“สวัสดีครับ” ไม่ได้เข้ามาเล่นประจำที่ห้อง “บลูแพลนเน็ท” ​มานานพอสมควร เนื่องจากมีภารกิจส่วนตัวที่ค่อนข้างวุ่นวาย หลังจากเว้นวรรคทางการโพสกระทู้ไปสองปีเศษเริ่มรู้สึกคิดถึงและเกิดอาการคันมือ จึงกลับมาพร้อมเปลี่ยนชื่อเป็นน้องใหม่ของห้องนี้อีกรอบ (แอบหวังลึกๆ ว่าคงจะมีใครจำผมได้บ้าง) และนี่ก็เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกในรอบสามปีของผม ไม่อยากบอกว่าตื่นเต้นมากครับ

สำหรับกระทู้เปิดตัวในชื่อล็อคอินใหม่ที่ตอนแรกตั้งใจวางแผงออนไลน์ตั้งแต่ปลายเดือนก่อน แต่เผอิญว่าติดน้ำท่วมจึงดีเลย์มาสายสักเล็กน้อย ขอพาไปเที่ยวเมืองปราณบุรีศูนย์รวมรีสอร์ทระดับแนวหน้าชั้นนำมากมาย เป้าหมายอยู่ที่ “Evason Hua Hin” -- http://www.sixsenses.com/evason-hua-hin -- ซึ่งผมเคยมาฮันนีมูนภายหลังจากการสละโสดเมื่อประมาณเจ็ดปีก่อน รอบที่แล้วจัดเต็มพัก “Pool Villa” เพราะได้รับแรงบันดาลใจมาจากรูปถ่าย “pre-wedding” ที่เคยเห็น (พอดีตอนคู่ผมไปถ่ายที่กรุงเทพร้านเขาเอารูปคู่บ่าวสาวถ่ายภาพสัญจรที่เอวาซอนก่อนหน้ามาให้ดูเป็นตัวอย่าง) แล้วเผอิญว่าช่วงนั้นมาช่าก็ไปถ่ายแบบห้องเดียวกันนี้ลงนิตยสารด้วยพอดี ก็เลยกะว่าฮันนีมูนอย่างเป็นทางการหลังแต่งต้องที่นี่เท่านั้น แต่รอบนี้พวกเราพกเจ้าตัวน้อยสมาชิกใหม่ของครอบครัวมาด้วย จึงขอจัดเบาพักห้อง “Evason Room” ธรรมดาไปก่อนแล้วกัน ตอนวางแผนจองโรงแรมเห็นเรทพิเศษอันเป็นที่ฮือฮาในห้องนี้เมื่อต้นปีที่ผ่านมาจากเว็บ “Jetsetter” -- http://www.jetsetter.com -- ที่โปรโมชั่นราคาห้องพักเริ่มต้น “$60” พอหักกับเครดิตเงินสำหรับผู้ลงทะเบียนแรกเข้่าอีก “25$” แล้วจะเหลือเพียง “35$” ถูกจนไม่อยากจะเชื่อว่าสามารถพักได้ที่เอวาซอนรวมอาหารเช้าครับ จำได้ว่าตอนนั้นคนแห่ไปจองจนเว็บต้องเปลี่ยนเงื่อนไขสำหรับคนมาทีหลังให้จองอย่างน้อยสามคืนขึ้นไป แล้วก็เดือนที่ผมจะไป (มีนาคม) ก็ยังเป็นเรทช่วงไฮซึ่งยังเป็นฤดูท่องเที่ยวของฝรั่ง ค่าห้องก็จะบวกไปอีกเป็น “80$” โดยผมเป็นหนึ่งในผู้ที่มาจองสายก็เลยไม่ได้จองเหมือนชาวบ้านเขา แต่โชคยังดีนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนทำงานอยู่ในเครือ “Six Senses” ก็เลยจองได้ในราคาพิเศษ งานนี้ผมต้องขอบคุณเพื่อน “S.P.” ที่ช่วยจองในเรท “Family+Friend” ทำให้สบายกระเป๋าไปพอสมควรครับ

ช่วงที่ผมเดินทางตอนนั้นก็ประมาณปลายเดือนมีนาคมกำลังจะย่างเข้าเดือนเมษายน ว่าไปแล้วก็คงเป็นต้นหน้าร้อนพอดี ตั้งใจเต็มที่ว่าจะพาเจ้าลูกชายวัยสองขวบมาเล่นน้ำทะเลครั้งแรก แต่ก็มีอันต้องแห้วไปตามระเบียบเพราะความแปรปรวนของอากาศ ที่ช่วงนั้นพายุเข้าแล้วก็ฝนตกหนัก ลมแรงแถมเย็นอีกต่างหาก (อุณหภูมิต่ำกว่า 20 องศา) จนเหมือนย้อนกลับไปหน้าหนาวอีกรอบตอนย่างเข้าสู่เดือนเมษายนที่ตามปกติมันควรจะร้อนตับแตกด้วยซ้ำไป ดังนั้นทริปออกทะเลรอบนี้จึงดูไม่ค่อยเหมือนซัมเมอร์สักเท่าไหร่

หลังจากเกริ่นแนะนำตัวไปพอสมควร ขออนุญาตตัดภาพมาที่ห้องพักกันเลยดีกว่าครับ ก่อนที่ห้องจะรกต้องรีบจัดการถ่ายรูปห้องน้ำเป็นอันดับแรก เพราะมีคนรอคิวอยู่ด้านหลัง เจ็ดปีผ่านไปรู้สึกว่าผ่านการใช้งานมาพอสมควรทีเดียว สภาพดูไม่สดเหมือนตอนครั้งที่มาพักรอบก่อน ซึ่งสัมผัสได้ถึงความใหม่เนื่องจากโรงแรมพึ่งเปิดได้ไม่นานนัก ยังก็ตามผมว่าบรรยากาศโดยรวมก็ยังโอเคครับ อ่างล้างหน้าแสนโปรดของผมหรือสบู่ที่ใช้ในห้องน้ำก็เหมือนเดิม ส่วนตัวผมชอบกลิ่นหอมแนวนี้อยู่แล้ว แต่ครั้งก่อนพักห้องแพงก็เลยเลือกกลิ่นได้ว่าจะเอาอันไหน รอบนี้ทางรีสอร์ทจัดมาไฟท์บังคับแต่ก็ยังหอมถูกใจเหมือนเคย

