สิ้นสุดการเดินทาง เกือบหนึ่งเดือน ขาดไป  5 วัน กับการท่องเที่ยว และการเหยียบบ้านเกิดของป๊ะป๋าของน้องหยอย อิอิ ( จริง ๆ น้องหยอย ชื่อ น้องมาร์ค แต่แม่ชอบเรียกหยอย อิอิ )

มามะ เดี๋ยวหยอยพาไปเที่ยว  INDIA แบบ UNSEEN

เครื่องพร้อม ออกเดินทางด้วยสายการบินนี้ ลองดู ทริปนี้ยาวต้องประหยัด แม่บอกว่าอย่างนั้น แต่ผมว่าแม่ขี้เหนียว

น้องหยอย น่ารักมากเลย

ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว บ๊ะบายยยย

ตามหนุ่มน้อยไปด้วยนะคะ ตาหวานมาก

รอกระเป๋าแบบเบลอ ๆ ที่ไหนหว่า

เกิดปัญหาระหว่างการเดินทางนิดหน่อย เนื่องจาก รถที่มารับสนามบิน หม้อน้ำแตก ต้องเข้าอู่ซ่อม กว่าจะเสร็จ ก็สามทุ่มแล้ว ออกเดินทางจากเมืองมุมไบ ไปเมือง Sangli  ใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมง ระหว่างทางก็พักรถ พักคนขับ ข้างทาง ตอนนั้นเวลาประมาณตีสองกว่า ๆ

หลับกันหมด คนขับ คนนั่ง  แต่แม่ผมไม่หลับ เป็นนกฮูกเดินไป เดินมา ฮ่า ๆ ๆ ๆ

ประมาณตีสี่กว่า ร้านชา เปิด บรรดาสิงค์รถบรรทุก เด็กรถ ก็มารุมกันเลย อากาศหนาวมาก ประมาณ 12 องศา

มาถึงบ้าน พักผ่อนพอเป็นพิธี แม่ผมก็เริ่มเดินสำรวจพื้นที่ละแลกบ้าน โอ้ววววว

เนื่องจากช่วงที่มาเป็นช่วงใกล้  Diwali  ผู้คนเริ่มจับจ่ายซื้อของ ร้านค้าประดับโคมไฟสีสดใส

....

ผงทรายสี มีขายในตลาดทั่วไป ใช้วาดรูปบนพื้น รอดูต่อไป อิอิ

ร้านขายส่าหรี่

ร้านขายผัก ต้องบอกว่าคนที่นี่กินผักไม่ค่อยหลากหลาย ทุกร้านมีเหมือนกันหมด แต่สดมาก

แครอทเล็ก ๆ ผอม ๆ แต่หวานเชียว

เครื่องเทศมากมาย เรียงสวยงามเป็นระเบียบ

ร้านนี้ท่าทางจะขายดี กำไลเพียบ

พักการชมตลาดมาชมผลงานการวาดรูปด้วยผงทรายสี สวยงามมาก

...

......

เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่หยอยมาบ้านป๊ะป๋า เลยมีงานต้อนรับนิดหน่อย หยอยเลยเดินตรวจความเรียบร้อย

บรรดาลูกมือช่วยกันเตรียมของทำอาหาร

เหนื่อยนักพักดื่มชาก่อน

เชฟมือหนึ่ง (ไม่ได้มีมือเดียวนะค้าบบ ) เป็นคนปรุงอาหารเท่านั้น

อาหารว่าง มีขายทั่วไป น้องหยอยก็ไปปล้นขู่เขามาอีก

ต่อไปเราไปเที่ยวกันดีกว่า เราวางแผนกันไป  Kolhapur

ตามไปดูอินเดียแบบ Unseen ด้วยค่ะ

เมืองอะไรหรือคะ ^^

น้องหยอยน่ารักมากๆ โตขึ้นหล่อแน่ๆ ^^

หลังจาก หยอยตื่นก็ออกเดินทาง ระหว่างทางจะมีร้านผลไม้เป็นระยะ จากสวน

ข้างทางเป็นธรรมชาติที่สวยงามมากค่ะ

ติดตามด้วยคนค่ะ น้องหยอยน่ารัก

ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาล  Diwali ทุกสิ่งอย่าง คล้องมาลัยกันหมด แม้แต่แท่นเติมน้ำมัน  น้ำมันลิตรละ 73 รูปีค่ะ หรือประมาณ  51  บาท

...

