแต่งได้สวยงามลงตัวดีครับ

หลังจากกินอาหารเย็นกันอิ่มทุกคนแล้ว ลูกทัวร์หลายๆ คนก็บอกให้ไกด์ช่วยพาไปแหล่งช๊อปปิ้งยามค่ำคืนสักหน่อย อยากเดินย่อยและซื้อของฝาก ไกด์ก็เลยพาไปที่ถนนสายหนึ่งซึ่งเป็นแหล่งรวมร้านค้าและร้านอาหาร  แต่ลูกทัวร์ที่ลงไปเดินช๊อปปิ้งต้องกลับโรงแรมเองซึ่งก็ไม่มีปัญหาสำหรับเรา

ที่ถนนสายนี้จะมีผับบาร์และร้านจำหน่ายสินค้าที่ระลึกตลอดเส้นทาง ลักษณะคล้ายๆ กับ"ถนนข้าวสาร"บ้านเรา  แต่คึกคักสู้กันไม่ได้เลย

เดินเล่นก็ไปเรื่อยๆ ผ่านร้านอาหารหลายแห่งที่ตกแต่งแสงสีอย่างสวยงาม

ร้านนี้ขายเสื้อและชุดแบรนด์ของตัวเอง

ตลอดสายมีแต่ร้านค้าร้านอาหารและก็โฮสเทล

ร้านขายว่าวรูปทรงต่างๆ เป็นงาน handmade

มาเวียดนามทั้งที่ไม่ได้ลองน่ากิน"เฝอ"ตามข้างถนนถือว่ายังมาไม่ถึงเวียดนาม

สักคำมั้ยค่ะ

รสชาติอร่อยกว่าในโรงแรมเสียอีก

สวัสดีครับ  ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ

ไปที่ไหนก็เห็นแต่รถสามล้อถีบ นี่แหละครับอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของเวียดนาม

ยินดีต้อนรับครับคุณเล็กทาโร่
.................................................................................................
เมื่อกินกันเสร็จก็เดินกันต่อ ผ่านร้านแกลลอรี่รูปภาพที่ตั้งอยู่โดดๆ

เดินกันมาตั้งนานก็มาได้เป้เดินทางที่ร้านนี้แหละ ราคาถูกมากมาย

แล้วก็ถึงเวลากลับโรงแรมเพื่อพักผ่อนกันสักทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้ากว่าทุกวัน เนื่องจากพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปเที่ยวชม"อุโมงค์วินห์ม๊อค" ซึ่งเป็นทริปที่เลื่อนมาจากวันแรกเนื่องจากเวลาที่คลาดเคลื่อนไปจนไม่สามารถเดินทางมายัง"อุโมงค์วินห์ม๊อค"แห่งนี้ได้ทัน

เริ่มตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง แล้วก็ขึ้นรถเตรียมตัวออกเดินทางในเวลาตีห้าครึ่ง มีอาหารกล่องไว้ให้ลูกทัวร์ไว้ทานบนรถบัส แต่ลูกทัวร์ส่วนใหญ่จะหลับเพราะตื่นเช้ามากๆ

ตามอ่านมาตั้งแต่ภาคแรก เพลินเลยค่ะพี่ อ่านมาตั้งแต่สิบโมงกว่าหน่อยๆ  สนุกมากๆเลยค่ะ

เหมือนได้ไปเที่ยวเวียดนามเหมือนกันเลย ขอบคุณรีวิว ข้อมูลดีๆ รูปภาพสวยๆด้วยนะคะ

น้องเองมีแพลนว่าจะไปทำงานที่นั่นเหมือนกัน ได้เห็นรีวิวพี่ ก็เหมือนซ้อมให้ชินกับการไป

อยู่ที่นั่นไปในตัว ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ^___^

ระยะทางเส้นทางระหว่างเมืองเว้ไปยังหมู่บ้านวินห์ม๊อค  (Vinh Moc village) ในเขตเมืองกวางตรี ประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมง

