ว่าจะรีวิวตั้งแต่หัวค่ำ.. คุณเถียนก็พาเข้าม่านรูดที่ขอนแก่นให้ตื่นเต้นเล่นซะก่อน    มัวแต่ขำเลยไม่มีกะจิตกะใจจะรีวิว    ต้องนั่งทำใจอยู่ในครัวเป็นนานสองนาน.... อิอิอิ      จนอาหารหายไปครึ่งตู้เย็น... เฮ้อ... พี่ขวัญค่อยกลับคืนมาหาน้องเรียมหน่อย...      
   

ใครอยากเห็นของแปลกก็ขอเชิญตามรีวิวของ Palm Jung Won ด้านล่างเลยนะคะ



ลุงของป้าที่บ้านนอกอายุเก้าสิบแล้ว   ร่ำร้องอยากเห็นหน้าลูกสาวและหลานชายทั้งสองก่อนตาย     คุณลูกสาว (ญาติของป้าที่อยู่อเมริกา) ไม่ได้กลับเมืองไทยมาเป็นสิบปี    เลยมาออดอ้อนให้ป้ากลับไปด้วยกันจะได้พาพวกเขาเที่ยวด้วย....   ขุนสาระแนอาสาอย่างป้ามีหรือจะขัด   หาเรื่องเที่ยวอยู่แล้ว.... จัดให้จ้า....


พาหลานชายเดินสำรวจหมู่บ้าน.....

แวะมาราตรีสวัสดิ์ ป้าฟู แล้วก็จะไปนอน แล้วค่ะ

เคยพาไปเที่ยวบ้านยายที่บ้านนอกเมื่อปีที่แล้วค่ะ   http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9170880/E9170880.html


ตำบลนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในภาคเหนือ    มีแม่น้ำน่านไหลผ่าน   และมีสถานีรถไฟเป็นของตัวเอง    สมัยที่ป้ายังเป็นเด็กอยู่   เวลามาเยี่ยมยายก็สะดวกอยู่ทางเดียวนี่แหละ    ทางรถยนต์สมัยโน้นไม่ต้องพูดถึงแทบจะเป็นไปไม่ได้    


เมื่อลงจากสถานีรถไฟ   ก็จะมีรถสามล้อแดงมาคอยบริการขนเราและสัมภาระทุกอย่างไปถึงหัวกะไดบ้านยาย     ตอนที่ผู้คนยังนิยมนั่งม้าเหล็กรถถีบแบบนี้ก็มีมากมาย    


แต่เมื่อปีที่แล้วจะหาให้หลานชายนั่ง   ก็หายากเย็น... มีอยู่คันเดียวทั้งหมู่บ้าน      และโชคดีที่ได้ญาติหนุ่มน้อยรุ่นใหม่แต่ยังปั่นรถแบบนี้ได้..มาคอยเป็นสารถีให้


ไปนั่งรถสามล้อแดงกัน   ใครมาช้าซ้อนข้างหลังเลยค่ะ   แต่ถ้าช้ากว่านี้... วิ่งค่ะ..วิ่ง..อิอิ

สวัสดีค่ะ   คุณ +G@To+    หลับฝันดีค่า.... ถ้าได้เลขเด็ดอย่าลืมบอกป้ามั่งนะคะ....อิอิ


ป้าหมีแผนกต้อนรับของตำบลก็มาดูแลหลานๆ   ป้าหมีไม่รู้จะไปไหนก็นำทางไปวัดก็แล้วกัน...

.

หลานๆ ก็นั่งกันเพลินตื่นเต้นกันใหญ่.... แค่เนี้ย..ก็หลอกเด็กได้แระ... หลอกง่ายจริงแฮะ... อิอิอิ

กุฎิพระหลังเล็กๆ  มีอยู่หลายหลังใกล้ๆ กัน

ป้าหมีหายไปพักใหญ่... แอบไปด้อมๆ มองๆ หากาบหมากในป่า   ได้มาอยู่หนึ่งอันกระดี้กระด้ารีบเอามาให้หลานเล่น


ของเล่นที่แสนสนุกสนานของเด็กบ้านนอกสมัยก่อน     เปลือกของต้นหมากที่หลุดออกจากลำต้นแล้ว   ตรงโคนมันก็จะเป็นกาบใหญ่กว้างพอที่จะให้เด็กนั่งได้


เด็กฝรั่งไม่เคยเห็นแต่อยากลอง....

กาบหมากนั่งได้ทีละคน   หลานชายคนโตก็ย็อกแย็กหัดถีบสามล้อแดง   พอทรงตัวได้เองก็ดีใจใหญ่      

ป้าหมีคนหากาบหมากมานี่นา... ก็ต้องเป็นคนลากซิ... อิอิ

เอาละเน้อ... ไปละเน้อ... จับให้ดีๆ น๊า....

คุณแม่ก็มาคอยลุ้นลูกชายถีบสามล้อ    ป้าฟูก็รับหน้าที่ถ่ายคลิปอย่างเดียว... อิอิ

วิธีนั่งกาบหมาก   ก็ต้องให้เด็กนั่งเอาขาไขว้กัน  สองมือก็จับใบหมากไว้ทั้งสองข้าง    ถ้าจะให้ดีที่ก้นก็ต้องเอารองเท้าไปรองนั่งอีกที   ไม่งั้นอีตอนวิ่ง....      เจ้าประคุณเอ๊ยยย... เวลาที่ก้นกับพื้นสีกันโดยมีกาบหมากบางๆ กั้นกลาง...  อูยยยย.... อย่าให้เซด...


ป้าหมีหอบแฮ่กๆ  แม่ก็ต้องมาช่วยลาก

สมัยก่อนยุคโรงงาน... หมู่บ้านเล็กๆ ในต่างจังหวัดก็จะเต็มไปด้วยผู้คนทุกรุ่นทุกวัย    เด็กๆ ก็จะเล่นกันเจี๊ยวจ๊าวสนุกสนาน    ในหมู่บ้านของยายก็เหมือนกัน    


พวกเด็กผู้ชายก็อาจจะจับกลุ่มไปเที่ยวยิงนกตกปลาไปตามประสา    บางทีก็ไปตามบึงเพื่อขุดหาดินเหนียวเอามาปั้นลูกกระสุน    ก็เหมือนกับปั้นขนมบัวลอยนั่นล่ะค่ะ      ปั้นเป็นลูกจนกลมดิ๊ก..แล้วก็ตากกลางแดดไว้ที่ลานบ้านจนแห้ง    จึงรวบรวมใส่ย่ามไว้เป็นคลังอาวุธต่อไป...



ส่วนเด็กผู้หญิงหวานแหววอย่างป้า... แหวะ... อิอิ..    ก็นั่งเล่นหม้อข้าวหม้อแกง      ช่วยกันขุดหลุมขนมครกโดยใช้ช้อนสังกะสีคว้านไปที่ลานดินเรียบๆ ให้เป็นหลุมเล็กๆ     กะลาที่มีอยู่ดาษดื่นมาใช้เป็นถ้วย  เอาดินและน้ำมาผสมกันกวนๆๆๆ จนเนื้อเนียนดี   ก็ค่อยๆ หยอดลงไปในหลุม      ประดับหน้าด้วยใบพู่ระหงที่หั่นซอยบางๆ  หรือบางทีก็กลีบพู่ระหงสีแดงแปร๊ดฉีกโรยหน้าอีกที   ตี๊ต่างผักชีและต้นหอม....




ถึงตาพี่ชายนั่งมั่งแล้ว.....  แม่กับป้าหมีสู้ๆๆๆๆ  ...... อิอิอิ

ชอบบรรยากาศชนบทแบบนี้จังเลยค่ะ
ดูเงียบสงบ น่าอยู่มาก...
เดี๋ยวตอนเช้าจะเข้ามาชมต่อนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ

เวลานั้นก็สนุกสนานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ   ทั้งคนลากและคนถูกลากรวมทั้งคนดูอย่างป้าๆ      ความสุขเล็กๆ ที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมากมาย.....


พี่ชายอยากลองดึงกาบหมากบ้าง.... ได้เลยจ้า...

สวัสดีค่ะ   คุณ Miss_Behaving      หลับฝันดีนะคะ  ฝันถึงป้าบ้างก็ได้...อิอิอิ


แม่กับป้าหมีพักเหนื่อยด้วยการไปนั่งคุยเรื่องความหลังกันหนุงหนิงที่หน้าลานพระพุทธรูปใหญ่กลางแจ้ง     คุณลูกชายอยากมาแจมแต่ฟังไม่รู้เรื่อง..

ตอนที่ป้าเป็นเด็กพระพุทธรูปองค์นี้ยังไม่มี     และช่วงเวลาที่สร้างเสร็จแล้ว    ป้าก็ไม่ค่อยจะมีเวลามาเดินเล่นสำรวจความเป็นไปในหมู่บ้านเอาซะเลย      นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ป้าเห็นพร้อมกับพี่สาวและหลานชายสองคน

ดูๆ ไปก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย   พระพักตร์อิ่มเอิบได้สัดส่วน   ผิวก็แตกลายงาดูเป็นเอกลักษณ์ดีจัง    ส่วนขนตาก็ยาวงอน...

เอ๊ะ....ลืมไป..   ห้องบลูเนี่ย... เวลาจะรีวิวเรื่องวัด  ต้องไปจ่ายค่าลิขสิทธิ์ก่อนหรือเปล่าคะ    ถามผู้รู้ช่วยตอบข้อข้องใจให้หน่อยนะคะ....

ป้าๆๆๆ .....ใส่แว่นหน่อยนะ...  

ใส่แล้วจ้า... อ้าว.. มิใช่ขนตา.. แต่มันเป็นต้นไม้ที่งอกออกมาต่างหากล่ะ...      โห... อันซีนไทยแลนด์จริงๆ  ต้นไม้งอกเป็นขนตา....  

เมื่อป้าเดินเข้าไปใกล้อีกนิด   เสียงพรึ่บพรับกระพือปีกก็ดังขึ้นพร้อมๆ กัน     นกกาฝูงย่อมๆ ก็บินหนีไป   แต่กล้องป้าจับภาพมาได้แค่สองตัว  


ต้นไม้เล็กๆ งอกขึ้นมาตามช่องรอยแตก   อีกหน่อยท่านอาจจะดูเหมือนว่ามีผมยาวออกมาก็ได้นะ...