ทำความรู้จักเมืองนี้แบบคร่าว ๆ นะคะ

Kolhapur  pronunciation (help·info) (Marathi: कोल्हापूर) is a city situated in the southwest corner of Maharashtra, India. The population of Kolhapur city was 5,49,283, as per the 2011 census.[2] Kolhapur also serves as the headquarters of the Kolhapur district. As is the case in most of the Maharashtra cities, the main language spoken in Kolhapur is Marathi. Kolhapur is situated on the banks of the river Panchganga and is the location of the Temple of Mahalakshmi, a Hindu goddess.

ที่มา http://en.wikipedia.org/wiki/Kolhapur

ถึงแล้ว ป้ายยินดีต้อนรับสู่เมือง Kolhapur

จุดหมายแรกของการเดินทางในวันนี้ คือ Panhala

Panhala (Marathi: पन्हाळा) is a city and a Hill station Municipal Council (3177 feet above sea level) 18 km northwest of Kolhapur, in Kolhapur district in the Indian state of Maharashtra. Panhala is the smallest city in Maharastra and being a Municipal Council the city is developing rapidly. The city sprawls in the Panhala fort commands a panoramic view of the valley below. The main historical attraction here is the Panhala fort. There are many places of interest, each with its share of haunting anecdotes.

ยานพาหนะที่ใช้กันส่วนมากคือมอเตอร์ไซด์

ระหว่างทางเราต้องแอบซ้ายให้พี่ใหญ่ฝูงนี้ผ่านไปด้วยความรวดเร็ว ....

กษัตริย์แห่งเมือง ผู้ทรงสร้างป้อมปราการอันยิ่งใหญ่เพื่อปกป้องชาวเมือง

ถึงแล้ว

Panhala fort was built between 1178 and 1209 CE, one of 15 forts (others including Bavda, Bhudargad, Satara, and Vishalgad) built by the Shilahara ruler Bhoja II. A copper plate found in Satara shows that Raja Bhoja held court at Panhala from 1191–1192 CE. About 1209–10, Bhoja Raja was defeated by Singhana (1209–1247), the most powerful of the Devgiri Yadavas, and the fort subsequently passed into the hands of the Yadavas. Apparently it was not well looked after and it passed through several local chiefs. In 1376 inscriptions record the settlement of Nabhapur to the south-east of the fort.[2]

It was an outpost of the Bahamanis of Bidar. Mahmud Gawan, an influential prime minister, encamped here during the rainy season of 1469. On the establishment of the Adil Shahi dynasty of Bijapur in 1489, Panhala came under Bijapur and was fortified extensively. They built the strong ramparts and gateways of the fort which, according to tradition, took a hundred years to build. Numerous inscriptions in the fort refer to the reign of Ibrahim Adil Shah, probably Ibrahim I (1534–1557).[3]

ซื้อตั๋วกับลุงก่อนจ้า

พร้อมยังค้าบบ เดี๋ยวผมพาไปดูด้านใน

จากทางเข้า จะต้องเดินลงไปด้านล่าง มีนักท่องเที่ยวชาวอินเดียเยอะเลยช่วงนี้ มากันเป็นกลุ่ม ส่วนมากเป็นหนุ่ม ๆ มากันเป็นกลุ่ม

ผนังข้างกำแพงปกคลุมด้วยมอสธรรมชาติ อากาศเย็นสบาย แม้ว่าตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่าแล้ว แต่เย็น ร่มรื่นเหมือนอากาศในตอนเช้ามาก ๆ