ยินดีต้อนรับครับคุณยลดา พาเพลิน (บีมมี่)  และก็ยินดีถ้ารีวิวนี้มีประโยชน์สำหรับคุณน้องนะครับ  ถ้าจะไปทำงานต่างประเทศก็ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะครับ ด้วยความห่วงใยครับ
.................................................................................................
เส้นทางเลียบชายทะเลจีนใต้  ผ่านหมู่บ้านชาวประมงหลายหมู่บ้าน

เนื่องจากหมู่บ้านวินห์ม๊อกเป็นอีกหนึ่งหมู่บ้านที่อยู่ติดทะเล

คณะทัวร์ของเรามาถึง"อุโมงค์วินห์ม๊อค"ในเวลาประมาณแปดโมงครึ่ง

ประวัติคร่าวๆ ของ"อุโมงค์วินห์ม๊อค"  (ข้อมูลจากhttp://www.bondstreettour.com ขอบคุณมากนะครับ)
อุโมงค์วินห์ม๊อค ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านวินม๊อค (Vinh Moc village) ในเขตเมืองกวางตรี เนื่องจากผลพวงเพื่อแสวงหาการอยู่รอดจากการทิ้งระเบิดอย่างหนัก และถูกกวาดล้างจนแทบจะล้างเผ่าพันธุ์ จึงร่วมใจกันขุดอุโมงค์ใต้ดิน (Vin Moc tunnels) เป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้านจำนวน 66 ครอบครัวเมื่อปี ค.ศ. 1966 ใช้ระยะเวลาราว 20 เดือน

อุโมงค์วินห์ม๊อคแห่งนี้มีระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตร แบ่งเป็นระดับชั้นๆ ลึก 12 15 และ 23 เมตรตามลำดับ และสามารถเชื่อมต่อกันได้หมด

ป้าตามมาชมภาคจบแล้วนะ

ถึงรีวิวที่แล้วจะขาดตอนไป แต่ถือเป็นการขาดตอนที่คุ้มมั๊กๆสำหรับเรานิ

ไปทริปนี้น้ำหนักหายไปถึง 3 โลเชียวเหรอ

งั้นปร้าไปตามรอยน้องน้อยซัก 10 รอบดีก่า เผื่อน้ำหนักหายซัก 10 โล ตาลุงจะได้หันกลับมามองมั่ง

อาคารแสดงประวัติและแสดงรูปภาพต่างๆ ของ"อุโมงค์วินห์ม๊อค"แห่งนี้

ยินดีต้อนรับครับคุณพี่ เตี้ยอ้วนชวนไถล  ถูกต้องแล้วครับ..สะใจมากๆ ผีแดง Never Die จริงๆ ครับ  ส่วนเรื่องน้ำหนักไม่ต้องลดหรอกครับแค่นี้คุณพี่ผู้ชายก็ไม่ไปไหนแล้วล่ะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันเนอะ
.................................................................................................
อุโมงค์แห่งนี้ภายในอุโมงค์จะมีคอกเลี้ยงสัตว์ มีบ่อน้ำ ห้องพยาบาล ห้องสุขา ห้องซักล้าง ห้องครัว ห้องประชุม และเป็นที่เก็บสะสมอาวุธ การขุดอุโมงค์จะทำในเวลากลางวัน ส่วนกลางคืนจะช่วยกันลำเลียงดินออกไปทิ้งทะเลที่อยู่ติดกัน เพื่อไม่ให้เห็นซากดินจึงทำให้รอดพ้นจากการตรวจตราของสหรัฐไปได้ ชาวบ้านทั้ง 60 ครอบครัวใช้อุโมงค์เป็นที่หลบภัยอยู่นานถึง 6 ปี นับเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์และเป็นความเพียรพยายามอย่างแรงกล้าในการเอาตัวรอดของมนุษย์

ดูเหมือนบ่อน้ำแต่จริงๆ แล้วเป็นช่องลมระบายอากาศสำหรับให้อากาศเข้าไปยังอุโมงค์ด้านล่าง

นอกจากอุโมงค์แล้วยังหลุมหลบภัยด้วยนะครับ

จากลานจอดรถต้องเดินผ่านป่าไผ่ และทางเดินเลียบทะเล ไม่นานก็ถึงจุดที่จะนำลงไปยังอุโมงค์ซึ่งจะมีลูกระเบิดในสมัยสงครามเวียดนามที่ไม่ระเบิดนำมาตั้งไว้เป็นสัญลักษณ์ด้วย

