เมื่อบางอย่างจบลง มันไม่ได้หมายความว่าสิ้นสุด หรือ จบบริบูรณ์ เหมือนอย่างในละครค่ะ อีกมุมหนึ่งคือ เมื่อบางอย่างจบลง การเดินทางครั้งใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว ว่าแต่เราจะกำลังรู้ตัวอยู่รึเปล่า นั่นก็อีกเรื่องนึงนะคะ :)

เมื่อต้นปีที่แล้ว โบได้รับโอกาสได้มาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมและฝึกงานที่ปักกิ่ง รวมเวลาที่อยู่ทีนี่ก็ เกือบจะ ๖เดือนได้ ได้เรียนรู้อะไรมากมาย (ยกเว้นภาษาจีน ที่เข้ามายังไง ก็ออกไปแบบนั้น) -_-"

ครั้งแรกที่โบได้ยินเกี่ยวกับรถไฟสายที่ยาวที่สุดในโลก คือตอนที่โบไปฮ่องกงเมื่อปี ๒๐๐๘ ค่ะ ได้รับหนังสือคู่มือท่องเที่ยวเล่มหนึ่งจากการท่องเที่ยวฮ่องกง ในนั้นมีข้อความเขียนไว้ว่า "Did you know you can travel from Hong Kong to London by train?" หรือ "รู้ไหมจ๊ะว่านั่งรถไฟจากฮ่องกงไปลอนดอนได้นะ"

พอได้อ่านก็รู้สึกแปลกใจ เลยเข้ากูเกิ้ลค้นดูว่า จริงรึเปล่า หรือว่าเป็นหลอกกัน จริงๆแล้วเป็นแค่  london town ฮิฮิ แล้วก็เลยรู้ว่า มันเป็นเรื่องจริง!!!

ความสนใจก็เพิ่มขึ้นเมื่ได้รู้อีกว่า รถไฟสายนี้เป็นรถไฟสายที่ยาวที่สุดในโลก ไม่ต้องทำอะไร นั่งๆนอนๆ นั่งๆนอนๆ ก็ปาไปอาทิตย์กว่าๆ

พอถึงตรงนี้ บางคนก็ขแยงค่ะ แหม ในรถไฟนะ ไม่ใช่โรงแรม ไม่มีห้องอาบน้ำ ต้องนอนในรถไฟรวมกับใครก็ไม่รู้ ไม่มีสิ่งบรรเทิงใดๆ นอกจากวิวข้างทาง ดีหน่อยอาจมีหนังสือสักเล่ม หรือโน็ทบุ๊คไว้ดูหนัง แต่ถ้าแบตฯหมด ก็จบ ไม่มีแม้กระทั่งที่ชาร์ตแบตด้วยซ้ำ (จริงๆมีนะ แต่ว่าส่วนมากจะมีคนจองแล้วตลอดเวลา...เจ้าหน้าที่รถไฟนั่นเอง ฮิ ฮิ)

แต่ว่าตอนนั้นพอโบได้ฟัง กลับคิดว่าอยากจะทำ อยากจะนั่งๆนอนๆบนรถไฟสักอาทิตย์นึง แต่จนแล้วจนรอดในสองปีก็หาคนไปด้วยไม่ได้

บางทีพอมีคนสนใจ แต่พอบอกราคาตั๋วไป จองตั๋วเครื่องบินดีกว่ามั๊ยอะ แล้วก็จากไป :'(

ดังนั้นพอโบจบโปรแกรมที่ปักกิ่ง โบคิดว่า "ก็ในเมื่อตอนนี้อยู่ปักกิ่งแล้ว จะว่าไปก็ครึ่งทางแล้วนะ ถ้าจะผลัดไป หรือต้องนั่งรอจนกระทั่งมีเพื่อน อาจไม่ได้ทำกันพอดี แถมได้ประหยัดค่าตั๋วเครื่องบินจากไทยมาปักกิ่งอีกด้วย"

คิดได้ดังนั้น ก็ตัดสินใจโทรไปบอกที่บ้าน ว่าก่อนกลับไทยขอแวะก่อนนะ ^^ ที่บ้านก็เข้าใจดี ถามว่าไปคนเดียวหรอ? บอกว่าให้ระวังตัวนะจ๊ะลูกรัก พ่อและแม่มั่นใจว่าต้องทำได้! เย่

ในเมื่อพ่อกับแม่ไม่ได้กังวล เราก็อุ่นใจ จากนั้นก็มีเวลาประมาณสองอาทิตย์เพื่อศึกษาข้อมูล และจองตั๋วรถไฟ ที่พักล่วงหน้าค่ะ  

จากนั้น มาออกเดินทางพร้อมกับเลยดีกว่า :)

ซื้อตั๋ว รถไฟ นั่งไปเที่ยวด้วยคนครับบบบ เป็นทริปที่น่าสนใจมากๆ

ตามไปเที่ยวด้วยครับ

ตามมาจากกระทู้ที่แล้ว

ตามมาแล้วคร๊าบบ

ตามมาด้วยครับ

รถไฟขบวนนี้เดินทางออกจากสถานีรถปักกิ่งตอน ๗โมง๔๐ ในตอนเช้าค่ะ

คืนก่อนหน้านั้นเลยทำการเที่ยวปักกิ่งโดยไม่หลับไม่นอน กะว่าเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพื่อนๆก็เห็นด้วย กินข้าว เดินเล่นกันสักพัก แต่ทำได้ถึงแค่ตี๓ก็จอด แยกย้ายกับเพื่อนเพื่อกลับบ้านอน แต่โบกลัวไม่ตื่น เลยไม่ยอมนอนค่ะ