จุดชมวิว ที่มองเห็นทั่วเมือง สูง เสียว และ สวย

คำพูดแรกที่หยอยพูดคือ ..... ว้าววววววววว

ออกจากจุดนั้น ก็กลับขึ้นมา เพื่อเดินไปอีกจุด ซึ่งเป็นบริเวณคุกเก่า และจุดประหาร ระหว่างทางจะเห็นมอร์เตอร์ไซด์จอดยาวเป็นแนว

ร้านขายของว่างที่พบเห็นได้ทั่วไปในอินเดีย

หนุ่ม ๆ กลุ่มนี้ กรี้ดกร้าดกันมากมาย ไม่ใช่สาวแตก แต่วัยคะนอง และผองเพื่อน ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ

เราไม่ได้เข้าไปในส่วนของคุกเก่า เนื่องจาก หยอย แผลงฤิทธิ์ อาละวาด ฟาดงวง ฟาดงา เลยออกมาที่จุดประหารเลย

การประหารในยุคนั้นของที่นี่ ตามที่คนพื้นที่เล่าให้ฟัง คือ การถีบตกเขา

วิวด้านล่าง สวยงามอีกแล้ว

ออกจาก ป้อมปราการ เราก็ไปหาของว่างทานกัน  มีร้านมากมาย แต่ขายเหมือนกันหมด กินร้านไหนก็เหมือนกันเนอะ

จากนั้น ก็เดินทางสู่จุดหมายต่อไป นั่นคือ Mahalakshmi Temple

ทำความรู้จักกันก่อนคร่าว ๆ นะคะ

The Shri Mahalakshmi Temple of Kolhapur in Maharashtra, India, is one of the Shakti Peethas listed in various puranas of Hinduism. According to these writings, a Shakti Peetha is a place associated with Shakti, the goddess of power. The Kolhapur Shakti Peetha is of special religious significance being one of the six places where it is believed that one can either obtain salvation from desires or have them fulfilled. The temple takes its name from Mahalakshmi, the consort of Vishnu, and it is believed that the divine couple reside in the area.

The temple belongs architecturally to the Kannada Chalukya empire and may have been first built in circa 700 AD. Mounted on a stone platform, the image of the four armed and crowned goddess is made of gemstone and weighs about 40 kilograms

ก่อนเข้าต้องฝากรองเท้าก่อนนะคะ ใครไม่กลัวหาย ก็ถอดไว้ด้านนอก ให้กลัวหาย ป้าเขามีบริการ ค่าฝากไม่แพงค่ะ หรือถ้าให้ดี แนะนำว่าไม่ต้องใส่รองเท้าไป ค่อยไปหารองเท้าใส่กลับเอาทีหลัง  อ่ะ ๆ ล้อเล่นจ้า

ด้านใน

นอกจากองค์มหาลักษมีแล้ว ยังมีเทพองค์อื่น ๆ ให้สักการะด้วยค่ะ

..

ในส่วนขององค์มหาลักษมี เข้าไม่ถึงจริง ๆ ค่ะ ขอยอมแพ้ เบียดไม่ไหว

.........

.

ร้านเช่าองค์ลักษมี

สวยงาม

ศัทธาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจชาวฮินดู

ออกมาด้านนอก ก็เป็นร้านค้า  ที่เมืองนี้ มีชื่อเสียงเรื่องรองเท้าพื้นเมืองมาก

ร้านน้ำชา มีทั่วทุกทีในอินเดีย

นักช้อปตัวน้อย ชี้โบ้ชี้เบ้ เลือกวุ่นวาย คนขายปวดหัว

เพื่อเป็นการตอบแทน หยอยบอก พี่บัง เดี๋ยวหยอยช่วยเรียกลูกค้าให้  แต่ดูหน้าลูกค้าเหมือนเพลีย ๆ