ดอกต้อยติ่ง  เป็นดอกไม้ริมทางที่มีอยู่เกลื่อนกลาดทั่วไปในหมู่บ้าน   เมื่อมันแก่ตัวลงเปลือกของเมล็ดก็จะกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ    


ตอนเด็กๆ ป้าก็ชอบไปเก็บมาทีละเยอะๆ    แล้วก็เอามาใส่ในขันน้ำ    คอยมองดูเวลาที่เมล็ดมันได้รับน้ำเข้าไปเต็มที่   ก็จะแตกตัวดังเปรี๊ยะๆๆๆ .... เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก    บางทีก็กระเด็นโดนหน้าคนที่มุงดูกันอยู่   ได้หัวเราะขำกันอีก....


แต่ก็มีบางครั้งในระหว่างก้มๆ เงยๆ เก็บเมล็ดของมัน  แล้วไม่ได้เตรียมอะไรไปใส่   ก็ใช้วิธีกำไว้ในมือ    เผลอกำนานไปความชื้นในมือก็ทำให้มันดีดตัวแตกได้เหมือนกัน    ได้สะดุ้งกันอยู่เรื่อย...


เฮ้อ...ความทรงจำนี่มันประหลาดมากนะ... นึกถึงทีไรมีความสุขทุกที...



เสียดายที่วันนั้นเมล็ดมันยังไม่แก่พอยังเขียวอี๋อยู่     อดโชว์ให้หลานๆ ตื่นเต้นกันเลย

ต้นรักสีขาว   หนึ่งในบรรดาต้นไม้สุดโปรดของป้า  เพราะนอกจากจะมีดอกสวยแปลกไม่เหมือนใครแล้ว   ชื่อยังมีความหมายไพเราะเพราะพริ้งเสียเหลือเกิน....

ไปนั่งกินลมชมวิวที่ริมน้ำ    น้ำไม่ค่อยจะมีมากเหมือนเมื่อก่อนตอนที่ป้าเป็นเด็กเอาซะเลย    สมัยก่อนเมื่อประมาณเกือบๆ ร้อยปีที่ผ่านมา   จากคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้าน  


สายน้ำตรงนี้เคยเป็นแม่น้ำน่านมาก่อน   จนกระทั่งวันหนึ่งที่มีพายุฝนฟ้าคะนอง    คนในหมู่บ้านก็ได้ยินเสียงกึกก้องกัมปนาทของสายน้ำที่กำลังเปลี่ยนทางเดิน       เมื่ออากาศแจ่มใสอีกครั้ง... แม่น้ำน่านก็มีเส้นทางใหม่เสียแล้ว     ตรงนี้จึงกลายเป็นคลองไป...

คุณญาติเดินลงไปดูน้ำใกล้ๆ  คุณลูกนึกสนุกก็ตามไป   แต่เนื่องจากสัญชาตญาณความเป็นคนบ้านนอกไม่มี    คุณลูกก็ไปเหยียบเอารังมดแดงเข้าจังเบ่อเริ่ม....  

ย้อนหลังไปเมื่อสมัยที่คนในหมู่บ้านนี้ส่วนใหญ่ไม่มีรองเท้าใส่กัน       ต้นไม้ชนิดนี้เป็นที่หวาดกลัวกับนักเดินตีนเปล่าอย่างมาก     แถมมันก็ชอบขึ้นอยู่ทั่วไปตามทางเดินเสียด้วย    

ต้นโคกกระสุน...    หนามแหลมๆ เล็กๆ ให้ยุ่บยั่บเต็มไปหมดอย่างนั้น     ใครเหยียบเข้าไปล่ะก็...   พี่น้องเอ๊ยยยยย....

บรรยากาศน่าสบายใจจังเลย
คิดถึงสมัยเด็ก อยู่บ้านนอกก็เล่นคล้ายแบบนี้แหละค่ะ
หลานชาย หล่อค่ะ

สวัสดีค่ะ   คุณ Flaminio     เวลามันเดินช้าเสมอค่ะที่บ้านนอก    แค่ไปนั่งๆ นอนๆ คุยกับญาติๆ ก็มีความสุขแล้วล่ะ....



เจ้าพ่อปาร์ตี้ประจำหมู่บ้านเห็นญาติมาเยี่ยม   ก็หาเรื่องจัดงานชุมนุมพรรคพวก     เอาชุดเครื่องเสียงคาราโอเกะออกมาตั้งข้างๆ ที่ทำครัวหน้าบ้าน    เชิญเด็กๆ แถวนั้นมาร่วมงานด้วย    ร้อนถึงป้า...ต้องเผ่นขับรถเข้าตัวจังหวัดไปกลับสองชั่วโมงเพื่อซื้อขนมมาแจกเด็ก

เจ้าพ่อปาร์ตี้  ตัวจริงเสียงจริง   หาเรื่องจัดงานได้ทุกเทศกาล...

พอพวกผู้ใหญ่เหนื่อย  เด็กๆ ก็ยึดไมค์   เต้นๆ ร้องๆ กันสนุกสนาน    

ที่แขนก็จะคล้องถุงไว้คนละใบไว้ใส่ขนมของรางวัล

เด็กที่อยู่ไกลออกไปได้ยินเสียงเครื่องไฟหัวใจมันสั่น...   ก็ต้องปั่นจักรยานออกมาดูสักหน่อยว่าเขาทำอะไรกัน


ฝรั่งเห็นมีคนมาด้อมๆ มองๆ ก็เข้าไปชักชวนให้มาร่วมงานปาร์ตี้     แต่พี่สาวคนถีบจักรยานก็ขี้อายไม่ยอมเล่นด้วย   คุณน้องชายที่ซ้อนท้ายมาก็ต้องพลอยอดร่วมงานด้วยความกลัวพี่...มองตาละห้อยเชียว... เฮ้อ...

ถึงคิวฝรั่งออกโรง    โชว์เสียงร้องและท่าเต้นของไมเคิลแจ๊คสันให้ชาวบ้านหัวเราะกันสักหน่อย

งานเลี้ยงย่อมเลิกรา    แต่เจ้าพ่อก็กักขนมส่วนหนึ่งที่อยากกินไว้  ไม่ยอมแจกเด็กๆ    บอกอ้อมแอ้มๆ ว่าเก็บไว้สำหรับงานวันพรุ่งนี้...  แต่จริงๆ จะเก็บไว้กินเอง....    


แถวตรงที่ระลึกก่อนแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน    

ปล. กีตาร์ที่เจ้าพ่อถือน่ะ  แค่เอาไว้เท่ห์ๆ เท่านั้น   เล่นไม่เป็นสักหน่อย... อิอิ

ได้ขนมกันไปคนละหลายกำมือ... หน้าบานกันเป็นแถวๆ   ยกเว้นหน้าป้าฟู...  

ป้าฟูครับ ของหมดตู้เย็นไม่น่าจะเกี่ยวกับผมนะครับ


เผลอไปชวนพี่จิบเข้าครัวไปด้วยหรือเปล่า 5555

เพลินดีครับที่ป้าฟูพาไปชมวิถีบ้านๆ แบบนี้ครับ

หมดแค่ครึ่งตู้ค่ะ       แต่ถ้าคุณเถียนพาไปชมห้องคลีโอพัตราด้วยก็อาจหมดตู้ก็ได้....

หนุ่มเทพฯ ตามป้าฟูมาเที่ยวบ้านนอกด้วยครับ

วันรุ่งขึ้นก็เดินสายพากันไปเยี่ยมบ้านญาติคนโน้นคนนี้     ไม่ว่าพวกป้าจะไปไหนก็จะมีเด็กๆ เดินตามไปทุกแห่ง     แล้วก็จะเล่นกันส่งเสียงวี๊ดว๊ายรออยู่ที่ใต้ถุนบ้าน

ขึ้นลงหลายๆ บ้านแล้วป้าก็ชักจะสงสัย    ตามอะไรกันหนักกันหนาหว่า...


สืบความได้ว่ารองานปาร์ตี้สำหรับวันนี้   เพราะเจ้าพ่อบอกว่าจะจัดอีกครั้ง.....  จ๊ากกกก.... คุณญาติทำเรื่องเสียแล้วมั๊ยล่ะ...   ขนมที่เก็บไว้ก็มีไม่มากไม่พอแจกเด็กแน่นอน   แถมมากกว่าเมื่อวานตั้งเยอะ...  ก็บอกกันไปปากต่อปาก....


มายืนตาแป๋วนั่งรอยืนรอกัน    เฮ้อ.... เออวะ... ไปในเมืองอีกก็ได้...

สวัสดีค่ะลุงหนุ่ม     อุ้ย..หนุ่มกรุงเต๊บมาเที่ยวด้วย   เราต้องพูดเพราะๆ หน่อยแระ.... เดี๋ยวเค้าจะรู้ว่าเราเป็นคนบ้านนอก.....



งานเข้า  พวกญาติๆ ก็ต้องมานั่งแบ่งขนมปังปี๊ปแยกใส่ถุงไว้ให้เด็ก

งานเลี้ยงก็ต้องเริ่มขึ้นอีกครั้งด้วยความ.....  ของเจ้าพ่อ....

ขนมวันที่สองไม่ค่อยจะมีเท่าไร   เพราะป้าฟูเริ่มถังแตก.... โธ่..ดอลลาร์ยิ่งตกต่ำอยู่ด้วย...

วันนี้มีแขกพิเศษมาร่วมงานด้วย    สาวน้อยผู้นุ่มนิ่มหวานแหววที่สุดในสามโลก    น้อง.... แหะ..แหะ.. ป้าจำชื่อไม่ได้    ตั้งให้ใหม่ว่า น้องตาล ก็แล้วกัน... อิอิอิ


น้องตาลเป็นหลานสาวของเพื่อนป้าสมัยเด็ก   เราเคยเรียนหนังสือด้วยกันมาหนึ่งปี      พอดีว่าลุงของน้องตาลต้องกลับมาบ้านนอกช่วงนั้นพอดี    เขาเข้ามาทักว่าจำกันได้มั๊ย   คนที่เมื่อก่อนป้าเคยเอาไม้กวาดฟาดหัวเขาในห้องเรียนไง... หือ... อะไรนะ... ฉันร้ายขนาดนั้นเชียวหรอ....  

