สวัสดีค่ะ

ได้ไปเที่ยวตุรกีมาช่วงต้นเดือนพฤศจิกายน ไปกลับหนึ่งอาทิตย์แต่มีเวลาเที่ยวจริง ๆ 5 วันนับวันไปกับวันกลับด้วย ตุรกีทริปนี้เป็นทริปซ่อมนะคะ เนื่องจากเมื่อสองปีที่แล้วเคยไปมาแล้วแต่ไปมาไม่ครบค่ะ ก็อะนะ จะครบได้น่าจะมีเวลาซักสิบวัน 555

เราบินจากโดฮา ไปลงที่เมืองหลวงนะคะ ชื่อ Ankara ค่ะ เมืองที่ไม่ค่อยมีใครจะรู้จัก รู้จักแต่อิสตันบูลกันเป็นส่วนใหญ่  ไปถึงวันแรก ก็ Lost ซะแล้วค่ะ lost มันซะทุกอย่าง เครื่องดีเลย์ ตกรถ ไม่มีตั๋ว ไบ้แดรก ค่ะ ภาษามือและเขียนเอาล้วน ๆ เพราะว่าตุรกีเนี่ย ถ้าไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวแล้ว คนพูดภาษาอังกฤษได้น้อยมากกก  

ทริปของเราแพลนไว้ไปแค่สองเมืองเองนะคะ คือ คัปปาโดเกีย แล้วก็ อิสตันบูลค่ะ แต่เนื่องด้วยอุบัติเหตุตกรถ ไม่มีตั๋วเลยได้นอนอังการ่าไปอีก หนึ่งคืนโดยปริยาย กระทู้นี้จะมาเล่าประสบการณ์สิ่งที่พบเจอระหว่างทริปให้ชมให้ฟังกันนะคะ กระทู้แรกเดินทางล้วน ๆๆๆ ยังไม่เข้าสถานที่ท่องเที่ยวค่ะ ออกตัวไว้ก่อนเลยนะ

ทำไมถึงบินไปลง อังการ่า

คือจริง ๆ แล้วเนี่ย เนื่องจากอังการ่ามันไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวแบบอิสตันบูล ดังนั้นค่าตั๋วมันจึงถูกกว่าค่ะ (ฮ่า ฮ่า) ประกอบกับ เราบินไปจากการ์ต้า เป็นช่่วงวันหยุด Eid Holiday ปีใหม่ครั้งที่สองของทางอิสลามอะค่ะ ลืมไปแล้ว อีด อะไรซักอย่างนี่แหละชื่อเต็ม ตั๋วมันถูกกว่าจริง ๆ ค่ะ แต่ขากลับเรากลับทางอิสตันบูลนะคะ  เนืองจากเราตั้งใจจะไปคัปปาโดเกีย อยู่แล้วค่ะ อังการ่ามันก็ตรงกลางประเทศพอดี แล้วมันก็มีรถไปอยู่แล้ว การบินไปลงอังการ่าเลยไม่ได้ดูเป็นเรื่องแปลกใหม่ หรือยากลำบากอะไรสำหรับเรา

ขอย้อนกลับไปตั้งแต่ สนามบินเลยนะคะ คนเยอะแสนแปดค่ะ เยอะได้อีกสนามบินจะแตกอยู่แล้วค่ะ จะมาอะไรกันนักหนา แต่เป็นปกติของประเทศแถบนี้นะคะ เพราะว่า ปีหนึ่งมีวันหยุดยาวแค่สองครั้งค่ะ อีกครั้งก็ช่วงธันวาเป็นช่วงที่คนต่างชาติจะออกประเทศกันค่ะ

มีพริวิลิจ คลับก็ไม่ช่วยอะไรได้ค่ะ เพราะทุกคนก็มีทั้งนั้นค่ะ (แป่ว) ต้องเดินหาเอาเคาน์เตอร์ที่ว่างเลยค่ะ ตอนแรกคนก็ไม่รู้ก็จะต่อแถวกันแต่ พวก เช็คอิน ออนไลน์ อยู่นั่นแหละ  จริง ๆ เช็คอินออนไลน์มันจะเร็วก็ต่อเมื่อคุณไม่มีกระเป๋าโหลดค่ะ เพราะเดี่ยวนี้ใคร ๆ ก็เช็คอินออนไลน์กันทั้งนั้นแหละ

เยอะมากกกก

มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนในประเทศนี้ หาทางออกจากประเทศค่ะ 555555 เนืองจากประเทศนี้มันไม่มีอะไรค่ะ แค่ดำรงชีวิตประจำวัน ทำงานทำงานรับเงินเดือนกันไปเดือนต่อเดือน

ไปขึ้นเครื่องเลยดีกว่าค่ะ เดชะบุญ คนเยอะจัด เลยได้อานิสงค์ได้อัพเกรดไปนั่งบิสเนสคลาสค่ะ โชคดีแท้ คือ กรณีไฟลท์เต็มเนี่ยเขาจะพิจารณาจากสถานะเมมเบอร์ของ ผดส แต่ละคนไปก่อน จากนั้นก็พิจารณาถึง flexibility อย่างถ้ามากันเป็นครอบครัว พอดีพ่อเป็น เมมเบอร์ระดับโกลด์ อยู่คนเดียว ครั้นจะแยกพ่อออกมานั่งก็กระไรอยู่ เพราะลูกกับเมียมาด้วย  ผดส เดินทางเดี่ยวๆ  อย่างอิชั้นก็เลยได้รับการพิจารณา (มั้ง) เลื่อนขั้นแทน อิอิ

เข้ามายังไม่ทันรัดเข็มขัด ก็ได้รับ welcome drink กะเค้า (ปล น้ำกล้วยปั่นอร่อยดีนะคะ)

รูปใหญ่มากเลย เอาใหม่

น้ำดื่มต้อนรับ

รูปใหญ่ไป

เอิ่ม  รูปใหญ่ได้อีก ไม่เปลียนแล้ว

แขกนี่รวยก็รวยจริงนะคะ ที่นั่งตรงข้ามเรา เป็นเด็กอาหรับสองคน พ่อแม่นั่งอยู่ด้านหลังค่ะ ที่สำคัญ คนรับใช้ตามมาด้วยค่ะ นั่งบิสเนสด้วยอะ  แต่มีเด็กเล็ก ๆ น่าจะประมาณหนึ่งขวบนั่งกับคนใช้ด้วย (พ่อแม่ ไม่เอาเลยนะ มีคนใช้ ให้คนใช้ทำทุกอย่างเลย ไม่เอาเด็กเลย) เครื่องลำเล็ก ก็เลยไม่มีจอนะคะ แต่ แอร์บอกว่ามี dvd player ให้ยืม เห็นลิสต์หนังใหม่เยอะอยู่ แต่เป็นไฟล์สั้น ๆ น่าจะ 4.5 hr ก็เลยไมได้ดู

ไม่กล้าถ่ายใกล้ค่ะ เดี่ยวพ่อแม่เขาว่า

หนักได้อีกนะคะ ตอนมาเป็นห่อ หนักมาก นึกว่าห่อค้อนปอนด์มาด้วย จริง ๆ เป็นช้อนส้อมเงินเนี่ยแหละ สำหรับอิชั้น สองอันก็พอกินแล้วค่ะ  กินแบบผู้ดีบนเครื่องนี่ก็ลำบากนิด ๆ นะคะ

เอิ่ม รูปจะใหญ่ไปไหนเนี่ย  

ตอน ผดส ทุกคน หลังจากวิ่งตับแลบ มาหน้าเกท รอ บอร์ดดิ้งแล้ว แต่ก็ยังดีเลย์จากเวลา boarding ไปตั้งสี่สิบนาที เนื่องจาก ผู้โดยสารเยอะค่ะ เป็นวันหยุดยาวอย่างที่บอก เมื่อทุกคนเข้าประจำที่นั่งพร้อมแล้ว ก็รอไปอีกค่ะ สองชั่วโมง เพราะกระเป๋ายังเดินทางมาไม่ถึงเครื่องค่ะ เหอ เหอะ

ตอนเราเช็คอินเนี่ย เรียกว่ากระเป๋าไม่ได้ขึ้นสายพานเลยนะคะ พนง เช็คอินให้ กราวนด์ เอาแท็กมาไล่ติด ๆ กระเป๋าที่กองอยู่หน้าเคาน์เตอร์เลย ไมได้ชั่งน้ำหนักด้วย  

มาเป็นแก้ว แบบแก้วจริง ๆ ค่ะ ไม่ใช่แก้วพลาสติก เหอ เหอ

โพส์รูปผิดเยอะแฮะ

ดูเครื่องสายการบินอื่นบ้าง
เนื่องจาก กระจกมัวเหลือเกิน ปรับเป็นสีอื่นซะเลย

นี่คือ เมืองโดฮา การ์ต้าค่ะ เผื่อใครนึกไม่ออกว่ามันเป็นยังไง เมืองนี้ ฮี่ ฮี่
อันนี้มืดไปหน่อย

