ขอโทษที่มาช้านะคะ เมื่อวานมีธุระที่ต้องทำหน่อยค่ะ

วันนี้จะพาเที่ยวเมืองอุลาบาต๊อก เมืองหลวงของประเทศมองโกเลีย จากนั้นจะพากลับขึ้นรถไฟ ออกเดินทางข้ามรัสเซียค่ะ ^^

_______

ลิงค์ของบทก่อนๆนะคะ

๑ เรื่องการเตรียมตัว - http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11258832/E11258832.html

๒ เรื่องเล่าวันที่๑  - http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11261514/E11261514.html

๓ เรื่องเล่าวันที่๒  - http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11266173/E11266173.html

๔ เรื่องเล่าวันที่๓ - http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11270745/E11270745.html


และใครอยากอ่านอีกรสชาตินึง เชิญที่blog ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11266173/E11266173.html

ขออนุญาตตัดแปะจากบล็อคนะคะ เพราะวันนี้โบเล่าเรื่องไว้ค่อนข้างละเอียดค่ะ ส่วนถ้ามีคำถามอะไรเพิ่มเติม ถามได้นะคะ

___________________
อาการปวดเมื่อยปรากฎขึ้นทุกครั้งที่เราขยับตัว ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะขี่ม้าผิดท่าหรือเดินทางไกลเมื่อวาน แต่เรากลับสุขใจอย่างประหลาด สุขใจว่ามีหลักฐานของการออกเดินทางปรากฎขึ้นบนกล้ามเนื้อมัดขี้เกียจของเรา ประโยคที่ว่า “ประสบการณ์จะหล่อหลอมให้เราแข็งแรงขึ้น” คงไม่ใช่แค่คำเปรียบเทียบเพียงอย่างเดียว

ก่อนเวลาอาหารเช้ามาถึง เราออกเดินทางรอบเล็กๆบริเวณใกล้ๆกับที่พัก เป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้วแต่ตัวเมืองยังเงียบเหงาอยู่เลย นานๆครั้งจะมีรถยนต์ผ่านมาสักคัน รวมทั้งผู้คนก็น้อยด้วย เดินไปสักพักก็มีชายอายุประมาณ๔๐ตะโกนโหวกเหวก เห็นมาแต่ไกล รวมทั้งได้กลิ่นแอลกอฮอด้วย อ้อ..เรานึกขึ้นได้ว่าเป็นเช้าวันเสาร์นี่เอง

พูดถึงคืนวันศุกร์ คืนวันศุกร์น่าจะเป็นคืนหนึ่งที่สนุกที่สุดในรอบสัปดาร์หของผู้คนทั่วไป วันสุดท้ายของการทำงาน ผู้คนออกไปเฉลิมฉลองให้กับวันหยุดที่จะมาถึง บางคนก็ออกมาทานอาหารราคาแพงในภัตรคารนอกบ้าน บ้างก็ออกไปดื่มเหล้าเต้นรำ บ้างก็แค่ดื่มสังสรรค์พูดคุยมีบทสนทนาดีๆกับเพื่อน หรือบางครั้งก็แค่พักผ่อนดูโทรทัศน์หรืออ่านหนังสืออยู่ในบ้าน ส่วนกิจกรรมเพื่อความบันเทิงของชาวมองโกเลียน เรายังไม่เคยได้สัมผัสโดยตรง แต่เท่าที่เราเดินผ่านไปมา พบว่ามีคาราโอเกะ บาร์อยู่มากตามถนน มีผับอยู่บ้าง