เมืองหลวงอย่างปักกิ่งนี้ มีสถานีรถไฟถึง ๕ สถานีค่ะ คือเหนือ ใต้ ออก ตก และตรงกลาง

ดั้งนั้นใครต้องการเดินทางด้วยรถไฟในประเทศจีน ต้องตรวจสอบให้แน่ใจนะคะ ว่าขึ้นที่สถานีไหน

รถไฟที่เดินทางตรงไปต่างประเทศจะต้องขึ้นที่สถานีรถไฟหลักเท่านั้น Beijing Railway Station สถานีนี้เดินทางง่ายค่ะ เพราะตั้งอยู่ใจกลางเมืองเลย  และสำหรับผู้ที่เดินทางออกต่างประเทศต้องให้มาเชคอินก่อน ๔๕ นาที (เหมือนเครื่องบินเลยแฮะ) แต่ว่ายังไม่ผ่านตม.ตรงนี้นะคะ ไปผ่านตม.ตรงด่านเอาเลย

ตามมาติดๆ

ขอโทษนะคะ ตอนนี้เน็ทช้า คอมค้างค่ะ เดี๋ยวจะขอออกไปข้างนอก แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ

เข้ามารอ เส้นทางในฝัน

มาจับจองที่นั่ง นั่งแกะมันเผารอชมรีวิวดีๆครับ

รีบกดเข้ามาดูเลยครับ
เส้นทางน่าจะท้าทายมาก

ไว้เดือนหน้าจะมาแจกกิฟนะครับ

ขอบคุณที่ช่วยรีวิวครับ เป็นเส้นทางในฝันจริงๆ ทางรถไฟสายนี้

ยอดเยี่ยมมากครับ อยากไปเที่ยวในบรรยากาศแบบนี้บ้างครับ

เหมือน รฟท.เลยครับ

รถไฟ เสียเวลา หลายชั่วโมง  อิอิ...

รอชมต่อนะครับ

รอชมอยู่ครับ น่าท้าทายจริงๆ
แล้วตกลงไปคนเดียวเลยเหรอครับ

ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ เมื่อบ่ายอินเตอร์เนทก็ช้ามาก เลยออกไปทำธุระข้างนอกมาค่ะ งั้นขอเล่าต่อเลยละกัน

___________________
ตั๋วรถไฟปักกิ่ง-อุลาบาต๊อกใบนี้หน้าตาไม่เหมือนกับตั๋วรถไฟทั่วไปที่ใช้เดินทางภายในประเทศจีนค่ะ ถือเป็นตั๋วที่แย่มาก เพราะชื่อขบวนมีไม่ครบ มีแต่ตัวเลข ไม่มีตัวอักษรภาษาอังกฤษ แต่ว่าโบทำการบ้านมาค่ะ เลยรู้ว่ารถไฟขบวนนี้คือขบวน T3 และไม่บอกสถานีที่เดินทาง (ระบุหน้าตั๋วว่า ออกเดินทางจากปักกิ่งแค่นั้น)

และยังแปลกมากกว่านั้นอีก เพราะว่าตั๋วใบนี้มีสามภาษาค่ะ และที่แปลกคือ มันมี ๑. ภาษาจีน ๒.ภาษารัสเซีย ๓.ภาษาเยอรมัน ???? ไม่ใช่ว่าภาษาอังกฤษคือภาษาสากรหรอกหรือ??? ดังนั้นพอได้ตั๋วแล้วต้องอ่านให้เข้าใจนะคะ ถ้าไม่เข้าใจต้องทำการบ้านมากๆ เพราะเราพูดภาษาคนท้องถิ่นไม่ได้

แต่พอเข้าไปถึงสถานี ก็ต้องงงอีกทีค่ะ บนหน้าจอแสดงเวลา ไม่มีรถไฟขบวนไหนเลยที่ออกเวลา ๗.๔๐ ส่วนรถไฟขบวน T3 ทำการบ้านมา แสดงผลบนหน้าจอว่า เดินทางจาก ปักกิ่ง ไป มอสโค รถออกเวลา ๘.๒๐

ตอนแรกโบก็ตกใจ เพราะนึกว่าตัวเองทำการบ้านมาผิด จริงๆแล้วมาผิดสถานี เอาไงดีหละ? ก่อนอื่นหายใจลึกๆแล้ว เดินไปถามประชาสัมพันธ์ดีกว่า แต่ว่าประชาสัมพันธ์ดันพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แถมไม่เข้าใจตั๋วที่เราแสดงให้ดูอีก (เพราะว่าหน้าตาตั๋วไม่เหมือนกับตั๋วทั่วไป)