ตามมาวางระเบิด เอ้ย เที่ยวต่อครับ

เส้นทางเดินลงไปยังอุโมงค์จะไม่ได้เปิดให้ลงชมตลอดเส้นทางแต่จะเปิดให้เดินเพียงบางส่วน  ภายในอุโมงค์ค่อนข้างมืดมีเพียงแสงจากดวงไฟดวงเล็กๆ ติดตั้งไว้บางจุดตลอดทาง

ยินดีต้อนรับครับคุณ tiger's nest  ...555
................................................................................................
มีป้ายบอกเส้นทางเดินพร้อมตะเกียงดวงน้อย

อากาศด้านล่างค่อนข้างอบอ้าว  ทางเดินก็แคบพอดีตัว ชาวบ้านที่ใช้ชีวิตในอุโมงค์แห่งนี้ต้องอดทนกับสภาพแวดล้อมแบบนี้ถือว่าทรหดอดทนจริงๆ ครับ ขนาดคุณผู้หญิงของผมซึ่งถือว่าเป็นคนแคระแล้วนะยังต้องก้มตัวลงเลย

แต่เดินไปสักพักถึงเพิ่งรู้ว่าไม่ต้องก้มตัวแล้ว เดินได้อย่างสบายๆ  เลยหัวเราะชอบใจใหญ่ในความเป็นคนแคระของตัวเอง

ห้องของครอบครัว

ห้องคลอด

เส้นทางนี้สามารถทะลุไปยังชายฝั่งทะเลได้

เดินกันอย่างทุลักทุเล ใช้เวลาอยู่ในอุโมงค์ประมาณยี่สิบนาที ก็เดินทางทะลุออกมายังทางออกอีกแห่งหนึ่งด้วยความเหน็ดเหนื่อย

คนสมัยนั้นอึดจริงๆครับ ทั้งแคบทั้งร้อนด้วย

ในอุโมงค์แห่งนี้จะมีเด็กซึ่งคลอดและถูกเลี้ยงดูอยู่ในอุโมงค์ทั้งหมด 17 คน ซึ่งต่างก็เติบโตและออกไปทำมาหากินกันยังที่ต่างๆ กันไป เหลือแต่เพียงเด็กเพียง 1 คน ซึ่งเป็นคนพิการและเป็นใบ้ มาคอยต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยสีหน้าดีใจ

ถูกต้องเลยครับคุณชาย Koon Shy_Tour Dee
.................................................................................................
คณะของเราก็เดินทางออกจาก"อุโมงค์วินห์ม๊อก" ในเวลาประมาณเก้าโมงครึ่ง จากนั้นก็เดินทางกันต่อมุ่งหน้าสู่ด่านลาวบาวกันต่อไป

แต่ก่อนที่จะเดินทางไปยังด่านลาวบาว  ยังมีอีกหนึ่งสถานที่ที่คณะของเราจะผ่านไปชมนั่นก็คือ DMZ

DMZ หรือ Demilitarized Zone คือเขตปลอดทหารครั้งที่แบ่งระหว่างเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ เขตนี้อยู่เหนือแนวแม่น้ำเบนไห่ 5 กิโลเมตร และทางใต้อีก 5 กิโลเมตร รวมเป็น 10 กิโลเมตร เอาเข้าจริงๆกลายเป็นเขตที่สู้รบกันมากที่สุด เพราะเวียดนามเหนือก็ต้องการเวียดนามใต้ของเขาคืนครับ เขตปลอดทหารเวียดนามเหนือและใต้จึงเป็นเขตสู้รบกันแทน

ที่เห็นเป็นอนุสาวรีย์มีธงเวียดนามนี้ในสมัยก่อนเป็นพื้นที่ที่อยู่ในอาณาเขตของเวียดนามเหนือ ซึ่งมีการปกครองแบบคอมมิวนิสต์

ระยะทางจากอุโมงค์วิมห์ม๊อค มายัง DMZ นี้ประมาณ 7.5 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณยี่สิบนาที