พอเข้าห้องน้ำเสร็จนึกขึ้นได้ว่า “ไม่มีสายชำระ” ซึ่งตรงนี้ผมไม่ค่อยโดนเท่าไหร่แต่ไม่ถึงขั้นดราม่า และคิดว่าหลายคนก็คงคิดเหมือนกัน เพราะเห็นบ่นกันบ่อยครั้งเวลารีวิวโรงแรมที่ไม่มีสายชำระ ถ้าเปรียบไปก็เหมือนกับเวลากินกุ้งเผาแล้วขาดน้ำจิ้มสามรสจะอร่อยได้ยังไง (อะไรทำนองนั้น)

มาถึงส่วนที่เป็นห้องนอน บนเตียงก็จะมี “welcome message” วางอยู่ใต้ที่ทับกระดาษรูปต้นมะพร้าวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของรีสอร์ทแห่งนี้ อย่างที่บอกไปว่าผมพัก “Evason Room” ซึ่งจัดว่าเป็นห้องราคาเริ่มต้นของรีสอร์ท สำหรับห้องก็ไม่กว้างนักแต่ก็จัดว่าเหลือเฟืออยู่สบายกำลังดีทีเดียว เตียงที่นี่จะมีมุ้งให้ด้วยครับ ผมชอบเป็นการส่วนตัวตั้งแต่สมัยที่มาพักครั้งก่อนแล้ว นอกจากดูสวยงามก็ยังสามารถใช้กันยุงได้อีก ดังนั้นใครที่มากับเด็กเล็กหายห่วงเรื่องยุงกัดได้เลยนะครับ

จากส่วนห้องนอนก็สามารถมองทะลุถึงห้องน้ำได้เลย ซึ่งโรงแรมสมัยนี้ส่วนใหญ่ก็นิยมกัน มีหน้าต่างฝ้าเลื่อนเปิดหรือปิดพอเซ็กซี่ (บางห้องเป็นกระจกใสกั้นไว้) ถ้ามากับคนไม่คุ้นเคยก็มีผ้าม่านเลื่อนลงมาบังอีกชั้นนึงครับ แต่ถ้าอยู่กับคนรู้ใจก็เปิดโชว์กันได้ตามสบาย

สำหรับห้องนี้ก็พักได้สามคนสบาย เพราะนอกจากเตียงใหญ่แล้วก็จะมี “daybed” อยู่ภายในห้อง ซึ่งจะเห็นขอบเตียงแอบโผล่มามุมล่างซ้ายเล็กน้อย อย่างกรณีของผมแจ้งไปว่ามีเด็กตัวเล็กมาด้วยอีกคน ทางรีสอร์ทเลยจัดการปูเตียงให้เสร็จสรรพ จัดการยัดหมอนอิงใบยักษ์สำหรับนอนเล่นตอนกลางวันไว้ใต้เตียงใหญ่ (อย่างที่เห็นในรูปครับ) ถ้าผมรู้ก่อนคงบอกว่าไม่ต้องปูเตียงให้ก็ได้ เพราะยังไงก็จัดการเอาตัวน้อยไปนอนตรงกลางระหว่างผมกับแฟนอยู่ดี แบบว่าชอบแบบไม่ปูเตียงเวลาถ่ายรูปมาจะดูสวยกว่า

เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่เราเดินทางไกลพร้อมกับเจ้าตัวน้อยจึงไม่ได้รีบเร่งอะไรนัก ออกจากกรุงเทพค่อนข้างสาย กว่าจะมาถึงที่พักก็บ่ายแก่เต็มที พอสำรวจห้องพักเสร็จก็เกือบหกโมงได้เวลากินข้าวกันพอดี พวกเราสามหน่อตั้งใจว่าจะกินมื้อแรกที่รีสอร์ทเลยดีกว่า เพราะไม่คุ้นเคยกับร้านอาหารแถวนั้น ขี้เกียจเสียเวลางมหาทางตอนกลางคืน ถึงแม้จะได้จดโพยร้านเด็ดมาจากชาวเว็บบ้างแล้วก็ตาม ว่าแล้วก็เข็นรถพาลูกชายวัยสองขวบฝ่าสายลมหนาวและความมืดไปยังห้องอาหาร

สำหรับคืนแรกที่เราไปพัก ร้านอาหารที่ให้บริการอาหารไทย “เคียงสระ (Kieng Sah)” หรือ “The Pool” ไม่เปิดให้บริการครับ ส่วนที่เหลืออย่าง “The Bar” กับ “The Beach” จึงมีแต่อาหารฝรั่งที่ไม่ค่อยถูกปากลูกผมสักเท่าไหร่ เนื่องจากยังทานอะไรมากไม่ได้นอกจากข้าวผัด ที่สำคัญร้านอาหารก็ค่อนข้างมืดไปหน่อย ถ้าไปนั่งกินคาดว่าแขกที่มาพักคงได้วงแตกกันหมด เพราะช่วงนี้เจ้าตัวแสบกำลังอยู่ในช่วงกลัวความมืดพอดี มีหวังเอะอะโวยวายร้องไห้ทำลายบรรยากาศแน่นอน ว่าแล้วก็ได้ข้ามโซนลองดูฝั่ง “Six Senses” กัน โดยมีพนักงานใจดีเดินพาไปส่งถึงที่เลยทีเดียว ระหว่างทางค่อนข้างไกลพอสมควร ถ้าไม่ห่วงลูกคงแวะได้แวะจอดถ่ายรูปชุดใหญ่ชัวร์ (ฟันเฟิร์ม) สองข้างก็จะมีต้นมะพร้าวตลอดแนวทางเดินสวยมาก พอเดินถึงที่หมายร้านอาหาร “The Living Room” ก็มืดไม่แพ้กัน สุดท้ายจึงตัดสินใจเรียกรถมารับไปส่งที่ห้องดีที่สุด คนที่เดินทางพร้อมลูกเล็กคงพอเข้าใจว่าใครใหญ่สุด ว่าแล้วก็สั่งอาหารมากินที่ห้องเลยครับ