พอดีว่าโบเหลือไปเห็นชาวต่างชาติสองคน เดินถือตั๋วหน้าตาเดียวกันเข้ามาหาประชาสัมพันธ์เหมือนกัน โบเลยถือโอกาส ถามพวกเค้าทั้งสองคนว่า เดินทางไปมองโกเลียรึเปล่า ซึ่งก็ใช่ค่ะ อย่างน้อยก็อุ่นใจไปหน่อยนึง

พอเจ้าหน้าทีเห็นว่า เราสามคนมีตั๋วเหมือนกัน คงไม่ใช่ตั๋วผีตามที่เจ้าหน้าที่เข้าใจตอนแรก เลยหยิบมาดูใหม่ เธอถามคนนู้นที คนนี้ที เลยได้ความว่า พวกเราสามคนมาถูกสถานีแล้ว แต่เวลาเดินทางเลื่อนไปเป็น๘.๒๐ค่ะ

เฮ้อ โล่งใจไปที ^^

รูปสถานีรถไฟค่ะ

อันนี้ห้องรอ

ขอบคุณที่เข้ามาชมค่ะ ไม่มีกี๊ฟให้ไม่เป็นไรนะคะ ^^ แค่เข้ามาชมแล้วโพสตอบก็ดีใจแล้วค่ะ ^^ ถ้ามีข้อติชมหรือเสริมอะไร เชิญเลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ

โบวางแผนและเดินทางคนเดียวค่ะ แต่จะมีเจอคนรู้จักบ้าง แล้วจะเล่าให้ฟังนะคะ

โบพึ่งโพสรีวิวครั้งแรกค่ะ ไม่ทราบว่าทำไมขนาดรูปมันแปลกๆ? มีใครพอทราบไหมคะว่าทำไม?

ตอนที่โบซื้อตั๋ว โบเลือกขบวนชั้น๒คะ ตรงนี้รถไฟมีสองระดับชั้น คือชั้นหนึ่ง หรือชั้นสอง โบเลือกชั้นสองตามกำลังทรัพย์

ด้านในโบกี้ จะเป็นห้องๆ ภายในห้องมีเตียงให้นอนได้สี่เตียงค่ะ ห้องแบบนี้เป็นห้องแบบปิดนะคะ คือสามารถปิดประตูล็อกห้องได้เลย

---
พอได้เวลารถไฟออก เจ้าหน้าที่ก็เรียกขึ้นรถค่ะ ตามปรกติเลย (ไม่รู้ว่าจะบังคับให้มาล่วงหน้า๔๕นาทีทำไม ถ้าระบบเหมือนกับรถไฟธรรมดา)

ตอนรถขึ้นรถไฟอยู่ในแถว โบเห็นชาวต่างชาติเยอะมากค่ะ เป็นกลุมทัวร์ มีหัวหน้าทัวร์ด้วย พาลูกทัวร์ขึ้นรถไฟนอนเป็นวันก็มีเหมือนกันแฮะ

อันนี้เป็นรูปรถไฟชั้น๒ นะคะ

โบแอบมองด้านใน ห้องโดยสารชั้นหนึ่ง หน้าตาก็เหมือนกับชั้น๒เนี่ยแหละ มีที่นอนสี่เตียงเหมือนกัน แต่ดูหรูหรากว่า และมีที่ปลั๊กไฟด้านในห้องด้วย

อันนี้เป็นรูปภายในขบวนไฟชั้น๑ค่ะ ดูหรูหรากว่ามั๊ยเอ่ย?

พอได้เวลา รถไฟก็ออกค่ะ ความรู้สึกตอนนั้น เป็นความรู้สึกแปลกๆ มีความตื่นเต้นระคนกับความเหงา ตื่นเต้นที่จะได้เดินทางตามฝัน เหงาที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรให้ฝันอีกรึเปล่า? แปลกจริงๆใช่ไหมคะ?

ไม่รู้ว่าช่างเป็นโชคดีอะไรของโบ ห้องที่โบนอนไม่มีเพื่อนร่วมห้องคนอื่นเลย ตามที่โบเล่าให้ฟังว่า ในหนึ่งห้องจะมีสี่เตียง หมายความว่ามีโอกาสได้เจอคนแปลกหน้าถึงสี่คน แต่ใบห้องที่โบนอนมีโบคนเดียวค่ะ เลยได้เหมาห้อง ฮิ ฮิ

รถไฟออกสักพัก พนักงานก็เดินมาแลกตั๋วค่ะ

พิธีกรรมแลกตั๋วนี้ เป็นเรื่องปรกติของการรถไฟจีนนะคะ ไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นด้วยรึเปล่า เพราะนอกจากตรวจตั๋วตอนทางเข้าสถานี เข้าชานชาลา และโบกี้รถไฟแล้ว พอรถไฟออกเจ้าหน้าที่จะเดินมาแลกตั๋วรถไฟกับบัตรพาสติกค่ะ พร้อมกับถามเราว่า พร้อมถามว่าเราจะลงที่ไหนด้วย  

แต่คราวนี้เจ้าหน้าที่มาพร้อมกับบัตรรัปทานอาหารมือกลางวันและมื้อค่ำ เพราะโบซื้อตั๋วผ่านเอเจ้นท์ค่ะ ตั๋วเลยเป็นวีไอพี หรือราคาแพงเป็นพิเศษนี่เอง ฮ่าๆ

