ช่วงนี้โรคขี้เกียจถามหาบ่อย ไปหาหมอๆก็ไม่ค่อยจะรับรักษาโรคนี้ แถมยังไล่ให้กลับไปทำงาน ไม่ให้มาอู้งานในห้องตรวจอีก(เซง)

ไหนๆก็ไหนๆ เอาเวลางานมาโพสกระทู้เลยละกัน 555+

ความเดิม
[CR]โดนลากชิวๆไปเดินเล่นที่ Manila แบบไม่ได้ตั้งตัว
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11081481/E11081481.html
[CR]โดนลากชิวๆไปเดินเล่นที่ Manila แบบไม่ได้ตั้งตัว (ตอน 2)
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11084962/E11084962.html

ตื่นเช้ามาวันนี้ ได้มีโอกาสคุยกับพนักงานโรงแรม
หลักๆคุยกันเรื่องค่าแรงขั้นต่ำ และอัตราเงินเฟ้อในฟิลิปปินส์(แลดูมีสาระเนอะ)

เค้าบอกว่า "ค่าแรงขั้นต่ำของที่นี่ 400 กว่าบาท" (เยอะกว่าบ้านเราอีก)
แต่เค้ายังบอกอีกว่า หลังจากที่รัฐบาลประกาศขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเมื่อ 2-3 ปีก่อน
ราคาสินค้าในตลาดก็พุ่งขึ้นอีกประมาณ 15-30% และก็พุ่งขึ้นมาอีกเรื่อยๆ -_-"

แล้วก็ถามเรื่องหน้าที่ในโรงแรมนี้ เพราะจำได้ว่าเค้าอยู่ Front (F/O)แต่ทำไมวันนี้มาเป็นบริกร (F/B) ซะล่ะ
เค้าตอบว่า "จริงๆแล้วตอนเที่ยงๆ เค้าต้องวิ่งไปปูเตียง ทำความสะอาดห้องอีกนะ O_o" (จับฉ่ายหลายหน้าที่ดีจริงๆ)
ผมว่าโรงแรมนี้ใช้คนคุ้มมาก แต่ก็ดีสำหรับ Staff อีกทางหนึ่ง เพราะได้ฝึกหลายทักษะในงานเดียวกัน (ว่าแต่...เยอะไปมั้ย)

ตามไปเที่ยวมานิลาด้วยค่ะ

ไปมะนิลาท่ามกลางกระแสหางแดงถล่มด้วยครับ

ตามไปอีกครับ....ขอบคุณครับ

หลังจากงงๆอยู่ 2 วัน ไม่รู้จะไปไหนดี
ไปถามพนักงานโรงแรม(ตาข้างบนนั่นแหละ) เค้าบอกว่าลองไปเมือง Batangus สิ ไม่ไกลจากที่นี่ นั่งรถไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว

เราก็อืมๆๆ ไปก็ไป เพราะมาที่นี่ก็กึ่งๆคนตาบอดอยู่แล้ว พอได้ยินเสียงชี้ทางเราก็เลยไปตามนั้น

แต่พอถามถึง Bus Terminal ประจำเมือง เค้าบอกว่าที่นี่ไม่มีหรอก O_o
มีแต่ท่ารถของแต่ละบริษัท ท่ารถใครท่ารถมัน ใครชอบเจ้าไหนก็ไปขึ้นที่บริษัทนั้นได้เลย

รู้สึกว่าที่นี่ รถบัสส่วนใหญ่จะเป็นแบบ"รถร่วมบริการ" เป็นลักษณะเอกชนสัมปทาน หาดูได้น้อยมากที่จะเป็นของรัฐจริงๆ

เอาคลิปที่ท่ารถมาฝากครับ
จะไปที่ไหนก็ไปเดินๆดูที่ป้ายหน้ารถได้เลย พอเจอสถานที่ๆจะไปก็กระโดดขึ้นคันนั้น ส่วนตั๋วก็ไปซื้อกับกระเป๋าบนรถเอา (อืม...ง่ายดี)

