ตอนเช้าๆ จากที่พักหมิงหันถัง เดินไปสวนหลิวเหยวียน (留園 The Lingering Garden) เดินแค่ขาใกล้หลุดก็ถึงแล้ว ค่าเข้า 70 หยวนค่ะ

วันที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10991443/E10991443.html
วันที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11043088/E11043088.html

ด้านในมีโชว์ร้องเพลงและพายเรือในอ่าง

ที่นี่เป็น 1 ใน 4 สวนดังของจีน สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง เป็นโบราณสถานระดับ AAAAA

...และถังขยะ

จากนั้นก็นั่งแท๊กซี่เถื่อนต่อไปที่แถวๆวัดหันซันซื่อ หากินแถวๆนั้นก่อน

เริ่มด้วยข้าวผัดหยางโจว

บะหมี่หมูสามชั้น

และเกี๊ยวน้ำ

มื้อนี้ทานง่ายๆค่ะ

ด้านหน้าวัดหันซันซื่อ (寒山寺)

สร้างขึ้นในปีค.ศ.502 ก่อนราชวงศ์ถังอีก

เจดีย์นี้สร้างจากไม้ค่ะ

ที่วัดนี้ดัง ก็เพราะกลอนบทนี้นั่นเอง

"ฟงเฉียวเย่ปั๋ว" (楓橋夜泊) บทกลอนที่แต่งโดยนักกวี จางจี้ ซึ่งกล่าวถึงการล่องเรือมาค้างแรมริมวัดแห่งนี้ เนื่องจากกลอนนี้ดังมาก เลยทำให้วัดดังไปด้วยค่ะ

อีกมุมหนึ่ง

จากนั้น พวกเราก็กลับที่พักเพื่อเช็คเอาท์ นั่งแท๊กซี่จะไปท่ารถ แต่บอกแท๊กซี่ไปผิดท่า แท๊กซี่วีนแตก บ่นใหญ่ว่าทำไมไม่บอกให้ดีๆ พวกดิฉันก็บอกว่าไม่ใช่คนแถวนี้ เพิ่งมาซูโจวเมื่อ 2 วันก่อนเอง ฮีก็ยังบ่นๆๆ จนดิฉันต้องสะกิดให้อัปป้าบอกฮีว่าพวกเราไม่ใช่คนจีนนะ พอฮีรู้ คราวนี้จากหน้ามือเปลี่ยนเป็นหลังทีน พูดจาดีผิดหูผิดตา ตอนลงจากรถยังแอบโบกมือบ๊ายบายให้อัปป้า

สรุปว่า เจอคนจีนหลายคนมาก ตอนแรกนึกว่าพวกดิฉันมาจากกวางเจา เค้าแยกภาษาไทยกับภาษากวางตุ้งไม่ออก ก็จะปฏิบัติกับพวกดิฉันแบบแย่ๆ แต่พอรู้ว่าเป็นคนต่างชาติ จะเปลี่ยนเป็นพูดดีอย่างไม่คาดคิด ไม่รู้ว่าคนจีนภาคกลางกับภาคใต้เค้าแอบมีปัญหาไรกันรึเปล่า อย่าได้เหยียบโดนตาปลาเชียว

จากนั้นพวกเราก็นั่งรถบขส.ที่ซื้อตั๋วไว้แล้วไปที่โจวจวงค่ะ

เมื่อถึงท่ารถโจวจวง ก็หาแท๊กซี่เถื่อนเพื่อไปส่งที่ประตูทางเข้าตัวเมืองโบราณ โดยจะต้องบอกแท๊กซี่ด้วยว่าที่พักเราชื่ออะไร แท๊กซี่จะได้ไปส่งที่ทางเข้าที่ใกล้ที่สุด เพราะมีทางเข้าหลายทางค่ะ

เมื่อถึงที่ตรวจตั๋วแล้ว และอยากจะเข้าออกหลายรอบ เจ้าหน้าที่จะถ่ายรูปเราไว้เป็นหลักฐาน มะงั้นจะเข้าได้แค่ครั้งเดียวค่ะ

จากนั้นก็ไล่บ้านเลขที่ แปปเดียวก็เจอที่พักคืนนี้ โรงเตี๊ยมหลงซิง (หลงซิงเค่อจ้าน 隆興客棧)

แวะมาชมครับ ขอตามไปเที่ยวด้วยคน

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะครับ

อยากยกถังขยะกลับบ้าน

ชั้นบนสุด เจดีย์ มีระฆัง ไปเคาะรึป่าว

แวะมาให้กำลังใจมือใหม่ค่ะ  ถ้าหากมีโอกาสอยากจะตามรอย จขกท. ไปเที่ยวบ้างจัง

ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ

ตามมาเที่ยวต่อครับ

พักโรงเตี๊ยมด้วย กลางคืนโจวจวงคงสวยนะครับ

ขอบคุณสำหรับทริปพาเที่ยวครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ

@ คุณอิๆ   ไม่ได้ขึ้นไปเคาะระฆังค่ะ ขาหมดแรง

หน้าตา triple room ค่ะ
ตู้โชว์ติดผนังด้านหลัง ด้านในเป็นของโบราณต่างๆ ทั้งโชว์และขายในเวลาเดียวกัน