ของลูกก็จัดข้าวผัดมาตามฟอร์ม แฟนผมสั่ง “มักกะโรนีอบชีส​(Four Cheese Macaroni)” ซึ่งเสิร์ฟพร้อมกับ “Parma Ham, Mesclun Salad with Vinaigrette” สุดอร่อย พวกเราลงความเห็นว่าตัว “Parma Ham” เวิร์คมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหิวและเหนื่อยจัดรึเปล่า พออะไรตกถึงท้องก็อร่อยเลิศไปเสียหมด แอบสงสารลูกที่กว่าจะได้กินมื้อค่ำก็สองทุ่มกว่าแล้ว ยังดีที่ได้ทานนมรองท้องตอนช่วงเย็นไปก่อน

มาถึงจานของผม “สเต็กเนื้อสไลด์ (Steak Out)” ซึ่งตอนสั่งคาดว่าหิวจนตาลาย ไม่ทันอ่านคำบรรยาย “Sliced Aussie Beef Sandwich, Cheese, Potato Wedges” ให้ชัดเจนก่อน จึงไม่คิดว่าจะออกมาเป็นแซนวิชแบบนี้ ตอนแรกนึกว่าพ่อครัวทำอาหารมาผิด เพราะตั้งใจว่าจะกินสเต็กให้หายหิว ยังดีที่กินไปก็อร่อยโอเคทีเดียวไม่ผิดหวังเท่าไหร่ครับ ทานมันฝรั่งแล้วก็ข้าวผัดที่เหลือจากลูกก็อิ่มพอดี จากที่เห็นดูเหมือนน้อยไปนิด ถ้าสั่งเพิ่มมีหวังไม่ไหวจะเคลียร์แน่

พอกินข้าวเสร็จก็ต้องพยายามหลอกล่อลูกพอสมควรกว่าจะเอานอนได้ (มีอารมณ์งอแงให้วุ่นวายกันเล็กน้อย) เพราะห้องนอนที่นี่ไฟไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่นัก เหมาะสำหรับคู่ฮันนีมูนเสียมากกว่า ดังนั้นถ้าลูกใครยังเล็กและไม่ชอบนอนไฟสลัวๆ ก็ไม่ค่อยแนะนำเท่าไหร่นะครับ

หลังจากเมื่อวานเหน็ดเหนื่อยกันพอสมควรจากการเดินทาง เช้านี้ก็เลยปล่อยลูกตื่นสายเต็มที่ กว่าจะมาถึงร้านอาหารเกือบเก้าโมง แต่แขกก็ยังเต็มห้องอาหารกันอยู่เลย คาดว่าเห็นอาหารที่เตรียมไว้ตามซุ้มน่าทานจนไม่อยากลุกไปไหน ความเห็นส่วนตัวตั้งแต่เคยพักตามรีสอร์ทหลายแห่ง ผมว่าบุฟเฟ่ต์อาหารเช้าของเอวาซอนไม่แพ้ใครเลยครับ จัดหนักเต็มอิ่มทุกซุ้มจนเลือกไม่ถูกว่าจะไปมุงอันไหนก่อนดี บอกตามตรงว่าถ้าพักคืนเดียวคงไล่ทานได้ไม่ครบเป็นแน่แท้

อันแรกที่ผมพามาชมก็เป็น “ซุ้มตระกูลไข่ (Egg Station)” ซึ่งมีทุกอย่างตามเมนูไข่สากลจะหาได้ อย่างในรูปก็จะเป็นไข่ต้มครับ วางไว้บนกระบอกไม้ไผ่ได้อย่างน่าทาน โดยเขาจะแยกใส่จานไว้ให้แขกหยิบไปว่าจะเป็นไข่ต้มสุก (Hard-Boiled Egg) ไข่ลวกปานกลางที่ไข่ขาวสุกแต่ไข่แดงข้างในดิบ (Medium-Boiled Egg) หรือไข่ลวก (Soft-Boiled Egg) ที่เหมาะไปหย่อนในข้าวต้ม จัดครบตามความต้องการของแขกที่มาพัก

สำหรับเมนูทำสดที่สถานีไข่ก็จะมี “ไข่กวน (Scrambled Egg)” จานโปรดของผม “ไข่เจียวฝรั่ง (Omelette)” ที่ผมสั่งในวันทีสองสามารถเลือกใส่แฮม เบค่อน ชีส เห็ด และผักหลากชนิดตามที่เราบอก หรือ “ไข่ดาว​(Fried Egg)” สำหรับผู้ชอบสูงสุดคืนสู่สามัญ สั่งดิบสุกแค่ไหนตามใจชอบ

แล้วก็มาถึงซุ้มที่ผมภูมิใจนำเสนอที่สุด นั่นก็คือ ซุ้มน้ำผลไม้หลากสีหลากชนิดนั่นเอง ผมชอบตรงที่ว่าเขาจะเทน้ำแข็งนำมาอัดใส่ถังไว้จนเต็มแล้วก็เอาน้ำผลไม้ต่างๆ มาฝังไว้ ทำให้น้ำผลไม้เย็นเจี๊ยบและดูน่าทานมาก ลองดูในรูปจะสัมผัสได้ถึงความเย็นฉ่ำจากไอน้ำที่เกาะข้างขวด (พูดแล้วเปรี้ยวปากอย่างแรง) เสียดายที่ผมมาสายไปหน่อยจนใกล้ได้เวลาร้านอาหารปิด น้ำแข็งที่แช่ไว้จึงละลายกลายเป็นน้ำไปเกือบหมดแล้ว มาทุกครั้งก็จะจัดการชิมให้ครบทุกรสเลย เดินมาเติมหลายรอบจนแอบเขินพนักงานเหมือนกัน ทำไงได้ล่ะครับ น้ำผลไม้ของเขานี่ดีจริงๆ มีตั้งแต่น้ำส้ม ฝรั่ง แอปเปิล สับปะรด มะเขือเทศ แครอท หรือแม้กระทั่งชามะนาวที่แช่ไว้จนเย็นชื่นใจ

ถัดมาเป็นซุ้มพวกเบเกอรี่ บอกตามตรงว่าวันนี้เก็บซุ้มนี้เกือบไม่ไหว เหมือนแรงตกกว่าสมัยก่อนไปพอสมควรตามวัย ตักไปชิมกว่าจะเก็บหมดจานไม่ให้เสียของก็ใช้เวลาพอควร (จะใช้เทคนิคซ่อนอาหารที่ทานไม่ไหวไว้ใต้ผักหรือกระดาษเช็ดปากเพื่อให้พนักงานเก็บจานไปเหมือนเวลากินหมูกระทะบุฟเฟ่ต์ก็เกรงใจ) ที่เห็นในรูปแค่ส่วนน้อยเท่านั้นเอง ลองดูตามป้ายว่ามีอะไรบ้างนะครับ ให้บรรยายทั้งหมดก็จำไม่ไหวเหมือนกันเพราะผ่านมาหลายเดือนแล้ว