แม่น้ำเบนไห่ ซึ่งในขณะนั้นใช้เป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างเวียดนามเหนือและใต้

ติดตามชมอยู่นะคะ  ^^

สัญลักษณ์แสดงอาณาเขตเวียดนามใต้ในสมัยนั้นเป็นรูปปั้นผู้หญิงและลูกน้อยยืนรอสามีและพ่อกลับบ้าน

ยินดีต้อนรับครับคุณ P r i m t a a
.................................................................................................
หลังจากนั้นรถทัวร์ของพวกเราก็มุ่งหน้าสู่ด่านลาวบาว ระยะทางประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร ลูกทัวร์ส่วนใหญ่ก็สลบไสลกันไปแทบทั้งรถด้วยความอ่อนเพลีย  มารู้สึกตัวอีกทีก็ถึงด่านลาวบาวแล้ว

ลงจากรถไปล้างหน้าล้างตา เข้าห้องน้ำและไปช๊อปปิ้งกันที่ร้านสินค้าปลอดภาษี  ตามทางที่จะเดินไปทำธุระส่วนตัวก็จะมีเด็กๆ ชาวเวียดนามมาขอเงิน พอดีผมไม่ได้กินอาหารกล่องที่ทางทัวร์จัดไว้ให้ก็เลยเอาไปให้เด็กๆ พวกนี้ได้มีโอกาสลิ้มรสชาติกันดูบ้าง

@  หายไปหลายวันเลยครับ .. สนุกมากมาย
    จะตามอ่านจนจบครับ

คณะของเรารอการดำเนินเรื่องเกี่ยวกับเอกสารเข้า-ออกประเทศที่ด่านลาวบาวประมาณครึ่งชั่วโมง บางคนก็ได้ของฝากติดไม้ติดมือกันมาอย่างมากมาย  แล้วเมื่อทุกอย่างพร้อมรถของเราก็ออกเดินทางผ่านด่านลาวบาวเข้าสู่ประเทศลาว...เป็นอันจบการเดินทางในเวียดนามอันแสนสนุกสนานและยาวนาน...ลาก่อนเวียดนามแล้วเจอกันใหม่ในครั้งหน้านะ

ยินดีต้อนรับครับคุณ MRBIG173  ขอบคุณเลยนะครับที่ติดตามกันมาตลอด อีกเดี๋ยวก็ถึงบ้านเราแล้วครับ ตามกันไปจนถึงบ้านเลยนะครับ
.................................................................................................
หลังจากรถของคณะเราผ่านด่านข้ามแดนของประเทศลาวมาได้ก็อีกเช่นเคย คือรอเวลาการเดินเรื่องเกี่ยวกับการผ่านแดน  ซึ่ระหว่างรอทางบริษัททัวร์ก็จัดให้กินอาหารเที่ยงกัน ณ ที่นี้เลยเพื่อไม่ให้เสียเวลา หลังจากกินอาหารเที่ยงกันเสร็จก็มีเวลาช๊อปปิ้งกันที่ร้านสินค้าปลอดภาษีของลาวแห่งนี้ "ดาวเรืองดิวตี้ฟรี"

จากด่านลาวบาวมุ่งหน้าสู่ด่านสะหวันนะเขต ระยะทางประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมงกว่า แต่ก่อนที่จะถึงด่านสะหวันนะเขต คณะของพวกเราแวะมนัสการพระธาตุคู่บ้านคู่เมืองสะหวันนะเขตกันก่อนนั่นก็คือ "พระธาตุอิงฮัง"

พระธาตุอิงฮัง เป็นพระธาตุคู่แฝดของพระธาตุพนม สูง 25 เมตร มีภาพสลักนูนสูงออกแนวฮินดูประดับประดารอบพระธาตุ น่าจะเป็นศิลปะเขมร

ขอมาเป็นลูกทัวร์ด้วยค่ะ เป็นประเทศที่ตั้งใจว่าจะไปๆๆๆ มาหลายครั้งละ
ก็ยังไม่ได้ไปซักที