ที่จริงเค้ามีห้องย้อนยุคด้วย เตียงเป็นตั่งจีนที่มีม่านสีชมพู แต่เป็นห้อง 2 คน เลยอด

ห้องน้ำใช้ได้เลยทีเดียวเจียว

ตอนเช็คอิน เถ้าแก่เนี้ยผู้มีมิตรไมตรีได้ยื่นแผนที่โจวจวงมาให้ แล้วก็วงๆสถานที่เที่ยวที่เข้าฟรีให้ด้วย พร้อมทั้งแนะนำอีกว่า มีวัดนึง ให้ระวังพระหลอกด้วย ...อ่าว

พวกเราเริ่มเที่ยวที่แรก บ้านตระกูลจาง (The Hall of Zhang's Residence)

เป็นบ้านที่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง

บ้านสร้างคร่อมคลอง เพราะโจวจวงเป็นหมู่บ้านน้ำ แต่ละบ้านพึ่งฟาน้ำเพื่อทำมาหากิน

...

...

ต่อกันที่ บ้านตระกูลเสิ่น (The Hall of Shen's Residence)

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

เป็นบ้านของลูกหลานของเสิ่นวั่นซัน เศรษฐีในสมัยต้นราชวงศ์หมิง สร้างขึ้นสมัยเฉียนหลงฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ชิง

เสิ่นวั่นซันเป็นใคร...

เสิ่นวั่นซันเกิดในสมัยปลายราชวงศ์หยวน(มองโกล) ย้ายมาอยู่ที่โจวจวงตั้งแต่เด็ก ตอนวัยรุ่นได้รู้จักกับพระรูปหนึ่งชื่อจูหยวนจาง ตอนหลังจูหยวนจางสึกออกมากอบกู้จีนจากมองโกล ก็ได้เงินสนับสนุนจากเสิ่นวั่นซันด้วย จนในที่สุดจูหยวนจางทำการสำเร็จ ได้เป็นฮ่องเต้หมิงไท่จู ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์หมิง

เพื่อตอบแทนผู้ที่มีความดีความชอบ(ผสมความหวาดระแวง กลัวว่าคนรวยจะเป็นภัยแก่ตนเอง) จูหยวนจางจึงหาเรื่องเสิ่นวั่นซัน โดยการให้เสิ่นวั่นซันนำเงินตำลึงมาให้ทุกวัน โดยในแต่ละวันจะต้องนำมาเป็นสองเท่าของเมื่อวาน ให้ได้ครบ 60 วัน(มั๊ง) เสิ่นวั่นซันดีดลูกคิดคำนวณแฟคทอเรียล(factorial)แล้ว ก็แอบเครียด เพราะถ้าทำไม่ได้ก็โดนประหารสถานเดียว

ตอนหลัง ถึงแม้เสิ่นวั่นซันจะหาเงินตำลึงมาให้ได้ครบกำหนด แต่ก็ยังเกือบจะโดนประหารชีวิต เคราะห์ดีได้หม่าฮองเฮาและเสนาบดีช่วยพูดให้ จึงแค่ถูกเนรเทศไปอยู่ยูนนาน(อวิ๋นหนาน) ซึ่งในสมัยนั้นความเจริญเข้าไม่ถึง พร้อมโดนริบทรัพย์ไปอีกกึ่งหนึ่ง

หลังจากเสิ่นวั่นซันเสียชีวิตที่ยูนนาน ลูกหลานได้นำเสื้อผ้ากลับมาฝังที่โจวจวง เพราะไม่สามารถนำศพกลับมาได้(ทางมันไกล) โดยฝังไว้ใต้น้ำ เพราะเสิ่นวั่นซันเคยสั่งเสียไว้ว่าให้ฝังศพไว้ใต้น้ำ เพราะชีวิตของเค้าพึ่งพาน้ำเป็นหลัก ร่ำรวยได้ก็เพราะน้ำ เนื่องจากเสิ่นวั่นซันทำพาณิชย์นาวีเป็นหลัก เดินเรือสำเภาออกไปค้าขายต่างแดนเป็นประจำ

ณ ปัจจุบันนี้ ที่โจวจวงก็ยังมีป้ายสุสานเสิ่นวั่นซันอยู่ จุดฝังเสื้อผ้าก็ยังอยู่ใต้น้ำบริเวณนั้น (ไม่กล้าถ่ายรูปมา)

รูปนี้เป็นรูปเสิ่นวั่นซันและขันวิเศษในตำนานที่เชื่อว่าทุกคืนจะมีทองโผล่ออกมาจากขันนี้ ดังนั้นนักท่องเที่ยวเลยนิยมไปลูบขันใบนี้ ตักเงินเข้ากระเป๋า โดยผู้ชายลูบด้วยมือซ้ายและผู้หญิงลูบด้วยมือขวา

ส่วนนี่ colour of night ค่ะ

...

...

...