รูปบรรยากาศยามเช้าเงียบเหงา

มา bookmark ไว้อ่านวันหลัง

ยังไงขึ้นกระทู้ไง มา post link ไว้ที่กระทู้เก่าด้วยนะครับ

วันนี้เราตั้งใจจะเดินทางไปดูโครงกระดูกไดโนเสาร์ ซากแห่งความยิ่งใหญ่ของการมีชีวิตอยู่ครั้งหนึ่งของสัตว์เลื้อยคลานไม่ใช่สิ่งที่เราคิดว่าจะเจอในมองโกเลียเลย และในตอนแรกเราก็ไม่มีความสนใจด้วย แต่บูก้าเคยเล่าให้ฟังครั้งหนึ่งว่า โลกได้ค้นพบซากของสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์ครั้งแรกที่ทะเลทรายโกบี ประเทศมองโกเลียนนี่เอง พอได้ฟังจบเราก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที

ที่พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติแห่งประเทศมองโกเลีย Natural Musuem ซึ่งศึกษาสัตว์ในประเทศซึ่งมีทั้งสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลี้ยคลาน ครึ่งบกครึ่งน้ำ ปลา และแมลง รวมถึงสิ่งที่ทำให้พิพิธภัณฑ์นี้โดงดังจน Discovery Channel เข้ามาถ่ายทำ ก็คือฟอสซิว หรือโครงกระดูกของไดโนเสา และโครงกระดูกยักษ์ของเจ้าไดนอซอรัส ไดโนเสาร์กินเนื้อพันธุ์ใหญ่ที่น่าจะเป็นพันธุ์ที่โด่งดังที่สุดในโลก ซึ่งต่อไปนี้เราขอตั้งชื่อเจ้าแหลม (เพราะฟันมันยังดูแหลมอยู่เลย)

โครงกระดูกของเจ้าแหลมนี้ใหญ่ประมาณตึก๒-๓ชั้น แม้แต่โครงหัวกระโหลกก็ดูรู้ว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นสัตว์ดุร้ายน่ากลัวเป็นเจ้าถิ่นที่คร่าชีวิตของสัตว์อื่นๆเป็นอาหาร เป็นเจ้าถิ่นที่ใครๆก็ต้องหลบหนีเมื่อเห็น ด้านซ้ายมือของเจ้าแหลม มีอุ้งเล็บมือของไดนอซอรัสอีกคู่หนึ่ง ซึ่งศึกษาและเชื่อว่าน่าจะมีขนาดใหญ่กว่าเจ้าแหลมหลายเท่า มองกลับไปที่อุ้งเล็บมือของเจ้าแหลมพบว่าดูเล็กไปขนัดตา น่าจะต่างกันประมาณ๑๕-๒๐เท่าได้ (เราเดาเองล้วนๆ) นั่นแปลว่าถ้าถ้าโครงกระดูกของเจ้าของอุ้งเล็บถูกพบแล้วจะมีขนาดใหญ่เท่ากับตึก๓๐ถึง๔๐ชั้นเลยทีเดียว (เดาอีกแล้ว)

รวมทั้งพิพิธภัณฑ์นี้ยังมีหัวกระโหลก โครงกระดูก และไข่ของไดโนเสาพันธุ์อื่นๆอีกด้วย สิ่งที่เรามองเห็นและติดตามากที่สุดคือโครงกระดูกฟอสซิ่วของลูกไดโนเสาร์รังหนึ่ง นับแล้วน่าจะมีประมาณ๖-๘ตัวได้ เหตุผลที่เราจำติดตาเป็นเพราะจุดที่โครงกระดูกทับรวมกันมีอยู่ด้านเดียว พอมองแล้วเราก็จิตนาการนึกถึงวันสุดท้ายของเจ้าไดโนเสาร์พวกนี้

เรานึกขึ้นมาได้ถึงภาพวิวัตนาการณ์ของสิ่งมีชีวิตเลี้ยงลูกด้วยนม เจ้าสิ่งที่หน้าตาน่ารัก กินพืช และแลดูแล้วปารศจากความดุร้ายที่เราเห็นทุกวันนี้ (เช่นแพะหรือหมู) ครั้งหนึ่งเคยเป็นสัตว์นักล่าที่ดุร้ายมาก่อนในโลกหลายล้านปีก่อน แล้วสิ่งสำคัญของความอยู่รอดคืออะไร? ความยิ่งใหญ่ ความรวดเร็ว ขนาดของประชากร หรือความสามารถในการปรับตัว? ในบางครั้งเราได้อ่าน ได้เห็น ได้ยินเรื่องของบางคนที่ยอมสละชีวิตดีกว่ายอมเสียศักดิ์ศรี ยอมตายดีกว่ายอมแพ้ตกเป็นเบี้ย อะไรเป็นสิ่งที่สำคัญกันแน่? ศักดิ์ศรีหรือความอยู่รอด?