ถอยออกมาดูจะเห็นว่าด้านหลังก็จะมีเบเกอรี่อีกเพียบนะครับ พวกขนมปังนี่เอามาทาเนยกินกับแยมนี่ก็อร่อยไม่แพ้กัน เพราะแยมที่นี่เขาจะทำเองและค่อนข้างสดอร่อย มารอบที่แล้วผมซื้อจากร้านขายของที่ระลึกกลับไปฝากคนที่บ้านด้วยครับ ตอนนั้นผมถอยแบบที่เป็นกระปุกเล็กที่เขาจัดเป็นชุดสามรสแพ็คใส่กล่องอย่างดี

ตามซุ้มทั้งหลายของเอวาซอน ผมค่อนข้างชอบกับการที่ประยุกต์วัสดุธรรมชาติอย่างกะลามะพร้าวมาทำโคมไฟ แล้วก็ใช้พวกไม้ไผ่และวัสดุจากไม้มาตกแต่งเป็นซุ้ม แบบว่าให้ความรู้สึกธรรมชาติปนดิบดีครับ

ย้อนกลับไปที่ซุ้มไข่กันอีกรอบครับ ตรงนี้็จะมีทั้งไส้กรอกไก่และหมูให้เลือก รวมถึงเบค่อนแสนกรอบและมะเขือเทศย่างของโปรดผมอีกด้วย จะกินทั้งทีผมก็เลือกอย่างละนิดหน่อยแต่ให้ครบทุกอย่างจะได้ชิมอย่างทั่วถึง ตักไปไม่ค่อยน่าทานเหมือนจานของแฟนผม แบบว่าขอเน้นปริมาณอย่างเดียว

มื้อเที่ยงพวกเราจะออกไปเปลี่ยนบรรยากาศนอกโรงแรมตามที่ได้วางแผนเอาไว้ ก่อนมาเที่ยวก็ได้สอบถามลายแทงจากคนรู้จัก รวมถึงลองเสิร์ชจากกระทู้เก่าในพันทิปด้วย หลังจากที่ขับวนดูจนทั่วก็ตัดสินใจจบที่ “O.X. Seafood” เนื่องจากดูทำเลแล้วมีห้องแอร์ซึ่งผมตั้งใจใช้เป็นที่หลบลมหนาวให้กับลูก ตัวร้านอยู่ไม่ไกลที่พักเลยครับ จากเอวาซอนก็ขับรถเลียบทะเลมาตรงปากน้ำปราณไม่ถึงห้านาที นอกจากนั้นยังเคยได้ยินชื่อร้านมาหลายทีแล้ว งานนี้จึงไม่ลังเลแม้แต่น้อย

จานแรกที่เราสั่งก็​“หอยเชลล์เผาเนย” ออกมาน่ากินเหมือนในรูป ทันทีที่เอามาเสิร์ฟผมแทบจะไม่อยากถ่ายรูปเก็บไว้เลย เพราะกลิ่นหอมยั่วยวนสุดๆ แต่วิญญาณตากล้องอย่างผมก็เลยต้องกลั้นใจกลืนน้ำลายรีบเก็บภาพก่อนที่จะคว้าหอยแสนอร่อยนี้เข้าปาก ส่วนจานถัดมาก็เป็นอาหารแนะนำเช่นเคย “ปลากระพงทอดราดน้ำปลา” สำหรับเจ้าตัวน้อยก็จัดข้าวผัดตามฟอร์ม แล้วก็สั่ง “ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ” ให้ไว้ซด (สองอย่างหลังนี่ตัดกำลังผมชัดๆ) แต่ทุกจานอร่อยหมดเลยไม่ผิดหวัง แถมราคาก็กำลังดีไม่แพงจนเกินไปด้วย เสียอย่างเดียวพอมีลูกแล้วสั่งอาหารได้ไม่เต็มพิกัด ดูในเมนูมีอะไรอยากทานอีกเยอะเลยแต่โซ้ยต่อไม่ไหวแล้วครับ

พอทานข้าวเสร็จผมก็ขับรถเล่น กะว่าจะไปวนดูรีสอร์ทแถวนั้นว่ามีที่ไหนเปิดใหม่บ้าง แอบชอบ “วิลล่า มาร็อค (Villa Maroc Resort)” -- http://www.villamarocresort.com -- ก็ขับผ่านเก็บไว้ในใจสำหรับมาพักรอบหน้าแล้วกัน เป้าหมายผมอยู่ที่ “la a natu” -- http://www.laanatu.com -- อ่านว่า “ลา เอ นาตู” เป็นทีพักสไตล์​“Bed & Bakery” ซึ่งได้รู้จักหลายปีก่อนผ่านทางละครทีวี “ใจร้าว” ที่พี่เคนแสดงกับน้องแอ๊ฟ เรื่องนี้อาจเก่าไปหน่อยเพราะตั้งแต่มีลูก ผมถูกตัดจากโลกภายนอกไม่ได้ดูละครเลยครับ ชีวิตยุ่งเหยิงมากกว่าเดิมสองหมื่นสามแสนหกร้อยเท่า แต่ตอนนี้เริ่มเข้าที่ขึ้นกำลังจะไล่ดู “เรยา” ผ่านทางเว็บไปก่อนเป็นอันดับแรก เพราะจำได้ว่าช่วงที่ออนแอร์เป็นที่ฮือฮากันบนไทม์ไลน์ FB จนเหมือนได้ดูละครด้วยตัวเอง ผมชอบตรงหาดที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวทีเดียวครับ เสียดายตั้งอยู่ไกลและหายากสักเล็กน้อย นอกจากนี้ มีน้องที่รู้จักแนะนำว่าเค้กที่นี่อร่อยมากตามสไตล์​“Homemade Bakery” ไม่เหมือนใคร (บอกผมให้มาลองแวะชิมดู) ตอนแรกตั้งใจมาสำรวจสถานที่ก่อนเผื่อจะมาทานมื้อค่ำเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ดูแล้วตอนกลางคืนคงมืดไม่แพ้กันก็เลยไม่ได้ย้อนกลับมาครับ ส่วนตัวชอบตรงหลังคาโดมฟางขนาดใหญ่ที่เป็นเอกลักษณ์ของรีสอร์ท โดยส่วนนี้จะเป็นร้านอาหาร แถมวิวดีมากเห็นทะเลอยู่ด้านหน้าเลยครับ