ว่าแล้วก็สอยเกิบกันคนละคู่ สองคู่

สิ้นสุด การเดินทางใน Kolhapur เท่านี้ จุดหมายต่อไปคือ Bijapur  เดี๋ยวมาต่อนะคะ

ตามไปเที่ยว Unseen India ด้วยครับ น้องหยอยรูปหล่อทีเดียว

ไปเที่ยวด้วยคนครับบบ

ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ ^^

กลับจาก Kolhapur มา Sangli แม้จะเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่ก็มีร้านกาแฟติดแอร์บรรยากาศแบบบ้านเราให้นั่งจิบ แอร์เย็น ๆ เหมือนกันนะคะ ฮ่า ๆ ๆ

ห้างใกล้บ้าน อันนี้ใหญ่สุดละในย่านนี้

คนมาซื้อของเหมือนเขาแจกฟรี ฮ่า  ๆ ๆ ห้างนี้เปิดแอร์เป็นเวลา คือ เปิดบ้าง ไม่เปิดบ้าง ใช้พัดลมเพดานเอาส่วนมาก ฮ่า ๆ ๆ ๆ

ระแวกบ้านใกล้กับห้าง เลยเดินไปกลับได้ วัวเทียมเกวียน มีใช้กันทั่วไปในเมืองนี้

สัตว์ประจำท้องถิ่น เป็นสัตว์จรจัดอีกประเภทหนึ่งของเมืองนี้คือ ลา เยอะมาก ไปไหนก็เจอ ฮ่า ๆ ๆ ๆ หน้าตาน่ารักดี

ไม่ค่อยไดเห็นรีวิวอินเดีย
ขอบพระคุณที่พาเที่ยว

จากนั้นเราก็แผนการเดินทางไปเมือง Belgaum ซึ่งอยู่ที่รัฐ Karnataka เพื่อไปร่วมงานแต่งงานของน้องชายพี่สะใภ้ แต่เราวางแผนการเดินทางโดยแวะเที่ยวเมือง Bijapur กันก่อน ออกเดินทางแต่เช้า แวะกินอาหารเช้ากันที่ร้านนี้ ซึ่งเป็นร้านที่ใหญ่ที่สุด และดีที่สุดในย่านนี้

บ้านเมืองโครงสร้างบ้านเรือนส่วนมากเป็นแบบนี้ แข็งแรงทนทานมาก

Bijapur (Kannada: ವಿಜಾಪುರ Vijapura )Urdu:بیجاپور city is the district headquarters of Bijapur District of Karnataka state. Bijapur city is well known for its historical monuments of architectural importance built during the rule of Adil Shahi dynasty. Bijapur is located 530 km northwest of Bangalore and about 550 km from Mumbai.and 384 km from Hyderabad.

Bijapur is rich in historical attractions, mainly related to Islamic architecture.

เธอไม่ได้มาขอทานเฉย ๆ เธอมาอวยพรให้ด้วย

ระหว่างรอป๊ะป๋าจ่ายตังส์ค่าอาหาร หยอยก็เนียนนั่งมอร์เตอร์ไซด์ของใครก็ไม่รู้ เพื่อให้เข้ากับเสื้อที่ใส่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ อินเดียไม่ค่อยมีฮาร์เลย์ มีแต่ ฮีโร่ ฮอนด้า จ้า ฮ่า ๆ ๆ

เนื่องจากเป็นหลายชายคนเดียว ลุง ๆ ตามใจได้โล่ห์ ถ้าอยู่เมืองไทย โดนแม่เอากิ่งมะยมฟาดแน่ ๆ แม่โหดมาก ๆ

ระหว่างทางผ่านทุ่งนา มาเห็นฝูงพั้งท์ เอร้ยยย ฝูงแพะ

และแล้วเราก็มาถึง


Ibrahim Roza built in 16th century, it is one of the most brilliant designs of Islamic architecture.

Here there are two buildings on a common platform, surrounded by beautiful gardens on three sides. These buildings have perfect domes at the top with crescent moons, with symmetrical minarets at the four corners as can be seen from the images above. The huge doorways leads one into cool high-ceiling chambers. Between the two buildings is the place for water pool with fountains.