ตามไปเดินเล่นด้วยคนครับ

สวัสดีครับทุกท่านที่ติดตามกระทู้

จะดูให้จบต้องรอนานหน่อยนะครับ เพราะจขกท.เป็นคนชิวๆมากกกกกก โพสไปเล่นเกมส์ไป ฟังเพลงไป ทำงานไป หลายประสงค์สุดๆ

ปล.ไม่ว่าผมจะโพสดึกขนาดตี 2-3 หรือ เที่ยงๆบ่ายๆผมก็จะเจอคุณ low batt. เสมอ ขอบคุณครับ

สภาพรถโดยทั่วไปก็ใหม่ใช้ได้
เพราะเอกชนแต่ละเจ้าก็ปรับปรุงสภาพรถแข่งขันกันเต็มที่
และก่อนออกรถ ก็มีพ่อค้าหิ้วของมาขายไม่ขาดสาย

ปล.ลืมบอกไป ในรถของบริษัทนี้เค้ามี Free Wifi ด้วยนะเออ เราก็นั่งให้อาหารลูกชายใน The Sims ไปด้วย555+

ระหว่างที่กำลังออกจากมะนิลา หนูน้อย(น่ารักอ่ะ)คนนี้ดูตื่นเต้นมาก จ้องไปที่หน้าต่างตลอด
เราก็เอ๊ะ...มองอะไรอ่ะ อ๋อ น้องเค้าคงตื่นเต้นกับรถบรรทุกคันนี้ละมั้ง

2 ข้างทางเต็มไปด้วยตึกที่กำลังก่อสร้าง สมกับเมืองที่กำลังพัฒนาจริง

ตามมาเที่ยวต่อค่ะ ^^

เมือง Batangas เป็นหัวเมืองชายทะเลขนาดใหญ่ และไม่ไกลจากมะนิลาประมาณ 100 กิโลเมตร
ระยะทางน่าจะประมาณ กรุงเทพฯ-หัวหิน บ้านเรา และมีไฮเวย์วิ่งตรงจากมะนิลาไปถึงเมืองนี้ได้เลย เป็นเมืองที่สำคัญทางเศรษฐกิจเมืองนึง

แต่พอใกล้เข้าเมือง ไหงถนนกว้างๆขนาด 6 เลนสวนทางไป-กลับ มาเหลือแค่ 2 เลนก็ไม่รู้

ตามไปเที่ยวด้วยคนนะครับ

นั่งรถมาประมาณ 3 ชั่วโมง
ก็มาถึงเมือง Batangas สะดุดตาสิ่งแรกเลยคือของสิ่งนี้

อยากจะเล่นเกมส์ 20 คำถามว่าเค้าคืออะไรก็กลัวจะเสียเวลา
ตอนแรกผมนึกว่าเค้าเอาพวกงานหัตถกรรมประจำท้องถิ่น พวกกระเป๋าจักสานอะไรเงี้ยมาขาย

แต่พอเดินไปใกล้ๆ มันคือไก่ครับ ไก่ตัวเป็นๆนี่แหละอยู่ในกระเป๋า ขายตัวละ 350 เปโซ(ราคาพร้อมกระเป๋า)

แต่เผอิญช่วงนั้นจขกท.เหนื่อย ยังไม่อยากลากไปกินในน้ำ เลยไม่เอาดีกว่า

ตามมาปาดด้วยนะครับ
จริงๆ ทางด้านใต้ของมนิลา มีจุดน่าสนใจคือ Taal Volcano ครับ
http://en.wikipedia.org/wiki/Taal_Volcano
หรือไว้คราวหน้าอาจลองไป Boracay, El Nido (Palawan) ดูก็ได้ครับ

บรรยากาศท้องถนนในเมือง Batangas
รถยังจอแจเหมือน Manila เพียงแต่ไม่ค่อยมีสี่แยกไฟแดง ใครใคร่เลี้ยวก็เลี้ยวได้เลย ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ขับรถกันไปเก๋ๆ ไม่มีอุบัติเหตุด้วยนะ