เสียดายไม่กล้าถ่ายภาพมาด้วยครับ เพราะว่าผมไม่ได้เป็นแขกของทางโรงแรม เกรงว่าจะไปรบกวนคนอื่นที่เขามาพัก ขนาดปวดชิ้งฉ่องยังไม่ได้เข้าเลยครับ จะแวะกินเค้กก็ติดตรงลูกหลับอยู่ในรถ ถ้าปลุกมาก็เกรงใจเพราะเห็นกำลังน้ำลายเยิ้มฝันหวานอิงแอบกับคุณแม่อย่างมีความสุข สุดท้ายเป็นหัวหน้าครอบครัวต้องเสียสละยอมอั้นมาสุดทางขากลับ

มาถึงที่พักเจ้าตัวน้อยก็ยังไม่ตื่น แอบงงที่รอบนี้หลับค่อนข้างนานทีเดียว ตั้งแต่ขึ้นรถหลังมื้อเที่ยงสักพักก็หลับยาวชั่วโมงนึงได้ อุ้มลงจากรถมาห้องพักก็ไม่ยอมตื่น ว่าแล้วจึงเป็นโอกาสทองที่ป๊ะป๋าจะย่องออกไปถ่ายรูป ทิ้งให้คุณแม่นอนเล่นยามบ่ายอยู่ในห้องกับลูกไปก่อนตามลำพัง

“S 417” เป็นห้องที่ผมพักเอง ป้ายบอกเบอร์ห้องจะติดอยู่บนพื้นทางเดิน พอกลางคืนก็จะมีไฟส่องลงมาให้เห็นชัดเจนครับ

ฉากด้านหลังที่เห็นเป็น “Reception & Lobby” ของรีสอร์ท ครั้งก่อนนี่ผมขับรถเข้ามาเช็คอินถึงตรงนี้ได้เลยครับ ตอนหลังนี่ต้องนั่งรถกอล์ฟเข้ามาเท่านั้น ด้านหน้ามีสระบัวขนาดใหญ่อยู่ เป็นมุมที่ผมชอบมาก เสียดายมาครั้งนี้ฟ้าขาวไม่เป็นใจแม้แต่น้อย

ที่นี่จะมีดอกบัวเต็มไปหมด เดินไปทางไหนก็เจอครับ ใครที่ชอบถ่ายดอกไม้คงกดกันเพลินทีเดียว บริเวณสระใหญ่ด้านหน้าจะมีนกแปลกหลายพันธุ์ทีเดียว เมื่อวานที่มาถึงเห็นเดินย่องบนใบบัวแล้วหลบเข้าไปหลังพุ่มไม้ ผมคาดว่ารังคงอยู่แถวนั้น แอบเซ็งมาบ่ายนี้ไม่เจอสักตัว ตอนแรกตั้งใจว่าจะซุ่มถ่ายนกกลับมาเสียหน่อยครับ

เดินเรื่อยเปื่อยผ่านมาทางโซน “Pool Villa” เพื่อรำลึกความหลังครั้งก่อนที่มาฮันนีมูน (เสียดายน่าจะลากแฟนมาสวีทด้วยกัน) ห้อง “V 203” นี้เลยครับ จำได้ว่าครั้งแรกที่เข้าไปนี่ตื่นเต้นมากเพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้พักห้องที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัว แต่สมัยนี้ชักเริ่มจะธรรมดาแล้วครับ สามารถเห็นได้ตามรีสอร์ททั่วไป สำหรับในส่วนเอวาซอนผมว่าห้องนี้ค่อนข้างดีสุดในการวางผังรวมไปถึงความกว้างของสระว่ายน้ำ เพราะตอนนั้นมีปัญหาเล็กน้อยในคืนแรกจนอยากขอย้ายห้อง แต่พอได้สำรวจห้องอื่นแล้วก็ตัดสินใจไม่ย้ายเพราะความขี้เกียจปนกับดูแล้วห้องเดิมน่าพักสุด อย่างตอนนั้นที่มาช่ามาถ่ายชุดว่ายน้ำก็ห้องเดียวกันนี้ล่ะ

ว่าแล้วก็นึกถึงตอนมาฮันนีมูนรอบก่อน ผมจองห้องพักเป็นแพ็คเกจ “Discover the Romance” จะมี “Private BBQ Dinner” ริมสระว่ายน้ำ ประทับใจมากเพราะจะมีพ่อครัวส่วนตัวมาปิ้งย่างอาหารทะเลให้ทาน ทั้งกุ้งและกั้งเผานี่เปิบอร่อยจนเลอะเทอะไปหมด แบบว่าเห็นอาหารแล้วเกินคุ้มมาก เป็นดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่ไม่เคยลืมเลย ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังมีอยู่ไหม เพราะดูในเว็บไม่เจอแล้วครับ

เดินต่อไปตามทางอีกนิดเดียวก็จะเจอสระว่ายน้ำส่วนกลาง ถ้าใครพัก “Pool Villa” อยู่แล้วก็คงไม่ค่อยอยากมาเล่นตรงนี้เท่าไหร่ อยู่ข้างในห้องถึงแม้สระจะแคบไปหน่อยแต่ก็ส่วนตัวที่สุด

ด้านหน้าที่เห็นจะเป็นร้านอาหาร “The Bar” ที่ให้บริการตลอดทั้งวัน รวมถึงตอนกลางคืนด้วย และถัดไปด้านหลังก็เป็น “The Restaurant” ที่พวกผมมาทานอาหารเมื่อเช้านี้ครับ

สระว่ายน้ำที่นี่ค่อนข้างกว้างทีเดียวครับ ตอนแรกมาคราวนี้กะจะพาลูกชายมาว่ายน้ำ แต่โชคไม่ดีที่เจอทั้งฝนและอากาศหนาวก็เลยอดไปตามระเบียบ ความจริงแนะนำว่าถ้าพาเด็กมาจะมีสระแยกเฉพาะต่างหากบริเวณ​“Just Kids!” อีกโซนนึงของรีสอร์ท เพื่อที่ว่าจะได้ไม่รบกวนความเป็นส่วนตัวของแขกอื่นที่มาพักด้วยครับ