________
ไม่มีรูปถ่ายด้านในนะคะ น่าเสียดายมากเลยจริงๆ  

รูปประกอบมีชื่อว่า "โอ๊ะ เสียใจจังไม่มีรูปถ่าย"ค่ะ ^^

ตามประวัติศาสตร์มองโกเลีย”เล่าขาน

เล่าว่าเจงกีสข่านมีความตั้งใจและเป้าหมายที่รวมชนเผ่าเร่ร่อนทีมีหลายหลายวัฒนธรรมให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และท่านข่านก็ทำสำเร็จแต่กว่าจะสำเร็จสมบูรณ์ก็จนถึงรุ่นหลาน จากนั้นก็มีความสัมพันธ์แบบสงครามกับประเทศจีนมาตลอด รวมถึงช่วงหลังๆนั้นยังตกเป็นเมืองขึ้นของจีนช่วงราชวงศ์ชิงอีกด้วย

พอถึงปีค.ศ.๑๙๑๑ ประเทศมองโกเลียก็ประกาศอิสรภาพ แต่แน่นอนว่าประเทศจีนปฎิเสธ ในปีค.ศ.๑๙๒๑ มองโกเลียประกาศอิสรภาพอีกครั้งด้วยความช่วยเหลือจากประเทศรัสเซีย โดยมีผู้นำนายหนึ่งชื่อSükhbaatar ที่มีรูปปั้นตั้งอยู่ใน Sükhbaatar Square นี่เอง อีกทั้งยังเป็นบุคคลที่รัฐบาลมองโกเลียยกย่องให้มีรูปอยู่บนธนบัติ (อีกคนคือเจงกิสข่าน) แอบจัดตั้งกลุ่มลับๆเพื่อนประกาศอิสรภาพ แน่นอนว่าเขาทำสำเร็จ และประเทศมองโกเลียก็ได้ประกาศอิสรภาพในวันที่ ๑๑ กรกฎาคม ๑๙๒๑

โดยรัฐบาลเจียงไคเช็คที่ตอนนั้นย้ายถิ่นฐานไปที่ไต้หวันแล้ว ได้กล่าวว่า “ถ้ามองโกเลียต้องการอิสรภาพ เราจะให้โหวตลงคะแนน” ส่วนผลโหวตแน่นอนว่าชาวมองโกเลียต้องการอิสรภาพ๑๐๐เปอร์เซ็นต์

จากนั้นมองโกเลียก็เป็นประเทศคอมมินิส ประเทศมองโกเลียเป็นที่รู้จักครั้งแรกจากสหประชาชาติในปี๑๙๔๕ และในปี๑๙๘๙หลังจากที่ระบอบคอมมินิสในรัสเซียล่มสลาย มองโกเลียก็ประกาศอิสรภาพและประชาธิปไตย (Freedom and Democracy)

มีมุมเล็กๆมุมหนึ่งในพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า The secret of Mongolian History ซึ่งเป็นหนังสือที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์ของเจงกิสข่านในด้านลบ เช่นเขาได้ทำการฆาตกรรมพี่น้องเพื่อขึ้นครองเป็นข่าน โดยหนังสือเล่มนี้ไม่ปรากฎชื่อผู้เขียน และพบในห้องสมุดในประเทศจีนโดยชาวรัสเซีย แน่นอนว่าในตอนที่ยังเป็นคอมมินิสอยู่หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือต้องห้าม หลังจากที่เปลี่ยนแปลงระบอกการปกครอบรัฐบาลได้ประกาศให้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเรียนหลังจากนั้นเป็นหนังสือที่ทุกคนต้องมีไว้ที่บ้าน