ตามเที่ยวด้วยค่ะ

ลงชื่อ ติดตามนะค๊า

ราคาตั๋วเท่าไหรครับ

check หลายแหล่งแล้วไม่เท่ากัน  เลยอยากถามจากคนที่เคยไปมาแล้วมากกว่า  เพราะราคาที่เชคส่วนมามันอยู่ในเนท   ขอบคุณครับ

พอรับตั๋วอาหารกลางวัน เสร็จพิธีกรรมต่างๆ โบก็จัดการทำสิ่งที่ควรจะทำตั่งแต่เมื่อคืนค่ะ คือนอนนั่นเอง แต่โบก็ไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาให้ปลุกไปทานอาหารกลางวันด้วยนะ (กลัวไม่คุ้ม)

ปรกติแล้ว เวลาโดยสารรถไฟโบจะกินบะหมี่สำเร็จรูปค่ะ เหตุผลเพราะมันได้อารมณ์แนวดี โบสังเกตเห็นแล้วว่าอาหารสุดฮิตของชาวจีน

แต่วันนี้เนื่อจากตั๋วรวมอาหารแล้ว โบจึงได้ทาน มีทบอล รสชาติจีนๆ กับผักกะหล่ำต้มน้ำเกลือ และข้าวสวยค่ะ

พอไปถึงตู้โบกี้ที่เป็นร้านอาหาร โบก็ยื่นตั๋วให้กับเจ้าหน้าที่ แล้วไปนั่งที่โต๊ะค่ะ สักพักเจ้าหน้าที่ก็นำอาหารมาเสริฟ พร้อมกับถามเราว่า กาแฟ โค้ก หรือเบียร์

โบเลือกกาแฟค่ะ เค้าจึงนำมาเสริฟพร้อมกับบอกว่า ...๑๐หยวน... อ้าว!! ไม่ได้รวมกับรายการอาหารงั้นเหรอ? แล้วทำไมตอนถามไม่บอกว่าขายหยะ! เนียนเชียวนะ สิบหยวนไม่ได้มากอะไรหรอกค่ะ แต่เสียรู้แล้วมันเจ็บใจ

รสชาติอาหารก็ออกธรรมดาค่ะ ไม่อร่อยเป็นธรรมดา ผักแข็งๆ เนื้อปรุงรสแปลกๆ ยังไงอาหารไทยก็อร่อยเลิศที่สุดแล้ว

นั่งไปสักพักก็มีสามหนุ่ม มานั่งร่วมโต๊ะด้วยค่ะ ด้วยความเป็นคนผูกใจเจ็บ เลยแอบฟังว่าสามหนุ่มจะโดนหลอกให้ซื้อน้ำเหมือนเรารึเปล่า ซึ่งก็เป็นเหมือนกันค่ะ (ฮ่าๆ อันนี้ไม่ดีนะ แค่สิบหยวนเองผ่านแล้วผ่านไปเหอะ)

แล้วอีกเดี๋ยวสาวน้อยที่นั่งโต๊ะข้างๆก็เดินมาค่ะ เธอเป็นสาวน้อยอายุประมาณ๗ขวบ เดินมาพร้อมกับสมุดโน๊ต และพูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษว่า ตอนนี้เธอกลังทำระบบอยู่ อยากรู้ว่าอักษรตัวแรกของชื่อพวกเราคืออะไรกัน พวกเราจึงบอกไปด้วยความเอ็นดู จากนั้นเธอก็วิ่งไปรายงานแม่ เธอทำตาโต พร้อมกับกระซิบด้วยเสียงอันดังว่า "แม่จ๋า มีคนชื่อขึ้นต้นด้วยตัวB ซ้ำกันตั่ง๒คนแหนะ"

พอโบทานอาหารจบหมด ก็ไถ่ถามทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมทางไว้ค่ะ สามหนุ่มนี้รู้จักกันที่โฮสเทลหมดเลย สักพักโบก็ขอตัวไป เพราะหนุ่มๆเริ่มเถียงกันว่า คำว่า "แคงการู" ที่แปลว่าจิงโจ้ ขึ้นต้นด้วยตัวอักษร K หรือ C

จากนั้นก็นอนยาวเลยค่ะ มีความสุขดีจังนั่ง กิน แล้วก็นอน ฮิๆๆๆ

อันนี้รูปให้ดูเป็นอาหารตานะคะ ^^

คุณPiceคะ ราคาตั๋วไม่เท่ากันจริงๆค่ะ เพราะถ้าซื้อผ่านตัวแทนจำหน่าย เค้าจะเพิ่มราคาค่ะ ออกจากรัสเซีย หรือออกจากจีน ราคาก็ต่างกันอีกค่ะ ยังไงรบกวนดูที่Take1นะคะ โบมีบอกราคาตั๋วไว้แล้วค่ะ  http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11258832/E11258832.html

________________
โบตั้งนาฬิกาให้ปลุกตอนอาหารเย็นค่ะ เพราะตั้งใจมานั่งๆนอนๆจริงๆ มื้อกลางวันว่าไม่อร่อยแล้ว มื้อเย็นยิ่งไม่อร่อยมากเข้าไปอีก -_-"