อีก ปกติเราจะขึ้นเครื่องตอนกลางคืน ครั้งแรกเหมือนกันที่ได้ถ่ายวิวชัด ๆ แบบนี้

แฟชั่นถมเกาะ ก็มีกะเขาเหมือนกัน

วิวอีก

บนฟ้าซักรูป

ที่จริง แถบประเทศทะเลทรายเนี่ย แทบจะไม่มีเมฆเลยนะคะ โดนแสงแดดพิฆาตสาดส่องไปทั่วค่ะ เมฆน้อยมาก  ไม่มีต้นไม้ หรือมีก็น้อยเลยไม่มีความชื้นสัมพัทธ์ลอยขึ้นไป เป็นเหตุให้มันร้อนมาก ๆ เวลาหน้าร้อน แดดก็ส่องตรง ๆ ลงไปพื้นดินเลย เวลาขึ้นเครื่องแล้วบินผ่านเมฆเป็นกลุ่มก้อน มันเป็นอะไรที่มีความสุขค่ะ (ปล ประเทศทะเลทราย ก็ได้อย่างเสียอย่างนะ มีแต่เงินแต่ไม่มีทรัพยากรอื่น ๆ อะค่ะ)

รูป

ใกล้จะถึงที่หมาย เห็นวิวอยู่ลิบ ๆ

จากวิวที่มองเห็นจากเครื่องรู้สึกว่า เมืองอังการ่าเนี่ย มันภูเขาเยอะดีนะคะ เหอ เหอ แต่เป็นภูเขาแบบไม่มีต้นไม้เหมือนเมืองไทยนะ และมันก็จะมีบ้านเรือนอยู่เป็นกระจุก ๆ

อ้อ ลืมบอก จขกท ไม่มีภาคบรรยายเชิงวิชาการนะคะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้าบอกอะไรผิด ใครช่วยทักท้วงหรือแก้ไข้ได้นะคะ  

อ้าว ลงรูปผิดอีก

แต่ทำไมบ้านมันเหมือนกันไปหมดเลยล่ะเนี่ย

อังการ่า

อย่างตึกเนี่ย ทำไมมาอยู่อะไรโดด ๆ ห่างไกลชุมชนเช่นนี้

อ่านมาแล้วค่ะ ว่าถ้าลง อังการ่า จะมีรถ shuttle bus จากหน้าอาคารเลยไปยัง bus station ASTI ออกเสียงว่า อาช ติ อะไรซักอย่างนี่แหละ ถ้าไปบอก เอ เอส ที ไอ นี่คนตุรกีไม่รู้เรืองนะคะ

ลงล่ะค่ะ คนน้อยมาก มีแค่ไฟล์เราไฟลท์เดียวเท่านั้นที่ลง
หา นี่นะหรือ คือ เมืองหลวง สงสัยเพราะทุกคนไปลงอิสตันบูลกันหมด

แต่ ปัญหาอย่างหนึ่ง คือ คนที่นี่ ไม่พูดภาษาอังกฤษค่ะ แม้แต่ในสนามบิน เฮือก ๆๆๆ (ยกเว้น ตม) จะเอาอะไร จะถามอะไร ต้องค่อย ๆ พูดเป็นคำ ๆ ค่ะ พอเราเดินออกจากอิมมิเกรชั่นมา  ก็มามองหารถ Havas อะไรนี่แหละ จริง ๆ แล้วมันจอดอยู่แค่ หน้าอาคารเลย ออกมาก็เห็นเลย

โหรงเหรงมาก

ภายในสนามบิน อังการ่าอีกมุม (ยัง อึ้งอยู่เพราะคิดว่าจะครึกครื้นมากกว่านี็)

เป็นทางเลือกหนึ่งนะคะ สำหรับคนที่แพลนจะไปเที่ยวคัปปาโดเกียก่อน เลือกลงอังการ่าแล้วต่อรถไปก็ได้นะ  ของเราเก็บอิสตันบูลไว้หลังสุด เพราะว่าเผื่อชอบปิ้งอะไรพวกนี้ด้วย จะได้ซื้อของได้เต็มที่

จากอังการ่า (ท่องไว้ มันเป็นเมืองหลวง มันต้องมีรถต่อไปทุกเมืองอยู่แล้ว)
แพลนเดิมของเราคือ อังการ่าก็ต่อรถไป คัปปาโดเกีย และ โกเรเม่ ต่อเลย แต่ไม่ได้ทำตามแผนค่ะ เดี่ยวจะเล่าให้ฟัง

โผล่มาหน้าอาคารก็เจอเลยรถ Havas เนี่ย ขึ้นไปนั่งเลยนะคะ บอกเขาคำเดียว อัชติ (ASTI) พร้อมทำเสียงสูงเป็นคำถามประมาณว่า รถคันนี้ไป อัชติ (หมอชิต อังการ่า ใช่เปล่าคะลุง) ถ้าบอกว่า this bus will go Ankara bus station? คนขับอาจ งงได้

เรื่องแปลก ไอ้เราก็หน้าโคตรจะเอเชียเลยนะคะ แหม แต่ทุกคนเข้ามาพูดกับเราภาษาตุรกีค่ะ เหอ เหอ เราก็ตอบเป็นภาษาอังกฤษไปนะคะ เขาก็ตอบกลับมาเป็นภาษาเตอรกิชค่ะ เอาเข้าไป นับจากวินาทีนี้เราต้อง หาทางเอาตัวรอดแล้ว นี่ขนาตรูยังไม่พ้นเขตสนามบินนเนี่ย

ป้ายติดอยู่ด้านหน้า อืม ๆๆ มาถูก คงไม่มีอะไรผิดพลาด

เราก็เข้าไปนั่งประจำที่ก่อนนะคะ รถบัสเนี่ยมันจะจอดที่ประตูแรก แล้วมาจอดประตูที่สอง ห่างกันประมาณสองร้อยเมตรได้ เอาเราก็ขึ้นตั้งแต่ประตูแรก ก็งง อะไรฟระ มีคนขึ้นแค่สามคน รถก็จะออกแล้วเหรอ ที่ไหนได้ ผู้โดยสารมารออยู่เต็มประตูที่สองเลย ก็รีบ ๆ หาที่นั่งเลยค่ะ เขาจะมาเก็บค่าโดยสาร ตอนรถออกแล้วนะคะ จากที่อ่านมา 10 TL ก็ร้อยเจ็ดสิบบาทอะนะคะ

แต่ บริษัทรถที่นี่ดีอย่างนะคะ เด็กรถ หรือ พนง รถบัสต่าง ๆ เป็นระเบียบ แต่งตัวดีมาก แบบเวลาเสริฟหรือเก็บขยะ เก็บแก้ว แม้แต่ ว่าง ๆ ตอน รถจอดพัก ก็เอาพรมที่พื้นมาทำความสะอาดค่ะ

ปล ค่าเข้าห้องน้ำส่วนใหญ่จะทุกที่ ก็หนึ่งรีล่า ค่ะ 17 บาทค่ะ พกไว้ เหรียญ รีล่าเนี่ย ได้ใช้ตลอด

สนามบิน อังการ่า

วันนี้เป็นวันศุกร์เริ่มต้นของวันหยุดยาวค่ะ ในเมืองดูรถติดเป็นพัก ๆ นะคะ
รถ Havas เนี่ย เขาจะเข้าไปจอดอู่เขาก่อน แล้วก็ถึงจะไปจอดที่ ขนส่งค่ะ (ต่อไปนี้ขอเรียก อัช ติ ว่า ขนส่งอังการ่านะคะ กร๊าก)

จะเข้าขนส่ง อังการ่าแล้วค่ะ

เข้ามาที่ชั้นล่างก่อนเลย แบบหลง ๆ เราหาซื้อซิม พรีเพดก่อน
คือยังดีนะ ที่เราต้ดสินใจซื้อซิมเลย เพราะหลังจากนี้ไปไม่นาน เราประสบปัญหาเยอะมาก ถ้าไม่เจอคนพูดภาษาอังกฤษนี่ตายแน่ ๆ (ต้องโทรไปหาโรงแรมที่จองไว้ที่โกเรเม่ ให้คุยกับคนขับแท็กซี่เป็นภาษาเตอร์กิชอะค่ะ คิดดู)  คือ ก่อนหน้านี้เราได้อีเมล์ติดต่อกับทางโรงแรมไว้บ้างแล้ว