The building on the left is the tomb of ruler of Bijapur, Ibrahim Adil Shah II and his family. One can see inside this the tombs of he king, his queen, his daughter, two sons and his mother. It has minarets that rise to a height of 24 meters and are considered the inspiration for the minarets of the Taj Mahal.

The other building on the platform is the mosque.

ความยิ่งใหญ่อลังกาล

ประตูเข้าด้านใน

ภายใน

พื้นหิน ต้องถอดรองเท้าก่อนเข้าไป

ด้านล่างของวิหาร

มาเกาะกระทู้ตามดูจ้าา..

ภายในชั้นล่าง

หยอยสนุกสนานมากกับการวิ่ง พื้นที่กว้าง ๆ

เข้าไปในวิหารกันเถอะ

ภายในเป็นหลุมศพของผู้ครองแคว้นและครอบครัว

ประตูอีกด้าน

อุ้ย ๆ นกแก้ว

บรรดานักท่องเที่ยว

อีกมุมนึง

หยอยนำทางต่อ

มันเป็นความมหัศจรรย์ของงานการออกแบบก่อสร้างโดยแท้จริง

ด้านนอกมีน้ำอ้อยสด ๆ คั้นกันเห็น ๆ ใครใคร่ดื่มก็ซื้อกันไป

จากนั้นเราก็เดินทางกันต่อ ไปที่

Malik-e-Maidan (The Monarch of the Plains) the largest medieval cannon in the world. Being 4 m long, 1,5 m in diameter and weighing 55 tons, this gun was brought back from Ahmadnagar in the 17th century as a trophy of war by 400 oxen, 10 elephants and tens of men. It was placed on the Sherza Burj (Lion Gate) on a platform especially built for it

มาถึงก็ขึ้นบันไดกันเลย

ด้านบน

มองเข้าไปด้านใน

สถานที่สะอาดมาก

..

ปืนใหญ่

ต้องใช้พลังหมาศาลในการลำเลียงมาไว้ที่นี่

วิวโดยรอบ

วิถีชีวิตชาวเมือง กำลังใส่เกือกวัวกันอยู่

สถานที่ต่อไป คือ  Taj Bawadi (tank)

สระน้ำของภริยากษัตริย์ Ibrahim adil shah II

สระมรกต  555  เขียวปี๋

หยอยอยากเล่นน้ำไหมลูก

ลุงเฝ้าสระ

ข้อความจากคัมภีร์อัลกรุอ่าน

อย่างที่เห็นชาวเมืองอินเดีย ว่าจะเป็นหญิง หรือชายยังคงนิยมแต่งตัวด้วยชุดประจำถิ่น (ประจำชาติ)

บริเวณในพื้นที่นี่ ก็มีรถม้าบริการด้วย

ชาวเมืองส่วนใหญ่เป็นกสิกร ทำสวน ทำไร่ บ้างก็ขายผลิตผลของตัวเอง

เด็ก ๆ ก็เล่นสนุกตามประสา

เด็กเล็ก ๆ

คุณพี่ไกด์ของเรา

เสร็จจากอาหารเที่ยง ก็มายืนดูชาวเมืองบนถนนกัน

...

บังเอิญไปเจอะกับกลุ่มนี้เข้าให้

ซูม ซูม

Jami Masjid   is the largest and oldest mosque in the Deccan. It is at 1200 yards to the east of the citadel. Ali Adil Shah I, after his triumphant victory over Vijayanagara built this mosque. It is a mosque, rectangle in shape, about 400 feet (120 m) from east to west and 280 feet (85 m) from north to south. The main entrance is from the east side and there is a pavilion ascribed to Aurangzeb at the entrance. Including the entire big open court spread between two wings, the mosque occupies an area of 116,300 square feet (10,800 m2) and unmatched by any building in Bijapur. The columns in the main building divide the floor into 45 equal squares. The most beautiful feature is the dome of this building which is highly proportionate. The mihrab here is gorgeously painted.