พอทานเสร็จก็เดินกลับมา ว่าจะอ่านหนังสือ แต่ว่าสะดุดกับภาพพวกนี้เสียก่อน :D

เป็นภาพพระอาทิตย์ตกค่ะ แต่เป็นพระอาทิตย์ตกที่สวยที่สุดภาพนึงที่โบเคยเห็นมาด้วยตาตัวเอง จริงๆภาพที่เห็นสวยกว่านี้มากนะคะ แต่ว่ากล้องถ่ายรูปโบมันกระจอกงอกง่อย บวกกับรถไฟกำลังแล่น และฝีมือห่วยๆ เลยทำให้สวยลดน้อยลง แต่ถึงแม้ว่าจะสวยน้อยลงจากของจริงแล้ว ก็ยังสวยมากๆๆๆๆอยู่ดี

ภาพวิวพวกนี้เหมือนมีมนต์ขลังค่ะ เพราะถ้ามองไปแล้ว ราวกับว่าจะถอนสายตาออกมาไม่ได้ โบนั่งมองพระอาทิตย์จนกระทั่งลับฟ้าไป สักพักฟ้าก็มืดสนิท แต่ภายในรถไฟสว่างด้วยแสงไฟเทียมขาวๆ เพราะว่านอนมาทั้งวันแล้วค่ะ คราวนี้เลยทำตัวขยันขึ้นมา๑ระดับ มานั่งอ่านหนังสือ แต่ขยันไปแค่พักเดียวค่ะ ก็หลับไปอีกแล้ว (จริงๆแล้วโบเป็นคนออกจะแนวอยู่นิ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ)

ตื่นมาอีกทีก็จวนจะสามทุ่มค่ะ คราวนี้ไม่ได้ตื่นมาเพราะอาหารนะคะ แต่เป็นเพราะพนักงานเดินมาเรียกค่ะ ตอนนี้โบกำลังพาเพื่อนๆออกจากจีนแล้วนะคะ ออกด้วยด่านเอ้อร์เหลียน (Er-Lian)ด่านนี้เป็นด่านที่เป็นรอยต่อระหว่างประเทศจีนกับประเทศมองโกเลียค่ะ

พอรถไฟจอดสนิทที่สถานนี เจ้าหน้าที่ตม.ก็เดินขึ้นมาบนรถไฟ เรียกเก็บpassportของทุกคน เจ้าหน้าที่พลิกหน้าหนังสือเดินทางของโบนานมากค่ะ เหมือนกับว่าหาอะไร ตอนนั้นโบคิดว่า จนท.กำลังหาวีซ่าเข้ามองโกเลีย สักพักจนท.ก็เก็บหนังสือเดินทางไป พอเก็บของทุกคนเสร็จ จนท.ก็เดินออกนอกตัวรถไฟค่ะ

อีกพักต่อมา ประตูรถไฟก็เปิด โบเห็นคนอื่นๆเดินลงจากรถไฟ โบเลยทำการเลียนแบบบ้าง เพราะวันนี้ยังเดินไม่ถึง๑พันก้าวเลย เราต้องวอร์เตรียมพร้อมเอาไว้ เอ้าเดิน -_-

พอเดินลงตามผู้โดยสารท่านอื่นไป ก็เห็นว่าพวกเค้ามุ่งหน้าไปร้านสะดวกซื้อค่ะ โบก็จับจ่ายของกินบ้าง แต่ไม่ได้ซื้อมาเยอะเพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีตั๋วอาหารให้อีกรึเปล่า

จากนั้นโบก็ออกมาเดินเล่นตรงชานชาลาค่ะ ตอนนั้นอาการสดชื่นมาก เย็นๆ สบายๆ เป็นลักษณะที่พอได้สัมผัสแล้วอยากจะยืดแข้ง ยืดขา สูดหายใจเข้าปอด ให้ความเมื่อย ความขี้เกียจคลายออกไปให้หมด ยืดแข้งยืดขาไปสักพัก ก็เห็นสาวน้อยคนหนึ่ง เด็ดกว่าเราอีก เธอวิ่งเหยาะๆรอบชานชาลาค่ะ ทำไมเราถึงคิดไม่ถึงน้าาาา ฮิ ฮิ

แล้วโบก็ได้ยินเสียงประกาศ บอกให้ผู้โดยสารออกมาจากโบกี้รถไฟ เพราะรถไฟจะแล่นออกไปเปลี่ยนหัวจักร จากสัญชาติจีนเป็นสัญชาติมองโกเลียน ประกาศเป็น๓ภาษาค่ะ จีน มองโกเลียน และภาษาอังกฤษ แต่พอมองเข้าไปบนรถไฟ โบก็ยังเห็นผู้คนมากมายอยู่ในโบกี้ ส่วนเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