เจงกิสข่านตามประวัติศาสตร์เป็นผู้นำหัวก้าวหน้า ซึ่งเป็นผู้ออกกฎหมายต่างๆเช่น กฎหมายสิ่งแวดล้อม ที่ห้ามทำลายแม่น้ำไม่ว่าจะเป็นการทิ้งสิ่งปฎิกูลหรือชำระสิ่งสรกปกในแม่น้ำโดยตรง หรือกฎหมายยกเว้นภาษีให้แก่ครูและนักบวช กฎหมายด้านเศรษฐกิจเช่นถ้าทำการค้าและล้มละลาย จากนั้นทำการค้าและล้มละลายอีก ติดต่อกันสามครั้งจะได้รับโทษประหารชีวิต กฎหมายดูแลครอบครัวของทหารที่เสียชีวิตในสงคราม และกฎหมายที่อนุญาตให้ประชาชนเลือกนับถือศาสนาใดๆก็ได้ตามต้องการ

หลังจากนั้น ก็เจอกับบูก้าค่ะ บูก้าพาไปกินหมี่ผัด ที่บูก้าบอกว่าเป็นเป็นอาหารประจำชาติ แต่รสชาติคล้ายยากิโซบะ

ราคาอาหารที่อุลาบาต๊อกค่อนข้างแพงนะคะ จานละเกือบร้อยบาทเหมือนกัน แต่ว่าจานใหญ่มากค่ะ กินแล้วอิ่มแน่นอน

ส่วนอาหารทะเล ไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่มีพรหมแดดติดกับทะเลเลย :(

ก่อนจะจบวันที่อุลาบาต๊อก โบก็จัดการส่งโปสการ์ดหาตัวเองซักหน่อย โบเลือกโปรสการ์ดรูปเจ้าหญิงค่ะ ที่ถูกใจเพราะมันทำให้โบนึกถึงเจ้าหญิงลีอา ในสตาร์วอร์ เจ้าหญิงหน้าขาว แก้มแดง ปากแดง (นิดเดียว) และก็ทรงผม พอเห็นปุ๊ป ก็ทราบว่าสตาร์วอร์ได้แรงบันดาลใจมาจากใคร ^^

พอใกล้ดึก บูก้าก็พาโบไปส่งถึงสถานรถไฟค่ะ ตอนแรกโบนึกว่าบูก้าจะกลับเลย เพราะบูก้ายังไม่ทานอาหารเย็น แต่บูก้าก็นั่งรอรถไฟเป็นเพื่อน

ระหว่างนั้นเราก็นั่งคุยเรื่องต่างๆ ตั่งแต่ประชาธิปไตยในมองโกเลีย ระบอบการศึกษา เรื่องที่ชกต่อยกันระหว่างเด็กนักเรียน อากาศ เป็นบทสนทาที่ดีมากๆเลย

ตอนนั้นโบค่อยๆซึมซับทุกๆความสุขใจของบทสนทนา เพราะโบรู้อยู่ในใจว่า..นี่อาจเป็นบทสนทาครั้งสุดท้ายที่โบจะได้สัมผัส :'( จะจริงๆรึเปล่า รอติดตามตอนต่อๆไปละกันนะคะ

รูปบูก้าอีกรูปค่ะ (ทำไมบูก้าถึงหลับตาทุกรูปเลยหละ??)