เงียบ สงบ สมเป็นสถานที่ในการทำละหมาด สักการะต่อพระเจ้า

ด้านในบริเวณในส่วนพื้นที่สำหรับทำการละหมาด

หยอยส่งภาษา บอกว่าขี้เกียจเดิน พี่ไกด์ก็ใจดีอุ้มให้

อิอิ

ตารางเวลาในการทำละหมาด

สถานที่ชำระร่างกายก่อนการทำละหมาด ในอดีตเป็นน้ำที่มาจากบ่อกลางไหลออกมาตามท่อ ปัจจุบัน ต่อก๊อก แต่ยังใช้โครงเดิม

ต๊ะเอ๋ เจอแมวภาระตะ มีหนวด ผมแสกกลาง

จากนั้นเราก็เดินทางกันต่อ ที่ต่อไปถือเป็นไฮไลท์ของเมืองนี้เลยก็ว่าได้

คนล้านแปดอีกแล้ว ฮ่า ๆ ๆ

แนะนำสถานที่กันก่อน

เอาหล่ะ ได้ข้อมูลแล้ว เราก็เข้าไปกันเลย

อยากให้มีเสียงรัวกลองจังเลย มันยิ่งใหญ่ มันดูแกรนด์มาก

ใช้ภาพบรรยายตัวเอง

..............

ด้านข้างเป็นมัสยิด

....................

ภายในอาคารแรกจัดแสดงเป็นพิพิธภัณฑ์แต่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป ออกจากอาคารแรก เข้าไปด้านใน เป็นไฮไลท์ของสถานที่

เข้าไปกันเถอะ

ถอดรองเท้ากันก่อนจ้า

ภายในโถงไม่มีอะไร เราต้องขึ้นด้านบน โดยบันไดด้านข้างตึก แบ่งเป็นทั้งหมด  7  ชั้น โดยแต่ละชั้น จะมีจุดพักเป็นชั้น ๆ แต่ทางขึ้นบันได แคบ มืด ชัน และขั้นบันไดกว้างมาก ทำให้เราพอเดาได้ว่า คนในยุคนั้นตัวใหญ่มาก

เบียดเสียดกันเข้าไป

มาถึงชั้นบนสุด เล่นเอาพูดภาษาอินเดียได้กันเลยทีเดียว

รับอากาศบริสุทธิ์กันก่อน

ด้านบน เมื่อเราเปล่งเสียงออกมา เสียงจะดังกังวาน  10-12  ครั้ง ฉะนั้น ผู้คนที่นี่แต่ละคนก็เล่นกัน มันส์สุด ๆ ฟังไม่เป็นภาษา มีแต่เสียงกรี้ด พอรวม ๆ กัน มันหลอนพิลึก ฮ่า ๆ ๆ ๆ

มองลงมาด้านล่าง  สูง และ เสียวอีกแล้ว

สนุก และเหนื่อย จากนั้นเราก็เดินทางกันต่อไปยังเมือง Belgaum

ไปเที่ยวด้วยคนนะคะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

ขอแตกเป็นภาคสองนะคะ เรื่องมันยาวจริง ๆ อิอิ

น้องน่ารักมากๆค่ะ

ชอบค่ะ    คุณแม่สวย ลูกชายหล่อ :)

หยอยน่าร้ากกกกกกมากๆค่ะ

ขอไปเที่ยวด้วยคนนะคะ น้องน่ารักมากค่ะ

เป็นการเที่ยวที่น่ารักมากเลยครับ

เยี่ยมมาก  เหมือนได้ไปด้วยเลย

ประเทศอินเดีย สำหรับเรา ขอแค่เกาะส่าหรี่ป้าน่าไปก็พอแล้ว

พี่น่า รูปสวยมาก ๆ เลยพี่  เค้าอยากไป ๆ

พ่อหล่อ แม่สวย ลูกน่ารัก ครอบครัวสุขสันต์หรรษา ^^