พอรถไฟแล่นออกไป โบก็แอบวิตกกังวลว่า จริงๆแล้วเราควรออกมารึเปล่า? หรือว่าเราตกรถแล้วกันแน่? แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่ไม่ยอมออกมาจากโบกี้? กังวลต่างๆนาๆ กังวลไปสักพัก ก็เริ่มเหนื่อยหนาย เลยไปนั่งสงบๆในสถานีเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมง เกือบห้าทุ่มรถไฟก็กลับมาแล้ว ตอนนั้นโบดีใจมากราวกับว่าถูกหวยเลขที่รอมานาน เพราะตอนนั้นโบเบื่อมากกกกกกกกก หนาวด้วย เพราะไม่ได้หยิบเสื้อแจ๊กเก็ต กับหนังสือติดลงมาด้วย แถมไม่มีเพื่อนชวนพูดคุย

ใครกระหายน้ำ เชิญตรงไปที่แผนกน้ำค่ะ

ถึงแล้วค่ะ แผนกน้ำดื่ม

ตรงนี้บริเวณห้องรอค่ะ

ตามติดด้วยคนค่ะ ตื่นเต้นๆ

โบกลับไปยังสถานีรถไฟ พร้อมกับหน้งสือเดินทางที่ได้คืนมา แล้วโบก็ระลึกได้ในบัดดล ว่าโบลืมเขียนใบผ่านแดนขาออกนี่เอง เพราะเจ้าหน้าที่ไม่ได้แจกโบค่ะ ข้ามโบไปเลยเพราะโบหน้าตาเหมือนคนจีนมาก ดีนะเนี่ยที่ออกมาได้

ตอนนั้นเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วค่ะ แต่การเดินทางยังไม่จบแค่นั้น เพราะรถไฟหยุดอีก มีเจ้าหน้าที่ตำรวจขึ้นมาตรวจห้องโดยสารอย่างละเอียด สอบถามเราว่ามีของผิดกฎหมายรึเปล่า มีหมาน้อยมาดมด้วยนะคะ พอตรวจเสร็จก็ข้ามด่านไปยังมองโกเลียค่ะ คราวนี้ทำเหมือนเดิมมีเจ้าหน้าที่ตม. มาเก็บหนังสือเดินทางไป แต่คราวนี้ครู่เดียว ก็ได้คืนมา พร้อมกับตราประทับขาเข้าลงบนหน้าหนังสือเดินทางของเรา ดีใจจังชะเอิงเอย  กลับไปนอนต่ออีกดีกว่า ^^

_____
จบวันที่๑ค่ะ จริงๆแล้วโดนเจ้าหน้าที่ไถเงิน๑๐๐บาท ด้วยหละ T_T จริงๆ จะไม่ให้ก็ได้ แต่ตัดความรำคาญค่ะ เพราะมันดึกแล้วแล้วก็กลัวด้วย อยากล็อกห้องปิดแล้วนอนเลย

เก่งมากเลยคับ

ว่าจะไป แต่จะใช้เส้นทางคาซัคสถานแทน เพราะเส้นนี้ยังไม่เคยมีคนไทยไป

ไปสำรวจด่านขาออกที่ 阿拉山口 新疆 มาเรียบร้อยแล้ว

แต่ช่วงนี้ไปไม่ไหวคับ หนาวเกิน

ขนาดอยู่ที่เมืองที่อยู่นี่ อากาศ 12 องศาก็สั่นแล้วเนี่ย

ปล. หมานักดม ไม่ใช่เจ้าตัวในรูปนะคะ
-------------
พิเศษ...

นับถอยหลังอาหารสุดฮิตบนรถไฟจีน...
อันดับที่ ๕ ผลไม้...ไว้กินเล่นๆค่ะ ที่สำคัญทานแล้วไม่หิวน้ำ แถมมีวิตามิน

อันดับที่ ๔ น้ำนมที่เพิ่มสารอาหารให้วิตามินต่าง... มีกรดอมิโนที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย (ไม่รู้กี่หยดต่อหนึ่งการผลิต) ยี่ห้อยอดนิยมก็คือ นิวโทรดริ้งค์ นมอันนี้รถชาติคล้ายนมเปรี้ยวค่ะ แต่มีความนุ่มกว่า ไม่หวานแหลมหรือเปรี้ยวปรี๊ดเหมือนยี่ห้ออื่น โบชอบมากๆเลย ส่วนมากเป็นรสแอปเปิ้ล

อันดับที่ ๓ เบียร์... ดื่มเบียร์ของจีน ก็เหมือนดื่มโซดาค่ะ มีปริมาณแอลกอฮอไม่มาก ชายชาวจีนนิยมดื่ม บางทีสิบโมงเช้าก็มีเบียรเข็นมาขายแล้วค่ะ

อันดับที่ ๒ เมล็ดแตงโม... นอกจากเป็นอาหารแล้วยังเป็นเพื่อนแก้เหงา ไว้แกะกินตอนไม่มีอะไรทำ สองชั่วโมงผ่านไปจะได้ปริมาณเปลือกสูงท่วมหัวเลยค่ะ

และอันดับที่๑ นั่นก็คือ....บะหมี่สำเร็จรูปนี่เอง... มีหลายรสชาติ ส่วนมากจะเป็นรสเผ็ดมัน ที่มีน้ำมันเยอะมากแต่สำหรับคนไทยแล้วกินอย่างไรก็ไม่เผ็ดค่ะ โบเป็นคนไม่ทานเผ็ด แต่เวลาไปทานอาหารเห็นเพื่อนๆทำตาโตกับปริมาณพริกที่ใส่ทุกที (ก็พริกมันไม่เผ็ดหนิ)

