ช่วงนี้ป่าในหลายพื้นที่เริ่มเปลี่ยนสี หลายคนก็อยากไปสัมผัสอากาศหนาว
และความงดงามตามธรรมชาติ ที่ภูกระดึงก็เช่นกันค่ะ นักท่องเที่ยวมากมาย
เริ่มแบกฝันและหัวใจขึ้นไปสัมผัสความสวยงามเหล่านั้น

"เนื่องด้วยอุทยานแห่งชาติภูกระดึง มีทรัพยากรธรรมชาติที่สวยงาม...."

เสียงประกาศตามสายที่มักจะได้ยินทุกเช้าค่ำจนคุ้นหู
ทั้งแนะนำนักท่องเที่ยวเพื่อความปลอดภัย และคอยพร่ำเตือน
ไม่ให้ใครไปทำลายธรรมชาติที่สวยงามนั้น แค่ก้าวเท้าเข้าไป
ก็ถือว่าเราล้วนแต่มีส่วนรบกวนธรรมชาติไปแล้วทั้งสิ้น

แต่ความสวยงามและน่ารัก บางครั้งก็เป็นภัยกับตัวเอง เรื่องเศร้ามันมีอยู่ว่า...

เอื้องน้ำต้นที่เห็นในภาพนี้ น่าจะเป็นภาพสุดท้ายของเค้าที่ได้ยืนหยัด
เผยความน่ารักสดใสในแผ่นดินเกิดของตัวเอง พวกเราแวะถ่ายภาพในขณะ
ที่ไม่มีนักท่องเที่ยวเดินผ่าน คนที่จะมองเห็นเจ้าเอื้องช่อน้อยจะต้องเป็นคน
ที่สายตาสอดส่ายพอสมควร

ถ่ายภาพนี้เสร็จแล้วทิ้งไปประมาณ 1 ชั่วโมงเดินย้อนกลับมาทางเดิม
เราไม่เจอเค้าแล้ว... เหลือเพียงร่องรอยการแซะกอเอื้องน้ำต้นออกไป
ทั้งกอในภาพและบริเวณข้างเคียงที่ไม่ได้ออกดอก ความรู้สึกเสียใจ
มันปรี่ออกมาด้วยน้ำตาคลอเบ้า . . . เสียใจเหลือเกิน

มันช็อคความรู้สึกตรงที่เขาอยู่ของเขาตรงนั้นมาตั้งหลายวัน
อยู่ริมทางเดินก็จริงแต่ถ้าไม่สังเกตุก็จะไม่เห็น วันที่หายไประยะห่างแค่ชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้น
ในช่วงเวลาที่ผู้คนน่าจะพลุกพล่าน เพราะเป็นทางลงน้ำตกถ้ำใหญ่ ใบเมเปิ้ลกำลังแดง
คนหลั่งไหลไปเก็บภาพเมเปิ้ลแทบไม่ขาดสาย มันชิงจังหวะแซะออกไปได้ยังไง
คงไม่ใช่พวกที่เห็นแล้วอยากได้ธรรมดา น่าจะเป็นคนที่รู้จักกล้วยไม้ และสายตาสอดส่องพอสมควร...

อดเสียใจไม่ได้ ...ว่าเป็นเพราะเราที่แวะถ่ายภาพหรือเปล่า ถึงจะมั่นใจว่าไม่มีคนเดินผ่านในตอนนั้น
แต่ที่จริงแล้ว...อาจจะมี อาจจะมีคนกลุ่มนี้เฝ้าอยู่ก็เป็นได้

เล่าให้เจ้าหน้าที่ฟัง ก็ได้แต่ทำใจ เพราะคนล้านแปดจะไปหาตัวใครจับมือดมก็ยาก
แถมถ้าจับได้ ค่าปรับบทเรียนของความเห็นแก่ได้ก็คงไม่เกิน 2000 บาท...

โถ...อนาถ ทรัพยากรธรรมชาติไทย มีค่าแค่ 2000 บาท

ถ้าประกาศออกไมค์ได้คงจะขอจัดหนักก่อนจะเข้าถึงตัว

"นักท่องเที่ยวเฮีย ๆ โปรดทราบ ตัวไหนที่ขุดเอาเอื้องน้ำต้นไป อย่าให้กรูรู้ว่าพวกมรึงอยู่เต็นท์ไหน จะตามไปจัดให้หนักและแช่งไม่ให้ได้ผุดได้เกิด....สัxxx..."