ขอบคุณคุณ VoyageThai ครับ

ก่อนไปก็ได้กระทู้ของคุณ VoyageThai กับคุณ Bpearl นี่แหละมานั่งอ่านเป็นไกด์ไลน์ก่อนไป

ปล.จริงๆแล้ว พนักงานโรงแรมเค้าก็แนะนำ Taal Volcano เหมือนกัน(ในรีวิวของคุณ Bpearl ก็กล่าวถึง)

แต่เผอิญเพื่อนร่วมทริปที่ไปด้วยอยากไปทะเล แล้วผมก็อยากดู Life Style ของคนพื้นที่ น้องเค้าเลยแนะนำที่นี่ให้อ่ะครับ

มีโอกาสได้นั่งรถจิ๊บนี่จริงๆซะที

ขอบอกว่าคนขับรถจิ๊บนี่เค้ามีความสามารถมากๆเลยนะครับ
สามารถเป็นทั้งคนขับรถ+กระเป๋ารถได้ในคนๆเดียว

คือ มือซ้ายหนีบแบงค์+จับพวงมาลัย มือขวาทอนตังค์ไปด้วย ส่วนตาก็มองถนน(ที่มีการจราจรแบบคลิปในคห.15) แถมปากก็ยังเรียกผู้โดยสารขึ้นรถอีก เทพจริงๆ

มาอยู่บ้านเราคงได้ออกรายการ"กระบี่มือหนึ่ง"กันแล้วล่ะ

ปล.เสียดายไม่ได้่ถ่ายคลิปมามัวแต่อึ้งอยู่ หยิบ Handycam ไม่ทัน

สภาพข้างทางของเมือง Batangas คล้ายๆกับต่างจังหวัดบ้านเราที่เป้นแหล่งท่องเที่ยว

คือมีร้านค้า ที่พัก สิ่งอำนวยความสะดวกประปราย เพราะที่นี่เป็นเมืองที่ชาวมะนิลานิยมมาพักผ่อนมากที่สุดเมืองหนึ่ง

มาถึงทะเลแล้ว ในรูปถ่ายดูธรรมดา(เพราะจขกท.ถ่ายรูป Landscape ได้ห่วยแตก)
ขอบอกว่าของจริงสวยมากกกก ถึงทรายจะไม่ขาวละเอียด แต่บรรยากาศได้ใจวันที่ไปลมแรงสุดๆ คลื่นลูกโตซัดเข้าฝั่ง แวดล้อมไปด้วยหมู่บ้านชาวประมง เหมาะกับนั่งพักผ่อนมากกว่าจะลงไปเล่นน้ำ แค่นี้จขกท.ก็พอใจแล้ว

ปล.สังเกตความแรงของลมได้จากต้นมะพร้าว

อีกรูป จะเห็นได้ว่ารูปจะเห็นได้ว่าฟ้าครึ้มมาแต่ไกล

ที่นี่ไม่มีเก้าอี้ชายหาดให้นั่งพักผ่อน แต่มีกระท่อมแบบนี้แทน (คงเพราะลมแรงละมั้ง)

ซึ่งนักท่องเที่ยวสามารถเข้าไปนั่งปิคนิคได้ฟรี ใครมาเป็นครอบครัวก็นั่งทานอาหารที่พกมาแบบกันเองได้ในนี้

เดินไปจนสุดหาด เจอกระท่อมอีก 2 หลังด้วย

ปลีกวิเวกดีจริงๆ

ปล.ชายหาดด้านนี้หินโสโครกเยอะมากๆ กำลังคิดอยู่ว่าใครจะมานั่งเล่นด้านนี้ฟร่ะ
แต่คิดอีกแง่นึง มันคงเหมาะกับคู่หนุ่มสาวฮันนีมูน ชอบลองบรรยากาศความแปลกใหม่ก็เป็นได้