มาแอบดูด้วยครับ  อยากนั่งกาบมะพร้าว แล้วให้ป้าฟูลากบ้างอ่ะ


องค์พระพุทธรูปสวยแปลกจังเลยครับ พาไปชมบ้างดิ

^
กินแกลบ.....ร้อนท้อง

บรรยากาศอบอุ่นเด็กๆสนุกสนานกันใหญ่เลย
ชอบตอนนั่งใบของต้นหมาก
แล้วผลัดกันลากจัง
คิดถึงสมัยโน้นไปด้วย
ป้าฟูลองนึกถึงนะว่าพื้นถนนมันเป็นหินลูกรังอ่ะ
ทรม้าน...ทรมาน..

ตามชมอยู่นะครับ
ชอบกระทู้นี้จัง

สวัสดีค่ะคุณไทเกอร์กินแกลบ        ถ้าหนักไม่เกินสามสิบกิโลกรัม  ป้าก็จะพาไปนั่งกาบหมากแล้วลากให้ด้วย... สัญญา... อิอิอิ      

ลุงหนุ่ม   มีอะไรกันเนี่ยคู่นี้   พูดไรกันป้าไม่เข้าใจ..  ทำไมต้องมีแกลบๆ  มาเกี่ยวพัน    มันอร่อยหรอถึงต้องกินจนร้อนท้องอ่ะ...



ดอกไม้สวยๆ ที่ลุงของป้าปลูกไว้ที่หน้าบ้าน

สวัสดีค่ะ


คุณ SkylineKip       555555... นั่นซิคะคุณอ้อย   เล่นลากกาบหมากมันสนุกแต่แสบตู๊ดดดจัง....  อิอิอิอิ



คุณ Art999     ขอบคุณค่ะ.... เดี๋ยวจะพยายามปั่นให้เร็วขึ้นค่า....

ตอนเช้าๆ คุณยายของน้องตาลก็จะขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งที่โรงเรียน    หลานชายคนเล็กของป้าก็ติดรถไปเที่ยวด้วย     น้องตาลเป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่เหมือนใคร    เธอมีกิริยามรรยาทที่งดงามอ่อนช้อยเหมือนชาววังอย่างไม่ผิดเพี้ยน    ไม่ว่าจะเป็นการพูดการจาสารพัดนุ่มนิ่มนุ่มนวลไปทุกอริยาบท    เกิดผิดที่ไปหน่อยมั๊ยลูก.... อิอิอิ


ไม่มีใครสอน  เพราะทุกคนรอบๆ ตัวน้องตาลก็เป็นบ้านนอกขนานแท้   พูดจาโผงผาง  โดยเฉพาะคุณยายของขนมตาล....  งงอ่ะ... คำพูดคำจาก็เหมือนจะถอดออกมาจากในหนังสือวรรณคดีคลาสสิค  


เวลามางานปาร์ตี้น้องตาลก็จะต้องแต่งตัวเต็มยศ   ใส่ชุดที่ดีที่สุดสวยที่สุดที่เธอมีมาร่วมงาน   เธอบอกว่าเพื่อเป็นเกียรติแก่เจ้าของงาน   เราก็ต้องแต่งตัวให้ดีที่สุดนะคะ.... ห๊า...เอางั้นเลยหรอจ๊ะ... อิอิอิ


เมื่อหลานชายคนเล็กที่เป็นเพื่อนเล่นกับน้องตาลต้องกลับบ้านที่อเมริกา    น้องตาลก็สั่งหนักสั่งหนา    ให้คุณป้าส่งรูปของคุณหลานมาให้ดู   เพราะอยากจะเห็นว่าโทมัสหลานชายป้าใส่ชุดอย่างไรตอนขึ้นเครื่องบิน   คงจะใส่ชุดสูทสีดำลายทาง.... บลา..บลา..บลา...    โห..สมัยนี้... เค้าไม่แก้ผ้าขึ้นเครื่องกันก็บุญแล๊ววว... อิอิอิ


น้องตาลอยากจะเก็บรูปภาพของโทมัสเอาไว้ในความทรงจำตลอดไป....    เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากน้องตาลจริงๆ ......  หนูดูละครช่องเจ็ดมากไปหน่อยหรือเปล่าคะ....

ตามป้าฟูไปด้วยครับ ดีใจจัง ชอบอ่าน

ยามค่ำคืนก็หากิจกรรมให้เด็กๆ เล่น    การที่ได้ก่อกองไฟใกล้ๆ บ้านเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากสำหรับเด็กอเมริกัน   เพราะในประเทศนี้มีกฎระเบียบเยอะหยุมหยิมแทบกระดิกตัวไม่ได้เลย      


สำลักควันไอกันค็อกแค็ก  แต่ก็ไม่ยอมหยุดเล่น...

สวัสดีค่ะ   พี่ม่วง...    พยายามปั่นรีวิวอยู่ค๊า....  ช้าหน่อยนะคะ...


ยามค่ำคืนแสงดาวกาละลองพร่างพราว.... เราก็เข้านอน    ก่อนนอนหลานๆ ก็ต้องทายาที่ขากันก่อน    ยุงที่โน่นร้ายกาจมาก  ชอบกินเด็ก... อุ้ย.. ชอบกัดเด็กเฉยๆ ค่ะ... อิอิ


ยาหม่องหรือ บริบูรณ์บาล์มตราเสือเผ่น...

รีวิวป้าฟูไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย

ปีหน้าจัดงานเลี้ยงอย่าลืมเรียกนู๋ด้วยน้า จาอาวขนม ..

เห็นเด็ก ๆ แล้วมีความสุขแทนจังค่ะ ^^

เนื่องจากห้องนี้มีแอร์..แทบทุกคนในบ้านรวมทั้งป้าฟูด้วย   ก็ต้องมานอนอัดกันอยู่ในห้องนี้แหละ.....  โชคดีที่ป้าเป็นคนบ้านนอกทำให้กินง่ายอยู่ง่าย   สามารถไปเที่ยวที่ไหนก็ได้เกือบทุกแห่งในโลกนี้....  เฮ้อ... ว่าแล้วก็ฝันหวานที่จะไปลุยเมืองหม่องกะอินเดียต่อ... อิอิอิ

lสนุกดีค่ะป้าฟู

ดอกต้อยติ่ง ใครไม่เคยเอามาเล่นแช่น้ำ นี่เชยสุดๆ เลยครับ

องค์พระสวยมากๆ ค่ะป้าฟู

ป้าฟูค่ะ ขอถามหน่อยค่ะว่าองค์พระพุทธรูปองค์ใหญ่สีขาวที่ป้าฟูกับหลานถ่ายรูปมาอยู่ที่ไหนค่ะและจังหวัดอะไรค่ะ องค์ใหญ่มากจัง

สวัสดีค่ะ   หนูกิตหอ 4 ชาย     ขนมหมดแย้วววว...  กินพวกนี้ไปก่อนละกันค่า....

อาหารบ้านๆ แสนอร่อยเต็มโต๊ะไปหมด..       ป้าก็สวามปามซะเต็มคราบ   ไม่ต้องพูดถึงเรื่องน้ำหนัก... กลับบ้านที่อเมริกาทีไรก็ได้คู่แฝดสยามติดตัวกลับมาด้วยทุกที... อิอิอิ

อยากหม่ำไข้พะโล้ !!!!!!!!!!!!!!

สวัสดีค่ะ


คุณ ปูใบไม้      ขอบคุณค่า....


คุณ One Light One Shadow      555555... รุ่นคุณเหานี่ยังมีเล่นกันอีกหรือคะ   ดีจัง... อิอิอิ


คุณ ย้ำคิดย้ำฝัน     ขอบคุณค่ะ... ชาวบ้านแถวนั้นได้ยินคงจะดีใจ


คุณ HAU     อยู่อำเภอพิชัย  จังหวัดอุตรดิตถ์ค่ะ    องค์พระของจริงก็ไม่ได้ใหญ่เท่าไรนะคะถ้าเทียบกับวัดดังๆ ที่จังหวัดอื่น    แต่ป้าชอบที่แตกลายงาและมีต้นไม้เล็กๆ ขึ้น..



ปลาย่างที่ป้าซื้อมาตั้งใจจะทำอาหารแจกญาติๆ รุ่นใหญ่     เป็นสูตรอาหารที่ค้นพบกันโดยบังเอิญเมื่อครั้งก่อนที่ป้ามาเมืองไทย      ค้นพบเพราะทำผิดสูตร... อิอิอิ   แต่มันอร่อยสะใจ

 จำไว้พาหลานๆที่จะกลับจากซานฟรานตุลานี้บ้างดีฝ่า

สวัสดีครับป้าฟูซำบายดีไหมครับ

ที่บ้านคุณ:-)็มีไข่ไม่ใช่หรอ   ทำกินเองดิ...เสร็จแล้วส่งมาให้ด้วยนะคะ...  



ฉีกปลาให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย....  ล้างมือก่อนนะ... อิอิอิ

เข้ามาได้เวลาอาหารพอดีนะคะ   ^_^    มาชมวิถีภูธรด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณลุงแบกเป้     หายไปนานนะคะพักนี้.... ไม่ค่อยจะรีวิวให้ดูเลย



เด็ดชะอมเยอะๆ ...  เอ๊ะ..ชักจะเหมือนห้องก้นครัวไปซะแล้ว...

ป้ามาเที่ยวเมืองไทยเหรอครับ ไม่บอกจะไปเป็นไกด์ให้

สวัสดีค่ะ   คุณ ชอบกินชอบเที่ยว...  มาช่วยกันทำแกงปลาย่างกันดีกว่าค่ะ... อิอิ


เห็ดนางฟ้าอีกหนึ่งกาละมัง  เพื่อเพิ่มปริมาณอาหาร  เนื่องจากปลาย่างมันแพ๊งงงง....

ป้าฟูกลับมาพร้อมกับรีวิวน่ารักๆ อบอุ่นมากค่ะ เห็นแล้วคิดถึงนอกเมืองของแตรเหมือนกันนะเนี่ย
อิอิ

ไม่อยากจะบอกเลย  เค้าเคยนั่งกาบหมากแล้วให้พี่ชายลาก.........  มันส์จริงๆ ค่ะ 55+

จุ๊..จุ๊... ลุงยูอย่าเอ็ดไป    นี่มันของดองตั้งแต่ปีที่แล้วค่า... อิอิอิ



ปอกมะพร้าวใส่เครื่องปั่น    เดี๋ยวนี้คนบ้านนอกไม่ขูดมะพร้าวแล้วน๊า...   ครั้งแรกที่เห็น...งงไปเลยป้า... อิอิอิ

โห.. รุ่นคุณแตรก็เคยเล่นกาบหมาก    เชื่อเลย... อิอิอิ


ผัดเครื่องแกงที่ซื้อมา   ไม่มีใครทำพริกแกงเองแล้ว  แม้แต่คนบ้านนอก...หุ..หุ..