จุดเด่นอีกอย่างของสระว่ายน้ำส่วนกลางจะเป็นทางเดินเล็กๆ ซิกแซกไปมาเหมือนแคทวอล์คที่ใช้สำหรับเดินแบบ ในวันที่อากาศดีจะเห็นพนักงานเสิร์ฟน้ำผลไม้ข้ามสระมาให้แขกที่สั่งอยู่อีกฟากนึง

“นี่เลยครับ” ถ้าใครไม่เชื่อว่าหนาวจริง เห็นชาวต่างชาติที่มาเที่ยวใส่ชุดกันหนาวเต็มยศมาเดินชายทะเล ขอย้ำว่าเป็นช่วงปลายเดือน “มีนาคม” ที่กำลังย่างเข้าสู่หน้าร้อนเต็มแก่

ไม่ใช่แค่ลูกผมไม่ได้เล่นน้ำนะครับ แขกที่มาพักไม่มีใครมานอนอาบแดดเลยสักคน ดูสิครับ “ทูพีซ” ของผมหายไปไหนหมดไม่เหลือบรรยากาศหน้าร้อนแม้แต่น้อย (อุตส่าห์เตรียมเลนส์เทเลมาซูมแล้วเชียว)

ข้อเสียอีกอย่างของเอวาซอน ก็คือ ไม่มีชายหาดส่วนตัวครับ พ้นสระน้ำไปก็จะเป็นถนนสาธารณะเลียบทะเลตัดผ่าน ที่สำคัญเล่นน้ำไม่ได้อีกด้วย เพราะด้านหน้าจะเป็นโขดหินที่เอามาถมกันคลื่นซัดฝั่ง

ผ่านไปทางซ้ายมือก็จะเจอ “X.O. Seafood” ที่ผมไปทานตอนกลางวัน ช่วงที่ผมมาพักครั้งแรกดีหน่อย ตอนนั้นถนนกำลังสร้างเป็นดินลูกรังก็เลยยังไม่ค่อยมีรถผ่าน รอบนี้ลาดยางเรียบร้อยโรงเรียนปราณ รถขับผ่านสบายแต่คนมาพักที่เอวาซอนคงชอบแบบเดิมมากกว่า เพราะว่าสระว่ายน้ำแทบจะว่ายกันอยู่ติดข้างถนนเลยทีเดียว นอกจากนี้ ผมว่าตอนกลางคืนถ้ายามเผลอหลับใน คนภายนอกก็อาจแอบเข้ามาในรีสอร์ทได้ เพราะไม่มีรั้วกั้นอีกด้วยครับ

ระหว่างทางเดินกลับก็เห็นสระบัวตลอดทาง ว่าแล้วผมก็หยุดถ่ายรูปทุกสถานีเลยครับ

ที่เห็นร้านอยู่กลางน้ำจะขายพวกเครื่องประดับ ส่วนด้านหลังก็จะเป็นห้องอาหารที่ผมจะมาแวะทานคืนนี้ รอบที่แล้วผมแทบจะไม่ได้ทานอาหารในโรงแรมเลย พอตกเย็นก็หนีขับรถออกไปกิน “โกทิ” ร้านโปรดที่หัวหินแทบทุกมื้อครับ คราวนี้มากับลูกไปไหนไม่ค่อยสะดวกเลยต้องทานโซนนี้ตลอด

เดินถัดไปอีกนิดเดียวก็จะเป็นร้านขายของที่ระลึกครับ ใครมาพักแล้วติดใจกลิ่นสบู่หรือเกลืออาบน้ำก็มาแวะดมและเลือกไปได้ รวมไปถึงโปสการ์ดต่างๆ

มื้อค่ำของเรามาถึงแล้วครับ ที่เห็นเป็น “welcome drink” ที่อุ่นเครื่องก่อนอาหารจะลงมาเสิร์ฟ

พอสั่งอาหารเสร็จ ผมก็รีบวิ่งออกมาเก็บไฟกลางคืนก่อนที่แสงสุดท้ายจะหายไป ตรงร้านเครื่องประดับนี่สวยมากโดยเฉพาะแสงไฟที่สะท้อนบนผิวน้ำ เป็นอีกมุมนึงที่ผมชอบถ่ายรูปเก็บไว้ครับ

ห้องอาหาร “เคียงสระ” ก็จะอยู่ใกล้ๆ กับที่มาทานมื้อเช้าครับ แต่ต้องคอยดูตารางให้ดี เพราะบางวันจะปิดบริการ โดยรอบเป็นสระบัว ตอนกลางคืนสวยมากทีเดียว สำหรับห้องน้ำอยู่ถัดออกไปหน่อยเดียวเท่านั้น ผมค่อนข้างชอบเพราะเป็นสไตล์โอเพนแอร์ ซึ่งไม่พลาดที่จะใช้บริการทุกครั้งที่มาพัก เวลาปลดทุกข์ให้ความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่กลางสระบัวเลยทีเดียว บางจังหวะก็จะได้ยินเสียงกบร้อง “อ๊บๆ” กันระงมจนกลบเสียงห้องข้างๆ เสียอยู่หมัด ทำเอาเพลินและผ่อนคลายจนไม่อยากลุกไปไหนทีเดียวครับ

สำหรับมื้อค่ำจานอร่อยของพวกเราก็สั่งเป็นกับข้าวครับ มี “หมึกผัดไข่เค็ม” กับ “ต้มโคล้งปลากรอบ” ส่วนลูกชายตัวดีก็โซ๊ยข้าวผัดตามเคย อาหารอร่อยมากครับ

ตรงทางเดินไปร้านอาหารเป็นอีกหนึ่งไฮไลท์ของเอวาซอน เวลากลางคืนคู่รักมาจูงมือกันเดินตามทางนี่ช่างแสนโรแมนติกมากครับ ช่วงกลางวันผมว่าธรรมดาดูเฉยๆ แต่พอเปิดไฟแล้วได้บรรยากาศขึ้นเยอะ

ตามทางเดินก็จะมีบันไดเล่นระดับเป็นช่วงๆ สำหรับคนที่มากับลูกน้อยพร้อมรถเข็นก็จะมีทางลาดเอียงไว้ให้นะครับ แต่ของผมวิบากกรรมเล็กน้อยเพราะใส่ร้องเท้าตราจระเข้ พื้นรองเท้ามันลื่นอย่างแรง เวลาเข็นขึ้นเนินนี่ทุลักทุเลเอาการทีเดียวถ้าไม่มีคนช่วย

เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็ตามเก็บซุ้มที่เหลือ อันนี้เป็น “Cold Cuts” พวกของเย็นไว้ทานกับไข่หรือสลัด มีให้เลือกอยู่หลายอย่างเลยครับ

สภาพจานของผมที่อัดมาเต็มที่ ไม่เน้นความสวยงามสักเท่าไหร่ ถ้าจะเน้นประกวดคะแนนการจัดวางคงต้องยกให้แฟนผมครับ

ซุ้มน้ำผลไม้ที่วันนี้พวกเราก็มาสายกันเช่นเคยจนน้ำแข็งละลายเกือบหมด แต่ว่าสองวันผมกวาดมาครบทุกน้ำแล้วครับ

อย่างที่ผมบอกไว้ว่าอาหารเช้าที่นี่ครบเครื่องครับ ไม่เว้นกระทั่งก๋วยเตี๋ยวหมูสับก็ยังมี ถ้วยนี้ผมภูมิใจนำเสนอมาก อร่อยไม่แพ้ร้านก๋วยเตี๋ยวมืออาชีพเลย

นอกจากนี้ ก็ยังมีซูชิหรือติ่มซำให้ทานเล่นด้วยครับ มากี่ทีไม่เคยผิดหวังกับมื้อเช้าที่เอวาซอนจริงๆ กินเสร็จก็แทบเดินกลับห้องไม่ไหวกันทีเดียว

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จก็พาเจ้าลูกชายตัวแสบวัยสองขวบ “น้องนภ” มาเดินเล่น เห็นใส่ชุดแบบนี้เพราะว่าลมแรงและอากาศหนาวจนเกือบส่ง SMS ไปรายการเรื่องเล่าเช้านี้ให้คนดูทั่วประเทศรู้ทั่วกันว่า “ปราณบุรีหนาวมาก” จะได้ไม่น้อยหน้าชาวลำปาง

ที่เห็นด้านหลังจะเป็น “The Restaurant” ถ้าสังเกตดูจะพบว่าโต๊ะด้านนอกไม่มีคนนั่งเลย ทั้งที่ปกติแถวนี้แขกจะแย่งออกมานั่งรับแดดและลมทะเลเย็นๆ แต่ว่าอากาศผิดปกติไปหน่อย ทุกคนเลยหนีเข้าไปทานด้านในกันหมด แถมต้องปิดประตูด้านหน้าทะเลไว้กันลมโกรกเข้ามาด้วย ความจริงผมชอบอากาศเย็นสบายแบบนี้นะครับ ไม่ค่อยเหมาะสำหรับเวลามาเที่ยวทะเลเท่าไหร่ แอบเซ็งพอสมควรที่มาคราวนี้เท้าไม่แตะน้ำทะเลสักนิด

รูปนี้เป็นแม่ของลูกผมครับ ช่วงหลังบ่นว่าไม่ค่อยมีรูปคู่กับน้องนภ รอบนี้ก็เลยจัดให้ตามคำขอ เสียดายไม่ค่อยมีเวลาไปย้อนความหลังสมัยฮันนีมูนกันเท่าไหร่ เผลอหน่อยเดียวผ่านมาเจ็ดปีแล้วครับ (ตั้งแต่ 2004) ถึงแม้เวลาผ่านไปตัวรีสอร์ทจะเก่าไปบ้าง แต่บอกตามตรงว่าประทับใจไม่แพ้ครั้งแรกที่มาเลย

ปิดท้ายกันด้วยรูปนี้เลยละกันครับ ตอนแรกตั้งใจว่าจะโพสกระทู้นี้ตั้งแต่ปลายเดือนก่อน แต่ติดน้ำท่วมปนกับยุ่งโน่นนี่จนต้องผลัดเรื่อยมา

ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันจนจบ มาถึงตรงนี้ถ้าใครเป็นแฟนหนังสือ “เที่ยวไม่ง้อทัวร์ ตีตั๋วตะลุยนิวซีแลนด์” ไม่รู้ยังพอจำกันได้รึเปล่า ยังไงก็อย่าลืมแวะทักทายกันจะได้เป็นกำลังใจให้โพสตอนต่อไป หรือถ้าเพื่อนห้องบีพีมีอะไรติชมแนะนำก็ฝากไว้ได้เต็มที่นะครับ

ส่วนกระทู้หน้ารับรองว่าถูกใจทุกคนแน่นอน เพราะจะพาลงใต้ไปภูเก็ตพักที่ “ศรีพันวา” -- http://www.sripanwa.com -- รีสอร์ทในฝันของหลายคนรวมถึงตัวผมเองด้วย แต่ถ้าหากใครใจร้อนอยากดูที่ “FB” ผมก่อนก็ได้ เดี๋ยวทำไฟล์เสร็จก็จะรีบทะยอยเอามาลงทันทีครับ

ภาพชัดจริงอะไรจริง บรรยากาศโรงแรมน่าพักมากครับ

จำได้ครับคุณโอ๊ต ภาพสวยงามมากๆ เห็นแล้วอยากกลับไป evason อีกรอบ
ขอบคุณสำหรับรีวิวและภาพสวยๆนะครับ เจ้าตัวเล็กน่ารักมากๆ

สวยมากๆครับ

อากาศถึงจะหนาว แต่ดูรีวิวนี้รู้สึกอบอุ่นจัง มากันทั้งครอบครัว..
ภาพสวยมากครับ ...