วันนี้ขอจบตอน 3 ก่อนนะครับ ขอเคลียร์งานก่อน

ว่างๆจะมาต่อตอน 4 เดินเล่นสำรวจชีวิตคนย่าน Makati

หลังจากกลับจาก Batangas ก็หลับเป็นตายไม่รู้เรื่องราว
รู้สึกตัวอีกที ก็เช้าวันถัดมาแล้ว ก็เลยหาเรื่องหนีออกไปเดินเล่นคนเดียวในย่าน Ayala ในเมือง Makati ดีกว่า

ย่านนี้ถือเป็นย่านธุรกิจในเมือง Makati ซึ่งอยู่ใน Metro Manila ประกอบไปด้วย เมืองทั้งหมด 16 เมือง (เมือง 1 เมืองมีเนื้อที่ประมาณ 2-3 เขต ของกรุงเทพมหานคร)
เมื่อรวมเมืองทั้ง 16 เมืองแล้ว ยังมีขนาดเพียงแค่ครึ่งนึงของกรุงเทพฯ แต่มีความหนาแน่นของประชากรมากกว่าถึง 4 เท่าตัว
เพราะฉะนั้นเวลาออกจากเมืองๆหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง จึงไม่รู้สึกแยกออกจากกัน เหมือนออกจากเขตหนึ่ง ไปอีกเขตหนึ่งของกรุงเทพฯมากกว่า

ขอกินกล้วยแขกฟิลิปปินส์ก่อนละกันะครับ

ขอบอกว่าอร่อยมากกกกกก ไม้นึงประมาณ 10 เปโซ

ปล.ว่าแต่ตาผมหยักศกคนนั้นจะตบกรูมั้ยเนี่ย ตอนถ่ายไม่สังเกต มัวแต่สนกล้วยแขก พอมาดูอีกที อืม...หลอนเหมือนกันแฮะ -_-

จากนั้นก็เดินเล่นถ่ายรูปตึกไปเรื่อยเปื่อย

บางภาพขออนุญาตไม่บรรยายนะครับ

สัญลักษณ์ของฟิลิปปินส์ กับฉากหลังที่เป็นตึกร่วมสมัย

เริ่มเรื่อยเปื่อยแล้ว

เดินไปเรื่อยๆ

จะข้ามถนนก็มีคุณตำรวจใจดีโบกให้

ชอบตึกนี้อ่ะ ตึกอะไรก็ไม่รู้

เห็นตึกเรียงติดๆกันสวยดี

The Peninsula Manila

เหมือนยังซ่อมแซมภายนอกไม่เสร็จ

นานๆจะเห็นรถเมล์ซักที

อันนี้เป็นรถร้อน Non-Aircon

อย่างที่เคยบอก ว่ารถส่วนใหญ่ที่นี่จะเป็นพวก "รถร่วมบริการ" ทำให้จะมีรถเมล์หลากหลายรูปแบบมากๆวิ่งในเมือง

จนบางครั้งเราก็ไม่แน่ใจว่า "ใช่รถเมล์รึเปล่า" เพราะมันหลายทรงหลายแบบมากๆ

รถหลายแบบมาเรียงๆกัน

ทางลงทางลอดใต้ถนน

เท่าที่สังเกตเห็นในเมืองนี้ แม้จะมีความไม่เป็นระเบียบบ้างวุ่นวายบ้าง
แต่ที่ดีกว่าบ้านเราแบบเห็นชัดๆเลยคือ "ความสะอาด" ไม่ว่าจะไปย่านไหนในมะนิลา เมืองเค้าจะแทบไม่มีเศษขยะเลย ทั้งๆที่มีแผงลอย คนขวักไขว่ แต่ขยะบนท้องถนนน้อยจริงๆ

ชอบทางลอดข้ามถนนอ่ะ มีบันไดเลื่อนให้บริการด้วย (สะอาดได้อีก)

มาเป็นคลิปบ้างอะไรบ้าง จะเห็นว่ามีคนคอยเก็บขยะอยู่ตลอด ไม่ว่าในซอกหลืบพุ่มไม้ก็ตาม