กว่าจะซื้อซิมได้เนี่ยสิคะ เหอ เหอ แหม ๆๆ คนขายก็พูดเตอร์กิชรัวใส่เลย เราก็บอกว่า กุไม่ข้าใจ คือเขาไม่พูดภาษาอังกฤษเลย แม้แต่คำว่า พาสปอร์ตเขายังไม่รู้เลย คือ ซื้อซิมต้องใช้สำเนาพาสปอร์ตด้วย เขาจะขอก๊อปปี้พาสปอร์เรา เขายังนึกไม่ออกเลยว่าคำว่าพาสปอร์ตนี่พูดว่ายังไง (เอ๊ะเขาไม่ใช่ทับศัพท์เหรอ)  จนเขาต้องเปิด google translate ให้เราเข้าใจ (ดันกดเป็นภาษารัสเซียให้ตูอ่านอีก เอ้า เอาเข้าไป)  คือ สื่อสารกับคนนอกเหนือจาก เมืองท่องเที่ยวนี่ต้อง เดาเอาเท่านั้นค่ะ

ชั้นล่างของขนส่ง  พวกขายตั๋วจะอยู่ชั้นบนค่ะ

ปูพรม ตั้งเตาชิชาร์รอ พร้อมน้ำทับทิม ไว้ก่อนคับ ตื่นมาตอนเช้าจะตามกลับมาเที่ยวต่อคับ

me/ ดึงผ้าห่ม ปิดไฟ zZZZzzzZZzz

พอเขาเปิด google translate แล้ว ไอ้เราก็ต้องแปลเองจากนั้นด้วย
คือซิมที่เราซื้อมา เป็นพรีเพค ของ vodafone ใช้ได้ หลังจากเอาซิมใส่เครื่องเลย ซึ่งตอนแรก เขาเอาซิมของ turkcell ให้ แต่อธิบายด้วยภาษาเตอร์กิช ใส่เรานานมาก ว่ามันจะเริ่มใช้ได้อีก สามหรือสี่ชั่วโมงนี่แหละ (หลังหกโมงเย็นถึงเริ่มใช้ได้)  โอ๊ย กว่าอิชั้นจะรู้เรื่อง

เราก็บอกไม่เอา ๆๆๆ จะเอาที่ใช้ได้เลย ก็ได้โวดาโฟนมา ซึ่งราคาแพงกว่า จะซื้อบัตรเติมเงินด้วย พูดว่า refill credit card เขายังไม่เข้าใจเลย บอกว่า i want to refill credit to this number ทั้งภาษามือก็แล้ว คือ เขาเข้าใจว่าเราถามว่า ในซิมนี่มีเครดิตอยู่เท่าไหร่  คือ จริง ๆ กรูจะเติมเงินนนน  สรุปเติมเงินไป 20 TL ค่าเบอร์ 35 TL ไม่ลดเลย (รู้สึกว่าถ้าเป็นของ turkcell ค่าเบอร์จะอยู่ที่ 20 TL นี่แหละ จำไม่ได้ แต่จำต้องเอาล่ะวะ ไม่งั้นก็โทรหาใครไม่ได้ซักที)

เติมเงินเองครั้งแรกยังไม่ได้เลยนะคะเนี่ย ต้องวานคนแถวนั้นทำให้หน่อย
อ่านไม่ออก

มาให้กำลังใจครับ ผมก็ไม่ชอบสนามบินโดฮานะ มันพลุกพล่านจริง ๆ ที่นั่งก็ไม่ค่อยจะมี ร้านค้าให้เดินเล่นก็น้อย ไม่เหมือนที่ดูไบ น่าเดินกว่าจริง ๆ เพียงแต่กาตาร์แอร์ถูกสุด แถมอาหารก็จัดเต็ม ของแถมเพียบ

รอชมต่อครับ

คือจากภาพบนเนี่ย  kontrol number จบที่เลข 742 นะ แล้วก็หลังจากนั้นเป็นเลข Sifre  

หลังจากได้พยายามสื่อสารกับคนที่ร้านโทรศัพท์แล้ว ได้มาหนึ่งคำ Numera แปลว่า Number ค่ะ (จากนี้จะได้คำใหม่ทุกวัน ๆๆๆ เพราะแม้แต่คำว่า น้ำสัม ชา กาแฟ น้ำเปล่า เขาก็ไม่พูดกันค่ะ เหอ เหอ ต้องพูดภาษาเตอร์กิชใส่เขาค่ะ)

ความซวยมาบังเกิด ไอ้เรานะ คิดไว้ล่วงหน้าตั้งแต่สองเดือนแล้วว่า ช่วงหยุดอีด ตุรกีมันก็เป็นประเทศมุสลิมอยู่นา มันก็ต้องหยุดด้วยสิ เราก็บอกทางโรงแรมที่โกเรเม่แล้วถามแล้วว่า เราควรจองตั๋วรถจาก อังการ่าไป โกเรเม่ ล่วงหน้ามั้ย  (ที่ถามโรงแรมไป เพราะว่า ตอนติดต่อไปโรงแรมเสนอ แพคเกจทัวร์อะไรให้หมดเลยที่โกเรเม่ ทั้งทัวร์ขึ้นบอลลูนด้วย  และก็เขาก็น่าจะรู้จักบริษัทรถอะไรอยู่แล้ว)

พอขึ้นไปชั้นสอง ตายละกรู  นึกสภาพ ผู้หญิงหน้าเอเชียคนเดียว หลุดเข้าไปในหมอชิดอังการ่า ซึ่งมีแต่คนตุรกีล้านแปด ไอ้เราก็กลายเป็นเป้าสายตาเพราะเป็่นช่วงวันหยุดที่เขาก็เดินทางกลับบ้านเกิด อะไรเทือกนี้ของเขาด้วยเหมือนกัน

บริษัทขายตั๋วก็จะเรียง ๆ กันอยู่เช่นนี้ (แต่เป็นระเบียบกว่าหมอชิดเมืองไทยมาก)  ทางเข้ามี ตำรวจและก็เครื่องสแกนด้วย  ก่อนหน้านี้อังการ่าเคยโดนวางระเบิดอะไรซักอย่างนี่แหละ โดยกลุ่มหัวรุนแรงอะไรซักอย่าง สร้างสถานการณ์พวกนี้  น่าจะเมื่อเดือน กันยายนนี้เอง

สวัสดีค่ะ คุณ Himalaya & Cherokeee1  ยังไม่นอนกันอีกเหรอคะเนี่ย

พูดถึงคนในหมอชิตอังการ่า เราว่าจริง แล้วเขาก็ใจดีอยู่นะ เขาคงอยากจะช่วยเหลือแหละ แต่เขาจะไม่เข้าหาคนเหมือนที่อิสตันบูล โห คุณ ๆ คะ อิชั้นเป็น solo traveler ไปพักที่อิสตันบูลคนเดียว มีผู้ชายหน้าตาดี ๆ มาคุยด้วยมาทักทุกกกกกก วันเลยค่ะ 555555 คือ เป็นเรื่องปกติของที่อิสตันบูล แถบ sultanahmet เลยล่ะค่ะ

แต่เนื่องจาก อังการ่าเนี่ย มันอาจจะไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวน่ะค่ะ คนก็เลยอาจจะไม่คุ้นกับนักท่องเที่ยวเท่าไหร่นัก

เราก็เล็ง ๆ บริษัทที่เขียนว่า Cappadocia, Nevhir, อะไรพวกนี้ไว้ ปรากฏว่า คัปปาโดเกียไม่มีเลย ไม่มีซักบริษัท ตอบแบบไม่ง้อ ด้วย ถามกี่เคาน์เตอร์ก็ไม่มี ๆ ณ ตอนนั้น เรารู้แค่ว่า ไม่ไปลง คัปปาโดเกีย ก็ไปลงเนฟเชียร์ได้ แล้วต่อรถไปโกเรเม่อีกที รถไม่มีเลย เรายืนอยู่ที่หมอชิตนานมาก จะมืดแล้วอีกต่างหาก แบบเข้าหน้าหนาว มืดเร็วนะ หิวก็หิว จนเราโทรไปโรงแรมที่โกเรเม่ เขาก็บอกชื่อบริษัทรถที่จะมา โกเรเม่ หรือ เนฟเชียร์ เราก็จด ๆ ไปถาม ๆ ก็เต็มหมด  ทางเขาก็เช็คให้นะ ก็ไม่มีอีกเหมือนกัน เรารอไปอีกหนึ่งชั่วโมง ระหว่างนั้นก็แวบกลับไปถามเรื่อย ๆ แบบบางเคานต์เตอร์ มี พนักงานขายหลายคน ก็สลับถามคนโน้นคนนี้บ้าง เผื่อมันจะมีตั๋วให้

เป็นความคิดที่ตลกมาก 555 ก็เขาเช็คจากหน้าจอออนไลน์เหมือนกัน มันจะมีได้ไงฟระ

ตอนหลังมาเรามารู้ว่า เราสามารถจองออนไลน์ได้แล้วมาจ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์ก่อนรถออกหนึ่งชั่วโมง แต่ก็อะนะ จริง ๆ เราเช็คมาบ้างแล้วละ แต่ละเวบก็ภาษาเตอร์กิชทั้งนั้น อืมมมมม  แต่ถึงกระนั้น พอดีเรามีเหตุเครื่องดีเลย์สองชั่วโมง เจอรถติดจากสนามบินเข้ามาในเมืองอีก จากในไกด์บุคบอกว่า 30 นาที ก็เกือบห้าสิบนาที