แล้วก็ใส่ปลาย่าง  ตามด้วยเห็ด.... โปะมันเข้าไป...ปิดท้ายด้วยชะอม....

ออกมาหน้าตาเป็นอย่างนี้..... อร่อยคอดๆ ..... ฮือ..ฮือ... เห็นแล้วน้ำลายไหลอ่ะ.... นู๋อยากกิ๊นนนนน....

 ช่วงนี้ไม่ได้ไปไหนเลยครับป้าฟู

เห็นแกงแล้วหน้าตาเหมือนแกงคั่วเลยนะครับเนี่ย

ตามป้าฟูไปเที่ยวค่ะ  ..

ปล.  ไอ้ทั้งหมดข้างบนน่ะ   ป้าไม่ได้ช่วยทำอะไรเล๊ยยย.... ยืนขวางทางเกะกะถ่ายรูปอย่างเดียว.... อิอิอิ



บ้านญาติสนิทของป้าสองหลังนี้สร้างใกล้กันมาก    สมัยก่อนตรงกลางบ้าน  จะมีสะพานเชื่อมไปมาระหว่างกัน    ตอนเด็กๆ ป้าจะเคยวิ่งไปวิ่งมาบ่อยๆ    บางทีก็ไปนั่งตั้งวงคุยกันบนสะพาน


แต่พอเจ้าของบ้านทั้งสองที่เป็นญาติผู้ใหญ่ของป้าทั้งคู่ทะเลาะกันขนานใหญ่เมื่อนานมาแล้ว   สะพานนั้นก็ถูกรื้อทิ้งประตูถูกปิดตาย       พอมาดีกันทีหลังก็ไม่ได้ทำใหม่ให้เหมือนเดิม       ตอนนี้เวลาบ้านไหนทำครัวแล้วของขาดบางอย่างก็ใช้วิธีส่งกันด้วยการขว้างบ้างอะไรบ้าง....


หลานชายได้ยินแม่เล่าให้ฟังก็ตื่นเต้นอยากลองทำดูบ้าง      วิ่งมาอีกบ้านเพื่อจะส่งของไปให้แม่ .....  อิอิ... ของง่ายๆ ก็ทำให้เด็กสนุกได้วุ้ย...

เอ๊า.... โยนแล้วน๊า... ฮึ๊บบบ....   คุณแม่คนเก่งก็รับได้ซะด้วย   ดีใจกันใหญ่ทั้งคนส่งคนรับและคนลุ้น.... อิอิ

ใครอยากเห็นของแปลกก็ขอเชิญตามรีวิวของ Palm Jung Won ด้านล่างเลยนะคะ
.
.
.
แต่ถ้าอยากเห็นคน(ทำรีวิว)แปลกๆ เชิญที่รีวิวนี้ช่ายมะฮับป้าฟู อิอิอิ



ล้อเล่นนะคร้าบบบ แวะมาปาดทักทายก่อนอาบน้ำไปทำงานครับ

เรียกแกงอะไรก็ไม่รู่ค่ะลุงแบกเป้   รู้แต่ว่าอร่อย.... อิอิอิ


สวัสดีค่ะป้าเกษ   ไปเที่ยวบ้านนอกกันค่า....



คราวนี้เป็นตาของถั่วฝักยาว....   เพราะมันยาววว... เลยไม่ต้องโยน... อิอิอิ

ป้าฟู..เค้าเคยใช้แมวขูดมะพร้าวด้วย
นั่งขูดสนุกมือเลย
มะพร้าวกล่องกลิ่นไม่ค่อยหอม
รอดูหน้าตาแกงชะอมปลาแห้งอร่อยดีกว่า

ตามป้าฟูไปเยี่ยมญาติด้วยค่ะ
ชอบบรรยากาศแบบนี้จัง
อยู่ในเมืองมีแต่เรื่องวุ่นวาย

สวัสดีค่ะโกปี้     ป้าอุตส่าห์ปิดบังแทบตาย  โกปี้ยังรู้อีกว่าป้าเป็นคนประหลาด....

เห็นด้วยค่ะคุณอ้อย   มะพร้าวกล่องหรือกระป๋องนี่อร่อยสู้ของแท้ไม่ได้เลยเนอะ...


สวัสดีค่ะคุณ Memories pink     นานๆ ก็หาโอกาสไปเที่ยวตามชนบทบ้างซิคะ    เวลาที่โน่นมันจะไหลไปช้าๆ ทำให้เราผ่อนคลายไปเยอะเชียวค่ะ



ไปเป็นไกด์ให้เด็กนี่... ต้องคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะหากิจกรรมอะไรสนุกๆ ให้เขาได้ตื่นเต้นกัน      คุณลุงเจ้าพ่อปาร์ตี้ผู้รักเด็กก็จัดการพาหลานคนโตไปหัดขี่มอเตอร์ไซด์     เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยในอเมริกาที่เด็กอายุสิบกว่าขวบนิดๆ จะลองได้    แต่ที่โน่น...อะไรยังไงก็ได้....ตำรวจยังไปไม่ถึง...


คุณหลานก็ดีใจสุดๆ มีอะไรไปโม้ให้เพื่อนที่โรงเรียนฟังให้อ้าปากค้างแล้ววุ้ย... อิอิอิ

ขอบคุณป้าฟูมากค่ะ
ที่ทำให้นึกถึงอดีตที่ลืมไปแล้ว
พอมาเห็น คห6.ปุ๊ป เราเล่นแบบนี้ด้วย
แต่เป็นกาบมะพร้าว  เพราะแถวบ้านมีแต่มะพร้าวสนุกดี
เดินทางปลอดภัยนะคะ

เริ่มต้นด้วยการขี่รถรอบๆ สนามโรงเรียน    

โรงเรียนนี้ป้าก็เคยไปเรียนตอนชั้นปอห้า   ต้องอพยพย้ายด่วนจากในเมือง   เพราะคุณพี่ชายทั้งสองตอนนั้นกำลังเริ่มเป็นหนุ่มรูปหล่อ   สาวๆ ติดกันตรึมทั้งจังหวัดโด่งดังมากกก         วันดีคืนร้าย..ก็มีน้องสาวหรือแฟนก็ไม่รู้ของนักเลงใหญ่มาหลงรัก    ขอซ้อนมอเตอร์ไซด์ไปโน่นมานี่...   คุณพี่ใจดีก็จัดให้


รู้ถึงหูท่านเจ้าพ่อ... เมื่อสบโอกาสได้เจอหน้าพี่ชายของป้าทั้งสองคนในตลาดสดชานเมือง    คุณนักเลงท่านก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง    ควักปืนออกมาไล่ยิงกันตอนกลางวันแสกๆ ต่อหน้าฝูงชน     พี่ชายคนที่สองโดนลูกปืนถูกที่ข้อมือ   ส่วนอีกคนไม่เป็นอะไร


หม่ามี๊ของป้าเห็นท่าไม่ดีก็ย้ายด่วนให้ไปเรียนหนังสือที่บ้านของยาย   ป้านึกสนุกก็ขอตาม  เลยได้กลายมาเป็นเด็กบ้านนอกเต็มตัวซะหนึ่งปี    หนุกหนานมากมาย....   อย่างน้อยก็ได้ใช้ไม้กวาดฟาดหัวคนล่ะ... อิอิอิ....

สวัสดีค่ะ  คุณ ต้มส้มปลากระบอก     กาบมะพร้าวก็ใช้ได้หรอคะ   วันหลังต้องไปลองบ้างล่ะ   เพราะตอนนี้ที่โน่นหาต้นหมากยากขึ้นทุกที... อิอิ



เมื่อหลานชายเริ่มขับเก่งแล้ว   คุณลุงก็พาออกถนนใหญ่

ถนนเลียบทางรถไฟ   เห็นอาคารสถานีอยู่ไกลๆ

ปั๊มน้ำมันประจำตำบล

หางานให้เด็กทำ   กวาดใบตะขบบนลานซีเมนต์... หนุกหนานได้อีก... อิอิ

ยามบ่ายอากาศร้อน   จะมีอะไรดีไปกว่าได้เล่นน้ำในกาละมังล่ะ...จริงมั๊ยคะง....

หลานชายคนโตเอามั่ง... ชอบลองของแปลกแต่เล็กเลยนะ....

ใครโดนแม่มดคนสวยใจดี &แมงมุม(แสงระวี)
เอาไม้กวาดฟาดหัวใคร
สงสัยต้องไปทำบุญแล้วแหละ

ยามบ่ายแก่ๆ ญาติรุ่นใหญ่ก็รวบรวมพลขึ้นรถกระบะ    แค่นี้เด็กฝรั่งก็ตื่นเต้นแระ... อิอิ    โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีไม้มาพาดให้เป็นที่นั่งชูคอมองวิวได้อีก

55555..... เพื่อนคนนั้นเขาปากร้ายน่ะค่ะ   ชอบล้อเลียนป้าในเรื่องที่ป้าไม่ชอบเอามากๆ   เตือนแล้วก็ยังไม่ฟัง   เลยจัดการซะเลย...  เรานี้รักสงบ  แต่ถึงรบไม่ขลาดค่ะ.... อิอิอิ     แต่ก็ได้ผลนะคะ   ตั้งแต่นั้นก็ได้เป็นเจ้าแม่   พวกเด็กนักเรียนผู้ชายในห้องนับยี่สิบหงอป้าไปกันหมดเลยค่ะ.....



เด็กๆ ตื่นเต้นกันมาก    อย่าลืมดูทรงผมไว้นะคะ... อิอิอิ

ลุงพาขับรถเข้าไปเที่ยวในตัวอำเภอ.... ทุ่งนาเขียวขจี    อาชีพหลักของคนแถวนั้นก็ทำนาค่ะ

หลานหล่อจังค่ะ ^^

ถึงตัวอำเภอแล้ว   ก่อนลงรถขอที่ระลึกสักหน่อยเหอะ...  ทรงผมอะไรเนี่ย....

นั่งรออยู่ที่ขนำน้อย

น่ารักจังครับ  อบอุ่นแทนเลยอ่ะครับ

.....ทันถ่ายทอดสดพอดีเลย รอชมอยู่นะครับ.....