แม้แต่ทางลอดข้างล่าง พี่เสื้อเหลืองยังคอยเช็ดถูอย่างขมักเขม้น

รถไฟฟ้าที่นี่มีทั้งขึ้นและลง(ดิน) จนฝรั่งบางเวปให้คำนิยามว่า "Like A Rollercoaster" (นิยามซะน่ากลัวเชียว)

-_-"

ตามไปด้วยคนนะครับ

โดยรวมแล้วผมว่ารถไฟฟ้าของเค้าค่อนข้างแคบกว่าบ้านเรา

ความกว้างประมาณ Airport Link ไปสุวรรณภูมิเลยทีเดียว

ขอจบเรื่องขนส่งมวลชนใน Manila ไว้แค่กระทู้นี้ก่อนแล้วกันนะครับ
ผมรู้สึกว่ากระทู้เริ่มอืดทุกครั้งที่ Refresh แล้ว สงสัยเป็นเพราะคลิปที่โพสแน่ๆเลย

กระทู้หน้าไปเรื่องราคาสินค้า(ตอน 2 ) และ Taal Lake กันบ้าง และจะได้สรุปจบซะที

ขอบคุณที่ติดตามชมโดยตลอดนะครับ

เราสามารถเดินทางเที่ยวสะดวกด้วยรถไฟฟ้าไหมอ่ะครับ...

ดูท่าทางจะเที่ยวด้วยรถเมล์ลำบากนะครับ ช่ายป่าวอ่า

^
^
ก็ถือว่าสะดวกในระดับนึงนะครับ

คงคล้ายๆกับชาวต่างชาติที่มาขึ้นรถเมล์ในบ้านเราอ่ะ ที่พอมาถึงใหม่ๆคงจะงงๆกับระบบรถเมล์บ้านเราเหมือนกัน

แต่พอหนีมาขึ้นรถไฟฟ้า ก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกจุดซะทีเดียว (ถ้าเดินเก่งๆก็ได้อยู่)

ที่รอดมาได้ก็ใช้ปากถามทางเอาอ่ะครับ คนที่โน่นพูดอังกฤษค่อนข้างเก่ง ยินดีที่ช่วยเหลือนักท่องเที่ยว
แล้วผมก็ชอบที่จะเดินไปเรื่อยๆซะด้วย เลยไม่ค่อยมีปัญหาสำหรับผมเท่าไหร่

ปล.รถจิ๊บนี่ที่โน่น ราคาค่อนข้างถูกเลยทีเดียว แต่ไม่มีหมายเลขเหมือนรถเมล์ สังเกตจากป้ายหน้ารถเอา

ตอนจบครับ

ประเทศนี้เราไม่ประทับเลยค่ะ มันน่ากลัวเราอยู่แต่ในโรงแรมเลยค่ะตอนนั้น เดินข้ามไปอย่างเก่งแค่ตรงมากาติค่ะ

เท่าที่ผมตามอ่านดูของคุณ nicky ครับ มะนิลาก็น่าไปพอสมควรนะ ทำไมไอ้เพื่อนผมคนฟิลิปิโนในกรุงเทพมันบอกเกี่ยวกับประเทศมันคนละเรื่องเลย

มันบอกว่าสกปรก อันตราย มิจฉาชีพเยอะ มันบอกอย่าไปเลยไปแล้วจะผิดหวัง มันบอกว่าแนะนำอย่างเดียวคือทะเล สวยที่สุด

เดี๋ยวผมจะต้องไปลองดูหน่อยแล้ว ว่าทำไมมันถึงดิสเครดิตประเทศมันจัง

ในรูป *13 ถ้าอยากได้กระเป๋าแต่ไม่อยากได้ไก่นี่คนขายจะให้หรือเปล่าคะ  
ติดตามวิ่งไปชมรีวิวกระทู้นู้นต่อ  น้องมาเร็วจริงนะนี่ แรมเดือน