อย่ากระนั้นเลย (ปลอบใจตัวเอง) สมมุติ แม้ว่าเราได้จองออนไลน์มาจริง เราก็คงตกรถแน่ ๆ ตกรถอยู่แล้ว คือที่อ่านมา จาก อังการ่าไป คัปปาโดเกีย 4.5 ชม โดยไปเปลียนรถที่ เนฟเชียร์

มีแต่ผู้ชายเดินซะเป็นส่วนใหญ่

เราโทรไปบอกโรงแรมที่โกเรเม่ ว่า วันนี้คงไปไม่ได้แล้วล่ะ เพราะว่าไม่มีรถไป รู้สึกเหมือนสวรรค์มาโปรด เพราะว่าสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษได้แล้ว ตอนนั้น เหนื่อยแล้ว คงต้องหาโรงแรมที่อังการ่านอนหนึ่งคืนเป็นแน่แท้

คือประมาณสี่โมงเกือบห้าโมง มันเริ่มมืดแล้วอะค่ะ มันเป็นหน้าหนาวด้วย ข้อเสียของการไปเที่ยวหน้าหนาวก็แบบนี้แหละ มืดเร็ว อย่างตอนอยู่ที่โกเรเม่ เดินไปซื้อของประมาณ หกโมงเย็น นึกว่าสามทุุ่มได้

จากนั้นเราก็ออกไปหาแท็กซี่เลย กระโดดขึ้นรถไปก่อน คือตั้งใจจะบอกแท็กซี่ว่า ไปหาโรงแรมอะไรก็ได้ที่ไม่แพง

แต่พลาดดดดดดดด

คิดเหรอคะว่าแท็กซี่จะเข้าใจ บอกว่า โฮเทล ๆๆๆ นี่เขายังเกือบไม่เข้าใจ ภาษาเตอร์กิช เรียกไปเลยค่ะว่า โอเตล  (โอ - เตล) คือเราก็ไม่ได้หาข้อมูลโรงแรมในอังการ่ามาก่อนด้วย นึกชื่อว่า Ramada คือจะบอกแท็กซี่ว่าโรงแรมอะ เช่น รามาด้า อะไรพวกนี้ ที่ไม่แพง ปรากฏแท็กซี่พาไปรามาด้าจริง
เฮือก ใครจะไปพักล่ะคะ เข้าไปถามราคาวอล์คอิน บอกว่า 139 Euro / night   อิชั้นจองโรงแรมที่โกเรเม่กับอิสตันบูล ห้องส่วนตัวได้วันละ 25 Euro เองนะ  

จนเราต้องโทรไปโรงแรมที่โกเรเม่ บอกว่า ช่วยอธิบายให้แท็กซี่ฟังหน่อยว่า จะพักโรงแรมที่ไม่แพงมากเอาใกล้ ๆ ขนส่งนะ  เขาก็อธิบายนะ จนแล้วจนรอด แท็กซี่นี่ก็รอบคอบอย่างหนึ่งนะ ในรถมีสมุดฉีกกับปากกาไว้ ไอ้เราก็เขียน

139 Euro X
40 Euro --> OK

นั่นแหละ พี่แท็กซี่ถึงเก็ท

แต่พี่คนขับนี่เต็มใจช่วยจริง ๆ นะ รู้สึกได้เลยจริง ๆ (อ่านมาว่า ประเทศนี้คนจะปฏิบ้ติกับผู้หญิงดีหน่อยนะ แบบว่าช่วยเหลือ ให้เกียรติอะไรทำนองนี้ ไม่นับพวกแชทหาสาวไปเรื่อยนะ 555)

แท็กซี่ที่นี่เป็นสีเหลืองอะค่ะ แต่รถใหม่ทุกคันนะ

เนี่ยค่าแท็กซี่วนหาโรงแรม 10 รีล่ากว่า ๆ แล้วอะ แต่ที่จริงโรงแรมที่ไปพักไม่ได้ไกลเลยนะ เพราะเช้าอีกวันจากโรงแรมไป ขนส่ง 5 TL กว่า ๆ เอง ลุงคนขับไม่เอาเศษด้วย เก็บแค่ ห้ารีล่า

เปรียบเทียบราคาเพราะจะบอกว่า ค่ารถบัส (อย่างดีนะ) จากอังการ่าไป kayseri ที่เรานั่งไป 25 รีล่าเองอะค่ะ 400 กว่า ๆ กิโลเมตร เท่ากับกินข้าวที่อิสตันบูลหนึ่งมื้อ เหอ เหอ  มิน่าล่ะคนตุรกีถึงนิยมเดินทางโดยรถบัส หรือรถโคชกันเยอะมาก

โรงแรมที่เราพักชือ Gazi Park Hotel (Ankara) ค่ะ อยู่ใกล้ขนส่งมาก
ได้ห้องราคา 55 Euro / night จริง ๆ อยากได้ถูกกว่านี้แต่ขี้เกียจหาแล้ว แต่เราเช็คในเน็ท เห็นราคาตั้ง 80-90 Euro นะ  เป็นโรงแรมใหญ่อยู่ ก็เลยราคาตามนั้นแหละ

หลังจากจัดการธุระอะไรในห้องเสร็จแล้ว ก็มาให้ พนง ที่ฟร้อนท์ช่วยหาตั๋วรถให้หน่อยจะไปคัปปาโดเกีย เฮ้ยยย แบบว่าเขาก็ช่วยอะ ก็ช่วยเช็คจากอินเตอร์เน็ทนั่นแหละเช็คเป็นชั่วโมง ๆ เลย

แบบถ้าเราหา เราก็หาแบบนั้นแหละ แต่ที่เราถามเขาเพราะคิดว่าเผื่อเขาจะรู้จักพวกเอเจน หรืออะไรให้ช่วยหาให้ได้  ระหว่างนั้นเราเมล์ไปหาโรงแรมที่โกเรเม่ (ชื่อโรงแรม Anatolia cave pension) เจ้าของ หรือ ผจก นี่แหละ ชื่อ Bekir Okur ถ้าเช็ครีวิวจาก tripadvisor / booking.com จะเห็นชื่อนี้  ก็โทรมาหาเราเลยนะ บอกออพชั่นใหม่ ในเมื่อรถไป เนฟเชียร์ไม่มี ก็ไปลองหารถไปลงที่ Kayseri ดู แล้วจาก kayseri ก็นั่งต่อมาอีก หนึ่งชั่วโมงถึงโกเรเม่

ไอ้เราก็เปลียนเป้าหมาย (คิดดู เปลียนหลายรอบมาก ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะไปคัปปาโดเกียเมืองเดียวแท้ ๆ ทำไมกรูต้องระหกระเหินอะไรกันมากมายขนาดนี้) เนฟเชียร์ไม่มีตั๋ว เราเปลียนเป็น kayseri แทน

พนง โรงแรม ซึ่งเป็นคนเดียวที่พูดอังกฤษได้ (ฮา) ก็หาๆๆๆ ตั๋วให้เรา เช็คเบอร์โทรจากอินเตอร์เน็ทนั่นแหละ และก็โทรไป จอง ปรากฏว่าได้ ตั๋วไป Kayseri พรุ่งนี้ สิบโมง  ไอ้เราก็โล่งใจ เฮ้อ ในที่สุด กรูจะได้ไปซะที เราถามโรงแรมที่โกเรเม่ว่า ไม่หักตังค์อิชั้นใช่มั้ย เพราะตอนแรกเราจองสามคืน แต่ก็ต้องเปลียนเป็นสองคืน ทางโรงแรมให้เราติดต่อกับ booking.com ด้วย ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ ก็ได้ confirmation จาก booking.com มาใหม่แก้ไข การจองของเรา (ซึ่งจริง ๆ แล้วมันแก้ไม่ได้แล้ว ตามกฏเราอาจจะต้องจ่ายคืนแรกไป) แต่เราก็ส่ง เมสเสจไปต่างหาก (booking.com --> contact us) ก็อ้างถึง เลข booking ของเราแล้วก็อธิบายไป เขาก็ตอบเมล์กลับมาเลย

แต่เรื่องตั๋วรถที่มีคนรับปากว่าจองให้เราแล้ว จริงๆ แล้วมันมั่วอะค่ะ  พออีกวันไปถึงที่ ปรากฏว่าไม่ได้นะคะ แบบคนรับโทรศัทพ์ก็รับปากส่ง ๆ ไปนั่นแหละ  คือ คุณจะไม่มีตั๋วหากคุณยังไม่ได้จ่ายเงินและรับตั๋วมาอะค่ะ และตั่วนี่จะไม่มีชื่อผู้โดยสารนะ เพราะฉะนั้นถ้าอยากจองตั๋วล่วงหน้าในตุรกี ฝากใครซื้อก้ได้ค่ะ แค่ตั๋วอยู่ในมือคุณ คุณก็ขึ้นรถได้แล้วค่ะ