สวัสดีค่ะ   Mrs-Ginna    ขอบคุณค่า... คุณแม่ได้อ่านแล้วคงชื่นใจ... อิอิ



ไปไหว้พระยาพิชัยดาบหักกันดีกว่าค่ะอยู่หน้าสถานีรถไฟเลยเชียว....    เรื่องราวของท่านคนไทยคงจะรู้กันดีเกือบทุกคนนะคะ

ตามมาชมรีวิวน่ารักๆๆ ค่ะ เเปลกจริงๆ ด้วยยย

หนูหมายถึงรีวิวไม่เหมือนใครอ่ะค่ะ อิิๆ

ลุงหนุ่ม... ขนำนงขนำน้อยนี่มันแปลว่าอะไรอ่ะ   ถึงป้าเป็นเด็กบ้านนอกก็ไม่รู้จักนะจะบอกให้... อิอิอิ...  ใช่เถียงนาหรือเปล่าคะ....


สวัสดีค่ะ  คุณลอยล่องคนเดียว    ขอบคุณค่ะ  มาลอยแถวๆ บ้านญาติป้านี่   จะได้ลอยเป็นโขยงเลยค่ะ.... อิอิอิ



สถานีรถไฟอำเภอพิชัย

สวัสดีค่ะ   คุณ MoMMaMjAnG       ขอบคุณค๊า...  ใครมาว่าป้าแปลก..ถือว่าเป็นคำชมนะเนี่ย....  



ไปเยี่ยมญาติก็เจอกับอดีตตู้กับข้าว  ที่ตอนนี้กลายเป็นตู้เก็บของไปซะแล้วทุกบ้านไป...

ก้อแหม...ป้าฟูขับรถเลยไปไม่แวะรับอ่ะ

* ขนำ หรือ บ้านพักชั่วคราว
  ทางอีสานเรียกว่าเถียงนา
  ทางเหนือเรียกสั้น ๆ ว่า หนำ
  ทางใต้เรียกขนำ หรือหนำ

.

มาชม บรรยากาศนอกเมือง จากคนอยู่เมืองนอก คริคริ 

ขอบคุณค่ะลุงหนุ่ม  ป้าไม่รู้จัก  ญาติๆ ใกล้ชิดไม่มีใครทำนากันสักคน  เถียงนาไปจำมาจากไหนป้ายังคิดไม่ออกเลยค่า...อิอิ



รีวิวมาตั้งนานแล้วยังไม่จบสักที   ดูรูปแล้วยังเหลืออีกเยอะเลยอ่ะ    ป้าไม่ไหวแล้วต้องขอตัวไปนิทราก่อนล่ะ      พักนี้ไม่รู้เป็นอะไร  รีวิวยาวเกินไปหรือว่าป้าแก่ลงก็ไม่รู้... ทำไม่จบภายในครั้งเดียวสักที..  แล้วจะรีบมาต่อเมื่อตื่นนะค๊า...    



ยังมีการเลี้ยงไก่ชนอยู่ในสุ่มอีก    ไม่รู้ว่าเขายังเอาไปชนกันอีกหรือเปล่าหรือแค่เลี้ยงไว้ดูเล่นเฉยๆ

คุณหนึ่งป้าไปนอนก่อนล่ะ.... พรุ่งนี้เจอกันใหม่ค่า.... ช่วยอุดหนุมแม่ค้าที่บ้านป้าหน่อยนะคะ    มีขนมสอดไส้ ขนมวง ไข่หงษ์ ฯลฯ

กู๊ดไนท์ค่า...  

เด็กๆสดใส ร่าเริงกันจังเลยค่ะ...

ทรงผมได้ใจอย่างแรง

เป็นรีวิวที่สนุกมากค่ะ ดูแล้วมีความสุข
ขอบคุณสำหรับรีวิวน่ารักๆนะคะ

เห็นแล้วนึกถึงบรรยากาศสมัยอยู่ที่เชียงแสนจัง  ขอบคุณป้ามากครับ

รีวิวสนุกมากเลยค่ะ ... น่าน ..คิดถึงขนมหวานป้านิ่มค่า

ได้บรรยากาศสุดๆเลยครับ ป้าฟู

หลานชายก็หล่อเหลาเอาการ

สวัสดีค่ะป้าฟู

เด็กๆน่ารักจังเลยค่ะ

@  ตามชมด้วยคนครับ .. ไม่ค่อยเห็นรีวิวแบบบ้านๆ แบบนี้ซักเท่าไหร่ ..

ตามป้าฟูมาเที่ยวค่ะ

บรรยากาศน่ารักสนุกสนานมากเลยค่ะ

แอบมาตามดูป้าฟูหลอกเด็กอ่ะ

หลาน (หรือเหลนหว่า) น่าร๊าาาาากอ่ะ

ตามมาชมค่ะ   บรรยากาศอบอุ่นดีจัง  

ไม่ได้มาจากเมืองนอก

แต่ขอตามไปนอกเมืองด้วย

ม่วนดีครับป้า  อิอิ

บรรยากาศสไตร์แบบนี้ชอบจังครับ วิถีชาวบ้านแบบนี้ ดูอบอุ่น กันเองดีครับ
เด็กเมืองนอกมาเห็นคงแปลกใจกันมั้ง

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

กราบหว่างขา เอ่ย หว่างอกป้าฟูค่ะ
เพิ่งเห็นป้าฟู จะๆๆ วันนี้เอง ทีคูหา 103

ครกใหญ่มากค่ะ สาก คงไม่ต้องพูดถึง
เด็กๆๆ คงสนุกนะค่ะ คนลากคงจุกไปเลย

สนุกมากๆครับ

ชมรีวิวนี้แล้วมีความสุขจังค่ะ  ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กนั่งแคะขนมครกกะเล่นขายของได้ทั้งวันเหมือนกัน แหะๆ    แต่กาบหมากนี่ไม่เคยนั่งนะคะ เคยนั่งทางมะพร้าว เย็นๆนี่ลากกันเต็มถนนเลย
ป้าฟู ทำให้นึกถึงวัยเด็กขึ้นมาอีกครั้ง...ถึงแม้จะผ่านมาแค่ไม่กี่ปี....อิอิอิ

ดูไปยิ้มไปสุขเกิ้น .. เมืองไทยของเราสวรรค์บนดินจริงๆ ... ขอบคุณนะคะคุณป้าสำหรับรีวิวน่ารักๆนี้

..

เป็นรีวิวที่อบอุ่น น่ารักจริงๆครับ

..

องค์พระพุทธรูปสวยมากเลยค่ะ

ตามมาระลึกความหลังด้วยคนค่ะ สนุกมากๆ
ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเด็กๆ จะสนุกมากแค่ไหน
เดี๋ยวจะขอสูตรปลากรอบไปลองดูบ้างนะคะ

สวัสดีค่ะ  


คุณ ศรีญดาซัง      เด็กๆ เริงร่าคงเพราะอยู่กับผู้ใหญ่หลอกเก่งค่ะ....


คุณ แม่น้องฟองเบียร์      ผมทรงนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่า... อิอิ


คุณ ขนมไทยห่อใบตอง     ขอบคุณค่ะ   เห็นชื่อล็อคอินแล้วอยากกินขนมใส่ไส้จังเลย...


คุณ เล็กทาโร่      เด็กแถวโน้นสมัยก่อนได้เล่นกาบหมากบ้างหรือเปล่าคะ... อิอิ




ผลงานของญาติรุ่นใหญ่ที่อายุเก้าสิบปีแล้วแต่ยังแข็งแรงและขยันเป็นที่สุด

สวัสดีค่ะ


คุณ kate_kae      ขอบคุณค่า..  

คุณ Koon Shy_Tour Dee     ขอบคุณค่ะ  

คุณ เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิน      ขอบคุณค่ะ

คุณ MRBIG173        ขอบคุณค่ะ

คุณ cascar              ขอบคุณค่ะ

คุณ Pig_Rangsit       ขอบคุณค่ะ



เชื่อโบราณก็ต้องปลูกต้น บานบุรี...

สวัสดีค่ะ


คุณ เตี้ยอ้วนชวนไถล     อุ๊บส์... พี่ป้าเตี้ยรู้ความลับซะแล้ว ว่าน้องป้าฟูชอบหลอกเด็ก...

คุณ บูตะ กะ กิมจิ      ขอบคุณค่า....

คุณ 3KKK        ขอบคุณค่ะน้าเค...

คุณ ส่วนหนึ่งของประเทศไทย     ขอบคุณค่ะ...

คุณ Destiny-Boy      เด็กๆ ก็ตื่นเต้นไปซะทุกเรื่องค่ะ   ได้ข่าวว่าประทับใจกันมาก...



ผกากรอง....สวย..แต่..เหม็นนนนน.... อิอิอิ

สวัสดีค่ะ

คุณแม่จีน - ไท      คนลากก็ลืมตัวนึกว่ากลับไปเป็นเด็กอีกครั้งค่ะ... อิอิอิ

คุณ tonhok     ขอบคุณค่า...

คุณ ปลาทะเลสีคราม      แหม...ตอนเด็กๆ เราน่าจะได้มาแคะขนมครกด้วยกันนะคะ    ป้าก็เพิ่งผ่านวัยเด็กมาเมื่อไม่นานมานี้เอ๊งงง....

คุณ น้องวี    ขอบคุณค่า...  วันหลังไปแคะขนมครกกับป้าก็ได้นะ... อิอิอิ

ป้าฟูสวัสดีค่ะ  เห็นน้องๆเล่นน้ำแล้วอยากเล่นบ้าง  อิอิ
กระทู้นี้อบอุ่นมาก  บรรยากาศแบบนี้ที่เด็กในเมืองแทบจะไม่ค่อยได้สัมผัสกันเลยนะคะ  
กิฟท์หนูหมด  หนูขอให้   แทนคำขอบคุณสำหรับรรีวิวสนุก

สวัสดีค่ะ  

คุณ POGGHI       ขอบคุณค่า...

คุณ คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน    ขอบคุณค่ะ...

คุณ Bpearl       ได้เลยค่ะคุณเปิ้ล... ทานเผื่อด้วยนะคะ....