ไม่ต้องรักษ์ธรรมชาติ ขอแค่ "รัก" อย่างจริงใจต่อสรรพสิ่งรอบ ๆ ตัว
เพียงเท่านี้ก็มากพอที่จะมีสิ่งดี ๆ เก็บเอาไว้ให้ลูกหลานดูได้อีกนานเท่านาน

ขออภัย มือใหม่หัดโพสท์ค่ะ

พวกนักท่องเที่ยวแย่ๆ แบบนี้ยังมีอีกเยอะครับ

อยากทราบว่า จิตสำนึกเวลาไปเที่ยวแล้วไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมไม่มีเลยเหรอ

นักท่องเที่ยวมีหลายประเภท อยู่ที่จิตสำนึก
มันน่าจะจับเข้าคอร์สอบรมก่อนก้าวขึ้นอุทยานที่เปราะบาง เหมือนอบรมก่อนสอบใบขับขี่

อ่านแล้วเซ็งแทนเลยค่ะ พวกไม่รู้คุณค่า 

จิตสำนึกของคำว่า "อนุรักษ์" เค้าอาจไม่รู้จักก็ได้ 

ปีก่อนก็มีขึ้นไปขย่มต้นเมเปิ้ลเพื่อใบจะได้ร่วงเยอะ ๆ ถ่ายรูปจะได้สวย ๆ
ถ้าไปแล้วไร้สามัญสำนึกแบบนี้ ก็อย่าไปดีกว่านะ ไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ พวกนี้

พวกเฮียเหล่านี้มีเยอะมาก นี่ขนาดขึ้นยากนะ..

ถ้าขึ้นง่ายกว่านี้ เฮียพวกนี้จะยิ่งเยอะขึ้นไปอีก...


เฮ้อ...  เบื่อพวกเฮียพวกนี้จริงๆ...

เฮ้อ....
จิตสำนักนึกมันสร้างยากจริงๆ
ที่ไหนมีขายจะซื้อมาแจก

จิ้มไปที่ ค.5 ครับ... 3 ปีก่อนผมไป ก็เจอเคสนี้แหละครับ โน้มกิ่งเมเปิ้ลลงมาจนหัก แต่เกือกชอบใจ เห็นแล้วอนาถจริงๆ คนพวกนี้...เฮ้อ อาทิตย์หน้ากำลังจะขึ้นอีกรอบ ไม่อยากเจอเล๊ยยยย

น่าจะมีจิตสำนึกที่ว่า เก็บนะเก็บได้ แต่เก็บไปแค่ภาพถ่าย

1เหตุผลที่ไม่อยากให้มีกระเช้าไฟฟ้าขึ้นภูกระดึงมันจะเป็นสิ่งขนความเสื่อมโทรมของนักท่องเที่ยวที่ไม่รู้คุณค่าของธรรมชาติไปแปดเปื้อนข้างบนครับ

เสียใจ เสียดาย หดหู่ โมโห อยากจับตบหน้าหันเท่าอายุมาก ๆ

ขออภัย Gift หมด แต่ให้ใจทุกคนที่สร้างผลกระทบให้กับธรรมชาติน้อยที่สุด

เรื่องเขย่าต้นให้อีก่วมร่วง หรือ กระโดดถีบ ก็เป็นเรื่องที่พูดกันเล่น ๆ
แต่ให้ตายเหอะ... คนที่ทำจริง ๆ หรือเหนี่ยวจนกิ่งหักลงมาได้เนี่ย
มันทำไปได้ยังไง ถ้าเห็นกับตาคงด่าประจานให้อยู่ไม่ได้เหมือนกัน

น่าเสียใจกับธรรมชาติบ้านเราที่สวยงาม แต่คนหลายคนยังขาดจิตสำนึกว่าของบางอย่างควรที่จะชื่นชม ณ ที่มันควรอยู่ ไม่ใช่เก็บเป็นสมบัติของตัวเอง
ภูกระดึงยังไม่เคยเลือนจากความทรงจำ

ขอบใจมากมายโจ้

เดินขึ้นไปเพื่อขโมยพันธุ์ไม้ มีเยอะครับ...