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชมรีวิวนะคะ ^^ ไว้พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อ ถ้ามีคำถามอะไร ฝากไว้ได้นะคะ ถ้าตอบได้จะตอบค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่บอกว่าเส้นทางนี้เป็นเส้นทางในฝัน ก็อย่าให้มันอยู่แต่ในฝันนะคะ ถ้าทำการบ้านดีๆ มีเวลาหน่อย ก็เที่่ยวได้ค่ะ หวังว่ารีวิวของโบจะช่วยทำให้ความฝันเพื่อนๆเป็นจริงได้บ้างนะคะ

เส้นทางนี้ไม่ได้ง่ายค่ะ แต่ก็ไม่ได้โหดน่ากลัวเลยค่ะ กลับพบมิตรภาพดีๆซะอีกในบางครั้ง

คุณขอแฟนรวย ถ้าไปแล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังนะคะ

ไปนอนแล้วนะคะ ฝันดีค่ะทุกคน

อ่านแล้วลุ้นตามนะคะ

ติดตามๆๆๆ

ตามมาแล้ว  ขอถามว่าถ้าไม่ได้อยู่ในปักกิ่ง  จะเดินทางไปจากไทย จะซื้อตั๋วรถไฟอย่างไร  เกรงว่าถ้าไปถึงปักกิ่งแล้วไปซื้อตั๋วอาจเต็ม  และที่บอกว่าต้องซื้อจาก agency  แล้วอยู่ที่ไหนคะ

ขอบคุณมากกก

สุดยอดมากเลยครับน้องโบ (ขออนุญาตเรียกว่าน้อง เพราะบอกอายุแล้วเด็กกว่าพี่ อิอิ)


ถ้าเป็นผมก็คงแปลกๆนะครับ ผมไม่รู้ภาษาจีน แต่เคยมีประสบการณ์แบกเป้เที่ยวจีนบ้าง และได้ขึ้นรถไฟแบบเที่ยวสั้นๆ รู้สึกว่าต้องเป๊ะ เพราะไม่อยากคุยกับคนจีน เนื่องจากเค้าคงพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ยิ่งตอนเจอรถไฟเปลี่ยนหัวรถจักรพี่อาจจะงงๆ เอ๊ะ มันหนีเราไปแล้วหรือเปล่าน้าาา


รอชมตอนหน้าต่อนะครับ ชอบมากๆ แต่กิฟหมดไปเมื่อคืนเพราะรีวิวตอนแรกนี่แหละ ติดไว้ก่อนนะครับ อิอิ

รีบๆ มารีวิวต่อนะคะ  รอชมคะ

ชนบทที่จีนสวยงามมากเลยครับ  เหมือนพวก บ้านเรีินจะได้รับอิธพลมาจากรัซเซียเยอะเหมือนกัน


เมื่อปีที่แล้วผมเองได้รองนั่งรถไฟนอนจากฮ่องกงไปเซี่ยงไฮประมาณ 20 กว่าชม  ทดลองก่อนว่าจะทนได้ไหมก่อนที่จะไป ทรานไซบีเรีย ปรากฎว่าสนุกมากได้เจอเพื่อใหม่เยอะเลย    เลยมั่นใจตัวเองว่าไปทรานไซบีเรียนได้แน่   แต่ตอนนี้ติดเรื่องเวลา งานยุ่งมากเลยไม่ได้ไปสักที แต่อยากไป มอสโคกับ เซนปีเตอร์มากกกก พอเห็นกระทู้ทีเรื่องนี้ทีไร ต้องเข้ามาอ่านตามทุกที  หวังว่าคงจะไม่เกิน 2012 ที่จะได้ไปบ้างง  รบกวนอัพเรื่อยๆนะครับ  จะตามอ่าน เพราะหลายคนอัพได้ครึ่งทางก็หายไปแล้ว เพราะมันเป็นทริปที่ยาวมากก  ฮาๆๆๆๆ  คงเหนื่อยที่จะอัพ

ติดตามครับ ติมตาม ชอบ อยากลองเส้นทางนี้มากครับ น่าจะสนุก

เกาะรถไฟไปมองโกลเลีย และรัสเซียด้วยคนครับ
รอชมต่อนะครับ

@ K. MAOK บริการเอเจนซี่ สามารถจองผ่านออนไลน์ได้เลยนะคะ แต่ว่าราคาจะแพงเพิ่มขึ้นค่ะ

เอเจ้นท์สามารถค้นได้ในgoogle ค่ะ ใช้ keywords ว่า "online train ticket in china" ดูก็ได้ค่ะ ในเวปเอเจ้นจะมีราคาบอก ราคาต่างกันด้วยค่ะ แล้วแต่เค้าจะMake up

ส่วนเรื่องจ่ายส่วนต่างจะคุ้มรึเปล่า อันนี้ต้องให้ลองเทียบราคาดูนะคะ ส่วนราคาหน้าตั๋วดูที่เวปนี้ค่ะ www.cnvol.com แต่ราคาจริงๆจะแพงกว่าหน้าเวปอยู่ประมาณ ๓๐-๕๐หยวนค่ะ ไม่ทราบว่าทำไมเหมือนกัน