สวัสดีค่ะ  คุณสาวหน้าใส     ขอบคุณค่า...  ยังไม่จบนะคะ  แต่ขอป้าไปหม่ำก่อนเดี๋ยวมารีวิวต่อค่ะ

น่าสนุกจัง

ชอบมากเลยต่างจังหวัดแบบนี้

ตามป้าฟูไปนอกเมืองด้วยค่ะ  ป้าฟูทำเอาอิช้านนึกถึงตอนเด็ก ๆ ขึ้นมาเลยเชียว  
บ้านเหมือนกันเลยค่ะมีใต้ถุน แล้วมีเปลไหมที่ใต้ถุนอ่ะ เปลญวนสมัยก่อน อิอิ คิดถึงบ้านนน (เดิม) จัง

...ตามคุณป้าฟูมาเที่ยวนอกเมืองด้วยคนนะคะ  

ตอนแรกอ่านว่าไปเที่ยวเมืองนอก แต่พอมาดูภาพแล้วต้องย้อนกลับไปดูชื้อทู้ใหม่เลยค่ะ  

บรรยากาศนอกเมืองดูอบอุ่น สงบเรียบง่ายและสวยดีนะคะ ชอบแบบนี้จังเลยค่ะ   ^-^

มาแว้วววว อิอิ ดูรีวิวนี้แล้วอยากไปเป็นเด็กบ้านนอกสักครั้งครับ ถึงแม้เค้าจะเป็นเด็กกรุงโดยกำเนิด แต่ก็เคยเล่นเมล็ดต้อยติ่งเหมือนกันนะ



ปล. ต่อไปนี้ผมไม่กล้าแซวป้าฟูแล้วล่ะ กลัวโดนป้าเอาด้ามไม้กวาดตีแสกหน้า  

สวัสดีค่ะ


คุณ นางมารชุดส้ม     ขอบคุณค่ะ

คุณแม่ติดเน็ต     ส่วนมากก็จะมีกันทุกบ้านนะคะ   เราก็ชอบนอนเปลญวนเหมือนกัน...

คุณ ปลายฟ้าที่ภูตะวัน       ขอบคุณค่า

คุณ Coffee Blended         ไม่ต้องกลัวไปหรอกค่ะโกปี้   ป้าไม่ใช่แม่นาคพระโขนงนี่นามือจะได้ยาวข้ามทวีปได้... อิอิอิ       ป้าเป็นคนดีแล้วค่ะไม้กงไม้กวาดไม่ใช้มานานแระ      ตอนนี้เล่นขีปนาวุธอย่างเดียว  

วันนี้พอจะเข้ามารีวิวต่อพันทิพก็ปิดซ่อมแซมระบบ   เวลาเดียวกันเป๊ะ... ฮือ..ฮือ..   กว่าจะเสร็จบ้านป้าก็ดึกพอดี    ผลัดไปอีกวันนะคะ...  ราตรีสวัสดิ์ค่ะเพื่อนๆ ทุกคน  


น้องแมวในหมู่บ้าน   ลายที่ปากเป็นรูปหัวใจพอดิบพอดี  น่ารักคอดๆ .....

กราบตักป้าฟู งามๆๆค่ะ
เช้าระยองวันนี้อากาศดี ป้าฟูเป็นไงบ่างค่ะ

แอบเข้ามาชมรีวิวค่ะ  

รีวิวน่ารักมาก ทำให้คิดถึงตอนญาติๆจากต่างแดนมาเยี่ยมบ้านเลยครับ ขอบคุณครับ อ่านแล้ว ดูแล้ว มีความสุขไปด้วย

เข้ามาตามชมรีวิวน่ารักๆของป้าฟูด้วยคนครับ

ดูรีวิวแล้วอยากกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเลย

รีวิวน่ารัก อ่านเพลินดี สนุกจังค่ะ^ ^
หนุ่มน้อยน่ารักจัง

ป้าฟูมาแร้วพร้อมรีวิวสนุก ๆ ขอบคุณมากค่ะ

ชอบวิถีชีวิตในชนทบแบบนี้จัง  ขอบคุณที่ทำให้อิจฉานะครับคุณป้าฟู

สวัสดีค่ะ

คุณแม่จีน-ไท    อากาศแถวบ้านป้าสองสามวันมานี้ดีมากกกเหมือนกันค่ะ    ไม่ร้อนไม่หนาว   อยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวันเลยจริงๆ

คุณ Salmon Lover     ขอบคุณค่า

คุณ ป้อชาย   ขอบคุณค่ะ

คุณ Solofancy     ขอบคุณค่ะ

คุณ RealLove      ขอบคุณค่ะ

คุณ มุ่นแพร     ขอบคุณค่ะ

คุณ noiwanwannoi    ขอบคุณค่ะ

แวะเข้ามาชมครับ

ผมชอบวิถีแบบนี้มากกว่าในเมืองที่วุ่นวาย

แกงปลาย่างใส่ชะอมน่าทานมากๆเลยครับ (แอบหิว) ฮ่าๆ

ป้ามีญาติอยู่ที่อเมริกาหลายคน   แต่ละคนก็มาอยู่ประเทศนี้กันนานหลายสิบปีแล้ว    สมัยก่อนโน้น...การเดินทางการสื่อสารยังไม่สะดวกสบาย   กว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็ต้องรอจดหมายโต้ตอบกันเป็นเดือนๆ      


เรื่องโทรศัพท์ก็เกือบจะเหมือนไกลเกินเอื้อมเป็นเรื่องใหญ่มากกกก    จะใช้ในกรณีฉุกเฉินจำเป็นเร่งด่วนเท่านั้น     เพราะต้องนั่งรถเข้าจังหวัดไปโทรที่องค์การโทรศัพท์เท่านั้น    เสียเวลากันเป็นวันๆ    และค่าโทรทางไกลต่างประเทศก็แพงมหาศาล    


ความสัมพันธ์ระหว่างญาติที่มาอยู่เมืองนอกรุ่นแรกกับพี่น้องที่บ้านนอก   จึงค่อนข้างจะห่างเหินกันไปแม้ความรักยังคงอยู่    เมื่อเจอกันก็จะเคอะเขินวางตัวกันไม่ถูก  ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรกัน


แต่สำหรับป้าฟู... ขาเม้าท์ประจำตระกูล    คุยกับญาติแทบทุกคนมาตั้งแต่เล็กใกล้ชิดสนิทสนมไปหมด     แม้มาอยู่ไกลก็ยังคอยโทรไปถามข่าวคราวถึงคนโน้นคนนี้อย่างสม่ำเสมอ      


ดังนั้นเวลาญาติที่เมืองนอกจะกลับบ้านนอก  จึงต้องมาออดอ้อน (แต่จริงๆ บังคับ.. )   ให้ป้าเป็นไกด์ให้เขาเสมอ    ญาติๆ ก็พูดกันเป็นเสียงเดียวว่าเวลาป้าไปด้วย   ไม่เห็นเคยทำอะไร... ชอบแยกตัวออกไปนั่งอ่านหนังสือคนเดียว    แต่ทำไมบรรยากาศมันสนุกสนานก็ไม่รู้...




บ่อโยกน้ำบาดาลที่ยังพอมีหลงเหลืออยู่     เด็กฝรั่งไม่เคยเห็นของจริงก็ตื่นตาตื่นใจ...

สวัสดีค่ะ  เจ้าชายแวมไพร์   เพิ่งรู้ว่าแวมไพร์ชอบกินชะอม...  



สามเจนเนอร์เรชั่น   ตากำลังสอนวิชาระบายสีให้กับหลานชายสองคน

บางทีญาติๆ ก็พากันไปเที่ยวต่างเมืองโดยที่ป้าไม่ได้ไปด้วย   เพราะติดธุระหรือติดขัดอื่นใด ฯลฯ     พอกลับมาถึงบ้านก็หน้าแห้งกันเป็นแถว   บ่นว่าไม่สนุกเหมือนตอนที่มีป้าอยู่ใกล้ๆ  ที่ได้หัวเราะกันตลอดเวลา...


โธ่.. ก็ป้าน่ะ.. วางแผนจนหัวปั่น   รู้ใจรู้สมรรถภาพของญาติทุกคน  ใครเป็นไงใครชอบไม่ชอบอะไร...    ป้าจะคอยไปกระซิบบอกญาติคนโน้นให้ทำอย่างนี้   คนนี้ให้ทำอย่างนั้น     ด้วยความไม่คุ้นเคยห่างเหินกันมานาน   ทุกคนก็เกร็ง..ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรดี     มีป้าไปคอยบอกบทพวกเขาก็เต็มใจทำตามกันเป็นอย่างดี....  น่าไปเป็นผู้กำกับนะเนี่ย...ป้าน่ะ... อิอิอิ


บางทีป้าก็เป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาฮาเฮ   พอทุกคนเข้าขากันได้ดีป้าก็ชิ่งออกไปนั่งอ่านหนังสือคนเดียว    นานๆ ก็คอยเงี่ยหูฟัง... ถ้าวงเริ่มเงียบ..ป้าก็เข้ามาหาเรื่องให้พวกเขาได้คุยกันอีก...แล้วก็กลับไปนั่งอ่านเงียบๆ เหมือนเดิม...



เด็กตัวน้อยก็ออกมาตักบาตรยามเช้า   น่ารักจัง...

สรุปแล้วป้าฟูเป็นอะไรครับ ผู้กำกับ นักแสดงตลก ยัยป้ามหาภัย หรืออะไรกันแน่ เริ่มสงสัย  



แว้กกก ลืมตัวว่าจะเป็นเด็กดี กลัวด้ามไม้กวาดดดด เค้าขอโต้ดคร้าบบ

พระที่วัดของหมู่บ้านข้างเคียง... เดี๋ยวนี้ไม่มีเด็กวัดคอยบริการรับใช้   พระก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง   เป็นครั้งแรกที่ป้าเห็นพระต้องเข็นรถใส่ของ...


เมื่อสมัยป้าเป็นเด็ก   ยามรุ่งสางของทุกๆ วัน  ก็จะมีพระหลายรูปออกมาบิณฑบาตรกันเป็นทิวแถว   ตามขบวนมาด้วยเด็กวัดอีกหลายคน  ต่างก็ถือปิ่นโตเพื่อใส่อาหารของญาติโยมและคอยมาช่วยถือของให้พระ    


ยิ่งถ้าเดินเข้าไปในวัดหลังพระฉันเพลเสร็จ   ก็จะเห็นเด็กวัดนั่งล้อมวงกินอาหารกันเต็มไปหมด    แล้วก็ช่วยกันล้างจานส่งเสียงโล้งเล้งโป้งเป้งกันวุ่นวาย



ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปัจจุบัน... ภาพเหล่านั้นจะไม่เหลือให้ดูอีกแล้ว... ใจหายนะเนี่ย...