ภูหลวงไง เขตรักษาพันธุ์ฯแท้ๆ กล้วยไ้ม้ยังหาย...

แอ๊ะ ตกใจอากง เฮือกกกกกกก

คุณ @สนสามใบคะ@
ภูหลวงเนี่ยแหล่งชมกล้วยไม้และความรู้เรื่องกล้วยไม้ที่สุดยอดที่สุด
เรียกว่าเดินเซ่อ ๆ ยังเอาหัวโขกกล้วยไม้ได้เลย.... เสียดาย
ขนาดว่าเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าที่กว่าจะเข้าได้ วุ่ยวายกว่าภูกระดึงมาก
กลับเจอพวกระ..ำ นี่เข้าไปขโมยออกมาขายได้อีก เลว คือคำจำกัดความ
สั้น ๆ แต่เป็นอันว่าเข้าใจกัน

ภูกระดึงเองก็เช่นกัน คุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ ด้านบน
เขาว่าม่อนไข่ก็แทบไม่เหลือแล้ว ..... น่าเสียใจจริง ๆ

ขอบคุณที่แบ่งปันนะ สวยจังเลยที่นี่

ถ้าพบหรือเจอคนพวกนี้ผมจะถามตรงๆเลยครับ ทำแล้วฉลาดขึ้นไหม

ไม่กลัวกฏหมายลงโทษ  ก็ขอให้กลัวผีจ้าวป่า จ้าวเขากันมั่งเถอะ....

ระวัง !!!! ผีบังตากลับออกป่าไม่ได้น๊าาาาา !!!!

คนโบราณเคยว่าไว้ ถ้าเข้าป่า ขึ้นเขา ไม่ให้หยิบจับของของเค้าออกมา

ไม่งั้นจะมีภัยถึงตัว  ไม่เชื่ออย่าลบหลู่.....

รู้สึกเศร้าใจทุกครั้งที่มีใครมาทำลายธรรมชาติที่เรารัก.. น้ำเงินมันพัดพาจิตสำนึกไปกันหมดแล้วหรือไง

อยากคลิก Like ใ้ห้ทุก ๆ คนแทนคำขอบคุณจากผืนป่าจังเลยค่ะ

ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆมีพวกแบบนี้อีกเยอะครับ

เหมือนบีบลูกโป่งน้ำ ปลิ้นทางนู้น โผล่ทางนี้

คนมีหลายประเภทค่ะ...

บอกแล้วบอกอีก ผ่านหูซ้ายทะลุหูขวา ก็ยังทำ เพราะขาดจิตสำนึก
การป้องกันทำได้ยากค่ะ...ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกล้วนๆๆๆ

น่าสงสารตัวน้อยน่ะ

ไปล่าสุด 4ปีก่อน ส่วนตัวสูบบุหรี่เวลาเดินเที่ยวหนาวๆ แต่จะพกขวดน้ำพลาสติกไว้สำหรับใส่ก้นบุหรี่ตลอด แต่เชื่อปะ ผมไล่เดินเก้็บที่เส้นเลียบผา เก็บของคนอื่นที่เขาิทิ้งๆเอาไว้ ได้ประมาณ100กว่าตัว ก้นบุึหรี่มันเล็กๆ จะทิ้งอะไรยังไงก็คงไม่เลอะเทอะอะไรมั้ง (เขาคงคิดแบบนั้น) ไม่ได้เป็นคนดีอะไรนักหนาหรอก แต่ก็ไม่ได้เลวไปเสียหมดทุกเรื่อง

ข้อดีและข้อเสียของการเปิดให้เข้าถึงโดยง่ายมันก็เป็นแบบนี้ล่ะเนอะ T^T
คัดกรองคนที่จะขึ้นไปไม่ได้เลยจริง ๆ
จึงมีเรื่องราวน่าเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไม่ว่าจะเป็นการทำลายทั้งวงจรชีวิตของพืชและสัตว์

คนรักษามีน้อยกว่าคนที่ทำลาย

ไม่ต้องอนุรักษ์ แต่แค่มีคำว่า รัก อย่างจริงใจ
ให้กับธรรมชาติ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะเหลือไว้
ให้ลูกหลานได้ชื่นชม