ที่พระธาตุแห่งนี้ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงใส่กางเกงเข้าไปด้านใน แต่จะมีบริการให้เช่าผ้าถุงแก่สุภาพสตรีเพื่อเข้าไปกราบไหว้องค์พระธาตุด้านในได้นะครับในราคาผืนละ 20 บาท  ส่วนของคุณผู้หญิงไม่ได้เช่าแต่มีผ้าผืนใหญ่ติดตัวไปด้วยก็เลยสบายไป

ยินดีต้อนรับครับคุณ +G@To+  อย่างนี้ต้องลองไปสักครั้งครับ
................................................................................................
เมื่อเดินเข้าด้านใน องค์พระธาตุอิงฮังจะตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางลานกว้างๆ มีรั้วเล็กๆ กั้นระหว่างองค์พระธาตุกับลานด้านนอก ซึ่งผู้หญิงไม่สามารถที่จะเข้าไปยังรั้วด้านในได้นะครับ

บริเวณรอบๆ องค์พระธาตุจะมีศาลาการเปรียญ และวิหารหลังเล็กตั้งอยู่ข้างๆ องค์พระธาตุ

ศิลปะแบบเขมรที่ปรากฎอยู่โดยรอบขององค์พระธาตุอิงฮัง

ทับหลังขององค์พระธาตุแกะสลักอย่างสวยงาม

ระเบียงคตที่วัดพระธาตุอิงฮังก็มีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่คล้ายๆ กับวัดในประเทศไทย

ส่วนด้านหลังขององค์พระธาตุอิงฮังจะเป็นพระอุโบสถและกุฎิพระสงฆ์

หลังจากนั้นรถของคณะเราก็ออกเดินทางออกจาก"พระธาตุอิงฮัง"มุ่งหน้าสู่ด่านสะหวันนะเขต

เมื่อเอกสารผ่านแดนเรียบร้อยก็ออกมารอรถบัสจากเมืองไทยมารับเพื่อเดินทางกลับสู่ดินแดนบ้านเกิดเมืองนอนสักที

สะพานมิตรภาพไทย-ลาว แห่งที่ 2 มุกดาหาร-สะหวันนะเขต

ไม่นานรถของเคณะเราก็มาถึง ไชโยได้กลับบ้านเสียที

เมื่อทุกอย่างพร้อม คนพร้อม สัมภาระพร้อม ก็ข้ามสะพานกลับสู่ขวานทองแผ่นดินไทยกันแล้ว

เมื่อถึงด่านผ่านแดนฝั่งไทยก็รอเวลาดำเนินเรื่อง ซึ่งระหว่างนั้นไกด์สาวของเราก็แจ้งกำหนดการต่อไปว่าจะพาไปกินอาหารเย็นที่"ระเบียงมุกรีสอร์ท"ที่เดิมที่คณะของพวกเราเคยไปกินอาหารเช้าในวันแรกที่เดินทางมาถึงจังหวัดมุกดาหาร จากนั้นก็จะออกเดินทางมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ กันทันที  แต่พวกเราสามคนยังไม่รู้สึกหิวกันก็เลยขอแหวกโผขอไปเดินเล่นช๊อปปิ้งกันที่"ตลาดอินโดจีน"กันดีกว่า แล้วเมื่อลูกทัวร์คนอื่นๆ กินอาหารเย็นกันเสร็จแล้วค่อยมารับพวกเรายังจุดนัดหมาย

วิวแม่น้ำโขงบริเวณตลาดอินโดจีน

อีกฟากฝั่ง

สุดเขตแดนสยามเมืองมุกดาหาร

หลังเก็บภาพประทับใจว่าได้มายื่นอยู่ ณ ที่แห่งนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง  พวกเราก็เดินไปหาซื้อสินค้ากัน  ตลาดอินโดจีนเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก เมื่อก่อนครั้งที่ผมมาที่นี่เมื่อประมาณ5-6 ปีที่แล้ว  ที่นี่เป็นแหล่งรวมสินค้าประเภทรูปปั้นกังใสจากเมืองจีน แต่ปัจจุบันไม่เห็นร้านค้าแบบนั้นอยู่เลย  เปลี่ยนมาเป็นร้านจำหน่ายกระเป๋า สินค้าที่ระลึก ขนมขบเคี้ยว และอื่นๆ อีกมากมาย