อันนี้เป็นห้องอาหารของโรงแรม Gazi park ที่มาทานอาหารเช้าค่ะ หลังจาก ไม่ได้กินอะไรเลยตอนเย็น มีขนมติดกระเป๋ามาเล็กน้อย ตอนเช้าเลยกะกินให้เต็มที่เลย

อาหารเช้าที่ตุรกีนี่ก็จะเหมือน ๆ กันทั้งประเทศนะคะ ไม่อร่อยหรอกค่ะ ก็กินไป ๆๆๆ ขนมปัง แยม ครัวซองบ้าง กาแฟ ไข่ต้ม อะไรพวกนี้อะ เหมือนกันทุกวันแทบจะทุกโรงแรม ยังดีที่มีมะเขือเทศสด ๆ ให้กิน (จขกท บ้ากินผักวันไหนไม่ได้กินผักสด จะอึดอัดค่ะ)  ตอนเข้าก็กินมะเขือเทศเขาเปลืองมากเลยค่ะ อิอิ

มีรังผึ้งด้วย

วันรุ่งขึ้นรีบมาที่ ขนส่งก่อนเก้าโมง เพราะยังคิดว่าได้ตั๋วอยู่ (แต่ไม่เชื่อเท่าไหร่ เพราะไม่มีหลักฐานอะไร) ในที่สุดไปถามเคาน์เตอร์บริษัทนั้น เอานามบัตรโรงแรมพร้อมชื่อคนที่รับจองยื่นที่เคาน์เตอร์  ก็ไม่มีสิคะ

เริ่มใจหาย จะได้ไปมั้ยเนี่ยตรู  ก็เริ่มเดินถาม อีกครั้งตามเคาน์เตอร์ต่างๆ บอกว่าไป kayseri  (รู้แล้วว่าคัปปาโกเกียไม่มีตั๋วแน่นอน เลยเปลียนเป้าหมายตามนั้น) จนไปได้บริษัทหนึ่ง รถจะออกเที่ยง ป๊าดด ข้าเจ้ามาตั้งแต่แปดโมงครึ่ง แต่กันไว้ก่อน จำต้องเอา กลัวไม่มีตั๋วแล้ว ก็ได้ตั๋วจากอังการ่าไป ไคเซอรี่ในราคา 25 TL

ผู้คนยังพลุกพล่านเหมือนเดิม หนาวก็หนาวค่ะ  เจอลุงขัดรองเท้าเจ้าเดียวเองนะ ในขนส่งเนี่ย

หน้าตาตั๋วค่ะ

เราเพิ่งเห็นนะเนี่ย ในตั๋วเขาระบุด้วยว่าเราเป็นเพศหญิง (BYN ย่อมาจาก Bayan)
และก็คิดว่าเราเป็นคนญี่ปุ่นอะค่ะ (japon เหมือนภาษาฝรั่งเศสอะ ชาปง) เจแปน

ระหว่างนั้น ว่างสามชั่วโมง ก็ดูหนังไปเรื่องหนึ่งค่ะ ประหนึ่งอิชั้นมีเวลาอยู่ตุรกีนานนะเนี่ย 5555 แต่จะทำอะไรได้ล่ะคะ ก็ต้องรอไป แต่เราคิดว่า ถ้าไม่ได้ไปเที่ยวช่วงวันหยุดเทศกาลของเขาก็ไม่น่าจะมีปัญหาไม่มีตั๋วอะไรนะ

สองปีก่อน เราก็มาช่วงหยุด Eid Holiday เช่นกัน (เพราะมาจากประเทศมุสลิมเหมือนกันได้หยุดนักขัดฤกษ์ปีละสองครั้ง) แต่ตอนนั้นให้เอเจนซี่จองให้ ขนาดจองล่วงหน้าเกือบเดือน ตั๋วรถบัสที่ได้ก็น่าจะเป็นแบบธรรมมาก ๆๆๆ สุด ๆ เลยนะ เพราะไม่มีจอทีวี แล้วก็ได้ที่นั่งหลังสุดด้วย

แต่เท่าที่สังเกต บริษัทรถเขาแต่ละบริษัทก็ใหญ่โต รถก็เหมือน ๆ กันทั้งนั้นนะ แต่คนที่นี่บอกว่าบริษัทรถชื่อดังชื่อ metro มีเส้นทางวิ่งรถเยอะที่สุดว่างั้น

รถที่เราจะขึ้น

เมืองไทยมีขายแบบนี้บ้างมั้ยตามขนส่ง ขายหมอนเอาไว้นอนบนรถ

มีจอทีวี มีหนังหลายเรื่องด้วยนะ
แต่ กดไม่เป็นอะค่ะ แอบดูคนข้าง ๆ แล้วนะ รู้สึกว่าหนังมันก็เป็นภาษาเตอร์กิช หมดเลยด้วย เลยไม่ได้ดู เราสังเกตแล้วว่ารถบัสในตุรกีเนี่ยเขาจะจัดที่นั่งให้ผู้หญิงนั่งกับผู้หญิง ผู้ชายก็นั่งกับผู้ชายนะ ยกเว้นที่มาด้วยกันแบบครอบครัว สงสัยตอนจอง มีระบุเพศในระบบด้วย

Bayan - woman
Bay - man

ถ้าเราไม่ได้จำสลับกันนะ  มีสองคำนี้แหละ ผู้ชายกับผู้หญิงอะ

อันนี้รถของบริษัทใหญ่เหมือนกัน อย่างที่บอก ก็เห็นมันใหญ่ทุกบริษัทนั่นแหละ สภาพรถอะไรก็ใหม่ ๆ เหมือนกันหมดแล้วก็ไม่ขายตั๋วยืนด้วย ขายตั๋วตามเก้าอี้ที่นั่งแค่นั้นแหละ

จอทีวีทุกเบาะ (แต่เบาะหลังสุดนี่ไม่รู้นะ)

รถออกตรงเวลาค่ะ แต่ช่วงที่ออกจากเมืองอังคาร่า รถติดมาก คล้าย ๆ กับเมืองไทยช่วงหยุดเทศกาลสงกรานต์เลย พากันกลับบ้านอะ รถติดตั้งแต่แถบรังสิต อยุธยาประมาณนั้น

นี่คนรถเขาก็เริ่มมาเช็คว่าใครจะลงที่ไหน เราก็บอกเขาไป kayseri

ระหว่างทาง

เมืองนี้สงสัยจะไม่ค่อยมีพื้นที่ราบจริง ๆ บ้านคนอะไรก็ไปอยู่บนเนินหมด

เริ่มออกนอกเมือง เริ่มเห็น landscape ของ Ankara
แก้ไข รูปใหญ่เกิน

ขออภัยที่รูปใหญ่ไปนะคะ
เดี๋ยวกระทู้หน้าจะปรับไซส์รูปใหม่ค่ะ

ลองดูอีกซักรูป

จ๊ากก รูปใหญ่มากจริง ๆ ด้วยอะ

วิวระหว่างทางค่ะ

ถ้าเป็นหน้าร้อนเนี่ย คงจะถ่ายรูปได้ง่ายได้วิวสวย ๆ เยอะแยะมากมายแน่ ๆ อันนี้เราแค่ถ่ายรูปในรถนะคะเนี่ย ต้องรอตอนแดดมาบ้าง เพราะอากาศจริง ๆ มันก็ครึ้ม ๆ แบบเมฆเยอะ นาน ๆ แดดจะสาดมาซะที ไอ้เราก็รีบกด ๆ เลย คือ เป็นคนต่างถิ่นอยู่คนเดียวในรถ เอาแต่ถ่ายรูปอะค่ะ ชาวบ้านเขาก็หลับกันไป ดูหนังกันไป

ลองรูปนี้ดู จะใหญ่มั้ยเนี่ย

วิว

ภูมิประเทศไม่ค่อยมีที่ราบจริง ๆ ค่ะ

ปั๊มเชลล์ เห็นอยู่ทั่วไป

รถจะแวะพักทุก ๆ สามหรือสี่ชั่วโมงนะคะ (จำไม่ได้แต่ราวๆ นี้แหละ) ตอนอยู่ในรถเปิดฮีทเตอร์ค่ะ พอลงจากรถหนาวสุด ๆ ต้องหาเสื้อมาใส่เพิ่ม

อันนี้ก็จุดพักรถระหว่างทาง ให้ไปเข้าห้องน้ำ (จ่ายตังค์) หาอะไรกินได้

ขออนุญาตมาต่อพรุ่งนี้นะคะ จะรีวิวโรงแรมที่พักที่โกเรเม่ด้วยค่ะ
จะไปนอนแล้วค่า

 ว้าววววววววว น่าไปด้วยจัง อยากไปลองเที่ยวแบบนี้บ้างอ่ะ

สุดยอดเลย  สวยมากๆๆๆๆๆๆ...