แล้วรถไฟก็ออกจากชานชาลาค่ะ

โบซื้อตั๋วใบนี้ล่วงหน้านะคะ เวปที่ใช้คือ www.allinrussia.com

ถ้าซื้อตั๋วonline จะมีตั๋วสองแบบค่ะ คือ e-ticket หรือเราแค่พิมพ์ออกมาใส่กระดาษ และก็ใช้ได้ หรือตั๋วแบบที่เราต้องไปรับตั๋วเองอีกทีกับเอเจ้นท์ค่ะ

แต่โบแนะนำว่า ถึงเราจะได้ตั๋วที่เป็นe-ticket เราก็ไปขอขึ้นตั๋วที่เป็นกระดาษจริงๆออกมาดีกว่านะคะ เพราะเราไม่รู้ว่าพนักงานรถไฟ จะมีท่าทีอย่างไร เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นค่ะ

ตั๋วที่โบซื้อผ่านเอเจ้นท์เป็นตั๋วที่บังคับให้โบไปรับอีกทีค่ะ พอซื้อตั๋วแล้วเราจะได้อีเมล์มายืนยัน และบอกให้เราไปรับตั๋วตามสถานที่ๆระบุ

โบไปรับตั๋ววันเดียวกับที่จะเดินทางพอดีค่ะ พอเปิดประตูเข้าไป พนักงานทำหน้าดีใจมากค่ะ แล้วบอกว่า "เป็นห่วงแทบแย่ นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก" พร้อมบ่นอีกยาวค่ะ เรื่องที่โบมาช้า จนโบรู้สึกผิดกันทีเดียวเชียว

ตั๋วที่ซื้อผ่านเอเจ้นท์ราคาแพงมากค่ะ เพราะเป็นตู้นอนพิเศษ โบไม่ทราบว่าเป็นชั้นระดับไหนนะคะ แต่ราคาแพงกว่าถ้าจะซื้อจริงๆ

ถ้าต้องการทราบราคา รบกวนช่วยเข้าลิงค์วันแรกที่โบใส่ไว้ให้นะคะ โบมีราคาบอกไว้แล้วค่ะ ^^

ตามเกาะจอรอชมต่อครับ

ขอบคุณครับ มองโกเลียเป็นประเทศที่ไม่ค่อยได้เจอในรีวิวเท่าไหร่ แต่ดูแล้วน่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว อยากไปนอนเกอร์บ้างจังดูเท่ห์ดีครับ


รอไปเที่ยวรัสเซียต่อนะครับ

อยากเจริญรอยตามมากครับ คราวหน้าอยากจะนั่งสายไซบีเรี่ยนสายดีดูครับ

ขอบคุณครับ

ตู้นอนพิเศษนี่จะเป็นอย่างไรนะ

ขออนุญาตแจ้งให้ทราบหน่อยค่ะ ตอนนี้ลปทอปโบมีปัญหา เจ๊งกะบ้งค่ะ เปิดไม่ได้เลยค่ะ แล้วตอนนี้โบก็อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ด้วยจนปัญญาไม่รู้จะซ่อมยังไง

ช่วงนี้โบยังคงโพสไม่ไดค่ะเพราะโบเก็บรูปไว้ในแลปทอป ยังไงโบขอเวลาแก้ไขปัญหาหน่อยนะคะ แล้วจะกลับมาเล่า รีวิลต่อให้ฟังทันทีเมื่อซ่อมคอมได้แล้วค่ะ

ต้องขอโทษจริงๆนะคะ สำหรับความไม่ต่อเนื่องด้วยค่ะ T_T

มาลงชื่อรอไว้ครับ ไล่ตามอ่านตั้งแต่กระทู้แรก
สนุกดีครับ

ตามมาเก็บข้อมูลค่ะ  เผื่อมีโอกาสได้ไปบ้าง..

ขอบคุณที่พาเที่ยวค่ะ

กำลังรอขึ้นรถไฟไปเที่ยวด้วยคนอยู่นะครับ
ขอให้กู้ข้อมูลคืนให้ได้เร็วๆ นะครับ

รออ่านต่อนะคะคุณโบ  หวังไว้ว่าปีหน้าอาจจะได้ตามรอยบ้าง

ตามมาทุกตอนค่ะ สนุกมาก อยากไปแบบนี้บ้างจัง จัดแพลนกันเลยดีมั๊ย??