ในกรณีที่แย่ที่สุดคือไม่มีตั๋วเลยค่ะ ซึ่งจะเกิดขึ้นช่วงตรุษจีน วันชาติจีน ปีใหม่ ปิดเทอมค่ะ ถ้าในกรณีวันหยุดที่คนเดินทางเยอะตั๋วจะเหลือที่เป็นตั๋วนั่ง หรือ ตั๋วนอนชั้นหนึ่ง ดังนั้นลองเทียบราคาตั๋วนอนชั้น๑ กับราคาเอเจนท์ด้วยนะคะ

ไม่ทราบว่าจะผ่านเข้าด่านไหนคะ? โบขออนุญาตแนะนำหน่อยได้ไหมคะ? ลองพักตรงจุดหน้าด่าน หรือเมืองท่องเที่ยวไกล้เคียงสัก๑-๒คืน แล้วซื้อตั๋ววันแรกเลยดู ถ้าไม่กระชั้นชิดมาก ล่วงหน้าวันสองวันยังพอมีตั๋วค่ะ แต่ไม่ยืนยันนะคะ

โชคดีค่ะ ^^

K. pice มีเพื่อนตอนเดินทางในจีน พูดภาษาจีนได้รึเปล่าคะ? ^^ ดีจังเลย ตอนโบขึ้นรถไฟในจีนแรกๆก็พยายามพูด ภาษาจีน อังกฤษ ไทย ภาษามือค่ะ จะได้มีเพื่อน แต่เพราะเป็นรถไฟยี่สิบกว่าชั่วโมง ตื่นมาเจอหน้าแล้วไม่มีอะไรพูด แล้วโบรู้สึกคอนข้างกระอักกระอ่วมค่ะ (ความรู้สึกส่วนตัวนะคะ) หลังๆเลยเงียบดีกว่า อ่านหนังสือเอา เดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้วค่ะ

@ K. Coffee Blended ตอนนั้นโบก็คิดแบบนั้นค่ะ ฮ่าๆ หรือว่าเราตกรถไฟตั่งแต่ยังไม่เริ่มเลยเนี่ย... พูดจีนภาษาเค้าไม่ได้อึดอัดจริงๆค่ะ แต่ก็คุ้มที่จะลองดูนะคะ ^^

เหมือนกันเลยครับคุณ อย่าลังเล

ตอนแรกอ่านหนังสือตัวเองเฉยๆ  ไม่กล้าคุยกับใคร  ตอนแรกต่างคนต่างอยู่  แต่มีเด็กวัยรุ่นจีนคนหนึ่งชวนคุยตลอด แต่คุยกันไม่รู้เรื่องครับ  พลิก Chinese-English section ใน Lonely Planet อยู่นาน จนเด็กอินโดที่มาจากไต้หวันมาช่วยชวนคุย  ก็สนุกดีครับ ก็เลยไปทานข้าวกัน  แล้วก็ไปเจอ backpacker อังกฤษอีกสองคน  คราวนี้ก็เลยรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่  ขอพนังงานรถไฟแล้วนั่งต่อในรถกินข้าวเกือบถึงตีสอง เล่นไผ่ เล่าเรื่องเที่ยวที่ต่างๆที่ไปมา   ถือว่าโชคดีทีเดียวที่ไปแล้วเจอเพื่อน  ทุกวันนี้ พอเขาทราบข่าวว่ากรุงเทพน้ำจะท่วม ก็ส่งอีเมล์มาถามไถ่ตลอด  ยกเว้นเด็กคนจีนคนนั้นที่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเพราะสื่อสานไม่ได้  ฮาๆๆๆ

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ

มารอติดตาม...ตอนต่อไปน่ะค่ะ

ขอบคุณน้องโบว์นะคับที่เข้ามาทัก มาตอบ


เนี่ย ทริปไปคานาสือ แบบแบกเป้คนเดียว ไม่ง้อทัวร์ ยังไม่ได้ลงเลย


ถ้าเอามาลง คนอ่านกระทู้ผมคงบ่นเหม็นเปรี้ยวกันพะเรอเกวียน เพราะดองนานเกิ๊นนนนนนนน

@K. pice...ดีจังเลยนะคะ โบก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ ^^

@K. ขอแฟนรวย ยินดีค่ะ มาแชร์ก็ดีนะคะ เผื่อกำลังมีเพื่อนๆอยากได้ข้อมูล การเดินทางจะได้ง่ายขึ้น

โบแตกประเดินเริ่มวันที่ ๒ เลยนะคะ ^^ ขอบคุณที่เข้ามาชมค่ะ

ปักกิ่ง-มองโกเลีย-รัสเซีย: วันที่ ๒ หนาวใจแต่อุ่นกายในมองโกเลีย

ตามไปเที่ยวต่อค่ะ  

เป็นผมคงตกรถไฟตั้งแต่ตอนดูตั๋วไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ

ติดตามชมครับ ทริปในฝัน

ตามมาจาก Take 1

ตามมาเที่ยวต่อ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ^^

เยี่ยมเลยค่ะได้ใช้เป็นข้อมูลด้วย
เก่งมากๆเลยค่ะเที่ยวคนเดียว