ชอบจัง อยากไปตุรกีบ้าง ... รอให้คุณจขกท มาต่อนะคะ ^^

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

มารอชมต่อด้วยคนครับ อยากเห็นที่พักซะแล้วสิ

เข้ามาลงชื่อก่อน นะคะเดี๋ยวจะชมอย่างจริงๆจังตอนบ่าย  ชอบทุกกระทู้เกี่ยวกับตุรกีค่ะ อิอิอิ

明年再见一遍那个

想你土耳其

ขอบคุณภาพสวยๆที่นำมาฝากครับบบ

คุณ Freedom of Life เก่งจังเลยค่ะ
เดินทางคนเดียว ต้องแก้ปัญหานั่นนี่เองคนเดียว
สุดยอด

ร่วมลุ้นว่าจะหาตั๋วรถไปได้หรือเปล่า ถ้าเป็นเราคงเครียดน่าดู

รอดูที่พักที่ Goreme ด้วยนะคะ ^^

สวัสดีค่ะทุก ๆ คน ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมกระทู้นะคะ  ที่จริง ตุรกีเที่ยวเองได้นะคะ โดยเฉพาะเมืองท่องเที่ยวทั้งหลาย ผู้คนจิตใจดีนะ แม้จะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้อะค่ะ  อย่างพวกโรงแรมเขาก็จะมี connection อะไรของเขากันหมดเลย เราจองแค่โรงแรม แล้วเราก็อีเมล์ไปถามได้ หรือไปถาม ณ ตอนที่ถึงโรงแรมแล้วก็ได้ อันนี้เฉพาะพวกเมืองอื่น ๆ ยกเว้นอิสตันบูลนะคะ

อย่างโรงแรมที่เราจองที่โกเรเม่ ตอนเราเมล์ถามไป เขาก็ให้รายละเอียดทัวร์มาเลยนะ ว่าแต่ละอันราคาเท่าไหร่ ซึ่งจะถูกกว่าที่จองกับเอเจน ทางอินเตอร์เน็ท เช่น คุณจองโรงแรม และแยกจองทัวร์กับเอเจนอื่นในเมืองเดียวกัน แต่จองทางอินเตอร์เน็ท คุณจะได้ราคาแพงกว่า อันนี้เรื่องจริง  และโรงแรมก็ไม่ได้มัดมือชกนะว่า เขามีราคานี้ราคาเดียว มีลิสต์มาให้เลือกด้วย เช่นจะขึ้นบอลลูนกับบริษัทไหน บริษัท A B C D ราคาเท่าไหร่ บอลลูนที่เราได้ตอนนั้นก็ 110 Euro คุณ Cherokee1 บอกว่าน่าจะลดเหลือ 100 Euro แต่ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ถูกกว่าคนที่โดนจ่าย 200 USD อยู่ดี

ส่วนเรา (และมีคนอื่น ๆ อีก) ที่จองผ่านโรงแรม พอตอนเช้าก็จะมีรถมารับเลย ซึ่งรถก็จะตระเวณรับลูกทัวร์แต่ละโรงแรม ในลิสต์เขาจะนับคนเป็นโรงแรม ๆ ไป เช่น มาจาก cave hotel 3 คนต้องระบุเบอร์ห้องด้วย

พอมาถึง kayseri แล้ว รถดันไม่เข้า ขนส่ง คือ น่าจะเป็นรถที่จริง ๆ ไปเมืองอื่นด้วย kayseri เป็นเมืองแวะ มีคนลงอยู่สองสามคน ไอ้เราก็ไม่รู้ว่า นี่มันถืงรึยัง คนลงไปสูบบุหรี่ข้างล่าง (คนตุรกี ส่วนใหญ่ สูบบุหรี่นะโดยเฉพาะผู้ชายอะ สูบได้สูบดี) ไอ้เราก็ลุกลี้ลุกลน ทุกคนก็ไม่พูดภาษาอังกฤษ เลยลงไปถามเด็กรถ (ผู้ใหญ่แล้วล่ะ) คือ เขาก็จำได้ว่า เราจะลง ไคเซอรี่ ซึ่งเขาเอากระเป๋าออกมาให้เราตั้งแต่แรก

การที่เราเป็นคนต่างถิ่น เขาจะรู้นะแบบว่า จะเดินมาบอกเรา (แต่คนนี้ไม่เดินมาบอกแฮะ) เราต้องย้ำว่า จะลงที่ไหน และก็พยายามเสนอหน้าเวลารถจอดแต่ละจุด ประมาณว่า นี่มันถึงรึยังว้า  ตอนไปถึงหนาวมากกกก ฝนก็ตกปรอย ๆ ลากกระเป๋าจากข้างทางเดินเข้ามาใน Bus terminal คือ มันมืดแล้วอะและเป็นเหมือนต่างจังหวัด เราก็อยากถึงที่หมายให้เร็วที่สุด  จริง ๆ แค่ประมาณ หกโมงเย็นเอง จะมืดอะไรกันนักหนาวะเนี่ย

อันนี้เป็น bus terminal at Kayseri คนไม่เยอะ
จริง ๆ kayseri / nevshir ก็เป็นเมืองหลักที่คนจะต่อไป Cappadocia นะคะ เพราะว่า มีสนามบิน คนที่บินจากอิสตันบูลจะไป คัปปาโดเกีย ต้องมาลงสองเมืองนี้แหละ และก็ต่อรถไป  แต่หลาย ๆ เอเจนน่าจะมีรถไปรับที่สนามบินเลย

ก็เดินถามแต่ละเคาน์เตอร์อีกแหละว่า อิชั้นจะไปโกเรเม่ค่ะ  ก็อ่านๆ  เอาจากป้ายไฟดูนั่นแหละ  เนื่องจากมันเป็นเมืองหลักที่คนจะต่อไปโกเร่เม่ เขาก็จะสื่อสารภาษาอังกฤษได้บ้างนะ หมายถึงพวกคนขายตั๋วอะค่ะ ดีนะที่เรารีบซื้อไม่โอ้เอ้ถ่ายรูป เพราะเขาบอกว่ารถจะออกใน 5 นาทีแล้ว อยู่ชานชาลาหนึ่ง

Peron แปลว่า ชานชาลา ค่ะ อันนี้รูปจาก ขนส่งอังการ่า

รูปข้างบน เบลอได้อีก โทษทีค่ะ

อย่างที่บอกว่าจริง ๆ แล้วเขาก็อัธยาศัยดีแหละ เห็นเราเป็นคนแปลกหน้า
เราตั้งใจจะถ่ายรูปรถ shuttle bus ดูเฉย ๆ แต่ลุงคนรถมาเห็นเรายกกล้องถ่ายเสร็จแล้ว ก็บอกว่าให้ถ่ายใหม่ ให้ถ่ายรูปเขาด้วย และก็ให้ถ่ายรูปคนอื่นๆ ด้วย

อ้อ คำติดปาก เวลาอยู่ในตุรกีนี่คือ คำว่า tamam ทามาม นะคะ เป็นได้ทั้งคำถาม คำปลอบ สารพัด มันแปลประมาณว่า that's all right, that's Ok, OK  (ตอนแรก ๆ ไอ้เราก็กลัวจะจำสลับกับคำว่า hamam นะ ฮามาม แปลว่าที่อาบน้ำ เตอร์กิชบาธ อะค่ะ)

อย่างเวลาจะถ่ายรูปเสร็จแล้ว จะถามว่า โอเครึยัง ก็บอกว่า Tamam?
ถ้าโอเคแล้ว ดีแล้วก็ตอบว่า ทามาม (ลดเสียงต่ำลง) ไอ้เรารึก็ทามาม กันตลอดทั้งวันเลยทีเดียว ฮ่า ฮ่า   อย่างแม่โอ๋ลูกที่กำลังร้องไห้ เจอหลายแม่ลูกเลยค่ะ บนรถบัสตอนไปอิสตันบูลเนี่ย  เด็กทารกร้องไห้เสียงดังแม่ก็จะบอกว่า โอ๋ โอ๋ เบบี้ ทามาม  ทามาม  ทามาม เบบี้

จริง ๆ นะเนี่ย เขาพูดอย่างนี้จริง ๆ

นั่งรถไปประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ กว่าจะถึงที่หมาย ค่ารถ 10 รีล่า ค่ะ แหม มันถูกอย่างนี้นี่เอง สรุปค่าทัวร์ตุรกีนี่แพงเฉพาะค่าเครื่องนะคะ กับค่าของฝากกับค่าเข้าชมสถานที่ในอิสตันบูลค่ะ   ระยะทางรู้สึกว่าประมาณ 70-80 km นี่แหละ ไม่แน่ใจ ไอ้เราก็เสนอหน้าบอกคนขับหรือคนรถอีกเช่นเคย ว่าอิช้นจะลงโกเรเม่นะ จำหน้าชั้นไว้นะ โก เร เม่