โกปี๊....  ชิชิชิ... จริงๆ ป้าก็มีนิสัยครบแทบทุกชนิดแหละค๊า   ขึ้นอยู่กับว่าป้าอยู่กับใคร     ถ้าอยู่กับเพื่อนที่อ่อนแอนุ่มนิ่มป้าก็เป็นผู้นำ    ป้าจะยอมตามถ้าเพื่อนชอบเป็นหัวหน้า    อาจจะโวยวายเป็นทะโมนไพรกระโดกกระเดกไปตามประสาถ้าอยู่กลุ่มซิ่ง...  แต่ถ้าอยู่กับคนพิเศษก็ช็อคเพื่อนๆ ไปเลย... อิอิ   เพราะไม่มีใครคิดว่าป้าจะหวานแหววแต๋วจ๋าได้ขนาด...    

เอ... ว่าแต่ส่งพิกัดที่อยู่ของโกปี้มาหน่อยดิ   ป้าจะได้ส่งขีปนาวุธไปให้อย่างถูกต้อง.... อิอิอิ

เพิ่งได้เข้ามาเม้นท์ป้าฟู ช้าไปหน่อยค่ะขอโทษจริงๆ  เลยนะคะ

แต่เค้าเอากิฟสุดท้ายของเดือนนี้มามอบให้ป้าฟูนะคะ

ชอบวิถึชีวิตชนบทมาก ๆ เลยค่ะ ถึงเค้าจะอยู่สกลแต่ก็อยู่ในอ.เมือง

เลยยังไม่ได้มีโอกาสไปเห็นแบบนี้ ดูแล้วอบอุ่นและมีความสุขในแบบง่าย ๆ ดีจัง

หลาน ๆ ป้าฟูคงจะมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ลองอะไรหลายๆ  อย่างที่ไม่เคยทำ

เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีสุด ๆ เลยค่ะ  แล้วจะรอชมต่อนะคะป้าฟู

เวลาที่ป้าโทรไปหาญาติที่เมืองไทย   ก็จะถามข่าวคราวถึงคนโน้นคนนี้   แต่ละครั้งก็สลับคนไปเพราะญาติเยอะเกิ๊น   ไม่สามารถถามถึงทุกคนทุกครั้งได้ครบ


นานๆ ครั้งก็มาถึงคิวของคนบ้านเดียวกันซึ่งเป็นญาติของญาติสะใภ้
   
ป้าฟู -    "เจ๊...ไม่ได้ข่าวของนู๋มัดนานแล้ว   เป็นไงบ้างสบายดีหรอ.."

เจ๊ -      "โอ้ย..... เดี๋ยวนี้มันสบายดีมากกก   ได้ดิบได้ดีได้เป็นพระมเหสีไปแล้ว...."

ป้าฟู -       "ห๊ะ... พระมเหสี..!!!!!!!!!!!!   เป็นไปได้ไง...ฉันทำไมตกข่าวดังขนาดนี้   อยู่ใต้จมูกยังไม่รู้เรื่อง.. เสียชื่อนักข่าวซีเอ็นเอ็นอย่างมากมาย....ตายๆๆๆๆๆ ....."        ยัยป้าฟูรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างยิ่งที่รู้ข่าวช้า     แต่เอ๊ะ..ไอ้เด็กตัวดำๆ มอมแมมๆ เมื่อก่อนนี้   มันจะเป็นไปได้ยังไง๊.... ถามย้ำอีกที

"เจ๊... มันได้เป็นพระมเหสีจริงๆ หรอ   วังไหนประเทศไหนอ่ะ.."


เจ๊ -      "มันได้เป็นจริงจริ๊งงง....  บางทีมันก็ได้เป็นพระราชธิดาอีกด้วย.."

ป้าฟู -   "....???????? ...."

เจ๊  -     "ก็มันเสียงเพราะรำก็เก่ง  เค้าก็เลยเลื่อนขั้นจากนางสนมให้เป็นพระมเหสีไปแล้ว    เค้าก็คือหัวหน้าวงลิเกไงล่ะ...."

น้องหมาน่ารักมากๆอะปร้าฟู >,<

ขอบคุณค่ะคุณบง    ไม่ช้าหรอกค่ะป้ายังรีวิวไม่จบเล๊ยย..   สงสัยอีกหลายชั่วโมง... อิอิ




มะม่วงสมัยนี้ลูกใหญ่จริงๆ อร่อยด้วยล่ะของญาติผู้ใหญ่ป้า      เลยไปแอบสอยมากินหนึ่งลูก   อิ่มกันได้ทั้งบ้าน


พระมเหสีขี้อาย  เอาหมาบังหน้า..    

แหมมม... ทีกับหมาล่ะก้อ  ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน... ฮึ..   ถ้าหมามันมีลูกจะไปจองไว้ให้โกปี้ตัวนึงก็แล้วกัน... อิอิอิ  



ได้ข่าวว่าบ้านอดีต..ของป้าฟู มีงานทำบุญบ้าน    ป้าก็ต้องดั้นด้นฝ่าหลุมโลกพระจันทร์ข้ามตำบลไปร่วมงานซะหน่อย     เจ้าของบ้านก็เอาสำรับอาหารมาต้อนรับด้วยความดีใจ ...


เด็กฝรั่งถูกลูกยุ..ก็พยายามลองกินของแปลก... น่าเอ็นดู...อิอิ

ลุงก็สรรหาอะไรให้เด็กงง...  สอยมะขามเปรี้ยวๆ มาให้ลอง     หน้าเหยเกกันเป็นแถวเมื่อโดนหลอกให้ชิม.... คนแก่ๆ ก็หัวเราะชอบใจ... หลอกเด็กได้...  ใจร้ายกันจังเนอะ...   อิอิอิ

เมนูเด็ดประจำบ้าน...   จิ้งหรีดคั่วกลิ้ง...    เฮ้อ... ป้าก็กินไม่เป็นกะเขาหรอก    แม้ตอนเด็กๆ จะชอบหิ้วกระแป๋งใส่น้ำเดินไปด้อมๆ มองๆ หารูจิ้งหรีดในสวนอยู่บ่อย ๆ


เมื่อเจอรูเป้าหมาย... ก็เอาน้ำหยอดลงไปเรื่อยๆ ถ้าจิ้งหรีดอยู่ในรูมันก็จะทนไม่ไหวต้องตะกายออกมาหายใจบนดิน    ทีนี้ก็เป็นตาของเราล่ะ...ที่จะคอยไล่จับมัน....  


เฮ้อ...พูดถึงจิ้งหรีด   ป้าก็นึกถึงแมลงทับที่มีปีกสีเขียวเลื่อมพราย  มันชอบอยู่บนต้นมะขาม    พวกเด็กผู้ชายก็ชอบจับมันเอามาเลี้ยงไว้ดูเล่น   ปีกมันสีสดใสสวยเสียเหลือเกิน...  


แล้วก็ยังตัวด้วงหรือตัวอะไรน๊า..จำชื่อไม่ค่อยได้ที่มีเขางอนๆ  เหมือนเขากวาง   มันเป็นแมลงปีกแข็งมีหลายพันธุ์   แต่แถวบ้านของยายมักจะเป็นชนิดที่มีปีกแข็งสีดำเป็นมัน    จำได้ว่ามันชอบกินกล้วยน้ำว้า...


จิ้งหรีดร้อนๆ จ้า..   แบ่งชิมกันคนละตัวนะคะ.... อย่าแย่งกัน.... อิอิอิ

กินเสร็จ... ก็ต้องไปสอดส่ายสายตามองหาของเล่นให้หลาน...  เจอแล้วของดี.... หนังสะติ๊กกับลูกกระสุนดินเหนียว....   แต่ป้าก็สั่งเด็ดขาดว่าห้ามยิงสิ่งมีชีวิต   ให้ยิงแต่ใบไม้เท่านั้น....


คุณหลานตื่นเต้นถึงกับขอเอาไปอเมริกาด้วย    เจ้าของบ้านก็ใจดีแจกดินเหนียวให้เอาไปปั้นอีกก้อนเบ่อเริ่ม...   อิอิอิ...กลับมาถึงบ้านตา  เด็กๆ ก็มีอะไรทำ... เฮ้อ... พวกผู้ใหญ่ก็รอดตายไปอีกวัน... ไม่งั้นได้อ้อนงอแงสะบัด...อิอิอิ

ส่วนคนเล็กก็ง่วนอยู่กับรถยนต์ของเล่นบนดินที่ไถไว้เรียบร้อย   รอฝนมาก็จะปลูกข้าวกัน...     อากาศร้อนจัดเหงื่อแตกซิกๆ คุณหลานก็เอามือเลอะขี้ฝุ่นปาดหน้า   โหย.. ฝุ่นบวกน้ำ...เหอ..เหอ....      พวกผู้ใหญ่หันมาดูอีกที.... ได้หัวเราะเด็กอีกแล้ว...

รถอีแต๋นรุ่นใหม่ไฉไลจริงๆ

ทุกอย่างดัดแปลงเป็นของเล่นเด็กได้หมด....

เจ้าของบ้านฝ่ายหญิงทำอะไรกันน๊า....

รุ่นนี้ต้องหาผมคันเท่านั้น   เพราะถ้าถอนหงอกคงไม่เหลือไว้ดู... อิอิอิ    ส่วนเรื่องเหา..สมัยนี้ไม่มีใครเป็นกันแล้วแถวนี้.... น่าเสียดายเนอะ...  

กิจกรรมเด็กบ้านนอก

หลานน่ารักจังเลยคะ นอกเมืองก็ดูแล้วบรรยากาศดีจัง ^)^

ป้าก็เดินไปเดินมาสำรวจพื้นที่   เผื่อมีอะไรให้หลานเล่นอีก    


อร๊ากกก... อะไรเนี่ย...  กระรอกสองตัวอยู่ในกรง  มันก็ดูน่ารักดีแต่น่าสงสารมากกว่า    สภาพแวดล้อมไม่เหมาะสมเอาซะเลย   น้ำที่มีให้ไว้ก็ดูไม่สะอาดเขียวอี๋....   กรี๊ดดดๆๆๆๆๆๆ....  ป้าทนไม่ไหวไปเรียกอดีตที่เป็นเจ้าของบ้านออกมาเจรจากันเดี๋ยวนั้น...