ผลไม้ดองเค็มดองหวาน

เสื้อกันฝน และอุปกรณ์เต็นท์ต่างๆ

เดินไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะแวะกราบไหว้พระพุทธรูปที่"วัดยอดแก้วศรีวิชัย"

ภายในวัดยอดแก้วศรีวิชัย

เหลือเวลานัดหมายอีกไม่มากก็เลยขอถ่ายภาพวิวแม่น้ำโขงก่อนที่จะเดินทางไปยังจุดนัดหมาย

จากนั้นไม่นานรถของคณะเราก็มาถึงตามกำหนดเวลา หลังจากนั้นก็เดินทางมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ  ด้วยความปลอดภัย  พวกเราเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ในเวลาประมาณตีห้าของอีกวัน หลังจากกล่าวคำอำลาและอวยพรกันจากลูกทัวร์คนอื่นๆ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านพักผ่อน เป็นอันจบทริปท่องเที่ยวเวียดนามกลางกันอย่างสมบูรณ์และมีความสุขกันสักที  

จบแล้วครับรีวิวอันยาวนานในครั้งนี้  หากมีข้อความใดๆ ที่ลงไปแล้วเกิดข้อผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ แล้วพบกันใหม่ในรีวิวหน้า สำหรับวันนี้ โชคดี ไม่เจ็บไม่จนครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ
ถ้ามีโอกาส คงจะได้ตามไปเที่ยวเวียดนามบ้าง  ^^

ขอบคุณนะครับ คุณnoiฯ

ขอบคุณมากค่า   อยากไปเวียดนามแบบนั่งรถไปเองบ้างจัง  แต่คงไม่ไปกับทัวร์เพราะมันโหดไม่พอ...อิอิอิ

ที่เที่ยวเยอะดีนะคะ  คนที่เคยใช้ชีวิตยามสงครามในอุโมงค์วินห์ม๊อคนี่น่าทึ่งและน่านับถือจริงๆค่ะ  ขอบคุณที่พาเที่ยวนะคะ

ติดตามตั้งแต่รีวิวแรกแล้วครับ สนุกมากเลยครับ

เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย ขอบคุณมากครับ

เข้ามาร่วมปิดทริปด้วยค่ะ ^_^

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวเวียดนามทุกตอนมากเลยครับ

ทริปเดียวเที่ยว 3 ประเทศเลย เป็นการเดินทางด้วยทัวร์ทางรถเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นจากห้อง BP เลยนะครับเนี่ย ขอบคุณมากๆนะครับพี่น้อย

ตามมาปิดทริปเวียดนามด้วยคนนะคะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวด้วยค่ะ

แวะมาชมตามไปเที่ยวด้วยครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

ติดตามชมทริปนี้มาตลอด  ชอบมากค่ะ  ขอบคุณสำหรับรีวิวและรายละเอียดนะคะ  

ประเทศเวียดนามสวยสะอาดจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ
รู้จักฝรั่งสอนภาษาที่เมืองไทย เปรียบเทียบกันระหว่างไทย เวียดนาม กัมพูชา ทุกคนบอกว่าเวียดนามเป็นประเทศที่วิวสวยที่สุดแต่ว่าผู้คนไม่ค่อยเฟรนด์ลี่ ตอนนั้นแอบคิดค้านมาตลอด จนตอนหลังศึกษาก็หาวิวประเทศเวียดนามดู ดูสวยจริง ๆ ค่ะ และก็หลากหลายเนื่องจากมีวิถีตะวันตกเข้ามาแทรกด้วย

ยังไม่เคยไปเวียดนามกะเค้าซักทีเลยค่ะ 

ตามไปเที่ยวเวียดนามด้วยคนค่ะ ยังไม่เคยไปเลยแต่ก็อยากไปซักครั้งแุถๆซาปา ฮาลอง เว้ ดานัง

คุณย่าเป็นเีวียดนามค่ะ แต่อยู่เมืองไทย มีเชื้อทางนี้แรงอยู่ อิอิ