ก่อนหน้านี้มีเพื่อนมาเที่ยวอิสตันบูล หญิงเดี่ยว มาคนเดียวแล้ว ก็ถามเพื่อนว่าจะรู้ได้ไงว่าจะลงตรงไหน แล้วรถบัสจะจอดตรงไหน เพื่อนบอกว่า ถ้าเขาเขตบ้านหิน ๆ นั่นแหละ โกเร่เม่แล้ว

สรุปเวลาเดินทาง จากเที่ยง ถึงก็ทุ่มหนึ่งพอดี

ตามชมรีวิวเมื่อเช้า
ตอนนี้แอบอู้งานมาดูอีก แล้วคุณ Freedom of Life ก็มารีวิวต่อ  
รูปสวยมากค่ะ อยู่ในรถยังถ่ายวิว2ข้างทางชัดแจ๋ว

นั่งเครื่องไปด้วยคนค่ะ

ทำไปด้ายยยย นั่งรถ เจ็ดชั่วโมง

มืดแล้ว

ฟ้าหม่น เปลียนสีซะเลย

เข้ามาชมอย่างตั้งใจ รูปสวยมากค่ะ รีวิวละเอียดชัดเจนมากเลย ชอบจัง เห็นรูปที่สถานีหมอชิตอังการาแล้วนึกถึงตอนเราไปค่ะ ตอนนั้น มีเวลา 10 นาที ในการหาซื้อตั๋ว หลังจากออกจากซาฟรานโบลูตอนเช้า มาอังการาเพื่อให้ทันต่อไปเกอเรเม่เที่ยว 11 โมง วิ่งกันกระจายเลย ซื้อเสร็จดันปวดฉี่ เหลือเวลาแค่ 5 นาทีวิ่งไปฉี่ ดันไม่มีเหรียญ กว่าจะได้เข้า กว่าจะเข้าเสร็จ วิ่งไปขึ้นรถตอน 11.01 นาที ขึ้นไปถึง รถออกทันทีเลย เหนื่อยแทบขาดใจ 5555แต่เป็นประสบการณ์ที่มันดีค่ะ พนักงานเค้าก็ดีนะคะ บางคนอาจดูน่ากลัว แต่ก็ช่วยเหลือดี

ปล. ส่วนตัวชอบอาหารเช้าตุรกีมากๆๆเลยค่ะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม โดยเฉพาะชีส ชอบแตงกวาดอง ชอบมะเขือเทศ ชอบทุกอย่างเลย กิน 17 วันติดกัน ไม่รู้สึกเบื่อเลย กลับมากรุงเทพ ยังอยากกิน ตอนนี้ก็ยังคิดถึง อยากกินอีก

รอรีวิวต่อค่า

พอมาถึงโกเรเม่แล้ว

ตอนนั้นหนาวมาก อุณหภูมิ 0-10 degree ดังนั้นช่วงเย็น ๆ ก็น่าจะอยู่ที่ 0-5 Degree แหละค่ะ เราก็โทรไปให้ทางโรงแรมมารับ เจ้าของก็ขับรถมารับเลย

ที่จริง โกเรเม่เป็นเมืองเล็ก ๆ นะ เห็นนักท่องเที่ยว คนอื่น ๆ ญี่ปุ่น เกาหลี (เยอะมากค่ะ ญี่ปุ่น เกาหลีเนี่ย คนทำงานโรงแรมพูดญี่ปุ่น ประโยคง่าย ๆ ได้หลายเลย)  เขาก็เดินหาโรงแรมกันเองนะ โกเรเม่ โรงแรมเยอะมากกก ราคาก็น่าจะใกล้เคียงกันนั่นแหละ มีทั้งแบบ cave และก็แบบธรรมดา แต่เราไม่ได้อะไรมาก กลัวหนาวจัด เพราะถ้าถ้ำ ก็คือถ้ำจริง ๆ เลย โรงแรมที่เราจองมีแบบ cave ด้วยแต่เราก็ได้อยู่ห้องธรรมดานี่แหละ   ตอนที่เราจองได้ 25 Euro แบบห้องน้ำในตัวนะคะ ราคาก็จะผันแปรตามฤดูท่องเที่ยว อย่างหน้าหนาวเป็น low season อะไร ๆ ก็จะถูกกว่าหน้าร้อน

รูปเป็นรูปวันถัดไป

ตรง reception

ตรงส่วนที่เป็นรังผึ้ง (หรือจอมปลวก อิอิ) นั่นเป็นห้องด้วยแหละ

แต่เราได้ห้องที่เป็นตึกธรรมดา

อ้อ เนื่องจากโครงสร้างที่อยู่เป็นหินดังนั้น สัญญาณ wifi จึงทะลุผ่านไม่ได้ค่ะ สรุป เล่นเน็ทในห้องไม่ได้ค่ะ ต้องออกมาแถบ ๆ กลางแจ้ง อย่างหน้าห้องเรามีระเบียงเล็ก ๆ อยู่ก็มาเล่นหน้าห้อง แต่แค่เช็คอะไรแป๊บๆ แค่นั้นเพราะหนาวมากกก แบบ ตลกมากเลยจะใช้เน็ท ก็เปิดประตูแง้ม ๆ เพราะหนาว แล้วก็เอาไอแพด โทรศัพท์ เน็ทบุค อะไรก็แล้วแต่มาจ่อ ๆ ตรงประตูให้มีสัญญาณใช้ได้เป็นพอ

ด้านหน้าโรงแรม

ห้องเราอยู่แถบนี้ เป็นตึกธรรมดา แต่ก็คิดว่าด้านหลังมันเป็นหินนะ สัญญาณไวไฟ ในห้องไม่มีเลย

ในห้อง

ไปเที่ยวคนเดียว สวดยอดมากๆเลย อยากไปบ้าง

โรงแรมนี้เป็น family business มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่จะเป็นคนคอยต้อนรับแขกที่เพิ่งเข้ามาตอนเช็คอิน น่ารักมาก จะเซอร์วิศมากเกินไปมั้ยพ่อคุณ (คือ เขาคงเคยชินต้อนรับแขกสาว ๆ บ่อย 555) ถามไถ่สารทุกข์สุข ดิบ มาจากไหน ทำอะไรอยู่ทางโน้น พูดญี่ปุ่นได้เปล่า พูดอารบิคได้เปล่า บลา ๆๆ เราก็ถามเรื่องหมาไป โรงแรมนี้มีหมาสองตัวน่ารักดี

ที่จริงคนตุรกีเป็นมุสลิมนะ แต่คำพูดที่กินใจ คนที่มาจากประเทศมุสลิมอย่างเราคือ we are, but we are different !  OH great, that's what i want to hear.  เยี่ยมมากค่ะ นี่แหละที่อิชั้นอยากให้พวกกัลฟ์เป็นกัน  คือ อย่างแถบตะวันออกกลางเขาแทบจะไม่มีหมาเลยนะ เขาจะหลีกเลี่ยงหมามาก ๆ เราก็ถามว่า ยู จับหมา (จับตัวหมา) ได้ด้วยเหรอ เขาก็บอกว่า จับได้ ชั้นคิดว่าชั้นอยากจับ ชั้นก็จับ  ผู้หญิงที่นี่ถึงแม้เขาจะไปไหนอะไรยังไงกันเป็นครอบครัว แต่ผู้หญิงเดินทางได้เอง ผู้หญิงเป็นไกด์ เยอะแยะมากมาย เก่งด้วย ไกด์ชาวเตอร์กิช ผู้หญิงคนหนึ่งถึงบอกว่า In Turkey, we have power... (we mean ladies)

โอ๊ย ปลาบปลื้มน้ำตาจะไหล ต้องเข้าใจหน่อย อิชั้นอยู่ตะวันออกกลางเก็บกดค่ะ เอิ๊กกก แถบที่ผู้หญิงเป็นสิ่งที่เก็บไว้ในบ้าน ซ่อนไว้อย่าให้ผู้ชายคนอื่นเห็น 555

Chandelier ที่อยู่บนเพดาน กลัวว่ามันจะตกลงมาตอนอิชั้นนอนรึเปล่า

รูปจากมุมสูง สวยมากมาย

หมาตัวที่หนึ่ง แห่ง Anatolia Cave Pension Goreme

(เอิ่ม ขออภัยท่านผู้อ่านที่อาจจะผิดหวังเล็กน้อย โพสท์มาหลายแล้วยังไม่มีรูปสถานที่ท่องเที่ยว ฮี่ ฮี่  จั่วหัวกระทู้ไว้แล้วว่าเป็นภาคการเดินทางอันยาวนาน ค่ะ  สถานที่ท่องเที่ยวเดี๋ยวขึ้นเป็นกระทู้ที่สองนะคะ)

แบบว่า จขกท เป็นคนชอบหมาค่ะ อิอิ
หมาที่นี่ก็คุ้นเคยกับนักท่องเที่ยวกับแขกที่มาพักโรงแรมด้วยนะ

หลับตาพริ้ม (ท่ามกลางอากาศหนาว)