สอบถามข้อมูลแล้วป้าก็สรุปว่า... ต้องปล่อย... ไม่งั้นจะลงไปนั่งถีบเท้าบนดินแหกปากร้องเหมือนสมัยก่อนที่ป้าเป็นเด็กๆ  (ท่านี้ทำบ่อยมาก..  )       เขาเคยเป็นพี่เลี้ยงคนโปรดเพราะตามใจป้าทุ๊กกอย่าง...   เวลาเขาคลานเข่าถูบ้านก็ต้องให้ป้าขี่หลังตี๊ต่างว่าเขาเป็นม้า... อิอิอิ     ป้าจะงอแงยังไงก็ตามใจตลอด...


แต่เพื่อไม่ให้เป็นการหักหาญน้ำใจ..... ป้าก็ต้องจ่ายไปสามร้อย..ฮ่วย...  รู้งี้ตอนมาถึงบ้านเขาใหม่ๆ ยังไม่ต้องเอาเงินใส่ซองช่วยงานก็ดีหรอก....  จะได้เหมาไปทีเดียวเลย...อิอิอิ    วันนั้นเลยต้องหมดไปเกือบพันแบบไม่ตั้งใจอีกแระ....  

ดูมันหวาดกลัวลนลานน่าสงสารเป็นที่สุด    ป้าก็ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ปล่อยมันไป    แต่เอาหัวใจตัวเองวัดแล้วป้าก็คิดว่าการได้เผชิญกับโลกกว้างด้วยตัวเอง  ที่ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง  อาจจะดีหรือเลวร้ายก็ได้   แต่มันก็ต้องดีกว่าอยู่ในกรงสกปรกคับแคบ   และต้องอกสั่นขวัญแขวนทุกครั้งที่มีคนมาใกล้ๆ


ถึงจะต้องตายก็คงจะตายแบบมีความสุข...  อะไรประมาณนี้...


เมื่อป้าเปิดกรงให้มันออกไปพวกมันมองอย่างงุนงงอยู่พักใหญ่     แล้วตัวหนึ่งก็กระโดดตุ๊บออกจากกรงแล้วก็วิ่งไปที่ต้นมะพร้าวที่อยู่ไม่ไกล    แถมมีหมาวิ่งไล่อีก... เฮ้อ...   สักพักอีกตัวก็วิ่งออกไปเหมือนกัน


ป้าได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้มันอยู่รอดปลอดภัยด้วยตัวเอง   อย่าให้โดนจับกลับมาอีกเลย...  อยู่อย่างอิสระถึงจะลำบากแต่ป้าก็ว่ามันต้องมีความสุข....  เป็นกำลังใจให้นะคุณกระรอกทั้งสอง....  

สวัสดีค่ะคุณบัว   ยังไม่หลับอีกหรอค๊า... ดึกแล้วยังไม่นอนเดี๋ยวตาโบ๋วนะค้า... อิอิอิ



ดอกยี่โถรูปหัวใจสีชมพู.... หน้าบ้านยาย      บ้านที่รวบรวมความรักความทรงจำอันแสนสุขของป้าฟู

พระจากวัดประจำหมู่บ้านออกมาบิณฑบาตร    ดีใจที่ได้เห็นเด็กวัดตามมาด้วย    สมัยนี้วัดบ้านนอกเขาพัฒนากันแล้ว..นิยมใช้รถเข็นใส่ของเดินตามหลังพระ    ป้าก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน    


เสียดายที่ควักกล้องออกมาช้าสักหน่อย    ภาพออกมาเลยแปล๊กแปลก...         ทั้งพระทั้งโยมกำลังทำอะไรกันเนี่ย... อิอิอิ

ต้นมะปรางที่แม่ของป้าปลูกไว้ไม่นานก่อนจะจากไป     เวลาแม่มาพักผ่อนที่บ้านยาย   แม่ก็จะคอยมองคอยชื่นชมต้นมะปรางต้นนี้เติบโต   พร้อมกับคุยฟุ้งให้ลูกหลานฟังว่ามันเป็นมะปรางไข่ลูกเบ่อเริ่มหวานอร่อย...   แม่หนีไปก่อนที่จะได้ชื่นชมเห็นมันออกดอกออกผล

ปีนี้เป็นปีแรกที่มะปรางต้นนี้ติดลูกและเติบโตเป็นผลใหญ่    เสียดายตอนที่ป้าไปมันยังเขียวอยู่เกือบทุกลูก    มีเหลืองๆ ที่สุกแล้วแค่สิบกว่าลูกเอง      แต่แค่นั้นป้าก็ชื่นใจแล้วล่ะ    ได้ชิมแทนแม่...แม่ต้องดีใจแน่ๆ      แล้วป้าก็แบ่งเอาไปให้พี่ชายอีกสองคนได้กินด้วย     ก็ของแม่นี่นา...ลูกแม่ก็ต้องได้กินให้ครบทุกคนซิ.....

ดีใจที่มันอร่อยหอมหวานเนื้อเนียนแน่นอย่างที่แม่วาดหวังไว้...

รูปที่ยังมีอยู่แทบทุกบ้าน    ญาติของป้าไปได้รูปนี้มาอย่างบังเอิญ  เป็นรูปที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน    เมื่อได้มาก็เอาไปใส่กรอบอย่างดีด้วยความตื่นเต้นปลาบปลื้มใจ

บ้านที่เหลือแต่เสา   หมายถึงบ้านที่ลูกหลานได้อพยพไปอยู่ในเมืองใหญ่กันหมดแล้ว    เหลือแต่พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่บ้านนอกเท่านั้น    เมื่อทุกคนหนีไปสวรรค์กันหมด   ลูกหลานในเมืองก็ไม่คิดจะกลับมาอยู่กันอีก     จึงรื้อบ้านเอาไม้ไปถวายวัดบ้างหรือขายไปบ้าง     เพราะทิ้งไว้ก็มีแต่จะเป็นอาหารปลวกอย่างน่าเสียดาย


เสาปูนแบบนี้เริ่มมีหนาตามากขึ้นในหมู่บ้าน

ตู้เย็นรุ่นแรกของหมู่บ้านอายุกว่าสามสิบห้าปี    ไม่น่าเชื่อว่ายี่ห้อซิงเกอร์จะทนทานได้ถึงขนาด...  ตอนที่ป้าถ่ายรูปมันก็ยังทำหน้าที่ของมันอย่างดีที่สุด   แม้จะอ่อนล้าไปบ้างตามสังขาร...
 

เมื่อแรกเริ่มที่ไฟฟ้าเข้ามาในหมู่บ้าน    บ้านคนที่พอมีฐานะก็จะซื้อตู้เย็นแบบนี้ไว้ใช้งานเหมือนกันไปหมดทุกหลัง    ยังจำได้ถึงวันที่เด็กๆ ต่างฮือฮาว่าน้ำในขันสามารถกลายเป็นน้ำแข็งได้เมื่อวางไว้ในช่องฟรีซไม่กี่ชั่วโมง...

แม่ไก่คอยจ้องมองป้าด้วยความระแวดระวัง

เด็กๆ แทบไม่เชื่อหูตัวเอง   ว่าสามารถยืนรดน้ำต้นไม้ตรงไหนก็ได้ที่มันลับตาสักหน่อย      อย่างนี้มันต้องลอง....

มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยสำหรับเด็กอเมริกันที่จะยืนฉี่ตรงไหนก็ได้ตามใจ      ประสบการณ์ครั้งนี้ป้าเชื่อว่าเขาจะกลับไปโม้ให้เพื่อนฟังอีกนานหลายปีไม่มีเบื่อ....      


ของธรรมดาของบ้านเราแต่อาจเป็นของตื่นเต้นของคนเมืองไกล    ซึ่งก็เช่นกันสิ่งสามัญของคนเมืองนอกเมื่อเราไปเห็นก็อาจตื่นตาตื่นใจแทบตายก็มีบ่อยๆ ไป     ไม่มีอะไรดีกว่าอะไร   มันขึ้นอยู่กับธรรมชาติสภาพแวดล้อมก็เท่านั้นเอง



หลานคนโตมีหรือจะพลาด... ริมถนนตรงนี้แหละ.... กระต่ายโผล่มาพอดีอย่างนี้ต้องยิง.... อิอิอิ

จบดีกว่า...  ป้าชักจะแก่หรือพูดมากเกินไปเนี่ย   ทำรีวิวทีใช้เวลาตั้งสองวัน...  


ขอบคุณสำหรับทุกกิ๊ฟและทุกกำลังใจ      ดีใจที่ทุกคนแวะมาทักทายค๊า...  แล้วพบกันใหม่ในทริปหน้านะคะ....  ป้าจะพยายามเร่งรีวิวให้ครบเรื่องที่ตั้งใจอยากทำก่อนที่จะลาไปจำศีลอย่างน้อยสักปีนึง...

ใครอยากไปเก็บแอปเปิ้ลและไปดูนักเรียนนายร้อยเวสต์พอยท์ก็เชิญที่รีวิวนี้นะค้า...
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10927343/E10927343.html

ฮั่นแน่!!!!แอบมายิงกระต่ายตรงนี้นี่เอง
แล้วเก็บดอกไม้ได้ที่ไหน...ฮะะ..ป้าฟู  

ตามมาเก็บภาพปิดท้าย..
อะฮ้า...ป้าฟูนะป้าฟู
มีเรื่องให้หลานได้เอาไป
คุยให้ทางโน้นได้ตื่นเต้นด้วยเลยนะคะ

รอรีวิวทริปหน้านะจ๊ะ
กลัวจะไปจำศีลนานจัง
 

ดูแล้วคิดถึงบ้านนอกมาก ๆ ครับป้าฟู ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

โหหหหห หลอกให้อ่านตั้งนาน (ยาวไปตั้งแต่น้องหมา) ที่แท้มาให้ดูหลานป้ายืนฉี่ !!!


จะว่าไปเค้าเคยแอบฉี่ข้างทางที่เมกาด้วย ก็มันปวดหนิหน่า อีกนิดจะถึงอพาร์ทเมนต์แล้วอดไม่ไหว ของฝากรอยซะหน่อย อิอิอิ

ตามไปเที่ยวนอกเมืองด้วยคนนะครับป้าฟู

หลานๆของป้าดูสนุกมากนะครับ..สงสัยจะติดใจเข้าแล้ว..อิอิ

ชอบจังเลยบรรยากาศนอกเมือง

เห็นตู้กับข้าวคห.100 แล้วคิดถึงตู้บนบ้านย่าเลยครับ

ขอบคุณที่ทำให้ได้รำลึกความหลังครับ

สนุกจังเลยค่ะ เรื่องธรรมดากลายเป็นเรื่องสนุกไปได้ ^_^