ภาพสวยมากๆเลยค่ะ

เยี่ยมมาก

รูปสวยมากค่ะ ไว้มารีวิวอีกเยอะๆนะ อยากอ่านความคิดเห็นดีๆอีกค่ะ

สวยสมกับที่รอลุ้น เอ๊ยย รอคอย....เยี่ยมมากๆครับโอ๋ต

ปล.พี่ไม่ได้เข้ามานานกว่าโอ๊ตอีก นานจนจำไม่ได้แล้วว่าโพสตอบครั้งสุดท้ายกี่ปีมาแล้ว ส่วนตั้งกระทู้ล่าสุด สงสัยต้องมีเกือบสิบปีอะ -  -"

รูปสวยๆ

:D ลูกน่าฟัดมากๆๆๆ

ดูรูปใหญ่แล้วสะใจกว่าใน fb เนอะ

น่าไปพักมากๆเลยครับ อาหารก็น่าทานเชียวครับ

ตัวรีสอร์ทแม้จะโทรมลงไปบ้าง แต่ดูแล้วความประทับใจมิจางลงไปเลยครับ

ภาพสวยดีเเละใหญ่ด้วย   ชอบที่นี้เหมือนกันมีนกสวยๆมาเข้าฉากบ่อยๆ

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ สวยงามมากๆ Evason ไปกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อค่ะ :)

บรรยากาศอบอุ่นดีจังครับ ^^

น่าไปมากครับ

จำได้ค่ะ คุณโอ๊ต คือ SF the kop ใช่ป่ะคะ

รูปยังสวยเหมือนเดิมเลยค่ะ แต่มาคราวนี้เจ๋งกว่าเดิม มีแถมนายแบบน้อยมาด้วย

รอชมชุดต่อไปค่ะ

  แอบตามน้องนภไปเที่ยวด้วยคนนะคะ

จำได้เสมอครับ ถ่ายภาพสวยตลอดเลย


ปล ชอบ breakfast ที่นี่มากเหมือนกันคับ ปกติผมไม่ค่อยทานขนมปัง เพราะตัดกำลัง แต่ของที่นี่ขนาดขนมปังยังอร่อยเลยครับ ^^

รูปสวยมากครับ น้องนภก็น่ารักครับ

ตามมาแอบดูค้าบบ ...

ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆค่ะ

รูปน้องนภน้อยไปหน่อยนะคะ  ^^

ตามมาทักทายคร๊าบ...รูปสวยตามแบบฉบับไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ..............

ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆๆๆๆนะครับ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่มาแวะทักทายและมาตอบกระทู้นี้ และก็ขออภัยอย่างมากที่มาตอบช้าไปหน่อยนะครับ

[คุณ Medhawint_CPSK] : โรงแรมนี้ถึงจะเก่าแต่ก็ยังถ่ายรูปมาโอเคอยู่ครับ
[คุณ ชานไม้ชายเขา] : ผมก็แอบติดตามผลงานอาจารย์มาตลอดนะครับ
[คุณ One Light One Shadow] : ขอบคุณที่มาแวะทักทายกันครับ
[คุณ aacr3] : เดี๋ยวเดือนมีนาคมที่จะถึงก็มีแผนจะกลับไปอีกครั้งเหมือนกันครับ
[คุณ gagagigy] : ขอบคุณและยินดีมากครับ
[คุณ อธิกสุรทิน] : ดีใจที่พี่มาแวะทักทายกันครับ
[คุณ Kitty lover ] : จะพยายามมารีวิวให้สม่ำเสมอครับ
[คุณ p@tt.] : โชคดีที่ยังจำรหัสผ่านได้นะครับ
[คุณ PoUpeE] : ไว้เจอตัวจะให้ฟัดนะครับ
[คุณ ohnokko] : ถ้าโพสที่นั่นจะโดนย่อจนไฟล์เสียหมดเลยอ่ะ
[คุณ Koon Shy_Tour Dee] : ผมชอบอาหารที่นี่มากเช่นกันครับ
[คุณ TeeChoco] : สำหรับผมแล้วที่นี่มีความทรงจำดีๆ มากมายครับ
[คุณ remy&chanel] : เสียดายตอนกลับมาถ่ายไม่ค่อยเจอนกครับ
[คุณ dignity glamorous] : ผมก็กลับไม่เบื่อเหมือนกันครับ
[คุณ pattio] : ขอบคุณมากครับ
[คุณ S-s-S-s] : ไว้ช่วงหน้าร้อนลองหาโอกาสไปนะครับ
[คุณ MiniBelle] : ตื่นเต้นและดีใจที่จำกันได้ครับ
[คุณ อะตอม (atom magazine)] : แล้วตามมาเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ
[คุณ Coffee Blended] : มาถึงตอนนี้ยังแอบเก็บมาฝันอยู่เลยครับ
[คุณ Destiny-Boy] : ขอบคุณและดีใจที่ชอบครับ
[คุณ ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์] : อยากให้ตามมาดูทุกรีวิวครับ
[คุณ สาวหน้าใส] : ขอบคุณที่มาแวะทักทายนะครับ
[คุณ N o n g T o n N a M] : คราวหน้าจะพยายามเอามาลงมากขึ้นครับ
[คุณ ป๊อกป๊อกชึ่ง] : ่ชอบชื่อที่ใช้ในพันทิปมากครับ
[คุณ tonhok] : ขอบคุณสำหรับข้อความครับ

สวยงามมากครับ คุณโอ๊ต

ขอบคุณรีวิวสวยๆค่ะ

ภาพสวยสุดยอดมากค่ะๆ ดูเพลินทุกรูปเลย ^O^

เป็นรีวิวเอวาซอนที่สวยที่สุดรีวิวหนึ่งเลยครับ

น้องและคุณแม่น่ารักมากๆครับ

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

ขอบคุณทุกคนมากที่มาแวะชมและตอบรีวิวนี้ครับ

[คุณ ฟองสบู่] : ขอบคุณสำหรับข้อความที่ฝากไว้ครับ
[คุณ Us-Sama Iland] : ขอบคุณเช่นกันครับ
[คุณ ตาฟาง...] : ดีใจและขอบคุณที่ชอบครับ
[คุณ inint&anant] : ไว้มีโอกาสเอารีวิวมาฝากกันอีกนะครับ

ยังไงขออนุญาตฝากช่องทางที่จะใช้ติดต่อกัน ใครสนใจสามารถแวะทักทายกันที่ "Facebook" -- http://www.facebook.com/warodomphotography -- ได้นะครับ

ขอบคุณมากครับ

ตอนต่อไปพร้อมฉายให้รับชมเรียบร้อยแล้วครับ เชิญติดตามรีวิวสุดมาราธอนที่กว่าจะอ่านจบคงเมื่อยคอไปเสียก่อนว่าแล้วก็ไปชิวกันที่ "ศรีพันวา" ด้วยกันเลย

สำหรับตอนใหม่นี้ชื่อว่า Heaven on Earth at "Sri panwa" -- http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11487527/E11487527.html -- ตามลิงค์ไปเลยนะครับ