หมาตัวที่สองแห่ง Anatolia cave pension

ระเบียงน้อย ๆ หน้าห้องพักเรา

breakfast area ถ้าเป็นช่วงที่ไม่หนาว ก็คงจะจัดโต๊ะกินแบบ open air กันนี่แหละ แต่พอดีช่วงนี้หนาวมาก เขาก็เลยบอกว่าให้ไปนั่งกินที่ตรง reception room ได้

อาหารเช้า จะกินอะไรได้บ้างเนี่ยย

เนืองจากเราไบ้รับประทานกับภาษาตุรกีมากมาย เราอยากสื่อสารกับเขาบ้าง เราก็ถามว่า คำว่า ขอบคุณ ภาษาเตอร์กิชเนี่ย ว่ายังไงนะ คือ ปรากฏว่ามันยากมากอะค่ะจนเขาต้องเขียนให้เรา ง่าย ๆ เช่น

tea sugar coffee and dream  (teachocaf adrim)

อะไรซักอย่างนี่แหละ เหอ เหอ  ในวงเล็บบน เรามั่วนะ แต่เขาบอกวิธีจำง่าย ๆ ก็ tea sugar coffee and dream ตามที่บอก ถ้าเราจำผิด ใครนึกออกช่วยท้วงด้วยนะคะ  หรือ คำว่าขอบคุณแบบง่าย ๆ คือ Sao (เซา) คำเดียวไปเลย  แต่อาจจะแบบใช้กับเพื่อนหรือที่สนิท ๆ กันมากกว่า

ทำไมมันพูดยากพูดเย็นแบบนี้ฟระ เราจำไม่เคยได้เลยอะ ตอนที่อยู่ตุรกี

อาหารเช้า

ตอนวันที่เราจะกลับ มีครอบครัวอินเดีย ลงสองครอบครัวใหญ่มากและเด็กอีก 5-6 คน เข้ามาเช็คอิน โหๆ ๆๆๆ เสียงดัง เยอแยะมากมาย ทั้งกลุ่มประมาณ 15 คนได้ พ่อหนุ่มหน้ากรีก (ลูก หรือญาตินี่แหละของเจ้าของโรงแรม) คนนั้นคงรำคาญอยู่ลึก ๆ แต่ก็ต้องต้อนรับ คือ เวลาเข้ามาเช็คอิน เขาจะถามเราว่า เอาเครื่องดื่มอะไรมั้ย water, tea, coffee ? คือ คล้าย welcome drink but NOT restaurant ครอบครัวใหญ่อินเดียนั่น สั่งกันจนแบบว่า พ่อหนุ่มต้องเอาปากกามาจดเลย แต่ละคน ชานม น้ำตาลสอง ชาน้ำตาลสอง กาแฟ นมสองน้ำตาลสอง อะไรแบบนี้ (คนอินเดียจะกินชาใส่นมและรสชาติค่อนข้างหวานมาก) แถมเด็ก ๆ ก็กระจองอแงง กลัวหมาบ้าง ไม่เคยจับหมาบ้าง

คือ ไอ้เรื่องหมาเนี่ย ต่างวัฒนธรรมมันต่างกันจริง ๆ นะ อย่าง เอเชีย ยุโรป อเมริกา เราเลี้ยงหมา เรารักหมากัน (หรือไม่ก็เฉย ๆ) คนไทยเห็นหมาข้างถนนก็เอ็นดู แต่บางสังคมบางประเทศ มันไม่ใช่  อย่างอาหรับนี่ไม่เลยนะ เห็นหมาที่ไหน ต้องตั้งเป้ากลัวไว้ก่อน คิดไว้เลยว่า หมามันอาจจะกัดเราเมื่อไหร่ก็ได้ อะไรทำนองนี้  ลูกเด็กเล็กแดงเหล่านั้นก็เอะอะมะเทิ่งกันใหญ่กลัวหมากัด  (สองตัวนั้นที่โพส์รูปไปด้านบน)

อันนี้บริเวณ reception ที่เป็นบริเวณรับประทานอาหารเช้าด้วยช่วงหน้าหนาว

จากระเบียงมองออกไป แต่ถ่ายตอนเช้า มืดไปหน่อย

วันที่เราไปถึงนั้นเป็นวันหยุดวันที่สอง ของ Eid Al Adha

คือประเทศมุสลิมเนี่ยจะมีวันหยุด สองอีดใหญ่ ๆ (หรือปีใหม่อิสลาม) อีดแรก ก็หลังจากวันสุดท้ายของรอมาฏอน เรียกว่า Eid Al Fitre ครั้งละประมาณสามสี่วัน คนส่วนใหญ่ก็มักจะรวบหัวรวบหาง เอาวันหยุดเสาร์อาทิตย์ด้วย หยุดงานพักผ่อนกันเลยทีเดียวหนึ่งอาทิตย์  อีดที่สอง ก็หลังจากอีดแรกเสร็จไปแล้วประมาณหนึ่งเดือน

ที่เล่าให้ฟังเนี่ย เพราะว่าวันนี้เราจะเห็น ผู้คนเชือดวัว เชือดแพะกันมากมาย กรี๊ดๆๆๆๆๆ โหดร้าย เศร้าค่ะ เศร้า แต่ละบ้านก็จะเชือดวัวกัน ใครมีตังค์ไม่มาก ก็เชือดแกะกัน (วัว แพงกว่าแกะ)  อย่างที่การ์ต้าก็เชือดแกะกันเป็นส่วนใหญ่เพราะวัวหายากค่ะ

เรามองจากระเบียงชั้นสอง เห็นเขาจูงวัวมา (ลานข้างโรงแรมพอดี) วัวตัวใหญ่มาก ใจไม่ดี เสร็จ ๆๆๆๆ วัวตัวนี้เสร็จแน่ ๆ เราก็กลับเข้าห้องไป พอเปิดประตูมาอีกที เฮ้อ ๆๆๆๆๆ วัวโดนชำแหละแล้ว เด็ก ผู้หญิงก็ออกมายืนดูอะไรกันใหญ่

โอ๊ย เศร้า นี่เราไม่กล้าถ่ายใกล้นะเนี่ย  โถ ๆ น้องวัว เมื่อกี๊ยังเห็นกันอยู่หลัดๆ  อันนี้ตรงด้านข้างโรงแรมเลย

วันนี้ตอนนั่งรถไปทัวร์ระหว่างวันผ่านแต่ละบ้าน ชำแหละวัวกันทั้งนั้น กองเนื้อเอย เครื่องในเอย เฮ้อออออ เศร้า

กลับเข้ามาดูโรงแรมต่อ อันนี้ด้านหน้า น่าจะเป็นทางที่จะเข้าห้องพักที่เป็น cave

โรงแรม

จบกระทู้แรกไว้แค่นี้ก่อนละกันนะคะ
เดี๋ยวไปต่อกระทู้สองค่ะ Red Tour in Cappadocia

เอามาแปะอีกซักรูป

ครบ 100 พอดี

ที่จริงช่วงที่ไป อากาศก็ขมุกขมัวแบบหน้าหนาวอะนะ ต้องรอแดดมาเป็นพัก พอแดดมารีบยกกล้องถ่ายเลยค่ะ ปรับสีเล็กน้อยจากกล้อง เลยได้ภาพสีสดใสออกมาบ้าง

เมืองน่าสนใจจังค่ะ
ตามอ่านไป ก็เห็นด้วยว่าเรื่องของวัฒนธรรม มันต่างกันจริงๆ
น้องหมาน่ารักขนาดนี้ ถ้าบ้านเราคงกอดฟัด กันยกใหญ่
แต่เพิ่งรู้ว่าทางตะวันออกกลางเค้าไม่ได้คิดเหมือนเรา
แอบเศร้าใจกับน้องวัวด้วยคนค่ะ เฮ้ออออ
จะรอตามชมต่อนะคะ :D

อ่านสนุกมากๆ เลยค่ะ ดีใจที่ได้อ่านรีวิวคุณ Freedom of Life อีก .. ไปเที่ยวช่วงคนกลับบ้านเยอะอย่างนี้ เหนื่อยแทนเลย ..
ป.ล. อ่านรีวิวนี้แล้วรู้สึกดีกับคนตุรกีจังค่ะ ^^

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆและภาพสวยๆ

ขอบคุณที่เข้ามาติดตามชมนะคะ คุณ ลุงหนวด ต้นอ้อ และก็คุณ Bule Whale

แหะ แหะ แบบว่า รีวิว สวิส เมืองบาเซล ยังไม่ได้เอาลงเลยค่ะ ข้ามไปตุรกีแล้วว

ตามไปได้ที่กระทู้ใหม่เลยนะคะ
Cappadocia Green Tour ค่ะ

ชอบมากๆ ค่ะ อยากไปเที่ยวตุรกีเลย รูปสวยจริงๆ ค่ะ

ตามมาชมครับ รีวิวได้ละเอียดดีจัง เป็นทริปที่ทรหดมาก 555